| : Είμαστε ένα γκρουπ 47 άτομο, ερχόμενοι από Ελλάδα. Λίγο πολύ όλοι άγνωστοι μεταξύ μας. Οι πλάις ήταν προσωπικά, εγώ δεν ήξερα κανέναν. Ήρθαμε από Αθήνα, Κάιρο, Κάιρο-Ογκάνδα. Μετά έχουμε 12 ώρες με λεωφορείο οδικός, με κομματόδρομους. Για να φτάσουμε στο Παντέτ. Ήρθαμε από Αθήνα, Κάιρο, Κάιρο-Ογκάνδα. Μετά έχουμε 12 ώρες με λεωφορείο οδικός, με κομματόδρομους. Για να φτάσουμε στο Παντέτ, που είναι το χωριό κοντά στην κοινότητα Γκάλα-Γκάλα. Έχουμε έρθει για ένα πάρα πολύ σημαντικό σκοπό στο χωριό Γκάλα-Γκάλα. Για να χτίσουμε δύο αίσθησες, οι οποίες θα χρησιμοποιηθούν διαγραφία των δασκάλων και για να βάλουν δύο αίσθησες. Βοηθάμε για να βαλύσουμε νερό. Το κύλο βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο μακριά από εδώ. Ρίχνουμε σε λίγο στο χτίσιμο, στο τσιμέντο, να βάλουμε τα τούβλα μαζί. Βοηθάμε για να βάζουμε στους τοίχους, το οποίο το κάναμε σε έναν μεγάλο βάθμο, μπορώ να πω, δεν έχει καμία σχέση με αυτό. Το τοπίο μου έμεινε πάρα πολύ. Είναι το κομμάτι που μένουμε, το μεσημένουμε, μια οικογένεια και τρώμε μαζί. Στο σπίτι τους, οπότε στην καλύβα τους, οπότε στην καθημερινότητά τους. Φιλοξενία σημαίνει λίγο πολύ το ίδιο πράγμα και για εμάς και για εκείνους. Το πώς να υποδοχτώ κάποιον, το πώς να του προσφέρω κάτι, το πώς να του χαμογελάσω, να δοκιτάξω τα μάτια. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω, εμένα αυτό το πράγμα με έχει συγκινήσει πάρα πολύ. Αυτοί άθλοι σαν να τους ήξερα χρόνια. Βλέπεις ότι παράλληλα με το πώς ζούμε εμείς στην Ελλάδα, υπάρχει και αυτός εδώ ο κόσμος, ο οποίος είναι τελείως διαφορετικός. Ζούνε πολύ πιο απλά από εμάς, με πολύ πιο λίγα από εμάς και παράλληλα αυτά είναι πολύ πιο χαρούμενοι από εμάς, από τι φαίνεται. Είναι ευτυχισμένοι σε αυτό που ζούνε, που είναι πολύ δύσκολο να το κατανοήσουν, γιατί είναι λυκνής. Τους έδωσε τη δυνατότητα οι άξιον νέοι, όχι μόνο να κάνουν πράγματα, αλλά να δουν και λίγο παραπέρα, να καταλάβουν ότι σαν κοινότητα μπορούν να γίνουν καλύτεροι από αυτό που είναι, είναι καλύτεροι στους παιδιά τους, δηλαδή αυτό μας τετώνησε πάρα πολύ, ότι πλέον μπορούν να φίλουν όλοι στους παιδιά τους στο σχολείο. Είδαμε και τα παιδιά με πιστολέσεις, με τραγούδες, με σταγγιλικάκια όλα. Απλά αυτό που κατάλαβα και κατάλαβα τη σημασία του, είναι ότι η άξιον έντι βοηθάει αυτούς τους ανθρώπους στο να κάνουν καλύτερη τη ζωή τους οι ίδιοι. Αν κάποιος δεν είναι ανάδοφος, μας το κάνει, δεν είναι τίποτα, τα γράμματα που στέλνουμε, οι επικοινωνίες είναι κάτι πάρα πολύ όμορφο, βγαίνει μέσα από την ψυχή μας. Και όταν κάποιος είναι ανάδοχος, μας το λέει να κάνει και αυτό το ταξίδι, για να νιώσει πραγματικά αυτά που έχω νιώσει εγώ τόσες μέρες και να δει και από κοντά αυτά που κάνει η action8. Την πρώτη λέξη που μου έρχεται στο μυαλό... Μια μονό. Μόνο μία. Δύναμη. Λύτρωση. Χαρά. Ρίγος. Κομμαδικότητα. Ευτυχία. Δράση. Δεν περιγράφεται... Χωρίς λόγια. Πελπίδα. Ευγνωμοσύνη. Κομμαδικότητα. Αγάπη. Αλληλεγγύη. Αλληλεγγύη. Έλε, λέξη, ομοιότητα. Αυτό. Αγάπη. Ανθρωπιά. Ανθρωπιά. Ανθρωπιά. Ανθρωπιά. Αγάπη. Συνησχωρά. Αλληλεγγύη. Ευγνωμοσύνη. Είναι ένα ταξίδι γεμάτος συναισθήματος. Εμπειρία ζωής. Μου έρχεται στο μυαλό αυτό. Εμπειρία ζωής. |
