| : [♪ Μουσική Γεια σας, παιδάκια! Τι κάνατε, καλώς ήρθατε στο μάθημά μας. Σήμερα θα κάνουμε ένα μάθημα γλώσσας για τη Δευτέρα Δημοτικού. Για το λόγο αυτό θα φέρετε τα βιβλιαράκια της γλώσσας, και το βιβλίο του μαθητή και το τετράδιο εργασιών, όπως είναι εδώ τα β και τα δ, την πράσινη είναι το λεπτό μας, το μολυβάκι σας ξυσμένο, τη γομίτσα σας και μία κόκκινη ξυλομπογιά. Πολύ σωστά, θυμάστε! Μπράβο! Είστε έτοιμοι? Σήμερα θα συνεχίσουμε την ενότητα 16, που ξεκινήσαμε στο προηγούμενο μάθημα. Πώς τη λέγαμε την ενότητα? Νιώθω! Πολύ ωραία! Είχαμε μιλήσει στο προηγούμενο μάθημα για τα συναισθήματα. Τι είναι τα συναισθήματα? Είναι αυτά που ζούμε και μας κάνουν να νιώθουμε είτε ευχάριστα είτε δυσάριστα, είτε όμορφα είτε άσχημα. Θα συνεχίσουμε λοιπόν σήμερα με τα συναισθήματα. Θα ξεκινήσουμε τώρα στη σελίδα 78 του βιβλίου. Θέλω να ανοίξετε το βιβλίο του μαθητή στη σελίδα 78, να δούμε το κείμενό μας. Ποιος είναι ο τίτλος του μαθήματός μας σήμερα? Ένα δεντράκι ταξιδεύει. Θα σας το διαβάσω εγώ και στη συνέχεια θα σημειώσετε εσείς την ώρα που διαβάζω, αν έχετε κάποια άγνωστη λεξούλα να την εξηγήσουμε. Και στη συνέχεια θα κάνουμε τις ερωτησούλες όπως κάθε φορά, που έχει από κάτω το κείμενό μας. Λοιπόν, εγώ διαβάζω από το βιβλίο, κοιτάτε και εσείς το δικό σας βιβλίο, σας το έχω εδώ και στην παρουσίαση. Είπαμε στη σελίδα 78. Και ξεκινάμε! Ένα δεντράκι ταξιδεύει. Η δροσοσταλίδα που κρεμάστηκε σε μια βελώνα του μικρού πέφκου, για να κοιμηθεί, άκουσα το δεντράκι να κλαίει. Τι έχεις, δεντράκι, τώρα ούτε σε τριφερά. Είδα απόψε στο όνειρό μου πως ταξίδευα. Ξύπνησα και βλέπω πως δεν έχω κάνει ούτε ένα βήμα από τη θέση μου. Έκλαψε πιο δυνατά το δεντράκι. Τι έχει, αδελφούλα μου, το δεντράκι, ρώτησε μια δεύτερη δροσοσταλίδα, που κρεμόταν λίγο πιο πέρα. Το δεντράκι θέλει να ταξιδέψει, εξήγησε η πρώτη. Μακρινό ταξίδι? Δεν ξέρω, θα το ρωτήσω. Έσκυψε η δροσοσταλίδα στο δακρυσμένο δεντράκι. Θέλεις να πας μακριά? Ναι, πολύ μακριά. Θέλω να πάω στην άκρη της γης. Πού είναι η άκρη της γης, φίλε? Να, μακριά, στο αντικρινό βουνό. Αυτό ήταν το μάθημά μας. Το κείμενο που έχουμε για σήμερα. Αυτό το κείμενο είναι πάλι ένα κομμάτι από μια άλλη ιστορία, που ο ήρωας είναι εδώ ποιος, παιδάκια μου. Για να σε ακούσω. Ναι, σε ακούω, Παναγιωτάκη. Είναι το δεντράκι ο ήρωας αυτού του κειμένου. Σε αυτό το δεντράκι, η συγγραφέας μας το παρουσιάζει σαν ένα πρόσωπο. Το