| Ποιοι παράγοντες συντελούν στην κάλυψη ενός γεγονότος, καθορισμός ημερήσιας θεματολογίας, Κάλυψη της κρίσης από τα ΜΜΕ: Σχέση των οργανισμών ΜΜΕ με την κρίση, ο Ευρωπαϊκός τύπος για την Ελληνική κρίση, Κρίση στην Τηλεόραση.: Επειδή ήταν μέσα σε ενημέρους ποιος ήταν ο κοινωνικός ρόλος στη διαχείριση μιας κρίσης, βέβαια στην έκταση επίσης μιας κρίσης και στην παρουσίασή της, εγώ θα παρουσιάσω σήμερα ένα παράδειγμα που μας είναι πολύ γνωστό. Θα μιλήσουμε σήμερα για την οικονομική κρίση και πώς η οικονομική κρίση καλυφθεί από τα μέσα ενημέρωσης. Πριν όμως μιλήσω για την οικονομική κρίση, εννοείται ότι θέλω να συμμετέχετε, ότι είστε πολύ ευκρός από την καλαθιακά σας ερωτήσεις, αλλά είστε ευκρός από την να συμμετέχετε έτσι με θέσεις, απορίες, τοποθετήσεις πάνω σε αυτά τα οποία θα αναλύσουμε σήμερα. Πριν όμως μιλήσω για το πώς καλύφθηκε η κρίση από τα μέσα ενημέρωσης του ευρωπαϊκού τύπου, γιατί θα δούμε μια έρευνα η οποία συγκρίνει εφημερίδες ευρωπαϊκές, της Πορτογαλίας, της Ελλάδας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αγγλίας. Θέλω να δούμε λιγάκι τι σημαίνει κάλυψη ενός γεωγονότος, πώς καλύπτεται ένα γεωγονός, τι σημαίνει, πώς ένα γεωγονός γίνεται ήδηση, έχετε ποτέ αναλυγηστεί αυτή τη διαδικασία, πώς ένα γεωγονός, ένα οποιοδήποτε γεωγονός, μπορεί να γίνει ήδηση, μπορεί να φτάσει στα πρωτοσύρια των εφημερίδων, ή να αποτελέσει ένα γεωγονός που είναι σε μία εφημερίδα. Ονόματα μου για τόπος, για να σε μάθω λίγο. Ναι, δηλαδή, εγώ την επόμενη φορά που μιλήσω και εσείς, θέλετε να μας πείτε κι εσείς το όνομά σας, γιατί έχω τετσαίρο. Βέβαια, θεατροσιακός αυτιά λέγουμε και είμαι πιστηματικής συναργάτητας του τμήματος. Νομίζω ότι εκτός από αυτό το μάθημα, θα κάνουμε ένα ακόμη στις 29 ακόμη δημιουργήσεις, ποιος θα να γινόθει. Το εικόνι μου πάντωνε από τη δημοσιογραφία, γι' αυτό σήμερα θέλουμε να βρούμε αυτό το κομμάτι μαζί. Λοιπόν, το ερώτημα μου λοιπόν ήταν πως είναι ένα γεγονός που γίνεται η δύση. Δηλαδή, ποιοι είναι αυτοί οι παράγοντες που επηρεάζονται ένα γεγονός που θα γίνει η δύση. Το γεγονός, ναι, κοιτάξτε συμβαίνουν 100.000 γεγονότα καθημερινά. Τι φύτρα υπάρχουν που κάνει έναν δημοσιογράφο να πάρει αυτό το γεγονός και να το ψάξει, να κάνει ρεπορτάσμα, να κάνει έρευνα. Η ατζέντα μας είπε η Μάρθα, η ημερήσια ατζέντα και θα μείνουμε σε αυτό. Αυτή η ατζέντα από τι καθορίζεται? Κατά πόσο ενδιαφέρει μεγάλο μέρος του κοινού, ποιον αφορά αυτή η δύση, αν αυτός είναι κάποιος δημοσιοπρόσωπος ή κάποιος τον οποίο ενδιαφέρει να πουει το κοινό ή να μαθαίνει τάρματα, είναι αυτό. Μεγάλες κρίσεις όπως έγινε, μεγάλα φυσικά τον όνομα του σεισμού, κάτι το οποίο να είναι ιδιαίτερο, να αναφορά και αρνητικά πολύ κόσμο, να το πω έτσι και να έχει ένα ανδίκτυπο δημορτήρα στην κοινωνία ή να έχει κάτι πολιστικό τίποτα. Η επιρροή που έχει έναν γεγονός καθορίζει τη θεματολογία, το ενδιαφέρον μου είπατε, η επικαιρότητα. Εγώ σας βάζω και μερικούς άλλους παράγοντες, με κόκκινο είναι αυτά τα οποία δεν θα αναλύσουμε εδώ σήμερα, με γκρι είναι αυτό το οποίο θα αναλύσουμε, βλέπετε έχω βάλει τη διαφήμιση, τα στελέχη των δημοσίων σχέσεων, τα οποία τροφοδοτούν με ειδήσεις τους δημοσιογράφους, οι δικές πηγές πληροφόρειας, παρουσιαλίες επιστήμονες, άρομες ενημέρωσης, όλοι αυτοί παράγοντες επίσης είναι παράγοντες μαζί με όλα αυτά που είπατε, οι οποίοι συντελούν να γίνει ένα γεγονός ήδηση. Πάμε λοιπόν να δούμε τι σημαίνει καθορισμό σημερίσης θεματολογίας, για πείτε μου τι σημαίνει αυτή η διαδικασία, πώς γίνεται, έχουν γραφτεί πάρα πολλές, έχουν γίνει πάρα πολλές έρευνες, έχουν γραφτεί πάρα πολλά βιβλία για αυτό τον καθορισμό της σημερίσης θεματολογίας που λογόμαστε agenda setting, έτσι, είναι γνωστό ως agenda setting. Η αγέντα, ποιος θέτει την αγέντα, την αγέντα, μάλιστα το σοβαρότερο ερώτημα είναι και ένα ερώτημα το οποίο έχει διαρρευνηθεί πάρα πολύ από τη διεθνή εξημονική κοινότητα είναι ποιος θέτει την αγέντα, η πολιτική ή τα μεσημερώσεις, ένα ερώτημα. Γενικότερα όμως πριν φτάσουμε σε αυτό το σημείο, πείτε μου λιγάκι, η αγέντα, πώς διαμορφώνεται η αγέντα, η καθημερινή αγέντα της μεσημερώσεις, ποιος αποφασίζει ότι ο θέμα θα είναι πρώτο, ποιος αποφασίζει ότι σήμερα θα τέκσει πρώτο θέμα η οικονομική κρίση. Ναι, Μάρθα. Ότι θα τη συνείσουν, αλλά έχει να κάνει με το πάντο που βλέπουμε τοπικά και με πρακτικά, γιατί ας πούμε και τα υπόλοιπα που έχετε βάλει τα κόκκινα, παίζουν πάρα πολύ μεγάλο ρόλο, εντέλειψε το χρυσό, το σημείο της δημοτρολογίας. Συνήθως έχει να κάνει μετά συμπάντων που πρέπει να καλύψει, ας πούμε, ένα τελευταίο βιβλίο, το λίγο που έχουμε οι δημοσογράφοι, η δημοσκλητική αμάδα, όλοι οι αρχιστράφικα, και μετά ο διευθυντής της. Ωραία, ο διευθυντής της είναι από την πλευρά του οργανισμού, έτσι, της επιχείρησης των μέτρων ενημέρωσης. Αν ο διευθυντής της όμως δεν είναι κάποιος ο οποίος του έρχεται η επιφίτιση και λέει σήμερα, κάθε έξω, πρώτος έγινε, ότι η κυβέρνηση είναι ανεκοχόρητη στην διαπραγμάτευση των διευθυντές, ο διευθυντής της είναι από κάπου πειράζεται. Εγώ θέλω να πω και την επικαιρότητα μου. Η επικαιρότητα όμως είναι κάτι γενικό, την επικαιρότητα μέσα τη διαμαθώνουν. Η φακτορία ειδήσων, η ρολή των ειδήσων δηλαδή που δίνουνε και βέβαια η πολιτική, τα γραφεία τύπου του Πρωδικουργού, των Υπουργών, οι ειδήσεις που δίνουν και των μεγαλών οργανισμών, των τραπεζών, αντίστοιχα της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Όλοι βλέκονται σε αυτή την ιστορία με τον επίσημο ρόγο που παρουσιάζουν. Οι πολιτικοί λοιπόν λένε το όνομά σας. Η Υουλία. Η Υουλία μας λέει λοιπόν πως η πολιτική επειράζονται. Δεν θα γραφεί αντίπτωπος των πολιτικών, δεν θα γραφεί αντίπτωπος άλλων επιχειρήσεων, όπως επίσης και θα πρακτοριαγείσουν και προφοδοτούνται τα μέσα ημέρους με οι ειδήσεις. Θα τα αρχίσω να έχω ξεκινήσει από μερικούς ορισμούς. Δείτε λιγάκι το δεύτερο σημείο, τη θεματολογία. Είναι ομάδα θεμάτων τα οποία μεταδίδονται με άξονα μία ιεραρχία βάσει της σημασίας τους σε μια χρονική στιγμή. Δηλαδή τα θέματα τα δημοσιογραφικά έχουν μια συγκεκριμένη βαρύτητα ανάλογα από τη χρονική στιγμή στην οποία βρισκόμαστε. Πείτε μου λοιπάκι, ο δίκτυρος 8 μιλούσε κανένας για οικονομική κρίση. Μιλούσε. Εμβραίος όχι. Με ποιον τρόπο γινόταν θέμα η οικονομική κρίση, η εκαρχόμενη οικονομική κρίση. Το 8 δεν ήταν οικονομική κρίση ακόμη. Είχαν λείψει αυτό. Είχαν λείψει όλες τις οικονομικές. Ωραία. Βλέπουμε ακόμα διεθνές γεγονός, το οποίο ενδεχομένως μπορεί να έρθει σε εμάς. Άλλο, ποια