| Συμπτώματα της ασθένειας, αίτιο-παθογόνο, καταπολέμηση: Ωραία. Σήμερα, λοιπόν, η πρώτη ενότητα είναι για το κορίνιο και τον εξώασκο των πυρινοκάρπων. Μια και το θυμήθηκα τώρα, η ασθένεια δεν είναι εξωασκός, όπως πολλοί τον γράφουν, είναι εξώασκος. Όμως, σήμερα διαπίστωσα ότι στο βιβλίο σας σε κάποιο σημείο τον γράφει εξωασκό. Προφανώς είναι τυπογραφικό λάθος, γιατί σε όλα τα άλλα σημεία είναι κανονικά γραμμένο εξώασκος. Τέλος πάντων, ας αφήσουμε τώρα τον εξώασκο και ας συζητήσουμε για το κορίνιο, το οποίο είναι πρώτος στη σειρά. Όπως λέει και ο τίτλος, είναι κορίνιο των πυρινοκάρπων. Δηλαδή, πάει γενικώς στα πυρινόκαρπα, τα οποία ελπίζω να ξέρουμε ποια είναι. Το κορίνιο των πυρινοκάρπων είναι μια ασθένεια η οποία οδηγεί σε φιλόπτωση, προσβάλλει τα φύλλα και την άνοιξη και το φθινόπωρο μπορεί να τα προσβάλλει, προκαλεί καταστροφή των οφθαλμών, προσβάλλει και τους οφθαλμούς και επίσης προκαλεί υποβάθμιση της ποιότητας των καρπών. Γιατί τα κάνει αυτά, θα τα δούμε στη συνέχεια. Το κορίνιο είναι μια πάρα πολύ χαρακτηριστική ασθένεια. Βέβαια, αυτές οι ασθένειες είναι εύκολα διαχειρίσιμες που θα πούμε σήμερα, ειδικά το κορίνιο εξωάσκωση είναι λίγο έτσι θα τον δούμε μετά, είναι ιδιώρεθος. Είναι μια εύκολα διαχειρίσιμη ασθένεια. Τα συμπτώματα του κορίνιου είναι πολύ χαρακτηριστικά. Ποιος το ξέρει, ποιος το έχει δει άλλη φορά, το έχετε δει στην πρακτική σας άσκηση. Ωραία, λοιπόν, η ασθένεια δημιουργεί μικρές κυλίδες στα φύλλα, οι οποίες έχουν ένα ερηθρωπό περιθώριο. Λίγο αργότερα, μετά από τη δημιουργία της κυλίδας, σταδιακά δημιουργείται αφορεστικό συστό στα όρια της κυλίδας και μετά ολόκληρη η κυλίδα πέφτει, ξεκολλάει και πέφτει και αφήνει μία τρυπούλα. Γι' αυτό η ασθένεια είναι γνωστή και σαν τρύπες από σκάγια και μάλιστα για όσους κυνηγάται τα σκάγια τα μικρά, όχι τα χοντρά. Λοιπόν, για να δούμε παρακάτω. Κοιτάξτε εδώ πέρα τη δημιουργία του αφορεστικού ιστού. Εδώ είναι λίγο πριν να πέσει, βλέπετε το ερηθρωπό περιθώριο, μένει αυτό το χρώμα του περιθώριου στη τρυπούλα, γύρω γύρω από τη τρυπούλα και εδώ έχουμε δύο κυλίδες συνενομένες οι οποίες θα πέσουν και αφήνει εκεί σε εκείνο το σημείο τρύπα. Το αποτέλεσμα, όπως καταλαβαίνετε, είναι να έχουμε, ειδικά αν έχουμε πολλές κυλίδες τα φύλλα, να έχουμε φύλλα σκισμένα, κουραλιασμένα και έχουμε και φιλόπτωση. Στις φθινοπορινές προσβολές, δηλαδή στις φθινοπορινές, λίγο πριν να πέσουν τα φύλλα, αν έχουμε προσβολές, τότε δεν δημιουργούνται τόσο εύκολα αυτές οι τρύπες, δεν δημιουργείται ο αφορεστικός ιστος, μένει σαν κυλίδα. Για κοιτάξτε εδώ πέρα και συγκρίνετε, εδώ πέρα έχουμε κορίνεο, έτσι, εδώ έχουμε κορίνεο, έχουμε τις κυλίδες τις πορφυρές, κάπου φαίνεται ότι έχει πέσει κιόλας, ναι, εδώ, εδώ έχει αφήσει τρυπούλες. Αυτό εδώ πέρα τι κορίνεο είναι, να μου πει ο Κυριάκος, αυτό είναι έντομο, μπράβο Κυριάκο, πώς