| σύντομη περιγραφή: Ο ενισχυτής δεν πέεζει?. Δεν ξέρω γιατί. Μήπως δεν εις στηνπρίζε. skillful like we will Giving then Θα το παρακολουθήσουμε χωρίς ήχο. Ωραία. Καταρχήν να κάνω έναν πρόλογο, μια που το είδαμε τώρα αυτό, να πούμε ότι σε αυτό το εξάμινο θα έχουμε μονίμως παρουσία κάμερας στο μάθημα αυτό που θα παρακολουθήσατε εσείς και στο άλλο θα κάνω εγώ. Τώρα συγκεκριμένα θα μιλήσουμε για το μάθημα που λέγεται Αυταρχισμός και Δημοκρατία στο σχολείο και στη σχολική τάξη. Ωραία. Η παρουσία της κάμερας στην αίθουσα έχει να κάνει με την ένταξη της δική μου στο Open Courses, το οποίο είναι ένα πρόγραμμα με βάση το οποίο ηγχογραφούμε και βιντεοσκοπούμε τα μαθήματα τους ώστε δύο πράγματα να έχουμε να καταφέρουμε με αυτό. Το πρώτο είναι ότι αν κάποιος ή κάποια χάσει ένα μάθημα για λόγους ανεξάρτητος της θέλησης του ή της, ή γιατί να το κρύψουμε, διότι είναι κάποια μέρα όπως τα τσιγνοπέμπτη, έτσι, και δεν το βολεύει να έχει τη δυνατότητα να το παρακολουθεί από το βίντεο. Θα είναι σε κάποιο site τα μαθήματα με τη σειρά τους και εκεί θα μπορεί να τα παρακολουθεί. Νομίζω ότι θα είναι ανοιχτά και για όλο τον κόσμο, δεν θα είναι μόνο για το πανεπιστήμιο. Αυτό τώρα τι χρησιμοίτα μπορεί να έχει. Καταρχήν να πούμε ότι όπως ξέρετε, το έχουμε πει και άλλες φορές στα μαθήματά μας, τα μαθήματα του πανεπιστήμιου είναι ανοιχτά, μπορεί να έρθει να τα παρακολουθήσει όποιος θέλει. Θυμάσαι, Στυλιαννέ, την πριγούμενη φορά ήρθαν οι γονείς της συμφιτήτριάς σας, παρακολούθησαν, ωραία, φίλοι, γνωστοί. Αυτό το νόημα έχει το πανεπιστημιακό μάθημα, να μπορεί να το παρακολουθεί κάποιος ελεύθερο βέβαια, μέσα σε πλαίσια κόσμια και μέσα ενταγμένος στον χώρο και σε βόμενο στον χώρο. Τώρα, αυτό θα έχει τη δυνατότητα να το δείτε κάποιος που δεν χρειάζεται να έρθει εδώ, δεν μπορεί, δεν θέλει, δεν το σκέφτεται, ντρέπεται γιατί είναι μεγάλος, μεγάλη, κτλ. Υπάρχουν τα ανοιχτά πανεπιστήμια που μπορεί να παρακολουθήσει αντίστοιχα μαθήματα. Είναι βέβαια εκεί πιο εκλαίκευμένα, εδώ ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο να το παρακολουθήσει, αλλά αν θέλει να το παρακολουθήσει, έχει την ευχαία πλέον μέσω της προβολής στο open courses. Τώρα, σε ό,τι αφορά εσάς από ότι μου είπανε, εάν θέλετε, μπορεί να σβήνουν το, να βάζουνε, να θολώνουν το πρόσωπό σας, εάν φαίνεστε κάπου, μπορεί και να μη φαίνονται, έτσι, μπορεί και να μη φαίνεστε. Τώρα, αν τυχόν μιλάτε και δεν θέλετε να ακούγετε και φωνή σας, εντάξει, εσύ δεν νομίζω να έχεις πρόβλημα, ωραία, γιατί για λίμωνο, έτσι. Είδαμε τώρα μια σκηνή από ένα σχολείο στις ΗΠΑ. Είπαμε ότι δεν ξέρω γιατί ο ενισκητής είναι καμένος, δεν μπορούμε να βγάλουμε τον ήχο. Τι σας έκανε εντύπωση, θυμίστε με τον μικρό σας. Μαρία, τι σας έκανε εντύπωση. Εκείνη την ώρα που τελειώσατε στον πρωθυπουργό σας και τα παιδιά σας έκανε την τρόμα σας. Ωραία. Αυτό δεν είναι συνηθισμένη εικόνα στα ελληνικά σχολεία, δεν βλέπουμε αστυνομικούς μέσα και όμως στις ΗΠΑ είναι. Για να δούμε κάποια άλλη σκηνή από άλλη χώρα. Δυστυχώς δεν έχει ήχο, για να μπορούμε να το κατανοήσουμε καλύτερα, δεν φαίνεται και καλά. Άλλα είναι δύο μαθητές εδώ και ο ένας πειράζει τον άλλο, χτυπιούνται. Μια αντίδραση. Καθηγητή έτσι. Για πάμε και στο τρίτο. Έτσι το βλέπετε, γιατί έτσι είναι πιο καθαρά. Φαίνεται. Καλό είναι. Άλλη μία αντίδραση που δεν θα τη χαρακτηρίζαμε και πολύ, δεν φάνηκε καλά τώρα, αλλά εντάξει δεν πειράζει. Αυτά ως μία εισαγωγή για το μάθημα. Καταρχήν να συστηθώ για όσους και για όσους δεν με γνωρίζουν, το όνομά μου είναι Δημήτρη Ζάχουση, είμαι Λέκτορας εδώ στο Παιδαγωγικό των Δασκάλων. Λέκτορας Παιδαγωγικής και τα μαθήματα που κάνω ανήκουν στο πεδίο της Παιδαγωγικής. Ορισμένους και ορισμένες από εσάς γνωρίζω, συνήθως στα μαθήματα επιλογής που είναι πιο μικρά από τα οκροατήρια, καταφέρνω και γνωρίζω ένα 70% ίσως και παραπάνω τα 100%, ανάλογα με τη συχνότητα που έρχονται οι φοιτητές και φοιτητρες, δηλαδή αν έρχεται κάποιος συνέχεια θα τον γνωρίσω. Αν δεν έρχεται και έρχεται ραγεπού, μπορεί να το θυμάμαι όπως θυμάμαι τώρα σε ένα γανάι, ιδάλλως μπορεί να μην το θυμάμαι. Καμιά φορά ρωτάω με την έννοια ότι πιστεύω ότι αυτό μπορεί να ενθαρρύνει κάποια φοιτητή ή κάποια φοιτήτρια να εκφράσει μια γνώμη, καμιά φορά ρωτάω γενικά και όποιος θέλει απαντάει, τις περισσότερες φορές αυτό γίνεται, το δεύτερο. Τώρα για τον τρόπο που θα κάνουμε το συγκεκριμένο μάθημα θα πούμε παρακάτω. Τώρα να δούμε τι περίπου θα είναι αυτό γιατί φαντάζουμε ότι αυτό θα σας ενδιαφέρει κιόλας, έτσι. Εδώ έχουμε ένα σκίτσο όπου έχουμε μια τυπική εικόνα, είναι μια δασκάλα στην έδρα και μια μαθήτρια από κάτω και η μαθήτρια ρωτάει τη δασκάλα. Πώς ξέρεις ότι έχω μαθησιακές δυσκολίες, μπορεί να έχεις ανικανότητα διδασκαλίας εσύ, έτσι. Αυτό τώρα αν ήθελαμε να το σχολιάσουμε θα το πιάναμε από πολλές πλευρές. Ας πούμε κάτι που θα σας έρχονταν στο μυαλό σας, Δανάη, τι θα ήταν βλέποντας αυτό το σκίτσο. Ό,τι σας έρθεσα, τώρα αν το βλέπατε έτσι. Πολύ ωραία, χωρίς να είναι βέβη. Ένα αυτό, ένα άλλο για τον μικρό σας, ελευθερία. Ελευθερία. Πολύ ωραία, δικιά τους ικανότητα να διδάξουν, έτσι. Πάρα πολύ ωραία. Βέβαια θα προσέθετε και ένα τρίτο, ότι στην εποχή μας, το να μιλάει η μαθήτρια ή ο μαθητής με άνεση στο δάσκαλο, έχει φτάσει σε ένα τέτοιο σημείο που θα ήταν αδιανόητο 30 χρόνια πριν, να πει η μαθήτρια μήπως εσύ δεν ξέρεις να διδάσκεις, έτσι. Είναι και αυτό κάτι που πρέπει να το αναλύουμε. Τώρα, το συγκεκριμένο μάθημα, όπως και όλα τα μαθήματα, θα μπορούν να μας προσφέρουν κάτι, εφόσον είμαστε ανοιχτοί και ανοιχτές. Γιατί έχουμε κάποιες αντιλήψεις τώρα εμείς. Αυτές τις αντιλήψεις που αφορούν σε ζητήματα διδασκαλίας, τις έχουμε διαμορφωμένες πιθανόν από κάτι που ακούσαμε από κάποια πρόσωπα που τα σεβόμαστε, αφεντίες, καθηγητές πανεπιστημίου, καθηγητές μας στο γυμνάσιο, δάσκαλοι μας, αλλά και από τη δική μας την εμπειρία. Έχουμε μια πολύ σημαντική εμπειρία στο σχολείο. Αν έχουμε, πώς θα λέγει μια ταινία, 6 χρόνια στο δημοτικό, 6 χρόνια στο γυμνάσιο και 6 χρόνια στο πανεπιστήμιο. Εντάξει, το τελευταίο δεν ισχύει, αλλά έχετε ήδη 2 χρόνια στο πανεπιστήμιο και στον 3ο, ή περισσότερες και περισσότερες, ωραία. Άρα λοιπόν, έχουμε μια σημαντική εμπειρία και πάνω εκεί πατάμε και διαμορφώνουμε τις δικές μας τις αντιλήψεις. Αν όμως αυτές τις έχουμε κλειστές, δεν θα μπορέσουμε να εκμεταλλευτούμε την παρουσία μας εδώ. Και παρά την κάμερα και παρά την εισαγωγή που έκανα και είπα ότι η κάμερα θα μας βοηθήσει στην περίπτωση που χάσουμε κάποιο μάθημα, πρέπει να πω ότι το μάθημα αυτό καθ' αυτό δεν αντικαθίσταται. Δεν φιλόδοξουμε δηλαδή ούτε αυτοί που σκέφτηκαν και υλοποίησαν το πρόγραμμα, αλλά ούτε και εμείς που πήραμε αυτό το μέρος από το τμήμα μας, οι διδάσκοντες και διδάσκους, εισαγωγώ, δεν έχουμε αντίληψη ούτε πιστεύουμε ότι μπορεί να αντικατασταθεί η φυσική παρουσία εδώ και η αλληλόδιαπραγμάτευση των ζητημάτων που γίνεται μεταξύ φοιτητών, φοιτητριών και διδάσκοντες. Γιατί προσπάθησαν, ουσιαστικά, άμα ήταν αυτό τόσο εύκολο, θα είχαν καταργηθεί οι διδασκαλίες στις τάξεις. Θα ήταν όλα online, όπως λέμε. Εν τούτοις, παρότι προσπάθειες για κατάργηση ή μερική αντικατάσταση της διδασκαλίας έχουν γίνει από το 50 με τις διδακτικές μηχανές, δεν καρβοφόρησαν σε καμιά περίπτωση. Ούτε και τώρα λέμε ότι αυτό το πράγμα πάει εκεί. Εξάλλου, κάθε φορά το μάθημα γίνεται διαφορετικό. Και γίνεται διαφορετικό τόσο γιατί προσθέτουμε κάποια στοιχεία εμείς, αλλά και τόσο διότι η δυναμική της ομάδας είναι αυτή που το διαμορφώνει. Τι πάνε να πει αυτό δηλαδή. Εγώ τώρα όπως θα δείτε παρακάτω, θα σας δείξω τι θα κάνουμε περίπου σε όλη τη σειρά αυτή των μαθημάτων. Από αυτά όμως είναι όπως οι προγραμματικές δηλώσεις που έγιναν πρόσφατα από τη κυβέρνηση και γίνονται κατά περιόδους. Δεν μπορεί να γίνουν όλα. Μπορεί να θέσαντε να κάνεις όλα, δεν γίνεται. Θα εξαρτηθεί από το πώς θα διαμορφωθεί το κλίμα εδώ, η αλληλεπίδραση που θα έχουμε μεταξύ μας, το ενδιαφέρον που θα έχετε για ορισμένα ζητήματα, που εμένα θα με οδηγήσει αλλά και εσάς μαζί, εννοείται, γιατί είπαμε μαζί το κάνουμε το μάθημα, να εστιάσουμε εκεί, να δώσουμε μεγαλύτερο βάρος και άρα αναγκαστικά ορισμένα πράγματα θα μείνουν πίσω. Αλλά αυτό που θα έχει σημασία είναι ότι, αν είστε ανοιχτοί όπως τα έλεγα πριν, θα μπορέσετε να μπείτε στο πνεύμα του πώς λειτουργούμε μέσα στην τάξη, έχοντας σκοπό πάντοτε να επιτύχουμε μια καλή διδασκαλία, με τα δεδομένα που έχουμε στο συγκεκριμένο σχολείο, έτσι, να επιτύχουμε μια καλή διδασκαλία και να βοηθήσουμε τα παιδιά να έχουν ένα πολύ καλό αποτέλεσμα. Και ιδιαίτερα μας ενδιαφέρει τα παιδιά που δεν έχουν να πάλουν βοήθεια, αυτό θα το τονίζω κατεπανάληψη, γιατί εκεί είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα, εντάξει, αλλά σε αυτό θα επανέρθω. Λοιπόν, τώρα, επειδή όπως ξέρετε όσοι με έχετε παρακολουθήσει, δεν μου αρέσει να μονολογώ και δεν μου αρέσει να μονολογώ όχι γιατί κουράζομαι, όπως σας έχω πει κατεπανάληψη, άμα δώσεις ένα μικρόφωνο σε κάποιον από το λοχαγό που βγαίνει το πρωί στην πρωινή προσευχή ή εκεί που γίνεται η αναφορά του λόχου αν έχει πάει κάποιος σας φαντάρος, μέχρι τους παρουσιαστές οι οποίοι ξεκινούν να παρουσιάζουν βιβλία, να πουλούν βιβλία και να αναφέρονται στο κάθε τι, άμα δώσεις λοιπόν μικρόφωνο σε κάποιον δεν σταματάει με τίποτα, έτσι δεν είναι και το στιγμό μας. Εγώ γνωρίζω ότι δεν θα πρέπει να είναι μονότονο το μάθημα, θα πρέπει κάπου κάπου να διακόπτεται να υπάρχει διάλογος και αν αυτό δεν γίνεται από εσάς θα το κάνω εγώ. Επομένως τώρα, επειδή είπα πολλά Δέσποινα, θα ήθελα να σας ρωτήσω όποιος ή όποια θέλει, τι θα περιμένει περίπου σε αυτό το μάθημα να κάνουμε. Καταρχήν να κάνω μια ερώτηση και να το εντάξω στη στατιστική διάσταση σε κάθε μάθημα που δίνω σωρισμένα λεπτά στοιχεία. Πόσοι είδατε στην ιστοσελίδα τι περίπου κάνω σε αυτό το μάθημα. 