| : Θα θέλα να δώσω τον λόγο στον κύριο Πίστου Δαδημήτρη, υποψήφιο διδάκτωρα του ΕΚΠΑ, υπεύθυνος σπουδών και έρευνα του Εθνικού Κέντρου με θέμα αναδιοργάνων εθνικού συστήματος κοινωνικής φροντίδας στην εποχή του εμμονίου, η διατήρηση των παρεχόμενων κοινωνικών υπηρεσιών σε περίοδους οικονομικής ύφρασης. Καλησπέρα σας κι εγώ. Κυρίες και κύριοι δήμαρχοι, αδερφητοί δήμαρχοι, κυρίες και κύριοι προσκεκλημένοι, ευχαριστώ πάρα πολύ την κυρία Κουρεννάκη για την βρόσκηση που θα βρίσκουμε σήμερα εδώ. Η εισήγησή μου θα κινηθεί από τέσσερις άξονες. Ο πρώτος αφορά την παρουσίαση και την παρουσίαση του ελληνικού συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Ο δεύτερος θα αναφέρεται στο πλαίσιο στο οποίο αναπτύσσεται η κουρεννική πολιτική για την καταπολέμιση στόχια στην Ελλάδα. Θα παρουσιάσουμε επιγραμματικά τα βασικά προγράμματα επιγραμματικής ενίσχυσης και θα κλείσει η εισήγησή μου με τις προκλήσεις της προοδικής ανάπτυξης πολιτικών κοινωνικής χροντίδας στην Ελλάδα. Θα παραθέσω στην αρχή κάποιους βασικούς δείχτες οι οποίοι θα είναι χρήσιμοι για να εξάγουμε τα απαραίτητα συμπεράσματα και να αναλογιστούμε όλοι ποιο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας έχουμε και ποια κοινωνικά προβλήματα αντιμετωπίζει. Δεν θα αναπτυρθώ αναλυτικά πληθυσμό και δημόσιο χρέος θα γνωρίζουμε αυτά. Θα σας πω απλά ότι ο δείχτης ονειμότητας αυτής είναι στο 1,4 αριθμός παιδίων ανά μητέρα μας κατατάσσει στην πρώτη-ελευθεία θέση της Ευρωπαϊκής Ένωσης το 1927. Ο δείχτης αυτοκτονιών το 2019 σε σχέση με το 2017 σε σχέση με το 2007 πλήκατε 43%, ο δείχτης ανεργίας με βάση στα τελεστέρα στοιχεία της Ελστράτ για τον Ακτώβου του 2013 ανέρχεται στο 27,8% και ο δείχτης ανεργίας στο νέο κάτω των 25 ετών στο 57,9%. Το κατώφλι της φτώχειας ανάτομο ανέλθει στα 5.708 ευρώ ετισίως. Να θυμίσω ότι για το 2010 αυτό το ποσό ήταν 6.147 ευρώ. Αντιλαμβάνεστε ότι πίσω από αυτόν τον στατιστικό μέγεθος δηλαδή με τη στατιστική φτώχεια μπορούμε να κρύψουμε ένα ποσοστό φτωχών ή ανθρώπων που ζουν κάτω από το τόριο της σχετικής φτώχειας γιατί αντιλαμβάνεστε ότι η σχετική φτώχεια όπως προναφέρθηκε έχει να κάνει με το 60% του ενδιάμεσου μέσου εισόδηματος. Και επ' αυτή την έννοια όσο το εισόδημα μειώνεται τόσο μειώνεται και αυτοί που βρίσκονται σε κατάσταση φτώχειας. Ο πληθυσμός που βρίσκεται σε εκείνη είναι ο φτώχειας ή κοινωνικό αποκλεισμό δηλαδή κοντά στο όριο του κοινωνικού αποκλεισμού είναι το 34,6% του πληθυσμού της χώρας. Ο βασικός μηνύος μισθός 586,08 ευρώ, ο βασικός μηνύος μισθός για ανηδίκευτο άγαμο υπάλληλο 510,95 ευρώ, για να πάρουμε στην ατζέντα της κοινωνικής πόλας και της φτωχούς εργαζόμενος το τονίζω αυτό, το μέσο ύψος κατώτας σύνταξης 490 ευρώ, φτωχή ηλικιωμένη 472,300 ευρώ και ανασφάλιση φτωχή ηλικιωμένη 8245 ευρώ είναι οι ανασφάλιστοι οι οποίοι εντάσσονται στο πρόγραμμα του ΟΓΑ. Σύμφωνα με την έκθεση του ΟΣΑ για το 2011, η μέση μείωσης εσοδημάτων στη χώρα μας ανέχισε 25,3%, οι κανόντες αποδοχές μειώθηκαν κατά 22%, το επίδομα ενεργίας μειώθηκε και αυτό στα 759 παιδευρώ, με αποτέλεσμα η Ελλάδα αναπορροσιάζει το δεύτερο ποσοστό φτωχών εργαζόμενων στην Ευρωπακία στον 27 μετά τη Ρουμανία. Σύμφωνα με τα στοιχεία του ίδιου έκθεση της ΥΠΑ, κοντά στο όριο της φτώχιας ζει το 31% του πληθυσμού, οι ΕΡΙΣΤΑΤ φέτος μας δείχνουν η οριακά αυξημένα στο ποσοστό, σε ποσοστό 15,2% οι Ελληνες αδυνατούν να καλύψουν σημαντικά υλικά αγαθά και σε ποσοστό 10,2% να καλύψουν βασικά αγαθά. Αυτά τα ποσοστά κατατάσσουν τη χώρα μας στην πέμπτη ουσιαστικά θέση μετά τη Βουλγαρία, τη Ιουμανία, τη Λετωνία και τη Λιθουάνια. Προαναφέρθηκε ο νόμος 31.06.2003 με τον οποίο ουσιαστικά καταβγήθηκε ο Εθνικός Οργανισμός Κοινωνικής Κορδίδας, ο οποίος είχε συσταθεί με τον νόμο 26.06.198 και είχε συνενώσει ή προσπάθησε να κάνει κάτι τέτοιο, το ΝΕΟΠ, το Κέντρο Βερφών Μητέρα και το ΠΠΑ. Είναι όμως ο νόμος, όπως ισχύει και σήμερα, γιατί έχει σε ένα μεγάλο μέρος, το έχει καταδικηθεί από το 31.06. Είναι ο νόμος στον οποίο θα μπορεί να τρέξει κανείς για να δει τι σημαίνει και ποιο είναι το Ελληνικό Σύστημα Κοινωνικής Κορδίδας. Από τον νόμο 26.46.198 θα συγκρατήσουμε κυρίως το πέντο σημείο, στο οποίο φαίνεται στη διαφάνεια, που αφορά στη συμμετοχή στη διαδικασία της κοινωνικής πρόνοιας και του Εθνικού Συστημάτου Κοινωνικής Κορδίδας, δημόσιο, ιδιωτικό και δοσκοκού ή μη χαρακτήρα φορέων. Πάγιο έτοιμα ήταν σε αυτό το σύστημα να συμμετάσχει και η Εκκλησία, νομίζω ότι κάτι τέτοιο δεν έχει επιτεθεί, κυρίως και να μην επιτεθεί και στο μέλλον. Ένα άλλο σημείο που θα ήθελα να σημειώσω στον νόμο αυτό είναι οι υπηρεσίες αποειδηματοποίησης και αποκατάστασης και πανένταξης. Στο τρίτο κοινωνικό πλαίσιο στήριξης και συγκριμάσιο του επιχειριασιακού πρόγραμμα Υγεία Πρόνοια, στο Νάξο Α3, στο Μέτρο 32, υπήρξαν οι πρώτες δράσεις αποειδηματοποίησης, οι οποίες όπως όλους γνωστούν, μετά τη λήξη της χρηματοδότησης και της συγκριμένης προγραμματικής περιόδου ανεστάλησαν, ανεστατήτουργε τους, με αποτέλεσμα πάρα πολλά παιδιά τα οποία είχαν δυο με υποτροφία και λοιπά να επεπιστεύσουν στα κλειστά αυτά ιδρύματα. Για την ιστορία, να πούμε ότι στο ΕΣΠΑ που τρέχουμε και σήμερα, δεν υπήρξαν αυτοτελείς σπόροι για την ιωνική πρόνοια. Υπήρξε μόνο ο άξονας τέσσερα του τομιακού επιχειριασιακού προγράμματος ανάπτυξης ανθρώπινου δυναμικού, το διαχειρίζεται του Υπουργείου Εργασίας και όχι του Υπουργείου Υγείας και Κοινωνικής Ελληνικής. Βέβαια, οι εξελίξεις μας πρόλαβαν, η κοινωνική πρόνοια έφυγε από την επίπεδα του Υπουργείου Υγείας, μετακόνωσε στο Υπουργείο Εργασίας. Όμως, τονίζω ότι η μόνη αμυγός προνοιακή πολιτική που χρηματοδοτήθηκε και χρηματοδοτείται από το ΕΣΠΑ για την κοινωνική πρόνοια, είναι οι στέκεις προστηριζόμενες διαβίωσης, οι οποίες λειτουργούν, όχι σε επίπεδο ή από δήμους, αλλά από συλλόγους γονέων και δαιμόνων, ατόμων με ανακρύα. Και θα αναφερθώ σε αυτές λίγο αργότερα, και εφόσον μου το επιτρέψουν οι συνθήκες, δηλαδή ο χρόνος. Προσπαθώντας να λειωθετήσουμε την κοινωνική πρόνοια, θα λέγαμε ότι είναι ένα πλέγμα οργανωμένων δραστηριότητων, και ιδιωτικών, όπως είδαμε στο 2666, που επιδιώχουν τη