| : disintegration Γεια σας, παιδιά, είμαι η Σπυριδούλα! Και εγώ είμαι η Ελέκτρα. Έτοιμους τους βλέπω σήμερα. Πειρατικά καπέλα βλέπω. Ωραίος! Περιμένε! Κάτσε! Μου λήγησε! Ναι! Ωραία! Βάρκες βλέπω, που πιάσεις τα χέρια βλέπω. Άρα, το θυμάστε ότι είμαστε πειρατές και ταξιδεύουμε στη θάλασσα της φαντασίας. Ναι, αλλά κοίτα, βαρέθηκα όμως και εγώ σήμερα θέλω να πάμε σε ένα νησί. Σε ένα κατοικημένο νησί. Να γνωρίσουμε κανέναν άνθρωπο. Δεν αντέχω άλλο. Δεν συμφωνώ. Τα κατοικίσια μ' ανησιά δεν έχουν πλάκα. Εγώ θέλω περιπέτεια, θέλω μυστήριο. Κοίτα, δεν είναι ανάγκη να με ακολουθείς παντού. Λοιπόν, πρόσεξε φίλες, φίλες, αλλά πραγματικά μπορείς να κάνεις ό,τι θες εσύ. Εγώ θα σταματήσω εδώ, σε αυτό το νησί, θα κατέβω, εσύ πήγαινε όπου θέλεις και έλα να με πάρεις αργότερα. Σύμφωνη? Έχεις δίκιο. Θα κατέβω εγώ εδώ και εσύ να εξερευνήσεις εδώ το νησί και θα έρθω να σε βρω. Να περάσεις καλά και να προσέχεις. Να προσέχεις και εσύ τους καρχαρίες. Και μην ανησυχείς, εγώ θα προσέχω εδώ και τα παιδιά που μας έχουν παρέα. Πάρε σε παρακαλώ και το καπέλο μου. Το παίρνω, να περάσεις καλά. Γεια σας παιδιά, καλά να περάσετε. Γεια σου, Πυρηδούλα μου, γεια σου. Γεια, γεια. Φίλες, φίλες, αλλά εντάξει, μπορεί και κάθε μία να κάνει αυτό που θέλει. Εγώ είχα πολύ όρεξη να πάμε σε ένα νησί σήμερα, είναι λίγο διαφορετικό. Λοιπόν, θα ακολουθήσω σε αυτό το μονοπάτι. Βέντρα και εδώ βλέπω βρε παιδί μου. Πολλά και ψηλά. Και δεν έχει και τίποτα να φάω, έχω αρχίσει και να πεινάω. Θα συναντήσω κανέναν, θέλα να ξέρω. Ξέρετε, νησί καθρεφτών, νησί της μαριονέτας, νησί των αγαλμάτων, αλλά να γνωρίσουμε και κανέναν άνθρωπο. Υπάρχει κανένας κάτοικος εδώ, ήθελα να ξέρω. Α, να ένας. Γεια σου, γεια σου φίλε. Γεια σου φίλε, εδώ, εδώ. Εδώ, εδώ. Γκντάνβ. Τι? Γκντάνβ. Δεν κατάλαβα, αλλά μάλλον χαιρετάει, για να χαιρετήσουμε κι εμείς. Κάτσε να δω να το θυμάμαι τώρα. Εσείς απ' το σπίτι, εγώ από εδώ, λοιπόν. Γκντάνβ. Σίριτι Τάρα. Εγώ, εγώ, τι, τι είμαι εγώ. Σίριτι Τάρα. Α, εγώ, εγώ, εγώ έρθα εδώ, δεν είναι... Καλή είμαι, καλή. Κοίτα με, καλή. Σίριτι Τάρα. Όχι, όχι, όχι, κάτσε ρε παιδάκι μου. Τώρα θες να με πιάσω, εσύ να σε πιάσεις, κοίτα. Καλή είμαι εγώ, γλυκιά, κοίτα με, κοίτα με. Καλή, γλυκιά, ευγενική, σε αγαπάω. Κατάλαβες, ήρεμα. Τύρο. Εγώ, εγώ, ναι τι. Αχ, ναι, ναι, ναι, πεινάω, πεινάω, πεινάω. Έχεις