| σύντομη περιγραφή: Υπόσχεσαι να διαλέξεις ένα σημείο του σώματός σου, όποιο θέλετε, όποιο κι αν είναι αυτό, και θα φανταστείτε όταν αρχίσουμε τη δράση διαφόρων ειδών κατευθύνσης του σώματός σας και επομένως της μετακίνησής σας μέσα στο χώρο, οι οποίες θα καθορίζονται από προξήματα και τραβήγματα σε αυτό το σημείο του σώματός σας. Παράδειγμα, αν εγώ διαλέξω τον δεξί μου όμο, η επιλογή είναι τελείως αφθαίρετη, δηλαδή σας καλώ να κάνετε μια επιλογή ό,τι να είναι. Την δεξιά φτέρνα, εντάξει, τον αριστερό γοφό, δεν έχει σημασία τι θα διαλέξετε, ένα σημείο του σώματός σας. Ας πούμε ότι εγώ διαλέγω τον δεξιό μου. Θέλω να κινήσετε στον χώρο ελεύθερα, αλλά όχι τόσο ελεύθερα, με την έννοια ότι να κινήσετε σαν αυτός ο όμος, ή το αντίστοιχο σημείο που θα έχετε διαλέξει, να σας τραβάει προς κάποια κατεύθυνση, δηλαδή κάποιος να σας τραβάει μπροστά από τον δεξιό μου, ή πίσω, ή να σας κάνει να κάνετε κυκλάκια, ή να σας χαμηλώνει, ή να σας ψηλώνει και το υπόλοιπο σώμα να κρέμεται. Σύμφωνο? Εγώ τώρα λειτουργώ έτσι γιατί διάλεξα τον δεξιό μου. Αν είχα διαλέξει όμως τον αριστερό γοφό, η κατάσταση ήταν διαφορετική, αλλά και προς κάθε κατεύθυνση. Δεν χρειάζεται να πηγαίνετε μόνο λοξά πλάι δεξιά αριστερά, ή πίσω μπρος, μπορείτε να χαμηλώσετε, ή να ψηλώσετε, ή να κάνετε κύκλους μικρότερους ή μεγαλύτερους, ανάλογα πού σας πάει το μέλλος αυτό του σώματος. Δηλαδή, η κίνησή σας εξαρτάται από ένα σημείο του σώματός σας, το οποίο θα το βάζετε να κινείτε προς κάθε δυνατή κατεύθυνση μέσα στο χώρο. Και όλο το υπόλοιπο σώμα, φυσικά αφού το μέλλος αυτό δεν είναι αδιάσπαστο, θα ακολουθεί. Είναι κατανοητό? Ναι. Ωραία. Αν είστε έτοιμοι, λοιπόν, μπορείτε να αρχίσετε. Κοινήστε σε όλο το χώρο, όχι σε κύκλο. Όλοι μαζί. Όλοι μαζί ταυτόχρονα, γι' αυτό και σήκωσα μόνο τα μισά άτομα. Και πηγαίνετε να καταλάβετε διάφορα σημεία του χώρου. Είμαστε σύμφωνοι? Ναι. Πάμε, λοιπόν. Πάτε χαμηλόφωνο. Ωκέι. Στοπ. Κατάνοι. Δοκιμάστε και ένα άλλο σημείο του σώματός σας τώρα. Ένα τελείως διαφορετικό, όχι το συμμετρικό. Αν είχατε τον δεξιό όμο, μην κάνετε τώρα τον αδυστερό όμο. Κάντε κάτι άλλο. Διαλέξτε κάτι άλλο. Και δοκιμάστε να δείτε σε τι σ' αλλάξει η ποιότητα της κίνησής σας. Καθώς σας μπρώχνουν ή σας τραβούν προς διάφορες κατευθύνσεις μέσα στο χώρο, από αυτό το σημείο. Και μην διστάζετε να χρησιμοποιήσετε και όχι μόνο το δεξιά-ριστερά, το μπρος-πίσω ή το διαγωνίως, αλλά και το πάνω-κάτω, άρα μπορεί και να συρθείτε στο πάτωμα ή να χοροπηδάτε στον αέρα. Σύμφωνοι. Για πάμε. Κάντε την επιλογή σας. Και πάμε. Κάντε την επιλογή σας. Διακρίνετε τα κενά σημεία του χώρου και πηγαίνετε προς τα εκεί για να κινήσετε ελεύθερα. Κάντε την επιλογή σας. Ωραία. Φτάνει. Τώρα, από αυτές τις επιλογές ή από μια τρίτη επιλογή που θα κάνετε τώρα, θα ήθελα να παραλείψετε σημεία του σώματος που σας εμποδίζουν στη μετακίνηση. Δηλαδή, να μπορείτε να μετατρέψετε αυτές σας τις επιλογές της δύο, ή αν και οι δύο είναι τέτοιες να επινοείτε μια τρίτη, να τη μετατρέψετε έτσι ώστε η κίνηση αυτή να μην εξαρτάται, ας πούμε, από τα πόδια, έτσι ώστε να μπορείτε να μετακινήσετε, αλλά ανεμπόδιστα. Εννοώ ότι είδα, ας πούμε, άτομα που η κίνηση ξεκινούσε από το πόδι, οπότε αναγκαζόταν να μετακινούνται, δεν ξέρω, κάποιος τους τραβούσε, ή κάποιος τους έσπρωχνε, ή κάποιος τους το τράβαγε πίσω, με συγχωρείτε. Θα ήθελα αυτό να το μεταφέρετε πιο ψηλά, έτσι ώστε να μην εμποδίζεστε πια σε ένα είδος μετακίνησης άνετης, να μην χάνετε διαρκώς την ισορροπία, αν έχετε κάνει επιλογές σχετικές με τα πόδια, να μπορούμε να δούμε μετακινήσεις στο χώρο που όμως μπορούν να υποστηριχθούν από ένα θεατρικό χαρακτήρα όταν περιφέρεται φυσιολογικά. Συμφωνή. Εντάξει, ένα θεατρικός χαρακτήρας μπορεί να μετακινείται και ξαφνικά να σκοντάψει, οπότε να υπάρχει μία αναφορά σε αυτή την κίνηση που είχατε κάνει και με το πόδι. Αλλά εγώ θέλω τώρα να κάνετε μία επιλογή που να μπορείτε να την υποστηρίξετε αν σαπέζατε ένα θεατρικό χαρακτήρα. Αν μία από τις δύο κινήσεις που κάναμε δεν αφορούσαν τα πόδια, μπορούμε να ξεκαλωθούμε… Να την κρατήσετε, να την κρατήσετε, ναι. Αν και οι δυο αφορούσαν τα πόδια, επινοήστε μία τρίτη. Για πάμε, αλλιώς προσαρμόστε αυτό που κάνατε σε κάτι να μπορεί να σας επιτρέψει τη μετακίνηση. Πάμε. Ωραία, φτάνει. Μια χαρά. Λοιπόν, τώρα, σας ήθελα να σημειθείτε, όσοι και όσες, μόνο όσες είστε τώρα, είσαστε στα προηγούμενα μαθήματα, τι κάνατε σε σχέση με τα αγάλματα και είναι οφερμένες να ακινητοποιηθείτε σε μία κατάσταση, η οποία θα παριστάνει ένα άγαλμα και να απαντήσετε σε αυτές τις τρεις ερωτήσεις. Ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω. Αυτό το άγαλμα, δηλαδή, κάποιος το έστησε εκεί, που είναι αυτό το εκεί, που είμαι, δηλαδή, απαντάει σε αυτή την ερώτηση. Κάποιον παριστάνει, αυτό απαντάει στην ερώτηση ποιος είμαι. Και ο γλύπτης που φιλοτέχνησε το άγαλμα το αποτύπωσε σε μία στιγμή του, στη στιγμή, ας πούμε, που, ξέρω εγώ, έλεγε εμπρός προς την ελευθερία ή που έδειχνε τα ελληνικά γράμματα, την αρχαία ελληνική γραμματεία. Ποιος είναι ανάλογα, ο Αριστοτέλης ήταν αυτό το άγαλμα, ο Θανάσιος Διάκος, ό,τι άγαλμα σας έρχεται στο νου. Όχι, όχι, όχι, όχι. Δεν μπορούμε να κάνουμε οποιαδήποτε κίνηση της καθημερινότητας. Μπορείτε να κάνετε οποιαδήποτε κίνηση της καθημερινότητας. Μπορεί να είναι το άγαλμα του περιπατητή της παραλίας της Θεσσαλονίκης. Συμφωνεί? Αυτό που θα