| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAV Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Εγώ επιλέγω να χρησιμοποιηθώ ελληνική θράκη. Για κάποιους λόγους που μάλλον είναι ευνόητοι, όλοι οι Τούρκοι επισκεμόνες εξακολουθούν και σήμερα να μιλάνε για δυτική θράκη. Νομίζω ότι στα μυαλάκα αυτού των ανθρώπων είναι κάτι το οποίο θέλει να πει ότι υπάρχει ακόμη μια εκκρεμότητα, ότι αυτό δεν είναι η γη μυαλά, τέλος πάντων. Δεν το σχολιάζω παραπέρα, σας λέω ότι επιλέγω να μην μιλάω για τα σημερινά πράγματα γιατί είναι δυτική θράκη, εγώ είμαι δυτική θράκη. Σήμερα ο πληθυσμός της μειονότητας νομίζω ότι είναι λιγότερο από 100.000. Δεν έχουμε επίσημες απογραφές από το 1951. Από το 1951 και μετά, από την απογραφή του 1951 και μετά, το ελληνικό κράτος αποφασίζει να μη συμπεριλαμβάνει στις επίσημες απογραφές ερώτημα για μητρική γλώσσα και θρησκεία και δεν ξέρω πως οι άνθρωποι υπάρχουν εκεί. Εκτιμώ ότι είναι λιγότερο από 100.000 ανθρώπους με βάση από τα παιδιά που φοιτούν στο δημοτικό σχολείο. Είναι μια μέθοδος αυτοίς ατηστικοί να δεις την φέτα του κλητισμού ηλικίας έξι με δώδεκα χρονών. Τώρα βέβαια είναι ένα ζήτημα γιατί σε κάθε κράτος έχει διαφορετικό ποσοστό, δηλαδή στην Αμερική Αυτιστή μπορεί να είναι 9% στην Ελλάδα ο κλητισμός είναι 4,5% αυτά τα παιδιά της ηλικίας. Στη Κύπρο είναι έξι κάποτε είχα δείξει, στη Γερμανία είναι έξι. Στην Ελλάδα σ' όλα τα σχολεία της Θράκης έχουμε 7.000 μαθητές μοιόνθυμους. Από αυτούς τους 5.000 πηγαίνουν στα δημοτικά σχολεία και 2.500 στα δημόσια σχολεία. Οπότε με βάση αυτό υποθέτω ότι είναι περίπου 100.000. Βεβαίως όλες οι πλευρές, δηλαδή και οι ελληνικοί πλευρά και οι τουρκικοί πλευρά διωγώνουν αυτό το νομό, το σκοπί μου σ' αυτό το νόμι μου, οι μέν εκπρόσωπες ας πούμε του φοβικού ελληνικού εθνικισμού, λένε ο κοιτάξτε και οι κόσοι πολλοί είναι θα μας πάνε, η εκπρόσωπη βέβαια του αντίστοιχο του ελληνικού εθνικισμού εκεί λένε, όσους πολλούς έχουμε εκεί θα τους πάνε. Νομίζω πάντως ότι είναι λιγότερο από 100.000. Θρησκευτική ή εθνική μειονότητα, μεγάλη ερώτηση. Η Ελλάδα αποφασίζει σε διάφορες φάσεις να την ονομάζει διαφορετικά. Σήμερα χτυπιούνται όλοι ότι είναι θρησκευτική με βάση της θήκης της Λοζάνης. Το ίδιο το ελληνικό κράτος τα 1850 την ονόμασε εθνική μειονότητα. Οπότε ήταν τουρκικοί, τώρα είναι μουσουμανικοί. Όπως και μάχη το ζήτημα είναι το εξής. Ένας μουσουμάνος Έλληνας πολίτης μπορεί να στάνεται Τούρκος. Και εδώ έχουμε ένα ζήτημα στο οποίο αν θέλετε θα επανελθεί. Κατά τη γνώμη μου, ναι, θα μιλήσω για την ταυτότητα σου. Θέλω δύο συνάσεις να κάνω εδώ. Ένα που ανέφερε ήδη ο κ. Πρέσβης ότι μιλάνε για επεισόδια στο μεγάλο έργο «Μετάβαση των κοινωνιών της Νοτιοανατολικής Ευρώπης από το προεθνικό στο εθνικό σχήμα». Μέσα αυτή τη μετάβαση έχουμε αλλαγεί ταυτότητας. Γιατί αλλάζονται σημεία αναφοράς. Είναι μια προεθνική