κάτι να φάω. Κούρικο. Περίμενε λέει, περίμενε. Α, μάλιστα. Ευχαριστώ, ευχαριστώ, ένα φρούτο, περίεργο όμως, εμείς δεν έχουμε τέτοια. Τούρυτο. Ναι, θα το φάω, περίμενε τώρα, κάτσε, κάτσε γιατί δεν το έχω δοκιμάσει. Ναι, ναι, θα το φάονται, πω, πω, πω αγριάδες, τώρα. Μμμ, καλό, διαφορετικό αλλά καλό, περίμενε. Καλό, μμμ, ωραίο. Μμμ, ναι, ναι, το κουκούτσι, ωραία, ωραία, εγώ, εγώ, εδώ, ναι. Τάνκ. Ήρθα, ναι, πώς ήρθα, πώς ήρθα. Με κουπί, με κουπί, ναι, σε μια βάρκα από τη θάλασσα. Α, τίνακα. Τίνακα, ναι, τίνακα, θάλασσα, θάλασσα. Τού. Εγώ, όλο ερωτήσεις. Αστο. Εδώ, ναι. Πτάν. Α, γιατί ήρθα εδώ. Μμμ. Γιατί, γιατί ήμουν με τη φίλη μου τη Σπυριδούλα και εγώ ήθελα να γνωρίσω κατοίκους και ήθελα να δω κάτι διαφορετικό. Ήρθα, ήρθα, κάτσε τώρα, μπας και με καταλάβει. Θέλω να μάθω για το νησί, για εσένα, την ιστορία. Κατάλαβες. Ξεκίνα να λες και εσύ μπας και με καταλάβει. Ατώνα, ατώνα, ατώνα. Περιμένω, περιμένω. Θα έρθει μάλλον να πει τώρα, περιμέντε. Δύσκολα και δεν έχω και τη Σπυριδούλα για βοήθεια. Μάλιστα. Αστώνα. Ναι, ναι. Τούρυταρα. Τουαχίν. Βραβαράτσι. Να με διώξεις, παιδί μου, θες, τι σε έπιασε τώρα, μια χαρά δεν τα πηγαίναμε. Πολύ άγρια σε βλέπω. Εγώ όχι, σου λέω καλή, αυτό γλυκιά, δεν φεύγω, περιμένω, περιμένω. Πώς τα λέει τώρα, λαμπουρνέζικα, λαμπουρνέζικα, δεν τα καταλαβαίνω εγώ αυτά τα λαμπουρνέζικα. Ναι. Στιγ. Ναι, ναι. Γιαφαίνι λάει και σίγουρα ότι της αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά, εγώ λέω. Αυτό μου λέει, μου αρέσουν τα μακαρόνια με κιμά. Πού βρίσκει μακαρόνια και κιμά, εγώ δεν ξέρω βέβαια. Στονκ. Μάλιστα. ΕΡΙΝΑ, ΣΤΥΡΒΙΡΑΝΤ, ΩΡΑΝΚΙΑΝΚ, ΣΡΙΤΙΝΑΣ. Τώρα κάτι θυμάται που της αρέσει πολύ και μάλλον λέει ότι κάπου πήγε. Άχω καλή, ξέρω, διακοπές στην Ελλάδα, είμαι σίγουρη. Διακοπές στην Ελλάδα, στην Ελλάδα, ακοκοίμαι εγώ. Αστόκα, αστόκα, αστόκα. Άλλη, περίμενε, ήθελα να ξέρω πού τα βρήκε όλα αυτά. Ναι, τι είναι αυτό, καλέ. Ελλάδα. Ελλάδα, μπράβο, είδατε το βρήκα, ελλάδα, καταλαβαίνεις, ελλάδα. Όχι, αυτόματος μεταφραστής. Τι είναι αυτό? Πατάς το τέσσερα και καταλαβαίνω ελληνικά. Κι εκτός συνώρα δεν το έκανες και δεν μπορούσα να συνοηθούμε, λαμπορνέζικα. Μάλιστα. Δεν ξέρω από που είσαι τώρα το είπες. Ελλάδα λοιπόν είμαι. Εσύ εδώ για πες είσαι... Λοιπόν, εγώ είμαι η Ατσού. Εσένα πώς σε λένε? Εγώ είμαι η Ηλέκτρα. Χάρηκα