| : Ονομάζομαι Άγγελος Πατσιάς, είμαι δάσκαλος εδώ και τέσσερα χρόνια. Τα δυο τελευταία δουλεύω σε ένα ορεινό χωριό της Κρίση που ονομάζομαι Φουρφουράς. Ο Φουρφουράς είναι ένα μικρό χωριό, φανταστή, ορεινό, στα 450 μέτρα, όπως πολύ καλά είπε και η Πόππι είναι ορεινός, πρόποδος του Ψηλωρίτη. 45 χιλιόμετρα απόσταση από το Ρέθυνο. Και ήρθε εκεί ο διορισμός πράγματη. Θυμάμαι ακόμα την πρώτη φορά που πήρα τα μάξη, ανέμελος, ανεποψίαστος, σχεδόν τουριστικός μπορώ να πω. Πήρα τα μάξη και ξεκίνησα από το Ρεθυνάκι, λέω θα φτάσουμε κάποια στιγμή, ανεβαίνουμε ένα βουνό, κατεβαίνουμε ένα βουνό, λέμε εδώ είμαστε, δεν είμασταν εκεί, ξανανεύήκαμε ένα ακόμα βουνό, κατεβήκαμε ακόμα ένα βουνό, σταματήσαμε δυο φορές για να περάσουν κάτι κατσίγια, μια φορά, γιατί χαθήκαμε, εξάλλου οι μόνες αντολές ήταν, όπου βρεις σταυροδρόμια, αριστερά. Αυτό ταιριάζει με ένα άλλο σχόλιο, επιτρέφτε μου να σας το πω. Είναι και οι πολιτικές πεποιθήσεις του τόπου, ξέρετε, όταν είχα δείξει πρώτη φορά το γεωφυσικό χάρτη στην τάξη, λέω παιδιά, λέω, τι είναι το πράσινο στο χάρτη, και πετάγεται η ρούλα ένα φανταστικό πλάσμα και λέει, το Πασσοκ κύριε, λέω, αυτό είναι, λέω, μπράβο, το Πασσοκ λοιπόν. Μετά από 45 λεπτά έφτασα στο Φουρφουρά, αυτή τη στιγμή που σας μιλώ, πραγματικά το νιώθω σαν το σπίτι μου. Αλλά για να καταλάβετε καλύτερα την κατάσταση, όταν μιλάμε για το Φουρφουρά, εννοούμε και τα 7 χωριά που στελεχώνουν το δημοτικό μας, μιλάμε ουσιαστικά για μια ξεχωριστή νησίδα μέσα στην ενδοχώρα της Κάδης, μιλάμε ουσιαστικά για μια ξεχωριστή νησίδα μέσα στην ενδοχώρα της Κρήτης. Είναι χωριά ορεινά, απομονωμένα, κτυνοτρόφοι, γεωργοί κυρίως. Είναι απομακρυσμένοι από τα οφέλη του ορισμού, απομακρυσμένοι από τα οφέλη των επιδοτήσεων, είναι και πολύ της μόδας εκεί πέρα. Γενικότερα δίνουν το δικό τους αγώνα για να ανταπεξέλθουν στην κοινωνία τους σήμερα και πραγματικά κρατάνε πάρα πολύ έντονο ένα στοιχείο παράδοσης μέσα τους, είναι πολύ χαρακτηριστικό. Τώρα για ένα παιδί στον Φουρφουρά και σε οποιοδήποτε άλλο Φουρφουρά σκεφτείτε ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Δεν είναι δεδομένα τα αγγλικά, τα πιάνα, τα μπαλέτα, οι κινηματογράφοι, τα θέατρα και όλα αυτά που μπορεί να έχει με μεγάλη ευκολία ένα παιδί της πόλης. Αντιθέτως πρέπει να τρέχει για να προλάβει τις εξελίξεις, πρέπει να διανεί αποστάσεις για να προλάβει τις εξελίξεις, όπως εξάλλου πρέπει να διαινούν οι αποστάσεις για να φτάσουν και στο δημοτικό μας. Πολλά παιδιά, ας πούμε κάπου κάθε πρωί 20 λεπτά για να