| : Ο κύριος και η κύριέ μου θα αρχίσουν, βέβαια, στον κόσμο, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, να το χαιρετήσω, θα το χαιρετήσω να το Δεν θα προσθέσω τα πια άλλα πράγματα για να τιμώσετε ένα σύντομο διογραφικό, ο κύριος Μαϊνάς. Στα αρχιδητικά του χρόνια, πήρε μέρος στις κινητοποιήσεις για ελεύθερες εκλογές στα πανεπισκοίνηση. Το Μάρτιο του 1972 υπέγραψε την προσφυγή στο Πρωθυκείο Αθηνών των 42 φοιτητών κατά του διορισμένου φοιτητικού συμβουλού. Εντάχτηκε στη Γημοκρατική Άμνη. Στην Γενέργο του 1973, ο τότε Γενικός Πρόσωπος της Ελλάδας τον κακίνγκυλε στην Γενική Διεύθυνση Εθνικής Ασφάλειας και στην τότε ΚΙΚ για ανδιαγγενική δράση. Έχουμε κάποια κοινά σημεία και γι' αυτό έχω την αποχρέωση και το αίσθημα να πω κάποια πράγματα για να μη κυβερνήσετε το Βέσβη αυτά τα πράγματα. Μετά την κατάλαβη στις ειδοτορίες, εργάστηκε για ένα περίπου χρόνο στο Γραφείο Κύπτου της Γενέργης. Το 1976, πρότευση στις εξετάσεις για την διπλωματική υπηρεσία του Υπουργείου Συγκεκριτών, υπηρέτησε την πατρίδα ως διπλωμάτης υπό 11 κυβερνήσεις και 15 υπουργούς εξωτερικών. Κανόνας του ήταν αυτό που γράφει ο Καζαντζάκης, είναι ασκητική, εισαγωγικά και πακρίδα από τον Καζαντζάκη, να αγαπάς την ευθύ. Να λες, εγώ μονάχος μου έχω χρέος να σώσω τη γη, αν δεν σωθεί εγώ φταίω. Η θέση αυτή ήταν οδηγός του, αυτό είναι και το νόημα ζωής ενός χαρτικού λειτουργού, ενός διπλωμάτη, είναι, πρέπει να είναι τα ελεύθερα. Λοιπόν, ο Αλέξανδρο Μανέστα έχει τιμηθεί για την προσφορά του προς την Ελλάδα με έθνες μίες και με γραπτές ευαρέσκες από το σύνολο σχεδόν των υπουργών εξωτερικών. Κατά τη δημιουργία του στη Μάσιντον τιμήθηκε με πολλές σημαντικές διακρίσεις. Το 2007, βραβεύτηκε με το διεθνές βραβείο Μάρτινγκ Λούθερ Κινγκ. Διετέλεσε πρέσβης της Ελλάδας στην Μάσιντον, 2005-2009. Διευθυντής βαλκανικών υποθέσεων υπουργών εξωτερικών, 2000-2005. Πρέσβης στην Αλβανία, 1999-2000. Πρώτος δικαματικός αντιπρόσωπος της Ελλάδας στην πρώην και πρώην αρχή δημοκρατίας της Μακεδονίας, 1995-1999. Πατριτής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, 1994, στην Κροατία, Βουργαρία και την Φύρο. Πρώτος σύμβουλος πολιτικές υποθέσεως ο ΥΕ, Νέοι Υόρκοι, 1989-1993. Στέλεγος της ελληνικής αντιπροσωπίας στην ΓΑΣΕ, που διάσκεψε για την ασφάλεια και τη συνεργασία στην Ευρώπη. Συγγραφέας όλων των κοινών και άρθρων σε ελληνικά και ελληνικά κυβερνή, ελληνοματικός αρθογράφος, μη νέο περιοδικού, άμυνα και δημοκρατία, επιστημανικός σύμβουλος περιοδικού Φόριν ΑΧΕΡΣ, αρθογράφος στο αμερικανικό Χάρντου ΠΟΣΤ. Επισκέπτης ή συγγυητής στα μετατυχικά προγράμματα, η κυβερνή ασφάλεια, επισκέπτης ή συγγυητής στα μετατυχικά προγράμματα οικονομικού πανεπιστήμιου Αθηνών για τον δίπλωμα διευρυματέρσου και πανεπιστήμιου τελοκτονίσου, συνεργασία και ασφάλεια στη Μεσόειου, ειδικός σύμβουλος του ΑΧΕΡΣ. Δοκίμασε την ενεργό πολιτική για 15 μήνες στο Ποτάμ, υπεύθυνος εξωτερικής πολιτικής. Μετέγει τακτικά σε διευθυνή συνέδρια και επισκέπτονται πυκνά για διαδέξεις, ομιλίες και συναντήσεις στα Βαλκάνια και την Τουρκία. Συγγραφείας των βιβλίων, οράματα και χήμερες, διαδρομές ενός διπλωμάτη, εκδόσεις ιδέρες υπό έκδοση και το εβιβλίο που έχει εκδοθεί, η άλλη κρίση, η μαρτυρία ενός πρέμβης δημιουργίας διαδικασίας εκδόσεις νύχτων γνώμων. Αυτός είναι ο κύριος Μαλιάς και να πάμε τώρα στην κυρία Μανδά. Η κυρία Μανδά είναι λέκτορας της νεότερης ελληνικής ιστορίας από το 2011 στο Τήμα Ιστορίας και Αφιολογίας του ΑΠΙΧΙΠΑ. Έχει προεπινησία ως επιστημονικής συνεργάτης σε αυτό εδώ το Ίδρυμα από το 1992 έως το 2008 και είναι διευθύντρια του ΊΜΧΑ από το 2008 έως το 2011. Προσθέτω ότι είναι τώρα και μέρος του Δικητικού Συμβουλίου του ΊΜΧΑ. Δημοσιεύσεις που μας ενδιαφέρουν πάρα πολύ. Η «Μοσσουρμάνη Τσάμη» της Ισυπείρου και 923 έως το 2000. Ήρθε με αλληλετών χερσόνων του