| : Παρακαλώ, Καλησπέρα. Καλησπέρα και καλώς ήρθατε. Γεια σας. Η παρουσία σας σήμερα έχει να κάνει με πολλά θεμάτα, τα οποία είναι κοντά στην καρδιά μου και παγκομματικά αλλά και προσωπικά. Έχει κάνει με ποδοκραστική, έχει κάνει με ιστορία, με πολιτισμό, με θρησκεία, με τα πάντα. Ο εναντός μπορεί να δει οποία πτυχή θέλει το θέμα του, αλλά σε συντομία είναι από όπου ξεκινήσαμε. Και πάντοτε πιστεύω ότι αν έχουμε μια ρεύμα που ξεκινάμε, πίσω να μας βοηθήσει να μας έσουμε κουμπιά. Οπότε θα ξεκινήσω μια συζήτηση και θα αρέσει πάντοτε να έχω σύντομες παρουσιάσεις, οποία δεν σημαίνει ότι προσπαθώ να λύσω το θέμα. Προσπαθώ απλώς να τελειώσω ερωτήσεις για να έχω μια συζήτηση. Οπότε το βίντεο της παρουσιάσης είναι μικρό, αλλά η πίσω συζήτηση θα μπορέσει να είναι πολύ μεγάλη. Και στο τέλος της παρουσιάσης θα μοιραστώ μαζί σας μερικούς από τους προοδευματισμένους που θα έχουμε, γιατί και, όπως είπα, επαγγελματικά αλλά και σε ποσοσοκοπία το πράσμα με την πληροφορική, με την ιδιωτικότητα, με τα δεδομένα που το θυσούν, αλλά μπορούν να μας κάνουν και πολύ χαπώ. Ό,τι έχουμε να δούμε τώρα είναι το δικό μου μαγέρι της γλώσσας και πώς θα το χρησιμοποιήσει ο καθένας είναι προσωπική υπόθεση. Η πρώτη φορά της παρουσιάσης ήταν το Πληροφορικό Μαθημαρτειό και είχα ξεκινήσει με το να εξηγώ ορισμένα βασικά πράγματα. Για όσους τα ξέρουν καλύτερα από μένα, θέλω να μας συγχωρέσετε, αλλά το κυλιότερο από όλα είναι να καταλάβουμε τι είναι το DNA, το οποίο βέβαια, στον ελληνικό του όρο, είναι μια μακριά λεξιχοτομεκίνες, έχουμε πρόβλημα να την πω. Το DNA δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μικρό κοπιτεράκι, ένα πολύ μικρό βιολογικό κοπιτεράκι, το οποίο βρίσκεται σε ένα μικρό κομμάτι του πυρήνα του κάθε κοιτάδου. Το DNA βασικά έχει όλες τις πληροφορίες που χρειαζόμαστε, που χρειάζεται η φύση, για να αποφασίσει τι θα κάνει με εμάς και όπως λέμε στη φύση τι συμβαίνει γύρω μας, η φύση κάνει μικρές αλλαγές για να μας βοηθάει να υφυζήσουμε και να μπορέσουμε να βρατήσουμε θέλετε βιολογικά. Το DNA είναι κοινό σε όλους μας και είναι μόνο το ένα χιλιοστό που μας κάνει διαφορετικότερα τον άλλο. Βλέπετε και πρώτα απ' όλα είναι ότι αν κοιτάρεις τελείωσα σε αυτό το πραγματικό και δείτε ότι όλους αυτούς τους παράξυπνους ανθρώπους είναι τόσο διαφορετικοί από εμάς, στιγμή είναι ότι είναι πάρα πάρα πολύ με εμάς και εμείς είμαστε ήδη με αυτός. Και αυτό ξεκινάει βιολογικά από το γεγονός ότι το 999 της ηλίδιας όλοι μας είναι ακριβώς ήδη. Δηλαδή από όλες αυτές τις πληροφορίες υπάρχει μόνο μία μικρή αλλαγή στον καθένα μας, μας κάνει διαφορετικό από τον άλλον. Και αυτή η μικρή αλλαγή, βέβαια, είναι εκατομμύρια δεδομένων. Και τουλάχιστον εκατομμύρια δεδομένων όλα μας. Στις ελληνικές γραμμές υπάρχουν δύο ειδών DNA. Υπάρχει το αυτοσυμματικό, το οποίο είναι και το DNA που χρησιμοποιεί