φτάσουν στο σχολείο. Για ένα το σχολείο, ένα παρχιακό σχολείο σαν το Φουρφουρά, οι δάσκαλοι κυρίως έρχονται εκεί περαστικοί. Επειδή είναι απομακρυσμένο ακριβώς και είναι δύσκολο σχολείο, περνάνε από εκεί για ένα χρόνο, ένα, δύο χρόνια το πολύ, ακόμα και να έχουν το μεράκι να δημιουργήσουν πάνω σε αυτό, δεν υπάρχει ο χρόνος, δυστυχώς. Και μάλιστα πέσει, έγινε μια κουβέντα με μια μητέρα, θα σας κάνω απευθείας μετάφραση στα ελληνικά, λέει, καλά μωρέ Άγγελε, τι είναι αυτή η βελτίωση θέης που κάνετε συνέχεια και φεύγετε από το σχολείο, γιατί ξέρετε τα σχολεία δεν ανοίγουν στην ώρα τους, δεν είναι δεδομένο αυτό, ούτε είναι δεδομένο ότι οι δάσκαλοι όλοι θα είναι στην ώρα τους εκεί στην αρχή του χρόνου. Οπότε τώρα σκέφτεσαι, για μας όταν σκάλωσε η βελτίωση θέης είναι κάτι πάρα πολύ καλό, βρήκα την καλή νύφη ένα πράγμα ας πούμε, πήγα από ένα δύσκολο μέρος πάω σε ένα εύκολο μέρος, αλλά για το χωριό, για τον ίδιο τον τόπο ήταν κάτι κάπως προσβλητικό ας πούμε, δηλαδή το αισθάνονταν κάπως άσχημα. Ωστόσο εμείς πήγαμε εκεί, έτυχε, τρεις άνθρωποι πέρσι, 25 με 27 χρονών, τέσσερις φέτος, οι ηλικές παραμείνουν ακριβώς οι ίδιες, με κοινούς στόχους, κοινά οράματα, κοινά όνειρα, θέλαμε να φτιάξουμε κάτι καλό. Μάλιστα και ο Γιάννης που είναι από εκεί, οπότε ένας λόγος παραπάνω ήθελε να προσφέρει και αυτό στον τόπο του κάτι. Και έτσι ξεκινήσαμε. Πάντα είχαμε στο μυαλό μας τα λόγια του Κεν Ρόμπινσον. Ο Κεν Ρόμπινσον είναι κάτι σαν το σάκι ρουβάτ των δασκάλων. Όλοι οι δάσκαλοι έχουν μια φωτογραφία στον προσκεφάλι τους και τα λοιπά, Κεν Καληνύχτα τη φυλάνε πριν στο κέντρο. Είχε πει λοιπόν σε ένα προηγούμενο τέντ ο Κεν Ρόμπινσον ότι λέει ότι ο δάσκαλος πρέπει να προετοιμάσει τα παιδιά για τους πολίτες του 2040. Δεν ξέρω αν το είπα ακριβώς έτσι. Ωραία Κεν και πώς το κάνουμε αυτό τώρα. Είναι ότι επεκτείναμε τις δυνατότητες, να το πω έτσι, του αναλυτικού προγράμματος όσο παραπάνω γίνεται. Βάλαμε μέσα μαθήματα φωτογραφίας, ρομποτικής, θεάτρου και όλα αυτά όχι με κάποιο ειδικό γνώση που είχαμε εμείς. Αναδιαμορφώσαμε κάπως συστάξεις με πράγματα που είχαμε εμείς από το σπίτι μας. Μάλιστα είχαμε φτιάξει μια αίθουσα εικαστικής έκπρας. Η έκπρας είναι βαμμένη ακριβώς όπως στο σαλιό του σπιτιού μου. Νιώθω σαν το σπίτι μου αυτό που λέμε. Ακριβώς αυτό. Και γενικότερα προσπαθήσαμε να σεβαστούμε πάρα πολύ το γεγονός ότι το σχολείο βρίσκονται σε ένα ορεινό τόπο, σε μια αγροτική κοινωνία. Οπότε κάναμε πάρα πολλά μαθήματα έξω από την τάξη. Ήτανε μία περίοδος που στέλναμε τα παιδιά