| : Είχαμε αποφορά τη σπουδότητα των τελικών εμπολιασμών, τους απαραίτητους εμπολιασμούς για τα παιδιά, για την τελική ηλικία, καθώς και τους μύθους που έχουν καλλιεργηθεί σε σχέση με τους εμπολιασμούς και τις παρενέργειές τους. Κάποια ορισμή αρχικώς για το τι είναι η πρόληψη υγείας. Η πρόληψη υγείας είναι η εφαρμογή και η λήψη προληπτικών μέσων και μέτρων για την αποφυγή της εμφάνισης μιας ασθένειας και αυτό αφορά στην πρωτογενή πρόληψη ή για την έγκαιρη ανήκνευση μιας νόσου. Στόχος όλων των σύγχρονων συστημάτων υγείας είναι η πρόληψη πρωτογενής και δευτερογενής. Η πρωτογενής πρόληψη αφορά και τα εμπόλια. Η αγωγή υγείας αποτελεί σημαντικό μέρος δημόσιας υγείας και αφορά στην παροχή εκπαίδευσης και γνώσης για την υιοθέτηση υγιεινών συνθείων στοχεύοντας την πρόληψη και προαγωγή της υγείας. Τα σύγχρονα λοιπόν μοντέλα οργάνωσης στις συστημάτων υγείας επισημαίνουν το σημαντικό ρόλο της αγωγής υγείας και της προλήψης στην παροχή της περισσείων υγείας με σαφή υπεροχή των προγραμμάτων αυτών συνέβη από κόσεις ωφέλους. Αυτό πολύ απλά σημαίνει ότι είναι πολύ πολύ πιο φθινό για ένα σύστημα υγείας να προλαμβάνει τα νοσήματα το να τα θεραπεύει και να τα μη μεθοποιήσει. Η πρόληψη λοιπόν των νόσων αποτελεί προϋπόθεση για την προαγωγή της υγείας. Ένα από τα σημαντικότερα δε επιτέθατα στη διαδρομή της είναι η ανακάλυψη των εμβολίων. Πώς λειτουργούν πολύ γρήγορα τα εμβόλια. Με τα εμβόλια ουσιαστικά εισάγουμε στον οργανισμό του περιοχού τον ίδιο τον μικροοργανισμό λιώει μικρόβλιο ή ένα μέρος του. Ο μικροοργανισμός στο κομμάτι του μπορεί να είναι νεκρό ή εξασθενημένο και είσοδος ο εμβολιασμός σύστημας του μικροοργανισμού στον εμβολιαζόμενο προκαλεί απάντηση του ανοσοποιητικού συστήματος του παιδιού ή του εμβολιαζόμενου έτσι ώστε να παράγονται αυτά που λέμε αντισώματα προστατευτικά κύτρα που μπορούν να προστατεύουν απεινώσεις από το συγκεκριμένο ιό ή από το συγκεκριμένο μικρόβλιο. Έτσι, υπάρχει η ενεργητική ανοσοποίηση που αφορά στα εμβόλια που κάνουμε στην παιδική ηλικία και με τα αντισώματα αυτά εξαιρετερώνει το μικροοργανισμό σαν αυτός προσπαθεί να εισέλθει σε ένα οργανισμό του παιδιού ή του εμβολιαζόμενου και η παθητική ανοσοποίηση που είναι η ισαγωγή έτοιμων αντισωμάτων έναν της συγκεκριμένου μικροοργανισμού αφού όμως έχει εκτιθεί το άτομο στο μικροοργανισμό ή έχει νοσήσει. Αυτό είναι ο λεγόμενος, για παράδειγμα, αντικανανικός ορός. Η Ατρική λοιπόν στον 21ο όνομα πρόσφερε μεγάλα επιτέρματα με σπουδαιότερα την αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και την καλύτερη ποιότητα ζωής με