| : [♪ Μουσική... Γεια σας παιδιά! Είμαι η Αλεξάνδρα, τι κάνετε εם... Γεια σας παιδιά κι εγώ είμαι η Εύα. Ελπίζω να είστε όλοι καλά. Εγώ, παιδιά, σήμερα είμαι πάρα πολύ χαρούμενη, γιατί έχω τα γενέτλιά μου. Καλό γεια πολλά, Αλεξάνδρα. Σε ευχαριστώ πολύ, Εύα. Αλεξάνδρα, σου έχω φέρει ένα δώρο, μίληστο, που έχεις στα γενέτλιά σου. Αλήθεια μου! Ναι, ορίστε. Ευχαριστώ πάρα πολύ, Εύα. Με εσένα πάντα χαρούμενη. Παιδιά μου, αρέσουνε πάρα πολύ τα δώρα. Ξέρω ότι αρέσουνε και σε εσάς. Μα αρέσουνε και όταν τα φέρνει ο Αγιος Βασίλης και όταν τα κάνανε οι φίλοι μου. Αυτά τα δώρα είναι δώρα ζωής. Ναι. Ξέρεις κάτι, Εύα? Έχω ένα παραμύθι μαζί μου που μιλάει για μια τέτοια ιστορία, για ένα δώρο που δεν μπαίνει μέσα σε κουτί. Εννοείς το δώρο που έδωσε ο Γελιαστούλης στη Μελένια. Ναι, αυτό εννοώ. Αχ, πολύ θα ήθελα να ακούσω αυτή την ιστορία. Παιδιά, είστε έτοιμοι να σας τη διαβάσω. Αχ, ναι. Αλληλούια μου. Λέγεται ένα δώρο για τη Μελένια. Μια φορά και έναν καιρό, ζούσε η Μελένια, ένα αρκουδάκι γλυκό σαν μέλι. Και στη Μελένια άρεσε πολύ το διάβασμα, οι σκαλδαλιές και φυσικά, όπως σε όλους μας, οι κυριακές. Κάθε Κυριακή πήγαινε για πικ νικ με τους φίλους της και τα αδέλφια της. Εκείνη την Κυριακή όμως δεν ήταν το ίδιο. Αυτή η Κυριακή ήταν πολύ πιο διαφορετική από τις άλλες. Ο Ζαχαρίας, ο μεγαλύτερος από τα αδέλφια της Μελένιας, έφαγε βιαστικά μια μπουκιά κερασόπιτα και πετάχτηκε από το τραπέζι. Στην αγκαλιά του κρατούσε ένα καλαθάκι του πικ νικ που είχε ετοιμάσει η μπαμπάς. Άντε βιωστείτε, φώναξε ο Ζαχαρίας με ανυπομονησία και τα δίδυμα αδελφάκια του τον ακολούθησαν χοροπηδώντας. Μόνο η Μελένια δεν γουνήθηκε εκείνο το πρωινό από τη θέση της. Εκείνο το πρωινό δεν αισθανότανε καθόλου καλά, όμως προσπαθούσε να το κρύψει. «Μελένια, καλύτερα να το πεις τη μαμά σου και στον μπαμπά σου», της είπε ο Τσίου, ο φτεροτός της φίλος. «Σιγά μην τον πω και χάσα το πικ νικ», τον μάλωσε η Μελένια και έβαλε τα δυνατά της για να σηκωθεί χωρίς να την καταλάβουν. «Η Κυριακή είναι η καλύτερη μέρα της εβδομάδας», είπανε με μια φωνή όλα τα ζωάκια όταν συναντήθηκαν στο μεγάλο ξέφωτο του δάσους. Η Μελένια δεν τους άκουσε γιατί είχε μείνει πίσω. Παιδιά ζαλιζόταν και ένιωθε τα ποδαράκια της πολύ βαριά, το ίδιο και τα βλέφαρά της. Μέρες τώρα αισθανότανε συνεχώς κουρασμένη και νίσταζε, νίσταζε, νίσταζε τόσο πολύ που παραλίγο να την πάρει ο ύπνος πάνω σε ένα δέντρο. Αλλά μη νομίζετε και στο σχολείο τα πράγματα ήτανε δύσκολα. Την πήρε και εκεί ο ύπνος, ως που φυσικά η δασκάλα ειδοποίησε τους γονείς της να έρχουνε να την πάρουνε από το σχολείο. Κλέπεις, Εύα, και τι έγινε μετά? Όταν έφτασαν στο σπίτι, οι γονείς της την έβαλα να ξαπλώσει και φυσικά