συμμηθείτε εσείς από τη μέρα που το κάνατε και αυτό που θα επινοήσατε εσείς σήμερα όσοι δεν το κάνατε, θα ήθελα να το συνδυάσετε με μία από τις κινήσεις αυτές που επινοήσατε σήμερα. Αρχίζουμε να δένουμε την κοτσίδα τώρα για να φτιάχνουμε ένα θεατρικό χαρακτήρα. Όχι, όχι. Εσύ ποιο άγαλμα ήσουν για να το κάνουμε με παραδείγματα. Πέστε μου μία, ποιο άγαλμα ήταν μία από εσάς. Πόσοι ήσουν περίπου, πόσοι στεκώσουν, σε παρακαλώ. Ήσουν, ας πούμε, σε μία στιγμή και πέλεξες να είσαι ποιος είμαι, ένας μαθηματικός. Πού είμαι? Ήσουν εκτός σπιτιού για να το... Το εκτός σπιτιού είναι πολύ... Στον δρόμο. Στην πόλη, δεν ήσουν στο βουνό, στη θάλασσα, ήσουν στην πόλη ή έξω από σπίτι. Ωραία, είναι λοιπόν στην εξοχή και τι κάνω, περπατώ και σκέφτομαι. Αυτό σου το άγαλμα θα το βάλεις στην άκρη του νου σου. Αυτή σου την κίνηση σμερινή, δείξε μας μία από τις τρεις, σε παρακαλώ. Ωραία, θα προσπαθήσεις να παίξεις αυτόν τον μαθηματικό, σαν να ζωντανεψε το άγαλμα, που έχει μία τάση να κινείται με βάση το δεξί του χέρι. Δεν ξέρω γιατί, συνδυασέ το με τα μαθηματικά, γιατί γράφεις συνεχώς εξισώσεις στον πίνακα, ή γιατί γράφεις συνεχώς λύνεις συνεχώς ασκήσεις στο τετράδιο. Θέλω να κάνεις μία τέτοια σύνδεση. Είναι μία προσπάθεια πειραματική, να συνδέετε πράγματα που εσείς επινοείτε και που ενδεχομένως δεν είναι προφανές πώς συνδέονται. Μέσα από την προσπάθειά σας να τα συνδέσετε, προκύπτει η δημιουργική σας επινόηση προς την κατεύθυνση αυτού στο οποίο θα καταλήξετε. Για να κάνετε όλη αυτή τη δουλειά, σας παρακαλώ να πάτε στη Μέσα Έθουσα, διαγωνίες απέναντι, η οποία είναι άδεια αυτή τη στιγμή. Και να δουλέψετε εκεί, την ώρα που εμείς εδώ με τα υπόλοιπα παιδιά να συνεχίσουμε να κάνουμε αυτά που εσείς ήδη κάνατε. Λοιπόν, κάτι ανάλογο θα κάνετε κι εσείς. Δηλαδή, επιλέγετε ένα σημείο του σώματός σας και το κάνετε να είναι αυτό που ορίζει την κίνησή σας. Αν επιλέξω το στέρνο μου, μπορώ να περπατώ έτσι, αλλά μπορώ και να περπατώ έτσι, προς τα πίσω, να το σμπρώχνουν το στέρνο μου. Μπορούν όμως ξαφνικά να τα κινούν έτσι ή έτσι, ή να έτσι. Με όλους τους δυνατούς τρόπους. Ή μπορεί να το σηκώσουν ψηλότερα, οπότε να κρέμουμε. Ή να το χαμηλώσουν προς τα κάτω και τα λοιπά. Η κίνησή σας να ορίζεται από αυτό το σημείο του σώματός σας. Ok, λοιπόν, πάμε. Κάντε τώρα μια άλλη επιλογή. Επιλέξτε κάτι άλλο, κάποια άλλη σημεία του σώματος. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπετε ότι είναι πολύ δύσκολη. Βλέπει dans�� το σημείο του σώματος και κάντε το ίδιο. Πάμε. Κάντε τώρα μία επιλογή ανάμεσα στα δύο, αυτό που σας δημιουργούσε λιγότερο πρόβλημα στην πραγματική μετακίνηση. Αν και τα δύο σας δημιουργούσαν στην πραγματική μετακίνηση πρόβλημα, επινόηστε ένα τρίτο. Αν και τα δύο σου δημιουργούσε πρόβλημα στο να μετακινηθείς φυσιολογικά και όπως θέλεις, να διαλέξεις κάτι ένα τρίτο. Αλλιώς, εσύ δίνεσαι με τα μαλλιά. Ωραία. Αν δεν σου δημιουργεί πρόβλημα να σου τραβάνε τα μαλλιά, μπορείς να τα κινήσετε ακόμα. Ξεπερνιέται. Ωραία. Λύστε το λύνεις με έναν τρόπο και πάμε. Τρίτη φορά. Περπατάτε, έχω να σας κάνω μια επιλογή. Παρακαλώ. Εντάξει. Ωραία, θα ζητήσω το ίδιο και από εσάς, να έρθουν τα άλλα παιδιά και να πάτε εσείς εκεί να κάνετε τέτοιου είδους πρόβλημα με τον εαυτό σας. Πόσοι από εσάς έχουν ήδη παρακολουθήσει ως τώρα? Αυτό μεταχαρώνω εδώ το πρώτο. Ναι. Το πρώτο είναι. Ναι. Δεν ήμουν. Δεν πειράζει. Σας σκεφτείτε όλοι έναν είδος μετακίνησης, όχι σαν αυτά που κάναμε τώρα, που εξαρτιόταν από τα μέλη του σώματος. Και σε κάποια στιγμή αυτή η μετακίνησή σας διακόπτεται. Δηλαδή, αν έχω επιλέξει να μετακινούμαι ήρεμα, σε κάποια στιγμή διακόπτω. Και από αυτή τη στάση της μετακίνησίας αρχίζω να σκέφτομαι πως είμαι ένα άγαλμα. Και απαντώ σε αυτή τη ρωτή. Ποιος είμαι? Το έχω βάλει στο νου μου. Πού είμαι? Ναι. Τι κάνω και τα λοιπά. Σκέφτηκα ότι είμαι μια γυναίκα πανεπιστημιακός. Πού είμαι? Μπροστά από το κτήριο διοίκησης. Τι κάνω? Βαδίζω προς το μάθημα. Αυτό είχε ο καλλιτέχνης στο νου του όταν ανάρτησε αυτή τη γυναική αμορφή στο πανεπιστήμιο. Συμφωνεί? Για να δράει λιγάκι συμβολικά. Αλλά και η νοικοκυρά στο σουπερμάρκετ επίσης μπορεί να εκφρασοποιηθεί να συμβολοποιηθεί. Μπορεί να είναι διάσημος ή όχι έτσι. Πώς? Μπορεί να είναι διάσημος. Μπορεί να είναι διάσημος ή να μην είναι διάσημος. Ας πούμε αν είχες επιλέξει να μετακινήσεις χοροπηδητά και ακινητοποιηθείς κάποια στιγμή. Μπορεί να σκεφτείς. Δεν ξέρω πώς είσαι. Ότι είσαι χαϊτης. Ότι είσαι ένα παιδάκι. Ο καλλιτέχνης έχει κοσμίσει μια πλατεία από ένα σχολείο, τον χώρο, με μία μορφή παιδιού. Που είμαι, ποιος είμαι, τι κάνω. Αυτά τα δύο πράγματα θα λειτουργήσουν χώρια. Δηλαδή, η επιλογή που κάνετε για το περπάτημά σας στον τωρινό και το άγαλμα θα είναι δύο ξεχωριστά πράγματα καταρχάς. Αλλά μετά θα προσπαθήσετε να κάνετε, να επινοήσετε έναν θεατρικό χαρακτήρα που να συνδυάζει αυτά τα δύο. Δηλαδή να είναι το παιδάκι που κινείται, που το τραβάνε από τα μαλλιά. Μη σας μπερδεύουν τα παραδείγματα αντί να σας διευκολύνουν. Με τα δικά σας θέματα θα ασχοληθείτε. Σύμφωνο? Πάτε λοιπόν εσείς μέσα και στείλτε μου τους άλλους, σας παρακαλώ. Λοιπόν, για να κάνουμε μια μικρή συζήτηση. Πρώτα να ξεκινήσουμε από τι προβλήματα αντιμετωπίσατε σε αυτή την προσπάθεια να κάνετε μίξη δύο διαφορετικών πραγμάτων. Μέσα εκεί δηλαδή, τι προβλήματα είχατε, ναι. Έπρεπε να συμβιάσουμε μία πραγματική κατάσταση