| : Καλησπέρα σας. Ευχαριστώ πολύ που ήρθατε. Σάββατο απόγευμα αφήσατε τη καλυπορία του σπιτιού σας και ήρθατε εδώ να ακούσετε με τι χαίρονται αυτοί οι περίεργοι τύποι, οι ερευνητές που περνάμε μια ζωή στα εργαστήρια. Μπορώ να σας πω ότι έχω ασχοληθεί με πάρα πολλά πράγματα και με τη πολιτική της έρευνας και με την ηλικιτικά πολλά και στο Παστέρ και του Πίρξερ και πρόσωπος της χώρας μας σε ευρωπαϊκά χώρα και με την εκπαίδευση, γιατί έχω πολλούς μετατυχιακούς φοιτητές στο Παστέρ, θα το δούμε και μετά αυτό, αλλά αυτή η χαρά του να βλέπεις στο εργαστήριο και να κοιτάζεις στο μικροσκόπιο και να βλέπεις κυταράκια ή να κοιτάζεις σε ένα τζέλι που το λέμε εμείς, σε αυτά τα που χρησιμοποιούμε στη Μωριακή Βιολογία και βλέπουμε μια μπάντα και ξαφνικά δεκάζουμε και πάμε να δούμε να το, να το, αυτό δεν υπάρχει και επειδή το κάνουμε παρέα με νέους σας ρόπους, νομίζω ότι είναι το καταπληκτικότερο πράγμα που μπορεί να τύχει σε κάποιον και πιστεύουμε ότι έτσι είμαστε και λίγο, όπως είμαστε ιδιόμορφοι, δεν είμαστε περιέχει, είμαστε και λίγο καλλιτέχνες, αυτό συνηθίζω να λέω, η δουλειά του ερευνητή μοιάζει πολύ με τη δουλειά του καλλιτέχνη, πρέπει να την επικοινωνήσει και όπως την επικοινωνεί και ο καλλιτέχνης σε ένα επίτερο κοινό και δηλαδή τότε πραγματικά έχει ειδική αποκτά η αξία και νιώθουμε και εμείς ότι έχουμε μια κοινωνική προσφορά. Βάζουμε λοιπόν στο Ιστιτούτο Παστερ, αρκετά χρόνια τώρα και πρέπει να σας πω ότι το Ιστιτούτο μας είναι το παλαιότερο πλειογραφικό ιδρύμα στην Ελλάδα, ιδρύθηκε το 1920, εγκαινιάστηκε από το Βενιζέλλιο και δημιουργήθηκε λίγα χρόνια μετά το θάνατο του Παστερ. Πριν από μια κομμάτρα στην Δευτέρα, τιμήσαμε τον μεγάλο αυτό επιστήμονα, είχαμε την επέτειο των 120 χρόνων από το θάνατο του και τον τιμήσαμε στην Ακαδημία Αθηνών και πέθανε το 1895. Το 1920, δηλαδή 25 χρόνια μόλις μετά, ιδρύθηκε στην Αθήνα το ελληνικό Ιστιτούτο Παστερ. Η ιδέα προήρχε από τον αρχίατρο της Γαλλικής Αποστολής, της στρατιωτικής αποστολής που ήταν τότε στην Ελλάδα και οι οποίοι βοηθούσανε πάρα πολύ την ελληνική κυβέρνηση και τις δομές της δημόσιας υγείας να ανταπεξέχονται στις διάφορες λοιμώξεις και σκεφτήκαν τότε να δημιουργήσουν ένα ιστιτούτο ανάλογο με αυτό που υπήρχε στο Παρίσι να αντιμετωπίζει τα λοιμώδη νοσήματα. Έτσι η πρωταρχική αποστολή του ιστιτού του μας όλα αυτά τα χρόνια, σκέφτομαι ένα νέο αναλειτουργίας έχουμε, ήταν η αντιμετώπιση των λοιμωδών νοσημάτων, δηλαδή των νοσημάτων που προέρχονται, προκαλούνται από δίσδιση στον οργανισμό των ανθρώπων και των ζώων από παθογόνα μικρόβια. Ξέρετε νομίζω και ίσως και ακούσατε στην προηγούμενη εκδήλωση που έγινε εδώ ότι απόλυτη σχέση με αυτό είχε η ανάπτυξη των εμβολίων, σας μίλησε ο κ. Περνάκης. Παράλληλα με την προσφορά του Παστέρ στη δημόσια υγεία έχουμε και διαγνωστικό τμήμα στο οποίο προσφέρουμε πολύ εξειδικεμένες διαγνωστικές εξετάσεις. Δεν είναι δηλαδή ένα διαγνωστικό τμήμα σαν όλα τα άλλα δημόσια ιδιωτικά τα οποία λειτουργούν. Προσφέρει συγκεκριμένες προηγμένες διαγνωστικές αναλύσεις και επίσης λειτουργούν και τα κέντρα αναφοράς τα οποία και αυτά όπως παραδείγματος χάρει το κέντρο αναφοράς βρύπης φροντίζει για την επιτήρηση την επιδημιολογική διαφόρων λοιμόξων μεταξύ των οποίων και της βρύπης και των καινούριων αναβιώμενων λοιμωρφών βρύπης που φτάνουν στη χώρα μας ή είναι σε πλήρη ετοιμότητα να αντιμετωπίσει τέτοιες επιδημίες ακόμα κι αν δεν φτάσουν ποτέ. Καλύτερα να είμαστε προετοιμασμένοι παρά να μην είμαστε. Αυτή είναι η προσφορά του Ινστιτού του Μαστηδημόσια Υγεία. Από εκεί και πέρα έχει πολύ μεγάλη προσφορά στην εκπαίδευση γιατί έχουμε πολλούς μετατυχιακούς φοιτητές όπως σας είπα. Ασχολούμαστε με τη βιοιατρική έρευνα κυρίως σε τρεις τομείς. Στην μικροβιολογία και κυρίως στους παράγοντες εκείνους που προκαλούν τα λοιμόδι νοσίματα. Στην ανοσολογία, η μικροβιολογία και η ανοσολογία είναι πάρα πολύ στενά συνδεδεμένες. Είναι η επέλαση των μικροβίων και η αντεπίθεση του οργανισμού για να τα αντιμετωπίσει. Και τέλος, τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυθεί ιδιαίτερα και ο τομέας των νευροεπιστημών, την νευροβιολογία στο Ελληνικό Ιστιτού το Παστέ. Και για όλα αυτά, χρησιμοποιούμε και αναπτύσσουμε τεχνολογίες εγμείς, όπως θα δούμε στη συνέχεια. Η κληρονομιά του Παστέ στην ανθρωπότητα είναι ένα διεθνές δίκτυο στο οποίο ανοίγουμε και εμείς. Είναι το διεθνές δίκτυο των ιστιτούτων Παστέ. Υπάρχουν 32 τέτοια ιστιτούτα σε όλο τον κόσμο. Βλέπετε είναι απλωμένα και στις πέντε υπήρους και μάλιστα έχουν συνεργασίες. Οι γαλάζιες περιοχές δείχνουν με ποια κράτη υπάρχουν συνεργασίες. Και βλέπετε ότι είναι τα περισσότερα κράτη που υπάρχουν σήμερα με πολύ λίγες περιοχές. Δεν έχουν αυτά τα ιστιτούτα, κάποια δικτύωση, δεν έχουν αναπτύξει κάποια σημαντική συνεργασία. Και τα ιστιτούτα αυτά όλα τα ενώνουν κοινές αρχές. Έχουν κοινή αποστολή και κοινό όραμα για την έρευνα και τη δημόσια υγεία. Είναι μια μεγάλη παγκόσμια οικογένεια όπως