η Ηλέκτρα. Γκντάνβ που λέμε και στο νησί μου, το νησί μου εδώ. Το μάθα, το μάθα. Γκντάνβ. Εγώ από Ελλάδα, εσένα το νησί σου πώς το λένε? Εδώ το νησί λέγεται Σαμοργά. Σαμοργά. Σαμοργά. Κι αν θέλεις μπορώ να σε πάω να σε γνωρίσω στον αρχηγό μας. Θέλεις? Βεβαίως και θέλω να πάω στον αρχηγό σας. Λοιπόν, να πάμε. Περίμενε. Πριν πάμε στον αρχηγό πρέπει να μάθεις να χαιρετάς. Μα το έμαθα. Πρόσεξε, και το έμαθα πολύ καλά. Κι αυτοί το μάθανε. Από το σπίτι πάω στοίχημα. Περίμενε, περίμενε. Γκντάνβ. Γκντάνβ. Όχι. Έτσι χαιρετάμε τους φίλους. Τον αρχηγό πρέπει να τον χαιρετήσεις επίσημα. Ο επίσημος χαιρετισμός είναι ως εξής. Χέρια εδώ. Γκντέω, γκντάω. Περίμενε. Κάντε το κι εσείς. Μπας και το μάθουμε. Γκντέω, γκντάω. Και τα χέρια εδώ. Θα το κάνω μια φορά ακόμα. Άλλη μια. Γκντέω, γκντάω. Και τον κοιτάμε, έτσι. Φυσικά, είσαι πάρα πολύ καλή. Το έμαθα. Είδες, το έμαθα. Θέλεις μήπως να μου πεις πώς χαιρετάτε κι εσείς στην Ελλάδα, για να μάθω κι εγώ να ξέρω. Εσείς τώρα αυτός είναι αρχηγός εδώ πέρα, είπαμε. Αρχηγός. Τους φίλους ας πούμε πρώτα, πώς τους χαιρετάτε. Ναι, ναι, κατάλαβα, αλλά πρόσεξε τώρα είναι που εμείς... Λοιπόν, θα ξεκινήσω. Λοιπόν, πώς χαιρετάμε τους φίλους. Τους φίλους, ναι. Πώς χαιρετάτε ας πούμε τους φίλους σας όταν τους βλέπετε στο σχολείο παραδοσιακά. Κάτσε ρε παιδί μου να μου πούνε, να θυμηθώ λίγο κι εγώ. Μου δείξανε, θυμήθηκα, θα σου πω, περίμενε. Ωραία. Χαμογελάμε, γιατί είμαστε χαρούμενοι. Ωραία. Κι άμα είναι και μακριά κιόλας, έτσι... Πώς σε χαιρέτησα πριν, βρε! Λοιπόν, κοίτα κοίτα, σηκώνεις το χέρι, γειααααααα, έτσι. Χαιρετάς χαρούμενα. Για να σε δω. Περίμενε, γειαααααααααα! Καλά το κάνεις. Ωραία. Λοιπόν, τώρα όμως έχουμε και τον επίσημο χαιρετισμό. Όταν είναι για ανθρώπους ας πούμε που δεν ξέρουμε πολύ καλά... ή που είναι μεγαλύτεροι από εμάς... ή που πάμε σε κάπου επίσημα και δεν πρέπει να πούμε πολλά πολλά... Εκεί λοιπόν, πρόσξεξα τώρα. Δίνουμε το χέρι. Εντάξει, και λίγο πιο μαλακά μπορείς. Χαλάρας. Μπράβο, όχι σαξεραμένο. Μπράβο, μπράβο, δίνουμε το χέρι, το πιάνουμε. Ναι. Και γεια σας. Γεια σας. Πολύ ωραία, γεια σας. Γεια σας. Γεια σας. Γεια σας. Γεια σας. Γεια σας το έμαθα, φτάνει. Ωραία, γεια σας. Κοίτα τώρα, εμείς, βασιλιάδες στην Ελλάδα δεν έχουμε. Αρχηγούς έχουμε πάρα πολλούς, είναι η αλήθεια. Βασιλιάδες δεν έχουμε, αν