| : Εντάξει, ξεκινάμε. Σας ευχαριστώ πολύ που βρίσκεστε εδώ και πιστεύω ότι θα ακούσετε μία σειρά από δύο διαλέξεις, οι οποίες όμως είναι ένα προήμιο, όπως λέμε εμείς, στην επιστήμη της μετάφρασης. Είναι ένα προήμιο, γιατί θα συνεχίσουν κι άλλες κάθε εβδομάδα, ώστε να κλείσει ο κύκλος της Μεθοδολογίας και με γνώσεις που θα σας ακολουθούν παντού και που κανένα βιβλίο μόνο του και κανένα μάθημα μόνο του δεν θα μπορούσε να σας προσφέρει. Αυτή τη στιγμή έχουμε ομιλήτρια την κυρία Ηλιάνα Αρακά, η οποία είναι βιβλιοθικονόμος, υπηρετεί στην κεντρική βιβλιοθήκη του ΑΠΙΘΕΙΤΑ και δεν ξέρω αν το έχετε ακούσει, αλλά τώρα που θα τα ακούσετε νομίζω ότι θα καταλάβετε πόσο σημαντικό έργο έγινε με το Hellink. Ξαφνικά ενώθηκαν οι βιβλιοθήκες. Ξαφνικά, δηλαδή, είτε ήσουνα στην Κωμοτινή, είτε ήσουνα στα Χανιά, είτε ήσουνα στη Θεσσαλονίκη, είτε ήσουνα στο Ιόνιο, μπορούσες να έχεις πρόσβαση στις ίδιες πηγές που μπορούσε να έχει και ένας άνθρωπος στο Πολυλεχνείο της Αθήνας. Γιατί αναφέρω το Πολυλεχνείο της Αθήνας, γιατί ειδικά αυτή η υπόθεση ξεκίνησε με πρόγραμμα ερευνητικό από το Πολυλεχνείο της Αθήνας, όπου πραγματικά άλλαξε την ιστορία των Ακαδημαϊκών Βιβλιοθυκών και στα Πανεπιστήμια και στα ΤΕΙ. Επομένως, δεν κάνει εγώ να πιάσω καθόλου το χρόνο της κυρία Σαρακά, της δίνω το λόγο και την ευχαριστώ και πάλι. Και εμείς σας ευχαριστούμε πολύ για την πρόσκληση. Πραγματικά πολύ σημαντικά ζητήματα και πολύ σημαντικά ζητήματα να τα ακούσουν και οι φοιτητές, ειδικά σε ένα μεταψυχιακό επίπεδο. Εγώ θα σας μιλήσω για τα πνευματικά δικαιώματα και τι είναι όλο αυτό που λέμε πνευματικά δικαιώματα, πνευματική ιδιοκτησία και τα λοιπά. Δεν είμαι νομικός, οπότε θα προσπαθήσω απλά να αγγίξω αυτά τα θέματα και να σας δώσω να καταλάβατε δύο-τρία πράγματα που θεωρώ ότι σας αφορούν άμεσα, χωρίς να μπω σε πολύ νομικές λεπτομέρειες. Να ξεκινήσω λέγοντας τι είναι πνευματική ιδιοκτησία. Έτσι, πνευματική ιδιοκτησία είναι έχουμε ένα έργο, έχουμε μια πνευματική δημιουργία και έχουμε ένα περιουσιατικό δικαιώμα πάνω σε αυτή την πνευματική δημιουργία. Είναι περιορισμένο στον χρόνο και πρέπει να συνδρέχουν και κάποιες περιποθέσεις για να μπορώ να αποκτήσω αυτό το δικαιώμα. Για τα ελληνικά δεδομένα η πνευματική ιδιοκτησία προστατεύεται από τον νόμο 2121 του 1993, ο οποίος λέει στο πρώτο άρθρο ότι η πνευματική δημιουργία με τη δημιουργία του έργου αποκτούν πάνω σε αυτό πνευματική ιδιοκτησία που περιλαμβάνει όσα αποκλειστικά και απόλυτα δικαιώματα, το δικαιώμα της εκμετάλλευσης του έργου, περιουσιακό δικαιώμα και το δικαιώμα της προστασίας του προσωπικού του δεσμού προς αυτό ηθικό δικαιώμα. Δεν καταλάβαμε τίποτα, θα το πω πιο απλά. Για να έχω πνευματική ιδιοκτησία παρέγματος χάρη κάθομαι εγώ και γράφω ένα ποίημα αυτή τη στιγμή. Έχω δημιουργήσει ένα έργο. Έχω πνευματική ιδιοκτησία γιατί είναι κάτι πρωτότυπο. Δεν πήρα το ποίημα της κυρίας Κασάπη και το αντέγραψα. Έτσι έχω κάτι πρωτότυπο, όρα έχω δημιουργήσει ένα έργο. Έχω μια πνευματική ιδιοκτησία πάνω σε αυτό το έργο. Έχω αποκλειστικό και απόλυτο δικαίωμα και μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω. Μπορώ να το πουλήσω, μπορώ να το σηκήσω, μπορώ να το εκδώσω, μπορώ να το σβήσω, να το γράψω και να το τροποποιήσω, μπορώ να κάνω ό,τι θέλω με αυτό το ποίημα. Ακόμη και αν το πουλήσω σε σας, μπορεί να δίνω το περουσιακό δικαίωμα, το πουλαω, φεύγει από μένα, παρόλα αυτά πάντα θα κρατάω το ηθικό δικαίωμα. Δηλαδή, ότι αυτό το ποίημα το έχω γράψει εγώ, είναι μια σύνδεση που δεν κόβεται ποτέ. Υπάρχουν και κάποια όρια σε αυτό το δικαίωμα. Θα σας τα πω πολύ απλά. Πρώτον να πω ότι προστατεύεται η μορφή και όχι η ιδέα. Δηλαδή, αν πω ότι έχω μια ιδέα να γράψω ένα ποίημα για τον ουρανό της Αισαλονίκης, δεν προστατεύεται η ιδέα. Αν όμως εγώ καθίσω και γράψω ένα ποίημα για τον ουρανό της Αισαλονίκης, η έκφραση αυτής της ιδέας, τότε προστατεύεται. Για πόσο διάστημα προστατεύεται, για πάντα, για τώρα, για ένα μήνα. Ο γενικός κανόνας είναι τα 70 χρόνια από το θάνατο του δημιουργού. Αρκετά μακάβριο, αλλά έτσι υπολογίζεται. Μέσα στο νόμο και στις διάφορες επικαιροποίησεις, υπάρχουν με πολλές λεπτομέρειες όλα αυτά, επαναλαμβάνον 2121-93. Και ένα άλλο κομμάτι λέει, 70 χρόνια από το θάνατο του δημιουργού, 25 έτη από την πρώτη δημοσίευση. Σε αυτό θα ήθελα λίγο να μείνω. Ένα έργο του Σέξπυρ, παραδείγματος χάρη, έχει 70 χρόνια που πέθανε ο Σέξπυρ. Άρα δεν υπάρχουν πνευματικά δικαιώματα πάνω στο Ρωμαϊο και την Ιουλιέτα. Παρ' όλα αυτά, όμως, έρχεται ο Πατάκης, παίρνει το έργο και το εκδίδει. Καταρχάς λέμε ότι όταν ένα έργο φεύγουν τα πνευματικά δικαιώματα από πάνω του, πάει στο δημόσιο τομέα. Τα 70 χρόνια από το θάνατο του δημιουργού. Έρχεται ο Πατάκης και λέει, είναι στο δημόσιο τομέα, εγώ αυτό το έργο μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω. Το παίρνει και το εκδίδει. Μπορείτε εσείς να σκανάρετε αυτό το έργο ή να το φωτοτυπίσετε και να το βάλατε στην εργασία σας. Γιατί όμως? Είναι στο δημόσιο τομέα, ο Σέξπυρ έχει πεθάνει και έχουν περάσει, όχι απλά 70 χρόνια, πολύ περισσότερα. Γιατί όπως λέει το δεύτερο αστεράκι εδώ πέρα, βάσει του Άρθου Πεντένα και τα λοιπά του νόμου που σας προανέφερα. Και ο εκδότης έχει το δικαίωμα, διατηρεί το πνευματικό δικαίωμα 25 έτη από την πρώτη δημοσίευση. Και τι δικαίωμα διατηρεί? Όχι του κειμένου, αλλά της στοιχειοθεσίας, των συμβόλων, της ελειδαρίθμησης, της ελειδοποίησης. Οπότε έχουμε και αυτή τη διευκρίνηση. Αλλά να θυμάστε ότι ο γενικός κανόνας είναι τα 70 χρόνια από το χρόνο του δημουργού και θα δούμε πώς αυτά μεταφράζονται στην πράξη και γιατί μας αφορούν. Οπότε έχω γράψει το ποίημα, το εκδίδω, κάνω μια δική μου έκδοση, δεν μπλέκω κανέναν εκδότη, κάνω μια αυτοέκδοση. Άρα έχω το αποκλειστικό δικαίωμα και το ηθικό και το πετουσιακό. Υπάρχει κάποια περίπτωση που να μπορείτε να το χρησιμοποιήσετε χωρίς να πρέπει να ζητήσετε από μένα κάποια άδεια ή χωρίς να χρειαστεί να με πληρώσετε. Ο νόμος δίνει κάποιες εξαιρέσεις. Μέσα στις εξαιρέσεις είναι και τα ακαδημαϊκά πράγματα. Μας πιάνουν λίγο πολύ. Μια εξαίρεση είναι η αναπαραγωγή για ιδιωτική χρήση. Μπορείτε να πάρετε το ποίημά μου, να το φωτοτυπίσετε, να το διαβάσετε στο σπίτι σας. Δεν υπάρχει πρόβλημα, δεν χρειάζεται να μου ζητήσετε άδεια, δεν χρειάζεται να με πληρώσετε. Το δεύτερο είναι ότι αν θέλετε να πάρετε από το κείμενό μου κάποια κομμάτια και με αυτά τα κομμάτια να υποστηρίξετε μια γνώμη ή να κάνετε μια κριτική, μπορείτε και πάλι χωρίς την άδειά μου να χρησιμοποιήσετε το ποίημά μου, το κείμενό μου, το δοκιμιό μου, οτιδήποτε, αρκεί να με αναφέρετε. Να πείτε ότι πήρα αυτό το κομμάτι από το τάδε ποίημα, από το τάδε έργο και βάσει αυτού νομίζω ότι τα πράγματα είναι έτσι. Επίσης για τη διδασκαλία, αναπαραγωγή για τη διδασκαλία. Η κυρία Κασάπη μπορεί να πάρει το ποίημά μου χωρίς να ζητήσει την άδειά μου και μέσα στην αίθουσα να χρησιμοποιήσει αυτό το υλικό για διδακτικούς σκοπούς. Και τέταρτον, είναι η αναπαραγωγή από βιβλιοθήκες και αρχεία. Μπορεί μια βιβλιοθήκη, η οποία όμως έχει αγοράσει το βιβλίο μου, έχει ψάξει σε όλη την αγορά, δεν το έχει εντοπίσει, μπορεί αν θέλει να το αναπαράξει και να το ξαναβάλει στα ράφια της να το δώσει σε κάποια άλλη βιβλιοθήκη και προσφορά γνώσεις κτλ. Αυτές είναι εξαιρέσεις λοιπόν. Τώρα, έχω γράψει το ποίημά μου και δεν έχω βάλει το όνομά μου μπροστά. Αυτό τι σημαίνει ότι μπορεί οποιοςδήποτε να πει «Α, ωραία, βρήκα ένα ποίημα, το βρήκα σε ένα βιβλιοπωλείο, σε μια βιβλιοθήκη, δεν έχει όνομα μπροστά, μπορώ να το κάνω ό,τι θέλω»? Όχι, δεν χρειάζεται να κάνω κάτι για να προστατεύσω τη πνευματική μου ιδιοκτησία. Αυτός που το παίρνει είναι υποχρεωμένος να βρει από πού προέρχεται και γενικότερα η όλη η λογική είναι ότι δεν μπορώ γενικά να δώσω κάτι που δεν έχω. Βρίσκω κάτι, παρόλο που δεν έχει το όνομα, δεν μπορώ να το θεωρήσω δικό μου. Η πνευματική ιδιοκτησία, λοιπόν, προστατεύεται χωρίς να απεντούνται διατυπώσεις. Παρ' όλα αυτά, όμως, μπορώ να έχω μια σήμαση στο έργο, να βάλω δηλαδή το όνομά μου και είναι αρκετά σημαντικό να εξηγώ πώς θέλω εγώ να διατίθετε το έργο μου. Δηλαδή θέλω να το πει ημά μου να μπορείτε να το πάρετε, να το πουλήσετε, να το τροποποιήσετε, να μην το κάνετε τίποτα, δεν θέλω ούτε καν να το διαβάζετε ας πούμε. Μπορώ να κάνω αυτό το πράγμα έτσι ώστε να διευκολύνω την όλη διαδικασία. Και σας δίνω ένα παράδειγμα, ότι η παρούσα παρουσίαση, καθώς και το σύνολο του περιεχομένου που περιέχεται σε αυτήν, διατίθεται με άδεια Creative Commons η έκδοση 4, αναφορά παρόμοια διανομή. Θα δούμε λίγο παρακάτω την όλα αυτό και σας λέω ότι αυτό που θα σας δείξω δεν το έχω δημιουργήσει μόνη μου, το έχω πάρει από δύο άλλες παρουσιάσεις οι οποίες αντίστοιχα διατίθονταν με την ίδια άδεια. Οι οποίες δηλαδή μου δίναν το δικαίωμα να πάρω υλικό από αυτές, να τις τροποποιήσω και να κάνω μια άλλη παρουσίαση που όμως με υποχρέωνε να την διανύμω με τον ίδιο τρόπο, με την ίδια άδεια. Οπότε δεν υπάρχουν ιδιαίτερες διατυπώσεις για την πνευματική ιδιοκτησία αλλά είναι καλό να υπάρχει σήμαση σίγουρα λέμε από πού πήραμε το υλικό που χρησιμοποιούμε αλλά και πώς θέλουμε να διατίθεται το υλικό που έχουμε δημιουργήσει. Μέχρι εδώ είμαστε εντάξει ή αν θέλετε κάτι με σταματάτε με ρωτάτε επαναλαμβάνω δεν είμαστε νομικοί οπότε όποια ερώτηση είναι εντελώς κατανοητή και αναμενόμενη. Τώρα η κατάσταση περιπλέγεται λίγο όταν δεν είναι ένα πείημα που έχω γράψει εγώ και απλά το εκδίδω ή δεν το εκδίδω ή το κρατάω στο σπίτι μου είναι όταν εγώ εργάζομαι όπως καλή ώρα τώρα σε ένα πρόγραμμα κάποια μεληδέψη στο πανεπιστήμιο όταν παράγω έργο στο πλαίσιο αυτού του προγράμματος, στο πλαίσιο της εργασίας μου, όταν είμαι δημόσιο συμπάλληλος, εσείς που είστε φοιτητές και κάνετε μια εργασία στο μεταπτυχιακό σας, εκεί λίγο η κατάσταση είναι πιο περίπλο Μια μεληδέψη λοιπόν, όταν στο πλαίσιο της εργασίας τους κάνουν κάποιο έργο, μια μελέτη, γράφουν κάτι, είναι δικό τους το έργο, επαναλαμβάνω ότι το ηθικό δικαίωμα το κρατάει πάντα ο δημιουργός, έτσι, δεν μπορούμε να πάρουμε κάτι που έχει γράψει η κυρία Κασάπη γιατί εργάζει στο πανεπιστήμιο και να πούμε ότι είναι αλλου νου ή ότι δεν είναι δικό της κτλ, το περιουσιακό δικαίωμα όμως ανάλογα με τη σύμβαση και με τον δημόσιο υπαλληλικό κώδικα μπορεί και να μεταβιβάζεται στο πανεπιστήμιο ανάλογα τη σύμβαση και ανάλογα κάθε φορά τις διαδικασίες που υπάρχουν Συνήθως όταν εργαζόμαστε σε κάποιο έργο και δημιουργούμε σε κάποιο έργο, σε κάποιο πρόγραμμα και δημιουργούμε μέσα σε αυτό το πρόγραμμα, συνήθως αυτός που μας πληρώνει έχει και το περιουσιακό δικαίωμα Στην περίπτωση των φοιτητών τώρα, κάνετε μια εργασία και πάλι