| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE το που έχουμε γραφεί στους ελπίδες της Περιφοριακής Συμβουλίας メεύμα, επομένως πρόκειται για να καταφέρουμε, συμβαίνοντας στους ελπίδες της Περιφοριακής Συμβουλίας, το βασικό τοιχείο της ΕΛΑΚΗ, το πρόκειται για να καταφέρουμε, συμβαίνοντας στους ελπίδες της Περιφοριακής Συμβουλίας, το βασικό τοιχείο της ΕΛΑΚΗ, το βασικό τοιχείο της ΕΛΑΚΗ, Το ζήτησαν το 1 τρίτο και των περιφερειακών συμβούλων και εκ των κανονισμούς, σύμφωνα με το άρθρο 9, έχουμε σήμερα έκτακτη σύγκληση του περιφερειακού συμβουλίου με θέμα για την ονομασία του γειτονικού κράτους των Σκοπίων. Να καλωσορίσω, ξεκινάω από εδώ μπροστά, τον κ. Αποστολίδη, χαιρόμαστε Παναγιώτη που είσαι εδώ, τον κ. Κοσματόπουλο, τον δήμαρχο και πρόεδρο της Πέδας της Φλόρινα, τον κ. Βοσκόπουλο. Να καλωσορίσω και όλους όσους είστε στην αίθουσα. Ο κ. Παπαδόπουλος, τώρα να μην αναφέρομαι σε έναν ένα χωριστά, καλωσορίστε στη σημερινή συνεδρίαση, μια συνεδρίαση η οποία θεωρώ ότι είναι πάνω σε ένα εθνικό θέμα, γι' αυτό θα παρακαλέσω και τις παρατάξεις και τους περιφερειακούς συμβούλους για να μπορέσουν να τοποθετηθούν όλοι να είναι σύντομοι, περιεκτικοί και πάνω στα εθνικά θέματα άποψή μου είναι θα πρέπει να ομονοήσουμε και δεν πρέπει να μη συμφωνούμε πάνω στα εθνικά θέματα. Θέλω να πω ότι με βάση τον κανονισμό, την εισήγηση που την έστειλε ο κ. Δακής, θα κάνει εισήγηση ο κ. Δακής, θα πάρουν το λόγο οι επικεφαλείς των παρατάξεων, οι χορικοί αντιπεριφεριάρχες, ο περιφεριάρχης μπορεί να παρέβει οποιαδήποτε στιγμή και θα ανοίξουμε κατάλογο μιλητών για να μπορέσουν να τοποθετηθούν όλοι οι συνάδελφοι. Από εκεί και πέρα, ο κ. Περιφεριάρχης μου ενημερώνει ότι η συμπολίτευση έχει φέρει ψήφισμα, έχει φέρει ψήφισμα και ο κ. Κουρκούτας. Δεν ξέρω, κ. Δακή, αν έχετε έτοιμο κάποιο ψήφισμα. Ωραία, κ. Κεσέ, έχετε κάτι να πείτε, όχι. Θα παρακαλούσα σαν πρόεδρος και εκφράζοντας, νομίζω, όλους σας, επειδή έγινε ένα τυχαίο συμβάν στο συλλαλτηρίο της Πτωλεμαϊδας, είμαστε συνάδελφοι και στις έξω σχέσεις μας θα πρέπει να μας διέπει πολιτισμός και να μην δίνουμε λαβή για διάφορα σχόλια όπως έγινε στο συλλαλτηρίο της Πτωλεμαϊδας. Κ. Κεσέ, θα ήθελα να, επειδή ξέρω πόσο ευαίσθητος είστε και στα εθνικά θέματα, θα ήθελα να ζητήσετε συγνώμη από τον κ. Καρακασίδη, γιατί ήταν ένα συμβάν το οποίο ήταν και οι άλλοι σύμβουλοι, ήταν αρκετοί σύμβουλοι και θα μπορούσε να πάρει άλλες διαστάσεις. Εγώ θα παρακαλούσα να ζητήσετε μια συγνώμη, τουλάχιστον από τον κ. Καρακασίδη και από τους άλλους συμβούλους που ήταν εκεί, τον κ. Καλαϊτζόπουλο, τον κ. Κωτσίδη, τον κ. Χρυστοφορίδη, ήταν αρκετοί σύμβουλοι και βέβαια το δικαίωμα το να μετέχει κάποιος... κ. Αδακή, μιλάω με τον κ. Κιωσέ επειδή μίλησα με τον κ. Κιωσέ και του εξέφρασα την άποψή μου ότι θα πρέπει αυτές οι παρεξηγήσεις να λύνονται. Κύριε Κιωσέ. Κύριε Καλαϊτζόπουλο, κύριε Καλαϊτζόπουλης, παρακαλώ. Είθελα να αναλήξει εδώ αυτό το θέμα. Κύριε Πρόεδρε, καταρχάς, καλησπέρα λοιπόν από εμένα. Με ρωτήσατε βέβαια, εν τη σπράγμαση, πάλι ακολουθούμε μια... τηρούμε μια ανακολουθία. Με ρωτήσατε αν θέλω να πω κάτι, σας είπα όχι. Εσείς απευθύνεστε σε εμένα επί προσωπικού. Όχι, σας παρακαλώ, θα μου δώσετε το δικαίωμα, τώρα θα το υποθετηθώ. Καταρχάς, την συζήτηση την οποία είχαμε καλοπρόερετο, όπως έχουμε με τον κάθε συμπολίτη μου, με τον κάθε συνάδελφο κατηδύαν ή στα εγγένια της εκθέσως-εχθές, δεν σημαίνει ότι αυτά πρέπει να τα δημοσιοποιούμε. Πρώτον, το τι είπαμε εμείς εχθές. Δεύτερον, να σας ευχαριστήσω για την καλή σας προέρεση και προτροπή να συζητηθεί το συμβάν που έγινε το ατυχές γεγονός, όπως το χαρακτηρίσατε. Δεν ξέρω πώς σας το περιέγραψαν και δεν νομίζω να έχετε ιδία ανάποψη και αντίληψη του γεγονότος. Στο γεγονός πλην αυτόν που αναφέρατε, ήταν κι άλλοι, μάλιστα ήταν και ο κύριος Σιμανδράκος, ο αντιπεριφερειάρχης Γρεβενών, στον οποίο δεν απευθύνθηκα, τον χαιρέτησα. Εδώ είναι ο κύριος Σιμανδράκος, αν είναι να με διαψεύσει. Και η αντίδραση η δική μου στο συλλαλιτήρο της Στολμαίδος όπου ήμουν παρόν, ήταν προς τους συναδέλφους περιφερειακούς συμβούλους, την έννοια βέβαια της συναδελφικότητος, εν πράκτος την έχω αποδείξει εγώ τουλάχιστον κύριε Πρόεδρε, οκτώ συναπτά έτης, αυτήν εδώ την αίθουσα και έξω στην κοινωνία της Δυτικής Μακεδονίας. Όχι μόνο προς τους συναδέλφους μου, προς όλους με στάση και συμποριφορά, ακέραιοι σε όλα. Προς ήρθαν οι κύριοι συνάδελφοι που κατονομάσατε για να γνωρίζουν το γεγονός, σε κάποιους έτυνα και το χέρι μου, είπαν καλησπέρα, καλησπέρα και τους έθεσα το ερώτημα, γιατί κι εγώ συνάδελφος είμαι. Για ποιο λόγο ήρθατε εδώ κύριοι συνάδελφοι, στον ίδιο απευθυνόμενος, όταν προ 10 ημερών, αυτό έγινε την προηγούμενη Τετάρτη στην Πτωλεμαϊδα, 8 του μηνός πόσο ήταν, όταν προ 10 ημερών, την προηγούμενη Τετάρτη 30 του μηνός Μαΐου, είχαμε φέρει προς συζήτηση το θέμα και εσείς ψηφίσατε ούτε καν να συζητηθεί. Ένα θέμα στο οποίο, στο ύψιστο θεσμικό σας λειτούργημα, που είναι το Περιφοριακό Συμβούλιο, στο οποίο η άποψή μας εκφράζεται απερίφραστα δημόσια, δια της ψήφου, που είναι το ύψιστο αγαθό, εσείς αρνηθήκατε και ψηφίσατε να μην το συζητήσουμε. Για ποιον λόγο ήρθατε εδώ, για να σας δουν τα κανάλια. Σας παρακαλώ, σας παρακαλώ, κύριε Κιωσέ. Αυτή είναι η συνάδελφη κύριε Κιχαγιά, αυτή η συνάδελφη είναι. Κύριε Κιωσέ. Δεν το έφερε ο κύριος Δακής την προηγούμενη Τετάρτη. Σας παρακαλώ. Δεν το έφερε κύριε Καλαϊτζόπουλε εδώ ο κύριος Δακής. Τι ψήφισες κύριε Καλαϊτζόπουλε. Ο κύριος Δακής δεν μπορεί να συζητήσει. Αυτό ψήφισες, αυτό ψήφισες. Έγινε κατανοητό, εντάξει κύριε Κιωσέ. Ο κύριος Περιφερειάρχης, ο κύριος κύριε Πρόεδρε. Κύριε Κιωσέ, αφήστε τον Πρόεδρε να πει και στο σώμα και σ' όλους ότι είπαμε για το Σκοπιανό θα συζητήσουμε σε έκτακτο περιφερειακό συμβούλιο μετά από πρόταση της κυρίας Καρυπίδου παρόντος του κυρίου Περιφερειάρχη. Εδώ είμασταν όλοι. Μη λέτε ότι συμφώνησε το σώμα. Πάλι λέτε, πάλι λέτε ατακόλουθα. Όταν λέω συμφώνησε το σώμα, η πλειοψηφία κύριε Κιωσέ. Α, η πλειοψηφία. Όταν λέμε συμφωνεί το σώμα. Εμείς δεν συμφωνούσαμε. Ποιος ήταν να συζητηθεί όταν ο κύριος Περιφερειάρχης. Δεν θα φέρναμε την πρόταση κύριε Κεχαγιά. Διαδικασίες, το Προεδρείο δεν δέχεται. Σας παρακαλώ κύριε Καλαϊτζόπουλε. Κύριε Καλαϊτζόπουλε, κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε. Η λέξη προβοχάτια, όχι σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ πολύ. Η λέξη προβοχάτια προέρχεται από το λατινικό προβόκο. Εσάς δεν τιμάει. Επιτρέπεται με διάκοψε δέκα φορές. Με χαρακτηρίζει η προβοκάτορα. Και δεν μου επιτρέπεται να επερασπιστώ τον εαυτό μου. Σε ένα λεπτό τελειώνω αν με αφήσει. Εσείς θέλω να μ' ακούσετε. Δεν πειράζει. Είναι οι καλείς συνάδελφοι αυτή. Εγώ είμαι κακός. Ο κύριος Καλαϊτζόπουλος θα καταθέσω στα πρακτικά την επιστολή που έβγαλε. Μην μιλάς. Την επιστολή που εξέδωσε ο συμποψήφιος πρόεδρος του εμπορικού συλλόγου Εορδέας. Για να δείτε τους ίδιους συναδέλφους του που είναι και έμπορος πώς τους θυμάται και τους χαρακτηρίζει. Όχι. Η λέξη προβοκάτσια... Σας παρακαλώ πολύ. Προέρχεται, δεν τελείωσα, από το λατινικό προβόκο που σημαίνει προκαλώ για να μάθουμε όλοι. Προκλητική δόλεια ενέργεια που διεγύρει και αποσκοπεί είσαι πράξης βίας και εκδίκησης. Είσαι δημιουργία γενικότερης σύγχυσης σε πρόσωπα ομάδες ατόμων του κοινωνικού συνολού. Ο σκοπός για τον οποίο επιχειρείται είναι η γενικότερη υιοθέτηση ψευδών απόψεων στο να μπορεί να βλάψουν κάποιον ή κάποιους μέχρι και την παρότριση ή υποκίνηση σε ενέργειες εκδίκησης. Το ότι εγώ ρώτησα τους συναδέλφους μου γιατί προσήλθατε είναι προβοκάτσια. Ποια ήταν η πράξης βίας μου, κύριε Πρόεδρε. Ποια ήταν η εκδίκηση δική μου. Ποιος υιοθέτησε ψευδείς απόψεις, αυτοί που άλλα ψηφίζουν και άλλα δείχνουν ή εγώ που εδώ και ήμουν και είμαι ξεκάθαρος. Άλλοι είναι οι προβοκάτορες. Προστρέξτε σε όποιο λεξικό θέλετε. Επιστρέφω το χαρακτηρισμό και όσοι δεν γνωρίζουν να μην χρησιμοποιούν λέξεις που δεν γνωρίζουν το νοηματί τους. Σας ευχαριστώ. Πίστευα σαν αξιωματικός του ελληνικού στρατού που είχατε μία θητήρια. Είμαι και επίγμη έχω και στένος και θάρρος και άποψη της γνώμης. Γιατί με διακόπτετε. Σας παρακαλώ. Γιατί με διακόπτετε. Την ιδιότητά μου δεν σας επιτρέπω να τη χρησιμοποιείτε. Το τι πιστεύετε δεν σας ρώτησα να το πείτε. Γιατί θα πω κι εγώ τι πιστεύω για σας. Σας παρακαλώ πολύ. Το τι πιστεύετε για μένα δεν σας επιτρέπω. Το κλείνω εδώ το θέμα. Σας ευχαριστώ. Το κλείνω εδώ το θέμα. Γιατί κι εγώ πολλά πιστεύω. Ματθέο, σε παρακαλώ. Νόμιζα ότι συνολιώθηκα με τον κύριο Κανετσόμπο να έλθω. Νόμιζα ότι μπορούσα να συμμεθώ με τον κύριο Κιωσέ. Δυστυχώς ο κύριος Κιωσές εκμεταλλεύτηκε αυτό την ευγένεια που θα ζητούσε μια απλή συγγνώμη από τους συναδέλφους και πάμε παρακάτω. Από εκεί και πέρα κλείνει εδώ το θέμα. Κλείνει εδώ το θέμα. Συνέξε κύριε Κιεχαγιά, συνέξε. Καλά το πας, συνέξε, εντάξει. Λοιπόν, Πρόεδρε, να πω δυο κουβέντες. Κι ο Κιωσέ, τώρα το πάω καλά ή δεν το πάω καλά εσάς δεν σας ενδιαφέρει. Εσάς, δεν σας ενδιαφέρει. Σας παρακαλώ, μην ξαναπάρετε το λόγο, προχωρούμε στο θέμα. Προέδρε, συγγνώμη, συγγνώμη, εδώ αναφέρθηκε το όνομά μου, μιλήσαμε και άλλους συναδέλφων, έτσι. Επιπροσωπικού. Λοιπόν, για το ελόγος συλλαλυτήριο πήγα και εγώ όπως και άλλοι συναδέλφοι, εγώ θα μιλήσω και τον εαυτό μου. Διαπίστωσα τρία πράγματα. Πρώτον, ότι όντως οι άδειοι τενεκέδες κάνουν το περισσότερο θόρυβο. Δεύτερον, ότι οι φασιστικές και προβοκατόρικες αντιδράσεις και συμπεριφορές ζουν ακόμα και σήμερα. Και τρίτον, ότι δυστυχώς δεν υπάρχει καμιά συναδελφική συμπεριφορά από ανθρώπους οι οποίοι προσπαθούν να μιμηθούν τη χρυσή αυγή μέσα στην περιοχή μας. Αυτή, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, σε παρακαλώ, λοιπόν, η συμπεριφορά είναι αυτή. Η συμπεριφορά είναι δικαίωμα μου. Αυτό εις έπραξα. Και να πω κάτι ακόμα. Το κλείνουμε εδώ το θέμα, το κλείνουμε εδώ το θέμα, πάμε στο θέμα κύριε Δακύ. Να πω κάτι ακόμα κύριε Πρόεδρε, δεν τελείωσα, δεν τελείωσα, κάτι ακόμα. Μη αφιάσεις, παρακαλώ. Δεν θα μας απαγορέψει κανένας να πηγαίνουμε σε συγκεντρώσεις. Δεν ψήφισα εγώ ποτέ υπέρ καμίας συμφωνίας. Η άποψή μου ήταν καθαρή. Και η καθαρότητα της άποψής μου έχει να κάνει με το ότι απ' ουσία του Περιφερειάρχη δεν μπορούσαμε να συζητήσουμε ένα τόσο σοβαρό θέμα. Η δική μου άποψη ήταν να συζητήσουμε το θέμα της ονομασίας σκοπίων παρουσίας του Περιφερειάρχη, ο οποίος έλεπε εκείνη την ώρα. Εάν κάποιοι προσπάθησαν να το εκμεταλλευτούν αυτό και φώναζαν μέσα στον κόσμο, «Τι ήρθατε εδώ και είστε απαράνεκτοι και να φύγετε από εδώ» και τα λοιπά, όντως έκαναν ένα θόρυβο, ο οποίος μας αποδεικνύει ότι είναι μόνο από αδύο τενεκέ και τίποτα άλλο. Ευχαριστώ. Παρακαλώ. Λοιπόν. Ένα λεπτό, κύριε Δακή. Ναι, κύριε Χρυστοφορίδη. Ναι, ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε, για να το κλείσουμε κιόλας γιατί το θέμα που θα συσδηθεί σήμερα είναι πολύ πιο σοβαρό. Παρακαλώ, κύριε Πόστου. Συνάδελφε λίγο, επειδή το θέμα είναι πολύ πιο σοβαρό και μην αναλυνόμαστε τώρα με άλλα ζητήματα. Να συζητήσουμε αυτό και εγώ πιστεύω ότι θα τα βρούμε και κάτι διαν. Δεν έχουμε να χωρίσουμε άλλο, σε τίποτα. Ωραία. Αλλά θα πρέπει κάποια πράγματα να τα βάλουμε στη θέση τους. Εμείς δεν πήγαμε εκεί πέρα ούτε για να αλληεύσουμε ψήφους. Γιατί αν το κάναμε αυτό και στο συλλαλυτήριο που πήγαμε στη Σαλονίκη θα βγάζαμε δελτίο τύπου με τη φάτσα μας ό,τι πήγαμε εκεί. Και πριν από 20 και πλέον χρόνια που έγινε στη Σαλονίκη έχουμε φωτογραφίες να τις βγάζαμε και αυτές. Και τα τελευταία χρόνια στην πορεία που κάνει η Παμποντιακή Ομοσπονδία στο Τουρκικό Προξενείο, τη βγάζω εγώ, λέω τα συνθήματα, θα τα έβγαζα και αυτά. Φέτος μάλιστα φώναζα λευτεριά, λευτεριά στα δικά μας τα παιδιά. Κύριε Συνάδελφε, με όλο το σεβασμό που έχω προς το πρόσωπό σας και το ξέρετε αυτό, δεν έγινε τίποτα τέτοιο. Εμείς πήγαμε εκεί πέρα... Δεν απολογείς. Όχι, συνάδελφε, δεν απολογούμε. Εμείς πήγαμε εκεί γιατί το νιώθουμε, γιατί βγαίνει από μέσα μας. Για αυτόν και μόνο το λόγο και για κανέναν άλλο λόγο. Και εμείς ούτε οφελήμοι ούτε χρήσιμοι είμαστε σ' αυτός που μας ψήφισαν, εάν βγαίνουμε και μαλώνουμε στις πλατείες. Είναι άλλα τα μηνύματα που περνάνε. Αυτό κύριε Πρόεδρε, ευχαριστώ. Ευχαριστώ κύριε Χριστοφορίδη. Κύριε Δακί, το κλείνω με το θέμα. Σας παρακαλώ, εδώ ήρθαμε με βάση το έγγραφο που στείλατε. Διαβάζω το έγγραφο. Θέλω το λόγο για δύο πράγματα. Ή έχετε κάποιο προσωπικό. Όχι, θέλω το δύο πράγματα. Επιπείο θέματος. Επιπείο θέματος. Κύριε Πρόεδρε, τον κύριο Χριστοφορίδη που του δώσατε το λόγο, καλώς τον δώσατε. Κύριε Πρόεδρε. Επιπροσωπικού, ποιος τον ανέφερα το όνομά του εγώ. Εσείς αναφέρατε δέκα ονόματα, δίνοντας λαβή σε δέκα συναδέρους να πάρουν το λόγο. Αυτό λέγεται επιπροσωπικού. Σας έδωσα το λόγο κύριε Κυωσέ. Και αυτό σας είπα, καλά το πάτε. Κύριε Κυωσέ. Δώστε σε όλους το λόγο. Εγώ δεν ανέφερα κανένα συνάδελφο επιπροσωπικού. Το πρώτο πράγμα που μαθαίνουν οι στρατιωτικοί. Εσείς δεν μάθατε τίποτε στη ζωή σας και ήσασταν και εκπαιδευτικός. Εγώ δεν κατονόμασα κανένα συνάδελφο για να ζητήσει το λόγο επιπροσωπικού. Είδατε το πάτε σε άλλους δρόμους. Και λυπάμαι. Εσείς το πάτε σε άλλους δρόμους. Εγώ λυπάμαι. Και εγώ έπρεπε να ντρέπεστε. Εγώ λυπάμαι. Ναι. Εσείς τους κατονομάσατε. Κύριε Προέδρε. Με ρωτήσατε αν έχω να πω τίποτε είπα όχι. Το συνεχίσατε. Τους κατονομάσατε και τους δίνετε το λόγο. Τίποτα στημένω. Αυτές είναι οι προβοκάτσες. Να ντρέπεστε. Άλλη φορά θα ζητάτε το λόγο κύριε Κοιοσέκ. Κύριε Καλαϊτζόπουλε. Κύριε Καλαϊτζόπουλε. Κύριε Πρόεδρε. Να πω δυο λόγια λίγο και να προχωρήσουμε. Δυο λόγια. Θέλω να βοηθήσετε κύριε Δακή. Δυο λόγια. Κύριε Πρόεδρε. Κύριε Καλαϊτζόπουλε. Πως ο ορδέας που το καθίβριζε σε τίμησε. Σας παρακαλώ. Κύριε Καλαϊτζόπουλε. Κύριε Κοιοσέκ. Δεν βοηθάτε. Καθόλου δεν βοηθάτε. Ίσα ίσα προσπαθείτε, προσπαθείτε, προσπαθείτε εδώ μέσα φωνασκώντας. Νομίζω ότι κάτι κερδίζετε. Δεν κερδίζετε τίποτα. Πρέπει να συνεχίσετε μια συζήτηση που μόνος είπατε τελείωσε προχωράμε και δίνετε το λόγο. Κύριε Δακή. Για ένα λεπτό σας παρακαλώ. Κύριε Πρόεδρε. Με όλο τον σεβασμό προς όλους τους συναδέλφους. Θεωρώ ότι δεν είναι θεσμικός ρόλος του Προέδρου του Περιφερειακού Συμβουλίου αλλά και όλων ημών. Σε περίπτωση που υπάρχουν κάποιες πολιτικές αντιπαραθέσεις. Να τίθετε το ζήτημα προς συζήτηση και έκφραση των απόψεων του καθενός. Οι θέσεις του καθενός είναι γνωστή. Η κοινωνία εξολούν και κρίνει. Νομίζω ότι ο κύριος και ο ΣΕΣ εξέφρασε μια πολιτική άποψη. Κάποιος συμφωνεί με αυτό, κάποιος διαφωνεί. Σε καμιά περίπτωση θεωρώ ότι δεν είναι θέμα να το συζητάμε τώρα. Θέλω να σας παρακαλέσω και κάτι άλλο λίγο. Στην πρόσκληση που ήρθε για τον Περιφερειακό Συμβούλο της επόμενης Τετάρτης, το πρώτο θέμα που ζητάμε, τη συζήτηση για το θέμα των προσφύγων μεταναστών στη Νέα Πολή, βάλατε ισυγητή εμένα. Θα είναι ισυγητής ο κ. Κοσμίδης που κατέθεσε και καταθέσαμε και κατέφεσε την πρόταση. Κανένα πρόβλημα. Κανένα πρόβλημα. Κανένα πρόβλημα. Έχετε στείλει, κύριε Δακή, κύριε Πρόεδρε, τούμαθε την έκτακτη συνεδρία του Περιφερειακού Συμβουλίου Δυτικής Μακεδονίας και τη λήψη απόφαση για την ονομασία του κοιτονικού κράτους των σκοπίων, δεδομένο ότι βρισκόμαστε στο τελικό