αρχοκρατορία, της οποίας μένει ισότημα σχετικά για τους Ιουσουμάνους της Τράκης και μετά βρίσκονται σε ένα εθνικό κράτος, ο οποίος αποτελούν μειονότητα. Καλλιεργούν οι εθνικισμοί, κυρίως οι δυο μεγαλύτεροι εθνικισμοί κατέρα. Και το βασικό είναι ότι δεν χωρούν στο ελληνικό εθνικό αφήγημα, όπως είπαμε. Για μια σειρά από λόγους, το ελληνικό εθνικισμός, χωρίς παραδειγώσεις εδώ και πρόσημα καλό υπαρχό, δεν μπορεί να σκεφτεί ότι κάποιος Έλληνας πόλης μπορεί να λέγεται Κασάνιο με τη νοσουμάνο. Ενώ σκέφτεται ότι μπορεί να μιλάει τουρκικά ο Γιώργος από την Καπαντοκία. Με ζωά ρε βέβαια, αλλά το σκέφτεται. Επίσης, δεν μπορεί να σκεφτεί ότι κάποιος μπορεί να είναι Σλαβόχονος και έναν Έλληνας. Το βασικό στήμα της ομάδας της συγκεκριμένης είναι η μειονότητα. Τι θα είναι η μειονότητα. Ένας κοινωνιολογικός ορισμός, ο οποίος εμένα μ' αρέσει, είναι η ομάδα η οποία δεν μπορεί να ορίσει και να επιβάλλει την όρνα. Η όρνα είναι ένας όρος στην κοινωνιολογία. Αν όλοι εμείς μαζευόμαστε στις πέντε ώρα και πίνουμε καμωμίλι, και ο κ. Βατρεαλής θέλει τόσο καλά να πινει μαύρο τσάι, είναι η μειονότητα. Απλά το λέω, μπορεί να γίνει πιο έντονο το πράγμα. Το βασικό είναι ότι υπάρχουν ζητήματα σχέσους εξουσίας εδώ, έτσι. Αυτό είναι το βασικό ζήτημα μεταξύ ποιο μειονότητες και μειονότητες. Δεν είναι το αριθμητικό υπόσης, είναι α θα πινουμε τσάι και καμωμίλι. Είναι ποιος επιβάλλει στον άλλον τι. Είναι μία ιστορική μειονότητα και μία ακούσια μειονότητα. Αυτά ξέρω που είναι οι πολιτικοί πιστήμονες και οι άνθρωποι στον χώρο της παιδραλικής γιατί τι σημαίνει. Δεν είναι μεταναστευτική μειονότητα. Δεν διαεύει σύνορα αυτή η μειονότητα. Τα σύνορα πέρασαν πάνω από την κεφάλαι της. Και βρέθηκε στην λάθος του λευράκου. Και, βεβαίως, επειδή είναι ιστορική μειονότητα, έχει η μητέρα πατρίδα, το Περρυφουκινστέιν. Και είναι ένα πολύ ενδιαφέρον σχήμα. Δηλαδή, εφόσον από κει είναι η μητέρα πατρίδα, εδώ είναι ο πατέρας πατρίδα, μάλλον. Και, όπως είπε κάποτε ένας φίλος στην Κωμοτινή, μια ψυχαραλυτική προσέγγιση, η μειονότητα είναι ένα παιδί για χωρισμένο γονιόνι, ο οποίος μάλλον συνέχεια μεταξύ τους και δρώνει σβάρος του τέκνο. Και το αντίστοιχο στην εκκή μειονότητα στην πόλη. Δεύτερη παρατήρηση και σημαντικό κλειδί εδώ στην εξέλιξη των πραγμάτων είναι η αντιπαράθεση συντηρητικών και νεοτεριστών σαν δύο μεγάλα κόμματα μέσα στην μειονότητα, τα οποία η μεν Τουρκία, βέβαια, στήθεται σαφώς στον πλευρό των νεοτεριστών και τους στηρίζει με κάθε τρόπο. Η Ελληνική Πλευρά είναι μία με τους συντηρητικούς και μία με τους νεοτεριστές. Γιατί το κάνει αυτό? Νομίζω ότι το κάνει γιατί είναι με τους νεοτεριστές προσπαθώντας να δεφυλάξουν όσο μπορεί τα συμφέρα των τοτωρωνιών της πόλης, γιατί αυτό ζητάει στην διαπραγμάτευση της Τουρκίας. Απ' την άλλη προσπαθώντας να δεσφαλίσεις τα συμφέροντα, τα ελληνικά είναι μαζί με τους