| : Θα ήθελα να καλέσω τον κ. Διαμαντόπουλο, διευθυντής της Πρωτοβάθμιος Εκπαίδευσης Συναρχίας, να απευθύνει ένα χαιρετισμό. Εγώ πριν να πω ήθελα να πω ότι στα 30 χρόνια υπηρεσίας και στις πάρα πολλές ημερίδες που παρακολούθησα είναι η πρώτη φορά που αισθάνομαι πολύ κοντά με το υπερειοχόμενο. Γιατί κάθε άνοιξη με ταλανίζει μια αλλεργία, το βλέπετε και τώρα, λοιπόν, αλλά είμαι κουμμάτιας της ημερίδας, αλλά ελπίζω να μην είμαι παράδειγμα εγώ στην προσπάθεια θεραπείας, γιατί εμένα δεν υπάρχουν τίποτα όταν το βλέπω, λοιπόν ελπίζω τα παιδιά... Δεν πήγα ποτέ. Δεν πήγα ποτέ. Άρα πιστεύω η ημερίδα σήμερα να απαντήσει και σε αυτό, να μην γινόμαστε γιατροί μόνοι μας και ταλανίζοντα παιδιά. Να ευχαριστήσω πάρα πολύ για την παρουσία σας. Οι δύο διευθύνσεις εκπαίδευσης με τη Βιβλιοθήκη συνεργαστήκαμε για να γίνει αυτή η ημερίδα. Θεωρήσαμε πως στο πλαίσιο της εβδομάδας κατά της αλλεργίας με την κετρότη κυρία Μπαλατσινού, που είχε την ευγενική προσφορά να είναι μαζί μας και να μας μιλήσει, θεωρήσαμε πως είχαμε χρέος να συμβάλουμε και εμες από τη πλευρά μας να ενημερώσουμε εσάς τους γονείς, παππούτες και γεγιάδες, όχι μόνο γονείς, για ένα θέμα το οποίο, από ότι λέγεται, ταλανίζει όλο και πιο μεγάλο αριθμό παιδιών, δεν ξέρουμε για ποιον λόγο, και οτιδήποτε εκδηλώνεται στο σχολικό χώρο ως πρόβλημα υγείας, έχει άμεση επίπτωση στη σχολική επίδοση των παιδιών, το αντιλαμβάνεστε όλοι σας, και παρόλο ότι τα θέματα της αλλεργίας δεν είναι από τα σοβαρά προβλήματα υγείας που αντιμετωπίζει κάποιος, όπως παράδειγμα είμαι εγώ, παρόλα αυτά υποβιβάζει και την προσπάθεια όλων μας, ταλανίζει όπως είπα τα παιδιά, έχει επίπτωση στην επίδοση τους, γι' αυτό και καλά είναι να είστε ενημερωμένοι όλοι μας, και νομίζω ότι η πιο καλή ενημέρωση μπορεί να δοθεί από τα χίλι ενός επίσημου ανθρώπου και ειδικού, κατεξουχήν όπως είναι η γιατρός η κυρία Μπερατζίνο. Εγώ ευχαριστώ για την παρουσία σας και ευχαριστώ ακόμα μια φορά την γιατρό μας και ελπίζω να φύγουμε από εδώ πέρα όλοι σοφότεροι και με λιγότερες αλλεργίες. Ήθελα να ευχαριστήσω και την παρουσία είναι σήμερα μαζί μας ο Γραμματέας του Ιατρικού Συλλόγου του Ενωμίου Μαθέα Σοποιούς Δημαντόπουλος, και είναι επίσης οι δύο υπεύθυνες σχολικών, διευθύνσων εκπαίδευσης της πρωτοβάθμιας κ. Αντωνιαώλη και της δευτεροβάθμιας κ. Κεντερίδου, οι οποίες είναι και οι προτεργάτες αυτού των εκδηλώσεων. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ για την παρουσία σας. Καλησπέρα σας και από εμένα. Χαίρομαι που σας βλέπω εδώ. Σας ευχαριστώ που πήρατε κάποιες ώρες από την καθημερινότητά σας για να έρθετε να με ακούσετε. Ευχαριστώ πολύ και την δημόσια δουλειοτήκη της Βέριας, που σε συνεργασία με την πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση οργάνωσαν αυτή την ομιλία στα πλαίσια της παγκόσμιας εβδομάδας αλεργίας, η οποία μόλις τελείωσε και η οποία όπως μπορείτε να δείτε ήταν φέτος αφιερωμένη στην τροφική αλεργία. Ένα πρόβλημα αγίας που διαλκώς αυξάνεται. Θα μιλήσουμε λοιπόν για τα αλεργικά συμπτώματα που μπορούν να τυρανάνε την παιδική ηλικία, αλλά είμαι σίγουρη όπως μας έλεγε ο κ. Διαμαδόκος ότι πολλοί από εσάς θα αναγνωρίσετε τα συμπτώματα σας σε αυτά που θα περιγράφω για τα παιδάκια. Το αλεργικό παιδί είναι ένα παιδί που όλοι έχουμε γνωρίσει. Μπορεί να είναι το παιδί σας, μπορεί να είναι το φιλαράκι του που φέρνεις στο σπίτι για να παίξεις, μπορεί να είναι ο μαθητής σας ή οι μαθητές σας. Είναι ένα παιδάκι το οποίο με χαρακτηριστική φατσούλα μαύρους κύκλους κάτω από τα μάτια και οριζόδιες γραμμές που διακόπτουν τους κύκλους. Είναι ένα παιδάκι με ξηρό και ριθρό δέρμα που ξύνεται διαρκώς και είναι νεμρικό, ή που πολύ εύκολα πετάει ξανθήματα και δεν ξέρουμε τι ακριβώς το πειράζει. Είναι ένα παιδί που δυσκολεύεται να παρακολουθήσει ή να συγκεντρωθεί στην τάξη, γιατί έχει ένα χαρτομάτυλο στο χέρι και διαρκώς φυσάει τη μύτουλα του ή ξύντιν τη μύτη του και τα μάτια του. Προσέχει τι τρώει και δεν μοιράζεται εύκολα το φαγητό με τους συμμαθητές του, αρχίζει τη γυναστική και πολύ εύκολα θα σταματήσει γιατί βύχει και δυσπνοεί, με το πρώτο κρυολόγημα αρχίζει να σφυρίζει στην αναπνοή του. Σίγουρα δεν σκεφτήκατε μόνο ένα παιδάκι, αρχίστε στο μυαλό παραπάνω από ένα παιδί. Είναι δυστυχώς πολύ περισσότερα. Η συνολική επίπτωση είναι γύρω στο 18%, δηλαδή στην ουσία είναι ένα παιδάκι στα 5 που είναι αλλεργικά και δεν προέρχονται όλα από αλλεργικές οικογένειες. Ένα 10-15% των παιδιών που προέρχονται από οικογένεια με αρνητικό ιστορικό στην οικογένεια αλλεργίας, θα γίνουν αλλεργικά. Δεν είναι επομένως μόνο γενετικοί παράγοντες που θα αποφασίσουν την προδιάθεσή τους στην αλλεργία, αλλά είναι και περιβαλλοντικοί. Ας γνωρίσουμε λιγάκι το αλλεργικό πετί, ξεκινώντας από δύο ορισμούς της Ευρωπαϊκής Ακαδημίας Αλλεργιολογίας και Κλινικής Ανασολογίας. Τι είναι η αλλεργία. Αλλεργία είναι μια αντίδραση υπερεβεστησίας, μια υπερβολική αντίδραση, η οποία λαβείται από το ανασοποιητικό μας σύστημα σε ουσίες του περιβάλλοντος οι οποίες είναι κανονικά αυλαβείς για τον οργανισμό. Αυτό το ανασοποιητικό λοιπόν το αλλεργικό λαμβάνει λανθασμένα πληροφορίες ότι αυτές οι αυλαβείς ουσίες είναι επικίνδυνοι για τον οργανισμό και αντιδράσει αυτές. Τις ουσίες αυτές θα τις ονομάσουμε αλλεργιογόνα και μπορεί να είναι τρόφιμα, μπορεί να είναι γύρις, ιακά αλατισκόνης, δηλητή διαειμενοπτέρων, φάγμακα και άλλες ουσίες. Αυτές τις ουσίες θα έρθουν σε επαφή με το ανασοποιητικό μας από διάφορες οδούς. Είτε θα τις εισπνεύσουμε και θα έρθουν σε επαφή με το ανασοποιητικό μας μέσω του αναφνευτικού μας, είτε μέσω του βαστερτερικού όταν θα τις καταναχώσουμε, είτε μέσω του δέρματος με ένα τσίδιμα ή με την απλή επαφή. Τι είναι η ατοπία, πολλές φορές μιλάμε για το ατοπικό παιδί. Η ατοπία είναι η κληρονομούμενη προδιάθεση να φτιάχνουν αυτά τα παιδάκια, οι ειδικά αντισώματα τα λεγόμενα IG, Epsilon, έναντι ανεκτό ομουσιών από τον οργανισμό τους. Αυτά τα παιδάκια λοιπόν στην επόμενη επαφή με αυτές τις ουσίες θα αναπτύξουν μια αλλεργική φλεγμονή και θα παρουσιάσουν τα πρώτα τους συμπτώματα στο δέρμα, στα μαντάκια, στη μύτη, στους πνεύμονες. Από τη στιγμή λοιπόν που το ανοσοποιητικό μας αντιδρά με αυτόν τον παράδοξο τρόπο στους εξωγενείς παράγοντες θα εγκατασταθεί μια αλλεργική φλεγμονή. Θα εγκατασταθεί στα μάτια, θα έχουμε την επιπερφική τίδα στο δέρμα, την ποινή δοση, στη μυτούλα, τη ρινή τίδα και ούτω καθεξής. Η φλεγμονή αυτή μπορεί να είναι συνεχόμενη, χρόνια και να έχουμε έτσι ήπια συνεχή συμπτώματα ή να είναι να τημιουργηθεί οξέως. Όταν σκεφτόμαστε το ατοπικό παιδάκι έχουμε στο μυαλό μας μια αλληλουχία γεγονότων που θα ονομάζουμε ατοπική πορεία, η οποία δεν είναι, δεν ακολουθάται αυστηρά με αυτή την πορεία ούτε πρέπει υποχρεωτικά να περάσει όλα τα σκαλοπατάκια το ατοπικό παιδί, ούτε με την ίδια ένταση. Αλλά συνήθως ένα παιδάκι στους πρώτους μήνες θα παρουσιάσει την ατοπική του δερματίτιδα, μετά από λίγους μήνες, ένα δυο χρόνια μπορεί να παρουσιάσει την πρώτη τροφική του αλλεργία και αυτά τα παιδάκια έχουν μεγαλύτερη προδιάθεση να εμφανίσουν μετά τα έξι ή εφτά τους και μια αναπνευστική αλλεγία, μια ρινήτηδα ή ένα αλλεργικό άσθμα. Όπως είπαμε δεν εμφανίζονται όλα αυτά τα σκαλοπατάκια με την ίδια σειρά ούτε χρονική ούτε έντασης. Εντάξει στην ζωή