| : Είμαι η Χρύσα και βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί με τον Δημήτρη για να προσεγγίσουμε μαζί το θέμα της νόρμας μέσα από τα μάτια του χορευτή. Ας το πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Όταν ένα άτομο αποφασίσει ότι θέλει να ασχοληθεί με τον χορό, σίγουρα έχει διαφορετική αντιμετώπιση από την αρχή του χορευτή. Αυτό είναι το θέμα της νόρμας του χορευτή. Ας το πάρουμε λοιπόν από την αρχή. Όταν ένα άτομο αποφασίσει ότι θέλει να ασχοληθεί με τον χορό, σίγουρα έχει διαφορετική αντιμετώπιση αν είναι αγόρι ή αν είναι κορίτσι. Και αυτό το φαινόμενο ήταν πολύ πιο έντενο τα προηγούμενα χρόνια. Ήταν ταμπού ένα αγόρι να αρχίσει να ασχολείται με τον χορό και πόσο μάλλον όταν το είδος που επέλεγε ήτανε είτε το Λάτιν, το Σύγχρονο, το Μπαλέτο, το Oriental. Στις μέρες μας βλέπουμε ότι το ποσοστό των αγωριών που ασχολούνται με τον χορό ολοένα και αυξάνεται. Έτσι βλέπουμε μια νόρμα να εξαλείφεται μέσα στον χρόνο. Όπως κάθε άτομο είναι ξεχωριστό με βάση τα βιώματά του, έτσι και κάθε χορευτής είναι μοναδικός. Ένας χορογράφος που απευθύνεται σε μια ομάδα χορευτών προσφέρει σε όλους μια μεγάλη γκάμα κινήσεων και τους προκαλεί τη διέγερση διαφόρων συναισθημάτων. Όμως, κάθε χορευτής λαμβάνει με διαφορετικό τρόπο αυτά τα μηνύματα, ερεθίσματα και βάζοντας το δικό του προσωπικό στίγμα εκτελεί την ίδια χορογραφία με το δικό του μοναδικό τρόπο. Αυτό εξηγεί και το περίεργο που συμβαίνει ότι ενώ βλέπουμε μία ομάδα χορευτών η οποία εκτελεί με απόλυτο συγχρονισμό και ταύτηση της κινήσεις, εμείς θα ξεχωρίσουμε έναν απόλυτην ομάδα. Είναι αυτός που με τη δική του μοναδικότητα θα ξεχωρίσει στα δικά μας μάτια. Στο σημείο αυτό θα πούμε λίγα λόγια για το hip-hop. Το hip-hop γεννήθηκε τη δεκαετία του 70' σε γειτονιές της Νέας Υόρκης. Από τη γέννησή του είχε τρία διαφορετικά στυλ. Το popping, το locking και το breaking, το απονομαζόμενα old school styles. Με το πέρασμα των χρόνων αυτά τα είδη εξελίχθηκαν, παραλλάχθηκαν και προέκυψαν δεκάδες διαφορετικά στυλ hip-hop, τα new school. Το καθένα από αυτά με την επιλογή του κατάλληλου τραγουδιού να προκαλεί εντελώς διαφορετικά ερεθίσματα και συναισθήματα στον χορευτή και κατεπέκταση στους θεατές. Σε αυτό το σημείο θα έρθει ο Δημήτρης και θα μας βοηθήσει να παρουσιάσουμε τέσσερα διαφορετικά στυλ του hip-hop για να δούμε τις βασικές διαφορές του. Το πρώτο style που θα μας δείξει είναι το locking. Είναι ένα funky είδος που προκαλεί ευχάριστα συναισθήματα στο κοινό. Το επόμενο style είναι το popping. Είναι ένα από τα δυσκολότερα style του hip-hop και απαιτεί τον έλεγχο όλων των μοιών του σώματος. Επόμενο style είναι το hip-hop που προϋπόθεσή του είναι να έχεις groove. Και τέλος το new style που θυμίζει πολύ τα βιντεοκλίπ διάσημων τραγουδιστών. Λοιπόν, και επιστρέφουμε πάλι στον χορευτή. Ένας χορευτής, όταν είναι και χοροδιδάσκαλος, έχει ταυτόχρονα δύο διαφορετικούς ρόλους. Ο χορευτής σε γενικές γραμμές δεν περιορίζεται από νόρμες, ενώ ο διδάσκαλος οφείλει να ακολουθεί αρκετές από αυτές λόγω της ιδιότητάς του. Γενικά μπορούμε να πούμε πως οι καλλιτέχνες δεν μπαίνουν σε καλούπια, γιατί έτσι θα περιόριζαν τη σκέψη και κατά συνέπεια την τέχνη τους. Και εδώ έρχεται ο ρόλος του μάνατζερ. Δεν είναι τυχίο που οι περισσότεροι χορευτές και καλλιτέχνες γενικά έχουν ανθρώπους που τους μαναντζάρουν. Είναι τέτοια η φύση τους, όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, που χρειάζονται έναν άνθρωπο να τους οργανώνει, να σκέφτεται και να φροντίζει για όσα αυτοί αδυνατούν. Στη δική μας περίπτωση δεν υπάρχει μάνατζερ, αλλά κατά κάποιο τρόπο έχω να λάβω εγώ αυτό το ρόλο. Είμαστε δύο εντελώς διαφορετικοί άνθρωποι, ένας άνθρωπος που δεν ακολουθεί νόρμες και ένας που έχει προσαρμοστεί στα πρέπει, αλλά παρόλα αυτά πάντα καταλήγουμε για όλα τα θέματα που μας απασχολούν, στη μέση λύση, η οποία πιστεύουμε πως είναι και η πιο σωστή. Η γνώμη μας είναι πως κάποιες νόρμες είναι καλό να τις ακολουθούμε, αλλά ποτέ να μην αφήσουμε κάποια να επηρεάσει το χαρακτήρα και τα πιστεύω μας. Εδώ θα αφήσω το Δημήτρη να σας παρουσιάσει το σόου που έχει ετοιμάσει για σας. Απολαύστε το. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. |