μου αρέσει να τη σκέφτομαι. Όπως σας είπα λοιπόν είχαμε την Εμέτειο πριν από λίγες μέρες των 120 χρόνων από το θάνατο του Παστέρ τον οποίο τυλίσαμε. Είναι ένας μεγάλος μεγάλος επιστήμονας. Ένας αναγκενησιακός άνθρωπος, ήταν και ουμανιστής, φιλόσοφος, καλλιτέχνης, δάσκαλος, ηγέτης και έδινε πάρα πάρα πολύ μεγάλη σημασία στην εκπαίδευση. Δεν ξέρω αν διαβάζετε ένα από τα ριτά του. Ήταν ότι όταν πλησιάζω ένα παιδί ενέχουμε από δύο συναισθήματα αποτριφερότητα γι' αυτό που είναι και σεβασμό γι' αυτό που πρόκειται να γίνει. Έτσι και εμείς λοιπόν φυλάσσουμε σαν κόρι οφθαλμού αυτή την παρένιση του Παστέρ και αφιερώνουμε μεγάλο κομμάτι του χρόνου μας στην εκπαίδευση. Δεν διδάσκουμε στο Πανεπιστήμιο σε προπτυχιακούς φοιτητές αλλά συμμετέχουμε σε πολλά μεταπτυχιακά προγράμματα στα οποία και διδάσκουμε αλλά και βέρνουμε φοιτητές, τους δεχόμαστε στο Παστέρ και κάνουν εκεί τη μεταπτυχιακή τους εργασία. Είτε πρόκειται για μάστερ είτε πρόκειται για διδακτορικές εργασίες. Έχουμε αυτή τη στιγμή είτε ακόμη και για μεταδιδακτορικές εργασίες. Είναι πλέον συνεργάτες νέοι οι οποίοι έχουν πάρει το διδακτορικό τους και συνεχίζουν την έρευνά τους κοντά μας. Έτσι λοιπόν στο Παστέρ έχουμε 50 τέτοιους φοιτητές μεταπτυχιακούς ή μεταδιδακτορικούς αυτή τη στιγμή που είναι περισσότεροι από τους ερευνητές. Σε σύνολο 81 ερευνητικού προσωπικού οι 50 δηλαδή πάνω από το 60% είναι τέτοια νέα παιδιά τα οποία έρχονται με πολύ ενθουσιασμό και πολύ αμφωσίωση και αφιερώνονται στην έρευνα μαζί μας και τους οποίους προσπαθούμε να συμβιρούν και να υποστηρίζουμε είτε με εθνικά είτε με ευρωπαϊκά προγράμματα ερευνητικά. Έτσι ένα μεγάλο μέρος της προσπάθειάς μας βρίσκεται στο να προσεγγίουμε τέτοιες χρηματοδοτήσεις για να μπορούμε να κάνουμε έρευνα και για να μπορούμε να έχουμε δίπλα μας αυτούς τους νέους. Και θα σας δείξω τώρα ένα φουτιμάκι που γύρισαν αυτά τα παιδιά με την ευκαιρία της πρώτης ημερίδας που διοργάνωσαν μόνοι τους με πάρα πάρα πολύ μεγάλο ενθουσιασμό που άνοιξαν τις πύλες του Ιστιτούτο μας στο κοινό να έρθουν να μας επισκεφτεί στο πλαίσιο της βραδιάς του ερευνητή. Βλέπετε τα εργαστήριά μας εδώ, που είναι σύγχρονα εργαστήρια. Δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από τα εργαστήρια του εξωτερικού, κυρίως σε ψυχοηλυκό. Και εδώ είναι το διαγνωστικό κτήμα, η υποδοχή του διαγνωστικού κτήματος και πάλι πίσω στα εργαστήρια. Και από όλα αυτά τα πολύ δύσκολα μηχανήματα, αυτό είναι ένα μηχανήμα ηλεκτροφυσιολογίας. Σας μιλήσω αργότερα τι κάνουμε, θα σας δείξω τι κάνουμε με αυτό. Και βέβαια, εδώ είναι ο ήρωας μας, ο Λουί Παστέρ. Και εδώ πρέπει να σας πω ότι είναι τα πειραματόζωα τα οποία χρησιμοποιούμε στις μελέτες μας. Έχουμε ίσως ένα από τα καλύτερα οργανωμένα τμήματα πειραματοζών στην Αθήνα. Και εδώ βλέπετε ένα κομμάτι της εκπαίδευσης στο οποίο συμπεριλαμβάνει τη διοργάνωση σεμιναρίων και διεθνών συνεδρίων. Και μάλιστα σεμιναρίων τέτοιων που έρχονται είτε νεότεροι είτε και μεγαλύτεροι συνάδελφοι και τους δείχνουμε πια hands on που λέμε. Δηλαδή συμμετέχουν σε πειραματικές διεργασίες. Και έτσι εκπαιδεύουμε όχι μόνο νέους αλλά και μεγαλύτερους συναδέλφους από νοσοκομεία από άλλα ερευνητικά κέντρα και από το εξωτερικό σε τεχνολογίες τις οποίες έχουμε αναπτύξει στο ΕΣΚΤ. Τώρα λοιπόν ας πάμε στο κυρίως θέμα της σημερινής μου ομιλίας που είναι τα βλαστοκύταρα και η σχέση τους με τον εγκέφαλο. Θα ήθελα να σας πω ότι ο τομέας των βλαστοκυτάρων είναι σχετικά νέος. Δεν έχει περισσότερα από 20 χρόνια στα οποία έχει ξεκινήσει και συνδυάζει τόσο την επιστήμη, την βιολογία, όσο την τεχνολογία αλλά και επίσης έχει πολύ σημαντικές εφαρμογές στην υγεία. Από την άποψη μελετών αναπτυξιακής βιολογίας μπορούν τα βλαστοκύταρα να μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε πώς αναπτύσσονται οι οργανισμοί και θα σας δείξω μετά πώς. Επίσης μπορούν να μας βοηθήσουν για να μελετήσουμε τις αιτίες που προκαλούν διάφορες νόσους. Από την άποψη της τεχνολογίας επειδή είναι πολύ ιδιαίτερα κύταρα αυτά πρέπει να έχουμε αναπτύξει μεθόδους τέτοιες που να μπορούμε να τα διατηρούμε στο εργαστήριο και να μπορούμε να τα απομονώνουμε είτε από εύρια είτε από ενήλικα άτομα. Και τέλος μια πολύ ενεργόμενη τεχνολογία είναι αυτή της κατασκευής ιστών και οργάνων από βλαστοκύταρα. Έτσι έχουνε πια κατασκευάσει οι ερευνητές τριδιάστατη τεχνητή καρδιά από βλαστοκύταρα που βρίσκονται στο λιπόδι ιστό. Επίσης έχουν κατασκευάσει μίνη πάνκριας ακόμα και μίνη εγκεφαλικά οργανίδια. Δεν τα λέμε εγκεφάλους γιατί για μας ο εγκέφαλος είναι η βιολογική βάση του νου. Δεν είμαστε εκεί, είμαστε και δεν ξέρω αν θέλουμε να φτάσουμε εκεί. Αυτό που θέλουμε να κάνουμε δεν θέλουμε οι ερευνητές σε καμία περίπτωση να υποκαταστήσουμε τελείως τη φύση. Αυτό που θέλουμε είναι να κατανοήσουμε τη φύση και να μάθουμε πώς αναβίονται οι ασθένειες για το καλό της ανθρωπότητας, για να βρούμε φάρμακα και να σώσουμε ανθρώπους εάν μπορούμε. Έτσι λοιπόν συγκροτώντας οι ερευνητές