συνήχεια λασπομένα στο σπίτι. Πραγματικά ήταν η κατάρα ίδια και οι γονείς μας είχαν αχ αφήστε τα, τέλος πάντων. Λοιπόν, στόχος μας όμως ήταν να φτιάξουμε ένα σχολείο αυτοδιαχειριζόμενο. Ένα σχολείο το οποίο θα σέβεται το παιδί, ένα σχολείο μέσα στο οποίο θα μπαίνει, θα εκφράζεται, θα αναπτύσσει την προσωπικότητά του. Δεν θα αισθάνεται απομονωμένο, δεν θα αισθάνεται μόνο του. Και κάπου εκεί μέσα σε όλα αυτά τα όνειρα ήρθε η οικονομική κρίση. Και πάει εκεί η στοίχη του ποιητή, τα όνειρά μου σαν τα πέταλα μοιάζανε μόνας, που τις σκόρμπησε σπισώντας άνας ο χειμώνας, δινκι-δίνκι. Και κάπου εκεί λοιπόν ήρθε η οικονομική κρίση. Πέσαν οι ρυθμί πάρα πολύ, πάρα πολλές στεναχώρια στον κλάδο. Παρ' όλα αυτά σε εμάς η οικονομική κρίση λειτούργησε πάρα πολύ απενοχοποιητικά. Δηλαδή ήταν πάρα πολύ άσχημο το να νιώθεις ότι ο εργοδότης σου δεν σε σέβεται, σου δίνει να πλάσεις κάτι τόσο πολύ σημαντικό, αλλά παράλληλα δεν σε σέβεται κιόλας. Οπότε ο Φουρφουράς ουσιαστικά σαν γαλατικό χωριό αντιστάθηκε σε αυτήν την κρίση αξιών, όχι ένας άνθρωπος, δηλαδή αυτή τη στιγμή δεν θα έπρεπε να είμαι εγώ εδώ, θα έπρεπε να είμαι πάρα πολύ εδώ, έτυχε μάλλον, το χωριό, οι γονείς, ο δήμος, άσχετοι άνθρωποι από όλη την Ελλάδα, οι οποίοι πραγματικά πήγανε κόντρα σε αυτήν την κρίση αξιών και βοήθησαν ώστε να φτιάξουμε ένα καλύτερο σχολείο και πραγματικά εγώ τους ευχαριστώ Τώρα, αν έρθει κάποιος στο σχολείο τι θα δει, θα δει περιβόλια για κάθε τάξη, θα δει οπωροφόρα δέντρα, θα δει βοτανόκυπο, θερμοκύπιο και όλα αυτά με σκοπό κάποια στιγμή το σχολείο να μπορεί να φροντίσει για τη διατροφή των μαθητών του, μακάρι να γίνει, δεν ξέρω αν θα γίνει ποτέ, ελπίζουμε τουλάχιστον, δεν θα δει κότες, δυστυχώς, το κοτέτσι ήταν πραγματικά ένα όνειρο το οποίο μου το σκέφτηκε Ξερίσανε, αλλά θα τα καταφέρουμε αυτά. Να σας πω και την ιστορία του κοτέτσιου Να σας πω και την ιστορία του κοτέτσιου, ξυπνά ο υδρομένος ένας... Ψημάτα, λοιπόν Συγγνώμη θα λέω τώρα τέτοια γιατί έχω πάρα πολύ άγχος και έχει στεγνώσει λίγο το στόμα μου και πρέπει Λέω να πάρουμε τηλέφωνο τον πρόεδρο του χωριού, τον Μανόλη Παίρνουμε τηλέφωνο λοιπόν τον Μανόλη, έλα Μανόλη, έλα Αγγελή, τι τα κάνεις, καλά Μανόλη, ξέρεις να σου πω κάτι Έλα Αγγελή, πες μου, θέλω να φτιάξουμε κοτέτσι Σιωπή Έλα μωρέ Αγγελή, δεν σε ακούω καλά, δεν έχει σήμα εδώ Τι είπες, λέω να φτιάξουμε κοτέτσι Ω Παναζία μου, κουζουλάθηκαν αυτές οι κουζουλάθηκαν, έρχομαι από εκεί, έρχομαι από εκεί Φραγματικά σαν το Φλάς Γόρδον ήρθε πάρα πολύ γρήγορα στο