πολλούς διάφορους και εξειδικαινείομες πολλές φορές τρόπους. Βασική όμως σταθμή και πηλώνες υπήρξαν. Η ανακάλυψη ότι καλές συνθήκες υγιεινής και το καταρό νερό είναι ζωτικής και καταλαβαίνει σημασίας για την αύξηση, για την καλύτερξη της ποιότητας ζωής των ανθρώπων. Άλλος μεγάλος σταθμός ήταν η απλή αντιβιώση, η παινικηλίνη που έσυσε τους ανθρώπους που πέθαναν νωρίτερα από απλά νοσήματα και φυσικά τα εμβόλια που προλαμβάνουν αντί να θεραπεύουν. Είναι όμως απαραίτητα όντως τα εμβόλια σε κάθε λοιπόν χώρα παγκοσμίως προκειμένου να υπάρξουν μια ενιαία πολιτική εμβολιασμών, ορίζεται ένα χρονοδιάγραμμα εμβολιασμών που προγραμματίζεται από την πολιτεία σύμφωνα λοιπόν με τα τρέχοντα τοπικά επιδημιολογικά δεδομένα και τις διεθνείς οδηγίες. Τι σημαίνει τοπικά επιδημιολογικά δεδομένα αφορά στη συχνότητα των νοσημάτων σε κάθε περιοχή, σε κάθε χώρα και με βάση αυτό καθορίζεται το χρονοδιάγραμμα εμβολιασμών. Αν τα δεδομένα λοιπόν στην πορεία του χρόνου αλλάξουν μπορεί να τροποποιηθεί είτε η χρονολογική σειρά, είτε η ηλικία έναψης των εμβολιασμών, είτε όλο το εμβολιαστικό πρόγραμμα. Στην Ελλάδα έχουμε τον λιγόμενο Εθνικό Πρόγραμμα Εμβολιασμού, επικαιροποιήθηκε τελευταία το 2012 και υπεύθυνη επιτροπή για την σύνταξη και επικαιροποίηση κατά διαστήματα του προγράμματος εμβολιασμού είναι η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών στην οποία συμμετέχουν επιστήμονες ειδικοί, δημοψιολόγοι καθώς και διοικητικοί από το Υπουργείο Υγείας και Κοινωνικής Αγγλικής υπό την υποκτεία του οποίου βρίσκεται η Εθνική Επιτροπή Εμβολιασμών. Τώρα θα δείξω κάποιες διαφάνειες γρήγορα σε σχέση με το πρόγραμμα των εμβολιασμών. Αν αυτός είναι ο Μπούσογας, το πρόγραμμα εμβολιασμών, το οποίο ο παιδιάς καθορίζει το πρόγραμμα εμβολιασμών του κάθε παιδιού μέχρι την ηλικία των 18 ετών, στον οριζόντιο άξο να βλέπετε τις μήνες τους κατάλληλους και τα έτης τα οποία πρέπει να γίνεται ο απαραίτητος εμβολιασμός με τα κίτρινα και στον κάθετο τα διάφορα νοσήματα. Κάτω από την διακομμένη γραμμή είναι τα λεγόμενα εμβόλια τα οποία είναι συνεισθόμενα αλλά όχι στον υποδρομικό ή απαραίτητο εμβολιασμό, πάνω είναι τα εμβόλια που είναι στα απαραίτητο λεγόμενα εμβολιασμό. Με κόκκινο είναι οι περίπτωσες εκείνες που εμβολιάζονται τα παιδιά χωρίς να έχουν εμβολιαστεί στην παιδική τους ηλικία. Πολύ γρήγορα θα σας πω για την υπατήτη Δαβίτα ότι θα πρέπει, εδώ θα τα παράσουμε λίγο πιο γρήγορα, ότι σε περίπτωση που στην υπατήτη Δαβίτα υπάρχει η μητέρα η οποία είναι φορέας πρέπει ο εμβολιασμός να ξεκινά με τη γέννηση και πρέπει να γίνονται τέσσερις