ενός ατόμου μπορεί να εμφανιστούν και να αποδράβουν πολλές φορές το κάθε σύμπτωμα. Τι γίνεται τώρα όταν εμφανιστούν πλέον αυτά τα συμπτώματα στη ζωή του παιδιού και ειδικά όταν εμφανιστούν μέσα στο σχολικό περιβάλλον μέσα στο οποίο περνάει τόσες πολλές ώρες το παιδάκι. Σκοπός μας λοιπόν είναι με μια καλή συνεργασία γονιού εκπαιδευτικού υπό τις οδηγίες του γιατρού να με επίκεντρο πάντα την υγεία του παιδιού να καταφέρουμε να ευαισθητοποιήσουμε τους εκπαιδευτικούς το σχολείο στην αναγνώριση αυτών των παιδιών την ενεργητική προφύλαξη του αλλεργικού παιδιού έγκυρη αναγνώριση μιας που κάνει σοβαρής αλλεργικής αντίδρασης έτσι ώστε να μπορέσουμε άμεσα να ξεκινήσουμε να την αντιμετωπίσουμε. Θα μπλήσουμε λοιπόν και για καθημερινά συμπτώματα και για επίγουσες καταστάσεις και πως ένας καλά ενημερωμένος ενήλικας θα δράσει σε αυτές. Θα βλέπουμε εδώ συγκεντρωμένες τις πιθανές εκδηλώσεις του αλλεργικού παιδιού στο σχολείο και θα ξεκινήσουμε με το ατοπικό έξιμα, την ατοπική δερματίτιδα η οποία είναι ένα νόσυμα ορώσιμο στην ατοπική πορεία όπως λέει και η κοινή ονομασία. Είναι μια χρόνια νόσος του δέρματος, εμφανίζεται κυρίως τα πρώτα 1-2 χρόνια ζωής του παιδιού, χαρακτηρίζεται από ξυροδερμία και ριθρότητα του δέρματος, έντονο κνυσμό που προκαλεί και πολύ νευρικότητα και ανησυχία στα παιδάκια και εντοπισμένες βλάβες που στα μαγουλάκια όταν είναι πιο μικρό στον αυχένα, στους καρπούς, στο εσωτερικό του αγώνα και στο πίσω μέρος του γόνατος γενικώς είναι ένα παιδάκι που έχει ξυροδερμία σε όλο του το σώμα όμως. Το ατοπικό έξεμα θα παρουσιάσει μια χρόνια πορεία με εξάρσεις και υφαίσεις και θα δούμε τι θα το επηρεάζει. Στην προσχολική ηλικία είναι πιο συχνό το ατοπικό έξεμα. Στις μικρές ηλικίες, ειδικά στις μέτρια και βαλιά μορφή της ατοπικής δερματίτητας, πρέπει να το ψάξουμε να το διαβιευνήσουμε για τροφική αλλεργία. Το παιδάκι αυτό φτάνει στο σχολείο λοιπόν με τις πληγούλες του, όπως βλέπετε εδώ στη φωτογραφία, ξύνεται, είναι νευρικό, μπορεί να κλαίει εύκολα. Στο παιχνίδι ή στη γυναστική του με τον υδρό τα χειροτερεύει αυτός ο κρυσμός, όπως χειροτερεύει το χειμώνα με το κρύο και με τις αλλαγές θελεμοκρασίας. Από το κρύο στην πολύ ζέστη τον ενοχλεί πολύ. Επιραιάζεται πάρα πολύ η ποιότητα του ύπνο του, γιατί ξύνεται ακόμα και μέσα στον ύπνο του και αυτό χρηστά και πολύ νευρικούς και ανήσικους και τους γονείς. Το ατοπικό έξισμα στο σχολείο, στη σχολική ή και τουλάχιστον μετά τα 6-7 είναι πιο σπάνιο, δεν το συναντάμε πολύ συχνά. Δεν είναι μεταδοτικό σε καμία έλικια, ότι στην προσχολική ούτε στη σχολική. Και εδώ θα έχουμε έξαρση με τον υβρόταστο παιχνίδι ή στη γυμαστική και θα έχουμε εντονότερα συμπτώματα με το κρύο του χειμώνα. Σε αυτή την ηλικία ίσως είναι πιο συχνό να αρχίσει να τους επηρεάζει πολύ και το στρες και να επιδινώνει το έξισμα τους και την κνίδωση, αλλά και η ίδια η πάθηση. Με το κνισμό αρχίζουν να εκνευρίζονται, εκνευρίζονται, έχουν περισσότερο κνισμό. Γενικώς συντηρείται αυτός ο φαύλος κύκλος. Αυτά τα παιδάκια λοιπόν πρέπει να δέχονται μια ψυχολογική υποστήριξη να μην νιώθουν περίεργα με αυτή την πάθηση τους. Πρέπει να αγαπήσουν έλεγε κάποιος παιδίατρος το έξισμα τους και να μάθουν μόνα τους όσο πιο νωρίς γίνεται να το φροντίζουν. Πώς θα το φροντίζουν? Με προσεπτικό καθάρισμα του δέρματος με κατάλληλα υποαλλεργικά προϊόντα, τοπική φαρμακευτική αγωγή, κρεμούλες λοιπόν κορτιζονούχες συνήθως στις εξάρξεις και το α και το ω της φροντίδας του ατοπικού εξέμματος είναι η ενιδάτωση του δέρματος. Ενιδάτωση, ενιδάτωση, ενιδάτωση, πρωί, μεσημέρι, βράδυ το πετάτη μόλις αναγνωρίσει την κρεμούλα του πρέπει να την ψάχνει και να την βάζει και μόνο του. Ίσως χρειαστεί κατά τη διάρκεια των εξάρξεων να κάνουμε και αντισταμινική αγωγή για να βοηθήσουμε τον γνισμό. Πρέπει να προσέχουμε πάρα πολύ στα ευαίσθητα αυτά τα δερματάκια, τι υφάσματα ακουμπάνε μόνο μαμβακερό, όχι συνθετικά, όχι μάλινα και να προσέχουμε πολύ και τις θερμοκρασίες που ακουμπάνε το δερματάκι τους ακόμα και όταν κάνουν μπάνιο, χλιαρό, νεράκι, όχι καυτό και προσοχή και στις θερμοκρασίες από τα περιβάλλοντα στα οποία ζουν. Κοιμούνται, παίχνουν, διαβάζουν, δεν είναι καλό να ζουν σε πάρα πολύ ζεστά περιβάλλοντα. Έτσι, λοιπόν, θα περάσουμε τώρα στην τροφική αλλεγγία η οποία πολύ συχνά συνηπάρχει με το ατοπικό έξαμα ή ακολουθεί το ατοπικό έξαμα, το οποίο δεν σημαίνει βέβαια ότι δεν υπάρχει τροφική αλλεγγία και στον ενήλικα, έτσι, κανονικότατα. Μόνο που είναι πολύ πιο σπάνια. Έχουμε μια συχνότητα στα παιδιά γύρω στο 6 με 8%, ενώ στον ενήλικα μόνο 1%. Η συχνότητα, δυστυχώς, της τροφικής αλλεγγίας τα τελευταία χρόνια δείχνει μια τάση προς τα πάνω. Θυμάστε, η πρώτη διαφάνεια μιλούσε για τον αφιέρωμα της Φετινής Παγκόσμιας Εβδομάδας για την αλλεγγία, αφιερωμένη στην τροφική αλλεγγία, γι' αυτό ακριβώς το λόγο. Κάθε τροφή μπορεί να είναι αίτιο τροφικής αλλεγγίας, αλλά το 90% των αντιδράσεων σχετίζονται με αυτά τα 8 αλλεργιογόνα. Γάλα και αβγό, σιτυρά και όσφρια, ξυρούς χαρπούς και συγκεκριμένα το φιστίκι, ψάρια και ο σταρκοειδή. Τα συμπτώματα της τροφικής αλλεγγίας μπορεί να είναι άμεσου τύπου, κνίδωση, εξανθήματα, με ή χωρίς αγιοίδημα, που βλέπετε στη φωτογραφία, ή αναφυλαξία, μέχρι αναφυλακτικό σοκ. Μια ιδιαίτερη μοφή τροφικής αλλεγγίας άμεσου τύπου είναι το στοματικό αλλεργικό σύνδρομο. Παρουσιάζεται στα παιδάκια που έχουν αλλεγγία στις γύρις, τα οποία όταν φάνε φρέσκο φρούτο ή λαχανικό, κάποια φρέσκα φρούτα ή λαχανικά, μπορεί να παρουσιάσουν αποπίστευτα συμπτώματα στοματοφαρικικά, δηλαδή φαγούρα μέσα στο στόμα ή στο φάρικα, πρίξιμο στα χυλάκια, άσπες μέσα στο στόμα. Αυτό από τι εξαρτάται, εξαρτάται από την παρουσία κοινών πρωτεϊνών, ανάμεσα στις γύρις και στα φρέσκα φρούτα ή λαχανικά. Δεν είναι ακριβώς λοιπόν τροφική αλλεργία, είναι μια διασταυρούμενη αντίδραση λόγω της αλλεγίας τους στις γύρις. Τα συμπτώματα της τροφικής αλλεργίας μπορεί να είναι και επιβραδινόμενο τύπου, επομένως να εμφανιστούν μετά από ώρες, αν όχι μέρες από την κατανάλωση της τροφής, με έξαρση του εξέματος της ατοπικής δευματίτηδας, ή εκδηλώσεις από το μπαστερεντερικό πόνο στην κυλίτσα, διαρροϊκές σκενώσεις, όπως στην αλλεργική εντεροκολύτητα. Σε αυτή την περίπτωση βέβαια, επιβραδινόμενου τύπου αντιδράσεις, άτε να βρεις ποιο αλλεργιογόνο έφαγε και του παρουσίασε τα συμπτώματα. Είναι πολύ πιο δύσκολη λοιπόν η συσχέτιση αιτίας με σύμπτωμα. Η τροφική αλλεγία στην προσχολική ηλικία είναι αρκετά δύσκολη να την ελέγξουμε. Πρώτον, γιατί το παιδάκι στην ηλικία αυτή έχει άγνοια του κινδύνου που διατρέχει τρώγοντας το τρόφιμο. Δεύτερον, έχει και μια τάση να βάσει το στόμα που ό,τι βρει μπροστά του. Και τελευταίο, υπάρχει περίπτωση σε αυτή την ηλικία ακόμα και στο σχολείο να παρουσιάσει μια καινούργια ευαισθητοποίηση, μια καινούργια αλλεγία. Τα συμπτώματα όπως είπαμε μπορεί να είναι άμεσου τύπου ή επιβραδινόμενου τύπου. Με καλύτερη πρόγνωση και φυσική πορεία κυρίως στις αντιδράσεις επιβραδινόμενου τύπου. Δηλαδή μέσα σε λίγα χρόνια αυτές οι αντιδράσεις δεν θα εμφανίζονται πλέον. Επομένως επιστούμε την προστοιχή μας σε αυτά τα παιδάκια ειδικά την ώρα του γέθματος και κατά τη διάρκεια των εορτασμών στους παιδικούς ταθμούς ή στα σχολεία της πρώτης τάξης. Στην σχολική ηλικία η τροφική αλλεργία είναι