| σύντομη περιγραφή: Λοιπόν, θα ήθελα και εδώ θα μιλάμε, έτσι, πώς είναι σένα το όνομά σου, όχι, Στελίνο, το πώς Στελίνο το θέλεις. Λοιπόν, θα θέλω κάποιος πάλι να βγάλει και θέλω τον τελικό ερισμό που με ακολουθούνε, κάποιος που θα βγάλει μια κόλλα, ένας μόνο, θα γράφετε, ενώ θα ξεκινήσουμε το μάθημα, θα γράφετε πάλι η ημερομηνία, ένας, ένας, πες εσύ, πόσο έχει, 22. Και βάζετε πάλι μόνο τα ονόματά σας, τώρα τα ημέρια σας τα έχω, εσύ θα βάλεις και το ημέρια σου για να σας κάνω μια λίστα και ότι καμιά φορά θέλω να σε στείλω ένα άρθρο για να τα στέλνω να τα πάρετε όλοι. Λοιπόν, ωραία. Αν θέλεις βάλε και εδώ το ονομά σου και δώσε το μου αμέσως, γιατί αυτό πάει στη Γραμματεία. Γιατί η Γραμματεία μας είπε ότι εκτός από τη δήλωση που έγινε στο σύστημα, θέλει και αυτό το έντυπο, να το πω καλύτερα, αυτό το έντυπο. Λοιπόν, στο τέλος, στο διάλειμμα, προτιμώς το διάλειμμα που θα κάνουμε, 10 λεπτά φτάνουμε. Θέλω να ευημερώσω την Εμαγγελία και την, πώς είπαμε Στελίνα, θέλω να σας πω λίγα πράγματα για τα μαθήματα που χάσατε, τα τρία μαθήματα. Έχουμε πει, εντάξει αρχίζετε από τώρα. Όχι, όχι, εσάς λογικά μετράνε από τώρα, δεν μπορώ να σας υπολογίσω αναδρομικά. Δεν μπορώ να σας υπολογίσω ούτε σε έναν αναδρομικά τρεις απουσίες, ούτε σε έναν δύο. Οι απουσίες σας λογικά μετράνε από τη στιγμή που αρχίζετε να παρακολουθείτε, έτσι. Γιατί αν αρχίσουμε αναδρομικά, τότε το δίκαιο αρχίζεται να παραλογίζεται, έτσι. Ωραία, δεν θα το κάνουμε αυτό. Αλλά όπως πρέπει να σας πω κάποια πράγματα, που χάσατε στα πρώτα μαθήματα τελικά ως προς τη μπλιογραφία και να σας δώσω φωτοτυπίες που δεν σας έχουν δώσει. Λοιπόν, στο προηγούμενο μάθημα, σας μοίρασα μια φωτοτυπία που έχει να κάνει με τα θέματα, έτσι, βέβαια. Με τα θέματα ενεργασιών. Λοιπόν, και θα ήθελα λίγο να το βοηθητούμε αυτοί τώρα, με αυτοί να αρχίσετε. Θα ήθελα να σας εξηγήσω κάποια πράγματα και μετά θα κάνουμε να συνεχίσουμε κανονικά το μάθημα. Ευαγγελία, εσύ έχεις πάρει θέματα, έτσι, ναι, ναι. Ωραία. Λοιπόν, κοιτάμε λίγο τα θέματα. Ελπίζω όσοι τα πήρατε από το προηγούμενο μάθημα, τους έχετε ρίξει μια ματιά. Θέλω να κάνω μερικές επεξηγήσεις για να αντιληφθείτε περίπου τι εννοούν μια εργασία στην ηθική φιλοσοφία και τη ριζική. Αυτό με ενδιαφέρει. Και επειδή είναι, όπως παρατήρησαν οι συνάδελφοι σας στο προηγούμενο μάθημα, αρκετά τα θέματα και ίσως χαθήκατε λίγο, θέλω να περάσω ένα-ένα από αυτά σύντομα και θα δώσω το στίγμα του κάθε θέματος. Ευχαριστώ πολύ. Λοιπόν, όπως βλέπετε, στην κατηγορία Ά, εντάσσω θέματα που έχουν να κάνουν με την αρχαιότητα. Ήδη μέχρι τώρα τα τρία μαθήματα τα οποία κάναμε, τρεις παραδόσεις, αναφέρονται στις απαρχές πληροηθικοί στην αρχαιότητα. Έτσι, στα θέματα δεοτρολογίας και πώς τα αντιμετώπισαν οι αρχαίοι Έλληνες ιατροφιλόσων. Άρα σκέφτηκα ότι πιθανόν κάποιος να ενδιαφέρεται να ασχοληθεί με κάποια από αυτά τα θέματα. Παρέντεση εδώ να πω, εγώ προτείνω κάποια θέματα. Κάποιος μπορεί να κάνει ένα συνδυασμό. Αυτά είναι υποδείξεις. Δεν σημαίνει ότι πρέπει να τυριθούν αυστηρά. Κάποιος μπορεί να κάνει ή μπορεί να κάνουμε ένα συνδυασμό αυτών των θεμάτων. Να κάνουμε ένα άλλο θέμα που να είναι αποτέλεσμα ενός συνδυασμού δύο από αυτά τα θέματα που σας ενδιαφέρουν. Ή μπορεί κάποιος από εσάς ή κάποια να προτείνει ένα άλλο θέμα που δεν περιλαμβάνεται εδώ γιατί τον ενδιαφέρει. Υπό τον όρο ότι το θέμα εντάζεται στο πλαίσιο των μαθημάτων που κάνουμε, μπορεί να το πάρει το θέμα. Αν είναι άσχετο, είδε μια φορά μια βιντήτρια, κάνουμε πυρηδική και μου είπε μπορώ να πάρω. Ήταν ένα θέμα με τα ηθικής και της λέω είναι άλλο μάθημα. Αλλά εφόσον εντάσσεται στο πλαίσιο του μαθήματος της πυρηδικής και του πυρηδικού στο οργανσμού, γιατί όχι. Δεν είναι αυστηρά αυτά τα θέματα, αλλά το ξέρετε, κλείνει η παρέντεση. Θέματα που αναφέρονται στην ατρική ηθική στην αρχαιότητα ας πούμε αρχαία ελληνική και ρωμαϊκή δεοτρολογία, αυτό περίπου θα μπορούσε να περιλάμπει τις απόψεις των αρχαίων ελλήνων φιλοσόγων και ιατροφιλοσόγων πάνω στα θέματα της ιατρικής. Βλέπε γαλλινός, βλέπε υποκράτης, βλέπε Αριστοθέλης, ή κάποιους από αυτούς, όχι όλους βέβαια. Δεν κάνετε ούτε μεταυτυχιακή αργασία ούτε δακτυρική διατριβή. Το δεύτερο θέμα είναι θάνατος αυτοκτονία και αυθανασία στην αρχαία ελληνική παράδοση. Και πάλι οι αρχαίοι Έλληνες φιλόσοφοι είχαν απόψη σε αυτών των θεμάτων. Τόσο ο Πλάτωνας, όσο και ο Αριστοθέλης, όσο και οι ιστορικοί και μένω εδώ. Εδώ θα ήτανε, αν το θέλετε, ιστορική ιδιαιρεύνηση. Ο φιλτιστής που θα έκανε αυτό το θέμα θα έπρεπε να πάει στα κείμενα, στον Αριστοθέλη που θα σας είπε δείκμια, σε κάποια αποσπάσμα. Μην φανταστείτε να διαβάσετε όλον τον Πλάτωνα, είναι μια αργασία για ένα μάθημα. Να μελετήσει τις απόψεις τους και μετά να κάνει μια σύνθεση και μια κριτική. Το β, και για αυτά τα θέματα εδώ θα αρχίσουν να μιλάμε στο σημερινό μάθημα, τα θέματα που υπάρχονται κάτω από την κατηγορία β είναι ηθικές θεωρίες και μέθοδοι. Αντιλαμβάνεστε, η συμβολή, η συνησφορά της ηθικής φιλοσοφίας στην παιδική είναι, πώς μέσα από τις ηθικές θεωρίες βλέπουμε και αντιμετωπίζουμε αυτά τα διάφορα προβλήματα τα οποία γύρονται. Στο πρώτο, στο δεύτερο μάθημα, πότε ήταν, σας μίλαγα για την παντελή έλλειψη, άσχησα κριτικής, το γεγονός ότι, ας πούμε, σε νομοθεσίες ή σε άρθρους, στην ελληνική νομοθεσία που αναφέρετε, στις τεχνικές ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής, δεν γίνεται λόγος για τα δικαιώματα του αγέρι, του εμβρίου ή του εμβρίου που πρόκειται να γεννηθεί. Εγώ υπενήκθηκα μια θεωρία δικαιωμάτων. Άρα βλέπετε, όλες αυτές τις προσεγγίσεις και τις κριτικές τις ασχούμε μέσα από συγκεκριμένες θεωρίες. Η θεωρία των δικαιωμάτων είναι μία, και βλέπουμε ότι την περιλαμβάνει, είναι το υπερφόνο 6. Το μπορούσε να είναι μια «τι σημαίνει» θεωρία των δικαιωμάτων. Και αρχίζω από το 1 ο φορημισμός και βιοηθηκή. Η θεωρία του Khan και βιοηθηκή. Η καζουιστική, η καζουιστική υπερυπτωσιολογία. Βάντε εδώ κάθετος, καζουιστική, καζουιστή στα γλυκά, υπερυπτωσιολογία. Θα σας μιλήσω για το. Επιτροχάδινε αλλά δεν ακούσετε. Διφεμινιστικές θεωρίες. Είναι πολύ ενδιαφέρουσες οι υπεμινιστικές θεωρίες, οι οποίες βλέπουν, αντιμετωπίζουν όλα αυτά τα προβλήματα. Ειδικά τα προβλήματα που γίνονται από τις τεχνικές της ιατρικός υπομποηθούμενης αναπαραγωγής. Από την οπτική γωνία, από την προοπτική της γυναίκας. Και νομίζω αυτό πρέπει να ενδιαφέρει τις γυναίκες