συντηρητικούς και είναι μία έτσι και μία άλλη. Πολυαδρά έτσι. Τώρα για τον πολιτισμό, αν μπορούμε να μιλήσουμε για έναν πολιτισμό, τέλος πάντων όταν μιλάμε για πολιτισμό. Για τον πολιτισμό υπάρχουν περίπου 128 ορισμία τελευταία φορά. Μετρούσαμε. Κεντρώναμε στο ζήτημα το αξιακό ζήτημα. Ποιες είναι οι αξίες μας στον πολιτισμό μας. Και από εκεί και μετά τι εικόνα έχουμε για τον κόσμο, για τον εαυτό μας και τη θέση μας μέσα σε αυτά και τι πρέπει να κάνουμε. Αξία μας είναι αυτό που είναι το σωστό και αυτό που είναι λάθος για μας. Και εδώ δεν μιλάμε για εθνικό πολιτισμό. Είναι εξαιρετικά επισφαλές να μιλάμε για εθνικούς πολιτισμούς. Επιτρέψω να σας πω δύο παραδείγματα. Κάποτε πήγα στην Αλλαβανία και προσπαθώντας να συνοηθώ στο πλέον πολιτερικές εστιατόριο και δεν θέλω να φάω μια παραδοσιακή σούπα, ήρθε η μαγειρίτσα. Και λέω, ωραία, τώρα τι έχουμε, επέκταση του ελληνικού πολιτισμού ή το αντίθετο. Επίσης, μια φορά σε ένα συνέδριο εδώ στο Βρετανικό Συμβούλιο, ήταν μάρτις καιρός και εγώ φορούσα μάρτι και ήρθε ο μορφωτικός ακόλουδος της Βουλγαρικής Περιβλίας και μου έλεγα πού ήσθελε από την Κομοτίνη. Έτσι εξηγεί που μου λέει. Τι? Φοράται μάρτι. Λέω και αυτό είναι το τυπικό στοιχείο του βουλγαρικού πολιτισμού. Ο Λόμις Σιχορίδας, αυτό είναι ένα τελευταία μυστήρια. Χαζά ακούω, χαζαλέω. Σε όλη τη θράγη και στις τρεις γλώσσες, μάρτις λέγεται στα ελληνικά, μάρτις τώρα έγινε μαρτινίτσα. Πώς λέγεται στα βουλγάρικα? Στα ελληνικά μαρτίτσια. Και στα βουλγάρικα και έγινε τώρα μαρτινίτσα και όλη τη φορά. Οπότε, αν ψάχνουμε σε τέτοια στοιχεία εθνικούς πολιτισμούς, μάλλον δεν πολεμόμαστε και πολύ καλά. Η εικόνα του κόσμου που έχουμε και η θέση μας μέσα σε αυτό. Πολύ συχνά γίνεται αναφορά στις συντηρητικότητες της μουσουλμανικής κοινωνίας στη Θράκη και τα λοιπά. Αυτό είναι επιφυλακτικό σήμερα. Από τη Θράκη έφυγε το κομμάτι το οποίο θα μπορούσε να είναι χοροδευτικό. Και το 28ο και το 50ο και συνεχώς είχα κανάνθρωπο. Υπάρχει μια εκδοχή που λέει αν όλοι οι θρακιότεροι μουσουλμανοί που γεννιόταν στη Θρακή έμεναν στη Θράκη τώρα θα τα περύπνουν 500.000. Προσθόσο, 100.000 στο 21, 100.000 σήμερα. Τι γίνεται? Φεύγει πάρα πολλούς φόρους και δεν φεύγουν στο συντηρητικότερο κομμάτι. Από και μετά τώρα, υπάρχουν 100.000 άνθρωποι. Θα προσπαθήσω να κάνω ένα αγρό σχήμα τι τους ενώνει και τι τους διαφοροποιεί. Τους διαφοροποιεί ό,τι διαφοροποιεί κάθε κοινωνία, δηλαδή υπάρχουν αγρότες και κάτοικοι πόλεις. Τους διαφοροποιεί το status, δηλαδή μορφωτική, κοινωνική, οικονομική κατάσταση. Ο τόπος εγκατάστασης, το εισόδημα. Μπορείτε να βρείτε στη Θράκη ανθρώπους οι οποίοι είναι επιστήμιοι και ελεύθεροι επαγγελματίες που μπορούν να έχουν πολύ μεγάλες περιουσίες και να έχουν σπίτι και στη Κωμοτινή και στη Θεσσαλονίκη και στη Προσθεντινοκολυδιωτηρία και στο Ρωδινόδιο και τα λοιπά. Και μπορείτε να βρείτε