με μία νοηκτή, γιατί αυτή δεν είναι φυσιολογικό. Πρέπει να μας πάρει ό,τι διάλεξα, να είμαι φωτογράφος και να με τραβάνω το λαιμό. Δεν είναι φυσιολογικό αυτό να σε τραβάνει συνέχεια το λαιμό. Έπρεπε να συμβιάσουμε αυτές τις δύο ασυνδείασες δραφορετικές πραγματικότητες και να ενδείχνει και φυσιολογικό καταδρομικό. Ακριβώς το ξεπέρασμα αυτής της δυσκολίας είναι ακριβώς η δουλειά που πρέπει να κάνετε. Δηλαδή, να πάρετε δύο πράγματα που έχουν γεννησεί από άσχετες μεταξύ τους δράσεις και γι' αυτό συνήθως είναι μεταξύ τους τελείως άσχετα. Αποσύμπτωση συμβαίνει καμιά φορά να ταιριάζουν, αλλά κανονικά είναι άσχετα. Και να προσπαθήσετε να τα ενώσετε σε έναν θεατρικό χαρακτήρα, άρα τι προσπάθει να κάνετε. Να εκλογικεύσετε αυτή την κατάσταση. Αυτή ακριβώς είναι η τριβή με αυτό το αντικείμενο. Μέσα από αυτή την τριβή θα βγει η επινοητικότητά σας, η προσαρμοτιστικότητα, το πώς αξιοποιείτε τη φαντασία που μπορεί να φέρει κάτι μακρινό σαν αποτέλεσμα για να το κάνετε κοντινό και βατό και ελέγξιμο κτλ. Η ίδια η δυσκολία δηλαδή αυτή και η προσπάθεια για το ξεπέρασμά της σας δείχνει το δρόμο πώς να δουλεύετε. Δεν ξέρω πώς το έλεξες, θα μας το δείξεις τώρα. Εντάξει? Άλλα προβλήματα που αντιμετωπίσατε μέσα. Ναι. Να χρησιμοποιήσουμε μόνο το μέρος, δηλαδή το μέρος του σώματος εκεί, εκείνο που έχουμε κάνει και είναι εδώ. Τι εννοείς μόνο? Δηλαδή μόνο τη πλευρά, δηλαδή να βγάλουμε μια κίνηση, ένα χαρακτήρα, μόνο αυτό το κομμάτι του σώματος που κάνουμε. Ναι, αλλά που συμπαρασύρει όλο το σώμα φυσικά. Δεν φεύγει μόνο του η φτερούγα. Δεν απογειώνεται από το σώμα μας. Συμπαρασύρει όλο μας το σώμα. Οπότε ποιο είναι το ερώτημα, το πρόβλημα που αντιμετώπισες. Είναι δύσκολο να είναι. Είναι δύσκολο, ναι. Α, ναι, με τη φαντασία να απομονώσεις ένα κομμάτι του σώματος και να κινησεις εν συνέχεια. Ναι, μάλιστα. Άλλο, ναι. Το αν στην ουσία θα μας τρεβάει κάποιος ή θα γίνει την κίνηση επειδή ανήθει μπροκαλώμα έτσι. Αυτό εσείς το αποφασίζετε. Είναι αποτέλεσμα αυτοσχεδιασμού στον αυτοσχεδιασμό δίνεται εσείς τη λύση. Δηλαδή η κοπέλα έλεγε πριν να τρεβάει κάποιος από τα μαλλιά, αλλά μπορούσε να είναι αυτό ότι, ξέρω γω, έχει αυτή την ευχαρίστηση μέσα στον άνεμο. Πρέπει να νιώσει τα μαλλιά της προς εκείνη την κατεύθυνση. Οκ. Υπάρχει καμιά άλλη μαρτύρη, ναι? Επειδή εμείς δεν το είχαμε κάνει προηγούμενη φορά. Το δώσο που έκανα το χέρι πάνω ψηλά μεταπροσύνωσταν με το δάσος ψηλά. Πολύ, λίγο κατεσυνόμουν ότι αυτή η κίνηση έπρεπε να τελειάσει με κάτι πραγματικό. Καταλαβαίνετε? Κατάλαβα, εξαρχείς δηλαδή εξαρχείς, ναι. Οκ, καλά κάνεις και το καταθέτεις γιατί μου δίνει την ευκαιρία να σας πω, ότι την ώρα που κάνουμε μία άσκηση, παίζουμε ένα παιχνίδι, να περιορίζεστε μόνο στον ώρο του παιχνιδιού, μην αρχίζετε την επεξεργασία εκείνη την ώρα, εκείνη την ώρα να δράτε αυθόρμητα σε σχέση μόνο με τους κανόνες του παιχνιδιού, με τους όρους έτσι όπως έχουν τεθεί. Η διαδικασία της κριτικής σκέψης θα ήθελα να είναι ανάμεσα στα παιχνίδια. Είναι πολύ σημαντικό κομμάτι και είναι και μια στιγμή σαν αυτή που εξέφρασε η Σταυρούλα. Δηλαδή πώς θα το κάνω εγώ, ε? Αλλά αυτή η επεξεργασία να γίνεται μετά. Είναι πιο χρήσιμο να γίνεται μετά παρά να το προσαρμόζεις εκείνη την ώρα, εντάξει. Καλύτερα δηλαδή να γεννιώνται με τη φαντασία πράγματα και με το σώμα, με το πώς αποκρίνεται το σώμα, τις εικόνες τις φανταστικές και μετά με την κριτική σκέψη και με τη λογική να δουλεύουμε, αξιοποιώντας το νου. Ήθελα να ρωτήσω το εξής επίσης. Σε σχέση με τα μέλη του σώματος που διαλέξατε, δηλαδή πάμε ένα βηματάκι πίσω πριν από τη δουλειά που κάνατε εκεί μέσα, στις δουλειές της τρεις που είχατε κάνει εδώ. Ελάτε δύο-τρεις αθελόντρες να μας δείξετε τι είδους κινήσεις κάνατε. Ελάτε δύο-τρεις άτομα, σας παρακαλώ. Με τη σειρά μία-μία για να συγκεντρωνόμαστε. Τη κίνηση που κάναμε πριν εδώ. Ναι, ναι, ναι. Εγώ έκανα με το δάχτυλο. Ωραία. Μην μας την εξηγείς, απλώς να τη δούμε. Κάντε την. Ωραία. Ωραία. Stop. Παίρνεις το. Ναι. OK. OK. Ευχαριστούμε. Είδατε τριών διαφορετικών ειδών ανθρώπους σε μία δική τους στιγμή. Τι συμπεράσματα θα μπορούσαμε να βγάλουμε. Ας πούμε για τον τελευταίο άνθρωπο. Μπορούμε να τον ξαναδούμε λίγο και καθώς σκεφτόμαστε σε τι φάση μπορεί να είναι αυτός ο άνθρωπος ή τι μπορεί να κάνει, πώς μπορεί να είναι αυτός ο χαρακτήρας. Για πάμε. Ωραία, τώρα μας δίνει και πόνο. Μας δίνει και ένα μοτίβο πόνου. Αλλά τι άλλο θα μπορούσαμε να δούμε. Τι σας έρχεται στο νου στην φαντασία, ναι. Δεν μου έρχεται άνθρωπος, μου έρχεται ζώο. Ναι, για ποιο. Ότι έχουμε ένα σφιχτό σκυλί από το λαιμό και λουρί και το τραβάμε προς τα πάνω. Κάποιος αόρατος ιδιοκτήτης το τραβάει προς τα πάνω προς τα κάτω. Τι άλλο, τι σκέψη σας ήρθε από την κοπέλα. Ότι είναι ένας άνθρωπος δεμένος και δεν μπορεί να μιλήσει ελεύθερα. Ωραία, πράγματι. Εμένα επίσης μου άδωσε, εκτός από τις στιγμές που φαινόταν ότι ήταν δέσμιος κάποιου, είτε ζώο, είτε άνθρωπος, αλλά δέσμιος κάποιου, αλλά έδωσε επίσης την αίσθηση ώρες ώρες, όχι τόσο όταν κοίταζε ψηλά, αλλά όταν κοίταζε μακριά οριζοντίως. Μοιάζει πολύ κουτσομπόλα. Μοιάζει μιας γυναίκας που χώνει τη μύτη της παντού. Ξεκίναγε η κίνηση από το λαιμό, αλλά εγώ έβλεπα και τι κάνει η μύτη. Καθώς το κεφάλι ήταν μπροστά. Να είναι αμεροχόταν σε ένα πλήθος ετόμων να είναι αυτή πίσω-πίσω. Και αυτό. Η άλλη, ναι. Α, ότι έχει περασμένη τη μηχανή και της τροβάνει τη