η φύση να μας μεταλλάσει και να μου ηθάρυτος ώστε να μπορούμε να αντιμετωπίζουμε το περιβάλλον μας. Υπάρχει και το μυτοχρονιακό. Η φύση δεν το χρησιμοποιεί πρέπει να το μυτοχρονιακό, γι' αυτό μεταλλάσσεται μόνο μια φράκα κάθε δεκατοντιάδες χρόνια. Αυτό έχει σημασία για την ιστορία μας, γιατί πρωτού να έρθουμε τους υπολογιστές, οι οποίοι ήταν τόσο δυνατοί, και όταν λέμε πρωτού, δεν λέμε για πέντε χρόνια, λέμε για το 1990, η οποία είναι η παλαιολυθική εποχή των υπολογιστών, βέβαια. Τότε χτίζανε τα χτίρια γύρω από τον υπολογιστή. Το μυτοχρονιακό μου λέτε, επειδή μεταλλάσσεται μία φράκα κάθε δεκατοντιάδες χρόνια, ήταν ευκολότερο να υπολογίσουμε τις μεταλλαγές και να μπορέσουμε έτσι να φτιάξουμε το μονοπάτι πως πάμε προς τα πίσω. Αυτό το DNA έχει κάτι το οποίο πάλι πολεμάει λιγάκι τα οικονομικά μας πρώτα. Μεταδίδεται μόνο από γυναίκα σε γυναίκα από τις μητέρας μας. Οι άντρες αυτό είναι αυτό που λέμε τέντε. Εγώ έχω πάρει το DNA της μητέρας μου, δεν το πλέω μόνο στα παιδιά μου. Η γυναίκα μου το πλέω μέσα στα παιδιά μου. Είναι αυτό που λέμε ματλήμια, από τη γραμμή της γυναίκας. Αυτό έχει σημασία στην ιστορία μας, διότι όλες αυτές οι πληροφορίες που περάσανε από μητέρα σε κόρη σε κόρη σε κόρη, μας μάθανε ορισμένα πράγματα. Και θα σας πω τι μας μάθανε. Μας μάθανε ορισμένα πράγματα που ξεκινήσαμε σε σχέση πάντοτε με τη γιαγιά μας. Όχι με τον παππού μας. Και όπως σας είπα, επειδή όλη αυτή η ιστορία αλλάζει μια φορά κάθε 10.000 χρόνια, ήταν ευκολότερο να μπορέσουμε να έχουμε την οικολογιστική ικανότητα να πάμε πίσω και να πούμε από ποιες ξεκίνησες. Αυτό είναι πραγματικά μια ιστορία αστυνομικού θρύλου. Καντεστείτε τώρα, στη δεκαετία του 80, στην Οξφόδη, υπήρχανε αυτοί οι επιστήμονες, οι οποίοι είπανε ότι έχουμε τη θεωρία που πρέπει να την αποδείξουμε στην πράξη. Όχι μόνο για να μπορέσουμε να κάνουμε ένα χαρτί το οποίο θα βάλουμε και θα το δούμε άλλοι επιστήμονες και θα το δούμε ότι είναι σωστό και σε ευφωνούμε. Αλλά για να πούμε σε χιλιάδες επιστήμονες που έχουν κάνει ολόκληρες χαριέρες με το τύπο του αίματος, θυμώστε την όλη ιστορία του Φαλμέρα Άλλη και που ξεκίνησαν οι Έλληνες, μέχρι τότε ήταν τύπος του αίματος. Αυτό που λέγαμε πάντοτε, δεν ξέραν ότι είσαι το παιδί μου, πρέπει να κάνουμε εισέταση αίματος, το οποίο μας έλεγε μόνο, σίγουρα αν δεν είσαι, αλλά δεν μας έλεγε ποτέ ότι είσαι πραγματικά. Όχι μόνο έπρεπε να αποδείξουν τη θεωρία, αλλά όταν την αποδείκνουν θα λέγανε σ' όλους τους άλλους που είχαν κάνει τις χαριέρες τους. Με την παλιά τεχνολογία δεν αξίζει. Καταλαβαίνετε τι πόλεμο σχέδινε. Και όταν λέμε πόλεμο, στο βιβλίο που βγάλανε λέγεται «Η ΕΦΤΑ ΚΟΡΕΣ ΤΗΣ ΕΕΒΑΣ», γιατί όλοι οι Ευρωπαίοι προεχόμεταν από 7 γυναίκες. Όλοι οι Ευρωπαίοι, από 7 γυναίκες. Και έπρεπε να τα αποδείξουν. Ο λόγος που τα αποδείξανε ήταν στις δεκατία παιχνιδίκτα, με