| : Καλησπέρα σε όλους, καλώς ήρθατε στο ίδρυμα Βιεννίδου, ας καλωσορίσουμε. Λοιπόν, έχουμε μαζί μας τον κ. Θεόδωρο Μαυρίδη, ο οποίος είναι υποψήφιος διδάκτωρας στο εργαστήριο ψυχοφαρμακολογίας της Ιατρικής Σχολής Παρακοσμίου Αθηνών, ο οποίος θα μας βουλήσει για τον εγκέφανο και την οργάνωση της περιφοράς. Μετά την ομολογία θα ακολουθήσουμε και ρωτήσεις, οπότε ελεύθερα μπορείτε να ρωτήσετε ό,τι θέλετε. Ευχαριστούμε. Αρχικά, κάποιες ερωτήσεις για το κοινό. Τι είναι τη σκέψη μας, πώς επιλέγουμε σε τι να δώσουμε προσευχή, πώς διαλέγουμε το πώς θα συμπεριφερθούμε σε ένα στιατόριο ή σε μια διάλεξη όπως είμαστε τώρα, πώς χειδιάζουμε ή εκτελούμε κάποιο σκοπό, πώς θα την ειδοποιήσουμε στις διάφορους πειρασμούς που μπαίνουν στιγμές και προσπαθούν να μας βάλουν εκτός. Το έχουμε αναρωτηθεί καθόλου αυτό. Για παράδειγμα, πώς θα συμπεριφερθούμε σε ένα στιατόριο ή μεταξύ φίλων μας. Είναι κάποιες ερωτήσεις στις οποίες έχουμε έρθει πολύ ζητές καταστάσεις, αλλά άμα κάτσει κάποιος και θα σκεφτεί λίγο καλύτερα, λίγο νευρολογικά, θα φτάσουμε σε ένα μικρό ραδιέξοδο. Θα πούμε λίγο κάποια πράγματα για το γνωστικό έλεγχο. Ο γνωστικός έλεγχος έχει δύσκολη σημασία και το κάνει λίγο πιο απλού για να το καταλάβουμε. Ουσιαστικά είναι η ικανότητα να βάζουμε τη σκέψη και τις πράξεις μας πάνω από ένα πλήκο του απλού να αντιδράσουμε. Απλά στην τη διάσταση μπορούμε να ορίσουμε ακόμα και ένα αγγίενο ερέθισμα, δηλαδή ένα ερέθιον πολύ αλληλή φόνο. Για παράδειγμα, άμα βάλουμε το χέρι μας στο μάτι μιας κουζίνας και καούμε, θα τραβήσουμε αυτόματα. Είναι μια αντίδραση, την οποία δεν τη σκεφτόμαστε. Πρώτα τραβάμε το χέρι, μετά καταλάβουμε τι έχουμε κάνει. Αυτό είναι σε ένα κατώτερο επίπεδο, δηλαδή ολοκληρώνει τον εγκέφαλο σε ένα χαμηλότερο βαθμό από αυτό που λέμε γνωστικός έλεγχος. Ο γνωστικός έλεγχος κυριαρχεί, καταλαμβάνει ένα μεγάλο μέρος του προμετοπλιαίου φλιού και μάλιστα είναι ενδυμμένος μόνος στους ανθρώπους, σε τόσο μεγάλο βαθμό και μπορεί αυτές τις σκέψεις και τις πράξεις να τις βάλει σε ένα πρόγραμμα, ώστε να εκτελέσουμε πιο δύσκολες και πιο πολύπροχες διαδικασίες. Για παράδειγμα, να αποκτήσουμε ένα πτυχίο. Πρέπει να δώσουμε κάποιους στόχους ή να διαβάσουμε κάποια συγκεκριμένα βιβλία, να δώσουμε κάποια προηγούμενα τεστ και να πάμε προτοιμασμένοι, με ψυχολογία, με διάβασμα και με ό,τι άλλο χρειάζεται. Αυτό για να οργανωθεί χρειάζεται αυτό που λέμε γνωστικός έλεγχος, πώς μπορεί να την κοντρώνει. Και αυτό το οποίο ελέγχει γνωστικός έλεγχος είναι η λεακόμενη διαδικασία. Ουσιαστικά, αυτή η συμπεριφορά έχει κινείτες σε έναν άξονα. Ο άξονας αυτός έχει από τη μία μεριά, αυτό που είπαμε, τις αντιδράσεις, τα ρεφλέξ, για παράδειγμα αυτό που είπαμε με τον πόνο, με το αργήνινο ερεύθισμα, και από την άλλη μεριά βρίσκεται το κοντρόπλος, η λεακόμενη διαδικασία, οι οποίες είναι συμπεριφορές που είναι σκόπιμες και συντονισμένες. Κιεφτείτε την απόκτηση του πτυχίου. Θα πούμε κάποιες διαφορές για αυτές τις δύο κατηγορίες των συμπεριφορών. Οι αυτοματοποιημένες διαδικασίες, οι ρεφλέξ, οι αντιδράσεις, είναι απλές. Δηλαδή, κέγεσαι, τραβάς το χέρι. Δεν έχει κάτι δύσκολο να σκεφτείς, δεν σκέφτεσαι. Οι ενεχόμενες διαδικασίες είναι σύσθετες. Αυτό το καταλαβαίνουμε πολύ απλά. Οι αυτοματοποιημένες είναι μονότομες, δηλαδή έχουν ένα bottom up, όπως λένε στα Αγγλικά, μια bottom up ολοκλήρωση. Είναι υπεύθυνο του περιβάλλον. Για παράδειγμα, άμα δεν υπάρχει αυτό το ερεύθυσμα που προκαλεί τον bono το άγγος, δεν μπορείτε ποτέ να τραβήξει το χέρι σου κατά αυτόν τον τρόπο. Χρειάζεται ένα συγκεκριμένο ερεύθυσμα για να παρέχει μια συγκεκριμένη αντίδραση. Και πάντα την παράγει με τον ίδιο τύπο στρώχο. Με μικρά στεράκια εδώ πέρα, γιατί υπάρχουν και ορισμένες εξαιρέσεις. Στον αντίδραστο σκέλο βρίσκονται πολύ δρομες top-down αντιδράσεις, κατά τις οποίες συμπεύθυνται οι γνώσεις μας και οι προθέσεις. Για