Θεού στη Σαμνίκη το 2004 και έχει αρκετές ειδείς 452 μεταφράσεις στα Αγγλικά το 2008 και στα Αλβανικά το 2015. Μετά μπορώ να το πω χειροματάκι από έτοιμα της δικής μας της Προσβήλειας εκεί ώστε να κάποια θύματα της Αλβανικής Ελίκης, που δεν ισοδένει να ξεχωριστικά, να δουν λίγο και οι επιχειρήματα που έχει η Ελλάδα να παρουσιάσει. Επόμενοι έκπαιδες είναι η «Εκπαίδευση της Ελληνικής Συνειωρώντας στην Αλβανία κατά τον Μέσο Πόλεμο» και η «Κυριακή Δέξη» στη Σαμονίκη το 2010, 326 εζήτης. Και μετά είναι μαζί με τον Τσίδε Κόντι και μετά «The Greek Minority in Albania» «A Documentary Pre-Court 1921-1993» πάλι από τον Συνείδωτο Περαδογιάν Στάλης το 1994 και έχει συμμετάσχει σε συλλογικούς τόμους, σε συνέδρια, σε ελληνικά προγράμματα. Τώρα, πριν δώσω τον λόγο στους δύο μιλητές μας, και θα ήθελα να σας παρακαλέσω να δεχτούμε, ότι θα παρουσιάσουν πρώτο βιβλιαδιάσεις μετά, κύριε Μαντά, και μετά θα έχουν ερωτήσεις, γιατί αν στο μέσο αρχίσουν να δοθούν με τον πρώτο μιλητήρια, θα χαθούν ενήμαρτουλοι, οπότε θα δώσουν την παρουσίασή τους και μετά ο καθένας μας θα παρακάνει τις ερωτήσεις. Δύο ανακοινώσεις. Η μία είναι ότι πλέον των θεματικών βραδιών που έχουμε, και τις ξέρετε από πέρυσι, γιατί συνεχίζονται φέτος, αρχίζουν τώρα και θεματικές βραδιές των νέων. Και οι πρώτοι θα είναι στις 19 του μήνας Οκτωβρίου. Έχουν συγκροτήσει μία διεπιστημονική ομάδα νέων, η οποία σε συνεργασία με το ίδρυμα τοδικό μας εδώ πέρα, θα κάνει σχεδόν κάθε μήνα και αυτή μία βραδιά. Η πρώτη βραδιά, λοιπόν, έχει ως θέμα την καινοτομία και η επιχειρηματικότητα. Είπαμε 19 του μήνας, στις 19 η ώρα ξεκινάμε, εδώ σε αυτή την αίθουσα. Οι συγκριτές θα είναι ο Μανώλης Χατσιγιάννης, δεν θα πω τις ειδικότητες για μην τα μαρτυρήσω όλα, και ο Ποσθεντίνος Μαυροδής. Τη ζήτηση θα συνειδητοποιήσει μία νεαρά υποψήφια διδακτόρηση. Σε ό,τι αφορά τις βραδιές μας, η επόμενη βραδιά θα έχει ένα θέμα και ένα ομιλητή, ο οποίος είναι εξαιρετικά ενδιαφέρον, νομίζω, όπως ο κάθε ομιλητής μας. Θα είναι ο Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Στρατιωτικής Επιτροπής, ο στρατιώς Μιχαήλ Κοστεράκος, που ήταν μέχρι πριν από ένα ή δύο χρόνια, νομίζω, πώς θα είναι, αρχηγός του ΓΙΕΘΑ. Και θα έχει ως θέμα η στρατιωτική πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δημιουργώντας περιφερειακή ασφάλεια. Είναι κάτι που, πίκαινο, μας ενδιαφέρει πάρα πολύ, όπως αν διδαμάνεστε. Τώρα, η ημερομηνία τεχθανώνα είναι αρχές του Δεκέμβρη, δεν έχει κρίση ακόμα, γιατί ο άνθρωπος δεν σταματάει πουθενά να αρχίσει να κόβει με τις υποχρεώσεις που έχει. Το άλλο θέμα θα είναι στις 14 του μήνας Δεκεμβρίου, ημέρα Δετάρτη, και ο τίτλος του θέματος είναι «Τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας». Αντιναμάνεστε, τα θέματα είναι επίκαιρα, κρίσιμα, και οι άνθρωποι που έρχονται για να μας παρουσιάσουν τα θέματα αυτά, μπορώ να πω ότι ίσως είναι από τους καλύτερους, για να πω οι καλύτεροι. Δηλαδή, καλύτεροι με την έννοια των γνώσεων. Κατέχουν το θέμα και αυτό έχει το παράδειγμα. Λοιπόν, με αυτά, να παρακαλέσω τον πρώτο μιλητή να παρουσιάσει τις θέσεις του και τις απόψεις του, και τα μιλητήσεις του. Ευχαριστώ πολύ, κύριε Πρόεδρε. Στο βέβαιο στο οποίο αυτό σημείο μ' ακουσέστηκε, εγώ πολλά από το πώς αποηγήθηκαν έτσι του συγκεκριμένου δεν ήταν η δική μου επιλογή. Όχι, δική μου, το είπα. Αλλά, δικό μου δεν ξέρω τι από αυτά έχουν χρησιμοποιήσει στη ζωή ενός ανθρώπου. Εγώ θέλω χαίρομαι ιδιαίτερα που σήμερα υπάρχουν τόσο πολλοί νέοι εδώ, νέοι επιστήμονες, διότι κυρίως αυτό που είπε ο Γαρντζάκης και το οποίο προσπαθώ να εφαρμόσω και εγώ στη ζωή μου, όχι πάλι και με επιτυχία και με συνέπεια, είναι και εγώ στην ανάπτυξη της ευθύνης απάντησης στις νέες γενιές. Αυτό είναι το βασικό και πιστεύω ότι η κυριακή μου εισηγήση γύρω από αυτό το θέμα θα κυριακεί. Ναι, η