δεν σας παίρνει κανείς την εργασία, το ηθικό δικαίωμα είναι δικό σας, από εκεί και πέρα όμως ανάλογα με τον κανονισμό των σπουδών μπορεί να μεταβιβάζεται το περιουσιακό δικαίωμα Στη δική σας περίπτωση που είστε μεταπτυχιακοί φοιτητές στο τέλος θα κλειθείτε να κάνετε αν δεν κάνω λάθος μια διπλωματική εργασία Στο site της Βιβλιοθήκης στο link υπηρεσίες φοιτητές θα δείτε κάτω κάτω ότι υπάρχει μια επιλογή υποβολή μεταπτυχιακών εργασιών και ιδιακτορικών διατριβών Θα μπείτε μέσα και θα σας δίνει κάποιες οδηγίες για το πως μπορείτε να υποβάλετε την εργασία σας Θα σας πει ότι δεν παίρνουμε κάτι έντυπο, το θέλουμε σε CD και πρέπει να εκτυπώσετε ένα έγγραφο να το υπογράψετε και να μας το δώσετε Αυτό το έγγραφο το οποίο σε κάποιον σημείο τι λέει με το παρόν έγγραφο παραχωρώ στην κεντρική βιβλιοθήκη του Απουθού το δικαίωμα της δημοσίευσης της ηλεκτρονικής μορφής συμμεταπτυχιακής μου εργασίας μέσω της ψηφιακής βάσης της στο διαδίκτυο προδηματικό καταθετήριο για εκπαιδευτική ερευνητική και ιδιωτική χρήση και όχι για υπορική εκμετάλλευση Συμφωνείτε με αυτό, νιώθετε κάποια ανασφάλεια, θα το κάνετε ή θα πείτε ότι όχι εγώ δεν θέλω να δώσω την εργασία μου Μπορούμε να το κάνουμε πως, μπορούμε να πούμε δεν θέλουμε πως Νομίζω είναι απόφαση συγκλήτου οπότε δεν μπορείτε, μπορείτε απλά αυτό που μπορείτε να κάνετε είναι να πείτε ότι για τρία χρόνια τη θέλω κλειστή Και δεν θέλω να ανοίξει λαδιά μέσα στο πλήρες κείμενο, θέλω για τρία χρόνια να μην κλειστή Βέβαια αυτό συμβαίνει συνήθως σε κάποια διδακτορικά, σε κάποιες πατέντες, σε πιο ιδιαίτερα θέματα Παρ' όλα αυτά, να μη μπούμε στη λογική ότι είμαι υπό χρόνο, άρα είναι καλό Εσείς πως το βλέπετε, δηλαδή φοβάστε ότι θα σας κλέψουν, ότι θα, δεν ξέρω Υποθέτω ότι κάποιος που θα πάρει κάτι, θα πρέπει να πει ότι το πήρα τη δάρκεια της ιδιαίτερας Αυτό το έχουμε πει ήδη, ότι ακόμη και στις εξαιρέσεις του νόμου, απαραίτητη προϋπόθεση είναι ότι δεν μένει εξαίρεση, αλλά αναφέρω από πού έχω πάρει το υλικό μου σίγουρα Άρα ας πούμε, αν θέλουμε να υπάρχουν υποσυνειώσεις με το έργο μας Νομίζω ότι θα το βάζαμε εκεί Απλώς αυτό που έχω δει είναι ότι πολλά δεν μπορείς να, έχω μπει στις διδακτορικές διατριβές Δεν μπορείς να τις κατεβάσεις με PDF πάρα πολλές, μόνο να τις διαβάσεις εκεί μπορείς Από το οικέ, για τις διδακτορικές Ναι, έχω δώσει αυτό το επιθύ Μπορείς να τις δεις Μπορείς να τις δεις, αλλά δεν είναι τόσο φιλικό προς τον χρήστη γιατί είναι σε συγκεκριμένο μέγεθος και όταν είναι μια διδακτορική διατριβή είναι λίγο μεγάλη Ναι, κατάλαβα τι θέλετε να πείτε Θα ήθελα να πω ότι εγώ είμαι γενικός γενερόβολος άνθρωπος Αλλά? Ακούς πάρα πολύ ότι κάποιος θα κλέψει ένα κομμάτι από την εργασία μου και το διδακτορικές θα το χρησιμοποιήσει σαν ειδικό του Λοιπόν, θέλω να σας συμβουλέψω να μην φοβάστε να δημοσιοποιήσετε τις δουλειές σας Ο μόνος τρόπος για να σώσεις μία πνευματική δουλειά είναι να φανεί δημόσια σε χώρους που έχουν κύρος και σε χώρους που διέπονται από κανόνες αναφοράς στη δουλειά αυτή Δεν μπορείς να σώσεις τη δουλειά σου αν την έχει μόνον ο υπόπτης καθηγητής σου αν την έχει δει μόνο ο καλύτερος φίλος σου αν την έχουν ακούσει μόνο πέντε άνθρωποι που θα έρθουν τη μέρα που θα κάνεις το σεμινάριο για να υποστηρίξεις τη διπλωματική σου Τη δουλειά σου την υπερασπίζεσαι όταν τη δημοσιεύεις Δεν υπάρχει άλλος τρόπος Όσο περισσότεροι άνθρωποι ξέρουν τη δουλειά σου τόσο περισσότεροι είναι οι φύλακες άγγελείς σου για να μην υποστείς λογοκλοπή Ναι, συμφώνω απόλυτα ότι όσα περισσότερα μάτια δούνε τη δουλειά σου τόσο περισσότερο την κατοχυρώνεις Επίσης, ας μου πούμε στη διαδικασία ότι θα κλέψει ένα κομμάτι από αυτά που γράφω Αν έχει πάρει ένα κομμάτι, το έχει χρησιμοποιήσει σωστά θα το πει και η συνάδαρφος, αλλά όταν παίρνει αυτούσιο ένα κομμάτι από ένα κείμενο πρέπει να το βάλω σε εισαγωγικά, να το βάλω σε πλάγια γράμματα και να πω ότι από πού το πήρα. Φυσικά δεν το κλέβει, μου κάνει αναφορά, τιμάει το έργο μου αν το πάρει και το αποκρύψει και πει ότι είναι δικό μου και τι ωραία που τα λέω εκεί προφανώς υπάρχει πρόβλημα και γι' αυτό όπως επαναλαμβάν θα σας πει η συνάδελφος έχουν δημιουργηθεί και τα λογισμικά λογοκλοπής που πλέον μπορούν και αναγνωρίζουν την κλοπή όταν και πάντα είπαμε ότι δεν μπορώ να κλέψω ολόκληρο, να πάρω ολόκληρο κομμάτι και να το βάλω στην εργασία μου, πρέπει να είναι ένα μικρό κομμάτι για να υποστηρίξω αυτό που θέλω να πω, για να ενισχύσω τη γνώμη μου, για να διαφωνήσω για να κάνω κριτική, όχι να πάρω ολόκληρη την εργασία οπότε εγώ αυτό που θα ήθελα να σας πω και στο πλαίσιο της ανοιχτής πρόσβασης που είναι ένα τεράστιο κίνημα και είχαμε κάνει κάποιες εκδηλώσεις για την ανοιχτή πρόσβαση, ότι να μην φοβάστε να ανοίξετε το υλικό σας απλά, όπως είπαμε, ενόητε μια προσοχή, σήμαση ποιοι είστε, από πού είστε, πώς θέλετε να διατίθετε το υλικό σας και γενικά να μην φοβάστε να ανοίξετε την πνευματική δημιουργία σας και να εμπιστεύεστε επίσης και τα... δηλαδή παρ' όλα τα προβλήματα ή τις, πώς να πω, αστοχίες συνδεχομένως που μπορεί να έχει κάνει η Βιλοθήκη, ένα λογισμικό και τα λοιπά να τα εμπιστεύεστε η δική μου ή η προσωπική άποψη, παρακαλώ, ναι. Να σας τα πει συνάδερφος γιατί για τη λογοκλωπή θα σας μιλήσει συγκεκριμένα, θα μιλήσει τα αναλυτικά δηλαδή γι' αυτό για τη λογοκλωπή αλλά θα σας τα πει συνάδερφος να μη πω στα χωράφια της. Ωραία. Θέλω να σας πω κάτι άλλο εξίσου σημαντικό. Πήρα, έγραψε εγώ το ποίημα που σας έλεγα πριν. Αν το πάρει κάποιος από εσάς και το απλά, δεν ξέρω, το μουτζουρώσει, το κάνει, το αλλάξει και το κρατεί στο γραφείο του ή στη Βιλοθήκη του, δεν έχουμε κάποιο πρόβλημα. Αν όμως το πάρει και το επανεκδόσει, είτε τροποποιημένο είτε μη τροποποιημένο, εκεί ο κίνδυνος αυξάνει. Έτσι λοιπόν και στη δική μας περίπτωση, άμα κάνουμε μια εργασία, την οποία τη δώσουμε απλά στην καθηγητριά μας και η καθηγητριά μας το βάλει στο σιτάρι, την πετάξει μετά από ένα εξάμινο κτλ, είναι λιγότερη η κίνδυνη. Αν όμως αυτή η εργασία που θα δημοσιευτεί δηλαδή στο ιδηματικό καταθετήριο ή οπουδήποτε αλλού, εκεί πρέπει να είμαστε δύο και τρεις φορές πιο προσεκτικοί. Δηλαδή, είναι ένας φοιτητής ο οποίος θέλει να κάνει μια εργασία σε ένα μάθημα και παίρνει μια φωτογραφία από το Google Images, ένα χάρι από το Google Maps, ένα βίντεο από το YouTube και κάτι από τη Wikipedia. Θα βάζει μέσα στην εργασία του, η εργασία του θα δημοσιευτεί στο ιδηματικό καταθετήριο του ιδρύματος, στο αντίστοιχο ίκια. Μπορεί να το κάνει. Μπορεί, ναι. Νομίζω ότι πρέπει να αναφέρει από που πήρε το καταθετήριο. Ωραία, να το αναφέρει. Μπορεί σε κάθε περίπτωση να το κάνει και πάλι. Πρέπει να γράψει κάτι δικό του σίγουρα. Ναι, δεν είπα ότι η εργασία θα είναι μια εικόνα, μια φωτογραφία, ένα βίντεο κοιτάζει. Θα έχει και δικό του κείμενο. Εμένα με έχει εκπαιδεύσει η κυρία Λαδρύδου. Δεν δημοσιεύει τα paper στο περιοδικό που διευθύνω. Εάν έχουν φωτογραφίες και δεν έχουμε επιστολή του δημιουργού, ότι επιτρέπει να δημοσιευτεί. Και αλλιώς, μου λέει, θα μου στείλουν το λιγκάκι μόνο και ας το κοιτάζει ο κάθε αναγνώστης από το link. Πολύ ωραία. Οπότε είναι άλλο να βάλω την ίδια τη φωτογραφία και άλλο να βάλω το link. Το ένα είναι αυτό. Το δεύτερο είναι να το πω γενικά ότι επειδή βρίσκω κάτι στο ίντερνετ, δεν σημαίνει ότι μπορώ να το ξαναχρησιμοποιήσω ή να το κάνω ό,τι θέλω. Επειδή υπάρχει στο Google υπάρχει οπουδήποτε. Γενικά ο κανόνας είναι ότι δεν μπορώ να δώσω κάτι που δεν έχω. Δηλαδή μια φωτογραφία που δεν είναι δική μου, δεν μπορώ να την χρησιμοποιήσω από τη στιγμή που δεν είναι δική μου. Ακριβώς. Όχι λογισμικό ανοιχτό. Πάμε τώρα λοιπόν στο επόμενο βήμα. Αυτό λοιπόν πρέπει να κάνουμε είναι να δούμε αν η φωτογραφία υπόκειται σε πνευματικά δικαιώματα ή είναι ελεύθερη στο διαδικτύο. Αυτό πρέπει να δούμε. Και πώς μπορούμε να το δούμε. Για τον Google παραδείγματος χάρη που είπαμε, υπάρχει πάνω η επιλογή εικόνες. Πάω εγώ και γράφω ότι θέλω να βρω μια φωτογραφία για ένα δέντρο. Μου βγάζει όλες αυτές τις φωτογραφίες. Τι μπορώ να κάνω. Μπορώ να πάω πάνω στα εργαλεία αναζήτησης, δικαιώματα χρήσεις και να δηλώσω ότι θέλω να βρω μια εργασία την οποία να τη χρησιμοποιήσω εκ νέου. Να μπορώ να τη χρησιμοποιήσω εκ νέου. Μου δίνει αυτό το δικαίωμα. Και μου βγάζει μια λίστα από φωτογραφίες. Μια λύση είναι αυτή. Στο Flickr παραδείγματος χάρη θα δείτε ότι κάτω από κάθε φωτογραφία υπάρχει επισήμαση. Αν θέλετε θα προσπαθήσουμε να το δούμε. Είναι ένας χώρος που ανεβάζουμε φωτογραφίες. Στο Flickr φαίνεται και ο δημιουργός. Μας έβγαλε φωτογραφίες από δέντρα. Αν ανοίξω μια φωτογραφία στην τύχη. Μου λέει παραδείγματος χάρη ότι είναι All rights reserved. Το οποίο σημαίνει ότι υπάρχει copyright. Δεν μπορώ να τη χρησιμοποιήσω. Αυτό που μπορώ να κάνω, αυτό που είπε η κυρία Κασάπ, είναι να δω πια νου είναι. Να το εντοπίσω και τα λοιπά. Μου δίνει οδηγίες. Και αφού εντοπίσω πια νου είναι να ζητήσω από τον δημιουργό την άδεια. Να του πω ότι θέλω να κάνω τη διπλωματική μου εργασία. Θέλω να μου δώσετε τη φωτογραφία σας για εκπαιδευτική χρήση. Και αντίστοιχα να πάρω ή να μην πάρω άδεια. Θα μπορούσα από κάτω να υπάρχει άλλη σημασία. Τώρα δεν ξέρω αν πετύχουμε κάποιο εικόνι διάγκης. Και εγώ θέλω να πω κάτι στους μεταφραστές τώρα. Όταν αποφασίζετε να μεταφράσετε ένα έργο, να μην το μεταφράζετε χωρίς να έχετε συνελοηθεί με τον εκδότη του στο εξωτερικό. Δηλαδή, σας δίνει το δικαίωμα πόσα θέλει. 