σχολείο, μπαίνει μέσα και ούτε καν με κοιτάει Πάει κατευθείαν στο Γιάννη μπροστά που ήταν και από το χωριό Βρε Ζάνιο, τι έπαθε ο δάσκαλος κουζουλάθηκαν Βρε δάσκαλε, τροζάθηκες εντελώς, τι κοτέτσι είσαι σοβαρά σου, τι κοτέτσι Μανώλοι κοτούλες και εγώ δεν το λέω στο χωριό, θα μας βγάλουν μαντινάδες λέει εκεί πέρα, δεν το λέω Η μαντινάδα είναι παιδιά για τους Φουρφουριανούς, σαν να πέσει ο ορανός πάνω στο κεφάλι τους Μην τους βγάλεις μαντινάδες, τους έχεις πάρει την ψυχή τους Οπότε κότες δεν θα δείτε, αλλά του χρόνου όμως θέλω να δείτε Φύσης θα δείτε πάρα πολλούς άσχετους ανθρώπους να είναι στο σχολείο αν έρθει μια τυχια μέρα Μπορείτε να δείτε σαπουνοποιούς, αγρότες, κτινοτρόφους, σκαπετάνιους Μπορείτε να δείτε την υπεύθυνη του αρχαιολογικού μουσείου, η οποία ζωντανεύει ουσιαστικά το μουσείο 45 χιλιόμετρα από τα τουβάρια του και όλα αυτά Γιατί αυτό που θέλαμε πάνω απ' όλη είναι να φτιάξουμε ένα ανοιχτό σχολείο Ένα σχολείο το οποίο θα διαμορφώνει και θα διαμορφώνεται από την κοινωνία. Τα τουβάρια πρέπει να πέσουνε κάποια στιγμή, αρκετά μαντρώσαμε τα παιδιά μέσα και έρθαμε να το βγάλουμε έξω. Είναι ένα πάρα πολύ καλό μάθημα για τους μεγάλους στα παιδιά, ειδικά... Σα πλαίσια όλα αυτού φτιάξαμε και ένα δίκτυο στη συνεργασία με άλλα ορεινά σχολεία του νομού Ρεθίνου, αλλά και όλης Ελλάδας Το Σχολικό Δίκτυο των Ωραίων, το βλέπετε άλλωστε έτσι... Τα ορεινά σχολεία πλέον επικοινωνούν μεταξύ τους, τα ορεινά σχολεία έχουν ένα κοινό κώδικα συνετερίζονται, έχουν φτιάξει ένα αγροτικό σχολικό συνετερισμό Βουλάνε τα περιόδια τους, βοηθούνε στα θησίδια της κοινωνίας τους, επικοινωνούν μεταξύ τους, ανταλλάσσουν απόψεις Και πάνω από όλα, επιτέλους, πρέπει να γκρεμιστεί κάποια στιγμή αυτό το ντουβάρι που είχε χτιστεί γύρω από τα Κρητικά χωριά, γιατί όλα καλά, όλα ωραία αλλά οι μπαμπάδες και οι παππούδες, τουλάχιστον στην Κρήτη, που ξέρω εγώ, έχουν χτίσει ντουβάρια γύρω από τα χωριά τους, δεν ξέρουν τη συνεργασία Μέσα από αυτό, ουσιαστικά, δημιουργείται ένας κοινός κώδικας, οπότε φανταζόμαστε ότι μακροχρόνια τα παιδιά τους θα μάθουν να συνεργάζονται, τουλάχιστον σε ένα μεγαλύτερο βαθμό, κι αυτό μακάρ να πετύχει, δεν ξέρω πραγματικά, θέλουμε όμως Τέλος, σας άφησα το Φουρφουρά TV, το Φουρφουράς TV είναι μια τηλεόραση διαδικτυακή, τα παιδιά παίρνουν τον ρόλο του ρεπόρτερ, στέκονται μπροστά από την κάμερα και αναλύουν θέματα φυσικής, απορίες παιδιών, πράγματα που έχουν κάνει γενικότερα, τους αρέσει πάρα πολύ Τα μικρά μαριοτάκια είναι εκπομπή, όταν πρώτο είπαμε αυτή