| : Μαζί με τη δική μας ομάδα, μια καλλιτεχνική ομάδα, προσπαθήσαμε κι εμείς με τη σειρά μας να μηδενίσουμε τις διαφορές, να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό, γι' αυτό δεν ήρθαμε όλοι εδώ. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό, γι' αυτό δεν ήρθαμε όλοι εδώ. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό, γι' αυτό δεν ήρθαμε όλοι εδώ. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό, γι' αυτό δεν ήρθαμε όλοι εδώ. Μαζί με τη δική μας ομάδα, μια καλλιτεχνική ομάδα, προσπαθήσαμε και εμείς με τη σειρά μας να μηδενίσουμε τις διαφορές, να τετραγωνίσουμε τον κύκλο. Είναι κάτι τέτοιο εφικτό, γι' αυτό δεν ήρθαμε όλοι εδώ. Για να το αποδείξουμε κι εμείς εδώ, μέσα από την τέχνη μας, θα σας αποδείξουμε ότι κάτι τέτοιο προσπαθήσαμε και ίσως με τη δική σας συμνέργεια και συμφωνία να αποδείξουμε ότι όντως μπορεί κάτι τέτοιο να συμβεί. να αγωνίσουμε τον κύκλο μέσα από τις τέχνες, εμείς μέσα από τον χορό, προσθέσαμε κάτι το οποίο ιδρυγκάρει τον εγκέφαλο, διεγύρει τις αισθήσεις και εξιτάρει την ανθρώπινη περίεργεια. Τι είναι, είναι η νοηματική γλώσσα. Κάποιοι μπορεί ήδη να έχετε πειραματιστεί με τη νοηματική γλώσσα, για σας έχουμε κάτι στο τέλος. Για όλους τους υπόλοιπους που για πρώτη φορά θα προσπαθήσουν να νοηματίσουν σε λίγο μαζί μας, θα βιώσουν αυτό το ιδιαίτερο που είπα προηγουμένως που εξιτάρει την ανθρώπινη περίεργεια και γι' αυτό παρακαλώ όλους εδώ που είναι εδώ να συμμετέχουν μαζί μου στην επανάληψη κάποιων φράσεων που συσχετίζονται με τον παρόν τίτλο. Αυτή τη στιγμή, πάμε όλοι μαζί, αυτή τη στιγμή, όλοι οι άνθρωποι εδώ μαζί θα προσπαθήσουμε. Πάμε ξανά. Αυτή τη στιγμή, όλοι οι άνθρωποι μαζί θα προσπαθήσουμε. Εγώ θα λέω τώρα τη φράση και εσείς θα επαναλαμβάνετε. Αυτή τη στιγμή, όλοι οι άνθρωποι μαζί θα προσπαθήσουμε. Δεύτερο μέρος, τι να κάνουμε, τι? Τετράγωνο κύκλος ίδια. Να τετραγωνήσουμε δηλαδή τον κύκλο. Μπορούμε? Δεν ξέρω, θα δούμε, θα δείτε. Πάμε το δεύτερο κομμάτι. Τετράγωνο κύκλος ίδια. Έχουν δικό τους συντακτικό. Μπορεί, μπορεί να συμβεί. Δεν ξέρω, θα δούμε. Θα δείτε όλο μαζί. Πάμε, αυτή τη στιγμή. Όλοι οι άνθρωποι μαζί θα προσπαθήσουμε. Τι? Να τετραγωνήσουμε φυσικά τον κύκλο, το πιο αυτόνοητο. Μπορούμε? Δεν ξέρω, θα δούμε. Θα δείτε. Κι αυτή τη στιγμή εμείς πιστεύουμε ότι θα σας πείσουμε. Και πριν όμως σας πείσουμε πρέπει να το τεκμηριώσουμε ότι μπορεί να υφίσταται. Έτσι λοιπόν σύμφωνα με τη θεωρία της σχετικότητας του Αλμπερτ Αινστάιν. Και το νόμο των πιθανότητων ότι μπορούμε να εξισώσουμε και να κάνουμε το τετράγωνο κύκλο και το κύκλο τετράγωνο. Και να έχουμε ποσοτικές και ποιοτικές ισότητες ενώ φαίνονται άνησα. Να και οι ποιοτικές. Και για να δούμε, για δες, άλλες φορές βλέπεις τον εαυτό σου και γεμίζεις με όμορφα κοσμητικά επίθετα τον εαυτό σου καθώς βλέπεις τον καθρέφτη. Και κάποια άλλη στιγμή αναλογίζεσαι και λες, μα ποιος είμαι, γιατί, γιατί είμαι έτσι, πως έχω φτάσει εγώ εδώ. Έχω φτάσει εκεί, γιατί εγώ το επέτρεψα, δημιούργησα