περισσότερο. Διότι ουσιαστικά όταν οι επιστήμονες, γιατροί, βιολόγια, γενικιτιστές ενδροκειμένου, μιλούνε για ιατρικές τεχνολογίες, για προεμφυτευτική, γενετική διάνομιση, θα τα εξηγήσουμε αυτό, για προγενετική διάνομιση, ουσιαστικά μιλάνε για το τι κάνουν ή μπορούνε να κάνουν, ή θα θέλαν να κάνουν, πάνω στο γυναικείο σώμα, όταν κοιωφορεί ή όταν συλλαμβάνει ένα έμβριο. Άρα αυτά πρέπει να ενδιαφέρουν τη γυναίκα. Θα ήθελα να σας πω μια φορά ένα άρθρο που διάβασα και με προβλημάτισε, έχει σχέση με την παιμινιστική ηθική και για αυτό το λέω, αλλά ήταν ένα πολύ καλογραμμένο άρθρο, γραμμένο από τη πλευρά της παιμινιστικής ηθικής. Μια καναντή φιλόσοκος έγραφε, δεν ξέρω, την έχω αναφέρει αυτή τη τεχνολογία, της τεχνητής δημιουργίας ανθρώπινων ζωικών υπρηδίων, έτσι, γονιμοποίησης ενός ανθρώπινου και ενός ζωικού για τη δημιουργία ανθρώπινου ζωικού υπρηδίου, το οποίο δεν επιβιώνει τελικά. Όμως, πρέπει να κοιωφορηθεί στο γυναικείο σώμα. Και έγραφε η καναντή αυτή φιλόσοκος πως πρέπει να αισθάνεται αυτή η γυναίκα, η οποία κοιωφορεί στο σώμα της ένα τέτοιο υπρίδιο. Και βέβαια ανέπτυσε φιλοσοφικά και ήταν μια καταπληκτική σύλληψη. Η προσέγγιση της αυτή δεν ήταν ούτε φιλοσοφική ούτε ήταν από την προοπτική της γυναίκας. Ωραία, άρα βλέπετε αυτές οι θεωρίες μας διανοίγουν τους τρόπους με τους οποίους προσεκίζουμε και εξετάζουμε με τα θέματα. Και αυτά να τα σκεφτόσαστε εσείς. Όταν ακούτε για τις νέες τεχνολογίες, έτσι θα τα σκεφτόσαστε, καλά όλα φαίνονται, αλλά δεν είναι τόσο καλά όσο φαίνονται. Να τα ακούτε, εγώ θέλω να πω το εξής, τα ακούτε πολύ προβληματισμένη και να στοχάζεστε. Αυτό λέω εγώ. Άλλη θεωρία το πέντε, προσέγγιση των τεσσάρων αρχών, θα τη δούμε. Έξι θεωρίες των δικαιωμάτων. Εφτά, θα έλεγα, το εφτά πρέπει να το διαγράψετε. Είναι κακός και θα εξηγήσω παρακάτω, ναι. Δεν είναι διαφορετική ηθική θεωρία, το διαγράφουμε αυτό. Άρα πάμε, εφτά είναι αφηγηματική ηθική. Αν έχετε ακούσει τον όρο, να ρατιδέθηξ. Αφηγηματική ηθική, δηλαδή το να βλέπουμε αυτό το ουδηλισικό δίλημα, ως μια αφήγηση, ως ένα δίλημα, άλλη εντελώς προσέγγιση, τελεία. Θα προσπαθήσω να σας εξηγηώσω με αυτές τις προσεγγίσεις, τη φεμινιστική, την αφηγηματική, κατά τη διάρκεια των παραδόσσεων. Αυτό θα κάνουμε τώρα. Αυτή τη στιγμή τελειώσαμε τις απαρχές της βιοηθητικής αρχαιότητα. Μπαίνουμε τώρα στη βιοηθητική σύγχρονη εποχή. Κι αφού σήμερα θα πούμε ορισμένα πράγματα για τη βιοηθητική, πώς αναπτύχθηκε από το 1976, θα πάμε σε αυτές τις σύγχρονες προσεγγίσεις. Και εκεί θα μιλήσουμε για αυτές τις προσεγγίσεις. Τώρα εξηγώ. Λοιπόν, αυτές είναι οι διάφορες προσεγγίσεις. Δεν χρειάζεται κανείς να σκεφτεί κι άλλες, αλλά είναι συνειδεύτερες οι δικές προσεγγίσεις, οι δικές θεωρίες, οι δικές μέτρες, με τις οποίες αντιμετωπίζουμε πλευράς και την πίστη προσωπία στα βιοηθητικά προμήματα. Πάμε στη κατηγορία 3, που είναι τα προβλήματα. Και έτσι το πρόβλημα το οποίο θέλετε είναι η ευθανασία, όλες οι μορφές της. Γιατί αν διαβάζετε τη βιογραφία είναι η ενεργητική ευθανασία, παίρνω το φάρμα που γιατερματίζω τη ζωή μου, είναι η παθητική ευθανασία, όταν ο γιατρός διακόπτει το νερό και την τροφή στον ασθενή, που θέλει να τερματίσει. Υπάρχουν και άλλες μορφές, έτσι, γι' αυτό λέω όλες οι μορφές της. Και τώρα πλέον, εδώ η προσέγγιση είναι συστηματική και όχι ιστορική. Παρά πάνω στην κατηγορία α2, εκεί μιλούσα για ιστορική προσέγγιση. Έτσι, εδώ ό,τι θέματα υπάρχουν κάτω από την κατηγορία α, η προσέγγιση είναι συστηματικές. Όλες οι μορφές σας. Σας παραδέτω και μια βιβλιογραφία. Και εδώ να πω κάτι, σε όσα θέματα υπάρχει βιβλιογραφία, δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να με συμβουλιοζείτε, γιατί σε κάποια θέματα έχουν βρει καλύτερη βιβλιογραφία και σας συμβουλέπω μην διαβάσετε αυτό το διάβασί. Όταν επιλέξετε, καλά είναι να με ρωτήσετε για τη βιβλιογραφία. Μου στείλετε email, με περιμένετε, να με δείτε ειναιρχόμενη τετάνη, στέλνετε email, απαντώ θα έχω τα θέματα και θα βλέπω. Οριστή σου, πατρί, εσείς θα είναι ατομικές. Ναι, θα τα πούμε αυτά στο τέλος, να εξηγήσω, θα τα πούμε όλα αυτά στο τέλος. Θα είναι ατομικές, όμως, μια πρώτη. Δεύτερο θέμα, η αυτοκτονία στους στοϊκούς, στο Χιούν και στο Γκάρν. Δηλαδή, δες τι είπανε για την αυτοκτονία οι στοϊκοί, που είναι όντως αρχαία η πιλόση, αλλά δες και το από την πλευρά του Χιούν και του Χάρν. Ή μπορεί κάποιος να πει, όπως είπε κάποιος πριν, εγώ θέλω να δω το θέμα της αυτοκτονίας μόνος στο Γκάρν. Μια χαρά του. Κάποιος μπορεί, αυτά είναι δική σας επιλογή. Το τρία, και έχω αρκετή βιβλιογραφία, αλλά μπορούμε και να την περιορίσουμε. Πριν πάω στο τρία, που είναι ένα μεγάλο θέμα. Είδατε, σβήσαμε, σας ζήτησα παραπάνω να σβήσετε την καταπραγματική αναμφιστική φροντίδα ή ηθική. Μπορείτε να το βάλετε εδώ ως θέμα 2α, ως θέμα, σε αυτή την κατηγορία. Γιατί το σβήσαμε παραπάνω, ήταν δικό μου λάθος, το είδα χθες προχθές, που μετέφραζα, κάθισα και μετέφραζα αυτά τα θέματα στα αγγλικά, γιατί έχουμε μια παιτήτρια αιρασμιακή, που δεν διαβάζει ελληνικά και θέλει να πάρει ένα θέμα εργασίας, εντάξει και τα μετέφραζα όλα στα αγγλικά και τις τάστινα και το είδα και εκεί το διόρθωσα, αλλά σε εσάς το είχα μοιράσει. Εξηγώ τώρα για ποιον λόγο. Η αναμφιστική ηθική παιδιά ή η καταπραγματική φροντίδα ή ηθική όπως κι αν λέγεται, είναι η άλλη επιλογή μας από τον τερματισμό της ζωής σε περίπτωση ευθανασίας. Δηλαδή σε περίπτωση ευθανασίας, σε περίπτωση που κάποιος πάσχε από μία ανεία και αμετάστατη ασθένεια, καρκίνωσε το υπόστατο, και δεν υπάρχει ελπίδα, θεραπείας, ελληνικής ασθένειας, η μόνη επιλογή δεν είναι η ευθανασία, έχει και μια δεύτερη επιλογή, να εξακολουθεί, να ζει και να ξέρετε το εξής, να είστε ενημερωμένοι όσο προς αυτό, ότι σήμερα η επιστήμη παρέχει δυνατότητα σε όλες τις ασθένειες τις ανείατες και αμετάστατες, ο ασθενής να μην υποφέρει, αλλά δεν υποφέρει σωματικά, δεν μπορνάει να λαλώνει, έτσι. Ωραία, μπορεί να περιορίζεται στο κρεβάτι, μπορεί να μην έχει αιτιάρια κίνησης, όλα αυτά ναι, δεν πόμαστε, αλλά δεν πονάει όπως ενδεχομένως πόναγε πριν από κάποια χρόνια. Άρα αυτό αποκλείεται ευθύς εξαρχής, να το γνωρίζουμε. Άρα μια επιλογή, κάποιοι άνθρωποι για δικούς τους λόγους, λύστα από προσωπικών επιλογών, είπαμε σε ένα μάθημα προηγούμενο, όταν σας είπαμε μερικά εισαγωγικά λόγια για το τι είναι η ηθική. Η ηθική είναι η επιστήμη, ο στοχασμός και ο προβληματισμός, το πώς