παράδειγμα, σκεφτείτε ότι βρισκόμαστε σε ένα εστιατόριο και μιλάμε και με φίλους αλλά και με άτομα τα οποία είναι πάνω από το κοινωνικό μας στράτος. Δηλαδή, είτε ηλικιακά μεγαλύτερος, είτε άτομα τα οποία έχουν ένα κύρος μεγαλύτερο από εμάς στην κοινωνία ή καμπαλού. Και υποθεί μια κακόβουλη φράση για εμάς. Και εμείς θα επιλέξουμε να κάνουμε κάποιες από τις αντιδράσεις. Θα επιλέξουμε να διναγνοήσουμε, θα επιλέξουμε να απαντήσουμε, θα επιλέξουμε να κάνουμε κάτι διπλωματικό. Ή αν δεν είναι η προθέση μας αυτές, να κάνουμε κάτι, μια αντίδραση, η οποία θα είναι πιο εξογηστική για το άτομα αυτό. Όλη αυτή η γνώση και όλες οι προθέσεις βρίσκονται κάτω από αυτόν τον γνωστικό έλεγχο και ολοκληρώνονται σε αυτές τις ελευθόμενες διαδικασίες στα ελληνικά. Στα ελληνικά λέγεται Control Processing. Όπως είπε και ο Δίκαισον, η γνώση αποκτάται από μαθησιακούς μηχανισμούς οι οποίοι ανοιχνεύουν και αποστικεύουν συσκευές μεταξύ των ελευθυσμάτων, των εσωτερικών καταστάσεων και των πράξεων για να προβλέξουμε ένα μέλλον. Δηλαδή αυτό που κάνουμε, προβλέπουμε τις συνέπειες αυτού που θα πούμε και μετά επιλέγουμε το τι θα κάνουμε. Οι αυτοματοποιημένες διαδικασίες έχουν αυξημένη ικανότητα για να γίνονται ταυτόχρονα αντιδράσεις. Για παράδειγμα, άμα βάλω το χέρι μου στη φωτιά και ταυτόχρονα κάποιος μου φυσίξει το μάτι, ταυτόχρονα θα τραβήξω το χέρι μου και θα πλήσω το βλέφω αρώμα. Είναι αντιδράσεις ο οποίοι είναι αποσκευμένες πολύ καλά σε κατώτερα κέντρα το φυλό και μπορούν να πραγματοποιούνται ταυτόχρονα, εκτός αν αυτές οι δύο αντιδράσεις αντικρούγονται. Και τότε υπερισχύει αυτήν που έχει μεγαλύτερη ισχύ, δηλαδή που έχει μεγαλύτερη σημασία για την επιβίωση του οργανισμού. Στις ελεχόμενες διαδικασίες έχουμε μειωμένοι καλότακια χωλαπλέες διαδικασίες. Σκεφτείτε τον εαυτό σας να στέλνει ένα email και να παίρνει ταυτόχρονα ένα τηλέφωνο. Πολλές φορές έχουμε μπει στο τρυπάκι, έχουμε μπει στη διαδικασία να κάνουμε δύο πράγματα ταυτόχρονα, τα οποία είναι πάνω από το κοινωνικό θέσμα. Και τι γίνεται, ή αυτά που ακούμε τα γράφουμε στο email, ασυνέσθητα τα γράφουμε στο email, ή επιλέγουμε να μην ακούσουμε αυτά που λέει στο τηλέφωνο, απλά να λέμε ένα ναι-ναι και να γράφουμε ένα email το οποίο είναι πιο σημαντικό. Δηλαδή, πρέπει να επιλέξουμε ποια είναι τα πιο σημαντικά και να μαθαίνουμε σε αυτά, ώστε να μην είναι και στο σκοπό μας. Για παράδειγμα, όπως είπαμε το πτυχίο, πρέπει να μείνουμε στο σκοπό μας, δεν πρέπει κάτι άλλο να μας αποσπάσει από την προσευχή από αυτό. Αυτό έχει μεγάλη σημασία. Βασικά, σημασία έχουν και αυτοματοποιημένες διαδικασίες και οι ελεγχόμενες διαδικασίες. Αυτοματοποιημένες είναι σε πιο βασικό επίπεδο στο να επιβιώσουμε. Δεν μπορεί να κάτσει ο οργανισμός να σκεφτεί ότι έχει καεί και μετά να τραβήξει το χέρι. Πρέπει να το κάνει αμέσως, ιδάλλως θα το πληθεί δλάβης, στο χέρι, στην επιτερμήδα, στον οργανισμό. Οι ελεγχόμενες είναι κάτι το οποίο πρέπει να σκεφτούμε. Δεν είναι αυτό που είναι απαραίτητο για τη ζωή, είναι όμως αυτό που είναι απαραίτητο για να λειτουργήσουμε σε μια κοινωνία. Στις αυτοματοποιημένες διαδικασίες έχουμε άμυση εκτέλεσης αντίδρασης. Όπως είπαμε και πριν, δεν προλαβαίνουμε να σκεφτούμε, γίνεται αυτόματα η αντίδραση. Ενώ στις ελεγχόμενες διαδικασίες έχουμε μια ικανότητα δημιουργίας σκενών χρόνων. Δηλαδή, λέω σε κάποιον ένα αριθμό τηλεφώνου και αυτός πρέπει να τον θυμηθεί μέχρι να τον πληκτρολογίσει. Όταν πληκτρολογίσει αυτόν τον αριθμό, μετά τον ξεχνάει. Αυτή η μνήμη, που είναι μόνο για να πραγματοποιήσει μια συγκεκριμένη εργασία, λέγεται εργασιακή μνήμη. Είναι τελείως διαφορετική από τη μνήμη αναφοράς. Η μνήμη αναφοράς είναι αυτό που λέμε πότε έγινε άλλος Καστανούπολης, τότε. Πού βρίσκεται η Αθήνα, το κέντρο της Αθήκης. Ποια είναι η πρωτέχουσα της κάθε χώρας, είναι πράγματα τα οποία θα μαθαίνουμε, θα χρησιμοποιούνται σε μια μόνιμη, ας το πούμε