μηχανή. Ok, ναι. Ενώ η Χαρά, τι είδε, δείξε μας πάλι την κίνηση σου, σε παρακαλώ. Κάνει και... Λέγε. Βγήκε κλάκι στα ψύλο, βγήκε στον τεράστιο. Ναι, άλλο. Είναι μία μικρή κοπελίτσα, η οποία ήταν σημεία και η μαμά της την έρχεσε το μαιλί και τη σέβη. Και τη σέβη, τόσο άγρια η μαμά. Εμένα μου πιστεύω ότι, επειδή το κάνουν και αυτοιμικά κάπως, ότι είναι σε χορευκή ομάδα, ας πούμε, και είναι ένας τρόπος που γεννηθούνται... Βγήκε. Βάλιστα. Ναι. Ωραία. Και η κίνηση της, πώς είναι το όνομά σου, της Κωθαντίνας. Το δάχτ, είχε εκεί το χέρι. Δείξε μας λίγο, δείξε μας λίγο. Έφερε με υποστήριξη και δουλεύει. Δεν τη βλέπω, εκείνος ήταν πολύ άκαμπτος. Άκαμπτος. Τι σε φέρνει το νου, ναι? Σαν μια αμαρτήρια που ζητάει άδεια από δάσκαλο και αμαρτήρια. Ναι. Ότι βλέπει κάποιον χέρο μου και θέλει πως λίγο να την ακούσει. Τον φωνάζει, ναι. Είναι ένα πολύ μικρό παιδάκι, κοιτάει διάφορα πράγματα. Τα σέλει όλα. Ναι. Είναι στεχνοτρομικό και κόλλει στα δάχτυλα, όταν τα τελεφέρνει. Τα παρασέρνει. Τα παρασέρνει τα τελεφέρνει, ναι. Έγινε το δέχτης, που κρατάει ένα μηχάνημα και κλαίει το χρυσό. Οκ. Μπορείτε να έρσετε, παιδιά. Πλειθόρα απαντήσεων, λοιπόν. Άρα, μπορούμε να οδηγηθούμε και από τα επιμέρους παιχνίδια στο να φανταστούμε έναν θεατρικό χαρακτήρα και μετά, καθώς τον φανταζόμαστε, του προσδίδουμε και άλλα χαρακτηριστικά, αλλά επινοούμε και χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος. Ας πούμε, το τελεφέρει. Ελάτε, παιδιά. Λοιπόν, για να σας ρωτήσω εσάς που ήρθατε μόλις από την άλλη έθουσα. Τι προβλήματα αντιμετωπίσατε, καθώς προσπαθούσατε να κάνετε αυτό που ζήτησα. Ορίστε. Τι εννοείς με τη λέξη ταυτότητα. Ποιος είμαι, η ερώτηση ποιος είμαι. Αυτό σε δυσκολογεί. Έδωσε μια απάντηση τελικά. Άλλα προβλήματα. Ναι. Να συνδυάσουμε το περπάτημα με το τραύμι. Δηλαδή, το προηγούμε στο εωτήριο. Να συνδυάσουμε με το τραύμι. Εσύ είχες τράβημα διαλέξει. Ναι. Και πώς το λύσατε. Τι απάντηση. Έβαλα ένα χαρακτήρα που όντως τρέχει από το τραύμι. Ναι. Ωραία. Εσύ. Βρήκα το πιο διάσκομο. Άλλο θέμα, άλλο πρόβλημα που αντιμετωπίσατε. Ας πούμε μηχανία. Πώς να γίνει ο συνδυασμός αυτών των δύο. Όχι. Αν αντιμετωπίσατε μια δυσκολία. Πώς να συνδυάσω δύο πράγματα τόσο ξένα μεταξύ τους. Ωραία. Για να δούμε μερικά πράγματα. Ας πούμε εσείς οι δύο πώς το λύσατε, το πρόβλημα αντιμετωπίσατε και άλλοι δυο τι κάνανε. Αυτό. Αυτή ήταν η κίνησή σου. Ναι. Αυτή που επινόησες μέσα ως άγαλμα ή αρχική. Ήταν κάποιος που σε τράβαγε. Για να τη δούμε και σκέτοι. Εκείνη την κίνηση. Ωραία. Και το μετέτρεψες σε αυτό που είδαμε προηγουμένως. Ναι. Γιατί στο πέντε μάθημα ήμουνα μια βασίλισσα. Η οποία ήταν σε πόλεμο στο βασίλειο της Μαρίας. Μαρίνα και κάποτε άλλο. Και της κάνω μια πρόταση και αυτοί αρνούνταν έτσι να παραδοθεί. Έτσι και αυτοί αρνούνταν. Και επειδή μου έρθε πολύ ψιλομύτρια αυτά που πιάνε από τη Μύτη κάποια. Έτσι προχωράνε. Αξιοποίησες τη Μύτη για να δείξεις την υπεροχή. Ναι. Όταν προχωρούσα έκανα μια εντυπωσία. Αυτό. Πολύ ωραία. Βλέπετε ότι ακόμη και τελείως αυθαίρετες κινήσεις. Οι κινήσεις που σας ζήτησα να κάνετε με τα μέλη του σώματος πριν. Ήταν κινήσεις που κάνατε μετά από μια αυθαίρετη επιλογή. Είπατε, θα κινήσω την πλάτη μου. Θα με κινεί η πλάτη μου. Ήθα με κινεί η μύτη μου όπως τώρα η κοπέλα. Είναι αυθαίρετες κινήσεις. Δεν σημαίνουν κάτι αναγκαστικά. Αλλά μετά όταν αρχίζουμε να τις μετατρέπουμε σε θεατρικούς χαρακτήρες. Αυτά που κάνετε. Να αρχίζουμε να τα τοποθετούμε σε ένα άλλο πλαίσιο. Δηλαδή να απαντούμε σε αυτές τις ερωτήσεις ποιος είμαι, τι κάνω, που είμαι. Βλέπετε και ζωντανεύουν αυτό το πρόσωπο που αρχίζει να δημιουργείται. Αξιοποιούνται δηλαδή προς το συμφέρον ενός ανθρωπόμορφου πλάσματος, ενός ανθρώπου, ενός θεατρικού χαρακτήρα επομένως. Μπορούμε δηλαδή και να επινοήσουμε ένα θεατρικό χαρακτήρα ή να τον επινοήσει ένα θεατρικό συγγραφέας και εμείς να κλειθούμε να τον παραστήσουμε. Αυτό είναι μια διαδικασία πολύ γνωστή στο θέατρο, πολύ συνηθισμένη. Αλλά μπορούμε και αντίστροφα να ξεκινήσουμε από εξωτερικά πράγματα. Όπως από κινήσεις τώρα στη συγκεκριμένη περίπτωση και να καταλήξουμε να φτιάχνουμε θεατρικούς χαρακτήρες απαντώντας σε αυτά τα ερωτήματα ποιος είμαι, που είμαι, τι κάνω. Σε λίγο θα απαντάμε και σε άλλα ερωτήματα. Με ποιον σχετίζομαι, με ποιον τρόπο σχετίζομαι, πώς συμπεριφέρομαι, πώς σχετίζομαι με το περιβάλλον μου κτλ. Επομένως, από παιδαγωγική πλευρά, τα ερωτήματα είναι το σημαντικότερο. Δεν είναι δηλαδή τόσο το καλλιτεχνικό δημιούργημα, η επινόηση της φαντασίας σας από πλευράς καλλιτεχνικής, αλλά τα ερωτήματα τα οποία θέτουμε και τα οποία διαμορφώνουν τον τρόπο που έχουμε να μεταμορφώνουμε πράγματα, ακόμη και όταν είναι μη ανθρώπινα, ή στην περίπτωση που είναι ανθρώπινα, όταν είναι αυσέρετα, να τα τροποποιούμε και να τα προσαρμόζουμε έτσι, ώστε να αποκτούν ένα λογικό νόημα, να γίνονται θεατρικοί χαρακτήρες. Ωραία, τώρα θα προχωρήσουμε στο εξής. Είπαμε ότι ασχοληθήκαμε στα προηγούμενα μαθήματα με τη δράση αυτή που την ονομάσαμε αγάλματα, με τη δράση που είχε σχέση με ηλικίες, συμφωνή, με τη δράση που είχε σχέση με επαγγέλματα και με μία άλλη δράση που είχε σχέση με στάση απέναντι στη ζωή. Είτε παρακολουθήσατε τα μαθήματα ως τώρα, επομένως τις έχετε ζήσει, έχετε βιώματα πάνω σ' αυτές τις δράσεις, είτε τις ακούτε τώρα για πρώτη φορά, κάντε μία επιλογή. Σ' ασχοληθώ με το επάγγελμα ή με την