όμως θέλουμε να δείξουμε πολύ επισυμότητα. Ωραία. Το κάνουν κάποιοι, εγώ δεν το κάνω, το βρίσκω και λίγο χαζό. Αλλά πρόσεξε, έτσι, ανοίγεις χέρια και σκύβεις, έτσι, με επισυμότητα, το κάναν και παλιά. Κανένα φορά ακόμα, για να κάνω, έτσι, έτσι. Και άμα θες έτσι να δείξεις ότι πολύ τον υπολογίζεις τον άλλον, δεν τον κοιτάς καν στα μάτια, κοιτάς κάτω. Κατάλαβες, κάνεις ένα έτσι. Α! Να ένα νόμισμα! Α! Να ένα νόμισμα! Πού το? Πού το? Ποιο? Το νόμισμα. Δεν έχω νόμισμα. Μα δεν είπες τώρα μόλις, να ένα νόμισμα! Είπα γιατί το είπες κι εσύ. Αχ! Και νόμιζα ότι βρήκες ένα νόμισμα! Για μισό λεπτό. Πριν είπες, να ένα νόμισμα! Ναι, ναι, να ένα νόμισμα! Και μετά είπες, ένα νόμισμα. Ναι, γιατί στην αρχή νόμιζα ότι είδα ένα νόμισμα. Ήμουνα χαρούμενη. Να ένα νόμισμα! Μετά όμως, νόμιζα ότι εσύ βρήκες το νόμισμα. Μετά μου είπες ότι δεν έχεις νόμισμα. Και μετά είπα, να ένα νόμισμα. Δηλαδή, ίδιες λέξεις, αλλά διαφορετική σημασία. Φυσικά, Ατσού, φυσικά. Σημασία δεν έχει μόνο τι λέμε, αλλά και πώς το λέμε. Η φωνή μας, η έκφραση του προσώπου μας, το σώμα μας, φυσικά και το σώμα μας, με όλα μας μιλάμε. Η επικοινωνία γίνεται με όλα. Με το σώμα, με τη φωνή και με την έκφραση του προσώπου. Εσύ είσαι λίγο ανέκφραστη βέβαια, βλέπω. Αλλά μπορείς να χρησιμοποιήσεις τα υπόλοιπα. Τη φωνή σου και το σώμα σου. Θες να δοκιμάσουμε? Θέλω. Λοιπόν, θα διαλέξουμε μία φράση. Να ένα νόμισμα. Καλά, να ένα νόμισμα, το είπαμε αυτό. Ωραία. Α, τη φράση εννοείς να είναι να ένα νόμισμα. Ναι, ναι. Νόμιζα ότι πάλι βρήκες ένα νόμισμα, αλλά τίποτα. Λοιπόν, θα διαλέξεις λοιπόν να ένα νόμισμα. Ωραία. Διαλέχτε κι εσείς μία φράση από το σπίτι ή μάλλον κάντε αυτό που κάνει η Ατσού. Θα διαλέξετε κι εσείς τη φράση να ένα νόμισμα. Τώρα λοιπόν, Ατσού, εγώ θα σου λέω πώς να το λες. Δεν θα σου δείξω όμως, όπως πριν που μπερδευτήκαμε, θα το βρεις μόνη σου εντελώς. Είμαι έτοιμη. Ωραία. Πες σκέτο τη φράση να ένα νόμισμα. Σκέτο, σκέτο, σκέτο. Να ένα νόμισμα. Μην μου λες. Αλήθεια εσείς νομίσματα εδώ στο νησί σας έχετε? Έχουμε μόνο χρυσά και ασημένια. Μάλιστα, μόνο χρυσά και ασημένια. Τίποτε άλλο. Γι' αυτό είπα να ένα νόμισμα. Νόμιζα ότι το βρήκα. Τέλος, πάντων, επιστροφή στην επικοινωνία. Πες λοιπόν ξανά, σκέτο, να ένα νόμισμα. Ουδέτερα δηλαδή. Ναι, ναι, ναι, ουδέτερα. Έτσι το λέμε. Μπράβο. Μπράβο. Εσύ κάνεις