100 ευρώ, 200 ευρώ, για πόσους μήνες να κρατάτε αυτό το διάστημα. Ξέρω μεγάλους μεταφραστές που βρέθηκε να έχουν τέλειες μεταφράσεις στα συρτάρια τους. Γιατί δεν είχαν πάρει το δικαίωμα. Και το είδα να δημοσιεύεται όταν τελείωσαν τη δική τους τη μετάφραση, πριν να πάνε να ψάξουν στους εκδοτικούς ήχους. Αυτό να το θυμάστε πάντα. Και ποτέ όταν παίρνετε την άδεια από έναν εκδότη για μια μετάφραση, δεν κρατάει για πάντα. Είναι συνήθως έξι μηνών. Γιατί αν είναι για περισσότερο διάστημα, είναι πάρα πολύ ακριβή. Κανένας εκδότης δεν θα πληρώσει πάνω από 500 ευρώ για μια άδεια. Συγγνώμη, η άδεια παίρνεται από τον εκδότη, όχι από τον ιδιότος συγγραφέα, εφόσον είναι η ζωή. Από τον εκδότη, στον εκδότη πηγαίνει. Γιατί περιουσιακά το έργο, όταν έχει δημοσιευτεί στο εξωτερικό, είναι του εκδότη. Συνήθως ο συγγραφέας παραχωρεί τα περιουσιακά δικαιώματα στον εκδότη. Καλύτερα δεν πληρωθεί. Αυτό μάλλον πρέπει να γίνεται κάτι καινούργιο. Μπορεί να γίνει και αυτό. Και εμείς έχουμε στο περιοδικό που δημοσιεύει μεταφρασεολογικές εργασίες, το ITI, που είναι ανοιχτό περιοδικό του πανεπιστημίου, έχουμε κατευθείαν άδειες από ζώντες επιστήμονες με μεταφρασεολόγους και σημειωτικούς από την Ιταλία, οι οποίοι στέλνουν μια επιστολή και λένε, ναι, επιτρέπεται να μεταφραστεί. Αλλά αυτό είναι η πολύ τυχερή στιγμή του μεταφραστεί. Είτε μιλάμε για το πήμα που λάβαμε πριν, είτε μιλάμε για τη φιλογραφία που τραγουδάμε εμείς. Πώς την κατοχυρώνουμε εμείς στο όνομά μας. Σας είπα, δεν υπάρχει λόγος για ιδιαίτερη σήμανση. Ότι ακόμη και να μην υπάρχει ιδιαίτερη σήμανση, αυτός που θέλει να την ξαναχρησιμοποιήσει, οφείλει να βρει πια νου είναι. Από εκεί και πέρα, για να αποφύγουμε όλη αυτή τη διαδικασία, να την κατοχυρώσετε αρκεί να έχει πάνω το όνομά σας. Δεν χρειάζεται κάτι άλλο. Απλά. Ναι. Και ωραία. Έχω γράψει εγώ ένα πίνο. Πολύ ωραία. Και γράφω το όνομα μου. Το παίρνεις και το σβήνεις και γράφεις το δικό σου. Ναι. Αυτό δεν μπορώ να αποδείξω. Κάπου θα το έχεις δημοσιεύσει και θα υποστεί τις συνέπειες. Ναι. Αυτό δεν συμβαίνει συνήθως και με τα τραγούδια που... Αλλά δηλαδή, σε κάθε περίπτωση πρέπει να έχει δημοσιευτεί. Δεν σώζεις δουλειά, δεν τη δημοσιεύσεις. Σας το λέω ακριβώς γιατί έχω την υποχρέωση να διδάξω μερικά πράγματα, που τα παραλαμβάνω από τους βιβλιοθηκονόμους τόσο όμορφα και πρέπει να σας τα μεταφέρω τόσο πραγματιστικά και τόσο κοινικά. Δεν σώζεις τίποτα γιατί εγώ κοινικά θα σας μιλήσω. Επειδή κοινικό είναι το πρόβλημα που έχουμε. Θα σωθεί, δεν θα σωθεί αυτό που κάναμε μικρό ή μεγάλο. Μόνο να δημοσιευτεί. Κάνε ένα μπλοκ και βγάζε τα εκεί. Κάνε μια ιστοσελίδα και βγάζε τα εκεί. Κάνε μια ομάδα με άλλους και κάνε μια ιστοσελίδα. Βρες τρόπο όμως κάπου να τα βγάζεις. Κάποιος άλλος σε είδε ένα χέρι? Δηλαδή ακόμη και στο Facebook θα δημοσιευτεί κάτι θεωρείται ότι δεν θα αμπαλθεί η ιδιωτικία μας. Αν είναι οριτζινάλ και είναι κάποιος συγκεκριμένου χρήστη του... Ας πούμε Facebook, ας πούμε ιστοσελίδα χρηματική δουλειά. Ωραία, ναι. Αν είναι κάτι που το έχει γράψει πρωτοτύπως ένας χρήστης και φαίνεται ότι το έχει γράψει και υπάρχουν και ημερομηνίες, αν τον ενδιαφέρει μετά να διεκδικήσει ότι έχει την πατρότητα, ναι μπορεί να το κάνει. Ναι. Τώρα νομικά σας είπα, ας μην το δούμε τόσο νομικά. Η πατρότητα διεκδικείται με δημοσίευση και χρονολογικά. Δεν μπορείς να τη διεκδικήσεις αλλιώς. Συμφώνουμε, δεν διαφωνούμε, ναι. Κάτι άλλο? Μπερδευτήκα τέλειο σε αυτό το σημείο. Όχι, εντάξει, ωραία. Τώρα, στο Flickr που είχαμε μείνει, υπάρχει και εδώ επιλογή, αντίστοιχα να αναζητήσουμε φωτογραφίες με οποιαδήποτε άδεια στο marketplace του Flickr, με άδειες Creative Commons, που επιτρέπεται η εμπορική χρήση. Μας σώσει δηλαδή από πολύ κόπο. Από το να πάω στο Google και απλά να βάλω ένα δέντρο και να πάρω τίδήποτε και λέμε τώρα, αύριο μεθαύρω να έχω κάποια προβλήματα, να κάνω μια τέτοια αναζήτηση και να βρω εκαθαρισμένο υλικό από την αρχή. Τώρα, στην περίπτωση που θέλω οπωσδήποτε να χρησιμοποιήσω μια εικόνα και καμία άλλη δεν μπορεί να δικαταστήσει, εκεί πρέπει να κάνω ο ίδιος εκαθάριση. Εκαθάριση σημαίνει ότι έχω ένα έργο με πνευματικά δικαιώματα και προσπαθώ να πάρω άδεια γι' αυτό το έργο. Είναι όμως αρκετά δύσκολη διαδικασία χρονοβόρα και πιθανόντα να μην πάρω και ποτέ άδεια από το να κάνω αυτό, καλύτερα να ζητήσω από την αρχή υλικό που μπορώ να το χρησιμοποιήσω ελεύθερα. Είναι κάποια άδεια Creative Commons, είναι στο δημόσιο τομέα, είναι πολύ καλύτερα για μένα αυτό. Ή να βάλω το link. Ή να βάλω το link, ναι. Θα εξηγηθεί περισσότερο αυτό το Creative Commons. Ναι, θα εξηγηθεί, είναι κάποιες άδειες, θα το δούμε λίγο παρακάτω. Να επιστρέψω την παρουσία, έτσι. Και ακόμη και το Google Maps δεν είναι ελεύθερο, καλύτερα να χρησιμοποιήσω το Open Street Map, που μου δίνει ελεύθερα το υλικό. Δηλαδή, θέλει πολύ προσοχή στη χρήση, αυτό που βρίσκουμε στο ίντερνετ. Δεν μπορούμε πάντα να το χρησιμοποιούμε ελεύθερο. Ακόμη και στο YouTube, πρέπει να δούμε ότι το υλικό που έχει ανέβει, τι άδειες υπάρχουν από πίσω. Και καλύτερα, στην περίπτωση του YouTube, μας σώζει από πολλά πλεξίματα, το να βάλουμε το link, να μεταφορτώσουμε το ίδιο το βίντεο. Στη Wikipedia τώρα, η Wikipedia και τα Wikimedia Commons είναι μια πάρα πολύ καλή πηγή, με την έννοια ότι το υλικό τους δίνεται με άδειες Creative Commons, αναφορά παρόμοια διανομή. Θα εξηγήσουμε τι είναι. Απλά το μόνο ζήτημα είναι ότι αν πάρουμε υλικό από τη Wikipedia και τα Wikimedia Commons, πρέπει το έργο που θα παράξουμε να το δώσουμε την ίδια άδεια. Δηλαδή να δώσουμε και εμείς την ίδια άδεια, αναφορά παρόμοια διανομή. Το οποίο νομίζω ότι δεν μας ενοχλεί. Και τώρα, τι είναι οι άδειες η Creative Commons. Θα δείτε το εικονιδιάκι σε σε πολύ συχνά. Είναι ένα εργαλείο για τους δημιουργούς που θέλουν να δημοσιωποιήσουν το έργο τους. Και να πούνε με ποιον τρόπο θέλω να χρησιμοποιήσετε το έργο μου. Δηλαδή πάρτε το ποίημά μου και σας επιτρέπω να το τροποποιήσετε. Αλλά δεν θέλω, δεν σας επιτρέπω να το πουλήσετε. Πάντα είναι απαραίτητο να γίνεται όμως αναφορά σε όλες τις άδειες. Είναι απαραίτητη η αναφορά στον δημιουργό. Μπορείτε να με αναφέρετε, πάρτε το, τροποποιήσετε το, αλλά δεν θα το πουλήσετε. Ή πάρτε το, θα με αναφέρετε, τροποποιήσετε το και πουλήσετε το. Δεν με ενδιαφέρει τι θα κάνετε, αρκεί να αναφερθεί το όνομά μου. Αρκεί να αναφερθεί το όνομά μου. Οπότε, οι άδειες Creative Commons εξυπηρετούν και τους δημιουργούς, γιατί τους λύνουν τα χέρια στο να δείξουν πώς θέλουν το έργο τους να χρησιμοποιείται, αλλά και στους χρήστες που με το που βλέπουν ότι υπάρχει μια άδεια Creative Commons, ξέρουν τι μπορούν να κάνουν με αυτό που βλέπουν μπροστά τους. Έχουμε έξι άδειες, τώρα έχουμε φτάσει στην τέταρτη έκδοσή τους. Και ουσιαστικά, όσο είμαστε στο πιο ανοιχτό και πάμε στο πιο κλειστό. Η πιο απλή άδεια είναι απλά η αναφορά. Όπως, ας πούμε, σε αυτή την παρουσίαση, θέλουμε απλά αναφορά. Αν την πάρετε, κάντε την ότι θέλετε. Βίστε την, γράψτε την, πουλήστε την, απλά να μας αναφέρετε. Αυτό που λέγαμε για τη Wikipedia, αναφορά παρόμοια διανομή. Αν πάρετε υλικό από τη Wikipedia, πρέπει να αναφέρετε ότι είναι από τη Wikipedia, αλλά αυτό που θα παράξετε, θα πρέπει να το δώσετε κι εσείς με παρόμοια άδεια. Αναφορά, όχι παράγωγα έργα. Πάλι αναφορά στον δημιουργό, δεν επιτρέπετε να το τροποποιήσετε. Να κάνετε παράγωγα έργα από αυτό το πρωτότυπο έργο. Αναφορά μη εμπορική χρήση. Εδώ υπάρχει μια συζήτηση, τι εννοούμε εμπορική χρήση. Για να το πούμε πολύ απλά, είναι ότι να μην μπορούμε να βγάλουμε λεφτά από αυτό. Μάλλον κάπως έτσι είναι η πιο απλή ερμηνεία. Αν και βέβαια υπάρχει μια συζήτηση πάνω σε αυτό. Αναφορά μη εμπορική χρήση, αλλά και παρόμοια διανομή. Δηλαδή με αναγκάζει άδεια να το παρέχω το έργο μου με παρόμοιο τρόπο. Και η πιο αυστηρή, θα το λέγαμε έτσι, άδεια είναι αναφορά μη εμπορική χρήση, όχι παράγωγα έργα. Ούτε μπορώ να την πουλήσω, ούτε το έργο, ούτε μπορώ να το πουλήσω, ούτε μπορώ να το τροποποιήσω, ούτε καθεξής. Αυτό το ορίζει ο δημιουργός. Αυτό το ορίζει ο δημιουργός. Από την αρχή. Είναι λίγο σαφές τώρα τι... Αν δεν ορίσει, αν δεν βάλει κάποια διακριτική κόμμα, κόπι ράιτ. Είναι δικό του, υπάρχει και στο κόπι ράιτ. Αυτό ορίζει ο νόμος. Και είπαμε ότι δεν χρειάζεται καν ιδιαίτερη σήμαση. Δηλαδή βρίσκω εγώ ένα θεατρικό έργο που μπορεί να έχει σβηστεί το όνομα ή να μην υπάρχει το όνομα. Δεν σημαίνει ότι επειδή δεν βρήκα το όνομα του θεατρικού συγγραφέα, λέω ότι ωραία έχω γράψει ένα θεατρικό έργο. Οφείλω να βρω ποιος το έγραψε. Και υπάρχει και το άλλο πρόβλημα, τα ορφανά έργα, άλλο πολύ μεγάλο κεφάλαιο, που υπάρχουν κάποια έργα τα οποία ψάχνουμε να βρούμε ποιος είναι ο δημιουργός τους και δεν μπορούμε να το εντοπίσουμε, είναι τα λεγόμενα ορφανά έργα. Σε μια πάρα πολύ απλή εξήγηση τώρα αυτό, έτσι όπως σας το είπα, καθόλου νομικό. Αυτό που είπατε, ένα θεατρικό έργο το έχει γράψει κάποιος, copyright, αν δεν έχει δώσει κάποια άλλη άδεια. Εντάξει. Και πώς λειτουργούν οι άδειες. Μπαίνουμε στο site των Creative Commons, υπάρχει και σε ελληνική μετάφραση και υπάρχει ένας οδηγός, ο οποίος ουσιαστικά εμείς δεν κάνουμε τίποτα. Δεν πρέπει να γνωρίζουμε αναλυτικά αυτές τις άδειες, τι σημαίνουν, τι δεν σημαίνουν, μας το βγάζει ο οδηγός. Μας ρωτάει δηλαδή, θέλετε το έργο σας να είναι για εμπορική χρήση, λέμε εμείς ναι ή όχι. Θέλετε να δημιουργούνται παράγωγα έργα από το έργο σας, λέμε εμείς ναι ή όχι και τα λοιπά. Ο ουσιαστικά μας βγάζει μόνο, μόνο του, μας βγάζει την άδεια. Και απλά εμείς το χρησιμοποιούμε και το βάζουμε στην εργασία μας. Βάζουμε το link που θα μας βγάλει και το αντίστοιχο σηματάκι. Δηλαδή μας το δίνει έτοιμο από το site αυτό. Σας παρακαλώ. Το e-learning και τις εργασίες που μπορεί κάποιος να ανεβάσει το πλαίσιο του μαθηματος. Εργασίες, να ανεβάσει ο φοιτητής να ανεβάσει εργασίες. Και είναι κλειστή πλατφόρμα ή ανοιχτή πλατφόρμα. Κλειστή. Κλειστή πλατφόρμα. Δηλαδή, μπορεί να έχει κάποιος πρόσβασης στο πλαίσιο του μαθηματος. Αλλά μπορεί να είναι πλατφή και όντως φοιτητής από κάποιο άλλο κοινήμα. Ωραία. Είναι διευτερό. Ναι. Οπότε το βλέπω και κάποιος που είναι τόσο χώρος. Ναι. Έχει τη δυνατότητα να τη λέξεις. Ναι. Όταν ανεβάζεις υλικό. Ναι. Με τι άδεια το ανεβάζεις τελικά. Και σου δίνει επιλογές από Crading Commons. Και σου δίνει επιλογές από Crading Commons. Ωραία. Αυτό δεν ξέρω. Προτείνεται εσείς στο πλαίσιο του μαθηματος κάποια συγκεκριμένη άδεια. Ανάλογα με τη δύναμη των σπουδών. Συνήθως αυτό που προτείνεται είναι η αναφορά παρόμια διανομή. Συνήθως. Και στα ανοιχτά ψηφιακά μαθήματα, δεν κάνω λάθος, αυτή η άδεια προτείνονταν. Η αναφορά παρόμια διανομή. Τώρα, αν θέλετε να είναι και μη εμπορική χρήση παρόμια διανομή, είναι στο χέρι σας αυτό. Είναι η πιο συνηθισμένη, νομίζω, άδεια. Ωραία. Τα βασικά ζητήματα που ήθελα να σας αναπτύξω είναι αυτά, για να μην πάρω και όλο το χρόνο της συναδέρφου. Και όπως σας είπα και στην αρχή, κι εγώ δυσκολεύομαι, γιατί είναι πολύ νομικό το περιεχόμενο. Παρ' όλα αυτά όμως εννοείται, αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι, ή να το ρωτήσετε και να το αναλύσουμε. Αυτό που θέλω γενικά να κρατήσετε, είναι ότι να μην φοβηθείτε να βγάλετε ανοιχτό το υλικό σας. Πολύ μεγάλη προσοχή σε αυτά που χρησιμοποιούμε. Δεν μπορώ να δώσω κάτι που δεν έχω. Είτε είναι φωτογραφία, είτε είναι βίντεο, είτε είναι κείμενο. Σωστός τρόπος αναφορών θα σας τα πει η συνάδερφος. Παραμπωμπών και τα λοιπά. Και απλά να σας ενημερώσω αυτό το σημείο. Μιλήσαμε τώρα και σας είπα για κριετικό μόνος, κάποιος μπορεί να μην κατάλαβε, κάποιος μπορεί να έχει περισσότερες απορίες. Μπορεί αύριο που θα πάτε να καταθέσετε τη διπλωματική σας εργασία, να σας προκύψει κάποιο πρόβλημα νομικής φύσης. Θέλω να περάσετε σε ένα επόμενο επίπεδο να γίνετε διδάκτορας. Θέλω να σας ενημερώσω ότι στο πανεπιστήμιο μέσα υπάρχει το Helligall, το γραφείο του Helligall. Είναι