ευθύνη της Ελλάδος απάντησης στις επόμενες γενιές. Όπως γνωρίζουμε όλοι, δεν υπήρξε δικαίωμα της δικής μας γενιάς που να μην γνωρίζει το είπαν. Ήταν και θέλω να πιστεύω ότι εξαπολουθεί να είναι η γνωστική συνείδηση της βαλκανικής μας πραγματικότητας. Η αφήγηση και η υπόμνηση της βαλκανικής μας ιστορίας. Σαν διπλωμάτης προσπάθησα να ακούω πάντοτε τακτική εμπαφή με του Ίμχα και τους εξαιρετικούς συνεργάτες του. Χαίρομαι που σήμερα είναι εδώ μαζί μας ο καθηγητής ο κ. Βασιλισκότης, η κυρία Μαντά και ο ωραίος κ. Κεντρωτής. Είχαμε πολύ αποδοτική συνεργασία στα παλιότερα χρόνια. Ευχαριστώ λοιπόν το Ίμχα για την πολύθρονη και πολύτιμη προσφορά του. Εύχομαι να συνεχίσετε. Δεν είναι καθόλου τυχαία ότι εδώ στη Θεσσαρνίκη έχουν την έδρα τους θεσμοί, που έχουν διακριθεί για την προσπάθεια αναλύτησης της ιστορικής αλήθειας. Έχω υπόψη μου πέρα του Ίμχα την Επιτερία Μακεδονικών Σπουδών και το Μουσείο του Μακεδονικού Αγώνα. Θέλω να σας πρωτοκάνω έχοντας ως ανοιγό μου την έκφαση ευγνωμοσύνης, αποτείοντας ένα φόρο τιμής και του αφιερώνω αυτή την παρουσίαση στον άνθρωπο, ο οποίος υπήρξε η αφίκνηση κάποιων γενιών διπλωματών αλλά και πολιτικών του Βαγγέλη του Κωφού. Σε αυτόν αφιερώνω τη σημερινή εισήγηση. Τα Βαλκάνια σήμερα. Παρότι η κυρίαρχη εντύπωση είναι ότι τα Βαλκάνια βρίσκονται σε φάση σταθεροποιήσεις, γεγονός, δυστυχώς θα έλεγα, παραμένει ότι η κατάσταση είναι ρευστή. Ο εθνικισμός, ο αλητρωτισμός και ο αναθεωρητησμός κάθε άλλο παράλληλα έχουν τηθασεθεί. Το κουτί της Πανδόρας, εξής, το πυθάρι, σωστότερα, έχει ανοίξει πάλι ή απλά ποτέ δεν έκλεισε. Εγκρεμότητες παραμένουν ανοιχτές. Θεμελιώδη συμφωνίες, για παράδειγμα του Ντέιτον, αμφισβητούνται, όπως συνέβη πολύ πρόσφατα. Μερικές φορές, αντίθετα, το προσωρινό μετατρέπεται σχεδόν σε μόνιμο, όπως η ενδιάμεση συμφωνία της Ελλάδος με την πρώην Ιουκοστραβική Δημοκρατία της Μακεδονίας. Τώρα βέβαια, ας συγκρίνουμε το σήμερα, τη σημερινή εικόνα, με τις αιματιρές συγκρούσεις του παρθόντος, με τις γενοκτονείς, με τις ομαδικούς στάφους, με τα στρατόπεδα συγκεντρώσεων, 30 χιλιόμετρα, βορειώς στο σύνολό μας, μπορούμε να ισχυριστούμε ότι υπάρχει κάποια βελτίωση. Αρκεί όμως αυτή η πραγματικότητα για να αφησυχάσουμε? Τώρα η απάντηση σε ό,τι αφορά στην Ελλάδα είναι λιγότερο εύκολη. Θα την αφήσω για το τέλος. Ελπίζω να εμφανιστεί περίπου σαν αυτακόδητη. Να δούμε όμως καταρχή τι συμβαίνει στον κόσμο δίπλα μας. Τι συμβαίνει γύρω μας. Θα προσπαθήσω, τουλάχιστον, να εξηγήσω το όλο, προκειμένου σε συνέχεια, σε συντομία, να κάνουμε την ανατομία του μέρους. Της εικόνας, δηλαδή, που επέμει στη βαλκανική της γειτονιά, η νερή Ελλάδα και όταν λέω σημερινή, εννοώ τα τελευταία αυτά χρόνια της βαθιάς κρίσης. Πρώτον, το διεθνές περιβάλλον. Ποτέ μετά τη λήξη του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, η κατάσταση στην ευρύτερη περιοχή της άμεσης γειτονιάς μας, στη Μέσαιαντολή και Βόρεια Αφρική, δεν ήταν τόσο ρευστή, τόσο απρόβεκτη και τόσο περίπλοκη. Από τις βορειοαφρικανικές ακτές της Μεσογείου που βρέχονται από τον Αλλαντικό. Αυτά που έλεγαν οι ιστορικοί της αρχαιότητας στίδες του Ιρακλαιούς. Μέχρι τον Περσικό Κόλπο και από την Ερυθρά Θάλασσα μέχρι την Ουκρανία, έχουμε πόλεμο, συμπρούσεις, ανατροπές και ανακατατάξεις. Έχουμε ανθρώπινα τράματα και ανθρωπιστικές καταστροφές. Ως αλλού για πρώτη φορά γίνεται λόγος για επαναχάραξη συνόρων στη Μέσο-Ανατολή. Στη δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, αυτά τα χρόνια δηλαδή, τώρα που η επιστήμη ισχυρίζεται, θεωρεί, πιστεύει ότι μπορεί να ερμηνεύσει το μυστήριο της δημιουργίας και του σύμβατος, η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αξία της. Χάθηκε η σημασία της ανθρώπινης ζωής, της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Έχει ποδοπατηθεί στη γειροδεξιά κάθε έννοια που