διατήρηση, την βελτίωση και την αποκατάσταση της ικανότητας των ανθόμων, οι ομάδες ανταποκρίνονται στις ανάγκες διαβίωσης και κοινωνικής συμμετοχής. Θα τελειώναμε κάπου εδώ, αν ζούσαμε στη Σκαντιναβία, όμως ζούμε στην Ελλάδα, στο Μοσογειακό Νότο, και δυστυχώς αυτό το κομμάτι παίζει μεγάλο ρόλο και η οικογένεια και τα άλλα οικογενειακά δίκτυα. Αυτή, λοιπόν, θα μπορούσαμε να δούμε ότι είναι κοινωνική πρόνοια στην Ελλάδα. Προσπαθώντας να το δούμε και να ξεδικεύσουμε λίγο το ελληνικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας, ανάλογα με το κριτήριο εφαρμογής, θα λέγαμε ότι έχουμε το κριτήριο του πεδίου εφαρμογής, ο οποίος επικεντρώνεται και διάκρινε ανάμεσα στις διασίες που τη διώχουν την κάλυψη συγκεκριμένης ανάγκης και της υπηρεσίας που αποβλέπω στις υπηρεσίες συγκεκριμένων κινδύνων, στο κριτήριο του περιεχομένου των δράσεων, ανοιχτή ή κρυστή περίθαρξη, και στο κριτήριο της οργανωτικής δομής, όπου στηρίζεται στην διάρκτωση των υπηρεσιών, ανάλογα με τους φορείς που τις παρέχουν. Αν επίσης θα θέλαμε να δούμε τους τρεις βασικούς πυλώνες γύρω τους οποίους έχει στηθεί το ελληνικό προνοιακό σύστημα, θα λέγαμε ότι ο πρώτος είναι οι πολιτικές καταπολέων της φτώχιας και θα δούμε ποιες είναι αυτές, ο δεύτερος είναι οι πολιτικές φτώχευμένων υπηρεσιών και ο τρίτος είναι οι πολιτικές καθολικής ιντονικής φροντίδας. Για τους φορείς, το είπαμε και προηγουμένως, είναι δημόσιοι, ιδιωτικοί και φορείς του εθελοντικού τομέα. Αυτό όμως που στην Ελλάδα είναι πολύ πολύ λυπηρό, είναι ότι το κοινωνικό κράτος, αν και δαπανά περίπου το 27% του ΑΕΠ, είναι ανεπαρκές και αντιπαραβολικό, ή όπως θέλετε να το χαρακτηρίσετε. Αυτό προκύβει από το διάγραμμα, το γράφωμα που βλέπετε, της ΕΛΣΤΑΤ, όπου διαχρονικά είναι ίδιο, ελάχιστα μεταβάλλεται. Αυτό είναι το τελευταίο λοιπόν του 2012, όπου μετά της κοινωνικής μεταβάσης βλέπετε ότι το ποσότητας φτώχειας στη χώρα μας είναι 23,9%. Αν αύριο ο νομοθέτης αφαιρούσε τα κοινωνικά επιδόματα, όχι όμως και τις συντάξεις, η φτώχεια θα έφτανε στο 26,8%. Από αυτό βγάζουμε δύο συμπεράσματα. Πρώτον, ότι ή τα επιδόματα είναι επιδόματα φτώχειας, δηλαδή αναπαράγονται φτώχεια, και συνεχώς οι δικαιούχοι δεν μπορούν να βγουν από αυτό. Ως φτώχεια, επαναλαμβάνω, είναι το 66,8% του MDR μέσους εισόδηματος ή ότι τα επιδόματα λαμβάνονται από άτομα που δεν τα έχουν πραγματικά ανάγκη. Και σε αυτό το σημείο να τονίσω ότι ήδη το 1989 για τα κατηγοριακά επιδόματα της κοινωνικής πορείας έχει καταβληθεί ο έλαβος εισόδηματος. Άρα, όπως στην υπόλοιπη Ευρωπαϊκή Ένωση, είναι αυτό νόητο. Και νομίζω ότι είναι και πάλι ο έτοιμος τρόικας τα τελευταία δύο χρόνια να επανέλθει ο έλεγχος εισοδήματος και η κοινωνική έκθεση, προκειμένου να ελαμβάνονται τις επιδόματα. Για να καταλάβουμε λίγο και την υπάρκεια του κοινωνικού κράτους συγκεκριτικά με άλλες χώρες της Ευρωπαϊκής Ενώσης, ενώ στην Ευρώπη με τις κοινωνικές παρεμβάσεις η φτώχεια μειώνεται κατά μέσο όρο δέκα μονάδες, δηλαδή από 25,7% στο 16,4%, όπως είδατε προηγουμένως, στην Ελλάδα μειώνεται κατά μόλις τρεις με τέσσερις