τις αλλαγές στην πρώτη στιγμή που είχε προσχέσει την ανοσίδα. Παραδάχτηκαν τελικά ότι η γωνία του Τσάλου είχε εφτασθεί. Και υπήρχαν οι συγκεκριτές, υπήρχαν οι οτύχοι απόμειροι των ανθρώπων που θεωρούσανε ότι είχαν τα θύματα της εκτέλεσης. Εάν μπορούσαν να αποδείξουν με το DNA ότι είναι πραγματικά, είχαν ενιαπεί αποδείξει ότι με αυτόν τον τρόπο μπορείς να κάνεις την ταυτοποίηση. Και ξεκίνησαν να το κάναν. Και βασικά αυτό που κάνανε είναι από το σχεδετό. Επέρανε τα θύματα και με την υπονομιστική κανότα που είχανε, πριν από μόνο 20 χρόνια, μπορέσανε να αποδείξουν ότι όλα αυτά τα μέλη της οικογένειας ήταν από εκείνη. Είχαν μόνο ένα πρόβλημα. Ο συγκεκριτός που ήταν του Τσάλου, δεν μπορέσανε να αποδείξουν. Και αν δεν έχεις 100% αποδείξει, στην Επιστήμη δεν έχεις 100%. Βρήκανε έναν πέντοξάδεφο του, ήτανε μικρέ στο Παρίσι, οπότε είχανε DNA για αυτό που θα πουλήσουν και συνεχώς, όταν το κάνανε, ένα από αυτά τα κομματάκια, τα εκατομμύρια τα κομματάκια, ένα από αυτά δεν συμφωνούσε. Μέχρι στο τέλος βρήκανε ότι ήτανε ακριβώς στη μεταλλαγή των 100.000 ετών. Πολυμπιανή ταινία. Και μπορέσανε έτσι να αποδείξουν ότι πραγματικά ήταν ο συγκεκριτός του Τσάλου. Και αυτό πλέον ήτανε η καθαρή απόδειξη ότι αυτή η τεχνολογία και αυτή η Επιστήμη δουλεύουν. Και ακολούθησε η αυτοκρατορική ταφή της Τσανδικής οικογένειας στη σημερινή Ευρωσύνη. Πάμε τώρα πίσω στις αυτάς οι χώρες της Έτας. Ξεκινάμε, θα έχετε ακούσει για τη Λούση, που βρέθηκε στο όλου του Βάρυ, στην Αφρική. Η Λούση ήτανε η κοπελίτσα που βλέπετε πριν από 3,2 περίμερια χρόνια. Και βέβαια ήτανε αυτή η η οποία κουβαλούσε την οικογένεια στην πλάτη της. Και ήταν ομαδική και περπατούσαν συνεχώς. Οπότε μπορείτε να σκεφτείτε και ο καλλιτέχνης να έχει φτιάξει έτσι γιατί βασικά να περπατούσε, γιατί πρέπει να κάνει δύο πράγματα. Ήτανε ένα υπερασπίσιο είναι αυτό της Ανταζών. Και πάλι θα την δεσκοτώσει για να έχει φάει για την οικογένειά της. Όλα ξεκινήσαν λοιπόν από τη γιαγιά μας στην Λούση. 28 κιλά. 1 και 10 πρώτο πόλεμο. Αλλά είναι η γυναίκα που περπάτησε τη μισή Ανατολική Αφρική. Επειδή κάθε μήνας που περνάει έχονται νέα στοιχεία, θα προσθέσω τώρα στην προηγούμενη παρουσία. Έχουμε τώρα στοιχεία. Το πλασικό μοντέλο λέει, δεν θα έχετε δει και ταινίες, μπορεί να έχετε διαβάσει, να έχετε δει κειριογραφίες, ο άνθρωπος του σπιλέου πιάνει τη γυναίκα από τα μαλλιά και την κραπάει για να την έχει δικιά του και τα λοιπά. Ετελώς το αντίθετο. Αλλά το ξέρουν από το DNA typing. Η Λούση και αδερφές της, επηγαίναν από φιλή σε φιλή, ψάχνοντας να βρουν τα αρσενικά, που ήταν αυτά που θα τους στείλαμε, τον καλύτερο από όλα. Οπότε, εδώ και τρία εκατομμύρια χρόνια, θα με συγχωρέσουν οι κύριοι, αλλά παιχνίδι είναι λατικό μας. Και είναι αυτό η πάνω μας. Λοιπόν, στην αρχή τα πράγματα δεν τρέχανε λίγο. Από τα τρία εκατομμύρια