ήταν η λέξη σταθμός η οποία είχε παίξει πάρα πολύ πριν το 2010 στα μέση ενημέρωσης. Γιατί γινόταν πολύ μεγάλη συζήτηση, οικονομικά πάντα μιλώσεις, οικονομικά θέματα, για τεράστιο έλλειμμα. Έτσι, είχαμε πάρα πολύ μεγάλη θεματολογία. Όλη η ατζέντα δημοσιογραφική πάνω στα οικονομικά θέματα τριγύριζε γύρω από το θέμα του ελλήμματος. Πόσο μεγάλη είναι το έλλειμμα το οποίο έχουμε και πώς θα το, με πιο τρόπο θα το διαχειριστούμε και ούτω καταξής. Αυτό το έλλειμμα λοιπόν ήρθε να γίνει οικονομική κρίση το 2010. Οικονομική κρίση στην οποία μπαίνουμε στο Διεθνές Δομισματικό Ταμείο. Ανακοινώνεται ότι μπαίνουμε στο Διεθνές Δομισματικό Ταμείο. Πάμε την βοήθεια από το Διεθνές Δομισματικό Ταμείο και μετά βλέπετε με ποιον τρόπο προχωράει αυτή η θεματολογία. Πώς αναρρυχάται αυτή η ατζέντα. Γιατί από το 2010 η ατζέντα δυστυχώς παραμένει η οικονομική κρίση. Κεντρική ατζέντα του Ελληνικού Μέσου Αντιμετώσεις παραμένει η οικονομική κρίση. Θα δω και μια πενταειδία. Αυτό βλέπουμε ως πρώτο θέμα στα τελευταία ειδήσω. Το θέμα λοιπόν είναι μια σύγκρουση μεταξύ δύο ή περισσότερων ομάδων. Γι' αυτό και οι κρίσεις πολύ συχνά γίνονται ειδήσεις στα μέσα ενημέρωσης. Γιατί στην κρίση τις περισσότερες φορές υπάρχει σύγκρουση. Βλέπετε λοιπόν ότι τα θέματα στα οποία υπάρχει σύγκρουση έχουν ένα μεγαλύτερο ενδιαφέρον με τα μέσα ενημέρωση. Η ενάμνη συγκρουσιακή δημιουργεί ως καθεστά ειδήσει. Ο καθαρισμός της σημερινής θεματολογίας είναι μια πολιτική διαδικασία. Γιατί είναι πολιτική διαδικασία το να θεωρεί μια εφημερίδα ότι πρωτεύονται ρόλο Ξέρετε, αυτός ο καθαρισμός της σημερινής θεματολογίας σε όλα τα μέσα ενημέρωσης έχει πολύ μεγάλη σημασία και είναι το αντικείμενο συζήτησης των περισσότερων. Δηλαδή είναι πάρα πολύ μεγάλη συζήτηση στα δημοσιογραφικά γραφεία για το ποιο θέμα θα παίξει πρώτο, ποιο θα παίξει δεύτερο, ποιο θα παίξει τρίτο. Στις συναντήσεις των συντακτικών ομάδων των εφημερίδων εκείνο για το οποίο καπένανό το περισσότερο χρόνος είναι ποιο θέμα θα είναι πρώτο. Ποιο θα είναι πρωτοσέιδο, ποιο θα είναι πρώτο στο τηλεοπτικό δελτίο. Γιατί λοιπόν αυτή η διαδικασία είναι πολιτική διαδικασία. Για πείτε μου. Όλα είναι πολιτικά. Κάθε επιλογή μας. Γιατί να μην είναι... Έχει να κάνει ποιος το πιο όμορφο πολιτικό αυτή τη στιγμή. Δηλαδή αυτό πρέπει να είναι όλα πολιτικά. Αν το πεις από τη πλευρά του την πολιτιεκή και του πολιτέφατος προφανώς έχει να κάνει ποιος το πιο όμορφο πολιτικό αυτή τη στιγμή. Δηλαδή αυτό πρέπει να είναι όλα πολιτικά. Αν το πείτε από τη πλευρά του την πολιτιεκή και του πολιτέφατος προφανώς έχει να κάνει ποιος το πιο όμορφο πολιτικό αυτή τη στιγμή. Έχει ο καθένας που συνδυάζει, που βρίσκεται στη συνδεδευτική ομάδα. Σε γενικότερο πλαίσιο είναι πολιτική διαδικασία, γιατί πρέπει να δεις τι θα εκφράσει το περισσότερο κόσμο και τι δεν θα σε εκθέσει ενδεχομένως. Αυτό είναι το κοινό στο οποίο επιθυμεί κάθε μέσο, κάθε φορά. Και ανάλογα φαντάζουμε ότι το σαγνώζεται. Ή η προσπαθία να το καθοδηγήσει. Δεν έχει να κάνει με τη πολιτική θέση τη μεσοειδημέρωση, εσείς. Ναι. Προφανώς και έχει. Είναι η ίδια η κάλυψη του θέματος. Βλέπετε ότι άλλα μέσα, παλαιόσφαρα η τηλεόραση, καλύπτει θέματα. Να πω ένα παράδειγμα το οποίο είναι πολύ πρόσφατο. Η σύλληψη του Βόμβολα για τα οικονομικά του χρέη. Είδατε πώς καλύπτει από το Μέγγα ή είδατε πώς καλύπτει από τη διαδικτή. Από τα μέσα ή αδειδιακά. Βλέπετε τεράστια διαφορά, έτσι. Αυτό είναι ένα καταξευγή παράδειγμα που επηρεάζει, καλύπτει ο γεγονός, επηρεάζεται από την πολιτική θέση του μέσου. Πάντα όμως του εντύπτωση. Ο καθαστός πάντα επηρεάζει γιατί είναι επιχειρηματίας. Δηλαδή είναι ένα φίλτρο στο πώς θα καλύφτουν, ποιοι θέσεις θα πάρουν. Είδατε ό,τι στα διαδικτυακά μέσα. Είδαμε, υπήρχε, οι κάνεις ήταν περισσότερα ανεξάρτητοι. Αυτό το οποίο διακυβεύεται είναι η σχετική προσοχή που δίνουν τα μέσα ενημέρωσης στο κοινό και διαμορφωτές πολιτικής ορισμένα θέματα και όχι σε άλλα. Τα θέματα ανέρχονται και υποχωρούν στη θεματολογία ή ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέγγιση της προσοχής. Υπάρχει έναν κύκλο που κάνουν τα θέματα. Δηλαδή, μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα. Δεν είναι όμως αυτόν τον σύντομο κύκλο μόνο. Δηλαδή, το κύκλο που κάνει η ίδηση γιατί το ρεπορτάζε, εξελίσσεται αργά. Μέχρι εγώ να κάνω ένα θέμα, το οποίο αφορά και την υπόθεση αυτής της δωροφορίας ή της αυτοκτονίας δεν έχει ακόμα δυα λεπταρθεί. Δεν είναι όμως αυτή την ίδηση, αυτό το κύκλο που κάνει η ίδηση. Επίσης, παραγωγώς κάθε Χριστούγεννα, τι τους θέματα βγαίνουν στην επικαιρότητα? Θέματα φιλανθρωπίας. Θέματα σχετικά με τα παιδικά παιχνίδια, με την επικοινωνότητα των παιδικών παιχνιών. Κάθε Καραγέρι, τι τους θέματα βγαίνουν στην επικαιρότητα? Βεβαίως, για τις θυμές της στα παραλιακά παράκια, ναι. Άλλο? Η κίνδυνη του ήλιου, η μολύση από τη θάλασσα, η λίπαση των ανθρώπων. Η θεμοκληξία και μέτρα εναντίον της θυμοκλησίας. Υπάρχουν μερικά θέματα που είναι όμως, πώς το λένε, εποχιακά. Εποχιακά. Αυτό μιλάω λέγοντας, αυτή είναι μια άλλη διάσταση του χρόνου που έχει η ίδηση και ένα άλλο κύκλο που κάνει η ίδηση. Δηλαδή, με σούσης της χειμωνιάτης περιόδου, δεν θα ακούσουμε για τη θεμοκλησία ή για τους κινδύνους πνιγμού στη θάλασσα. Θα ακούσουμε όμως με την αρχή του καλοκαιριού. Παρακαλώ. Αυτός ο κύκλος έχει να κάνει όχι τόσο με θέματα μεξελίξεων, όπως, τώρα, δηλαδή, με την πέτσι ελληνικά, αλλά και με θέματα τα οποία, για παράδειγμα, για τα πρωτότυπα φαινόνα είναι σύστημα θέμα κύκλου. Βεβαίως. Να το καταλάβω. Υπάρχουν διαφορετικές διαστάσεις του κύκλου μιας ίδησης, έτσι. Μία διάσταση που αναφέρατε είναι η διάσταση που έχει, που ακολουθεί το ρεπορτάζ αυτή η ίδηση, το κύκλο του ρεπορτάζ, έτσι. Το ρεπορτάζ εξελίζεται αργά, ακόμα και ο κύκλος της ίδησης εξελίζεται αργά. Άλλη διάσταση είναι της εποχής, αυτό που είπαμε τα καλοκαιρινά και τα χειμερινά θέματα. Άλλη διάσταση είναι τα μάρμαρκο-παρθενώνα, παραδείγμα του Σφάρη. Έχουν... Α, έτοιμα, που άνοιξε από τη Μερκούρη και συνεχίζεται και όλο περιγραφεί από την εξέλιξη. Υπήρχαν όμως εποχές που ήταν παγωμένο. Ναι, αλλά πώς ξαναπέτρει και η αγωγή ξαναπέτρει και όλο που έγινε, δεν θα το έβαζα μέσα στο κανάλι. Μπορείς δηλαδή. Όταν ο Πλούνι έπαιξε την ταινία, ήταν και η εποχή κατάλληλη για να ξανά ανοίξει το θέμα, πιθανώς. Δεν έγινε τυχαία η ταινία «The movement's member». Ναι. Και μετά συνέχισε... Υπήρξε η άνοιξη αντίδραση του ελληνικού ιδιού υπολοιπισμού, αλλά πραγματικά όταν το πήγουμε να