ηλικία ή με τη στάση απέναντι στη ζωή. Κάντε αυτή την επιλογή μεταξύ αυτών των τριών πραγμάτων. Όχι τίποτε, καινούριο πράγμα ξεκινάμε. Άσχετο, άσχετο με αυτό που κάνατε. Έχετε κάνει άλλη μία επιλογή. Ωραία. Θα σας ζητήσω τώρα να περπατήσετε και να συμπεριφερθείτε και όλα, όχι μόνο να περπατήσετε, σύμφωνα με αυτή την επιλογή που κάνατε. Ας πούμε, αν διάλεξες η ηλικία και μέσα σε αυτό το θέμα και διαλέγεις να είσαι μια γιαγιά 80 χρονών, προσπάθησε να βρεις έναν τρόπο πιστευτό για σένα του πώς θα περπατάει ενδεχομένως αυτή η γιαγιά. Μπορεί να έχει πρόβλημα αστάσιας. Να περπατάει με μικρά βηματάκια. Μπορεί εξαιτίας της αστάσιας να μην μένει πολύ ώρα στο ένα πόδι, γιατί έτσι έχει μικρότερη επιφάνεια. Επομένως, να κάνει πιο γρήγορα βηματάκια. Μπορεί να έχει προβλήματα κίνησης, επομένως να χρησιμοποιεί μπαστούνι. Ή να χρησιμοποιεί πι. Και τα λοιπά. Σύμφωνη. Βρείτε λοιπόν έναν τρόπο να περπατήσετε. Ανάλογα, αν έχετε κάνει την επιλογή επάγγελμα και έχετε διαλέξει το επάγγελμα του πεταλωτή, θα είστε εκεί με το αλογάκι σας, διπλώνετε το πόδι, βάζετε το καρφάκι στο στό, στο πέτελο και τακ τακ τακ τακ τακ, το πεταλώνετε. Η επιλογή, επομένως, του θέματος, θα σας φέρει στην επιλογή μιας σειράς κινήσεων. Μιας σειράς σωματικών εκφράσεων, επομένως. Συμφωνεί? Τώρα, προφανώς είναι πιο εύκολο για εσάς που έχετε ήδη παίξει τα αντίστοιχα παιχνίδια, έχετε κάνει ήδη τις αντίστοιχες δράσεις. Ίσως είναι αρκετά εύκολο επίσης και για εσάς που θα τις κάνετε τώρα για πρώτη φορά. Αλλά θέλω να αρχίσετε να μπαίνετε όλοι σε αυτές τις λογικές. Κάνοντας, λοιπόν, αυτή την επιλογή, στάση απέναντι στη ζωή. Ή επάγγελμα, ή ηλικία. Και δοκιμάζοντας, πειραματιζόμενοι με τον εαυτό σας, σε σχέση με τον τρόπο μετακίνησης αλλά και γενικότερης σωματικής συμπεριφοράς αυτών των χαρακτήρων. Ναι, όχι, ας δεν το κάνουμε πιο βαρύ και πιο δύσκολο. Πειραματιστείτε όλοι μαζί, αλλά ο καθένας με τον εαυτό του, με την επιλογή που κάνατε αυτή τη στιγμή. Οικοθείτε. Και θα σας πω μετά τι άλλο θα κάνουμε. Είναι και βαρύ. Και βαρύ επάνω. Ακούστε με όλοι λίγο, παιδιά. Κάθε χαρακτήρας, όπως και κάθε άνθρωπος, ό,τι κι αν κάνει, είτε κάτι ρεαλιστικό, είτε κάτι σου ρεαλιστικό, είτε κάτι φανταστικό, είτε πραγματικό, βρίσκεται κάπου. Βρίσκεται κάπου. Δεν υπάρχουμε, είμαστε τρισδιάστατοι. Δεν υπάρχουμε στο πουθενά. Βρίσκεται κάπου. Επομένως, αυτό το κάπου μας κάνει και αντιδρούμε ανάλογα με αυτό το κάπου, με αυτό το περιβάλλον. Δηλαδή, αν εγώ παίξω ένα χαρακτήρα που κινείται στην Αλλάσκα, προφανώς το τρόπος που θα μετακινηθώ από αυτό το καταφύγιο ως το απέναντι, θα είναι με έναν τρόπο που ενδεχομένως θα έχει πολλά ιδιαίτερα χαρακτηριστικά και διαφορετικά με εκείνα του ανθρώπου που είναι με της Αγιονάρας, της Μπαχάμες και μετακινείται από μια καλύβα στην άλλη. Το περιβάλλον επιδρά τον τρόπο με τον οποίο κινούμαστε, μετακινούμαστε, αντιδρούμε, κτλ. Αν είμαι ένας χαρακτήρας σε ένα μέρος που φυσάει πολύ, ενδεχομένως τα μάτια μου θα τα κλείνω για να τα προσθετέψω από τον αέρα. Το περιβάλλον λοιπόν πάντοτε μας κάνει να συμπεριφερόμαστε με κάποιον τρόπο. Είτε όταν είναι οι συνθήκες αυτές οι περιβαλλοντικές έντονες οπότε είναι εύκολο να αντιδράσουμε σε κάτι που το φανταζόμαστε έντονο είτε όταν είναι τελείως ήπιες. Ας πούμε θέλω να κάνω ένα τσάι. Πού είμαι για να κάνω το τσάι, είμαι στην κουζίνα μου. Τι κινήσεις θα κάνω για να κάνω το τσάι, θα ανοίξω τον δουλάπι μου. Κάπου πρέπει μες στο χώρο να το φανταστώ, κάπου να το τοποθετήσω. Ας πούμε ότι το τοποθετώ εδώ, θα πρέπει να το ανοίξω. Δεν είναι εδώ το τσάι μου, θα ανοίξω την άλλη μεριά. Είναι εδώ, δεν φτάνω, θα βάλω τη σκαλίτσα. Θα ανοίξω τη σκάλα μου και θα πάρω το τσάι μου. Κάπως πρέπει να το ανοίξω. Είναι ένα ανδικείμενο, ένα κομμάτι του χώρου επομένως. Πρέπει να ανοίξω το καπάκι του. Θα το πάρω με τα δάχτυλα, μπορώ αν θέλω. Αλλιώς μπορώ να ανοίξω το υψερταριέρα μου, να πάρω το κουταλάκι. Θέλω να πω δηλαδή, και η παντομήμα και όλα αυτά τα πράγματα, που οι καλλιτέχνες θα εξελίσσουν με τρόπο καλλιτεχνικό, στην αντίληψη τους δεν είναι τόσο τρομερώνα, νοήμωνες άνθρωποι είμαστε. Δεν χρειάζεται παρά να μας υπογραμμίσει κάποιος ότι αυτά που φανταζόμαστε, μας κάνουν και συμπεριφερόμαστε αναλόγως. Άρα λοιπόν, ό,τι επιλογική αν κάνατε, είτε της ηλικίας, το βρέφος που μπουσουλάει, μπορεί να έχετε διαλέξει το βρέφος που μπουσουλάει. Κάθε καρέκλα θα είναι ένα τεράστιο εμπόδιο για αυτό το βρέφος που μπουσουλάει, θα πρέπει να περνά επανάμεσα. Συμφωνεί? Ό,τι επιλογική αν κάνατε, είτε στάσια πάνω στη ζωή, είτε ηλικία, είτε επάγγελμα, θα πρέπει να τοποθετήσετε τον εαυτό σας σε έναν χώρο. Να φανταστείτε τον χώρο στον οποίο βρίσκεστε. Αυτό σας βοηθάει και να γίνετε επινοητικοί, αλλά και το ότι σας κάνει επινοητικούς είναι από μόνο του ένα κέρδος, για τον τρόπο λειτουργίας του νου και της φαντασίας, αλλά και σας βοηθάει σε σωματικές αντιδράσεις που θα έχετε. Συμφωνεί? Άρα λοιπόν τώρα που σας ζητώ εγώ να δουλέψετε όλοι ταυτόχρονα, αλλά ο καθένας για τον εαυτό του, να μην σκέφτεστε μόνο τι κάνει αυτός ο άνθρωπος που διαλέξατε, αλλά και τι κάνει μέσα σε ένα συγκεκριμένο περιβάλλον, που σας καλώ να το φανταστείτε. Μπορείτε να αρχίσετε, πάμε. Ωραία, μπορείτε να σταματήσετε. Και για να δούμε μερικές από τις επινοήσεις σας. Ελάτε όλοι κάτω εδώ να καθίσετε και μείνετε εκεί 4-5 άτομα, σας παρακαλώ. Καθίστε με μέτωπο προς τα