χρόνια, φτάσαμε σχεδόν σε δύο εκατομμύρια χρόνια, όταν είχαμε τον νόφιο άνθρωπο, ο Χωμοέρεκτος. Ακόμα, βέβαια, δεν μιλάμε για έναν ευρωχειρού. Όπως βλέπετε, ήταν άνθρωπος και αυτός, αλλά όχι όπως θα τον αναγνωρίζαμε σήμερα, σαν τον διάδεφό μας. Είναι όμως, όπως σας δείξω, ήταν αυτός ο άνθρωπος, με τα πόδια βήκε από την Αφρική και πήγε κλειωρευτικά σε όλο τον κόσμο. Και μόνο πριν από το 1850 χιλιάδες χρόνια, περίπου, το ορισιαστήκαν είναι αδρεκάνοι. Το παραλίγει για τους αδρεκάνοι, ότι ήτανε κουτί, ότι ήτανε από το πρόσωπο τους έτσι λιγάκι αγρίκι. Στην πραγματικότητα όμως, σε αυτή την αίθουσα που είμαι μέσα, όσοι είμαστε εδώ πέρα από 20 άτομο, όλοι μας έχουμε την αδρεκάνη μέσα μας. Και μιλάω όχι μόνο σαν άνθρωποι, αλλά και εδώ στην Καλαβάκα. Πρέπει να ξέρετε ότι ο ελλαδικός χώρος ήτανε ένας από τους πιο γεμάτους χώρους από οι Ανδρετάλλοι. Οι τελευταίες ανασκαφές που έχουνε γίνει στη Μάνη έχουνε βρει πολύ πλουσιό υλικό σε πολλά διαφορετικά βάσματα. Οπότε έχουμε μεγάλη ιστορία. Και το τελευταίο ήτανε βέβαια τα ονόματα, η Λούση αυτός είναι ένα όνομα θηλυκό που της δώσανε. Οι Ανδρετάλλοι ήτανε γιατί ήταν στον νεάντερταλ της Γερμανίας που βρεθήκανε τα πρώτα σκελετικά εγκρίματα και χρωμαγνεν γιατί βρεθήκαν στο χρωμαγνιό της Γαλλίας. Οπότε ξεκινάμε με την Λούση. Μετά από τρία και εκατομμύρια χρόνια έχουμε τους νεαντετάλους και μόνο, μόνο, τελευταίες 45.000 έχουμε αυτούς που μπορούμε να αναγνωρίζουμε πλέον σαν τους χαμένους εξαδέρφους να μπαπούν τη γεγερία μας. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι έκλινε μια φάση και ξεκινάει η δεύτερη. Όλα αυτά έρεαν μαζί. Γι' αυτό και οι νεαντετάλοι είχανε επαφές και κάνανε μαζί οδηγόνους, με κρομμάτων, γιατί έχουμε μέσα μας όλα αυτά τα στοιχεία, τα οποία βέβαια έρχονται από τον DNA. Και όπως βλέπετε ξεκινήσαμε από ένα μέτρο και δέκα εκατοστά, φτάσαμε στο ενάμεση μέτρο και μετά μια έπληξη στο 164. Το τοποθεώ. Όπως είπα προηγουμένως, βλέπετε τα διάφορα χρώματα και βλέπετε πώς έγινε η πορεία του ανθρώπου, βγαίνοντας από την Αφρική. Ο άνθρωπος που σήμερα αναγνωρίζουμε σαν τον άνθρωπο και όχι σαν πίθυπο, ο Homo Sapiens, είναι αυτός ο οποίος εισαβλώθηκε σε όλον τον κόσμο. Τουλάχιστον μεγαλύτεροι από εμάς μπορεί να θυμόμαστε τον Θορ Χάινδο, τον Κόν Τίκη και την όλη θεωρία, το πως η υποειδημισία και όλα τα νησιά του ιδιωτικού τα είχαν απηγήσει άνθρωποι που ξεκινήσαμε με σχεδίες, με διάφορων δών πλειάρια από τη Νότια Αμερική και πήγαν. Αυτό δεν είναι αλήθεια. Με τα πόδια από την άλλη μεριά. Και τώρα που ξεραμένοι, βλέποντας το DNA των σημερινών πολυνησίων, αυτό λέγεται νεαζιστία σήμερα, από την Αυστραλία, από Αλληνγκίνη, την Νοτισία, ξέρουμε ακριβώς από που ξεκινήσαμε. Και τώρα, επειδή χρησιμοποιούμε το αυτοσωματικό DNA, όχι μόνο ξέρουμε από που ξεκινήσαμε και λέμε ότι το 3% μπορεί να είναι Αφρικανός, το 