κάλεσαν τον γιατρό. Χμμ, έκανε εκείνος, αφού την εξέτασε. Έστριψε και το αριστερό του αυτοί, όπως έκανε κάθε φορά που της σχολευότανε να κάνει μια διάγνωση. Νομίζω πως αυτό που έχει η μικρή σας δεν μπορεί να περάσει με ένα απλό σιροπάκι. Το καλύτερο που έχετε να κάνετε, είναι να την πάτε στο νοσοκομείο για τα αρπουδάκια, είπε τελικά. Και παιδιά, έτσι έγινε. Μη φοβάσαι, καρδούλα μου, της είπε η γιατρός όταν έφτασαν στο νοσοκομείο για μικρά αρπουδάκια. Ένα τσιμπηματάκι θα νιώσεις μόνο, ελαφρύ σαν πουνουπάκι, της είπε. Θα κάνουμε κάποιες εξετάσεις. Τα φαρμακάκια στο νοσοκομείο θα διώξουν την αρρώστια από το κορμάκι σου και θα σου φέρουν πάλι χαρά και όρεξη για παιχνίδι. Η αλήθεια είναι, παιδιά, ότι η Μελίνα έμεινε αρκετό καιρό μέσα στο νοσοκομείο και της συνέβησαν διάφορα πράγματα, τα οποία τα ξεπέρασε με τη βοήθεια της μαμάς της, του μπαμπά της, των φίλων της και κυρίως του πιο αγαπημένου της φίλου, του Τσίου. Ως που μια μέρα ήρθε η γιατρός και είπε, Μελένια, μπορείς να είσαι περίφανη που παίρνεις τα φαρμακά σου και κάνεις τη θεραπεία σου με τόσο θάρρος. Έχουμε ακόμα ένα πολύ σημαντικό τελευταίο βήμα να κάνουμε. Χρειάζεται ένα δώρο, ένα δώρο ζωής και πρέπει να βρούμε αυτόν που θα σου το προσφέρει. Ο Τσίου απώρισε. Και γιατί πρέπει ένας άγνωστος να φέρει ένα δώρο και πού είναι αυτός και γιατί να τον βρούμε. Έχασε τον δρόμο του. Μερικά δώρα, σας είπα και απ' την αρχή, δεν μπαίνουν σε κουτιά. Έπρεπε λοιπόν να ψάξουνε να βρούνε το κατάλληλο αρκουδάκι που θα της δώσει αυτό το δώρο. Δεν ήξεραν όμως που μένει. Και ούτε και ξέρανε, Εύα, πόσο καιρό θα πάρει να τον βρούν. Τον βρήκανε τελικά, Αλεξάνδρα. Τότε ο Τσίου, ο καλύτερος της φίλος, σκέφτηκε να ζητήσει βοήθεια από τις φίλες των της Πεταλώδες. Και μόλις ήρθε άρχισε να τους τραγουδά. Ανοίξτε τα φτερά σας και πετάξτε, το δώρο της ζωής όλα τα μέρη ψάξτε. Σε δάσος κοντινό ή μακρινό θα βρείτε το σύμβατο γιατί μελένια δότη μην αργείτε. Αν όλοι τις καρδιές ενώσουν και τα χεράκια τους απλώσουν, θα ζωγραφίσουμε πολύχρωμό τον ουρανό, με τα πινέλα μας θα γράψουμε παντού το σ' αγαπώ. Έτσι έγινε Εύα, έτσι έγινε παιδιά. Πέταξαν οι Πεταλώδες παντού να ψάξουν να βρουν αυτό το ένα και με μοναδικό αρκουδάκι. Και πράγματι μετά από λίγο καιρό το βρήκαν. Τον έλεγαν Γελαστούλη. Και ο Γελαστούλης μόλις έμαθε πως εκείνος ήταν ο τυχερός που θα χάριζε ένα τόσο πολύ σπουδαίο δώρο, ενθουσιάστηκε. Κι ας μη την ήξερε την Μελένια. Και οι φίλοι του παιδιά δώσανε κι εκείνοι το δώρο τους. Αμέσως ανέβηκε στο ποδήλατό του και πήγε στο αρκουδονοσοκομείο της πόλης για να δώσει αυτό που χρειαζόταν η Μελένια μας. Κοίτα τι όμορφος και γελαστός που είναι. Γι' αυτό το λένε Γελαστούλη. Μετά