για θέατρο, παιδί μου. Ξέρω ελληνικά με το μεταφραστήρι. Ουδέτερα, ουδέτερα. Ένα νόμισμα. Πολύ ωραία. Τώρα όμως θέλω να το πεις πώς το είπα εγώ πριν που νόμιζα ότι το βρήκα. Ας πούμε αν είχα βρει ένα χρυσό νόμισμα εδώ δικό σας και θα χαιρόμουν πολύ. Έτσι με μεγάλη χαρά. Ένα νόμισμα. Πάρα πολύ ωραία. Έβαλες και τα χέρια βλέπω. Ναι, μαθαίνω. Το κατάλαβες. Λοιπόν, τώρα θέλω ακριβώς να το πεις με έκπληξη. Εκεί που δεν το περιμένεις, βρίσκεις ένα νόμισμα. Ένα νόμισμα. Πολύ ωραία το είπες, πολύ ωραία το είπες. Λοιπόν, κάτσε να βρούμε τώρα άλλο. Α! Να το πεις έτσι απογοητευμένα, όπως εγώ πριν που νόμιζα ότι βρήκα, που νόμιζα ότι βρήκες, που νόμιζα ότι το δικό σου θα το έπαιρνα εγώ, που τέλος πάντων νόμιζα ότι υπήρχε ένα νόμισμα και μετά απογοητεύτηκα. Κατάλαβες? Πώς το λες έτσι απογοητευμένη? Απογοήτευση. Ένα νόμισμα. Εντάξει, καλά το είπες και αυτό. Λοιπόν, κοίτα τώρα, τώρα θα κάνουμε κάτι άλλο. Είσαι ας πούμε νυσταγμένη και σου ζητάνε ένα νόμισμα και πρέπει να το δώσεις, αλλά να είσαι νυσταγμένη ρε παιδί μου, δεν μπορείς άλλο. Ωραία, κάτσε να χασμουριθώ. Ναι. Ένα νόμισμα. Ωραία, θέλω να το κάνεις μία φορά ακόμα, να το δουν και τα παιδιά από το σπίτι, γιατί μέχρι στιγμής θα κάνουν καλά τώρα που σου είναι νυσταγμένη ξαναδείκτο. Έτσι, ναι. Ωραία, τεντώνεσαι. Ένα νόμισμα. Καταπληκτική ατσού, καταπληκτική νόμισμα και τα παιδιά το κάνουν πολύ ωραία. Λοιπόν, τώρα, θυμάσαι πριν με ρώταξες αν πεινάω και μου δείξεις ωραία, τώρα θέλω να το πεις πεινασμένα, χρειάζεσαι ένα νόμισμα για να φας, είσαι πεινασμένη, δεν αντέχεις άλλο, πρέπει να φας, πρέπει να φας σου λέω, ένα νόμισμα ζητάς. Ένα νόμισμα. Καλά, ήταν και λίγο σαν να πονάς, σαν να είσαι λίγο άρρωστη, αλλά δεν πειράζει, ωραία το είπες, ωραία, να είναι ένα νόμισμα. Λοιπόν, το τελευταίο που θέλω, είναι λίγο δύσκολο, στο λέω, φαντάσου ότι πρέπει να προλάβεις κάτι και χρειάζεσαι ένα νόμισμα και έχεις λαχανιάσει, τρέξε και λίγο, τρέξε και λίγο, έτσι μπράβο, ναι, ναι, λαχάνιασε. Είπαμε να το βρισμονήσω, έτσι, μπράβο, έλα. Ένα νόμισμα. Ωπω, ξανά, ξανά. Ένα νόμισμα. Ωπω, ξέπνοι βρε παιδί μου, πάντως τα έχεις πει πάρα πολύ καλά, τα πες και με χαρά και με απογοήτευση και μισταγμένη και πεινασμένη και λίγο πονεμένη και λαχανιασμένη και με έκπληξη. Κατάλαβες λοιπόν το Ρατσού για την επικοινωνία. Είναι απαραίτητο. Λέμε