50%, 50%. Πολύ καλά. Επομένως μια ιδέα θα την έχετε, Γιαννέ. Περίπου τι θα κάνουμε. Περίπου. Περίπου. Δώσουμε έναν τίτλο. Ένα. Μία λέξη. Ζορίζεσαι, να μη σε ξανα... Ωραία. Εκπαιδευτικός λοιπόν και πώς θα είναι μέσα στην τάξη ο εκπαιδευτικός. Ωραία. Ιδιαίτερα θα μας απασχολήσει το πώς ο εκπαιδευτικός ή η εκπαιδευτικός... Τώρα θα χρησιμοποιήσουμε το πρόβλημα. Εκπαιδευτικός. Τώρα θα χρησιμοποιήσω ορολογία της σχετικής επιστημονικής περιοχής. Δεν γίνεται αλλιώς. Αλλά και θα χρησιμοποιήσω όρους που παραπέμπουν αλλού. Διαχείριση της τάξης. Πρώτος όρος. Διαχείρισε ένας όρος που βγαίνει από την οικονομία. Διαχειρίζουμε τα κεφάλαια κλπ. Αλλά δεν έχουμε βρει πιο κατάλληλο. Για να περιγράψουμε το πώς ο δάσκαλος, η δασκάλα, ο καθηγητής ή η καθηγήτρια... θα μπορέσει να σταθεί με έναν τρόπο χρήσιμο για τους μαθητές και για τις μαθήτρες μέσα στην τάξη. Δεν έχουμε βρει άλλον όρο, διαχείριση το λέμε. Έτσι υπάρχουν και πολλά άρθρα και πολλές αναφορές στο διαδίκτυο... σε επιστημονικά περιοδικά, βιβλία και τα λοιπά. Ένας άλλος όρος που πάλι δεν μπορώ να τον... όχι εγώ, δεν μπορούμε γενικά να τον αναφυρώσουμε... είναι ότι θα αναφερθούμε στο ζήτημα της σχολικής πειθαρχίας. Γιατί αυτός ο όρος ψάχνουν να βρω να κάνω τρίπλα... ή ποιο λόγο να μην τον αναφέρω. Το όρος πειθαρχία που παραμπαίνει. Σε ευταρχισμό. Σε ευταρχισμό δηλαδή... Υπακορύσης στρατιώτης. Μπράβο. Μπράβο. Αναφέρεται λοιπόν σε δομές όπου έχουν μια οργάνωση ιεραρχική... με αυστηρή τήρηση κανόνων που δεν είναι η κατάλληλη για το σχολείο. Άμα πεις πειθαρχία το μυαλό σου θα πάει είτε στο στρατό είτε στην αστυνομία. Όπου πρέπει οι κατώτεροι να υπακούν στις εντολές χωρίς να τις ερευνώ. Αλλά δεν έχουμε καταφέρει να βρούμε κάποιον όρο... πιο κατάλληλο για αυτό το πράγμα που γίνεται στο σχολείο. Οπότε θα αναφερθούμε λοιπόν και το λέμε περιφραστικά σχολική πειθαρχία. Μπορεί να προσθέσω με κάποια στιγμή... κάποιους όρους εξηγώντας δε βέβαια για ποιο λόγο... το λέμε και με πιο περιεχόμενο όπως δημοκρατική πειθαρχία... και θα δώσουμε βάρος στην αυτοπειθαρχία. Ωραία, αλλά αυτά θα τα πούμε. Τώρα κάνουμε είπαμε τις προγραμματικές μας δηλώσεις. Δηλαδή λέμε τι θα πούμε έτσι ώστε να έχετε μια αντίληψη... εσείς που ήρθατε σήμερα εδώ πέρα. Ωραία, χρειάζεται λοιπόν η πειθαρχία ένα θετικό περιεχόμενο... γιατί είναι μια έννοια ταυτισμένη με δομές που δεν ταιριάζουν με το σχολείο. Να το πω έτσι. Το σχολείο δεν μπορεί να έχει μια μιλιταριστική δομή. Δεν μπορεί, παιδιά, ειδικά στο δημοτικό... να έχουν μια αντίληψη και μια στάση εφάμιλη... και αντίστοιχη με αυτή των στρατιωτών. Δεν γίνεται αυτό το πράγμα. Ωραία, είναι όμως η πειθαρχία... απαραίτητη προϋπόθεση τόσο για την ελευθερία... όσο και για τη δημοκρατία. Δηλαδή, τι πάνε να πει αυτό το πράγμα. Δεν μπορεί να υπάρχουν δημοκρατικοί και ελεύθεροι πολίτες... άμα δεν υπάρχουν κάποιοι κανόνες τους οποίους θα πειθαρχούν... ή, τελος πάντων, θα συμμορφώνονται, να το πω με μια διαφορετική έκφραση. Ούτε μπορεί να υπάρξει ελευθερία όταν ο καθένας κάνει του κεφαλιού του. Αυτό είναι κάτι κοινά αποδεκτό από όλους μας. Το έχουμε δεχθεί, βέβαια, από τότε που μπήκαμε σε... κάποιες ομαδικές δραστηριότητες, μία από αυτές είναι το σχολείο... όπου γίνεται με κάποιους όρους, βέβαια εμείς τώρα... αυτά τα πράγματα, μετά από τόσα χρόνια, τα έχουμε υιοθετήσει πλήρως. Αλλά, εάν αυτά αμφισβητηθούν... τότε δεν γίνεται δημοκρατική κοινωνία. Δηλαδή, αν προσπαθούμε να κάνουμε ένα διάλογο... και μιλάμε όλοι μαζί, τότε δεν θα μπορέσουμε να καταφέρουμε τίποτα. Πρέπει να υπάρχουν κάποιοι κανόνες. Μια να μιλάει ο ένας, να απαντάει ο άλλος... μετά να μην μείνει κάποιος που δεν θα μιλήσει και ούτε ο καθεξής. Είναι απαραίτητο στοιχείο για την δημοκρατική κοινωνία. Τώρα, αυτό το μάθημα είπαμε τους σκοπούς του. Και είναι χρήσιμο, ιδιαίτερα, όταν θα πάμε στο τέταρτο έτος... και θα κάνουμε τις πρακτικές μας, δηλαδή θα έρθουμε πιο κοντά στο σχολείο. Γιατί? Γιατί συνήθως κάνουμε μαθήματα που αφορούν στο σχεδιασμό... των μαθημάτων, στα διδακτικά αντικείμενα ή στην αξιολόγηση. Δεν κάνουμε όμως μαθήματα που έχουν να κάνουν αυτό το κομμάτι. Πάρα μόνο πλευρικά, δηλαδή θα θύγουμε μέσα στο πλαίσιο αναφορών που δεν είναι άμεσες. Εδώ λοιπόν θα προσπαθήσουμε να το κάνουμε αυτό, αλλά βέβαια, πρέπει να κάνω ένα διαχωρισμό... όχι σε ένα πλαίσιο συνταγών, δηλαδή δεν θα αναλωθούμε σε μια εκμάθηση... κάποιων συγκεκριμένων ενεργιών που θα κάνετε, χωρίς θεωρητικό περιεχόμενο... χωρίς ερευνητικά δεδομένα, γιατί οποιαδήποτε δράση κάνουμε μέσα στην τάξη... θα πρέπει να θυμόμαστε ότι η δασκαλία έχει κοινωνικές επιδράσεις... έχει πολιτικές επιρροές, έχει κατευθύσεις στις οποίες πρέπει να δίνουμε εμείς προσοχή... δηλαδή να ξέρουμε αυτό που θα κάνουμε, τι συνέπειες έχει. Επομένως, το να έχουμε μια συνταγή που θα αναδεικνύει ορισμένα ζητήματα σαν αυτά που συζητάμε... δεν θα ήταν κάτι που θα το κάναμε στα πλαίσια αυτού του μαθήματος. Τώρα, ήδη σας είπα ότι έχουμε μια σειρά από ερευνητικά δεδομένα... που αφορούν στο χώρο αυτό, δηλαδή στην διαχείριση της σχολικής τάξης ή στην σχολική πειθαρχία... και αποσκοπούν ακριβώς στο να ξεφύγουμε από εκείνον τον εμπειρισμό... δηλαδή από την κατάσταση όπου το τι κάνουμε εξαρτάται μόνο και μόνο από τις εμπειρίες μας. Σε αυτό το πλαίσιο έχει ενδιαφέρον να δούμε αν οι διάφορες περαγωγικές προσεγγίσεις... τις οποίες θα αναλύσουμε βέβαια αργότερα... που καθένας και κάθε μια υιοθετή αντιστοιχούν σε αντίστοιχες πρακτικές στο σχολείο. Τι θέλω να πω... μέχρι τώρα όσο θα είστε εδώ θα έχετε ακούσει και κάποια ρέμματα στην παιδαγωγική... προοδευτική παιδαγωγική, ριζοσπαστική παιδαγωγική, συντηρητική παιδαγωγική. Εάν κάποιος ή κάποια δηλώνει ότι υιοθετεί τη δεύτερη ή τη τρίτη προσέγγιση... έχει κάποια επίπεδο σε αυτά τις πρακτικές του... είναι ένα ζήτημα που θα το δούμε μέσα από κάποιες έρευνες που έχουν γίνει... αλλά και θα είναι κάτι που θα μας προβληματίσει... διότι αύριο μεθαύριο θα κληθούμε και εμείς να εργαστούμε. Έτσι αργά ή γρήγορα θα κληθούμε να εργαστούμε. Ήδη άρχισαν να παίρνουν αναπτυρωτές από το 2010 νομίζω... γιατί αυτοί που σπουτελούσαν το 2010... τώρα θα μου πεις από το 2010 με το 2015 έχει μια απόσταση σημαντική. Αλλά μέχρι πριν από λίγο καιρό υπήρχε μεγάλη καταχνιά... και φόβος ότι δεν θα εργαστούμε... ή από το 2011, δεν θυμάμαι, μάλλον από το 2011. Τέλος πάντων. Να τονίσω ότι η σχετική ακαδημαϊκή παραγωγή... δεν είναι και πολύ εκτεταμένη στη χώρα μας... στο συγκεκριμένο τομέα. Για να μην πω ότι είναι μικρή. Δηλαδή δεν έχουμε έρευνες που να ασχολούνται με τα ζητήματα αυτά... παρά μόνο τώρα τελευταία γίνονται κάποιες προσπάθειες. Να τονίσω πάλι τώρα από την προσωπική μου πείρα... ότι το ζήτημα αυτό όμως είναι ένα από αυτά που απασχολούν... όχι μόνο τους νέους δάσκαλους και τις νέες δασκάλες... και θα είναι κάτι που θα σας απασχολήσει... ή νομίζω σας έχει απασχολήσει όταν κάνατε πρακτικές το δεύτερο έτος... κάνατε όλοι σας, διδάξατε δηλαδή όλοι σας. Φαντάζομαι ότι το πώς θα σταθείτε απέναντι στα παιδιά... ήταν κάτι που σας προβλημάτισε με έναν τρόπο. Όμως το πώς θα μπορέσει η κάθε δάσκαλα και ο κάθε δάσκαλος... να επιτύχει τους στόχους... πρωτίστως διατηρώντας μια ατμόσφαιρα δημοκρατική στην τάξη... και οργανώνοντας έτσι τη διδασκαλία... ούτως ώστε να μπορέσει να εξοποιήσει... τις ικανότητες και τις