έτσι, μνήμη και θα γίνεται ανάσταση όπως θα χρειαστούν. Η εργασιακή μνήμη είναι τελείως διαφορετική. Είναι αυτή η οποία καλύπτει τα κερνά χρόνου μέχρι να πραγματοποιήσουμε μια εργασία. Με το που πραγματοποιηθεί η εργασία θα ξεχνάμε όλα. Όπως, για παράδειγμα, να κάνουμε ένα πολλαπλασιασμό και κρατάμε ένα το κρατούμενο. Θα κρατάμε τα κρατούμενα μέχρι να τα σημειώσουμε. Οι ασθηματοποιημένες διαδικασίες είναι άκαπτες, αμετάβητες, με παρόμοιο αποτέλεσμα αντίδρασης. Για παράδειγμα, κάθε φορά που θα προποιηθεί να γίνει ο ερεθίσμα, κάθε φορά θα τραβήξουμε το χέρι μας. Πάντα με τον ίδιο τρόπο και πάντα με το ίδιο αποτέλεσμα. Είναι σχεδόν ίδια τα ερεθίσματα τα οποία προκαλούν μια συγκεκριμένη αντίδραση και σχεδόν πάντα ίδια άκαπτη και μετάβητο το αποτέλεσμα της αντίδρασης. Στις ελεγχόμενες όμως διαδικασίες είναι άκαπτες, διαμορφώσουμε σαν λόγο με καινούργα δεδομένα και γνώσεις. Για παράδειγμα, έχουμε ένα παράδειγμα job, που γνωρίζουμε πάνω κάτω όλοι. Έχουμε τη ρουλέτα, οτάλλουμε μια συγκεκριμένη γκάμα αριθμών. Στην αρχή έχουμε κάποια απώλη, μετά αυτή η απώλεια συνεχίζει, μετά συνεχίζει. Ο οργανισμός μαθαίνει ότι αυτή η γκάμα των αριθμών δεν πρόκειται να έρθει, είχα πιστεύει ότι πρόκειται να έρθει. Αυτές οι έκθεκαν αυτά τα καινούργια δεδομένα και γνώσεις από αυτά που έχεις αποκτήσει. Τα συνθέτεις όλα μαζί για να διαλέξεις ή μια διαφορετική γκάμα αριθμών, ή να παραδείσεις κυκλή ρουλέτα από αλλού. Για μικρή ανατομική. Αυτό που κάνω τώρα για τον γνωστικό έλεγχο και για τις ελεγχόμενες διαδικασίες γίνεται σε αρκετά σημεία του εγκεφάλου. Όμως, κύριο ρόλο παίζει ο πρωτοποιός κλειός. Ο πρωτοποιός κλειός βρίσκεται στο πρόστιμνο του μετοποιών λοβών. Ουσιαστικά, στον άνθρωπο είναι αυτές οι τρεις περιοχές. Οι περιοχές αυτές είναι η εξωλαχία, η κογκομετωπία και η εσωπλιακή. Αυτή είναι η εξωλαχία. Αυτή είναι η κογκομετωπία και η εσωπλιακή. Αυτός ο εγκέφαλος δεν μοιάζει πολύ με ανθρώπους. Είναι παρόμοια δομή, δηλαδή έχουμε περισσότερες ελικώσεις. Ξεκινάμε από τη γάτα. Ο πρωτοποιός κλειός, όπως και κάθε άλλο μέρος του κεφάλου, έχει κάποιες συνδέσεις με άλλες περιοχές. Αυτές του επιτρέπουν να πάρει μεθομένα από όλες και να δώσει συγκεκριμένες. Ο πρωτοποιός κλειός είναι αυτό που λέμε ο μεγάλος απαρτιωτής. Δηλαδή, παίρνει ευλοφορίες από όλα τα σημεία του κεφάλου και δίνει μόνο συγκεκριμένα. Θα δούμε πια. Έχει γι' αυτό συνδέσεις με τις υπόλοιπες κλεικές περιοχές. Με υποφοιώδες περιοχές κυρίζουν τα βασικά γάδια μεγάλης συνδέσης αυτή και με το μεταχειμιακό σύστημα. Όπως, επίσης, κάνει διάφορες αγγύριες μεταξύ του. Αυτές οι συνδέσεις θα τα αλείσουμε. Αυτή μπορεί να βοηθήσει τότε που κολλεί ο Κώστας, ο γραμματής που ήσχε δείξει το κοινό. Αυτός που είδεξε το κίτρινο ήταν ο πρωτοποιός κλειός στις περιοχές του. Μητώσαν, δοσολάβερα, βεντρολάβερα, όλοι τα κυνήτια αλέριας. Οι συνδέσεις με τον αισθητικό φλειό, δηλαδή παίρνει απόλες αισθήσεις, είτε οπτικές, είτε απτικές, είτε ακουστικές. Και συγκεκριμένα το όρτιτα δοκιμήτια αλέριας δίνει μόνο σε ευθροκινητικές περιοχές. Και περιοχές που είναι κάτι για τις κινήσεις των ματιών. Όταν θέλει να αλλάξει προσοχή μας από ένα βιβλίο που διαβάζουμε να δει έναν περιστέριο που πετάει. Να επιλέξει να το κάνει αυτό. Σύνδεση με τον κροταφικό λογό που έχει μεγάλη σημασία για τα συναισθήματα και το μεγάλο σύστημα των βασιλικών αρτύριων. Είμαι ελεύθερη, χρονοτοπίως κλιός, σε αντίθεση με τους υπόλοιπους λιούς του κεφάλου, στους οποίους μπορούμε να τον διεγύρουμε με ηλεκτρόδια, με ρεύμα και να έχουμε ένα συγκεκριμένο αποτέλεσμα. Για παράδειγμα, άμα διεγύρουμε μια περιοχή που ευθύνται για την αίσθηση του χεριού μας, θα χωνήσουμε το χέρι μας. Άμα διεγύρουμε μια περιοχή που είναι για την αίσθηση του χεριού μας, θα σταθούμε ένα κάψιμο, ένα μη μύγιασμα, ένα μούδισμα στο χέρι. Αυτά είναι ηλεκτροφυσιολογικά τέστα που έχουν εμφανία αποτελέσματα. Στο