κάτι κάθαρα, να το καταλάβει ο άλλος, αλλά πρέπει να πούμε και να έχουμε και τον τρόπο να το πούμε, να καταλάβει ακριβώς ο άλλος τι λέμε. Έχω καταλάβει ακριβώς και είμαστε έτοιμοι να σε πάω στον αρχηγό, αλλά πρέπει να σου πω για τον αρχηγό μας δύο πράγματα. Είναι ένας άνθρωπος ο οποίος φαίνεται να είναι παράξενος και να θέλει τα πράγματα να γίνονται όπως τα θέλει εκείνος. Στην πραγματικότητα όμως είναι σοφός τι εννοώ με αυτό. Όταν εμφανιστείς μπροστά στον αρχηγό δεν μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις και ό,τι σου κατέβει. Για να κάνεις κάτι πρέπει να το πει αυτός. Αυτός. Και δεν το κάνει από παραξενιά, το κάνει γιατί στη Σαμοργά, εδώ σε αυτό το νησί, πρέπει να μάθουμε να ακούμε, να προσέχουμε τον άλλον τι μας λέει και όχι να κάνουμε του κεφαλιού μας. Δηλαδή δίνω ότι θέλει να το παίζει αρχηγός και να υπάρχει μια τάξη να ξέρουμε τι γίνεται και να ακούμε. Και να επικοινωνούμε και να προσέχουμε. Να με προετοιμάσεις όμως, έτσι? Θα σε προετοιμάσω. Θα παίξουμε ένα παιχνίδι για να είσαι έτοιμη. Έχεις και κάτι φίλους εκεί, έμαθα? Ναι, λοιπόν, θα κάνετε και εσείς γιατί μαζί μου είστε στο νησί, δεν είμαι μόνη μου, πρέπει και εσείς φυσικά να δοκιμάσετε. Ωραία. Ξεκινάμε. Λοιπόν, η προετοιμασία λέγεται «ο αρχηγός λέει». Μάλιστα. Πρόσεξε καλά τώρα. Θα σου λέω, ο αρχηγός λέει κάτι και εσύ θα το κάνεις. Μάλιστα. Θα κάνουμε μια πρόβα πρώτα. Να ξέρεις όμως λίγο γρήγορα γιατί περνάει ο χρόνος και... Ωραία. Ο αρχηγός λέει να σηκώσεις το χέρι σου ψηλά. Μάλιστα. Ο αρχηγός λέει να κατεβάζεις το χέρι σου. Μάλιστα. Ο αρχηγός λέει να πιάσεις το αυτί σου. Μάλιστα. Ο αρχηγός λέει να πιάσεις τη μύτη σου. Μάλιστα. Χτυπάμε παλαμάκια. Λάθος. Γιατί λάθος? Δεν είπα ο αρχηγός λέει χτυπάμε παλαμάκια. Δίκιο, δίκιο, εγώ φταίω μόνη μου. Ξανά. Πάμε. Ο αρχηγός λέει διαβάζουμε ένα βιβλίο. Ο αρχηγός λέει το βιβλίο είναι βαρετό. Ο αρχηγός λέει κλείνουμε το βιβλίο. Ο αρχηγός λέει κάτι μας γαργαλάει στο μάγουλο. Ο αρχηγός λέει βλέπουμε μία ψήρα στην άκρη της μύτης μας. Ο αρχηγός λέει πιάνουμε την ψήρα. Ο αρχηγός λέει κάτι μας λέει η ψήρα στο αυτοί. Ο αρχηγός λέει αυτό που μας λέει είναι πολύ αστείο. Πετάμε την ψήρα. Δεν είπα ο αρχηγός λέει πετάμε την ψήρα. Δίκιο, δίκιο. Συγκεντρώσου. Ο αρχηγός λέει βάζουμε την ψήρα στο κεφάλι μας. Τι είπε ο αρχηγός. Ο αρχηγός