κυρίως άμεσου τύπου. Όπως είπαμε η επιβραδινόμενου τύπου από δράμπ δεν εμφανίζεται αργότερα λοιπόν. Και υπεύθυνη εδώ πέρα είναι κυρίως η ξηρή καρπή και οι σπόροι. Και εδώ θα βρούμε με τα φρούτα και τα λαχανικά εκείνη την άμεσου τύπου αντίδραση, το στοματικό αλλεργικό σύνδρομο. Η διέτερη προσοχή θα έπρεπε να στρέψουμε στους εφήβους οι οποίοι είναι συνήθως λίγο αντιδραστικοί, παροβλητικοί, λίγο για πρόκληση και λίγο για πειραματισμό, θα ξαναδοκιμάσουν τα δρόφιμα που ξέρουν ότι τους έχουν γλάψει, δεν συμμοφώνονται με τις οδηγίες του γιατρού τους, δεν κουβαλάνε το σέτα αναφυλαξίας μαζί τους και δεν ενημερώνουν τους φίλους τους ίσως γιατί ντρέπονται ή για την αλλεργία τους. Πώς θα αντιμετωπίσουμε λοιπόν μια τροφική αλλεργία. Κατ' αρχήν πρέπει να ενημερώσουμε τον εκπαιδευτικό, να ενημερώσουμε τον εκπαιδευτικό για την ύπαρξη της τροφικής αλλεργίας του παιδιού έτσι ώστε να μπορεί πιο γρήγορα εάν δει συμπτώματα να αρχίσει να τα συνδέει με κάποιο αλλεργιογόνο. Να σκεφτεί αμέσως τι έφαγες εκείνο, αν το ξέρω ότι είσαι αλλεργικός σε αυτό και να αντιδράσει έτσι να αρχίσει να κινητοποιείται για να κάνει τη θεραπεία που πρέπει. Καλό θα ήταν η ενημέρωση να μην είναι μόνο των εκπαιδευτικών αλλά και των συμμαθητών. Δεν ξέρω πόσο είναι πρακτικά εφικτό αυτό. Τέλος να θυμηθώ και να βάλω πολλά πολλά τροχμαστικά στα κρυμμένα αλλεργιογόνα τα οποία πολλές φορές μπορεί να μην τα σκεφτούμε. Κυρίως ισχύει για τους ξυρούς καρπούς που μπορεί να βρούμε μέσα σε μπισκότα, σε σοκολάτες, σε σοκολατάκια μα και φρούντα που μπορεί να περιέχονται μέσα σε ένα χυμό ανάμυκτο ή αυγό μέσα σε ένα πλυκό. Δεν μπορούσα να μην αναφερθώ έτσι γρήγορα γρήγορα και ίσως προλαβαίνω και κάποια δικά σας απορία μιλώντας λίγο για τις τροφτικές δυσανεξίες. Είναι λοιπόν ανεπιθύμητες αντιδράσεις σε τρόφιμα μη ανοσολογικές. Θυμηθείτε ο ρισμός της αλλεργίας είναι ανοσολογική αντίδραση σε τρόφιμα. Λοιπόν είναι μη ανοσολογική αντίδραση. Έχει μηχανισμό που δεν εξαρτάται λοιπόν από την αλλεγγία ή από το ανοσοποιητικό. Είναι μεταβολικός ο μηχανισμός όπως είναι η δυσανεξία στη λακτόζι, είναι φαρμακευτικός πως η δυσανεξία στην καφείνη, στη λισταμίνη είναι άγνωστος, επομένως ιδιοπαθής. Όπως η αλλεργία σταφτιώδη. Οι αντιδράσεις στις τροφικές δυσανεξίες είναι δόσο εξαρτώμενες. Εξαρτώται από το πόσο θα καταναλώσουμε. Ακριβώς αντίθετο από την τροφική αλλεργία, η οποία δεν εξαρτάται από την ποσότητα. Εντάξει, η διάγνωση της τροφικής δυσανεξίας είναι λοιπόν καθαρά κλινική και εμπειρική, εκτός της λακτόζις που έχει ένα τεστ. Επομένως δεν μπορεί να υπάρχει ένα τεστ τροφικής δυσανεξίας, που να κάνει διάγνωση όλων των τροφικών δυσανεξιών, οι οποίες είναι τόσο διαφορετικές παρθογενετικά μεταξύ τους. Έτσι, εμές τους φίλους. Από όσα σας είπα τι γνώμη έχω για τα τεστ τροφικής δυσανεξίας. Λοιπόν, τέλος, μια ιδιαίτερη, ένα ιδιαίτερο είδους αντίδραση, ανοσολογικού αλλά όχι αλεβικού τύπου σε τροφή, είναι η κυλιοκάκη. Η κυλιοκάκη είναι η ανοσολογικού τύπου αντίδραση στη γλουτένη, μια πρωτεΐνη των Δημητριακών. Η κυλιοκάκη είναι μια περίεργη πάθηση, δεν έχει πολλοί χαρακτηριστικά συντώματα. Μπορεί να εμφανιστεί στη βρεθυκή ή παιδική ηλικία με καστριντερικές ενοχλήσεις, ναυτία, ανορεξία, στωματικές άφτες, στασιμότητα ή ακόλια βάρους ή ακόμα και πολύ ακότερα στον ενήλικα με αόριστα συμπτώματα όπως γενική αδιαθεσία, κόπωση, συντηροπενική ανεμία, έλλειψη βιταμινών. Η διάγνωση της κυλιοκάκης γίνεται αιματολογικά με την αναζήτηση κάποιων αντισομάτων και ενδοσκοπικά με την αναζήτηση συγκεκριμένης εικόνας του λεπτού εντέρου. Η θεραπεία της κυλιοκάκης είναι η αποφυγή του αντιγών, δηλαδή η διατροφή με προϊόντα χωρίς ρουτένι. Και τελειώσαμε με την τροφική αλληλεγγία. Μπορούμε να μιλήσουμε τώρα για την αλλεργική επιπεφυκίτητα η οποία είναι πολύ συχνή αυτή τη περίοδο και είμαι σίγουρη ότι πολλοί από εσάς μπορεί να αναγνωρίσετε αυτήν την εικόνα. Ίσως και λίγο λιγότερο, όχι τόσο έντονα. Πρόκειται για την αλλεργική φλεγμονή του βλενεγόνου των οφθαλμών, του επιπεφυκότητα. Είναι αποτέλεσμα της έκθεσης σε αλλεργιογόνα, κυρίως γύρις, γι' αυτό και κυρίως η αλλεργική επιπεφυκίτητα είναι εποχική, πολλοί σπάνια, πολλοετής. Και τα πιο ενοχλητικά τους συπτώματα είναι οχνισμός, δάκρυα και κόκκινα ματάκια. Τα παιδάκια τρίβουν τα μάτια με την ελπίδα ότι θα φύγει αυτή η φαγούρα, αλλά αυτό που κάνουν είναι να την χειροτερέψουν, αν όχι να επιμολύνουν το ματάκι και με βαρτυριακές λιμώσεις. Η αντιμετώπιση της επιπεφυκίτητας είναι συντοματική, κολλήλιο, προληπτική. Φυσικά δάκρυα λοιπόν για να ξεπλύνουμε τον επιπεφυκότα από τα αλλεργιογόνα που πάει και έχουν κολλήσει πάνω του. Και αιτιολογική, ειδικά όταν συνδέεται με την αλλεργική ρινήτητα, η δική ανοσοθεραπεία απεβεστητοποίηση συγκεκριμένου. Είπαμε ότι η ρινήτητα συνηπάρχει πολλές φορές με την επιπεφυκίτητα. Δεν συνηπάρχει απλά λίγες. 80% των περιπτώσων η αλλεργική ρινήτητα συνηπάρχει με την επιπεφυκίτητα. Και η αλλεργική ρινήτητα είναι το σήμα κατατεθέτη του αλλεργικού παιδιού με αναπνευστική αλλεργία. Είναι μια αλλεργική φλεγμονή και αυτή, αυτή τη φορά, στο πλευρογόνο της μύτης. Εμφανίζεται κλινικά με καταρωή, φτερνίσματα άπειρα, συμφόρηση της μύτης, κνυσμό που κάνει αυτά τα παιδάκια να χρησιμοποιούν αυτό τον αλλεργικό χαιρετισμό που είναι πολύ γαρακτηριστικός και που αφήνει μια ριτιδούλα πάνω στη μύτη για αρκετό καιρό, ίσως και κάποιοι ενήλικες να τον έχουν ακόμα. Λοιπόν, η αλλεργική ρινήτηδα μπορεί να είναι εποχική ή οδοετής. Επηρεάζει πολύ την ποιότητα του ύπνου του παιδιού και γι' αυτό το λόγο πολύ συχνά ο εκπαιδευτικός θα μιλήσει, θα παρατηρήσει ότι αυτό το παιδάκι έχει υπηλία και αδυνατοί να συγκεντρωθεί μέσα στην τάξη. Τα αίτια υπάρχουν, είναι εκεί αλλά δεν τα βλέπουμε. Οι γύρις από αγριόχορτα, από ζυζάνια, από δέντρα είναι μικροσκοπικά, δεν μπορούμε να τα δούμε, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, τα εσπνέουμε. Μπορούν να είναι μέσα στο σπίτι και το σχολείο ή έξω από αυτά. Ενώ τα ακάραια και τα επιθύλια κατοικίδιων ζώων συμήθως μας δίνουν συντώματα σε εσωτερικούς χώρους. Ενώ οι μύκητες και συγκεκριμένα τα σπόρια των μυκήτων μπορούν να δώσουν συντώματα είτε εσωτερικά είτε εξωτερικά σε υγρούς χώρους. Ένας ρυνικός φλενογόνος που φλεγμένη λόγω της αλλεργίας του, γίνεται έφτυκτος και σε μήδικους παράγοντες. Δεν είναι λοιπόν ανάγκη μόνο να υπάρχουν οι σχόνοι, οι γύρις, το επίθυλο του ζώου, αλλά και ο καπνός, οι σχόνοι, οι έτονες μυρωδιές μπορεί να επιδινώσουν τα συντώματα τους. Ίωσης τέλος, ο αλλεγικός φλενογόνος είναι το ιδανικό περιβάλλον για να αναπτυχθούν. Γι' αυτό το λόγο και το αλλεγικό παιδάκι θα αρρωστήσει πολύ περισσότερα από ένα μη αλλεγικό παιδάκι κατά τη διάρκεια του χρόνου. Η ιωσίτου θα κρατήσει πολύ περισσότερα από το ότι θα κρατούσε φυσιολογικά και θα έχει πολύ πολύ αμπλημένα μεγεθυμένα τα συντώματα της αλλεργίας του. Μπορεί πολύ έντονη ρινήτητα, κόκκινα ματάκια, μπορεί και βίχα, μπορεί και άσθμα. Στην προσχολική ηλικία η ρινήτητα τουλάχιστον μέχρι τα τρία δεν είναι συνήθως αλλεργική, γιατί η εμπεστητοποίηση ακολουθεί. Είναι μετά τα τρία έτη. Μέχρι εκείνη την ηλικία λοιπόν πρόκειται συνήθως για λοιμώδης ρινήτηδες ή για υπερτροφία των αδαινοϊδών εκκληλαστήσεων. Τα κρεατάκια τους τους ταλεκορούν κυρίως του χειμερινού περίοδου