συγκεκριμένο φυλειό άμα τον διεγύρουμε δεν πρόκειται να πάρουμε κάποια σαφή απάντηση. Γι' αυτό και ονομάζεται σοφυλός λόγος. Έτσι μελέτηκε είτε μόνο, είτε εμπειραματώσας, τα οποία φυσικά κάνουμε βλάβες στο φυλειό αυτό, είτε μασθενήσεις, οι οποίοι έχουν βλάβες στον πρωτοβιωτικό φυλειό. Οι δύο πολύ σημαντικά παραδείγματα, τα οποία μας βοήθησαν να καταλάβουμε τη λειτουργία του πρωτοβιωτικού φυλειού, ήταν ο Φίνας Κέιτσις. Ο Φίνας Κέιτσις είναι στα μέσα του 1800, ο οποίος ήταν ένας δροηστάμενος σε μια περίοδο που κατασκεύασαν συντεροδρομικούς σταθμούς. Έγινε λοιπόν μια μεγάλη έκρηξη και του πέρασε μία ράβδος, όπως βλέπουμε από τον αριστερό σγονατικό σταθμό και διαπέρασε σχεδόν ολόκληρο τον δεξί και αριστερό πρωτοβιωτικό φυλειό. Από αυτόν τον νευροχειρογείο ο Φίνας Κέιτσις έζησε, δεν είχε κανένα πρόβλημα ούτε στην κίνηση, ούτε στην αίσθηση, ούτε στην ομιλία, ούτε στην αρχική του συμπεριφορά. Είχε γράψει πώς τον Πόρστ ότι το μόνο ευτύχημα του γεγονός αυτή ήταν η αποκατάσταση του Κέιτσις νοητικά και σωματικά, βέβαια νοητικά θα δούμε αργότερα τι έγινε. Ένα άλλο παράδειγμα ήταν ο Έλιοτ, ο οποίος είχε ένα μεγάλο μυνδίωμα, θα σταθείτε έναν όγκο στον εγκέφαλο και καθώς του τον αφαιρέσανε καταστράφηκε η έξω αρχαία περιοχή του Προκριτοποιέου. Ο συγκεκριμένος ήταν ένας επιτυχημένος λογιστής, ο οποίος μετά από αυτήν την αστροφή, επιτυχημένος γάμος, επιτυχημένη ζωή με παιδιά, χώρισε, ξαναπαντρεύτηκε, ξαναχώρισε και πλέον δεν μιλούσε ούτε στα παιδιά του, ούτε σε κανέναν όλο γύρω του. Ενώ ο προηγουμένος ήταν ένας από τους πιο επιτυχημένους λογιστές στον χώρο του. Το ίδιο γίνεται και με το Φίνας Κέιτς. Τον απολύσσαν από τη δουλειά του, δεν μπορούσε να οργανώσει κανένα πρότζεκτ, όσον αφορά τον συμπεριφορτικό στόχμο και η ίδια του γυναίκα τον παράτησε και οι φίλοι του λέγανε ότι ο Κέιτς δεν ήταν πια αυτός που είναι. Τα γενικά συνδόματα που θα αναλύσουμε αργότερα είναι η έλλειψη κανόντας λύσης σύνθετων προβλημάτων, η ανικανότητα συσχέδισης διαδικασίων για επίτευξη των στόχων, η ανικανότητα παράληση τέραις διαφορετικών διαδικασιών, η γενική νίσο της θετικότητας και φιλοδοξίας, ακατάλληλες κοινωνικές υπερηφορές, κυκλοθυμία και έλλειψη εργασιακής νίμης που είπαμε εμπεκομένως και άσκοπες ενέργειες. Θα τα αναλύσουμε σιγά σιγά με κάποια συγκεκριμένα σύνδρομα. Θα μιλήσουμε για αυτά τα πέντε για το διευτελιστικό σύνδρομο, την άρσα να στολών, τα συναισθηματικά ελαττώματα, τη σχεδιαστική ανικανότητα και την ελαττωματική εργασιακή νίμη. Θα δούμε παραδείγματα ώστε να γίνει λίγο πιο κατανοητό γιατί είναι δύσκολο ακόμα και για μεγάλους ελευθερητές κορντομείας του ΠΟΥΤΟΠΕΙΟ. Θα πούμε ότι είναι το δυσφεριστικό σύνδρομο. Είναι αυτό που είχε ο Φίνας Κέιτς, αυτό που ανέβζεξε ο Φίνας Κέιτς, που δεν μπορούσε να οργανώσει ένα project. Ουσιαστικά έχουμε καταστροφή ανώτερων δομών που έχεις να αντισχυβλάβεις σε κάποια δομή στο πρώτο περίο. Αυτό σημαίνει ότι η περιοχή της ρύθμισης συμπεριφοράς είναι ανέπαρτη. Δεν έχουμε προβλήματα στη συμπεριφορά μετά άλλα άτομα, στη διαδραστική κοινωνία μετά άλλα άτομα. Το πρόβλημα είναι που? Αδυναμία στο συνταγμισμό των διαδικασιών συμπεριφορών για την επίτευξη του στόχου. Γιατί τι γίνεται? Έχουμε έλειψη της αεράσης των διαδικασιών και ακολουθειών του στόχου. Θα σκεφτείτε ένα μεγάλο παράδειγμα. Θέλουμε να φτιάξουμε ένα καφέ. Ο καφές θέλει να φτιάξει ένα φραπέν. Παίρνουμε το ποτήρι, βάζουμε μία ή δύο κουταλιές καφέ και ζάχαρη, βάζουμε λίγο νερό, το χτυπάμε, βάζουμε παγάκια και βάζουμε παραπάνω νερό. Αυτά μπορεί να γίνουν με πολύ λίγες παραλλαγές. Στη συγκεκριμένη βλάβη σκεφτείτε να γίνει έως εξής. Βάζουμε το καφέ, τους κόκους, το χτυπάμε, βάζουμε νερό, το ξαναχτυπάμε, βάζουμε παγάκια, ξεχνάμε το καλαμάκι, ξανανοίγουμε το καπάκι, βάζουμε το καλαμάκι, βγάζουμε τα παγάκια και γίνεται ένα κομφούζιο μέχρι να καταθέτουμε να φτιάξουμε ένα καφέ. Αυτό