| : Και να καλέσω στο βήμα την κυρία Χριστοδουλάκη Ιωάννα, ψυχολόγο και στο πρώτο επάλλα γκαδά, για να μας μιλήσει για την ψυχολογική στήριξη και τις δράσεις στο πλαίσιο του προγράμματος Μια Νεαρχίστα Επάνω. Κυρία Χριστοδουλάκη. Καλημέρα και από μένα. Εγώ ήμουνα πέρυσι στο πρώτο επάλλα γκαδά που ήταν το πληρωτικό εδώ στην Κεντρική Μακεδονία. Είμαι πολύ χαρούμενη γιατί είμαι και φέτος στο επάλλα γκαδά, οπότε η δουλειά που κάναμε πέρυσι τη συνεχίζει με τον ίδιο ρυθμό. Δεν θα σας κουράσω πάρα πολύ, γιατί ήδη είμαστε λίγο κουρασμένοι από τόσα πολλά που ακούσατε. Θα επικεντρωθώ κυρίως στο ποιος είναι ο ρόλος του ψυχολόγου του σχολείου και πώς εγώ βοήθησα γενικά στο πρόγραμμα Μια Νεαρχίστα Επάνω. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ένας ψυχολόγος στο σχολείο καταρχήν δεν μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα όλων και ότι ο στόχος δεν είναι εκεί πέρα η θεραπεία. Μπορεί όμως να βοηθήσει στο να εντοπίσουμε παιδιά που βρίσκονται σε κάποιο κοινωνικό, συναισθηματικό ή μαθησιακό κίνδυνο, έτσι ώστε να προβούμε στις επόμενες ενέργειες. Δεν θα ακολουθήσω τόσο πολύ το PowerPoint γιατί έχει πάρα πολλές πληροφορίες και επειδή θέλω να μην σας κουράσω, είναι πάρα πολύ σημαντικό να καταλάβουμε ότι ο ψυχολόγος που βρίσκεται εκεί βρίσκεται με απόλυτο σεβασμό για κάθε ένα μαθητή ξεχωριστά και για κάθε έναν καθηγητή ξεχωριστά. Ο στόχος δεν είναι να πάει τη γνώση που έχει και απλώς να την παραθέσει, αλλά να ακούσει τι αιτήματα έχουν οι καθηγητές, τι αιτήματα έχουν οι μαθητές και πώς μπορεί αυτός να διευκολύνει τη μεταξύ τους επικοινωνία. Είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό γιατί όταν λέμε υποστηρητικός ρόλος ακριβώς αυτό είναι, στο να ακούσω τον άλλον, να δω πώς μπορώ εγώ να τον διευκολύνω, στο να λύσει κάποια δυσκολία που πιθανόντα μπορεί να έχει με ένα μαθητή στο να δε λύσει μια δυσκολία που πιθανόντα θα έχει σε μια τάξη, στο να βοηθήσουμε τη μεταξύ επικοινωνίας των καθηγητών κάποιων ειδικοτήτων, οπότε είναι πάρα πολύ σημαντικός σεβασμός. Θεωρώ ότι είναι το νούμερο ένα στο να λειτουργεί σε αυτό το πρόγραμμα. Λοιπόν, οι τρεις είναι οι κύριοι άξονες σε αυτό το πρόγραμμα. Ο πρώτος άξονος για τον ψεφολόγο είναι να υποστηρίξει το θεσμό του συμβούλου καθηγητή, ο οποίος είναι ένας πολύ καινούργιος θεσμός και είναι πολύ λογικό ότι άγχωσε πάρα πολύ τους καθηγητές, δεν ήξερα τι να κάνουν, δεν ήξερα πώς να τα εφαρμόσουν, υπήρχαν πάρα πολλά ερωτήματα και κυρίως της καυτής πατάτης, όπου άμα εμένα μου φέρνει ο μαθητής μια πληροφορία που δεν ξέρω πώς να τη διαχειρίσω, τι θα κάνω μετά, μια παραβατική συμπεριφορά, ένα πολύ σοβαρό οικογενειακό πρόβλημα που μπορεί να αντιμετωπίζει στο σπίτι του ή κάτι άλλο που έχει κάνει σε ένα συμμαθητή του, αυτό είναι ένα θέμα που ενδεχομένως εκείνη τη στιγμή ο καθηγητής δεν ξέρει πώς να αντιδράσει. Ο δεύτερος πιλόνας είναι οι μαθητές, τόσους επίπεδο τάξης κάνοντας κάποιες ομάδες επικοινωνίας, ομάδες εμψίχωσης, ομάδες διευκόλυσης για τα σχέδια δράσης. Και ο τρίτος είναι η οικογένεια, η οποία πραγματικά απ' τα ΕΠΑΛΑ παίχει πάρα πολύ, πολύ δύσκολα βλέπουμε οικογένειες να έρχονται στο ΕΠΑΛΑ για να ενημερωθούν, πολύ δύσκολα θα δούμε γονείς που θα πούν κάποιο πρόβλημα που έχουν στην οικογένειά τους, οπότε είναι ένας τύχημα για τον ψυχολόγοστο να κάνει τη διασύνδεση με την