λέει είναι φίλοι η ψήρα. Μας κρατάει συντροφιά. Ο αρχηγός λέει ανακατεύουμε με μια μεγάλη κουτάλα σε ένα καζάνι. Ο αρχηγός λέει αυτό που ανακατεύουμε μυρίζει ωραία. Ο αρχηγός λέει δοκιμάζουμε. Ο αρχηγός λέει είναι λίγο πικρό στην αρχή. Ο αρχηγός λέει μετά γίνεται γλυκό. Ο αρχηγός λέει ήταν ένα μαγικό φίλτρο. Ο αρχηγός λέει μας έκανε πολύ δυνατούς. Αφήνουμε την κουτάλα. Πολύ ωραία. Είσαι έτοιμη. Επιτέλους. Μπορούμε να πάμε στον αρχηγό. Υπάρχει όμως ένα θέμα εδώ πέρα, Ατσού μου. Τι θέλεις? Ότι πέρασε η ώρα. Θέλω πολύ να γνωρίσω τον αρχηγό σου. Θέλω πολύ να τον δω, να δω και το υπόλοιπο νησί σου. Αλλά εγώ δεν ήρθα μόνη μου εδώ. Γι' αυτό σου είπα και πριν για την ώρα. Ήρθα με μία φίλη μου, σου είπα, τη βάρκα με το κουπί, τη Σπυριδούλα. Και συμφωνήσαμε, γιατί αυτή δεν είχε πολύ όρεξη να έρθει, ότι θα πάω εγώ εδώ στο νησί, να γνωρίσω εσάς τους κατοίκους, γενικά να γνωρίσω το νησί. Εκείνη θα πάει μία βόλτα με τη βάρκα και θα έρθει τώρα σε λίγο να με πάρει. Και μολονότι θέλω πολύ να γνωρίσω τον αρχηγό σου. Και τα πήγα και πάρα πολύ καλά στην προετοιμασία. Και τα πήγαν και τα παιδιά απ' το σπίτι πολύ καλά στην προετοιμασία και ο αρχηγός θα μας καλοδεχόταν, είμαι σίγουρη. Πρέπει οπωσδήποτε να περιμένω, δηλαδή να πάω πίσω και να περιμένω τη Σπυριδούλα να έρθει να με πάρει. Κοίτα, θέλω κι εγώ να γνωρίσω τη φίλη σου, αλλά δεν γίνεται. Έχεις δίκιο, η ώρα πέρασε. Με περιμένει ο αρχηγός, δεν μπορώ να είμαι και εκεί και εδώ. Δεν γίνεται. Γι'αυτό θα σε χαιρετήσω και ελπίζω να ξανασυναντηθούμε. Περίμενε, χαιρετάμε τους φίλους. Ωραία, περίμενε τη Σπυριδούλα τη φίλη σου και πες τις χαιρετήσματα από τη Νατσού. Βεβαίως. Γεια σου, Ηλέκτρα. Γεια ή μάλλον Γκντάμβ. Και τώρα πίσω να βρούμε τη Σπυριδούλα. Και πώς πήγα δεν θυμάμαι, μη μωρόν θυμάμαι αυτά τα δέντρα. Κόσμος, ρε παιδάκι μου. Μάλιστα. Το μονοπατή, να το. Και εδώ πήγα τώρα, πήγα δεξιά. Άρα πρέπει τώρα να πάω αριστερά. Και... Να η ακρογιαλιά μου, σε λίγο θα έρθει και η Σπυριδούλα. Νάτη, να τη. Γεια σου, Ηλέκτρα. Έλα, έλα, έλα. Τι έγινε, πώς πέρασες? Καλά πέρασα. Μόνη σου σε βλέπω. Κι αυτό το νησί ακατοικητό. Τι λες καλέ, ακατοικητό. Ίσα, ίσα, έχω να σου πω εκατό πράγματα. Ποιος ήταν εδώ? Λοιπόν, άκου, αυτό είναι ένα νησί που κατοικείται. Πώς λέγεται? Σαμοργά. Σαμοργά, σαμοργά. Και γνώρισα μια κάτοικο που τη