συνολικά δώσεις, ενώ όταν η μητέρα δεν είναι φορέας θα πρέπει να γίνονται συνολικά τρεις δώσεις με την τρίτη δώση όχι νωρίτερα από την ηλικία των έξι μήνων. Τα άλλα νοσήματα τα οποία προστατεύονται από το βασικό υποχρεωτικό εμβολιασμό είναι η διθερρύτητα, που είναι ένα οξύλη μόνδες νόσιμα που προσβάλλει τον αναπνευστικό σωλήνα και ουσιαστικά έχουμε να δούμε εδώ από τη δεκαετία του 70. Ο τέτανος, που είναι ένα μικρόβουλο παράλληλο έξω το εξήνι που προκαλεί συσπαστομιών, μπορεί να φτάσει μέχρι την ασφεξία και το θάνατο. Ο κοκκίτης, μια έντονα μεταδοτική νόση του αναπνευστικού που προκαλείται από ένα μικρόβουλο που λέγεται πορτατέλα περτούσις και μεταδίδεται μέσω μολυσμένων σταγωνιβίων μπορεί να καταστεί ακόμα και χανατιφόρος και σε βρέφει σε ανακτισσόμενες χώρες ή περιοχές που έχουν χαμηλή κάλυψη εμβουλιασμού. Η πολυομυελίτητα, μια αυσένια που πιο αντεβλέπουμε επίσης, είναι μια οξία ελληνισμου ολυμματική νόσου μεταδίδεται από άνθρωπο σε άνθρωπο, κυρίως μέσω του στόματος και των κοπράνων και σε περίπου 1% περιπτώσεων ο ιώσης έρχεται στον καθηγητό νοικοσύστημα προκαλώντας παράδειση. Τα εμβόλια ελυθερήτητα, στετάνου, φωκίτη, πολυομυελίτητα είναι ένα πολύ δύναμο εμβόλιο που δίνουμε και στην Ελλάδα. Ξεκινά από τον 2ο μήνα επαναλαμβάνεται το 4ο και τον 6ο και γίνονται δύο αναμνιστικές δόσεις στην ηλικία των 15-18 μηνών και στο 4ο-6ο χρόνο ζωής. Κατόπιν αυτού γίνεται επαναληπτική δόση στην ηλικία των 11-12 ετών από εμβόλιο που περιλαμβάνει πάλι δυθερήτητα, στετάνου, φωκίτη και πολυομυελίτητα. Και από εκεί πέρα έχουμε επανάληψη με το εμβόλιο της δυθερήτητας και τετάνου των εμιλικών κάθε 10 χρόνια. Άλλο μικρόβλιο το οποίο προστατεύουμε, το οποίο προστατευόμαστε με το βασικό πρόγραμμα εμβολιασμού, είναι ο αιμόφυλος influenza. Η λήμωξη από αιμόφυλου influenza τύπου B έχει ως αποτέλεσμα μια πληθώρα κλινικών εκδηλώσεων. Είναι υψηλό κίνδυνο η λήμωξη για παιδιά κάτω των 5 ετών, γι' αυτό και πρέπει αυτές τις ηλικίες να προστατεύονται και μεταδίδεται πάλι από των αναμνιστικών. Το εμβόλιο συγχωρηγείται ή είναι στα πλαίσια ενός πολυδύναμου εμβολίου με τα προηγούμενα δυθερήτητας, τετάνου, πολυμελίτητας και κορκίτη. Αυτά τα πολυδύναμα λοιπόν εμβόλια, τα οποία μπορούν να γίνουν σαν δίσκη στις προτιμόμενες ομοιρομιμίες, ουσιαστικά καθιστούν με την συγχωρίγησή τους ποιος είναι επί της συμμόρφωσης με το πρόγραμμα εμβολιασμού και είναι εξίσου ασφαλή και αποτελεσματικά. Ένα άλλο κομμυνικρόβιο είναι το μυνικητηδόκος τύπου σε. Υπάρχουν και άλλοι τύποι του μυνικητηδοκού με εμβόλια τα οποία κυκλοφορούν ή θα κυκλοφορήσουν