κάνουμε δεν είχαμε κινήσεις αδύστηχες. Βλέπετε λοιπόν ότι το θέμα λυμνάζει για κάποιο διάστημα, η ύπνιση, και μετά για κάποιο διάστημα πάλι ξανανθίζει, έτσι. Αυτός είναι ο λογονοσκύκλος που κάνει ύπνιση. Αν έρχεται και υποχωρεί, λες και είμαστε σε μία ρόδα του Luna Park. Ο χώρος και ο χρόνος της θεματολογίας των μέτων είναι πεπερασμένοι, οπότε ο καθορισμός της σημερινής της θεματολογίας μπορεί να είναι και ένα παιχνίδι μηδενικού αθρίσματος. Τι εννοώ με αυτό, γνωρίζω πολύ καλά που ο χρόνος στα μέσα ενημέρους έχει τεράστια αξία, έτσι. Γι' αυτό πληρώνεται και τόσο ακριβά η διαθήμηση, στις τηλεόρας παραδείγματος χάρη. Ο χώρος σε μία εβδομάδη, σε ένα περιοδικό, επίσης έχει πολύ μεγάλη αξία. Και είναι βεβαίως πεπερασμένοι, είναι περιορισμένοι οι έκτες που έχει ένα άφρο, είναι περιορισμένοι οι έκτες που έχει ένα ρεπορτάζ. Γιατί, λοιπόν, αυτό μπορεί να είναι ένα παιχνίδι μηδενικού αθρίσματος, η θεματολογία, γιατί? Κάθε μέρα πρέπει να ξαναδώσεις τον ίδιο γόνα, την αρχή. Και επίσης, γιατί πολλά θέματα μπορεί να… Κατακολουθώντας όχι την ίδια συνταγή, πρέπει να ξαναγνήσεις κάθε μέρα την επινοή, από την αρχή την, να κερδίσεις το ενδιαφέρον τον αναμονωστό, να πετύχεις την ιεραρχία που να είναι αυτή, που πραγματικά θα φέρει τα αποταλέσματα που θέλεις, είτε είναι τηλεθέρωση, είτε είναι… Ομαγνωσμότητα. Ομαγνωσμότητα. Επίσης, είναι πολύ σημαντικό ότι μερικές φορές κάνουμε θέματα, τα οποία δεν εμφανίζονται ποτέ στα μεσηενημέρωσεις, έτσι, από τα οποία είναι τελείως χαμένα από τα μεσηενημέρωσεις. Για αυτό, λέω, μπορεί να αποβεί παιχνίδι μηδενικού αθρίσματος, γιατί μπορεί να είναι υπαρκεί το χώρος, ούτε ο χρόνος, για να καλυφεί το συγκεκριμένο θέμα. Υποτιμωμένος δώρο άδωρον, έτσι, οι συζήτησες που κάνουμε περί ιεραρχίας. Λοιπόν, εδώ, αν βλέπατε, αν τα χρώματα αποτυπώναν σωστά στον οθόν, θα βλέπατε ότι αυτοί οι κύκλοι έχουν διαφορετικό χρώμα. Ωστόσο, τους έχω κάνει να μπαίνει ο ένας κύκλος μέσα στον άλλον, γιατί πειραάζονται αυτές οι τρεις διαδικασίες καθορισμού ημερής διαδιάταξης. Βλέπετε, μιλάμε με τη θεματολογία που έχουν τα μέσα ενημέρωσης, δηλαδή… Τη σχεδία σχοδεία με τα πραγματορία. Όχι, νομίζω ότι η θεματολογία έχει να κάνει με το τι θέλει να δείξει το κάθε μέσο. Από την ιδεολογία, λοιπόν, στην ουσία του. Το μέσο, η επιχείρηση, ο ίδιος ο δημοσιογράφος, ο άρχης συντάκτης, το δημοσιογραφικό, το σύνολο δημοσιογραφικού επιτελείου. Έχουμε τη θεματολογία των μέσων, είναι τα μέσα ως επιχειρήσεις ή ως ιδεολογικοί, ενδιαφέρει τόσοι οργανισμοί που θέλουν τη δική τους αρτζέντα, έτσι. Έχουν τη δική τους αρτζέντα για να καλύψουν. Η πολιτική θεματολογία είναι ποια? Οι πολιτικές εξελίξεις. Οι πολιτικές εξελίξεις θεματολογικά θέματα τα οποία τύχονται από την δράση των πολιτών, έτσι, και των πολιτικών, βέβαια, έτσι. Και η δημόσια θεματολογία είναι... των πολιτών. Τον πολιτών, πολύ ωραία. Το κοινό, έτσι. Έχω, λοιπόν, στο κοινό τα μέσα ενημέρωσης και τους πολιτικούς, οι οποίοι, και οι τρεις αυτοί οι παράγοντες, επηρεάζουν τη διαμόρφωση της σημερινής διαταξής. Αν δεν καταλαβαίνετε κάτι, με διακόπτευα. Λοιπόν, οι παράγοντες οι οποίοι επηρεάζουν τις τρεις θεματολογίες, βλέπετε ότι έχουμε τη διαπροσωπική επικοινωνία μεταξύ ελίτ και άλλων ατόμων, δηλαδή τον προσωπικό παράγοντα, την προσωπική εμπειρία. Μπορείτε να μου δώσετε ένα παράδειγμα. Οι δημοσιογράφοι έχουν επαφέσει με ποιους για να κάνουν ένα γιαγωνοσύνδηση. Με τις πηγές. Με τις πηγές. Αυτές οι πηγές, ποιοι μπορεί να είναι. Το γραφείο του κόσμου, το ελάσσετο των πολιτικών. Ωραία. Είπε ίδιος ο πολιτικός, όχι απαραίτητα μόνο το γραφείο τύπου. Δημοσιογράφευαν διασυνδέσεις μόνο με τα γραφείο τύπου, αλλά και με τα ίδια τα πρόσωπα. Όταν μιλάμε για πρόσωπα τα οποία πολιτικά πρόσωπα, ή πρόσωπα από την επικαιρότητα, την πολιτική, την πολιστική, την οικονομική, μπορούν να ζούσουν σε μια είδηση. Ένας παράγοντας λοιπόν που επηρεάζει αυτή τη θεματολογία, την ατζέντα, είναι η σχέση που είπε δημοσιογράφος, η προσωπική σχέση, η προσωπική εμπειρία που έχει με τις πηγές του, έτσι, που έχει με ομάδες πολιτικής ή οικονομικής ελληνικής. Αντιτιμενικοί δείκτες της πραγματικότητας αναφορά με τη σημασία ενός θέματος της σημερινής ισχυές διάταξης. Εδώ μιλάμε για αντιτιμενικούς παράγοντες, έτσι, εξωτερικούς παράγοντες. Πείτε μου λιγάκι, θα μπορούσε ενώ βρισκόμαστε σε, ενώ έχουμε ήδη δεχθεί τόσο επαφθή δημοσιονομικά μέτρα και υπάρχει αυτός ο κύκλος που έχει γίνει στην οικονομική κρίση, θα μπορούσε ένα μέσο να διαφορήσει και να μην παίξει καθόλου στην ατζέντα του θέματος οικονομικής κρίσης. Ναι. Θα μπορούσε. Ε, άμα δεν έχει να κάνει. Α, μιλάμε για τηλεοτρικό μόνο. Μιλάμε για τηλεσογραφικά, όχι μιλάμε μόνο για ιδιόραση, μιλάμε για τηλεσογραφικά. Ναι, μιλάμε για τηλεσογραφικά. Γιατί κυριαρχείς στον πολιτικό λόγο, κυριαρχείς στον δημόσιο σφαίρα, οπότε δεν μπορούν να το παρακάμψουν. Πολύ ωραία. Ε, είναι ένας αντικειμενικός δίκτυος της πραγματικότητας, έτσι, είναι η επικαιρότητα, η τράξη, η οποία δεν μπορούμε να παρακάμψουμε. Και ένας τίτος παράδεισος είναι η υπηλονιακό σύστημα. Ποιο είναι η υπηλονιακό σύστημα, για πείτε μου. Η υπηλονιακό σύστημα είναι ίδιος όλες τις χώρες, για πείτε μου λίγο. Καθολήσεται από τον πρίθυν του πρωθυπουργού, των υπουργείων επίσης, από την αντιπαράθυση με την αντιπολίτευση, την βουλή, τι συμβαίνει εκεί, αυτό δεν νοείται. Όχι, όχι, δεν νοώ αυτό. Το υπηλονιακό σύστημα είναι το ίδιο σε όλες τις χώρες, δηλαδή τα μέσα ειδημέρους λειτουργούν με το ίδιο τρόπο στην Ελλάδα όπως λειτουργούν στη Σκανδαβία. Στην Αγγλία έχουμε το ίδιο σύστημα μέσα σε όλες τις ειδημέρους όπως έχουμε στην Ελλάδα. Το BBC δηλαδή λειτουργεί με τα ίδια πρότυπα όπως η E.F.T. Τι λέτε? Ωραία. Αν και έρχεται μια σχεδιάστικη αποδιεθεί την BBC, νομίζω, η E.F.T. Για παράδειγμα, στις E.F.T. δεν έχουν αυτό που λέμε σε δημόσια την Ελλάδα έστω. Έχουν. Σε έναν δασκάδι δεν είναι σωστά. Η λειτουργία έχει έως με την καλλιτεκή, έχει πολλούς παράγοντες και πυλώνες άλλους. Αλλά δεν μπορώ να καταλάβω το πώς θα εννοεί και το υπηλονιακό και πολιτικό σύστημα. Λοιπόν, παράδειγμα, στις χώρες στην Ελλάδα, στις χώρες της Νότιας Ευρώπης, υπάρχει το μοντέλο της σχολιαστικής δημοσιογραφίας, το οποίο είναι πάρα πολύ διαδεδομένο. Βλέπουμε στην Ελλάδα ένα τηλεοπτικό δελτίο γιατί πάει μία ή μία μισή ώρα. Στο οποίο δελτίο, πέρα από τις ειδήσεις, τις καθαυτό ειδήσεις, έχουμε πάρα πολλά σχόλια. Ακόμα και σχόλια πάνω στην ειδήση. Αντίθετα, στον κλωσσαξοδικό μοντέλο, το οποίο βλέπουμε