μια υπηρεσία νομικής συμβουλευτικής για θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας που αφορούν στα ελληνικά ακαδημαϊκά ιδρύματα. Τέλος πάντων λίγο λεπτομέρειας, είναι μια οριζόντια δράση του Συνδέσμιου Ελληνικών Ακαδημαϊκών Βουλευτικών. Υπήρχε μια ομάδα υλοποίηση από το Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. Τώρα έχει μεταφερθεί εδώ πέρα, είναι μέσα στα χωράφια μας δηλαδή. Υπήρχε μια ομάδα υλοποίησης μέσα σε αυτή την ομάδα με και εγώ και ο νομικός σύμβουλος και πληροφορικός για να στηθούν κάποια πράγματα. Έχει στηθεί ήδη ένα site. Σας δίνω το URL αν θέλετε να μπείτε και να το επισκεφθείτε. Στο site μέσα υπάρχει πληροφόρηση και όσες λεπτομέρειες θέλετε προσωπικά δεδομένα για την πολιτιστική κληρονομιά που είναι ένα άλλο κεφάλαιο για τα προσωπικά δεδομένα. Υπάρχει και στοχευμένη πληροφόρηση για καθηγητές, για αφητητές δεν βάλαμε, αλλά θα βρείτε υλικό μέσα στους ερευνητές για διαδικασίες εκκαθάρισης, κάποιες γενικές διαδικασίες εκκαθάρισης του υλικού σας. Αυτό που θεωρώ όμως ότι θα σας είναι κάπως πιο χρήσιμο είναι μια γνωσιακή βάση που έχει δημιουργηθεί και τι εννοώ. Είναι κάποια συχνά ερωτήματα. Δηλαδή μίλησαμε για Άδειες Κρατύπικο Όμως. Δεν συγκρατήσατε τι είναι οι Άδειες Κρατύπικο Όμως. Μπορείτε να μπείτε στη γνωσιακή βάση και να πληκτρολογήσετε τη λέξη Άδειες. Αμέσως σας βγάζει μια λίστα που η διατύπωσή τους μέσα υπάρχει η λέξη Άδειες. Και πράγματι το πρώτο ερώτημα είναι σε τι αφορούν οι Άδειες Κρατύπικο Όμως, ποια είναι η διαφορά με το copyright. Μπορείτε να μπείτε και να δείτε. Έχει δηλαδή από κάτω ακριβώς την απάντηση. Έστω ότι τώρα έχετε κάτι πολύ πιο συγκεκριμένο. Ή δεν απαντήσαμε στα ερωτήματά σας, ούτε στα συχνές ερωτήσεις, ούτε στο site. Έχουμε στήσει και κάποιο help desk, στο οποίο μπορείτε να μπείτε και να στείλετε και εσείς σαν φοιτητές ακόμη το ερώτημά σας. Πολύ απλώς στη χρήση, σας δίνω το link εδώ πέρα. Πολύ απλώς στη χρήση είναι ο ερώτημα. Μπαίνετε μέσα, βάζετε κάποια προσωπικά στοιχεία και μας στέλνετε την ερώτησή σας. Και πραγματικά το τελευταίο διάστημα είχαμε μία-δύο ερωτήσεις από κάποιους φοιτητές, σε σχέση με τις εργασίες τους και το ιδρυματικό αποθετήριο. Και εδώ είχαμε ένα ερώτημα, πραγματικό ερώτημα. Κάποιος καθηγητής μας ρωτάει, έχω βρει μία φωτογραφία στο διαδίκτυο, μπορώ να την χρησιμοποιήσω στην παρουσιασία μου. Και εμείς του απαντήσαμε, τη συζήτηση που κάναμε πριν λίγο εδώ μέσα, ότι όχι. Εκτός αν είναι στο δημόσιο τομέα, δηλαδή ο δημιουργός της έχει πεθάνει πριν 70 χρόνια και περισσότερο, αν την έχω εντοπίσει με κάποια αδιακρίνητη κόμμα και τι άλλο ζητάμε. Και τέλος πάντων δίνουμε και τα υπόλοιπα στοιχεία. Ή αν είναι έκδοση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, του Κοινοβουλίου ή του Συμβουλίου, γιατί εκείνα όταν δεν είναι εμπορικής χρήσεως, επιτρέπεται να τη χρησιμοποιούν από όλους. Αρκεί να αναφέρεται η πηγή. Όπως και στην εθνική στατιστική, ό,τι έχω χρειαστεί για διάφορα θέματα, κυρίως ιταλικών και τουρισμού, επειδή παρακολουθώ αυτή την κίνηση, μου τα στέλνουν πάντοτε με τον όρο ότι όπου θα ανακοινωθεί, θέλουν να αναφέρεται ότι εισασταγώσουμε εμείς. Είναι η κυβερνητική πληροφορία ένα άλλο μεγάλο κεφάλαιο. Είναι η διάβοια μέσα σε όλα αυτά. Είναι πραγματικά πολύ μεγάλο κεφάλαιο και είναι ασφαλής τόπος για να παίρνουμε κάποια πληροφόρηση και από εκεί. Και το τελευταίο είναι αυτό που είπε η κοπέλα πίσω, ότι στα μαθήματα που έχετε δημιουργήσει έχουμε δημιουργήσει και εμείς ένα ηλεκτρονικό μάθημα και μέσα σε αυτό μπορείτε να βρείτε υλικό. Σας δίνω πάλι το URL αν θέλετε να γραφτείτε και να δείτε. Κάποιες γενικές αρχές για πνευματική ιδιοκτησία, κάποιες μελέτες περίπτωσης, είναι λίγο πιο βιβλιοθεκονομικά. Παρ' όλα αυτά μπορείτε να απαντήσετε και σε κάποια κουίζα αυτή ο αξιολόγησης και σας δίνουμε και μια βεβαίωση ότι έχετε παρακολουθεί σε αυτό το μάθημα πνευματικής ιδιοκτησίας. Αυτά είχα να σας πω. Σας βάζω και το σημείωμα πώς μπορείτε να χρησιμοποιήσετε την παρουσίασή μου και τα λοιπά. Σωστά. Για να μην μου πείτε ότι μόνο σας τα λέω και δεν τα κάνω. Όχι, όχι, σωστά. Οπότε σας λέω ότι παρουσιά παρουσίαση όπως σας είπα και πριν και το σύνολο του περιεχομένου που περιέχετε σε αυτή διατίθεται με άδεια χρήση Creative Commons Ελλάδα αναφορά παρόμοια διανομή έκδοση 4. Ότι δηλαδή μπορείτε να την πάρετε να την κάνετε ό,τι θέλετε αρκεί να με αναφέρετε και αυτό που θα δημιουργήσετε να το δημοσιεύσετε με την ίδια άδεια. Άρα στη σχολιασμένη πια χάρις όλα αυτά που έχουμε ακούσει θα προσέξουμε πάρα πολύ. Και ότι δεν είναι και αυτά που σας είπα τα έχω πάρει κι εγώ απαλού από αντίστοιχες παρουσιάσεις με την ίδια άδεια. Σας δίνω και από πού τα πήρα και αυτά. Εγώ σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Εγώ σας ευχαριστώ βεβαίως. Ας πούμε θέλω να κάνω μια εργασία που βασίζεται σε δημοσιεύματα του Τίπτου. Ναι. Βρίσκω κάτι σε μια εφημερίδα, σε ηλεκτρονική κορφή, βάζω το link, βάζω πηγή. Δεν πρέπει να αναφέρω και το όνομα του συντάχτη. Ή αρκεί μόνο το link ή παρακοπή. Θα το πεις εσύ αυτά φούλη. Θα τα πεις συνάδελφος αυτά αναλυτικά. Για τον τρόπο παράθεσης έχω πάρει ήδη πολύ χρόνο, νομίζω. Θέλω να σας ευχαριστήσω. Εγώ ευχαριστώ πάρα πολύ. Και θα μείνετε συνέχεια δίπλα στο Μεταπτυχιακό μας. Ευχαριστώ, ευχαριστώ. Κάθε χρόνο στη Μεθοδολογία. Ευχαριστώ. Γιατί είναι η κυρουσία αυτών των ανθρώπων τα όπλα τους για να διεκδικήσουν μια θέση στον ήλιο, έτσι. Ευχαριστώ. Για τη βοήθεια. Ευχαριστώ πολύ. Εγώ. Κύριε Αλεξανδρέ. Να πες μου λίγο. Μισό. Είναι εδώ. Α, ναι. Όχι, κλειστό. Όχι, δεν αυτό. Α, αυτό είναι. Ναι. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ που ήρθατε. Η κυρία Σοφία Αλεξανδρίδου είναι βιβλιοθηκονόμος επίσης και προσφέρει έργο στην υπηρεσία εκπαίδευσης της Κεντρικής Βιβλιοθήκης του Απιθύντα. Εμένα προσωπικά με έχει σώσει πάρα πολλές φορές από πάρα πολλά λάθη ανθρώπινα και προσωπικά μου, ιδιοσυγκρασικά μου στα περιοδικά. Και πιστεύω ότι είναι πολύ χρήσιμο να της δώσουμε χρόνο και να βρω κι εγώ κάτω να ακούω. Μπορείτε να είστε κι εγώ. Α, ωραία, εντάξει. Λοιπόν, καλησπέρα κι από μένα. Εργάζομαι και εγώ είμαι βιβλιοθηκονόμος. Εργάζομαι στην Κεντρική Βιβλιοθήκη στην υπηρεσία εκπαίδευσης και παράλληλα εργάζομαι για αυτό με τα περιοδικά και στην υπηρεσία δημοσίευσης επιστήμητων. Η υπηρεσία δημοσίευσης επιστημονικών εκδόσεων του Απηθή. Δηλαδή, εδώ βλέπουμε κάποια περιοδικά και η υπηρεσία στεγάζεται και αυτή στη Κεντρική Βιβλιοθήκη. Σήμερα θα μιλήσουμε για τη λογοκλοπή. Κατ' αρχάς να πούμε τι είναι η λογοκλοπή. Η λογοκλοπία είναι η ιδιοποίηση με αθέμητο τρόπο ξένης χρηματικής ιδιοκτησίας. Είναι γνωστή και σαν πλαγιαρισμός, είναι μετάφραση κατά κάποιο τρόπο από τον αγγλικό όρο πλαγιαρισμ, ο οποίος προέρχεται από το πλαγιάρις που σημαίνει επαγωγέας. Παραδείγματα λογοκλοπής. Όταν αγοράζουμε την εργασία μας. Το ξέρετε πολύ καλά ότι πάρα πολλές εργασίες πολιούνται, μπορείτε να τις αγοράσετε. Όταν γράφουμε την εργασία κάποιου άλλου. Μπορείτε να γράψετε την εργασία κάποιου άλλου, να σας ζητηθεί να γράψετε την εργασία, να τη γράψετε και να την παρουσιάσει ο άλλος αντικεί του. Υπάρχουν πάρα πολλοί φοιτητές, οι οποίοι το κάνουν και σαν επάγγελμα και αυτό το ξέρετε. Όταν χρησιμοποιούμε τις ιδέες κάποιου άλλου χωρίς να αναφέρουμε πια νου είναι. Όταν ακόμα δεν βάζουμε εισαγωγικά, όταν χρησιμοποιούμε αυτούσια φράσεις. Όταν χρησιμοποιείτε δικές σας προηγούμενες εργασίες χωρίς να αναφέρετε τα στοιχεία τους. Αυτό αφορά σε δημοσιευμένες εργασίες. Κάνετε έναν διδακτορικό για παράδειγμα τώρα και θέλετε να χρησιμοποιείτε κάτι που είχατε γράψει στο μεταπτυχιακό σας. Θα πρέπει να γίνει αναφορά κανονικά. Και αυτό από κάτω, η λογοκλοπία που γράφουμε είναι αυτό που λέγαμε, είναι ο ορισμός όπως το πήρα από τον Μπαμπινιώτη. Δεν το σκέφτηκα εγώ τον ορισμό. Ακόμα και για το παραμικρό που θα χρησιμοποιήσετε στην εργασία σας θα πρέπει να γίνεται αυτή η αναφορά. Δηλαδή βλέπετε στο σημείο που το γράφω, γράφω Μπαμπινιώτης 2002, σας διευκρινίζω από που το πήρα. Και εδώ είναι η αναλυτική αναφορά που γίνεται στο τέλος της εργασίας κανονικά. Τώρα, η λογοκλοπία μπορεί να είναι είτε εκούσια, είτε ακούσια, είτε να γίνει κατά λάθος, είτε να γίνει επίτυδες. Όπως και να έχει αντιμετώπιση είναι ίδια. Καταλήγουμε στο ίδιο πράγμα, ότι κάποιος έκλεψε. Όταν είναι εκούσια, δεν μπορεί να το κάνατε κατά λάθος όταν έχουμε πλήρη αντιγραφή εργασίας. Υπάρχουν παραδείγματα διδακτορικών να κατατεθεί και να είναι ολόιδιο. Αυτό δεν μπορεί να γίνει κατά λάθος. Όταν έχει γίνει αντιγραφή ενός κεφαλαίου από μια εργασία, ούτε αυτό μπορεί να γίνει κατά λάθος. Κατά λάθος μπορεί να χρησιμοποιείτε τις ιδέες μιας εργασίας. Όταν, για παράδειγμα, διαζόμαστε, έχουμε να παραδώσουμε μια εργασία τη Δευτέρα και ξεκινήσαμε να γράφουμε το Σάββατο. Είμαστε Έλληνες. Πολλές φορές τα αφήνουμε για το τέλος. Είναι αλήθεια. Αυτό, όταν διαζόμαστε, δεν προλαβαίνουμε να επεξεργαστούμε τις ιδέες. Αναγκαστικά θα μείνουμε στις ιδέες που διαβάσαμε. Δεν θα μπορέσουμε να το κάνουμε. Θα το κάνουμε επίθεση. Το κάνουμε κατά λάθος. Παρ' όλα αυτά, είναι λογοκλοπή και έχει την ίδια αντιμετώπιση σαν να ήταν και επίτηδες. Τώρα, πώς γίνεται η αναφορά των πηγών. Καταρχάς, μέσα στο κείμενο, τη στιγμή που γράφουμε, μπαίνει μία παρένθεση ή ένας αριθμός. Ήταν, όπως προηγουμένως, είχα όταν μπαμπινιότη, 2002. Σε εκείνο το σημείο γίνεται η παραπομπή. Έτσι λέγεται, in-text citation στα αγγλικά, citation, citing το ρήμα. Είναι ένας συνοπτικός τρόπος για να αναφέρουμε τη πηγή. Σε εκείνο το σημείο τι χρησιμοποιήσαμε. Στο τέλος τώρα της εργασίας γίνεται η αναφορά ή αλλιώς γρήστητα αναφορών, η αναλυτική βιβλιογραφία. Και στα αγγλικά είναι reference list, bibliography, references, οτιδήποτε. Βρίσκεται στο τέλος της εργασίας, όπως σας είπα, και έχουμε αναλυτικά πλέον τα στοιχεία της πηγής που χρησιμοποιήθηκαν. Μπορεί η παράθεση τώρα να γίνει είτε με αλφαβητική σειρά, είτε με αριθμητική σειρά, με τη σειρά που χρησιμοποιήθηκαν μέσα στο κείμενο, αναλόγως με το πρότυπο. Υπάρχουν πάρα πολλά πρότυπα βιβλιογραφίας. Το ένα ήρθε από μετάφραση από τα γαλλικά και το άλλο από μετάφραση από τα αγγλικά. Αυτό δεν το ήξερα. Λοιπόν, μπορούμε να κάνουμε παράθεση από σπάσματος καταρχάς. Ένας τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε την εργασία κάποιου άλλου. Αυτό το κάνουμε όταν θέλουμε να ενισχύσουμε ή να διαφωνήσουμε με τα λεγόμενα του συγγραφέα. Αυτό το κάνουμε όταν θέλουμε να ενισχύσουμε ή να διαφωνήσουμε με τα λεγόμενα του συγγραφέα. Αυτό το κάνουμε όταν θέλουμε να ενισχύσουμε ή να διαφωνήσουμε με τα λεγόμενα του συγγραφέα. Δεν είναι θεμητώμεν η εργασία να