σχετίζεται με τις αξίες και με τον άθρωπο. Όπου και κοιτάξουμε γύρω μας, και είναι πράγματι πολύ κοντά μας, από τη Ριβύη μέχρι τη Συρία, από το Χαλέπι και το Πομπάνι, μέχρι τη Μιζουράντα και τη Δεγκάρσα. Κάθε τόσο, μια από αυτές τις μαρτυρικές, τις νεομαρτυρικές πόλεις, αποκαλούνται, ή αυτού αποκαλούνται, Σαράγγεβο ή Σρεμπρένητσα. Άρθε λάτους μας θυμίζουν, οι λαοί της Μέσης Αρτορίας, ότι προηγηθήκαμε εμείς εδώ στην Ευρώπη, εισαδικά μας στα Βαλκάνια, στην καρδιά της Ευρώπης. Τα πέντε μόνιμα μέλη του Συμβουλίου Ασφαρίας των Δεμέν Αθρών, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ρωσική Ομοσπονδία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γαλλία, κατά τα συμφέροντά τους δημών, όχι διότι κόπτονται κάποιας δημοκρατίας, αποφασίζουν ποιους, όταν και το γιατί θα αποβαρτίσουν. Το γιατί, εντός από λοιπόν, είναι μια μεταβαρώμενη έννοια στις δεχνοί σχέσεις. Προσαρμόζεται πάντοτε στη μεταβολή των πολιτικών και στρατηγικών προτελεοτήτων, στη μεταβολή των συμφερόντων και των προτιμήσεων, της τιμής. Το είδαμε στα ογκανιστά μας. Οι πρώην συμμαχοί μας έγιναν τρομοκράτες και αντίβαλοι μας. Το ζούμε στο Ιράκ, στη Λιβύη, στην Αίγυπτο και βεβαίως στη Συρία. Να θυμίζω ότι οι κρίσεις αυτές κρατούν περισσότερα την διάρκεια του δεύτερου Παγκοσμού Πολέμου. Τώρα βέβαια, ποιος τιμάται τι εμένα. Οι φίλοι και σύμμαχοι, χθεσινοί δικτάτορες, αυτοί που έστειναν τις σκηνές τους στα ηλίσια παιδεία, με αντίτιμο το πετρέλαιο, το φυσικό αίριο και τις παραγγελίες στην πολεμική βιομηχανία, είναι σήμερα ο στόχος. Ή έγινε ο ίδιος τόπος, ή ίσαν ο ίδιος τόπος. Μόλις σήμερα ανακαλύψαμε όλοι και εμείς στην Ελλάδα τον πραγματικό χαρακτήρα και την φύση των καθεστών των αυτών. Στην εποχή του δικού μου μεταδικτατορικού και διπλωματικού ρωμαντισμού, το 1982, με ενθουσιασμό έφευγα εθελοντής από το Συμβούλιο της Ευρώπη στο Στασβούργο με τελικό προορισμό την Περβεία μας στην Τρίπολη, στην Ιμπύη. Με ενθουσιασμό. Πόση θυμόμαστε άραγε ότι το Δεκεύριο του 2010, όταν ξέσπαγε στην πνησία η Αραβητιάνη, ή από εκεί ξεκίνησε, ο Μπασάρ Ελάσσατ παραματοποιήσε επίσημη επίσκεψη, ο στιγμός δικτάτος της Συρίας παραματοποιούσε επίσημη επίσκεψη στο Παρίσι ως συγκεκριμένος του Προέδρου Σαρκοζίνη. Ο ΙΕΝ, Διεθνές Περιβάλλον, ο ΙΕΝ, ναι, οι πέντε που ανέφερα, Ρωσία, ΟΥΠΑ, Γαλλία, Αγγλία και θα λέγα σε μικρότερο μαθμό η Κίνα, διότι έχει μεν εμπροκή, δεν κάνει όμως στρατητικές επιχειρήσεις, έχουν μεγάλο μέρος της ευθύνης για την παράδειση του ΙΕΝ και την αδυναμία του να πληρώσει την αποστολή του σαν παγκόσμιος οργανισμός συνολικής ασφάλειας. Ρόλος του ΙΕΝ είναι να εγκρίνει στρατητικές επιχειρήσεις και οργανισμούς. Ήταν ρόλος του, ήταν και παραμένει η πρόληψη, η εφαρμογή των προνοιών του χάρτου. Και όμως τα θεμελιώδια αυτά άνθρα της χάρτας του Αγίου Φραγκίσκου, που επιβάλλουν πάνω απ' όλα κατεξοχήν τη συνεργασία των μονήμων μελών, των πέντε, για να αποσωμηθούν κρίσεις και να περιοριστούν, έχουν ξεχαστεί, έχουν παραμεριστεί. Πολλή αποτέλεσε, να θυμηθούμε, μια μεταπολεμική προσπάθεια των νικητριών, των νικητών, των νικητριών δυνάμεων του Δευτέλου Παγκοσμίου Πολέμου να βρουν ένα υψηλό σημείο ισορροπίας και εκεί τα μαθηματικά ήταν πολύ χρήσιμο βοήθημα, γιατί σε όλες τις σχέσεις αναζητούμε ένα σημείο ισορροπίας. Το μέτρο έχει ξεχαστεί, τουλάχιστον ένα σημείο ισορροπίας μεταξύ του συμφέροντος και των αξιών. Ο ΕΕ είναι αυτό που θα πιστέψαμε ότι λέει μετάβαση από την πολιτική στο δίκαιο. Σύγκρουσης εισηφαιρόντων. Εκτιμώ ότι βρισκόμαστε σε μια απρόβλεπτα επικίνδυνη περιοχή και κατάσταση και σίγουρα δεν είμαι ο μόνος. Ότι αυτό που λέω είναι κάτι νέο και το μνήρω. Η κύρια σύγκρουσης εισηφαιρόντων σε παγκόσμιο επίπεδο γίνεται εδώ και αρκετά χρόνια με αυξανόμενη ένταση μεταξύ λαϊκής δημοκρατίας της Κίνας και ενωμένων πολιτιών και έχει επίκεντρο