15% να είναι Μαγόλος, το 3% να είναι Μεταλλιος, αλλά λέμε με σιγουριά ότι το σηκώτι σου είναι από νεο. Ο τύπος του αίματος είναι από ένα εντερτάκι. Με τέτοια σιγουριά μπορούμε να πάμε προς τα πίσω. Αλλά, εάν αυτό έγινε πραγματικά, γιατί δεν έχουμε βρει τίποτα, γιατί περιμέναμε να βρούμε το DNA για να καταλάβουμε ότι έχουν ξεκινήσει από εκεί. Γιατί, στην εποχή των παγευτώνων, η στάθμη της θάλασσας ήταν πολύ χαμηλή και εκεί που περπατούσανε πάνω και δίπλα στη θάλασσα, σήμερα είναι 2 στα 5 με 10 μητρα κάτω από τώρα. Για αυτό δεν τα έχουμε βρει. Αυτό που εμένα ακόμα το βρίσκω πολύ συναναπλαστικό, ακόμα και εδώ όταν φτάσανε, πάλι υπήρχε νερό. Και πάλι πελάμε για ανθρώπους που κουβαλάμε την οικογένεια πάνω μας. Φανταστείτε αυτούς τους ανθρώπους που κάποια στιγμή φτάφρασαν μια χρογιαλιά και το μόνο που βλέπανε μπροστά ήταν αυτό το μπλε. Τι τους έκανε αυτούς τους ανθρώπους να πουνε «Βασίλειο, θα πάρουμε ένα κοριμό να ανέβουμε πάνω από την οικογένεια για να ξεκινήσουμε να πάμε στην Αλιάβη». Είναι τρομακτικό, τρομακτικό θα το σκεφτείτε. Αλλά πραγματικά έκανε αυτό πριν από 1500 χρόνια, πριν από 90 χιλιάδες χρόνια έστιχα στα χιλιάδες. Και στην Αμερική, όπως ξέραμε, όπως πάντοτε μας λέγανε, από το δημιουργικό πορθμό κατεβήκαν κάτω πριν από 15.000 χιλιάδες χρόνια. Αλλά το ωραίο της επιστήμης, γιατί κάθε φορά που νομίζουμε ότι τα ξέρουμε όλα, θα ανατρέπεται τα πάντα. Και περισσότερα για αυτό θα ακούσετε αύριο, αν έχετε ενδιαφέρον να έρθετε, διότι στη γερσόμεσο του 200,000 έχουμε βρει υπολήματα από μία νεαρή κοπέλα, 20.000 χιλιάδες. Οπότε ξέρουμε τώρα ότι σίγουρα ήτανε πολύ περνόχο. Και δε θα σηκωπάω, πάμε. Συνέχεια της οθόνας. Λοιπόν, 7 ευρωπαίες γιαγιάδες, 7 χρόνια στις ένας. Τα ονόματα, γιατί θα δείτε αυτοί που ήταν σαν ελλαδικό χρόνο, και ούρσουλα. Ο μόνος λόγος που είχαν αυτά τα ονόματα είναι γιατί το πρώτο φωμίαν είναι αυτό που είχαν δώσει στον τύπο του DNA, το οποίο αναλύεται. Δεν έχουν καμία έννοια, όπως βλέπετε η Ελένη, που βρίσκεται στη Γαλλία και ούρσουλα βρίσκεται εδώ πέρα. Μην μπερδευτούμε τα ονόματα. Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι ότι όλη η Ευρωπαία, σε την άνοιξη 7 που είναι από τη Μεσοκοταμία, αυτό που είναι το Ιράκ σήμερα, είναι περιοχή των Βάσκων. Και κοιτάξτε και το άλλο. Τα νερά ήταν τόσο, τόσο μαζεμένα. Βλέπετε εδώ αυτό ήταν το νερό. Δηλαδή, αυτό εδώ, ήταν αλληκές, ήταν γείτε, δεν είχε νερά. Γι' αυτό και ακόμα στο Λίβρο Δαρτάν σήμερα, βρίσκουμε υπολήματα, τα οποία είναι σε σπηλιές, πολλές από αυτές που είναι πάνω από το νερό, και βλέπουμε το μισό και το υπόλοιπο είναι καλυμμένο. Όλες αυτές οι σπηλίες ήταν κατοικημένες εδώ. Όπως βλέπετε, τη Μαύρη θάλασσα, ήταν ένα. Ούτε καν λιμνούλα. Και τώρα μπορείτε να φανταστείτε ότι σε κάποια στιγμή πάνε και νερό, γέννησε η Μαύρη θάλασσα και κάποιους είπε, έχουμε πλημμυρό. Και