έχει προσωποποιήσει. Δηλαδή, το έχει παρουσιάσει να σκέφτεται, να νιώθει, να μιλάει. Ενώ το ξέρουμε ότι τα δέντρα ούτε σκέφτονται, ούτε μιλούν, ούτε νιώθουν. Σαν άνθρωπος, όμως, δεν νιώθουν. Σαν άνθρωποι τα δέντρα, το μικρό πεύκο. Τι ονειρεύεται, ονειρεύεται να κάνει ένα ταξίδι, να φύγει, να φτάσει στην άκρη του κόσμου. Δηλαδή στο αντικρινό βουνό. Γιατί νομίζει ότι ο κόσμος είναι μέχρι το αντικρινό βουνό. Δεν ξέρει ότι πόσο μεγάλος είναι ο κόσμος. Και όμως είναι πολύ λυπημένο, γιατί ξέρει ότι έχει τις ρίζες και δεν μπορεί να φύγει. Που δεν τα αφήνουν να μετακίνηται. Και εδώ τι κάνει, λέει τον καημό του στις δροσοσταλίδες, που έχει πάνω στα φύλλα του. Και αν διαβάζαμε την ιστορία θα μαθαίναμε ότι... οι δροσοσταλίδες βρήκαν έναν τρόπο να το βοηθήσουν. Όμως θα το σκεφτούμε και εμείς μετά μόνοι μας. Το έχεις ανάσχεσει στο βιβλίο. Λοιπόν, εάν θέλω να ακούσω να μου πείτε, έχετε κάποιες άγνωστιες λεξούλες στο κειμενάκι που μόλις διαβάσαμε. Πολύ ωραία! Για να σε ακούσω, Γεωργάκη μου, πες μου ποια είναι η άγνωστη λέξη που έχεις. Δροσοσταλίδα. Δροσοσταλίδα είναι μια σύνθετη λέξη. Είναι μια λεξούλα που είναι φτιαγμένη από δύο μικρότερες. Από τη λεξούλα δροσιά και από τη λεξούλα στάλλα. Τι σημαίνει, τι είναι. Είναι η υγρασία που υπάρχει στον αέρα... και μαζεύεται στα φύλλα πάνω στο δέντρο και συγκυματίζει μικρές σταγόνες. Ειδικά κατά τοξιμέρωμα. Εντάξει, αυτοί οι σταγονίτσες που βλέπουμε πάνω στα φύλλα του δέντρου είναι υδροσοσταλίδες. Έχετε άλλη άγνωστη λεξούλα, παιδάκια? Νεφέλη, αντικρινό. Τι σημαίνει αντικρινό. Αντικρινό είναι αυτό που βρίσκεται αντίκρι. Δηλαδή απέναντι. Εντάξει, καταλάβατε όλοι. Πολύ ωραία. Λοιπόν, ας πάμε τώρα να δούμε. Δύο ερωτησούλες έχει το μάθημα μας μόνο σήμερα. Για να δούμε τι λέει η πρώτη ερώτηση. Γιατί είναι λυπημένο το δεντράκι... και πού θέλει να φτάσει το δεντράκι. Ποιος θα μου απαντήσει στην πρώτη ερώτησουλα, γιατί είναι λυπημένο το δεντράκι. Σε ακούω, Φίλιπε. Το δεντράκι είναι λυπημένο, γιατί θέλει να ταξιδέψει. Είδες το όνειρό του ότι ταξίδευε, αλλά όταν ξύπνησε, διαπίστωσε ότι δεν είχε μετακινηθεί καθόλου από τη θέση του. Πολύ ωραία. Το έβλεπε, το ονειρευόταν. Τόσο πολύ το επιθυμία έχει για να ταξιδεύσει. Πού θέλει να φτάσει το δεντράκι. Για να σας ακούσω, για σκεφτείτε. Για να σας ακούσω. Ναι, Δημητράκη, σε ακούω. Το δεντράκι θέλει να φτάσει στην άκρη της γης. Βέβαια, δεν γνωρίζει