των έρεχων των θαρασίων οδών στην Θάλασσα της Νοτιού Κίνας και βεβαίως σε ολόκληρο τον Ελληνικό. Εκδηλώνεται όμως μεταξύ ενωμένων πολιτιών και ορισμένων χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης ενωμένως και της Ρωσικής Ομοσπονδίας Αφετέρου και στην περιοχή μας, στην κοινωνία. Επιπλέον, και αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο προσθήθεται στο περίπλοκο της κατάστασης, έχουμε και τη σύγκρουση εισηφαιρόντων των ισχυρών περιφερειακών παιχτών που γίνεται τόσο με διτροματικά όσο και με στερεοδευτικά μέσα σ' αυτούς κατά τάστο τη σαουδική Αραβία, το Κατάρ, το Ιράκ, την Έγιτο και βεβαίως την Δική. Επαναβάλλω τα μέτωπα είναι στη γειτονιά μας, διότι θα τα πανάβω πολλές δίπλα μας. Τώρα, η σύγκρουση εισηφαιρόντων έχει οικονομικά, εθνικά, δηλαδή κρατικά και αθλησκευτικά κίνητα. Εκονομικό, κρατικό και αθλησκευτικό υπόβαθο. Στις περιπτώσεις του Ιράν και της Αουδικής Αραβίας θα μπορούσα να προσθέσω και τη σημερινή Τουρκία πλέον, ή όπως η Τουρκία ασκεί την πολιτική της πλέον σημερινά, και τον διαχωρισμό των κρατικών και αθλησκευτικών παραγώτων, παραμέτρων, βάσεων, ότι είναι πολύ δύσκολος πλέον να βρούμε να κάνουμε τον διαχωρισμό. Συμπίτου, θα πρέπει συνεχώς κατά την ταπεινή μου γνώμη να περιμένουμε πια το αποτέλεσμα των προεδρικών εκλογών στις Ηνωμένες Πολιτείες για να μπορέσουμε να επιβληθούμε το πώς θα μπρομολογηθεί η επόμενη ημέρα. Επαναλαμβάνω, αυτή η ημέρα μας αφορά άμεσα ως Ευρωπαϊκή Ένωση και βεβαίως ως Ελλάδα. Θα τολμήσω μια εκτίμηση. Συμπίτου, στις εκλογήσεις της κυρίας Χίλαρη Κρήτων, θυμώ ότι δεν θα έχουμε ήδη στα μέτωπα, τα οποία είναι γύρω μας, τα που μας περιβάλλουν, και μέσω του προσφυγικού απειλούν την σταθερότητα όλων των κυβερνήσεων και πολιτικών ελίτ φέρεγα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και δεν ξέρω καμία χώρα. Ταυτόχρονα, λόγω του απρόβλεπτου και των μεταπτώσεων, των εκφάσεων του πολιτικού του λόγου, μου είναι δύσκολο να κάνω μια μετρημένη διάγνωση για την πολιτική που θα απολουθήσει ο κύριος Donald Trump στη περιοχή που εκλεγεί πρόεδρος. Εκτιμώ εν τούτης ότι θα θελήσει να βρει κοινό τόπο με τη ρωσική ομοσχοντία στην αρχή του σεβασμού των ζωτικών συμφερόντων των ισχυρών και των ισχυροθέων. Κύρια πρωτεραιότητα του κυρίου Trump θα είναι η λαϊκή δημοκρατία της Κίνας σε παγκόσμιο επίπεδο. Εκτιμώ ότι θα ακολουθήσει δε μία τακτική ανάλογη εκείνος που οφείλμωσαν οι Νίξον, Κίσιντσερ, αλλά σε διαφορετική κατεύθυνση. Θα επιχειρήσει δηλαδή να αμβλύνει την συνορροσική συμμαχία, όσμοση, σύλλνια, αναγνωρίζοντας ταυτόχανα στον κύριο Βλαγκιμήρ Πούτη και στη ρωσική ομοσχοντία, τα ζωτικά συμφέροντα της Ρωσίας στη Μέση Αντολή αλλά και στην Ευρώπη, ως αντάλλαγμα της ρωσικής εντός σαουικών ουδεπερότητας στο Ρηνινικό και δης τη θάλασσα της Νοτιού Κίνας. Τώρα, ως γενική παρατήρηση, οφείλω να πω ότι οι διεθνείς σχέσεις και μάλιστα μεταξύ των πλέον των πιο ισχυρών, δεν χαρακτηρίζονται από το άσπρο και από το μαύρο. Τις διακλίνουν οι αποχρώσεις των χρωμάτων. Πολλές φορές δε και αλλαγεί το χρωμάτων, αλλά εδώ χρειάζεται σύννεση για να μην κάνουμε εσφαλμένες εκτιμήσεις. Θα πρέπει, δηλαδή, να προσέξουμε περισσότερο τις αποχρώσεις, κυρίως μετά το Νοέμβριο. Ευρωπαϊκή Ένωση, και θέλω την Ελλάδα για το τέλος. Η Οδύνη είναι τώρα ενός ευρωπαϊστή και θεμερουργιστή, όσο είμαι εγώ, από τα φοιτητικά μου χρόνια, τότε που η Ευρώπη ήταν ο πραγματικός τρίτος δρόμος, ως φιλής σε εμάς έννοιες διευθυνότητας, ο πραγματικός τρίτος δρόμος, της αναμόρυσης και του σεβασμού των δικαιωμάτων των ανθρώπων. Η Ευρώπη, του συμβιλίου της Ευρώπης, της Ευρωπαϊκής Εντυπρίας Δικαιωμάτων, και η Ευρωπαϊκή Ένωση, που είχε επαγώσει τη Συμφωνία Σύνδεσης της Ελλάδος, με την Ευρωπαϊκές Κοινότητας. Τώρα, πότε ακούσαμε, τελευταία φορά, έναν Ευρωπαίο ηγέτη, να μιλήσει για τις αξίες και