και συχνά παρουσιάζουν τοπικές επιπλοκές, οτήτηδες πολύ συχνά αλλά και παραεινοκολπήτηδες ή γμορήτηδες. Στην σχολική ηλικία αντίθετα έχει επέρθει η εμπεστητοποίηση και επομένως τα παιδιά θα παρουσιάσουν την αλλεργική ρινήτηδα είτε την άνοιξη είτε όλο το χρόνο, εάν είναι εμπεστητοποιημένα στη σκόνη, επομένως θα μπορούσαμε να λάβουμε κάποια προλητικά μέτρα για να τα προστατεύσουμε, ειδικά την εποχή της έντονης ανθοφορίας όταν θα τα πάμε σε εκδρομές σε μπάρκα ή στο δάσος, όταν θα ανοίξουμε τα παράθυρα στην τάξη, όταν θα τα πάρουμε στο γυμναστήριο για διάφορες σχολικές δραστηριότητες. Να θυμόμαστε επίσης ότι για αυτά τα παιδάκια είναι πολύ πιο ενοχλητικοί παράγοντες η σκόνη της σκυμολίας, ή τα καθαριστικά ή έντονες πληροφορίες από ότι για όλους μας. Για όλους μας είναι ενοχλητικά αλλά και αυτά ακόμα περισσότερο. Και επίσης θα σας καθυσυχάσω ότι τα συντώματα και της αλλεργικής επικίντητας και της ρινήτητας μπορεί να είναι ενοχλητικά, αλλά δεν είναι επικίνδυνα για τη ζωή του παιδιού. Η αντιμετώπιση της αλλεργικής ρινήτητας ιδανικά θα ήταν η αποφυγή των αλλεργιωγών, τα οποία όμως είναι αερομεταφερόμενα. Δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε εύκολα και γι' αυτό το λόγο η μόνη μας λύση είναι η συμπτωματική αγωγή, δηλαδή τα φάρμακα. Καλό θα ήταν ένα μικρό τσαδάκι, μια κασετινούλα μέσα στη τσάντα του παιδιού με το σπρέι του και το χαπάκι του. Δεν είναι κακό, με τις οδηγίες του γιατρού και την ενημέρωση του εκπαιδευτικού, εύκολα θα μπορεί να το χρησιμοποιήσει σε περίπτωση έξαρσης που δεν την περιμέναμε. Η μόνη θεραπεία βέβαια, η οποία μακροχρόνια θα φροντίσει να μειωθεί η αλλεργική φλεγμονή και να μην έχουμε συμπτώματα, είναι η ιδική ανοσοθεραπεία ή απαδεστητοποίηση μέσω ιδικής ανοσοθεραπείας. Το ασθμα. Το αλλεργικό βροχικό ασθμα είναι ακόμη μια πάθηση που συχνά εμφανίζεται στο σχολικό περιβάλλον. Μπορεί να γίνει και επικίνδυνο όταν μας φέρει προς τα στις γνωστές ασθματικές κρίσεις. Είναι μια φλεγμονή. Πάντα μιλάμε για μια αλλεργική φλεγμονή. Αυτή τη φορά των αεραγωγών, των βρώχων, η οποία χαρακτηρίζεται από βροχική απόφραξη που μπορεί να λυφθεί από μόνη της με λίγη ταλαικωρία του ασθενούς ή να λυφθεί με φάρμακα, πολύ πιο άμεση και πολύ πιο γρήγορη η ανακούφιση. Η φλεγμονή αυτών των αεραγωγών τους καθιστά υπεραδιδραστικούς και εύθυντους σε διάφορα ερεθίσματα που δεν διαφέρουν και πολύ από αυτά τις ρνήτητες. Καπνός, σκόνη, έντονες μυρωδιές, κρύος αέρας, άσκηση, γέλιο δυνατό, ή φωνές ακόμη μπορούν να ενοχλήσουν και να προκαλέσουν μια κρίση άσθματος. Οι αιτιολογικοί παράγοντες είναι και εδώ αυτή της ρνήτητας. Δηλαδή γύρις, ακάραια, επιθυλιαζόν και τα συμπτώματα του άσθηματος. Είναι ένας ξηρός και κύμωνος δίχας με σφήριγμα στην αναπνευμογή και αίσθημα βάρους υπό όλους τους στήθους και δίσπνια. Η αιτιμετόπιση είναι κοινή με αυτή της ρνήτητας. Είναι κοινή γενικώς για την αναπνευστική αλλεργία και θα ήταν ιδανικά η αποφυγή αλλεργιωγώνων. Τελικά η συντοματική αγωγή, τα φάρμακα και μακροχρόνια η ειδική ανασοθεραπεία και απεμπεστητοποίηση. Είναι άξιο της προσοχής μας ότι το 80% των ατόμων που έχουν άσθμα έχουν και ρνήτητα. Ενώ το 40% των ατόμων με ρνήτητα έχουν ή θα έχουν και άσθμα. Δεν μιλάμε πλέον για δύο διαφορετικές παθήσεις, αλλά για μία αναπνευστική οδό, μία αναπνευστική νόσο. Τα αλλεργιογόνα θα τα εισπνεύσουμε από το ανώτερο αναπνευστικό και θα καταλήξουν στο κατώτερο αναπνευστικό. Η φλεγμονή θα ξεκινήσει από το ανώτερο αναπνευστικό, θα καταλήξει στο κατώτερο αναπνευστικό. Η θεραπεία επομένως πρέπει να ξεκινήσει από το ανώτερο αναπνευστικό. Για να έχουμε καλύτερα αποτέλεσμα λοιπόν της θεραπείας του άσθματος, πρέπει να θεραπεύσουμε τη ρνήτητα. Κατανοώ ότι πολλές φορές μας φαίνεται πολύ πιο σοβαρό ένα επεισόδιο δύσπνοιας και βήχα από μία μπουκομένη μυτούλα. Και όμως, άμα θεραπεύσουμε τη μπουκομένη μυτούλα, πολύ πιο εύκολα θα θεραπεύσουμε το άσθμα. Ή δεν θα χρειαστεί καν να το αντιμετωπίσουμε το άσθμα. Η θεραπεία ελέγχου του άσθματος είναι φάρμακα εισπνεώμενα, συνήθως κορτιζονούχα, αντιφλεγμονώδη, προσπαθούμε λοιπόν να σβήσουμε τη φλεγμονή της κατώτερης αναπνευστικής ποδού, ή από το στόμα φάρμακα. Αυτά είναι τα φάρμακα ελέγχου. Τα βροχοδιασταλτικά, που είναι φάρμακα για να αντιμετωπίσουμε πήγοντα περιστατικά, δεν σβήνουν τη φλεγμονή, απλά αναστρέφουν μια κατάσταση που δημιουργήθηκε για κάποιο λόγο. Το παιδί με ελεγχόμενο άσθμα που κάνει λοιπόν τη θεραπεία του σύμφωνα με τις οδηγίες του γιατρού του, ενθαρρύνεται και πρέπει να συμμετέχει σε όλες τις σχολικές δραστηριότητες. Μπορεί να χρειαστεί να χρησιμοποιήσει τα φάρμακά του λίγο πριν απ' τη γυμαστική. Δεν έγινε και τίποτα. Κάποιες ειδικές περιτώσεις μπορεί να προκαλέσουν την έξαρση του άσθματος και την κρίση άσθματος, η οποία είναι μια επίγουσα κατάσταση και πρέπει να την αντιμετωπίσουμε άμεσα. Ποιες είναι αυτές οι συνθήκες? Μπορεί, ας πούμε, μέρες σαν τη σημερινή που φυσούσε τόσο πολύ να έχουμε πολύ αυξημένη έκθεση σε αλλεργιογόνα. Μια ήωση επίσης μπορεί να επιβινώσει μια κατάσταση ασθματική ή η σπνοή ερεθιστικών ουσιών όπως είναι ο καπνός του τσιγάρου, τα υπολήματα κινημολίας και τα λοιπά. Τι κάνουμε λοιπόν στη κρίση άσθματος? Έχουμε μία βροχοσυστολή, άρα εμείς τι θέλουμε? Να κάνουμε βροχοδιαστολή, θέλουμε τα βροχοδιασταλτικά μας, τα γροστά αερολίν ή, εάν δεν υπάρχει αερολίν, μπορεί το παιδί να έχει στην τσαδούλα του κάτι άλλο εισπνεώμενο από αυτά που παίρνει σπίτι. Αυτό, εντάξει, η αντιμετώπιση της ασθματικής κρίσης θέλει ψυχραιμία. Για να υπάρχει ψυχραιμία πρέπει να έχει προϋπάξει η ενημέρωση, η γνώση λοιπόν του εκπαιδευτικού της υπάρχουσας κατάστασης. Το παιδάκι έχει αναπλαστικό πρόβλημα και φέρει μαζί του αυτό το σπρέι. Το παιδάκι το ίδιο, όταν δει ότι υπάρχουν γύρω του ψυχραιμοι ενήλικες που ξέρουν τι κάνουν, το ίδιο συμμετέχει ψυχραιμας το να επιλύσει το πρόβλημά του. Εντάξει, επομένως, εάν μπορούμε να απομακρύνουμε το παιδί από τον εκκλητικό παράγοντατς, γιατί αν βρισκόμαστε μέσα στο κινημαστήριο που έχει πάρα πολύ σκόνη ή έξω στο περιβάλλον και έχει πάρα πολύ γύρις, το απομακρύνουμε και του χορηγούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται τα εισπνεώμενά του, τα φάρμακα μέσης δράσης. Μελημερώνουμε τους γονείς και αν σε λίγα λεπτάκια δεν δούμε μία ικανοποιητική βελτίωση, πρέπει να αναζητήσουμε γιατρική φροντίδα, περαιτέρω γιατρική φροντίδα, ίσως τα επίγοντα. Το άσθμα μπορεί να επιδιωθεί και με την άσκηση. Μπορεί ένα παιδάκι λοιπόν ασθματικό, την ώρα που κάνει γυγναστική, να αρχίσει να δυσπνοεί, να νιώθει, να αρχίσει να βύχει. Επειδή αυτά τα παιδάκια ασθματικά συνήθως είναι και λίγο συνεσταλμένα, μπορεί και να τρέπονται και να μην το πούν στον καθηγητή τους, στον δάσκαλό τους. Καλό είναι λοιπόν ο ίδιος το δάσκαλος να γνωρίσει αυτό το παιδάκι, γιατί είναι γνώστης και ενημερώθηκε από πριν και να το προτρέψει να πάρει τα φάρμακά του. Καλύτερα ακόμα, εάν θυμήθηκε να τον ρωτήσει πριν ξεκινήσουν τη γυγναστική, εάν τα πήρε τα βροχοδιασταλτικά του προληπτικά. Τα επεισόδια αυτά βέβαια κατά τη διάρκεια της άσκησης θα μειωχούν πολύ εάν έχει προηγηθεί προθερμανση και αν το παιδάκι ξέρει και μπορεί να αναπνέει από τη μύτη. Ξαναγυρνάμε στη σημασία της ρηνικής αναπνοής. Η μύτη πρέπει να είναι ελεύθερη. Έτσι η μύτη είναι ένα