οικογένεια και να ενημερώσει για αυτό το πρόγραμμα τους γονείς, να τους καλέσει στο σχολείο, να ακούσει τις δυσκολίες τους, να τους παραθέσει κάποιους προβληματισμούς σχετικά με το παιδί τους και να υπάρχει αυτή η επικοινωνία και η συνεργασία. Όσον αφορά το κομμάτι των καθηγητών, εγώ βοήθησα πάρα πολύ όχι μόνο τους καθηγητές που απορίστηκαν ως σύμβολοι καθηγητές, αλλά γενικά το σύνολο των καθηγητών. Γενικά θεωρώ ότι το πρόγραμμα έχει μια ευελιξία και δεν πρέπει να μένουμε τόσο πολύ μόνο στους τύπους. Πηγαίνοντας σε ένα σχολείο ακούμε τους καθηγητές, βλέπουμε ένα σύλλογο καθηγητών και προσπαθούμε πραγματικά να διευκολύνουμε τη μεταξύ τους συνεργασία και πιθανόν τις δυσκολίες που μπορεί να έχουν πάρα πολύ καιρό μεταξύ τους. Οπότε γενικά υπήξαν συμβουλευτικές συνεδρίες και με τους καθηγητές που δεν ήταν συμβούλους. Συμβουλευτικές συνεδρίες εννοώ ότι ήταν τετατέτ με κάθε καθηγητή εξωχωριστά. Τους άκουσα, άκουσα ποιοι ήταν οι προβληματισμοί, αν υπήρχε κάποια συμβουλή που μπορούσα να τους δώσω έτσι ώστε να την εφαρμόσουν το έκανα. Για κάποιους καθηγητές αυτές τις συνεδρίες είχαν κάποια διάρκεια, δεν είναι μόνο μία συνεδρία αλλά την κάναμε αρχικά συστηματικά. Για τους συμβούλους καθηγητές στην αρχή επειδή ακριβώς υπήρχε όλη αυτή η αγωνία και το άγχος το πώς θα εφαρμόσουν το πρόγραμμα, οι συναντήσεις, οι συμβουλευτικές ήταν εβδομαδιές, μετά το δίμηνο έγιναν κάθε 15 μέρες και μετά αφού οι ίδιοι ένιωσαν πολύ καλά μέσα σε αυτόν τον ρόλο και κατάλαβαν πώς λειτουργεί, το αφήσαμε στον ένα μήνα και αν κάτι προέκυπτε έκτακτο, δηλαδή κάτι που δεν ήξεραν πώς να το διαχειριστούν, κλείναμε ένα νέο ραντεβού. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να είμαι διαθέσιμη ως ψυχολόγος για τους καθηγητές γιατί το κύριο έργο είναι αυτό, στο να διευκολύνω τον καθηγητή στο κομμάτι του συμβούλου. Είναι πάρα πολύ σημαντικό, αυτό που λέμε αφορά την τήρησης αιχαιμήθειας, αυτό το σπασμένο τηλέφωνο που πολλές φορές συμβαίνει στα σχολεία είναι ένας παράγοντας αρνητικός για το πρόγραμμα. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να τηρήσουμε την αιχαιμήθεια για κάθε μαθητή ξεχωριστά. Όταν λοιπόν μαθαίνουμε μια πληροφορία η οποία πιθανόντα μας αγχώσει, είναι πολύ ωραίο να τη μοιραστούμε με τον ψυχολόγο ο οποίος τηρεί το κομμάτι της αιχαιμήθειας, αλλά όχι μόνο να τη μοιραστούμε μόνο στους καθηγητές μέχρι να δούμε πώς θα το χειριστούμε παρακάτω. Η αιχαιμήθεια είναι και βάση για την εμπιστοσύνη, είναι ο τρόπος που θα σε εμπιστευτούν μετέπειτα οι μαθητές μας. Γι' αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό πάντα να σκεφτούμε αυτό που θα μοιραστώ μπορώ να το μοιραστούμε με έναν αλλοσυνάδελφο. Άλλο όταν λύνουμε ένα πρόβλημα μιας τάξης μαζί και άλλο όταν είμαι σαν σύμβουλος καθηγητής και έχω κάποιους μαθητές συγκεκριμένα και προσλαμβάνω πληροφορές από αυτούς τους μαθητές. Πολλές φορές θα δούμε ότι οι μαθητές έχουν και άλλου τύπου σχέση με τα παιδιά ή ότι είναι γείτονες ή ότι έχουν μια συγκινητική σχέση ή ότι η μαμά τους παρακάλεσε, υπάρχουν και προσωπικές σχέσεις. Και αφού το αφήνουμε έξω από το κομμάτι του συμβουλου καθηγητή, προτείνουμε να δούμε στους καθηγητές πάντα να επιλέγουν μαθητές που δεν έχουν κάποια ιδιαίτερη σχέση έτσι ώστε να είναι πιο αληθινή αυτή η σχέση που θα δημιουργηθεί στην πορεία. Η οργάνωση επίσης είναι πάρα πολύ σημαντικό κομμάτι για να πετύχει το πρόγραμμα. Οργάνωση σημαίνει ότι κρατάω ένα απλό αρχείο σαν σύμβουλος καθηγητής έτσι ώστε να τηρήσω ως το δυνατό το προγραμματισμό μου, δηλαδή ένα 15 μέρες που θα πρέπει να παίρνω τον μαθητή μου που έχω σαν σύμβουλος. Υπάρχουν περίοδοι όπως η περίοδο των διαγωνισμάτων ή περίοδο που μπορεί να προετοιμάζουμε την πρόσχεση των γυμνασίων στο ΕΠΑΛ, σε κίνησης περίοδος ενώ υπάρχει μια ευελιξία. Μπορεί να μην γίνει κάθε 15 μέρες, να γίνει μία φορά το μήνα η συνάντηση με τον μαθητή. Ένα άλλο πολύ σημαντικό κομμάτι που ενημερώνουμε αμέσως στους μαθητές σαν σύμβουλοι καθηγητές και βάζουμε ένα ξεκάθαρο όριο είναι ότι οι συναντήσεις αυτές υπάρχουν ως συγχειμήθειες, ωστόσο για να μην νιώσουν οι μαθητές ότι είναι κάτι απόλυτα αμνιστικό, αν θέλουν το μπορούν να το μοιραστούν και με κάποιον μέλος της οικογένειάς τους, κάποιες πλειοφορίες που έχουν μοιρασθώ μαζί μας. Εμείς ωστόσο είμαστε υποχρεωμένοι σαν καθηγητές να τηρίσσουμε αυτό το κομμάτι της ηχεμήθειας. Ο χώρος όταν πηγαίνει τις συναντήσεις μέσα στον οδηγό που υπάρχει στο διαδίκτυο λέει ότι πρέπει να είναι κάποιος χώρος κλειστός για να δημιουργεί την πιστωσύνη. Εμείς λοιπόν διαπιστώσαμε στο επάλλαγγαδα ότι καλό είναι ο χώρος να είναι κλειστός αλλά να μην είναι απόλυτα κλειστός, να είναι όπως ένα γραφείο καθηγητή, να είναι όπως μια πόρτα ανοιχτή έτσι ώστε να μην υπάρχει το αίσθημα της απομόνησης στον μαθητή γιατί μπορεί οτιδήποτε να προκύψει και να νιώσει άβολα. Οπότε προτείναμε ένας χώρος που ναι με θα έχω μία άνεση στο να μιλήσω αλλά δεν θα είμαι απομονωμένος σε ένα κλειστό γραφείο με κλειστές τελείως πόρτες. Αυτό βέβαια το είδαμε στην πορεία, δηλαδή προέκυψε αφού κάναμε κάποιες συναντήσεις με τα παιδιά. Στους μαθητές, οι παρεμβάσεις των μαθητές ήταν τριών τύπων στον λαγαδά που κάναμε. Η πρώτη παρέμβαση είχε να κάνει μεμονωμένα κάποιοι μαθητές που ίδιοι ζήτησαν να κάνουν κάποια συνάντηση με τον ψυχολόγο γιατί αντιμετώπισαν κάποια δυσκολία. Οι μαθητές που τους παρέμπιψαν στις σύμβουλοι καθηγητές γιατί διαπίσωσαν ότι είχαν κάποιες δυσκολίες που ίδια δεν μπορούσαν να τους βοηθήσουν περαιτέρω. Οπότε, κάνανε τη γνωριμία, γνώριζαν την ψυχολόγο, ο σύμβουλος καθηγητής έφερε σε επαφή τον μαθητή με την ψυχολόγο και κάπως έτσι μετά κυλούσε το πρόγραμμα. Και ήταν πάρα πολύ ωραίο γιατί υπήρχε αυτή η σύνδεση μέσα στο σχολείο, όπου οι σύμβουλοι καθηγητές κάνουν σύνδεση με τον ψυχολόγο ή οι σύμβουλοι καθηγητές ενδεχομένως κάνουν και τη σύνδεση με άλλους καθηγητές που είχαν να κάνουν με τις ειδικότητες, που δεν γνώριζαν ότι είναι μαθητές και θέλουν να μάθουν πληροφορίες ή με τον υπέσχημα του τμήματος που μπορεί να θέλουν να ρωτήσουν για τις απουσίες. Ό,τι τίποτε ζήτημα προέκυπτε, υπήρχε ένα άτομο αναφοράς που τους βοηθούσε σε αυτό το κομμάτι. Ήταν βασικά ένα συνδυτικός κρίκος του μαθητή με το σχολείο και είναι σε ένα άτομο αναφοράς. Σκεφτείτε ότι για κάθε μαθητή υπάρχει ένα άτομο αναφοράς στο σχολείο που είναι πιο εύκολα προσβάσιμο για αυτόν, οπότε πιο εύκολα μπορεί να λειτουργήσει μέσα στο πλαίσιο του ΠΑΛ ή να πει κάποιες δυσκολίες, να μοιραστεί κάποια πράγματα που βιώνει εκεί και αντίστοιχα να δεχθεί και κάποια βοήθεια ή υποστήριξη ενδεχομένως όταν χρειάζεται. Βάζουμε πάντα ένα όριο ότι είμαι σύμβουλος καθηγητής σου, δεν μπορείς όμως να έχεις κάθε διάλειμμα