για τον άνθρωπο. Να βάζει, δηλαδή, τον άνθρωπο στο κέντρο της πολιτικής. Λοιπόν, βαθιά διένωση αντί ένωσης. Βραχυπρόθεσμοι στόχοι αντί στρατηγικής. Κακοδιαχείριση επιπτώσεων των δικών μας επιλογών και πολιτικών. Προσωπικά, θυμίγομαι που η δική μου Ευρώπη, και επιταχύνω, και δεν καθυστερήσω πολύ, συμπεριφέρεται όπως η δική μου πατρίδα, η Ελλάδα. Η κοινή πολιτική, όταν υπάρχει, σχηματίζει τελείως στο ελάχιστο κοιρινό παρανομαστή. Είναι η Ευρώπη της ελάχιστης κοινής συμφωνίας. Όταν οι ηγέτες της μιλούν μετά τα συμβούλια κορυφής, προσπαθούν να ερμηνεύσουν ή να παρεμεινεύσουν τις αποφάσεις που πήραν σε πολύ χαμηλό στους ελάχιστο κοινό παρανομαστή. Όταν μιλούν στα εθνικά τους κοινοβούλια, συχνά τις καταργούν και τις ακυρών, απλά δεν τις αφαρμόζουν, όπως έγινε πρόσφατα με το προσφυγικό. Δεν είναι όμως το μόνο. Γιατί, λόγον του πολιτικού κόσμου, ο λαϊκισμός μέσα από τις εθνικές διόπτρες δεν περιορίζεται μόνο σε κάποιες χώρες. Αρχίζει να έχει γενικευμένη τάση σε ολόκληρη την Ευρώπη. Παρακολουθώ αυτές τις μέρες, το τελευταίο προσαήμερο, προσεκτικά, τις μεταλλάξεις των υποψηφίων για τις γανικές προεδρικές εκλογές. Θα έλεγα ότι αρχίζουν στη συντηρητική τους προσευχεία να λένε ναι και ότι θα κάνουν και εκείνοι δημοψηφίσματα. Μας θυμίσει τίποτα αυτό. Η κακοδιαχείριση του προσφυγικού είναι ένα σύμπτωμα. Δεν είναι η αιτία γι' αυτό μέσα. Οι αξίες μας, ναι αυτές οι αξίες τις οποίες στηρίχθηκε εδώ πάλι η Γένωση, υποτάσσονται πρέον στον πολιτικό συμφέρον. Κοιτάξτε εδώ τις φράχτες στα βόρεια συνορά μας. Υπήρχαν εκεί οι φράχτες. Στην εποχή του ψυχρού πολέμου. Αυτές οι φράχτες μας στήθηκαν τώρα. Ναι η Ευρώπη σήμερα περνά το δικό της ψυχρό πόλεμο εντός των δικών της τυχών. Τα τύχη ψώνονται μεταξύ κρατών μελών, μεταξύ των κρατών μελών ή μεταξύ κρατών μελών και υποψηφίων για ένταξη. Είναι βέβαιο ότι η Ευρώπη αυτή ήταν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση ήταν έμπνευση και αρχιτεκτόνυμα των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Στηρίθηκε όμως πλατιά από τη διανόηση και τον κόσμο του πνεύματος. Σήμερα δυστυχώς δεν υπάρχει αυτό το ευρωπαϊκό όραμα και οπότε αποτέλεσθε τη συγκολλητική ουσιατικόνα μεταξύ τόσων γενιών και τόσων διαφορετικών λαών και ταυτότητων. Ακόμα χειρότερα πιστεύω δεν υπάρχει καν υπολήση να δούμε το πρόβλημα και να το αντιμετωπίσουμε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση και τα μήνυματά της έχουν χάσει την στόχευσή τους. Ελείψει κοινής εξωτερικής πολιτικής σε ικεκριμένες χώρες με την δική τους δράση και ισχύ έχουν μεγαλύτερη εμβέλεια από την εμβέλεια των πολιτικών όπου υπάρχουν της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ελλάδα και Βαλκάνια. Η συνάντηση πορευθής της Αμνίκης τον Ιούνιο του 2003 από η Ελληνική Προεδρία έφερε για πρώτη φορά την ΕΕ στα Δυτικά Βαλκάνια και χαρακτήρησε κάτω από συγκεκριμένες όρους και προϋποθέσεις αυτό που καλούμε αιρεσιμότητα, τις Ιδικοβαλκανικές χώρες εν δυνάμει υποψήφιες για ένταξη χωρίς ενδιάμεσα αναστάδια. Τώρα αυτό το πολιτικό μήνυμα έχει πια χάσει την προωθητική του ισχύ. Για πολλούς έχει χάσει και την αξιοπιστία του. Η Ελλάδα ανεξαρτήτως κυβερνήσεων για μια 15ετία περίπου αποτέλεσε πρότυπο στο οποίο ήθελαν να φτάσουν οι γείτονές μας. Με διαφορετικό βέβαια μύτη και αθουσιασμό, χωρίς μετροφροσύνη και με περισσίδο ζώνια λαζονίας διαλαμβούσαμε τα πλεονεκτήματά μας και την δική μας αυτότητα. Είμαστε η Ευρώπη, είμαστε το ΝΑΤΟ, είμαστε η Ιέχαιρα, είμαστε, είμαστε, είμαστε. Πολιτικοί, εμείς οι πρωμάτες δεν ξέρω τον επόμενο, δημοσιογράφοι, πανεπιστημιακοί, βάλαμε στο λεξιλόγιο μας όρους όπως οικονομική ατμομηχανή των Βαλκανίων, οικονομική δίστηση και βαλκανική ενδοχώρα. Αυτό ας μην το μεταφράσουμε στα γερμανικά. Όταν οι ομιλητές ήσαν στη Θεσσαλονίκη, τότε υπήρχε και η μόνη μου εποδός, πρωτεύουσα τον Βαλκανίο, το οποίο βέβαια κόλλαγε πάρα πολύ ωραία με την πρωτεύουσα. Όταν σήμερα, τώρα, το 2016, όπως και χθες το 2015 και το 2014 και το 2013, από τότε που άρχισε η κρίση, αναλύουμε τη σχέση της Ελλάδος με τους βαλκάνιους γειτονές μας και ειδικότερα με τα αλυτικά Βαλκάνια πρέπει, δυστυχώς θα προσέχουμε, να παραδεχτούμε ότι πρώτον, η ενταξιακή πορεία των γειτόνων μας προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, που αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη και τον κεντρικό άξορα της εθνικής μας πολιτικής στα Βαλκάνια, έχει απολέσει την οστική της δύναμη. Δεν συγκινεί, τουλάχιστον, σε σύγκριση με το παρελθόν, ούτε ηγεσίες ούτε λαούς. Άλλωστε, η υποψηφία των ετέρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προτιμά να κρύβει από τους βαλκάνιους την πραγματικότητα. Όταν οι ευρωπαίοι ηγέτες, όταν οι ηγέτες των ετέρων μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, επισκέπτονται τα Σκόπια, την Πριστίνα, τα Τίρανα και τον Σαράγιεπο, προτιμούν να ακολουθούν μια ρολογία διαγωνισμού δικτωματικών καλλιστείων. Όμως, η στάση των βορειών γειτόνων μας στο προσφυλικό, συνιστά σήμερα βασικό κριτήριο πολιτικής αξιολόγησης. Νομίζω ότι πάνω από δέκα εταίρια μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση συντάχτηκαν αμέσως με την πρόηγη Οικουσπαρική Δημοκρατία της Ματυλδονίας σε βάλος μας, όταν έκλεισε τα σύνορά της και τον εγώμενο βαλκανικό διάφορα πριν από ένα χρόνο. Δεύτερον, η πολιτική, η οικονομική και η κοινωνική κρίση της Ελλάδος, εξάρτησή μας από τους δανειστές σε συνδυασμό με την πολύ άσχημη εικόνα. Σε συνδυασμό με την πολύ άσχημη εικόνα που εκπέμπει το επίπεδο των εσωτερικών πολιτικών συγκρούσεων και οποία πρατά ήδη αυτά χρόνια, έχουν δημιουργήσει μια αίσθηση, εγώ προσωπικά πιστεύω μια πετύθεση στους γειτονές μας, αυτή της αδυναμίας μας. Πιο ακριβής θα έλεγα, θα ήμουν, θα ακριβολογούσα περισσότερο, αν έλεγα ότι εκπέμπουμε εικόνα χώρας με εμειωμένη αυτοπεπίθεση και με εμειωμένη ισχύ. Και μάλιστα στα Βαλκάνια, τουλάχιστον, σε σύγκριση με αυτά που ανέφερα πριν στο αρχικό και τόσο μακρινό παρελθόν. Τρίτον, η εικόνα μας αυτή, ετηρεάζει, οριεθετεί και σε μεγάλο βαθμό υποβάλει την πολιτική κάποιων γειτόνων μας και τις επιβιώσεις της πολιτικής αυτής, κυρίως της Αλβανίας και της πρόημικος Μαγελανίας. Και της Ερβίας επίσης, αλλά για διαφορετικούς λόγους. Η αδυναμία μας, ετηρεάζει τη σχέση μας με πάρα πολλούς βαλκάνιους γείτονές μας. Συνεπώς, πρέπει να πούμε ότι οι εξωτερικές, οι εκφάνσεις και οι επιπτώσεις τους, των δικών τους πολιτικών και του πολιτικού τους λόγου απέναντι στην Ελλάδα, δεν είναι μόνο συγκυριακές. Πρέπει να είμαστε έντοιμοι απέναντι στους εαυτούς μας. Έχουν όμως κατηγνώμου λάβει ιδιαίτερα ποσοτικά και ποιοτικά κριτήρια, λόγω, όπως είπα και πριν, της προσλαμβάνουσας εικόνας που έχουνε, περιμειωμένης της χείος της Ελλάδας. Να θυμίσω ότι ο ελευθέριος Βενιζέλος είναι μια ρύση την οποία βρήκα στα άπατα του Βενιζέλου, μιλώντας... Λήμμα της Βουλής, σε αυτήν την εξάτωμη αυθολογία που έχει γίνει. Το Νοέμβριο του 2015, απαντώντας σε διάσης της αντιπολίτευσης των λαϊκών, είχε πει το εξής. Τα έθνη, τα οποία διεπετίας προσπαθούν να προάγαβουν τα συμφέροντά τους, είναι άξια περιφρόνισης. Αυτό είναι καλό να το θυμόμαστε. Ο ελευθέριος Βενιζέλος. Τέσσερα, το τελευταίο λόγο θα σαρνέχισα αν την εκβήτησα. Δεν θα αναφερθώ τώρα στα ενημέρου ζητήματα, αληθινά, υπαρκτά ή εικονικά. Νομίζω ότι στη ζήτηση που θα ακολουθήσει θα έχουμε την ευκαιρία να τα αναδείξουμε. Εκτιμώ όμως ότι η μοναδική αθετηρία για την τρομολόηση της αγιμετότησής τους, πρέπει να είναι η αποκατάσταση ενός κλίματος συνεργασίας, συνέργειας και συνένεσης μεταξύ των πολιτικών μας δυνάμων. Ξέρω ότι αυτό ακούγεται τόσο ρομαντικό και προφανώς τόσο αθελές. Βλέπω από έναν επαγγελματία