παταθέτει ένα απλό παράδειγμα για να καταλάβετε πως είναι το δισεκτελεστικό σύνδρομο, δηλαδή δεν μπορούμε να ειραχίσουμε με ποια σειρά μπαίνει κάθε ενέργεια, ενώ ξέρουμε ποια είναι η κάθε ενέργεια. Αυτός είναι ένα σκέιτς, εδώ είναι από εδώ τη ράβδος και από εδώ το χειπεράστι, έρχεται το ασκητώδημάτι και σε ένα μουσείο όπως θέλει το κραμμί. Ένα μεγάλο κεφάλαιο για αρσενοστολών. Έχουμε καταστροφές τμήματων του προμητοποιέου, οι οποίες ασφαλίζονται με την παρόλυση, την ευεργιστότητα, την ανάγνωση της συμπεριφοράς και μαζί με τη συμπεριφορά χρησιμοποίησης. Αυτό όπως το καταλαβαίνουν οι ασθενείς. Άρχεται ένας ασθενείς στο γραφείο του γιατρού, ο γιατρός θα αφήσει επίτηδες μια χτένα μπροστά του. Ο ασθενείς αφήνει να του μιλάει, μπορεί ταυτόχρονα να πάρει το χτένο και αρχίζει να χτενίζεται. Αυτό είναι μια εκτέλεση μιας συμπεριφοράς, την οποία κανονικά γίνεται, γίνεται στο σπίτι, γίνεται μπροστά από τον καθρέφτη, γίνεται όπου δεν είμαστε μόνοι μας, αλλά δεν γίνεται σε χώρους που θεωρείταν άνοστοι, για παράδειγμα στο γιατρίο ή σε μια διάλεξη ή σε ένα αστυατόριο. Αυτό όμως ο ένας ασθενείς δεν μπορεί να καταλάβει και να περιορίσει την επιθυμία του να χτενιστεί, καθώς βλέπει τη φθένα. Υπάρχει μια ικανότητα αναστολής που αποποιημένου να αντιδράσω, θα πούμε ότι είναι αυτό, όπως είναι και η φθένα, και υπάρχει μια κατάσταση εμμονής. Καθώς υπάρχει έλλειψη του συστήματος ανταμοιβής, κανένας δεν θα σου πει για ποιο λόγο ή μπράβο επειδή χρησιμοποίσεις τη φθένα ενώ υπήρχε μια διάλεξη. Δεν πρέπει να έχει καμία ανταμοιβή γι' αυτό το πράγμα, όμως δεν υπάρχει πλέον αυτό το σύστημα γι' αυτό τον οργανισμό, γι' αυτό τον άνθρωπο. Είναι αυτό που λέμε γυριατικός περιορισμός, Team News Bound. Εξοχήσουμε με δύο τέσεις που θα κάνουμε αργότερα, το Stroop Test και το Whiskosing Card Test. Θα δοθούμε μετά, να δείτε λίγο πώς γίνονται, πώς μπορούμε να εξυνεύσουμε τέτοιους ασθενείς. Συναισθηματικά ελαιτώματα. Καταστροφή τύματων αισθοκυριακών και οκομετοποιών βελαιοκόντων. Αποτέλεσμα να έχουμε συναισθηματική ηλυχότητα, μειωμένη ηλικιζετικότητα, αδιαφορία για την διάφορους καταστάσεις και τρίξ οργείς. Ουσιαστικά έρχεται η σύνδεση των αισθοκυριακών περιοχών με το μεντεχνημαϊκό σύστημα. Εδώ μπορούμε να έχουμε τον προμετοποιό φλοιό και εδώ βλέπουμε ένα πυρήνα, το νύκλος ακούμπενς, ο οποίος συνδέεται και με την αμυγδαλή, η οποία συνδέεται για τις αναστολές και την αίσθηση φόβου. Ουσιαστικά αυτοί οι αυθενείς δεν μπορούν να συγκρατήσουν το γέλιο ή το κλάμα τους ενώ δεν υπάρχει λόγος. Για παράδειγμα μπορεί να πάρουν σε μια κηδεία και να αρχίσουν να γελάνε. Καταλαβαίνουν οι ίδιοι ότι είναι ανάρμοστα αυτή η συμπεριφορά, όμως δεν τους ενδιαφέρει. Δηλαδή ενώ καταλαβαίνουν ότι δεν πρέπει να το κάνουν, δεν τους ενδιαφέρει για ποιον λόγο το κάνουν. Είναι συγκεκριμένο, είναι λίγο περίεργο, είναι λίγο δυσνόετο. Αλλά ακριβώς αυτό περιγράφουν τα βιβλία. Είναι αυτό που λέμε το humor του «Witcher's Ark». Δεν ξέρω πού το βάζετε. Είναι εκείνο το περίεργο humor, το οποίο είναι πεδαριώδες, είναι περιγραφτικό προς τον άλλον, χωρίς όμως πραγματικά να εννοεί ο άνθρωπος αυτός που έχει την βάθυση, τη ζήλια ή το φθόνο, ή να το κάνει επίπληκτος. Το κάνει, του βγαίνει, το καταλαβαίνει ότι είναι λάθος, αλλά δεν μπορεί να το σταματήσει. Σχεδιαστική ανικανότητα. Καταστροφή δημόδων έξω αρχείων περιοχών, αδυναμία οργάνωσης σκέψης, για τα επίτεξη μακροπρόθεσμων πολύπλοκων στόχων, εύκολη απόσπασης προσοχής, αυτό μπορείτε να το θυμηθείτε, και δυσκολία οικολογισμίτων συνεπιών, αδυναμία τα πόξη στην καθημερινή ζωή. Η σχεδιαστική ανικανότητα περιγράφεται πολύ καλά με μία ασθενή, αυτή που είναι, που έχουν ασχοληθεί, που ξέρουν το τομέα της ιατρικής, όλοι πρέπει να ξέρουν τον Penfield, ο οποίος έδωσε το όνομά του σε περιοχείς του κεφάλου, με το ανθρωπάλαιο του Penfield, όσο το γνωρίζουμε. Αυτός είχε μία αδερφή, η