το κατάλαβες. Μπράβο, ακριβώς, δεν θα μπορούσαν να είναι συνενομένες κυλίδες εδώ πέρα, για παράδειγμα, εδώ ίσως, αν ήταν μικρότερο το άνοιγμα, θα μπορούσε να είναι μία κυλίδα εδώ και μία παραπέρα. Αυτά τα ανοίγματα είναι τεράστιοι, αυτές οι τρύπες είναι τεράστιες, δημιουργείται αυτό το δανδελωτό, όπως το λέει ο Κυριάκος, είναι απ' έξω, είναι ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του ελάσματος το οποίο έχει αφαιρεθεί και επιπλέον δεν βλέπουμε και πορφυρό περιθώριο, άρα δεν είναι κορίναιο, είναι φαγώματα από έντομο, λέγε. Οι τρύπες αν είναι αμυντικός μηχανισμός του φυτού, η δημιουργία δηλαδή αφοριστικού ιστού, θα μπορούσε και να είναι, θα μπορούσε και να είναι, δημιουργείται πολλές φορές αυτό το φαινόμενο, δηλαδή το να δημιουργείται μία σειρά από νεκρά κύταρα έτσι ώστε να παρεμποδιστεί το παθογόνο για να προχωρεί στην προέλασση του μέσα στα κύταρα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση δεν είναι όμως. Σε ακούω. Στο κορίναιο. Για το κορίναιο μιλούμε. Όχι, αυτό δεν είναι αντίδραση υπερευπάθειας. Όχι. Ή υπερευαισθησίας, όπως το λες. Λοιπόν, και εδώ βλέπουμε συμπτώματα. Βλέπουμε τις κυλίδες και τις θέσεις στις οποίες υπήρχαν οι κυλίδες και καταλαβαίνετε γιατί ονομάζεται ασθένια τρύπες από σκάγια. Η ασθένια οδηγεί, αν έχουμε πάρα πολύ έντονες προσβολές, οδηγεί σε φιλόπτωση και η φιλόπτωση σημαίνει εξασθένεις του δέντρου. Λοιπόν, συμπτώματα έχουμε και στους βλαστούς. Στους βλαστούς, όπως βλέποτε, δημιουργούνται κάποιες κυλίδες οι οποίες εξελίσσονται σε έλκη, σε μικρά έλκη. Βέβαια, όχι εκείνα τα έλκη τα οποία είπαμε στο ξύλο το οποίο είναι πιο όρημο και έχουμε σκησίματα κλπ. Εδώ πέρα πιο πολύ θυμίζουν σπυριά αυτά τα έλκη. Να, κοιτάξτε εδώ πέρα. Θυμίζει πάρα πολύ την κυλίδα που είχαμε στο φύλλο με το πορφυρό το περιθώριο. Θυμίζει σπυράκι και σιγά σιγά ξεκολλάει το περιθώριο της κυλίδας από τους υποκείμενους ιστούς και μένει κολλημένο το κέντρο. Αυτό είναι πολύ χαρακτηριστικό. Και οι οφθαλμοί προσβάλλονται και έχουν μια γυαλιστερή όψη. Έχουμε πυρινόκαρπο, οπότε εκκρέει κόμι. Έχουν μια γυαλιστερή όψη και αυτό βέβαια δεν είναι καλό γιατί μπορεί να μπερδευτούμε με βακτηριολογικές προσβολές. Έχουμε και κάποια βακτηριολογική προσβολή η οποία δημιουργεί και αυτοί οι κυλίδες στα φύλλα που θυμίζουν το κορίναιο. Έχουμε και το κόμι στους οφθαλμούς οπότε με μία πρώτη ματιά μπορεί να φέρουμε στο μυαλό μας παραπάνω από ένα παθογόνα. Και εδώ βλέπουμε τη ζημιά στους βλαστούς, οι οφθαλμοί βέβαια νεκρώνονται είπαμε. Και πάμε στους καρπούς, σίγουρα έχετε δει το κορίναιο σε βερίκοκο και στην αγορά. Οι κυλίδες οι οποίες εμφανίζονται στους καρπούς είναι μικρές μικροσκοπικές αλλά πολυάριθμες. Έχουμε πάρα πολλές κυλίδες στους καρπούς και αυτές θυμίζουν σπυράκια όπως ακριβώς είπαμε και στους βλαστούς. Έχουμε μια ελαφρία αποκόλληση της περιφέρειας