φίλτρο που θα θερμάνει και θα υγράνει και θα φιλτράρει από τα μικροσοματίδια τον αέρα που εισπνέουμε. Αν αναπνέουμε από το στόμα, όλες αυτές οι προστασίες δεν θα τις παρέχει η μύτη. Εντάξει και οι βροχοί θα εκτίθονται σε παράγοντες που μπορούν να προκαλέσουν έναν βροχοσπασμό ή μια ασφατική κρίση. Στην προσχολική ηλικία είναι δυσκολότερα να μιλήσουμε για αλλεργικό βροχικό άσμα. Έχουμε συχνά επεισόδια με τα λοιμώδη βήχα με σφύριγμα στην αναπνοή και σε ατοπικά και σε μία τοπικά παιδάκια. Συνήθως αυτά τα επεισόδια είναι παροδικά εκτός και αν μιλάμε για γνωστό παιδάκι με ατοπική δερμαθήτητα, με τροφική αλλεργία, με ιστορικό θετικό στην οικογένεια και ήδη γνωστές ευαισθητοποιήσεις. Όπως και να είναι και σε αυτό το παιδάκι, η θεραπεία θα είναι η ίδια, έτσι, θα εισπνώ με μάσκουλα αυτή τη φορά. Τα συντώματα αυτά, τα ενοχλητικά και επικίνδυνα του άσθματος, δεν είναι τα μόνα που συνιστούν αυτό το μεγάλο πρόβλημα που λέγεται άσθμα. Οι οικονομικές συνέπειες για αυτό το παιδάκι και για την οικογένειά του είναι πολύ σημαντικές. Θυμηθείτε μόνο πόσες φορές ένα παιδί θα πρέπει να λείψει από το σχολείο λόγω άσθματος και πόσες φορές η μαμά του θα πρέπει να λείψει από τη δουλειά του, ή ο μπαμπάς του, για να το κρατήσει στο σπίτι. Οι συνέπειες λοιπόν στην ποιότητα ζωής του, ο περιορισμός στο παιχνίδι του και στην κοινωνικοποίηση του και η μειωμένη αποτελεσματικότητα στο διάβασμά του και στην παρακολούτηση των μαθημάτων του, είναι μόνο, καθώς και λίγες, θέλω να ελπίζω λίγες περίπτωσης ανομόνωσης και εκφοβισμού στο σχολείο, είναι μόνο κάποιες από τις πλευρές αυτού του πολύπλοκου προβλήματος που λέγεται άσθμα. Πολλές ώρες της ζωής του ασθματικού παιδιού θα τις περάσει στο σχολείο, ο εκπαιδευτικός θα μπορούσε να έχει ένα σημαντικό ρόλο στην επίλυση κάποιων από αυτών των κοινωνικών πλευρών. Αλλεργία στα ημενόπτερα. Δεν είναι τόσο συχνή στα παιδάκια, αλλά δεν μπορούμε να παραβλέψουμε το γεγονός ότι τα ημενόπτερα, οι σφίκες και οι μέλησες, θα έχουν και στο χώρο του σχολείου και ειδικά από αυτή την εποχή και μετά. Οι αντιδράσεις λοιπόν μπορεί να είναι τοπικές, με πρίξιμο, ερηθρότητα και κεκνισμό, εκεί θα βάλουμε άμεσα πάγο, ούτως ή άλλως θα βάλουμε άμεσα πάγο και αν έχουμε, αν υπάρχει στο σχολείο να υπάρχει, δεν ξέρω, κάποια κρεμούλα κορτιζονούχα, μία φλεξοτάιτ, μία μπερνοβέιτ, μία ελοκόν, ακόμα και μία φουσικόρτ. Αλλά δυστυχώς οι αντιδράσεις μπορεί να είναι και συστηματικές, μέχρι και τον αφηλακτικό σοκ. Έτσι, από μια κνίδουση μέχρι και τον αφηλακτικό σοκ. Ενώ για να υπάρξει συστηματική αντίδραση πρέπει να έχει προϋπάρξει τσίμπιμα, στο πρώτο τσίμπιμα δεν μπορούμε να έχουμε συστηματική αντίδραση, η εμφάνιση μιας συστηματικής αντίδρασης στο τρίτο, τέταρτο τσίμπιμα μπορεί να είναι το πρώτο. Η πρώτη φορά που θα συμβεί χωρίς ιστορικό, χωρίς προηγούμενο ιστορικό, χωρίς να το ξέρει λοιπόν ο δάσκαλος και ο εκπαιδευτικός, γιατί δεν το ήξερε ο γονιός, δεν το είχε συμβεί ποτέ ούτε του παιδιού. Για την αντιμετώπιση του αλλεργικού σοκ θα μιλήσουμε σε λιγάκι, έτσι. Ενημερώνουμε λοιπόν σε περίπτωση, θα ξέρουμε ότι το παιδάκι είναι αλλεργικό, ενημερώνουμε τον εκπαιδευτικός, αν το σχολείο αναγνωρίσει ότι υπάρχουν τέτοια παιδάκια μέσα στο χώρο του πρέπει να λάβει κάποια μέτρα προφύλαξης από μάρτις των σχολειών και των σκουπηδιών, ιδίως των απορριμάτων τροφήμων από τις αίθουσες και από την αμύρια του σχολείου και ότι άλλο μπορεί να μειώσει λιγάκι την προσέγγιση αυτών των εντόμων. Τη μεριά των γονιών, ας πούμε, εάν ξέρουν ότι το παιδί θα πάει η εκδρομή, καλό θα ήταν να μην τον τύσουν πολύ πολύχρωμο, να μην βάλει κόκκινο, κίτρινο, πράσινο εκείνη την ημέρα, ας βάλει κάτι πιο σκούρο. Όπως και να είναι, το να είμαστε ενημερωμένοι και γνώστες του προβλήματος θα μας ενεργοποιήσει πιο γρήγορα στην έκαιρη αναγνώριση και αντιμετώπιση των συντομάτων της αντίδρασης. Τα προβλήματα για τα οποία μιλήσαμε μέχρι τώρα, αλλεγική ρινίτιδα επί πεφυκίτιδα, αλλεγικό βροχικό άσμα και η αλλεργία στο δηλητήριο οι μηνοκτέρων, έχουν θεραπεία και λέγεται απεβεστητοποίηση μέσω ειδικής ανωσοθεραπείας. Τι κάνει ένα παιδάκι στο σχολείο που είναι υπό τέτοιου είδους θεραπεία, ζει, παίζει, συμμετέχει σε όλες τις σχολικές του δραστηριότητες δεν υπάρχει καμία αντέμδειξη για τίποτα το σχολικό, δεν συσχετίζεται η ειδική ανωσοθεραπεία με επίγουσες αλλεργικές καταστάσεις και δεν υπάρχει καμία αλληλεπίδραση με άλλα φάρμακα που μπορεί να παίρνει το παιδάκι. Μπορεί να παίρνει κανονικά δηλαδή και τα αντιαλλεργικά του φάρμακα. Κνίδωση και αγιοίδημα. Το γνωστό κνιδωτικό μας εξάνθιμα εμφανίζεται σε οποιοδήποτε μέρος του σώμα, με διάφορες μορφές και σχήματα. Έχει πολύ έντονο κνισμό, με χρώμα, απαλό ροζ ή εριθρό, το οποίο υποχωρεί όταν το πιέζουμε. Είναι ανάγλυφο ψελαφυτό και μπορεί να σβήνει από μια περιοχή και να εμφανίζεται στην άλλη. Συχνά συνοδεύεται από αγιοίδημα, το οποίο είναι άσχημο να το βλέπουμε, η αλήθεια είναι, αλλά δεν είναι τόσο επικίνδυνο. Ειδικά όταν μιλάμε μόνο για το δέρμα, έτσι, εμφανίζεται συχνότερα στους χαλαρούσεις τους, τα χείλη, τα ματάκια, τα αυτιά. Και σε εκείνα τα σημεία δεν έχουμε τόσο το αίσθημα του κνισμού, όσο το αίσθημα της πίεσης. Τεντώνεται το δέρμα λόγω του ιδήματος. Πολύ συχνά θα μου μιλήσουν για οι γονείς που θα έρθουν να μου περιγράψουν ένα επεισόδιο κνίδωσης αγιοίδηματος, θα μου μιλήσουν για αλλεργικό σοκ. Δεν είναι ευτυχώς τόσο επικίνδυνο, ειδικά όταν μιλάμε μόνο για τα δερματικά συντώματα, τότε μόνο έχουμε κνίδωση αγιοίδημα. Εφόσον αρχίζουν να εμφανίζονται άλλα συμπτώματα, όπως βραχνάδα, απότομα, αερινική συμφόρηση, βύχας, δύσπνοια, ζάλη, υποθυμία, δεν μιλάμε πνεύμα πλέον για κνίδωση αγιοίδημα, μπήκαμε σε άλλο κεφάλαιο αλλεργιολογικό, εκεί θα το αντιμετωπίσουμε αλλιώς. Στα παιδά και κνίδωση είναι πολύ συχνή, μπορεί να εξαρτάται από τρόφιμα, από φάρμακα, από τσίβιμα ημενόπτερο, από την άσκηση, από φυσικούς παράγοντες όπως θερμοκρασίες στη θάλασσα ας πούμε, πίεση όπως ή ασύκωτες σχολικές τους τσάντες, αλλά τα συχνότερα αίτια της κνίδωσης στην παιδική ηλικία δεν είναι αλλεργικά. Οι συχνότερες κνιδώσεις είναι με τα λοιμώδεις στην παιδική ηλικία. Εντάξει, κρατάμε αυτό. Σε λίγες περιπτώσεις μπορεί να οφείλεται στο στρες η κνίδωση γιατί δυστυχώς και τα παιδάκια μας αυτό νιώθουν πολύ στρες και στο σχολείο και στο σπίτι τους μεταδίδουμε πολλά πράγματα. Τέλος αν δεν βρούμε καμία αιτία απολύτως για την κνίδωση θα μιλήσουμε και εδώ για την ίδιο παθή μας κνίδωση. Η αντιμετώπιση στο σχολείο όσο και στο σπίτι είναι τα αντισταμηνικά και αν έχουμε ύδημα η θεραπεία κατεξοχή του ύδηματος είναι η κορτιζόνη. Η κνίδωση μπορεί να είναι οξία όταν θα κρατήσει λίγες ώρες ή λίγες μέρες μέχρι 6 εβδομάδες. 