πόσο μεγάλη είναι η γη, όπως είπαμε, γιατί πιστεύει ότι η γη τελειώνει στο αντικρινό βουνό, στο απέναντι βουνό. Γιατί μέχρι εκεί μπορεί να δει. Τώρα εδώ, μπορείτε να φανταστείτε τη συνέχεια της ιστορίας. Τι μπορεί να γίνεται στην ιστορία μας, λέει, για το βιβλίο να τη γράψουμε στο τετράδιό μας. Για σκεφτείτε λίγο και πείτε μου πώς θα μπορούσαν οι δροσοσταλίδες... να βοηθήσουν το δεντράκι να ταξιδεύσει. Με ποιον τρόπο? Για σκεφτείτε και πείτε μου. Σε ακούω, Πένι, ναι. Λοιπόν, οι δροσοσταλίδες ανέβηκαν πάλι πάνω στο σύννεφο... και κάνανε ένα συμβούλιο, μου λες. Πολύ ωραία! Τι συζητούσαν, Πένι, μου στο συμβουλείο? Συζητούσαν να βρουν τρόπους πώς μπορούν να βοηθήσουν το δεντράκι να ταξιδεύσουν. Και όταν ήταν εκεί, περνούσε ο άνεμος, λες. Μπράβο! Περνούσε ο άνεμος, λοιπόν, και τις άκουσε... και σκέφτηκε ότι αυτός μπορούσε να τις βοηθήσει. Πώς μπορούσε να τις βοηθήσει ο άνεμος? Θα φυσούσε δυνατά, χαμηλά στο δέντρο, θα έπαιρνε τους σπόρους τους και θα τους πήγαινε μακριά. Πώς θα περνούσαν οι σπόροι με το φύσημα του ανέμου. Πάνω από πόλεις, πάνω από χωριά, πάνω από λίμνες. Ήταν πολλοί, τα σπόροι ήταν ανθρώπους, ζώα. Πέρασαν μέχρι και έφτασαν και τη θάλασσα. Και κάποια στιγμή, πολύ πέρα πάνω από το αντικρινό βουνό που είχαμε πει, ταξίδεψαν, και κάποια στιγμή ο άνεμος σταμάτησε να φυσά, έπεσαν οι σπόροι κάτω στο έδαφος και οι υδροσοσταλίδες που ακολουθούσαν όλο αυτό το παιχνίδι του αέρα, του ανέμου με τους σπόρους, πήγαν από πάνω με το σύννεφο και άρχισαν να βρέχουν, για να μπορέσει να φυτρώσει, να βοηθήσουν τους σπόρους να φυτρώσουν. Έτσι το πέφκο έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, γιατί εκεί φύτρωσε ένα καινούριο πέφκο που ήταν από τους ίδιους σπόρους. Μέσα από τους σπόρους ταξίδευσε πολύ πιο πέρα κι από εκεί που μπορούσε να φανταστεί. Πολύ ωραία! Και επειδή τώρα πλησιάζουμε και στην καθαρά Δευτέρα, θα κάνουμε και το παρακάτω λίγο μαθηματάκι που είναι ένα πείμα για το χαρταετό. Να μιλήσουμε για το χαρταετό. Είναι στη σελίδα 80. Βλέπετε, είναι πείμα, έχει δύο κομματάκια. Κοίτε μου, πώς λέγονται τα δύο κομματάκια που είναι χωρισμένο το πείμα. Ναι, έλα Παναγιωτάκη! Στροφές, μπράβο! Πολύ ωραία! Πόσες στροφές βλέπετε εδώ πέρα να έχουμε. Έχουμε μία στροφή και έχουμε και δεύτερη στροφή. Και πώς λέγονται οι γραμμούλες σε κάθε στροφή, παιδάκια. Χριστό, σ' ακούω. Στήχη, μπράβο! Τα θυμάστε πάρα πολύ καλά. Πάμε