είναι ένα κολάζ από άλλες εργασίες, αλλά αν αναφέρετε την πηγή είναι πολύ καλύτερο από το να το χρησιμοποιήσετε χωρίς να μην είναι κολάζ και να είναι κλεμένο. Δηλαδή, αν κάνετε μια εργασία, παραδώσετε μια εργασία που είναι κολάζ, θα σας γίνει μια παρατήρηση ότι δεν είναι δυνατόν, αυτό είναι κολάζ. Εντάξει, θα σταματήσει όμως εκεί, θα σας πω να ξαναγράψει την εργασία οτιδήποτε. Αν παραδώσετε όμως μια εργασία η οποία έχετε αλλάξει μεν, κατά κάποιον τρόπο, τα λεγόμενα νόση γραφέα και τα παρουσιάζετε σαν δικά σας, σε αυτήν την περίπτωση θα ακυρωθεί η εργασία, σημαίνει κλοπή, είναι κλοπή καθαρά. Αν έχουμε τώρα απόσπασμα. Το απόσπασμα μπαίνει σε εισαγωγικά, χωρίς την παραμικρή αλλείωση ούτε καν στη στίξη και αν πρόκειται για μεγάλο απόσπασμα, θα ενσωματωθεί μέσα στο κείμενο σε ξεχωριστή παράγραφο και με κάποια ισοχή. Θα γίνει πάντα η αναφορά και στο συγγραφέ και στην έκδοση. Για παράδειγμα, αυτό που είπατε προηγουμένως στο παράδεισμα μου γι' αυτό σας είπα είναι από ένα άρθρο, από το βήμα. Γράφουμε στην εργασία μας, σύμφωνα με το άρθρο του Καφαντάρη, εφόσον αναφέρεται το όνομα του συγγραφέα μέσα στο κείμενο, θα μπει μόνο η γρονιά στην παρένθεση, 2012. Βλέπετε, μπαίνει πιο μέσα ολόκληρη η παράγραφος, είναι το κομματάκι που πήρα εγώ από το άρθρο. Όλοι οι καλοί μαθητές γνωρίζουν ότι μεγάλο ποσοστόδος μαθητών το αντιγράφει, ακριβώς όπως το βρήκα. Είναι χωρίς εισαγωγικά γιατί είναι ξεχωριστή παράγραφος. Είναι μεγάλο το κομμάτι και μπαίνει σε ξεχωριστή παράγραφος. Παρ' όλα αυτά, εξαρτάται και από το πρότυπο. Το Harvard που θα δούμε παρακάτω, το θέλει και σε ξεχωριστή παράγραφο και σε εισαγωγικά. Αυτό είναι το APA. Πάλι το χρησιμοποιούν οι ανθρωπιστικές επιστήμες. Εξαρτάται τι θα σας ζητηθεί κάθε φορά, ποιο πρότυπο σας ζητείτε να χρησιμοποιήσετε. Και από κάτω στην αναλυτική αναφορά, γράφω το όνομα του συγγραφέα του άρθρου, το συντάκτη του άρθρου, την ημερομηνία της εφημερίδας που δημοσιεύτηκε, γιατί αυτό από το βήμα. Επειδή είναι ημερή η εφημερίδα, έχουμε Σεπτέμβριος 30. Το τίτλο του άρθρου, το τίτλο της εφημερίδας και πότε ανακτήθηκε. Είναι σημαντικό, επειδή εγώ το βρήκα online, να γράψω πότε το ανέκτησα και το URL βέβαια. Πότε είχα πρόσβαση σε αυτό το άρθρο. Αν είχα το έντυπο, θα έλειπε το κομματάκι που λέει ανακτήθηκε Μάρτιος. Αν είχα την ημερομηνία που το έντυπη, ένα άρθρο που βρίσκω στο internet, το οποίο για πολύ χρόνο να μην έχει... Ένα άρθρο εφημερίδας, ας πούμε, ένα άρθρο από τι? Αυτό είναι online, οπότε μπορώ να σας πω... Α, αν μπορείς το βήμα, ας πούμε. Έχει ένα έρθετο ισπανικής εφημεριδός, El Paisa Manal, το οποίο πολύ πιθανόν, χωρίς να με καταξηγώ, θα μην έχει η ημερομηνία έκδοσης. Κάποιοι άρθροι που δεν μπορούν να βρουν η ημερομηνία της έντυπης έκδοσης. Βάζουμε το ανακτήθηκε απλά μόνο, παραλύπτουμε το... Τη παρέμθεση εννοείται. Όχι. Νομίζω ότι θα βρείτε εφημερίδια την ημερομηνία. Όλα τα άρθρα έχουν πότε δημοσιεύτηκαν. Εγώ αυτό μιλώ με το βήμα. Το El Pais που λέτε δεν το ξέρω να σας πω. Στο βήμα γράφει πότε δημοσιεύτηκε το άρθρο. Πότε βγήκε online, βασικά. Μια από τις δύο πληροφορίες πρέπει να υπάρχει. Αν δεν υπάρχει πότε γράφει, πότε βγήκε online. Θα θέλαμε μια ημερομηνία. Αν το πέρασμα του χρόνου το βγάλουν από τον ίδιο, δεν ισχύει πια, γιατί εμένα μου έχει τύχει να ψάχνω κάτι και να... Τιδήποτε γενικά χρησιμοποιούμε το διαδίκτυο αν χρησιμοποιήσουμε μια ιστοσελίδα. Την El Pais που είπατε. Αυτό βασικά που έχω εγώ είναι από συνδρομή της Βιλιοθήκης. Το βήμα είναι κλειστό, είναι κλειδωμένο. Θέλει συνδρομή, είναι συνδρομή της Βιλιοθήκης, οπότε θα είναι εκεί, το ξέρω. Αν χρησιμοποιήσετε κάτι από μια ιστοσελίδα. Κατ' αρχάς δεν χρησιμοποιούμε οτιδήποτε από το ίντερνετ. Δεν μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα wikipedia, οτιδήποτε. Και το εκτυπώνουμε στο αρχείο μας, στο σπίτι μας, όταν βάζουμε το link. Αυτό ακριβώς. Όταν φύγει από το διαδίκτυο, εμείς έχουμε τη μαρτύρια όπου εκεί επάνω βάζουμε και την ημερομηνία προς τέλασης και γράφουμε και το link. Το κρατάμε σπίτι. Εγώ κρατάω ακόμα όλη μου τη διδακτορική διατριβή και όλες τις πηγές σε ένα δουλειάκι στο σπίτι. Άμα πεθάνω στις πετάξουν. Επειδή ακριβώς το διαδίκτυο είναι κάτι που σήμερα υπάρχει και αύριο δεν υπάρχει και δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι τι αύριο θα υπάρχει, γι' αυτό ακριβώς κρατάμε ένα screenshot αν θέλετε, κρατάμε μια εκτύπωση, ό,τι σας βολεύει. Πρέπει κάτι να είναι κρατημένο για να είστε εσείς κατοχυρωμένοι ότι όντως υπήρχε αυτό εκεί κάποτε. Δηλαδή τώρα θα σας φέρουν ένα παράδειγμα, είναι καθαρά πολιτικό. Ήταν σε μια φάση καβγά, ας πούμε, νέα Δημοκρατίας και ΠΑΣΟΚ, έλεγε την Δημοκρατία ανεβάσατε αυτό στο σελίδα σας και έλεγε το ΠΑΣΟΚ να δεν υπάρχει, γιατί το είχαν κατεβάσει την ίδια μέρα. Δηλαδή αυτό με το που το χρησιμοποιούμε το πρέπει να το έχουμε κρατημένο για να είμαστε εμείς σίγουροι. Πότε είχα εγώ πρόσβαση. Δηλαδή αυτό γράφτηκε το 2012 αλλά εγώ μπήκα στην ιστοσελίδα και το πήρα το 2015. Ήθελα να ρωτήσω, αυτό αναφέρεται σε άφτρα. Έχω την εντύπωση όμως ότι, ας πούμε, αν είναι η μικροπέτεια Μπρυτάνικα, πάλι πρέπει να βάλω ανακτήθηκε. Αμα είναι online, εννοείται, ναι. Ότι είναι online, είναι το ανακτήθηκε, ναι. Στα Αγγλικά είναι access το ίδιο, είναι ναι. Ότι είναι online, γράφουμε πότε ανακτήθηκε. Σε αυτό που είπατε ότι δεν μπορούμε να παραφέρουμε οτιδήποτε ή να πάρουμε οτιδήποτε από το internet. Δεν εννοώ το θέμα πνευματικών δικαιωμάτων, είναι άλλο θέμα. Είναι θέμα αξιοπιστίας. Δεν μπορείτε να χρησιμοποιείτε, ας πούμε, blogs. Στα blogs μπορεί να γράψει οτιδήποτε, όποιος θέλει, ό,τι θέλει. Αμα αυτή τη λογική το λέω, το θέμα πνευματικής διοκτήσεων είναι άλλο πράγμα. Η Wikipedia δεν θεωρείται έγκριτη. Γιατί μπορεί να γράψει πάλι ο καθένας ό,τι θέλει. Με τη λογική ότι μπορείτε να πάρετε μια άδεια από τον καθηγητή σας και να σας πει, ναι, αυτό το συγκεκριμένο το θεωρώ αξιόλογο, ναι. Αλλά από εκεί και παίρνουμε αυτή τη λογική καθαρά. Ότι δεν είναι μπορεί να γράψει ή να ανεβάσει ό,τι θέλει. Μπορώ να πάω εγώ να γράψω κάτι. Το ρωτούνε γιατί εγώ έχω κάνει ένα σύμφωνο με τα κεντρικά της Wikipedia στο Λονδίνο και για να κάνουν 180 ώρες πρακτικής άσκησης στη μετάφραση μεταφράζουν από τις γλώσσες της ξένες που ξέρουν καλά στα ελληνικά για την ελληνική Wikipedia. Αυτό όμως είναι άλλο πράγμα. Είναι απολύτως αξιόπιστη και ελεγχόμενη μετάφραση. Παίρνεται βεβαίωση από μένα. Ανεβαίνει από τη Wikipedia Ελλάς. Υπάρχει το σύμφωνο και υπάρχει μες τον κανονισμό από Wikipedia της Αγγλίας. Είναι άλλη ιστορία αυτή. Γενικά αυτό που ξέρω αυτό γι' αυτό το λέω ότι γενικά σε Wikipedia εξαρτάται και από τον καθηγητή. Αλλά συνήθως οι καθηγητές δεν επιτρέπουν τη Wikipedia. Δηλαδή θα σας πω να χρησιμοποιήσετε κάτι πιο επίσημο. Άλλο είναι σαν πηγή. Σαν πηγή εννοώ βιβλιογραφίας. Και άλλο είναι όταν κάνουν πρακτική άσκηση μετάφρασης. Ναι. Εγώ το λέω σαν πηγή για να γράψουν τη μεταπτυχιακή τους εργασία. Σαν πηγή καθαρά. Σε βιβλιογραφική πηγή. Σαν πρωτογενή πηγή. Όχι. Μπορεί να ανατρέξει κάποιος της βιβλιογραφίας αναφέρον της βιβλιογραφίας. Ναι. Και μπορεί να κάνει και σύγκριση μετά με έντυπο υλικό και να είναι σίγουρος. Ναι. Δηλαδή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε καταρχάς τη Wikipedia σαν πρώτη πηγή πληροφόρησης. Μπορούμε να δούμε πληροφορίες. Από εκεί πέρα χρησιμοποιούμε τη βιβλιογραφία για να δούμε και εμείς, δηλαδή να χρησιμοποιήσουμε τη βιβλιογραφία της Wikipedia για να γράψουμε και εμείς την εργασία μας. Να χρησιμοποιήσουμε την ίδια. Παρακαλώ. Σε αυτή τη θέση όμως δεν θα πρέπει να αναφέρουμε ότι βασιστήκαμε σε ιδέες της Wikipedia. Δεν θα βασιστείτε σε ιδέες της Wikipedia. Θα χρησιμοποιήσετε τη βιβλιογραφία και θα διαβάσετε το πρωτογενές το άρθρο, το πρώτο. Θα χρησιμοποιήσετε ένα βήμα πίσω, δηλαδή. Και πάλι, να δίνει μια έμπλευση. Ναι, αλλά δεν χρησιμοποιείτε ακριβώς αυτό το κομματάκι συνεργασίας σας. Δεν θα χρησιμοποιείτε, δηλαδή, κείμενο μέσα από τη Wikipedia. Θα πάτε πιο πίσω. Αλλά αυτό είναι το κομμάτι των ιδεών που έδειξατε προφημένως σε αυτό το επίπεδο. Ναι. Όχι, όταν λέμε ιδεών, εννοούμε αυτό που γράφει μέσα στο κείμενο. Των ιδεών που χρησιμοποιούνται σε κείμενα. Δεν νομίζω ότι σκέφτηκε κάποιος να χρησιμοποιήσει. Όπως επίσης και οι μεταπτυχιακές εργασίες. Μεταπτυχιακές εργασίες δεν χρησιμοποιούνται για να γράψουμε άλλες μεταπτυχιακές εργασίες. Δεν θεωρείτε πρωτογενείς πηγή. Μπορείτε να τις χρησιμοποιήσετε μόνο σε επίπεδο βιβλιογραφίας, πάλι. Να ψάξετε μια μεταπτυχιακή εργασία και να δείτε τι χρησιμοποίησε αυτός για να γράψει την εργασία του. Άλλος τρόπος για να χρησιμοποιήσουμε πηγές είναι να συνοψήσουμε. Να συνοψήσουμε τις ιδέες αλλά να μην αλλάξουμε την άποψη του συγγραφέα. Όλο εκείνη η παράγραφος που είχα πριν, σε μια σειρά, στην Αμερική λογοκλοπή στο Λύκειο, είναι ιδιαίτερα εκτεταμένη, Καφαντάρης, 2012. Και οι παραπομπήσεις στο τέλος κανονικά. Και τέλος η παράφραση. Η παράφραση είναι αυτό που χρησιμοποιούν νομίζω συνήθως τα λεγόμενα ενός συγγραφέα, τα μεταφέρουμε με δικές μας λέξεις. Με αυτόν τον τρόπο ενσωματώνουμε πιο σωστά ένα κομματάκι στο δικό μας το κείμενο. Μια ιδέα ενός άλλου στο δικό μας το κείμενο. Δεν αλλειώνεται όμως το νόημα. Δεν θέλουμε να αλλειώσουμε αυτά που είπε ο συγγραφέας. Θέλουμε απλώς να τα προσαρμόσουμε στο δικό μας το κείμενο. Γίνεται πάντα η αναφορά στον συγγραφέα και στην έκδοση, εφόσον είναι δημοσιευμένο φυσικά. Έχουμε την παράφραση εδώ. Το κείμενάκι εκείνο σύμφωνα μια έρευνα που έγινε στην Αμερική λογοκλοπή στα Λύκεια, αγγίζει στο 97,5, Καφαντάρης, 2012. Και βλέπετε, η σύνοψη είναι πιο σύντομο. Το συνοψίζουμε, το κάνουμε όσο πιο σύντομο γίνεται. Εντάξει. Βλέπετε ότι η αναφορά στο τέλος δεν έχει καμία διαφορά, ούτε η παράκομπη μέσα. Ο τρόπος που θα μεταφέρουμε το κείμενο έχει. Τώρα, γιατί αποφεύγουμε τη λογοκλοπή. Καταρχάς είναι ανήθικο. Ο λόγος που δεν κλέβουμε από ένα σούπερ μάρκετ δεν είναι ότι θα μας πιάσουν και θα μας πάνε φιλέκη. Μπορεί και να μην μας πιάσουν. Το θέμα ότι δεν είναι σωστό. Είναι ανταείθετο με το στόχο των ακαδημαϊκών ιδρυμάτων, δηλαδή με τη μάθηση. Αν αγοράζετε όλες τις εργασίες σας, και θα σας βγει πολύ ακριβό το πτυχίο και εκτός των άλλων δεν θα μάθετε και τίποτα. Πλέον έχει κυρώσεις. Παλιότερα ήταν πιο δύσκολο να εντοπιστεί. Είναι το επόμενο, θα σας πω, που εμφανίζεται πάρα πολύ εύκολα. Και πλέον είναι και σοβαρές ικηρώσεις. Γιατί ακριβώς μπορούμε να το εντοπίσουμε. Μπορείτε, άμα είναι μια απλή εργασία, να ακυρωθεί η εργασία σας. Μπορεί να ακυρωθεί και το πτυχίο σας όμως. Αν η εντοπιστή είναι στη πτυχιακή σας εργασία, για παράδειγμα, και εντοπιστεί μετά που θα έχετε το πτυχίο, ακυρώνει το πτυχίο. Έχει συμβεί περίπτωση στο Αριστοτέλειο που μια διδάκτορα, εφόσον τελείωσε το διδακτορικό της, τελείωσε το διδακτορικό, το υπέβαλε όμορφα και ωραία, διορίστηκε μάλλον, έγινε λέκτορας και μετά από κάποιο καιρό, μια άλλη κυρία την κατηγόρησε ότι έχει πάρει την εργασία της. Πήγανε στα δικαστήρια, αποδείχτηκε ότι όντως είχε πάρει ολόκληρη την εργασία και έχασε και τη θέση της ως λέκτορας και το διδακτορικό της, τα πάντα. Και το κύρος της. Και το κύρος βασικά, δηλαδή και ενώ η διδακτορικό να κάνει πλέον το έχει χάσει όλο. Ποιος την παίρνει. Τώρα, πώς αποφεύγουμε τη λογοκλωπή. Αναφέρουμε όλες τις πηγές που χρησιμοποιήσαμε, αλλά όχι ό,τι διαβάσαμε. Και όταν κάνουμε μια εργασία θα διαβάσουμε πάρα πολλά πράγματα που μπορεί να μην τα χρησιμοποιήσουμε όλα. Εμείς αναφέρουμε μονάχα αυτά που χρησιμοποιήσαμε. Κάθε φορά που διαβάζουμε ένα βιβλίο, είτε πρόκειται να το χρησιμοποιήσουμε, είτε όχι, κρατάμε τα βιβλιογραφικά στοιχεία. Συγγραφέα, τίτλο, εκδότης, έκδοση, ό,τι νομίζουμε. Χρονιά, ό,τι θα μας χρειαστεί. Ακόμα και αν δεν το χρησιμοποιήσουμε τελικά. Το κάνουμε αυτό, όταν θα έρθει η ώρα να το χρησιμοποιήσουμε, αν δεν έχουμε τα στοιχεία θα πρέπει να ξαναψάχνουμε να τα βρούμε, χάνουμε χρόνο. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο πρόγραμμα διαχείριση βιβλιογραφικών αναφορών. Για να γίνει πιο εύκολο όλο αυτό. Αυτό υπάρχουν προγράμματα. Εμείς αυτή τη στιγμή είχαμε συντρομή στο Refworks, είναι μια συντρομή που τελείωσε. Τώρα χρησιμοποιούμε το Mendley. Θα σας το δείξω στο τέλος. Είναι ένα προγραμματάκι το οποίο μας κάνει τη ζωή εύκολη στην ουσία. Μας κάνει τη μορφοποίηση της βιβλιογραφίας πάρα πολύ εύκολα και το ενσωματώνει και μέσα στο Word που γράφουμε. Κατά τη συγγραφή τώρα της εργασίας, στο κείμενο, κάνουμε ξεκάθαρο ποιος είπε τι. Δεν το αφήνουμε κάτι να εωρείται. Αν χρησιμοποιήσουμε αυτό, λέξη, φράση, τις βάζουμε σε εισαγωγικά. Στην περίπτωση της μετάφρασης, στην ουσία έχουμε παράφραση. Οπότε είμαστε προσεκτικοί να μην αλλάξουμε το νόημα. Δηλαδή, αν χρησιμοποιήσετε κάτι το κείμενό σας και είναι ξενόγλωσο, αυτό που θα το βαλείτε είναι να προσπαθείτε να μην αλλάξει το νόημα. Δεν θέλουμε να αλλάξουμε αυτά που είπε ο συγγραφέας. Δεν βάζουμε εισαγωγικά. Όχι, χωρίς εισαγωγικά. Η μετάφραση είναι δικό σας καθαρά. Βγαίνει αναφορά σε εκείνο το σημείο η παραπομπή και στο τέλος η αναφορά στο κανονικά. Αλλά προσέχουμε στη μετάφραση να μην αλλάξουμε αυτά που είπε ο συγγραφέας. Είναι βασικό να δίνετε χρόνο στον εαυτό σας, να έχουμε χρόνο μπροστά μας. Αυτό που σας είπα, αν διαζόμαστε δεν προλαβαίνουμε να φουμιώσουμε τις ιδέες, οπότε τις μεταφέρουμε σχεδόν όπως τις βρήκαμε. Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε κάποιο πρόγραμμα ανοίχνευσης λογοκλωπής, ένα free πρόγραμμα είναι το πλαγκιαρίσμα. Σαν βιβλιοθήκη έχουμε σαν ίδρυμα, έχουμε συνδρομή στο Έφορους, αλλά έχουν πρόσβαση μόνο οι καθηγητές. Και κάτι το οποίο αφορά κυρίως εσάς για να προστατεύσετε τις εργασίες σας, γράφουμε πάντα το όνομά μας. Η εργασία μας πρέπει να έχει το όνομά μας. Είναι χαζό να ψάχνει κάποιος να βρει ποιος έγραψε μια εργασία. Και την γινωποιούμε ηλεκτρονικά σε όποια εργασία. Δεν είναι δυνατόν, να το θέσω αλλιώς, όλα τα έγγραφα πρέπει να έχουν ένα τίτλο. Εφόσον έχουν ένα τίτλο, καλό είναι να έχουν και ένα συγγραφέα. Σας έχουμε ένα screen shot από τον Έφορους. Είναι το πρόγραμμα που έχουμε πρόσβαση σαν συνδρομή. Δίνεται δυνατότητα, είτε να δώσετε εσείς στον καθηγητή σας το κείμενό σας, το Word, και να το ανεβάσει στο Έφορους, είτε με αυτήν την οθόνη να σας δώσει ένα προσωρινό κωδικό, ο καθηγητής, το code που γράφει εδώ και το student number, ώστε να ανεβάσετε μόνοι σας την εργασία. Δεν θα δείτε όμως τα αποτελέσματα, τα βλέπει ο καθηγητής τα αποτελέσματα. Αυτό είναι από μια εργασία, έχω σβήσει φυσικά το όνομα της εργασίας, το όνομα του συγγραφέα της εργασίας, σας λέει ότι το αρχείο διατριβή 2 έχει 9% αποτέλεσμα λογοκλοπής. Σας λέει ότι βρήκα στο ελληνικό ανοιχτό πανεπιστήμιο το EAP από εκεί που βρήκε και είναι σημαντικό ότι βρίσκει στο EAP γιατί το EAP είναι κλειστή η βάση του και το βρίσκει όμως παρόλα αυτά. Έχει βρει από μια βάση στο ίντερνετ το ArmyGov, βλέπετε έχει πολλά από το ανοιχτό πανεπιστήμιο, δεν ξέρω αν ξεχωρίζει. Από το πανεπιστήμιο Πειραιά το 2% που γράφει. Και πόσο είναι αποδεικτός, πόσο δισεκατό θεωρεί το δισεκατό. Είναι 9% αλλά το αν θα είναι λογοκλοπή ή όχι είναι απόφαση του καθηγητή, δηλαδή αν όλα αυτά αναφέρονται κανονικά δεν έχουμε πρόβλημα. Αυτό είναι το κείμενο, μου φωτίζει με κόκκινο τι κομμάτια βρήκε. Και εδώ μου το παραθέτει με το πρωτότυπο, το κόκκινο είναι αυτό που έγραψε ο φοιτητής και το μαύρο από αυτή τη μεριά είναι το πρωτότυπο το κείμενο. Λοιπόν, εδώ μου λέει ο Γκόλεμαν ορίζει τη σίγμα νή, δεν ξέρω τι είναι, ως ένα σύνολο ικατοτήτων και δεξιωτήτων οι οποίες παρέχουν. Προφανώς αντιγράφει βασικά ολόκληρο το περιάγραφο, στον Γκόλεμαν θα κάνει αναφορά, δεν κάνει όμως αναφορά από που πήρε τη μετάφραση. Αυτό είναι λογοκλωπή. Είναι ακριβώς, δηλαδή αν βάζει ένα ναι, ένα να στη μέση, το και, δηλαδή δεν αλλάζει κάτι. Δηλαδή θα κάνει αναφορά ναι μεν στον Γκόλεμαν που έγραψε την πρωτότυπη ιδέα, το οποίο είναι σαν γλυκά κατά πάσα πιθανότητα, τη μετάφραση όμως κάποιος την έκανε και είναι από κάποια εργασία. Αυτό νομίζω ότι είναι από πτυχιακή στο πειρα. Θα έπρεπε να έχει αναφορά και στον Γκόλεμαν και εδώ στη μετάφραση, στην εργασία που έκανε τη μετάφραση. Αυτό το κομματάκι, δεν ξέρω να σας πω ποιος είναι ο Γκόλεμαν, βρήκα μια εργασία. Αυτό το κομματάκι είναι από κάποια εργασία. Εκτός κι αν αυτός που έκανε και την πρώτη εργασία, πάλι είναι μεταφορά από το βιβλίο, καθόλου απίθανο. Δηλαδή θα έπρεπε σε εκείνο το σημείο να γράφει, καταρχάς και εδώ δεν έχει, ούτε στον Γκόλεμαν έτσι όπως είναι, δεν έχει παραπομπή. Θα έπρεπε να έχει ο Γκόλεμαν μέσα σε παρένθεση χρονιά. Και τελειώνοντας εκεί που λέει εξαιρετική επίδοση, θα έπρεπε να έχει πάλι παρένθεση το όνομα του μεταφραστήρη, το όνομα του παιδιού που έκανε την εργασία. Το συγκεκριμένο έπρεπε να αναφέρει την εργασία που το πήρε, δηλαδή αυτό αν ήταν σε βιβλίο, όντως θα έκανε την μετάφραση του βιβλίου. Εφόσον το πρόγραμμα αυτό το εντοπίζει σε κάποια άλλη εργασία, δηλαδή από ό,τι βλέπουμε το πήρε από άλλη εργασία. Μπορεί τώρα και η άλλη εργασία να το πήρε από το βιβλίο, να είναι αυτό λέξη. Αυτός όμως, εφόσον το πήρε από την εργασία, δεν μπορεί να ελέγξει αν είναι από το βιβλίο, το πιο λογικό είναι να γράψει παραπομπή στην εργασία. Εξαρτάται από το πρότυπο που θα χρησιμοποιήσει, εκεί ορίζεται πώς θα το χρησιμοποιήσει. Ένα άλλο παράδειγμα, πάλι στην ίδια εργασία, εδώ δεν έχει καθόλου καμία παραπομπή τίποτα. Αντίστοιχα λέει, οι άνθρωποι πηρεάνε σε μεγάλο βαθμό το, βλέπετε τις δύο της παραγραφούλες, το κείμενο πως το πήρε, δεν υπάρχει καμία αναφορά. Αυτό είναι από άλλη εργασία, δηλαδή έκανε ένα ξυλοκολλάζ. Είναι από εργασίες, από το Ίκε. Αυτό που ρωτήσατε προηγουμένως, τώρα δεν θυμάμαι, γιατί να δημοσιεύσετε τις εργασίες σας, γράφετε σε έναν δακτορικό και εγώ το κλέβω. Το καταφέτω όμορφα κι ωραία, εσείς με κάποιον τρόπο πρέπει να προδείξετε ότι είναι δικό σας και ότι το γράψετε πριν από εμένα. Αν είναι δημοσιευμένο στο Ίκε και θα το βρει το έφορο σε οποιοδήποτε άλλο μηχανή αναζήτηση, θα το βρει και θα βρει και την ημερομηνία, ότι εσάς είναι πριν από εμένα. Οπότε εγώ έκλεψα εσείς και όχι εσείς εμένα, γιατί μπορώ να το γυρίσω ανάποδα, μετά πω ότι εσείς με το κλέψατε. Είναι καλό να είναι δημοσιευμένα, είναι για το δικό σας το καλό. Τώρα τα πρότυπα βιβλιογραφίας. Είναι τυποποιημένα πρότυπα σύνταξη βιβλιογραφικών αναφορών. Υπάρχει συγκεκριμένος τρόπος που γράφουμε τις βιβλιογραφικές αναφορές. Το αποτέλεσμά τους είναι να υπάρχει μια ομοιομορφία στη παράθεση των βιβλιογραφικών πηγών και σε κάποιες περιπτώσεις τα πρότυπα μας ορίζουν πώς θα είναι και η ολόκληρη εργασία. Δηλαδή πρέπει να είναι έτσι, με αυτά τα περιθώρια, να υπάρχει ο τίτλος με αυτή τη μορφή. Οπότε μας δίνει και μια συγκεκριμένη μορφωποίηση της εργασίας. Χωρίζονται χοντρικά σε παρενθετικά. Ένας από τους διαχωρισμούς που γίνεται είναι τα παρενθετικά και τα αριθμητικά. Τα παρενθετικά είναι αυτό που είδαμε προηγουμένως στο σημείο που γίνεται η αναφορά να μπαίνει μια παρένθεση. Τα αριθμητικά, το χρησιμοποιεί κυρίως η ιατρική το Βανκούβερ εδώ, στο σημείο που γίνεται η αναφορά μπαίνει ένας αριθμός. Ένα ξέρω εγώ και στο τέλος της εργασίας μπαίνει το ένα ότι είναι αυτή η αναφορά. Συνήθως έχει να κάνει με σχολές, δηλαδή η Φιλοσοφική χρησιμοποιεί το Χάρβαρτ, χρησιμοποιεί την ΑΠΑ, δεν θα πάρει αριθμητικό σύλλο, δεν θα χρησιμοποιήσει το Βανκούβερ. Χρειοσυνό καθηγητής όμως. Χάρβαρτ χρησιμοποιείτε, δεν ξέρω. Λοιπόν τώρα, όσον αφορά το Χάρβαρτ, το Χάρβαρτ πάλι έχει πάρα πολλές παραλλαγές. Εγώ σας δίνω μία, είναι το Άγγλια Ράσκιν. Αυτό ένα πανεπιστήμιο. Πάρουν πάρα πολλές παραλλαγές. Όταν υπάρχει μέσα στο κείμενο χρησιμοποιούμε το επίθετο του συγγραφέα και τη χρονιά δημοσίευσης. Αν το όνομα του συγγραφέα είναι μέσα στο κείμενο που γράφουμε εμείς, στην παρένθεση περιλαμβάνεται μόνο η χρονιά δημοσίευσης. Δηλαδή, σύμφωνα με την κατηγοριοποίηση των εκπαιδευτικών φορέων ενηλίκων, κόκος 2005. Από εκεί το πήρα. Αν έγραφα όπως αναφέρει ο κόκος, θα μπει μόνο το 2005, μόνο η χρονιά. Πείτε μου. Στην ίδια χρονιά. Τότε μπαίνει στη πρώτη φορά θα έβαζα κόκος 2005 και στο A και B. Σε περίπτωση απαράθεσης αποσπάσματος. Το αποσπάσμα είναι αυτό που σας είπα. Σε αυτή την περίπτωση το Χάρβαρ το θέλει και σε εσοχή και μησαγωγικά. Και τα δύο. Και αν αυτό είναι σε μία σελίδα συγκεκριμένη, γράφουμε και τη σελίδα. Όχι αν είναι, θα είναι σε μία σελίδα συγκεκριμένη. Ναι, σωστά. Μπαίνει κόκος 2005 και η σελίδα. Από πού το πήραμε. Πείτε μου. Να ρωτήσω κάτι που δεν είναι ακριβώς σχετικό με αυτό. Όταν έχουμε ένα βιβλίο εσύ μόνο η κόκη έχει μέσα παρακομπή. Και εμείς παίρνουμε το συγκεκριμένο αποσπάσμα από αυτός παραπαίνει. Υπάρχουν δύο τρόποι. Ο σωστός είναι να πείτε ότι χρησιμοποιείς αυτή την παραπομπή που την βρήκα εκεί. Το σωστό. Συνήθως όμως, γιατί είναι δύσκολο, είναι πιο δύσκολος ο τρόπος σύνταξης βασικά, κάνουμε ευθείας παραπομπή στην αρχική πηγή. Οπότε μπορείτε να διαβάσετε την πηγή, το κομματάκι πάλι της πηγής, οπότε να χρησιμοποιήσετε την πρωτότυπη πηγή. Αν εγώ γράψω ένα βιβλίο και αναφέρω σε εσάς και θέλει η κυρία να χρησιμοποιήσει το δικό σας το άρθρο. Το σωστό θα είναι να γράψει στο άρθρο της κυρίας που το βρήκα σε μένα. Τώρα, επειδή είναι πιο δύσκολο σαν σύνταξη, εντάξει πολύ δυσκολευόμαστε να μην πω ψέματα, αυτό μπορείτε να