μίνη οργανίδια εγκεφαλικά μπορούν να μελετήσουν τη λειτουργία τους αλλά και οποιαδήποτε απορρύθμιση της λειτουργίας τους. Και τέλος έχουμε τις εφαρμογές στην υγεία ιδιαίτερα σε ένα νέο κλάδο βασιατρικής ο οποίος ονομάζεται αναγενετική ιατρική και ο οποίος προσπαθεί να επιδιορθώσει όπως είπε και ο κ. Ραπακούλιας τα χαλασμένα μέλη του σώματός μας ξεκινώντας από τα οστά και καταλήγοντας στο νευρικό σύστημα. Και έτσι λοιπόν επίσης μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τα κύταρα αυτά για να ανακαλύψουμε καινούργια φάρμακα. Θα το δούμε και αυτό στη συνέχεια. Τώρα λοιπόν πρέπει να δούμε και να καταλάβουμε τι είναι τα ευλαστοκύταρα, τι είδους κύταρα είναι αυτά. Είναι τα ανώριμα κύταρα, αυτά τα κύταρα που δεν είναι καθόλου εξειδικευμένα και τα οποία εμφανίζονται πολύ πολύ νωρίς κατά την ανάπτυξη του εμβρίου. Και θα σας δείξω σε αυτό το φιλμάκι εδώ ακριβώς ποια είναι τα κύταρα αυτά. Τα κύταρα αυτά. Βλέπουμε λοιπόν ένα γωνιμοποιημένο Άριο το οποίος αμέσως μετά την γωνιμοποίηση αρχίζει να πολλαπλασιάζεται έως όπου φτάσει στη δημιουργία αυτής της σφαίρας την οποία ονομάζουμε φυλαστοκύστη. Η σφαίρα αυτή στο εσωτερικό της έχει μια συστάδα κυτάρα. Ε, λοιπόν αυτά είναι τα πλαστοκύταρα. Είναι τα κύταρα που δημιουργούνται πολύ πολύ νωρίστερα την ανάπτυξη. Και θα δείτε ότι από αυτά ακριβώς εδώ τα κύταρα θα δημιουργηθεί ολόκληρος οργανισμός στη συνέχεια. Τα βλέπετε πάλι εδώ και συνεχίζεται το φλιμάκι και βλέπουμε να τα το υπόλοιπο χάθηκε. Τα βλαστοκύταρα συνεχίζουν να πολλαπλασιάζονται και να εξειδικεύονται μέχρι που φτιάχνουν πια ολόκληρο το έμβριο και μετά τη γέννηση ολόκληρο τον οργανισμό. Είναι δηλαδή τα κύταρα που περικλείουν εν δυνάμη μέσα τους όλο τον οργανισμό του ατόμου. Γι' αυτό είναι τόσο θαυμαστά. Όταν τα έχεις είναι σαν να έχεις έναν ολόκληρο οργανισμό. Είτε ζώο είτε ανθρώπου. Και λοιπόν τι είναι τόσο σημαντικό εκτός από το θαύμα αυτό το οποίο περικλείουν ότι τα κύταρα αυτά μπορούμε τώρα να τα απομονώσουμε και να τα έχουμε σε ένα πιατάκι στο εργαστήριο. Ξαναβλέπουμε εδώ την ίδια διαδικασία που σας περιέγραψα πριν. Τη γονιμοποίηση του ο αερίου, τον πολλαπλασιασμό του, το σχηματισμό της βλαστοκύτης. Να τα βλαστοκύταρα τα απομονώνουμε και τα καλλιεργούμε σε αυτά τα πιατάκια στο εργαστήριο κάτω από ειδικές συνθήκες στενοφρασίας, πλαίσιας κλπ. Ποιες είναι οι ιδιότητές τους. Και εν βίτρο όπως λέμε, εν βίτρο σημαίνει στο εργαστήριο έξω από τον οργανισμό. Τα κύταρα αυτά μπορούν να πολλαπλασιάζονται αενάμως. Με μία έννοια είναι αθάνατα κύταρα. Βέβαια το αθάνατα εντάξει είναι πολύ μακρύς χρόνος. Πάντως μπορούν να διατηρηθούν για πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα στο εργαστήριο και επίσης μπορούμε να τα καταψήξουμε και να τα διατηρήσουμε στην κατάψυξη στους μίον 200 βαθμούς σε πάρα πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Κάτω από οι ειδικές συνθήκες μπορούμε να σταματήσουμε τον πολλαπλασιασμό τους και την αυτοανανέωση τους και να τα ωθήσουμε να μας δώσουμε πιο εξειδικεμένα κύταρα. Τα κύταρα τα εξειδικεμένα του οργανισμού τα οποία μπορούν να είναι κύταρα δέρματος, κύταρα του αμμοβιητικού συστήματος, νευρικά κύταρα, όλα τα κύταρα σχεδόν. Και έτσι ξεκινώντας από τα βλαστοκύταρα αποκτούμε στο εργαστήριο πολλές πολλές κατηγορίες κυτάρων και μπορούμε να τις μελετήσουμε. Μεταξύ αυτών και νευρικά κύταρα και μάλιστα μπορούμε να έχουμε ανθρώπινα νευρικά κύταρα για τα οποία δεν είχαμε καμία πρόσβαση παλαιότερα. Μπορείτε να φανταστείτε ότι μπορεί να έχουμε με τα θάνατο κάποιο κομματάκι εγκεφάλου για μελέτη, αλλά δεν μπορούσαμε να έχουμε ζωντανούς ανθρώπινους νευρώνες, κάτι το οποίο πετύχαμε στη συνέχεια. Βλαστοκύταρα δηλαδή εφευρίες ανώριμων κυτάρων υπάρχουν και στον ενήλικο οργανισμό. Θα αναρωτηθείτε γιατί, για να βοηθούν στην επιβιόρθωση των διαφόρων οργάνων μετά από ασθένεια ή τραγματισμό. Έτσι λοιπόν υπάρχουν και στον εγκέφαλο και τι κάνουν εκεί. Υπάρχουν συγκεκριμένες περιοχές του εγκεφάλου, στους οποίους βρίσκονται τα περισσότερα πλαστοκύταρα και τα οποία κάνουν μια συγκεκριμένη λειτουργία. Φροντίζουν για την αναζωογόνηση του εγκεφάλου σε όλο το διάστημα της ζωής. Ας πούμε στον ποδικό, μια πολύ ζωτική λειτουργία είναι η όσφρηση. Οι ποδικοί δεν βλέπουν καλά, ζουν κάτω από τη γη, όμως μυρίζουνε πάρα πολύ καλά. Και τα πλαστοκύταρα αυτά γεννάνε καινούργια νευρικά κύταρα συνεχώς, έτσι ώστε διαρκώς να οξύνουν την όσφρηση του ποδικού. Το ίδιο αλλά σε μικρότερη κλίματα κάνει και σε εμάς. Έχουμε όσφρηση όχι τόσο οξυμένη, όμως μας βοηθάει να την οξύνουμε. Σε μία άλλη περιοχή, στον υπόκαμπο, ο οποίος συνδέεται με τη λειτουργία της μάθησης και της μνήμης, εκεί τα πλαστοκύταρα του εγκεφάλου μας βοηθούν να μαθαίνουμε καλύτερα και να θυμόμαστε καλύτερα. Δυστυχώς, ο αριθμός των πλαστοκυτάρων του εγκεφάλου σε αυτές τις δύο περιοχές μειώνεται με την ηλικία. Έτσι όσο περνάνε τα χρόνια καταλαβαίνετε ότι μαθαίνουμε πιο δύσκολα, θυμόμαστε λιγότερο. Όσο όμως