ή κάθε μέρα ή κάποια στιγμή, γιατί οτιδήποτε συμβαίνει. Βάζουμε ένα όριο, έτσι ώστε να μην γίνει και μια σχέση εξάρτησης, γιατί υπάρχει και αυτό το ενδεχόμενο. Ένας μαθήτης της πρώτης τάξης που πρώτη φορά έρχεται στο ΕΠΑΛ και είναι απομονωμένος, δεν έχει φίλους, πολύ εύκολα μπορεί να εξαρτηθεί από το σύμβουλο καθηγητή. Οπότε βάζουμε ένα στόπ, ότι ξέρεις, θα τηρήσουμε το πρόγραμμα, το συναντήσιο και μόνο εφόσον κάτι είναι πάρα πολύ έκτακτο μπορείς να έρθεις να με βρεις. Όσον αφορά, λοιπόν, τους μαθητές, υπάρχει αυτή η μεμονωμένη σχέση, σχέση συναιδριών, συναντήσεων με την ψυχολόγο. Οι συναντήσεις πάντα είναι συμβουλευτικές, όχι θεραπευτικές, που σημαίνουν ότι δίνουμε κάποιες πληροφορίες, κάποιες καθοδηγήσεις μέχρι εκεί. Αν δούμε ότι ένας μαθητής χρειάζεται μια περιπέροχη διευκόλυνση ή κάποιου τύπου θεραπεία, παραπέμπουμε σε μια ανάλογη υπηρεσία. Πέρις στο επάλι υπήρχαν μαθητές που παραπέμπησαν σε κάποια ψυχική υπηρεσία ή σε κάποιον ιδιότη παιδοψυχίατρο, γιατί στο Λαγκαδάδι, σημαντικώς, δεν υπάρχει παιδοψυχίατρος και λειτουργούσε πάρα πολύ καλά. Το δεύτερο κομμάτι με τους μαθητές είχε να κάνει με τις τάξεις. Υπήρχαν πάρα πολλές τάξεις που είχαν προβλήματα συμπεριφοράς. Υπήρχαν πάρα πολλές τάξεις που δεν υπήρχε συνεργασία μεταξύ των μαθητών. Οπότε, τι κάναμε εκεί, με τους πέθινους καθηγητές που μπαίνανε τακτικά στις τάξεις, κάναμε κάποιες ομάδες επικοινωνίας μεταξύ των μαθητών και των καθηγητών. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ, καταρχήν, στο να χαλαρώσουν οι ίδιοι οι καθηγητές και οι μαθητές, να μοιραστούν πράγματα που καθημερινά βιώνουν μεταξύ τους και να βρουν έναν τρόπο άμεσα να συνεργαστούν. Αυτό το κάναμε και σε σχέδια δράσης. Εγώ, όταν βρέθηκα στο σχολείο, ήδη είχαν ξεκινήσει τα σχέδια δράσης και ήδη υπήρχαν τα πρώτα προβλήματα συνεργασίας. Γιατί τα σχέδια δράσης έχουμε να κάνουμε την πρώτη ηλικία, οπότε τα παιδιά ακόμα δεν είναι δεμένα σαν ομάδα μες στην τάξη και υπήρχαν προβλήματα συνεργασίας, ο καθένας δεν ήθελε να κάνει τα δικά του, δεν συμφωνούσαν πώς θα συνεχίσουν το έργο, ο καθηγητής δεν μπορούσε να τους βάλει σε μια τάξη και υπήρχε αυτή η δύσκολη. Οπότε σκεφτήκαμε και στις ομάδες των σχεδίων δράσης, στις ζώνες δηλαδή, κάναμε εκεί πέρα κάποιες παρεμβάσεις. Εγώ είμαι ψυχολόγος μαζί με τον υπεύθυνο καθηγητή του σχεδίου δράσης και τους μαθητές, αφαιρώσαμε δύο με τρεις συναντήσεις, κάποιες φορές ήταν και τέσσερις και πέντε όταν το τότε το νύμα ήταν πιο δύσκολο. Και από εκεί και πέρα πραγματικά κλείσα καλύτερα, γιατί ήταν το πιο σημαντικό η συνεργασία. Όχι βέβαια ότι δεν υπήρχαν πάντα προβλήματα. Μην φανταστείτε ότι όλα είναι τόσο ιδανικά και όλα λειτουργούν τέλεια, ή ότι θα έρθει ψυχολόγος και θα τα λειτουργήσει όλα, ή ότι όλα είναι πάρα πολύ εύκολα, όμως, το πιο σημαντικό για μένα είναι ότι υπάρχει μια συνεργασία στο σχολείο. Και οτιδήποτε και να συμβαίνει σε μία τάξη υπάρχει ένα τόπο μοναφοράς που εγώ εμείχα για τους καθηγητές, οι οποίοι μπορεί να έρθουν και να με εμπιστευθούν ή να έρθουν και να μου ζητήσουν βοήθεια, ή να κάνουμε μετά κάτι μαζί για να δούμε τι υπάρχει εκεί. Ή σε κάποιες περιπτώσεις να καλέσουμε και κάποιες οικογένειες στο σχολείο για να δούμε αν υπάρχει κάποιο άλλο ζήτημα που φέρνει το παιδί στο σχολείο. Αυτή η εικόνα, έχω βάλει μερικές φωτογραφίες συνδεικτικές, είναι από ένα τμήμα της βήτα λυκείου, τα τμήμα δομικών, οι οποίοι ήταν υποστηρικτές στο σχέδιο δράσης πρώτης λυκείου. Λοιπόν οι δομικοί βοήθησαν, γιατί είχαν την τεχνογνωσία ή είχαν κάποια πράγματα να βοηθήσουν τις πρώτες λυκείους τους μαθητές και κάναμε μία ομάδα επικοινωνίας με τους δύο παιδιούς καθηγητές του σχεδίου δράσης. Ο στόχος ήταν να βρούμε έναν τρόπο να επικοινωνήσουμε πιο άμεσα, γιατί ήθελαν να τα κάνουν όλα αυτοί, δεν ήθελαν να βάζουν τα παιδιά της υποτυλικήου, ήθελαν να υπηρεσχύουν, υπήρχε αυτό το ζήτημα. Είχε πάρα πολύ καλά. Συνεχίζουμε και φέτος ομάδες επικοινωνίας μας στο σχολείο. Οι ομάδες επικοινωνίας είναι κάτι δύσκολο, η αλήθεια είναι για τους καθηγητές και για το λόγο αυτό πραγματοποιήσαμε και οι ίδιοι οι καθηγητές όλοι μαζί. Ο Σύλλογος είχε 52 άτομα πέρυσι, οπότε κάναμε και οι δύο ομάδες επικοινωνίας όλων των καθηγητών μαζί, για να νιώσουμε πώς νιώθουν και οι μαθητές και να έρθουμε λίγο στη θέση τους, να δούμε πώς νιώθουν οι μαθητές, πώς μας κοιτάνε οι μαθητές, τι συμβαίνει όταν εκτίθαμε μπροστά σε άλλων και αυτό για να τους διευκολύνουμε. Το κομμάτι οικογένεια επίσης είναι ένα λεπτό ζήτημα όσον αφορά τον Ψυχολόγο. Συνήθως όταν καλεί από το σχολείο ένας Ψυχολόγος στο σπίτι υπάρχει πρόβλημα, δηλαδή υπάρχει μέσα σε ερνητική αντιδράση τι συμβαίνει, τι έκανε το παιδί μου, γιατί με θέλησε το τηλέφωνο. Φέτος λειτουργήσαμε διαφορετικά από πέρυσι. Το διαφορετικό είναι ότι κάλεσα όλους τους γονείς της πρώτης τάξης προσωπικά και μεμονωμένα. Πέρα δηλαδή την νεαρκική συνάντηση που έκαναν όλοι οι γονείς μαζί, εγώ προσωπικά κάλεσα όλους τους γονείς της πρώτης τάξης, ξεκινώντας από τους μαθητές που είχαν κάποια μαθητική δυσκολία ή κάποια διάγνωση. Γιατί είχα στο μυαλό μου ότι αυτά τα παιδιά σίγουρα θα έχουν παιδευτεί αρκετά στο γυμνάσιο, σίγουρα θα έχουν παιδευτεί με θεραπείες, οπότε θα είναι πιο επιβαρυμένοι συναισθηματικά. Οπότε τους κάλεσα όλους μεμονωμένα να κάνουμε ραντεβού συμβουλευτικής, έτσι ώστε πραγματικά να τον πω αυτό το ίδιο ψυχολόγο στο σχολείο και λίγο να πω ότι τα οπενεκοποιήσουν αυτό. Πέρισι η πρώτη τάξη είχε 88 μαθητές, εγώ σε συνεδρίες είδα 132. Αυτό σημαίνει ότι έμπλεξα και μαθητές κυρίως της τρίτης λυκείου, που μετά τα Χριστούγεννα που ήμουν εγώ στο σχολείο είχαν αρχίσει να χώρονται για τις πανελλήνιες, τους βοήθησα για την οργάνωση μελέτης, κάναμε κάποιο πρόγραμμα για το άγχος, κάναμε κάποιες πανεβάσεις στην τρίτη λυκείου στο πώς να διαχειριστώ τη μελέτη, το διαβασμά μου, την οργανωσή μου. Αυτό βοήθησε πάρα πολύ τα παιδιά και αρκετά από αυτά ευτυχώς τα κατάφεραν στις πανελλήνιες και τώρα είναι φοιτητές. Και αυτό βοήθησε και πάρα πολύ και τους καθηγητές λίγο σαν τεχνικές να δούμε πώς μπορούν να τους χαλαρώσουν σε κάποια πίκα στους άγχους, τους στρέσεις, όταν έχω πάρα πολύ τον ασθέσιο, έχω κάποιες συμπεριφορές, οπότε βιοματικά βοήθησε και τους καθηγητές εν μέρες στο πώς να τους χαλαρώνουν κιόλας. Υπήρχαν κάποιοι μαθητές και από τη δευτέρα λυκείου που είδα συμβουλευτικά γιατί είχαμε θάνατο, είχαμε κάποια πολύ σοβαρή ασθένεια, είχαμε γονείς που νόσησαν, είχαμε γονείς που έφυγαν στο εξωτερικό και τα παιδιά μείναν μόνο, οπότε υπήρχαν σοβαρά ζητήματα, τα οποία δεν τα αφορούσαν μόνο την πρώτη ηλικίου. Λοιπόν, όσον αφορά τη διασύνδεση που ακούσατε πάρα πολύ και πριν από τους συναδέλφους, η διασύνδεση είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό και πολύ δύσκολο ταυτόχρονα. Εμείς είχαμε όλη τη διάθεση στο Λαγκαδά, κάναμε διασύνδεση με το Κέντρο Υγείας που έχει κοινωνική υπηρεσία, έχει ψυχολόγο, έχει κοινωνικό λειτουργό, κάναμε διασύνδεση με το Δήμο για να βοηθήσουμε οικογένειες που ήταν άπορες με το κομμάτι του κοινωνικού τιμολόγιου με τα τρώφιμα και όλα αυτά, κάναμε διασύνδεση με το ΚΕΘΑ για πρόγραμμα ναρκωτικών, κάναμε διασύνδεση με την αστυνομία έτσι ώστε να έχουμε, γιατί είχαμε πολλά άτομα που οδηγούσαν παρανόμως μηχανάκια και αυτοκίνητα, οπότε ήρθε η Επιτροχεία, τους έκανε κάποια μαθήματα σχετικά με δικαιοσφάλεια, κάναμε διασύνδεση και με την Εκκλησία, γιατί υπάρχουν πάρα πολλοί τοπικοί παράγοντες που πειράζονται από αυτό, οπότε ακούσαμε και ένα κομμάτι από αυτό. Μιλήσαμε και για τις εξελικά νοσήματα γιατί επίσης διαπιστώσαμε ότι δεν τηρούνται κάποιοι κανόνες ως ένα θρόνο προφητεκτικό, δηλαδή πιάσαμε πάρα πολλά κομμάτια που απασχολούν αυτή την ηλικία και μπορεί να ακούγεται εντάξει ακόμα μια ενημέρωση, όμως υπήρχαν πολλοί του the point η στοιχεία που ακούστηκαν σε κάθε ενημέρωση από αυτές και έχουμε στόχο και του χρόνου να τις επαναλάβουμε, γιατί αυτά είναι τα προβλήματα που βλέπουμε και επαναλαμβάνεται κάθε χρόνο στο σχολείο αυτό. Η διασύνδεση λοιπόν μπορεί να φαίνεται δύσκολη, ωστόσο υπάρχουν πάρα πολλοί φορείς διατεθειμένες στη Θεσσαλονίκη που παρέχουν αυτή την πληροφορία και το νόημα είναι να πάνε στο σχολείο και να πληροφορήσουν τα παιδιά. Υπάρχουν και πιο ιδιαίτερες ομάδες, ας πούμε πως το ΚΕΘΕΑ κάνει βιωματικά σε κάθε τάξη όσον αφορά ξέρω την υπόλοιψη των νορκωτικών, δυστυχώς από τον Δεκεύριο και μετά θα είναι διαθέσιμο για τα σχολεία. Υπάρχει και η πεξίδα, υπάρχει το δίχτυο α, οπότε εγώ σας προτρέπω πάρα πολύ να το κάνετε αυτό. Υπάρχει και ένα πρόγραμμα για τους καθηγητές που μας βοηθάει πάρα πολύ στο πώς να διαχειριστούμε αυτές τις καταστάσεις. Στο τέλος του προγράμματος κάναμε έναν απολογισμό και εμείς στο σχολείο και κάναμε απολογισμό με δύο τύπους. Ο ένας τύπος ήταν ένας βιβλιοματικός απολογισμός όπου ανα δύο τμήματα όλοι οι καθηγητές, σύμβουλοι και όλοι οι μαθητές μαζί με εμένα μοιραστήκαμε την εμπειρία μας σε πραγματικό χρόνο χωρίς να υπάρχει κάποια πραγματικά, δηλαδή τι ένιωσε ο καθένας, υπήρχαν αρνητικά, υπήρχαν θετικά. Να ξέρετε υπάρχουν παιδιά που δεν θέλουν σύμβουλο καθηγητή, υπάρχουν παιδιά που αντιδράνε, που λένε οχ μωρέ τώρα τι να λέω τώρα. Είναι υπάρχει, είναι κάτι πραγματικό. Θα το δείτε και αυτό στα σχολεία, είναι ok. Όταν λέμε σεβασμός των άλλων εννοούμε ότι ο καθένας έχει το δικό του χρόνο. Δεν σημαίνει ότι επειδή εγώ τώρα ορίστηκα σύμβουλος καθηγητής πρέπει οπωσδήποτε να σε πεις ότι είμαι κατάλληλος για σένα. Και τα παιδιά έχουν κάποια στοιχεία, οπότε δεχόμαστε και αυτό, την αντιδραστικότητα, την αρνητικότητα και βλέπουμε αν υπάρχει κάτι πίσω από αυτό. Είναι πάρα πολύ σημαντικό να ακούμε, γιατί συνήθως αυτό είναι που δεν κάνουμε. Σε αυτές λοιπόν τις συναντήσεις, στο τελείωμα της χρονιάς που έγινε ο απολογισμός, μετά πήραμε και κάποιες προσωπικές συνεντεύξεις και από καθηγητές, πιο πολύ από καθηγητές, πέλεξαν να πάρω, γιατί πραγματικά ζωρίστηκαν πάρα πολύ κατά τη διάρκεια της χρονιάς, με διάφορα θέματα που προέκυψαν, όπως ας πούμε το κομμάτι της ενημέρωσης. Δεν είχαμε πάρει και ενημέρωση, τα κάναμε λίγο στα τυφλά στην αρχή. Ή κάναμε αυτό που νιώθουμε εμείς σωστό. Υπήρχε μια εσωτερική υποστήριξη, αλλά κατά βάση πολλά πράγματα θα κάναμε στο περίπου. Εγώ προσωπικά είχα πέρυσι εποπτεία με έναν ψυχίατρο που είχε να κάνει με αυτό το κομμάτι, αλλά δεν το του Υπουργείου, γιατί ακόμα δεν είχε οριστεί η εποπτεία. Η εποπτεία που ανέφερε προηγουμένως την κ. Κουλίνου είναι ότι σαν ψυχολόγος μέσα στο σχολείο κάνω κάποια πράγματα, αυτό τελικά είναι σωστά. Η εποπτεία αυτό είναι ότι κάνω κάποια πράγματα ή παίρνω κάποιες αποφάσεις και πρέπει να υπάρχει ένα τρίτο μάτι ή ένα τρίτο αυτή να ακούσει και να δει αν είναι αυτά που κάνω σωστά. Γιατί αν εγώ παίρνω λάθος σε αποφάσεις αυτό έχει σαν αποτρέσμα πολλούς κάτω από εμένα. Ωραία τα είπαμε αυτά. Βοήθησα πάρα πολύ και στα σχέδια δράσης, γιατί με ενδιέφερε πάρα πολύ το κομμάτι της συνεργασίας των μαθητών. Ο κ. Στάχος ήταν αυτός. Οπότε κάναμε πάρα πολλά πράγματα μαζί με τους καθηγητές. Ήταν κυρίως έξι σχέδια δράσης και πολλά από αυτά είχαν να κάνουν πραγματικά με το χώρο του σχολείου. Μας ενδιέφερε το περιβάλλον που ζούμε να γίνει λίγο καλύτερο, γιατί ήταν ένα παραμελημένο κτίριο, παλιό, κρύο, κακόγουστο, με μια τεράστια αυλή παρετημένη επίσης, οπότε είπαμε να ενεργοποιηθούμε σε αυτό το κομμάτι. Ήταν πάρα πολύ ωραίο, γιατί οι μαθητές της πρώτης λυκείου, που μπορεί η μαθησιακά να πάρα πολύ χαμηλά εξελίχθηκαν πολύ κανοί εργάτες και πολύ καλοί τεχνίτες και πολύ καλοί στη φαντασία και στην οργάνωση και στη ζωγραφική και αυτό τους ανέβασε πάρα πολύ ψυχολογικά. Υπήρχαν βέβαια εγκυρίσεις, συγκρούσεις, ειτσακομεί, εννοείται αυτό, δεν το σύζητο, δεν ήταν όλα ρόδινα, αλλά κάναμε πάρα πολύ ωραία πράγματα. Ενδεικτικά θα σας προσθέσω μερικές φωτογραφίες. Από υλικό υπάρχει πάρα πολύ. Απλώς θέλω να δείτε ότι οτιδήποτε κάναμε το κάναμε όλοι μαζί. Δεν ήταν ένα παιδί που έκανε κάτι και άλλοι κοιτούσαν. Παράδειγμα, εδώ είναι στο τελείωμα του προγράμματος, γιατί αγαπάμε το ποδήλατο, που αφαιρώσαν ένα τείχο έξω στην αυλή, για να ζωγραφίσουν ένα ποδήλατο και το τελείωμα της δράσης, το κλείσιμο του προγράμματος αυτό. Εδώ κάναμε μια μακέτα του σχολείου με το τμήμα δομικών, οι οποίοι βοήθησαν υποστηρικτικά την πρώτη ηλικίου τους μαθητές, στο πώς θα τους σχεδιάσουν, πώς θα το κολλήσουν μετά το τοποθετήσαν συνήθως στην είσοδο του σχολείου για να διακοσμίσουν. Δώσαμε πάρα πολύ έμφαση στην είσοδο του σχολείου, γιατί ήταν πάρα πολύ παραμέλημένο. Οπότε με το που έπαιρνες στο σχολείο έλειπες σε έναν γρήγορο πράγμα που δεν σου άρεσε καθόλου. Οπότε όλοι μαζί κάναμε κάποια σχέδια, βάψαμε διάδρομους, στοκάρανε, πετάξαν πράγματα, καθαρίσαν τις αυλές, καθαρίσαν τα τζάμια που μπορεί να έχουν παλιότερες βιβογιές, κάναμε το αφιθέατρο που ήταν σπασμένοι οι πόρτες, ήταν παραμέλημένοι όλες μέσα. Και μετά η είσοδος είναι αυτή. Σαβές τα καλύτερη. Αυτό είναι το αφιθέατρο. Όλα αυτά έγιναν από τη δουλειά των παιδιών. Οι καθηγητές ήταν εκεί πέρα υποστηρικτικά. Στο τι υλικά θα χρησιμοποιήσεις, πώς θα το κάνεις, το σχεδιασμό κάποιες διευκολύνσεις ή κάποιες διορθώσεις. Εδώ είναι στον εξωτερικό χώρο όπου είναι πάρα πολύ μεγάλος και πάρα πολύ άθληος η αλήθεια είναι πραγματικά. Τα πιο βασικά. Καθάρισμα. Να φυτέψουμε καινούργια λουλούδια, να φυτέψουμε καινούργια δέντρα, να κάνουμε το κλάδμα. Πράγματα που θα μπορούν να τα κάνει ο δήμος αλλά δεν κινητοποιείται πάντα. Εδώ είναι εξωτερικά του σχολείου. Έβαλα αυτή τη φωτογραφία σκόπιμα γιατί η καθηγήτρα που φέρετε εδώ πέρα είναι υπεύθυνη του σχεδίου δράσεις όσον αφορά για τον καλοπισμό του κτιρίου. Και ήθελα να σας δείξω ότι πραγματικά ήταν κάτι πάρα πολύ δημιουργικό για όλους. Δηλαδή συνέχεια γινόταν κάτι ωραίο στο σχολείο. Μπορεί να υπήρχαν τα προβλήματα αλλά υπήρχε και μια ωραία νότα πάντα. Πάντα θα κάναμε και κάτι και κάτι ακόμα και κάτι ακόμα. Βλέπετε στο σχολείο που έχουν ξεκινήσει τα καινούργια πρόγραμματα δράσεις. Συνεχίζουμε πράγματα που έχουμε αφήσει από πέρυσι που δεν ολοκληρώθηκαν. Πάλι είμαστε σε μια διαδικασία να τελειώσουμε κάπως τον καλοπισμό του κτιρίου και όλα αυτά. Αυτά είχα να σας πω. Σας τα είπα λίγο γρήγορα γιατί είμαστε όλοι κουρασμένοι. Είμαστε εδώ πέρα δύο ώρες, το καταλαβαίνω απόλυτα. Αυτό το πρόγραμμα είναι κάτι καινούργιο. Έχει πάρα πολλά ερωτήματα και πάρα πολλά ζητήματα που δεν είναι τελείως ξεκάθαρα. Πρέπει να κατανοήσουμε από όλους τους καθηγητές που έχουν ενδιασμός για το θεσμό του συμβούλου καθηγητή. Θεωρώ ότι πρέπει λίγο ώρα να τους δευκολύνουμε ακόμα παραπάνω. Κάθε ψυχολόγος έχει τον δικό του τρόπο που εφαρμόζει κάποια πράγματα στο σχολείο. Είναι πολύ σημαντικό να τον εμπιστευτούμε και να τον ακούσουμε και να δούμε τι προτάσεις, ενδεχομένως, μπορεί να μας κάνει ο ίδιος. Πάντως, εάν υπάρχει συνεργασία και επικοινωνία μεταξύ των καθηγητών, του διευθυντή και της ψυχολόγου, το πρόγραμμα ρεει πάρα πολύ καλά. Θεωρώ ότι αυτό είναι το νούμερο ένα. Η συνεργασία δεν σημαίνει ότι συμφωνούμε σε όλα. Συνεργασία σημαίνει ότι έχουμε και τις αντιδράσεις μας, αλλά το συζητάμε. Συνεργασία δεν σημαίνει ότι, α, ότι πεις θα το κάνω. Συνεργασία σημαίνει ότι δεν μ' αρέσει αυτό που έκανας, αφού είναι έναν άλλο τρόπο να το κάνουμε. Αλλά να το συζητάμε, είναι πάρα πολύ σημαντικό αυτό. Εμείς πολλές φορές λύσαμε διαφωνίες μεταξύ εκπαιδευτικών με τη συζήτηση. Για αυτό το λόγο κάνουμε πολλές φορές μεμονωμένες συναντήσεις καθηγητών των τομέων και με τα καθηγητών όλων μαζί. Βοηθάει αυτό μερικές φορές το να βρεθούμε όλοι μαζί και να πούμε τις δυσκολίες μας. Κάτι που μπορεί να μην το κάνουμε όλοι μαζί, να το κάνουμε μεμονωμένα όμως. Θεωρώ ότι πέρυσι γενικά κύλησε πάρα πολύ καλά το πρόγραμμα και είμαι πάρα πολύ χαρούμενη που τώρα, ας πούμε, δεν χρειάζεται καν υπάρχει διαμεσολάβηση των μαθητών για εμένα. Θα έρθουν κατευθείνοι μαθητές να με βρουν. Κυρία Ιώνα, πότε θα μπορώ να έρθω. Έχουμε κανονικά ραντεβού, καρνέ, υπάρχει προπρόγραμμα. Και για μένα αυτό είναι η επιτυχία, ότι νιώθουν ότι δεν υπάρχει πια αυτό, α θα πω σε ψυχολόγκαι, θα νιώσουν άσχημα. Είναι κάτι πολύ φυσιολογικό. Πέφτω στο σχολείο, έχω κάποια δυσκολία, θα πάω να το συζητήσω να δω τι μπορώ να κάνω. Γονείς θα με πάρουν τηλέφωνο να με συμβουλευτούν, γονείς θα έρθουν. Δηλαδή τα ραντεβού με τους γονείς, με τους μαθητές είναι περίπου ο ίδιος αριθμός τώρα στην αρχή όσο κι αν περίεργο σας φαίνεται. Και οι καθηγητές επειδή με ξέρουν, νιώθουν ότι είναι τάξο και το ξεκινάμε το πρόγραμμα και στην πορεία θα βρούμε και τα ραντεβού μεταξύ μας. Γιατί τώρα έχω δώσει λίγο έμφαση στους καινούργους μαθητές πιο πολύ και στους γονείς. Αυτά. Ευχαριστώ πάρα πολύ για τον χρόνο σας. Ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Χρυστούλακη. |