6 εβδομάδες είναι το όριο που σταματάμε να μιλάμε για οξία κνίδωση και αρχίζουμε να μιλάμε για χρόνια κνίδωση. Στην πρώτη περίπτωση της οξίας κνίδωσης και ειδικά όταν έχουμε ένα επεισόδιο δεν το ψάχνουμε και ιδιαίτερα λύνεται εύκολα και ας ελπίσουμε πως δεν θα ξαναγυρίσει. Αν επιστρέψει εννοείται πως θα το ψάχνουμε. Στην χρόνια κνίδωση ένα νεματολογικό έλεγχο για αλεργιολογικά, νοσολογικά ή οτιδήποτε άλλα νοσίματα θα τον κάνουμε οπωσδήποτε. Με συγχωρείτε και εδώ γιατί ήταν πολύ σημαντικό αυτό το ξέχασα γιατί και στη χρόνια κνίδωση και στην οξία η θεραπεία είναι αντισταμινικά και στη χρόνια κνίδωση μπορεί να χρειαστεί να δώσουμε αντισταμινικά για μεγάλο χρονικό διάστημα. Δεν βλάπτει το παιδάκι το αντισταμινικό δεν είναι κορτιζόνι δεν θα το συνηθίσει και μην του το δίνετε μόνο για 2-3 μέρες και μετά περιμένουμε. Θέλει πολλές μέρες. Τέλος πάντων ενημερωθείτε και ερωτήστε τον ειδικό και τον γιατρό σας. Η φαρμακευτική αλλεγγία επίσης δεν είναι πολύ συχνή στα παιδάκια και πολύ συχνά συγχαίται με την κνίδωση και με τα λοιμώδη. Δηλαδή έχουμε έναν πειρετό δίνουμε ένα αντιπειρετικό και έχουμε μια κνίδωση η οποία είναι με τα λοιμώδη και εξαρτάται από τον πειρετό ανάγκης λαμίνει φαρμακευτική αλλεγγία. Συχνότερα λοιπόν αυτό είναι το φαινόμενο. Δεν αποκλείεται να υπάρχουν αλλεγγίες και εδώ είναι άνεσες και επιπραδεινόμενο τύπο αντιδράσεις και πρέπει να είμαστε πολύ προσεκτικοί με τα παιδάκια που έχουν θετικό ιστορικό αλλεγγίας σε φάρμακο. Ειδικά στα αντιβιωτικά. Και έφτασαμε στην αναφυλαξία. Τη πιο επίφομη, πιο γρήγορη σε εξέλιξη και πιο επικίνδυνη για τη ζωή του παιδιού και όχι μόνο του παιδιού, αλλεργική αντίδραση. Είναι το top των αλλεργικών συντομάτων και δυστυχώς ένα 20% των επισκοπτών αναφυλαξίας θα εκδηλωθεί στα παιδάκια στο σχολείο. Για τα αίτια ήδη μιλήσαμε για την τροφική αλλεργία, η αλλεργία στο ψυπημαϊμενοπτέρων, αλλεργία από την άσκηση αλλά και αυτή τρόφο εξαρτώμενη αλλεργία. Άσκηση αφού έχουμε καταναλώσει κάποιο τρόφιμο στο οποίο είμαστε αλλεργικοί. Όπως μιλήσαμε επίσης και για τα μέτρα προφύλαξης που μπορεί να πάρουμε μέσα σε ένα σχολείο για να προστατεύσουμε αυτά τα παιδάκια. Εκτός από να ενημερώσουμε τους εκπαιδευτικούς και τους συμμαθητές και να προσπαθήσουμε το περιβάλλον του σχολείου να είναι όσο λιγότερο αλλεργιογόνο γίνεται. Τι κάνουμε λοιπόν όταν βρεθούμε μπροστά μάλλον πως το αναγνωρίζουμε ένα ανάφυλακτικο σοκ. Κατ' αρχήν εάν είμαστε γνώστες της αλλεργίας του παιδιού πρέπει να μάθουμε αμέσως με τι ήρθε σε επαφή. Η εξέλιξη των συμπτωμάτων το αλλεργικό σοκ είναι μια κλινική εικόνα που εξελίσσεται μπροστά στα μάτια μας. Τα εμφαντά συμπτώματα επομένως εμφανίζονται άμεσα, μέσα σε λίγα λεπτά από την κατανάλωση της τροφής. Συνήθως μιλάμε για τροφή και αλλεργία. Και θα εμφανίσει λοιπόν το παιδάκι έξανθήματα, με ή χωρίς αγιοίδημα, κνισμό πολύ έτονο και πολύ χαρακτηριστικά στα άγκαρα, στις παλάμες, στις πατούσες, στο εξωτερικό αυτοί. Απότομη ελληνική συμφόληση με βήχα έτονο, ξηρό, επίμονο, ναυτεία έμετο, ζάλι μέχρι και λιποθυμία. Τι κάνουμε εκεί το παιδάκι σε ύπτια θέση. Απομακρύνουμε το αίτιο, δεν είναι πάντα εφικτό, δεν ξέρουμε πάντα τι το προκάλεσε. Αν του έμεινε κάτι από αυτό που μας νούσε στο στόμα μπορούμε να το κάνουμε να το πτήσει. Αν έμεινε το κεντρία από το τσίγγιμα της σφήκασης της μέξας, να το βγάλουμε. Αλλά αυτό που είναι σημαντικό, όσο γρήγορα γίνεται, να χορηγήσουμε αδρεναλίνη. Υπάρχουν ευτυχώς τα σκευάσματα της αυτοχορηγούμενης αδρεναλίνης, τα οποία θα γνωρίσουμε σε ένα λεπτάκι. Και με αυτά είναι πολύ πιο εύκολο να καταφέρουμε να είμαστε άμεση στη χορηγησή της. Στη συνέχεια θα χορηγήσουμε και άλλα φάρμακα, δισταμινικά, πορτιζονούχα, εφόσον υπάρχουν. Αλλά όσο πιο γρήγορα γίνεται μετά τη χορηγήση αδρεναλίνης, πρέπει να καλέσουμε το 166. Πρέπει να ενημερώσουμε για τι περιστατικό πρόκειται και να ζητήσουμε και βοήθεια από το τηλέφωνο. Έχουμε το παιδάκι, σε τι κατάσταση το έχουμε, τι κάναμε, να ζητήσουμε ειδική βοήθεια. Εντάξει, εκτός από τον ανημερώσουμε. Εννοείται και τη βοήθεια, την λέμε πάντα για παιδάκια. Θα ήταν πολύ πρακτικό η κάθε τάξη να έχει ένα πλάνο αντιμετώπισης της αναφυλαξίας. Ένα έντυπο στο οποίο το γνωστό παιδάκι με τη φωτογραφία του και το ιστορικό του αλλεργικό του, να μπορούμε άμεσα να ξέρουμε τι θα κάνουμε με αυτό το παιδάκι. Δεν ξέρω κατά πόσο στα σχολεία υπάρχει ή είναι εφικτό αυτό το πράγμα. Θα ήταν πρακτικό και ιδανικό, πέλος πάντων. Και θα γνωριστούμε λιγάκι και να ανοίξουμε λίγο το φως να δείξω ότι, αν και φαίνεται και στις εικόνες, αυτό το χοντροπομένο στυλό είναι η αυτοχορηγούμενη αδρεαναλίνη. Περιμένουμε λίγο να ανάψει το φως. Έτσι κι αλλιώς είναι η τελευταία διαφάνεια. Αυτό εδώ. Θα αφαιρέσουμε το μαύρο καπάκι από την πρωστινή πλευρά. Από εδώ θα βγει η βελώνα. Και θα αφαιρέσουμε και την ασφάλεια από το κόκκινο καμπουκουβάκι. Το εφαρμόσουμε στο μυρό στην εξωτερική πλευρά λοιπόν από το βουτάκι, ακόμα και πάνω από τα ρούχα του παιδιού, εάν δεν προλαβαίνουμε να το βδίσουμε. Έτσι θα το ακουμπήσουμε στις 90 μήρες περίπου και θα πατήσουμε το κουμπάκι. Θα περιμένουμε 10 δευτερόλεπτα να μπει όλο το φάρμακο. Και αυτό ήταν. Στην περίπτωση λοιπόν των εκπαιδευτικών, ξέρω ότι είναι πολύ δύσκολο να αποφασίσεις να κάνεις αδρεαναλίνη σε οποιοδήποτε. Αν βρεθείτε όμως μπροστά σε ένα παιδάκι με ένα φυλακτικό σοπ, θα το κάνετε. Εφόσον βέβαια υπάρχει η αδρεαναλίνη αυτοχορηγούμενη στην τσάντα του παιδιού, ακούσα σήμερα μια μαμά φοβάμαι να το δώσω γιατί δεν δε μιστεύουμε το δάσκαλο. Το δάσκαλο όχι το παιδί. Λέω τι την έχεις στο σπίτι, άμα το πάς στον αφηλεκτικό σοπ στο σχολείο θα βρέσει στο σπίτι να την βρεις. Δεν ξέρω. Πάντως είμαι σίγουρη ότι αν ενημερωθείτε και παρακολουθήσετε και με προσοχή τα παιδιά αυτά, θα τα αναγνωρίσετε γρήγορα και θα βρείτε την ψυχραιμία να την κάνετε την έναιση εκείνη τη στιγμή. Τα αλλεργικά παιδάκια λοιπόν είναι ξεκάθαρο υπάρχουν στο σχολείο. Πρέπει να το αναγνωρίσουμε ότι είναι πολλά, έχουν αρχίσει να γίνονται πολλά και πρέπει να τα προστατέχουμε όχι να τα περιθωριοποιήσουμε. Η ενημέρωσή σας σήμερα και η ενημέρωση γενικώς είναι ένα πρώτο καθοριστικό βήμα, ενώ η εφαρμογή των διάφορων προληπτικών μέτρων στο σχολείο είναι ένα άλλο πολύ σημαντικό βήμα. Σε ένα δυναμικό περιβάλλον βέβαιο όπως το σχολείο με τα εκατοντάδες παιδάκια, η ενεργητική προστασία μπορεί και να αποτύχει κάποιες φορές. Και τότε είναι σημαντικό να αναγνωρίσουμε έγγερα και να ξεκινήσουμε άμεσα τη βοήθειά μας, καθόπιν να αναζητήσουμε και πιο εξειδικευμένη βοήθεια. Σας ευχαριστώ πολύ για την προσοχή σας και περιμένω να έχετε κάποιες ερωτήσεις. Σας ευχαριστώ πολύ κύριε Παρατύμου, ήταν θαυμάσια η παρουσία σας, ευχαριστατωμένη και αναλυτική και απλή. Θέλω να προσθέσω κάτι για να μου πείτε την πόνη σας. Πριν από κάπως χρόνια, στο Πανελλήνιο Συνέδρια Ιευρικής, άφηνα μια πολύ ενδιαφέρουσα ομιλία, όπου ένας παιδιακρός έλεγε ότι είχε γίνει μια έρευνα και τα παιδιά που έχουν μεγαλώσει σε ένα περιβάλλον, που όταν σε επαφεί με ζώα, ας πούμε σε βάρουες, σε εξορχές, παρουσιάζουν σταθεστικά πολύ λιγότερες αλλεγγίες, αλλά όταν τα παιδιά που ζουν σε έναν αστικό περιβάλλον, σε έναν περιβάλλον δηλαδή αποστηρωμένο, στερημένο από ελληνικογόνατο, όπου έρχονται από ζώα, από φύση, συμβαίνει αυτό. Λοιπόν, ισχύει και πιθανότατα ισχύει για τον εξής λόγο. Η πιο διαδεδομένη θεωρία για την γέννηση της αλλεργίας είναι η θεωρία της υπερβολικής καθαριότητας. Δεν ερχόμαστε σε επαφή με βακτήρια, με φρωμιά και το ανασοποιητικό μας σύστημα μαθαίνει να δραστηροποιείται κάπως αλλιώς. Παραδόξως, εντάξει, δεν θέλει να καθίσει μες στα χρωμένα χέρια και λέει με κάτι να σχοληθώ, με κάτι να σχοληθώ, ας τα σχοληθώ με τα κάρια της χόνης, με τις γύρις, εντάξει. Επομένως, ισχύει ότι ένα παιδάκι το οποίο θα έρθει σε επαφή από νωρίς με τα διάφορα αλλεργιογόνα και η επαφή του θα είναι