εξασκούμαστε, όσο γυμναζόμαστε, όσο ζούμε σε ένα πιο εμπλουτισμένο περιβάλλον, δηλαδή πηγαίνουμε στο θέατρο, πηγαίνουμε σε διαλέξεις. Καλή ώρα εσείς εδώ, έχετε εμπλουτίσει τον πληθυσμό των πλαστοκυτάρων του εγκεφάλου και έχετε εμπλουτίσει και τον εγκέφαλό σας. Και όλοι μαζί βέβαια το κάνουμε αυτό. Έτσι λοιπόν είναι πολύ σημαντικό αυτό που έλεγαν οι αρχαίοι Έλληνες, νους υγιείς σε σώμα υγιές είναι πάρα πολύ μεγάλη αλήθεια. Όσο πιο πολύ φροντίζουμε το σώμα μας, τόσο καλύτερη είναι η βιολογική βάση του νου ο εγκέφαλος και τόσο καλύτερα μπορούμε να σκεφτόμαστε, να αντιλαμβανόμαστε τον δόσμο και να απολαμβάνουμε τον δόσμο. Τι γίνεται όμως στην περίπτωση που παρατηρηθεί μια βλάβη στον εγκέφαλο, τότε αλλάζει ο ρόλος των πλαστοκυτάρων, αρχίζουν και γίνονται φύλακες, ενεργοποιούνται και τρέχουν στα σημεία της βλάβης, για να δούνε πως μπορούνε να βοηθήσουν και να ενεργοποιήσουν και να επιδιορθώσουν αυτή τη βλάβη. Όμως δυστυχώς δεν είναι αρκετά, ούτε ενεργοποιούνται τόσο πολύ, για αυτόν τον λόγο μπορούμε να βοηθήσουμε στην επιδιόρθωση του εγκεφάλου με μεταμόσχευση πλαστοκυτάρων και πραγματικά στο εργαστήριο ασχολούμαστε μέρος των μελετών μας, επικεντρώνονται στην επιδιόρθωση των τραγμάτων του νεοτιέου Μιελού, μετά από τραγματισμό της ποδηλικής στήλης, βλέπουμε εδώ πως από παλιά ξέραμε ότι κάτω από το σημείο του τραύματος, άμα τραγματιστεί ένα ζώο με διαβερές τραύματα, τότε αρχίζει το υπόλοιπο σώμα του παραλίου από το σημείο του τραύματος και πέρα και τέτοια πειραματικά μοντέλα μπορούμε να χτίσουμε στο εργαστήριο και βλέπουμε ότι μετά τον τραγματισμό, αν κάνουμε μεταμόσχευση γλαστοκυτάρων η υγεία των ποδηλικών αυτών βελτιώνεται δραματικά, αρχίζουν και κάνουν βήματάκια. Το ίδιο κάνουμε και για τραύματα του εγκεφάλου, κάνουμε τέτοια μεταμόσχευση στο εργαστήριο στο Παστέ. Τώρα θα ήθελα να σας μιλήσω για δύο σημαντικούς ταθμούς στην ιστορία των γλαστοκυτάρων. Το ένας, το ξέρετε, ήταν τόσο σημαντική που ασχολήθηκε με αυτούς το περιοδικό Time και μάλιστα τους έκανε εξόφυλλο. Ο πρώτος ταθμός ήταν η δημιουργία του προβάτου Δόλι από κύταρα, από μαστικά κύταρα, από ενήλικα κύταρα ενός άλλου προβάτου. Τι κατάφεραν εδώ για πρώτη φορά οι επιστήμονες, κατάφεραν να πάνουν προς τα πίσω τη φυσιολογική πορεία και όπως είδαμε στην αρχή, έχουμε ένα διαφοροποιητό κύταρο, μας δίνει εξειδικευμένα κύταρα. Εδώ πήραν ένα εξειδικευμένο κύταρο και κατάφεραν να γυρίσουν προς τα πίσω το βιολογικό του ρολόι και από αυτό να προκύψει ένας νέος οργανισμός στη συνέχεια, το πρόβατο Ιντόλι. Μεγάλο επίτευμα, μεγάλη τομή στην επιστήμη. Το δεύτερη τομή ήταν όταν μπόρεσε ο επιστήμονας αυτός ο Τζέιμς Τόμψον από το Πανεπιστήμιο Οργανιστικών Συμμάκησεων των Ονωμένων Πολιτιών να απομονώσει ανθρώπινα βλαστοκύταρα για πρώτη φορά στο πιατάκι και να τα διατηρήσει και να τα μελετήσει στο εργαστήριο. Ένας τρίτος ακόμα σημαντικότερος ταθμός, τον οποία αναγνώρισε και η Ακαδημία των Γραβείων Νομπέλε, ήταν η ανακάλυψη αυτών των δύο επιστημόνων του Σερ Τζόν Γκέρντο και του Σίνια Γιαμανάκα, οι οποίοι πάλι κατάφεραν, με τρόπο ο οποίος δεν χρειάζεται καθόλου να περάσει μέσα από έμβρυα, να γυρίσουν το αναπτυξιακό ρολόι των κυτάρων απευθείας πίσω σε ανώριμα κύταρα. Και έτσι τιμήθηκαν με τον Γραβείο Νόμπελ του 2012 στη Φυσιολογία Εκτηνιατρική. Και εδώ θέλω να σας πω κάτι χαριτωμένο. Όταν ήταν μικρός ο Σερ Τζόν Γκέρντον, οι δάσκαλοι του δεν πίστεψαν καθόλου σ' αυτό. Έλλη διαβάσκαλό του στη μητέρα του. Μα έχει την ιδέα που μπορεί να γίνει επιστήμονας με την τωρινή του επιδόση, αυτό φανέζει γελίο. Πόσο πολύ διαψεύτηκε αυτός ο δάσκαλος, τα κατάφερε το παιδί, γιατί αγαπούσε πολύ αυτό που έκανε. Λοιπόν, για να καταλάβουμε λοιπόν τι κάναν αυτοί οι δύο επιστήμονες, είπαμε μέχρι τώρα ότι για να πάρουμε τα βλαστοκύταρα πρέπει να περάσουμε από γονιμοποιημένο ο Άριο με κάποιο τρόπο, να φτάσουμε στο σημείο το πρόευρυλικό της βλαστοκύτης και να τα απομονώσουμε. Όμως αυτή η μεθοδολογία, αυτές οι μέθοδοι είχαν ξεσηκώσει πάρα πολλές αντιρίσεις και συζητήσεις παγκοσμίως. Στην Αμερική είχε απαγορεθεί από ένα σημείο και μετά να απομονώσουν ανθρώπινα βλαστοκύταρα από ανθρώπινες βλαστοκύσεις. Στην Ευρώπη στην Αγγλία ειδικά επιτρεπόταν, στη Γερμανία όχι. Οπότε το σημαντικό που κατάφεραν αυτοί οι επιστήμονες είναι να φτιάξουν βλαστοκύταρα τα οποία βλέπουμε εδώ, χωρίς να μεσολαβούν βλαστοκύσεις. Πήρα τα κύταρα του δέρματος, κάνα μια βιοψία, είτε από ποντικάκι είτε και από άνθρωπο και με τη βοήθεια της Μωριακής Βιολογίας και της Βιοτεχνολογίας, γύρισαν πίσω το βιολογικό ρολόι των κυτάρων αυτών και από εξειδικιαμένα που τα είχαμε στο πιατάκι τα είδαμε ανώνυμα. Έτσι λοιπόν δημιουργήθηκαν με βιοτεχνολογικό τρόπο τα βλαστοκύταρα αυτά και εμείς το Παστέρ φτιάξαμε μία μολάδα ανθρώπινων βλαστοκύταρων όπου εφαρμόζουμε αυτή ακριβώς τη τεχνολογία μαζί με τους νεότερους συνεδάτες μου. Και αυτά τα κύταρα τώρα θα σας πω πώς τα χρησιμοποιούμε, όχι για να τα μεταμοσχεύσουμε, αλλά σαν εργαλεία