δυνατότητες... καθενός και καθεμιάς μαθητής και μαθήτριας... είναι ένα ζήτημα που απεσχολεί και εκπαιδευτικούς με χρόνια υπηρεσίας. Γιατί υπάρχουν πολλές περιπτώσεις... που παρότι άνθρωποι χρόνια έχουν στην εκπαίδευση... ορισμένες φορές ζητώνουν περιετάρω βοήθεια. Και για να επανέλθω από εκεί που ξεκίνησα... η πείρα μου μου έχει δείξει ότι αυτό το ζήτημα είναι ιδιαίτερα... προς φυλές σώσους και σώσες... εκπαιδευτικούς παρακολουθούν επιμορφωτικά προγράμματα... ημερίδες και ούτω καθεξής. Δηλαδή εγγράφονται πολλοί βεβαίως. Είχατε λάθει σε κατημαϊκή παραγωγή στην Ελλάδα. Ναι. Από ποιό άποψη η συγχείρηση είναι να κάνει μεγάλη αίσθηση? Από άποψη ερευνών. Δηλαδή έχουμε πολύ λίγες ερευνές που να δείχνουν... σε ποιο στάδιο βρίσκεται... και πώς ο καθένας ή κάθε μια εκπαιδευτικός... ρυθμίζει τη συμπεριφορά του μέσα στην τάξη. Δηλαδή, ήδη έθιξα κάποια στήματα... τα οποία έχω αρχίσει και διερευνώ... μαζί στα μία πτυχιακή, μ' αυτό ασχολείται... δηλαδή το πώς οι εκπαιδευτικοί θέτουν ζητήματα... της καθημερινής διδακτικής πρακτικής... ό,τι αφορά τη διαχείρηση της τάξης. Ένα άλλο σημαντικό ζήτημα που ήδη το έθιξα είναι... η σχέση ανάμεσα στην παιδαγωγική θεωρία... γιατί τώρα, παράδειγμα, εμείς εδώ... όπως και σε πολλές άλλες παιδαγωγικές σχολές... σε τμήματα δημοτικής ή και νηπιαγωγών... υπάρχει μία λατρεία από μέρους των φοιτητών... για εκείνες τις προσεγγίσεις της παιδαγωγικής... οι οποίες είναι σε προοδευτική κατεύθυνση... είναι ο παιδοκεντρισμός, ρίζος παστισμός κτλ. Όμως, έχει για μένα μεγάλο ερευνητικό ενδιαφέρον... εάν αυτοί που βγαίνουν, δηλαδή εσείς καλή ώρα τώρα... όταν θα βγείτε από εδώ και θα πάτε να εργαστείτε... θα μπορέσετε να υλοποιήσετε ένα μέρος αυτόν που έχετε διδαχθεί εδώ... δηλαδή μιλάμε για ομάδο κεντρική διδασκαλία... μιλάμε για δημοκρατία στην τάξη... μιλάμε για μη κυριαρχία αλλά για συνεργασία των δασκάλων... με τις μαθήτρες και τους μαθητές... μπορούν αυτά να επιτευτούν από ένα νέο δάσκαλο... αλλά και από ένα παλιότερο... δεν ξέρω τους παλιότερους και τους παλιότερους... χωρίς να έχει ικανότητες... χωρίς να έχει όπλα να διαχειρίζεται την τάξη... ή δυσκολεύεται... και όταν δυσκολευτεί μήπως απογοητεύεται... και προσφεύγει σε παλιές τεχνικές... δηλαδή από εκεί που βγαίνουμε από εδώ... πολύ προοδευτικοί... υιοθετώντας... ξαναλέω παιδοκεντρικές... παιδαγωγικές προσεγγίσεις... ξαφνικά... με την πρώτη, τη δεύτερη, την τρίτη δυσκολία... γινόμαστε αυτό που αντιπαλέβαμε... δηλαδή... υιοθετούμε αυταρχικές... πρακτικές... δεν ξέρω αν γίνουμε αντιληπτός... δηλαδή φωνάζουμε... χτυπάμε τα χέρια... δεν ξέρω τι άλλο μπορεί να κάνουμε... Ωραία... είναι αυτό λοιπόν ένα ζήτημα... πολύ σημαντικό... και... με τη δεδομένη δομή του σχολείου... χρειάζεται... να έχουμε αυτή την ικανότητα... τι εννοώ... θα δούμε εδώ πέρα κάποιες προσεγγίσεις... όπως για παράδειγμα του Νίλ... ωραία νομίζω έχουμε μιλήσει... και έχετε παρακολουθήσει και άλλα μαθήματα... όπου η προσέλευση στα μαθήματα ήταν ελεύθερη... αυτό δεν γίνεται όμως... στο υπαρκτό ελληνικό σχολείο... όπως και στα υπαρκτά ημόσια σχολεία... σε όλες τις χώρες του κόσμου... δεν μπορεί... συγγνώμη... μια μαθήτρια ή ένας μαθητής... να πάει όποια ώρα θέλει... έτσι... επομένως... θα πρέπει να υπάρχει ένα πρόγραμμα... θα πρέπει να γίνονται τα μαθήματα στη σειρά τους... θα πρέπει να υπάρχει... μια αντίληψη ενιαία... μεταξύ μαθητών και δασκάλων... για το πώς θα γίνει το μάθημα... οπότε... αν αυτό ξεφύγει... τα πράγματα το δυσκολεύουν... πρέπει να βρεις... την ισορροπία... και να κάνεις την προσωπική σου θεωρία... να τη διαμορφώσεις με έναν τέτοιο τρόπο... να του σώσετε και ρεαλισμό να έχει... αλλά και ιδεαλισμό... με την έννοια ότι... εσείς... θα πάτε την εκπαίδευση... λίγο... ή πολύ... παραπάνω από ό,τι την έχουμε εμείς... ωραία... θα κάνουμε βήματα μπροστά... έτσι είναι η κοινωνία... πάει μπροστά... δηλαδή... πιο δημοκρατική... θέλω να πιστεύω ότι θα γίνεται... πιο... θα επιδιώξει το περισσότερο... την ισότητα... μεταξύ αγοριών και κοριτιών... θα στρέψετε τα κορίτσια... στα μαθηματικά... τώρα το λέω γιατί... είδα... έχει μαθηματικά μας... και είχε κόσμο... και... χάρηκα... γιατί πηγαίνουν να παρακολουθούν... τα μαθηματικά... αυτό είναι ενδιαφέρον... άσχετον... με το θέμα μας τώρα... όλα αυτά... εμείς θα τα συζητήσουμε... έχοντας πάντα... ως... πρωταρχικό μας μέλημα... τον παιδαγωγικό μας ρόλο... δεν θα παρατήσουμε... τον παιδαγωγικό μας ρόλο... δεν θα γίνουμε... άτεκτοι ιδιώκτης... ωραία... άρα λοιπόν πάντοτε... θα παίρνουμε υπόψευν... αυτά που μάθαμε... σχετικά... με τα παιδιά... με το τι διαμορφώνει... τη συμπεριφορά μας... με τι τα επηρεάζει... όμως... κι εδώ... έχουμε άλλη μία παρεξήγηση... που έχει να κάνει... με αυτό που λέμε... ας το πούμε έτσι... λαϊκή αντίληψη... και μεταξύ μας... που αφορά... στο ποιες είναι... οι αιτίες... που προκαλούν... τα προβλήματα συμπεριφοράς... των παιδιών... τώρα... άμα σας το έθετα... να πω... αυτό το ερώτημα γραμπτά... και έκανα ένα... από αυτά που... περιέγραψα πριν... μικρό στατιστικό... γκάλωπ... να το πω... μικρή έρευνα... ίσως... ένα δύο θέματα... να εμφανίζονταν... σε όλους και σε όλες σας... ποια μπορεί να ήταν αυτά... να πάρω... μια γνώμη... ποια θέλει να μιλήσει... ή ποιος... δηλαδή ποια πιστεύετε... ότι είναι... τα προβλήματα... ποιες είναι οι αιτίες... που προκαλούν... τα παιδιά... ποιες είναι οι αιτίες... που προκαλούν... τα προβλήματα... της συμπεριφοράς των παιδιών... θυμίστε... πείτε μου το μικρό σας... αγάπη... οικογένεια... το ένα λοιπόν... από τα δύο που... είχα στο μυαλό μου... και που σας είπα ότι είναι... και είναι η αντίληψη... των περισσότερων εκπαιδευτικών... οικογένεια... το άλλο... ή... κάποιο άλλο λόγο... που νομίζετε εσείς... ότι... προκαλεί... τα προβλήματα της συμπεριφοράς... αγάπη θα μιλεί... θα... ναι... ωραία... οικογένεια και περιβάλλον... ωραία... άλλος λόγος... ωραία... ελληλεπίδραση... με τους συμμαθητές και τις συμμαθητές... άλλος... το μικρό σας... Λευτέρη... Λευτέρη... θυμίστε με τον μικρό σας... Μαρία... και ο δάσκαλος... και ο δάσκαλος... ωραία... έχουμε προχωρήσει πιο βαθιά τώρα... ή θέλατε κάτι να πείτε... ωραία... άλλοι... ή... ήθελες κάτι Γενέδη... ποιος... οι μαθητές... μαθητές... ωραία... τώρα σε βιωρώσαμε... ένα λοιπόν είναι το... όλα αυτά που είπατε είναι σωστά... και θα τα αναλύσουμε τώρα λίγο... θα τα ξανακάνουμε αργότερα... όταν κάνουμε το σχετικό κεφάλαιο... αλλά τώρα όχι σε εισαγωγή... το θεωρώ απαραίτητο... για να μην πάμε όπως σας είπα... σε... ρεσίπτ... σε... όχι ρεσίπτ... ρεσίπτ είναι απόδειξη... σε συνταγές... γιατί... μπορεί να φτάσουμε... σε ένα σημείο... που να υιοθετούμε συνταγές... παράδειγμα... αν... αν τώρα πάτε στο σπίτι... όχι σήμερα... αύριο... και βάλετε... στο Google... στη μηχανή αναζήτηση Google... το λήμμα School Discipline... θα σας βγάλει... εκατομμύρια... αναφορές, παραπομπές... εκεί λοιπόν θα βρείτε... συνταγές, συνταγές, συνταγές... αυτό, αυτό, αυτό... τα περισσότερα είναι... στον πιχεβιοριστικό μοντέλο... δηλαδή κάνε αυτό... για να γίνει εκείνο... ράση... αντίδραση... ερέθρημα... αντίδραση... θα τα πούμε αναλυτικότερα... εδώ δεν θέλουμε όμως αυτό το πράγμα... εμείς θέλουμε... να έχουμε υπόψη... να ξέρουμε το περιβάλλον... και αναλόγως να δράττουμε... να προβένουμε σε δράσεις... ωραία... να πράττουμε... όχι να δράττουμε... λοιπόν... επομένως... οι δημοφιλείς ερμηνείες... που είπαμε... είναι... το κακό οικογενειακό περιβάλλον... το κακό το έχω βάλει μέσα... σε ισαγωγικά... δηλαδή... δεν επηρεάζει θετικά το παιδί... ούτως ώστε... να το βοηθάει... να το πω έτσι... δεν το βοηθάει... ούτως ώστε να μπορέσει... να ενσωματωθεί... στο σχολείο άνετα... χωρίς να έχει προβλήματα... και το πρώτο... εσείς όμως τώρα... εδώ πρέπει να ευλογήσουμε... και τα γένια μας... παρότι τα έχουμε ξερισμένα... ότι δεν το επικαλεστήκατε... καθαρά το πρώτο... δεν μου είπε καμιά και κανένας... για το χαρακτήρα... αγάπη... και δύο χαρακτήρες διαμορφώνεται... ναι... ένα είναι ότι διαμορφώνεται... αλλά είναι και ένα άλλο... το οποίο εσείς... επειδή ακριβώς... είπαμε να ευλογήσουμε τα γένια μας... κάνουμε πολύ καλή δουλειά σε αυτό το τμήμα... έχετε απορρίψει τις θεωρίες... των ατομικών χαρισμάτων... που λέει ότι... το άτομο διαμορφώνεται από το DNA του... να σας το πω έτσι... πολύ πολύ πολύ... με μεγάλα γράμματα... αυτό είναι ο χαρακτήρας... δηλαδή... αυτή η αντίληψη... που θεωρεί ότι... το συγκεκριμένο άτομο... και που βέβαια... φαντάζουμε... θα είστε ενήμεροι... ότι έχουν γίνει και πειράματα... με δίδημα παιδιά και τα λοιπά... το