εκεί για να δούμε τα άτομα αυτά. Μείνετε οι τρεις σας και μετά θα πάτε και άλλα άτομα. Ωραία, για να σας δούμε να δράτε ταυτόχρονα, αλλά χωρίς ακόμη να σχετίζεστε μεταξύ σας, όπως ήσασταν πριν, που ήταν μέσα στην ομάδα, αλλά ο καθένας λειτουργούσε μόνος του. Ακόμη, θα διατηρηθούμε λίγο ακόμη εδώ, έτσι. Πάτε. Ωραία, αρκετά, ευχαριστούμε πολύ. Μείνετε οι τρεις μαζί εκεί στην καρέκλα, γιατί θα σας ρωτήσω κάτι. Για πάτε άλλα τρία άτομα. Όποιοι θέλετε, χωρίς συνενόηση με κάποιον. Για να δούμε αυτό που κάνετε. Ωραία, ωραία, μια χαρά. Μείνετε κι εσείς κοντά, μεταξύ σας. Πάτε άλλα τρία άτομα. Ωραία, αρκετά, ευχαριστούμε πολύ. Πάτε άλλα τρία άτομα. Πάτε άλλα τρία άτομα. Ωραία. Να αρχίσουμε να λέμε, είναι ορατές βέβαια οι δράσεις σας. Είναι ο βοσκός, με την κλίτσα στην αρχή και μετά με το άλμα. Είναι, Σοφία, ένα νεαρό παιδί. Είναι γενικά βράδυ, κάνει κρύο και εκεί που κάθεται κάπως έτσι. Είναι κάγελλα και κοιτάει το ποτάμι. Ωραία. Και είναι ένα άτομο που κάνει bed watching, τι κάνεις? Κοπέστηκα δελφίνιο. Α, δελφίνια ήταν. Α, ναι, είχες και μια στιγμή χαριού και τα τάησες. Ωραία. Η κίνηση αυτή... Και καλό, ό,τι για το ίδιο που θέλεις να κάνεις. Μπορείς να κάνεις την ανάποδη, την τούμπα και τα λοιπά. Και τους περιμένεις να ακούς. Ωραία. Μπορείς να δω πόσες φορές σφυρίζω. Ναι. Ενώ εσείς, η προηγούμενη τριάδα, είδαμε έναν ταινίστα. Η ταινίστρια, δεν ξέρω. Έναν ή μία φωτογράφο. Διαλέξατε επάγγελμα εσείς προφανώς, ε. Δεν έχω ζωή, αλλά έκανα και το τρόπο ζωής. Σε ταξίδια. Ναι. Εσύ, το δικό σου ήταν επάγγελμα. Και είδαμε και μία γιαγιά ηλικία, προφανώς. Διάλεξες. Ναι, 85. 85. Αλλά το τσιγαράκι το συνεχίζει. Ναι. Και ενώ εσείς, κοριτιά... Είμαι γιατρός. Γιατρός και ήσουν στο περιβάλλον, στο γιατρίο. Ναι, και εσείς είστε επίσης. Ναι. Εγώ το βάζω. Το γράφος. Και εσύ επίσης ένας έφηβος. Πολύ αμφιβητίας. Ωραία. Για πάτε άλλα τρία άτομα. Ωραία. Ωραία. Πολύ ωραία. Ωραία. Είδαμε εδώ μία συλλέκτη fruitons. Συλλέκτρια. Αγρότισσα. Μια αγρότισσα. Είδαμε, νομίζω, και έναν κυπουρώ. Με πολλά κλαδέματα. Και μία συγγραφέα. Μια συγγραφέα, ένα άτομο που γράφει. Ποιος? Έχω μπλοκάρει. Έχω μπλοκάρει κι εσύ κάποια φορά με παίρνεις. Όχι, όχι. Εννοείς ο συγγραφέας έχει μπλοκάρει. Ή εσύ ως άτομο έχεις μπλοκάρει στο να παίξεις τη συγγραφέα. Όχι. Σε συγγραφέας. Ο συγγραφέας θα έχει μπλοκάρει και έχει πρόβλημα στην έμπνευση. Έχω θεωρία και με την προλαμβάνει. Ναι, ναι, ναι. Κατάλαβα. Ωραία, μένετε κι εσείς μαζί οι τρεις κάπου κοντά. Θέλει να πάει κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα, να δούμε άλλη μία τριάδα. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Ωραία, αρχίστε τη δραστηριότητά σας. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Κάποιος άλλος, άλλα τρία άτομα. Λοιπόν, ας σταματήσουμε τις τριάδες, γιατί θέλω να δείτε και οι υπόλοιποι, και εσείς, εσείς δύο πράγματα, εσείς που σηκωθήκατε ανα τρεις, θέλω να δείτε δύο πράγματα, εσείς υπόλοιποι μόνο ένα. Το πρώτο, θα το ψάξετε όλοι, είναι το εξής, ενώ κάνετε πολύ ωραία πράγματα που βγήκαν από τις επιλογές τώρα, δηλαδή είδαμε πολύ ωραία πράγματα, αναπαραστάσεις σωματικές, με πολύ ενδιαφέρον, πολύ ωραίο περιεχόμενο, και λυπάμαι να τις χαλάσετε, ωστόσο αυτό που σας ζητώ είναι να κάνετε μια απόπειρα, αυτά τα άτομα που επιλέξατε να μας δείξετε τώρα, με στοιχείο έμπνευσης, κλειδί έμπνευσης στο επάγγελμα ή την γλυκία ή τη στάση ζωής, να προσπαθήσετε να τα αναμίξετε με κάποιοι από τα άτομα που παραστήσατε νωρίτερα με τα υπόλοιπα παιχνίδια, με την κίνηση λόγω ενός μέλους του σώματος ή ακόμη και με το άγαλμα, αλλά αν είναι το άγαλμα κάτι πολύ μακρινό από τα υπόλοιπα που κάνατε μπορείτε και να μην το επιλέξετε. Είστε ακόμα και με το κοινό εθνίδι από την υπελέξη και με το περπάτημα. Ναι, ναι, ναι. Δηλαδή, για να μην μπερδευτείτε πολύ, προηγουμένως είχατε δύο δράσεις, η μία ήταν μια κίνηση με γνώμονα ένα μέλος του σώματος και η άλλη ήταν η απάντηση σε μια τριάδα ερωτημάτων που είχε σχέση με το παιχνίδι τα αγάλματα. Και σας δίτησα τα αποτελέσματα αυτών των δύο δράσεων, καθένας και κάθε μια από σας είχε αποτελέσματα, ξεχωριστά από τις κάθε μια από αυτές δύο δράσεις, σας δίτησα να πάτε μέσα και να κάνετε ένα έννομα αυτών των δράσεων. Κάτι ανάλογο ζητώ και τώρα, παρόλο που τα τωρινά σας πράγματα είναι πάρα πολύ πιο ενδιαφέροντα. Δηλαδή, σας ζητώ να ενώσετε αυτό που κάνατε, είτε το είδαμε, είτε δεν το είδαμε, είτε σηκωθήκατε δηλαδή, είτε δεν σηκωθήκατε. Ξέρετε όμως, ο καθένας και η καθεμιά ξέρει τι έκανε, να προσπαθήσει πάλι όπως και πριν να το ενώσει και με τις δράσεις που κάναμε σήμερα, με την κίνηση αυτή που ξεκινάει από κάποιον μέλος του σώματος, να βρείτε μια λύση πώς μπορεί να ενωθεί σε ένα λογικό πλαίσιο. Έγινε κατανοητή? Ερωτήσεις? Ναι. Ποτέ δεν μίλησα για τράβηγμα, μπορεί να είναι τράβηγμα, είπας μπρόξυμο, μπορεί να είναι... Δηλαδή, δηλαδή αυτό που έχουμε βλέξει στην αρχή, η κίνηση η πρώτη... Ναι, τώρα όχι πια με το άγαλα αναγκαστικά... Να πάρουμε τη στάση ζωής... Ναι, ακριβώς. Αλλά εκλογικευμένα και πάλι, όχι αυθαίρετα, εντάξει. Δηλαδή, το σχήμα της δουλειάς που θα κάνουμε θα είναι πάντα δεν τέτοιο. Πρώτα κάνουμε μια δράση και απαντούμε στα δεδομένα τα απλούστερα, αυτές τις συγκεκριμένες δράσεις. Ένα επάγγελμα. Πώς είναι αυτό το επάγγελμα, τι κάνει αυτός ο άνθρωπος μέσα στο χώρο κτλ. Είναι απλό. Μετά κάνουμε κάτι άλλο επίσης απλό. Μπορεί να κάνουμε και τρίτο και τέταρτο επίσης απλό. Και μετά σας ζητώ να κάνετε πιο σύνθετα πράγματα που εκεί πρέπει να σκέφτεστε να σκεφτείτε. Και να σκέφτεστε και να προβάρετε, να σκέφτεστε και να προβάρετε. Οπότε και τώρα σας ζητώ αυτό το πράγμα χωρίς να πάτε πια μέσα κανείς. Να σηκωθείτε για να δοκιμάσετε τις διάφορες μίξεις που θα κάνετε από τις δικές σας δράσεις. Και σε εσάς τις τέσσερες τριάδες μετά όμως θα ζητήσω κάτι ακόμη. Ακούστε με μια στιγμή. Παιδιά μια στιγμή ησυχία σας παρακαλώ. Ακούστε με παιδιά και εσείς εκεί πίσω. Στη διάρκεια των μαθημάτων θα έχετε πάρα πολλές στιγμές συνεργασίας. Και το ίδιο, η δουλειά που θα κάνουμε στο τέλος, δηλαδή ότι θα χωριστείτε σε ομάδες, το πανερώνει. Σ' αυτές τις δράσεις που κάνουμε σήμερα μην συνεργάζεστε. Έχετε ήδη έναν μπελά, αρκετούς μπελάδες ήδη μόνοι σας. Πρέπει να δώσετε λύσεις σε αυτά που εσείς ξέρετε ότι κάνατε. Μην μπερδευτείτε με τα σχόλια των άλλων. Οπότε μην συζητάτε για την ώρα. Απλώς να σκέφτεστε πώς θα το λύσω αυτό το θέμα και να το προβάρετε και όλα σωματικά. Δε σας αρέσει να το σκεφτείτε κάπως καλύτερα να το ξαναπροβάρετε. Είναι μια δουλειά με τον εαυτό σας. Εντάξει, για πάμε. Λοιπόν, για να δούμε. Μη πάτε. Ένα σε ένα. Δεν σίγουρα σταματήσει. Αν δω ότι παρατραβάει θα σου πω. Αλλιώς σταματάς εσύ. Πάτε, πάτε, πάτε. Ωραία, ωραία. Ωραία. Δεν τη λες και σουρραιαλιστική, τη λες ασυνήθιστη. Σουρραιαλιστικό είναι κάτι που μπορεί να... Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι, ναι. Σουρραιαλιστικό είναι κάτι που μπορεί να προέρχεται από τον κόσμο των ονείρων. Συνδυασμοί που δεν συναντώνεται στον πραγματικό κόσμο. Αυτό θα μπορούσε να είναι μια αθλητρία τέννης που είναι με ειδικές ανάγκες. Να είναι ένα τουρνουά για άτομα με ειδικές ανάγκες, ας πούμε. Δεν είναι τόσο σουρραιαλιστικό, είναι απλώς ασυνήθιστο. Δεν συμβαίνει συνήθως. Συνήθως είναι σε άλλη στη φυσική κατάσταση οι αθλητές του τέννης. Ωραία, δηλαδή συνδύεσαι στην ταινίστρια ως επάγγελμα. Με την κίνηση αυτή του ποδιού. Ναι, ωραία. Να δούμε κάτι ακόμη, πάτε. Ωραία. Ωραία. Ωραία. Η πριγκιπέσσα Ιζαμπό. Ναι, μία μίξη αγρότησα στη Βασίλη σας. Είναι μια πριγκίπισσα στους αγρούς της, στη δενδροστυχία της. Ναι, η πριγκιπέσσα Ιζαμπό. Ωραία, κάτι ακόμη. Οκ. Λοιπόν, θα ήθελα τώρα, πρώτα πρώτα να κάνουμε ένα σχόλιο για αυτές τις μίξεις. Βλέπετε ότι με αρκετά έξυπνους και με αρκετά εύκολο τρόπο, με αρκετά έξυπνους τρόπους και με αρκετά εύκολο τρόπο φτάνεται να κάνετε τη μίξη δύο χαρακτήρων. Τα προβλήματα αρχίζουν να γεννιώνται όταν είναι τρεις, τέσσερις, όταν παίρνετε από πολλές σας επινοήσεις προηγούμενες. Και θα το αντιμετωπίσουμε και αυτό στο επόμενο διάστημα. Όταν είναι μόνο από δύο, βλέπω πως πάρα πολύ ωραία το λύνεται, με πολύ εφάνταστος και πολύ εκλογικευμένους τρόπους. Πρέπει να βρίσκετε ένα γιατί πάντοτε, γιατί συμβαίνει αυτό σε αυτό το πρόσωπο που υποδίωμαι, που έχω επινοήσει και το υποδίωμαι. Και αυτό το γιατί σας δίνει, απαντήσει και σας κάνει να το εκλογικεύετε. Λοιπόν, τώρα θέλω να ζητήσω κάτι από εσάς τα γακορίτσια που είχατε παίξει στις τριάδες προηγουμένως. Είδαμε, σηκωθήκατε τυχαία, γιατί δεν υπήρχε καμία προσυνανόηση για το να είστε εσείς οι τρεις. Εγώ θέλω τώρα να το εντάξουμε αυτό το τυχαίο σε κάτι που να πάψει να είναι τυχαίο. Θα πρέπει ανά δύο να συναννοηθείτε. Στη ζωή πάντοτε υπάρχουν εκαταστάσεις που μπορούν να φέρουν κοντά δύο ανθρώπους και τελείως ξέρους και τελείως διαφορετικούς. Ανά δύο, λοιπόν, να επινοήσετε μια σκηνούλα στην οποία να υπάρχουν αυτά τα άτομα που επινοήσατε και τα οποία να σχετιστούν για κάποια αιτία, σε κάποιο τόπο, για κάποιο λόγο. Μπορεί να τα έφερε η τύχη, μπορεί να τα έφερε ένα αυτοκίνδυντικό δυστύχημα, μπορεί να τα έφερε κοντά η δίψα του ενός, που μπήκε μέσα να ζητήσει νερό απ' τον άλλον. Βρείτε έναν λόγο για τον οποίο αυτά τα δύο άτομα ήρθαν κοντά και θέλουν να επινοήσετε λοιπόν μια σκηνούλα με αυτά τα δύο άτομα, με όλα τους τα χαρακτηριστικά, να τα διατηρήσετε τα χαρακτηριστικά και η σκηνούλα να έχει αρχή, μέση και τέλος. Λίγο πριν το τέλος ή αμέσως μετά το τέλος της σκηνής των δύο, ο ένας θα πρέπει να φύγει, ο ένας χαρακτήρας ο θεωτρικός να φύγει και να έρθει ο τρίτος. Ώστε να υπάρχει μια κοινή σκηνή και ανάμεσα στο δεύτερο και στο τρίτο άτομο. Καταλάβατε? Τη σειρά βρείτε την εσείς. Τα κρατάμε. Ναι, τα κρατάτε. Λοιπόν παιδιά, βρείτε εσείς τη σειρά με την οποία σας εμφανιστούν αυτά τα τρία άτομα. Πρώτα θα εμφανιστούν δύο από αυτούς τους τρεις, θα παίξουν μεταξύ τους, μετά ο ένας από αυτούς τους δυο θα φύγει και θα έρθει ο τρίτος, με τον δεύτερο. Αυτές οι τριάδες κάνουν τη δουλειά τους. Εσείς με τυχαία επίσης άτομα, τους κοντινούς σας έτσι όπως κάσετε, σχηματίστε τριάδες και δουλέψτε σε σκηνούλες επινοημένες με τον ίδιο τρόπο, να έχουν αρχή μέση και τέλος. Πρώτα δύο άτομα εκτελούν τη δράση τους, μετά το ένα άτομο για κάποιο λόγο φεύγει και μπαίνει το τρίτο με το δεύτερο που μένει. ΟΚ, ώστε να δουλεύετε όλοι ταυτόχρονα. Παρακαλώ. Α, κάτι είναι, θα μισώ εδώ. Νομίζω, μπορείς, μπορείς, αλλά προσοχή. Ωραία, όχι, όχι, σε εκείνη το στιγμή, σε εκείνη το στιγμή. Εκεί, εκεί, μην κουνιέσαι. Πώς σου δίνεται. Εντάξει, εδώ. Εκεί, σε βρέλω εκεί. Ναι, μην κουνιέσαι, είπαμε. Κάτσε να τελειώσουμε. Να. Όχι, όχι, έτσι, όπως είπα, θα μπεί. Βάλε σε. Όχι, όχι, όχι, έτσι, όπως είπα, θα μπεί. Είναι λίγο αυτό. Όχι, όχι, λίγο, λίγο. Εκεί, σταύσου. Μην