εκείνες τις προϋποθέσεις που ευνόησαν αυτή την κατάσταση. Άρα θα παρακαλούσα και εσάς και εμένα και όλους μας να ακούσουμε πολύ, να συμβουλευτούμε την κυρία Dr. Emily Balgetis συγκεκριμένα, η οποία ήταν ομιλήτρια στην Τέντεξ της Νέας Υόρκης το 2014, η οποία προτείνει τι, να βλέπουμε κοντά τον στόχο για να πετύχουμε το αποτέλεσμα. Όσο πιο μακριά βλέπεις τον στόχο, τόσο πιο δύσκολο και δυσδιάκριτο είναι αυτό που θες να πετύχεις. Πάμε για την αποτυχία. Όσο πιο λίγο τα εμπόδια, όσο πιο κοντά το βλέπεις χρονικά, όσο πιο θετικά το βλέπεις και το πιστεύεις, τόσο πιο σίγουρο εννοείται ότι θα το πετύχεις. Λάβαμε υπόψιν όλα αυτά και προσθέσαμε και μία άλλη παράμετρο, πήραμε και δημιουργήσαμε εκείνο το δικό μας θεόριμα εξίσωσης των ανήσων, όπως κάνουν και άλλοι παρομοίως ανάλογα με τις προϋποθέσεις και τα δεδομένα τους και ασχοληθήκαμε με τους κοφούς. Γιατί με τους κοφούς, γιατί όχι με κάποιον άλλον, δηλαδή τι έχουν οι κοφοί που δεν έχουν οι άλλοι και πήγατε στους κοφούς. Ένα, εντάξει, εμείς επιλέξαμε αυτό, γιατί εξυπηρετούσε σε κάποιες δικές μας ανάγκες, πρώτον είναι η ουηματική γλώσσα και δεύτερον έχουνε δική τους υποκουλτούρα, το ξέρατε. Ήξερε κανείς ότι στις 28 Σεπτέμβρη μέχρι τις 4 Οκτώβρη είχαμε εβδομάδα κοφών, σήκωσαν τα χέρια, ποιοι ήταν αυτοί που το γνωρίζανε, πολύ ωραία έχουμε οι δυο, πολύ ωραία, αυτό είναι σημαντικό. Έχουν την τάση να απομονώνονται σε μια δική τους κοινωνία μέσα στην ήδη υπάρχουσα κοινωνία και πως το κατάφεραν αυτό και γιατί ξεκίνησαν να δημιουργούν αυτή την απόκλυση και την απομόνωση. Μήπως φταίει και εξηγεί το φαινόμενο το ιατρικό μοντέλο της ανεπάρκειας, μήπως θα μας βοηθήσει το κοινωνικό μοντέλο της ανεπάρκειας για να αντιληφθούμε πως πρέπει να λειτουργήσουμε. Αν αντιπαραθέσουμε αυτά τα δύο μοντέλα και εξετάσουμε τα θέματα ισότητας και ισορροπίας δύναμης, κοινωνικής δύναμης και αν απαντήσουμε στο ποιος, πού, γιατί, πότε και πώς, μήπως τελικά έχουμε την απάντηση ή όχι. Η απάντηση βρίσκεται στην ίδια ιστορία των κοφών για να καταλάβουμε με ποιον τρόπο αυτοί λειτούργησαν έτσι ώστε να στηρίξουν τη δική τους υποκουλτούρα. Υποκουλτούρα το υπόδεισμα σημαίνει αρνητικό, κουλτούρα μέσα στην κουλτούρα σημαίνει. Με τη βιομηχανική επανάσταση έχουμε συσσόρευση πολλών κοφών σε αστικά κέντρα και την ανάδειξή τους μέσα από κοινωνικές επαγγελματικές και πολιτικές θέσεις σημαντικές. Το 1867 έχουμε τη δημιουργία του Galois University στη Σύπα. Ακολούθως το 1880 γίνεται η πρώτη Εθνική Ένωση Κοφών στη Σύπα. Δυστυχώς εκείνη την εποχή και εκείνο το χρόνο έχουμε και το Παγκόσμιο Συνέδριο στο Μιλάνο και αυτό δημιουργεί το μεγάλο ρήγμα, τη μεγάλη ρήξη και την απόκληση ώστε οι κοφοί να έχουν κίνητρα και να τροφοδοτηθούν από κάτι κακό για να κάνουν κάτι καλό. Διατάζεται η στήρωση των κοφών. Απαγορεύεται ο γάμος μεταξύ κοφών. Δεν μπορούν να διασκεδάσουν μεταξύ τους. Στα σχολεία απαγορεύεται η διδασκαλία της νοηματικής γλώσσας. Ναι, μόνο προφορική. Θα ακολουθήσετε το δικό