στη Μαγάλια Βρετανία, όταν μιλάμε, η ειδησία είναι εντελώς διακριτή από το σχόλιο, έτσι. Αν ακούσατε, παράδειγμα, ένα δελτίο του BBC, τώρα έχετε την ευκαιρία με το διαδίκτυο, είναι πολύ εύκολο, μπορείτε να το παρακολουθείτε κιόλας. Αν ακούσετε ένα δελτίο του BBC, θα δείτε ότι η ειδησία είναι η ειδησία. Δεν είναι ούτε σχόλιο, ούτε ερμηνεία του δημοσιογράφου, ούτε προσωπική πολιτική χρειά του μέσου, ούτε τίποτε άλλο. Η ειδησία είναι η ειδης. Το ρεπορτάσιο είναι ρεπορτάσιο. Δεν υπάρχει ερμηνεία ή σχολιασμός πάνω σε αυτό, έτσι. Αυτό είναι το γλώσσαξοδικό μοντέλο. Λέω, λοιπόν, ότι η κάλυψη της κρίσης εξαρτάται από το επικοινωνιακό σύστημα. Το τρόπο που κάθε σύστημα μέσων ενημέρωσης, στην Ευρώπη παραδείγματος χάρη, γιατί αυτό είναι πιο κοντά μας και αυτό μελετάμε, χειρίζεται τα μέσα ενημέρωσης, με ποιον τρόπο τα μέσα ενημέρωση λειτουργούν και χειρίζονται την κρίση. Επίσης εξαρτάται από τη φύση του μέσου, δηλαδή... Συγγνώμη, μάχη του νέου όσον ανοιχίζω να μην καταλαβαίνω το πρώτο. Δηλαδή, η κάλυψη της κρίσης από το οποιοδήποτε μέσο θα γίνει. Εννοείται ότι ο τρόπος με το οποίο θα γίνει, με στεράδιους, είναι φάση να γίνεται νέο σύστημα. Ναι, λέω ότι εξαρτάται από το επικοινωνιακό σύστημα. Στις νέο τρόπος, πάντως πάλι στην Ελλάδα ακούμε περισσότερα σχόλια για την οικονομική κρίση και ερμηνείες δημοσιογράφων για την οικονομική κρίση, έτσι. Αν ακούγανε τα μέσα ενημέρωση, αν ακούγανε το BBC στην Αγγλία, θα ήταν απλώς και μόνο ίδιση, έτσι. Γι' αυτό λέω ότι η κάλυψη του θέματος εξαρτάται από το μοντέλο του επικοινωνιακό που είναι αυτή η καθεχώρα. Βεβαίως, γιατί στην περίπτωση της κρίσης εισέρχονται και πολλοί άλλοι παράγοντες, ωραία. Δηλαδή το πόσο δυνατή είναι μια χώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση, το τι αντίκτυπο έχει το χρέος της Ελλάδας για αυτή τη χώρα. Θα δείτε παρακάτω, συνέχεια θα μελετήσουμε, με ποιον τρόπο εκείνοι οι οποίοι πρώτοι ξεκίνησαν να μιλάνε για την κρίση την οικονομική την ελληνική, ήταν τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης. Θα το δείτε. Από τη φύση του μέσου, η κάλυψη της κρίσης εξαρτάται από τη φύση του μέσου, δηλαδή... Θα είναι ραδιόφωνο, κλειόραση. Με ποιον τρόπο διαφοροποιούνται? Αλλιώς θα κάνεις έναν δημοτικό ραδιόφωνο, αλλιώς θα φέρεις μια άλλη δύση στο ραδιόφωνο, θα είσαι πιο σύντομος. Στην κλειόραση μπορείς να δώσεις πιο πολύ αφαίστητη εικόνα. Στην περίπτωση της κρίσης τι βλέπουμε ότι διαφέρει μεταξύ των μέσων? Στην περίπτωση της κάλυψης της οικονομικής κρίσης, τι είναι αυτό που είναι διαφορετικό μεταξύ της τηλεόρασης, του ραδιόφωνο, της εφημερίδας, υπάρχει οδηγητικός τροφος κάλυψης αυτά τα τρία που σας έχω ανέφερα, ή το τέσσαρτο, η ανοίγιο. Στην τηλεόραση, είναι αυτό που είπατε για πριν, με το παράδειγμα ότι όπου δεν είναι τόσο κανονικής κρίσης ανθός, πρέπει να προστατέψει η αρχή της επόγραφης, όπως είπαμε, σε βιβλία. Σε ένα ραδιόφωνο, το οποίο ανήκει σε έναν όμορφη, επίσης και σε μια χημερίδα στον δεδίκτυο είναι πιο ελεύθερο, πιο ελεύθερο το σωμασικά ανοίγιο της κρίσης. Και πιο αφταίρετο. Με δύο καθένας, μπορεί να γράψει ό,τι θέλει, δεν θέλει να έχει το κύλος της εθνημερίδας. Με τα blocks, κυρίως. Μετά πέσαμε ό,τι και η χρόνη. Ναι, πέσαμε ό,τι και η χρόνη. Αυτό που είπε με τηλεόραση στο δεδιόφωνο, δεν μπορείς να παρουσιάσεις, όπως είπαμε, εποπτάζομους στηλεόραση ή εποπτάζομους στην εθνημερίδα. Με την εικόνα που μπορείς να χρησιμοποιήσεις. Ωραία, επίσης τηλεόραση βλέπουμε περισσότερο να συμπληρώσει από τα πολύ σωστά που είπατε, ότι στηλεόραση έχουμε μεγαλύτερη τραγματοποίηση του γεγονότος της οικονομικής κρίσης. Έχουμε δει πάρα πολλά reportage τα τελευταία πέντε αιτία. Το έχουμε να κάνουμε με την κοινωνική εξακλείωση των Ελλήνων, παράδειγμα, πως χάρη. Στο ντύπο λιγότερο και στο ραδιόφωνο, βεβαίως, ο χρόνος είναι πολύ διαφορετικός στο ραδιόφωνο. Είναι πολύ πιο σύντομος. Η δημοσογραφική κουλτούρα του μέσου. Ποια είναι η δημοσογραφική κουλτούρα? Αν είναι κυρίως ασθενωμένη στιγμώνικα, είναι πιο lifestyle, αν είναι πιο επιστημονική η βαρύτητα, βλέπετε το πώς θέλει να το γενικό τρόπος παρουσιάσει. Πολύ ωραία. Μπορεί να έχουμε κίτρινες συσμερίδες. Μπορεί να έχουμε κίτρινο τύπο. Μπορεί να έχουμε κίτρινα τηλεοπτικά κανάλια, παράδειγμα, το Δελτιού Υδίσιο του Star. Δεν ξέρω αν ακόμη υπάρχει, εγώ θα το παρακολουθώ. Βλέπετε ότι είναι ένα Δελτιού, το οποίο δεν λέγεται Δελτιού Υδίσιο, έτσι. Έχει περήναν περισσότερο ψυχαγωγικό. Έτσι όλοι θα αλλάξουν έτσι. Το δένυμα του Ατσινικολάμπα. Άλλος, μάλιστα. Σχολιαστής του κ. Υδίσουνα. Έχει αλλάξει, ναι, αλλά γενικά από την οικογένειά του Μαλέη και μετά, όπου έχει περάσει, έχει αφήσει το στίγμα του σε μία, στο Ινφωτέιν, την ανάληξη του Υδιού. Πριν δεκαχρόνιο ήτανε πάρα πολύ ψυχαγωγικό. Έτσι δεν έκανε δελτιού Υδίσιο. Η ζαφαρία και οι σχολιστές ομάδες. Έχει αλλάξει. Όχι, δεν έχει τέτοιο. Έχει αλλάξει. Σας δείχνω πάρα ποσοτά πριν δεκαχρόνιο, όπως ήτανε, για να καταλάβουμε τη δημοσιογραφική κουλτούρα των Μπέσων. Εμμ... Η σχέση των οργανισμών Μέσων Εντιπέρος με την κρίση, βλέπετε ότι τα Μέσα Ενημέρους εμφανίσσονται όχι ως θύματα, αλλά ως θύτες. Μπορείτε να μου το εξηγήσετε αυτό. Θέλετε ότι γι'αυτό το λόγο, τους ενδιαφέροντες της διαπλωκής με τα Μέσα Ενημέρους, ήτανε και τα Μέσα Ενημέρους αυτοί, οι οποίοι ήτανε οι θύτες σε αυτό το γεγονός. Ρίξτε μας. Ρίξτε. Σε αυτό το γεγονός. Ρίξτε και συγκάλυψε. Δεν άφησαν τον λαό σου. Στην κρίση υπάρχουν και θύματα, οι Μέσων Εντιπέρος και τα Μέσα Ενημέρους. Βεβαίως. Τι ήταν ο απαραίμανός? Υπάρχουν. Ναι, εγώ νομίζω αυτό είναι ο στόχος, συμμετείχανε στο να δημιουργηθεί η κρίση. Σίγουρα, ο λόγος της οικονομικής κρίσης και ήταν πάρα πολύ μοσοβερτική. Μοσοβερτική ολεντιζμία. Αλλά επίσης, αυτή την έννοια έχει, ότι ήταν τα Μέσα Ενημέρους θύτες, δηλαδή είχαν και αυτή τη δική τους συμβολή στην δραματοποίηση της οικονομικής κρίσης, στη μεγαίντηση της οικονομικής κρίσης. Αλλά βεβαίως, θα πρέπει να σημειώσουμε, γιατί τα Μέσα Ενημέρους πήρεξαν θύματα της οικονομικής κρίσης, έτσι με τα παράδειγματα όλο αυτό που αναφέρατε. Κατ' επειδή έγινε μια σκρίση, τα Μέσα Ενημέρους συνδυλώνουν πιο εύκολα μια στάση στράτευση απέναντι σε ιδεολογικές, στρατηγικές, πολιτικά κόμματα ή και αφαρμοσμένες πολιτικές. Για ποιον λόγο? Γιατί σε περίοδο κρίση, ένα μέσο να συστρατευθεί πάνω από το τσουφάι με την αριστερά, ή με όποια κυβέρνηση, ή με την κυβέρνηση πάνω από το αριστερά με το ήλιο. Για ποιον λόγο αυτές οι πολιτικές ταυτήσεις γίνονται πιο