επιλέγω, πώς αποφασίζω και επιλέγω και πράτος τη ζωή μου. Αυτή είναι η ηθική. Εντάξει, κάποιος λοιπόν για δικούς του λόγους, και βεβαίως εφηρεάζεται για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται, αποφασίζει ότι δεν θέλει να εξακολουθήσει να ζει έτσι, δεν θέλει να τερματίσει τη ζωή του. Εάν μπορεί, μπορεί να σκεφτεί να το κάνει μόνος του, εάν δεν μπορεί, μπορεί να ζητήσει τη βοήθεια συγκενικού μέλους ή ιατρικού προσωπικού. Αυτό θα συζητήσουμε στο σημερινό μάθημα για δικίλους λόγους, όπως το δείτε. Λοιπόν, άρα είναι προσωπική το επιλογή, αλλά ένας άνθρωπος που βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, δεν έχει μόνο αυτή την επιλογή, έχει κι άλλη επιλογή. Η επιλογή του είναι να ζήσει και να ζήσει αξιοπρεπώς. Απλώς, έχει γίνει πολύ της μόδας. Ας πούμε όλοι μπαίνουν στο διαδίκτυο, διαβάζουμε διάφορες, το Λανδία λέει είναι νόμια εξανασία και κάθε από αυτές τις συνθήκες μπορεί ο γιατρός, μπορούν οι γιατροί με τη συνένεση, επόσο να ασθενεί στο επιθυμί, να προχωρούν στο τερματισμό της ζωής των ασθενείων. Τα ακούμε αυτά, κατοικιζόμεθα από τέτοιες ειδήσεις και από τέτοια νέα και λέμε ότι ωραία, γιατί όχι, εξανασία χρειαστεί. Εκείνο που δεν ακούμε και να καταπλήσει, διότι υπάρχει στην πλειογραφία, ενδεχομέσοντος, όχι τόσο εκτελώς, υπάρχει και η άλλη επιλογή. Η άλλη επιλογή είναι η ανακουφιστική φροντίδα ή η καταπραγητική φροντίδα. Κάποια μεσοκόμος η οποία εισηγήθηκε από τη σύλληψη είναι από τυχία της κοινωνίας μας. Εάν ασθενείς που βρίσκονται σε τελικό στάδιο καρκίου, σκέφτονται να αφαιρέσουν τη ζωή τους, να τερματίσουν τη ζωή τους. Έχει αποτύχει η κοινωνία μας. Η κοινωνία μας πρέπει να τους βροντίζει και να τους προσφέρει ό,τι χρειάζονται, έτσι ώστε ποτέ να μην οδηγούνται σε τέτοιες σκέψεις και σε τέτοιες εμφάνιες. Και από την άλλη πλευρά υπάρχει αυτή η επιλογή της ανακουφιστικής και της καταπραγητικής φροντίδας, η οποία ούτε λανσάρεται ούτε αναλύεται καθόλου. Και όπως υπάρχει και οφείλω να σας πω σήμερα σκεφτείτε πως σ' όλους αυτούς τους αιώνες οικογένειες, πρωτού η ευθανασία γίνει της μόδας και της σήμερας σε κάποιες χώρες, που είναι και Βέλγιο, θεωρώ και Βέλγιο, κάτω χώρες, και Βέλγιο και Ολλανδία, έχει νομιμοποιηθεί η ευθανασία και με τη βούλα τη δημομικία, έτσι. Δηλαδή τι σημαίνει αυτό το πράγμα, εφόσον το επιθυμείω ασθενείς και εφόσον πληρούνται αυτή η όρη. Και ανάμεσα στους όρους σας λέω, έτσι για να πάρετε μια γερσή, ότι ότως δύο ή τρεις ανεξάρτητοι γιατροί, οι οποίοι παρακολουθούν τον γιατρό για τόσους μήνες ή για τόσα χρόνια, κάνουν τη διάγνωση ότι η ασθένειά του βρίσκεται σε προχωρημένο στάδιο και δεν υπάρχει ελπίδα θεραπείας ή βελτίωσης με κάποιους τέτοιους όρους. Αυτός ο ασθενής, εάν του επιθυμεί, μπορεί να τέρμακει και πόσο διεξάγεται ο τερματισμός της ζωής. Σε κάποιες άλλες χώρες βέβαια η ευθανασία είναι παράνομη. Άρα την οικοποιείται όχι μόνο ο ίδιος ασθενής, αν αποπειραθεί να τερματίσει τη ζωή του και δεν τα καταφέρει, αλλά και εκείνος ο οποίος ενδεχομένως τον βοηθήσει από συμπόνια, έτσι. Μπορεί να έχουμε ένα συγγενή το οποίο το λυπόμαστε. Για να τον βοηθήσουμε, δεν είναι φόνος αφαίρεσης ζωής, είναι συνέργεια σε φόνο, έτσι το βλέπει. Τουλάχιστον και η ελληνική νομοθεσία θεωρεί η συνέργεια σε φόνο, αλλά είναι φόνος. Διότι τεπινικά εκείνος ο οποίος θα βοηθήσει στο τέλος, εκείνος ο οποίος θα βοηθήσει κάποιον να τερματίσει τη ζωή του, ενώ το έχει ζητήσει αυτός. Άνθαλα να πω, υπάρχει από την άλλη πλευρά και αυτό το οποίο ονομάζουμε ανακπιστική καταπραγγική φροντίδα και πρέπει οι κοινωνίες μας. Άνθαλα, αν υπάρχει και μια βιονότα που θέλουν να τερματίσει τη ζωή τους, τους φαίνεται τόσο αβάστατη, να το δούμε και αυτό. Αν αφού ως κοινωνία, ως οικογένεια και ως κοινωνία και κοινωνικό σύνολο, τους έχουμε υποστηρίξει από κάθε άποψη με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τότε αγαπημέντε το βλέπουμε. Γιατί να πηγαίνουμε, δεν τους εγκαταλείπουμε και πολύ εύκολα μετά οδηγούνται αυτοί στην εύκολη λύση. Η ζωή τους δεν έχει νόημα, μάλλον η ζωή τους δεν έχει νόημα, εκεί καταλήγουν σε αυτή την απόφαση, μάλλον διότι αισθάνονται ότι η ζωή τους δεν έχει νόημα και όχι τόσο διότι πάσχουν από την ασθένεια. Άρα αυτό το θέμα της καταπροηδικής ή ανακουδιστικής ηθικής πρέπει να είναι ένα άλλο θέμα, δύο άλλα, και μπορεί κάποιος αν τον ενδιαφέρει να το εξετάσει. Και ξέρετε σε άλλες χώρες που έχουν καλύτερα συστήματα δημόσιας υγείας και καλύτερες κοινωνικές φαρογιές, ας πούμε έχω υπόψη μου οι Αμερικοί, ακόμα και Κύπρος το εφαρμόζει από ότι υπέφερε στην αντίληψή μου, έχουν διάφορα ιδρύματα τα οποία υποστηρίζονται από κρατικούς πόλους, τα οποία δεν είναι ούτε νοσοκομεία, αλλά είναι ένα ιδρύμα στο οποίο παρέχεται στον ασθενή αυτή η καταπραγματική φροντίδα. Τι σημαίνει αυτά τα άτομα συνήθως θέλουν στοιχειώδη ιατρική φροντίδα, όχι θεραπευτική αγωγή, αφού δεν επιδέχεται η κατάσταση της θεραπείας, αλλά θέλουν να στοιχειωδώσουν μια ιατρική φροντίδα, θέλουν ανακριφιστική φροντίδα, να μην πάσχουν από πόλους, αλλά θέλουν και μια γενικότερη φροντίδα, κοινωνική υποστήριξη, ψυχολογική υποστήριξη, και θέλει μέσα στο και θρησκευτική υποστήριξη, και βέβαια και υποστηριακή υποστήριξη. Παλαιότερα, ας πούμε σε χώρες, να μην το πω παλαιότερα, και μπορεί να κάνουν τέτοια ιδρύματα και στην Ελλάδα, απλώς δεν γνωρίζω ό,τι μπορεί να το δηλώσει, παλαιότερα, ας πούμε στην Ελλάδα, τέτοια άτομα, τα φρόντιζαν οι οικογένειες, που μπορεί να επιβάλλουν τις οικογένειες, όχι μόνο παιδιά οικονομικά, δεν είναι μόνο το οικονομικό βάρος, και δεν είναι το σημαντικότερο, αλλά κοινωνικά και ψυχολογικά, και πρακτικά το θέλετε. Δύο γονείς, οι οποίοι εργάζονταν κυρίως να αναθράξουν τα παιδιά τους, προφανώς για τους θα ήταν βάρος και πρόμβα, αλλά φρόντιζαν τους ανθρώπους τους, και γι' αυτό είδατε, στις παλαιότερες εποχές δεν υπήρχε αυτή η εύκολη λύση του να επιθυμεί κάποιος να τερματίσει τη ζωή του. Σήμερα, η κοινωνία μας έχει γίνει πολύ φιλελεύσερη, όπως είπαμε στο πρώτο μάθημα, η οικογένεια αισθάνεται, και δεν την κατηγορώ την οικογένεια, είναι τη μέση οικογένεια, η οποία αγωνίζεται ώστε να κερδίσει τα προστοζή, έτσι για τα μέλη της. Η οικογένεια μπορεί να αισθάνεται ότι δεν είναι σε θέση να υποστηρίξετε τα άτομα όσο θα έπρεπε, ενδεωμένως δεν υπάρχει η κρατική υποστήριξη όσο θα έπρεπε, αυτά τα άτομα αισθάνονται κατελειμμένα, και καταλήγουν σε τέτοιες αποφάσεις. Στην