για να μελετήσουμε ασθένειες και να ανακαλύψουμε αν είναι δυνατόν καινούργια φάρμακα. Τι ασθένειες είμαστε εμπροεπιστήμων, εμπροεκκληστικές νόσους, μελετάμε τη νόσο του Πάρτινσον. Από τη νόσο του Πάρτινσον υποφέρουν πολλοί άνθρωποι γνωστοί όπως ο ηθοποιός Μάικλ Φόκκς, ο πυγμάχος Μουχάμεν Άλι, ο πάπας Ιωάννης Πάρτλος, ο δεύτερος, αλλά και πολλοί-πολλοί άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Η Πάρτινσον είναι η δεύτερη σε συγχνότητα εμπροεκκληστική νόσος μετά τη νόσο του Αλτσχάιμπερ. Υποφέρουν από αυτή ένα εκατομμύριο ασθενείς στην Ευρώπη και έξι εκατομμύριο ασθενείς παγκοσμίως. Ξοβεύονται πάρα πολλά χρήματα για τη φροντίδα των ασθενών αυτών, αλλά δυστυχώς ακόμα δεν υπάρχει θεραπεία. Και ένας λόγος είναι ότι δεν είχαμε μέχρι σήμερα τα κατάλληλα μοντέλα στο εργαστήριο για να μελετήσουμε πώς προκαλείται αυτή η νόσος και για να προσπαθήσουμε να την ανατρέψουμε. Η νόσος αυτή δημιουργεί πολλά κινητικά προβλήματα γιατί ξεκινάει από μία περιοχή του εγκεφάλου, έτσι βαθιά βαθιά μέσα στον εγκέφαλο και καταστρέφεται μία ομάδα νευρικών κυτάρων. Όμως δεν σταματά εκεί, εξαπλώνεται όπως και το Αλτσχάιμερ σε όλο το εγκέφαλο και γι' αυτό το λόγο τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς με Πάργινσορ δεν είναι μόνο κινητικά, αλλά είναι και γνωσιακά και ψυχιατρικά. Περιβαλλοντικοί και γενετικοί παράδοτες αποτελούν με σημαντικό κίνδυνο για την εμφάνιση της νόσου. Στις περισσότερες περιπτώσεις η νόσος είναι ιδιοπαθής, δηλαδή συμβαίνει σε διάφορα άτομα, εμφανίζεται χωρίς να ξέρουμε γιατί, τυχαία, λόγω αυτών των περιβαλλοντικών παραγόντων ή του γενετικού υποβαθού, αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις κληρονομίσιμων μορφών της ασθένειας, οι οποίες οφείλονται σε μεταλλάξεις συγκεκριμένων πρωτεϊνών, συγκεκριμένων γονιδίων. Μία από αυτά είναι η ασυνουκλαίνη και αρκεί να αλλάξει ένας δομικός λύθος της πρωτεΐνης αυτής, ένα μόνο αμίνοξι για να γίνει παθολογική η πρωτεΐνη και πρέπει να πούμε ότι η μετάλλεξη αυτή ανακαλύφθηκε το 1997 από Έλληνες πανεπιστημιακούς στο Πανεπιστήμιο της Πάτρας, από την ομάδα της Αγλαΐας Αθανασιάδου, του Πολυμερόπουλου, τους ξέρεις λογίζω, Θημήτρη, και κάναμε μια σπουδαία δημοσίευση στον Περιοδικό Σάινες, ένα πολύ έγκυρο περιοδικό. Και βλέπουμε εδώ γιατί πεθαίνουν οι νευρώνες, αυτό είναι μεταθάνατο βιοψία εγκεφάλου, γιατί δημιουργούνται αδιάλυτα πρωτεΐνικά συσσοματόματα τα οποία βηγούν στο θάνατο των νευρώνων αυτό. Εμείς λοιπόν τι κάνουμε στο εργαστήριο, εφαρμόζουμε αυτή τη τεχνολογία του ΣΥΝΙΑ ΓΙΑΜΑΝΑΚΑ, παίρνοντας δερματικά κύταρα, μια πολύ πολύ μικρή βιοψία, την οποία μας την παρέχουν οι συνεργάτες μας από το Αττικό Νοσοκομείο κ. Στεφανής Νευρολόγος, και τα μετατρέπουμε σε φλαστοκύταρα. Στη συνέχεια τα καλλιεργούμε αυτά τα φλαστοκύταρα κάτω από ιδικές συνθήκες και τα μετατρέπουμε σε ανθρώπινους νευρώνες. Έτσι μπορούμε τώρα να τους μελετήσουμε εν βίτρο, να κάνουμε εν βίβο προκλημικές δοκιμασίες και να ανακαλύψουμε καινούργια φάρμακα σαρώνοντας βιβλιοθήκες μικρών μωρίων, δηλαδή χημικών ενώσεων που αν έχουμε δει εμείς ένα απορριθμίσει στο πιατάκι και τις αντιστρέψουμε με μία χημική ουσία τότε ξέρουμε ότι αυτή η καινούργια χημική ουσία μπορεί να είναι καινούργιο φάρμακο. Και αν είμαστε τυχεροί μπορεί να είναι μία γνωστή χημική ουσία που έχει χρησιμοποιηθεί σαν φάρμακο για άλλη ασθένεια. Και τότε δεν χρειάζεται να περάσουν πολλά πολλά χρόνια για να γίνει φάρμακο η συγκεκριμένη ουσία γιατί έχει πάρει άδεια από τους κατάλληλους οργανισμούς των FDA στην Αμερική, των Ευρωπαϊκών Οργανισμών φάρμακων. Είναι το περίφημο που λένε οι ακλοσάξονες drug repositioning, δηλαδή η χρήση συγκεκριμένων παλιών φάρμακων για καινούργιες χρήσεις, για καινούργιες ασθένειες. Είναι στην πρωτεραιότητα των στόχων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εδώ βλέπετε λοιπόν τους νευρώνες αυτούς που κατασκευάσαμε τους παρτισσονικούς και ουσιαστικά ανοίξαμε ένα παράθυρο στις ανθρώπινες ασθένειες. Οι νευρώνες αυτοί είναι λειτουργικοί. Σας είχα δείξει στην αρχή και σας είπα ένα σύστημα ηλεκτροφυσιολογίας. Τι κάνουμε με αυτό το σύστημα? Βιάρκουμε αν οι νευρώνες, αν αυτά τα νευρικά κύτερα επικοινωνούν μεταξύ τους και οι καταγραφές που παίρνουμε δείχνουν πραγματικά ότι επικοινωνούν, είναι λειτουργικοί, μπορεί να ευαισθητοποιηθούν ή να ανασταλεί η λειτουργία τους. Επίσης εφαρμόζοντας μια άλλη πολύ πολύ μοντέρνα τεχνολογία, αυτή της αλληλούχησης του DNA νέας γενιάς, μπορούμε να βρίσκουμε την αλληλουχία όλων των μωρίων που βρίσκονται μέσα σε αυτά τα κύτερα, τα νευρικά. Και να συγκρίσουμε τους νευρώνες των υγειών με νευρώνες ασθενών. Και τις διαφορές που βρίσκουμε να τις αναγάβουμε στην ασθένεια. Έτσι λοιπόν, πραγματικά, χρησιμοποιώντας αυτή την τεχνολογία, βρήκαμε μεγάλες διαφορές στις πρωτεΐνες εκείνες που βοηθούν στη συναπτική, όπως λέμε, επικοινωνία των νευρώνων. Τέτοια παραδείγματα έχουν εμφανιστεί σε άλλες νόσους, όπως είναι ο αυτισμός, η σκηζοφρένεια ή η κατάθλιψη. Και το ερώτημα τώρα που διερευνούμε είναι άραγε και η νόσος του Πάρκινσον μια ασθένεια της σύναψης, δηλαδή έχουμε στο πιατάκι αυτούς τους νευρώνες, βλέπουμε μια μορφή της ασθένειας και τώρα τι κάνουμε. Πάμε πίσω στο Λιονίδα το Στεφανί που είχε πάρει τις βιοψίες το γιατρό του νευρολόγου από τους ασθενείς τους παρκινσονικούς. Και του λέμε βρε Λιονίδα βλέπουμε αυτό. Τι συμπτώματα έχουν αυτοί οι ασθενείς κινητικά. Μα είναι τα λιγότερα μας λέει. Οι ασθενείς αυτοί έχουν πολύ σοβαρά ψυχιατρικά συμπτώματα. Ε λοιπόν το είδαμε, είδαμε στην ασθένεια στο πιατάκι. Δεν είναι καταπληκτικό, νομίζω ότι είναι. Ο στόχος μας λοιπόν είναι να κοιτάξουμε να βρούμε φάρμακα πλέον. Δηλαδή χημικές ενώσεις που μπορεί να εξελιχθούν σε αποτελεσματικά φάρμακα και θα αντιστρέψουν αυτό το φαινότυπο των ασθενών. Και μάλιστα μπορεί να είναι εξατομικευμένα φάρμακα αυτά. Γιατί τα κύτερα που έχουμε πάρει τα έχουμε πάρει από ένα συγκεκριμένο ασθενεί. Επομένως μπορεί ο ασθενείς τα κύτερα του να είναι πιο, να τη βρούνε καλύτερα σε μια συγκεκριμένη ουσία ενώ κάποιο άλλο ασθενείς σε κάποια άλλη ουσία. Και με αυτόν τον τρόπο γίνεται και πάλι μια επανάσταση στην ανακάλυψη φαρμάκων. Μέχρι τώρα τι είχαμε, ένα ζευγάρι. Οπότε κι άμα σου κάνουμε, σου κάνουμε, λίγο καλύτερα, λίγο χειρότερα παιδί μου, θα περπατάς και δεν θα κρυώνεις. Όμως τώρα πάμε και ψωνίζουμε φάρμακα. Ή στο μέλλον θα μπορούμε να ψωνίζουμε τα φάρμακα εκείνα τα οποία ταιριάζουν καλύτερα στον καθένα μας. Όπως πάμε και ψωνίζουμε τα παπούξια που κάνουμε στα πόδια μας. Αυτό είναι το όνειρό μας. Και έτσι λοιπόν, πραγματικά, χρησιμοποιούμε αυτά τα νευρικά κοίταρα για να σαρώσουμε βιβλιοθήκες. Έχουμε και μια στενή συνεργασία με το Ιστιτούτο Παστέρ στη Νότια Κορέα. Είναι μια μαθητριά μου εκεί που κάνει το διδακτορικό της στην Ελλάδα. Αλλά έχει πάει για ένα εξάμινο για να κάνει ακριβώς τέτοια σάρωση χημικών μωρίων και να δούμε μήπως προκύψει κάτι το ενδιαφέρον. Αυτά είχα να σας πω. Να ευχαριστήσω και πάλι τους συνεργάτες μου και στο Παστέρ, και εκτός Παστέρ στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, τους οργανισμούς που μας έχουν χρηματοδοτήσει και έτσι έχουμε καταφέρει να κάνουμε τη συγκεκριμένη έρευνα. Και να ευχαριστήσω και όλους εσάς που είσαστε εδώ μαζί μας από το Παστέρ. Θάλαμο για την αφρακία να το είχε καμιά φορά. Αυτή δεν είναι κεφαλική αρρώσκια. Μπορούμε να συζητήσουμε για αυτό το θέμα. Θα θέλαμε να δημιουργηθεί κάτι. Θα θέλαμε να σας ευχαριστήσω. Συνεχώς να εγχύσεις δυναστοκοπικά σε εκφρακτικές συγκεκριμένες περιοχές, έχουνε δεδομένα και προφανώς έχουνε δεδομένα κάποιες ενδένες. Πέρα μιλανίπλη, βίτρο... Ναι. Ανέφερα κάποια παραδείγματα, θα τα έφερα λίγο γρήγορα. Να σας πω, μην το σηκώνετε, γιατί θα τα βλέπουμε πιο τους ανθρώπους. Ευχαριστώ. Βρίσκω τώρα αυτά σε πειραματικό επίπεδο. Σε πειραματόζωα έχουνε γίνει πάρα πολλές τέτοιες βουλετές και κάνουνε και εμείς το εργαστήριο για τραύματα του εγκεφάλου, για τραύματα της πονδυλικής στήλης και για την Μπάρκινσον, επειδή καταγκάς ξεκινάει αυτή η αψάδηση από τη μέλη αναουσίας του εγκεφάλου, από αυτή την περιοχή, γίνονται παγκοσμίως πολλές τέτοιες μελέτες και για εγκεφαλικά επισόδια. Σιγά-σιγά ξεκινάνε οι πρώτες πληροφοίες δοκιμές με ανθρώπινα νευρικά παιστοκύφερα. Ξεκίνησε πρώτα η Γιέρον για τραύματα της πονδυλικής στήλης, δυστυχώς όμως, τη σταμάτησε πάρα πολύ γρήγορα, όμως ο οικονομικός τους. Ναι, κι αυτό μια εγκεφαλική πάθηση. Και τη σταμάτησε, και αυτό ήταν πάρα πολύ κακό. Ήταν πάρα πολύ κακό για τους ανθρώπους που στρετονοήθηκαν για αυτή την κλινική δοκιμή, για τις ελπίδες που έθρεψαν οι άνθρωποι, αυτή και όλη η ατρική και ερευνητική κοινότητα. Και ευτυχώς όμως, παρότι τη σταμάτησαν, και δεν περνούν τελείως ασθενείς τους, παρακολουθούν. Και φαίνεται ότι ήταν κλινικές δοκιμές φάσης ένα βίο, φαίνεται ότι δεν υπήρχαν προβλήματα, και πάνε να δούμε και τι ευαρκετικά αποτελέσματα θα έχουν. Και επίσης γίνονται μεταμοσχεύσεις για ενεφαλικά επισόδια. Οι πρώτες κλινικές δοκιμές γίνονται στην Αγγλία. Σιγά σιγά, δηλαδή, αρχίζουν και επεκτείνονται, ανοίγει το πεδίο των κλινικών δοκιμών και για τραύματα, κυρίως τραύματα, αλλά και για κάποιες ασθένειες στη συνέχεια. Βέβαια, εάν μπορεί κανείς να βρει ένα φάρματο, είναι πολύ πιο εύκολο να χορηγηθεί, γιατί αυτές οι μεταμοσχεύσεις είναι αγγιγμέτες. Παρόλα αυτά, αν αυτός είναι ο πρόγρομος, αυτός είναι ο πρόγρομος. Ορίστε. Ναι, ερωτήστε, μπορούσα να κάνω πολλές ραβδίες, αλλά πρέπει να κατάγραψω και το χορολογωμιά, αν θέλετε να με στείλω όσο προλαδίσατε, κύριε Δημήτρη, κατά πόσο η επιστήμη όντως είναι παγκοσμιοποιημένη και ελεύθερη στον οποιοδήποτε. Δηλαδή, όλοι ξέρουμε σίγουρα ότι υπάρχουν στεγανά και αν κάτι δεν περάσει πρώτα... Θα μου επιτρέψω και να απαντήσω. Είναι παγκοσμιοποιημένη, γιατί γίνονται πάρα πολλά συνέδρια, πάρα πολλές ανταλλαγές, αλλά για έναν ακόμα πάρα πολύ σημαντικό λόγο, τον οποίο υιοθετεί επισήμως η Ευρωπαϊκή Ένωση και πάρα πολλά πανεκκλιστήμια και εταιρίες στις ΗΠΑ, οι οποίοι προτρέπουν τους ερευνητές ή αν τους χρηματοδοτούν τους υποχρεώνουν να δημοσιεύουν τα αποτελέσματα τους σε περιοδικά ανοιχτής πρόσβασης, δηλαδή σε περιοδικά στα οποία ο κάθε επιστήμονας μπορεί να έχει πρόσβαση χωρίς να χρειάζεται να έχει πληρώσει συνδρομή. Αυτό νομίζω ότι είναι ένα πάρα πάρα πολύ σημαντικό βήμα για το άνοιχτο και την πρόσβαση στη γνώση του ιοδήποτε είτε είναι επιστήμονας είτε όχι. Παλιά υπήρχαν πριν τον 1ο π.