μονάδες. Η Σουηδία διαθέτει το 32,1% του ΑΕΠ για κοινωνική πολιτική, τέσσερις μόλις μονάδες πάνω από την Ελλάδα, αλλά μειώνει κατά το ίδιο στους φτωχούς. Επίσης, η Ελλάδα θεωρώνει στην κοινωνική πολιτική του 27,16%, όταν ο μέσος του ευρωπαϊκού όρος είναι το 29,5%, αλλά είμαστε πολύ κοντά, δεν μπορούμε να πούμε ότι σε επίπεδο χρηματοδότηση έχουμε πρόβλημα. Μάλλον το πρόβλημα είναι στο ποιοι είναι οι λήπτες ή γενικότερα οι δικαιώχοι των προνοιακών επιδομάτων. Ανεπάρκει κοινωνικού κράτους λοιπόν είναι ένα συγκλέκμα. Μιλάμε για υπολοιματικό χαρακτήρα κοινωνικής και πολιτικής, για άστοχες και μη εξειδικευμένες παρεμβάσεις, εξατομικευμένες θα έλεγα, το οποίο σχοδιά της πραγμαφέρθηκε στο μέτρο 31, όπου ο βασικός στόχος του ήταν η εξατομίκευση. Δηλαδή, μέσα από μια συγκεκριμένη διαδικασία να βρούμε το πρόβλημα του ατόμου και να το εμπιλήσουμε. Αλλά εξατομικευμένα, όχι ίδιο για όλους. Και, φυσικά, οι πολιτικούς στις Πυραισίδες. Επίσης, ένα σύγγραμμα που έχουμε γράψει με το δυο κοντιάδι, αναφέρονται μέσα κάποιοι νέοι κοινωνικοί κίνδυνοί, οι οποίοι, μάλλον, νέοι δεν είναι, αλλά σε κάθε περίπτωση δυνατοπίζονται από το υπάρχουν προνοιακό σύστημα. Αυτές ποιοι είναι? Είναι η ισχυρή ανασφάλιση ως προς τη συμμετοχή στην αγορά εργασίας, η αβεβαιότητα ως προς την ικανότητα και τους όρους διατήρησης της εργασίας, η ανασφάλιση στο δημόσιο, η ανασφάλιση ως την διασφάλιση των αποδοχών και η ανασφάλιση ως την εγγυή σκεκτημένων κοινωνικοσφαριστικών δικαιωμάτων. Η ανεπάρκεια, λοιπόν, του κοινωνικού κράψου οδηγεί σε αναντιστυχίες μεταξύ νέων αναγκών και καλυπτόμενων κίνδυνων και από την άλλη, σε αναντιστυχίες μεταξύ προστατευόμενων ομάτων στόχων και κοινών που πράγματι χρησιμοποιούν κοινωνική προστασία. Πώς θα καταπολεμενήσουμε την ανεπάρκεια? Προφανώς με την ενεργητική στροφή του κράτους πρόνοιας και τη σύνδεση των κοινωνικών πραγματικών με την εργασιακή ένταξη. Δεν νοείται λύπτους προνοιακό επιδόματος η κανός για εργασία να μην εργάζεται. Δεν είναι το προϊενεκό συστημάδι, συστημά να πλήρωσης μισθού ή εισοδήματος. Και φυσικά οι απομάδες του κοινωνικού κράτους από τη λογική του μηχανισμού να πλήρωσης εισοδήματος. Σε ποιο πλαίσιο αναπτύχθηκαν τα προνοιακά προγράμματα στην Ελλάδα. Τα ευστάμενα προγράμματα δεν συνουστούν ένα γενικό μοντέλο προστασίας για κάθε άτομο χωρίς επαρκείς πόρους. Είναι σαφές ότι ένας μακροχρόνη άνευος δεν δείχνει κάτι. Προναφέρθηκε ότι οι Ουγγαρίοι και η Ελλάδα είναι οι μόρες χώρες στην Ευρωπακία που δεν έχουν θεσπίσει το ελάξιο κοινωνικού εισόδημα. Θα το δούμε και λίγο πιο κάτω. Η Ουγγαρία, κύριε Ποντιάδη, πρόσφατα πραγμήγγυλε και ήδη λειτουργεί σε τοπικό επίπεδο αλλά σε τοπικό επίπεδο και σε εθνικό ελάξιο κοινωνικού εισόδημα. Όπως επίσης αυτό προβλέπεται και στη χώρα μας και προβλέπεται στο μνημόνι. Και θα δούμε που προβλέπεται αυτό. Η δέσμευση της χώρας ήταν ότι από πρώτης πρώτου του 2014 θα τρέξει το ελάξιο κοινωνικού εισόδημα σε δύο περιοχές της χώρας, χωρίς αυτοί να κατανομάζονται. Περιμένουμε να δούμε τις κανονιστικές που θα προσδιορίσουμε και σε