συνεχόμενη όμως, πιθανότατα έχει πολύ, μάλλον έχει πολύ λιγότερη πιθανότατα να γίνει αλλεργικό. Γιατί είπα για τη συνεχόμενη επαφή όμως τα αλλεργιογόνα. Γιατί πολύ συρνά ακούω και ενήλικες που μου λένε μα εγώ μεγάλωσα στην εξοχή πως έγινε αλλεργικός. Ναι από την εξοχή μετά έγινε σφιχτή σε μια μεγαλούπολη και μετά ξαναγύρισε στην εξοχή που σημαίνει ότι διέκοψε στην επαφή σου και έδωσε στο χρόνο στα νοσοποιητικό να ευαισθητοποιηθεί. Αυτό ο χρόνος ευαισθητοποίησης ισχύει για όλα τα αλλεργιογόνα. Εντάξει, ισχύει και για τα φάρμακα. Πολλές φορές που λέω μα πως έκανα τίδραση στο augmentin. Τόσες φορές το πήρε το augmentin. Ακριβώς επειδή το πήρε τόσες φορές, αλλά το πήρε αναεξάμινο, έδωσε το χρόνο λοιπόν στο νοσοποιητικό να δραστηριοποιηθεί. Αυτό έτσι λειτουργεί ακριβώς η ευαισθητοποίηση. Εντάξει, μπέστε μου. Είμαι σοκάρη, αναπέροχο στην τροφική αλλεγγία που είπατε. Μπέστε μου. Υπάρχει περίπτωση η τροφική αλλεγγία που έχει ένα παιδί να εξαπεραστημόνιταις. Ναι. Εξαρτάται από το αλλεργιογόνο, από την ηλικία του παιδιού, γιατί συνήθως, όπως είπαμε, είδατε, θυμάται στις τα σκαλοπατάκια στην ατοπική πορεία, τα παιδάκια με το ατοπικό έξανα και τη τροφική αλλεγγία, συνήθως μετά τα 6-7 θα εμφανίσουν τα αναπνευστικά τους συντώματα και δεν θα υπάρξει πλέον η τροφική αλλεγγία. Δεν ισχύει για όλα τα αλλεγγεγόνα. Μερικά είναι λίγο ξεροκέφαλα, ιδίως η ξηρή καρπί και τα ψαράκια. Αυτό μας θα βγάλει που έχει κόλμα. Ναι, όχι. Το αβουλάκι και το γάλα είναι αλλεγγεγόνα που συνήθως αποδράμνει αλλεργίες τους, δηλαδή θα το συνηθίσει και θα τα φάει. Έκτος αν είναι θέμα γούστου και δεν τα τρώει πλέον γιατί τα μίσεις. Και αυτό όταν δεν αναφέρετε για τις υπόλοιπες αλλεγγιωγόνες τροφές, πήγε το ΣΕΛΙΝΙΝΗ. Πάντα. Πήγε κάτι άλλο. Να έπρεπε να κάνω διαπαρουσία στη σχέση για τις τροφικές αλλεγγίες. Και σε αυτό το πέρα, πάμε να συμβιλώσουμε, γιατί το ΣΠΑΘΡΙΝΗ είναι στα κυλικεία του σχολείου, το οποίο δεν είναι απόλυτα ελέγξιμα για το τι πουλάνε. Συνήθως δεν πουλάνε τυποποιημένα τρόφιμα. 100% τυποποιημένα τρόφιμα, ενώ έχουν κατηγορηθεί διάφορα πράγματα, είναι αναγκασμένα να γράφουν ότι περιέχουν αυτό, αυτό, αυτό και αυτό, ή μπορεί να περιέχουν και αυτό, και αυτό, και αυτό. Οπότε, γι' αυτό το καταλογιστήμα είναι ελέγξιμος, αν διαβάζουμε σε ειδικά, το τι περιέχει το τρόφιμα. Ναι, μου κάνατε δύο-τρεις ερωτήσεις μαζί. Αφωνείτε εσείς. Λοιπόν, καταρχήν είπαμε ότι επειδή είχα δύο-τρεις διαφάνειες για κάθε θέμα, για κάθε κεφάλαιο, για τη τροφική αλληλεγία, μίλησα για τις 8 ομάδες που αποτελούν το 90% των τροφικών αλλεργιωγών. Εντάξει, σίγουρα μπορούμε να μιλήσουμε και για τον καφέ, και ο καφέ σπάχει δυστυχώς και πάρα πολύ σπάνια αλλεγία στον καφέ, δεν θα κάτσω να αναφερθώ τώρα στον καφέ, και ειδικά το σέλλινο μπορεί να είναι ένα από τα τροφικά αλλεγιωγών που προκαλούν το στωματικό αλλεργικό σύνδρομο, λόγω διασταυρούμενης αντίδρασης με της γύης. Το το σέλλινο πόσο συχνά θα το φάνε τα παιδάκια στο σχολείο, δεν ξέρω, εγώ δεν ξέρω πολλά παιδάκια που τρώνει σέλλινο, έτσι όμως, αλλά έχετε δίκιο και το κυλικείο, είναι η εφαρμογή κάποιων μέτρων και μέσα στο κυλικείο, είναι εμείς εκείνα τα προληπτικά μέτρα προφύλαξης για αυτά τα παιδάκια, τα οποία συνήθως όμως κουβαλάνε το φαΐ από τους σπίτι τους, ή τέλος πάντων και οι δασκάλες είναι τόσο τρομοκρατημένες από τους μονείς για την τροφική αλλεγγία, που τα προσέχουν τσά τα μάτια τους, τι θα φάνε. Έτσι νομίζω όντως είναι και μέσα στο πέστινο. Λοιπόν, είπαμε απλά ότι ένα ατοπικό παιδάκι έχει την προδιάθεση να ανέβει λίγο τα σκαλοπατάκια της ατοπικής πορείας. Δεν είναι υποχρεωτικό ότι θα τα ανέβει όλα και δεν υπάρχει κάποιος τρόπος να το ελέγξουμε σήμερα, για το αν σε πέντε χρόνια θα γίνει ασθματικό. Αυτό που πραγματικά όλους τους μονείς μου μου λένε να κάνουμε ένα τεστ αδομάδι, είναι αλλεργικό, συμπτώματα έχει, όχι μη μου το φέρεις. Εφόσον έχει μια μεγάλη πιθανότητα να δείξει συμπτώματα, μην το τυρανίσουμε από τώρα, όταν θα αρχίσει να τα δείχνει, θα το φέρει. Εντάξει, πέστε μου κι εσείς. Ήθελα να ρωτήσω, συχνά αφού με έναν δέν, ότι, ξέρω εγώ, τυρί και ψάρι δεν ισχύει αυτό το τρόπο, ή αν δεν είσαι αδελτικός στο έναν, δεν είσαι και στο άλλο, μπορεί ο συνδυασμός να κάνει για αλλεργία. Καμία. Ο λόγος για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτός ο μύθος τεράστιος για το ψάρι και το τυρί, είναι η αδύνατη απορρόφηση και του ασβεστίου και του φοσφόρου μαζί. Επειδή το ψαράκι το τρώμε για το φόσφορο και τα ματάκια μας, αν φάμε και τυρί μαζί και προσθέσουμε ασβέστιου, δεν θα απορροφηθεί καλά ούτε το ασβέστιο, ούτε το φόσφορο. Επομένως, είναι θέμα γούστου. Εγώ το τρώω μαζί για το τυρί, για το ψάρι και τα ματάκια μου, ό,τι κάνουν, κάνουν, δεν θα βάλω γελά, αλλά είναι θέμα εντελώς γούστου. Δεν υπάρχει θέμα αλλεγίας, δεν υπάρχει θέμα δηλητηρίας εσείς, άμα φάμε ψάρι με τυρί μαζί, δεν υπάρχει τέτοια θέμα. Και γενικότερα, όχι μόνο για το ψάρι και για το τυρί. Γενικός συνδυασμός τροφών, εκτός από μια περίπτωση θα σας πω, αν λοιπόν, ανάμεσα στις τροφικές δυσανεξίες, ας πούμε της ισταμίνης, στην οποία την ανέφερα στις τροφικές δυσανεξίες, υπάρχουν τρόφιμα που είναι πλούσια σε ισταμίνη. Έτσι, τέσπερι, δοηδή ή φράουλες. Αν λοιπόν, φραουλήτσα, δεν φάμε μία, δύο, αλλά φάμε όλο το κουτάκι, μπορεί να έχουμε αλλεγία με τον ίδιο τρόπο, εξανθήματα, που αν θα είναι μαζί τη φράουλα και το πορτοκάλι, και ό,τι άλλο τρόφιμο σοκολάτα που περιέχει η ισταμίνη, θα κάνουμε ένα φορτίο ισταμίνης και θα έχουμε αλλεργική αντίδραση. Αλλά δεν φταίνε τα καημένα που τα συνδυάσαμε, υπερβάλαμε. Εντάξει. Λοιπόν, η αδρεαλίνη είναι ένα φάρμακο, το οποίο στην περίπτωση του σοκ, που έχουμε πολύ αμυλή πίεση, θα μας ανεβάσει την πίεση και θα βοηθήσει την καρδούλα να δουλέψει. Αδρεαλίνη σε ένα παιδάκι που είναι καλά, δεν είναι το καλύτερο. Για αυτόν τον λόγο το φοβούνται περισσότερα, για αυτόν τον λόγο. Για αυτόν τον λόγο, όμως, περιγράφουμε λίγο τα συντώματα και την εξέλιξή τους. Δηλαδή το γεγονός ότι πρέπει να ξέρουμε τη δίωρα εξέλιξη της κλινικής εικόνας που βλέπουμε. Το παιδάκι που γεμίζει με εξανθήματα, που πρίζεται, κλείνει ο λαιμός του, που βαρθιάσει η φωνή του, που αρχίζει να βύχει και που σαλίζεται και δεν νιώθει καλά ή χάνει τις αισθήσεις του. Δηλαδή, είναι χαρακτηριστικά τα συντώματα. Δεν μπορεί να τα ξέρει ο καθένας και το συνειδητοποιώ πόσο δύσκολο να κάνει κανείς αδρεαλίνη. Αλλά, εάν βρεις ένα παιδάκι που πέφτει μπροστά σου και γίνεται μπλε, τι θα κάνεις, να την κάνεις αδρεαλίνη, θα την κάνεις. Δηλαδή, η αδρεαλίνη δεν είναι καλό, σίγουρα. Σε ένα δηλ. ιδιαιγές, το να πάρεις αδρεαλίνη πιο πολύ δεν είναι και το καλύτερο. Αλλά, προκειμένου να εξαλείψουμε τον παράγοντα του αδρεαλίνου σοκ και... Δεν γίνεται έτσι αδρεαλίνη. Δεν γίνεται, δηλαδή, να φυλάς το πανόταμα, δεν γίνεται αδρεαλίνη για καλά, δεν γίνεται για κακό. Έχουμε κάποιες εμπίξεις. Το θέμα είναι πρέπει να αποφασίσουμε ως δάσκαλοι. Πρέπει να αποφασίσουμε. Είναι πίσω μας να μην κάνουμε καθόλου, ή να κάνουμε με κίνδυνο να επιβαρύνουμε. Να είναι πιο σοβαρό να μην κάνουμε καθόλου. Αλλά, σας λέω ότι πρέπει να έχουμε ξεκάθαρη την εικόνα ενός μιας αναφυλακτικής αντίδρασης, έτσι. Δεν έβγαλε δύο ξανθήματάκια και εμείς... Θυμάστε, θυμηθείτε την τιμήδωση. Η κνήδωση από μόνη της, τα