εύκολα σε περίοδο κρίσης. Τι λέτε? Επειδή είναι σύγκρουση, πρέπει να πάρουμε θέση σε κάποιο στρατόπετο. Είναι πιο εύκολο να πάρουμε θέση. Είναι πολύ πιο δύσκολο να είσαι αντικειμενικός κριτής και να διατηρήσεις μια ουδέτερη στάση. Επίσης, διακυβεύονται πολλά συμφέροντα σε περίοδο κρίσης. Δηλαδή, σε περίοδο κρίση, κάποιος ένα μόνος ενημέριος μπορεί να χάσει πολλά, αν πάει στην αντίθετη πλευρά, αν κριτικάει την αντίθετη πλευρά. Σε συνείδητες κρίσης φαίνεται πως ενισχύεται η συνεργασία μεταξύ Μέσων Ενημέρους και Πολιτικού Συστήματος, ιδιαίτερα της κυβέρνησης, και καταστήνται η υποστήριξη, η αποδοχή των Μέσων Ενημέρους προς την ορισμό της κατάστασης που δίνει κάθε κυβέρνηση. Βλέπετε, λοιπόν, ότι καν διέχεται της κρίσης, θα μην μοιάζουν ακόμη πιο στενή σχέση με την πολιτική. Γιατί η καλύψη της κρίσης είναι σημαντική. Ο τρόπος της καλύψης είναι καθοριστικό. Είναι καθοριστικός για το πώς θα... Δηλαδή δεν βοηθάει πάρα πολύ στους πολίτες να είναι ενημερωμένοι σε μια εποχή σύγχυσης, ιδιαίτερη σύγχυσης, με όσα συμβαίνουν γύρω τους. Τους αφορούν όλα τα θέματα, είτε αφορούν το ασφαλιστικό, είτε αφορούν τις τράπεζες. Πώς σας φαίνεται η κρίση, η καλύψη, που βλέπετε τώρα από τα μέσα της κρίσης, πώς σας φαίνεται? Είναι συνεπή, είναι αντιδημενική, είναι ουδέτερ ή τι λέτε. Στα ελληνικά με εμμυμιμία που σίγουρα παρακολουθείτε. Ουδέτερ ή τι θα την έλεγε, πώς θα τη λέτε. Είναι οξύτατη η αντιπαραγωγή και η θέση που παίρνουμε. Εγώ νομίζω ότι έχει προκαλεί μεγάλη ανασπάλεια στο κοινό. Τι άλλο? Θα έπρεπε να είναι με περισσότερη συγκράτηση, πολύ γρήγορα να βγάλω συμπεράσματα, τις μέρες που καλύπτουν την διαπραγμάτευση, προκαλούν τέτοια αναταραχή, που δεν είναι τυχία που ο κόσμος μαζεύει τα λεφτά του από τις τράπεζες. Είναι αυτό που κάνουν, δηλαδή, θεωρώ ότι είναι πάντα αντιαιδεοδογικό και σίγουρα θα μιλώνουν κάποιοι κανόνες. Πολύ ωραία. Δημιουργούν, λοιπόν, ένα τεράστιο πανικό στο τηλεοπτικό κοινό, έτσι. Δραματοποιούν υπερβολικά το γεωγονός, έτσι. Παίζουνε πάρα πολύ συχνά. Πάρα πολλοί άνθρωποι έχουν ακούσει ότι έχουν σταματήσει να παρακολουθούν οι ειδήσεις τηλεόραση. Όχι γιατί δεν τους ενδιαφέρει την καιρότητα, αλλά γιατί θεωρούν πλέον ότι είναι τόσο κατασκευασμένη αυτή η καιρότητα η οποία παρακολουθούμε για την οικονομική κρίση, που δεν κερδίζουν κάτι παραπάνω από τις ενημέρωσεις. Δεν έβλεπες ειδήσεις, πάντως. Ποίησε. Δεν έβλεπες ειδήσεις τηλεοπτικά του πανεπιστήματος. Δεν έβλεπες ποτέ ή δεν βλέπεις τώρα που... Για να είμαι ειδημιουργής, επειδή τελείωσα και μήπως στο πανεπιστήμιο όταν ξεκίνησε η κρίση, έβλεπα πολύ εικό, αλλά γιατί δεν έπρεπε να βλέπω καθόλου τηλεοπσία, έτσι κι αλλιώς. Αλλά τηλεοπτικές ειδήσεις, πολύ σπάνια. Και όσες φορές έχω κάτσει να δω... Θυμάμαι, ήρθα τότε με τη σύλληψη μου παρατυχαία, και είχα αυτό που είπατε και στο καράβι με το πώς πλήθηκε από το Μέγγα. Δεν, δηλαδή, έχω μια δύσκολη συντήση να βάζω στο ίδιο δηλαδή. Δεν έχω να μου προσφέρει κάτι που δεν μπορώ να το πάρω από τη δίκτυο, απλά να σου δείχνω αυτό που μιλήσω, ότι είναι πιο αφαίρετο το γράμμα. Η αλήθεια είναι ότι όταν άμπια βάζεις τη δύση στο διαδίκτυο και μετά το βράδυ παρακολουθείς το δελτίο, το τηλεοπτικό, βλέπεις ότι μιλάμε για διαφορετικούς κόσμους, έτσι. Γιατί εγώ έχει τύχη να το κάνω αυτό. Παρακολουθώ εμείς στο διαδίκτυο και στη συνέχεια πηγαίνω στο σπίτι και ανοίγω τη τηλεόραση να δω τα παρακολουθήσεις στο βραδικό δελτίο. Και μιλάμε για διαφορετικούς κόσμους. Και βεβαίως αντιλαμβάνεις ότι το διαδίκτυο έχει πολύ χαμηλότερα επίπεδα, δραματοποίησης του γεγονότος, έτσι. Λέτε λοιπόν ότι ο τρόπος κάλυψης της κρίσης επηρεάζει το κοινό σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό, επηρεάζει τη δημόσια θεματολογία λοιπόν, την πολιτική θεματολογία για τα οικονομικά θέματα, μπορεί να επηρεάσει τη στάση του κοινού και ενδέεται να σκέφτεται οι επιδράσεις επίσης της περιβάλλοντος, το να πάει κάποιος να πάει τα χρήματα του, αλλά δεν να έχουν χρήματα στις τράπεζες, έτσι. Νομίζω ότι μετά από τη τηλεόραση έχουμε καταφέρει αυτό στο επαρκό, έτσι. Και να διασφαλίσσετε τα ανασφάλεια των... Πολύ συχνά οι φήμες γίνονται ήδηση. Αυτό, ιδιαίτερα από κυρία Ραχαμέλισσα, είναι ανεπίτρεπτο. Αυτό είναι αλήθεια. Μάλιστα αυτό δυστυχώς έχει ξεκινήσει από τότε που, δεν ξέρω για ποιον λόγο, από τότε που ανέλαβε με τη κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΕ. Βλέπουμε πολλές φήμες, δεν ξέρω αν έχει να κάνει με τις πολιτικές διαρροές ή αν έχει να κάνει με τη στάση του δημοσιογράφου να μένει στη συγκεκριμένη κυβέρνηση. Μένει να το δούμε αυτό. Αλλά βλέπουμε ότι από τον Γενάρη και μετά, πολύ συχνά διάφορες φήμες, μια σειρά από φήμες γίνονται ήδηση. Που είναι ακόμα πιο αποπροσοχιστικό αυτό για τον κοινό. Έτσι. Δεν ξέρω αν μιλάνε στους δημοσιογράφους, αυτοί που ψεύζουν ότι γίνεται, μιλάνε επίσημα στους δημοσιογράφους, τα πολιτικά στραλίχια του ΣΥΡΙΖΑ, και στη συνέχεια αυτό το οποίο λένε, μιλάνε στα μέσα της μέρας. Βλέπεις κάθε σκέψη που περνάει από το μυαλό του Υπουργού Οικονομικών ή της ομάδας που διαπραγματεύεται με την τρόικα και με τους θεσμούς, όπως θέλετε, πείτε το, βλέπουμε, βλέπω ως ήδηση, βλέπω το δηλύκτιο, έτσι. Το οποίο είναι φοβερά από προσοχιστικό και νομίζω, θεωρώ, ότι δημιουργεί έναν παραθέρωκα δικό στο κοινό. Τη στιγμή που τα μέσα, να πούμε λέκτη και το κύμα, ήταν το ιδεόδες, με ποιον τρόπο θα ήταν, ποιος τρόπος ήταν κατάλληλος για να καλυφθεί η τρίση από τα μέσα ενημέρου στέλνικα, τι νομίζετε εμένα, τι θα έπρεπε να κάνουν τα μέσα που δεν το κάνουν σήμερα. Πολλά ερωτήματα σε στέλνω, ε. Να μιλούν τα σαφήνια, το ότι ψηθίζεται στην μιλή, στην ουσία και όχι από τις φίλες και τις δηλώσεις του καθενός. Ωραία, ναι. Αυτό θεωρώ ότι η μιλή υπάρχει διεφάνει με το κανάλι της Βουλής, που είναι να παρακολουθήσει κανείς λάιχτη, έτσι γίνει. Κάποτε ότι η μιλή λειτουργεί και κάποτε μπορούμε να καταλήγουμε στο πρόγραμμα. Αν ψηφίσουμε βαλύτερα με μουσική ή όχι, ή πώς ψηφίστηκε, ή πώς το ψήψα, ή λοιπά. Στο κανάλι της Βουλής, εντάξει, δεν έχετε δυνατότητα. Έχετε δυνατότητα να ακούσεις σε όλες τις πλευρές, αλλά οπωσδήποτε δεν γίνεται μεγάλη δημοσιότητα ποτέ στα αποτριασμάτια. Τι συμπεριβαίνει αυτό το νομοσχέλιο, τι τροποποίηση που έχουν γίνει, τι επίδραση έχουν στη ζωή μας. Δεν γίνονται. Κατασκευαστικά, τότε, όχι του μισουραφού, είναι να φιλτράγω αυτό και να σου δώσει το πιο σημαντικό. Τι είναι το πιο σημαντικό, τι είναι το όνομα για τη συμβουλή, για να ξέρεις τι συμβεί. Γενικά, έχουμε ειδήσεις για πρόσωπα, πολύ συχνά. Δηλαδή, τι είπε ο καθένας. Αυτός είναι ο κολιασμός, έτσι, έτσι. Κάτι άλλο που θα έπρεπε να κάνω τα μέσα και τα δεδιά και τις κρίσεις να συμπληρώσω εγώ, είναι ότι θα έπρεπε να βρούνω ένα τρόπο κατευναστικό προς το κοινό. Όταν δημιουργήσουν πανικό στο τηλεοπτικό κοινό, θα έπρεπε το αντίθετο να κάνουν σε μια περίοδο κρίση, όπως είναι αυτή της τελευταίας πενταετίας που ζούμε, που είναι μια δινή κρίση σε πολλά επίπεδα, έτσι. Τα μέσα θα έπρεπε να είχαν ρόλο κατευναστικό, από την άποψο θα έπρεπε να ήταν και αντικειμενικά και ουδέτερα και να δίνουν όλες τις πλευρές, αλλά όλα αυτά χωρίς υπερφία με συνέστημα, έτσι. Το οποίο δεν θα το ξεχάσω, ήμουνα στην πρώτη διαπραγμάτευση της Αβουαρίου, ήμουνα στο αυτοκίνητο και άκουγα ειδήσεις, όταν περίμεναν τα τελευταία αποτελέσματα, ήταν μάλιστα βράδυ, καλή ώρα όπως τώρα. Ο ανταποκριτής μου μετέχνει από τις Βρυξέλλες, το ιδιωτικός ανταπαραγωγούσα, την ανταπόκριση, άκουγε στη φωνή του, δηλαδή μπορείς να διακρίνεις από τη φωνή του ότι ήταν πολύ απογοητευμένος, γιατί δεν πήγαν καλά οι δύο πραγματεύσεις, και αυτό άρχισε να φανεί, όχι μόνο σε αυτά που έλεγε, όχι μόνο στον λόγο του, αλλά και στην ίδια τη χρήση της φωνής του, αποτυπώνονταν αυτό, κάτι το οποίο είναι σοβαρό λάθος, έτσι. Σοβαρό λάθος ήταν να μεταδίδουμε μια ίδιση, να την αφήνουμε στη συναισθηματικό χρώμα ή πολιτικό χρώμα, γιατί διπωτέ. Ναι, σαν πολεμικό ρεπορτάζ, σαν πολεμικοί ατυμποκριτές έβγαιναν από τις Λεξάριες, όλες αυτές τις μέρες. Πολύ παρομοίωση, ναι. Θα μην επιλέγουμε λοιπόν κάποιες πτυχές της πραγματικότητας, αυτό που λέγαμε για τη θεματολογία, της αντιληπτής πραγματικότητας, γιατί προβάλλουμε ζώντα με ένα δημοσιογραφικό κείμενο, με τέτοιο τρόπος να αναδείξουμε ένας διακριμένο θέμα, έναν ορισμό, μια ερμηνεία, μια ηχική αξιολόγηση ή μεταχείριση. Υπάρχει, λοιπόν, σκοπιμότητα, το ερώτημά μου, πίσω από την κάλυψη συγκεκριμένων πτυχών ενός θέματος, όπως, παραδείγματος χάρη, η τελική κρίση. Και τι υπάρχει τέτοια συζήτηση σήμερα στα μέσα για το αν θα πάμε σήμερα, από τον Φεαβάριν, εγώ ή από την προηγούμενη χρονιά, αν θα πάμε σε διπλό νόμισμα, αν θα πάμε σε έξοδο από το ευρώ, γιατί ακούμε διακώς αυτή την καραμέλα, γιατί παίρνει καραμέλα στο ευρώ από την περιγήτησης. Τι λέτε, αυτό συμβάλλει καθόλου στην ενημέρωσή μας πάνω στα γεγονότα της οικονομικής κρίσης, πάνω στις διαπραγματές μας και τους δανειστές, συμβάλλει με κάποιο τρόπο αυτού του ιδρουσκάλυψη, το προβληματισμό για το αν θα βγούμε ή όχι από το ευρώ, τι λέτε. Είναι ένας προβληματισμός ο οποίος είναι όνειμος, είναι ένας προβληματισμός ο οποίος είναι... Είναι στο πλαίσιο της διασποράς πανικού και του φόβου. Το κίνητο μου νομίζω ότι είναι φανέστατο, γιατί γίνεται αυτό. Είναι σαν ένα είδους, θα τραβάνε το χαϊνάρι συνέχεια στην κυβέρνηση, ότι εμείς μπορούμε σαν ένα είδους επιθεσμού. Γιατί και πάλι μιλάμε για φήνες, γίνονται ιδέσεις. Σενάρια κινδύνου κάνουν σίγουρα οι μετάλλοι οικονομικοί οργανισμοί. Η τράπεζα, η τράπεζα στο Υπουργείο Οικονομικό, αυτό τη σημαίνει ότι αυτά τα σενάρια κινδύνου έχουν καμία σχέση με την ενημέρωση των πολιτών. Βέβαια. Αν είναι έτσι, ας κοιτάω πάλι για την εθνική σειρά, είναι σενάρια πολέμων με τους γείτοντες. Νομίζω ότι δεν έχεις πρήθει τίποτα όλη αυτή η κατάσταση. Γι' αυτό, νομίζω ότι η συζήτηση στο χώρο, νομίζω, έπρεπε να είναι και πάλι στις αρχαίες δεδογρογίας. Και αυτό πρέπει να... δεν έχει πηγαίνει, δεν έχουμε πια περιθώρια αυτό να αργίσει. Έχει και ένα πολύ ενδιαφέρον βιβλίο, η Κρίση στα Μέσες Εντιμέρωσης, με επιμέλεια του καθηγητή Γιώργου Πλιού, το οποίο είναι πολύ ενδιαφέρον και η έρευνα που σας δείχνω είναι μέσα από αυτό το βιβλίο. Μελετήθηκαν, βλέπετε, ελληνικές εθνημερίδες, νέα εθνημερίδες, πορτοχαλικές, ηλεκτρονικές, εκδόσεις να θυμελούν από τη Γαλλία, τη Γερμανία, την Ιταλία και τη Μεγάλη Βρετανία. Βλέπετε, έχουμε ελληνικές εθνημερίδες, οι οποίες μελετήθηκαν, τι χαρακτηριστικά έχουνε. Είναι η μεγαλύτερη συστηροφορία. Α, η μεγαλύτερη συστηροφορία, άλλο. Είναι συντηρητικές. Νομίζω είναι φρεντές, όχι. Έχουμε και από το συντηρητικό χώρο και από το καρδευτικό χώρο, έτσι. Η Γκάρδια βλέπουμε, ξανά, από το προοδευτικό χώρο, η ΔΕΛΙΤΑ, η γραφνή συντηρητική, σε όλες τις χώρες γίνεται αυτό, βλέπετε τη δική μας Νέα Καθημερινή, και επίσης λάμπε για ποιοτικό τύπο, έτσι. Η γεωπολιτική διάσταση της κρίσης. Βλέπετε, μέχρι το 18, η οικονομική κρίση δεν θεωρείται από τα μέσα ενημέρους ως ευρωπαϊκή, ή ακόμη περισσότερο ως παγκόσμια. Έχουνε δώσει σε μας τη ρετσινιά, έτσι. Η οικονομική κρίση είναι ειδικό μας πρόβλημα, είναι ελληνική κρίση. Συνέχοντας του δέντρα του ελληνικού, γαλλικού και γεωμανικού τύπου, η ελληνική κρίση γίνεται αντιμετωπιστή ως καταξοχή εθνική, από τις οποίες είναι εντονότερεις, είναι ελληνικά έτ Το μέγεθος που ενδιαφέρονται στον ευρωπαϊκό, είναι μια για την ελληνική κρίση, βλέπετε ότι είναι επικύλω, αρχικά έχουμε τα δραστηριότητα του ελληνικού τύπου, είναι αρχά, ως προς την πρώτη φάση της κρίσης, ο γεωμανικός και το δεξιός τύπος, στην πρώτη περίοδο της ελληνικής κρίσης, που είχαν επενδύσει οι δικαίες τους οργανισμοί. Μέχρι την κρίση, υπήρχε και ο φόβος που φέξαμε όλοι δύο. Αλλά βλέπετε ότι, με την ποσότητα, της έχουμε καλύψει αυτό το κενό. Υπήρχαν οι πολιτιστικές, ο εθνικός παρακτήτης, δηλαδή ο τόπος σκέψης και ζωή στον Ελλήνιο. Χρησιμοποιούσα λοιπόν το πλαστικό χρήμα και προσπαθούσα να κάνω μια ζωή, η οποία δεν ανταποκρινόταν στα έσοδα που είδατε πραγματικά. Αυτό πέρασε ως επιχείρημα σε όλα τα μέσα ημέρα, στα ελληνικά και βέβαια στο τσαπλό και στο ευρωπαϊκό τύπο. Και οι κοινωνικές, το 2010 έχουμε αιτία της κρίσης, δηλαδή η φοροδιαφυγή ως κοινωνική συμμεριφορά και διαφλωτή. Δεν θα το ξεχάσω, το 2010 το καλοκαίρι έκανα ένα ταξίδι στη Νορβηγία. Εκεί λοιπόν συναντήθηκα με κάποιους φίλους μου Νορβηγούς. Το νούμερο ένας θέμας συζήτησης βέβαια ήταν η οικονομική κρίση. Εδώ με είδα να σε ρωτάνε για την οικονομική κρίση. Το πρώτο που μου είπανε λοιπόν, τι νομίζετε ότι ήταν? Ναι μου λένε, πρέπει όμως να εξηγήσω εγώ την κατάσταση, πως ζούμε, πως είναι τα πράγματα, πως είναι η καθημερινότητα, η δική μας οικονομία, τα ταξίδια. Μου λένε λοιπόν, ναι μου λένε, αλλά πρέπει να πληρώνουμε τους φόρους μας. Τι καταλαβαίνετε από αυτό? Μου το είπανε, μου λέξανε τρεις συνορφικοί δημοσιόγραφοι. Τι στενότυπο έχει γίνει. Ότι η αιτία της κρίσης για αυτούς, έτσι όπως παρουσιάστηκε στα μέσα ενημέρειες τα δικά τους, ήταν ότι οι Έλληνες φοροδιαφεύγουν, κλάβουν το κράτος και γι' αυτό το λόγο είναι η οικονομική κρίση. Την αξίζουν λοιπόν την οικονομική κρίση, την οποία περνάμε. Και αυτή είναι η επίσημη στρατηγική και επίσημος τρόπος σκέψου των Φρεξελών. Η Αντζέν, όπως τη θέτουν οι Τριξέλλες, είναι αυτό το άυτο το επιχείρημα. Αυτή η εικόνα είναι που έχει περάσει σε όλη την Ευρώπη. Και κάποιος είπε εξειδότησης, δημόσια ότι έχουν ελευθερμένη χώρα. Ναι, το παραδέχεται ο πρωτοβουλός της Ελλάδας. Ναι, όντως πραγματικά. Ποιος θεωρώ, ο Κοβανδρέων? Ο Κοβανδρέων έχει ελευθερμένη χώρα, σωστά. Ναι. Μετά που έχουν πάρει στιγμές. Είπανε πολλά τελευταίρια επίσης. Είπανε, σάξι, τώρα ότι... Γενικά και τώρα, νομίζω, το μεγάλο κόσμο είναι το μεγάλο στόμα. Αυτό που έχουν οι μεγαλοστομείες των Ελλήνων πολιτικών. Οι οποίοι δεν κοιτάζουν, δεν έχουν το συλλογικό συμφέρον, αλλά το προσωπική τους προβολή είναι να παίξουν στα μέσα, ή λες και το ζήτημα είναι να υπάρκουν αυτοί μια μέρα ακόμη. Ναι. Λες και το θέμα είναι πιο κόμμενο από το οποίο έχουν κερδίσει, έτσι, σε διπόσιο. Για κανένα διπόσιο, δηλαδή, τα δεδομένα είναι πολύ συγκεκριμένα. Εντίες είναι αυτές που κατάγονται στην πρώτη θέση, ενώ οι πολιτικές θείες, οι στρατιωτικές και οι εξοπληστικοί ενταπάνες, βρίσκονται στην τελευταία θέση πολύ μικρά ποσοστά. Το Ιωγνός, παράδειγμα, το Σπέν, στην Ελλάδα, ζούσε και βασίλευε τις δεκαετίες οχτών να μάθει τη διουργία του Ασέβ. Και μετά το Ασέβ, είναι κάτι το οποίο το θεωρούμε ως αιτία πολύ μικρή, έτσι. Το έχουν καθίσει ως αιτία. Ναι, μιλάω τι για τον ελληνικό τύπο. Γιατί ξένοι, ότους ξένους, είναι κάτι ξένο, ίσως. Επειδή το σκάνδρο της Ζήμενης ήταν για αυτός μια αποκάλυψη. Ό,τι Ζήμενης όλου τον κόσμο που πήγαινε, έκανε ακριβώς την ίδια δίκη. Επίσης, ο Σόγιωνας το έκανα την ερώτηση, έτσι. Βλέπω, δηλαδή, και εκεί υπάρχει η συγκάνηψη. Δεν υπάρχει μόνο σε εμάς. Και ο Σόγιωνας προσπάθησε να το καλύψει, να πει ότι ο καθένας πρέπει να το έκανε δικά του. Από το 11, άρχινε πάλι τα συναρμηνία της αλληλικής κρίσης, αποκτούν οι οικονομικές και οι κοινωνικές αιτίες, ενώ υποχώρουν οι πολιτιστικές. Αλλάζει το φάσμα, αλλάζει οπτική των αιτιών της κρίσης, όσο παρακολουθούν τα χρόνια. Και βεβαίως φωτίζονται άλλες αιτίες περισσότερα από κάποιες άλλες. Ή μερικά πράγματα γίνονται και πιο ξεκάθαρα. Στρατηγικής αντιμετώπισης της κρίσης, εκείνη το οποίο έχει προταθεί είναι η κύρη του Συμφώνου Σταθερότητας. Είναι μια στρατηγική αντιμετώπιση της κρίσης, που προτάχνει κυρίως από τους ελληνικές, και γερμανικές εκπαιδεύτες το 10, μία άποψη που υιοθετούν την νεοφιλελεύθερη, οικονομικές και πολιτικές ελληνικά, και μέρος των οικονομολόγων. Η τήρηση δηλαδή του μνημονίου, δηλαδή. Αυτό θεωρείται ως λύση, όπως λέω, μία πολύ μεγάλη μερίδα του ευρωπαϊκού τύπου, κυρίως του συντηρητικού ευρωπαϊκού τύπου. Ναι, λέω ότι μία μεγάλη μερίδα του ευρωπαϊκού τύπου, του ευρωπαϊκού συντηρητικού τύπου, θεωρεί ότι η τήρηση του μνημονίου είναι μία λύση στο πρόβλημα της οικονομικής κρίσης. Σε ελληνική οικονομικής κρίσης, δηλαδή, να τηρηθεί το μνημόνιο, να τηρηθεί η σεικωνία, οι περικοπές, η φορολογία, λεβάστε τη φορολογία, οι απολύσεις, οι οματικές απολύσεις, οι κατάλληλες εργασιακές σχέσεις, όλα αυτά τα οποία περιέχει το μνημόνιο, ο συντηρητικός τύπος θεωρεί ότι πρέπει να τηρηθούν, για να ξεπεράσουν αυτό το σκόπελο, το μεγάλο σκόπελο της κρίσης. Γιατί πιστεύετε? Βλέπουμε ότι ο συντηρητικός τύπος προφανώς υπερασπίζεται τις συντηρητικές πολιτικές θέσεις των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες κατά έναν μεγάλο ποσοστό είναι συντηρητικές σήμερα, σήμερα η δεξιά κυβερνάει στην Ευρώπη, επομένως είναι λογικό ότι τα μέτρα προασπίζονται αυτές τις θέσεις των δεξιών κομμάτων, των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων, οι οποίες λένε ναι, τύρις του μνημονίου, θα κάνουν αυτό το οποίο έχουμε συμφωνήσει. Δεν έχει σημασία αν εσείς αυτοκτονείτε σωριδών, αν εσείς μεταναστεύετε κατά χιλιάδες, αν εσείς πεθαίνετε σε νοσοκομεία τα οποία δεν υπάρχουν, δεν έχει σημασία. Θα κατατήρθει δίδωση μόνος σταθερότητας γιατί αυτό, γιατί αυτό πρέπει να γίνει, πρέπει να επιβιώσουμε λοιπόν ο δυνατότερος οικονομικά, έτσι. Αυτή είναι η λογική και η φιλοσοφία του καπιτέλησμου. Η αβεβαιότητα ενέκρασης της κρίσης με την τύριση τους μόνος σταθερότες, έχει διάχει την αμφιβολία, την ορθότητα και την αποτελεσματικότητα του, έτσι. Το έδεικα ότι ο τύπος της Ελλάδας, της Γαλλίας, της Γεμανίας, της Ταλλίας και της Αγγλίας, προκρίνει κυρίως μέτρα οικονομικά και λιγότερο πολιτικά, ενώ ουσιάζεται τα μέτρα σε κοινωνικό και πολιτιστικό επίπεδο. Έχουμε ξεχάσει τα κοινωνικά μέτρα, έχουμε ξεχάσει τα μέτρα στο επίπεδο του πολιτισμού, και μιλάμε πλέον μόνος και οικονομικά μέτρα. Ότι η ελληνική κρίση καταρχήν καλύφθηκε ως κατεξοχήν χρηματοποιηστορική κρίση, έτσι. Οι κάλυψοι της είχαν ιδιαίτεροι ψύλοι, δηλαδή είδαμε πολλά δημοσιεύματα σε ποσότητα. Μεγαλύτερα ενδιαφέρον γίνουν τα έτυπα χωρών που υγούνε της ευρωπαϊκής διαδικασίας, θα βάλω γερμανικός άξονας. Η κάλυψη της ιδικής κρίσης διευρύνει την ευρωπαϊκή δημόσια σφαίρα και τα ευρωπαϊκά θέματα αποκτούν μεγαλύτερη ορατότητα στα ευρωπαϊκά μέσα. Ξέρετε ότι τα θέματα τα ευρωπαϊκά ήταν φοβερά υποβαθμισμένα, το γνωρίζετε αυτό πριν το ζήτημα την κίνηση της κρίσης. Με το που σε σφάλει οικονομική κρίση, ξαχνικά τα ευρωπαϊκά θέματα, της ευρωπαϊκής ταυτότητας, το σύμφωμα της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, αν τελικά η Ευρώπη έχει πετύχει, αν τελικά το Ευρώπη είναι ένα βιώσιμο νόημα, όλα αυτά όλες αυτές ο προβληματισμός απανέρχεται στο κροσκίνιο και ξαφνικά αποκτάει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον όλη αυτή η συστυχία των θεμάτων. Αν η Ευρώπη πρέπει να διαλυθεί ή όχι, αν η Ευρώπη μπορεί να συνεχίσει ενωμένη, αν η Ευρώπη μπορεί να επιβιώσει μέσα σε αυτή την κρίση, έτσι. Όπως είπα η κρίση γίνεται αντιληπτή ως δημοσιονομική, χρηματοπιστωτική, ξέρετε αυτούς μιλάς πολύ ένας τρόπος και παρουσιάστηκε ως οικονομική και χρηματοπιστωτική, αλλά και προβλήθηκε έτσι και πέραζε στο υποσυνείδωτο περισσότερο ως χρηματοπιστωτική οικονομική. Αυτό για ποιον λόγο γίνεται όμως. Για σκεφτείτε γιατί πίσω από τις ιδήσεις, πίσω από το γεγονός, γιατί υπάρχει κάποια σκομμότητα, αλλά έχω περάσει την κρίση ως αμοιγότηση οικονομική, χωρίς να προβάλλω άλλους παράγοντες. Τι πετυχαίνω ως μέσο, ως δημοσιογράφος. Καταλαβαίνετε το ερώτημα. Πρέπει οπωσδήποτε να υποστήριξω τα εικονομικά μέρη που πρέπει να πατήσω, αφού είναι μια