να το διαβάσουμε και θέλω να παρατηρήσετε αν ακούτε τίποτα ίδιο. Θυμάστε που κάναμε παλιότερα τα στοιχάκια... που είχαν οι ίδιες καταλήξεις και είχαμε πει ομοιοκαταλήξια. Πάμε να το ακούσουμε και να δούμε να βρούμε. Έχει? Ο χαρταετός. Ψηλά πετά και μου γελά. Κι εκεί στα σύννεφα γελά. Γεράτος πάγκο του κρατώ. Αχ, πώς να ακούσει ότι του πω! Χαρταετέ θέλω κι εγώ μαζί με σένα να ανεβώ. Να δω κορφές, καμπαναριά, να δω τα αρνάκια στην πλαγιά. Γιατί μας λέει για το χαρταετό που πετάει ψηλά και εμείς από κάτω κρατάμε γεράτος πάγκο του. Και τι λέει το παιδάκι εδώ πέρα, υποτίθεται ότι μιλάει για ένα παιδάκι. Ότι θέλει κι αυτό μαζί του να ανεβεί, για να δει από μακριά τις κορφές των βουνών τα καμπαναριά... και τα αρνάκια που είναι στις πλαγιές των βουνών. Παρατηρήσατε εδώ καμία ομοιοκαταληξία? Για πάμε στην πρώτη στροφή. Ψηλά πετά και μου γελά, κι εκεί στα σύννεφα γελά, γεράτος πάγκο του κρατώ, αχ, πώς να ακούσει ότι του πω! Θάνο, σε ακούω Θανούλη μου! Για πες μου. Μπράβο, γελά και γελά, το ενώνουμε, έτσι! Έχει άλλη Θανούλη εδώ πέρα. Κρατώ, πω, πολύ ωραία! Μπράβο, πάρα πολύ ωραία! Χαρταετέ, θέλω κι εγώ μαζί με σένα να ανεβώ, να δω κορφές καμπαναριά, να δω ταρνάκια στην πλαγιά. Μμμ, για να ακούσω ο Στελάκος, σε ακούω Στέλιο μου! Εγώ ανεβώ, μπράβο, πάρα πολύ καλά! Ο πρώτος με το δεύτερο στίχο. Καμπαναριά, πλαγιά, μπράβο Στέλιο! Πολύ γρήγοροί είστε! Πώς λέγεται αυτή η ομοιοκαταληξία, όταν είναι ο πρώτος με το δεύτερο στίχο... και ο τρίτος με το τέταρτο, που δημιουργούν δηλαδή ζευγαράκια. Ζευγαρωτή ομοιοκαταληξία, πάρα πολύ ωραία! Πολύ ωραία! Είδαμε και το πήμα μας με το χαρταετό. Και πάμε τώρα στη σελίδα 81, να συμπληρώσουμε, μας λέει η άσκηση 8, το μπαρακάτο πίνακα. Είναι το ρήμα νιώθω. Να το κλείνουμε και θα δούμε στη συνέχεια και άλλα ρήματα... που κλείνουν με τον ίδιο τρόπο, όπως το νιώθω. Για να δούμε, το ρήμα νιώθω. Εγώ νιώθω, εσύ τι κάνεις? Νιώθεις! Θέλω να το γράφετε κι εσείς στο βιβλιαράκι σας, έτσι με το μολυβάκι σας. Αυτός, αυτή, αυτό τι κάνουν? Αυτός, αυτή, αυτό τι κάνει? Νιώθει! Πολύ ωραία! Εμείς τι κάνουμε? Νιώθουμε, πολύ ωραία! Εσείς νιώθετε, το έχει. Αυτοί, αυτές, αυτά τι κάνουν? Νιώθουν! Πολύ ωραία! Εδώ θεμάστε να ξαναπώ τον κανόνα σε όλα τα ρήματάκια. Δεν το ξεχνάμε. Στο εμείς και στο εσείς πάντα ε θα βρεις. Στο τέλος, στο εμείς και στο εσείς πάντα ε βρίσκουμε. Το λέμε έτσι σαν πείματάκια να το θυμόμαστε. Στο