Χ. το 2ο π.Χ. οι γνώσεις ήταν περιοχές ισχύωσης, τώρα αυτά είναι τελειώσεις. Είναι λίγα, γιατί οι επιστήμιοι βιάζονται πάρα πολύ και δεν μας έλεγαν τα φωνή ξέρω τι κάνουν, έχει αλλάξει τώρα. Το διαδίκτυο δηλαδή έχει κάνει τη γνώση τόσο κοινοκτημόσινη. Δεν μιλάω για αυτή τη γνώση, σου παρεξεγήθηκα. Μιλάω για μια γνώση η οποία αγγίζει τα όρια του ακουμπληθισμού, παράδειγμα είναι γνωστό η ΑΡΑΤΕΣΕΡΑ στην Αμερική, η Silicon Valley, όπου εκεί πέρα γίνονται πειράματα που ποτέ δεν θα μάθουν. Δηλαδή είναι τέτοια γνώση. Δεν ξέρω, στη Silicon Valley είναι η Microsoft, που είναι πολύ γνωστά, προφανώς υπάρχει κάποια εταιρική σύμβαση που όταν κουλεύεις σε μια εταιρεία δεν μπορείς να πηγαίνεις στην άλλη και να της λες τα αποτελέσματα σου. Δεν είναι επιστημονική γνώση όπως την εννοούμε. Δεν υπάρχει κράτος του κόσμου στο οποίο να μην υπάρχει συνεχή και είναι και στον κληνικό τομέα και στον τομέα των πρασικών επιστημών και στον τομέα της χρόνου. Όλα αυτά τα οποία κουλεύουν σε δεκάδες εκδηλώσεις του κόσμου έχουν πρόσβαση έως ο κόσμος. Τώρα, εάν είναι μια ερευνητική ομάδα η οποία κουλεύει ένα πρότζεπ, ένα πρωτόκολλο, και βεβαίως θέλει να φτάσει ένα συμπέρασμα, δεν θα κάνει αμέσως γνωστά τα δεδομένα τα οποία έχει, είτε τα ευρύματα αυτά, δεν γνωρίζει να οδηγήσει και ανακοίωσε. Θέλει να βγει και να λέει πρόωρα σε ανακοινώσεις στο πρώτο στάρι του κόσμου και του κληνικού. Και ακόμα αν κάποιος θέλει να πατελιάρει ένα ευρύμα στο οποίο έχει βρει κάτι και με κόμμα το συμπέρασμα, μόλις εξασφαλείς την πατέντα μέσω του ταινικής δημοσιότητα, και αέχει εξασφαλίσει οποιοδήποτε οικονομικό όφελος εντέχει να προηγήσει. Εδώ που τα λέμε αυτό είναι το ζητούμενο πια και στη χώρα μας, η επιστήμη, να οδηγήσει στην παιδοτομία και να συμβάλει και στην ανάπτυξη της χώρας μας. Αναξάνδρα αυτό, νομίζω, είναι το ανεγκείμενο στο ξεκίνηγωμα του DNA, που αυτοίς εξαχείς, ο τεράστιος όμορφος, μόνο του ξεκίνησης, είπαμε ότι θα ανεχθούν οι πρόσβατες της ώρας. Αυτό για να είναι παράδειγμα στον ουρύμα του κορυφαίου. Τι είναι, δημιουργούνται συνεχώς βάσης δεδομένων. Είναι τα λεγόμενα Big Data, τα οποία ανεβαίνουν σε διάφορους ιστότοπους, συγκεκριμένους επιστημονικούς ιστότοπους, όπου φαίνονται η δομή και η ανεμιουργήση του DNA. Αρχικά ήταν τις περιοχές που φτιάχνουν τις πρωτεΐνες. Μετά είπαμε ότι οι διάμεσες είναι σκουπίδια. Στη συνέχεια θα καλύψουμε ότι δεν είναι καθόλου σκουπίδια, αλλά ότι περιέχουν ρυθμιστικές περιοχές που ρυθμίζουν ποια πρωτεΐνη θα εκφραστεί σε ένα συγκεκριμένο κορυφό και ποια όχι. Και όλα αυτά τα δεδομένα, τα οποία αυξάνονται και αυξάνονται και αυξάνονται, και χρειάζονται και όλοι οι δυνατότερους ισχυροβουλικούς υπολογιστές, και βέβαια έχουν βοηθήσει την ανάπτυξη του κλάδου της βιοπληροφορικής, δηλαδή δηλαδή πλέον δεν μπορούμε να επεξεργαστούμε οι βιολόγοι, οι παραδοσιακοί βιολόγοι, οι μποριακοί βιολόγοι, οι βιοτεχνολόγοι αυτή την πληροφορία. Χρειαζόμαστε άτομα τα οποία είναι εκπαιδεμένα στην πληροφορική και μας βοηθούν να αναλύσουμε τα στοιχεία που χρειάζονται. Ακόμα και για την ανακάλυψη των φαρμάκων που σας έδειξα πριν, που γίνεται αυτή η σάδος των κινητών ουσιών, χρειαζόμαστε βιοπληροφορικούς. Τους χρειαζόμαστε στη συνέχεια για να ανακαλύψει κάπως σε ένα εγκαστήριο μια ουσία που του φαίνεται ως πιθανό φάρματο, χρειάζεται κάποιος που να μελετήσει τη δομή της και να πει στους χημικούς πως θα μπορούσαν να συνθέσουν ανάλογα τα οποία είναι ακόμα πιο αποτελεσματικά και να έχουν δικρότερες παρενέργειες, δηλαδή είναι διεπιστημονικές οι προσεκτήσεις, δεν είναι καν μία επιστήμη, δεν κάνει τίποτα μία επιστήμη πλέον. Και εγώ τώρα σαν ελληνική αντικαρκυνική εταιρεία, αυτή είναι η εμπίδα μας τα γναστοκύταρα, εσείς τι πιστεύετε, είναι η εμπίδα για τον καρκίνο τα γναστοκύταρα, από κει θα ξεκινήσει ή έχει ξεκινήσει η θεραπεία. Ξέρετε πολύ καλύτερα από εμένα ότι για τις ελευχαιμίες παραδείγματος χάρη, ή μεταμοσχεύσεις, ήταν εδώ και πολλά χρόνια σωτήριες, τώρα γίνονται προσπάθειες να αποθηκεύονται τα γναστοκύταρα που βρίσκονται στο ορθαλογλαμπουριακό αίμα και υπάρχει και στην Αθήνα μία τέτοια τράπεζα δημόσια χαρακτήρα στο ίδρυμα στο Ιατροβιολίκο, ίδρυμα της Ακαδημίας Αθηνώνιμα και συστήνωσε ο οποίος δίποτε σκέφτεται να φυλάξει γναστοκύταρα να πηγαίνει εκεί γιατί οι άνθρωποι πραγματικά ξέρουν και η δουλειά τους πάρα πολύ καλά, είναι του κεφαλής η κυρία Κέχλη Σταυροκούλιου, είναι εξαίρετη επιστήμονας και μόνο αποθηκεύοντας το υλικό αυτό μπορεί κανείς