εξανθήματα από μόνα τους, τα οποία έχουν εφαγούρα αλλά τίποτα άλλο, δεν είναι επικίνδυνη. Αρχίτε το δρόμιο να κάνουμε και ας μας φαίνεται άσχημο, δεν θα κάνουμε αδρεαλίνη, έτσι. Πρέπει να συνοδεύετε και από άλλα συστηματικά συμτώματα για να αρχίσουμε να ενεργοποιούμε. Εντάξει, σας ευχαριστώ πολύ. Κυρία Πατατσίμου, συγχαρητήρια. Θα σας ρωτήσω κάτι άλλο σχετικά με την ανεσοθεραπία και την απεβεσιτοποίηση. Όσο σε μικρότερη ηλικία βρεθεί το απεβεσιτοποίηση, είναι από πιο μικρή ηλικία, δηλαδή, η απεβεσιτοποίηση, όπως κάνει η Άννα τώρα, είναι καλύτερο, δεν είναι από πιο μικρή ηλικία να αρχίσουμε. Όταν βρεθεί το απεβεσιτοποίηση... Το αποτέλεσμα της απεβεσιτοποίησης είναι τόσο καλύτερο όσο νωρίτερα ξεκινήσουμε την απεβεσιτοποίηση. Εννοείται ότι έχω μεγαλύτερες ελπίδες για ένα παιδάκι που μόλις μου εμφάνισε την αλλεργία, ή για έναν ενήλικα που μόλις μου την εμφάνισε την αλλεργία, παρά για έναν ενήλικα που μετά από 20 χρόνια θυμήθηκε ότι κάτι πρέπει να κάνει για να βρει μία αλλεργία. Και στους δύο θα έχω καλά αποτελέσματα, να έχω καλύτερα και πιο γρήγορα αποτελέσματα στον παιδάκι. Αυτό γιατί στην ουσία η απεβεσιτοποίηση έχει σκοπό να μειώσει την αλλεργική φλεγμονή. Αν αυτή η αλλεργική φλεγμονή έχει εγκατασταθεί στο αναπνευστικό μας χρόνια και χρόνια και χρόνια, είναι δύσκολο να κάνουμε δυματάκια πίσω και να την ανερέσουμε. Εντάξει. Πείτε μου. Για την αδρελναλίνη που είπατε, προκειμένου να το ρωτήσει η κυρία μου. Από τη στιγμή που θα έχει κάποια ενοπλήματα το παιδί, θα πρέπει να γίνει οπωσδήποτε, αν ο πιο εκπαιδευτικός έχει την αδρελναλίνη που παιδί μαζί του. Δηλαδή θα πρέπει οπωσδήποτε να γίνει, δεν πρόκειται να συμβεί τίποτε, ακόμη και λάθος να γίνει, έτσι τα καλά καθούμε να δούμε, δεν θα το κάνει σε αδρελναλίνη, Αντζαλίνα. Έχει όλο το παιδί, είχα αντίστοιμια κάτι. Ε, λοιπόν, άμα γίνει αδρελναλίνη, θα σωθεί το παιδί. Αλλιώς δεν υπάρχει περίπτωση, θα κενινέθει το παιδί. Μπορεί να πεθάνει κιόλας. Θα σας ελπωρή συνείδηση μετά γιατί να κάνει την αδρελναλίνη. Δεν θα πάθει τίποτα το παιδί. Το πολύ πολύ είναι να ανεβάσει την πίεση του λιγάκι. Και να κάνει μια μεχικανία, μια έξαψη, έτσι μια... Δεν νομίζω ότι, μεταξύ των δύο δηλαδή τώρα, το παιδί είναι μερισσότερο θα ζήσει με την αδρελναλίνια, έστω και λάθος ακόμη. Ενώ αν δεν γίνει ένα εκατό, όχι εκατό τσιγατά, αλλά μια μεγάλη πιθανόν, γιατί αν προλάβει να πάει, ξέρω εγώ, στο νοσοκομείο, αν δεν ξέρω πού θα βρίσκεται. Έτσι. Γιατί είχα περιστατικά τέντε, έτσι έτσι έτσι. Έτσι. Μου κρίτωσαν, δηλαδή, στο... όχι παραπέντες, στο παραέντες. Θυμάμαι, είχα περιστατικό μέσα άτομο που ήταν αλληλικός στο σουσάμι. Ναι, σκασμένο. Ναι. Και έτυχε να... ναντε δύο ή τρεις χορές σε μένα, που εφημέρευα στα εξωτερικά ιατρία. Τις δυο φορές, βέβαια, εντάξει, ήταν συνοδός, μου είπαν και έτσι και έτσι. Να, του δεν συνήχω, έτσι με έλεγα, με λύνιμα. Την άλλη φορά έλεγα, μόνο στο, τον έφερα. Και πήγε σε μια γιορτή, γιόρταζε κάπου σ' ένας φίλος του και ήταν αυτά που λένε τα κρυμμένα, που δεν τα ξέρω, δηλαδή. Έφαγε ένα γλυκό που είχε μέσα στο σουσάμι. Και τον έφερα σε κομματό δικατάσταση. Εγώ επειδή έτυχε να το ξέρω, να το γνωρίζω, μόλις τον έφερα, ναι, είναι αδρονέλη φυσικά και συνήθως, αλλά ήταν όμως στο παραέμω, όχι στο... Έτσι, επομένως η αδρονέλη πρέπει να αυτά να γίνει. Στιγμή που το παιδί έχει ενοχλήματα, έτσι, γιατί είσαι μια μπίχα, και βλέπεις ότι προδευτικά βαραίνει το παιδί, εξελίσσεται, ναι, εξελίσσεται ο αχημένος. Και τότε θα πρέπει να γίνει. Εδώ, όταν αρχίσεις να χάνεις αισθέσεις, που ξέρω εγώ, να τα καλύπτουν, πρέπει να γίνεις. Δεν θα υπάρχει τίποτα. Σας ευχαριστούμε πρώτα. Είναι κάτι που πρέπει να το έχουμε στο φαγματιό του σχολείου. Είναι κάτι, δηλαδή, που πρέπει να υπάρχει στο φαγματιό του σχολείου. Επειδή το αναφυλακτικό σοκ δεν είναι πάντα προβλεπόμενο, όταν θα έχετε ένα παιδάκι με ιστορικό αναφυλακτικό σοκ, μπορεί να παρουσιαστεί για πρώτη φορά. Από κει και πέρα, αυτό δεν ξέρω και νομικά πώς είναι, αν μπορούν ή όχι, τα φαρμακία του σχολείου να το έχουν, αλλά θεωρητικά δεν μπορούν να έχουν όλα τα παιδάκια μαζί τους, αναπέν την αδερμαλίνη. Και ειδικά, όπως είπαμε, για την αλληγία, ας πούμε, στο δηλητήριο των ημαϊνόπτερων, μπορεί να τους συμβεί για πρώτη φορά στο σχολείο. Ξεαρτάται πόσο προστατευμένη λάστη κι εσείς, νομικά δεν ξέρω. Εγώ πιστεύω ότι αν το φέρει ο γονιός, ξέρει, τα παιδιά, το λένε για την πρώτη φορά, αλλά δεν το γνήσει όμως πρέπει να το κάνει. Γιατί, αναγνωρίζοντας ασυντόμετρα, βλέποντας το παιδί να πρίζεται, να μην αναπνέει καλά, να λιποθυμάζει... Κοιτάξτε, πιθανότατα, ούτως ή άλλως, πιο συχνά, ακόμα και η πρώτη αντίδραση στα ημαϊνόπτερα, θα κάνει ένα αλλεγικό παιδάκι, ένα παιδάκι που έχει προδιάθεση ατοπική. Επομένως, ίσως αυτή την ξέρετε, αλλά δεν την ξέρετε ως... αλλά δεν την ξέρετε για τα ημαϊνόπτερα, δεν ξέρετε για την τροφή, δεν ξέρετε γιατί έχει ατοπικό έξυμα ή γιατί έχει γνήτηδα. Εντάξει. Να ρωτήσω λίγο. Τώρα δεν ρωτάω και παιδάκι, γιατί... Λοιπόν, σάλλα πέρασα της αλλελίγιας και εγώ. Αυτό τώρα για το Σουσάν που ανέφερε ο κύριος, μου φαίνεται όλα πολύ απίθανο. Δηλαδή, εγώ πώς μπορώ να ανακαλύψω τι με πειράζει από τα χρηματικά. Δηλαδή, τώρα το Σουσάν μου φαίνεται πολύ απίθανο. Ο Σουσάμι είναι ένα τέτοιο γόνο ακόμα πιο ξεροκέντρο και πιο πάστατο και από τους ξυλούς καρπούς το Σουσάμι. Εγώ όταν έχω τέτοια παιδιά, μην τρώσω πολλά. Μην τρώσεις τράουλες, μην τρώσεις ξυλούς καρπούς. Σε ένας σου είπανε να αποφαίγεις την ισταμίνη, επομένως. Ναι. Τι από όλα όμως, ποιο από όλα? Δεν θυμάμαι τώρα για ποια περίπτωση το είπα. Δεν κάνουμε τεστ προληπτικά για να δούμε σε τι είμαι. Αν έχω συμπτώματα, τους ψάχνω. Κι αν έχω συμπτώματα, δεν μπορεί να μην τα έχω συνδυάσει με κάτι. Έστω με 4-5 εκείνη την ημέρα που μου συνέβη έφαγε εκείνο, εκείνο, εκείνο και εκείνο. Εγώ ξέρω ποιο από αυτά που μου αναφέρεις είναι το πιο αλλεργιογόνο. Δεν είναι πάρα πολύ δύσκολο. Εμέρα αυτό βλέπω τρομερά δύσκολο γιατί κάθε μέρα... Ο ασθενής μου είναι απλά παρατηρητικός γιατί μερικές φορές ξύζω όταν έχω... Α, δεν θυμάμαι τι έφαγα εκείνη την ημέρα. Να ψάξω στον κόσμο όλο το τρόφιμα είναι πολύ δύσκολο. Μπορώ να ψάξω τα πιο κοινά αλλεργιογόνα, όπως είπαμε, αλλά και πάλι αν είσαι αρνητικός σε αυτά, δεν με αποκλείται να έφεγες κάτι πολύ ιδιαίτερο εκείνη την ημέρα, που εμένα δεν μου το επιτρέψα να το ψάχνω, γιατί πού να το συμπτώ. Αυτά θα θέσει της ανεξίας που κυκλοφορούν... Δεν ήσου... δεν ήσου πόση... ή δεν ήσου πόση... δεν ήσου πόση... είπα πάντως δεν μπορούσα να λέω... Ναι, όχι, σας εξηγώ και τελευταία, στο τέλος... Ο οποίος βαλκόντους είναι ο πόσο μικρή χάσα από μυλό... Και το κάνουνε μερικές φορές... Αλλεξίες που... Άντε να τους το εξηγήσεις εκεί τότε, τότε, όταν τους έχουν κόψει βασικά τρόφιμα της διαθυμερινής διατροφιάς, όταν τους έχουν αλλάξει και εντελώς το μεταβολισμό... Άντε τους ξύζει γιατί αν τη ρωτήσανε... Εκείνο εκτροσκώχει... Δεν ρωτήσεις... Ναι... Παρτινάδο, κάνανε το ίδιο τραστί στις ανεξίες σε φιλοδικό διάστημα ένας μήνα, και το τρόφιμα ήταν τελείως διαφορετικά... Σε διαφορετικά κέντρα... Διαφορετικά κέντρα... Όχι εγώ σου λέω να πας σε διαφορετικά κέντρα, και άλλα τε στις ανεξίες σου βγάλουμε άλλες τροφικές δυσανεξίες... Καλώς... Τελειώσαμε... Σας ευχαριστώ πάρα πολύ... |