εμείς και στο εσείς πάντα ε θα βρεις. Σε όλα τα ρήματάκια, εντάξει παιδάκια! Λοιπόν, θα ψάξουμε τώρα να βρούμε και κάποια άλλα ρηματάκια, που κλίνονται όπως το ρήμα νιώθω. Είναι κάποια ρηματάκια που τελειώνουν σε ο, κάποια ρηματάκια που τελειώνουν σε ίζω, κάποια που τελειώνουν σε ενω, με αι, θυμάστε αυτά που τελειώνουν σε ενω, και με γιώτα αυτά που τελειώνουν σε ίζω, εκτός από τα άτακτα που δεν ακούν την κυρία γραμματική. Κι άλλα που τελειώνουν σε εβω. Για πάμε να δούμε, να γράψουμε μερικά. Γράψτε τώρα στις γραμμές από κάτω και άλλα ρήματα που κλίνονται όπως το ρήμα νιώθω. Για να σας ακούσω, να μου πει κάποιος κάποια ρηματάκια που τελειώνουν σε ο. Για να σας ακούσω. Έλα, Άλκη! Ναι, σε ακούω. Γράφω, πολύ ωραία! Τρέχω, μυρίζω. Βιαστήκαμε. Εντάξει, για να μου πει κάποιος. Και σε ίζω να συνεχίζει. Πολύ ωραία, Άλκη! Τα πήγες πολύ καλά. Θέλω να μου πει η Μυρσινούλα. Μυρίζω, σε ίζω, σκουπίζω. Πολύ ωραία! Για να συνεχίσουμε. Να μου πείτε άλλα ρηματάκια. Έλα, Ανδρονίκη. Σε ακούω, Ανδρονικούλα. Διαβάζω, πάλι σε ο. Μπαίνω. Τα λέμε λίγο ανάποδα, δεν πειράζει. Μπαίνω. Ρήματα σε εν. Όλα τα ρήματα σε εν γράφονται με αι. Εκτός από, μένω, δένω, πλένω. Σωστά. Για να ακούσω. Να μου πει τώρα ο Ηλίας. Βγαίνω. Πολύ ωραία, και αυτά με αι. Πηγαίνω. Και αυτά κλείνονται με τον ίδιο τρόπο. Να πούμε και μερικά ακόμα. Το πλένω, που είπαμε με ε. Το ψηλώνω. Ρήματα σε όνω. Δεν τα είπα πριν. Είδατε, τα ξέχασα. Και για να μου πει και τα τελευταία, ο Σπύρος εκεί πέρα. Λερώνω, σηκώνω. Πολύ ωραία. Ταξιδεύω, σέβω και μαγειρεύω. Όλα αυτά τα ρήματα κλείνονται με τον ίδιο τρόπο. Όπως το ρήμα νιώθω. Όπως δεν ξεχνούμε από σήμερα, στο εμείς και στο εσείς. Πάντα ε θα βρεις. Λοιπόν, συνεχίζουμε τώρα με τις ασκήσεις στο τετράδιο εργασιών. Ανοίγουμε το τετράδιο εργασιών στη σελίδα 28, το λεπτό μας. Με την πράσινη γραμμούλα. Και ξεκινάμε. Η άσκηση 2. Την άσκηση 1 την είχαμε κάνει στο προηγούμενο μάθημα. Την είχαμε αφήσει για το σπίτι, αν θυμάστε. Πολύ ωραία. Τι μας λέει, διάλεξε όποιες θέλεις από τις παρακάτω λέξεις... και συμπλήρωσε τις φράσεις. Έχει τη λέξη ευτυχία, απογοήτευση, σιγουριά, ευχαρίστηση, μοναξιά, χαρά, λύπη, ντροπή, θυμός, ικανοποίηση. Τι είναι αυτά? Συναισθήματα. Πάρα πολύ ωραία. Πάλι για τα συναισθήματα θα πούμε. Λοιπόν, όταν δεν υπάρχουν προβλήματα, νιώθω χαρά. Το έχει έτοιμο το βιβλίο μας. Θέλω να μου πει τα δύο επόμενα. Ή Εύα εκεί