στάδιο, σύμφωνα με τις δηλώσεις του Υπουργού Εξωτερικών κ. Κοτζιά, και ως Δυτικομακεδόνιας έχουμε ελεκρινές ενδιαφέρων και ζωντικό συφέρον για την εξέλιξη και την υπήρξη του θέματος. Κύριε Δακή, έχετε τον λόγο στην εισήγηση, να αναπτύξετε την εισήγησή σας. Στήλατε την εισήγηση, ήταν μια σελίδα, σας παρακαλώ, ελάτε στο βήμα. Κύριε Πρόεδρε, κύριοι Περιφερειάρχοι, αγαπητοί συνάδελφοι, κύριοι Δήμαρχοι, εκπρόσωποι των φορέων, έξι μήνες μετά την πρώτη συζήτηση που κάναμε το Γενάρι του 2018 για το όλο θέμα των σχέσεων με τη γειτονική μας χώρα, των Σκοπίων, δυστυχώς αναγκαστήκαμε μετά την έλλειψη οποιασδήποτε πρότασης και βούλησης από πλευράς του κ. Καρυπίδη και της Περιφερειακής Αρχής, να δείσουμε να υπάρξει η σημερινή συνεδρίαση. Και πιστεύω ότι εξαντλίσαμε όλα τα χρονικά περιθώρια ανοχής και καλής θέλησης, δεδομένου ότι πλέον φτάνουμε σε επίπεδο τελικής συζήτησης και υπογραφής της συμφωνίας, την οποία δημοσιοποίησε πριν λίγες ώρες, πριν λίγες μέρες, η ελληνική κυβέρνηση. Η θέση μας είναι πάρα πολύ διαυγής. Πιστεύουμε στην καλή γετονία, στην ουσιαστική συνεργασία, στους ανοιχτούς ορίζοντες, στην ειρήνη, στη δημοκρατία, στο δικαίωμα αυτοποιοσδιορισμού και στο δικαίωμα λιλοσεβασμού. Σε αυτά τα πλαίσια έχουμε ξεκάθαρη θέση, ότι όποιες εκκρεμότητες και ειδικά εδώ στην ταραγμένη περιοχή των βαλκανικείς και ειδικότερα των δυτικών Βαλκανίων, είναι οφέλημο να επιλυθούν. Αυτό όμως πρέπει να γίνει με όρους σεβασμού εκάστου μέρους. Και βέβαια μιας γόνιμης και ειλικρινής συζήτησης, η οποία αναλαμβάνει υπόψιν και τις ευαισθησίες της κοινωνίας. Και μια και εμείς μιλάμε από πλευράς ελληνικής πλευράς, τις ευαισθησίες των Ελλήνων και όχι μόνον όσον είμαστε στο ελλαδικό κράτος, αλλά και στο κυπριακό κράτος και σε όλη την Ιφύλιο. Η συζήτηση, η οποία έχει δημοσιοποιηθεί και στη συμφωνία στην οποία κατέληξε, πιστεύουμε ότι περνάει πολλές κόκκινες γραμμές και προσπαθεί με έναν ψευδεπίγραφο τρόπο να μας πείσει για κάποια θέματα. Ανακαλύπτει μακεδονική εθνότητα, η οποία είναι ανυπόστατη, να θυμίσουν τελευταία απογραφή των Οθωμανών πριν 100 χρόνια, όπου στην περιοχή αλλά και σε όλη τη Μακεδονία αναγράφονται πάσης φύσιος εθνότητες, εκτός από μακεδονική. Ανακαλύπτει μακεδονική γλώσσα, αξιοπερίεργο συναδελφή, για Έλληνες να λέμε αυτό. Όποιος ψάξει και βρει τα γνωστά σε όλους, που υπάρχουν πάρα πολλά αρχαιολογικά ευρήματα, νομίσματα της εποχής του Φιλίπου και του Μ. Αλεξάνδρου, είναι σαφές ότι η γλώσσα η οποία υπάρχει και είναι χαραγμένη είναι ελληνική. Και βέβαια εκχωρεί το όνομα Μακεδονία, και έστω και με ένα πρόθεμα, Βόρεια Μακεδονία, στους γείτονές μας. Εμείς λοιπόν, σύμφωνα με την πρόταση της συγκυβέρνησης Τσίπρα Καμένου, είμαστε Νότια Μακεδονία. Προφανώς είμαστε κάτι διαφορετικό από όσα λέει η ελληνική κυβέρνηση, από το ελληνικό γένος. Και πλέον τη λεγόμενη μακεδονική σαλάτα η οποία υπήρχε και ταλάνισε πολλά χρόνια την ευρύτερη περιοχή, την ανακατεύουμε με έναν περίτεχνο τρόπο για να διηγήσουμε σε περίεδες καταστάσεις στο μέλλον τα χρόνια. Είναι προφανές ότι η ελληνική κυβέρνηση δεν έχει εξουσιοδητηθεί από τον ελληνικό λαό να εκχωρήσει ζητήματα, θέσεις, δεδομένα προς κανέναν άλλον. Είναι προφανές ότι κανείς Έλληνας, ακόμη και τα στελέχη της συγκυβέρνησης Τσίπρα Καμμένου, δεν τρομάει να βγει να πει ότι είναι μια καλή συμφωνία, ότι είναι μια έντιμη συμφωνία, ότι είναι μια θετική συμφωνία για εμάς τους Έλληνες. Πιστεύαμε και πιστεύουμε ότι ήδη το Περιφερειακό Συμβούλ Λεβετικής Μακεδονίας έπρεπε να έχαμε πάρει θέση και με πολύ ευθύτητα και καθαρότητα να πούμε αυτό που πιστεύουμε. Ό,τι πιστεύει ο καθένας μας. Δεν είναι υποχρωτικό να έχουμε όλοι κοινή γνώμη. Όμως είμαι σίγουρος ότι όλοι διακατεγόμεθα από τον ίδιο πατριωτισμό, την ίδια ευθύνη έναντι των επομένων γενεών και την ίδια συνείδηση. Πιστεύω επίσης ότι σήμερα είναι μια κρίσιμη ημέρα λίγες ώρες πριν την υπογραφή αυτής της συμφωνίας για να θέσουμε τις θέσεις μας. Αλήθεια αγαπητοί συνάδελφοι, εάν μετά από λίγο καιρό οι γειτονές μας ενταχθούν στο ΝΑΤΟ, που είναι ένας στρατιωτικός αμυντικός οργανισμός, εμείς πώς θα δεχόμαστε και πώς θα βλέπουμε το μακεδονικό στρατό. Θα υπάρχει ο ελληνικός στρατός και ο μακεδονικός στρατός ή έστω ο βόρειομακεδονικός στρατός, η μακεδονική αστυνομία, η βόρειομακεδονική αστυνομία και η ελληνική αστυνομία ή τα δικαιώματα τα οποία διεκδικούν βάση της πρόθεσης συμφωνίας για την οικονομική ζώνη στο Αιγαίο. Αγαπητοί συνάδελφοι, τα θέματα είναι εξαιρετικά σοβαρά και κρίσιμα και η ιστορία και η προσωπική ευθύνη του καθενός μας πέραν της συλλογικής κορυφαία. Σαφά τα πλαίσια, με όρους ευθύνης και ενότητας, καταθέτουμε το έτοιμα μιας ομόφωνης απόφασης του Περιφερειακού Συμβουλίου. Λέω σημιακά το τι προτείνουμε. Πρώτον, είμαστε κάθετα αντίθατοι και απαιτούμε να μην καν συζητηθεί, όχι να υπογραφεί. Περαιτέρω, η εκχώρηση του ονόματός μας προς τους γείτονές μας, του ονόματος Μακεδονίας. Αδιανόητη η ύπαρξη, όπως αναγνωρίζετε, μακεδονικής εθνότητας και γλώσσας. Εγώ, αγαπητοί συνάδελφοι, είμαι γηγενής Μακεδών. Η οικογένειά μου σε βάθους αιώνων έχει συνείδηση και οντότητα ελληνική και στο πατρικό μου σπίτι υπήρχαν οι δικέφαλοι αετοί. Μακεδόνες όντες. Δεν μπορώ να το εκχωρήσω, είναι η ψυχή μου, είναι η οντότητά μου, είναι η υπόστασή μου. Και βέβαια η πρόθεση να υπάρξει υπογραφή της συμφωνίας στο χώρο της Δυτικής Μακεδονίας, στην περιοχή των Μπρεσπών που είναι απαρχή της σύγχρονης Ελλάδας. Δεν ήταν εξαιρετική αν είχαμε μια συμφωνία αλληλοσεβασμού, που θα άνοιγε ορίζοντες οφέλημους και θετικούς για όλο τον τόπο. Και όταν λέω τον τόπο, δεν εννοώ μόνο τον ελληνικό κόσμο, αλλά και τους γειτονές μας στον σλαβικό κόσμο. Και εμείς ήμασταν πάντα και είμαστε πρωτοπόροι σε αυτό από την εποχή των αρχαίων Μακεδόνων. Και αυτό διακηρύχθηκε και από τον Μεγαλέξανδρου και από όλους τους Μακεδόνες διαχρονικά. Θεωρούμε λοιπόν ότι η υπογραφή ενδεχόμενη αυτής της συμφωνίας στις Πρέσπες, στη Δυτική Μακεδονία, είναι κάτι που σηματοδοτεί μόνον άρνηση για το μέλλον και την ιστορία. Και φοβούμε ότι ένα ενδεχόμενο τέτοιο μπορεί να καταγράψει στο μέλλον ένα όνειδος για την κοινωνία μας. Και πιστεύω ότι πρέπει να αποφασίσουμε ότι δεν θέλουμε να υπογραφεί στη Δυτική Μακεδονία μια συμφωνία που εκχωρεί την υπόστασή μας, την οντότητά μας, την ψυχή μας. Αγαπητοί συνάδελφοι, ο Κωστής Παλαμάς με τον πατριωτισμό που τον διέκρινε 100 χρόνια πριν από σήμερα περίπου το 1925 έγραψε ένα κορυφαίο πείημα «Η λειτουργία δεν τελείωσε». Σας διαβάζω λοιπόν δύο λέξεις από όλο το πείημα. Γνώμες, καρδιές, όσοι Έλληνες, ότι είστε μη ξεχνάτε. Δεν είστε από τα χέρια σας μονάχα, όχι. Χρωστάτε και σε όσους ήρθαν, πέρασαν, θα έρθουνε, θα περάσουν. Κριτές θα μας δεκάσουν, οι αγένητοι οι νεκροί. Κυρίες συνάδελφοι, η υποχρέωση του να πάρουμε αποφάσεις και να διατρανώσουμε το πιστεύωμα στην οντότητά μας διαπερνάει το χρόνο του σήμερα και είναι πέραν της προσωπικής μας υπόστασης και οντότητας πολιτικής, κοινωνικής, στο χρόνο, στο αύριο, στο μέλλον. Κύριε Περιφερειάρχη, οι ευαισθησίες και ο πατριωτισμός όλων μας είναι κοινός. Πιστεύω ότι τώρα που έχουμε φτάσει στο παραένα της υπογραφής μιας επέσχυντης συμφωνίας για τους Έλληνες, εμείς εδώ, στην καρδιά των αγώνων της άνω Μακεδονίας, εδώ που χτύπησε ο μακεδονικός αγώνας, για να θυμίσω ότι ο μακεδονικός αγώνας συνάδελφη ήταν μόνο για τους Έλληνες, για κανέναν άλλο λαό. Εκτός από το ψήφισμα, εκτός από την απόφαση και τη διατράνωση, μπορούμε να κάνουμε κάτι πολύ σημαντικό για να συνταράξουμε όλο τον ελληνικό κόσμο, όλο το ελληνικό γένος απανταχούς στη γη, εδώ που θέλει ο κύριος Τσίπρας και ο κύριος Καμένος να υπογράψουν την εντολή παραχώρησης της οντότητάς μας, να διατρανώσουμε ένα μεγάλο όχι και εκτός από το ψήφισμα, εγώ ζητώ αγαπητοί συνάδελφοι από όλα τα μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου, τους αντιπεριφεριάρχες, τους χορικούς και σας κύριε Περιφερειάρχη, να υποβάλλουμε τώρα ολοκληρώνοντας τη συζήτηση στην παρέτησή μας για να διατρανώσουμε την ακάθετη αντίθεσή μας στο έγκλημα που πάει να συντεληστεί σε βάρος του γένους. Παίρνουμε, λοιπόν, μια απόφαση ότι δεν δεχόμαστε αυτά και παρετούμε θα σύσσωμη τώρα, γιατί η ιστορία δεν ανήκει σε εμάς. Ευχαριστώ πολύ. Κύριε Δακί, έχετε ετοιμάσει κάποιο ψήφισμα ή την εισήγηση. Απόφαση, απόφαση. Γράψτε την σας παρακαλώ λίγο γραπτά και δώστε την για να τη βάλουμε και στα πρακτικά και να τη διαβάσω στο τέλος. Η επικεφαλής των παρατάξεων ο κύριος Χατζίδης. Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε, από τις διαδικασίες λίγο. Είπατε στην αρχή ότι υπάρχει ένα ψήφισμα από τη συμπολίτευση. Παρακαλώ να μας μοιραστεί τώρα για να μπορούμε να τοποθετηθούμε και εμείς. Θα τοποθετηθεί ο περιφερειάρχης ως επικεφαλής της παράταξης και στο τέλος θα το δώστε. Σας παρακαλώ κύριε Παρακαλώ. Κύριε Χατζίδη έχετε το λόγο. Κύριε Χατζίδη έχετε το λόγο. Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Θα είμαι πολύ σύντομος. Όντως θεωρώ ότι κανένας από εμάς δεν θα ήθελε να χρησιμοποιηθεί στη γειτοναχώρα η λέξη και ορολογία Μακεδονία. Θα μπορούσαμε αν θέλεμε όντως πραγματικά να προτείνουμε με βάση σε όλα αυτά τα δομένα που ακούμε να επανέλθουμε στην ονομασία που είχανε πριν τον πόλεμο σαν προτεκτοράτο του Βαρδάρη. Σίγουρα τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε μετά από τόσες ελληνικές κυβερνήσεις που μας φέραν σε αυτό εδώ τη συγκεκριμένη κατάσταση που βρισκόμαστε θεωρούμε τη συγκεκριμένη συμφωνία, τουλάχιστον το κείμενο της συμφωνίας γιατί ακόμα έχει πολύ δρόμο για να υπογραφεί πολύ καλύτερο από όλες τις άλλες συμφωνίες που είχαμε μέχρι σήμερα. Την εισήγηση και το ψήφισμα, είμαι όντως περίεργος να δω πώς θα γίνει αυτός ο αλληλεοσεβασμός και η καλή γειτονία όταν σε συγκεκριμένη χρονική στιγμή που βρισκόμαστε έρχεται μια κυβέρνηση να λύσει ένα πρόβλημα με τον Βορρά είτε ο καθένας με την κρίση του θα δικαιολογήσει και θα δούμε και στη συνέχεια κατά πόσο είναι σεβαστή ή σωστή ή δίκαια ή λάθος και εγώ θεωρώ ότι δεν θέλω το επαναλαμβάνω το όνομα Μακεδονία αλλά τη συγκεκριμένη επαναλαμβάνω χρονική στιγμή με τους κειδίνους που έχουμε εξανατολάς η έννοια της καλής γειτονίας θα μπορεί μόνο να κλείσει με μια έστω την συγκεκριμένη συμφωνία και εγώ θεωρώ σε πολλά σημεία ότι δεν είναι σωστή αλλά καλώς ή κακώς είναι μια συμφωνία το γεγονός ότι η συμφωνία θα υπογραφεί τουλάχιστο το κείμενο στις πρέσπες είναι καλώς ή κακώς όντως μια αναγνώριση για την περιοχή μας μένει και η ευέλια της συγκεκριμένης περιοχής το ότι έχει γίνει που έχει γίνει η συμφωνία κλείνοντας θα ήθελα να πω ότι όντως είμαστε σε δύσκολη θέση τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να αποφασίσουμε τουλάχιστον προσωπικά εγώ σαν περιφερειακό σύμβουλος αλλά ένα ζήτημα τόσο κέρωτη συγκεκριμένη χρονική στιγμή θέλω να πιστεύω ότι θα έχουμε το έσιο τέλος που θα χρειαστεί. Ευχαριστώ κύριε Χατζιδί. Κυρία Ζεπηλιάδου. Για 5 λεπτά κυρία Ζεπηλιάδου. Κύριε Πρόευρε, αγαπητοί συνάδελφοι, κύριοι δήμαρχοι, αγαπητοί φίλοι το γεγονός ότι γίνεται ένα περιφερειακό συμβούλιο με την απόλυτη πίεση της αντιπολίτευσης με μάζευμα δηλαδή υπογραφών δεν είναι πρωτόγνωρος αυτό το περιφερειακό συμβούλιο. Με υπογραφές συζητήσαμε για τα νοσοκομεία, με υπογραφές συζητήσαμε για τα προβλήματα τα μεγάλα, για τα διώδια, για τους πρόσφυγες, για το ξεπούλημα της ΔΕΙ. Ό,τι ο κ. Καρυπίδης θεωρούσε ότι βλάπτει την κυβέρνηση δεν το έφερνε στον περιφερειακό συμβούλιο. Το ότι όμως θα έφθανε στο σημείο να μη φέρει στο περιφερειακό συμβούλιο ένα θέμα εθνικής σημασίας που αφορά κέραια μια περιφέρεια που λέγεται Δυτική Μακεδονία, δεν το περιμέναμε. Και αγαπητοί συνάδελφοι, αφού τόσο πολύ θέλατε και σας ρωτώ, ειλικρινά, αφού τόσο πολύ και δεν είναι εδώ ο κ. Χρυστοφορίδης, θέλατε να διατρανώσετε τη βούλησή σας ότι η Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Και αφού όπως είπε ο κ. Χρυστοφορίδης αυτό του έβγαινε από την καρδιά του. Γιατί από τις 30 Μαρτίου που έγινε εκείνο το περιφερειακό συμβούλιο που έλειπε ο περιφερειάρχης, δύο εβδομάδες δεν του είπατε ρε περιφερειάρχη, το θέμα κινδυνεύει να κλείσει. Τριάντα Μαΐου. Τριάντα Μαΐου, ναι, συγγνώμη, σε δυο εβδομάδες είπα το χρόνο. Και φτάσαμε 13 Ιουνίου για να γίνει το συλλαλυτήριο. Και δεν μπορούσε μέσα σε αυτό το διάστημα των 13 ημερών να γίνει ένα περιφερειακό συμβούλιο, αφού είχατε τόση αγωνία. Τουλάχιστον μεταξύ μας έχουμε ειλικρίνεια από εδώ και πέρα. Και αν δεν το συζητούσαμε τώρα τι θα γινόταν, την Κυριακή υπογράφεται συμφωνία. Δηλαδή αυτό θέλατε. Πρώτα να υπογραφεί και μετά να συζητήσουμε τι. Να λέμε πόσο Μακεδόνες είμαστε και πόσο αγαπάμε τον τόπο μας. Αυτό δεν το περιμέναμε, πραγματικά το περιμέναμε. Έχουμε μαλώσει για πάρα πολλά πράγματα εδώ μέσα, αλλά αυτό δεν το περιμέναμε. Αυτό το θέμα θα ομονοούσαμε και έχω την ελπίδα ότι μέχρι το τέλος θα το κάνουμε. Και το μάζεμα των δικών μας υπογραφών, αυτή τη θεσμική τροπή θέλει να μαζεύσει. Ότι αυτό το περιφερειακό συμβούλιο ναι μαζεύτηκε και πήρε μία απόφαση για τη Μακεδονία. Και τουλάχιστον να μην την κουβαλάμε εμείς επάνω μας, με όποιο ψήφισμα κατεβάζουμε και όποιοι θα το ψηφίσουν και όποιοι θέλουν να μην το ψηφίσουν. Η τοποθέτησή μου έχει τρία σημεία. Το ένα έχει να κάνει με τη διαδικασία που ακολούθησε η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός και τα επιχειρήματα που ακούστηκαν πολύ σύντομα. Το δεύτερο έχει να κάνει με την ουσία της συμφωνίας και τις γκρίζες ζώνες που εμείς πιστεύουμε ότι αυτή περιέχει και που είναι ευλαπτικές για τη χώρα και την περιφέρεια. Και το τρίτο είναι να μιλήσουμε για τη στάση της περιφερειακής αρχής και ότι αυτό σημαίνει και το τι οφείλουμε να κάνουμε από εδώ και πέρα. Ως προς τη διαδικασία, πιστεύουμε ότι έγινε μια εγκληματική διαδικασία από τη πλευρά της κυβέρνησης. Ο πρωθυπουργός οδήγησε τη χώρα σε εθνικό διχασμό. Από αύριο όλοι θα είμαστε οι μακιατονομάχοι και οι μακιαδονόφιλοι. Ενώ θα έπρεπε να συζητήσει με τα κόμματα του δημοκρατικού τόξου να αποφασίσουν μια εθνική γραμμή πριν πάει στη διαδικασία της διαπραγμάτευσης, να βάλουν τις κόκκινες γραμμές, τις όποιες κοινές και με αυτό να πάνε και να ξέρουμε ότι ως έθνος πολεμάμε για μια γραμμή. Ανταυτού, πήγε και είμαστε σε μια συμφωνία, την έφερε έτοιμη και τώρα εδώ γίνεται το έλα να δεις. Και μας την έφερε και στη Δυτική Μακεδονία. Κοιτάξτε να δείτε. Οι Μέρκελ και οι Αμερικάνοι είναι σαφές ότι ήθελαν να επιτύγουν τα σύνορα του Νάτου και της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και αυτό ο στόχος είναι θετικός. Έτσι έπρεπε να γίνει. Το γεγονός όμως, ότι αυτή η γεωστρατηγική ανάγκη, που είχαν οι δυτικοί σύμμαχοί μας, δεν αξιοποιήθηκε από την ελληνική κυβέρνηση προς όφελός μας, αλλά ικανοποιήθηκαν όλες οι απαιτήσεις των σκοπιανών γειτόνων μας, είναι απαραόδεκτο. Και αυτό το καταδικάζουμε. Για να γίνει αυτό το πράγμα, χρησιμοποιήσε ο πρωθυπουργός και ο υπουργός εξωτερικών τρία επιχειρήματα. Τρία ήταν τα βασικά επιχειρήματα. Το πρώτο ήταν τα λάθη του παρελθόντος. Έκαναν και οι προηγούμενοι λάθη, το είπε πριν και ο κ. Χατσίδης. Ναι έκαναν, πολλά. Όμως, ό,τι και να έκαναν, έχουμε μια συμφωνία που κρατάει προσωρινή εδώ και 25 χρόνια, που λέει ότι αυτή η γειτονική χώρα ονομάζεται πρωυγουσλαβική δημοκρατία της Μακεδονίας. Αναφέρεται στο χθες, πριν δηλαδή ονομαζόταν Μακεδονία. Το πώς θα ονομαστεί μετά θα το δούμε, το άφηνε ανοιχτό. Και τι υπήρχε ακόμη στο τραπέζι, απ' το 2008 υπήρχε ένα βέτο. Που έλεγε ότι δεν θα πάμε σε καμιά συμφωνία, αν δεν λυθεί το θέμα του ονόματος και αν δεν λυθεί το θέμα του αλληλουργοτισμού του συντάγματος. Αυτά λοιπόν είναι δεδομένα και δεν υπογράφηκε καμιά συμφωνία, διότι δεν μπορούσε ο ονόματος να τα βρουν. Το ότι ακούστηκε η σύνθετη ονομασία, ακούστηκε. Δεν τόλμησε όμως κανένας να υπογράψει μια συμφωνία. Το πώς τώρα, απ' το ότι έκαναν λάθη οι προηγούμενοι και έχουν μία προσωρινή ονομασία, φτάσαμε να δώσουμε τα πάντα, είναι πραγματικά απορία σάξιο. Κανείς δεν είχε σκεφτεί μέχρι τώρα από τους προηγούμενους, αγαπητέ συνάδελφε, να χαρίσει εκτός από το σύνθετο όνομα, γιατί μόνο για τη συμφωνία, και τη γλώσσα και την εθνότητα. Το δεύτερο επιχείρημα, 140 χώρες αναγνώρισαν ήδη το όνομα Μακεδονία. Το γεγονός ότι 140 χώρες, στις διμερείς τους σχέσεις, αναγνώρισαν το όνομα Μακεδονία, δεν σημαίνει ότι το αναγνώρισε ο ιέ. Στους διεθνείς οργανισμούς και στα φόρουμ, τα διεθνεί, το όνομα που χρησιμοπούσαν ήταν Φύρο. Και στάνουμε πολύ περήφανοι, που σαν γραμματέας πήγαιναν σε συναντήσεις και απαιτούσαν να μπει το όνομα Φύρο. Αυτή την περηφάνεια μου τη στερούνε πλέον, και στερούνε από κάθε Δυτικό Μακεδόνα. Και ήμασταν εμείς η Δυτική Μακεδονία και αυτή ήταν η Φύρο. Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ. Η γλώσσα... Όχι, κύριε Πρόεδρο, συγχωρείτε. Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ. Η γλώσσα είχε δοθεί, λέει, ήδη από το 1977, από όπως δεν το είπε ο κύριος Κατσίδης. Το απάντησε ο κύριος Μπαμπινιώτης άριστα. Είπε ότι αυτό δεν αφορούσε τη γλώσσα με την έννοια ότι είναι η μακεδονική γλώσσα. Μάλιστα, είπαμε ότι είναι μια σλαβική γλώσσα. Και το περίεργο, ξέρετε ποιο είναι, ότι ενώ δίνει η κυβέρνηση στο όνομα μακεδονική στην γειτονική χώρα των σκοπίων, τη σλαβική γλώσσα, θα υπάρχει σημείο στη συμφωνία που ακούστε τι θα λέει. Οι δύο πλευρές συνομολογούν τα ότι είναι, όπως πράγματι είναι, σλαβική γλώσσα και γιατί συμφωνούμε να λέγεται μακεδονική. Όνομα που παραπέμπει ρητά στην ελληνική γλώσσα της Μακεδονίας. Δηλαδή συνομολογούν ότι αυτό παραπέμπει στην ελληνική γλώσσα, ενώ είναι σλαβική, τη λέμε μακεδονική. Βγάλτε άκρη εσείς. Αυτός είναι σφετερισμός, όπως κοιτάξτε, αυτό λέγεται σφετερισμός της ιστορίας και κυρίως ότι υπάρχει ένα προσπαθεί με τον ζόρι κυβέρνηση να δώσει εθνική ταυτότητα σε ένα κρατήδιο δίνοντάς της και γλώσσα με το όνομα Μακεδονία. Το γεωγραφικό επιχείρημα, ότι εκεί κάποτε ήταν, η έκταση αυτή γεωγραφικά ήταν η Μακεδονία. Και εδώ γίνεται ένα τεράστιο λάθος. Η Μακεδονία, αγαπητοί φίλοι, δεν είναι γεωγραφικός όρος. Τα σύνορα και οι γεωγραφικοί όροι καθορίζονται όντως με κρατικές συμφωνίες και συνθήκες. Όμως η Μακεδονία είναι ένας ιστορικός όρος. Ο όρος Μακεδονία παραπέμπει σε μια ιστορία τριών χιλιάδων χρόνων. Και στην ουσία είναι η αρχαίγονη ιστορία της Ελλάδας. Από εδώ, από την άνομα Μακεδονία, ξεκίνησαν και έγιναν οι Αιγείς και έκαναν μέχρι τον Όλυμπο, και οι Δωροίς και έκαναν μέχρι την Πελοπόννησο, και έτσι δημιουργήθηκε η Ελλάδα. Γι' αυτό επιμένουν οι Σκοπιανοί εγγειτονές μας στο όνομα Μακεδονία. Γιατί παραπέμπει σε αυτή την επέκταση του ελλαδικού χώρου. Εκεί είναι ο αλλητρωτισμός αυτής της προσπάθειας. Είναι καταγεγραμμένο ότι πέντε ώρες μετά, έφτασαν και το είπε νομίζω και ο κ. Δακής, ισλάβοι σε αυτή την περιοχή. Εμείς, λοιπόν, χωρούμε την ιστορία μας με αυτή την ιστορία, με αυτή τη συμφωνία. Ολοκληρώστε, σας παρακαλώ, έχετε ένα λεπτό να συμπλώσετε δέκα λεπτά. Και έχουμε στη συμφωνία. Σας παρακαλώ. Το πρώτο είναι ότι ο πρωθυπουργός είπε, κερδίσαμε την ιστορία μας. Πραγματικά δεν υπάρχει πιο ανιστόρητη φράση από αυτήν. Η ιστορία μας ανήκει. Δεν την πήραμε πίσω. Κανείς δεν μπορεί να μας την πάρει. Είναι δική μας. Και λυπάμαι πάρα πολύ που ο πρωθυπουργός της Ελλάδας εκστόμησε τέτοια φράση. Και δημιούργησε μια εθνότητα δίπλα στα σύνορά μας. Και φυσικά το πιο γελοίο είναι ότι λέει, ναι, τους λέμε Μακεδόνες, αλλά άλλο οι αρχαίοι Μακεδόνες και άλλο αυτοί. Τέτοια πράγματα γράφει μέσα σε αυτήν τη συμφωνία που ο κ. Χατζίδης είπε ότι είναι πολύ καλή. Και οι γκρίζες ζώνες πολύ γρήγορα, γιατί έχουμε και θέμα με τον χρόνο. Με αυτήν τη συμφωνία που υπογράφεται ένα ιδεολόγημα 90 χρόνων, που ξεκίνησε από τα γειτονικά μας σκόπια και βασίζεται στην έννοια της διαμελησμένης πατρίδας, της Μακεδονίας, που κάποτε πρέπει να ενωθεί, έρχεται και παίρνει σήμερα υπόσταση με το όνομα, τη γλώσσα και την εθνότητα. Εφ' εξής θα υπάρχει η βόρεια Μακεδονία που θα θέλει να ενωθεί με τη νότια Μακεδονία. Και εμείς θα είμαστε οι κάτοικοι μιας διαμελησμένης χώρας. Δεν είναι αυτό ο αλλητρωτισμός τότε τι είναι. Και αυτή είναι η μεγαλύτερη γκρίζα ζώνη. Η δεύτερη γκρίζα ζώνη είναι το θέμα του ίδιου το Συντάγματος. Αυτά που αναφέρονται στο Σύνταγμα είναι... Δεν θέλω να διαβάσω, δεν έχω το χρόνο να διαβάσω τα άρθρα. Η Συμφωνία δεν τα αναφέρει ρητά. Και το τρίτο και πιο ύπουλο είναι ο δικός χάρτης που έχει συμφωνηθεί. Η ελληνική κυβέρνηση αμέσως μετά την υπογραφή της Συμφωνίας θα στείλει το αίτημά της για να ξεκινήσει η ενταξιακή διαδικασία 11 Ιουλίου στη Σύνοδο του Νάτου. Ξεκινάει η ενταξιακή διαδικασία χωρίς να έχει προηγηθεί η άρση, η ρητή άρση, άρθρων του Συντάγματος των Σκοπίων, που μιλάει ότι πρέπει να ελευθερωθούν οι γειτονικοί λαοί, οι οποίοι είναι Μακεδόνες. Και τι ακόμη αυτό θα γίνει με επιστολή της ελληνικής κυβέρνησης, είπε ο πρωθυπουργός στο διάγγελμά του. Και η ενταξιακή διαδικασία ξεκινάει στη Σύνοδο του Νάτου αυτή. Άρα λοιπόν, εμείς τι θα γίνει σε λίγα χρόνια από τώρα, όταν όλο αυτό θα έχει ξεχαστεί, ήδη ο κ. Ιβανόφ ξεκίνησε και λέει ότι εμείς δεν δοχόμαστε την αλλαγή του Συντάγματος. Θα κάνουν και δημοψήφισμα που θα βγει αρνητικό. Και η Σκοπιανή για τον εμάς θα πάει σε μια διαδικασία που θα λένε, εμείς στέλνουμε αλλά δεν μπορούμε. Και ενώ θα πάει για άλλα 20 χρόνια όπως προσωρινήνει και η ονομοσία αυτή, αλλά πλέον θα είναι σε βάρος μας. Στην οικονομία μας υπάρχει μια τεράστια γκρίζα ζώνη, που έχει να κάνει με τις εμπορικές ονομασίες. Από εδώ και πέρα, αγαπητοί φίλοι, ό,τι βγάζει αυτή η περιφέρεια δεν θα μπορεί να λέει ότι είναι προϊόν της Δυτικής Μακεδονίας. Το κρασί θέλετε, το μέλι θέλετε, ό,τι θέλετε. Θα υπάρχει μια επιτροπή. Θα πηγαίνουν τα νόματα με τον όρο Μακεδονία για να αποφασίζει η Επιτροπή αν μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Ευχαριστούμε πολύ κυρία Ζεπελιάδου. Σας παρακαλώ έχετε 12 λεπτά. Μια φορά σεβαστείτε το χρόνο και τη διαδικασία. Μια φορά. Σας παρακαλώ πολύ. Σε ένα λεπτό θα σας διακόψω. Ολοκληρώστε. Σας παρακαλώ έχετε 12 λεπτά. Σε ένα λεπτό τελειώστε θα σας αφαιρέσω το λόγο. Και πάμε στη στάση της περιφερειακής αρχής και κλείνω με αυτό. Ο κύριος περιφερειάρχης στη Φλόρινα πριν λίγες μέρες, όταν υποτίθεται πήγε για το ΕΣΠΑ αλλά στην ουσία πήγε μάλλον ως προσπαγανδιστής της κυβέρνησης, ανέφερε για την ιστορική στιγμή της Φλόρινας. Ότι πλέον μπαίνει σε ένα ιστορικό, σε μια ιστορική στιγμή όπου πρέπει και θα διαβάσω, καλό λέτε στους συναδέλφους της αυτοδιοίκησης και όλους τους πολίτες και φορείς να ξεφύγουμε από τα φοβικά μας σύνδρομα. Η χώρα που δίδαξε δημοκρατία, η χώρα που δεν ύψωνε ποτέ τείχη αλλά με την αξιοσύνη της γκρέμιζε τείχη να ύψωσει όλα αυτά τα ιδανικά και αυτή την δυνατότητα στα Βαλκάνια. Μίλησε λοιπόν για τα Βαλκάνια και για τα τείχη που πρέπει να πέσουνε και ότι κάποιοι πρέπει να μιλήσουν με ειλικρίνεια. Και εγώ θέλω να ρωτήσω τον Περιφεριάρχη πότε έλεγε αλήθεια. Ωραία, ωραία, ωραία, ωραία. Κύριε Γέρο, κύριε Γέρο, σας παρακαλώ. Ωραία. Ολοκληρώστε, κυρία Τσεμπηλιάδου, ολοκληρώστε σε 10 δευτερόλεπτα σας παρακαλώ. Πότε έλεγε την αλήθεια. Στο ψήφισμα των δύο άρθρων όπου έλεγε ότι δεν δεχόμαστε τον όρο Μακεδονία και ήταν η πρώτη φαράγραφος ή στο ότι συμφωνούμε με την διαπραγμάτευση του κυρίου Κοτζιά. Πότε έλεγε την αλήθεια λοιπόν. Στο 2014 όπως ανέφερε ο στενότερος συνεργάτης του Περιφεριάρχη από μια πολύ σημαντική ανάρτηση που έκανε για μια συζήτηση που έγινε σε υψηλό επίπεδο με τον επίτροπο τον κύριο Χαν και θα παρακαλούσα κύριε Πρόεδρε επειδή θέλουμε να κάνουμε κάτι να δοθεί ο λόγος. Θα σας παρακαλώ έχετε 15 λεπτά. Καταγράστε το λόγο. Θέλω να ρωτήσω. Σας παρακαλώ. Τότε έλεγε την αλήθεια. Τότε που απάντησε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Ίστο ότι σε αυτά που θα πούμε σήμερα εδώ που ελπίζω να είναι τα ίδια. Ωραία. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε κυρία Ζεμπελιάδου. Σας παρακαλώ καθίστε. Παρακαλώ. Σας παρακαλώ κυρία Ζεμπελιάδου μιλάτε 15 λεπτά έχετε καταγραστή το χρόνο των συναδέλφων και θα πρέπει κάποτε να σας διακρίνει η ευγένεια να τελειώνετε στο χρόνο που σας δίνει το Προεδρείο. Σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ. Καθίστε έχω κλείσει τα μικρόφωνα. Μην γράφετε σας παρακαλώ. Κλείστε σας παρακαλώ τα μικρόφωνα. Καθίστε κυρία Ζεμπελιάδου. Κυρία Ζεμπελιάδου. Κύριε Πρόεδρε έχετε 15 λεπτά ακριβώς. Ξέρετε πόσο χρόνο. Βεβαίως. Βεβαίως. Και μην καταγράσετε. Σας παρακαλώ κύριε Περιφεριάρχα. Σας παρακαλώ. Έχετε με ανοχή το Προεδρείο ένα λεπτό. Σας παρακαλώ. Κύριε Πρόεδρε σας παρακαλώ. Κύριε Περιφεριάρχα αφήστε με να διευθύνω τη συζήτηση. Πόσο χρόνος χρειάζεται. 1 λεπτό έχετε κυρία Ζεμπελιάδου. Αυστηρά 1 λεπτό. Λοιπόν, είμαστε εδώ για να πάρουμε μία απόφαση. Αυτό που θα ήθελα να πω είναι ότι ο Πρωθυπουργός δεν έχει την πολιτική νομιμοποίηση για να υπογράψει αυτή τη συμφωνία αν δεν πάει στη Βουλή. Και δεν έχει αυτή την νομιμοποίηση αν δεν αποφασίσει ο ελληνικός λαός. Η χώρα πρέπει να αποφασίσει με ένα δημοψήφισμα. Αν αυτό το δικαίωμα έχουν οι διπλανοί μας γείτονες, η χώρα που γέννησε τη δημοκρατία δεν είναι δυνατόν να μην μπορεί να εκφραστεί δημοκρατικά για αυτό το θέμα. Άρα λοιπόν ζητούμε από την κυβέρνηση να σεβαστεί τη θέληση του ελληνικού λαού με ένα δημοψήφισμα. Και όσον αφορά τις προτάσεις μας για τη συμφωνία αυτή, που βέβαια ακούστηκαν ήδη από τον κ. Δακί, εμείς θα θέλαμε να καταδικαστεί προφανώς αυτή η συμφωνία, να ζητήσουμε να μην υπογραφεί, τουλάχιστον πριν γίνει δημοψήφισμα και πριν υπάρξει η εξουσιοδότηση από τη Βουλή, να μην υποστούμε την προσβολή της υπογραφής αυτής της σύμβασης της συμφωνίας στην περιφέρειά μας εφόσον προχωρήσει και να μην καταγραφεί στην ιστορία όσοι συνθήκη των πρεσπών και τρίτον να μην νομιμοποιήσει κανείς από τους θεσμικούς παράγοντες της περιφέρειας, περιφερειακούς συμβούλους, δημάρχους και φορείς, αλλά και πολίτες με την παρουσία του, και φυσικά ο περιφεριάρχης, με την παρουσία του τη διαδικασία της υπογραφής. Σας ευχαριστώ. Ο κύριος Βήτας. Καλά σκεφτόμουν ότι θα ήθελα να τοποθετηθώ, αφού πρώτα διαβάσω το ψήφισμα που θα καταθέσει η πολίτες, αλλά δεν νομίζω ότι έχει ιδιαίτερη σημασία, καθώς το ξανασκέφτομαι, γιατί ήδη και από αυτά που ακούστηκαν, ζούμε κανονικά του θέατρου του παραλόγου, δεν υπάρχει καμία συνοχή μεταξύ κομμάτων, παρατάξεων σε τοπικό επίπεδο για το τι λένε και τα λοιπά, παρασύρωνται όλοι από ένα γενικό κλίμα που δεν ξέρω αν είναι πλειοψηφικό και δεν νομίζω να είναι πλειοψηφικό, γιατί συνήθως αυτοί που φωνάζουν, εν πάση περιπτώσει, μπορεί να κάνουν πιο αισθητή στη δεδομένη στιγμή την παρουσία τους από αυτούς που δεν λένε κάτι, αλλά η αλήθεια είναι ότι παρασύρθηκαν όλες τις τοποθετήσεις. Και το θέμα είναι ότι το πολιτικό προσωπικό, είτε σε κεντρικό είτε σε τοπικό επίπεδο, υποτίθεται ότι και με τη στάση του πρέπει να διαπαιδαγωγεί, όσο γίνεται τον κόσμο, γιατί υποτίθεται, λέτε όλοι, για να εμπεδώσουμε κλίμα φιλίας, ηρήνης, συνεργασίας μεταξύ δύο λαών κλπ. Να σας πω κάτι. Όλα αυτά που λέτε είναι κυριολεκτικά για πέταμα. Με αυτά που συμπληρώνεται μετά στις τοποθετήσεις σας. Γιατί υπάρχει, κατά τη γνώμη μου, ανερχόμενος εθνικισμός. Και πατριδοκαπηλία και τα λοιπά και τα λοιπά. Και ο πατριωτισμός βέβαια για τον καθένα, διαφωνώντας και σε αυτό το κομμάτι της εισηγήσης, δεν είναι το ίδιο πράγμα. Γιατί για άλλους εγκληματίες πατριωτισμός είναι να καλούν τις ένοπλες δυνάμεις να κάνουν πραξικόπημα, για άλλους πατριωτισμός είναι να εμπλέκουν τη χώρα μας σε επικίνδυνα σχέδια, που πολλές φορές μπορεί να πάρουν πολεμική μορφή, για άλλους πατριωτισμός μπορεί να ψηφίζουν αυτά τα μέτρα που υποτάσσουν σε διάρκεια τον ελληνικό λαό στη φτώχεια και τα λοιπά. Άρα η έκφραση πατριωτισμού δεν υπάρχει. Ο εθνικισμός όμως και η πατριδοκαπηλία είναι μόνο θέμα της δολοφονικής οργάνωσης της Χρυσής Αυγής. Γιατί τώρα έχουμε μια συμπολίτευση που το μισό κομμάτι τρέχει στα συλλαλτήρια στα οποία κεντρικό σύνθημα είναι η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Το έχουμε αναπτύξει αυτό. Να μην επεκτάθω τώρα για να τρώω το δικό μου χρόνο. Το τι σημαίνει η Μακεδονία είναι μία και μόνο ελληνική γιατί λέμε για τον αλλητροντισμό των σκοπιών και εδώ στην Ελλάδα δεν υπάρχει τίποτα. Όλα καλά. Η συμπολίτευση λέει και οι αντιπολίτευσες. Το κράτος εδώ το δικό μας και το κρατίδιο από απέναντι. Σήμερα ακούσαμε και από την κυβερνητική παράταξη για το προτεκτοράτο της Βαρντάσκ. Προτεκτοράτο. Μπορεί να στηθεί συνεργασία με τέτοιες λογικές κράτος και κρατίδιο και η Μακεδονία είναι μόνο μία και ελληνική. Ή τώρα να ακούσουμε ότι ο ελληναδικός χώρος στο σημερινό, στο σημερινό ελληνικό κράτος διαμορφώθηκε από τους Δωριείς και από τον Μέγα Αλέξανδρο και τα λοιπά. Δηλαδή δεν πέρασε τίποτα άλλο στην ιστορία. Δεν πέρασε καμιά συνθήκη του Βουκορεστίου που να ορίζει τα σύνορα. Εκτός αν λέτε μερικοί να αλλάξουμε τα σύνορα. Και πάμε και παραπέρα. Η εθνική γραμμή που λένε όλα τα κόμματα τα αστικά. Τώρα ενώ τα λέτε στα λόγια πραγματικά, δηλαδή το πιστεύετε, εσείς στις συμπολίτευσεις που τα κόμματα που στηρίζετε λένε για γεωγραφικό προσδιορισμό και τρέχεται στιγμή, στα συλλαλτήρια του Μακεδονία είναι μία και ελληνική. Η άλλη της αντιπολίτευσης και ο ίδιος ο πρόεδρος της αξιωματικής αντιπολίτευσης που πριν τα συλλαλτήρια λέγε για σύνθετη ονομασία και τώρα δεν λένε τίποτα για το πώς πρέπει να είναι μια ονομασία. Και θέλετε τώρα ξαφνικά, δηλαδή όλα αυτά, ας πούμε, για χάρη, τι. Ψηφοχώρον, εσείς που μιλάτε όλοι για εθνικές γραμμές, προσφέρεται δηλαδή τώρα αυτή τη στιγμή κάτι στο λεγόμενο εθνικό συμφέρον. Η Συμφωνία έχει προβλήματα, θα πω. Αλλά το βασικό είναι, κατά τη γνώμη μας, αυτό που φαίνεται, αυτό που φέρνει σαν αποτύπωμα η Συμφωνία του για το τι γίνεται, για το ποιος ενδιαφέρεται, για το ποιος έχει συμφέρον να ολοκληρωθεί πολύ γρήγορα η Συμφωνία και νομίζω είναι ευνόητο από όλους. Και ήταν ευνόητο από την πρώτη στιγμή από τις απανοτές δηλώσεις όλων των εμπλεκομένων στη διεθνής κακέρα. Ποιοι συνεχάρησαν την κυβέρνηση. Είτε λέγεται Γενικός Γραμμάτεας του ΝΑΤΟ, είτε λέγονται Πρωθυπουργοί Κυβερνήσους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, είτε λέγονται Στέιντι Πάρντον και τα λοιπά. Αυτοί χειροκρότησαν κατευθείαν την κυβέρνηση. Γιατί αυτό είναι το θέμα το πως θα ενισχυθεί εδώ πέρα η ολοκλήρωση από ποιους. Από αυτούς που διέλυσαν τα Βαλκάνια. Και δεν είναι ιστορίες του προηγούμενου αιώνα. Είναι ιστορίες που είναι 