έτσι δημιουργούνται θρύλοι, δημιουργούνται ιστορίες, δημιουργούνται παιχνίσεις. Το ίδιο με την καστίδα. Λοιπόν, πάλι ελληνικός χώρος, αλλά βέβαια δεν θα πούμε ότι είναι η Ελληνίδα. Η αρχαιότερη των ελληνικών είναι από 45.000 χώρια. Το 11% των ευρωπαίων είναι από αυτό. Την προηγούμενη φορά που έκανα την παρουσίαση, δώσαμε σαν Αραβία δύο tests. Το ένα ήταν του Μάτρυλίνια, αυτό που ήταν το μητροχοδιακό, και το άλλο ήταν το σωματικό. Το μητροχοδιακό το έχω πάρει κι εγώ και προέρχομαι από τη Βέλδα, η οποία είναι στην εποχή του Βάσκο. Από εκεί η μεριά. Απλώς αυτό σημαίνει ότι αυτή είναι η αρχαιότερη γυναίκα, που ξεκίνησε όλη αυτή τη γραμμή, αυτό το δέντρο, στο οποίο εγώ είμαι απλώς έναν κλαράκι. Και τώρα τα ενδιαφέροντα πράγματα. Είδατε προηγουμένως πως είδαμε ότι βγήκαν από την Αφρική η πρώην μηνύχτα, πήγαν σε όλον τον κόσμο, πως κατεβήκαν στα Αμερική κάτω από 12, 15, 20.000 χρόνια. Τα τελευταία 12 χρόνια, με τα tests που κάνουμε συνεχώς για να μπορέσουν να αυτοποιήσουν όλο τον μυθισμό. Και βρήκαν, στην περιοχή των μεγάλων λιμνών, υπάρχει μια πολύ γνωστή φυλή, εμείς τους λέμε φυλή ιδιάνων, δηλαδή σ' αυτούς τους έθνους, υπάρχει ένα έθνος στις ιδιάνων, η Οτζίπουα, η οποία είναι 100% Ευρωπαία. Δεν έχουμε να κάνουμε τίποτα με τους υπόλοιπους ιδιάνους, μόνο που τελειώνουν σ' αυτούς τους ιδιάνους. Και ξέρουμε τώρα με μεγάλη εκπρίβεια, ότι φτάσανε εκεί πριν από 10.000 χρόνια. Και όπως μπορείτε να φανταστείτε, περπατώντας. Σίγουρα κάναμε δεύτερο ελευκλάν. Μπορείτε να δείτε και στον τύπο τους θα πείτε, «Α, ναι, του λέξεις τώρα είναι Ευρωπαία». Βέβαια δεν το ξέρας, αυτό δεν το σκητώσουν. Αλλά αυτή είναι μια πραγματική φωτογραφία των ιδιάνων, δηλαδή 1880. Η φιλή ο Τζίγουε είναι 100% στ' αδερφέ μας. Λοιπόν, πριν έχουμε 50.000 χρόνια, σκεφτείτε ότι χρειάζεται μια μηχανή του χρόνου, και έχουμε πάει πίσω από 50.000 χρόνια. Και κοιτάξτε, έξω από τα παραθέντα της Βιβλιοθήκης, δεν δώσετε άλλα πάρα. Θα δείτε άλογα, θα δείτε λάφια, θα δείτε αρκούδες και λινόγκυρος. Θα δείτε γεωδάρια, δύσσονες, λεωπερδάλεις. Και θα δείτε και τον θείο σας, τον έχετε ξεχάσει, τον Έντερ Κάλινγκ. Όπως είπα κάποτε φορά που νομίζω πρέπει να μάθουμε όλη την ιστορία, τα τελευταία πέντε χρόνια, ανακαλύφθηκε ένας νέος συγγενής μας. Ανακαλύφθηκε στη Σφυλιά του Δενάλη στη Νότου Αφρική. Στη Σουαχίλη, Δενάλη είναι το Λαμπροραστέρι. Και η Σφυλιά λεγόταν την Αλέτι, σπιντά του Λαμπροραστέρι που είναι αυτή η περιοχή εδώ πέρα. Στην ανακοίνωση για την διάλεξη, έλεγα ότι ζητούνται ανθρωπολόγοι, είναι πολύ μικρόσωπο. Και πραγματικά υπήρχε διεθνής διαφήμιση για ανθρωπολόγους μικρόσωπους. Και σχηματίστηκε μια ομάδα, διότι μπορέσανε περισσότερα να περάσουν από εδώ, αλλά στο τελευταίο μέρος θα σας δείξω πάλι μια ομάδα από πολύ έξυπνες γυναίκες με πολλά διτρακτορικά οικαδημία που μπορέσανε τελικά να