πέρα που κάθαται στην ακρούλα. Όταν είμαι μαζί με δικούς μου ανθρώπους, αισθάνομαι ευτυχία. Πολύ ωραία! Και να μου πεις και το επόμενο. Όταν δεν τα καταφέρνω, νιώθω απογοήτευση. Δεν πρέπει να απογοητευόμαστε, γιατί με την προσπάθεια θα τα καταφέρουμε. Για να συνεχίσουμε. Όταν δεν είμαι με τους φίλους μου, αισθάνομαι... Τι αισθάνομαι όταν δεν είμαι με τους φίλους μου, όταν είμαι μόνος... Για να σε ακούσω. Ναι, Παναγιώτη. Μοναξιά. Όταν βοηθώ τους άλλους, τι νιώθω... Συνέχισε, Παναγιώτη. Τι νιώθεις όταν βοηθάς τους άλλους. Ευχαρίστηση. Πάρα πολύ ωραία! Και όταν με μαλώνουν, τι νιώθω... Για πες μου, Κωνσταντίνε. Λύπη. Νιώθω λύπη όταν με μαλώνουν. Οπότε εδώ βάλαμε ουσιαστικά. Εντάξει. Πάμε τώρα στην άσκηση τρία. Τι μας λέει η άσκηση τρία. Τώρα ξαναγράψει αυτές τις φράσεις βάζοντας ένα επίθετο. Είπαμε όμως ότι πολλές φορές, θα το μάθουμε σε μεγαλύτερη τάξη, ότι αυτές είναι μετοχές αυτές που τελειώνουν σε μένα. Εντάξει. Όταν δεν υπάρχουν προβλήματα, είμαι χαρούμενος. Όταν είμαι μαζί με δικούς μου ανθρώπους, είχαμε πει ευτυχία. Τι είμαι? Ευτυχισμένος. Πολύ ωραία! Όταν δεν τα καταφέρνω, είχαμε πει απογοήτευση. Πώς σας είπα, δεν υπάρχει λόγος. Προσπαθούμε. Είμαι απογοητευμένος. Όταν δεν είμαι με τους φίλους μου, είμαι... Πώς είμαι? Σας το είχα πει πριν εγώ. Μόνος. Μπράβο παιδιά! Για να μου τα πείτε τώρα εσείς τα άλλα δύο, γιατί τα είπα όλα εγώ αυτή τη φορά σε αυτή την άσκηση. Όταν βοηθώ τους άλλους, είμαι... Ναι, σε ακούω Δημήτρη. Είμαι ευχαριστημένος. Πολύ ωραία! Και όταν με μαλώνουν, Δημητράκη, και συνέχισε, είμαι λυπημένος. Εντάξει? Συνεχίζουμε στην άσκηση 4. Μπορείς να περιγράψεις... Προσπαθείτε κι εσείς να τα γράφετε, εντάξει παιδάκια. Μπορείς να περιγράψεις τα συναισθήματα και με ρήματα. Για να προσπαθήσουμε τώρα να γράψουμε με ρήματα. Ο Λουκάς νιώθει χαρά. Τι κάνει ο Λουκάς? Χαίρεται. Η Γαλήνη νιώθει ενθουσιασμό. Η Γαλήνη τι κάνει, Κοστάκη? Ενθουσιάζεται. Πολύ ωραία! Η Χαρά νιώθει λύπη. Η Χαρά τι κάνει... Για να σε ακούσω, Κοστάκη, συνέχισε μου κι αυτό. Λυπάται. Πάρα πολύ ωραία! Ο Αρμπέν αισθάνεται τροπή. Τι κάνει... Για πείτε μου, για πες μου, Ελένη. Δρέπεται. Πολύ ωραία! Η Βάγια νιώθει ευχαρίστηση. Τι κάνει η Βάγια, για πες μου, Ελένη, κι αυτό. Ευχαριστιέται. Πολύ ωραία! Βρήκαμε και ρήματα που μπορούμε να χρησιμοποιούμε... για να εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Τώρα, στην άσκηση 5, θα κάνουμε