των κυλίδων αλλά δεν πέφτει ο ιστος της κυλίδας από τον καρπό. Έχουμε μια ελαφρά αποκόλληση της περιφέρειας μένει το κέντρο κολλημένος στον καρπό. Έχουν έτσι μια φελόδι εμφάνιση. Η ζημιά είναι επιθανειακή και τα βερίκοκα βέβαια αν έχουν πάρα πολλές κυλίδες δεν έχουν πάρα πολύ καλή τιμή. Υποβαθμίζεται η ποιότητά τους. Κατά τα άλλα μπορούμε να τα φάμε. Εδώ βλέπουμε το ξεκίνημα των κυλίδων σε ροδάκινα νομίζω είναι αυτό. Σίγουρο όμως εσείς αγοράζοντας βερίκοκα από εδώ και πέρα που θα βγούνε θα βρείτε πάνω κορίναιο έστω και μία δύο κυλίδες. Εδώ βλέπετε προσβολές σε ροδάκινα. Αυτές οι κυλίδες είναι μεγάλες. Εδώ είναι σε αμύγδαλα. Συνήθως είναι μικρές και πολυάριθμες. Το παθογόνο έτειο θα το βρείτε με πολλά ονόματα. Έχει πάρα πολλά συνώνυμα. Αρκεί να θυμώσετε ένα εσείς. Αν σας ζητηθεί δηλαδή στις εξετάσεις το όνομα του παθογόνου μπορείτε να δώσετε μόνο ένα. Δεν χρειάζεται να τα πείτε όλα αυτά. Λοιπόν, κοιτάξτε τώρα. Το παθογόνο αυτό, όπως και αρκετά άλλα παθογόνα που θα δούμε σήμερα, διατηρείται πολύ εύκολα χωρίς να χρειάζεται να δημιουργήσει κάποια ανθεκτική μορφή. Διατηρείται πάρα πολύ εύκολα όλη την άρκεια του έτους πάνω στο δέντρο. Πώς διατηρείται λοιπόν? Διατηρείται ως μικύλιο και κονίδια στα έλκη των γλαστών. Όπου ακούσετε έλκη των γλαστών αυτά είναι πονηρά. Πού έχουμε ακούσει μέχρι τώρα και είπαμε ότι διαχυμάζει εκεί μέσα στα έλκη, γι' αυτό δεν αρκούν οι ψεκασμοί. Το πρώτο βήμα δεν είναι οι ψεκασμοί αλλά είναι η αφαίρεση. Πού το πρώτο ακούσαμε? Σε μία άλλη πολύ πιο σημαντική ασθένεια ακούω την Τζόρτζια. Στη Μονίλια. Το ακούσαμε στη Μονίλια. Λοιπόν, όπου ακούμε έλκη γλαστών τότε σημαίνει ότι εκεί μπορεί να διαχυμάσει. Μπορεί να μας προσβάλλει φύλλα τα οποία θα πέσουν και συνήθως τα πεσμένα φύλλα τι ρόλο μπορεί να παίζουν. Σε κάποιες ασθένειες μπορεί να είναι πηγή μολύνσιου, σε κάποιες άλλες μπορεί να μην είναι. Σε κάποιες ασθένειες μπορεί να είναι η σοβαρότερη πηγή μολυσμάτων όπως είδαμε για το φουζικλάδιο. Εδώ πέρα δεν έχουν καμιά σημασία τα φύλλα τα οποία έχουν τις σκυλίδες. Σημασία έχουν οι γλαστή, οι οποίοι έχουν αυτές τις σκυλίδες που εξαλίσσονται σε έλκη, αλλά και επίσης το παθογόνο κρύβεται στα λέπια των οφθαλμών. Και αυτό το είδαμε σε ποιο άλλο παθογόνο το να διαχυμάζει στα λέπια των οφθαλμών. Στο ίδιο το είδαμε κατ' εξοχήν. Διατηρείται λοιπόν σαν μικύλιο και κονίδια, απλά δηλαδή με το μικύλιο τους, στα έλκη των γλαστών και όπως βλέπετε μπορεί να επιβιώσει για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Για τρία χρόνια και στα λέπια των οφθαλμών, μέχρι δύο χρόνια μας λένε οι ερευνητικές εργασίες, τα κονίδια μεταφέρονται με τη βροχή από το ένα σημείο του δέντρου στο άλλο ή από το ένα δέντρο στο άλλο, και τον άνεμο που παρασύρεται στα γονίδια της βροχής. Εδώ δηλαδή έχουμε μια ασθένεια η οποία χρειάζεται βροχή για να ξεκολλήσουν τα μολύσματα από εκεί που φυλάγονται και να μεταφορθούν και όλες στο καινούριο σημείο μόλυνσης και να έχουμε την μόλυνση. Άρα εδώ πέρα η βροχή και ο υγρός καιρός είναι καθοριστικός παράγοντες δηλαδή η βροχή για την ανάπτυξη της ασθένειας. Το ίδιο θα δούμε και στην επόμενη ασθένεια και σε αρκετές άλλες σήμερα. Στις κινείδες τώρα παράγονται νέα γονίδια τα οποία μπορούν να δώσουν τις επόμενες μολύνσεις. Είπαμε θεωρητικά γίνονται μολύνσεις μέχρι να πέσουν τα φύλλα, το καλοκαίρι βέβαια αν δεν έχουμε υγρασία δεν έχουμε μολύνσεις. Πώς θα αντιμετωπίσουμε το καλύτερο θα ήταν να αφαιρέσουμε και να κάψουμε τους προσβεβλημένους βλαστούς για να αφαιρέσουμε αυτά τα έλκη στα οποία διαχειμάζεται ο παφογόνο. Αυτό βέβαια δεν είναι πάντοτε εύκολο και απαιτεί αρκετά εργατικά. Συστήνονται ψεκασμοί, μπορούν να γίνουν ψεκασμοί και μάλιστα κάποιοι από αυτούς μπορούν να συνδυαστούν και για άλλες ασθένειες που κάνουμε. Ενδεικτικά λοιπόν οι ψεκασμοί είναι στη δυόγκοστων οφθαλμών μετά το τέλος της πτώσης των πετάλλων και μπορούν να συνεχιστούν και αργότερα πότε, αν υπάρχει βροχή, αν χρειάζεται. Αλλά αυτά μπορούμε να τα συνδυάσουμε και με άλλες επεμβάσεις για άλλες ασθένειες. Στη Ροδακινιά, αν έχουμε έντονη προσβολή, μπορούμε να κάνουμε και ένα ψεκασμό το χειμώνα. Δηλαδή αφού πέσουν τα φύλλα, πάμε να κάνουμε ψεκασμό. Γιατί να το κάνουμε αυτό άραγε, Κωνσταντίνε, γιατί νομίζεις? Ποιες είναι οι διαχειμάζωσες μορφές? Μάλλον δεν με προσήχες. Ξεφύλησες τις διαφάνειες. Κορίτσια, για πείτε μου. Αυτό το μυκήλιο και τα κονίδια, τα κονίδια ποτέ δεν είναι ένα. Είναι εκατομμύρια μαζί, γι' αυτό είχετε μία τάση να γράφετε μυκήλιο και κονίδιο. Αυτό είναι λάθος, πρέπει να λέμε μυκήλιο και κονίδια. Λοιπόν, το μυκήλιο και τα κονίδια τα οποία διαχειμάζουν πάνω στο δέντρο, όταν θα πέσουν τα φύλλα, θα μπορέσουμε να τα εξοντώσουμε με ένα ψεκασμό, αφού πέσουν τα φύλλα. Και πάμε τώρα στον εξώασκο. Ο εξώασκος είναι πολύ σημαντική ασθένεια, κυρίως στη Ροδακινιά και έχουμε εκείνον εξώασκο στη Δαμασκινιά που μας απασχολεί. Υπάρχει και σε άλλα βέβαια πυρενόκαρπα, αλλά πιο πολύ μας απασχολούν αυτοί οι δύο. Ο εξώασκος τώρα είναι μία ασθένεια που όταν θα τη δείτε είναι από τις λίγες ασθένειες που τις βλέπετε στο Ανθητέατρο και πάτε έξω και τις αναγνωρίζετε αμέσως. Έχει πολύ χαρακτηριστικά συμπτώματα, υπάρχει και στο αγρόκτημα και είναι μία ασθένεια λίγο παρεξηγημένη ως προς την καταπολέμησή της κυρίως. Επειδή δεν γίνεται σωστά, δεν γνωρίζει ο κόσμος την οικογένεια του μαθογόνου, δεν γίνεται σωστά η καταπολέμηση, ενώ είναι πάρα πολύ εύκολη. Άκουσα ότι φέτος υπάρχει ιδιαίτερα μεγάλο πρόβλημα με τον εξώασκο. Θα εξηγήσουμε στη συνέχεια γιατί συμβαίνει αυτό, ειδικά φέτος. Αν τα δέντρα μας ασθενήσουν από εξώασκο, εξασθενούν και θα σας πω στη συνέχεια γιατί. Προσβάλλει κυρίως τα φύλλα και δημιουργεί αποφύλωση, αλλά