να σώσει ζωές όχι μόνο για να το χρησιμοποιήσει ο ίδιος αλλά και να χρησιμοποιηθεί από οποιοδήποτε ασθενή έχει ανάγκη. Τώρα, νομίζω ότι για της Λεκτεμίας αυτό είναι δεδομένο, δεδομένο, σιγά σιγά θα δούμε για τις άλλες ασθένειες αλλά για την κύρωση του ύπατος, για το διαβήτη όπου καταστρέφονται τα βύτατι που κύκαρα που παράγουν ινσουλίνη. Επίσης οι επιστήμοντες προσπαθούν να φτιάξουν τέτοια ινσουλινόπαραγωγά κύταρα για μεταμόσχευση και για να μελετήσουν την ασθένεια αλλά και για μεταμόσχευση και εν τέλει και για το ελευρικό σύστημα. Μακάρι, μακάρι νομίζω ότι πραγματικά αυτή τη στιγμή θεωρούμε ότι δίνονται πολύ μεγάλες ελπίδες υπάρχει πολύ μεγάλη όφυση στην έρευντα για τα βουλιά σου και κύταρα και ελπίζω ότι θα τοδηγούν καρποφόρες οι έρευντες αυτές παγκοσμίως που γίνονται. Πρέπει να σας πω ότι η έρευντα για τα βλαστοκύτερα, στην έρευντα μάλλον για τα βλαστοκύτερα, είναι πάρα πολύ μπροστά και είναι πολύ ανάγκης πρόοδος οι Ηνωμένες Πολιτείες. Η Ευρώπη η πολίτερα, το εργαστήριό μας είναι ένα από τα λίγα στην Ευρώπη που κάνει τέτοιου τύπου έρευντα. Και πρέπει να το προστατεύσουμε γιατί τώρα που η κεραντική επιχωρήση είναι σηκωτικά στο κοινένι, φωνάζουμε για μαρτυρώμαστε, συζητάμε, συνταξύνουμε, το ένα το άλλο. Λέει πάρα πολύ αυτό το κύτερο, αυτή η κύτειρα γνώσης, η οποία έτσι και με αλλάζει και δεν ξαναφτιάχεται. Και δεν λέμε γνώση, ευθαρμοσμένη, εραβείες και τέτοια υπάρχουν. Λέω γιατί θέλουν, οπιστοί το θέλουν και εξοδευόμαστε απαλούνια, εμείς θα εισάγουμε, θα εισάγουμε τα πρωτογραφικά, θα εισάγουμε τα κοινικά, θα εισάγουμε τα πράγματα. Τι θα θέλουμε, θέλουμε. Γιατί ο λόγος είναι ότι και για να εισάγεις μια τεχνολογία, κάποια κοινωνική ταινούρια μεγάλα, πρέπει αυτός ο Έλληνας πέρα, εισάγει να πάει να τη μάθει. Και δεν θα μάθεις αν δεν είσαι ισόδυνος. Πρέπει, δηλαδή, αν να είσαι κι εσύ επιστήμονας αντίστοιχου κύρου, να μπορέσεις να μεταφέρεις τη γνώση στη χώρα σου. Και μόνο αυτό, είναι φαρήτου να διατηρηθούν οι κυριακοί έρευνας, το ξαναλέω, διεθνούς επιπέδευσης. Είναι λίγοι στην Ελλάδα. Υπάρχουν πολλές που είναι λίγο παγκανικού ή να είναι αρχαία. Δεν είναι λίγο παραπάνω, λίγο που είναι ξηλότερο. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Υπάρχουν πολλές ερευνάσεις. Υπάρχουν πολλές ερευνάσεις. Πρώτα απ' όλα έχει συνεισφέρει νέα γνώση. Για εμάς τους ερευνητές είναι πάρα πολύ σημαντική αυτή η νέα γνώση, αλλά όχι για εμάς, για την κοινωνία. Το να ξέρει κανείς πώς λειτουργεί πραγματικά ο ανθρώπινος οργανισμός και όχι μόνο ο ανθρώπινος, το οργανισμός των ζώων. Γιατί υπάρχουν πάρα πολλές αυτός το ζωογνώση. Δηλαδή το πώς λειτουργεί ο οργανισμός των ανθρώπων και των ζώων είναι πάρα πολύ σημαντικός. Έχοντας τα βλαστοκύταρα τα οποία αναπαράγουν με κάποιον τρόπο την ανάπτυξη του οργανισμού σε ένα πιατάκι στο εργαστήριο μας δίνει τη δυνατότητα να καταλάβουμε πώς αναπτύσσεται ο οργανισμός και να καταλάβουμε πώς προκύπτουν αναπτυξιακές ανομαλίες και ασθένειες όπως είναι ο αυτισμός παραδείγματος Χάη και άλλες. Επίσης εφαρμογές τώρα αρχίζουμε να έχουμε. Σας είπα ότι με τα βλαστοκύταρα γίνονται οι πρώτες κλινικές δοκιμές. Μην ξεχνάτε ότι ξεκινάμε από έρευνα στο εργαστήριο με πειραματόζωμα με κύταρα πειραματοζώμα. Σιγά σιγά μπορούμε με κάποιο τρόπο και κάτω αποκτώντας ειδικές γνώσεις, ειδική εμπειρία και ειδικές άδειες να δουλεύουμε με ανθρώπινα κύταρα. Αυτά όμως τα εγρήματα για να περάσουν από τα πειράματα στον άνθρωπο χρειάζονται χρόνια. Για κάποιο φάρματο χρειάζεται 20 χρόνια και πάρα πάρα πολλά χρήματα και πάρα πάρα πολλοί κανονισμοί και κανονιστικές ρυθμίσεις τις οποίες οφείλει ο ερευνητής και στη συνέχεια η φαρμοκοβιολογική μηχανία για όλους να ακολουθήσει. Οπότε γι' αυτό σας είπα είναι νέα οι επιστηνοκλάδες αυτούς της βιολογίας είναι νέος. Τώρα αρχίζουν και φαίνονται οι πρώτες εφαρμογές, αρχίζουν και ανακαλύπτονται οι πρώτες ουσίες οι οποίες φαίνονται ελπιδοχώρες. Επίσης δημιουργούνται τα πρώτα όργανα έξω από ζώα, από βλαστοκύταρα, οι πρώτες ανθρώπινες καρδιές. Οπότε αυτό μετά θα περάσει σε μεταμόσχευση. Α, είχαμε την πρώτη μεταμόσχευση τραχείας. Δεν ξέρω αν το σδημάζετε πριν από ούτε 5-6 χρόνια ήταν νομίζω μία ισπανελίδα η οποία είχε διάφορες αναπνευστικές λοιμώξεις και είχαν πειραχτεί και πειραχτεί η τραχεία της. Ακόμα σύντομα να φτιάξουνε από βλαστοκύταρα, ο κύτρας είναι σε χειματικά της ίδιας, στο εγκαστήριο μία διορκεχνητή τραχεία την οποία της την μεταμόσχευσε και η κοβέλη αυτή διακέφτηκε. Δηλαδή υπάρχουνε πάρα πάρα πολλά. Φανταστείτε νεφρά, νεφρούς οι οποίοι, πολλές περιπτώσεις ξέρουμε στην ουρανογία που κατεστραμένα νεφρά που θα μπορούσαν να μεταμόσχευσαν είτε ακούσια είτε να γίνουν ταμόσχευση κυτάρων. Βλέπετε ο γεύθανος είναι πιο πολύ καμπάνος, πολλές φορές μας φοβίζει πιο πολύ για τη συνέντευση με την προσωπικότητα του ασθενού, με τη σκέψη. Έχουμε μια άλλη αντιθετότητα και κάποιες άλλες ανασχολές εκεί αλλά ήδη στην σποντελική στιγμή και στα τράματα γίνονται εφαρμογές. |