αυτές τις δύο περιοχές. Θα είναι περιφέρειες, θα είναι δήμοι, θα είναι νομίοι, δεν γνωρίζουμε ακόμα. Επίσης ο κ. Στουνάρ σε πρόσφατης δηλώστη του μας ανέφερε ότι το ελάξιο κοινωνικού εισόδημα θρηματοδοθεί με το ποσό των 20 εκατομμυρίων ευρώ για αυτές τις δύο περιοχές. Αλλά είναι πηλωτικό πρόγραμμα, θα ακολουθεί με το μοντέλο της Πορτογαλίας, όπου πριν από 10 χρόνια έτρεξε πηλωτικά το ελάξιο κοινωνικού εισόδημα, είδε πώς πήγε, πόσοι είναι οι δικαιούχοι, έκανε την αναβογή, την προβολή στον πολιτισμό και το έτρεξε μετά σε εθνικό επίπεδο. Υποψιάζομαι ότι προστακή κινήτηκε η ελληνική πλευρά. Είδαμε κάπως σύντομα ποια είναι η κατάσταση στη χώρα, η φτώχεια κλπ, ποια όμως είναι τα προγράμματα που καλύπτουν αυτές τις ανάγκες. Είναι τα προγράμματα δημόσιας αντίληψης, είναι τα κατηγοριακά προγράμματα ελάξιου εισόδηματος και τα προγράμματα στήριξης χωρίς έλεγχο των μέσων βιοπολευσμών. Στην πρώτη κατηγορία είναι το γνωστό όνομα, θρητικό διάτομα, 5773, το οποίο παλιό θα το δίνει έναν αρχείο στο να το δίνει δήμη. Ήταν αυτό το έκτακτης ανάγκης ακριβώς. Είναι αυτό το πρόγραμμα το οποίο σε εξαιρετικές περιπτώσεις βιολογικής εξατήλειωσης ο υπερφυνοστός τότε στην ομαρχία και τώρα στους δήμους έδινε ένα εφάμπαξ ποσό για την αντιμετώπιση κάποιων έκτης των αγώνων. Τα κατηγοριακά προγράμματα ελάξιου εισόδηματος. Στη χώρα μας είναι το πρόγραμμα ενίσχυσης απροστάδευσης των παιδιών. Δικαιούνται παιδιά που έχουν πάσει τους δυο γονείς, έχουν μείνει ολφανά από τον πατέρα. Μην νομίζετε το πόσο είναι κάτι εξωφενικό. Είναι 42 περίπου το πρώτο μήνα. Και με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα της παιδικής φτώχειας στην Ελλάδα. Να ξέρετε ότι η χώρα μας είναι η χώρα με το υψιότερο ποσό παιδικής φτώχειας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Και με 42 ευρώ καταπολέμουν τον πρόλογο. Το πρόγραμμα κάρυψης ανασφάλισης των γυναικών σε κατάσταση μητρότητας πρόκειται για ένα περίεργο πρόγραμμα. Δεν είναι πολύ γνωστό. Αφορά γυναίκες που εργάζονται ανασφάλιστες, όσο είναι αυτό που γίνεται περίεργο. Και προκειμένου να λάβουν το εισόδημα έπρεπε να βροσκομίζουν μία επιθυμητή ως τεωγοδότη που της είχε ανασφάλιστες. Θα αναρωτιέστε και μπορεί να αναρωτιέμαι ακόμα. Αυτό υπάρχει στο πρόγραμμα. Άλλιως δεν υπήρχε περίεργο να το δελάβουν. Και για τον πρόεδρο ήταν 200 ευρώ πριν και 200 ευρώ μετά το 100. Και υπάρχει και το πρόγραμμα κάρυψης ανασφάλισης των ηλικιωμένων, το γνωστό σε όλους μας 6-7 ετών και άνω, όπου αφορά στην ελλείψη της κάτω της σύνδεξης του οργάνου για όσους είναι ασφάλιστες 6-7 ετών και άνω. Και φυσικά τα πρόγραμματα στήριξης χωρίς τον έλεγχο, τον ιζοπάρι, τον μέσο διοπορισμού, και ξέχασα να το αναφέρω, τα 42 ευρώ των αποστάτων των παιδιών δίνονται αφού προηγουμένως ελευθεί το εισόδημα. Και για τα 42 ευρώ ελέγχουμε το εισόδημα, για τα υπόλοιπα όχι. Είναι τεκμαρτό και όχι μόνο το πρωματικό εισόδημα. Λοιπόν, το πρόγραμμα στήριξης χωρίς έλεγχο μέσα στον πρωθυμό, τα γνωστά προνοιακά εκκληδόματα, δεν θα αναφερθούμε σε αυτά, απλά ότι από το 1989 καταργήθηκε ο