στο μέλλον. Η μυνικητηδόκος είναι μια φλεμονή των μυνήκων του εγκεφάλου. Ο μυνικητηδόκος μεταδίδεται με σταγομίδια ή στενή επαφή και έχει εξάρξει στη μικρή βρεθική ή παιδική ηλικία ακόμα όμως και στην ηφηβική ή πρώτη ενήλικο ζωή σε περίπτωση συγκροτησμού σε στρατόνες, χρητικές αισθείες και τα λοιπά. Αν γίνει η διάγνωση γρήγορα και αρχίσει έγκαιρα και έγκαιρα η θεραπεία, έχουμε πλήρη ανάλωση. Όμως, μέχρι την εμφάνιση των εμβολίων της μυνικήτηδας, το 10% περίπου των χρυσμάτων, ανεξάρτητος του οροτύπου, κατελείγει σε θάνατο, και το 15% αυτό που επιβιώνουν από μία μυνικητική για ζευγική νόσο, υποφέρουν απομόνιμες νευρολογικές διαταραχές. Το εμβόλιο του μυνικητηδόκοπου τύπου ΣΕ συνιστάται σε τρεις δώσεις στον δεύτερο τέταρτο και είναι επαναληπτικό μετά τον 12ο μήνα, ενώ πρόκειται να εκλοχωρήσουν σύντομα και το εμβόλιο του μυνικητηδόκοπου Β, ενώ υπάρχει ένα τεχραφλό εμβόλιο μυνικητηδόκοπου, που έγινε και πλέον συνεπιδική για τους λόγους που προανέφερα. Ο πνευμονιόκοπος προκαλεί μυνικητηδά, μπακτυριαιμία, σε ψεμία πνευμονία και μοξία με ισοκτήτηδα. Περίπου 1,5 εκατομμύρια άνθρωποι έχει υπολογιστεί ότι έκαναν τη ζωή τους κάθε χρόνο παγκοσμίως από τον πνευμονιόκοπου, από τη διεζητική νόσο πνευμονιόκοπου. Μεταδίδεται και αυτός με στα γωνίδια ή με στενή επαφή. Από τη στιγμή που άρχισε να καθιώνεται οπωκροτικός εμπολιασμός στις ανακτημένες χώρες είναι κάθετη τόση της συχνότητας στο νοσημά του προκαλείται από πνευμονιόκοπου, κυρίως της βαριάς νόσου. Η πλειοψηφία των παιδών είναι γνωστό ότι ως την ηλικία των δύο ετών είναι ήδη φορείς του πνευμονιόκοπου στο πυρινοφάρικα και το εμβόλιο του πνευμονιόκοπου πρέπει να γίνεται σε η ηλικία δύο, τεσσάρων και έξι μηνών με πρώτη έναν μυστική δόση το 12-18 μήνα και μια πέμπτη δόση ενδεχομένως τον 24ο μήνα εάν το παιδί δεν έχει εμβολιαστεί στην πρεσβετική του ηλικία με το εμβόλιο το 13ο μήνα. Μετά είναι γνωστή τα λεγόμενες παιδικές ασθένειες, λαρά, παροτίτιδα, ερυθρά. Από αυτές θα επισημάνω ότι η ερυθρά έχει ιδιαίτερη σημασία για τις εγγύους γυναίκες το πρώτο τριμμύριο της εγκλημοσύνης, διότι αν η μητέρα δεν έχει νοσίες και δεν έχει αντισώματα και έρχεται σε επαφή με το μυαλό της ειρακράς, δυστυχώς έχει επίπτωση αυτό για το έμβοιο και χρειάζεται να διακοπεί η εγκλημοσύνη. Το εμβόλιο της λαράς, ερυθράς και παροτίτιδας συμιστάται να γίνεται το 18ο με 15ο μήνα και μια δεύτερη δόση είναι η ηλικία των 4-6 ετών. Σε συνδυασμό με την ανεδρολογία, η οποία είναι μια μεταδοτική εξανατηματική νόσος που εμφανίζεται σε συχνάς ηλικίες 5-9 ετών με έξαρση στους μήνες