οποία είχε έναν όγκο στον πρωτοπιοφυλό, την χειρούργησε και παρατήρησε τα εξής, ότι με την καταστροφή αυτής της περιοχής, του πρωτοπιοφυλού, ενώ η ίδια ήταν πάρα πολύ καλή μαγείρισσα, όταν από εκείνη τη στιγμή και μετά προσπαθούσε να μαγειρεύσει, έκανε τρία διαφορετικά ή τέσσερα διαφορετικά πράγματα μαζί, που δεν μπορούσαν να τα καταφέρει και μάλιστα δεν τα έκανε σωστά, δηλαδή δεν έβαζε τα σωστά υλικά, όπως είπαμε πριν, αυτό με τον καφέ. Πανταστείτε τότε να γίνει, χωρίς να μπορείς να προσαρμόσεις, να σχεδιάσεις τι ενέργειες θα κάνεις πλέον. Εδώ στο προηγούμενο ξέραμε τις ενέργειες, τις εκτελούσαμε, εδώ πέρα δεν μπορούμε να σχεδιάσουμε και αργεί πολύ, υπάρχει μεγάλη καθυστέρηση της σχεδίας. Όπως επίσης δεν μπορούν να καταλάβει τις συνέπειες και αυτό γίνεται με ένα συγκεκριμένο τερς, γίνεται με το London test και το gambling test, τα οποία θα το δούμε μετά. Ελαττωματική εργασιακή μνήμη, είναι αυτό που πάμε πριν με το αριθμό του τηλεφώνου, καταστροφή εξοδαστιών περιοχών, μειωμένη κανόντα συγκράτησης χαραδικών πληροφοριών, που είναι απαραίτητη συνθυλοκλήση στόχων, δηλαδή πρέπει να θυμηθεί κάποιος το τηλέφωνο μέχρι να το κλειτολογίσει, άμα είναι συνέχεια να με ρωτάει και να το λέω μέχρι να πάω να το κλειτολογίσω, καλύτερα να το κλειτολογίσω εγώ. Αυτό έχει πρόβλημα στην καθημερινή ζωή, στη θρησκευτική πράξη. Τι θα δούμε, υπάρχουν τέτοια για την αναγνώριση των ανθρώπων με βλάβει στον χρονοτοπλείο πλοίου, ή πως θα συγκρίνουν δύο ανθρώπους, που έχουν βλάβει στον χρονοτοπλείο πλοίου. Αυτό είναι το λεγόμενο struc test, στο οποίο δίνεται μία εικόνα, συνήθως είναι εγώ πάντα μόνο μία, συνήθως υπάρχουν πάρα πολλές εικόνες, στις οποίες γράφουμε έναν χρώμα και μέσα το βάθουμε με διαφορετικό χρώμα. Για παράδειγμα, η συγκεκριμένη κάρτα έχει ένα συγκεκριμένο χρώμα, το οποίο, να μας πει κάποιος τι χρώμα είναι. Ωραία, ένας ασθενής ο οποίος έχει βλάβει το χρονοτοπλείο πλοίου, δεν λέει τη λέξη πλε, λέει τη λέξη κίτευρο. Για ποιον λόγο γίνεται αυτό, γιατί ο εγκέφαρος έχει μάθει να διαβάζει τη λέξη πολύ πιο γρήγορα, που έχει εξεργαστεί έναν χρώμα και ανασύρει στο μυαλό του το ποιο χρώμα είναι αυτό από τη μνήμη του. Συνεπώς τι γίνεται, δεν μπορεί να καταστήλει την επιθυμία του να πει τη λέξη κίτευρο. Δεν μπορεί να καταστήλει την πρώτη, το stimulus bound, ηγετικός περιορισμός, δεν μπορεί να καταστήλει την πρώτη επιθυμία να πει τη λέξη κίτευρο, με ποιον είναι εντυπωμένη πιο βαθιά στο εγκέφαρο. Εντωπίζετε ακριβώς τις λέξεις ή το φώτο? Εντωπίζετε τις λέξεις, όχι το φώτο. Γιατί μπορούσε να πει είναι εκεί. Όχι, όχι. Ρωτάς τον ασθενή με τι χρώμα είναι βραμμένη η λέξη. Αυτό είναι το δεύτερο το whispers in sorting card test, το οποίο είναι μήπως εξής. Είναι παρόμο με το προηγούμενο, το οποίο όμως ανακαλύπτει περισσότερες βλάβες. Υπάρχουν διάφορες κάρτες, οι οποίες έχουν αριθμό, σχήμα και χρώμα. Ζητάς λοιπόν έναν ασθενή να βάλει τις κάρτες με βάση το σχήμα. Αυτό το καταφέρνει, το καταλαβαίνει. Έχει εντυπωθεί ο κανόνας μέσα, το οποίος λέει να βάλει τις κάρτες με βάση το σχήμα. Παίρνει λοιπόν όσες τις κάρτες έχουν σχήμα στρογγυλό κύκλου και τις βάζει στον κύκλο. Αυτέρα πολύ ωραία. Σε κάποια στιγμή τον σταματάμε τον ασθενή και του λέμε τώρα. Βάλε πάλι αυτές τις κάρτες και βάδες με βάση το χρώμα. Όπως και πριν, πάλι έτσι και τώρα, δεν μπορεί ο ασθενής να περιορίσει, να υποβαθμίσει τον πρώτο κανόνα, ο οποίος δεν ισχύει πια και για τον οποίο δεν θα πάρει καμία ανταμοιβή και να βάλει τις κάρτες με βάση το χρώμα. Θα συνεχίσει να τις βάζει με βάση το σχήμα. Δεν μπορεί να περιορίσει την ισχύη του πρώτου κανόνα, η οποία έχει λήξει και δεν πρόκειται να πάρει καμία ανταμοιβή. Κανείς δεν μπορεί να του πει μπράβο ότι τα ξαναβάδες με βάση το σχήμα. Κανείς δεν μπορεί να του πει αυτό. Δεν τον ενδιαφέρει όμως, είναι αυτός ο διαιγευτικός περιορισμός που θα βάλουμε πριν τα γράμματα. Και