ανθρώπους οι οποίοι είναι πάλι μουσουμάνοι και περιμένουν χαμαλίδες στο παζάρι και περιμένουν ποιος θα βρεθεί να τους ξεπορτώσουν και δέκα καφάσια και να πάρουν τρία ευρώ. Και από αυτό θα ζήσουν. Μουσουμάνοι και οι δυο. Οπότε, να τα έχουμε στον όνομα σε αυτά τα πράγματα. Σε σχέση με τις πεποιθήσεις τους, βεβαίως υπάρχει ζήτημα μέσα στο Ισλάμ. Σημαντική θέση κατέχει ακόμα το λαϊκό Ισλάμ, ενώ υπάρχει λοιπόν και πάρα πολύ λόγιο Ισλάμ. Υπάρχει κυρίως Λιτικό Ισλάμ και λίγο Αλεβιτικό Ισλάμ. Υπάρχουν αυτές οι τρεις γλώσσες υπερίθυνες, οι οποίες κάνουν εθνοματικές ομάδες. Τα Τουρκικά, τα Παρμάκικα και η Ρωμανία η γλώσσα. Υπάρχει κάποτε και κάτι από την καρκασιανική γλώσσα τα Τσερκέζικα. Τι τους εννοούν αυτούς τους ανθρώπους, κατά τη γνώμη μου, οι κρατικές πολιτικές Ελλάδας και Τουρκίας. Σε έναν μεγάλο βαθμό οι καταπίεσοι που δέχτηκαν από το ελληνικό κράτος, φυσικά την περίοδο από το 60 μέχρι και τα τέταρτε δεκαετίες του 90. Σήμερα δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Η προσφορά υποστήριξης από τη μεριά της μητέρας πατρίδας. Και από κει και μετά υπάρχει μια σειρά από στοιχεία σε σχέση με την ταυτότητα, στα οποία θα κάνω κάποιες σημάσεις. Είναι πολύ σημαντικό στοιχείο το λαϊκό Ισλάμ στην Ττράκη, το οποίο συνεχώς υποχωρεί. Δεν ξέρω τι γίνεται στην Τουρκία σε σχέση με αυτό, αλλά αυτό το τζαντελούδι και το καρατσαλούδι, τα μάγια και τα φυλαχτά, είναι σε πρώτη διάταξη. Οι χοτζάδες, οι κομμοτινοί, πρέπει να κάνουμε μια καταγγελία, να πάει εφορία εκεί, ας πούμε, όχι τίποτα άλλο. Άπειρος κόνος έρχεται να τους διαβάσει. Ανάλογα γίνεται, νομίζω, και εκεί στο Κότσο το θεατόριο της Αγίας Κατερίνης. Εκεί το αντίστοιχο κάνουν οι χριστιανοί ορθόδοξοι. Και οι μουσουμάνοι. Για μουσουμάνες κύριες. Για αυτό κάνουνε μουσουλμάνοι τη σκεφτή λειτουργία, για χριστιανές κύριες απ' όλη την Ελλάδα. Υπάρχει, λοιπόν, πολύ διαδεδομένο το λαϊκό Ισλάμ. Σε κοινότητες, βασικά τα αγροτικές κοινότητες, κυρίως από το βουνό. Και έχουμε ένα ζήτημα. Έχουμε μια μετατόπιση αυτών των πεπηθήσεων. Μια επιβολή της ολυτικής ορθοδοξίας και της ορθοτραξίας. Και γίνεται με πολύ συγκεκριμένους τρόπους. Με το που κατεβαίνεις από το βουνό στην πόλη, πρέπει να δεις δουλειά. Ο άντρας συνήθως είναι στα Ταράβη ή οπουδήποτε. Η γυναίκα, λοιπόν, εκεί πρέπει να δει οποιαδήποτε δουλειά. Και πρέπει να ζητήσεις δουλειά μέσα στην κοινότητα. Ποιος είναι ο αρχικός κοινότητας εκεί, ο τοτικός Ιμάμης του Τζόπιμμα. Στον οποίο πηγαίνουν παλαιότερα πάρα πολλοί Έλληνες εργοδότες, αναζητώντας στην αργατικά χέρια. Το αν θα σε προωθήσει ή όχι ο Ιμάμης εκεί, έχει να κάνει με το πόσο σωστή είσαι στις ασχευτικές σου πεπηθήσεις και πρακτικές. Οπότε πάρτε τα καρατσαλόκια, πάρτε τα τζαντιλούκια και έρχεται, λοιπόν, το επίσημο Ισλάμ. Κλείνοντας αυτή τη σήμανση, θα σας πω έναν όρο που χρησιμοποιεί σήμερα όλη η κοινωνική