τα αντίθετα. Να βρούμε τα αντίθετα μερικών συναισθημάτων. Το έχαμε πει την προηγούμενη μάθημα, θα το μάθουμε σε αυτή την ενότητα. Στο προηγούμενο μάθημα. Άσκηση 5. Έλα να βρούμε το αντίθετο μερικών συναισθημάτων. Έλλωσε τα αντίθετα. Η λύπη. Ποιο είναι το αντίθετο? Η Χαρά. Η αγάπη. Ποιο είναι το αντίθετο? Για κοιτάξτε δεξιά. Τη δεξιά στείλει. Έχει τη λεξούλα δυστυχία, απογοήτευση, τόλμη και μίσος. Το αντίθετο της αγάπης ποιο είναι? Ναι. Σε ακούω, Μυρτώ. Μίσος. Πολύ ωραία! Και το αντίθετο της ευτυχίας, Μυρτούλα. Δυστυχία. Πάρα πάρα πολύ ωραία! Ελευθερία μπορείς να μου πεις τα επόμενα δύο. Ενθουσιασμός. Το αντίθετο. Η απογοήτευση ή η τόλμη. Απογοήτευση. Πολύ ωραία! Και το αντίθετο του φόβου είναι η τόλμη. Το θάρρος. Ότι τολμάμε. Εντάξει, παιδιά? Είδαμε και αντίθετα συναισθήματα. Και θα κάνουμε και την τελευταία ασκησούλα. Και θα τελειώσει το μαθημά μας για σήμερα. Να συνεχίσουμε, μας λέει, όπως στο παράδειγμα. Ο σκύλος μου είναι τριφερός. Η γάτα μου είναι τριφερότερη. Και μετά τι γράφω από κάτω. Θα συγκρίνουμε αυτά δύο. Η γάτα μου είναι τριφερότερη από τον σκύλο μου. Το περισσότερο. Το είχαμε κάνει και στη προηγούμενη ενότητα. Αυτό θυμάστε? Οι μύγες είναι ενοχλητικές. Τα κουνούπια είναι ενοχλητικότερα. Τι θα πούμε λοιπόν? Τα κουνούπια... Για σκεφτείτε το! Ναι, σε ακούω, Αλέξη. Τα κουνούπια είναι ενοχλητικότερα από τις μύγες. Πάρα πολύ ωραία! Το γράφετε! Για να κάνουμε και το τελευταίο. Τα κεράσια είναι νόστιμα. Οι φράουλες είναι νοστιμότερες. Και εμένα μου αρέσουν περισσότερο οι φράουλες. Για να δούμε, οι φράουλες τι είναι. Για να σας ακούσω. Έλα! Ναι, σε ακούω, Ανούλα. Οι φράουλες είναι νοστιμότερες από τα κεράσια. Αυτές ήταν εκεί οι ασκησούλες μας από το τετράδιο εργασιών. Σε αυτό το σημείο το μάθημα μας έφτασε στο τέλος του. Ελπίζω ότι μάθατε ακόμα περισσότερα πράγματα για τα συναισθήματα. Μάθατε ακόμα περισσότερες λεξούλες. Ουσιαστικά επίθετα ρήματα, για να εκφράζετε τα συναισθήματά σας. Γιατί είπαμε, τα εκφράζουμε τα συναισθήματά μας. Δεν τα αφήνουμε, γιατί έτσι είναι πιο εύκολα τα πράγματα. Η χαρά γίνεται μεγαλύτερη και η λύπη γίνεται μικρότερη, όταν τα μοιράζουμε με τους άλλους. Τα συζητούμε με ανθρώπους που έχουμε εμπιστοσύνη. Εντάξει, τους γονείς μας, τα αδέρφια μας, τους δασκάλους μας, τους φίλους μας. Εντάξει, παιδάκια μου γλυκά! Λοιπόν, τώρα ήρθε η ώρα να σας πω αντίο. Θα τα ξαναπούμε! Γεια σας! |