την ιδέα σε κάποιους υπεύθυνους, μας το αρνήθηκαν, όχι ρε θα εκθέσετε τα παιδιά, τα εκθέσαμε και ήταν κάτι πάρα πολύ καλό Ξέρετε δεν είναι ότι η γνώση δόθηκε με παιγνιόδι τρόπο, δεν είναι αυτό το καλύτερο, το καλύτερο είναι ότι η φωνή ενός παιδιού το οποίο είναι σε ένα απομονωμένο χωριό που πριν εγκλωβίζονταν στα βουνάτρι γύρω τώρα το παιδί αυτό έχει φωνή, τώρα ξέρει ότι ένα παιδί στο ρέθμινο το γνωρίζει, ότι ένα παιδί στο ρέθμινο μαθαίνει, κάνει το μάθημα του συμφώνα με αυτά που είπε Μετά από τη δημοσιότητα τέλος πάντων που δόθηκε στο σχολείο καλώς ή κακώς και ένα παιδί στην υπόλοιπη Ελλάδα μπορεί να δει το φουρφουράκι ας πούμε εκεί πέρα και να μάθει πράγματα από αυτό Νομίζω ότι είναι το σημαντικότερο πράγμα που πέτυχαμε αυτή η δραστηριότητα, δεν το περιμέναμε, δεν ξεκίνησε έτσι Θέλω να σας δείξω λοιπόν ένα χαιρετισμό που σας ετοιμάσατε τα παιδιά, δυστυχώς δεν ήταν όλα στην τάξη όταν το γύριζαμε, οπότε απολαύσετε Πολλές καλημέρες από τον μαγευτικό και εξωτικό φουρφουράκι, τι να κάνετε Είμαστε τα Μικά Μαργετάκη και σας καλωσορίζουμε το φουρφουράκι βίν Είμαστε τα Μικά Μαργετάκη Καλημέρα παιδά μου παιδιά Καλημέρα παιδά μου παιδιά Καλημέρα παιδά μου παιδά μου παιδά μου Δυστυχώς δεν μπορούμε να έρθουμε στην όμορφη παρέα Θα το ήθελες Ναι, πολύ Ο κύριος όμως δεν μας θέλει μαζί του Κάκος κύριο Αλλά εμείς όταν βρήκαμε τον τρόπο μια σωλιά άνθρωποι είμαστε, θα μπορούμε στη βαλίτσα Ξυπνάκια Ξέρω το Αλεξάνδρ, τι κάνεις? Δεν μου λες Ιωάννα, σε ρωτήσω κάτι Ναι Στα κριτικά πως μπορώ να πω τι μου λες Είδε μου λες Και στα κριτικοθεσαλονικιώτικα πως θα το πω αυτό Είδα με λες Μπράβο Χαμόγελο ένα Δύο Τρία κόμμα τέσσερα Και εγώ με το καινούργιο, το πέντε αστέρων χαμόγελα Φιλιά πολλά από τον Πουρφούργαν Μουσική Μουσική Μουσική Να σας πω για το κλείσμα ότι εγώ δεν έχω έρθει σε καμία περίπτωση εδώ στο Σουπερδάσκαλο Απέχω πάρα πολύ από αυτόν τον ρόλο Αντιθέτως προσπαθούμε πάρα πολύ σκληρά να μάθουμε να στεκόμαστε μέσα στην έτουσα Προσπαθούμε πάρα πολύ σκληρά να μάθουμε να ξέρουμε τι θα διδάξουμε στα παιδιά Άμα το κάνουμε σωστά και τα λοιπά Υπάρχουν πάρα πολύ καλύτεροι από μας Απλώς ήρθα εδώ για να σας πω μια ιστορία για το πως άμα κάποιοι άνθρωποι συντονιστούνε λίγο Και αγαπήσουν πραγματικά αυτό που κάνουν Ότι ακόμα και σε καιρούς που δεν είναι όλα ρόδια Μπορούν να πετυχούν κάτι Και θέλω να κλείσω μια πολύ αγαπημένη φράση του Κατζαντζάγη Που λέει εγώ μονάχος δεν έχω χρέος να σώσω αυτόν τον κόσμο, αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω |
