| : !!!!!!!!!!! Γεια σας, παιδιά! Λέγομαι η Γεώργος Ιντότης και μαζί θα κάνουμε ένα μάθημα μουσικής. Στο σημερινό μάθημα, θα ασχοληθούμε με τη μουσική και τις άλλες τέχνες, κυρίως τις άλλες καλές τέχνες. Αλλά αυτό θα το δούμε σε λίγο. Για αρχή, θέλω να σας παίξω ένα κομμάτι και θέλω να το προσέξετε. Δεν θα σας πω τι να προσέξετε όμως, πρέπει να είστε πολύ προσεχτικοί. Ακούστε λοιπόν. Μπορεί κάποιοι να το ξέρετε, αλλά οι περισσότεροι όχι. Δεν πειράζει, σήμερα θα το μάθουμε. Ακούστε! Ακούστε, σήμερα θα το μάθουμε, αλλά οι περισσότεροι όχι. Αυτό το τραγουδάκι, λοιπόν, αυτό το κομμάτι, είναι ενός πολύ πολύ γνωστού συνθέτη, με τον οποίο θα ασχοληθούμε σε λίγο. Για αρχή όμως, πάμε να δούμε την πρώτη μας διαφάνεια. Για να δούμε λοιπόν. Βλέπουμε, θα ασχοληθούμε σήμερα με τις καλές τέχνες. Για να ασχοληθούμε για αρχή με τις συγκαστικές τέχνες. Βλέπετε στη διαφάνεια ότι υπάρχουν δύο έργα. Δύο έργα ζωγραφικής. Και υπάρχει η ερώτηση. Με ποιο έργο πιστεύετε ότι ταιριάζει η μουσική που έπαιξα. Αυτή η ερώτηση είναι μια πολύ δύσκολη ερώτηση, όσο κι αν φαίνεται εύκολη, γιατί στην πραγματικότητα πρέπει να ταιριάξουμε κάτι που ακούσαμε με κάτι που βλέπουμε, χωρίς να έχουν εμφάνιση σχέση μεταξύ τους. Αυτό το μάθημα το κάνω πολλές φορές στο σχολείο και τα παιδιά σχεδόν όλα, καταλήγουν στην ίδια απάντηση. Για σκεφτείτε, ποια εικόνα πιστεύετε ότι ταιριάζει. Αποφασίσατε? Ωραία, θα σας πω εγώ. Όποια και να διαλέξατε, ταιριάζουν το ίδιο. Στη μουσική, στις τέχνες, στις καλές τέχνες, δεν έχει σημασία τι πιστεύει ο ένας, τι πιστεύει ο άλλος. Σημασία έχει ότι όλα ταιριάζουν. Στην πραγματικότητα βέβαια, αν έπρεπε να διαλέξουμε, θα λέγαμε ότι αυτό που διάλεξαν οι περισσότεροι είναι και το σωστό. Και οι περισσότεροι, σίγουρα, διαλέξατε την εικόνα 1. Για να δούμε όμως τι γίνεται σε άλλες καλές τέχνες. Για να δούμε την επόμενη διαφάνεια. Στην αρχιτεκτονική, έχουμε εδώ δύο πολύ ωραία κτίρια, βλέπουμε. Και πάλι, αν έπρεπε να ταιριάξουμε ένα κτίριο με τη μουσική που μόλις σας έπαιξα, ποιο κτίριο θα ταιριάζαμε? Το κτίριο της εικόνας νούμερο 1 ή το κτίριο της εικόνας νούμερο 2? Πάρτε το χρόνο σας, δείτε πολύ καλά τις διαφορές. Αποφασίσατε? Ωραία. Πάλι στο σχολείο, τα περισσότερα παιδιά διαλέγουν το κτίριο νούμερο 1. Δεν είναι τυχαίο, αλλά και πάλι θα πω ότι στις τέχνες δεν έχει σημασία τι θα διαλέξουμε. Όλα είναι σωστά. Πάμε τώρα να δούμε την επόμενη τέχνη. Για να δούμε ποια είναι η επόμενη. Πάμε στη φωτογραφία. Η φωτογραφία λοιπόν είναι μία τέχνη της εικόνας, που θα πρέπει τώρα εμείς να τη διάξουμε με τη μουσική. Επειδή όμως μπορεί να ξεχάσατε