δευτερευόντος μπορεί να προσβάλλει και τους καρπούς, μπορεί και τους βλαστούς και τα άνθη. Λοιπόν, ξεκινάμε με τα συμπτώματα. Μην διαβάζετε το κείμενο, δείτε αυτό το φυλλαράκι. Σας θυμίζει τίποτα? Εντάξει, τώρα η εικόνα αυτή δείχνει την αρχή της προσβολής, στη συνέχεια θα σας δείξω... Σας θυμίζει φύλλο, ε? Τι σας θυμίζει? Προσβολή από αφίδες, ναι, θυμίζει. Λοιπόν, ενώ σας θυμίζει εξώασκο, αλλά οι επόμενες εικόνες πιθανόν θα σας θυμίσουν κάτι αν έχετε επαφή με την καλλιερία της Ροδακινιάς. Λοιπόν, τα πρώτα συμπτώματα θα τα δούμε στα φύλλα μετά την έκτιξη των φύλλων. Και τι θα δούμε, θα δούμε... Τέλος πάντων, εδώ είναι γραμμένα, αλλά οι εικόνες οι επόμενες είναι καλύτερες. Ας φέρω τις επόμενες εικόνες λοιπόν, το κείμενο θα το έχετε στη διάθεσή σας όταν θα διαβάζετε από τον Blackboard. Τι ακριβώς συμβαίνει, έχουμε πάχινση του ελάσματος, το έλασμα γίνεται πολύ παχύ, έχουμε υπερπλασίες και δημιουργούνται σε κάποια σημεία του ελάσματος μια σειρά από θύλακες. Το νεύρο, το κεντρικό είναι κοντύτερο από το κανονικό, το έλασμα είναι πιο μεγάλο, είναι και παχύτερο και δημιουργούνται αυτές οι αναδιπλώσεις και οι θύλακες. Και έτσι έχουμε αυτή την εμφάνιση όπως φαίνεται εδώ. Βλέπετε βέβαια κάποια τμήματα του φύλου να είναι ελεύθερα συμπτώματα, να μην έχουν συμπτώματα. Σε κάποια σημεία λοιπόν δημιουργούνται αυτές οι παραμορφώσεις, οι οποίες στην αρχή του σχηματισμού τους είναι και ρυθροπές. Αργότερα θα πάρουν ένα άλλο χρώμα, το χρώμα τους σταδιακά γίνεται σκουρότερο, έχω και άλλες φωτογραφίες βέβαια θα σας δείξω. Γίνεται σκουρότερο και αποκτούν έτσι επιφανειακά χνούδι. Επειδή εμφανίζονται, βέβαια αν συντρέχουν και οι κατάλληλα σχερικές συνθήκες, εμφανίζονται οι καρποφορίες. Λοιπόν, όπως βλέπετε, το είπαμε και πριν, μπορεί ένα μέρος του ελάσματος μόνο να παρουσιάσει τα συμπτώματα. Ας πούμε εδώ βλέπουμε το ανώτερο μέρος του ελάσματος, ενώ το κατώτερο να είναι ελεύθερο από συμπτώματα. Εδώ βλέπουμε σε διάφορες θέσεις, μπορούμε να δούμε τα συμπτώματα στη μία μεριά του ελάσματος, ενώ η άλλη να μην έχει συμπτώματα. Εδώ για παράδειγμα, αυτή η μεριά δεν έχει κάτι, έχει αυτή αυτές τις παραμορφώσεις. Εδώ, έντονα παραμορφωμένο φύλλο, βλέπετε, είναι σαν να έχουμε κάνει μία σειραφή, σαν να έχουμε κρατήσει κοντό τον κεντρικό νεύρο, έτσι στην ουσία έχει γίνει. Και έχουμε αυτές τις αντιπλώσεις, όποιος ξέρει απορραπτική, καταλαβαίνει τι εννοώ σειραφή, έτσι. Λοιπόν, εδώ είναι που έχουμε τον σκουρότερο, τον σκοτεινότερο χρωματισμό και βλέπετε γίνεται ματ το χρώμα, ενώ εδώ είναι γελιστερό, το χρώμα εδώ πέρα γίνεται ματ, εξαιτίας του ότι έχουν αρχίσει και εμφανίζονται οι καρποφορίες. Ποιες να είναι αυτές οι καρποφορίες άραγε? Ας αφήσουμε τους καρπούς και θα τα πούμε μετά. Ποιες θα είναι άραγε αυτές οι καρποφορίες θα μας βοηθήσουν τα παιδιά της πιτοπροστασίας που θα έπρεπε να υποψιαστούν κάτι από το όνομα της ασθένειας. Γεωργία ή Γεωργία. Ασκή. Είναι ασκή, η οποία φυσικά περιέχουν ασκοσπόρια. Οι ασκοί αυτοί δεν βρίσκονται μέσα σε κάποιο όργανο, όπως είναι κλειστοθήκια των οειδείων ή υπερηθήκια ή αποθήκια που έχουμε δει, αλλά σχηματίζονται πάνω σε γόνιμο χσιτρόμα και είναι όρθιοι και ελεύθεροι. Οπότε εδώ πέρα δεν έχουμε έναν καρπικό σωμάτιο, δεν έχουμε κλειστοθήκιο, αποθήκιο, υπερηθήκιο, έχουμε γυμνούς ασκούς, οι οποίοι βγαίνουν από την εφημενίδα και έτσι εμφανίζεται αυτό το χνουδάκι που είπαμε και αυτή η ματ απόχρωση. Το παθογόνο αναπτύσσεται στους ιστούς του παρεγχήματος και όταν παράγει τους ασκούς του σκίζεται η εφημενίδα και βγαίνουν προς τα έξω. Αναπτύσσεται κυρίως ανάμεσα στα επιδερμικά κύταρα. Οπότε είναι πάρα πολύ κοντά στην επιφάνεια για να ασκηστεί η εφημενίδα και να βγουν οι καρποφορίες. Επίσης μπορεί να έχουμε συμπτώματα σε καρπούς και σε βλαστούς. Στους καρπούς μπορεί να έχουμε θέσεις οι οποίες να είναι ανιψωμένες, έτσι σαν φουσκωμένες, βλέπετε εδώ, και μπορεί να έχουν και αυτές μεταχρωματισμό, σε αντιστοιχία με τους μεταχρωματισμούς που βλέπουμε και στα φύλλα. Όπως επίσης και οι βλαστοί μπορεί να προσβληθούν και να είναι κοντύτεροι, χοντρίτεροι σε σχέση με το φυσιολογικό. Αλλά η προσβολή αυτή είναι σπάνια, ενώ είναι πολύ κοινή η προσβολή στα φύλλα. Και στα άνθη μπορεί να έχουμε προσβολές. Το παθογόνο αίτιο λοιπόν ένας ασκομίκητας, ο Ταφρίνα Ντεφόρμανς, το παλιό του όνομα ήταν εξοάσκους και το ντεφόρμανς φυσικά οφείλεται στο σύμπτωμα, στην παραμόρφωση των φύλλων. Εδώ είναι γραμμένο αυτό που σας έλεγα για τους γυμνούς ασκούς. Επίσης είναι γραμμένο και κάτι άλλο ότι ένα ενδιαφέρον φαινόμενο σε αυτόν τον ασκομίκητα είναι ότι τα ασκοσπόρια πριν να βγουν από τον ασκό πολλές φορές βλαστάνουν και δίνουν κάποια άλλα σπόρια που τα λέμε βλαστοσπόρια ή κονίδια. Άρα λοιπόν πριν να βγουν από τον ασκό το ασκοσπόρια μπορούν να βλαστήσουν και να δώσουν βλαστοσπόρια τα οποία θα κάνουν τη μόλινση. Η μόλινση δηλαδή γίνεται μέσω των βλαστοσπορίων. Τώρα ασκοσπόρια ή βλαστοσπόρια μπορούν και αυτά να διατηρήσουν την βλαστική τους ικανότητα και να είναι διάσπαρτα πάνω στο δέντρο για πολύ μεγάλο χρονικό διάστημα. Βλέπετε μία αντιστοιχία με την προηγούμενη ασθένεια. Δηλαδή το παθογόνο διαχυμάζει πάνω στο δέντρο και δεν έχει σχέση τόσο πολύ με τα φύλλα τα οποία πέφτουν στο έδαφος. Η άριστη θερμοκρασία για τη βλάστηση των σπορίων είναι 20 βαθμί χωρίς αυτό να σημαίνει ότι μόνο εκεί γίνεται η βλάστηση των σπορίων. Γίνεται σε ένα αρκετά μεγάλο έμβρος και φυσικά είναι απαραίτητη η υγρασία. Εδώ πολύ μεγάλο ρόλο παίζει η βροχόπτωση. Και για ποιο λόγο έχουμε φέτος ειδικά τόσες πολλές προσβολές. Για ποιο λόγο νομίζετε. Έχουμε πάρα πολύ βροχή. Η θερμοκρασία είναι άριστος στους 20, αλλά στο έδρος 10 με 20 γίνονται περισσότερες προσβολές. Τέτοιες θερμοκρασίες έχουμε την άνοιξη και είχαμε ειδικά φέτος πάρα πολλές βροχές μέσα στην άνοιξη. Επομένως καταλαβαίνετε για ποιο λόγο έχουμε μια έξτραση του εξώασκου φέτος. Και αυτό θα είναι ένα πολύ ωραίο θέμα για τον Ιούνιο, για παράδειγμα. Τώρα με το κουτάλι τι θα μπορούσα να ρωτήσω. Εσύ πρέπει να ξέρεις τι θα μπορούσα να ρωτήσω. Λοιπόν, τι πρόβλημα υπάρχει με αυτήν την ασθένεια. Γράφουμε εδώ πέρα δευτερογενείς μολύνσεις δεν αξιολογούνται. Δεν αξιολογούνται γιατί. Γιατί αργότερα αυξάνονται οι θερμοκρασίες και δεν μας απασχολούν οι δευτερογενείς μολύνσεις. Το πρόβλημα αυτήν την ασθένεια είναι ποιο. Τα φύλλα αυτά τα οποία έχουν παραμορφωθεί και έχουν προσβληθεί ξεραίνονται και πέφτουν. Επειδή πέφτουν τα φύλλα το δέντρο ξαναδίνει καινούργια φύλλα. Αυτό όμως δεν είναι φυσιολογικό. Το δέντρο δίνει τα φύλλα του την άνοιξη και με αυτά πρόκειται να βγάλει όλο το καλοκαίρι και να τα ρίξει το φθινόπωρο. Δεν είναι προετοιμασμένο για να ξαναβλαστήσει. Επειδή λοιπόν ξαναβλαστάνει, αναγκάζεται να ξαναβλαστήσει, τότε εξασθενεί, χάνει πάρα πολύ από τη ζωτικότητά του. Αν έχουμε εξώασκο σε μια περιοχή και δεν με ρημνούμε για να καταπολεμήσουμε, τότε μετά από μερικές χρονιές το δέντρο μας θα είναι ευπρόσβλητο σε πάρα πολλές ασθένειες. Παραδείγματος χάρη μια σύψη ξύλου, επειδή θα έχει εξασθενήσει και χάνοντας τη ζωηρότητά του γρήγορα ξεραίνεται. Άρα λοιπόν πρέπει να καταπολεμήσουμε τον εξώασκο εκεί που εμφανίζεται. Είναι μονοκυκλική ασθένεια με την έννοια ότι δεν μας υπασχολούν δευτερογενείς μολύνσεις. Δευτερογενείς μολύνσεις γίνονται όμως στη φύση, αλλά δεν εμφανίζονται. Δεν μας υπασχολούν, έχουν τεράστιο χρόνο επώασης. Είχαμε μίωση του μεγέθους των καρπών. Έχουμε, παρατηρείτε και αυτό. Επειδή υπάρχουν μολύσματα σε όλη τη διάρκεια του έτους πάνω στο δέντρο, μπορεί ανά πάσα στιγμή να γίνει μόλινση. Αν ξεκινήσει νωρίς η μόλινση και βγουν καινούργια μολύσματα, θεωρητικά μπορούν να ξαναμολύνουν. Είπα μου ότι εμφανίζονται μολύσματα πάνω στα προσβλημένα μέρη. Επειδή όμως αργότερα, όταν το φυτό θα ξαναβλαστήσει και θα έχει τα νέα μολύσματα, οι θερμοκράσεις έχουν αυξηθεί και δεν έχουμε πλέον βροχές, γι' αυτό το λόγο δεν αξιολογούμε τις δευτερογενείς μολύνσεις, όχι ότι δεν υπάρχουν. Λοιπόν, η αντιμετώπιση, καλώς στο Γιάννη, είναι ένα πάρα πολύ εύκολο ζήτημα, αρκεί να είμαστε επιμονείς σε περίπτωση που έχουμε βροχοπτώσεις και να ψεκάσουμε έγκαιρα. Πότε πρέπει να ψεκάσουμε? Αρκεί ένας και μόνο ψεκασμός, ο οποίος πρέπει να γίνει μέχρι το φούσκομα των ματιών. Συνήθως το κάνουμε πριν από το φούσκομα των ματιών. Αν τυχόν βρέχει εκείνη την εποχή, σημαίνει ότι θα πρέπει να ξαναψεκάζουμε. Τώρα τελευταία φέτος την άνοιξη έβρεχε πάρα πολύ, έτσι δεν είναι? Οπότε, αν έχουμε βροχές την εποχή που εμείς προσπαθούμε να καταπολεμήσουμε τον εξοάσκο, είναι λογικό να ξαναψεκάσουμε. Επίσης, αν έχουμε έντονες προσβολές, όπως είναι το φετινό για παράδειγμα, μπορούμε να κάνουμε δύο ψεκασμούς. Ο ένας θα είναι στην έναρξη αυτής της περιόδου, δηλαδή μετά την πτώση των φύλων και θα κάνουμε και έναν δεύτερο λίγο πριν από το φούσκομα των ματιών. Οποιοςδήποτε ψεκασμός γίνει μετά την έκπτυξη της νέας βλάστησης και την εμφάνιση των συμπτωμάτων είναι άχρηστος. Εντάξει, γιατί συνήθως ο κόσμος βλέπει το σύμπτωμα και ζητάει εκείνη την εποχή να γίνει κάποια εφαρμογή. Αλλά εκείνη την εποχή είναι πλέον αργά. Σύμφωνει. Ωραία. Και να πούμε και δύο λογάκια για τον εξώασκο της Δαμασκινιάς. Οφείλεται στον ταφρίνα προύνη. Είχαμε ταφρίνα τεφόρμανς, εδώ έχουμε ταφρίνα προύνη. Προσβάλλει εδώ πέρα κυρίως τους καρπούς. Και τι προκαλεί, προκαλεί μια παραμόρφωση του καρπού. Ο καρπός αποκτά ένα μέγεθος το οποίο μπορεί να φτάσει μέχρι και δέκα φορές του φυσιολογικού μεγέθους. Παρατηρείτε εδώ πέρα έναν φυσιολογικό καρπό άγγουρο βέβαια ακόμα και έναν ασθενή καρπό. Και βλέπετε τη διαφορά στο μέγεθος. Επίσης τι άλλο παρατηρείτε? Το χρώμα. Το χρώμα εδώ πέρα είναι το φυσιολογικό πράσινο του άγγουρου καρπού. Εδώ πέρα έχουμε ένα επίχρησμα το οποίο δίνει στον καρπό μία όψη θα μπει. Και αυτή φυσικά ότι είναι είναι μια σκη. Είναι καρποφορίες του παθογόνου που εμφανίζονται. Πώς φανταζόσαστε ότι είναι αυτός ο καρπός από μέσα. Το μέσοτερικό του είναι σπογγόδες και ξεραίνεται. Είναι τελείως άχρηστος έτσι κι αλλιώς. Λοιπόν εδώ είναι κάποιες εικόνες για να δείτε. Βλέπετε φυσιολογικούς καρπούς εδώ ας πούμε σε αυτό το μέγεθος ενώ αυτός είναι προσδομιμένος. Έχει ήδη και τις καρποφορίες επάνω και εδώ βλέπετε στο χέρι του συλλογέα, εδώ βλέπετε τα δάχτυλα από πίσω. Βλέπετε τους καρπούς οι οποίοι έχουνε τελείως παραμορφωθεί. Εδώ είναι η προηγούμενη σε μεγέθυνση. Κοιτάξτε πόσο πολύ μεγάλη τρόση είναι ο ασθενής καρπός από τον φυσιολογικό. Και εδώ σε κάποιο αργότερο στάδιο. Βλέπουμε και τη ροδακινιά ότι είναι πολύ σπάνια η προσβολή των καρπών ενώ είναι πιο κοινή του φυλώματος. Εδώ έχουμε το αντίθετο. Έχουμε πιο σοβαρή την προσβολή των καρπών. Ναι Αλέξανδρε. Κοιτάξτε οι προσβολές της καρπούς δεν είναι πολύ έντονες ας πούμε. Τι εννοείς δεν είναι έντονες. Κοιτάξτε υπάρχει και ορίστε να χάσουμε ό,τι πάει από εμάς. Κοιτάξτε οικονομικά τα στοιχεία της ασθένειας δεν έχω για να σας πω. Θεωρείται όμως μια σημαντική ασθένεια της Δαμασκηνιάς αλλά δεν είναι μια ασθένεια η οποία θα εμφανιστεί παντού και κάθε χρόνο και απασχολεί τόσο πολύ. Δεν απασχολεί τόσο πολύ. Τώρα αν κάποια φορά συνδρέχουν συνθήκες μπορεί να χάσει και την παραγωγή. Δεν έχω οικονομικά στοιχεία για να σου απαντήσω σε αυτό. Η παραμόρφωση πότε γίνεται στη φύλλα? Η παραμόρφωση στα φύλλα. Η παραμόρφωση στα φύλλα γίνεται όταν εκπτυχθούν τα φύλλα και συνεχίζουν την ανάπτυξή τους. Δηλαδή τώρα, αυτή την εποχή. Αυτή την εποχή έχουμε. |