λένε Ατσού. Λοιπόν, άκου τώρα τι έγινε. Με αυτή δεν μπορούσαμε στην αρχή να συνενοηθούμε. Με ρώταγε αν είμαι λέει άγρια και αν θέλω να φάω και όλα αυτά τα κάναμε με παντομήμα. Ναι, με ρώταγε αν θέλω να φάω και αν είμαι άγρια και τέτοια. Μετά άρχισα αυτή να μιλάει και να μιλάει αλαμβουρνέζικα. Μια ξένη γλώσσα δεν καταλάβαινα. Σαμοργιανά θα ήταν. Σαμοργιανά, καλά το είπες. Όλα πια τα ξέρεις, αμάν. Λοιπόν, μπράβοξε τώρα. Αυτή λοιπόν μιλούσε, εγώ προσπαθούσα να καταλάβω. Μάλλον καταλάβε ένα άλλο αντιάλλον, εγώ αυτό κατάλαβα και μετά βγάζει από τη τσέπη της ένα μηχάνημα. Και πατάει, πατάει, πατάει και πατάει το νούμερο τέσσερα. Και με το που πατάει το νούμερο τέσσερα, αρχίζει να μιλάει ελληνικά. Και αρχίσαμε και συνεννοηθήκαμε τότε. Λοιπόν, και μετά... Αυτόματος μεταφραστής, δηλαδή. Όλοι το ξέρετε, μόνο εγώ δεν το ξέρα. Αυτόματος μεταφραστής, αυτό μου είπε κι αυτή. Και τώρα, μετά άρχισαμε να μιλάμε κανονικά. Αλλά μετά μπερδευτήκαμε, γιατί κάναμε κάτι υποκλήσης και της έδειχνα πώς χαιρετάμε. Και όπως εγώ έκανα την υπόκληση, νόμιζα ότι δεν είναι ένα νόμισμα. Και μετά νόμιζα και εκείνο ότι δεν είναι ένα νόμισμα. Δηλαδή δεν νόμιζα ότι δεν είναι το νόμισμα. Νόμιζα ότι έτσι εμείς χαιρετάμε επίσημα. Άστα Ελέκτρα, θα μου το πεις τη βάρκα. Έμαθες καμιά λέξη να μου πεις? Έμαθα πώς χαιρετάμε. Αμάντια, όλο διακόπτης. Το σημαντικό ξέρεις ποιο είναι, τι έμαθα? Αυτό φίλοι μου που εσύ δεν ήρθες, είναι το νησί της επικοινωνίας. Πώς μπορούμε να επικοινωνήσουμε με ανθρώπους. Επικοινωνούμε με κινήσεις, επικοινωνούμε με την έκφραση του προσώπου μας, επικοινωνούμε με τη φωνή μας, να δείξουμε αν είμαστε χαρούμενοι ή λυπημένοι, αν έχουμε έκπληξη ή αν είμαστε λαχανιασμένοι και φυσικά προσέχουμε και ακούμε, διότι έχουν έναν αρχηγό εδώ που για να κάνεις κάτι πρέπει να το πει εκείνος. Είναι πολύ σημαντικό λοιπόν για την επικοινωνία να μιλάμε καθαρά, να μιλάμε με την εκφρασία μας, να χρησιμοποιούμε το σώμα μας και για να επικοινωνούμε με τον άλλον να ακούμε που με διέκοψες πριν. Λοιπόν τώρα, να χαιρετήσουμε τα παιδιά και να φύγουμε. Περίμενε, πώς χαιρετάνε εδώ. Πρόσεξε! Χέρι, χέρι, κεφάλι, γκντάνβ. Ωραία, θα το κάνουμε μαζί. Χέρι, χέρι, γκντάνβ. Αλλά ας χαιρετήσουμε και τους φίλους μας από το σπίτι όπως ξέρουμε εμείς. Από τη Σπυριδούλα και από την Ελέκτρα, ένα μεγάλο φιλί! |