μεταξύ Ιανουαρίου και Μαΐου και ενδεχομούνες πολύ σοβαρές ακόμα και χανατικόρες υποπλοκές, υπάρχει το εμβόλιο της λαράς, ερυθράς, παροτίτιδας και ανευλογιάς, τα οποία είναι εναλλακτικά των δύο προηγούμενων σχημάτων, δηλαδή της λαράς, ερυθράς, παροτίτιδας και της ανευλογιάς συχνά και γίνεται στην ηλικία των 15-18 μήνων με επαναλαμβανόμενη χωρίζηση τουλάχιστον δύο μήνες μετά. Μετά υπάρχουν τα εμβόλια της επαπίπτυδας Α, της φυματίος που γίνεται στα πλαίσια μαζικού εμβολιασμού στο σχολείο στην ηλικία των 6 ετών με αμφιλεγόμενη όμως αποτελεσματικότητα. Εδώ υπάρχει τέλος το εμβόλιο που αφορά στον ιό των ανθρώπινων των δηλωμάτων, ουσιαστικά αυτός είναι ο ιός που προκαλεί εντός εισαγωγικών στον καρκίνο του τραχύνου της Μήτρας, είναι ένας πρόσφατος, καθιερώθηκε πρόσφατα μάλλον στον υποκρατικό εμβολιασμό. Συνιστάται σε ηλικία, σε κορίτσια ηλικίας 12-15 ετών σε τρεις δόσεις. Υπάρχουν χώρες που έχουν καθιερώσει τον εμβολιασμό για τα ιό των ανθρώπινων των δηλωμάτων και στα αγορεία στις ίδιες ηλικίες. Ενώ στην Ελλάδα συνιστάται και σε κορίτσια ηλικίας 15-26 ετών, όσο από αυτά δηλαδή δεν είχαν εμβολιαστεί μέχρι στην ηλικία των 12. Μεγάλης και σπουδαίας σημασίας εμβόλιο, το οποίο προλαμβάνει ουσιαστικά μια καρκίνικη νόσο. Υπάρχει επίσης το μόνο πόσιμο εμβόλιο, που είναι το εμβόλιο του Ρωταϊού, που αφορά στην πρόληψη από έναν τύπο εργαστητερικούδας και το εμβόλιο της γρίπτης, που συνιστάται να γίνεται μια φορά ευθυσίως, αλλά μόνο στα παιδιά που ανήκουν στις ομάδες υψηλού κινδύνου, δηλαδή αυτά τα οποία είναι επιβαρυμένα με χρόνια εισπαθείς του αναπνευστικού, στα νοσοκατασταλμένα και στα πάσκοντα που συγκενεί καρδιοπάθεια, καθώς και σε άλλες ομοκληπικές ομάδες πληθυσμού, όπως υπέργειρους, ασενείς με χρόνια αναπνευστικά ή καρδολογικά προβλήματα. Πάμε να αναπτύξουμε λίγο κάποια θέματα που αφορούν σε μύθους και αλήθειες γύρω από τα εμβόλια. Ο πρώτος μύθος είναι η βελτίωση των συνθηκών υγιεινής, είναι ότι η βελτίωση ακριβώς των συνθηκών υγιεινής βοηθάει στο να εξαφανιστούν οι ασθένειες, οπότε τα εμβόλια δεν είναι απαραίτητα. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο λάθος, γιατί τα νοσίματα που προλαμβάνονται με εμβολιασμό θα επιστρέψουν δριμύτερα αν σταματήσουν τα προγράμματα εμβολιασμού. Αν και έχει διαπιστωθεί ότι καλύτερη υγιεινή, το πλήσιμο των χεριών και το καθαρό πόσιμο νερό προστατεύουν από μεταδοτικά νοσίματα, πολλές γυμόξεις θα εξαπλουθούν άσχετα με το πόσο καταρεί, είμαστε, πόσο καλά κρατούμε τις συνθήκες υγιεινής. Αν ο πόσος, λοιπόν, σταματήσει να εμβολιάζεται, πολλές ασθένειες που