οικονομική κρίση, πρέπει να βάλω εικονομικά μέρη. Πολύ ωραία. Εφόσον η αιτία λοιπόν είναι η οικονομία, το κλειδί της λύσης είναι η οικονομία. Τι άλλο πετυχαίνω, πολύ ζωστά. Το ονομάζω... Ματζέι. Ματζέι. Ναι. Τι άλλο πετυχαίνω, όταν τα ρίχνω το φως σε μία μονοδιάσταση της κρίσης. Ξηγώ την πολιτική μου ανεπάρτιας να πάρω αποφάσεις για μέτρα κοινωνικά, μάλλον σε αυτόν τον τρόπο. Συσκοτίζω λοιπόν τις άλλες διαστάσεις της κρίσης, έτσι ώστε να προσανατολίσω το κοινό στην οικονομική ή στο οικονομικό προφίλ που έχει αυτή η κρίση, να το επικεντρώσω την προσοχή του σε αυτό και να αφήσω κατά μέρους όλα τα άλλα. Θεωρείτε ότι αυτός είναι ένας εκδημιουργός στο αφροκάλυψη της κρίσης, γιατί σήμερα σε πολλά Ευρωπαϊκά μέσα, γιατί χωρίς κυκλοψηφία, αυτό βλέπουμε. Τι λέτε? Δεν τους ξέρω εσύ τελόν μπορούν να γνειρίζουμε, δεν έχω εικόνα, αλλά σήμερα αν είναι έτσι δεν είναι δημιουργικός ούτε εκεί ο τρόπος καλύψεις. Ενώ θα περιμέναμε ότι θα έχουν πολύ μεγάλη παράδοση και πολύ ισχυρούς οργανισμούς, όσο ότι θα τον μείνει αδιαφέρον, ότι θα υπήρχε καλύτερη διαχείριση. Απλά, θεωρώ ότι και οι ξένοι θέλουν να αναστηρίξουν τη Γερμανία και τη Βόρκη και της Ευρωπαϊκής, ένα σημείο που αφορά στην επιστροφή των χρημάτων που δανείσουν στην Ελλάδα, οπότε θα στηρίζουν εκπαιδεμένα το διαβέρον, προκειμένου να διασφαλισθούν τα συμφέροντα όλο το χώρο που συνεισφέρει. Πρόκειται όμως για μια μονομέρη κάλυψη, έτσι, άσχητα με τους λόγους για τους οποίους οι εφημερίδες, οι συντηρητικές ευρωπαϊκές ή τα μέσα τα συντηρητικά τα ευρωπαϊκά ακολουθούν αυτή την κάλυψη, άσχητα με αυτόν τον λόγο, πρόκειται για μια μονομέρη κάλυψη της κρίσης. Αναφέρω λίγα διάκριση του δημοσίου τομέα, δεν μιλάνε για αναδιάκριση του δημοσίου τομέα, γιατί η διάπτωση του καταλήγηκε, πέρασε πολύ στα ψηλάκαν, τόσο στο βαλό. Μιλάνε απλά για οικονομικά μέτρα, δεν μιλάνε για μέτρα με ενδοτική ιδιωσιμότητας και ανάπτυξης, απλά για ότι θα τα φέρει άμεσα, πριν να το... Ναι, γι' αυτό και έχουν επαρθεί τόσο πολλά οριζόμπια μέτρα, έτσι, τα οποία βέβαια τους αγγλίπτουν τους μικρομεσαίων. Ναι, και απουσιάζει η σχέση της με τη φύση των ασκούμενων πολιτικών, έτσι. Γίνεται αντιληπτή ως εθνική κρίση και όχι ως πανευρωπαϊκή. Για μιλήστε μου λίγο γι' αυτό. Βλέπουμε στα... Σ' ένα μέσα ενημέρωσης, η έρευνα η οποία σας δείχνω είναι... Παρουσιάζει αποτελέσματα τριών διαφορετικών ερευνών, που έγιναν όπως βλέπετε σε διαφορετικές φάσεις της κρίσης, έτσι. Από το 9 παρουσιάζουμε τις μελετήθηκαν οι εφημερίδες, μα από το 11 12. Παρουσιάζουν λοιπόν διαφορετικές φάσεις της κρίσης. Σε αυτή τη φάση της κρίσης βλέπετε ότι... Η κρίση ελληνική γίνεται αντιληπτή ως εθνική κρίση. Για ποιον λόγο γίνεται? Καταρχήτως, δώστε μας ένα παράδειγμα σε αυτό. Δώστε μας ένα παράδειγμα και στη συνέχεια πείτε μου γιατί. Γιατί είναι ένα δηλαδή ως ελληνική κρίση και ό,τι ως ευρωπαϊκή. Ναι. Ή ως παγκόσμιο. Πολλά φορά στα ευρωπαϊκά νησιά γράφουν λιτήρη τράμα, κάτι... Γιατί ζητάμε βοήθεια. Δηλαδή περιμένουμε την κάθε δόση. Όταν είσαι εξακτημένος από κάποιον, φυσικά και... Γιατί είμαστε οι μοναδικοί, οι οποίοι σημαίνουν βοήθεια. Δεν έχουν πάρει άλλες χώρες δάνεια. Έχουν πάρει, αλλά δεν προβάλλονται. Η Πορτογαλία. Η Ελληνική προβάλλεται η θετική έκβαση της... Η Ελλαγία βγήκε από την επιτήρηση. Η Πορτογαλία οδεύει δυχώς. Η Ελλάδα χρησιμοποιείται σαν αποδιοκομμένος τράμος. Ή ως σαν ειλικό πείραμα. Σαν πείραμα. Έχει παίξει πάρα πολύ αυτή η έδροχη. Υπάρχει λοιπόν μια στοχοποίηση της Ελλάδας. Μια στοχοποίηση της Ελλάδας και από τα ευρωπαϊκά μέσα, συγγνώμη. Αλλά και από τα ιδιαίτερα ελληνικά. Δεν είναι κάτι το οποίο το έχουν πάρει ξένοι και το παρουσιάζουν. Βλέπετε ότι και εμείς. Οι δικοί μας δημοσιογράφοι παρουσιάζουν την Ελλάδα ως μια χώρα, η οποία είναι η χώρα των τεμπέλιδων. Ή πώς έχουν παρουσιαστεί. Βασιλευτές με ποια στερεότυπα. Των φοροφυγάδων, των διαπλεκόμενων. Βλέπετε ακόμα και τις γελιογραφίες, τις εφημερίδες. Που παρουσιάζονταν τέτοιο στερεότυπο του Έλληνα. Αν με επιτρέπετε. Παρακαλώ. Επειδή έχω πολλούς... Δεν ξέρω τίποτα και σε θέση μου. Ταξικησινικές με τις χώρες. Υπάρχει διαφορά και διαπλοκή. Αλλά μόνο εσείς είχατε και το είπατε. Ναι. Δηλαδή μόνο μας κάνω τα μάτια μας. Είναι αλήθεια αυτό. Θα θέλαμε να δούμε ένα βίντεο που λέει για το... Θα σας το στείλω όμως. Θα πάω και εμένιζα και θα σας το στείλω να το δείτε. Για το rebranding της Ελλάδας. Πώς θα πρέπει να γίνει η rebranding της Ελλάδας. Όχι από την άποψη του μανάτζιρια. Λέει ένα σπίτερ οικονομίδισης. Μπορείτε να το δείτε στο YouTube. Ο τίτλος του βίντεο είναι ένα 30 λεπτο. Είναι rebranding of Greece. Λέει για ποιους λόγους είναι πολύ σημαντικός σήμερα η Ελλάδα να αναστοχαστεί βάση αυτής της κρίσης και να προσπαθείς να ξαναπαρουσιάσει τον εαυτό της. Και αυτό το λέει κυρίως με κοινωνιολογικά επιχειρήματα και λιγότερο με επιχειρησιακά επιχειρήματα. Γιατί αυτός προέρχεται από το χώρο των επιχειρήσεων και έχει κάνει το branding, κάνει τους άλλους διαθυμίσεις για προϊόντα, για εταιρίες και λοιπά. Παρ' όλα αυτά μιλάει με κοινωνιολογικούς όρους για μια χώρα όπως η Ελλάδα. Και είναι πολύ ενδιαφέρον να δείτε με ποιον τρόπο η αρνητική εικόνα θα πρέπει σιγά σιγά να αρχίζει να αλλάζει και να αρχίζει να ισορροπεί με το θετικό προφίλ μας, έτσι. Έλεγα λοιπόν ότι αυτή η κρίση γίνεται αντιληπτή, βλέπετε στον ευρωπαϊκό τύπο ως εθνική. Κάτι το οποίο πέρασε και από τα ελληνικά μεσηνημέρωσεις στα ευρωπαϊκά αλλά παρέμεινε ως έτια. Οι επίστησες αναζητούνται σε πολιτιστικούς παράγοντες, εθνικά στερεότυπα και δευτερεβόντως σε οικονομικούς και πολιτικούς. Το είπαμε αυτό, οι λύσεις που προτείνονται είναι κυρίως οικονομικές, ενώ δεν αναδεικνύεται η ολοκλήρωση της ευρωπαϊκής ένωσης ως μέσο αντιμετώπισης της κρίσης. Έχουν γίνει λάθη από τη δική μας εσωτερική πολιτική, έχουν γίνει λάθη όμως και από την ευρωπαϊκή πολιτική. Και η οικονομική πολιτική και την ευρωπαϊκή πολιτική εμβαίνει. Επομένως, δεν μπορούμε να επομιστούμε την κρίση ως κάτι αμυγός ελληνικό, σε καμία περίπτωση. Και ούτε θα πρέπει τα μέσα ενημέρωση να την καλύπτουν με αυτόν τον τρόπο. Το συμπέρασα μέσα από αυτές τις έρευνες, το οποίο σας το παρουσιάζω εδώ, είναι ότι τα μέσα ενημέρωση τύνουνε να υιοθετούν τελικά τις νεοφιλελεύθερες απόψεις των πολιτικών και οικονομικών ελίτ. Οι μεγαλοτραπεζίτες, οι μεγαλοπολιτικοί έχουν κάποιες συγκεκριμένες θέσεις. Τα μέσα ενημέρωση μπορούν να παράγουνε αυτή τη γραμμή, που σήμερα, τα τελευταία χρόνια, είναι συντηρητική, όπως είπαμε. |