κάνετε πρακτικά, είναι να διαβάσετε το πρωτότυπο το άρθρο, το αρχικό, το δικό σας και να παραπέμψει σε εσάς απευθείας, να παραλείψει σε μένα. Δεν έχουμε όμως πρόσβαση στην Ελλάδα αυτό. Δεν μπορούμε, είναι αμερικάνικη. Οπότε δεν υπάρχει το βιβλίο στην Ελλάδα, δεν μπορούμε να το παραγγείλουμε ή οτιδήποτε, είναι παλιά εκεί. Το παραπέμψετε με κανονικά, με τον ενδιάμεσο, ότι το βρήκα εκεί. Η διαφορά είναι ότι μπαίνει ένα είναι τέλος πάντων, είναι σαν να βάζετε παράθεση, ένα αποσπάσματο σε ένα βιβλίο. Εντάξει. Η παραπομπή και βασικά η βιβλιογραφία, ο σκοπός της είναι να εντοπίζουμε το υλικό, οπότε θέλουμε να είναι συγκεκριμένοι. Γι' αυτό σε αυτή την περίπτωση που έχουμε απόσπασμα μπαίνει η σελίδα, γιατί θα πρέπει να πάει ο άλλος κατευθείαν εκεί. Σε περίπτωση τώρα που έχουμε μέχρι τρεις συγγραφείς, το τελευταίος όνομα, το τελευταίο συγγραφέας, θα μπει με end. Newhouse & Cooper 2013. Ή, as Newhouse stated, The House & Cooper, πάλι το 2013, επειδή εμφανίζεται το όνομα. Σε περίπτωση τώρα τεσσάρων συγγραφέων, το πρώτο όνομα και μετά γράφουμε et al. και άλλη, και τη χρονιά. Όσον αφορά τώρα τη βιβλιογραφία, το Harvard, σύμφωνα με το Harvard, τις βιβλιογραφικές αναφορές μπαίνουν αλφαβητικά. Είναι καλό να υπάρχει μια τυποποίηση, εδώ σας έχω ένα παράδειγμα, γιατί μπορούμε να βγάλουμε και μια άκρη, είναι αυτό που βλέπουμε. Το πρώτο είναι ένα άρθρο, ηλεκτρονικό, όλα, μπαίνουν αλφαβητικά. Και τα ελληνικά πάλι εξαρτάται από τον καθηγητή, αν θα μπουν στην αρχή ή στο τέλος, αλλά πάλι μαζί, δηλαδή χώρια τα ελληνικά, χώρια τα αγγλικά, αν θα μπουν στην αρχή ή στο τέλος. Το πρώτο είναι ένα άρθρο που το βρήκα online, βλέπετε φαίνονται όλοι οι συγγραφείς, σύμφωνα με το Harvard μπαίνουν όλοι οι συγγραφείς. Το τίτλος, το περιοδικό, BMJ Open, είναι online, γι' αυτό σας το βάζει online. Το όμως, τεύχος, το PE αυτό που γράφει είναι οι σελίδες, το συγκεκριμένο περιοδικό έτσι έχει τις σελίδες του. Και γράφει available at, το URL και την ημερομηνία που είχα πρόσβαση. Καταλαβαίνουμε ότι το πρώτο είναι άρθρο, γιατί δεν είναι η τάση Ιταλίκς. Πώς καταλαβαίνουμε το πρώτο είναι άρθρο και το δεύτερο είναι βιβλίο, ας πούμε. Το δεύτερο είναι βιβλίο, γιατί υπάρχει ο εκδότης. Γράφει έκδοση, ο Routledge. Αυτή είναι η διαφορά, ο εκδότης. Επίσης, σε ένα περιοδικό έχουμε τόμο και τεύχος. Γράφει πέντε μέσα σε παρένθεση δέκα. Είναι ο τόμος πέντε, το τεύχος δέκα. Τα επιστημονικά περιοδικά έχουν συνήθως ένα τόμο, ένα έτος και τεύχη. Οπότε βλέπουμε τόμο και τεύχος. Το τρίτο φαίνεται και από τις σελίδες. Πάλι πενήντα ένα έχει τις σελίδες. Είναι έντυπο. Είναι Journal of Human Resources. Ο τίτλος του περιοδικού πλέον είναι Ιτάλιξ. Ενώ όταν είναι βιβλίο, ο τίτλος του βιβλίου είναι Ιτάλιξ. Το περιοδικό λέγεται B&J Open, γι' αυτό είναι Ιτάλιξ. Εδώ έχουμε Ιτάλιξ τον τίτλο του βιβλίου. Αυτό πάλι είναι άρθρο σε περιοδικό, αλλά είναι έντυπο, γι' αυτό δεν υπάρχει το URL. Όλα τα υπόλοιπα είναι έντυπα περιοδικά. Βλέπετε σε αυτό το τεύχος, είναι 46, είναι ο τόμος, το τεύχος λέγονταν SI, είναι Special Issue. Έτσι λέγονταν, έτσι το βάζω, όπως το πρώτο. Εντάξει, και τις σελίδες πάλι θα πέσω. Γελάω να πέσω. Θα σας τη δείξω μετά καλύτερα. Επειδή κουνήθηκα. Τώρα έχουμε να αναφορά σε βιβλίο. Πάμε στην βιβλιογραφία. Βιβλίο με έναν συγγραφέα, κόκκος, κόμμα, το μικρό του όνομα του αριθμού, 2005, ο τίτλος ειτάλιξ, τόπος έκδοσης και εκδότης. Δεν μας νοιάζει αν είναι δύο ή τρεις, οτιδήποτε, μπαίνουν όλοι οι συγγραφείς. Ή θα γράψετε το όλοι. Δεν ορίζει όμως το πρότυπο, όσο θεωρεί πάρα πολλούς. Επίσης, αν ο συγγραφέας έχει γραμμένο λάθος το όνομά του στο άρθρο, θα το γράψετε κι εσείς λάθος. Όπως φαίνεται στο άρθρο. Αν ο συγγραφέας, αν εγώ γράψα ένα άρθρο και κάνω λάθος το όνομά μου, πρέπει να το χρησιμοποιήσετε κι εσείς λάθος. Αυτό που φαίνεται στο άρθρο. Τι φαίνεται? Είναι το επόμενο, είναι βιβλίο με εθνημελητή, όταν είναι συλλογικό έργο. Αυτό που έχω εγώ σαν παράδειγμα είναι ένα κεφάλαιο. Ο συγγραφέας του κεφαλαίου λέγεται Καραλής, η εξέλιξη της εκπαίδευσης ελλήκων στην Ελλάδα. Στο αυτό το βιβλίο, Βεργίδης και Κόκκος, οι επιμελητές του βιβλίου, είναι συλλογικό έργο. Εκπαίδευση ελλήκων διεθνές προσεγγίσεις, Αθήνα με τέχνιο. Αυτό είναι ένα συλλογικό έργο και εγώ χρησιμοποιώ ένα κεφάλαιο. Και αυτό είναι ένα βιβλίο online. Όταν πρόκειται να χρησιμοποιείς το online είναι ένα βιβλίο το οποίο έχει συνδρομή στη βιβλιοθήκη. Είναι προστατευμένο δηλαδή με κάποιο password. Έχετε συνδρομή, έχετε πρόσβαση γιατί υπάρχει το password. Γράφετε τα στοιχεία πάλι της έκδοσης και μετά available through Aristotle University of Thessaloniki website, το site μας και πότε είχατε πρόσβαση. Το βγάζω, το βγάζω. Όταν έχουμε άρθρο σε περιοδικό, όταν το περιοδικό μας είναι έντυπο, μπαίνει κανονικά ο συγγραφέας, πάλι αν είναι πολλοί συγγραφείς όλοι συγγραφείς. Ο τίτλος του άρθρου, ο τίτλος του περιοδικού τώρα είναι Ιτάλιξ, ο τόμος, το τεύχος και οι σελίδες. Όταν είναι online, ό,τι βάλαμε και προηγουμένως, απλά βάζουμε available through Aristotle University πάλι website και τα λοιπά. Αν είναι κάτι το οποίο είναι free, θα μπει χωρίς το Aristotle University. Ας το ξανακλείσουμε αυτό. Το άρθρο online, όταν είναι online ελεύθερο, θα βάλει τα available through και το URL. Αυτό επειδή είναι συνδρομή της βιβλιοθήκης, μεσολαβή βιβλιοθήκη, ότι το πήρατε από τον δικό μας το site. Ευχαριστώ πάρα πολύ καταρχάς. Σας έχω ότι η παρουσίαση και εμένα διατίθεται με άδεια κριτικόμως. Θέλω να σας δείξω λιγάκι, καταρχάς τον οδηγό του, Άγγλια Ράσκη, ο οποίος είναι πάρα πολύ ωραίος. Αν το βάλετε στο Google, Harvard, Άγγλια. Αν το ψάξετε στο Google, γενικές οδηγίες. Πώς γίνεται μέσα στο κείμενο η παρακομπή. Όταν έχουμε το όθορος, όταν δεν έχουμε... Δεν υπάρχει ο συγγραφέας, καταρχάς βρίσκεται ένα κείμενο χωρίς συγγραφέα, δεν υπάρχει ημερομηνία, τι κάνετε με τις σελίδες, ό,τι και να απαντήσει σας έχει αναλυτικά, τι γίνεται. Σε περίπτωση βιβλίων, books, journals, newspapers, σας έχει πάλι τι χρησιμοποιούμε. Οτιδήποτε εδώ, other sources, reports, νόμους, ό,τι χρειαστείτε έχει δηλαδή, τα websites, αυτό που σας είπα, πείτε μου. Σε ένα ελληνικό κείμενο. Είναι ελληνική εργασία. Θα χρησιμοποιήσουμε... Ξενόγλωσο στυλ βιβλιογραφίας. Δεν έχουμε ελληνικά στυλ βιβλιογραφίας. Τι εννοείτε. Το ending ξέρω εγώ, κάποια στιγμή, το no offer από εκεί. Α, χι όμικρον, στα ελληνικά. End είναι χωρίς ημερομηνία. Χι χι, χωρίς χρόνο, το λέμε στα ελληνικά. Ναι, αυτά μπορείτε να το ψάξετε βασικά. Το ending είναι no date, εδώ. Στα αγγλικά, τέτοιο είναι ανώνυμος, οπότε θα βάλετε ανώνυμος πάλι, ανώνυμο έργο. Εννοείται να έχει γίνει μετάφραση από κάποιον άλλο τέτοιο. Ήταν να έχει γίνει μετάφραση από κάποιον άλλο τέτοιο. Όχι. Παρ' όλα αυτά, υπάρχουν κάποια τυποποιημένα. Αν χρειαστείτε κάτι, μπορείτε να μας πάρετε ένα τηλέφωνο. Θα ψάξουμε να το βρούμε. Λοιπόν, και όσον αφορά τώρα το Mendley που σας είπα. Ηλιά να το κλείνω. Το Mendley είναι ένα free πρόγραμμα. Αυτή τη στιγμή είναι αυτό που χρησιμοποιεί η βιβλιοθήκη. Ξεχωρίσαμε ότι εκτός τον άλλον δεν υπάρχει λόγος να κάνουμε συνδρομή σε κάτι το οποίο υπάρχει free. Χρεισιμοποιεί, χάχνει ο καθένας μια δικιά του βάση. Με βιβλιογραφική. Με τις εργασίες που χρησιμοποιεί. Ξεκινώ δηλαδή τη διπλωματική και αρχίζω και κάνω τη βάση. Τις εργασίες που χρησιμοποιείτε τις μαζεύετε μέσα στο Mendley και φτιάχνετε μια βάση. Είναι σ' αυτό το στυλ. Το κάνει αυτόματα δηλαδή. Το κάνει αυτόματα. Δηλαδή βάζετε εδώ πέρα εισάγεται με κάποιο τρόπο τα pdf και τα pdf τραβάει μόνο το το πρόγραμμα. Τα οποία έχουμε βρει δηλαδή σαν πηγές για την εργασία μας. Καταπληκτικό. Καταπληκτικό και όταν στο τέλος την παραδίδεις σε μια νύχτα γίνεται. Πώς τα θέλουμε δηλαδή με ποιο στυλ θέλουμε. Ναι. Ωραία. Λοιπόν εισάγουμε στο Mendley. Είναι πάρα πολύ εύκολο να εισάγετε τις εγγραφές τις οποίες, τις πηγές τις οποίες χρησιμοποιήσατε. Μπορείτε είτε να βάζετε κατευθείαν pdf να τα διαβάζετε μέσα εδώ πέρα. Να κάνετε notes, να σημειώνετε. Είναι εδώ πέρα δηλαδή. Από εδώ σας είναι το add files. Add file, add folder, watch folder. Μπορείτε να παρακολουθείτε κάποιον φάκελο αν τραβάει το pdf. Ας μάθουμε το add files. Πιο εύκολο είναι το watch folder. Με τη λογική ότι όταν κατεβάζουμε κάποια pdf τα αποθηκεύουμε όλα στον ίδιο φάκελο. Μπορείτε να φτιάξετε κάποιο φάκελο στον υπολογιστή σας και να δηλώσετε στο μέντλι ότι θέλετε να παρακολουθεί αυτό το φάκελο. Αυτό σημαίνει ότι κάθε φορά που εσείς βάζετε κάτι στον φάκελο αυτό θα το τραβάει το μέντλι κατευθείαν. Θα πηγαίνει η βιωγραφική εγγραφή μέσα στο μέντλι. Εντάξει. Είναι το πιο εύκολο αυτό. Και τα υπόλοιπα μπορείτε να το κάνετε. Να ρωτήσω. Θα το ανακαλεί και όλα στο κείμενο. Το κείμενο ναι. Άρα έχετε κάνει ένα σώμα κειμένων. Προσέξτε το αυτό πάρα πολύ. Η διεύθυνση είναι Mendeley.com. Μην το κατεβάζετε. Δουλεύετε και online, που σημαίνει ότι μπορείτε να καθίσετε σε όποιον υπολογιστή θέλετε και να βλέπετε τη βάση σας. Ανοίγει το pdf μέσα στο ίδιο το Mendeley. Έχει δικό του pdf viewer. Οπότε εγώ εδώ μέσα μπορώ να φτιάχνω σημειώσεις και την επόμενη φορά που θα μπω να είναι εδώ. Δηλαδή ήμουν σε αυτό, πάω στο notes, πλέον θέλω αυτή τη σημείωση, με πηγαίνει κατευθείαν στη σημείωσή μου. Κάνει πάρα πολλά πράγματα, πρέπει να πω. Δεν προλαβαίνω να σας το δείξω αναλυτικά. Την ώρα που γράφετε... Δεν τελείωσε η συνεργασία με τέτοιους υποστηρικτές της έρευνας. Την ώρα που γράφετε, εδώ επιλέγετε insert citation, go to Mendeley, σας πηγαίνει στη βάση σας. Επιλέγετε ποια εγγραφή θέλετε, επιλέγετε site και το φτιάχνεις. Εδώ σας έχουν τα στήλη βιβλιογραφίας. Όλα αυτά είναι στήλη βιβλιογραφίας και έχει κι άλλα. Το Harvard δεν το έχει αυτή τη στιγμή. Αν πάμε εδώ πέρα που λέει more styles και πάμε get more styles. Αυτό θα το πάρετε όλοι και το άλλο με τις άδειες θα το προσέξετε πολύ. Και του βλέπουμε ότι θέλουμε αυτό. Οπότε τη μορφοποίηση τώρα της εργασίας την έχουμε. Βλέπετε αυτή ήταν η διαφορά από το άλλο το Harvard, το άλλο το είχε με το uppersand, το άλλο το είχε με το end. Τρομερή διαφορά φυσικά. Συνεχίζουμε, γράφουμε. Αυτό εξαρτάται από το καθηγητή. Υπάρχουν καθηγητές οι οποίοι λένε ότι εμένα δεν με ενδιαφέρει ποιο style βιβλιογραφίας θα χρησιμοποιήσετε, αρκεί να είναι ίδιο. Και να έχει συνέπεια. Ναι, και να το κρατάτε παντού, να είναι συνεχώς το ίδιο. Υπάρχει ένα άλλο που σας λένε ότι θέλω αυτό. Εξαρτάται από ποιον και γι' αυτό ρωτάτε. Εγώ επειδή τους λέω συνέχεια στην μετάφραση αυτό, στη βιβλιογραφία τους αφήνω χαλαρούς. Λοιπόν, πάλι insert citation, go to Mendeley, επιλέγουμε ποιο θέλουμε, site και σε κάποια σημεία, αυτό μπορείτε να το κάνετε στο τέλος