πάνε εδώ. Και τι είδανε. Βρήκανε τα γομινά για αυτού του ανθρώπου. Δύο πράγματα είναι πολύ ενδιαφέροντα. Αυτός ο άνθρωπος, ο πρόβλημος, ό,τι θέλετε να το πείτε, έζησε από δυόμιση εκατομμυρία μέχρι γύρω στα εκατό χιλιάδες χρόνια. Οπότε ήταν από την εποχή της Λούση, του Πέρανγκύρου, μέχρι με τους 97-λιους. Δεν είναι απόγονμος μας, αλλά το μυαλό του είναι το μέγεθος ενός ποτοκαλιού. Τόσο μικρό. Και θα πει κανείς, με ένα τόσο μικρό μυαλό, πόσο έξυπνος, πόσο άνθρωπος ήταν αυτός. Το άλλο που βρήκαμε είναι ότι τα δάχτυλά του είχαν όλες τις γωνίες και όλες τις δεξιότητες που είναι τα δυνά μας δάχτυλα. Οπότε ξέρουν ότι βραματικά μπορούσαν να κάνουν, ό,τι κάνουμε και εμείς. Απλώς, δεν είναι ακριβώς έξυπνος. Ας σκεφτείτε το εξής πράγμα. Ότι εδώ κατέληξαν αυτοί που κατέληξαν, μέχρι τώρα έχουν βρει 15 σχεδιατούς όλων των ελληνικιών, οι οποίοι δεν έτυχε κανένα να πέσουν εδώ, γιατί εδώ δεν μπέφτεις έτσι και μετά να πας εδώ, αλλά είχαν τοποθετηθεί εκεί σαν μέρος της ταφίστου. Το φύσημα είναι βέβαιο και μιλάμε για μια κουλτούρα που επίστευε ότι υπάρχει ζωή μετά το θάνατο, ότι πρέπει να προσέξουν οι άνθρωποι που πεθάναν και όλα αυτά. Οπότε αυτό το μικρό το μυαλουδάκι, που είναι σαν πορτοκάλι, είναι πολλούς τρόπους όπως σκεφτόμαστε και εμείς. Αυτή ήταν η ομάδα από τις μικρόσωπες πολύ πολύ έξυπνες γυναίκες που κατέγραφαν μέχρι εκεί κάτω για να μπορέσουν να φέρουν πίσω αυτά ό,τι ήτανε, τα οποία δεν ήτανε τελευταία μόνο τα κόκκαλα, ήτανε και άλλα πράγματα. Δηλαδή έχουμε υπολήματα, και καταλαβαίνετε ότι το ιατροδραστιστικό παίζει εκεί πέρα, υπολήματα από φυτάκια, από λουλούδια, το οποίο σημαίνει βέβαια ότι δεν αφήσανε απλώς εκεί τον ξάδεφο του, π.χ. έφαγε να πηγαίνει, ξέρω εγώ από τον κύριο Λέο, όπου πέθανε, αλλά του ρίξανε και λίγα λουλούδια από πάνω. Αυτό αρχίζει να μας δείχνει, ότι υπήρχε μια μεταφυσική πίστη, που το όλο θέμα σκάνει πολύ περισσότερους ανθρώπους, οπότε θα περιμέναμε από ένα τόσο μικρό όνειο. Και για να καταλάβετε πόσο δύσκολο ήτανε, γι' αυτές τις επιστήματα που έφτασαν εκεί, από εκεί περάσανε και έφτασαν. Αυτό είναι το τελευταίο, τελευταίο και είναι το κομμάτι που έφτασαν κάτω. Και βέβαια αυτά που βγάλανε μετά, ήτανε με αυτή τη σκελετή και εκεί γίνανε και όλες οι μετρήσεις και όλες οι αναλύσεις. Και για μένα πάλι, το πιο ενδιαφέρον από όλα, δεν ήταν μόνο ότι υπήρχαν αυτοί οι άνθρωποι, αλλά ήτανε ότι αυτό βέβαια είναι απλώς ιδέα ενός καλλιτέχνη, ότι αυτό το κάνανε γιατί πιστεύανε ότι είχε κάποια αξία. Γιατί ακόμα και για τόσο μικρόσιμους ανθρώπους, δεν ήταν πολύ εύκολο να κατεβούνε μέχρι εκεί να αφήσουν έναν μικρό, το οποίο σημαίνει ότι όλο αυτό είχε μεγάλη σημασία, το πρώτο και κυριότερο, γιατί πιστεύανε ότι υπήρχε ένας λόγος που υπήρχαν σε αυτόν τον πλανήτη, σε αυτόν τον κλειβάτη. Όλα αυτά είναι πράγματα τα οποία είναι πολύ ενδιαφέροντα, τα