Αμερική υπάρχουν τα λεγόμενα «χόσπισες» στον πληθυφό, άλλα τα «χόσπιτα» που ξέρετε πολύ καλά τι σημαίνουν, και άλλα τα «χόσπισες» που είναι αυτά τα ιδρύματα στα οποία αποστέλλονται αυτή η ασθενήση η οποία είναι καταδικασμένη, έτσι, για ανακουφιστική φροντίδα. Και νομίζω αν υπάρχει αυτή η κοινωνική στήριξη, εδώ εκφράζει την άποψή μου, θα γίνεται λιγότερος λόγος και για τερματισμό της ζωής και για τη θανάσια. Ας πούμε, θα ήταν ενδιαφέρον να υπήρχε ένα ευρωπαϊκό πρόγραμμα, ένα ευρωπαϊκό ερευνητικό πρόγραμμα, που να εξέταζε σε χώρες όπως είναι, ας πούμε να έπαιρνε το Βέλιο και την Ολλανδία, που είναι τόσο πολλοί μέρος της ευθανασίας, και να έπαιρνε και άλλες χώρες, Αγγλία, Ιταλία, Ελλάδα, αυτές πέντε χώρες που σας είχα, να εξετάσει αυτό το ερευνητικό πρόγραμμα, ποια είναι η κοινωνική κοινωνία, σε ποιες χώρες υπάρχουν ιδρύματα, σε ποιες χώρες τον ασθενεί αυτό, που βρίσκεται στο καταληκτήριο τα στάδια ασθένειας, ακόμα η οικογένεια τον φροντίζει ή μπορεί να πάει σε ίδρυμα, τι γίνεται, αν υπάρχει κρατική υποστήριξη σε αυτό το θέμα και να συγκρίνει τι ισχύει στην κάθε χώρα, το λέω αυτό γιατί είμαι περίεργη να δω τι ισχύει στο Βέλιο και στην Ολλανδία που δεν το γνωρίζω, υπάρχει κάτι αντίστοιχο αυτό των ιδρυμάτων σε αυτές τις χώρες, ή όλοι στρέφονται σε αυτή την εύκολη λύση. Λοιπόν, το πλήρωμα αυτό το θέμα. Άρα, όχι μόνο ευθανασία αλλά και ανακουστική προτείνα από την άλλη πλευρά. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Ευαγγελία, ποια ήταν η ερώτηση? Αν θα μπορούσε κάποιος αυτό θέμα να το δει συγκεκριπτικά, δηλαδή την αυτοφωνία στους θεωριούς του Χιλμπιστοκτάνου και να αντιπαραθέσει την καταπραγματική, ανακουστική ηθική. Γίνεται πολύ μεγάλο θέμα. Θα ήτανε μεγάλο θέμα. Ναι, δηλαδή, ήδη και οι τρεις αυτοί, η σκέψη μου είναι, ήδη και οι τρεις αυτοί, όπως τους έχω βάλει στο υπαρτιθμό δύο, η αυτοκτονία στο Ιου και στο Γκαν είναι μεγάλο. Δηλαδή, σκέφτομαι, μήπως ήταν καλύτερα να δει κάποιος, δεν μπορεί να είναι μεγάλο. Σας είπα ένας φοιτητής πέρυσι, πήρε μόνο στο Γκαν και ήτανε θεωρών... Δεν έκανε η αυτοκτονία στο Γκαν. Και στο Χιλμπιστοκτάνου. Δηλαδή, η αυτοκτονία στο Γκαν και στο Χιλμπιστοκτάνου για κάποιους λόγους ταιριάζει, γιατί αυτοί οι δυο διαφωνούνε. Και ίσως θα μπορούσε κάποιος να παραλείψει... Εμένα, αν ένας φοιτητής μου λέγε, θέλω τα αυτοκτονία στο Χιλμπιστοκτάνου και στο Γκαν, για πάρα. Έτσι. Τώρα, σ' αυτό, στους στοικούς το Χιλμπιστοκτάνου και το Γκαν, να την παραβάλει, είναι πάρα πολύ μεγάλο θέμα. Και δηλαδή, καλά θα ήταν να πάρει κανείς καταπραγματική αυτή και ευθανασία, να την παραβάλει πιο πολύ με την αρεμβουθή, με την ευθανασία. Να το δει έτσι, να το δει έτσι, χωρίς να εξειδικεύσει σε ποιο συγκερβέα. Αυτό, για να μας πει πιο πολλά πράγματα για την καταπραγματική, αυτό θα μπορούσε να γίνει. Λοιπόν, το θέμα τρία, αναφέρεται γενικά στο νόμο 3.089 για την ιατρική υποποίθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή. Εγώ συμβαίνω και κατά. Τώρα, να πάρει κανείς να διαβάσει όλο το νόμο, όπως το έχω βάλει εδώ, σκέφτομαι μήπως είναι και λίγο μεγάλο. Ευτό η πρώτα σήμεσα, επειδή ο νόμος είναι μια… Δηλαδή, θα μπορούσε κάποιος να μελετήσει το νόμο και μετά να εστιαστεί σε ένα-δύο σημεία, με τα οποία δεν συμφωνεί και με την βοήθεια της πλειογραφίας που θα δώσω, να ασκήσει κριτική στα ένα-δύο αυτά σημεία. Να ξέρετε ότι ασκείται εν γέννη κριτική στο νόμο, στην ελληνική νομοθεσία για την ιαντική υποποίθηση στην ανθρώπινη αναπαραγωγή, που είναι πολύ χαλαρός, τα επιτρέπει όλα. Ασκείται μια τέτοια νομοθεσία και επομένως αυτή η δική μου θέση, είχε να είναι και η δική μου θέση. Μπορεί κάποιος να πει, ας πούμε αυτό που σας έδωσα να διαβάσετε για τον μοναχικό άνθρωπο, ένα που δεν το συζητήσαμε, μπορεί εκεί η συγγραφέας έλεγε ότι όχι, τον μοναχικό άνθρωπο έχουμε διάκριση εναντίον του, πρέπει στο θέμα της τεχνοποίησης να έχει τα ίδια δικαιώματα. Αυτό λέει το άνθρωπο. Ωραία. Λοιπόν, κατηγνώμη μου, είναι πολύ χαλαρή και χαλαρή η συγκεκριμένη νομοθεσία. Τα επιτρέπει όλα, με αυτή την έννοια. Δεν διευθύζει. Τα επιτρέπει όλα. Νομίζω, αν επιλέξουν κάποιοι από σας θέματα πάνω στις τεχνικές της εθνικώς αποποηγούμενης αναπαραγωγής, θα έχουμε την ευκαιρία να το συζητήσουμε και δω μια παρένθεση. Βεβαίως είστε ελεύθεροι, πάλι οι φοιτητές είναι ελεύθεροι, να εκφέρουν τις δικές τους απόψεις, όσο και είναι διαφορετικές από τις δικές τους. Δεν είστε υποχρεωμένοι να συμπονίσετε με τις δικές μου απόψεις. Ποτέ αυτό δεν το θέρετε ως έναν όρο, αλλά αν έχετε διαφορετικές απόψεις, θα έχουμε μια πολύ καλή ευκαιρία να συζητήσουμε τις διαφορές μας. Εντάξει. Επομένως θα μπορούσε κάποιος να πάρει τον νόμο ή ένα τμήμα να εντοπίσει ένα, δύο σημεία… Αν δεν έχει αντίρρηση στον νόμο, ίσως δεν θα έχει τίποτα να πει, έτσι. Αλλά αν έχει αντίρρηση στον νόμο, θα εντοπίσει τα ένα, δύο, τρία σημεία και με την οικοήθεια του λιωγραφίας θα πει γιατί κατά τη γνώμη του εδώ ο νόμος του παρακάνει. Θα ασκήσουμε κριτική στιγμή. Νομίζω αυτό γίνεται στους νόμους, ασχούμε κριτική, δεν ασχούμε. Ωραία. Αυτό μας διδάσκει η έρευνα. Και πάρα κάτω στο τέσσερα, εξειδικεύω λίγο, θα μπορούσα να εξειδικέψω περισσότερο. Πάω σε ένα ειδικό θέμα της υποδοήθειας της ανθρώπινης αναπαραγωγής. Υποκαντάστατη και παρέντατη μητέρα. Τα υπέρ και τα κατά της τεχνολογίας. Πρέπει εδώ να εξηγήσω. Ξέρετε, υπάρχουν οι φυσικοί βιολογικοί γονείς. Και διά των οποίων ήρθαμε στον κόσμο, όλοι εμείς, και πολύ φοβάμαι ότι θα είμαστε η τελευταία γενιά. Εσείς θα είσαστε η τελευταία γενιά, η οποία έχει γεννηθεί με τον παραδοσιακό τρόπο. Με το εξής, τα παιδιά που θα γεννιώνται, θα γεννιώνται με άλλες ανάμυκτες μεθόδους. Αλλά επειδή θέλω να εξηγήσω τους όρους παρέντατη και υποκατάστατη μητέρα, θα πω το εξής. Φανταστείτε πώς ξεκίνησαν οι τεχνικές υποποήθειες στις ανθρώπινες αναπαρομίες. Άρχισαν να προκύπτουν το θέμα της αδυναμίας αποκτήσεως τέχνου, που οφείλετο σε ιατρικούς δηλών. Ήτε αδυναμία του άντρα, είτε αδυναμία της γυναίκας. Ή σε ακραία περίπτωση, αδυναμία και των δύο. Εδώ θα την πω την κακία. Βλέπετε στο καφέ της χαράς, μόνο η γυναίκα την παλιά εποχή και στην Ελλάδα, μόνο η γυναίκα υπήρχε περίπτωση να μην μπορεί να αποκτήσει απογόνους. Ευτυχώς η επιστήμη καμιά φορά βοηθάει να βοηθάς, δηλαδή η αδικία, μπορεί να είναι κι ο άνθρωπος. Ή μπορεί να είναι μόνο ο άνθρωπος ή μόνο η γυναίκα ή σε ακραίες περίπτωσες να είναι και οι δύο. Και τα προβλήματα είναι επικοί, είναι πάρα πολλά. Άρα οι τεχνικές ιατρικώς υποβοηθούμενες αναπαραγωγής ξεκίνησαν με αυτό το σκεπτικό, με αυτή την πρόθεση να βοηθήσουν. Τον έναν από αυτούς τους δυο συντρόφους, τον σύντροφο εκείνος, όποιος για κάποιους λόγους δεν μπορούσε να συμβάλει στην αναπαραγωγική διαδικασία. Ωραία. Λοιπόν, τώρα, μια περίπτωση μπορεί να είναι η γυναίκα να μην μπορεί να κοιωφορείς. Άρα τι γίνεται, συλλαμβάνει κατεξοχή κανονικά μέσα της, έτσι. Γονιμοποιείται το οάριο και μετά το ρίχνει ο οργανισμός της. Υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις. Σε αυτή είναι μια περίπτωση. Σε αυτή την περίπτωση αναζητάτε υποκατάστατη μητέρα. Δηλαδή, τι κάνει αυτή η μητέρα. Σε αυτή τη μητέρα παρέχεται το γονιμοποιημένο οάριο των βιολογικών μονέων να το κοιωφορείς. Σε κάποιες άλλες περιπτώσεις όμως, τι γίνεται. Δεν μπορεί η γυναίκα, ή έχει πρόβλημα να δημιουργήσει το οάριο. Ένα οάριο το μήνα που δημιουργεί η γυναίκα, έτσι. Έχει πρόβλημα να δημιουργήσει οάριο και έχει και πρόβλημα να κοιωφορείς. Η κατάσταση μπορεί να είναι πιο πολύ δύσκολη. Άρα τι γίνεται. Σε αυτή την περίπτωση ανατρέχει σε δότρια. Σε δότρια, οι οποίοι είναι πρόθυμοι να παράσχει, να δώσει ένα οάριο. Ωραία. Οπότε τότε με το σπερματοζοάριο τους συζυγνείται εξωζωματική γονιμοποίηση. Και αυτό το γονιμοποιημένο οάριο μπορεί είτε η δότρια είτε μια άλλη να το κοιωφορείς. Και τώρα με ρωτάτε ποιοι είναι οι γονείς σας. Λοιπόν, εγώ δεν ξέρω να απαντήσω. Σε αυτό θα απαντήσω πολύ σχηματικά. Ο βιολογικός γονέας κυριολεκτικά είναι ο πατέρας. Διότι έχει προσφέρει γενετικό υλικό. Η μητέρα, η βιολογική μητέρα είναι κατώνομα βιολογική μητέρα. Δεν έχει προσφέρει γενετικό υλικό. Εκείνη η οποία προσέφερε το άριο είναι κοινωνική μητέρα. Αν το κοιωφόρησε πάλι είναι κοινωνική μητέρα. Και αν εκτός από τη δότρια υπάρχει και μια κοιωφορούσα απαραίτητη μητέρα, τότε έχουμε και δύο κοινωνικές μητέρα. Ωραία. Τώρα, τι γίνεται. Ποια νου είναι το παιδί και ποιος τον διεκδικεί. Δεδομένου ότι γίνονται συμφωνίες, συμφόλαια. Δηλαδή βιολογική μητέρα η οποία ο οργανισμός της λειτουργεία δεν παράγει ο άριος. Και δεν μπορεί και να κοιωφορήσει. Περατάστα. Γίνεται μια γραφτή συμφωνία ανάμεσα στο ζευγάρι και τη δότρια. Ή κυρίως γίνεται μια συμφωνία ανάμεσα στο ζευγάρι και σε αυτή που θα το κοιωφορήσει. Γιατί θα το κοιωφορήσει και θα το δώσει στο ζευγάρι. Για τη συμφωνία που παραβιάζεται συχνά. Εκεί τρέχουν μετά στο διεκδικαστήριο. Και έχουν δημιουργήσει μια ανθρώπινη ζωή η οποία δεν ξέρει πως θα καταλήξει. Εγώ δε θα ήθελα πολύ να με σκέφτομαι τώρα. Δεν μπορώ να με τεστώ, ούτε μπορώ να θυμηθώ τις πρώτες μέρες ότι γεννήθηκα πως ήμουνα και πως σκεφτόμουν. Πάντως σας εξομολογούμαι ηλικρινά, δεν θα ήθελα να είμαι σε αυτή τη κατάσταση. Και όταν τελειουμένως, εδώ σας το επεξηγώ, είπα ότι η ελληνική νομοθεσία είναι πολύ καλαρή. Τώρα μπορώ να τετειολογήσω λίγο. Δεν μπορεί μια νομοθεσία να σκέφτεται μόνο πως θα ικανοποιήσει τα δικαιώματα των ενηλίπων. Είτε είναι βιολογικοί γονείς που θέλουν παιδιά, βιολογικοί γονείς που δεν μπορούν έναν να παράγουν, είτε είναι δότριες, είτε είναι παράθετες μητέρας. Δεν μπορεί η νομοθεσία να κοιτάει μόνο να διευθετήσει τα δικαιώματα, τα συγκρουόμενα συμφέροντα αυτών των ενηλίπων. Και αυτή η ζωή, η οποία έχει δημιουργηθεί εδώ μεταξύ, δεν μας το ενδιαφέρει. Ο ένας νόμος, το δικαστήριο, το πρωτοβάθμιο δικαστήριο μπορεί να πει, ξέρεις είναι δότρια και κοιωφορούσα, δώστο σε εκείνη. Έρχεται το εφετίο απορρίπτητη να πω μες στο πρωτόδυκο δικαστήριο, όχι οι πρωταρχικοί γονείς το δικαιούνται. Δεν μπορεί μια ανθρώπινη ζωή, η τύχη μιας ανθρώπινης ζωής, να εναπόκειται στο Α και στο Β δικαστήριο, που σημαίνει στην Άντο και στην Β νομοθεζία. Δηλαδή, σε σχέση με το αγένει το παιδί, θεωρώ ότι η ελληνική νομοθεσία είναι άκρως ανεύστημη. Έτσι, πρέπει λιγάκι να το πούμε. Άρα, στο θέμα 4, συζητούν τα άρθρα που αναφέρουν στην υποκατάσταση και την βρέθητη μητρότητα. Τι λένε τα άρθρα, θα δώσω δύο άρθρα υπέρ αυτής της νομοθεσίας και δύο αναδείω. Θα τα διαβάσω, θα τα γράψει και μετά θα πει την άποψή του. Συνηθείτε, κάνουμε φιλοσοφία και με ενδιαφέρει στο τέλος και η δική σας άποψη. Δηλαδή, παιδιά, δεν μπορεί να κάνετε μια εργασία στην φιλοσοφία, είτε είναι δική φιλοσοφία είτε είναι πολιτική φιλοσοφία. Η φιλοσοφία δεν είναι όπως είναι και πρέπει να ξεφύγετε από τον τρόπο με τον οποίο γράφεται εργασία, ενδεχομένως το Λύκειο, γιατί εγώ ότι παρατηρώ εδώ στο Πανεπιστήμιο, δεν σας βάζουνε το κείμια και εργασίας να γράφετε, που εγώ το θεωρώ κακό, έτσι. Δεν είναι γράφω τι λέει αυτός και γράφω τι λέει αυτός και τελώνω, έτσι. Γράφω τι λέει αυτός ο οποίος υποστηρίζει την παρένθετη μητρότητα και γράφω τι λέει αυτός ο οποίος είναι εναντίον και τελείως. Αφού αναφέρω της απόμυσης της μιας πλευράς και της άλλης και αναφέρος σημαίνει, κάθομαι και σκέφτομαι και προβληματίζομαι. Κάθομαι και μιλάω μόνη μου ή μόνος μου και καταλήγω πως τα βλέπω εγώ αυτά τα πράγματα, πως αντιδρώ και πάω και με τον καθηγητή μου και την καθηγήτριά μου και κάνω μια συζήτηση να ακούσω τι μου λέει και μετά γράφω μια σελίδα, δυο, τι πιστεύω εγώ. Αυτή είναι η προσφορά σας στην εργασία. Αυτό θα προσπαθήσω να σας πείσω μέχρι το τέλος του εξαμίδιου. Δηλαδή από εσάς θα πρέπει να ακούμε λίγο για την γνώμη σας. Να συνηθίσετε να ασκείτε κριτική σε αυτά που διαβάζετε. Λοιπόν, θέμα 5. Τι είναι η ευγονική, μορφές ευγονικής και μετά εξειδικέμω λίγο, επειδή το θέμα ευγονική είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο θέμα. Ήδη σας γράφω μορφές ευγονικής εδώ. Είδα μια θητήτρια, μια μεταπτυχιακή μου θητήτρια που θέλει να σου ακούσουν και χάρηκα. Προσέξτε να δείτε, αρχαίοι Έλληνες μιλούσαν για ευγονική, για καλούς απογόνους και δεν γινόταν κακό να θέλουν. Όλοι θέλουμε τα παιδιά μας να γεννηθούν υγιεί, όμορφα, έξυπνα, καλοί χαρακτήρες και ούτω καθεξής. Δεν νομίζω υπάρχει τίποτε κακό σε αυτό. Άρα εδώ τι καταλαβαίνετε με αυτό, ότι ιστορικά η πρώτη αξιολογική σημασία της ευγονικής ήταν αισθητική. Είναι κάτι καλό το να θέλει κανείς καλούς απογόνους. Η ευγονική όμως στην πορεία των χρόνων και στην ιστορία κατέληξε σε κάποιες φάσεις να αποκτήσει αρνητικό από αξιολογικής άποψης νόημα. Αρνητικό άποψης νόημα αρνητικό ασκήθηκε ευγονική. Πότε? Στην περίοδο στα ναζιστικά της στρατόποδας, στην περίοδο του Δευτέριου Παγκοσμίου Πολέμου, όταν επιβάλλονταν πολιτικές από τα κράτη και από τις εξουσίες. Κοιτάξτε το να μας επιβάλλονται κάποια πράγματα. Όταν ήμασταν μικρά έλεγε ο δάσκαλος «στη γωνία όρθιος τιμωρία και το πόδι το ένα» ή κάτι τέτοιο «στη γωνία τιμωρία». Αυτό ήταν εξωτερική επιβολή. Δεν παραβίαζε τίποτα, αν θέλετε την άποψή μου, όσο και αν οι παιδαγωγοί τώρα έχουν αλλάξει απόψεις. Ήταν ένας τρόπος για παιδαγώγηση στον νέο ανθρώπω, αλλά δεν το επιβάλλει στον άλλο. Το τι θα κάνει με τις αναπαραβολικές του δυνάμεις. Αυτό είναι ο χειρότερος τρόπος επιβολής, καταπίεσης, παραπίεσης ανθρώπινης ελευθερίας. Και χειρότερος λέει το δικαίωμα της ελεύθερης έκπαισης, το δικαίωμα του λόγου. Είμαστε ελεύθεροι να εκφέρουμε τη γνώμη μας ελεύθερα. Μπορώ να σας πω, η παραβίαση της αναπαραβολικής μας αυτονομίας είναι πολύ χειρότερη και από την παραβίαση της ελεύθερης έκπαισης. Είναι τρομερό να μην εκφράσω τη γνώμη μου σε τελευταία ανάλυση. Την έχω τη γνώμη μου, αυτή που θέλω, αλλά δεν την εκφράζω δημόσιο. Δεν είναι τραγικό η επιβολή να μην εκφέρω τη γνώμη μου, αλλά η επιβολή να μην αποκτήσω απογόνους. Δηλαδή, επιβολή στηρότητας, που ασκείτο από τους σκανδιναδικές χώρες στους μετανάστες, στους έμπρομους μετανάστες, πότε ήτανε, στις αρχές του 20ου αιώνα, για να μην αναπαραχθούν. Αυτό ήτανε μια άλλη εκδοχή, ένας άλλος τρόπος με τον οποίο οι σκανδιναδικές χώρες προσπάθησαν να επιβάλουν την καθαρότητα της φυλής τους. Δηλαδή, κάτι ανάλογο που έκαναν οι Γερμανοί. Μόνο που οι Γερμανοί ήταν περίοδος πολέμου, ήταν εξουσιαστές, ήταν οι κυρίαρχοι, έκαναν ό,τι ήθελαν και με όποιο βάρβαρο τρόπο ήθελαν, οι σκανδιναμεί το πέρασαν από τη νομοθεσία τους και το εφάρμιζαν. Άρα δεν πήρεσαν κανέναν έμπρομο μετανάστες. Πολύ απλά τον στείωναν, έτσι, και δεν μπορούσαν να αποκτήσει επογόνους. Σχολιάστε. Άρα βλέπετε, έχουμε περιόδους της ανθρώπινης ιστορίας, για τις οποίες επευλύντει η ευγονική, αυταρχικά από το κράτος, και απέκτησε αυτήν την αρνητική αξιολογική σημασία. Το ίδιο έκαναν και οι Αμερικάνοι. Ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο από το Συστήμο, για να διαβάσετε τα, αναφέρεται σε δυο κεφάλαιες στην ιστορία της ευγονικής, είναι σε στόχο, ξαναπεί αυτό το βιβλίο, σε προηγούμενο μάθημα, του Άλαν Μπουχάναν, είναι Αμερικανός. From chance to choice, από την τύχη στην επιλογή, αναφέρεται στις γενετικές τεχνολογίες, διότι με τις γενετικές τεχνολογίες, από το φυσικό και το τυχαίο πάμε στην επιλογή επιλέγουμε συνειδητά, αλλά σε δυο κεφάλαια μιλάει για την ευγονική, προφανώς για να διαχωρίσει και να πει ότι γενετικές τεχνολογίες, οι οποίες εφαρμόζονται σήμερα στο κλαίσιο των θηλελεύθερων κρατών και δημοκρατειών, δεν είναι ευγονική. Άλλο να πω εγώ, πάω να εγκλουτίσω εκείνη την ορμόνη μου για να γίνω πιο ψηλή, πιο όμορφη, να βάλω τα πόδια που κάνει γυρ, αυτό είναι ένα είδος εφαρμογής, αν και έχουν πει τα πόδια σας δεν είναι καλά τώρα, είναι μια άλλα φόλπα. Επιλέγω εγώ, δεν με ξαναγκάζει κανείς. Άλλο να πει ένας γονιός, εγώ δεν το εγκρίνω αυτό, αλλά σας δείχνω τη διαφορά της εφαρμογής των γενετικών τεχνολογιών που γίνεται στο πλαίσιο του φιλελεύθερου κράτους από την επιβολή τέτοιων τεχνολογιών κρατικά, αυθαίρετα από το κράτος. Είναι δύο διαφορετικά πραγματικά. Άλλο γονιός που θα πει εγώ επεμβαίνω σε τάδε γονίδια του παιδιού μου για να γίνει πιο έξυπνο και λοιπά πιο όμορφο. Θα μου πείτε, ο Χάμπερ μας το καταδικάζει και αυτό και όταν έρθει η ώρα θα το πούμε, διότι θα πει ο Χάμπερ μας το παιδί δεν έδωσε συναίνηση και δεν μπορούσε να τη δώσει. Αλλά, εν πάση περιπτώσει, εκεί επεμβαίνω μεμονωμένα σε ένα άτομο. Θα μπορούσα να μείνει η Χαμπερ και άλλο η επιβολή στον αναπαραγωγικοί, στο γενετικό μου ιστο που γίνεται οπωσδήποτε από πάνω από την κρατική εξουσία. Ωραία. Άρα η ευγονική αρνητική, παιδιά, έχει να κάνει με αυτή την επιβολή που γίνεται με το ζόρι από πάνω. Η σύγχρονη ευγονική λέγεται φιλελεύθερη ευγονική, διότι ακριβώς μας παρέγει τη δυνατότητα να αποφασίσουμε αν θέλουμε ή όχι. Δεν μας την επιβάλλει κανείς. Κάποιος δεν θέλει να εφαρμόσει γενετική τεχνολογία, δεν την εφαρμόσει. Με μια επιφύλαξη εδώ για το αγέριτο παιδί, έτσι, σας λέω αυτή που λέει ο Χάμπερ μας. Αλλά η ευγονική απουκτά αυτή την αρνητική σημασία από περίοδους της ιστορίας, κατά τις οποίες τα κατεστώτα, τα διάφορα κράτη, επεβλήθηκαν στον αναπαραγωγικό ιστο του ανθρώπου βάλαψα. Όχι με τη συνέναισή του. Άρα βλέπετε απουκτά εντελώς αρνητική σημασία. Και μετά σας θέτω, άρα κάποιος που θα πάρει εγώ το θέμα, θέλω να είναι σε θέση να τα δει αυτά και να τα διακρίνει. Εδώ θα έχουμε και κάτι άλλο. Ας πούμε, κάποιοι θα ακούνε ότι ο Πλάτωνας ήταν ο πρώτος ο οποίος άσχησε ευγονικού. Δεν ξέρω αν σας έχει περάσει εκτωθακίας, δεν ξέρω από τα μισθές, οι οπαδοί του Πλάτωνα θα με αποδοκιμάσουν. Γιατί, δεν ξέρω πάλι αν το έχετε σκεφτεί, η ευγονική μπορεί να ασχηθεί είτε με γενετικές τεχνολογίες είτε χωρίς αυτές. Δεν σημαίνει δηλαδή στα παλαιότερα χρόνια, και όταν λέω παλαιότερα δεν νομίζω μόνο τον πέμπτο αιώνα που έζησε ο Πλάτωνας, ενώ και τον δέκατο, το ένα, το ούτω αιώνα, δεν σημαίνει ότι και τότε δεν έγιναν προσπάθειες να εφαρμοστούν ευγονικές μέθρες, δηλαδή που δεν είκαμε αυτές τις γενετικές τεχνολογίες, τι λέει στον Πολιτείο Πλάτωνας. Διάκρινε τις τρεις κοινωνικές τάξεις, που αντιστοιχούν στα τρεις δυνάμεις της ψυχής, έτσι, και λέει, δεν επιτρέπεται η μετακίνηση από τη μία κοινωνική τάξη στην άλλη. Και όχι μόνο δεν επιτρέπεται η μετακίνηση, αλλά θα παντρεύονται άτομα που ανήκουν στην ίδια κοινωνική τάξη. Δεν επιτρέπονται επιβιξίες, δηλαδή ένας από τη τάξη των εργατών να παντρευτεί έναν φιλόσοφο κυβερνήτη που ανήκε. Ωραία, δεν υπέτρεπε. Άρα, είναι ένας πολύ ωραίος κοινωνικός τρόπος επιβολής μιας μορφής εμπορικής. Φορήστε. Θεωρώ ότι έτσι λέει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία. Λέει γιατί, ένα λεπτό, να διαφρυνήσουμε το ερώτημα. Όχι ότι, γιατί αυτό που είπε, εσείς είστε Σύμβουλιο, ότι δεν επιτρεπόταν στην Αθηναϊκή κοινωνία, ενοείστε. Εγώ δεν είπα ότι δεν. Στην Πολιτεία, θεωρώ, την ιδεότητα εισηγείται, προτείνει, διότι όλα αυτά που λέει ο Πλάτωνας στην Πολιτεία είναι μια πρόταση, μια εισήγηση. Τι πρέπει να κάνουμε, όταν θέλουμε η πολιτεία μας να γίνει ιδανική. Θεωρώ ότι δεν επιτρεπόται. Μπορείτε πάντα να το ελέγξετε. Για τη στιγμή, εσείς που λέτε ότι είναι αποτέλεσμα το πρωτοβουλίες τάξης, όχι, αυτό δεν επιτρεπόταν. Αλλά, αν κάποιος άνθρωπος σκότσει και δώσει πρωτοβουλίες τάξη, επειδή είναι σπουδές καλά… Ωραία, αυτό το άφηνε, αλλά το πρώτο το δέθηκε στο πρώτο βήμα του, αυτό εδώ. Και υπάρχουν αμέσως και άλλες κοινωνικοί μέθοδοι με τις οποίες προσπαθούσαν να καθορίσουν τους απογόνους τους διάφορες κοινωνίες, μέθοδοι οι οποίες δεν έκαναν κρίση καθόλου στιγμικών τεχνολοίων. Αλλά να ομιστεί λίγο και να σας πω για κάτι. Μέχρι και εσείς και εμείς, έχουμε ένα στοιχείο, αυτό το στοιχείο, δηλαδή εσείς σαν νέες κοπέλες και νέα παιδιά, νέα αγόρια, νέοι άντρες, δεν θα επιλέξει ούτε έναν άσχημο άντρα και black άντρα να τα θεπτείτε, ούτε είναι αρρύ το ίδιο. Επιλέγεται, βέβαια αυτό δεν θα είναι ευγονική, αλλά υπάρχει ένα στοιχείο επιλογής, δηλαδή υπάρχει μέσα σας η ιδέα, ναι θα ήθελα έναν καλοαπόμαν, ένα όμορφο παιδί μου. Υπάρχει αυτό το στοιχείο, αλλά εδώ είναι η καλή εκδοχή της ευγονικής, δεν είναι κακή. Ορίστε. Με λίγο αναχρονιστικά θα χρησιμοποιήσω τον όρο ευγονική, που ήταν και στην Σφάρτ. Εδώ στα παιδιά το έγιναν μαζί μου αγάπη. Πολύ ωραία, ήταν μια μορφή ευγονικής και ήταν ωραία πάρα πολύ. Ναι και το λυσμόνισα, πολύ επιτυχής παρατήρης, ότι στη Σφάρτ, όταν τα παιδιά που γεννιόντουσαν με φυσική αναπηρία τα έριχναν από τον Γιάδα, δηλαδή τα σκότωνα, αυτό ήταν ένα είδος αθητικής αυτοκτονίας πρώτον, επειδή θα λέγαμε προηγουμένως, και δεύτερον ήταν ένα είδος αυγονικής, αρνητικής αυγονικής, άρα βλέπετε ήδη στην αρχαιότητα, πρωτού καν επέμπουν αυτές οι γενετικές τεχνολογίες, έχουμε θετική ευγονική και ανήτηκε με την έννοια της, αξιολογικά θετικής ευγονικής και αξιολογικά αυγονικής, διότι σήμερα έχει έρθει η σύγχρονη κοινωνία εδώ και κάποιους αιώνες και αυτό το καταδικάζει και θεωρώ πάρα πολύ ορθώς το καταδικάζει. Και ενώ κάποιες στιγμές που γοητεύομαι και πιστεύω ότι η ανθρώπινη κοινωνία πάει προς το χειρότερο, όταν σκέφτομαι και κάποια τέτοια παραδείγματα από την αρχαιότητα και πώς η κοινωνία τα αντιμετωπίζει, ακόμα και στην Ελλάδα υπάρχουν ιδρύματα άσυλανιάτων όπου λαμβδίδεται, παρέχεται φροντίδα σε παιδιά που έχουν γεννηθεί με αναπηρία, του τίποτε είδους, οι οποίοι οι γονείς τα έχουν εγκαταλείψει. Προσέξτε, οι γονείς τα έχουν εγκαταλείψει, στοίχοι του Θεού. Όμως είναι ένα δείχμα, θεωρώ, βελτίωσης της ανθρώπινης κοινωνίας, ότι τα πλάσματα αυτά τα φροντίζει. Πρέπει να τα λέμε. Αλλά αυτό από την άλλη πλευρά δείχνει, έτσι, ότι υπήρχε και η αρνητική ευφωνική. Άρα γι' αυτό λέω γνωριφές ευφωνική. Και κάποιος που θα έπαιρνε αυτό το θέμα, θα το έβλεπε ιστορικά και θα υπογράμιζε τις αξιολογικές σημασίες, διαφορετικές αξιολογικές σημασίες, που θα αποκτούσε η ευφωνική στις διάφορες ιστορικές περιόδους. Και μετά, έτσι για να βοηθήσω να κάνω το θέμα πιο συγκεκριμένο, παίρνω μια σύγχρονη γενετική τεκνολογία, την προεμπιτευτική γενετική διάρκωση και λέω είναι αυτή ένα είδος ευγονικής. Η προεμπιτευτική γενετική διάρκωση, να ξέρετε τι είναι, σε όλες τις περιπτώσεις των ζευγαριών, τα οποία δεν μπορούν να αποκτήσουν παιδιά με τον παραδοσιακό τρόπο και προσπαίχουν στη χρήση των διαφόρων τεχνολογιών και δίτησης εξωσωματικής γονιμοποίησης, είτε με δορυτή είτε χωρίς, ας πούμε πάτε την απλούστερη ετοχή, η γυναίκα δεν μπορεί να κοιωφορήσει, άρα δείτε γενετικό υλικό ο πατέρας και η μητέρα και κοιωφορείτε σε μια άλλη γυναίκα, στο σώμα μιας άλλης γυναίκας, το παιδί έτσι. Πάτε αυτή που είναι μια σχετικά απλή ετοχή. Λοιπόν, πάντοτε σήμερα η επιστήμη έχει αποκτήσει, η ενδιαφυστημία έχει αποκτήσει, στην περίπτωση που γίνεται εξωσωματική γονιμοποίηση, ακόμα και σε αυτή την πιο απλή περίπτωση, γίνεται, εδώ προσέξτε τον όρο, προεμφυτευτική, πρότου εμφυτευσή δηλαδή, προεμφυτευτική διάγνωση στο γενετικό υλικό του γονιμοποιημένου αρίου. Μου σημαίνει, έχουμε διαφορετικές θεκοί γενετιστές, με τα οποία μπορούν να ελέγξουν εάν αυτό το γονιμοποιημένο άριο, δύο ημερών, πρότου εμφυτευθεί, είναι φορέας κάποιας γενετικής ασθένειας, τυρανομικά μεταδιδόμενης, η οποία δεν θεραπεύεται. Εάν είναι, δεν το εμφυτεύει, το αφήνει και δεν τα στρέπει, ή τον δίνουν στην έρευνη. Και αυτό είναι ένα άλλο θέμα, είναι ένα από τα άλλα μεγάλα θέματα, που σχετίζεται με τις τεχνικές ιατρικώς υποβληθούμενοι σε ένα παραγωγής. Να ξέρετε κάτι, στις κύκλους της εξωσωματικής γονιμοποιής, όταν δεν γονιμοποιούνταν ένα οάριο, γονιμοποιούνταν τρία, τέσσερα. Παλιά γονιμοποιούνταν έξι. Και περίσεβα, γιατί γονιμοποιούνταν έξι, γιατί η γυναίκα έλεγε, γιατί είναι οδυνηρώ για τη γυναίκα, σας θυμίζω γυναικείος οργανισμός, παράγει ένα οάριο το μήνα, έτσι. Άρα θα έπρεπε αυτά τα κέντρα τα ιατρικά που κάνουν τις τεχνικές γονιμοποιείς, να περιμένουν έξι μήνες ή τέσσερις μήνες για να μαζεύσουν έξι οάριο, αντί να κάνουν αυτό, επιφορτίζουν τη γυναίκα με ορμόνες, της κάνουν ορμόνια θεραπεία, σε δυο μήνες μαζεύει τέσσερα-πέντε οάριο, τα οάριο. Και ορμονοθεραπεία είναι το χειρότερο. Από σήμερα εκφράζω, μια βράδυ να συνηθίσουμε στην Κύπρο, είπε, κυρία μου, είναι πάρα πολύ ευγενής, έχουμε επαφή ακόμα, είναι πάρα, ναι, μήπως στο διάλειμμα, ούτε καν σε ώρα μαθήματα, εσείς και μου λέω, κυρία, μήπως είσαστε λίγο υπερβολικοί, η αδερφή μου έκανε ξεσοβαρή και δεν είναι τόσο υπερβολικά όπως τα λέτε. Και του λέω, εντάξει, ήμουνα λίγο υπερβολικοί, του λέω, στο αναγνωρίζω, αλλά είναι κάπως έτσι, αλλά η ορμονοθεραπεία είναι η χειρότερη θεραπεία και στην απέσχομαι, άρα στο μήνα ή στους δυο μήνες δημιουργεί οργανισμός, 4-5-6 οάρια, γονιμοποιούνται και τα 5-6, έστω κι αν το ζευγάρι θέλει ένα παιδί, έτσι, γίνεται η επιλογή, άρα απ' τα 5 οάρια, το ένα μπορεί να το πετάξουν, το οποίο θα γίνει, δε νιώταν ένα παιδί με κυστικίνωση, θα ζούσα, θα ζούσα μερικά χρόνια, ωραία και ποιοι είμαστε εμείς που το πετάμε, εγώ του λέω, τα άλλα γονιμοποιούνται τα 2, γονιμοποιούνται τα, είπα 5, το ένα να το πετάνε, εξηγούσα την προεμφυτευτική γενετική διάγνωση, ωραία, τα άλλα παλαιότερα τα 5 εμφυτεύονται, όχι, ένα, δύο τα φύλαγαν, καταψύχοντο τα έμφυ, τα φύλαγαν, σε περίπτωση που το ίδιο το ζευγάρι, μελλοντικά θα ήθελα να αποκτήσει δεύτερο παιδί και τα δύο τα εμφύτεμαν στη μητέρα, διότι υπήρχε παλαιότερα μεγαλύτερο ποσουστό από τυχίες, να πεθάνει τώρα, έτσι, να αφήντε μας στη μητέρα ή εγώ μες στη γυναίκα που θα κοιοπορήσει, είπαμε ότι η γυναίκα δεν μπορούσε να κοιοπορήσει, άρα γινότανε, να η επιλογή επομένως και αυτό σας λέω, αυτό που είναι, που φέρει το γονίδιο μιας πληρονομική, πίταθαλα σε μία κυστική ένωση, τι το κάνουμε, το δίνουμε στην έρευνα ή το καταστρέφουμε, μαζέτονται πολλά από αυτά παγκοσμίως σε όλα τα κέντρα εξωσωματικών όπου εφαρμόζονται αυτές οι τεχνολογίες, κάποια άλλα περισσεύουν, κάποιες φορές οι γονείς θα πάνε πίσω να χρησιμοποιήσουν και κάποια από αυτά, αλλά πάλι έχουμε και σωρίες υγιών εμβρίων τα οποία συσσορεύονται και δίδονται στην έρευνα, δίδονται στην έρευνα και καταστρέφονται. Ωραία, ο ερευνητής κάνει τα πειράματα που δεν καταστρέφονται, πάλι πετάγονται αυτά, να συσσορεύονται τα ηθικά αλληλήματα. Άρα, η προεβιτευτική γενετική διάγνωση είναι η γενετική διάγνωση η οποία γίνεται στο έμβριο, στις περιπτώσεις εξωσωματικής δονυμοποίησης, προτού το έμβριο εμβιτευθεί στο σώμα της γυναίκας για κοιωφορία. Και λέω λοιπόν, μια τέτοια διάγνωση, εξειδικεύω πια, μια τέτοια διάγνωση αποτελήμων πληροφορικής, όταν το διαλέγει. Αυτό θα το σκεφτεί. Λοιπόν, έκτος εμ, επιλογή φίλου. Συνιστά η επιλογή φίλου ημιουσιακονομικής. Και αυτό έχει ένα προβληματισμό. Στο να επιλέγουμε αγόρια μόνο ή κορίτσια μόνο για κάποιους λόγους. Εφτά, πειραματισμός πάνω σε ανθρώπινα έμβρια, ηθική ενδυασμοί. Ήδη σας είπαμε κάποιους ενδυασμούς, έτσι, τα ακούσατε προημένου. Είδατε πως τα θέματα είναι αλληλένδετα. Όλα αυτά τα θέματα είναι θέματα που σχετίζονται άμεσα με τις τεχνικές ιατρικώς υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Δεν ξεπήγαμε από αυτή την πλατιά θεματική. Και εδώ για να εξειδικέψω λίγο, γιατί δεν μπορώ να σας δώσω και ένα βλατύ θέμα να χαθείτε, λέω οι απόψεις της Ελληνικής και της Γερμανικής Επιτροπής Βιοηθηκής. Είναι δυο απόψεις, είναι δυο έπειτοπες βιοηθηκής. Έχουν δυο εντελώς διαφορετικές απόψεις. Η άποψη της Ελληνικής Επιτροπής Βιοηθηκής και από εκεί προήρθε η ελληνική νομοθεσία για την ιατρικώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή είναι πολύ χαλαρή όπως σας είπα προηγουμένως. Η άποψη της Γερμανικής Επιτροπής Βιοηθηκής είναι πιο αυστηρή. Ευτυχώς υπάρχει μιλιογραφία, όχι πολύ, στα ελληνικά και για τα δύο και θεωρώ ότι αυτό είναι ένα καλό θέμα. Το 8 αφήστε το, είναι περίπου αφήστε το εξειδικεύεται πολύ. Βασικά το 7 καλύπτει και το 8. Και γιατί το αφήνω, γιατί εδώ η βιογραφία είναι πολύ στα αγγλικά, οπότε δεν το συζητώ. Πάλι ευγονική αποτελούν, τώρα το ερώτημα, οι σύγχρονες γενετικές τεχνολογίες αποτελούν ένα είδος ευγονικής. Πάλι θα κάτσει κάποιος να δει τι είναι ευγονική και θα εξετάσει οι σύγχρονες γενετικές τεχνολογίες. Οι γενετικές τεχνολογίες μπορεί να είναι τεχνικές ιατρικώς υπογοηθούμενης αναπαραγωγής, αλλά έχετε ακούσει και τεχνικές βελτίωσης. Επεμβαίνουμε στον άνθρωπο για να τον βελτιώσουμε φυσικά, να τον κάνουμε ψηλότερο ή κανότερο από φυσικής απόψης, να τον κάνουμε διανοητικά ή κανότερο, να τον κάνουμε ενδεχομένως πιο όμορφο αισθητικά, έτσι, άρα αισθητικά καλύτερο. Κάποιοι λένε να τον κάνουμε και καλύτερο χαρακτήρα, κάποιοι δεκιμάζουν ακόμα και αυτή τη δυνατότητα. Και εδώ η απορία είναι αυτές οι γενετικές τεχνολογίες, οι οποίες είναι την αγαθή πρόθεση, έτσι, και όλες λαμβάνουν χώρα μέσα στο πλαίσιο της φιλελεύθερης κοινωνίας. Δεν εξαναγκάζει κανείς κανένα. Δεν με εξαναγκάζει εμένα κανένας. Ας πούμε όπως παίρνω βιταμίνες. Δεν παίρνω βιταμίνες. Μια βιταμίνη B τώρα του χειμώνα ή βιταμίνη Ε, για να αντιμετωπίσω βιταμίνη Σ, για να αντιμετωπίσω το κρύο, μπορώ να πάρω και ένα χαπάκι για να γίνω εξυπνότερη ενδεχομένως. Μπορείτε να μου πείτε γίνεται αυτό, γίνεται αυτό μπορείτε να πείτε. Αυτό είναι ένα άλλο θέμα. Αλλά η ιατρική επιστήμη λέει ότι σίγουρα και οι ψυχίατροι είναι πάρα πολύ κανείς αυτό, να τους συμβουλεύεστε πάτι υποψιασμένοι. Όλοι θα τους συμβουλεύεστε, αλλά πάτι υποψιασμένοι. Οι ψυχίατροι θα πουν ενδεχομένως ένα φαρμαρχικευτικό σχέμα, δεν σε κάνει πρωτογενός εξυπνότερο, αλλά εκείνο που κάνει είναι να σε βοηθήσει να έχεις μεγαλύτερη ικανότητα αυτοσυγκέντρωσης, αλλά εκεί μπορεί να κάθεις σε καρέκλα 2 ώρες να διαβάσεις, χωρίς να διασπαστείς, να μπορείς να κάνεις έξι. Οπότε αν αυτόματα αποδίδεις περισσότερο. Ωραία. Έχουν σκεπάσματα για τέτοια κορίση. Τα μωρά βότες υπάρχουν. Τα μωρά βότες, που είναι γενικά τροποποιημένα, είναι συμβατοί βότες με τον δεύτερο. Νομίζω έχω ένα, ναι είναι παρακάτω, το έχουν βάλει. Τώρα είπες γενικά τροποποιημένα και εγώ λιγάκι έκανα. Λοιπόν, και ποια ήταν η ερώτηση αν τέτοια υπάρχουν. Λοιπόν, η απάντηση είναι υπάρχουν, λιγάκι να βεβαιώσουμε τη διατήκωση. Γενικά τροποποιημένα τρόφιμα λέμε, λέτε και γενικά τροποποιημένοι οργανισμοί. Εγώ δεν μπορώ να το πω αυτό, λίγο ανατριχιάζω, αλλά εκείνο που ρωτάει η συνάδελφός σας είναι το εξής. Ίσως έχετε ακούσει περιπτώσεις παιδιών που γεννιώνται με γενετική ασθένη, διότι μέχρι πριν κάποια χρόνια, είναι η προεμφυτευτική γενετική διάγνωση να γίνεται αντιλητή. Και αν θέλετε να πούμε παράδοση είναι και αυτό που σας κάνω, απλώς είναι πιο χαλαρή. Έτσι σας εισάγω λίγο, σας δίνω μια γενική overview, επιθεώρηση, επιθεώρηση των γενετικών τεχνολογιών. Πώς κατάφεραν οι επιστήμονες να φτάσουν μέχρι αυτήν την τεχνολογία, απαντώ στο ερώτημα, προεμφυτευτική γενετική διάγνωση. Πριν κάποια χρόνια, δεκαετία του 1960, χώρες όπως η Κύπρος ακόμα και η Ελλάδα σε μικρότερο βαθμό και η Σαουδιαγραβία, χώρες εκεί, υπέφεραν από το πρόβλημα της βήτα θαλασσιμίας. Έτσι, δηλαδή, τα παιδιά γεννιούνται με ένα πρόβλημα στο αίμα, έξω και βήτα θαλασσιμία, γεννιούνται και ήταν καταδικασμένα να πεθάνεις, πέθανες ένα πρόβλημα. Δεν είχαν. Ο μέσος όρος επιβίωσης δεν ξεπερνούσε τα δύο χρόνια, αλλά και για τα δύο χρόνια που περνούσαν, υπέφεραν φρικτά, εφόσον τους γύρισαν τις συνεχείς μεταγκίσεις, αίματος, αίμα δεν υπήρχε, φάρμακα δεν υπήρχαν, άρα η Κύπρος ειδικά, αλλά και η Ελλάδα σε μικρότερο βαθμό, αντιμετώπιζαν αυτό το πρόβλημα της βήτα θαλασσιμίας που είναι μια γενετική κληρονομικά μεταδιδόμενη ασθένεια. Λοιπόν, τότε αντιμετώπισε η Κύπρος, αλλά και άλλες χώρες που είχαν το διοπρόβλημα και κάπως στην Αμερική. Δηλαδή, η θαλασσιμία δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα εδώ στο Νεο πώς θα προλάβουν τη γέννηση περιτέρω παιδιών με το θαλασσιμικό βονίδιο. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δηλαδή, η θαλασσιμία δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δηλαδή, η θαλασσιμία δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δηλαδή, η θαλασσιμία δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. Δεν είναι μόνο ένα πρόβλημα. |