ΕΕΚ και από το 1988 είχε καταργηθεί και η υποχρέωση της κοινωνικής υπηρεσίας να συντάσει η κοινωνική έκθεση για τον λήπτη. Τώρα σε ευρωπαϊκό επίπεδο και στο πλαίσιο της πολιτικής Ευρωπαϊκής Ένωσης 2020, εξοδεύσου τον 2020, έχει στηθεί η ευρωπαϊκή πλατφόρμα καταπολέμισης στο εξοδημικό αποκλεισμού. Σύμφωνα με τα τότε στοιχεία, αυτά τα στοιχεία ήταν το 9 Βέρκα, όταν δημιουργήθηκε αυτή η πλατφόρμα, στην Ευρώπη περισσότερο από 8 εκατομμύρια άτομα κοινωνεύουν με φτώχεια και σε αυτό το πλαίσιο τέχει ως στόχος η μείωση των φτωχών κατά 20 εκατομμύρια. Νομίζω ότι αυτός ο στόχος ήδη έχει χαθεί, γιατί η κρίση έχει βαθύνει και οι φτωχοί έχουν πολλαπλασιαστή. Τι λέει αυτή η πλατφόρμα, ότι θα βοηθήσει άφηση στην κοινωνική ονοτομία, θα λυθούν μέτρες να βοηθηθεί πρόσβαση στην αγορά εργασίας, κοινωνική προστασία, στοιχειώδης παροχές, θα γίνει καλύτερη φύση κοντιλίων, θα χρησιμοποιηθεί η καλότηση κοινωνικής οικονομίας κλπ. Θα ήθελα να σας πω ότι από το 2000 και τη συνεχή της λισαβόνας και μέχρι σήμερα, σταδιακά φύνει αυτό που λέμε κοινωνική πρόνοια και αναδεικνύεται παιδιακώς αυτό που λέμε κοινωνική προστασία. Δυστυχώς δεν έχουμε χρόνο τώρα να μπούμε σε αυτές τις λεπτομέρειες και τις διαφορές. Όμως η Ευρωπαϊκή Ένωση, και αυτό το λέω κυρίως τους σχεδιαστές κοινωνικής πολιτικής σε τοπικό επίπεδο, και οι επιλέξιμες δαπάνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης μέσω του Ευρωπαϊκού Κοινωνικού Ταμείου πλέον δεν αφορούν αμυγκώς πρόγραμμα του κοινωνικής προστασίας. Αυτό είναι επιλέξιμο. Πλέον θέλουν νέες θέσεις εργασίας, απασχολησιμότητα, και πολιτικές οι οποίες συμβάλουν στην απασχόληση, για παράδειγμα υπροφωνηπιακή σταθμή, συμβάλλουν στην απασχόληση, γιατί πολύ απλά τα παιδάκια τα κρατάνε υπροφωνηπιακή και η μητέρα εργάζεται. Ένα άλλο παράδειγμα όμως, στρέβλος της πρωματικότητας, το οποίο το βιώνετε εσείς κατά κύριο λόγο, στην τοπική εκπαιδεύσεις, είναι το πρόγραμμα από ήδη ως σπίτι. Για θυμηθείτε πριν από 30 χρόνια, όταν ήδη ως σπίτι, όταν πλέον από 30 χρονιά ο νομοθέτης το σκέφτηκε, ουσιαστικά λειτουργήσε από το 1997-98 και μετά, ξεκίνησε ως πρόγραμμα το οποίο θα κάλυπται τις ανάγκες μοναχικών ατόμων, ηλικιωμένων και ατόμων με αναπηρία. Σήμερα, αλήθεια, ποιος καλύπτει, ποιοι είναι οι δικαιούχοι. Οι δικαιούχοι σήμερα είναι οι άνθρωποι. Αν ο παππούς δεν έχει άνθρωπο δίπλα του, δεν μπορεί να εξυπηρεθεί από το σύστημα, είναι μία επιλέξη μην τα πάει. Αυτό έγινε λοιπόν στο Μεσοδιάσταμα, πολύ σωστά, από το 2009-2011, ως που ήρθε η νέα θέση, η νέα ρύθμιση, υπήρκε το κενό, πράγματι υπήρχε, απλά σας εξηγώ απλά με ποιον τρόπο ένα πρόγραμμα αλλειώνεται ως προς την αρχή του στόχεση, προκειμένου να παναχαματοποιηθεί, δεν λέω κάτι διαφορετικό. Και μην ξεχνάμε ότι σήμερα το πρόγραμμα αλλειώθηκε στη θρηματοδότηση, οι κοινωνικοί επιστήμονες όμως παρήχαν υπηρεσίες και σε αυτούς που παραδοσιακά παρήχαν. Όμως δεν μπορούσε να πληρωθεί αν κοιτάς έναν ηλικιωμένο αν αυτός δίπλα δεν είχε άνθρωπο. Ήταν μία επιλέξη μην τα πάει, είναι σαφές. Στο πεδίο τώρα του βοήθεια σπίτι, ενώ ήταν