| : Θα πω ότι η Ιταλία μας δίνει ένα καλό παράδειγμα. Είμαι έτσι, πως μπορεί να κρατηθούμε. Είναι όμως από έναν χρόνο, είχαμε τις Γαλλικές εχωριές, που ήταν ενωπή η προσδοκία, και το παράδειγμα μας τώρα είναι η Γαλλία. Το 2011 θα σέβηκε, παράδειγμα, η Ελλάδα, που είχε πάρει πρώτα το ΠΑΣΟΚ 45%, που ήταν ενωπή η προσδοκία. Δεν υπάρχει, μη βεβαιόμαστε με την ενωπή προσδοκία που κρατάς τις χειρουρικές και τις πολιτικές δυνάμεις. Η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Και εγώ είχα και την ευθύνη να κάνω και εκλογές για τη Δευτέρα, η οποία είμαι. Και κατάφερα μέσα στη σχολεία να εκλεγώ και να είμαι ο νικητής. Πρέπει να πω ότι πολιτικοποίησα τις εκλογές για να τις πάρω. Τις πολιτικοποίησα και πάρα πολύ σκληρά. Και μίλησα για να μπορέσεις να βρεις τον ίμα με την κοινωνία. Και μίλησα για αυτά τα ρεζίματα που απασχολούν την κοινωνία. Και αφορούν και σε επίπεδο τοπικών αρχών, αλλά και σε επίπεδο Ευρώπης αλλά και εθνικά. Μόνο τότε μπορείς να πάρεις κοντά σου τις κοινωνικές δυνάμεις. Δηλαδή κοιούς σε αυτούς που αποθύνεις, για να γίνεις πιο ψηφιαία. Λοιπόν, και τα ζητήματα των αδικειών έχουν μια μεγάλη κρίση σήμερα στην Ευρώπη. Αυτή έχει παράξει αδικίες μεγάλες, ανισότητες μεγάλες. Δεν θα μιλήσει η Ανιστερά για αυτές τις ανισότητες. Δεν θα μιλήσει η Ανιστερά για την άσχηση των αδικειών. Ποιος θα μιλήσει? Και νομίζω ότι εδώ η παράταξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπίας ποφέται. Πριν από ενάμεση χρόνο, δύο φορές έχω κάνει τον λόγο εδώ. Το πρώτο θέμα που έβαλα ήταν η Ανεργία των νέων. Ενάμεση χρόνο ευκολόγητα. Πεντάμενα. Πεντάμενα και λίγο γενικά πώς θα στηρίξουμε την κρομεσέρα επιχείρηση. Επισης ουσίας πολιτικής επίπεδο δευτερότητας για την αντιμετώπιση της Ανεργίας των νέων δεν υπάρχει. Μπορούμε να το λύσουμε τόσο εύκολα? Όχι. Αλλά δεν μπορεί η ισοσιαστική παράταξη να μην έχει πολιτικές πρωτοβουλίες. Υπάρχουν μεγάλα πολιτικά ελληνικά. Γιατί ξανακάνε μεγάλα. Άλλος λέει λίγο ο ηγέτης. Τον ηγέτη θα τον βρει και η κοινωνία. Δεν τον παράγει στον ηγέτη. Μόνο οι κοινωνικές διαργασίες παράγουν και οι κοινωνικοί αγώνες παράγουν ηγέτης. Δεν μπορεί να βγει ο ηγέτης μέσα από μια γειάλα εκτός από το λαό και τις κοινωνικές διαργασίες. Αυτό είναι μια ουτοπία. Λοιπόν, είχαμε τα πρόσφατα γεγρότα με την Ουκρανία. Δώσαμε χώρο στην αχροδεξιά να παίξει κυρίαρχο παιχνίδι. Η Ευρώπη ακούσε. Συμφωνούσαμε, δεν συμφωνούσαμε στα ψθίσματα, εδώ είμαστε, τα φέρναμε, τα ξαναφέρναμε, τα φέρναμε, τα ξαναφέρναμε. Η διαπίστωση, δικιά μου, είναι ότι εάν πραγματικά η Ευρώπη δεν ανακτήσει την πολιτική της ταυτότητα, για να βρει τον πολιτικό της σημεία και το ρόλο της στον ιστορικό, μέσα στον ευρωπαϊκό και στον παγκόσμιο χάρτη, αντιστροφή δεν θα υπάρχει. Η μεγάλη κίνηση και πρωτοβουλία που πήρε σήμερα η Κίνα, απ' την από λίγες μέρες, σε σχέση με τους Αουγούς, με τη Ρωσία, αυτό θέλει νέα μεγάλα δεδομένα. Έχει γίνει καμία δημόσια συνείδηση τι σημαίνει αυτό για την Ευρώπη και την ανάπτυξη. Όλοι υποφέρουν. Όλοι. Ό,τι γίνεται σήμερα στη Μέσο-Ανατολή, με το Κουρδικό σε εξέδειξη, πριν με τη Συρία, όλες αυτές οι μεγάλες αλλαγές, το πόσο αμερικάνικος παράγοντας έχει γίνει κυριακός, τοποτηρητής, σε μια νέα οικονομία, η Ευρώπη ακούσε. Αυτά είναι πολιτικά ελλείμματα. Είναι πολιτικά ελλείμματα και οι λαοί τα κατανοούν. Και όταν οι λαοί τα κατανοούν, τα βλέπουν, τα συναντούν, αλλά δεν βλέπουν αυτή την έκφρασή τους, αντικμερικά θα υπάρχει ένα μεγάλο έλλειμμα πολιτικής στην Ευρώπη. Για να μας διευρύνεις, η λύση πρέπει να δοθεί πάνε στην Ευρώπη. Αυτή ήταν η κητήρα του πολιτισμού και της δημοκρατίας. Εδώ χωλιάσει η δημοκρατία και τα ρεύματα σκέψους. Άρα, λοιπόν, ως σαριστερά, ως σαδημοκρατία, εάν πραγματικά δεν αφουκτιστούμε. Και τελειώνομαι αυτό. Όσο οι σούπες και οι συμβιβασμοί, αλλά και η γραφειοκρατία, που είναι δυνάμεις θαυρανίας, δεν αντιμετωπιστούν πάντα τις γωνίες στην πολιτική, άρα και την πρόκληση θα διαμορφώνουν κάποιες άλλες δυνάμεις. Μην εκπορούμε ρόλο, λόγο και φωνή σ' αυτές τις δυνάμεις, που χαρεφέρει πολλά χρόνια πριν την Ευρώπη σ' ένα σκοταδισμό, στη πιο χειρότερη της στιγμή. Πρέπει η άμεσα Ευρώπη να αντιμετωπίσει το αίμα της πολιτικής αυθότητας, τα ελλείμματα στη θεσμική λειτουργία και πρωτοβουλίες για την ανεργία των νέων και την ανάπτυξη. Μέλλον διαφορετικά δεν τα υπάρχει. Απλά θα διαφοροποιείται η προσδοκία. Αν μιλήσουμε στη κοινωνία με αυτούς τους όρους, η κοινωνία θα είναι δίκτωτος. |