μας μοτίβο. Δεν μπορείτε, δεν θέλετε, σας ταιριάζει κάτι άλλο. Όχι, θα ακολουθήσετε το δικό μας, μπορείτε, δεν μπορείτε, θέλετε, δεν θέλετε. Δεν λαμβάνουμε τίποτα υπόψη. Αυτό πρέπει να κάνετε. Φυσικά δεν το ακολούθησαν, άρχισαν να δημιουργούν δικές τους κλίκες, να υποστηρίζουν τη δική τους κουλτούρα ακόμη πιο στεναρά και εκεί αρχίζει και υπάρχει το θέμα της νοηματικής γλώσσας που το ισχυροποιεί, ταυτόχρονα δέ και του δικού τους πιστεύω και της δικής τους ανάγκης να αισθανθούν την ισότητα. Λοιπόν, το 1890 έχουμε την πρώτη ίδρυση Ένωσης Κωφών, ακολούθως δημιουργούνται κι άλλες, έχουμε την Παγκόσμια Ομοσπονδία Κωφών το 1951, τη δεκαετία του 1970 έχουμε βελτίωση της ποιότητας ζωής, την εκπαίδευση, την υγεία και τον πολιτισμό και καταλήγουμε το 1980 με επαναφορά της νοηματικής γλώσσας και επικοινωνίας στα σχολεία. Και εχόντος καλών των πραγμάτων έχουμε τη δημιουργία του πρώτου επίσημου γλωσσικού συστήματος στην ΕΠΑ, νοηματικής γλώσσας, η οποία βασίζεται και ακολουθεί τις προδιαγραφές της προφορικής, δεν έχει τίποτα άλλο να ζηλέψει από την προφορική, απλά ακολουθεί διαφορετικό συντακτικό, διαφορετικά φωνολογικά, γραμματικά χαρακτηριστικά, είναι όμως ισότιμη. Από τη στιγμή που ξελθλίδωθηκε και αυτό, απογειώθηκαν. Που πρώτα? Πρώτα στις καλές... Μπαίνουν και στα πανεπιστήμια και απογειώθηκαν στις καλές τέχνες. Καταπληκτικά! Καταπληκτικά έργα τέχνης, στέκαστικά. Γκουγκλάρετε πάνω στο Def Art, να δείτε τι απίστευτο υλικό υπάρχει και ενδιαφέρον. Φωτογραφία, κινηματογράφος, θέατρο. Το ξέρετε ότι ο Charlie Chaplin είχε στην ομάδα του δύο κοφούς ηθοποιούς, δυστυχώς όμως μία τέχνη έχουνε μία σημαντική απόκλειση και η πόρτα είναι ερμητικά κλειστή. Ποια είναι αυτή? Η μουσική, πολύ ωραία το είπατε. Και αν είναι ερμητικά κλειστή αυτή η έρημη πόρτα, τι να πει εκείνη η πόρτα από πίσω που κρύβεται του χορού. Που χορώ δεν μπορείς να χορέψεις αν δεν έχεις έστω μία μνήμη από το μεγάλο σου παρελθό, που τουλάχιστον να μπορέσεις να δουλέψεις και να βιώσεις αυτό το όμορφο συνέστημα με τη συνοδεία μουσικής, γιατί αυτή είναι ο οδηγός σου. Και θα πούμε σήμερα ακούμε ότι χορεύουν οι κοφοιά, τι ωραία απομοιμούνται τις κινήσεις, θα είναι πάντα τελείς οι τέχνοι. Γιατί ζωρίζονται, θα είναι τελείς οι τέχνοι γιατί ποτέ δεν θα μπορέσουν να γίνουν καλύτεροι. Γιατί? Γιατί δεν τους δώσαμε ένα προβάδισμα από τις άλλες τέχνες. Εμείς αυτό προσπαθήσαμε να κάνουμε. Έτσι λοιπόν τα ρυθμικά layer τα αντικαταστήσαμε με το ρυθμό που δουλεύουμε τις συλλαβές, τις λέξεις και τις προτάσεις της νοηματικής. Της νοηματικής και αντίστοιχα τα μελωδικά layer τα αντικαταστήσαμε με τα χωροταξικά περιβάλλοντα πάνω στα οποία κινείται το σώμα και τα χέρια. Για το πρόσωπο. Έτσι λοιπόν ο προστιωπίστειος, εγκάρσιος και κάθετος άξονας εξήπηρε του νέους τα μελωδικά layer, λαμβάνοντας υπόψη φυσικά και το θέμα των κοχλιακών εμφυτευμάτων που διευκολυνόμαστε με τη συνοδεία μουσικής σε κάποιες περιπτώσεις σκοφών. Υποστηρίζοντας βέβαια κάθε τύση ό,τι κάναμε στις πρόβες μας σε θέματα εξάλυψης των ανησοτήτων και των φιλετικών φυσικά. Ενισχύοντας τη συνεργασία είτε ζευγάρια είτε ομάδα, καταλήξαμε σε αυτά που βλέπετε εδώ, που δεν μπορείτε να διακρίνετε ποιοι είναι κοφοί και ποιοι ακούοντες. Φυσικά σε κάποιες περιπτώσεις υπάρχουν και μόνο κοφοί, μόνο ακούοντες. Άρα δεν τίθεται θέμα διαφοροποίησης, αλλά εμείς την ερώτηση την υποβάλλουμε. Έτσι λοιπόν, εδώ αυτό είναι το χειροκρότημα των κοφών, καταλήξαμε να έχουμε ένα ρυθμικό μοτίβο το οποίο δεν πατά πάνω σε πεντάγραμμο γιατί είναι μια νέα προσέγγιση του πεντάγραμμου και πάνω σε αυτό το μη υπάρχουν πεντάγραμμο που δουλεύει ο ρυθμός της νοηματικής έχουμε ένα μετουσιωμένο πεντάγραμμο μελλοδικό το οποίο πατάει πολύ στεφαιρά πάνω στα συγκεκριμένα ρυθμικά της νοηματικής γλώσσας. Ακολούθως, δίνοντας χώρο λοιπόν στους κοφούς οι οποίοι έχουν μια πολύ ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του κεφάλου, σκέπτονται με δικό τους ιδιαίτερο τρόπο και σεβούμενοι αυτά τα οποία έχουν να μας πούνε, κερδίσαμε πάρα πολλά, εξελιχθήκαμε, πήραμε ιδέες, αναζωογονηθήκαμε, δημιουργήσαμε κάτι νέο. Το ίδιο προτείνουμε και σε εσάς, μέσα από τη δική σας ιδικότητα, μία παρεκκλίνουσα κοινωνική ομάδα έχει να σας πει κάτι καινούριο και έτσι να μπορέσετε εσείς μόνοι προσωπικά να έχετε μία αναδόμηση, αναβάθμιση, εξέλιξη μετουσίωση, ένας ανώτερος πολιτισμός, κάτι που μας αξίζει, ένας πολιτισμός ο οποίος όμως για να μπορέσει να διατηρηθεί σε κάποια στάνταρ θα πρέπει να ακολουθεί συγκεκριμένες προδιαγραφές. Εμείς, ό,τι κάναμε, το κάναμε με τρεις βασικές ομάδες, με το θέατρο σιγείς που είναι με κοφούς, με την Εσαΐ εν ροήο που έχει μόνο χορευτές και με το διάχρονο θέατρο της Μέρις Βιδάλη. Αυτές ήταν οι τρεις ομάδες που πειραματιστήκαν και τώρα θα κάνω, κλείνοντας, θα κάνω μία ευχή. Ότι αν θεωρήσουμε ότι όχι η ομοιοστατική αλλά η ομοιοδυναμική ιδεατή εικόνα του μέλλοντος είναι να πάμε ένα βήμα μπροστά, τότε να πάμε πιο γρήγορα, πιο ψηλά, πιο δυνατά προς όλα εκείνα τα οποία θα εξυπηρετήσουν στην επιλογή εκείνων των ίσων και άνυσων που θα βοηθήσουν και θα υποστηρίξουν αυτή την εικόνα. Όλο το παιχνίδι είναι στο πώς θα ισορροπήσεις τα ίσα και τα άνυσα. Όλοι μπορούμε να αποδείξουμε και τα δύο, και τις δύο πλευρές, αλλά να εξυπηρετούν αυτή την εικόνα για να μπορούμε να διατηρήσουμε έναν ανώτερο πολιτισμό. Αλλιώς μπορούμε να οδηγηθούμε στην καταστροφή και όχι να επιδιώξουμε, να τετραγωνίσουμε τον κύκλο αποδεικνώντας ότι το όλο είναι ίσο με το ένα ή το ένα είναι ίσο με το όλο, αλλά όλοι για έναν και ένας για όλους. Σας ευχαριστώ πολύ και θα ακολουθήσει ένα παιχνίδι αν ίσον που εμείς πιστεύουμε ότι πετύχαμε το στόχο και δεν υπάρχουν διαφορές. Είμαστε ίσοι, δεν είμαστε ίδιοι ποτέ, είμαστε όλοι διαφορετικοί και ιδιαίτεροι, αλλά είμαστε ίσοι, ένας δίπλα στον άλλο, παρακαλώ να ακολουθήσει το δρόμενο προκειμένου και εσείς να απολαύσετε τη δική μας προσπάθεια με ένα καλλιτεχνικό χωροθεατρικό δρόμενο. Σας ευχαριστώ. |