συγκεκριμένο άτομο... επειδή έχει το συγκεκριμένο χαρακτήρα... σε όποιο περιβάλλον να το βάλεις... τα ίδια χαρακτηριστικά θα αναπτύξει... έχουν γίνει πειράματα με δίδημα... σε οποίοι... θεωρητικά έχουν... DNA κενά στοιχεία... διαχώρησαν τα διδημάκια και βλέπανε το ένα... σε περιβάλλον μορφωμένων... το άλλο σε περιβάλλον... όχι μορφωμένων γονέων... το ένα σε περιβάλλον πλούσιων... το άλλο σε περιβάλλον φτωχών... και ούτω καθεξής... και προσπάθησαν να δουν εκεί... αν ο χαρακτήρας παίζει... αυτόν τον ρόλο που λέμε... αλλά τέλος πάντων... από έρευνες έχει δείχθη... ότι και μεταξύ εκπαιδευτικών... με χρόνια προεπηρεσίας... δηλαδή είναι τα κυρία... είπαμε τώρα εσείς είστε όμως... εκπαιδευόμενοι και εκπαιδευόμενες... εκπαιδευτεί και άρα... δεν αποδίδεται τόσο πολύ... στο ατομικό στοιχείο... προβάλλει το στοιχείο της οικογένειας... που είναι βέβαια σωστό... είναι σωστό ότι η οικογένεια... παίζει ένα σημαντικό ρόλο... η επιστήμη λέει ότι ο χαρακτήρας... διαμορφώνεται από τα γονίδια... αλληλεπίδραση με το περιβάλλον... λοιπόν... αλλά εμείς είπαμε ότι... αυτά τα πράγματα δεν θα τα δεχθούμε... άμα δεν τα δεχθούμε... ωραία... τότε θα πρέπει να έχουμε... μια αναλλακτική... και εδώ βλέπουμε ότι... υπάρχει τελευταία... και θα μιλήσουμε... αμέσως μετά γι' αυτό... μια διαρκής τάση... να τα ρίχνουμε στο άτομο... και στο χαρακτήρα... και να προσπαθούμε... να βρίσκουμε... την πάθηση που έχει... ο συγκεκριμένος... ή η συγκεκριμένη... και το καθεξής... είναι όμως... δεδομένο... ότι υπάρχουν ορισμένες... περιπτώσεις που... ατομικός παράγοντας... δημιουργεί κάποιες... καταστάσεις... που δεν ελέγχονται... όμως... στατιστικά μιλώντας... τώρα είναι... πολύ λίγες... για να προβάλλουμε... αυτό το μοντέλο... ωραία... δεν νομίζω ότι... θα πρέπει... να φτάσουμε στο σημείο... που φτάσαμε... και που θα το... περιγράψουμε τώρα... έλεγα ότι είναι... της μόδας ας το πούμε... όχι τώρα... πολλά χρόνια... το να ρίχνουμε... στον ατομικό παράγοντα... πολλά από αυτά... στα οποία θα μπορούσαμε... να απαλέψουμε... για να πετύχουμε... κάτι καλύτερο... πριν από 10 χρόνια... όταν δεν είχαμε... τόση στενότητα... οικονομική... είχαν... είχε διαμορφωθεί... ένα κλίμα... και στη χώρα μας... όπου... διάφορες... ανατολίτηκες... φιλοσοφίες... αλλά και διάφοροι... γουρού... προσπαθούσαν... να... μας βοηθήσουν... εμάς τους ενήλικες... να πετύχουμε... να φτάσουμε... την ευτυχία... γινόταν και... μαθήματα ευτυχίας... και τώρα... υπάρχουν αυτά... εντάξει... παράλληλα... με τα ζώδια... και τα ταρώ... και... την χαρτομαντία... και την καφεμαντία... υπάρχουν και αυτά... τα μαθήματα... ευτυχίας... παράλληλα όμως... στις... Ηνωμένες Πολιτείες... όπου... συμβαίνουν πράγματα... που παλιότερα... ερχόντουσαν και εδώ... μετά... από 20 χρόνια... τώρα... ίσως και πιο γρήγορα... γιατί... λέω... να έχουμε τα μέσα... κοινωνικής δικτύωσης... όπου... μαθαίνουμε... τάχιστα... ότι να θέλουμε... αλλά και ταινίες... βλέπετε... ταυτόχρονα... παίζονται και εδώ... ή... ακόμα και οι όπερες... προβάλλονται... σε διάφορα θέατρα... μαζί με... απ' το Μετροπόλιταν Όπερα... τώρα... παίζουν σε 15-20 θέατρα... στην Ελλάδα... να το έχετε προσέξει... όπου στάσεις έχουν μικρήνει... αλλά... παρ' όλα αυτά... στις ΗΠΑ... ορισμένα φαινόμενα... εκδουλώνονται... πιο μπροστά... ακόμη... ένα από αυτά... είναι και η αντιμετώπιση... που είχαν τα σχολεία... απέναντι στο ζήτημα της πειθαρχίας... δηλαδή ο τρόπος... που αντιμετώπιζαν... αυτό που θα το βάλουμε... εισαγωγικά... για λόγους που... αναφέρθηκα πριν... στο ζήτημα της πειθαρχίας... τις παραβατικές συμπεριφορές... εκεί λοιπόν... υπήρχε μία... έντονη... δραστηριότητα... ως προς το... προς την επιτήρηση στα σχολεία... και ως προς αυτό που λέμε... zero tolerance... δηλαδή μηδενική ανοχή... ήτανε βέβαια ένα δόγμα... που εφαρμόστηκε γενικά... σε ότι αφορά τις παραβάσεις... του ποινικού κώδικα... αλλά και στα σχολεία... μεταφέρθηκε αντίστοιχα... και διαμορφώθηκε ένα κλίμα... που είδατε στο πρώτο... βιντεάκι που έμπιξα... δηλαδή... και στα σχολεία ακόμα... μπήκανε αστρονομικοί... σε ορισμένα σχολεία... αρκετά ίσως μπήκανε... νχνευτές μετά άλλων... κάμερες... κλπ κλπ... δηλαδή μία ολόκληρη βιομηχανία... σκεφτείτε πόσο κοστίζουν οι κάμερες... ή αυτοί... νχνευτές μετά άλλων... βεβαίως εκεί... υπάρχουν... προβλήματα... βίας... και επιθετικότητες... γιατί από καιρούς καιρόν... ίσως και συχνά μερικές φορές... παρακολουθούμε... στην τηλεόραση... ότι μπήκε... κάποιος ή κάποια... σε ένα λίκαιο... σε μια πανεπιστημιακή σχολή... και πήρε το όπλο του... και άρχισε να χτυπάει... αλλά... πάλι με τη στατιστική... η οποία είναι αντιάψευστη... δεν λέει ψέματα... οι αριθμοί δεν λένε ψέματα... αυτά τα δριστατικά βίας... που συμβαίνουν στα σχολεία... είναι μικρά... πολύ μικρά ίσως... σε σχέση με αυτά... που γίνονται... ευρύτερα στην αμερικανική κοινωνία... εκτός... επομένως... δεν δικαιολογείται... αυτή η... πολιτική... τώρα... πώς θα μπορούσαμε να το κάνουμε... να το κάνουμε... να το κάνουμε... να το κάνουμε... να το κάνουμε... να το κάνουμε... Είναι ένα άρθρο που έγραψε κάποιος στο Guardian και αναφέρει ο Ρίτζαντ Άνταμς συγκεκριμένα, εκεί έχω τα στοιχεία, αναφέρει ότι έναν αμονή υπουργός εκπαίδευσης των εργατικών, η εργατική τώρα είναι στην αντιπολίτευση στην Βρετανία και σε κάθε υπουργείο έχουν κάποιον ο οποίος υποπτεύει τις επιτροπές που επεξαργάζουν τα νομοσχέδια από τη δική τους την πλευρά άρα ας πούμε ο Σκειώδης υπουργός λέγεται, δεν είναι υπουργός, αλλά δεν είναι στην αντιπολίτευση και είναι αυτός που διαμορφώνει την πολιτική. Λέει ότι ο Σκειώδης υπουργός της εκπαίδευσης είπε ότι η βελτίωση των σχολείων απαιτεί δασκάλους και δασκάλες που θα είναι πολύ καλά εκπαιδευμένες ούτως ώστε να μπορέσουν να αφήσουν την μάθηση και την πειθαρχία. Αυτοί που δεν έχουν πιστοποίηση γιατί στην Βρετανία μπορεί να γίνουν προσλήψεις και ατόμων που δεν έχουν βγάλει παιδαγωγικές σχολές πριν να πάρει κάποιο ιδιωτικό, κάποια να οικονομολόγο, να βάλει να διδάξει σε Λύκειο. Εδώ τώρα όμως ο Σκειώδης υπουργός των εργατικών διατύπωσε την αντίληψη ότι αυτοί που δεν έχουν εκπαιδευτεί, δεν έχουν παρακολουθήσει μαθήματα όπως αυτό παράδειγμα, δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση για να διαχειριστούν τις διαταραχές της τάξης. Ωραία. Προσέχετε τώρα δηλαδή πόσο εξειδικευμένη ανεφορά κάνει σε παιδαγωγικό ζήτημα το οποίο στη δικιά μας περίπτωση, στην περίπτωση της Ελλάδας, δεν πολύ συζητιέται παρά μόνο μεταξύ ημών που θεραπεύουμε το σχετικό αντικείμενο, δηλαδή των παιδαγωγών. Βεβαίως τώρα προβαίνει σε σκληρή κριτική και λέει ότι είναι σκάνδαλο ότι ο πρωθυπουργός Κάμερων δεν επιτρέπει στους μη πιστοποιημένους δασκάλους να είναι στην τάξη σε μια μόνιμη βάση, καταστρέφοντας την εκπαίδευση. Οι εργατικοί θα το σταματήσουν αυτό και θα επιδιώξουν δάσκαλους που να έχουν πιστοποιήσει, δηλαδή δάσκαλους και δασκάλες όπως εσείς που θα έχουν πτυχίο από παιδαγωγικές σχολές, από παιδαγωγικά τμήματα. Για να δούμε τώρα τι απαντάει η κυβέρνηση. Ο εκπρόσωπος του Υπουργείου της Εκπαίδευσης είπε ότι το τμήμα του συμφωνεί με αυτό το μέρος των επισυμμάσεων του σκυώδους Υπουργού των εργατικών. Η κακή συμπεριφορά στην τάξη είναι αυτή που διακόπτει, διαλύει την εκπαίδευση των παιδιών, την καταστρέφει. Σημαίνει ότι οι δάσκαλοι δεν μπορούν να διδάξουν και ότι οι μαθήτρες δεν μπορούν να μάθουν. Ωραία. Γι' αυτό και ένα μέρος των μεταρρυθμίσεων... Προσέξτε τώρα πού πήγε. Καλά, μέχρι εδώ συμφωνούν. Αλλά ο καθής δίνει τη δική του πολιτική χρεά, γιατί είπαμε ότι στην εκπαίδευση δεν μπορούμε να πούμε ότι δεν εμπλέγει την πολιτική, ότι είναι μια τεχνοκρατική προσέγγιση. Κάποιος του καθένας, ανάλογα με την πολιτική του αντίληψη, θα δώσει τις δικές του λύσεις, τις δικές του προεκτάσεις. Λοιπόν, είπαμε μέχρι εδώ, συμφώνησαν οι δύο αυτοί. Γι' αυτό, λοιπόν, ως ένα μέρος των μεταρρυθμίσεων είναι η επανόρθωση, το παναστήσιμο της πειθαρχίας στα σχολεία. Και γι' αυτό, ενδυναμώνουμε την εξουσία των δασκάλων. Για να τους ξαναφέρουμε στην, πώς να το αποδώσω τώρα, in charge, να τους ξαναδώσουμε τις αρμοδιότητες που χάσανε, πιθανόν, από την παιδοκεντρική προσέγγιση που είχε κυριαρχεί στην Αγγλία για χρόνια. Τώρα αυτό το προσθέτω εγώ, γιατί είναι μέρος μιας κουβέντας που γίνεται στην Αγγλία. Ωραία, τώρα οι δάσκαλοι έχουν τη δυνατότητα να ψάξουν μαθητές για απαγορευμένα αντικείμενα και πιο εύκολα να τους απομακρύνουν. Εδώ τώρα μπαίνει σε πάρα πολύ λεπτά ζητήματα. Δηλαδή, αν θα απομακρύνεις κάποιον μαθητή ή κάποια μαθήτρια από την τάξη, το οποίο, όπως θα δούμε εμείς, και όπως πιθανόν