20 χρόνια. Αν η ενδιάμεση συμφωνία που κάποιοι θέλουν είναι να ισχύει για πάντα, λες και λύνει όλα τα προβλήματα η ενδιάμεση συμφωνία του 95, ήταν πριν τόσα χρόνια, είναι κοντύτερα ο διαμέλησμος των Βαλκανιών από το ΝΑΤΟ και από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Και πως είναι εγγυητές αυτοί με αυτό το σύστημα που καθιέρωσαν στα Βαλκάνια. Γιατί δεν υπάρχει μόνο το γειτονικό κράτος, υπάρχει και το Μαρβουροβούνιο, υπάρχει και η Βοσνιαρισταγωβίνη, υπάρχει και το Κοσιφοπέδιο. Τι είναι όλα αυτά, ανεξάρτητα κράτη τα οποία να μπουν και στους διεθνείς οργανισμούς, κατά κύριο λόγο στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο ΝΑΤΟ, και τι από αυτούς που τους δολοφόνησαν και τους διαμέλησαν και υποκίνησαν όλους τους μειονωτικούς, τα μειονωτικά ζητήματα τα οποία πολλές φορές μπορεί να είναι και υπαρκτά και άλλες φορές μπορεί να είναι και ανύπαρκτα. Όσον αφορά καθεαυτό τη συμφωνία, υπάρχει γεωγραφικός προσδιορισμός που είναι έργα όμως. Αλλά δεν υπάρχει αντιστοίχηση της εθνότητας, όπως περιγράφεται στην συμφωνία, με αυτόν τον προσδιορισμό. Και δεν είναι μόνο το πρόβλημα ότι μπορεί να πατάει σε έναν αλλητρωτισμό, που δεν είναι τώρα τη στιγμή να συζητήσουμε, αν είναι επικίνδυνος ο συγκεκριμένος αλλητρωτισμός, γιατί είχα πει και την προηγούμενη φορά, ότι από μόνο του το γειτονικό κράτος κάτι να κάνει δεν μπορεί. Αλλά είναι ακριβώς αυτό που είπα πριν, ότι οι μεγάλες δυνάμεις πώς μπορεί να αξιοποιήσουν οι ζητήματα. Πέρα λοιπόν από αυτό που μπορεί να πατήσει κάποιος, είναι και ζήτημα για το ίδιο το γειτονικό κράτος. Και η ιδιοσυστασία του γειτονικού κράτους δεν έχει μία αμυγή εθνική ομάδα, υπάρχει μια μεγάλη αλβανική μειονότητα. Και άρα μπορεί να είναι πρόβλημα όσον αφορά αυτό το κομμάτι. Και είναι πρόβλημα άρα της συμφωνίας στο κομμάτι που λέει «Μαρσεντονιαν κάθετο citizen of the tade του Μακεδονία». Θα μπορούσε να μην υπάρχει το Μαρσεντονιαν. Και ζητήματα που έχουν σε σχέση με αυτά μια αξία, τώρα για τα υπόλοιπα και για τη μακεδονική γλώσσα κτλ. Και εκεί υπάρχει το προσδιορισμό ότι είναι νότια σλαβική γλώσσα κτλ. Αλλά από εκεί και πέρα σχολιάζοντας και τις δηλώσεις, εκατέρωθεν. Ας μην μπούμε σε αυτό το παιχνίδι. Γιατί και ήδη η συζήτηση στη Βουλή που διεξάγεται είναι αρκετά πλούσια για ευθύνες από εδώ και από εκεί. Και τα είπαμε και την προηγούμενη φορά. Για το πώς ήταν διαχρονικά η ευθύνη από το 1944 και μετά όλων των ελληνικών κυβερνήσεων. Και το 1977 αυτό που αναφέρετε στον ΟΗΕ δεν είναι έτσι όπως τα λέει ο Μπαμπινιώτης, δεν το δικαιώνουνε. Τουλάχιστον σε αυτό το κομμάτι τα γεγονότα και βεβαίως διαχρονικά οι ευθύνες όλων των κυβερνήσεων από το 90 και μετά. Αλλά κλείνοντας όλοι εσείς τώρα που πηγαίνετε είτε στα συλλαλυτήρια είτε δεν πηγαίνετε αλλά λέτε ότι θα προτιμούσατε το Μακεδονία να μην είναι. Από το 93 τα κόμματα που στηρίξατε διαχρονικά και πιστεύω να έχετε όταν πηγαίνετε στην κάλπη γνώση των θέσεων που πρεσβεύει κάθε κόμμα. Όλες οι θέσεις των κομμάτων ήταν για σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό. Άρα μην κοροϊδεύετε γενικά. Ευχαριστώ κύριε Βήτα. Να καλωσορίσω και τον δήμαρχο Εορδέας τον κύριο Ζαμανίδη. Κύριε Κουρκούτα, έχετε το λόγο, σας παρακαλώ, επειδή καταθέσετε και ένα ψήφισμα, θα σας παρακαλέσω κάποια στιγμή να το διαβάσετε. Και εκεί θα αναφερθώ, κύριε Πρόεδρε. Έχετε το λόγο. Ναι. Θα συμφωνήσω καταρχήνα και με τους προλαλλήσαντες κύριο Δακή και κυρία Ζεμπηλιάδου σε γενικές και ειδικές γραμμές. Όντως έτσι είναι και από άποψη ιστορικότητας. Και από εκεί και πέρα από άποψη μεθοδολογίας, αν θέλουμε. Στη δεδομένη περίπτωση η μόνη μου διαφωνία είναι όσον αφορά τον κύριο Δακή για την παρέτηση, γιατί πιστεύω ότι αν αυτή τη στιγμή υπάρξει μια παρέτηση, προσωπική εκτίμηση είναι αυτό, αν υπάρξει μια παρέτηση θα αφήσει ακέφαλοι σε πολύ κρίσιμη κατάσταση την περιφέρεια. Και από εκεί και πέρα θα αναπτυχθώ όσον αφορά σε ένα θέμα που είπε, ανέφερε και η κυρία Ζεμπηλιάδου για τις 140 χώρες. Έχουμε καμιά καούρα να αναγνωρίσουμε τη Μακεδονία επειδή την αναγνώρισαν ως Μακεδονία μάλλον τα Σκόπια επειδή την αναγνώρισαν 140 χώρες. Ας μείνουν με τις 140 χώρες και εμείς δεν τους αναγνωρίζουμε. Από μας ζητάνε όμως το όνομα, από κανέναν άλλο. Άκουσα κι εγώ ως πολίτης, ιδιώτης το διάγγελμα το οποίο διεγγέλθει ο πρωθυπουργός και την αμέσως επόμενη μέρα πρωί-πρωί μετέβην στην περιφέρεια και κατέθεσα μια πρόταση ψηφίσματος, το οποίο και θα σας αναγνώσω, δεν θα σας κουράσω περισσότερο. Προς Περιφερειάρχη Περιφέρειας Δυτικής Μαγεδονίας, κ. Θόδωρο Καρυπίδη και κοινοποίηση στον κ. Πρόεδρο του Περιφερικού Συμβουλίου, τον κ. Φώτιο Κηχαγιά. Κύριε Περιφερειάρχα, καταθέτω αρμοδίως το κάτω θυπροτεινόμενο ψήφισμα, το οποίο αφορά το διάγγελμα και τις διαυτού συνέδειες του πρωθυπουργού Αλεξίου Τσίπρα περί του ονόματος της γείτονος ομόρου χώρας. Εδώ τη διεγγελματική λύσης εντός παρεθέσεως το λύσης αναρμοδίως στο σκοπιανό ζήτημα στις διεξαγόμενες διαπραγματεύσεις και επίλυση επίσης εντός παρεθέσεως του θέματος της ονομοσίας των σκοπίων εις βάρος των εθνικών μας δικαίων. Καλούμε τον κ. Περιφερειάρχη και το σύνολο των Περιφερειακών Συμβούλων, παρατάξεων και συμβούλων, να υπερψηφίσουν το παρόν έκαστος εφαινός εκάστου καταδικάζοντες απεριφράστος το σχετικό αναφανέν διάγγελμα ως δεκεπάσαν ενέργειαν ή της αποτελεί πράξη νεσχά της προδοσίας, εθνικής μειοδοσίας και παραχώρησης εθνικών και κυριαρχικών δικαιωμάτων της πατρίδος, λαμβάνοντες θέση υπέρ των εθνικών δικαίων, στηρίζονται στη θέση ότι η Ελλάς δεν πρέπει να αποδεχτεί την ύπαρξη του όρου Μακεδονία με κανέναν τρόπο στην ονομασία του γειτονικού κράτους. Το δε Περιφερειακό Συμβούλιο της Δυτικής Μακεδονίας καθαδικάζει απερίφραστα, πάσαν ενέργειαν προς τούτο, θεωρών ταύτην ως ενέργεια εσχά της προδοσίας. Ακολουθεί δε το οκείμενο του ψηφίσματος, το οποίο κατά πρότασή μου είναι το εξής. Το Περιφερειακό Συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας λαμβών αφορμήν εκ του διαγγέλματος του Πρωθυπουργού της χώρας Αλέξη Τσίπρα καταδικάζει απερίφραστα, τίνδε την παραχώρηση του ιερού ονόματος της Μακεδονίας, έστω και εν συνθέσει, ήον της Βόρειας Μακεδονίας, ή άλλως πως και εν πάση περιπτώσει εν περιέχον εν συνθέσει το όνομα Μακεδονία. Δηλοποιεί η ίδια του παρόντος ότι θεωρεί τίνδε την ενέργεια ως δε και πας αν ήθελε αναφανή νομία, ως πράξην στρεφωμένη κατά κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδος, και κατά συνέπεια ως πράξης τελειωμένας εσχάτης προδοσίας, ο όλων όσων ήθελε εμπλακή ενεργώς εναυτή άμα δε και όσων, ενώ αρμόδιώντας, δεν έπραξαν αντιθετικώς και προς αποτροπήν ταύτης. Παρακαλώ, είναι επικεφαλής της παράταξης... Εντέλει δε άμα τον κύριον Περιφεριάρχη, εις υποβολήν Μιλητηρίου αναφοράς ενώπιον του αρμοδίου εις Αγγελέος, επί εσχάτη προδοσία, στρεφωμένη κατά της φυλτά της πατρίδος και εις βάρας των εθνικών μας δικαίων. Και τούτο δι έχοντο περιφερειακό συμβούλιο την εδραίαν πεποίθεσιν, ότι εκφράζει την βούλησιν του συνόλου των Ελλήνων, όχι μόνον των κατοίκων της Μακεδονίας αλλά και ολοκλήρου του ελληνικού έθνους και λαού. Ως Έλληνες δε πρόκειται πουδενή να αποδεχθόμεν την παραχώρησιν και χρήσιν το ιστορικό όνομα της Μακεδονίας στην ονομασία του κράτους των σκοπίων. Ως Μακεδόνες, άρα Έλληνες και μόνον, εσθόμεθα την τιμή και την ευθύνην, όπως μην επιτρέψουμε την εξαφάνιση κάτω από πολιτικές σκοπιμότητες της ιστορικής και πολιτικής μας κληρονομιάς, δεν μπορούμε να ανεχόμεθα διαμαρτύρετα το σφαιτερισμό της δικής μας ιστορικής και εθνικής ταυτότητας, εν ονόματι κάποιας πολιτικής σκοπιμότητας. Οι λαοί που αναζητούν κάποια εθνική ονομασία για να αυτοπροσδιοριστούν, δεν έχουν το δικαίωμα να το κάνουν σε βάρος άλλων λαών. Ζητάμε δε να δοθεί ο λόγος στον ελληνικό λαό για να αποφασίσει γι' αυτό το μίζων εθνικό θέμα με την υπέρτατη μορφή της άμεσης δημοκρατίας που είναι το δημοψήφισμα. Υπογράφω ως περιφερειακός σύμβουλος παρακαλώ να γίνει σημείωση και προς τούτο. Αναφέρω δε ότι όσον αφορά για την προδοσία της χώρας, αναφέρθηκα στο άρθρο 138 του Ποινικού Κόδικα, επιβολή της ακεραιότητας της χώρας, το οποίο είναι το θέλετε. Κύριε Κουρκούτα, σας παρακαλώ. Έχω την εντύπωσή ότι δεν έχω τελειώσει ακόμα, τελειώνω και από κει και πέρα μπορεί να πω κάθε τέτοιο τι θέλω. Σας παρακαλώ κύριε Αλεξανδρή. Κύριε Αλεξανδρή, σας παρακαλώ. Κύριε Αλεξανδρή, κύριε Αλεξανδρή! Και του Ποινικού Κόδικα και του Συντάγματος. Όταν έρχεται και μου βγάζει δημοψήφισμα, δημοψήφισμα για δυο ιδέες του Τόμψεν, δεν δικαιούται αυτή τη στιγμή να μιλάει μόνος του εκ μέρους του ελληνικού λαούς, χωρίς ανοίτη άλλο τάση δημοψήφισμα, όπως πολύ σωστά είπε η κυρία Ζημιλιάδου. Κύριε Κουργούτα, κύριε Κουργούτα, τελειώσατε. Ο κύριος Περιφερειάρχης έχει το λόγο. Ο κύριος Περιφερειάρχης έχει το λόγο. Κύριε Αλεξανδρή, ο κύριος Περιφερειάρχης έχει το λόγο. Σταματήστε. Κάποιοι δεν κατάλαβα πώς ακριβώς υπέγραψα. Κάποιοι δεν κατάλαβα πώς ακριβώς υπέγραψα. Κατά συνέπεια δεν με απασχολούν πράξεις ορισμένων ή άλλων πώς. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, λοιπόν, αναφέρω ότι αυτό που κατέθεσα και αυτό πιστεύω ότι πρέπει να γίνει. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Σας παρακαλώ. Θα το πάρεις στη ψιμοκορία αυτό το πράγμα. Υσυχωρεί. Γιατί παίρνετε το λόγο χωρίς να σας το δώσω. Θέλετε να σας αποβάλλω από την αδερφή σας. Περάστε έξω, σας παρακαλώ. Περάστε έξω, σας παρακαλώ να ερεμίστε ένα πεντάλεπτο και σα να γυρίστε. Περάστε, σας παρακαλώ, έξω. Περάστε, σας παρακαλώ, έξω. Σας παρακαλώ, περάστε έξω. Έχει γίνει κατεπανάληψη. Εποδίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό. Εποδίζεται σύμφωνα με τον κανονισμό. Την ομαλή διαδικασία της. Σας παρακαλώ. Περάστε, σας παρακαλώ, έξω. Σας παρακαλώ. Περάστε έξω. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Έχετε το λόγο. Μη ξαναπάρετε το λόγο αν δεν το ζητήσετε. Μη ξαναπάρετε το λόγο αν δεν το ζητήσετε. Εδώ δεν είναι χάφρα. Εδώ δεν είναι χάφρα. Εδώ ζητούμε το λόγο. Το λόγο, από το Προεδρείο. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Υπάρχουν οι παρατάξεις εδώ που μπορούν να πάρουν το λόγο. Πάτε, ηρεμήστε και ξαναγυρίστε σε 5-7. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Κάποια στιγμή θα μάθετε να σέβεστε τον κανονισμό λειτουργίας του Περιφερειακού Συμβουλίου. Σας παρακαλώ, περάστε. Ηρεμήστε και ξαναγυρίστε. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Μην γελιοποιείς το Περιφερειακό Συμβούλιο. Σας παρακαλώ. Κύριε Περιφερειάρχη, κύριε Κουρκούτα. Σας παρακαλώ πολύ. Σας παρακαλώ πολύ. Ζητήστε. Εντάξει, ηρεμία, ηρεμήστε. Σας παρακαλώ πολύ. Γελάτε, κύριε Κάτανα. Γελάτε. Να μην πω κάτι, κάποιο χαρακτηρισμό. Κύριε Περιφερειάρχη, έχετε το λόγο. Κύριε Πρόεδρε, σπανίως παρεμβαίνω, αφήνω να εξελθεί η συζήτηση, αλλά με αφρομή την εισήγηση του κυρίου Κουρκούτα, η οποία αφήθηκε να ολοκληρωθεί από μέρους σας, παρόλο που υπήρξαν ακριές εκφράσεις, δείχνει το δείγμα της δημοκρατίας που πρέπει να υπηρετούμε, διότι η δημοκρατία επιτρέπει να λέτε αυτά που λέτε, κύριε Κουρκούτα. Και με αφορμή λοιπόν αυτό, θα παρακαλέσω σύσσωμο, σύσσωμο το Περιφερειακό Συμβούλιο, να καταδικάσει αυτό που έγινε σήμερα στο Κοινοβούλιο, αλλά και ταυτόχρονα να καταδικάσει τις φωνές που ακούγονται και βλάπτουν τον πολιτιακό άρχον που είναι ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, όπου βάζουν σε περιπέτεια και το Σύνταγμα και το πολίτευμα. Γι' αυτό θα παρακαλέσω κύριε Πρόεδρε, το Περιφερειακό Συμβούλιο, αν θέλετε να το περιλάβουμε και στο ψήφισμα, ως δύο ακόμη ενότητες, ή αυτή τη στιγμή να καταγραφεί ότι το Περιφερειακό Συμβούλιο καταδικάζει αυτές τις συμπεριφορές. Κύριε Παναγιωτίδου, ο κύριος Περιφεριάρχης, κύριε Παναγιωτίδου, γιατί δεν ζητάτε το λόγο, γιατί δεν ζητάτε το λόγο. Σας παρακαλώ, κύριε Κουρκούτα, ζήτησε το λόγο ο Περιφερειάρχης. Με τον κανονισμό ξανά ζήτησε, γιατί επαρραινεύει και η κυρία Παναγιωτίδου. Ναι, κύριε Περιφερειάρχη. Κύριε Πρόεδρε, επαναλαμβάνω αυτό που είπα. Αντιλαμβάνουμε τις εκφράσεις κάποιων, έστω για λίγα λεπτά δημοσιότητας, δεν με ενοχλεί. Μα αρκεί όμως εδώ να υπηρετούμε και το θεσμό, αλλά πάνω από όλα τη δημοκρατία, έξω από πολιτικές αντιπαραθέσεις και σκοπιμότητες. Επιπροσωπικού, κύριε Κουρκούτα. Αν δεν είναι επιπροσωπικού, κύριε Κουρκούτα, σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ, κύριε Κουρκούτα. Έκανε, κυρίες συναδελφοί, σας παρακαλώ, κύριε Κουρκούτα. Σας παρακαλώ, σαν Πρόεδρος του Περιφερειακού Συμβουλίου, να ανακαλέσετε τους χαρακτηρισμούς και για εσχάτη προδοσία και αυτά που αναφέρεστε και στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Κύριε Πρόεδρε, αναφέροντας το άρθρο 138 του Ποινικού Κώδικα, ένα αυτό δεύτερον, όπως θα είδατε, γιατί είδα ότι κάποιοι δεν παρακολούθησαν ακριβώς, όπως θα είδατε, εγώ δεν κάνω αναφορά, ούτε επικρότησα ενέργειες, οι οποίες αφορούν για κατάληση του πολιτεύματος. Δεν μιλάω για το 134 επόμενο του Ποινικού Κώδικα, μιλάω για το συγκεκριμένο άρθρο 138. Τώρα, μιλάω για το εξής, κύριε Περιφερειαρχα, στην ακροτελευθεία παράγραφο της συγκεκριμένης πρότασης, αναφέρομαι σε δημοψήφισμα, τι σημαίνει αυτό, κατεμέ τουλάχιστον, σημαίνει ότι αν μήτι άλλο σέβομαι το ύψιστον του δημοκρατικού δικαιώματος. Διορθώστε με αν κάνω λάθος, το δέχομαι. Αλλά πιστεύω ότι, η προσωπική μου άποψη, ότι όταν μιλάς και αναφέρεσαι στο δικαίωμα του ελληνικού λαού, μιλάς για δημοψήφισμα. Γι' αυτό και το ανέγραψα μέσα, δεν το έγραψα τυχαία, καταλάβατε. Και εγώ σέβομαι τη δημοκρατία και σέβομαι τους θεσμούς και δεν μιλάω αυτή τη στιγμή ούτε για να πάρουμε οτιδήποτε, ούτε για να ανατρέψουμε οτιδήποτε, να καταδικήσουμε καμία ζωή, σε καμία περίπτωση. Εγώ δεν είπα τίποτα σε αυτή τη φάση. Παρακαλώ μετά την πρόταση του Περιφερειάρχη, να καταδικάσουμε αυτά που έγιναν στη Βουλή σήμερα και τα καταδίκες εσείς όμως ο πολιτικός κόσμος για τα έκτροπα του συγκεκριμένου βουλευτή, του Μπαρμπαρούση, πώς λέγοντανε, του κ. Μπαρμπαρούση. Ομόφωνα κ. Συνάδελφη, κ. Κουρκούτα. Καταδικάστηκε από τη Βουλή, καταδικάζεται κ. Β. και από το Περιφερειακό Συμβούλιο η συμπεριφορά. Κύριε Πρόεδρε επί της διαδικασίας μπορώ. Το θέμα μας είναι τι λέγεται στη Βουλή. Το θέμα μας εμάς είναι τι συζητείτε στη Βουλή. Λοιπόν, άρα με τη σύμφωνη γνώμη του Περιφερειακού Συμβουλίου, καταδικάζουμε τη συμπεριφορά του βουλευτή της χρυσής αυγής του κ. Μπαρμπαρούση. Εξάλλου, του πρώην. Έτσι. Λοιπόν, κ. Αδαμόπουλε, έχετε το λόγο. Κύριε Β, ο κ. Κουρκούτας μας τα μπέρδευσε για ένα λόγο. Δεν μίλησε σαν επικεφαλή της παράταξης, σαν Περιφερειακό Σύμβουλος μίλησε. Και βέβαια, θα ελεγχθεί άλλη φορά. Κύριε Αδαμόπουλε, έχετε το λόγο. Αυτό που πρέπει να μας βγει σαν είδηση, είναι ότι ο κ. Κουρκούτας συμφώνησε με τον κ. Δακί και με την κ. Ζημπηλιάδου. Αυτό πρέπει να μας βγει σαν είδηση. Κύριε Πρόεδρε, επιτρέπετε επί της διαδικασίας. Κύριε Πρόεδρε, ακούσαμε με σεβασμό... Κύριε Κεχαγιά, τώρα τι αφήσατε να πει ο κ. Κάντανας. Πούτε το άκουσα. Κύριε Αδαμόπουλε, έχετε το λόγο. Κύριε Κιωσέ, ζητήσατε επί της διαδικασίας. Ναι, κύριε Κιωσέ, τι συνέστατε. Επί της διαδικασίας. Σας παρακαλώ. Σας παρακαλώ. Ναι, κύριε Κιωσέ. Κύριε Πρόεδρε, καθένας μπορεί να έχει την άποψή του στο κείμενο το οποίο ανέγνωσε, ή το ψήφισμα