οποία συνεχίζω να τα παρακολουθώ, τα οποία με προβληματίζω. Και δεν έχω να τελειώσω με δηλώσεις, έχω να τελειώσω με ρωτήσεις, που είναι οι προβληματισμοί μου. Πρώτα απ' όλα, ξέρουμε ότι με το να μπορέσουμε να αποκωδικοποιήσουμε ότι είναι ένας ανθρώπιος, μπορούμε να προβλέψουμε τις ασθενειές του, μπορούμε να προβλέψουμε το πώς θα εξελιθεί σε όλες τις ηλικίες, μπορούμε να ανταλλάξουμε και όλες και να το κάνουμε ξυπνότερο, ψηλότερο, πιο τσαθό, πιο ωραίο, με οτιδήποτε είναι το πρώτο που θα θεωρούμε εμείς. Αλλά βέβαια, κάποιος πρέπει να αποφασίσει τι είναι αυτό και σε ποιον θα το κάνουμε. Και να το αποφασίσει κάποιος, από εκεί και πέρα, αλλά πρέπει να αποφασίσουμε, όταν μάθουμε ότι ο ηλειόκουλος έχει 80% πιθανότητα να έχει μια ανοίδατη ασθένεια, ποιος θα το πει. Δεν το σκέφτεσαι με ένα γράμμα, δεν το ανοίξεις και δεν ξέρετε κανένα, να πάει το καλλιτέχνη προσβολή, όταν το χειρήσει η ασθένεια. Αυτά είναι πράγματα τα οποία μπορούν κυριολεκτικά να καταστρέψουν την ιστορία της κοινωνίας, για να στέλνουν αυτές οι πληροφορίες, οι οποίες υπάρχουν. Και από αρχαιοτάτων χρόνων, υπήρχε η έννοια της μίσεως, ότι οι πληροφορίες, η γνώση, δεν είναι κάτι που μοιράζει δεξιά και δεστερά, αλλά πρέπει να υπάρχει μια μίση, δηλαδή πρέπει να υπάρχει μια επιμόρφωση, ώστε να δώσει στην άλλη αυτή τη γνώση, να καταλάβει πραγματικά τι σημαίνει. Και αυτό είναι κάτι το οποίο έχει πολύ, πολύ μεγάλες υπορρεκτάσεις, στο οποίο πρέπει να είναι η μορφωτικότητα σε που πρέπει. Και είναι σίγουρος ότι κάθε ένας από εμάς έχει μια διαφορετική κορά για την κατάσταση του σχολείου, τσόλου το κόσμο έχει μόνο στην Ελλάδα, τι μαθαίνουν τα παιδιά, τι πρέπει να μαθαίνουν, να το μαθαίνουν αρκετά καλά. Αλλά αυτό παίρνει παραπάνω σημασία, όταν σκεφτούμε ότι η μόρφωση, δεν είναι μόνο κεχνική μόρφωση, γιατί αν βγάλουμε αυτόν τον επιστήμονα, ο οποίος θα ασχοληθεί με αυτό και θα το δει εντελώς σε ισαγωγικά κρύα, αντί να σκεφτεί όλες τις άλλες προεκτάσεις, μπορεί, αντί να φτιάξουμε έναν Christian Barnard, που έκανα και εγώ και με τα μόσχαιρη συγκαρδιά, θα φτιάξουμε έναν Αμέγγερ. Και αυτό είναι ένα βάρος που θέλουμε όλοι μας, που έχουμε μια μικρή συμβολή στην επιστήμη. Και το τελευταίο είναι, ποιος πρέπει να ξέρει, για ποιον, γιατί πρέπει να ξέρει. Διότι ναι μεν θέλουμε το γιατρό μας να ξέρει όλα αυτά, γιατί θα πει ότι και με αυτός το δρόμο πρέπει να ζεις και αυτά τα πράγματα πρέπει να πάρεις. Αν το μάθει ο εργοδότης μας, αν το μάθει αυτός ο οποίος δεν ενδιαφέρεται για το καλό μας, ο Πιζούτου μπορεί να είναι αυτός, όλα αυτά είναι προβληματισμοί. Θεωρώ ότι είναι καλή προβληματισμή, γιατί η γνώση δεν μπορεί να μην αρνηθείς. Πρέπει να τη μανατζάρεις και να είσαι σίγουρος ότι χρησιμοποιεί για τόσο σωστό σκοπό. Αλλά αυτή η εικόνα είναι μια συζήτηση και θα χαρούμαι πολύ να πατήσω την περιοχή σε αυτή. |