πρωνιακό μία εντοχοδοτήπο, πλέον είναι ασφαλιστικό. Έχει περάσει στο άλλο σύστημα, δηλαδή μιλάμε για την ασφαλιστική κάλυψη της μελλοντικής ανάγκης κάποιου να έχει ανάγκη για βοήθεια σπίτι. Η Ελλάδα, στο πλαίσιο της ΕΕ 2020, έθεσε ως στόχο για το 2020 τη μείωση των φτωχών στη χώρα μας κατά 405.000 άτομα. Ασχολείες το αφήνω, το όνομα αυτό. Επίσης, το Υπουργείο Εργασίας έθεσε τον Οκτώβριο του 2010, τους ακόλουδους τους στόχους, τη μείωση του αριθμού των ανθρώπων σε εκείνη την οφθόκηση κατά 28%, τη μείωση του αριθμού των φτωχών περιόν από 23% στο 18% και την ανάπτυξη ενός κοινωνικού δικτύου ασφάλειας ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό. Εδώ ενόχως, φυσικά, το ελάχιστο δικημένο εισόδημα, όπως αυτό προβλέθηκε αργότερα στο Μνημόνιο. Στο Μνημόνιο 3, λοιπόν, όμως, 40.93.2012, υπό παράγραφος 1α.3, προβλέπεται το πληρωτικό πρόγραμμα ελάχιστον κοιμένου εισόδηματος. Είπαμε ότι θα χρηματοδοτηθεί, θα πληκοδοτηθεί με 20 εκατομμύρια ευρώ, θα τρέχει σε δύο περιφέρειες. Ακόμα δεν ξέρουμε ποιοι θα είναι οι δικοί οχιέντες στο πρόγραμμα, ούτε με ποια βάση θα υπολογίζεται το ελάχιστο δικημένο εισόδημα, κάτω από το οποίο οι εντασσόμενοι σε αυτό θα λαμβάνουν ένα ποσό, ώστε να καλύψουν τη διαφορά. Και δεν ξέρουμε ποια στέλνει η διαδικασία, σαν ό,τι και οι φορές που θα το αναλάβουν. Η ιδέας μας ήταν ότι θα τρέξει πληρωτικά από πρώτης πρώτη του 2014. Προανέφερα προηγουμένως στη στήριζόμενη διαβίωση. Είναι το μόνο πρόγραμμα αμυγός προνοιακό που χρηματοδοτείται από το ΤΕΠΑΝΑΠ. Επίσης οργανώθηκε και στήθηκε στο γνωστό ελληνικό μοντέλο χωρίς εθνικό σχεδιασμό. Οπότε όσοι προέλαβαν μπήκαν στο έργο, χρηματοδοτήθηκαν. Για την ιστορία 25 εκατομμύρια ευρώ ήταν αυτά. Έχεις κλείσει πλέον το έργο. Δεν ξέρω αν μέχρι το τέλος του ΕΣΠΑ θα μπορέσει να επαναχωρηθεί. Τι είναι η στήριζόμενη διαβίωση σχετικά με την κοινωνική επανένταξη. Είναι μια συνεχίση του ΜΜΤΡΙΑΔΙΟ για την αποσυλλοποίηση, όπου άτομα με αναπηρέχει και κυρίως άτομα με νοητική στερίση εντάσσουν σε αυτές τις στήριες προκειμένου να επανενταθούν στην κοινωνία και να βιώνουν ή μη αυτόνομα. Βασικής προκλήσης ανάπτυξης είναι να δούμε ποια ήταν η πληρωτική εμπειρία της ΣΥΡΙ πρώτης γενιάς. Δεν έχει γίνει αυτό βέβαια. Η αυστηρή τήρηση των ελάχιστον προεδιαγραφών ποιότητας, η εφαρμογή μηχαρισμών παρακολούθησης, η αναπάθμιση των προσώτων δεξιωτήτων εργαζόμενων δομές δεν έχουν κατατιστεί από κανέναν και δεν προβλέθηκαν χρήματα γι' αυτό. Η ανάπτυξη στρατηγικών ενημέρωσης των ενδιαφερόμενων να αξιοποιήσουν το κλέγμα των ΣΥΡΙ. Θα αναφερθώ ακόμα σε δύο εστιμάδες. Το πρώτο είναι οι πιστοποίησεις της αναπηρίας. Όπως όλοι ξέρετε, το 2010 η πιστοποίηση αναπηρίας πραγματοποιείται από τα ΚΕΠΑ, από τα Κέντρα Πιστοποίησης Αναπηρίας. Να αναφέρουμε όμως ότι παρά το γεγονός ότι ισχύει αυτό η πιστοποίηση της αναπηρίας στη χώρα μας γράται εκεί. Είναι μια ιατρική αξιολόγηση, μια ιατρική εκτίμηση. Δεν κοιτάει τίποτα παραπάνω. Και αυτό γιατί πολύ απλά στη χώρα μας δεν έχουμε ακόμα συνδέσει τη διεθνή ταξινόμηση της λειτουργικότητας της