κ. Κουρκούτας. Πέραν αυτό όμως, το να πάμε στο τι ασυζητήθη στη Βουλή, ή η εκτροπή κάποιου βουλευτού, ενός κόμματος που εκπροσωπείται στο ελληνικό κοινοβούλιο, δεν είναι της παρούσις, ούτε να εκδώσουμε το ψήφισμα τώρα. Μπορείτε πέραν τη συζητή σας, στο τέλος ή στην αρχή, να το ζητούσατε. Βέβαια, εσείς προτάξατε το δικό μου προσωπικό θέμα και αυτό δεν με πειράζει. Αυτό είναι διαδικασία, κύριε Κιωσέ. Αυτό είναι διαδικασία, λυπούμαι πολύ. Κύριε Πρόεδρε, δεν ολοκλήρωσα. Σας παρακαλώ, αν έχετε κάτι στη διαδικασία να το δείτε να το ακούει στο σώμα. Στη διαδικασία να σας θυμίσω, ότι σε ό,τι αφορά τη συζήτηση για το πρόσωπο του Προέδρου της Ελληνικής Δημοκρατίας, κακώς αναφερόμαστε. Να σας θυμίσω δε, ότι όταν θα ήρθε το στην Καστοριά που ήρθε και τον τιμήσαμε ως Περιφέρια και Περιφεριακό Συμβούλιο, θα το ακούσετε, υπήρξαν Σύμβουλοι του Συνδιασμού σας που ψήφισαν κατά να τον τιμήσουμε. Η προσβολή δεν είναι μόνο με λόγια και με χαρακτηρισμούς, είναι και με πράξεις και με έργα. Για να τρέξετε στην απόφαση εκείνη, να δείτε πόσοι και πώς σεβάστηκαν τον κύριο Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας. Μαθήματα ευαισθησίας, όχι κύριε Κεχαγιά, σας παρακαλώ πολύ... Ο κόσμος είναι εδώ και κρίνει αν αυτά που είπατε... Να ακούει ο κόσμος, ότι όταν θα τιμούσαμε τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, υπήρξαν Σύμβουλοι σας που αρνήθηκαν να τον τιμήσουν. Λυπάμαι, γιατί δεν ξέρετε από τη διαδικασία. Κύριε Γιάτσο, αναφερδίκατε στη διαδικασία σας παρακαλώ. Συμφωνείτε με αυτό που είπε ο κύριος Κατανάς. Δεν το άκουσα. Να καταγραφείς τα πρακτικά, ότι ο κύριος Κουρκούτα συμφώνησε με τον κύριο Δακί και την κυρία Ζημπυλιάδου. Ας μετρήσουμε πόσες αποφάσεις συμπολίτευσης στήριξε ο κύριος Κουρκούτα. Αυτό είναι διαδικασία, κύριε... Όχι, είναι διαδικασία να αφήνουμε στον Καθένα να λέει ό,τι θέλει και να είμαστε υπονοούμενα. Όπως λέτε εσείς ο κύριος... Όχι, δεν λέω ότι θέλω. Αυτά που θέλετε τα αφήνετε και πέφτουν κάτω και αυτά που θέλετε τα φτάνετε στον ουρανό. Κύριε Πρόεδρε, έδωσα τον λόγο στον κύριο Αδαμόπουλο. Κύριε Πρόεδρε, επί της διαδικασίας πιστεύω ότι όπως τοποθετηθήκαμε όλοι οι επικεφαλείς των παρατάξεων... Και όλοι σας ακούσαμε με ευλάβεια, κύριε Δακί. Βεβαίως. Και εγώ παρακαλώ... Το οποίο δεν κάνετε τώρα με τον κύριο Αδαμόπουλο. Δώστε μου ένα λεπτό λίγο και μιλώ επί της διαδικασίας, επί της ουσίας. Πιστεύω ότι πριν τοποθετηθεί ο κύριος Αδαμόπουλος πρέπει να τοποθετηθεί ο κύριος Καρυπίδης ως επικεφαλείς παράταξεων. Θα τοποθεθεί ο κύριος Καρυπίδης. Μην ανησυχείτε. Μα πρώτα τοποθετούνται οι επικεφαλείς των παρατάξεων. Πρώτα τοποθετούνται οι επικεφαλείς των παρατάξεων. Ο κύριος Καρυπίδης με βάση τον κανονισμό τοποθετείται όποτε θέλει και παίρνει τον λόγο. Δεν είναι θέμα κανονισμό, πρόεδρε. Είναι θέμα ουσίας. Ποια είναι η θέση του περιφερειάρχης. Κύριε Αδαμόπουλο, θα τοποθετηθεί. Μην ανησυχείτε. Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε. Τι είναι αυτά. Δεν πρέπει το ψήφισμα που είπατε να κατεβάσει να το κρίνουμε κι εμείς. Κύριε Αδαμόπουλο. Στο τέλος θα μας πείτε τελείωσε. Κύριε Αδαμόπουλο έχετε τον λόγο. Έχετε τον λόγο κύριε Αδαμόπουλο. Σταματήστε. Κύριε Μαργαρίτη. Πρόεδρε, πρόεδρε. Δεν είμαστε να τοποθεθούν πρώτα οι αρχητοί των παρατάξεων. Δεν είναι αρχηγός ο κύριος Καρυπίδης. Θα τοποθετηθεί. Μην ανησυχείτε. Πότε. Μην ανησυχείτε. Κύριε Αδαμόπουλο έχετε τον λόγο. Κύριε Μαργαρίτη. Ζητήστε τον λόγο. Ζητήστε τον λόγο. Εκτός κι αν θέλετε να κάνετε παρέα τον κύριο Αλεξανδρύ. Κύριε Αδαμόπουλο έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο κύριε Αδαμόπουλο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Διακοπή 5 λεπτά. Εκτός κι αν θέλετε να κάνετε παρέα τον κύριο Αλεξανδρύ. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Εκτός κι αν θέλετε να κάνετε παρέα τον κύριο Αλεξανδρύ. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Έχετε τον λόγο. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Συγγνώμη κύριε Πρόεδρε. Περάστε να ξεκινήσουμε. Περάστε να ξεκινήσουμε. Περάστε μέσα να ξεκινήσουμε. Περάστε μέσα να ξεκινήσουμε. Περάστε, καθίστε, σας παρακαλώ. Κύριε Σαβόπουλα, σας παρακαλώ, καθίστε. Περάστε μέσα στην αίθουσα. Περάστε μέσα στην αίθουσα, κλείστε την πόρτα, σας παρακαλώ. Περάστε, σας παρακαλώ, καθίστε. Σήμερα Παναγιώτη, σήμερα. Περάστε, σας παρακαλώ. Ξεκινάει η συνεδρία, ανοίξτε τα μικρόφωνα, σας παρακαλώ, Δημήτρη. Κύριε Αδαμόπουλε, σας παρακαλώ, ελάτε στο βήμα. Καθίστε, κύριε και εσένα, σας παρακαλώ, καθίστε. Κύριε Αδαμόπουλε, έχετε το λόγο, σας παρακαλώ. Το προσωπικό συνήσατε στο διάλειμμα που είχατε, κυρία Παναγιωτίδου. Ορίστε, ορίστε. Έχουμε διακόψει κατά παράδειγμα του κύριου Αδαμόπουλε, του έχω δώσει το λόγο και είναι ασέβεια. Ένα λεπτό, δεν ξέρω πού πήγε. Ένα λεπτό, ευχαριστώ κιόλας. Δεν ξέρω πού πήγε ο κύριος Περιφεριάρχης, αν βαρεύτηκε, μπορεί να έχει βαρεθεί και να έχει φύγει, αλλά επειδή όταν έφυγα αναφέρθηκε σε δυό λεπτά δημοσιότητα, θέλω να υπεθυμίσω ότι αν ήθελα λεπτά δημοσιότητα, θα καθόμουν στο μαντρί που δει εκεί σήμερα. Είναι απαράδεκτο αυτό που είπατε, κυρία Παναγιωτίδου. Σας το παρακαλώ να ανακαλέσετε, δεν αισθάνθηκα ποτέ μαντρί. Δεν ανακαλώ, γιατί η διαφορετικότητα εδώ μέσα, εκτραβάνεται ως δημοσιότητα, άλλοι εξυπηρετούν προσωπικά συμφέροντα και δίκουν την περιφέρεια με βάση αυτά. Δημοσιότητες και αυτά τα κολπάκια, σε εμένα όχι. Κυρία Παναγιωτίδου, ξέρετε ότι σας σέβομαι, ξέρετε ότι... Εγώ σας σέβομαι, αλλά δεν ανακαλώ. Αλλά αυτό που είπατε είναι πολύ σοβαρό και φύγει όλους τους περιβεριακούς συμβούλους, και εσείς δηλαδή ποιο προστάει, εσείς ήταν μαντροί. Εντάξει, αφού εσείς ήταν μαντροί, να το δεχτούμε. Ωραία, είστε όπως θέλετε. Αλλά όποιος διαφοροποιείται, δεν θα βρίσκουμε δικαιολογίες για δημοσιότητα. Κάποιοι δεν έχουμε πίσω να πάρουμε καρέκλα για να το παίζουμε κάποιοι. Αυτά αλλού ο κύριος Καρπίδης. Εκεί που τον παίρνει. Κύριε Αδαμόπουλη, έχετε τον λόγο. Λοιπόν, όχι, κύριε Πρόεδρε, επί προσωπικού. Η κυρία Παναγιωτίδου θα πρέπει να είναι προσεκτική. Πάνω από όλα προσεκτική. Μπορεί να προστατεύει την τιμή και την υπόληψή της, χωρίς να αφήνει υπονοούμενα, χωρίς να δημιουργεί... ...και τους συναδέλφους σας, που μπράχνουν όλη τη μέρα και όλη η νύχτα σε ψυχστικά σχόλια. Κυρία Παναγιωτίδου, τι να πει, όταν είστε μέσα στο περιφερειακό. Κύριε Πρόεδρε, το λόγο. Κύριε Πρόεδρε, λοιπόν, συγγνώμη. Εγώ δέχτηκα να με διακόψει η κυρία Παναγιωτίδου, αλλά δεν μπορώ να ασχοληθώ με τα μπλοκ και με τι μπορεί να γράφει ο καθένας, όποτε θέλει, όπου θέλει, ελεύθερα. Εδώ μιλάμε ότι είναι περιφερειακό συμβούλιο, εδώ μιλάμε θεσμικά. Πρέπει να έχουμε γνώση αυτών των οποίων λέμε. Καταρχήν, η κυρία Παναγιωτίδου, χωρίς να έχω κάτι προσωπικό μαζί της, άφησε εχμές και υποννούμενα για όλους εμάς τους υπόλοιπους συμβούλους. Δηλαδή, πιστεύετε ότι εμείς δεν έχουμε προσωπικότητα, ότι εμείς αποδεχόμαστε οτιδήποτε. Αυτό θα το απαντήσουμε. Δεν το λόγω, κυρία Παναγιωτίδου. Θα το απαντήσετε εσείς. Αφήστε να ολοκληρώσει. Ο καθένας αγαπητής συναδέλφησα έχει μια πορεία, έχει μια προσωπικότητα και κρίνεται από τα πεπραγμένα του. Όπως κρίνεστε κι εσείς, κρίνονται όλοι και ο κριτής είναι ο λαός. Εντάξει. Κυρία Παναγιωτίδου. Και θα ήθελα, όπως εδώ μέσα σας απευθύνουμε, έτσι το λόγο, έτσι με κάθε σεβασμό, να σέβεστε κι εσείς όλους εμάς τους συγγονείς. Κυρία Παναγιωτίδου, να κάνω έκκληση, σας παρακαλώ να ανακαλέστε και την έκφραση μαντρή, γιατί δεν τιμά συναδέλφους σας περιφερειακούς συμβούλους, με κάποιους μάλιστα συμπορεγός ήταν επί αρκετό διάστατο. Κάνω έκκληση. Αυτό θα έπρεπε να το σεβαστούν άλλοι. Όταν ο κύριος περιφερειάρχης λέει ότι έχει όσο επιχείρημα ότι εμείς μιλάμε επειδή θέλουμε δύο λεπτά δημοσιότητα, αν αυτός λειτουργεί με αυτή τη τακτική, δεν λειτουργούμε όλοι. Μην επαναλαμβάνετε πάλι τα ίδια. Με συγχωρείτε. Εγώ σας ζήτησα συγκεκριμένο πράγμα. Δεν ανακαλώ. Εντάξει. Κυρία Δαμόπουλη, έχετε το λόγο. Έχετε το λόγο. Ευχαριστώ κύριε Πόλεδρε. Καλό να μην διακόψει κανένα. Και σαν απάντηση στην κυρία Παναγιωτίδου, θέλω να πω ότι θα μιλήσω από την καρδιά μου, γιατί και ο Περιφερειάρχης έτσι είπε να μιλάμε από την καρδιά μας σήμερα. Και νομίζω έτσι θα μιλήσουν και οι υπόλοιποι συνάδελφοι τουλάχιστον της παράταξής μας. Κύριε Πρόεδρε, κύριε Περιφερειάρχα, κύριοι συνάδελφοι, κυρίες και κύριοι. Η τοποθέτησή μου. Η τοποθέτηση ενός μη Μακεδόνα, ενός βορειοελλαδίτη. Σημειώστε το αυτό. Είμαι μη Μακεδόνας, γιατί Μακεδόνας πρέπει πλέον δεν επιτρέπεται να ονομάζομαι. Φτάσαμε σε μια ιστορική συμφωνία. Διαφωνεί κανείς? Μα το γράφουν από προχθές οι εφημερίδες. Το αναγγέλλει ο πρωθυπουργός και το ακούει με προσοχή όλος ο ελληνικός λαός. Όχι, κυρίες και κύριοι. Δεν το ακούει με προσοχή. Παγωμένος είναι ο λαός. Μουδιασμένος. Είχαμε μια ελπίδα τελευταία στιγμή να σκεφτούν σοβαρά την ευθύνη που έχουν ενώπιον του λαού και της ιστορίας. Είχαμε μια ελπίδα να λάβουν σοβαρά υπόψη τους τη γνώμη και τη θέληση του κόσμου. Και είδαμε να ξετυλίγεται μπροστά μας μια κατάσταση που μόνο στη λαϊκή αγορά και στην ψαραγορά θα τη βρίσκαμε. Ξεπούλημα. Πάρτε τώρα που γυρίζει. Πάρτε τώρα που είμαστε εμείς και όχι οι άλλοι. Μόνο εμείς μπορούμε. Ναι, κυρίες και κύριοι. Αυτό δείχνουν οι πανηγυρισμοί και οι απόψεις περινίκης της Ελλάδας. Τι σημαίνει νίκη της Ελλάδας. Ότι κατορθώσαμε και λύσαμε αυτό το χρόνιο ζήτημα μόνο εμείς. Και ο κόσμος. Μα ποιους θα λάβουμε υπόψη μας τώρα. Τους εθνικιστές, τους φασιστές, τους ακροδεξιούς, τον Μίκη Θοδωράκη. Τι, είναι αριστερός. Αφού είναι αντίθετος με εμάς, δεν μας νοιάζει. Όταν ήταν μπροστάρις στους αγώνες της αριστεράς τον θεοποιούσαμε. Όχι κύριε της κυβέρνησης. Ο κόσμος έχει λόγο και θα έπρεπε να ερωτηθεί. Θα έπρεπε να γίνει τουλάχιστο δημοψήφισμα. Αλλά το φοβόμαστε τον λαό. Γιατί έχουμε δείξει ότι δεν τον υπολογίζουμε. Έχετε δείξει και με την πολιτική σας ότι τον προτιμάτε αόρατο και ανενημέρωτο. Ιστορία τριών χιλιάδων και πλέον χρόνων. Χρειάστηκε μόνο λίγα χρόνια για να μην πω μερικούς μήνες. Για να μην πω μερικούς μήνες και μερικούς, που δεν θα τους πω αν ιστορικούς, θα τους πω αν διάφορους πολιτικούς. Αυτούς κύριε Περιφερειάρχα που εμπιστευόσασταν σε προηγούμενο ψήφισμα, που προσπαθήσατε να περάσετε από το Περιφερειακό Συμβούλιο. Για να ξεπουληθεί αυτή η ιστορία σε ένα κρατίδιο που ούτε το ίδιο πιστεύει την τύχη που του έλαχε. Είχα εκφράσει τότε την άποψή μου ότι έπρεπε να γίνει ένα ξεχωριστό Περιφερειακό Συμβούλιο, όπου μετά από συζήτηση θα μπορούσαμε να πάρουμε μια απόφαση που ίσως να καθόριζε και τη μετέπειτα αντίδρασή μας. Και δεν εισακούστηκα. Και δεν πήραμε και απόφαση. Και ερχόμαστε τώρα εκ των ιστέρων να κάνουμε τι. Και αυτό βέβαια είναι σχήμα λόγου. Μπορούμε, πιστεύω, ακόμη να αντιδράσουμε. Αν το θέλουμε. Και ρωτάω ευθέως. Θέλουμε να αντιδράσουμε, κύριε Περιφερειάρχα. Θέλουμε να αντιδράσουμε, κύριοι συνάδελφοι. Πόσο εύκολο είναι να αποκηρύξετε την κομματική ταυτότητα που μας έχουν προσάψει σαν συνδυασμό. Γιατί μόνο έτσι θα μπορούσαμε να αντιδράσουμε. Πόσο εύκολο θα ήταν για εσάς, για τον καθέναν από εμάς, να μην παραβρεθεί στην υπογραφή της συμφωνίας στις πρέσπες ή ακόμα να είναι από την απέναν την πλευρά των πατριωτών που θα διαδηλώνουν. Εγώ πάντως με αυτούς θα είμαι. Με αυτούς, τους γνήσιους Μακεδόνες που μιλάνε την ελληνική γιατί η μακεδονική γλώσσα δεν υπάρχει. Με αυτούς που λέγονται Μακεδόνες γιατί μόνο αυτή η Μακεδονία υπάρχει. Με αυτούς που έρχονται από την Κρήτη, την Αθήνα, την Πελοπόννη, σε όλη την Ελλάδα να βροντοφωνάξουν για μια Μακεδονία που τη θεωρούν και είναι δική τους ελληνική. Στεκόμαστε λοιπόν προ των ευθυνών μας. Πρέπει να βρούμε τρόπο να αντιδράσουμε για να αποσοβίσουμε την υπογραφή της συμφωνίας. Πρέπει ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, η Κυβέρνηση, τα κόμματα της Βουλής να πάρουν το μήνυμα και από τη Δυτική Μακεδονία ότι υπάρχουν κάποιοι εδώ πάνω στα σύνορα που έχουν αποφασίσει να αντιδράσουν μαζικά και οργανωμένα. Ίσως και με την παρέτηση όλου του περιφερειακού συμβουλίου, δημιουργώντας θεσμική εκτροπή. Γιατί με την πόληση της ΔΕΕ θα μπορούσε να γίνει και με την πόληση ή καλύτερα με το ξεπούλυμα της Μακεδονίας της ίδιας πατρίδος μου να μην μπορεί να γίνει. Το καταθέτω σαν πρόταση κύριε Πρόεδρε και σας ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε τον κύριο Αδαμόπουλο. Το λόγο έχει ο κύριος Πλακεντάς. Κύριε Πρόεδρε, κύριε Περιφερειάρχη, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, σας ευχαριστώ πολύ για το λόγο. Πραγματικά ζούμε ιστορικές στιγμές και δυστυχώς οι ιστορικές στιγμές σημαδεύουν με μελανά χρώματα το αύριο της πατρίδας μας που είναι η Μακεδονία. Έχω ήδη δημόσια τοποθετηθεί για το θέμα των ονόματων σκοπίων κατά της διδιπλής ονομασίας και κατά της χρήσης του όρου Μακεδονία. Ξεκάθαρα, χωρίς διεκφυρνήσεις, χωρίς υπεκφυγές, χωρίς υποτίτλους. Σήμερα έχουμε μια συμφωνία που ονομάζει τα σκόπια σε Βέρνα-Μακεδόνια. Αναφέρθηκαν συνάδελφοι νωρίτερα όπως η κυρία Ζεμιλιάδου και ο Κυριοζδακής, νομίζω, στα επιχειρήματα για τα οποία αποδομείται και το αν αυτή η συμφωνία είναι καλή. Παράδειγμα, πότε μια χώρα μπαίνει στο ΝΑΤΟ και έχει τελείωσε την ικανότητα του κυρίου Ζεμιλιάδου, για το αν αυτή η συμφωνία είναι καλή. Παράδειγμα, πότε μια χώρα μπαίνει στο ΝΑΤΟ και έχει το δικαίωμα να αποκτήσει δικαιώματα, αμέσως μετά την υπογραφή των δύο υπουργών εξωτερικών, αν κερδίζει η Ελλάδα από αυτά, αν χάνει, αν εκχωρούμε το όνομα, αν εκχωρούμε την εθνικότητα ή όχι. Λένε ότι είναι μια καλή συμφωνία στην κυβέρνηση. Εγώ λέω ότι δεν είναι καλή η συμφωνία, γιατί είναι μια συμφωνία δύο ανδρών και όχι δύο εθνών. Είναι μια συμφωνία Τσίπρα-Ζάιφ. Είναι μια συμφωνία του Υπουργού Εξωτερικών της Ελλάδας και του Υπουργού Εξωτερικών της Χφήρων. Άρα δεν είναι και δεν μπορεί να είναι συμφωνία δύο εθνών. Αυτό θα γινότανε αν υπήρχε ένα δημοψήφισμα στην Ελλάδα ή αν υπήρχε μια νομιμοποίηση που έδινε το δικαίωμα στην κυβέρνηση να κάνει αυτό που κάνει. Δυστυχώς όμως αυτό δεν υπάρχει. Μαθήματα πατριδογνωσίας προσωπικά δεν δέχομαι από κανέναν, γιατί ακούσαμε πολλά και σήμερα αλλά και όλες τις προηγούμενες μέρες. Το να είναι κάποιος να πιστεύει στον πατριωτισμό να είναι πατριώτης δεν σημαίνει ότι είναι εθνικιστής. Ας το ξεκαθαρίσουμε επιτέλους αυτό. Πατριωτισμός σημαίνει «Αγαπώ την πατρίδα μου, σέβομαι την ιστορία μου και δεν είμαι αλλά καρτ-πατριώτης με βάση τις επόμενες εκλογές ή τις επόμενες διαδικασίες». Σέβομαι πολύ ειλικρινά έναν χώρο ο οποίος αυτή τη στιγμή κυβερνά την Ελλάδα, την αριστερά. Δεν μπορώ όμως να μπω στην κοσμοθεωρία αυτή της ξαφνικής ανάγκης να προφυλάξουμε το κράτος των βόρειων συνόρων από τις ορδές των Τούρκων, των Αλβανών και των μεγάλων ενδιαφέρον που παρουσιάστηκε τη δεδομένη χρονική στιγμή. Παρουσιάστηκε γιατί είναι ένα ενδιαφέρον που αποραίει αποπιέσεις του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αυτό το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Θα μου πεις ή θα μου πείτε πολλοί από εσάς, θα λες πολύ καλά, αυτά ανήκει σε ένα χώρο που στηρίζει σήμερα την κυβέρνηση. Θέλω να σας πω ότι ήδη έχω αποστήλει επιστολή στον Πρόεδρο των Ανεξάρτων Ελλήνων, στον κ. Πάνο Καμένο μαζί με πολλούς συναδέλφους