τη μουσική που σας έπαιξα, θα σας ξαναπέξω τη μουσική την ίδια στο πιάνο για να τη θυμηθείτε. Εντωμεταξύ, αφού έχετε δει τη διαφάνεια και έχετε δει τις δύο αυτές φωτογραφίες, θέλω να σκεφτείτε ποια από τις δύο ταιριάζει περισσότερο. Για να μπορέσετε μετά αμέσως αμέσως να διαλέξετε. Ακούστε το κομμάτι ξανά. Ακούστε το κομμάτι. Λοιπόν, αποφασίσατε ποια από τις δύο εικόνες της διαφάνειας ταιριάζει με τη μουσική που σας έπαιξα. Για ψηφίστε ποια πιστεύετε ότι από τις δύο είναι η πιο ταιριαστή. Ψηφίσατε, αποφασίσατε, για να δούμε λοιπόν. Περισσότεροι είμαι βέβαιος ότι διαλέξατε τη φωτογραφία στην εικόνα 1. Και μάλιστα εδώ υπάρχει και μια δυσκολία στην απόφαση. Γιατί βλέπετε ότι στην εικόνα 2 αυτός ο πολύ πολύ γνωστός μουσικός, που γράφει επάνω στο πιάνο, γιατί βλέπετε και από κάτω το πιάνο, χρησιμοποιεί το πιάνο και είναι ο Ζόλταν Κόνταη, ένας πολύ πολύ γνωστός Ουγγρος, μουσικός, συνθέτης και μουσικοπεδαγωγός. Όμως, παρόλα αυτά, περισσότεροι διαλέξατε την εικόνα 1. Γιατί? Δεν μπορώ να σας πω ακριβώς. Είναι αυτό που κάνουν οι τέχνες στο μυαλό μας, στο κεφάλι μας. Και διαλέγουμε πάντα το σωστό, χωρίς να ξέρουμε. Για να πάμε στην επόμενη διαφάνεια, να δούμε τώρα τι ακριβώς θα συμβεί παρακάτω. Υπάρχουν όμως, όπως λέει η διαφάνεια, και άλλες καλές τέχνες, όπως η μουσική, ε, βέβαια, τόση ώρα τι ακούτε, η γλυπτική, η πίηση, το θέατρο και άλλες. Δεν θέλω να αφήσω κάποια απ' έξω, είναι αρκετές. Μία όμως δεν την ανέφερα καθόλου, ούτε τώρα ούτε πριν. Μπορείτε να μου πείτε ποια είναι. Για σκεφτείτε, είναι, νομίζω, η αγαπημένη σας, μετά από τη μουσική, βέβαια. Για να δούμε την επόμενη διαφάνεια. Ο κινηματογράφος βέβαια, παιδιά, εννοείται. Για να δούμε τώρα. Εδώ έχουμε την εξής ερώτηση. Με τι είδους ταινία θα τέριαζε η μουσική που μόλις σας έπαιξα. Θα τέριαζε σε μια ταινία δράσεις, όπου οι πρωταγωνιστές τρέχουν γρήγορα, κάποιος κυνηγάει κάποιον, κάτι γρήγορο συμβαίνει. Θα τέριαζε σε μια ταινία δράμα, όπου είμαστε όλοι στεναχωρημένοι και κλαίμε και κάτι περίεργο θα συμβεί. Ή θα τέριαζε σε μια ταινία κωμοδία, όπου όλοι γελάνε. Για σκεφτείτε, γιατί πάλι θέλω να δούμε παρακάτω τι θα γίνει. Αποφασίσατε, είστε σίγουροι? Για να δούμε τι θα γίνει, λοιπόν, στην επόμενη διαφάνεια. Θέλω να δείτε προσεχτικά αυτό που θα παίξει και μετά, στο τέλος της, θα έχει μια ερώτηση. Θέλω να προσέξετε, για να βρούμε την απάντηση. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Για να δούμε, λοιπόν, τι λέει η ερώτηση. Η τελευταία ερώτηση που υπήρχε μέσα σε αυτή τη μικρή σκηνή που είδαμε. Ποια πιστεύετε, τι πιστεύετε ότι δημιουργήθηκε πρώτο, η μουσική ή η ταινία, για τη σκηνή που μόλις είδατε. Για σκεφτείτε λιγάκι, τι λέτε να φτιάχτηκε πρώτο, πρώτα η μουσική και η ταινία ήρθε και κούμποσε, όπως λέμε εμείς, μαζί της ή πρώτα η ταινία και η μουσική γράφτηκε για αυτή τη ταινία. Γιατί, είδατε, ταιριαζαν πάρα πολύ οι κινήσεις του πρωταγωνιστή με τη μουσική. Τι πιστεύετε, αποφασίσατε, για να δούμε την απάντηση. Η ταινία, λοιπόν, ονομάζεται Ο Μεγάλος Δικτάτορ και είναι του 1940, ενώ η μουσική ονομάζεται Ουγγρικός Χορός νούμερο 5 και είναι του 1869. Δηλαδή, η μουσική γράφτηκε πολύ πριν από την ταινία, περίπου 70 χρόνια. Για να δούμε παρακάτω τι έχουν να πουν οι διαφάνειες για αυτή τη μουσική, με την οποία ασχοληθήκαμε τόση ώρα. Ο Ουγγρικός Χορός νούμερο 5, λοιπόν, γράφτηκε το 1809 από έναν πολύ γνωστό μουσικό, τον Ιωχαν Μπραμς, ο οποίος γεννήθηκε το 1833 και πέθανε το 1897. Ήταν Γερμανός Συνθέτης και Μαέστρος και το 1850 γνώρισε την Ουγγρική μουσική από τον βιολονίστα Εντε Ρέμινι. Αυτά τα Ουγγρικά ονόματα είναι πολύ δύσκολα, να ξέρετε. Ο Ουγγρικός Χορός, αυτός που ακούσαμε, βασίστηκε στη μελωδία του παραδοσιακού χορού Τσάρδας. Είναι ένας παραδοσιακός Ουγγρικός Χορός. Ο Μπραμς, ο οποίος στη φωτογραφία είναι ο όρθιος, όπως βλέπετε, ο Μπραμς, ο καθιστός, είναι ο Ουγγρός που του έμαθε αυτό το χορό. Ο Μπραμς, λοιπόν, έγραψε τελικά συνολικά 21 Ουγγρικούς Χορούς και ολοκλείωσε το έργο του το 1879, 10 χρόνια αργότερα, ξέρετε, είδατε, του πήρε 10 χρόνια και ήταν από τα πιο εμπορικά του έργα. Ήταν από τα έργα τα οποία του δώσαν αρκετά χρήματα για να ζήσει. Για να δούμε στην επόμενη διαφάνεια. Οι Ουγγρικοί Χοροί αρχικά γράφτηκαν για πιάνο με τέσσερα χέρια. Δηλαδή, για να δούμε λίγο στο πιάνο. Φανταστείτε ότι πρέπει εγώ να έχω τέσσερα χέρια. Πράγμα το οποίο είναι αδύνατον. Δεν μπορώ να έχω τέσσερα χέρια. Προφανώς, τι ακριβώς συμβαίνει. Υπάρχουν δύο εκτελεστές. Ένας παίζει χαμηλά στο πιάνο, στα μπάσα, και ένας παίζει ψηλά στο πιάνο, στα πρίμα όπως λέμε στη μουσική. Το πιάνο είναι ένα πολυφωνικό όργανο που έχει 88 πλήκτρα και έτσι μπορεί να χωρέσει δύο εκτελεστές οι οποίοι έχουν 20 δάχτυλα. Αυτό δεν συμβαίνει εύκολα σε κάποιο άλλο μουσικό όργανο, γι' αυτό και το πιάνο θεωρείται ίσως από κάποιους μουσικούς ως ο βασιλιάς των οργάνων. Είναι ένα πολυφωνικό όργανο. Έτσι λοιπόν, να γυρίσουμε πίσω στη διαφάνεια, ο Μπραμς έγραψε αυτό το έργο για πιάνο τέσσερα χέρια. Δηλαδή δύο πιανίστες να παίζουν στο ίδιο πιάνο. Στη συνέχεια όμως, ενορχεστρώθηκαν όλοι οι ουγγρικοί χοροί, δηλαδή γράφτηκαν για ορχήστρα από άλλους συνθέτες μουσικούς. Οι οποίοι είδαν ότι ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον και έγραψαν τι θα πρέπει να παίξει μια ορχήστρα για αυτή τη μουσική. Η πρώτη ηχογράφηση των ουγγρικών χορών έγινε το 1889 και η τελευταία έγινε πέρσι, το 2019, δηλαδή 130 χρόνια μετά. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους για τους οποίους εμείς οι δάσκαλοι της μουσικής σας λέμε πάντα ότι η κλασική μουσική είναι πολύ χρήσιμη, είναι πολύ καλή. Και πάντοτε μα πάντοτε θέλουμε να ακούτε λίγο παραπάνω κλασική μουσική, να ασχολείστε λίγο παραπάνω με αυτήν. Δεν υπάρχει κάποιο άλλο είδος μουσικής που να έχει αντέξει ήδη τόσα πολλά χρόνια. Βέβαια θα μου πείτε, κύριε Γιώργο, δεν ξέρετε, μπορεί η μουσική που ακούμε σήμερα να αντέξει 130 χρόνια και 130 χρόνια μετά κάποια από τα κομμάτια που μας αρέσει να ηχογραφηθεί ξανά. Ναι, μπορεί. Μπορεί. Η αλήθεια είναι ότι σας το εύχομαι. Μακάρι η μουσική που ακούμε σήμερα, η μουσική που δημιουργείται σήμερα να αντέξει 130 χρόνια. Αλλά επειδή αυτό δεν ξέρουμε αν θα γίνει και μέχρι στιγμής δεν έχει γίνει, γι' αυτό συνεχώς μιλάμε για την κλασική μουσική. Πάμε λίγο να δούμε το κομμάτι λίγο πιο προσεχτικά. Το κομμάτι ξεκινάει με την ένδειξη allegro. Είναι αυτά τα ιταλικά που μπαίνουν μέσα στις νότες και για εμάς τους μουσικούς είναι πολύ σημαντικά. Μας βοηθάνε να παίξουμε καλύτερα. Allegro σημαίνει στη μουσική γρήγορα. Στη συνέχεια υπάρχει η αλλαγή της ταχύτητας με την ένδειξη ritenuto, που σημαίνει επιβράδυνση, δηλαδή πρέπει να πατήσουμε φρένο, να πάμε πιο αργά. Έπειτα αναφέρεται ότι πρέπει να επιστρέψουμε στην αρχική ταχύτητα του κομματιού, χρησιμοποιώντας την ένδειξη in tempo, δηλαδή στην ίδια ταχύτητα. Για να δούμε τι γίνεται παρακάτω στο κομμάτι. Ακολουθεί ένα πολύ γρήγορο μέρος που δεν ανήκει στον παραδοσιακό χοροτσάρδας και συμβολίζεται vivace, δηλαδή γρήγορα, ζωντανά. Είναι το σημείο στο οποίο έπαιξα εγώ πάρα πολύ γρήγορα. Είναι το σημείο που έπαιξα με μεγάλη ταχύτητα. Μετά έρχεται ένα πολύ περίεργο μέρος, όπου γίνεται εναλλαγή μεταξύ αργής και γρήγορης μουσικής. Είναι ένα μέρος που είδαμε στην ταινία που υπήρχε στη διαφάνειά μου, αλλά δεν σας το έπαιξα εγώ στο πιάνο, γιατί εγώ στο πιάνο σας έπαιξα το παραδοσιακό, το τσάρδας. Δηλαδή σας έπαιξα τον Ουγγρικό χορό νούμερο 5. Είναι κάτι που έβαλε δηλαδή ο Μπραμς παραπάνω από αυτό που είχε ακούσει. Αυτή η εναλλαγή είναι πολύ σημαντική, γιατί στην ταινία είναι το σημείο αυτός, στο οποίο ο πρωταγωνιστής, ο Τσάρλι Τσαπλίν, που είδαμε και νομίζω οι περισσότεροι το ξέρετε, ξυρίζει τον πελάτη του, άλλωτε με γρήγορες και άλλωτε με αργές κινήσεις. Είναι πολύ σημαντικό η μουσική στον κινηματογράφο να ταιριάζει με την εικόνα και η εικόνα να είναι ταιριαστή με την μουσική. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Πολλές φορές όταν φτιάχνουμε μια ταινία, γιατί δεν θέλω να σας το κρύψω, δεν έχω γράψει και μουσική για ταινίες. Πολλές φορές όταν φτιάχνετε μια ταινία και έρχεται ένας κοινοθέτης και μου λέει, κύριε Γιώργο θα γράψετε μουσική. Το πρώτο ερώτημα, αυτό που ρωτάμε όλη η μουσική είναι το ίδιο. Θα είναι έτοιμη η ταινία και θα γράψω εγώ τη μουσική μετά ή θα μου πείτε περίπου τι ακριβώς θα γίνεται στην ταινία. Θα γράψω εγώ τη μουσική πρώτα και θα τη βάλετε μέσα στις εικόνες. Αυτό, λοιπόν, είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Η μουσική να ταιριάζει με την εικόνα. Και επειδή είμαι βέβαιος ότι σας κούρασα, θα τελειώσω αυτή την παρουσίαση προχωρώντας στην διαφάνεια που είχαμε δείξει με τον Τσάρλι Τσάπλιν. Θα τη δείξουμε άλλη μια φορά για να δείτε τι ακριβώς συμβαίνει και προσπαθήστε να καταλάβετε τις αλλαγές στην ταχύτητα. Πότε πάει αργά, πότε πάει γρήγορα το κομμάτι, πότε πηγαίνει μία αργά, μία γρήγορα, εκεί που τον ξυρίζει. Για να δούμε, λοιπόν, τι συμβαίνει. ΠΟΥΙ ΤΙΣΤΙΑΤΙΙ ΠΟΥΙ ΤΙΣΤΙΩΤΗΣΤΙΩΣΤΙΩΟΣΗΤΙΩΝΟΣΗΣΜΕΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗΣΗ� Υπότιτλοι AUTHORWAVE Μουσική Είδαμε λοιπόν πώς η μουσική ταιριάζει με τον κινηματογράφο. Ελπίζω να παρατηρήσατε τις αλλαγές στην ταχύτητα. Άλλοτε το κομμάτι πήγαινε γρήγορα, άλλοτε αργά, άλλοτε μία γρήγορα με πια αργά. Για να σας το θυμίσω, πώς το είχα παίξει εγώ στην αρχή στο πιάνο. Για ακούστε λιγάκι πάλι, πώς ξεκινήσαμε το μάθημα. Δηλαδή με το παραδοσιακό, με τον ουγγρικό χορό της Άρντας. Και όχι με τον ουγγρικό χορό του Μπραμς. Για ακούστε λιγάκι. [♪ Πέμπτης ΠαΠΟΣΙΚΤΕΤΟΝΙΤΟΝΙΚΟΣΙΘΤΟ ΤΑΝΤΕΝΤΕ ΙΝΑΦΤΙΚΟΣΙΣΤΟΝΙΛΡΑΝΤΑΝΤΗΣΤΕΣΥΣΤΟΝΗΣΤΕΝΤΟΝΗΜΤΕΣΤΕΣΤΕΣΤΕΣΤΕΣΤΕΣΤΗΣΤΕΣΤΕΣΤΗΝΗΣΤ� Εκπληκτικά! Εκπληκτικά! Εκπληκτικά! Εκπληκτικά! Ακούσατε, λοιπόν, υπήρχε μεγάλη διαφορά. Γιατί η ενορχίστρωση είναι διαφορετική, όταν ακούγεται η μουσική μόνο από το πιάνο. Είναι πολύ συγκεκριμένα αυτά που μπορούμε να παίξουμε. Ενώ όταν ακούγεται από την ορχήστρα, ακούμε πολλά πολλά διαφορετικά πράγματα. Νομίζω ότι καταλάβατε τη διαφορά, καταλάβατε τις αλλαγές στην ένταση, πότε πηγαίνε γρήγορα, πότε πηγαίνε αργά. Αυτά ήταν τα σημαντικά που ήθελα να δούμε, καθώς και το πώς ταιριάζει η μουσική με τις άλλες τέχνες. Έτσι, λοιπόν, θα κλείσω το σημερινό μάθημα, παίζοντας το αγαπημένο μας τσιγκλάκι. Για ακούστε. Αυτά από μένα. Ελπίζω να σας άρεσε το μάθημα για σήμερα. Κάπου εδώ τελειώσαμε και ελπίζω να σας ξαναδώ σύντομα. Γεια σας. |