είναι πια σπάνιες, όπως η πολυομιλίτητα και η λερα, θα επανεμφανιστούν. Δεύτερος μύθος. Τα εμβόλια μπορεί να προκαλέσουν σοβαρές παρημέρειες και μακροπρόθεσμες επιπλοκές ακόμα και θάνατο. Κάθε εντικάταρχή που εισέρχεται στον οργανισμό μπορεί να προκαλέσει παρημέρειες. Τα εμβόλια, όμως, είναι από τα πιο ασφαλή. Οι περισσότερες αντιδράσεις είναι παροδικές, ύπιες, όπως ο πόνος και η λιτρότητα στην περιοχή της έναισης, και ένας μέτρου σπηρετός. Είναι πολύ πιο πιθανό κάποιος να υποστεί σοβαρές βλάβες από το ίδιο το νόσιμο από ότι με το εμβόλιο που προλαμβάνει το νόσιμο. Για παράδειγμα, η πολυομελήτητα μπορεί να προκαλέσει παράλυξη ή λαράει κεφαλήτητα και τύφλωση και πολλά νοσίματα που προλαμβάνται με εμβολιασμό να επιφέρουν ακόμα και το θάνατο. Ο τρίτος μύθος, τα πολυδύναμα, αυτά που αναπτύξαμε όλοι οι λιτρύτερα εμβόλια, όπως αυτός η δυθαιρύτητα, στετάνο, κοκίτη και πολυομελήτητα, μπορούν να προκαλέσουν σύνδρομο εφημιδίου θανάτου σε βρέφη. Δεν έχει τεκμηρωθεί καμία ιδιολογική σχέση μεταξύ της χωρί Δεν έχει τεκμηρωθεί καμία ιδιολογική σχέση μεταξύ της χωρίεσης των εμβολίων των πολυδύναμων και του σύνδρομου εφημιδίου βρεφικού θανάτου. Αν και τα εμβόλια αυτά χωριγούνται, ούτως ή άλλως, η ηλικία που τα βρέφη κινδυνεύουν εξορισμό από το σύνδρομο αυτό, δηλαδή, με την ηλικία του ενωσέτους. Με άλλα λόγια, η θάνατη, ακριβώς, συμβαίνει και πριν πριν κάθε ώρα στους εμβολιασμούς. Πέτρατος μύθος. Τα νοσίματα που προλαμβάνουν τον εμβολιασμό έχουν σχεδόν εξαλειφθεί, οπότε, ο εμβολιασμός είναι περίπτωση. Οι σημαντικοί παράγοντες που τα προκαλούν, συνεχίζουν να κυκλοφορούν σε αρκετά μέρη του κόσμου και μπορούν εύκολα να διαπράσουν τα γεωγραφικά σύνορα και να μολύνουν οποιοδήποτε δεν είναι προστατευμένος. Υπερδικές ασθένειες είναι απλά ένα ατυχές γεγονός στη ζωή, επίσης ένα μεγάλο λάθος, γιατί κάποιες από αυτές, στη μεγάλη συχνότητα που βανίζονταν παλαιότερα, προκαλούσαν και το θάνατο. Ασθένειες που προλαμβάνονται με βουλιασμό, δεν πρέπει να θεωρούν τα απλά γεγονότα της ζωής. Ασθένειες όπως η λαρά, η ριτρά και το αρρωτήτητα είναι με εν καλοήθηση. Είναι πολύ σοβαρές όμως και μπορεί να προκαλέσουν βαριές επιπλοκές σε παιδιά και σε μήλικες, όπως πνευμονία, βαριές υψενίες, αποστήματα, εγκεφαλήτητα, τύφλος και παράλυση. Η χωρίση πάνω από ένα εμπόλιο που φοράς σε παιδιά, είναι να αυξήσει το κίνδυνο για να εκτείνεται σε ενέργειες, αφού υπερφορτώνεται το νοσοποιητικό σύστημα. Αυτό χωρά και στα πολυδύναμα εμπόλια που αναφέραμε προηγούμενα και σε δύο νέες από δύο διαφορετικά εμπόλια. Τα δεδομένα τα επιστημονικά αδείγνουν ότι η χωρίση διαφορετικών εμβολίων την ίδια στιγμή δεν έχει δισμενείς εκτός στο νοσοποιητικό σύστημα των παιδιών. Και καθημερινά εκτίθενται σε αρκετές ούτως ή άλλες εκατοντάδες νέες και άνεες ουσίες που ενεργοποιούν μια νοσοποιητική απάντηση. Ένα παιδί, λοιπόν, εκτίθεται σε πολύ περισσότερα αντιγόνα, για παράδειγμα, από ένα απλό κρεολόγημα από ό,τι απ' τα εμβόλια. Τα πολυδύναμα εμβόλια και η συγχωρίση εμβολίων είναι καλύτερα αποδεκτά από τους εμβολιαζόμενους, τους γονείς τους και τους γιατρούς. Προκαλούν λιγότερο πόνο και δυσφορία, είναι ένα τσίπιμα στο παιδί και όχι πολλαπλά τσίπιμα με πολλές επισκέψεις, χωριγούνται ευκολότερα και είναι περισσότερο οικονομικά, βελτιώνουν τη συμμόρφωση, γιατί έχει μεγάλη σημασία να γίνεται ο σωστός ο εμβολιασμός όταν οχτώ χρονικό διάστημα και όταν πρέπει και αυξάνουν την εμβολιαστική κάλυψη του πληθυσμού. Μειώνουν τον διοικητικό κόστος και τη σχετική γραφεοκρατία και η χωρίγηση μέσα στο πρώτο εξάντου της ζωής του παιδιού εξασφαλίζει μια ασφαλέστερη ανοσία. Τα πλεονεκτήματα λοιπόν της χωρίγησης πολλών εμβολιών συγχρόνως είναι η μείωση των ιατρικών επισκέψεων κωδικής εξοκονόμησης χρόνου και χρήματος, αλλά και στη διασφάλιση και συμπλήρωσης των απαραίτητων προγραμματισμών εμβολιασμών. Και προτιμότερο λέει ένας άλλος μύθος, η ανοσοποίηση να επιτυχάνεται από την ίδια την ασθένεια από τότε από των εμβολιασμών. Τα εμβόλια εδώ βέβαια λεπιδρούν με το ανοσοπλητικό σύστημα για να παράγουν μια ανοσολογική απάντηση όμια με τρόπο με αυτή που παράγεται από τη φυσική νόσο, αλλά χωρίς να προκαλούν την ίδια στην ασθένεια και χωρίς τις δυνητικές ή σοβαρές εκπροκές της. Και έτως το κόστος που απαιτείται για φυσική ανοσία, δηλαδή να κολλήσεις το νόσιμα για να φτιάξεις αρισσόματα και να μην το ξανακολλήσεις, μπορεί να είναι τόσο μεγάλο όσο η νοητική αισθέρεση σε ορισμένα νοσίματα, οι συγγενείς ανομαλίες ενός εμβρίου απ' την ελπιθρά, ο καρκίνος του ύπατος απ' την υπάτητη δαβίθτα ή ο θάνατος απ' την ανομολογιά ή την μηλαρά. Τα εμβόλια περιέχουν υδράγιο, που είναι επικίνδυνος. Ο υδράγιος, ναι, μην είναι επικίνδυνος, η θεομερσάλιο όμως, που είναι μια οργανική χημική ενός που περιέχει εργαλειδιάει η θεομερσάλιο και προσθήθεται σε μερικά εμβόλιο συντηρητικό, φαίνεται να μην είναι. Είναι το πιο ευρέως χρησιμοποιούμενο συντηρητικό σε εμβόλια που παρέχονται ειδικά σε φυρελίδα πρωτοτών χρήσεων και δεν υπάρχει καμία επιστημονική αποδείξη ότι η ποσότητα της θεομερσάλιος που χρησιμοποιείται στα εμβόλια, δημιουργεί κίνδυνο στην υγεία. Μήθος 9. Τα εμβόλια προκαλούν αυτισμό. Το 1998 