συνεχίζει ο ασθενής να τις βάζει με βάση το σχήμα. Αυτό είναι ένα τες, το οποίο βρίσκουμε τους ασθενείς, οι οποίοι έχουν ευλάβει στις περιοχές, όπως είχε και η αδερφή του Πέρκλιντ. Εκείνη η πίεση ήταν πολύ καλή μαγείρισα και μετά δεν μπορούσε να εκτελέσει σωστά τις συνταγές και να μαγειρέψει. Αυτό λέει εκτελόν τον τεστ. Φυσικά δίνουμε μια πλάκα για ταπλάς, στο οποίο έχουμε τρεις καρδιά. Στα πέντε περασμένα τρεις μπάλες, με αυτόν τον τρόπο. Και πρέπει από αυτό να καταλήξουμε σε αυτό, με τις λιγότερες δυνατές κινήσεις. Οι λιγότερες δυνατές κινήσεις είναι όμως εξής. Ποιος θέλει να δοκιμάσει. Το μπλε στο κοντύτερο. Και μετά το κόρκινο στο μεσαίρο, το βγάζουμε από πάνω. Αυτές είναι οι λιγότερες δυνατές κινήσεις που πρέπει να εκτελεστεί ολόν τον τεστ. Ένας ασθενής όμως με αυτή τη βλάβη, θα κάνει διάφορες κινήσεις. Μπορεί να πάει το κόκκινο πρώτα εδώ, μετά να σκεφτεί ότι δεν είναι σωστό να το ξαναβάλει πίσω. Να βάλει το μπλε εδώ, μετά να βάλει το κόκκινο, μετά να πάει ξανά το μπλε να το βάλει. Λέει να κάνει πολύ περισσότερες κινήσεις από αυτές τις τέσσερις κινήσεις που χρειάζονται για να πετύχει το αποτέλεσμα. Η διαφορά του θύμι είναι κάτι που θέλουμε να μοιρατήσουμε. Όχι, αυτό έχει εξαστάσει κυρίως σε ασθενικούς επιτύγους. Το συγκεκριμένο τεστ είναι το gambling test, το οποίο είναι λίγο πιο δύσκολο. Πρέπει να είναι συνεργάσιμος ο ασθενής και γενικά να έχει διατηρήσει όλες τις ανώτερες λειτουργίες του, πλην τη συγκεκριμένη, το συγκεκριμένο μέρος του προεδροπείου φλίου. Τι γίνεται εδώ πέρα, δίνουμε στον ασθενή δύο τράπουλες, στις οποίες, τραβόντας τα χαρτιά από τη μία τράπουλα, έχει πολύ μεγάλα κέρδη, αλλά καθώς συνεχίζει να τραβάει, έχει πάρα πολύ μεγάλες απώλειες, με αποτέλεσμα το συνολικό άθροισμα να είναι αρνητικό. Ενώ στην δεύτερη στήλη, έχουμε μικρές απολαβές, μικρά συ, αλλά πάρα πολύ μικρά πλήν, με αποτέλεσμα το συνολικό άθροισμα να είναι θετικό. Ένας ασθενής, ο οποίος θα του δώσει δύο τράπουλες κλειστές, θα αρχίσει να τραβάει και από τις δύο. Θα τραβήξει λοιπόν από αυτή τη στήλη και θα δει ότι αρχικά έχει πολύ μεγάλο reward, πολύ μεγάλη ενταμιβή, οπότε θα συνεχίσει να τραβάει. Θα συνεχίσει να τραβάει μέχρι που οι μεγάλες πινές θα αρχίσουν να του μειώνουν το συνολικό άθροισμα. Αυτό όμως, δεν θα τον σταματήσει να τραβάει από τη συγκεκριμένη στήλη, γιατί θα έχει αποθηκευμένο το αρχικό που ήταν οι μεγάλες ενταμιβές, χωρίς να μπορεί να προβλέψει το συνολικό άθροισμα. Δεν θα μπορεί να προβλέψει το μέλλον του ότι θα είναι καταστροφικό για αυτόν. Οι άνθρωποι αυτοί συνήθως, όσοι πάνε στο καζίνο, παρατηρούν αυτή τη συγκεκριμένη συμπεριφορά. Δεν είναι ο γιατρός που είναι βέβαια εθισμένα με άλλη μοθή στο τζόγο, αλλά γενικά ο τζόγους αγγίζει πολύ το κεφάλαιο του προμητοποιείο φλιού. Είναι χαρακτηριστικό άνθρωπο του τζόγους. Ένας άνθρωπος ο οποίος δεν έχει αυτό το πρόβλημα, θα τραβεί εξαιτικά από εδώ, θα δείτε ότι έχει μεγάλα κέντρα και συνεχίζει να τραβάει. Όταν αρχίζουν να αυξάνονται πάρα πολύ οι πεινές του, θα αρχίζει να τραβάει την άλλη κάπου, όπου θα δει ότι το συνολικό άθροισμα είναι συ. Οπότε θα προβλέψει καλύτερα το μέλλον του και θα αρχίσει να τραβάει από εδώ, και θα δείτε το αποτέλεσμα. Αυτό είναι ένα μεγάλο κεφάλαιο. Τα βασικά γάγλια που είχαμε πει πριν. Τα βασικά γάγλια, να το πούμε χοντρικά, γιατί έχουμε ένα κλίτρινο εδώ. Τα βασικά γάγλια εχθύνονται κυρίως, θα τα συνδέσουμε διαφορετικά, το πάρκισον είναι μια βλάβη στα βασικά γάγλια. Οι άνθρωποι αυτοί κυρίως αφαλίζουν κινητικά προβλήματα. Όμως, ποιο είναι το σημείο που πρέπει να θυμόμαστε. Τα βασικά γάγλια προβάλλουν με ένα συγκεκριμένο τρόπο στον προμετοπείο φυλειό και ο προμετοπείος φυλειός προβάλλει στα βασικά γάγλια μόνο στο να δοθώ σε μια συγκεκριμένη δεσμίδα. Συνεπώς, δηλαδή στα βασικά γάγλια, που προκαλούν το πάρκισον, μπορεί να δώσουν μια έκτοση της νοητικής ισχύς, του