ανθρωπολογία, το ζήτημα της πολλαπλής ταυτότητας. Σήμερα δεν υπάρχει έναν άνθρωπο που να έχει μοναχαμία ταυτότητα. Όλοι είμαστε ένα σύνολο από ταυτότητας. Το ζήτημα είναι τι γίνεται με τις ελληνικές υπαγωγές. Στη Τράκη έχουμε ένα ζήτημα. Στον νυαλόδο, τα δικά μας ολονόνα στα νυαλόδο, είναι πολύ εύκολο να είναι κάποιος Έλληνος Αμερικάνος, Έλληνος Ψεραλός, Ελληνογερμανός, βεβαίως. Το 60 ήταν, μπορούσε κάποιος να διανοεί τι θα πει Ελληνογερμανός. Τα παιδιά των Γερμανών που γεννήθηκαν εδώ από ελληνίδες μάνες και Γερμανούς πατέρες, τι ήταν. Δεχόμαστε ωστόσο τον Ελληνογερμανό σήμερα και μια χαρά. Φτάσαμε να δεχόμαστε τον Ελληνοβούλγαο, που το 60, 70, 80 ήταν κάτι αδιανόητο να είναι κάποιος Ελληνοβούλγαος. Δεν μπορούμε να χωνέψουμε τον Ελληνοτροπος. Γιατί έχουμε τους δυο αντικρόμενους εθνικισμούς, σκληρά συγκροώμενους κάποτε, οπότε ο άνθρωπος που φέρει στοιχεία και του Τουρκικού Εθνικού Πολιτισμού και του Ελληνικού Εθνικού Πολιτισμού, αντιπετουπίζει ένα πράγμα που λέγεται γνωστική σύγκρουση της ψυχολογίας. Τι είμαι, τι κάνω, πλήγματα από εδώ, λειτουρίες από εκεί. Είναι ένα ζήτημα. Ωστόσο όλοι οι φραγκιωτές σήμερα οι Ελληνοιτικοί είναι σε ένα μάθημα ή το άλλο Ελληνοτοκοί. Και θα σας πω ένα γιατί έτσι. Σηκώνεται ένας φραγκιώτης τουρκούς, μηνοτικός τουρκότατος, από αυτούς που έθαγα και ποινές για τη τάσπαρος. Έρχεται μια μέρα σε μία συνάντηση που ήμασταν, λέει, Γιώργο θα σου πω κάτι μπορώ να το πω μόνο σε σένα. Λέω, πες το. Αρχίζει με στολίζει και με διάφορες ενεργητικές φωνήσε ρήματα, κυραστήριο ενεργικών, κυριστήριο. Και σένα και το έθνο σου και της σμέας σου και αυτά εδώ, για πες ρε. Λοιπόν, ο γιος μου τελείωσε στον βουγάζεσο. Ήταν σποδερς φαναγκοπιότης. Εκεί, δηλείται το παρεμπιστήμιο, ήταν τη Εθνέση Μιαφίμι, τέτοια. Κατά την αποφίτιση, παιανίζεται ο εθνικός ύγνωστος της χώρας προέλευσης. Οπότε ο γιος του Κυριου Τάβε, είναι εκεί και σε γνωρίζει από τη κόψη. Και είναι έπασε ελληνικής ημέρας. Λοιπόν, αφού ξεραρχίζει το γρισίδι, πρώτη φορά έκλαψα, βλέποντας την ελληνική σημαία. Και το λέει ένας Τούρκος θρακιώτης. Πάμε, λέμε Τούρκος. Τούρκος, Τούρκος. Λέει, είναι Τούρκος, τέτοια πράγματα. Λοιπόν, πολυαπλική ταυτότητα, ναι, υπάρχει. Και εδώ ένας πολυαπλικός, αφήνουμε να απλώνει αυτή η πολυαπλική ταυτότητα, τόσο καλύτερα είναι αυτά τα πράγματα. Όταν πας στην θράκη και σου πει κάποιος ότι η μοιωνοτικός πρόσωπος είναι η Χασσάν, αν γίνει πόλεμος με ποιον θα πολεμήσεις. Βρε αντεφθέ, μέχρι να γίνει πόλεμος εδώ κάθε μέρα είμαστε μαζί, έχουμε άλλα πράγματα να κάνουμε. Άμα ετοιμάζεις για πόλεμο, πόλεμο θα κάνεις. Ναι, αλλά σύ, με ποιον θα πολεμήσεις. Άμα πας στον Γιωρό και τον ρωτήσω σύ, με ποιον θα πολεμήσεις, ο Γιωρός θα τους πει, παιδιά, πρωτού να γίνει πόλεμος, θα πας στον Γιώργο, θα πας στην κόρη, θα πας στον Γιώργο και θα πας στην κόρη. Πέρα που σκέφτεται, είναι η αδύναμη φόβος, η φόβοστας ασκοστήτετης ταυτού της μοιωνοτικώ accept. Με κάποιον τρόπο, ο φόβος εγγράφεται στον πολιτισμικό ΝΙΝ των μοιωνοτικών. Και εδώ πέρα αυτό συνδέεται με την κοινοτιστική κουλτούρα. Τι σημαίνει κοινοτισμός, το άτομο δεν μπορεί να υπάρχει πάνω από την κοινότητα, να το έφερξω από τις κοινότητες. Κλείνω αυτό περί ταυτότητας και πάω στην εκπαίδευση. Πολύ γρήγορα από το 1900 μέχρι το 2000, έχουμε να τρέξουμε 100 χρόνια. Εμπιαφέραμε θρακειώτες μειονότητας για την εκπαίδευση? Βεβαίως πάντα. Από το 1400 έχουμε δακρυφναμέ που ο Τάδα Αιγάζ δορίζει μια μεγάλη έκταση να παίρνεται από το γήπεδο της Κομοδίνης, δίπλα στο Παλαιό το Πανεπιστήμιο, που η Χούντα θέλει να την καταπαντήσει και τα λοιπά είναι και ακόμα στην ευθεία. Υπάρχει το δακρυφναμέ για να συντηρηθεί η εκπαίδευση της Κομοδίνης. Το 1400 δεν έχουμε κάποια πράξη για συντηρήσει σχολείο της έγινος κοινωνικής κοινότητας. Εγώ δεν έχω καλύτερα, αλλά τίποτα υπάρχει. Το 1900, λοιπόν, στη Θράκη υπάρχουν δύο ειδών σχολεία. Είναι τα κρατικά σχολεία που τα ελέγχει ο Σουλθάνος και υπάρχουν και πάρα πολλοί μεντρεσέδες που τους ελέγχει το ιερατείο. Το 1900 υπάρχουν στη Θράκη και είναι η διαβασμή σε αυτή που είναι η Συμπιάνοκούλο, Ρουστιαία, Ινταδία και Ταροφουνών στην πόλη. Δηλαδή, άμα θέλετε, ας πούμε, Γυμνάσιο και Λίκιο πολύ χόντρα να τα πούμε. Στη Θράκη, στην Κομοδίνη και στην Ξάδη, γιατί η Αλεξάνδρου Ποηδέν υπάρχει, έχουμε Ρουστιαία και Ινταδία στην Κομοδίνη, δηλαδή Γυμνάσιο και Λίκιο και στη Ξάδη έχουμε Ρουστιαία, δηλαδή Γυμνάσιο. Που σημαίνει ότι υπάρχει ένα ενδιαφέρον για τέτοιούς εκπαίδευσης. Παρεπιπτόντος της Επιπέδευσης Βουλτικής Σχολής είναι το Ινταδία της Θεσσαλονίκης. 13 με 19 Βουλγάρικη κατοχή, οι κρατικές δομές καταργούνται από την βουλγαρική διοίκηση. Μένουν όμως οι Μπετρεσέδες που είναι εξαιρετικά μικρά και συντηρητικά σχήματα εκπαίδευσης στις κοινότητες. Το 1920 είναι σωμάτωση. Την περίοδο 1920-1950 δεν έχουμε κάτι θεανατικό να παραθέσουμε. Υπάρχει αυτή η αντιπαράτηση μεταξύ συντηρητικών και νεοτεριστών γιατί όποιος έχει τον έλεγχο της εκπαίδευσης, έχει τον έλεγχο της διάδοσης ιδεολογίας και άλλα τελικά το έλεγχο της νέας γενιάς και άλλα τελικά το έλεγχο της κοινότητας. Υπάρχει πολύ μεγάλη την παράθυση. Σημείο Καμπίση είναι δεκαετία του 1950. Ελλάδα και Τουρκία με άνοθεν κατοδηγίσεις και πίεση προσεγγίζουν. Βέλουν και οι δύο στο Νάτο το 1952. Η Ελλάδα έχει πολλές ευθύνες γιατί δεν μπορείς κάπως να στηρίξεις τους ρωμιούς της πόλης και την εκπαίδευση εκεί. Οπότε αρχίζει να υπάρχει μια σχετικά καλή μη Ελληνική αιμιβιότητα. Υπάρχουν πολύ καλές ευθυνήσεις για τα Μιονετικά σχολεία. Έρχονται δάσκαλοι, θρακιώτες, οι οποίοι έχουν πάει στην Τουρκία και έχουν σπουδάσει εκεί στην Ελλάδα να διδάσκουν στα σχολεία. Γίνεται το Jalal Bayar το γυμνάσιο. Έρχονται διβλία από την Τουρκία. Οι δάσκαλοι εκπαιδευμένοι εδώ στην Τουρκία. Ωραία, έχουμε ζήτημα όμως γιατί οι δάσκαλοι που έρχονται από την Τουρκία στην Ελλάδα φέρνουν και φρέσκο τουρκικό εθνικισμό. Και αυτό δεν το θέλει καθόλου η Ελληνική Υπήγηση. Το 1955 με τα Σεπτεμβριανά λίγο αλλάζουν οι διαθέσεις της ελληνικής κυβέρνησης, αλλά δεν συμβαίνει κάτι θεαματικό. Σχετικά με την εκπαίδευση που πάντα σας λέω και με άλλα πράγματα. Το 1964 βάζει το κλίμα. Τότε που η Τουρκία διώχνει τους Ρωμίους και αποφασίζει η Ελλάδα να πάρει μια σειρά σκληρά μέτρα εναντίον των μειονωτικών. Εντεχομένως ελπίζοντας να τους βιώξει. Βέβαια δεν φεύγουν. Γιατί δεν φεύγουν? Γιατί η περισσότερη Ρωμίστη είναι πολύ καναστή και ό,τι είχαν μέσα στον κεφάλι τους και μέσα στην τσέπη τους πήραν και φύγαν. Ένας στρακιώτης πους μειονωτικός, ο οποίος έχει ένα τόσο χώρο να καλλιεργεί και να δοξάζει τον Θεό γιατί εκεί γεννήθηκε. Και θα προτιμάει να τον θάψουν εκεί, παρά να σκοθεί να πάει στην Τουρκία και να κάνει τι. Ειδικά κάποιες ηλικίες. Μέτρα αρχίζονται να παίρνονται από το 1964, όπως σας είπα. Αλλά φταίνεται καλά η εφαρμογή τους του 67-68 και αυτό νομίζω πολύ ότι τα πήρε η χόντα τα μέτρα. Όμως μελετώντας το αρχαϊκό υλικό που έχουμε, ξέρουμε πολύ καλά ότι ήδη από το 63 λαμβάνονται. Οι κατάστασεις επιδινώνεται το 70, κύπρος το 74, μετά το 80, το 83 με ταυτό με τις έρευνες και με το πετρέλο βητήσατε το χώρο. Το 89 κάνει μια κορύφωση, διότι έχουμε ένα απογκρόμιστρακι. Υπάρχουν κάποια μαγαζιά, βέβαια δεν έχει καμία σύγκριση από το μετάχωσα έγκυμα στην πόλη του 1945, καμήνιση. Ωστόσο τότε η διακομματική κυβέρνηση των ζωλότακων του Υπουργού, βγάζει ένα πολύ ωραίο ένταγμα. Αποφασίζει να καταργήσει τα διηγητικά μέτρα που εφαρμοζόταν, διότι δεν αντέφεραν τα ανεμένα και μας εκθέτουν σπίθινος. Είναι η μοναδική φορά που υπάρχει μια ανάφορα σε αναμενόμενα, τα αναμενόμενα να φύγουν. Το 99 Μετσοτάκης διακυρίζει ισονομιακή ισοκολιτεία, η οποία παίρνει χρόνια να εμπεδοθεί στη Θράκη, γιατί πολλά ζητήματα υπάρχουν στη Θράκη και στον χώρο του Σομβολικού και στον χώρο του Παριματικού. Η μοιονότητα για παρακολουστραχιώτες Έλληνες πρέπει να είναι μοιονότητα. Διάβαζα ένα βιωγραφικό βιβλίο μες κυρίας από την Κομοτινή που ζει στην Αρτίνα, η οποία ήρθε στην Κομοτινή και ακόρησε πώς τολμάνε οι Μουσουμάνες να κοιτνάσουν τα μάτια της Χριστιανέζης. Φύγονται βεβαίως και πολλά οικονομικά συμφέροντα, έτσι υπάρχει στη Θράκη μια εγκληκότητα, το κωδί έτσι λέγεται, γιατί αυτή η άρχοντα και το κωδί έτσι λέγονται, ήταν αυτοί που μεσολογούσαν μεταξύ κράτους και μοιονότητας για να γίνουν δουλειά στον μοιονότικό μου. Αυτοί αν βελτιωθεί η κατάσταση της μοιονότητας, χάνουν δουλειά τους όπως τα καταλαβαίνετε. Και δεν θέλουν και αυτοί οι πλειωνοτικοί που δεν θέλουν. Μάλλον υπάρχουν και κομμάτια της ελληνικής μοιονότητας που δεν θέλουν να βελτιωθεί η κατάσταση, γιατί αν βελτιωθεί θα γίνει λιγότερο χειροκυραγωγή στις μοιονότητα. Ο Υπραμμούς ο Υπραμμούς είναι ο ένας από τους ανθρώπους που ξέρει από μέσα αν θα υιζήσει το επέτσιν του όλα αυτά τα πράγματα, που μπορεί να πει πολλά περισσότερα από μένα. Και έρχομαι στη δεκαετία του 90, αποφασίζει η Ελλάδα να αλλάξει την πολιτική της ανθρώπινης μοιονότητα, από το 91 κιόλας. Ένα σημαντικό μέτρο είναι το 95 που λαμβάνεται αυτό το μέτρο της ποσόστοσης και έτσι διευκολύνει και οι διευκολιώτες μουσουμάνοι απόφητοι των γυμνασίων να πάνε στα ελληνικά πανεπιστήμια. Το 96 είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν 86 παιδιά σε πανεπιστήμια ελληνικά. Σήμερα έχουμε πάνω από 500. Είναι πάρα πολύ σημαντικό και το σημαντικότερο είναι ότι υπάρχουν 500 ενώ προβλέπονται 300 θέσεις μέσα στα πανεπιστήμια, 320 περίπου. Που σημαίνει ότι υπάρχουν πάνω από 150 παιδιά που μπαίνουν στα πανεπιστήμια με εξετάσεις χωρίς να κάνουν χρήση του μέτρου. Σε όλα αυτά δηλαδή αντιδράει η Τουρκία και έχουμε από το προξεγνείο και ανάλογα σχήματα, τύμα τυποτροφίας και τέτοια πράγματα γιατί με το E είναι αυτό εδώ. Ήταν ένα πολύ μεγάλο πλήγμα για την Τουρκική πολιτική. Στον αναφορετικά με τον Έλληβο της Ιναιονοϊκής Τετράκη έχανε τους ανθρώπους της Τουρκίας. Το 97 έχουμε το περίφυγμα πρόγραμμα εκπαίδευσης μουσουμάνων παιδών που τρέχει ακόμα και σήμερα το πρόγραμμα έχει σκοπό να βελτιώσει την ελληνική μάθεια. Γίνονται νέα βιβλία τα οποία λαμβάνουν σοβαρά επόψη ότι η ελληνική για τα συγκεκριμένα παιδιά είναι δεύτερη γλώσσα και αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό. Η όλη εξέλιξη και η βελτίωση της εκπαίδευσης και η βελτίωση των ελληνικών σχέσεων έχει ως αποτέλεσμα στον περιορισμό της διαρροής στα σχολεία, σημαντική βελτίωση της θέσης και της ποσότητας κλητών των κοριτσιών. Έχουν γίνει πάρα πολύ σημαντικά μήματα σε σχέση με την εκπαίδευση. Υπήρχε πολύ μεγάλη αυξημένη ζήτηση για εκπαίδευση γιατί η εκπαίδευση έγινε και για τη μειονότητα όχημα ανωδικής κοινωνικής κινητικότητας. Σήμερα κρίσμα, λέει το τραγούδι, υπάρχει ένα τραγούδι τοπικό στην Τράκη, από το ενέο. Πότε άρχισε η κρίση εδώ και δέκα χρόνια. Δεν ξέρουμε ακριβώς τι επίδραση είχε στην μειονότικη κοινωνία. Φαίνεται να έχει λιγότερο μειονότικη γιατί η μειονότικη ήταν πιο επιφυλακτική για τα πάντα. Κάποτε ήταν ένας φύλος μου εκεί και λέω εγώ τι κρίση, εμείς πάντα μες στην κρίση ζούσαμε, δεν είχαμε ιδιαίτερο πρόβλημα. Δεν υπήρχαν δάνεια για συγκεκριτία, δεν, δεν, δεν, οπότε τα πράγματα φαίνεται να μην ήταν ιδιαίτερα δύσκολα. Ωστόσο αυτή η κρίση φέρνει μια γενικότητα σε ειρήγγωση και περιορίζει και την ζήτηση για εκπαίδευση. Όπως σήμερα είμαστε στην Ευρύτερη, όπου υπάρχει κρίση. Οπότε αρχίσαμε να βλέπουμε να υπάρχει σημαντική υποχώρηση και συζητήματα που αποχωρούν την εκπαίδευση των ελπτών. Να μην πω άλλα. Σας ευχαριστώ πολύ και ολόκληρες. |