δημοσιώθηκε μια μελέτη σε έγκριτο επιστημονικό περιοριστικό της Αμερικής, η οποία προκάλεσε ανησυχίες για μια πιθανή συσχέθηση μεταξύ του εμβολίου η λαρά σε τριτράς παροτήπεδας και του αυτισμού. Η μελέτη αυτή συνέχεια αποσήφθηκε από το ίδιο επιστημονικό περιοριστικό που τη δημοσιεύσε, αφού θα ανθαινόταν να είναι επιλυπής όσον αφορά την προσεγγίση του θέματος και προβληματική. Από τη φάνη και η σχέτηση του αυτισμού με τον εμβολιασμό από την λαρά σε τριτράς παροτήπεδα απλά ήταν χρονική, διότι το μεγαλύτερο ποσότητα διαγνώσεων αυτισμού γίνεται περίπου στην ηλικία των δύο ετών, δηλαδή ίσως λίγους μήνες μετά από τον χρόνο χορίγησης του εμβολίου. Η δημοσίευση αυτή όμως προκάλεσε μεγάλα προβλήματα, δημιούργησε ένα πανικό, ένα κίνημα ιδιαίτερα στην Αγγλία, που είχε σε ένα αποτέλεσμα τιμήρος των δικτών εμβολιασμού και του τεράστιου αύξηση των κροσμάτων της λαράς στα επόμενα χρόνια, από την λαρά ειδικά με αποτέλεσμα να έχουμε και θανάτους. Τέλος, η γρήπη και τη γρήπη είναι απλά μια ενόχληση και το εμβόλιο δεν είναι αρκετά αποτελεσματικό. Η γρήπη είναι πολύ σοβαρή ασθένεια, συνήθως όμως διαδράμει με καλοήθει τρόπο, σκοτώνει όμως περίπου 300.000 ανθρώπους στον κόσμο κάθε χρόνο, ανθρώπους οι οποίοι νοσούν από γρήπη ενώ έχουν άλλα χρόνια νοσήματα. Οι ομάδες λοιπόν υψηλού κινδύνου, όπως η Αγγείας, τα μικρά παιδιά, οι ηλικιωμένοι, καθώς και άτομα με σοβαρά προβλήματα υγείας διατρέφουν σαφώς μεγαλύτερο κίνδυνο να σε νοσήσουν ή ακόμη και να πεθάνουν. Με τον εμβολιασμό λοιπόν κατά της γρήπης στις ομάδες πληθυσμού που έχουν ένδειξη, μειώνεται το κόστος της ιατρικής περίδαλψης και νοσηλείας, καθώς και οι ώρες που χάνονται από την εργασία και από το σχολείο. Η αποτελεσματικότητα ενός εμβολιαστικού λοιπόν προγράμματος επιτυγχάνεται με το να γίνεται μαζικός εμβολιασμός, να γίνεται η χορίγιση των εμβολίων με τη σωστή δοσολογία στα πλήρεις σχήματά τους και στους κατάλληλους χρόνους και ηλικίες και να τηρούνται τα χρονοδιαγράμματα. Οι εμβολιασμοί έχουν σώσει εκατομμύρια ζωές από την καθιερωσή τους, αποτελώντας μια σπουδαία κατάκτηση για τη δημόσια υγεία. Επιτυχία που πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα συνεχιστεί και στο μέλλον. Κλείνοντας λοιπόν να πούμε ότι είναι επιτακτική ανάγκη για όλους όσους εμπλέκονται στην προσφορά υπηρεσιών υγείας και πρόληψης να συνεχίσουν να προσφέρουν ακριβή και αντικειμενική και κατανοητή πληροφόρη σχετικά με τους κινδύνους κάποιων λιμοδόνων σημάτων και τα πλεονεκτήματα που προσφέρει ο εμβολιασμός στην αντιμετώπιση ή ακόμα και στην εξάλληψη αυτών. Ευχαριστώ. |