να ξέρετε από την εμπειρία σας, βεβαίως μπορεί να το βιώσετε διαφορετικά, αλλά, τέλος πάντων, σας ενημερώνον ότι απαγορεύεται στο δημοτικό. Δεν μπορούμε να απομακρύνουμε κάποιον μαθητή ή κάποια μαθήτρια. Είναι κάτι το οποίο απαγορεύεται για ευνόητους λόγους. Θα εξηγήσω μετά να κάνουμε σειδικό μάθημα, αλλά τώρα αρκούμε να σας πω ότι, άμα το βγάλεις έξω, εφόσον είναι μικρό παιδί, δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει, αυτό απαγορεύει, ένας προφανής λόγος, εκτός ότι είναι αντιπαιδαγωγικό από τους στερείς, με τέτοιο τρόπο. Δηλαδή, του πεις, πήγαινε έξω. Αλλά, επειδή θα βλέπω λίγο ρεαλιστικά τα ζητήματα, κυρίως αυτό έχει θεσπιστεί για να μην έχουμε κάποιο ατύχημα, κυρίως για το δημοτικό όλο, γιατί στο γυμνάσιο επιτρέπονται και οι αποβολές, κτλ. Να μιλήσουμε λίγο πιο ειδικά για τη χώρα μας και τη συγκυρία που πετυχαίνει κάποιες κινήσεις που σημειώνονται τελευταία και που έχουν σχέση με αυτό που περιγράφουμε εδώ πέρα και με αυτό που θα διαπραγματευτούμε. Με τη σχολική πιθαρχία, προβλήματα συμπεριφοράς, διαχείρισης συντάξεις κτλ. Έχουμε αλλαγές στη δομή των οικογενειών. Τι εννοώ με αυτό. Από εκεί που κάποτε οι οικογένειες ήταν ευρίες και είχαμε στήριξα από παππούδες ή αγιάδες, θείους της κτλ. Ακόμα και πυρηνική οικογένεια σιγά σιγά άρχισε να υποχωρεί, έχουμε πολλές μονογονεϊκές οικογένειες, αλλά έχουμε και οικογένειες όπου το γονεϊκό δίδυμο πατέρας Μιτάρα έχουν διπλή καριέρα. Αυτό σημαίνει ότι ούτε η μία Μιτάρα ούτε ο πατέρας μπορούν να ασχοληθούν αποκλειστικά ή να διαθέσουν πολύ χρόνο για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Αυτό μεταθέτει ευθύνες στο σχολείο και σε άλλα πρόσωπα, αλλά εμείς τώρα συζητάμε εδώ για το σχολείο. Είναι μια σημαντική αλλαγή. Και επειδή σας είπα και πριν ότι πρώτη στη μέρη μουνα των γονέων είναι η ασφάλεια, έχουμε μία ζήτηση από μεριά των γονέων ζετημάτων που αφορούν στη σχολική πειθαρχία, στο σχολικό εκφοβισμό, στο μπούλινγκ, στη βία και όλα αυτά. Άδη, έχουν ανησυχίες οι οποίες βέβαια για το δημοτικό είναι λίγο πολύ... θα έλεγα ότι δεν είναι δικαιολογημένες, αλλά για το γυμνάσιο και το λύκειο όταν συμβαίνουν κάποια περιστατικά όπως πρόσφατα με το παιδί που το βάλανε στην μπασκέτα πάνω, τότε αυτά διωγόνονται και ίσως στο φαντασιακό μας καταλαμβάνουν θέση μεγαλύτερη από αυτή που τους αρμόζει. Ωραία. Θα ήθελα να πω ότι είναι ένα επεισόδιο που συνέβη σε πόσα επεισόδια βίας μπορεί να συμβαίνουν εκτός σχολείου και δεν ξέρω κιόλας εγώ δηλαδή δεν κατάλαβα από τα ρεπορτάζα που παρακολούθησα αν έγινε εν ώρα μαθήματος ή αν έγινε εν όσο το απόγευμα παίζαν τα παιδιά στο χώρο του σχολείου. Δεν το κατάλαβα. Τέλος πάντων αυτό όμως δημιουργεί μια ανησυχία στους γονείς και θέλουν να συζητήσουν πάνω σε αυτά τα ζητήματα της βίας, του εκβολισμού και του bullying. Ωραία. Το οποίο bullying θα συζητήσουμε ίσως αναλυτικότερα θα το έχετε ακούσει όλοι είναι ένας όρος που στα σχολεία της κρίσης δηλαδή από το 10 και μετά ενώ έχουμε περιορισμό δαπανών ακόμα και για βασικά λειτουργικά έξοδα έχει στηθεί ένα ολόκληρο δίκτυο για το bullying. Για να γίνεται καταγραφή των περιστατικών έχουν εμπεί ψυχολόγοι και κοινωνική λειτουργή το οποίο ήταν έτοιμα των δασκάλων για χρόνια στα σχολεία ενώ επαναλαμβάνω υπάρχουν άλλα προβλήματα. Και αυτό τώρα εγείρει το ερώτημα γιατί γίνεται. Ας δούμε τώρα μια ερμηνεία λίγο πιο ψαδμένη από εκεί που θα πούμε ότι ξέρετε λόγω κρίσης τρελαινόμαστε παραπάνω μια απλοϊκή ερμηνεία θα ήταν ότι ξέρετε επειδή έχουμε κρίση τρελαινόμαστε παραπάνω και τα παιδιά εμπεριάζονται και άρα το bullying καθεί. Είναι μια απλοϊκή πρώτη ερμηνεία που θα μπορούσε να την προσφέρει κάποιος σε ένα καφενείο της ελληνικής επικράτης ή και κάποιος τηλεοπτικός μαϊντανός δηλαδή από αυτούς που δεν έχουν ειδικότητα αλλά σχολιάζουν επί παντός επιστητού. Ωραία. Εγώ όμως έχω κερές που τραβάνε λίγο πιο ψαγμένης αναλύσεις. Για να δούμε τι λέει ο κ. Μπαϊρακτάρης ο οποίος είναι αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας στο Εστοτέλειο Πανεπιστήμιο λέει σχετικά το θέμα του σε ένα άρθρο που έγραψε στην εφημερίδα των συνταχτών είναι ο εκφωβισμός στα σχολεία και η βία της στόχιας. Η κατασκευή μηχανισμών κοινωνικού ελέγχου στην εκπαίδευση όπως αυτά που σας έλεγα παρατηρητήρια προληπτικά προγράμματα είναι εργαλείο που αποσκοπεί στη συμμόρφωση και υποταγή του πιο ζωντανού και δημιουργικού μέρους της ελληνικής κοινωνίας. Δηλαδή το νέο στον κυριαρχό σύστημα. Η νομιμοποίηση αυτών των μηχανισμών καταστολής και κοινωνικού ελέγχου επιτυγχάνεται μέσα από τη συρρήκνωση των ασημόρφωτων μέσα σημαντικά μαθητών σε προβληματικούς μη φυσιολογικούς μη κανονικούς ταμπέλα. Μη φυσιολογικός, προβληματικός, επηρεάζουν με και τους υπόλοιπους δασκάλους οι οποίοι στην πρώτη δυσκολία με κάποιον μαθητή ή μαθήτρια που μπορεί να είναι λίγο παραπάνω κινητικός, μπορεί να είναι λίγο παραπάνω απίθαρχος, λένε στο στήβολο να καλέσουμε το κεδί. Το κεδί είναι αυτό που κάνει διαγνώσεις αν κάποιος δεν έχει την κανονική συμπεριφορά. Απευθείας να το ρίξουμε στάμπα χωρίς να το προσπαθήσουμε. Είναι ένα κλίμα που επηρεάζει και τους δασκάλους και τις δασκάλες. Ωραία. Συνεχίζει τώρα κύριος Μπαϊρακτάρης. Η ψυχιατρική και η ψυχολογία καλούνται να ονομοποιήσουν επιστημονικά την τεχνητή παθολογικοποίηση των μαθητών και του σχολείου. Έτσι διαισδύουν όσοι δικής του σχολείου με το πρόσχημα της πρόληψης. Ωραία. Τώρα αυτό έχει να κάνει και με την επιστήμη που υπηρετεί ο κύριος Μπαϊρακτάρης. Δηλαδή κατά πόσο αυτοί μπαίνουν πλέον ως απαραίτητες στα σχολεία. Αφού έχουμε προβλήματα ατομικά, πρέπει να έχουμε και τον ψυχολόγο μας, τον κοινωνικό λειτουργό και ούτω καθεξής για να τα διαχειριστεί. Ωραία. Τώρα πάμε σε ορισμένα θέματα που τα θύξατε. Καλά είπαμε ατομικούς παράγοντες, καλά είπαμε για την οικογένεια. Ναι, αλλά το σχολείο τα αφήσω απ' έξω. Να δούμε, μήπως υπήρχε το σχολείο για ορισμένες από τις συμπεριφορές ή έχει ένα μέρος και αυτό που δίδει περιτέρο χώρο σε κάποια παιδιά. Σε κάποια παιδιά προβαίνουν σε συμπεριφορές, μέσα σαγουγικά τις βάλαμε και τις χαρακτηρίσαμε παραβατικές. Έχει ένα μέρος το σχολείο, για να δούμε τι μπορεί. Πρώτον έχουμε τα αναλυτικά προγράμματα που πολλές φορές βρίσκονται σε διάσταση ή τέλος πάντων δεν έχουν σημεία επαφής με τις εμπειρίες των παιδιών. Είναι πολύ αφιερημένη γνώση, δεν γιώνεται και ορισμένα παιδιά τουλάχιστον δυσκολεύονται ιδέτερα. Άλλα παιδιά έχουν εξηγηωθεί από μικρά με την κουλτούρα, όπως λέμε, του σχολείου και να μην έχουν τέτοια προβλήματα, αλλά κάποια παιδιά έχουν. Έχουμε ένα πιεστικό και υπερφορτωμένο ορολόγιο πρόγραμμα. Να σας θυμίσω ότι ο προηγούμενος υπουργός παιδείας, ο κ. Λοβέρδος, είχε εξαγγείλει για νειωστή φορά τη νίωση της ύλης και την ελάφρυση του πρόγραμματος, γιατί είναι υπερφορτωμένο. Το έχουμε αυτό το πράγμα πολλές φορές συζητήσει. Δηλαδή, στις τάξεις μας τώρα, εσείς δυο που είχαμε και πρόσφατα συζητήσεις σχετικές, το ελληνικό σχολείο δίνει πάρα πολλές ουνώσεις. Δηλαδή, προσφέρει. Τα παιδιά, δασκαλευμένα από τους γονείς τους, προσπαθούν να τις κατακτήσουν με έναν τρόπο μηχανικό ως εμπιτοπλίστα. Δηλαδή, με μοριζέισου, όπως λέγεται, απομνημόνευση και μάλιστα βραχία. Απομνημονεύουμε, γράφουμε σε εξετάσεις, τα ξεγνάμε τα. Δύσκολα τα επαναφέρουμε. Δεν μπορούμε, σε αυτή την ατμόσφαιρα, σε αυτό το κλίμα, να καλλιεργήσουμε έναν από τους διακηρυγμένους στόχους όλων των αναλυτικών μας προγραμμάτων, που είναι η κριτική σκέψη. Γιατί τη γνώση τη μαθαίνουμε μηχανικά. Και φτάνουμε στο σημείο, όταν έρχεστε εδώ πέρα και σε οποιαδήποτε άλλη σχολή, όπου είναι διαφορετικό το περιβάλλον, ρωτάμε και δυσκολεύεστε, δεν φταίτε εσείς καθόλου, είναι αυτονόητο, ακόμα και να απαντήσετε με ένα ναι και με ένα όχι, γιατί μπορεί να μελετάτε διάφορους παράγοντες. Όπως, θα αρέσει τώρα στον καθηγητή αυτό που θα πω, μήπως δεν του αρέσει και θα με βάλει το βαθμό που θα ήθελα και ούτω καθεξής. Ή τώρα, τι λέει το βιβλίο και θα πρέπει να απαντήσω σύμφωνα με αυτό που λέει το βιβλίο, που εμείς θέλουμε να πάμε πιο πέρα από τα βιβλία, να δημιουργήσουμε δικές μας απόψεις, να έχουμε τις δικές μας προσεγγίσεις. Ωραία. Λοιπόν, έχουμε λοιπόν ένα πολύ πιεστικό και παραφορτωμένο ορολόγιο πρόγραμμα. Και μάλιστα αυτό το πρόγραμμα πολλές φορές δημιουργεί επιπρόσθετα προβλήματα ως προς το συγκεκριμένο αντικείμενο της διαχείρισης της τάξης που λέγαμε. Δηλαδή, όταν κάνεις μαθηματικά την πέμπτη ώρα της Παρασκευής και την τέταρτη, πέμπτη είναι από τις τελευταίες, έτσι. Την τέταρτη κάνεις γυμναστική, παίζεις ποδόση, γίνεις ιδρών, γίνεις ροσατώνης, άντε να συγκεντρωθείς να κάνεις