από λίγο καιρό, παιδιά, η Μελένια έγινε καλά. Και όπως καταλαβαίνετε, στο δάσος τα ζώα διοργάνωσαν ένα πολύ μεγάλο πάρτι για να την υποδεχτούν. Και λίγο αργότερα οι γονείς της προσκάλεσαν και τον Γελαστούλη σπίτι για να τον ευχαριστήσουν. Τι όμορφη έκπληξη, είπε η Μελένια. Και τότε στον φίλο της το Τζίου του ήρθε μία ιδέα. Τι ιδέα του ήρθε? Είπε ο Τζίου. Να ακόνετε την ιστορία σας παραμύθι, για να μάθουν όλοι πόσο σπουδαίο είναι να γίνει κάποιος εθελοντής. Ωραία ιδέα. Έτσι τα παιδιά θα κάνουνε για άλλα παιδιά, ό,τι έκαναν για μένα οι πεταλούδες. Μόνο τα παιδιά έχουνε τη δύναμη να δώσουνε αυτό το μήνυμα της ελπίδας, συμπλήρωσε ο Γελαστούλης και στρώθηκε μαζί του στο γράψιμο. Το παραμύθι έχει αυτό το τίτλο. Ένα δώρο για τη Μελένια. Για να πείσουν οι μικρούς και μεγάλους να καταλάβουν πόσο σημαντικό είναι να δίνεις αυτό το δώρο που δεν έχει περιτήληγμα, όμως δίνει χαρά και ζωή. Παιδιά, θέλετε να ξαναπούμε το τραγούδι? Εγώ θέλω πάρα πολύ! Ανοίξτε τα φτερά σας και πετάστε, το δώρο της ζωής σε όλα τα μέρη ψάξτε, σε δάσος χροντινό ή μακρινό θα βρείτε, το σύμβατο με ανάμελε μια δότη μην αργείτε. Αν όλοι τις καρδιές ενώσουν και τα χεράκια τους απλώσουν, θα ζωγραφίζουμε πολύχρωμό τον ουρανό, με τα πινέλα μας θα γράψουμε παντού το σ' αγαπώ. Θα ζωγραφίζουμε πολύχρωμό τον ουρανό, με τα πινέλα μας θα γράψουμε παντού το σ' αγαπώ. Αυτή η ιστορία σου άρεσε, Εύα. Μου άρεσε πάρα πολύ η ιστορία. Παιδιά, σας άρεσε αυτή η ιστορία? Είμαι σίγουρη. Ξέρεις κάτι, μου ήρθε μια ιδέα. Για πες. Θέλεις να φτιάξουμε πεταλούδες σαν αυτές τις πεταλούδες που πήγανε το μήνυμα της αγάπης στο δάσος. Θέλεις? Πολύ ωραία. Πάμε να τις φτιάξουμε, παιδιά, μαζί? Πάμε, πάμε. Εύα, σε ευχαριστώ πάρα πολύ για το δώρο που έγινε. Σου άρεσε? Μου άρεσε τόσο πολύ. Να, κοίτα, οι μαρκαδόρους που μου όμως πεις είναι εδώ, τους έβαλα ήδη στο κουτάκι μου. Είμαι σίγουρη ότι και τα παιδιά έχουν τους δικούς τους μαρκαδόρους στο σπίτι. Παιδιά, φέρτε μαρκαδόρους, φέρτε χαρτόνια, φέρτε ψαλίδι, φέρτε κόλλα. Ό,τι άλλο νομίζετε με το οποίο μπορείτε να διακοσμίσετε μια πεταλούδιτσα. Ό,τι έχετε στο σπίτι χρειάζεται. Αλλά Αλεξάνδρα θα μας δείξει πώς να τη φτιάξουμε. Ναι, θα σας δείξουμε, θα σας δείξουμε. Καταρχήν θα χρειαστούμε χαρτόνια. Ό,τι χαρτόνι θέλετε. Παιδιά, άμα δεν έχετε δεν πειράζει. Σε ένα άσπρο χαρτί ζωγραφίστε το απαλά-απαλά με κυροβογιά ή με ξυλοβογιά. Και δώστε το χρώμα που θέλετε εσείς. Μετά τι θα κάνουμε? Μετά θα ζωγραφίσουμε δύο μεγάλες καρδιές. Έτσι? Ναι. Το κάνω καλά? Ναι, κοιτάξτε, παιδιά, την έκανα εγώ τη δικιά μου. Ορίστε, να την κοιδικιά μου. Θα φτιάξουμε λοιπόν δύο τέτοιες ο καθένας. Εγώ με την Εύα φτιάχνουμε από μία για να το κάνουμε