κουνιέσαι άλλο. Δύο λεπτά, δύο λεπτά. Οχ, τι κάνεις, τι κάνεις, μα σου είπα, σου είπα. Τι έγινε τώρα, μισό λεπτό. Μισό λεπτό. Δεν είναι λίγο, νομίζω. Αληθινά. Μα σκάλα, γελάω. Ξεχνάμε να βάλουμε το πέφτρο, ξεχνάμε να στιγούμε. Πάμε να το ακούτε. Είσαι εδώ κοντά, κάπου εδώ κοντά. Έλα, μάλι, να φέρνεις, πες. Έλα λίγο μια στιγμή από το τελεέκα, γιατί δεν καταλαβαίνω τι γίνεται. Ναι, γεια σας. Τι έχουμε εδώ. Δεν ξέρω. Βλέπεις αυτό. Είσαι εδώ. Για ησυχία. Είναι εδώ. Πόπο διάσταμα. Καλό όλος. Έχω μπράτσα εδώ. Εντάξει, μπράτσα, μπράτσα, αλλά μετά θα μπορείς να κάνεις δυναστική. Εντάξει. Καληνύχτα να δάξεις. Ευχαριστούμε. Αρχίζουμε να μπαίνουμε σιγά σιγά στο πεδίο των σχέσεων που αποκτούν αυτοί οι χαρακτήρες. Μέσα από τις σχέσεις παγιώνονται. Αν συνεχίζαμε, αν μας άρεσε και θέλαμε να τους εντάξουμε σε μια ιστορία, θα μπορούσαμε να τους παγιώσουμε όλο και περισσότερο, όλο και πιο πιστευτή, γιατί θα τους συνεχίζαμε. Βάλτε στον νου σας. Είναι σημαντικό, εφόσον φτιάξουμε τον θεατρικό χαρακτήρα, να τον δούμε και στο συσχετισμό του με άλλους θεατρικούς χαρακτήρες. Ναι. Μπορούμε και οι τρεις μαζί. Όχι. Ναι, έτσι έχω πει, να φεύγει. Απλώς τα κορίσια, εντάξει, κασομέρισα λίγο. Ωραία. Πάτε άλλη μία από τις τριάδες. Για ησυχία. Ωραία. Έλα. Δεν έχω υπέροχο. Δεν μπορώ να γράψω, έχω διορίθει. Παιδιά, η ησυχία. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλάδιψέ. Κλαδιψέ. Κλάδιψέ. style style style style ándrett and and and και και Τι να σου κάνω, πέρα! Φύγε, δεν έχω είδες. Δεν πέτρετε, πέταξέ με. Έφερα. Η ουρανία μου είναι! Με κνέβωσε και έφυγε. Τι έγινε, παιδί μου, κι έφυγες πάλι. Δεν έχω έμεινες, δεν βοηθάτε καθόλου. Τι να κάνουμε, για να δώσεις. Εσύ μη θέλεις να δώσεις. Εμείς θα σχεδιώσουμε τι θα γράψεις, κράτε ό,τι θέλετε. Κράτα, το κάνω, το κάνω! Το γράφω, γρήμεν! Όχι, μη! Το κάναμε Keisai. Κράτα, το γράφουμε, direama! Αυτό θα γίνει ο Keisai. Ευχαριστούμε. Ωραία. Πάτε άλλα τρία άτομα. Γεια ησυχία, παιδιά. Καλημέρα σας. Καλημέρα. Είμαστε το πιο μορδικό φόρμα που θέλουμε να μας κάνει τη νέα συνέντευξη, όποτε θέλετε. Όπως μπορείτε, θα θέλαμε κάποια φωτογραφία σας. Λίγο το χέρι, λίγο έτσι και έτσι. Θα μας στέλνεις. Θα μας στέλνεις. Να την κάνουμε. Ωραία. Θα θα την κάνουμε. Θα θέλαμε να την κάνουμε. Θα θέλαμε να την κάνουμε. Θα θέλαμε να την κάνουμε. Θα θέλαμε να την κάνουμε. Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? Ποιοι είμαστε? そα και άλλα. Ποιοι είμαστε? Θα θέλαμε να την κάνουμε�Bo Μα τα κάθελοι,", για να δ caracter. Θα θέλαμε ναι μαι τ Mari Θα θέλαμε να την κάνουμε. Θα θέλαμε να την κάνουμε. Ναι, ναι προ anime Αχיא. Τα εχω neas tam Με τις σχέσεις αποκτούν όλο και πιο πολύ νόημα και η χαρακτήρα. Δεν σκόφιζα να πω κάτι. Καλησπέρα σας. Θα σας δείξουμε την επίλυξη των Βεκτινιών. Πάμε! Ανάμον τη σβούρα! Τώρα θέλουμε ένα θελωδείο από τον Κοινό. Το παίζει εκεί. Θα έρθεις με αδερφή και θα δείξεις στον κόσμο πόσο εύκολα είναι να χαϊδεύσεις. Και στη συνέχεια θα τα είσαι. Βέβαια. Δεν είναι πάρα πολύ εύκολο. Καλό ήταν καλό. Ξεκινάμε. Κυρίες και κύριοι τελείωσα η παράσταση. Ευχαριστούμε πάρα πολύ που μας παρακολουθήσατε. Άνια πουλιά τα Βεκτινιά μας. Μείνε λίγο με τα Βεκτινιά μας. Ναι. Ευχαριστώ πολύ. Βάζουμε ένα σκοπό. Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω τί φαίνεται. Παρακαλώ. Δεν ξέρω τί φαίνεται. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω τί φαίνεται. Αυτό είναι ένα σκοπό. Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω τί φαίνεται. Ευχαριστώ πολύ. Δεν ξέρω τί φαίνεται. Τι είδες? Ε, πρέπει να με το σώπητε το ρομπάτο μου, πώς θα γίνει έτσι. Καλά, είναι το είναι, τώρα το ρομπάτο μου, το μοναγρι που κάτσε εδώ τώρα. Καλά, πώς σου έφυγε. Μούφυγε, μουφυγε, κάτσε κάτω. Λοιπόν, κάνε έτσι. Κάτσε το μοναγρι. Τελικά, θες να το δοκιμάσεις. Όχι, όχι. Φοβήθηκα προς τη στιγμή ότι θα άρμαγε στο δελφίνι. Ωραία, για πάτε άλλα τρία. Γεια σου, Ραμπριάννα. Α, γεια σας, κύριε Χαρά. Τι κάνετε, καλά? Καλά, καλά, ξεβλήμα είναι σήμερα, χάλια, χάλια. Με ποιο τμήμα έχει τώρα μάθει αυτός. Με το βήτα 1. Κυριακά τετραβουλάνια. Πείτε, ποιο θέλετε. Πιάσε μια, πιάσε μια μαγειρή, μια μαγειρή και ένα νεράκι, σε παρακαλώ. Βεβαίως. Τι θέλετε να κάνετε. Φύγμαστική σας εξευλίτσα. Ναι, δεν ξέρω. 1 νερό ζεστό ή κρύο, πιάσε το δεύτερο. 2 δέκα. Καλή τιμή. Με πάνε. Ευχαριστούμε. Τι θα γίνει εδώ. 50 λεπτά είναι. Εντάξει, ευχαριστούμε. Ωραία, ευχαριστούμε. Ωραία. Κλείσαμε και για σήμερα. Ευχαριστώ. Κύριε, κύριε, κύριε, κύριε, κύριε, θέλω βοήθεια, άφησα κάποια μπουκάτσα. Τι θες, κάτσε εγώ άφημα, παιδί μου. Πρέπει να τραγουδήσεις την 25η Μαρτίου, στον γιορτή, βοηθήσέ με λίγο. Ξέρω τι να κάνω. Θα γνωρίζω το μήλο μου κόκκινο. Λοιπόν, θα πάτε μετά από τα παιδιά, θα κάνουμε τις ομάδες για να λήξει το μάθημα με... μέσα στο χέρι μου της ομάδας σας. Όσοι στείλονται με ημέρια να τα γράψουν, ε? Όχι, όσοι στείλονται με ημέρια να τα γράψουν. Είμαστε έτοιμοι όλοι, παιδιά, για ησυχία. Μην ξεκινήσετε, αν δεν γίνει ησυχία. Οκ, πάμε. Παρασκούν, του δίνω εγώ την μπάλα και εσύ θα την φτιάχνεις. Συνέχεια, θα το κάνεις συνέχεια με την Μπέμπο, το βαρέστηκα. Θα το κάνουμε μόνοι. Τι θες να κάνουμε, λέει. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει με δυο μπάλες. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει την μπάλα, δέξει, δέξει. Φέρνει την μπάλα. Φέρνει την μπάλα. |