μαθηματικά. Είναι λίγο και αυτό μπορεί να γίνεται και άλλες μέρες. Τώρα ανέφερα ενδεικτικά την παρασκήπτη είναι ένα κρέο. Είναι τελευταία μέρα και έχουμε μια ψυχολογία να φύγουμε. Καλή ώρα όπως τα έχετε εσείς σε κανένα εικοσάλεπτο. Θα λέτε άντε να φύγουμε να πάμε να τσιγκνήσουμε και ούτω κάθε εξής. Όχι, πότε τσιγκνίζουμε? Πότε τσιγκνίζουμε? Ναι, το βράδυ ή το μεσημέρι. Όλη τη μέρα τσιγκνίζουμε, εντάξει. Λοιπόν, επομένως έχουμε ένα ζήτημα τώρα και λέμε τα παιδιά πιάζονται πολλές φορές και στην αυλή. Δηλαδή ακόμα και στο διάλειμμα που λειτουργεί ως βαλβίδα εκτώμασις. Πώς είναι η χύτρα και έχουμε τη βαλβίδα, φεύγει ο αέρας ο πισμένος. Έτσι λειτουργεί το διάλειμμα. Εκεί δεν έχουμε χώρο. Σε ορισμένα σχολεία, ειδικά των μεγάλων πόλων, των κέντρων, όπου έχουμε πολλούς κατοίκους, τα παιδιά είναι ένα πάνω στο άλλο σε ένα χώρο απίθανα μικρό και πολλές φορές θυμίζει με λύση πάνω από εδώ, γυρνάν από εκεί, σαν της μέλης. Δηλαδή μια δραστηριότητα, παρακολουθείς σε καμιά ώρα λες πώς δεν σκοτώνω, πώς δεν πέφτει το ένα πάνω στο άλλο, κάποια στιγμή θα πέσει. Ποιος θα είναι ο άτικος. Εντάξει, αλλά είναι και ο χώρος που δυσκολεύει και δημιουργεί επιπλέον προβλήματα. Και αυτός αφού ούτε αυτά τα λεπτά που έχουν για να χαλαρώσουν, για να απλώσουν το σώμα τους, να κινηθούν πιο άνετα, να μην είναι περιορισμένα. Τώρα σκεφτείτε εσείς πως το και μεγάλη και σας έχω περιορισμένος εδώ, σε ένα τρανείο, σε μια καρέκλα, επί τόσην ώρα. Είναι λίγο ζόρυγο. Λοιπόν, πόσο μάλλον τα μικρά τα παιδιά που δεν έχουν αυτή τη χρόνια δικιά σας, να μη πω εμπειρία, να πω συνήθεια. Διότι τόσα χρόνια τους συνήθεις, αλλά όταν ένα παιδί είναι στην πρώτη στη δευτέρα, δεν έχει τόσα πολλά χρόνια που μπορεί να κάθε τόσες ώρες. Είναι ένα πρόβλημα αυτό. Μπορεί να έχουμε ένα σχολείο που έχουμε κλίμα εχτρικό μεταξύ μαθητών και δασκάλων ή, για να μην πάω τώρα στους μαθητές και στους μαθητές, να σας πάω μεταξύ εκπαιδευτικών, μεταξύ εκπαιδευτικών γεγονέων, μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και να παίζει και αυτό ένα σημαντικό ρόλο στην δημιουργία επιπρόσθετων προβλημάτων. Έχουμε ένα άλλο ζήτημα, το οποίο είναι και καθεστώς αυτό. Ο νέος δάσκαλος, η νέα δασκάλα, όταν θα πάει σε ένα σχολείο, τώρα σε σαν δουλέψει τα αναπτυρωτές, τα αναπτυρωτές, και πάτησε ένα σχολείο στο κέντρο της Αθήνας, στο εύχομη της Θεσσαλονίκης, ήδη θα έχουν μοιράσει τις τάξεις, θα έχουν πάρει ο καθίστης αυτοί που, τέλος πάντων, τον βόλευε περισσότερο, θα έχει μείνει μία τάξη, την οποία θα είναι αυτοί που δεν θέλουν να πλησιάσουν. Τέλος, η νέα, που αν θέλουμε να το δούμε δίκαια το ζήτημα, θα έπρεπε να πάρει μία τάξη που θα ήταν πιο εύκολη για να προσαρμοστεί. Και όμως αυτό συμβαίνει, έτσι. Και έχουμε βέβαια ελλείψεις τώρα σε βασικά ζητήματα, πολλές φορές δεν έχουμε λάμπες. Δεν έχουμε λάμπες σε σχολεία. Οπότε τα παιδιά δεν μπορούν να γράψουν, να παρακολουθήσουν το μάθημα, τον πίνακα, ό,τι κάνει η δασκάλα και ο δάσκαλος, με ευκολία. Δεν έχουμε καλουριφέρ καμιά φορά. Ζητάμε από τους γονείς να μας δώσουμε χρήματα για καλουριφέρ. Δεν έχουμε λεωφορία να πάνε τα παιδιά. Πηγαίνουμε τα πόδια, όπου είναι έξω. Αυτό το ζούμε κάθε χρόνο στη Θεσσαλονίκη μέχρι αρχές Οκτωβρίου, αν παρακολουθείτε το ΣΥΡΙΑ και σε άλλες περιοχές της Κεντρικής Ελλάδας. Τώρα, αυτά έτσι σαν μια γενική εισαγωγή. Τώρα θα πω λίγο πιο στοχευμένα πράγματα για το μάθημα. Θα πω ορισμένο στόχος. Στόχος είναι όλα αυτά που λίγο ακροθυγώς περιγράψαμε να τα καταφέρουμε. Δηλαδή να μπορέσουμε, βέβαια, θα ήταν καλό να τους συνδυάζουμε με πρακτική και ίσως γίνει από το χρόνο. Αυτό βέβαια εσείς δεν θα έχετε αυτή τη δυνατότητα, γιατί θα είστε στο τέτο τέτος και θα κάνετε άλλο είδους πρακτικές. Αλλά θα έχετε τη δυνατότητα φέτον να το κάνετε. Το χρόνο, αυτά που λέμε, θα μπορείτε να τα αξιοποιήσετε στην τάξη να τα δείτε σε πρακτική. Ίσως το χρόνο, ένα μέρος αυτού του μαθήματος, να ενταχθεί στις πρακτικές και αυτοί που θα το παρακολουθήσουν να μπορέσουν, ενώ τα λέμε εδώ, παράλληλα να πάνε και στην τάξη να τα δουν. Άρα λοιπόν, επανέρχομαι τώρα στους στόχους και λέω ότι ένας από τους βασικούς μας στόχους είναι να μπορέσουμε να χειριστούμε, να διαχειριστούμε, όπως θέλετε πείτε το, ζητήματα της καθημερινής πραγματικότητας στο σχολείο. Ένας άλλος στόχος είναι να κατανοήσουμε τα διαφορετικά περιεχόμενα που παίρνουν οι βασικές έννοιες του μαθήματος και να μπορέσουμε να συσχετίσουμε τις θεωρητικές έννοιες με τις πρακτικές διαστάσεις και εφαρμογές, αν θέλετε. Να αποκτήσουμε άποψη πάνω σε διάφορα επίμαχα εκπαιδευτικά ζητήματα τα οποία έχουν σχέση με την εξουσία στο σχολείο και βέβαια και στην κοινωνία, με τη δημοκρατία και τον αυταρχισμό στο σχολείο και στη σχολική τάξη. Να κατανοήσουμε τις διαφορετικές προσεγγίσεις στην εκπαίδευση και είπαμε είναι παραδοσιακή, προοδευτική, ριζοσπαστική, τώρα αυτά είναι σχηματοποιημένα τρεις κατευθύνσεις, θα μπορούσαμε να προβούμε και σε ένα άλλο σχήμα, έτσι, τώρα εγώ αυτό έχω επιλέξει για το συγκεκριμένο μάθημα, δηλαδή παραδοσιακή ή συντηρητική παιδαγωγική, προοδευτική, ριζοσπαστική, σε σχέση με την ελευθερία, τη δημοκρατία και τον αυταρχισμό στο σχολείο και στη σχολική τάξη. Να αναγνωρίσουμε τις διαφορετικές ανάγκες των μαθητών και των μαθητριών μας και τις στρατηγικές που χρησιμοποιούμε για να ανταποκριθούμε σε αυτές. Να διαμορφώσουμε τη δική μας αντίληψη για τη σχολική παιδευθαρχία. Αυτό, βεβαίως, θα ξεκινήσει τώρα, ξαναλέω, αναγκαστικά σε θεωρητικό επίπεδο, το χρόνο, όταν θα διδάξετε στα πλαίσια των πρακτικών, θα αρχίσει να παίρνει και μια γείωση με την πραγματικότητα και όταν με το καλό θα μπείτε στο επάγγελμα, θα κάνετε ένα-δύο χρόνια, τότε θα διαμορφώσετε το δικό σας στυλ. Εγώ θεωρώ καλό, όμως, να έχετε κατα νου αυτά που θα σας πω. Αν μπορέσω να κάνω και ένα κόρπος να σας δώσω, θα ήταν πολύ καλό να το έχετε και λιγότερα ό,τι μπορέσετε να αξιοποιήσετε αυτά τα πράγματα που θα πούμε εδώ, γιατί ξαναλέω ότι δυστυχώς θα έχουμε μια διάσταση, εδώ θα μιλάμε θεωρητικά, δεν θα μπορείτε αυτά τα πράγματα να τα βλέπετε άμεσα στην τάξη, θα ήταν καλό να τα βλέπετε άμεσα στην τάξη. Να έρθουμε σε επαφή με την τρέχουσα έρευνα. Και εδώ θα κάνω τώρα μια παρένθεση, θα φύγω λίγο από αυτούς καθ' αυτούς τους σκοπούς του μαθήματος και θα πω ότι είναι πολύ σημαντικό και το τονίζω στα μαθήματά μου, εμείς που βγάζουμε ένα πανεπιστημιακό τμήμα, να έχουμε τη δυνατότητα να ελέγχουμε ή να φιλτράρουμε τη γνώση. Τι θέλω να πω με αυτό. Απ' τη στιγμή που είχαμε τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όπως λέγεται, δηλαδή μιλάω για το ίντερνετ και βέβαια μιλάω για το Facebook, αλλά κυρίως τις μηχανές αναζήτησης του Google. Απ' τη στιγμή λοιπόν που αυτά τα πράγματα εδρυώθηκαν, είχαμε μια τεράστια δυνατότητα, μια ευκαιρία, μια ευκαιρία να έχουμε πρόσβαση σε πάρα πολλές πληροφορίες, πάρα πολλές. Έχουμε πρόσβαση σε βιβλία, δίνονται αυτό σε βιβλία. Βιβλία αυτούς, τα οποία έχουν ψηφιοποιηθεί και μπορούμε, να μην πω περισσότερες, αλλά άλλοτε να πω ότι μπορούμε να έχουμε πρόσβαση σε αυτά δωρεάν και άλλοτε πληρώνοντας. Έχουμε όμως δυνατότητα από τον καναπέ μας, από το γραφείο μας, να έχουμε πρόσβαση σε ένα βιβλίο που παλιότερα θα έπρεπε να το βρούμε αν υπάρχει σε κάποια βιβλιοθήκη, σε κάποιο πανεπιστήμιο αν ήταν εξειδικευμένο, δεν πρέπει να πάμε εκεί, αν δεν ήταν δανεισμένο το περίοδο που το ψάχναμε, αν υπήρχε σε κάτι κάρτελες το ψάχναμε επί ώρες να βρούμε με βάση στο όνομα του συγγραφέα και μπλα μπλα μπλα, τώρα έχουμε όμως αυτή δυνατότητα άμεσα βιβλία. Έχουμε βιβλία, έχουμε πληθώρα επιστημονικών περιοδικών τα οποία κυκλοφορούν online όπως λέμε. Δηλαδή είναι στο διαδίκτυο, ελληνικά, αγγλόφωνα, ίσως και άλλες γλώσσες που ξέρετε εσείς, γερμανόφωνα, εγώ μόνο αγγλικά ξέρω και πολύ λίγα γαλλικά αλλά τα γαλλικά μου δεν υπάρχουν για να διαβάσω επιστημονικό περιοδικό. Λοιπόν, έχουμε λοιπόν πρόσβαση σε πολλά επιστημονικά περιοδικά. Έχουμε όμως πρόσβαση και σε άπειρα τόνους θα έλεγα, αν το έβασα με όρους βάρους, σκουπιδιών στην κυριολεκσία. Δηλαδή, γράφει ο καθένας ό,τι θέλει, το αναμεταδίδουν και διάφοροι μέσω του post στο facebook και μπλα μπλα μπλα και ακούγονται ανακρίβειες ή νεοπιόμετριοπαθείς χαρακτηρισμός που μπορώ αυτή τη στιγμή να επικαλεστώ, να χρησιμοποιήσω. Εμείς λοιπόν θα πρέπει να έχουμε τη δυνατότητα, όταν διαβάζουμε κάτι, να το αξιολογούμε. Δηλαδή, πρώτο να βλέπουμε αν προέρχεται από την πηγή. Δηλαδή, είμαι εγώ ο δημοσγράφος που είπε ότι έκανε ο Λευτέρης τη δήλωση, ή εγώ την πήρα από τον Γιαννάδη, ο οποίος την πήρε από τη Δέσποινα και μπλα μπλα μπλα. Έχει όνομα αυτός που είναι χρήσιμο πολλές φορές. Ή τέλος πάντων, άντε να μην έχει όνομα συντάκτη, έχει κάποια συγκεκριμένη πηγή. Δηλαδή, σε αυτή την εφημερίδα αναφέρθηκε. Τώρα βέβαια, υπάρχουν και κυκλοφορούν και άπειρα σενάρια για εξωγήνους, ότι μας καταδιώκουν οι Εβραίοι, ότι θα μας φάνε οι Αριανοί. Συγγνώμη, είχε από τον Φεγγάρι, από τον Άρη, ότι ήρθαν κάποιοι Αριανοί και κατέβηκαν. Χίλια δυο τέτοια. Και θλίβομαι πραγματικά, όταν βλέπω ότι οι άνθρωποι που έχουν μια επιστημονική πιστοποίηση, δηλαδή ένα πτυχίο, κάθονται και να μεταδίδουν αυτές τις χαζομάρες. Είναι φοβερό αυτό το πράγμα, δηλαδή να είναι άλλος επιστήμονας, να έχει βγάλει μια σχολή, να ξέρει ότι τέλος πάντων δεν επικαλούμαι εγώ τώρα, δεν θα φτάσω στον επιστημονισμό να πω ότι μόνο η αξιόλογη γνώση είναι αυτή που προέρχεται από την επιστήμη, αλλά οι επιστημονικές γνώσεις φιλτράρονται και αμήν τι άλλο πρέπει να ξέρουμε να ελέγχουμε τι γράφει. Όταν κάθομαι τώρα και διαβάζω εγώ θεωρίες, συνομωσίες, τις οποίες δεν ξέρω ποιος γράφει ή διαβάζω ότι είπε αυτός μέσω 7 άλλων ατόμων, τότε τα πράγματα δυσκολεύω για την κοινωνία μας. Δηλαδή γυρίζουμε σε δυσδυμονίες, σε προλύψεις, σε αστήριχτα πράγματα. Και πόσο μάλλον εμείς που είμαστε εκπαιδευτικοί θα πρέπει αυτό να είναι μια κατάκτηση δικιά μας, να είναι ένα δεδομένο μάλλον, όχι κατάκτηση, να είναι ένα δεδομένο και με αυτό να βοηθήσουμε και τα παιδιά να ξεκαθαρίζουν την ύρα που το στάχει. Γιατί, ξαναλέω, κυκλοφώνουν πάρα πάρα πολλά σκουμπίδια στον διαδίκτυ. Πάρα πολλά. Επανέρχομαι τώρα στα ενδεικτικά περιεχόμενα του μαθήματος. Ήδη κάναμε κάποιες νίξεις, θα τα πούμε λίγο πιο κωδικοποιημένα, όπως τα έχω και στην ιστοσελίδα. Ξαναλέω ότι από αυτά εδώ, ανάλογα με τη διάδραση, ανάλογα με το ενδιαφέρον σας, γιατί μπορεί ένα μάθημα να στραφεί περισσότερο σε κάποια θέματα, μπορεί ένα άλλο να πάει κάπου αλλού, δεν θα μπορέσουν να τα καλύψουν όλα, συνήθως δεν μπορούν να τα καλύψουν όλα, ή μπορεί κάπου να ρίξουν πιο πολύ το βάρος μας. Έχουμε παραδοσιακή εκπαίδευση και σχολικές πρακτικές. Δηλαδή, πώς ήταν η δράση των δασκάλων και των διδασκαλισσών σε αυτό που περιγράφουμε ως παραδοσιακή εκπαίδευση, ποια είναι τα χαρακτηριστικά της παραδοσιακής εκπαίδευσης, της συντηρητικής αλλιώς εκπαίδευσης και τι συνεπάγεται στην πράξη ως προς τα ζητήματα διαχείρισης της σχολικής τάξης, της σχολικής παιθαρχίας και στην περιφορά της δασκάλας απέναντι στους μαθητές και στους μαθήτρες. Αντίστοιχα, θα εξετάσουμε την προοδευτική εκπαίδευση σε σχέση με τις σχολικές πρακτικές και τη ριζοσπαστική εκπαίδευση, τη ριζοσπαστική παιδαγωγική σε σχέση με τις σχολικές πρακτικές. Αν προλάβουμε, θα μιλήσουμε και για την ηθική εκπαίδευση και τα εκπαιδευτικά προγράμματα για τη διαμόρφωση του χαρακτήρα των μαθητριών. Αυτό που, για να χρησιμοποιήσω την αγγλόφωνη έκφραση, περιγράφεται ως character education, εκπαίδευση για το χαρακτήρα. Βαρύτητα, θα δώσουμε στις αιτίες που δημιουργούν τα προβλήματα συμπεριφοράς, γιατί πρέπει να ξέρουμε και δεν θα πρέπει να ομαδοποιούμε χωρίς να εξετάζουμε κατά περίπτωση. Ούτε θα πρέπει σε κάθε ενέργεια να έχουμε, όπως έχουν οι γιατροί, ανάβει και ο υπηρετός, να πάρει αυτό το χάπι, να πάρει συγκεκριμένη αντιβίωση και να πάει λέγοντας. Δεν θα συστήσουμε μια τέτοια δράση. Εμείς εξετάζουμε κάθε περίπτωση και ανάλογα δρούμε. Είμαστε πάντοτε σε ένα βαθμό επιτρεπτικοί, δηλαδή δεν είμαστε άτεγκτοι. Δεν εφαρμόσουμε μια σκληρή πειθαρχία, δεν εφαρμόσουμε μια μηδενική ανοχή. Δεν έχουμε τέτοια προσέγγιση παιδαγωγική στο τμήμα. Ωραία. Θα μιλήσουμε για τα θέματα ασφάλειας στο σχολείο, που σας τόνισα ήδη άλλες δύο φορές, αν δεν κάνω λάθος, ότι είναι πολύ σημαντικό για τους γονείς αλλά και για εμάς. Είναι μικρά παιδιά και η ασφάλειά τους είναι πρώτη στο μέλημα. Θα μιλήσουμε για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της σχολικής βίας, για την οργάνωση της σχολικής τάξης, για τους κανόνες και διαδικασίες της σχολικής τάξης, για το επίμαχο ζήτημα των αμοιφών και των ποινών, για τα διδακτικά στιλ και την αντιμετώπιση των προβλημάτων της συμπεριφοράς, για τις θεωρίες διαχείρισης της σχολικής τάξης ή για τις θεωρίες και τρόπους διατήρησης της πειθαρχίας. Μια εικόνα που αν τώρα θέλαμε να την εντάξουμε σε μία από τις τρεις κατηγορίες της εκπαίδεσης, που ανέφερα ότι θα εξετάσουμε σε σχέση με τις πρακτικές, πού θα την βάζουμε? Ωραία, πολύ ωραία. Στην παραδοσιακή ή συντηρητική παιδαγωγική, έτσι. Βέβαια, εδώ τώρα το πρόσεξα, Δέσποινα, νομίζω εσείς αριστερόχειρας, ή ο Γεννάδης, ότι έχει και ένα δυο αριστερόχειρες. Όμως παλιά πρέπει να τονίσουμε την ευκαιρία, δεν το ξέρετε εσείς, απαγοράβονται να αναγράψουμε το αριστερό. Διανόμου, όχι, αλλά διαβέργας. Και πολλές φορές ήταν προληπτικός ο τρόπος που βρούσαν οι γονείς, η οικογένεια, στο σπίτι, ούτως ώστε να μην πάει ένα παιδί και γράφει με το αριστερόχειρο, είπαμε με αριστερόχειρο. Αλλά γράφουμε το δεξί, γιατί μεγάλωσα πληχούντας και ήταν αδιανόητο τότε, να γράφει κάποιος με το αριστερό. Ε, μπορώ να γράψω με το αριστερό, δεν το έχω κάνει όμως, παρά μόνο όταν... Ναι, μια φορά που είχα σπάσει το χέρι μου, έγραφω με το αριστερό. Αλλά στην αρχή ήταν καλλικαντζούρης, μετά βελτιώθηκαν κάπως. Τώρα στο κομπιούτρο γράφω και με τα δύο, γιατί πλέον το στυλώ μόνο υπογραφές βάζουμε. Έχουμε φτάσει και σε αυτό το σημείο, ναι, άλλο θέμα αυτό. Λοιπόν, έχουμε μια τάξη διδασκαλίας, όπου η φιγούρα της δασκάλας είναι αυταρχική, έχει μάλιστα και μια βέργα, που ήταν χαρακτηριστικό των δικών μας δασκάλων, το καιρό εκείνο. Λοιπόν, η οποία βέργα βέβαια δοκίμαζε αυτός που την πήγαινε. Εντάξει, το λέμε και αυτό. Τώρα, θα πούμε και μερικά πράγματα πώς θα κάνουμε το μάθημα, πώς θα ταξιολογίσουμε. Πώς ταξιολογηθείτε. Εσείς θα το αξιολογήσετε με ένα συγκεκριμένο τρόπο το μάθημα, θα σας δώσουμε ένα έντυπο και θα το αξιολογήσετε όταν έρθει η ώρα. Ναι, άρα θα πούμε και γι' αυτό. Τώρα, ένα ακαδημαϊκό μάθημα συνιστά μία, όπως είπαμε και στην αρχή, αλληλεπίδραση μεταξύ φοιτητών και δασκάλων. Ας το πούμε έτσι. Δεν, κατά τη γνώμη μου, κατά τη δική μου την αντίληψη και κατά τη δική μου την προσέγγιση, δεν εξατλείται σε μία διάλεξη. Δηλαδή, δεν θα κάνουμε δύο-τρεις ώρες διάλεξη. Γιατί αυτό θα μπορούσε να γίνει και μέσω του ηλεκτρονικού μέσου, που αυτή τη στιγμή μας παρακολουθεί. Χρειάζεται διάδραση. Η ουσία, η αξία και το νόημα του μαθήματος και της φυσικής σας παρουσίας εδώ, είναι ακριβώς να ρωτάτε, να κρίνετε και να αμφισβητείτε. Ωραία. Δηλαδή, ακριβώς. Συμμετοχή η δικιά σας, είναι βασικό για μένα. Σ' όλα τα μαθήματα, είπαμε και στην αρχή, μια φορά μάλιστα ρωτάω χωρίς να σηκώνει κάποιος το χέρι, αλλά είπαμε αυτό είναι περιορισμένο στο σχέση με το ότι καλείστε, ας πούμε, να συμμετέχετε, να πείτε τη γνώμη σας και να δημιουργηθεί, να διερευνηθεί ένα θέμα περαιτέρω. Οπότε, για να γίνει αυτό, πρέπει να τον παρακολουθάμε. Καλό είναι το μαθήμα να τον παρακολουθάμε, έτσι. Σ' ό,τι αφορά τώρα την επικοινωνία μας. Εδώ έχω την ιστοσελίδα, τη δικιά μου, όπου αναφέρω διάφορες ζητήματα που έχω να κάνω, τα μαθήματα και με οτιδήποτε άλλο αφορά στη φοιτητική ζωή. Εκεί, στη δεύτερη γραμμή, έχω το mail μου, το οποίο μπορούμε να επικοινωνούμε αν έχουμε κάποιο ζήτημα. Και τέλος, ένας τρίτος τρόπος είναι μέσω του e-learning του Πανεπιστημίου. Ήταν Blackboard, τώρα έγινε Moodle. Όταν ολοκληρωθούν οι ειδηλώσεις των μαθημάτων, δεν ξέρω πότε. Ελπίζω σύντομα. Ελπίζω τώρα να είναι πιο σύντομα αυτό το... γιατί άμα ολοκληρωθεί όταν θα τελειώνουν τα μαθήματα, θα είναι δύσκολο όσο να το κάνουμε. Αν ήταν στην αρχή, θα είχαμε μια δυνατότητα καλύτερης επικοινωνίας από απλά πράγματα που έχω να κάνω, παράδειγμα, με μια αργία ή με μια έκτακτη μύδικιά μου παρουσία, γιατί να έρθει, ας πούμε, εφόσον εγώ μου είχε κάτι, τέλος πάντων, και δεν μπορέσω να έρθω, να σας ειδοποιώ με τα mail, το Moodle γιατί είναι αυτομαντική αποστολή των e-mailς όλων σας και σε όλες σας, μέχρι κάποιο θέμα που θέλω να τονίσω για το μάθημα και ούτω καθεξής. Τώρα, πώς κάνουμε τη διδακτική προσέγγιση, την έχουμε περιγράψει. Είπαμε, ένα μέρος ήταν η διάλεξη. Ομαδικές συζητήσεις, κάποιες προβολές μικρών αρχείων ή κάποιες μικρές ταινίες. Θα προσπαθήσουμε να φέρουμε κάποιους ή κάποιες από το χώρο της πρωτοβάθμισης εκπαίδεσης που θα μπορούν να σας αναπτύξουν τη δικιά τους οπτική, πώς αυτοί βλέπουν τα πράγματα, πώς αντιμετωπίζουν τις καταστάσεις που προκύπτουν και που αφορούν στη θεματολογία του μαθήματος και τώρα αυτό το παρουσιάσεις, άμα θα κάποιος πάρει εργασία, θα πάμε στην αξιολόγηση και θα δούμε τώρα πώς θα αξιολόγησετε. Αν κάποιος θέλει να πάρει