λίγο πιο γρήγορα. Μετά θα τις κόψουμε. Για πάμε να δούμε. Προσοχή με το ψαλίδι, παιδιά! Καλά ξέρουν τα παιδιά. Είμαι σίγουρη ότι ξέρετε να κόβετε τέλεια και να τρώτε όλες τις γραμμούλες. Θα μου πείτε τώρα με δύο σκέτες καρδούλες μπορούμε να φτιάξουμε μια πεταλούδα. Ναι, παιδιά, μπορούμε αν απλώς τις ενώσουμε. Σε αυτό εδώ λοιπόν το σημείο θα βάλουμε μία κόλλα, λίγο κόλλα. Νάτη, παιδιά! Είναι πολύ όμορφη η Αλεξάνδρα. Όμως τι της λείπει η διακόσμηση. Ας φτιάξουμε και δύο μικρές καρδούλες. Μα αρέσει πολύ, Εύα, να κάνω καρδούλες. Και εμένα μ' αρέσει. Και δεν μου βγαίνουν όλες τέλειες. Δεν πειράζει. Και τώρα πρέπει να τις κόψουμε. Ε, βέβαια πρέπει να τις κόψουμε. Για πάμε, παιδιά! Είμαι σίγουρη ότι και τα παιδιά τώρα έχουν κάνει υπέροχες καρδούλες. Και τις κόβουν με τα ψαλίδια τους. Καλά, παιδιά, άμα θέλετε, κάντε και παραπάνω από δύο μικρές καρδούλες. Κάντε όσους καρδούλες θέλετε εσείς. Κοιτάξτε τι ωραία που έχει γίνει! Δεν είναι πολύ ωραία! Είναι πάρα πολύ ωραία! Κάτι της λείπει όμως. Αχ, τι της λείπει, βρε παιδιά! Κάτι της λείπει. Κάτι μου λείπει για να μοιάζει με πεταλούδα. Αχ, σώμα της λείπει, δεν έχει! Και πώς θα φτιάξουμε το σώμα, Αλεξάνδρα? Μέσα στο σπίτι, τι πράγματα μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε. Για σκεφτείτε και εσείς, παιδιά. Έχεις δίκιο! Μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ένα μολύβι. Το είπε ο Κώστας, τον άκουσα. Α, μπράβο, Κώστα! Εγώ, όμως, έχω κι άλλη μία ιδέα. Είμαι σίγουρη ότι έχετε στο σπίτι σας κάπου χωμένα πλαστικά κουταλάκια. Από εκείνο το πάρτι που είχαν περισσέψει, θυμάστε. Λοιπόν, θα πάρετε το κουταλάκι και θα το κολλήσετε... ανάμεσα στη μέση, μάλλον, της κατασκευούλας που έχουμε φτιάξει. Ανάμεσα στα φτερά δηλαδή. Επειδή θέλει πολλή ώρα να στεγνώσει, μην το σήκωσετε αμέσως, γιατί θα πέσει και θα θυμώσετε και θα λέτε δεν κολλάει και δεν κολλάει. Τα ξέρω εγώ αυτά. Έχουμε φτιάξει μία έτοιμη για εσάς, για να τη δείτε. Ε, βασ' αρέσει η μητσάρια? Μου αρέσει πάρα πολύ! Και αυτό τι είναι? Αχ, αυτό τι είναι! Αυτό είναι ένα υλικό που λέγεται σύρμα πίπας. Αυτό, ξέρετε από το σχολείο πώς το χρησιμοποιούμε, το λυγίζουμε στη μέση και το στρίβουμε έτσι. Και θα το κολλήσετε πάνω στο κουτάλι, όπως το έχουμε καν εμείς. Είναι πάρα πολύ όμορφη η πεταλούδα! Έλα πάρε και εσύ διδικιάζω στον πεταλούδα λίγο. Κοιτάξτε παιδιά, αυτές οι πεταλούδες, σαν αυτές μάλλον τις πεταλούδες, διαδόθηκε το μήνυμα της αγάπης για τη Μελένια μας. Εμπρός λοιπόν, παιδιά! Πηγαίντε γρήγορα να φτιάξετε τις δικές σας πεταλούδες! Είμαστε σίγουρες ότι θα είναι υπέροχες και πολύχρωμες! Περάσαμε πολύ όμορφα μαζί σας! Ελπίσουμε να περάσετε κι εσείς! Να είστε όλοι καλά! Γεια σας! |