της υψηλικής πολιτικής και της κυκλοματίας. Αυτό το αναγνωρίζω. Οι άλλοι δρόμοι όμως, γεμάτη αυτοπεποίθηση, διακονικά ασπασμούς, χαμόγελα. Με το κλίμα που επιτραθεί σήμερα στην Ελλάδα, οδηγούν σε αυταπάτες, σε επιτρεπεσίσεις και εν τέλει σε αντιέξοδα. Μετά από 40 χρόνια που από μέσα χειριζόμουν τα θέματα, συνήθως από θέση ευθύνης, μπορώ να πω άφορα. Όταν η εξωτερική πολιτική και αυτό που λέμε εθνική πολιτική ασφάλειας, γενικότερα, υπαγορεύεται από κομματικές ή μικροπολιτικές κοπημότητες, τότε υποτάσσουμε το όλον στο μέρος, το μίζον στο ένας, το σπουδαίο και σοβαρό στο μικρό και τους ιώδες, ταματοπρόθεσμα συμφέροντά μας, στα αφιβόλου συμβασίες βράχυπρόθεσμα οφέλη. Κανονικά εμείς, οι Ελλάδανο, θα έπρεπε να είχαμε διδαχθεί από την ιστορία μας, τόσο την παλιότερη, όσο και την νεότερη. Αυτό όμως δυστυχώς δεν συνέβη. Δεν συνέβη. Σε καμιά άλλη χώρα δεν βρίσκονται τόσο συχνά στο καθημερινό λεξιγλόγιο της πολιτικής κομματικής αντιπαράθεσης για την ευστηρική πολιτική λέξεις όπως απ' τη μία «θρίαμος», «νίκη», «απόλυτη κανοποίηση», «επίτευξο στόχο». Ήταν «ταμπίνωση», «μειοδοσία», «προδοσία», «κόμμα», «βουδή» από την άλλη. Πέντον, μόνο η συνεργασία των πολιτικών μας ηγετών, η συναντήριψη των κινδύρων και των ευκαιριών ταυτόχρονα μπορεί να ξαναδώσει στη συμπερινή Ελλάδα την πρόσετη ισχύ που τόσο χρειάζεται. Η πολιτική συνεργασία και η συνενόηση αποτελούν ταυτόχρονα δύναμη αποτροπής και ανταπόδοσης. Οι πολιτικές συγκαισίες πρέπει να αποτελούν πρότυπο και να δίνουν το παράδειγμα. Τελειώνω κύριε Καδίκτα, έξι, έκτον και τελευταίο. Όψε πότε δρομορρογηθεί η συνταγματική αναθεώρηση και αν τα καταφέρουμε, σαν Ελλάδα, να συγχρονίσουμε το συνταγμά μας, το οποίο ήταν για μια άλλη Ελλάδα και για ένα άλλο κόσμο γύρω της στη σημερινή πραγματικότητα, εκτιμώ ότι οι προκλήσεις και οι περιστάσεις απαιτούν κατά προτεραιότητα αναθεώρηση και συγχρονισμό των θεσμών που αφορούν στην εθνική πολιτική ασφάλειας. Αυτό επιβάλλει το εθνικό συμφέρον, υπερέχει του κομματικού, του κυβερνητικού και του αντιπολιτευτικού. Βρίγει, συνεχώς, η σύσταση ενός εθνικού συμβουλίου ασφαλείας υπό τον κύριο πρωθυπουργό και τον μετάστατο πρωθυπουργό. Μέχρις ότου, ο πρώης δημοκρατίας αποκτήσει ουσιαστικές αρμοδιότητες. Με τη συμμετοχή σε αυτό το εθνικό συμβούλιο ασφαλείας, των πολιτικών αρχηγών, την δικαιωματική επιλογή, δηλαδή όπως τα δικαιούται να μετέχουν, και όλων των εμπλεκομένων υπουργίων και υπηρεσιών με ύψη των κεφαλαίων. Είναι μηδανικού δημοσιονομικού κόστους και πολλαπλών ανταποδοτικών ωφελών. Εξασφαλίζει σε κάθε κυβέρνηση και στα κόμματα που είναι να αποτελούν, σε κάθε αντιπολίτευση και στα κόμματα που είναι την απαλειότητα και την αυτοπεποίθηση που παρέχει η πρόσβαση στην σωστή πυροφόρηση και στη συνέχεια της πυροφόρησης και της γνώσης. Στη συνέχεια. Δεν μπορεί η Ελλάδα να ξεκινά κάθε πεφτέρα δεκόμεντων ευλογών. Προηγούμενα υπάρχει μία σωρευμένη γνώση. Τη γνώση την παρέχουν οι επαγγερματοί της εψωτικής πολιτικής, οι επιτελείς των ενόπλων δυνάμων και οι επιτελείς των ιδρυσιών πυροφοριών. Σε αυτούς θα προσθέθεται και τους ειδικούς επειρογνώμονες που προέρχονται από τον ευρευνητικό και παλαιστινιακό πλάκο. Χωρίς, δηλαδή, συγκυριακές παροπίδες και οκοματικούς φακούς. Η γνώμη συγνά αποτέλεσμα πιέσεων του χρόνου και γεγονότων, αλλά και παρολμήσεων της στιγμής θα πρέπει να στηρίζεται και να ακολουθεί την σωρεπμένη γνώση. Η έλλειψη της συνέχειας αποτελεί βασικό μειονέπτημα. Λοιπόν, αν η Ελλάδα, σαν συντεταγμένη χώρα, θέλει να επιστρέψει στα Βαρκάδια, δυτικά και μη, και να ξαναβρεί τη θέση, πιστεύουν όλοι, σε αυτό συμφωνούμε όλοι, ότι της αρμόζει, πρέπει να ξεκινήσει από μια συγκεκριμένη πρωτέουσα. Αυτή η πρωτέουσα δεν είναι ούτε τα Σκόπια, ούτε τα Σαράγεγο, ούτε τα Θύρανα, ούτε η Χριστίνα. Είναι η Αθήνα. Σας ευχαριστώ πολύ. |