εργασία, θα κάνει και την παρουσίαση εφόσον θέλει πάντα στα τελευταία μαθήματα. Η αξιολόγηση τώρα θα γίνει. Φέτο θα την κάνουμε με εξετάσεις, αλλά όσοι και όσες παρακολουθούν θα έχουν δυνατότητα να πάρουν και έξι μονάδες από κάποιες εργασίες που θα κάνουμε εδώ μέσα. Απλές εργασίες, δηλαδή έχω ένα μικρό δείγμα, ας πούμε θα σας δίνω ένα κείμενο, διαβάζετε, σχολιάζουμε, θα κάνετε μια ομαδική εργασία, θα γράφετε τα όνομα τάσης και θα παίρνετε μέχρι έξι μονάδες. Μπορεί δηλαδή με αυτές τις εργασίες που θα κάνουμε μέσα να πάρετε έξι μονάδες. Άρα, αν εσύ δανάει γράψεις τέσσερα εξετάσεις, τι βαθμό θα πάρεις, ε? Πες του δε ματά να το ακούσουμε. Ωραία, το καταλάβετε, δεν είναι τίποτα δύσκολο. Ωραία, λοιπόν, ξαναλέω, θα έχουμε μια γραπτή εξέταση, θα βάλω ένα, δυο θέματα πόσο θα είναι. Όποιος όμως παρακολουθεί και κάνει αυτές τις εργασίες, θα έχει δυνατότητα να πάρει μέχρι έξι βαθμούς, έτσι. Άρα, άμα γράψεις τέσσερα και έχεις έξι από το άλλο, έχεις πάρει δέκα. Άμα γράψεις πέντε και έχεις πέντε από το άλλο, πάλι δέκα θα πάρεις. Άμα γράψεις εφτά και έχεις τρία από το άλλο, πάλι δέκα θα πάρεις. Νομίζω είναι κατανοητό. Αν πάρει όλα αυτά, τώρα βέβαια είμαστε και πολύ λίγες και λίγοι. Δεν έχει σημασία, όμως. Πότε θα βγει στην τηλεόραση αυτά? Α, για το χρόνο είναι. Εντάξει, άρα δεν θα έχουμε άμυση. Λοιπόν, αν κάποιος ή κάποια θέλει να πάρει εργασία, μπορεί να το δώσω μια εργασία για να την παρουσιάσει μετά, βέβαια, με τη θεματολογία του μαθήματος του συγκεκριμένου. Δηλαδή, εργασία από αυτές που συνήθως βάζω, εσείς τα έχετε πρόσφατα, δεν ξέρω εσείς, Μαρία, αν είχατε πάρει πέρυσι. Θα σας δώσω ένα, δύο άρθρα και θα πω με βάση αυτά τα δύο άρθρα να κάνετε μια ανάπτυξη ενός θέματος, γύρω 1500 λέξεις, κάπως έτσι. Συνήθως το πάμε έτσι. Αν κάποιος θέλει να κάνει εργασία, κάνει. Τώρα, αυτές οι εργασίες που θα κάνουμε εδώ μέσα και που είπαμε ένα δείγμα θα κάνουμε σήμερα, πρόβα θα κάνουμε, δηλαδή να δούμε πώς γίνεται, θα έχουν να κάνουν με τη διαπραγμάτευση ορισμένων βασικών ενιών και στοιχείων του μαθήματος, με την κριτική ανάλυση επίκαιρων θεμάτων και την έκφραση γνώμης, δηλαδή αυτό που σας έλεγα με την μπασκέτα. Να παρουσιάσουμε ένα απόσπασμα κάποιο μέσο και να σχολιάσουμε ή να δούμε κάτι, να ψάξουμε κάτι λεπτό σημείο. Ή μπορεί να, πιο σπάνια να δούμε, να κάνουμε ένα μικρό δοκίμα 200 λέξεις, 150, που θα περιγράφει τις εμπειρίες για το α θέλει άλλαγμα, τις απόψεις από σχετικά με τα ζετήματα που θύγονται στο μάθημα ή τις επιδράσεις του μαθήματος για την ελληνική σας πορεία. Αυτό βέβαια, τώρα, το τελευταίο, άμα γίνει θα γίνει στο τέλος. Αφού θα έχετε πλέον μια αντίληψη για το μάθημα. Τώρα αυτό, σ' όσους κάνουν εργασίες, εντάξει, θα ξέρουν, δεν χρειάζεται να το αναπτύξουν περισσότερο, είναι το ζήτημα της λογοκλωπής. Τώρα, θα δούμε ένα κείμενο, θα σας το δώσω, δεν θα κάνουμε τώρα, πώς θα τον πω, δεν θα κάνουμε εργασία, απλά θα το διαβάσετε και μετά να το σχολιάσουμε με βάση αυτά που λίγο-πολύ είπαμε. Εξατλεί την αιτιολόγηση της, ας πούμε, έλλειψης πυθαρχίας σε μια τάξη στη μητήριστο κανόνα. Δηλαδή λέει, σε ένα σημείο χαρακτηριστικά, ότι οι δάσκαλοι που έχουν τις πιο απύθαρχες τάξεις, δεν τηρούν τους κανόνες. Δηλαδή αυτό θεωρεί, το μόνο λόγο, δεν βρίσκει άλλους λόγους, ότι πιθανόν, αυτά που είπαμε πριν, έτσι, πιθανόν, το σχολείο να παίζει τον ρόλο του, πιθανόν και η οικογένεια να παίζει τον ρόλο της, πιθανόν και άλλοι παράγοντες να επισέρχονται, αυτός δίνει, όχι μεγάλη βαρύτητα, δίνει αποκλειστική εστία σε αυτό το ζήτημα, τη στήριση των κανόνων. Στη δεύτερη γραμμή, αν προσέξτε, δηλαδή στη δεύτερη πρόταση, Δανάη τι λέει, οι νέοι μαθαίνουν πως να υπακούν. Εμείς σε ένα τέτοιο σχολείο το θεωρούμε αποτυχημένο. Εμείς δεν θέλουμε μαθητές και μαθήτρες να υπακούν σε αυτά που σας λέμε. Και κατεπανάληψη εδώ ο συγγραφέας, που είναι ανώνυμος τώρα, δεν μπορούσα να βρω ποιος το έγραψε, το μετέφρασε ένας συνάδελφος, και το βρήκα από κάποιο site, και είναι ενδεικτικό αυτού που σας έλεγα, ότι υπάρχουν διάφορες συνταγές του τι θα κάνετε, πως θα το κάνετε, αλλά δεν έχουν καμιά υγείωση με αυτά που εμείς περιγράφουμε ως σύγχρονοι παιδαγωγικοί. Επιβάλλει το σχολείο να υπακούν οι μαθητές. Τους κανόνες τους επιβάλλει ο δάσκαλος. Δεν είναι αυτή η σύγχρονη προσέγγιση. Όπως θα δούμε στο σχετικό μάθημα που θα κάνουμε, οι κανόνες δεν επιβάλλονται. Δεν κάνει η δασκάλα τους κανόνες που θέλει. Οι κανόνες προκύπτουν μέσα από μια συλλογική διαδικασία. Αυτό, βέβαια, μπορεί να μου αντιτείνει κάποιος από εσάς, ότι είναι λίγο υποκριτικό. Σε ένα μέρος το μπορεί, αλλά οι μαθητές και οι μαθητές, όταν έρχονται στο σχολείο, αφού έχουν κάνει ένα, δύο ή περισσότερα χρόνια στην προσχολική αγωγή, ξέρουν ήδη ότι μια ομάδα μπορεί να λειτουργήσει μόνο με κάποιους κανόνες. Το ξέρω. Και αυτό συνίσταται στις περιπτώσεις της συγκρότησης του κανονισμού της τάξης ή των κανόνων της τάξης να βγαίνουν από κοινού. Τα παιδιά είναι αυτά που θα πούν, πρασικούς κανόνες που χρειάζονται για μια δημοκρατική λειτουργία. Δηλαδή τι? Να μην διακόψουν. Εννοείται να μην επιβολεύεις τη σωματική αγωγή του άλλου. Αυτό είναι αυτονόητο, δηλαδή μην βάζουν τρικλοποδιές, μην πετάνε μολύβια κιότω καθεξής, αυτά που απειλούνε είναι ασφάλεια. Αλλά από εκεί και πέρα μόνο τους τα παιδιά θα πούν να μην διακόπτουμε τον άλλον, να μην φωνάζουμε, ξέρω, εντάξει, κάποιες στιγμές εκτόνοσεις θα υπάρχουν, αυτό είναι αυτονόητο, θα τους δώσεις και δάσκαλες και δασκάλα, αλλά αυτή η φρασιολογία παραπέμπει σε άλλα μοντέλα, που σας τα ονομάτισε ως στρατοκρατικά, ως αυστηρά ιαραρχικά, επιβάλλω, εγώ επιβάλλω, εσύ υπακούς, εντάξει. Και μετά έχει και κάποια άλλα στοιχεία, δεν ξέρω αν κάτι άλλο έχετε σημειώσει, εκτός από την επιβολή των κανών, έχει και κάποια άλλα στοιχεία, αποδίδει γνωρίσματα στην ανθρώπινη φύση. Εμείς δεν γνωρίζουμε κάποια στάντα γνωρίσματα της ανθρώπινης φύσης, είναι πράγματα που μεταβάλλονται και είναι κάτι που κοινωνικά δημιουργούνται, τα περισσότερα από αυτά τα χαρακτηριστικά. Εδώ η γλώσσα του είναι τελείως αντίθετη με αυτά που εμείς πιστεύουμε. Και πάλι επιβολή, σε δυο-τρία σημεία, επιβολή, υπακοή, στους κανόνες βέβαια έχει σε υψηλή ένα άλλο σημείο που εμένα μου κάνει εντύπωση, είναι ότι σε υψηλή θέση ιεραρχικά, έχει να φορούν καθαρά και περιποιημένα ρούχα. Αυτό σαφώς είναι κάτι επιθυμητό και είναι καλό και για την υγιεινία, αλλά τώρα να το θέτεις εκεί πάνω, το σχολείο, αν διότι κάποιο παιδί, συνήθως τα σχολεία βοηθάνε, αν διότι κάποιο παιδί δεν προσέρχεται περιποιημένο, μιλάει με τη μαμά μου που υπάρχουν προβλήματα, με τη γιαγιά, με τη θεία και βοηθούν τα παιδιά. Και αυτό, έτσι όπως το θέτω, είναι σαν να λέει ότι είσαι ανυπηθύμητο, αν δεν είσαι περιποιημένο. Όχι, περιγράφει το σχολείο που θέλει ο συγγραφέας να υπάρχει, δηλαδή να θεωρείται ο δοδομένος ότι θα πας στο σχολείο με καθαρά ρούχα. Εμείς ξέρω, εμείς πολλές φορές αυτό δεν είναι δυνατό από το οικογενειακό περιβάλλον, βέβαια προσπαθούμε να βοηθήσουμε και βέβαια δεν θα σας, δεν θα ήμουν εγώ αυτός που θα έλεγα, να μην τηρώνετε οι κανόνες υγιεινής, αντίθετα, το σχολείο προωθεί τους κανόνες υγιεινής, δηλαδή το πλύσιμο, η καθαριότητα γενικώς. Αλλά όταν το θέτουμε με ένα τέτοιο τρόπο, είναι σαν να λέμε σ' αυτά τα παιδιά που δεν έχουν τη δυνατότητα, καθίστε απ' έξω, μην έρχεστε. Και με ένα τέτοιο ύφος, ας πούμε, που κάνει εντύπωση και το ύφος που χρησιμοποιεί ο συγγραφέας ή η συγγραφέας αυτού του απόλυτην φρασιολογία, αλλά και απόλυτη διάρθρωση αυτού του άρθρου, φαίνεται ότι ο συγγραφέας ή η συγγραφέας θεωρεί ότι το άτομο είναι υπεύθυνο για τη συμπεριφορέως, το άντεγγε λίγο η οικογένειά του. Γι' αυτό, λοιπόν, θα πρέπει το σχολείο να φροντίζει τα άτομα αυτά να τα συμμορφώνει από την αρχή, με κανόνες, ότι αυτό και αυτό θα κάνεις, αυτό έτσι θα προσέρχεσαι, έτσι θα αποχωρείς, με αυτόν τον τρόπο θα συμπεριφέρεις και ούτω καθεξής. Έχει ένα πολύ αυστηρό πρωτόκολλο, ένα πολύ αυστηρό πλαίσιο των κανόνων, το οποίο, ξαναλέω, ότι δεν είναι καθόλου κοντά σε αυτό το σχολείο, το δημοκρατικό που λέμε εμείς, σε αυτό το σχολείο που θα βοηθήσει τα παιδιά να αναπτύξουν τις ικανότητες τους, αλλά και τα χαρίσματά τους. Απλά είναι πολύ καταπιστικό αυτό το περιβάλλον, έτσι όπως φαίνεται, μέσα σε αυτό το κείμενο. Θα έχουμε κάτι άλλο να σχολιάσουμε. Λοιπόν, σας ευχαριστώ που τσίκνω πέμπτη ήρθατε. Την άλλη εβδομάδα, όπως ξέρετε, δεν έχουμε μάθημα, είναι αργία. Είναι πέμπτη μέχρι και δευτέρα, είναι αργία της καθόλου δευτέρας, έχουμε τέσσερις μέρες είναι κλειστά. Οπότε θα τα ξαναπούμε σε δύο εβδομάδες. Καλώ σε εβδομάδα. Καλώ πράγματι. |