μου εδώ από την περιοχή και όχι μόνο, με το οποίο του ζητάμε να άρει την εδηλωμένη στην κυβέρνηση γιατί παραβιάζεται βασικός όρος της προγραμματικής κυβερνητικής συμφωνίας που ήταν το θέμα των σκοπιών. Το αν θα το κάνει ή όχι είναι δικό του δικαιώμα, θα κριθεί και αυτός για τη στάση του, θα κριθούμε και εμείς για τη δική μας στάση. Γιατί η υπόθεση με το όνομα των σκοπιών είναι ζήτημα εθνικής κυριαρχίας ολόκληρης της χώρας. Επίσης δεν επιτρέπω σε κανέναν να διεκδικεί το προνόμητο του Μακεδονωμάχου και να αφηβητεί την άποψη τη δική μου ή το συναδέλφο μου για το σκοπιανό όταν δεν γνωρίζει αν ο Ομιλών ή κάποιοι άλλοι έχουν συγγενείς που είναι θαμμένοι στα στρατιωτικά νεκροταφεία που έχυσαν το αίμα τους δηλαδή για να απελευθερωθεί η Μακεδονία. Και ξέρετε κάτι και καθίστε το καλά αυτό γιατί θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στο επόμενο διάστημα. Ό,τι απελευθερώθηκε με αίμα δεν μπορεί να ειδητοποιηθεί. Και ξέρετε κάτι και καθίστε το καλά αυτό γιατί θα παίξει πολύ μεγάλο ρόλο στο επόμενο διάστημα. Ό,τι απελευθερώθηκε με αίμα δεν μπορεί να υποδηλώνεται με μια υπογραφή και μια τηλεφωνική επικοινωνία ανάμεσα σε δυο ανθρώπους. Ακόμα και αν αυτή η υπογραφή είναι την ίδια του Πρωθυπουργού της χώρας. Κάνω έκκληση την τελευταία και την ύστατη στιγμή τόσο στον Πρωθυπουργό όσο και στους Υπουργούς και τους επικεφαλείς των κομμάτων στην Ελληνική Βουλή να ακουμπήσουν το αυτί τους στη γη της Μακεδονίας και να ακούσουν τον θυμό των 3,5 εκατομμυρίων Ελλήνων Μακεδόνων που κοχλάζει ανεξαρτήτως ιδεολογικών ή κομματικών τοποθετήσεων. Κρεμόμαστε τα χείλη τους τόσο φίλοι όσο και εχθροί. Τους καλώ λοιπόν να κυρώσουν αυτή την απαράδεικτη συμφωνία διαφορετικά θα καταγραφούν στα κατάστιχα της ιστορίας ως εχθροί της Μακεδονίας. Τίποτε λιγότερο και τίποτε περισσότερο σε σχέση με τη σημερινή μας συνεδρίαση. Ευχαριστώ. Ο κ. Σιμαντράκος έχει το λόγο. Καλησπέρα γι'αγωμένα. Καταρχήν θεωρώ ότι οι τοποθετήσεις που ακουστήκαν μέχρι σήμερα έχουν ένα συγκινησιακό φόρτο. Θεωρώ ότι και η τοποθέτηση του κ. Ουδάκη που ήταν στην αρχή και οι τοποθετήσεις του δύο συναδέλφων μέχρι τώρα, του Παναγιού του Πλαγκεντά και του Σωτήρη του Αδαμόπουλου, έχουν ένα άρωμα μεγάλης ευθύνης αλλά με έντονο συγκινησιακό φόρτο. Ναι, πραγματικά όλες αυτές τις μέρες εγώ τουλάχιστον έχω στεναχωρηθεί από την εξέλιξη η οποία έχει γίνει, διότι μέχρι τώρα αυτό που είχαμε τοποθετηθεί σαν περιφερειακό συμβούλιο, βέβαια με κάποιες διαφοροποίησεις με την έννοια της τυπικότητας θα έλεγα, είναι ότι δεν δεχόμαστε σύνθετο όνομα ή μια διπλή ονομασία με τον όρο Μακεδονία. Νομίζω ότι δεν υπάρχουν αλλητρωτικές βλέπεις από την πλευρά των δυτικών Μακεδόνων. Αυτό γνωρίζω, αυτό έχω μάθει, αυτή είναι η παιδεία η οποία έχουμε δεχθεί όλοι μας, από το δημοτικό μέχρι το ΛΟΙ και μέχρι τα πανεπιστήματα που βρέθηκε ο καθένας. Είναι δύσκολο βέβαια να χωνέψουμε ότι μια γειτονική χώρα θα λάβει μια ονομασία η οποία ουσιαστικά κλέβει την ιστορία μας και θα πω ότι η ιστορία, το έχω πει και άλλη φορά, η ιστορία είναι η κληρονομιά και δεν είναι τίτλος να χαριστεί τόσο εύκολα. Υπάρχουν οι αλλητρωτικές βλέψεις από την πλευρά των σκοπιών, οι οποίες πρέπει να βγουν και από το συνταγμά τους αλλά και από τη νοοτροπία τους συνήθως. Εκείνη, νομίζω, είναι η μεγάλη αξία. Θεωρώ ότι πρέπει να πλέψουμε μαζί στο κεκτημένο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τους σκοπιανούς, αλλά σύμφωνα με τη δική τους ιστορία πάντα, με τη δική τους κληρονομιά, με τα δικά τους κεκτημένα. Τώρα, όσον αφορά το αν η συμφωνία, προσωπικά πάντα μιλάω, αν η συμφωνία είναι θετική, αν έχει κάποια οφέλη. Να σας πω την αλήθεια, εγώ δεν θα έβαζα ποτέ το οικονομικό όφελος πάνω από την ιστορία του τόπου. Νομίζω ότι στο παρελθόν έχουν τοποθετηθεί και άλλοι πολιτικοί αρχηγοί. Βέβαια κάποιοι λέγανε ότι θα είναι ορθό να λυθεί το ζήτημα με την διπλή ονομασία. Ωστόσο, υπήρχαν και κάποιοι πολιτικοί, που θα θυμάστε όλοι πολύ καλά, και αναφέρομαι για παράδειγμα στον Ανδρέα Παπανδρέου, όπου είχε πει, ότι για ποιο λόγο θέλουν οι σκοπιανοί το όνομα. Κάτι παραπάνω θα έξεδε, θεωρώ, άσχετα αν είχαμε άλλη μία πορεία. Και βέβαια όλοι όσοι εδώ βρισκόμαστε εκπροσωπούν, όχι εκπροσωπούνε, βρέθηκαν σε κάποια κόμματα, στηρίξαν κάποια κόμματα. Κανένας από εμάς, θεωρώ, δεν προέρχεται από παρθενογέννηση. Ωστόσο, δεν σημαίνει αν υποστηρίζεις ένα κόμμα, συμμερίζεις και κάποιες απόψεις που έχουν να κάνουν με την ιστορία και με τον τόπο σου. Έτσι, νομίζω ότι είναι ξεκάθαρο. Τώρα, όσον αφορά την θέση μας ως θεσμικοί εκπρόσωποι, από κάθε πλευρά ο καθένας, γιατί είναι και δήμαρχε εδώ, είναι περιφερειακή σύβουλη, αντιπεριφεριάρχης, περιφεριάρχης, εμείς είμαστε μέλη της κοινωνίας της Δυτικής Μακεδονίας και οφείλουμε να λαμβάνουμε αυτά που ακούμε, που συζητάμε με τους πολίτες, να τα μεταφέρουμε στο περιφερειακό συμβούλιο και ανάλογα να υπάρχει μία αντίδραση. Δεν είμαστε βουλευτές, ούτε χρειάζεται να πειρασπιστούμε την κυβερνητική πολιτική της κυβέρνησης και πολύ περισσότερα την εξωτρική πολιτική, διότι νομίζω ότι δεν έχουμε και τόσες γνώσεις για να υποστηρίξουμε ή να έρθουμε κοντά σε αυτό. Αυτό τουλάχιστον που νιώθω, που καταλαβαίνω, είναι ότι το σύνολο, το μεγαλύτερο ποσοστό των πολιτών της Δυτικής Μακεδονίας σε καμία περίπτωση δεν θέλει διπλή ονομασία ή ανασύνθετο. Εκτίμησή μου είναι ότι περισσότεροι από το 80% των πολιτών δεν το θέλουν. Άρα αυτό πρέπει τουλάχιστον να το μεταφέρουμε στο Περιφριακό Συμβούλιο και από την πλευρά μας, εάν μπορούμε να κάνουμε κάτι, εάν για να τρανώσουμε τις αντιδράσεις μας, νομίζω ότι πρέπει να αντιδράσουμε και να συμμεριστούμε τις απόψεις που έχουν οι πολίτες μας. Και δεν το λέω, όπως είπε και ο Παναγιώτης προηγουμένως, για το πολιτικό μέλλον του καθενός μας εδώ πέρα, το λέμε για το μέλλον αυτής της περιοχής. Από τους αρχαίους χρόνους η Μακεδονία ήταν Ελλάδα και είναι Ελλάδα. Αυτό νομίζω πρέπει να γνωρίζουμε όλοι και εκεί πρέπει να στεκόμαστε. Αργότερα, μετά από κάποια χρόνια, με μία συμφωνία ή μία συνθήκη, πείτε το όπως θέλετε, θα έχει όφελος η Δυτική Μακεδονία, πρέπει κάποιες φορές να προτάσουμε την ιστορία πάνω απ' όλα και να την υποστηρίζουμε. Όπως πορευθήκαμε τα προηγούμενα χρόνια, νομίζω ότι θα πρέπει να πορευτούμε και τώρα, αλλά να μην κάνουμε βήμα, βήμα παραπίσω. Νομίζω ότι όλοι όσοι βρισκόμαστε στο περιφερειακό συμβούλιο, θα πρέπει να είμαστε όχι από την πλευρά του Τσίπερα και του Ζάιφ, αλλά από την απέναντι πλευρά, η οποία θα διαμαρτήρεται, και νομίζω εκεί θα βρίσκομαι και εγώ. Σας ευχαριστώ. Ευχαριστούμε τον κ. Σιμοδράκου. Κύριε Αλεξανδρί. Ευχαριστώ κύριε Πρόεδρε. Επειδή έχουν υποθεί πολλά, δεν ξέρω, έχει άλλος το λόγο. Εντάξει, αν είχε άλλος το λόγο. Εν πάση περίπτωση, δύο-τρεις επισημάνσεις και με την πεποίθηση όλων, ότι πιστεύουμε σε μια δημοκρατική συγκρότηση του ελληνικού κράτους, της ελληνικής κοινωνίας και των θεσμών αυτής της κοινωνίας. Και μέσα σε όλα αυτά, οι εκπτώσεις σε αυτήν τη δημοκρατική συγκρότηση δεν πρέπει να γίνονται ανεκτές τουλάχιστον σε επίπεδο θεσμικών οργάνων που εκπροσωπούν κατά το μάλλον ή ήτον το λαό. Επομένως, θα είναι κάποιοι προσεκτικοί και κάποιοι άλλοι να είμαστε πιο προσεκτικοί για τα όρια τα οποία επιβάλλει ενίωται και ο νομοθέτης και το σύνταγμα και η κυριαρχία του λαού στις κρίσεις μας και στους επιθετικούς προσδιορισμούς του καθένα που νομίζει ότι τα θεσμικά όργανα ως μέρος του δημόσιο χώρου είναι ελεύθερα σε οποιαδήποτε κρίση ή κριτική. Δεν είναι. Αυτό που έχω να επισημάνω για τη συμφωνία και θα πω την άποψή μου εντάχει γιατί δεν είναι εύκολο να αναλύεις μια συμφωνία είναι δύο-τρία πράγματα. Σεύχομαι την άποψή του καθενός. Το ίδιο όμως απαιτώ και από τους υπόλοιπους. Δεν είναι μόνο σημαντική η λέξη του σεβασμού της άποψης. Είναι αλληλένδετες έννοιες. Επομένως το ότι κάποιοι είτε είναι πλειοψηφία του 80% είτε είναι πλειοψηφία του 50% και 1% δεν έχει κάποια αξία θα πρέπει να σέβονται και είναι βασική αρχή της δημοκρατίας την άποψη της μοιοψηφίας σε κάθε μία απόφαση τους. Αλλιώς η δημοκρατία έχει πρόβλημα. Δύο-τρεις παρατηρήσεις λοιπόν. Δεν διαπραγματεύονται φίλε Παναγιώτη τα έθνη μεταξύ τους. Διαπραγματεύονται τα κράτη. Και τα κράτη ως γνωστό είναι αντικείμενα του υποκειμένου λαός και όχι του έθνους. Το ελληνικό έθνος επεκτείνεται και είναι σε όλους γνωστό δεν σας κάνω μάθημα τώρα, μην κλειφθεί ως τέτοιο εκτός των ορίων της ελληνικής επικράτειας. Επομένως το τι ορίζει κράτος και λαός είναι η ηθαγένεια. Δεν προσδιορίζει ποτέ την εθνικότητα η ηθαγένεια. Ο Έλληνας ομογενής της Γερμανίας μπορεί να έχει την γερμανική υπηκότητα. Είναι γνωστό ότι ζούμε σε ένα κράτος που αποδέχεται και πολλές ηθαγένειες. Αλλά ποτέ δεν υπάρχουν πολλές εθνικότητες. Είναι μόνο μία και είναι μία ιδιότητα η οποία ξεπερνά τα όρια του κράτους. Δεν είναι μία η έννοια. Αυτό είναι παρελκυστικό και λάθος δεν είναι η ίδια έννοια. Ο πολίτης της Γερμανίας που έχει η υπηκότητα γερμανική μπορεί να είναι και ελληνικής εθνότητας. Τι δεν καταλαβαίνουμε. Να είναι ομογενής. Και μάλιστα λάθος κάνεις. Λάθος κάνεις. Κάνεις λάθος. Σεβαστείτε τον ομιλητή. Σε διέκοψα κύριε Βόσδου. Σε διέκοψα κύριε Βόσδου. Σε διέκοψα. Ωραία λοιπόν το 2013 ο Γενικός Γραμματέας του Υπουργείου Παιδείας Ερωτηθείς με κυβέρνηση Σαμαρά Βενιζέλου το διευκρινίζει τι εις την ηθαγένεια και τι εις την εθνικότητα. Και αυτό το διευκρινίζει και ο παγκόσμιος κανόνας τι είναι. Οι ομογενείς λοιπόν είναι ομοεθνείς και μπορούν να έχουν οποιαδήποτε ηθαγένεια. Είτε την Αμερικανική, είτε την Αυστραλιανή, είτε τη Γερμανική. Αυτή είναι η αλήθεια. Να μην παρασύρουμε τα πράγματα. Συνεπώς η ηθαγένεια δεν χαρακτηρίζει έθνος. Μία παρατήρηση. Η δεύτερη παρατήρηση είναι για το περίφημο βέτο του 2008. Το οποίο πράγματι τότε, με κάποιο τρόπο η κυβέρνηση του Κώστρου Καραμαλή, γιατί έτσι έκρινε, εξασφάλισε, με όποιον τρόπο εξασφάλισε, τη μη πρόσκληση της πρώην γεωγκοσλαβικής δημοκρατίας της Μακεδονίας, και το λέω επίτηδες αυτό, για ήσοδος στο Νάτο. Ο Σέφερ, γενικός γραμματέας στο Νάτο την ίδια περίοδο, είχε πει ότι δεν υπάρχει έννοιο του βέτο στο Νάτο. Άρα βέτο δεν ασκήθηκε. Η Ελλάδα λοιπόν, ένα λεπτό, τι είναι αυτά, αυτά που ακούς δήμαρχε είναι. Αυτά που ακούς είναι. Σας παρακαλώ, είναι αυτά ακριβώς που ακούς. Τέρματα, αστεία και τα ψέματα. Τέρματα, αστεία και τα ψέματα. Η Ελλάδα λοιπόν, αμέσως μετά αυτές τις δηλώσεις διαφόρων παραγών, των οποίων έτσι έκριναν και καλά έκαναν, ότι άσκησαν βέτο, βρέθηκε κατηγορούμενοι στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης. Και πήρε μια απόφαση αυτό του Διεθνές Δικαστήριου της Χάγης. Και είπε, καταδικάζομαι την Ελλάδα, γιατί δεν τηρεί το άρθρο 11 της ενδιάμισης συμφωνίας. Την οποία ενδιάμιση συμφωνία, ποιος την υπέγραψε πριν, αδελφοί και συμπολίτες. Την υπέγραψε η κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου, με υπουργό εξωτερικών, γιατί και τώρα ο υπουργός εξωτερικών θα υπογράψει αυτή τη συμφωνία, όχι ο Τσίπρας, το 1995, και μάλιστα την χάνει, δεν νομίζω ότι είναι πάντα διαβολικές συμπτώσεις, να είναι 13 Σεπτεμβρίου του 1995, και αυτή η συμφωνία να βγαίνει στον αέρα, να έχει πάνω του τέλος πάντων, 13 έκτου του 2018. Έτσι, για όσους πιστεύουν στις σύμπτωσες των αριθμών. Ναι, το 13 είναι λίγο περίεργο, για αν είναι αλήθεια. Αν πάει σε περίπτωση, εγώ θέλω να καταλήξω το εξής, ότι είχε δει και ο γιος του Ανδρέα Παπανδρέου, ο Γιώργος Παπανδρέου, όταν, απευθυνόμενος στον κύριο Σαμαρά, του είπε, «Τυμητές ο Ανδρέας, του στυλ Σαμαρά, αγαπητέ σύντροφε και φίλε Ευαγγέλι, δεν χρειάζεται και ούτε υπήρξαν ποτέ». Και αυτό αποτελεί μια παραχάραξη του ιστορικού ρόλου που έπηξε ο Ανδρέας Παπανδρέου για τη χώρα. Να χρησιμοποιείται από τον κάθε Σαμαρά ή ακόμη χειρότερα, μέχρι και στις παρυφές της Χρυσής Αυγής, για να δικαιολογήσουν τη σημερινή τους στάση. Η αλήθεια είναι ότι υπ' κυβέρνηση Σαμαρά, ερωτηθείς ο τότε υπουργός και συγκυβερνήτης στην κυβέρνηση, ο Ευάγγελος Βενιζέλος, στη Βουλή, είπε ότι η θέση της κυβέρνησης είναι η σύνθετη ονομασία. Και ερωτήθηκε από τον Πάνο Καμένο. Και ο Πάνος Καμένος ρώτησε, τι εννοείτε κύριε Βενιζέλο, εννοούμε μια σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό, που οπωσδήποτε περιλαμβάνει και τη λέξη Μακεδονία. Και σήμερα ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ένας πραγματικά εξυπνός άνθρωπος και χρήσιμος στην κοινωνία, πέρα από τις οποιασδήποτε πολιτικές αντιπαραθέσεις, μπορεί να έχει κάποιος μαζί του, δεν μιλά καν για το θέμα του ονόματος, γιατί εκπληρείται αυτό που είχε ως εθνική στρατηγική η κυβερνήσης, ότι σύνθετη ονομασία σημαίνει αυτό το πράγμα. Και όταν αυτό ο κ. Βενιζέλος τα έλεγε στην Βουλή επισήμως, και τα είπε και στον ΟΥΕ επισήμως, και καλά έκανε. Δεν είδα καμιά αντίδραση τότε, από όλους αυτούς που αντιδρονούσαν. Αυτή είναι η αλήθεια. Επίσης, δεν είδα κανέναν να λέει ότι δεν μπορεί να ασκείς βέτο η χώρα, σύμφωνα με την ενδιάμηση συμφωνία, η οποία ενδιάμηση συμφωνία, δεν σημαίνει κάτι περίεργο, σημαίνει μια διεθνή συμφωνία, η οποία ισχύει ο κανόνας «pacta sunt servanta». Έλεγε ότι η Ελλάδα δεν θα ασκήσει, δεν θα ασκήσει με οποιοδήποτε μέσο πίεση, γιατί μη είσοδο αυτής της χώρας, αυτού του κράτους, που αναγνωρίζεται στην ενδιάμηση συμφωνία, με το όνομα «φύρο». Και γι' αυτό καταδικάστηκε στη Χάγη. Αυτή είναι η ιστορία των συμβάσεων που πρέπει να τηρούνται. Και ερχόμαστε στη σημερινή σύμβαση. Η σημερινή σύμβαση, η συμφωνία είναι ούτε καλή, ούτε κακή. Καθένας θα τοποθετηθεί ανάλογα με ποια είναι η πρωταρχική του θέση για τη στρατηγική που έχει για την κοινωνία. Και έχει απόλυτο δίκιο ο κύριος Β, η στρατηγική για την κοινωνία προκατατίθεται και δεν ανακαλύπτεται στην πορεία ανάλογο με το πώς μας βουλεύει. Αυτή είναι η αλήθεια. Και εγώ ανήκω σε μια στρατηγική για την κοινωνία, που η στρατηγική για την κοινωνία μεταφράζεται σε μια λέξη ιδεολογία, που θέλει να σέβεται τον κάθε λαό. Αυτή είναι η αλήθεια. Και όπως θέλω να σέβομαι τον λαό των Σκοπείων, θέλω και ο λαός των Σκοπείων να σέβεται τον λαό της Ελλάδας. Και θα έπρεπε σήμερα να μιλάμε επί ενός κειμένου και όχι επί υπαρκτών ή ανύπαρκτων σενναρίων για δημοκρατίας του Ήλινταν και πέρα δόθη. Αυτά είναι απαράδεκτα. Έχουμε ένα κείμενο σε αυτό το που θετούμαστε. Και αυτό το κείμενο έχει ατέλειες, έχει δυνατά σημεία και για τον αλλητρωτισμό και για τις αλλαγές στο Σύνταγμα και για τη χρήση των συμβόλων κτλ. Έχει δύο αδύνατα σημεία και συμφωνώ πάλι με τον Βαγγέλη του Βενιζέλλου και απορώ τελικά ο καθένας εδώ, αν εκφράζει μια προσωπική άποψη και έχει το δικαίωμα ή αν εκφράζει και τις απόψεις του χώρου στον οποίο ανήκει. Ποια είναι το πρόβλημα της συμφωνίας και συμφωνώ πολύ δύσκολα με τον Βαγγέλη του Βενιζέλλου. Αλλά πολύ φοβάμαι και είχε δίκιο ο Σωτήρης ο Αδαμόπουλος ότι ερχόμαστε εκ των ιστέρων να προτείνουμε κάτι ενώ υπάρχει έτοιμη μια συμφωνία προς υπογραφή και είναι πολύ δύσκολο να αλλάξει. Ένα λοιπόν είναι το θέμα της ηθαγένειας το οποίο συμφωνώ με τον Βαγγέλη του Βενιζέλλου κύριε Βόσδου βορειομακεδονική, όχι μακεδονική. Ή να φύγει το μακεδονική και να πει πολίτης της βόρειας Μακεδονίας. Τέλος, είτε είναι Αλβανός... Πολοπληρώστε κύριε Αλεξανδρή. Τελειώνω. Τελειώνω. Τι λέει ο άνθρωπος τώρα εδώ. Κάνετε το ίδιο και χειρότερα εσείς κύριε Μαργαριτή. Να σου βαρευτούμε. Κάνετε χειρότερα εσείς. Να σου βαρευτούμε. Να πω και τα άλλα. Να μην πείτε τα άλλα. Τι σε ενοχλεί ότι ο Βενιζέλλος λέει αυτά τα πράγματα. Τι λέμε τώρα. Τι είναι αυτά που λέει ο κύριος. Κύριε Μαργαρίτη λίγη ψυχραιμία. Λίγη ψυχραιμία λέω. Λίγη ψυχραιμία. Λίγη ψυχραιμία. Εσέ παρακαλώ δεν διάκουψα κανέναν. Δεν έθαψα κανέναν. Εγώ λέω κάποιες απόψεις τους οποίους θεωρώ ότι είναι σωστές και τις ενστερνίζομαι. Όχι λάδους κάνεις. Ολοκληρωστές παρακαλώ. Άκου να δεις κύριε Μαργαρίτη σε προσέβαλα ποτέ. Σε παρακαλώ λοιπόν αρκετά αυτή η σπέκουλα. Να με σεβαστείς μιλάω. Τελειώνω σε ένα λεπτό. Εσύ διακόπτεις. Διαδιοδικασία στήρισα. Θα μου πεις και τι θα πω. Σε παρακαλώ κύριε Μαργαρίτη. Σε παρακαλώ τώρα. Αρκετά αυτή τη σπέκουλα σε ενοχλεί η ιστορία. Γιατί, γιατί είναι έτσι. Γιατί να κάνουμε τώρα αν σε ενοχλεί. Την άλλη φορά θα σε πάρω την άδεια. Μην ανησυχείς. Ολοκληρώσεις παρακαλώ. Ένα θέμα λοιπόν. Βορειομακεδονική η Ιθαγιάνια. Όπως και το όνομα της χώρας. Και ένα δεύτερο η γλώσσα. Γιατί καθόμαστε... Τι θέλετε κύριε Γιάτσο να μην τελειώσουμε. Σας ενοχλεί το 8. Το 8 σας ενοχλεί. Το 18 για να καταλάβω. Διανέξετε ποιο από τα δύο. Κύριε Αλεξανδρή. Μην κάνετε διάλογο. Σας παρακαλώ. Ωραία τότε σταμάτατε. Δεν θέλεις να ακουστούν. Να ακούσουν σοβαρές απόψεις για αυτά που λένε. Δεν θέλεις να ακουστούμε. Κύριε Αλεξανδρή. Αυτό που ακούσα. Αυτή είναι η πρότασή μου λοιπόν. Κύριε Γιάτσο. Κύριε Γιάτσο. Δεν κατάλαβες καλά. Τι είναι αυτός εδώ. Καθίστε σας παρακαλώ. Καθίστε σας παρακαλώ. Άκου. Μπορούμε να σηκωνόμαστε και εμείς. Και σταμάτα να σχολιάζεις όταν ο άλλος μιλά. Να σέβεσαι τους όρους. Σας παρακαλώ. Από μένα δεν έμαθες τίποτα κι αυτό ανήκεις εκεί που ανήκεις. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Ολοκληρώστε σε 10 δευτερόλεπτα. Μου επιτρέψει να καθίσω πρώτα. Ολοκληρώστε σε 10 δευτερόλεπτα. Σε 10 δευτερόλεπτα λοιπόν. Οι δάσκαλοι επιλέγουν τους μαθητές. Να ξέρεις. Και ένα δεύτερο θέμα είναι η γλώσσα. Εσέ παρακαλώ. Εσέ παρακαλώ δηλαδή. Είχα τελειώσει κυρία. Είχα τελειώσει. Ολοκληρώστε σε 10 δευτερόλεπτα. Και ένα δεύτερο θέμα το οποίο επίσης συμφωνώ με τον Βαγγέλη του Βενιζέλλο. Περιέργος αλλά συμφωνώ. Είναι η γλώσσα η οποία έχει ονομασία και δεν χρειάζεται ολόκληρη παράγραφος να εξηγείς. Σλαβομακεδονική λοιπόν. Αυτά τα δύο είναι τα σημεία της συμφωνίας. Ευχαριστούμε κύριε Αλεξανδρέη. Και εν πάση περιπτώσει όχι θα πω και τι θα ψηφίζω για να μην το αιτιολογώ μετά και να τελειώνω δεν θέλω να ξαναπάρω το λόγο. Δεν ψηφίζω λοιπόν οποιονδήποτε ψήφισμα καταγγέλει τη συμφωνία ως εγκληματική. Τις πράξεις της κυβέρνησης ως προδοτικές και μάλιστα εσχά της προδοσίας. Και οτιδήποτε βελτιώνει αυτή τη συμφωνία αν μπορεί να βελτιωθεί συμφωνώ με τον Σωτήρη εγώ είμαι υπέρ. Σε αυτά τα δύο πράγματα. Κύριε Δασκαλόπουλε έχετε τον λόγο. Θα σας παρακαλέσω επειδή είναι αρκετοί οι ομιλητές αρκετοί όσο γίνεται θα κρατήσουμε το πεντάλεπτο αυστηρά. Αυστηρά θα σας παρακαλέσω όλους. Ναι κύριε Δασκαλόπουλε. Λοιπόν καταρχή θέλω να πω συγχαρητήρια στον Σωτήρη τον Αδαμόπουλο συμφωνώ απόλυτα με όσα είπε. Τα επικροτώ μέχρι και που δεν παίρνει. Το ψήφισμα που είπε ο κ. Γιώργος Δακής είμαι σύμφωνος σε αυτό το ψήφισμα. Και θέλω να πω κάτι που με λυπεί ιδιαίτερα. Λυπάμαι που σε αυτήν την αίθουσα μέσα έχουνε πάρθει αποφάσεις που βολεύουν αυτήν την κυβέρνηση. Πολύ λυπάμαι. Ό,τι θέλει το περνάει και την τελευταία στιγμή στις πρέσπες διάλεξε και το δεχόμαστε. Είμαι στη θέση να πω ότι αυτή τη στιγμή ήρθε η ώρα. Αν συμφωνείτε και όλοι εσείς συμφωνώ με την παρέτηση. Είναι εθνικό θέμα και η δική μου η παρέτηση είναι η διάθεσή σας. Ευχαριστούμε κ. Καμπουρίδη. Κύριε Δασκαλόπουλε έχετε το λόγο. Κύριε Καμπουρίδη θα μπορούσατε να καθίστε γιατί θα ακούσετε και κάποιες άλλες εισηγήσεις. Εκτός και αν είναι κάτι πολύ επίγον. Κύριε Δασκαλόπουλε θα σας παρακαλέσω για 5 λεπτά για να μπορέσουν να μιλήσουν και οι περιφερειακοί σύμβουλοι και να μιλήσουν μετά και οι δήμαρχοι. Αυτηρά σας παρακαλώ. Κύριε Πρόεδρε ξέρετε ότι δεν σας χαλάει ο χατήρι. Θα είμαι σύντομος. Όχι, όχι, δεν θα πω. Θα ξεκινήσω από την παρατήρηση που έκανε ο φίλος μας ο κ. Καμπουρίδης για την αναγκαιότητα, για την υποχρέωση της παρουσίας του περιφερειάρχης, της πρέσπες με την έλευση εκεί των δύο πρωθυπουργών. Αναφέροντας ένα γεγονός το οποίο είχε γίνει πριν από πάρα πολλά χρόνια. Το 1993 πρωθυπουργός ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης ήθελε να έρθει να επισκεφτεί την πόλη των Γρεβενών. Ο τότε δήμαρχος Πασόκων αποφάσισε, πήρε την απόφαση και λέει εγώ κλείνω το δημαρχείο και σηκώνομαι και φεύγω και δεν υποδέχομαι τον πρωθυπουργό. Δεν ξέρω αν και κατά πόσο συμφωνούμε σήμερα μετά από την έλευση τόσων χρόνων σε εκείνη την ενέργεια, αν είχε δικαίωμα να το κάνει, τότε που όλη η Ελλάδα στέναζε στα μπλε και τα πράσινα καφενεία και μετά από τόσα χρόνια βλέπουμε μια συμπόρευση σήμερα των δύο τότε μονομάχων. Η υποχρέωση, φίλε Γιάτσο, η υποχρέωση του θεσμικού ο οποίος εκπροσωπεί το όλον της κοινωνίας, το οποίον όλον δεν έχει εκφραστεί, δεν ξέρουμε πόσο είναι το ποσοστό, αν είναι 80, αν είναι 20 ή αν είναι 30, η υποχρέωση των θεσμικών είναι να εκφράζουν το σύνολο της κοινωνίας θεσμικά. Είναι λοιπόν υποχρέωση και δεν έχει κανένα δικαίωμα η θεσμική εξουσία του τόπου να εκπροσωπίσει την περιφέρεια. Αυτή είναι η άποψή μου και αυτή ευθαρθώς εκφράζουν. Κύριε Γιάτσο, τώρα το αν δεν σας αρέσει είναι δικαιωμά σας. Ο Μητσοτάγης ήταν εκπρόσωπος της πολιτείας, ήταν πρωθυμπουργός και ήταν υποχρέωση του θεσμικού να τον υποδεχτεί και να ανοίξει τις πύλες του Δημαρχείου. Το ίδιο είναι υποχρέωση του περιφερειάρχη. Αυτή είναι η άποψή μου για το αν και πρέπει... Κύριε Γιάτσο, θα σας αποβάλλω από την αίθουσα για τη διακόπτετη λειτουργία του Περβερνάκου Συμβουλίου. Συνεχίστε κύριε Δασκαλόπουλε. Όταν αρθεί η ώρα σας να πείτε. Όσον αφορά την μνήμη μας και την υποκρισία... Όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν είναι αντιμνημονιακές, όμως όταν βρίσκονταν στην κυβέρνηση... φρόντισαν να ψηφίσουν τα μνημόνια. Παρ' όλα αυτά, εμείς, ο παδοί των κομμάτων... υποχρεωμένοι στην κομματική γραμμή να συνταφτιζόμαστε με την αμνησία και τα ψέματα... στα οποία μας υποχρεώνουν οι κομματικοί μας φορείς. Διαχρονικά από τον πόλεμο μέχρι σήμερα, όλες οι κυβερνήσεις που πέρασαν... ευθύνονται λίγο ως πολύ για ένα δεδομένο, ότι τη μάχη στον χώρο της διπλωματίας... σε ό,τι έχει σχέση με τους γείτονες, την έχουμε χάσει εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Είναι δεδομένο ότι όχι μόνο οι 140 χώρες αναγνώρισαν το γειτονικό κράτος με ένα όρο... με το όρο Μακεδονία, αλλά και στην συνείδηση όλων των πολιτών, όλων του κόσμου... η διπλανή χώρα εκφράζεται με τον όρο Μακεδονία, αποκλειστικά και μόνο. Η αναφορά θα μου επιτρέψει να σας πω άλλη μία εμπειρία. Ερχόμουν από την Καλαμπάκα στα Κρεβενά, παίρνω ένα ζευγάρι νέων πολωνών με οτοστόπ. Πού πηγαίνετε, ρε παιδιά, στη Μακεδονία. Μπερδεύτηκα, λέω εδώ είναι η Μακεδονία. Αντώνη, εμείς Έλληνες είμαστε, για μας μιλάμε. Δεν μιλάμε για τους Φολωνούς, ούτε για τους Έλληνες. Εμείς, φίλε Γιώργο, πρέπει να αντιμετωπίσουμε την πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λέει ότι δεν ζούμε σε ένα γυάλινο κόσμο... ξεκομένη από το σύνολο της παγκόσμιας, να πούμε πραγματικότητας. Το οποίο λέει τι, γιατί το ζητάνε τώρα, να σας απαντήσω. Είναι πάρα πολύ απλό. Η πρεμούρα του ΝΑΤΟ των Αμερικάνων και της Ευρωπαϊκής Ένωσης... είναι εκείνη η οποία αναγκάζει τη σημερινή κυβέρνηση να βάλει... Ξέρετε καμία κυβέρνηση με πρώτη και καλύτερη... για παράδειγμα τη Νέα Δημοκρατία θα μπορούσε να αντισταθεί... απέναντι στα κελέσματα των Αμερικάνων και του ΝΑΤΟ. Είμαστε, λοιπόν, υποκριτές τότε από ο Καραμαλής. Είμαστε, λοιπόν, πάρα πολύ υποκριτές. Δεν μιλάμε για ακόμη μια φορά τη γλώσσα της αλήθειας... όταν απευθυνόμαστε στον κόσμο. Για ακόμη μια φορά το λέμε ψέματα. Για ακόμη μια φορά επενδύουμε στην ψήφο της αυριανής μέρας. Και δεν είμαστε ειλικρινείς. Η ειλικρίνεια είναι ότι καμία ελληνική κυβέρνηση μέχρι τώρα... δεν είχε το σθένος να αντισταθεί απέναντι στα κελέσματα... είτε του ΝΑΤΟ είτε των Αμερικάνων. Επίσης, όλοι μιλούσαν μέχρι τώρα για όρο... ο οποίος θα περιείχε τον γεωγραφικό προσδιορισμό. Υπήρχε κανένας που δεν το είχε. Δεν ήταν η Νέα Δημοκρατία, δεν ήταν το ΠΑΣΟΚ. Πέστε μου, ποιος κυβερνούσε από το 1977 μετά τον Εφήλιο. Γιατί, κυρία Γεωργία, αμφιβάλετε γι' αυτό. Αφιβάλετε γι' αυτό. Αφιβάλετε γι' αυτό. Αφίστε να τελειώσει... Δεν πειράζει, κύριε Πρόεδρε. Ο διάλογος... Εγώ... προσέξτε να δείτε... Εγώ απέδειξα μέχρι τώρα... Εγώ απέδειξα μέχρι τώρα... ότι δεκανήκη δεν είμαι κανένας, ότι έχω την άποψή μου... και την εκφράζω την άποψη δημόσια. Έχω το θάρρος να εκφράζω την άποψή μου δημόσια. Είπα λίγο, δεν ψάχνω κανένα... Είπα ότι ο Περιφεριακής έχει υποχρέωση... να πάει και να εκπροσωπίσει θεσμικά όλους τους πολίτες. Αυτό είπα. Από κει και πέρα, αποτυπώνω μια πραγματικότητα. Η πραγματικότητα λέει τι? Ότι στην συνείδηση, την παγκόσμια συνείδηση... σε οποιοδήποτε μήκος και πλάτους της Γης... ο όρος Μακεδονίας είναι κατοχυρωμένος... σε ένα συγκεκριμένο σημείο. Από κει και πέρα... Προσωπίζει τους πολίτες της Δυτικής Μακεδονίας... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Από κει και πέρα... Έχω τη δυνατότητα να εκφράσω... Δεν μιλάω σ' εσάς. Δεν μιλάω σ' εσάς. Όταν εσείς έχετε κλειστά τα αυτιά σας... και είστε πετωναρισμένος, δεν μπορώ να μιλήσω σ' εσάς. Συγγνώμη. Έχετε ξεπεράσει το πεντάδευτό από τα διακόπες. Έχετε 10 δευτερόλεπτα να ολοποιώσετε. Εγώ θα ακούσω... Με βλάβια θα σας ακούσω. Λέω λοιπόν το εξής. Με βάση αυτήν την πραγματικότητα... Κλείστε το μικρόπρος. Δεν έχω μικρόπρος. Είναι ελεκτός. Κλείστε το, ρε. Λοιπόν, με βάση αυτήν την πραγματικότητα... με βάση αυτήν την πραγματικότητα που είναι γνωστή σε όλους... υπάρχει ένα κοινωνικό κράτος. Εμείς, σαν χώρα, έχουμε υποχρέωση... αυτόν τον κράτος, θέλουμε να κάνουμε μια συμφωνία μαζί με τον κράτος. Θέλουμε να συμφωνήσουμε σε κάτι ή θέλουμε να επιβάλλουμε την άποψή μας. Εάν, λοιπόν, πιστεύουμε ότι διαλεκτικά... Εάν, λοιπόν, πιστεύουμε ότι διαλεκτικά... θα πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι όπου θα υπάρχει μια συμφωνία... Ξέρετε εσείς καμία συμφωνία όπου το 100% είναι μονομερές στον έναν... και ο άλλος έχει κανέναν λόγο να το αποδεχτεί. Δεν νομίζω σε μια συμφωνία δίκαιη... θα πρέπει να υπάρξουν αμυδέες αποχωρήσεις. Άρα, εκείνο που θα πρέπει να γίνει, θα πρέπει υπεύθυνα τα πολιτικά κόμματα... Δεν λέω για τη συμφωνία ότι δεν έχει τροτά και ότι δεν πρέπει να διορθωθεί. Τα κόμματα με ρεαλισμό, με υπευθυνότητα... απέναντι στην ιστορική ευθύνη που έχουν και απέναντι στον ελληνικό λαό... να πούνε σε ποια σημεία θέλουμε να τα διορθώσουμε... εκτός, εάν θέλετε, να πάρουμε όπλα, παλάσκες και να πάμε δίπλα μια συμφωνία. Ευχαριστούμε και να σας καλώ. Εγώ δεν ήρθα εδώ. Εγώ δεν είμαι μέλος κανένας κόμματος. Δεν έχω υποχρέωση να υποστηρίξω κανένα κόμμα, λέω την άποψή μου. Και λέω, εφθαρσώς, όταν καθόμαστε να συζητήσουμε... θα πρέπει να μπορούμε να υποχωρήσουμε. Άρα, λοιπόν, ο καθένας θα πρέπει να καταθέσει την άποψή του σοβαρά και υπεύθυνα... εκτός, σας είπα, αν θέλετε, να εκστρατεύσουμε. Ωραία, ευχαριστώ. Κύριε Φώσδου, μάθετε και... Κύριε Φώσδου. Κύριε Πρόεδρε, θα το αποθέτειθα... Θα το αποθέτειθα... Δεν το πάρε για υπογραφή. Θα... Σας παρακαλώ. Θα το αποθέτειθα, σαν περιφερειακός σύμβουλος, κύριε Αντιπρόεδρε, κρατήστε τη διαδικασία. Αν ξεπεράσει το πεντάλεπτο, σας παρακαλώ να μου αφαίρεστε αυτόν τον λόγο. Αυτό είναι δεδομένο ό,τι εσάς... Είναι αλήθεια, κύριοι συνάδελφοι, ότι δεν μάθαμε να ακούμε. Δεν μάθαμε να σεβόμαστε τους συναδέλφους μας. Δεν μάθαμε να σεβόμαστε την αντίθετη άποψη. Είναι κρίμα για το πιο σοβαρό εθνικό θέμα... που έχουμε αυτόν τον καιρό... και άπτεται της Μακεδονίας μας... να έχουμε αυτή τη συμπεριφορά μέσα στο περιφερειακό συμβούλιο. Αν νομίζετε ότι έτσι βοηθούμε στην εθνική υπόθεση... κάνουμε όλοι λάθος. Αφορά τη Μακεδονία μας. Δεν πρέπει να διχάσει τον ελληνικό λαό και δυστυχώς κατά κει πάμε. Όποτε είχαμε διχασμό στον ελληνικό λαό... η χώρα μας το πλήρωσε πολύ ακριβά. Ας το καταλάβουμε όλοι. Δεν συμφωνώ με τη συμφωνία. Πρέπει άμεσα να αποσυρθεί. Δεν μπορεί να υπάρχει η μακεδονική γλώσσα... μέσα στη συμφωνία και πολύ περισσότερο μακεδονική εθνότητα. Είναι αλλητρωτισμή... και αυτό κανένας μακεδόνας... Έλληνας μακεδόνας δεν το δέχεται. Η Μακεδονία είναι μία και είναι ελληνική. Παρακαλώ τον περιφερειάρχη. Να μην παραστεί στην υπογραφή της συμφωνίας... που του ζήτησα και εκατηδίαν και κάποιοι άλλοι συνάδελφοι. Δεν θέλω να συνδέσει το όνομά του. Δεν θέλω να συνδεθεί αυτό το περιφερειακό συμβούλιο... με την υπογραφή αυτής της συμφωνίας. Πρέπει από εδώ, από το περιφερειακό συμβούλιο Δυτικής Μακεδονίας... να στείλουμε ένα μήνυμα στην κυβέρνηση... ότι δεν γίνεται δεκτή συμφωνία. Έστω και την τελευταία, την ύστατη αυτή τη στιγμή... να πάρει πίσω αυτή τη συμφωνία. Έχουμε χρέος να διαφυλάξουμε την ελληνικότητα της Μακεδονίας... και θυμίζω, γιατί κάποιοι συνάδελφοι αναφέρθηκαν... την υπερασπίστηκε τη Μακεδονία μας ο εθνάρχης ο Καραμαλής... την υπερασπίστηκε ο Ανδρέας Παπαδρέω... και άλλοι θέλουν να την ξεπουλήσουν. Θα τρίζουν τα κόκαλά τους. Αυτοί ήταν ηγέτες... και αναφέρουμε και σε κάποιον προσωπικό, κάποιοι με κατηγόρησαν... ότι έψαλα τον ακάθιστο ύμνο στο συλλαλυτήριο της Άτιστας. Ο ακάθιστος ύμνος, αγαπητοί συνάδελφοι... ψάλθηκε στη Κωνσταντινούπολη μια μέρα πριν την άλωση. Εάλλω η πόλη. Έψαλα τον ακάθιστο ύμνο μαζί με τον παπα Βασίλη για ένα και λόγο. Εάλλω η Μακεδονία. Όποιος θέλει να το καταλάβει, ας το καταλάβει. Πρέπει να γίνει δημοψήφισμα, κύριοι συνάδελφοι. Αν είναι... προσέξτε, να παρθεί πίσω η συμφωνία... και μπορούμε να βοηθήσουμε και με την παρέτησή μας... ναι, να παρετηθείς εσύ εσύ όμως το περιφερειακό συμβούλιο. Ευχαριστώ. Κύριε Πρόεδρε, ήσουνα και υπερρυκτικός και ουσιαστικός αλλά και πολύ σύντομος. Λοιπόν, το λόγο... Κύριε Κώτα. Μη ξέρετε προεδρέψεις, προεδρέψεις. Μέχρι να τελειώσει. Κράτο του βυκασία. Έχαναν μπει όμως ένας χρόνος συγκεκριμένος... τουλάχιστον... όχι πέντε λεπτά, τρία λεπτά για να τελειώσουμε σήμερα. Γιατί... Μπορώ να έχω το λόγο. Υπόθηκε από τον Πρόεδρο ότι θα μιλήσουν οι αντιπεριφερειάρχες και ασύν... και ο περιφερειάρχης και μετά οι συμβούλοι. Ο κύριος Κώτας, πώς ήταν? Ήρθα. Δίκη. Μπορώ να έχω το λόγο, κύριε Πρόεδρε. Επί της διαδικασίας, κύριε Πρόεδρε, επί της διαδικασίας... Επί της διαδικασίας... Έλα, κύριε Κουτζίδη. Παρακαλώ. Έχω το λόγο, έχω το λόγο, κύριε Πρόεδρε. Παρακαλώ, επί της διαδικασίας. Επί της διαδικασίας, κύριε Κουτζίδη, πες θα μου. Παρακαλώ, παρακαλώ, κύριοι συνάδελφοι. Το άρθρο 13 και την παράγραφο 3 και 4, μετά τις τοποθετήσεις των επικεφαλείς των παρατάξεων, ανοίγει λίστα ομιλητών. Παρακαλώ πολύ να ανοίξει η λίστα και να γραφούμε όσοι θέλουμε να μιλήσουμε. Ναι, ναι, έχει προτεραιότητα ο κ. Περιφεριάρχης. Εγώ λέω τι λέει. Ο κανονισμός, σας παρακαλώ. Εγώ θεωρώ ότι ο κ. Περιφεριάρχης πρέπει να το ποθηθεί να μας πει τη θέση του. Είναι ο επικεφαλής της περιφέρειας και της παράταξης. Καλησπέρα, κύριέ μου. Καλησπέρα, κύριέ μου. Ναι, εγώ θα παρακαλούσα όμως, κύριε Περιφεριάρχη, με τη σύμφωνη γνώμη σας, να πάει η Περιφεριάρχη, ο πρόεδρος της Πέδου, ο κύριος δήμαρχος που είναι εδώ, να γίνει το πεντάλι του Τρίμπτου. Να τελειώσουμε σήμερα. Πιστεύω ότι στο τέλος, παρά τα όσα έτσι οξημένα ακούστηκαν, μπορούμε να συμφωνήσουμε σε μία κοινή γραμμή και μία κοινή στάση, που θα μας τιμά και ως Περιφερειακό Συμβούλιο και ως Περιφερία Δυτικής Μακεδονίας. Λοιπόν, το λόγο... Κύριε Πρόεδρε, κύριε Πρόεδρε, ο κύριος Περιφεριάρχης, που θα μας σημεραστεί το ψήθισμα του, να το δούμε και να... Μπορούμε να συμφωνούμε και να μη χρειάζεται να μιλήσουμε. Να βγει φωτοτυπίες και να μη ραστεί, εντάξει. Κύριε Κώτα. Λοιπόν, μπορώ να έχω το λόγο. Έντονη συγκίνηση από πολλά μέλη του Περιφερειακού Συμβουλίου, δικαιολογημένοι. Πολλές φορές, ίσως και αδικαιολόγητοι κάποιοι, που πρέπει να μιλήσουν και να μιλήσουν και να μιλήσουν και να μιλήσουν, και να μιλήσουν και να μιλήσουν και να μιλήσουν. Δικαιολογημένοι. Πολλές φορές, ίσως και αδικαιολόγητοι κάποια υπερβολή. Σίγουρα καταδικαστεία η τοποθέτηση στο σύνολο της, θα έλεγα, του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής, του Περιφερειακού Συμβουλίου. Τίτλοι του τύπου προδοσία, προδότες, σωτήρες, επανάσταση, κτλ., κτλ., δεν έχουν θέση σε μια δημοκρατική χώρα και σε μια δημοκρατική διαδικασία που θα θέλαμε, αλλά δυστυχώς πολλές φορές δεν κρατάμε μέσα σε αυτό το Περιφερειακό Συμβούλιο. Θα ήθελα να θέσω μερικά ερωτήματα, πείτε τα και ρητορικά, στην σύντομη τοποθέτησή μου. Και θα αναφερθώ στο εξής ερώτημα. Ποια είναι η θέση της Ελλάδας από το 2008 και μετά και πόσο απέχουν εκείνες οι θέσεις στο σύνολό τους από τη σημερινή συμφωνία. Επίσης, ποια είναι η θέση του τότε Περιφερειακού Συμβουλίου από το 2010 και μετά. Και ποια είναι η θέση του επικεφαλής τότε Περιφερειάρχη, του κυρίου Δακή. Δεν είδα καμιά αναστάτωση ποτέ όταν η τότε τοποθετήστηκε θέση, μιλούσαν για σύνθετη ονομασία, με γεωγραφικό προσδιορισμό μάλιστα. Είναι καλή, είναι κακή η συμφωνία, είναι απαίσχυντη, είναι τελείως απαράδεκτη. Έχει σημεία που γίνονται δεκτά, είναι στο σύνολό της απορριπτέα. Δεν ξέρω, και μάλλον θα έλεγα ότι δεν αποδέχομαι και εγώ ολοκληρωτικά τη συμφωνία της, όπως εν υπάρχουν σημεία της, όπως το άρθρο 7 που ανέφερε και ο Ρούσιος Αλεξανδρίς, που έχει να κάνει με την εθνικότητα, σαφώς θα έπρεπε να φέρει ξεκάθαρα βορειομακεδονική, οτιδήποτε άλλο, όχι μακεδονική σίγουρα, και σίγουρα και το σημείο της γλώσσας μακεδονική παύλα, σλαβική, νοτιοσλαβική. Αυτά είναι τα δύο σημεία που κι εγώ, όντως, πιστεύω ότι θα επιδέχονται σίγουρα κάποιες διορθώσεις, έτσι ώστε να φέρουν τα πράγματα στην πραγματική τους διάσταση. Άραγε γιατί όλα τα μέσα μαζικής ενημέρωσης όλου του κόσμου αναφέρουν ότι η Μακεδονία αλλάζει το όνομά της, εντός εισαγωγικών, για την γνωστή, άγνωστη Μακεδονία, που όλοι στο εξωτερικό, δυστυχώς, ονομάζουν, υπάρχει λόγος που υπάρχουν τεράστιες αντιδράσεις των κατοίκων της Φύρωμ και από κορυφαία στελέχη, μάλιστα, όπως ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας της γειτονικής χώρας. Θα πρέπει ο Περιφεριάρχης να περιβρεθεί και ο Δήμαρχος Πρεσπών με το θεσμικό τους ρόλο σε αυτήν την συμφωνία. Άκουσα και τη λέξη τροπή. Τροπή από το στόμα της κυρία Ζεμπηλιάδου. Η τροπή δεν είναι σημερινή. Η τροπή υπάρχει από το 45 και σε πάρα πολλές κυβερνήσεις από τότε μέχρι και σήμερα. Ακούσα για γκάλοπ. Δεν ξέρω ποια είναι αυτά τα γκάλοπ. Τι αντιπροσωπεύει η κάθε άποψη. Το σίγουρο είναι ότι αυτό το θέμα δεν πρέπει να μας διχάσει και δυστυχώς είμαστε σύμφωνοι σε αυτήν την συμφωνία. Το θέμα δεν πρέπει να μας διχάσει και δυστυχώς είμαστε στα όρια του διχασμού. Ελπίζω το καλύτερο για τη χώρα μας, για την περιφέρειά μας. Από τη φύση μου είμαι αισιόδοξος και πιστεύω ότι θα πάνε όλα καλά. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστούμε, κύριε Κώτα. Κύριε Κώτα, μια δευκρίνηση. Αναφέρθηκε στην προηγούμενη περιφερειαρχή, η αρχή του 2010, να το γνωρίσεις ότι αυτός δεν υπήρχε σύμβουλος, δεν ήταν σύμβουλος και επειδή εμείς ήμασταν, δεν υπόθηκε ποτέ από την παράταξή μας από τον κύριο Δακί για διπλή ονομασία. Ούτε υπόθηκε, ούτε συζητήθηκε καμιά εύρωτο θέμα. Έτσι, τώρα αν λαθασμένα το είπε έτσι... Από το 2008, από το 2008... Ας μας φέρνει τα πρακτικά. Λοιπόν, τέλειωσε. Παρακότη, παρακότη, παρακότη. Έλειξε, έλειξε, έλειξε. Θα παρακαλέσω τον κύριο Κάτανα να είναι και σύντομο. Έτσι, για να προχωρήσει την διαδικασία όσο γίνεται καλύτερα. Άκουσα πραγματικά όλα τα ενδιαφέροντα από όλους τους ομιλητές. Νομίζω ότι πραγματικά σέβομαι ολονών της απόψης, γιατί το θέμα που συζητάμε σήμερα εδώ είναι ένα πάρα πολύ σοβαρό θέμα, γιατί είναι ένα θέμα εθνικό. Γι' αυτό περιμέναμε τόσο καιρό... Γι' αυτό περιμέναμε τόσο καιρό το περιφερειακό συμβούλ, που είναι και το ανώτατο όργανο, για να τοποθετηθούμε. Και αυτή τη στιγμή θα τοποθεθώ κι εγώ καταθέτωτας την ψυχή μου, γνωρίζοντας όμως πως ο μοναδικός σκριτής για μένα θα είναι ο κόσμος κάση μικρή ναυστηρά το 2019. Ένα τέτοιο σοβαρό εθνικό θέμα, λοιπόν, δεν προσφέρεται ούτε για εντυπώσεις, ελληνικές σκοπιμότητες, ούτε για προεκλογιές ομιλίες, αλλά ούτε με ακριές κραυγές ή για νέους δικασμούς. Είναι ένα θέμα που αποσχολεί όλους τους Έλληνες και που τους τον εχαουρεί, τουλάχιστον τα τελευταία 30 χρόνια, όταν άρχισε να παίρνει διεθνής διαστάσης και να γίνεται γνωστό Εβραίος. Αυτή τη φορά, αγαπητοί συνάδελφοι, θα πρέπει να φανούμε υπεύθυνοι, συνεπής προς την ιστορία μας και προπάντων να είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας. Θα μου επιτρέψετε, όμως, γιατί ακούγοντας όλες αυτές τις τοποθετήσεις, ένωσα έναν δεζαβού. Ένωθα ότι είμαι στο 1992 και αντί να πάμε σχολείο, πήγαιναμε στο Συλλαγητήριο της Θεσσαλονίκης, για να πούμε όλοι ότι η Μακεδονία είναι ελληνική. Αυτό ένωσα σήμερα εδώ πέρα, γιατί κανένας μας δεν γεννήθηκε από παρθενογέννηση. Για να κανήσω την σύντομη τοποθέτησή μου, θα πρέπει να κάνω μια μικρή αναδρομή, γιατί ορισμένοι ξεχνούν ή κάνουν πως ξεχνούν για τους δικούς τους προσωπικούς κομματικούς λόγους, που το δεύτερο είναι αρκετά σημαντικό, διότι σημαίνει ότι λειτουργούν με ιδιοτέλεια, πράγμα που τους κάνει να μην είναι χρήσιμοι στον δημόσιο διάλογο, απέναντίες στους καθαρά πολιτικά επικίνδυνους. Η προηγούμενη πολιτική φορείς λοιπόν, όπως και οι μεγάλες πολιτικές προσωπικότες, όπως ήταν ο Κωνσταντίνος Μετσοτάκης, που από το 1991 προσπάθησε να βρει λύση στο πρόβλημα, ήταν ο πρώτος πρωθυπουργός στη μεταπολευτική περίοδο της χώρας, που μίλησε για σύνθετη ονομασία, Εργαόμνες. Δυστυχώς όμως για μένα τότε, υπήρξε απομονωμένος από το υπόλοιπο πολιτικό σύστημα, με συνέπεια να χάσει την εξουσία, και όπως φαίνεται με ιδιοτέλεια και σκοπιμότητα, και αυτοί οι κάποιοι, οι ίδιοι που φετερίστηκαν τότε την ιστορία, με απότελος σκοπό να γίνουν κάποτε πρωθυπουργοί, για να οικονοποιήσουν τη δική τους ματιοδοξία. Αγαπητοί συνάδελφοι, σήμερα δεν πρέπει να οδηγούμε τους εαυτούς μας, όταν μιλάμε για θέματα της διεθνούς πολιτικής σκηνής, με δεδομένα πλέον του παρελθόντος, ειδικά στην τοωρινή συγκυρία, γιατί το διεθνές περιβάλλον συνεχώς εξελίσσεται και μεταβάλλεται. Σκεφτείτε πολύ απλά ότι το 1991 υπήρξε η ΑΟΚ και αυτή με την πάροδο των χρόνων εξελίχθηκε εξαιτίας των γεγονότων που έπρεπε να αντιμετωπίσει και εν τέλει πήρε μια διαφορετική σύσταση από την αρχική της πολιτική μορφή. Συνεχίζω την ιστορική αναδρομή και φτάνουμε συγκεκριμένα στο Σεπτέμβριο του 1995, όπου ακολουθεί η ενδιάμεση συμφωνία μεταξύ της Ελλάδος και των Σκοπίων, ο εξωτερικός παράγοντας και τότε είναι καθροιστικός και έχουμε πλέον την ενδιάμεση συμφωνία που μας οδηγεί κατευθείαν σε διαπραγματεύσεις αλλά και που αργότερα μιλάει πάλι για σύνθετη ονομασία χωρίς εργαόμενες. Στις 12 Οκτωβρίου τότε το μόνιμο Συμβούλιο του ΟΑΣΕ αποφασίζει με τη σύμφωνη γνώμη της Ελλάδος την ένταξη των Σκοπίων με την αγγλική ονομασία Former Yugoslav Republic of Macedonia, νέα ονομασία που επικρατείνε έχρι και σήμερα. Ακολουθεί το βέτο του Κώστα του Καραμαλί τον Απρίλιο του 2008 στο Βουκουρέστη και εδώ θα μου επιτρέψετε να θυμίσω στους αγαπητούς συναδέλφους γιατί κάποιοι επίπτυδες το ξεχνάνε ότι ο Κώστας ο Καραμαλής, η Τώρα η Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης ο Μεημαράκης μετέβησαν στο Βουκουρέστη με ξεκάθαρη εθνική θέση που περιείχε σύνθετη ονομασία Erga Omnes. Συμπερασματικά λοιπόν έχουμε δύο πρωθυπουργούς της Νέας Δημοκρατίας και δυο ιστορικά στελέχη όπως η Τώρα Μπακογιάννη και ο Βαγγέλης Μεημαράκης αλλά και δυο πρωθυπουργοί του ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Κώστα Σιμήτη να καταλήγουν σε σύνθετη ονομασία. Οπότε μου είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή να καταλάβω τις σημερινές επιλεκτικές ευριστησίες κάποιων. Όταν γεμίζανε τα σκόπια με κίτσα αγάλματα που δείχναν τον Μέγα Αλέξανδρο εγώ δεν είδα καν να κινητοποιήσει από εδώ και τότε την περιφερειάριξη εσείς ήταν κύριε Δακί που μιλάσατε στην οποθέτησή σας για τον Παύλο Μελάκη και άλλα πραγματικά ιστορικά σημαντικά γεγονάτα. Μπορώ να κάνω λάθος, επειδή ήσασταν χήμα... Και ξέρετε κύριε Πρόεδρε, δεν μπορεί να λέτε ξέματα, πρέπει να βλέπουν λίγο και να έχουν λίγο τσίπα. Κύριε Κάτανα... Συνεχίζω, σε λίγο τελειώνω. Οπότε κύριε Δακί, ήσασταν εσείς περιφερειάρχης, δεν είδα να κάνει κανέκη. Ανέλαβα την κυβέρνηση της χώρας. Σε εμένα μιλάτε ήσκοξε πούλημα που κάνει ο Τσίπρας με τον Καμένο. Μιλάω στον περιφερειάρχη τον Γιώργο Δακί που δεν έκανε κανέκη. Μην κάνετε ειδικό διάλογο κύριε Κάτανα. Και θα κάνω, γιατί πλέον η υποκρισία έχει κάποιοι όρειο. Χαίρομαι ιδιαίτερα κύριε Καρυπίδη που πρώτη φορά βλέπω περιφερειακή αρχή την έλλειπτη συνδράση της, να την θέλω να την φορτώ σε άνθρωπο. Παρακαλώ κύριε Πρόεδρε. Παράκαλω πολύ να πάρει πίσω τους χαρακτηρισμούς. Είμαστε ευγενείς. Υπάρχει η παράκληση για το Προεδρείο, κύριε Δακί, να ανακληθούν. Ο κύριος Δακίς, λοιπόν, έτσι έχει μάθει ο κύριος Δακίς, να φεύγει, να αποχωρεί, δεν πειράζει. Εδώ σας ακούω και πείτε τι θέση παίρνετε για το ξεπούλυμα της πατρίδας. Αν μ' αφήστε θα πω. Για το ξεπούλυμα του Καραμαλίτ. Αν μ' αφήστε θα πω. Πείτε τώρα για το ξεπούλυμα του Καραμαλίτ. Κύριε Κάτανα ολοκληρώστε, ολοκληρώστε κύριε Κάτανα. Τέλος πάντων ήταν περιφερειάρχηση εκείνη την περίοδο, όταν γέμιζαν σκοπιανοί κίτσα γάλματα σε όλη την περιφερειά τους και δεν είδα ούτε μία επιστολή ούτε στον κύριο Σαμάρα ούτε και στον κύριο Βενιζαλαστάν. Απισβητείτε το πατριωτικό καθήκον ενός περιφερειάρχης. Επειδή οι σκοπιανοί έβαλαν αγάλματα. Παρακαλώ κύριοι συνάδελφοι παρακαλώ. Έβαλαν οι σκοπιανοί αγάλματα και κατηγορείται έναν περιφερειάρχης. Να ολοκληρώσει ο μιλητής παρακαλώ. Να ολοκληρώσει ο μιλητής. Τον αγαπώ. Μπράβο. Κι αυτός το λεωευτικά εσένα. Λοιπόν. Στάνει υπόκρισια για το ψέμα. Στάνει υπόκρισια. Το άλλο κύριος θα ακτήσει τα περιφερειάρχης σχέσεις στο τι κάνουν τα σκόπια και εσείς τους κατευθύνετε και τα βάζετε. Ο κύριος... Ο κύριος... Ο κύριος Κοσές επειδή είναι στρατιωτικός... ...στα στρατιωτικά πιστοποιητικά φρονήματα. Γιατί τους καλήσεις. Ο κύριος Τσότσος που ήταν σύμβουλος τι έκανε τότε. Γιατί δεν απευθύνεσαι στον κύριο Τσότσο. Που τον αγαπάς τον κύριο Τσότσο. Δεν τράπεστε λίγο. Δεν τράπεστε. Παρακαλώ. Λίγη τροπή. Λίγη τροπή. Και το χθες. Ολοκλήρωσε. Ολοκλήρωσε. Εκεί διαδικασίανε, παιδιά, διαδικασίανε. Παρακαλώ. Παρακαλώ. Αντώνη. Αντώνη. Μπορούμε και εμείς να φωνάσουμε. Αντώνη. Τελείωσε. Τελείωσε. Τελείωσε. Τελείωσε. Παρακαλώ. Αλλιώς θα διακόψω αυτή τη συνείδηση. Για το μόνο που συμμερίζουμε, πραγματικά, είναι για τον λαό της Μακίου Σόκου, που γιατί δεν αντέρασε στην Περιβερειάρχη. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπερίζεσαι. Συμπεριάρχεις. Άντε, μπράβο. Θέλει υποκρισία. Λοιπόν, συνεχίζω. Για το μόνο πείτε ότι... Πείτε, κύριε Εικοσέ. Θα είσαι υποκρισία. Δεν προκάλεσα. Δεν προκάλεσα κανέναν. Δεν προκάλεσα κανέναν. Βλε, ρε καλό, κυρίες συνάδελφοι. Λοιπόν, βλε, ρε καλό. Η Λία ονοκλήρωσε, αλλιώς διακόπτω το συνειδητές. Εντίο, όχι. Κατάσταση είναι αυτή. Πείτε, πείτε... Λοιπόν, σε ποιος τον Λία ονοκλήρωσε... Λόγο και πέστε με τώρα. Αφήστε με να ολοκληρώσω και πείτε με ό,τι θέλετε. Εγώ δίνω λόγο μόνο στους πολίτες της Μακεδονίας μας, μόνο στους πολίτες της δικής Μακεδονίας μας. Δεν έχω κομματικά βαρύδια και ανήκω μόνο στην κοινωνία. Συμμερίζομαι τη δυσπιστία και την οργή των πολιτών και τον πόνο τους γιατί κι εγώ τα ίδια νιώθω ίσως και περισσότερα. Για αυτούς όμως που εκφράζουν δημόσιο λόγο και εκφράζονται με άκρως δικαστικό λόγο δημιουργώντας δύο πόλους, τους πατριώτες και τους μη πατριώτες, αυτούς, λοιπόν, τους λυπάμαι. Διότι δεν προσφέρουν τίποτα στις δημόσεις συζητήσεις στον τόπο και στην εξέλιξη των γεγονότων. Παρά μόνο διχασμό, φανατισμό και πόλωση. Και τους λυπάμαι πραγματικά γιατί η ιστορία θα τους κρίνει σκληρά. Δεν ξέρω πραγματικά πως θα τελειώσει αυτή η ιστορία ή θα σκοντάψεις την εθνική μισθαλαδοξία των Σκοπιανών αλλά και κάποιον δικό μας που τρέμουν στην ιδέα να λυθεί επιτέλους ένα χρόνιο πρόβλημα που μας απασχολεί για χρόνια, δικαιώνοντας πολιτικούς που προτάσσουν το συμφέρον του τόπου κόντρα σε οποιοδήποτε πολιτικό κόστος. Εγώ όμως θέλω να τονίσω και σας είπα ότι δεν με ενδιαφέρει τίποτα άλλο γιατί εγώ μιλάω μέσα στην ψυχή μου και θα κριθώ από τον λαό το 2019. Ότι η βαθιά μου πεποίτηση ως Έλληνας πολίτης με ισχυρή εθνική συνείδεση αλλά και ταυτόχρονα με διευρυμένη ευρωπαϊκή σκέψη πρώτο μου μέλημα είναι η ειρήνη, η ασφάλεια και η συνοχή των κρατών της Βαλκανικής Κερσονήσου καθώς και η αλληλεγγύη και η αρμονική συνύπαρξη των λαών. Χωρίς να αφήσουμε την ιστορία μας διότι ας μην ξεχνάμε πως η ευρωπαϊκή εξέλιξη έχει στέρεο έδαφος εξαιτίας της ιστορίας μας αλλά και εξαιτίας της ελληνικότητας της Μακεδονίας μας. Ευχαριστώ. Κύριε Πρόεδρε, λοιπόν... Όχι, όχι, όχι. Παρακαλώ, παρακαλώ, παρακαλώ, αγαπητοί συνάδελφοι ή θα συνεχίσουμε όπως αρμόζει σε ένα περιφερειακό συμβούλιο δυτικής Μακεδονίας που μπορεί να σταθεί στο ύψος των περιστάσεων ή κυριολεκτικά να σηκωθούμε, να φύγουμε, να το διαλύσουμε και θα είμαστε όλοι υπόλογοι απέναντι σε αυτή την κοινωνία. Από εδώ και πέρα θα είμαι εγώ τουλάχιστο αυστηρότατος στο τρίλεπτο και δεν θα επιτρέψω να γίνονται αυτά που έχουν γίνει μέχρι τώρα. Το λόγο ο κύριος Γέρος. Κύριε Πρόεδρε, έλα λίγο σε παρακαλώ. Ε, πώς θα γίνει δηλαδή. Ε, εντάξει ακούσε και το λωμάσκιο. Το λουνούδια κάνουμε τώρα. Θα κάνουμε γύρω γύρω τώρα όλοι. Επικαλείτε παιδεία. Ποια παιδεία, δεν το κατάλαβα. Κύριε Πρόεδρε, ειλικρινά. Λυπάμαι πολύ. Δεν άκουσα τη δίκη μου την εσήγηση. Θα με αποκαλέσε μια να ψεύται άσχετο και αλληκανό. Σε παρακαλώ. Έλα Γιώργο, Γιώργο, Γιώργο. Επιστρέφω να δεν το πάρεις. Είναι απαράδεκτα τα που συμβαίνουν σήμερα εδώ. Και ειλικρινά, εγώ είχα όλη τη καλή διάθεση με ομώνια εδώ μέσα να βγάλουμε ένα συμπέρασμα και ένα ψήφισμα το οποίο θα δείξει ότι είμαστε ενωμένοι. Αλλά επειδή κάποιοι εδώ φαίνεται ότι δεν το θέλουν. Γι' αυτό και δεν θέλω να τοποθετηθώ καθόλου. Δεν θέλω να τοποθετηθώ πια. Κύριε Καρακασίδη, θα μιλήσετε. Λοιπόν, διακοπή πέντε λεπτά. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Καλησπέρα. |