νοητικού δίκτη, να πούμε χοντρικά, στις συγκεκριμένες λειτουργίες που ήταν προηγουμένως. Δηλαδή, ένας παρκισονικός άνθρωπος μπορεί, στην πρόοδο, στην εξέλιξη της νόσου, να εμφανιστεί σαν ένα στενίθι με βλάβο στον προμετοπείο φυλειό, ενώ στην αυστηρία να μην έχει. Γιατί είναι δύσκολη τώρα η μελέτη του προμετοπείου φυλειού. Γιατί δεν γίνεται μπροστά με τους ανθρώπους. Ή, άμα γίνει, δεν το ξέρουμε. Ο προμετοπείος φυλείος είναι ένας γραφιστικός γνώσμας των ανώτερων δυναστικών, κυρίως των ανθρώπων. Συνεχώς, το αμέσον μετά τον άνθρωπο είναι ο χειμπατζής. Για να γίνει, όμως, από δεκάθαρα πειράματα, πρέπει να δημιουργηθεί μια συγκεκριμένη τοπογραφία. Γιατί, άμα προκαλέσω μια βλάβη Χ σε έναν πείθηκο, πρέπει να μου δώσει υποχρεωτικά το Α αποτέλεσμα και ποτέ το Β. Δεν σημαίνει ότι άμα κάνω μια βλάβη Χ και μου δίνει το Α αποτέλεσμα, δεν μου δίνει σε μικρότερο βαθμό το Β. Πρέπει να το αποκλείσω. Όπως μια αντίστοιχη βλάβη Ψ, να μου δώσει ένα αποτέλεσμα Β και να μην μου δίνει ποτέ, μα ποτέ, ένα αποτέλεσμα Α. Αυτό είναι πάρα πολύ δύσκολο να γίνει σε συγκεκριμένα πειράματα. Το πρώτο είναι διότι δεν έχουμε τόσα τέτοια πειραματόζων ανώτεων θηλαστικών. Το δεύτερο είναι ότι είναι δύσκολο να κάνεις τον αποκλεισμό, είναι εύκολο να αποδείξεις ότι ότως προκαλεί αυτό, αλλά είναι δύσκολο να αποκλείσεις ότι δεν το προκαλεί με την καμία. Πράγμα που σημαίνει ότι πρέπει να θέλουμε μεγάλο αριθμό πειραματοζών, θέλουμε στανταρισμένες μεθόδους και μάλιστα θέλουμε διαφορετικά εργαστήρια για να μην υπάρχει προσωπικός παράγοντας. Τα διαφορετικά μας εργαστήρια σημαίνουν ότι δεν θα είναι με τον ίδιο τρόπο στανταρισμένοι στις δύο μεθόδους. Ακόμα και μικροί μεταβλητοί να πειράξουμε στον πήθικο είναι σαν να πειράσουμε μια μικρή μεταβλητή στον άνθρωπο, που έχει πολύ μεγάλες συνέπειες. Το δεύτερο είναι το παλιότερο, γνώρισα καταστροφές μεγάλων κομμάτων με το προμετοπείο οχειλειών, είναι αποτέλεσμα να καταστρέψουμε μεγάλη περιοχή πολλές ικανότητες να χάνουμε μαζί. Τώρα υπάρχουν τοξίνες, υπάρχουν ουσίες, οι οποίες καταστρέφουν σε συγκεκριμένες περιοχές. Αυτό είναι ένα που έχει βελτιωθεί. Και το τρίτο είναι ποιά ξεσχέτησαν με τον άνθρωπο. Γιατί αυτό μας ενδιαφέρει παραπάνω, κλινικά. Και σχέση με τον άνθρωπο. Να σηκώνα παράδειγμα που είχε γίνει σε κάτι πληθήκος. Είχα γίνει, είχα βλάβει στον προμετοπείο οφλειό, στους οποίους ο πήθηκος δεν μπορούσε να καταλάβει το χώρο, τον οποίο θα το ερχόταν το ερέτημα. Δηλαδή, μάθαινε ο πήθηκος ότι όταν άναβε το κόκκινο λαμπάκι, το ερέτημα θα το ερχόταν από τα αριστερά. Και όταν άναβε το πράσινο λαμπάκι, το ερέτημα θα το ερχόταν από τα δεξιά. Όταν του κάναμε βλάβει το πηθήκο στον συγκεκριμένη περιοχή του προμετοπείου οφλειού, έκανε μια μεγαλύτερη διάρκεια να σκεφτεί, να γυρίσει το βλέμμα του προς την κατεύθυνση που θα το ερχόταν το ερέτημα. Αυτό όμως, στον άνθρωπο που έγινε ένα παρόμοιο με ασθενείς που είχαν βλάβει στον προμετοπείο οφλειό, στη συγκεκριμένη περιοχή, δεν πέτυχε. Για τον λόγο των εξής. Ο άνθρωπος είναι έναν ον που μιλάει. Συνεπώς τι γινότανε. Όταν άνοιξε το κόκκινο λαμπάκι, θυμόταν ότι προηγούμενη φορά ο άνθρωπος, ότι είχε πει, είναι στα αριστερά. Το έλεγε, το άκουγε, και περνάγε από άλλη δω πως θέλει να κοιτάξει αριστερά. Δεν μπαίνει από το προμετοπείο οφλειό. Οπότε αναπτύχθηκαν καινούργια τές, τα οποία να μην αφορούν την ομιλία, που δεν έχουν πει. Εδώ είναι ένας περίπλοκος σχηδιασμός πειραμάτου, ο οποίος δεν χρειάζεται να το πούμε σήμερα. Αυτά είναι πειραμάτου πως γίνονται σε πειραματός, πως γίνονται σε πειθή, και πως γίνονται ακόμα και σε αρουρέους. Ισοστικά μπορούμε να κλείσουμε, λέγοντας ότι ο προμετοπείος φλοιός, και γενικά ο φλοιός ο οποίος ελέγχει το cognitive control, είναι ο φλοιός ο οποίος μας έκανε να εξεριχτούμε. Είναι ο φλοιός με τον οποίο μπορούμε να καταλάβουμε τη διαφορά του χιμπαζί από να εισθάνεται. Ευχαριστούμε. |