αναπηρίας και της υγείας. Το γνωστό ICF του Παγκόσμου Οργανισμού Υγείας. Τι λέει λοιπόν αυτός το ICF? Λέει ότι η ταξινόμηση πραγματοποιείται σε δύο επίπεδα. Πρώτα στις δομές και λειτουργίες του σώματος και δεύτερον στις δραστηριότητες και τη συμμετοχή. Δεν κοιτάμε μόνο ιατρικά αλλά κοιτάμε και τις επιπτώσεις που έχει η αναπηρία σε συγκεκριμένους τομείς και οι δραστηριότητες εξατομικευμένα πλέον των δικαιούχων. Και βέβαια μιλάμε για κάρτα αναπηρία, συσσόβια. Κάρτα είναι υπόβλεψη μακράς διάρκειας και επαναξιολόγησης και όχι αυτό το διαρκές με τα κεπά να επανέρχεσαι για να επανεξετάσουνε αν η αναπηρία σου υφίσταται ή όχι. Το βοήθεια σου σπίτι που συστήμα κλείσαμε. Απλά να σας πω ότι το καλοκαίρι συμμετείχα σε μια επίρρογραμμοσύνη για το βοήθεια σου σπίτι για να δούμε ποιοι τελικά θα πιάνουν τα σενάρια βιοσημότητας με βάση τις νέες νομοθετικές δεθνίσεις, όπως ασφαλιστικό πλέον και όχι προνοιακό, είναι ανταποδοτικό και όχι μία ανταποδοτικό. Έχουμε τρία σενάρια, το πρώτο το σενάριο της εμφυλευτικής καλύψης όπου οι ωφελούμενοι θα είναι ηλικές 75 ετών και άνω θα εξαιρούνται όσοι παρουσιάζουν απόλυτη αναπηρία 80% και άνω γιατί θέλουν μεγαλύτερη φροντίδα και οι ωφελούμενοι προφανίζουν συνήθεια αναπηρία 67-80% εξαιρετός ηλικίας. Το δεύτερο σενάριο είναι το σενάριο της εμφυλευτικής καλύψης και αφορά ωφελούμενους ηλικές 65 ετών και άνω με χαμηλή μέτρια δυσχεία αυτοξυπηρέτησης που περιλαμβάνει δύο πογμάτες, τα άτομα με 75 ετών και άνω και τα άτομα με 65-74 ετών και τα άτομα με συνήθεια αναπηρία 67-80% και χαμηλή ή μέτρια δυσχεία αυτοξυπηρέτησης καθώς και τα άτομα με μερική αναπηρία 50-66,9% λόγω νευροψυχιατικής πάθησης νομικής στέρησης. Και το τρίτο το σενάριο της εμπειρίας κάλυψης είναι πιο κοντά στο δεύτερο και ως προϋπόθεση έχει ουσιαστικά το εισόδημο, παράδειγμα εισοδομητικά κριτήρια. Όταν σήμερα είδα ότι υπάρχει εδώ στο δήμο Παλίνης το δίκτυο κοινωνικής αλληλεγγύης λοιπόν επειδή πράγματι όπως είπε η Π. Κοδιάδης πολλά προγράμματα κοινωνικό παντοπορίο, κοινωνικό φαρμακείο κλπ. παρέχονται από αυτό το δήμο από τον όμορο μπορεί όχι ή με διαφορετικούς όρους και υπό υποθέσεις δημιουργήθηκε αυτό το εθνικό δίκτυο άμεση κοινωνικής παρέμβασης. Νομίζω ότι κάποιοι από εσάς έχουν ήδη χρηματοδοτήσει τις δράσεις τους από αυτό το δίκτυο το οποίο προσπάθησε ουσιαστικά να συντονίσει λίγο και να το κάνει πιο εθνικό και αφορά τα κοινωνικά παντοπορίο, κοινωνικά φαρμακεία κλπ. δομές τις οποίες ήδη αναπέρανε. Τέλος για να κλείσω την εισηγήση μου, ποιες είναι οι βασικές προκλήσεις. Η εισηγήση είναι η σύγκληση των πολιτικών δημοσιονομικών σταθερώντων με τις πολιτικές κοινωνικές προστασίες. Η ενεργητική συμμετοχή της κοινωνίας των πολιτών στις καταπολέμησης φτώχειας. Η ανταπόκριση του δημόσου τομέα στις νέες συνθήκες ενδυνάμωσης από δυνάμωσης των οικογενικών δικτυών. Η ασφάλιση πηγών χρηματοδότησης και ιδιωσιμότητας των νέων δημόσων πολιτικών και κυρίως μέσω του νέου ΕΣΠΑ και αξιοποίηση του θεωρητικού τομέα και συνέργεια με το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα. |