της εργασίας, απλά πρέπει ο cursor να είναι σε καινή γραμμή. Επιλέγουμε insert bibliography. Καταπληκτικό. Τώρα, αν συνεχίσω εγώ να γράφω εδώ, τώρα βλέπετε εδώ μου βγάζει ένα λάθος. Το όθορο εδώ που βγάζει είναι λάθος. Σημαίνει ότι η εγγραφή μου μέσα στο Mendeley είναι λάθος. Θα μπορούσα να το δω από εδώ, αυτό χρησιμοποίησα. Η λέξη αυτή έπρεπε να μην υπάρχει. Αυτό έπρεπε να το δω. Ό,τι βρίσκει βάζει, αυτό εννοώ. Είναι πιο σωστό να το διορθώσετε εδώ. Λοιπόν, φυσικά. Αυτό που δεν ξέρω... Αν χρησιμοποιήσω τώρα αυτό, για να πάω με πιο τέτοιο, λάθος. Εδώ που είμαστε πάλι, insert citation, go to Mendeley, θα βάλω αυτό που είναι πιο προστά, site. Και το προηγούμενο διορθώσε, γιατί πάλι έψαξε και το βρήκε, και είδα ότι είναι διορθωμένο, και μου έβαλε και αυτό και στη σωστή σειρά. Δηλαδή, προσθέτει στη σωστή σειρά ότι συμβάζουμε. Και συνεχίζει και προσθέτει. Δηλαδή, μας κάνει τη ζωή εύκολη, αυτό που σας έλεγα. Κάποτε έπρεπε να γίνει. Ήτανε το άγχος αυτό, δεν ήτανε να κάνεις τη βιβλιογραφία. Σου έπαιρνε... Και μπορεί να κάνεις και ένα μικρό λάθος, αυτό πλέον ξέρεις ότι δεν πρόκειται να κάνει λάθος. Απλά πρέπει να ελέγξεις από το Mendeley τέτοια ψηλά λαθάκια. Εδώ, ας πούμε, μας λέει ότι κάτι του λείπει. Σας λέει ότι αυτό το αρχείο έχει κάποια λάθη. Τώρα δεν ξέρω να χτυπώσεις ποια. Τι δεν βρήκε. Αν δεν βρούμε κάποιο βιβλίο online μπορούμε να το στέλνουμε σε κάποιο εικονικό. Τι εννοείται εικονικό, εδώ, μέσα στο Mendeley. Δεν θα το δεχτεί. Αυτό εννοείται. Δηλώνεται ότι είναι βιβλίο, όχι, μια χαρά. Τίτλο, συγγραφέ, και τα δηλώνεται, ναι, όλα. Το κάνεις μόνος. Απλά συμβιρώνεις παιδεία και δεν φτιάχνεις βιβλιογραφία. Είναι πιο εύκολο όπως και να έχει. Εντάξει. Τώρα δεν ξέρω με τη κυρία Κασάρ πώς θέλει να το κάνουμε. Το Mendeley θα είναι υπηρεσία. Εμείς προσφέρουμε κάποια σεμινάρι. Αν θέλετε μπορείτε να έρθετε σε επικοινωνία μαζί μας... να κανονίσουμε κάποια σεμινάρι. Ας το δούμε αναλυτικά. Εντάξει. Αυτά δεν ξέρω αν θέλετε να ρωτήσετε κάτι. Να κλείσω το Mendeley. Τα σεμινάρια κάθε πότε γίνονται? Τα σεμινάρια για το Mendeley γίνονται δυο φορές το μήνα περίπου. Μια στιγμές το μήνα και μια στο τέλος. Μπορούμε να διαλέξουμε ώρα. Εμείς θέλουμε να είμαστε... Μπορείτε να μου πείτε και να κανονίσουμε... Θα μου πείτε μονάχα. Ε, βέβαια, θα πούμε. Don't save, αυτό ήθελα. Κανονίζουμε μετά κανονικά να κλάνουμε ένα σεμινάρι... τις ώρες που θέλετε. Εντάξει. Πείτε. Μπορούμε να την ανεβάσουμε στο site της βιβλιοθήκης. Αν θέλετε. Ή έχετε μάθημα στο e-learning, μπορούμε να το κάνουμε κάπως έτσι. Δεν ξέρω εσείς. Έχουμε μάθημα στο e-learning, αλλά και στην site της βιβλιοθήκης. Εντάξει. Για όλα τα παιδιά που στο πανεπιστήμιο είναι... ανήσυχα και έξυπνα και καλά. Οπότε, ναι. Εσείς είστε από το Ιταλικό, όχι, ναι? Καμία σέση. Τι πράγμα? Πολιτικές επιστήμες. Ωραία. Στο site της βιβλιοθήκης... να σας δείξω πού είναι οι προηγούμενες βασικά. Από την υποθέτω εκεί πέρα θα τις βάλουμε. Στα σχετικά... Πρέπει να είναι στα έντυπα. Ναι. Είναι από το site της βιβλιοθήκης... σχετικά... και η επιλογή που έκανα είναι... τα χρήσιμα έντυπα. Είναι το σημείο που μαζεύουμε όλες τις παρουσιάσεις. Έχει και άλλες παρουσιάσεις, δηλαδή μπορείτε να δείτε εκεί. Άρα στην ουσία, αν τελειώσει τώρα αυτό που λέμε συζήτηση... θα πάμε απευθείας έξω... που έχει να τσιμπήσουμε κάτι λιγουλάκι ελαφρύ. Γιατί καλύτερα είναι να μην το κόψουμε στη μέση. Έτσι δεν είναι? Έχετε ερωτήσεις. Ουσίας ερωτήσεις, απορίες, πράγματα... στην κυρία Ρακά, στην κυρία Αλεξανδρίδη. Να βλέπω, η Κατερίνα έχει. Εγώ θέλω να ρωτήσω... αν μπορούμε από το σπίτι... μαζί με τους κοντιχούς... ως φοιτητές... να πούμε σε... ό,τι είναι αγορασμένο από το... ας πούμε, αν έχει το... day store, αν έχει... Α, ναι. Λοιπόν, από το σπίτι, για να έχετε πρόσβαση... πάλι στη σελίδα της βιβλιοθήκης, ας πάω. Εδώ λέει πρόσβαση στις πηγές. Ναι. Λοιπόν, καταρχάς, όταν είμαστε στο πανεπιστήμιο... για να έχουμε πρόσβαση σε οποιαδήποτε πηγή... της βιβλιοθήκης, χρειαζόμαστε... IP αναγνώριση του υπολογιστή. Δηλαδή, να αναγνωριστεί ο υπολογιστής αυτός... ανήκει στο αριστοτέλιο. Όταν είμαστε μέσα στο αριστοτέλιο, εγώ αυτή τη στιγμή... αναγνωρίζεται επειδή χρησιμοποίησα το κωδικό μου... για να μπορώ στο αριστήρμα εδώ. Όταν είσαι στο σπίτι, εδώ λέει εκτός πανεπιστήμιού Πολύ... σας έχει οδηγίες, χρειάζεται αυτήν την υπηρεσία. Λέγεται VPN. Αν το πατήσετε, η υπηρεσία VPN είναι μια υπηρεσία... του κέντρου ηλεκτρονικής διακυβέρνησης, σας έχει οδηγίες. Χρειάζεται ιδρυματικό λογαριασμό. Να κάνω μια ερώτηση, κύριε Αλεξανδίδη. Αν, δηλαδή, πάρει τον φορητό του ένας μεταπτυχιακός... ή ένας προπτυχιακός και πάει πίσω από την βιβλιοθήκη... εκεί υπάρχει ασύρματο. Δεν μπορεί να του δώσουνε και ένα IP που να... να του κάνουνε όλη την προετοιμασία για να μπορεί από το σπίτι του... με όποιον πάροχο κι αν έχει να μπαίνει. Τώρα περιβεύτηκα. Παίρνω εγώ τον φορητό μου και θέλω να δουλεύω και στο σπίτι. Πάω πίσω από την βιβλιοθήκη εκεί που είναι η τεχνική. Α, στο φετητικό αναγνωστήριο νοητεπάνω. Και τι του λέω, θέλω να μου κάνεις όλη αυτή την εγκατάσταση. Δεν χρειάζεται εγκατάσταση, αυτό πάω να σας πω. Αν χρησιμοποιείτε Windows 7 ή 8 ή Android συγκεκριμένα σας λέει... βδείτε τα σχετικά αποδόνια τα έντυπα. Σας έχει τις οδηγίες για το 7, για το 8, για το Android, τα Macintosh, οτιδήποτε. Αν δεν έχετε 7 ή 8 και έχετε κάτι άλλο, είναι πάλι αυτό. Πάλι οδηγίας για Windows, δηλαδή αν το πατήσω θα δείτε ότι έχει εικονίτσες. Κάνετε αυτό και αυτό και αυτό, μισό λεπτάκι. Αν τώρα δυσκολευτείτε για οποιοδήποτε λόγο μπορείτε να κάνετε αυτό εκεί. Και επίσης έχουν και τηλεφωνικό κέντρο, είναι 99.000. Παίρνετε τηλέφωνο και το κάνουν βήμα βήμα από το σπίτι, από το τηλέφωνο. Σας λένε κάνετε αυτό, κάνετε εκείνο. Μην επαναπαυθούμε τώρα που το ακούσαμε. Αυτό κυνηγήσετε από τώρα, θα το χρειαστείτε. Είναι μέσα στο μάθημα της Μεθοδολογίας. Μην το αφήνετε όταν θα ξαναρθεί ανάγκη. Η ανάγκη ήταν από χθες. Μαραστό χθες. Πείτε μου, ορίστε. Νομίζω να κάνουμε αυτό πέσει, ισχύει για πέτος έτσι. Ναι. Όταν ισχύει, για όσο καιρό ισχύει το ιδρυματικός λογαριασμός σας, το ανανεώνετε σε κάποια φάση, όταν θα ανανεώσετε, ανανεώνετε και το VPN. Δηλαδή, σας έρχεται κάποιο email ότι ο λογαριασμός σας πρόκειται να λήξει. Υποθέτω ότι βλέπετε τα email του πανεπιστημίου. Σας έρχεται κάποιο email, όταν πρόκειται να λήξει ο ιδρυματικός λογαριασμός, λήγει και το VPN. Ανανεώνονται δηλαδή μαζί. Όχι, είναι άλλη διαδικασία, αλλά θα πρέπει να το ανανεώσετε και εκείνο εκείνη την ώρα, δηλαδή. Ερωτήσεις. Τότε να ευχαριστήσουμε πολύ τις δύο κυρίες, την κυρία Ρεφτά. Ευχαριστούμε. Ευχαριστώ. Για να σας πω και κάτι για να καταλάβετε πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος των βιβλιοθυκωνόμων στα αγγλωσσεξονικά πανεπιστήμια, όπως εδώ έχουμε καθηγητές και ερευνητές, εκεί υπάρχει και όλη η κλίμακα των καθηγητών στους βιβλιοθυκωνόμους. Το ξέρετε αυτό. Απλώς εδώ στην Ελλάδα άργησε να έρθει αυτή η επιστήμη και ακόμα την ανακαλύπτουμε. Και θα αργήσει ακόμα, πολλά πράγματα. Ευχαριστούμε πολύ. Υπάρχει ένας εσωτερικός κήπος. Θα έρθείτε λίγο να τσιμπήσουμε κάτι λίγο και μετά να χωρίσουμε. Εδώ υπάρχουν βεβαιώσεις, όποιος θέλει τις βεβαιώσεις, θα αρχίσουν να συγκρίνωσουν το όνομά τους. Τι έχετε κάνει τώρα με το σκυλό σας. Α, κυρία Κασάβη, σε κάποια έγραψα όνομα. Ωραία. Στα υπόλοιπα δεν ξέρω. Πρόλαβα και έγραψαν, θέλω να το δείτε λοιπόν. Ξέρουν ποιοι έχουν τα όνομα τους. Όχι, είναι αυτή που είχε έρθει στην αρχή. Ακεί, πρόλαβα να τα γράψω. Εντάξει, σήκω. Προσπαθώνετε τη λέξη. Θέλουμε να τα ζητήσουμε αυτά. Ανώσεις το παντόβουλος. Μάλιστα, κύριε Παντόβουλε, εσείς παίρνετε το διάφορο. Ωραία. Είναι εδώ. Πάμε, πάμε. Πώς? Αλλά το βράσμας δεν γνωστόμαστε εμείς. Ναι, μπορείτε, αλλά δεν θα καθίσετε λίγο μαζί μας εκεί. Κρυσοβαλάντο Γεωργία Μούγγρου. Ευλαμβία Αλεξοπούλου. Να σας τα δώσω, κορίτσια. Ορίστε. Αυτό δεν το πάρεις τώρα. Θα τους υπηρώσετε στο σπίτι σας, δηλαδή. Ένα ο καθένας όμως. Όμως, δεν μπορεί να πάρει. Ορίστε. Λοιπόν, μαζεύω από εδώ. Ορίστε. Ορίστε. Ορίστε, κυρία μου. Όχι, εννοώ. Θα πάρεις ελεύθερα. Θα πάρεις ελεύθερα. Θα συμπληρώσουμε και νούγιο. Μισό λεπτό. Από το μεταπτυθιακό, από τη μετάφραση. Δεν παίρνεις δικλά. Πού είναι ο Χρήστος. Έλα εδώ, Χρήστο. Κυρία Κασάπη, τα ομαζέμουν. Πώς, ναι, όχι. Ποιος θέλει. Από μεταπτυθιακό μας. Άντε, η Μαξίβικα. Πάτε το τραγούδι. Εγώ με συγχωρείται. Αυτή τη στιγμή, όμως, περίσσεψαν. Λοιπόν, αυτή τη στιγμή περίσσεψαν. Έχω ένα, δύο, τρία. Δηλαδή τα τέσσερα χρόνια προς την προπτυχιακή. Τα είναι όσοι που πιάνουν. Τέσσερα. Και τα ακλήξει τα τέσσερα χρόνια. Και... Ναι, απλώθησα. Ήταν η Μαξίβικα. Ήταν η Μαξίβικα. Ήταν η Μαξίβικα. Δεν ξέρω να σας πω ακριβώς ποια είναι η διαδικασία. Ωραία, λοιπόν. Όχι, δεν σας έρχεται χώρη. Κύριε Αλεξανδρίδη, έχουμε περισσότερους ανθρώπους από τις βεβαιώσεις. Μπορούμε να κάνουμε αύριο. Ναι, μπορεί και να... Και να... Και να... Από πού, όμως, θα τα πάρουν. Από τον κ. Δημήτρη θα τα πάρουν. Ναι, είναι εύκολο. Γιατί το τέσσερι του κ. Δημήτρη είναι εύκολο. Όχι, μπορείτε να έρθετε σε εμένα. Για να μην μπλέψουμε το τέτοιο. Είναι στο διπλανό το κτίριο της Βιβλιοθήκης. Το ξέρετε, το επιστημονικό αναγνωστήριο. Σε εκείνο το χαρτί γράψτε τα όνομα σας. Καταρχάς, ναι. Λοιπόν, εγώ αυτή τη στιγμή δίνω όπως τους έχω μπροστά μου αναγκαστικά. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Λοιπόν, τα ονόματα που λείπουν. Να γράψουμε τα ονόματα που λείπουν. Ελάτε εδώ, όχι, έχετε ανάγκη φως. Όχι, για να σας γράψουμε σε καλή βεβαίωση. Εντάξει, εγωμένως αύριο παίρνετε βεβαίωση. Με το Λάρι, με δύο λάμπα και δύο σκούρφα. Με το Λάρι, με δύο λάμπα και δύο σκούρφα. Μια δύσκοληasiς ειρήνη. Παρακαλώ, χαίρομαι, ευχαριστώ. Υπάρχει όλα τελικά, ναι... Παρακαλώ, ευχαριστώ. Υ α μ α μ α μ α μ α μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ μ Σαλτιέλ σίγμα αλφαλάμπρα. Τα αφηγιώ. Εσείς πρέπει να έχετε ξαναρθεί. Έχουμε ξαναρθεί στο... Γιατί το Σαλτιέλ δεν ξυπνιέται, συγγνώμη. Σαλτιέλ μικρό. Ωραία, τι ώρα πρέπει να μπορούμε να έρθουμε. Τρεις, είστε αυτοί, άχι εσείς. Εσείς οι τρεις, είστε μονέφα. Οκ. Από αύριο θα τις έχω κάτω στον Κυσέ. Μετά τις 10, ας πούμε, για να προλάβω να τις εκτυπώσουμε. Πώς είναι το κηλικείο, αριστερά έχει ένα διάδρομο. Στο αριστερό σας χέρι πάλι θα βρείτε ένα άλλο διάδρομο. Κατεβαίνετε κάτω, είναι υπόγειο το κήλικο. Το κηλικείο δηλαδή βλέπει έτσι, στα αριστερά του έχει ένα διάδρομο και κατεβαίνετε κάτω. Εντάξει, δεν θα βρείτε μένα, θα είναι στον Κυσέ. Μόλις θα μπείτε μέσα θα έχω δώσει τις... Εντάξει, για να μην ψάξουμε να βρείτε μένα. Εντάξει, ευχαριστώ. Ευχαριστούμε. |
