| σύντομη περιγραφή: Υπόσχεσθαι, παιδιά, καλημέρα, καληβδομάδα, τρίτο μάθημα της δεύτερης ενότητας στο ΣΥΕΤΡΙΑ. Πρότελευταίο μάθημα της δεύτερης ενότητας στο ΣΥΕΤΡΙΑ και αρχίζουμε να βλέπουμε λίγο πιο ολοκληρωμένα προβλήματα των συστημάτων. Δηλαδή, στο πρώτο μάθημα της δεύτερης ενότητας στο ΣΥΕΤΡΙΑ, είδαμε, αν θυμόσαστε καλά, μια απλή περίπτωση απόζευξης ομικού και επαγωγικού φορτίου. Είπαμε ότι το επαγωγικό έχει ένα πρόβλημα, γιατί η παράγωση είναι μεγάλη. Είπαμε ότι στο χωρητικό θα δούμε ένα ακόμα μεγαλύτερο πρόβλημα και αμέσως μετά, στη δεύτερη ώρα, θα προχωρήσουμε στη δεύτερη ώρα, θα προχωρήσουμε σε αποσβέσεις με μεταβατικές συχνότητες, δηλαδή με περισσότερα φορτία, περισσότερα κυκλώματα, πιο κοντά στο πραγματικό μας πρόβλημα. Λοιπόν, για να τα πάρουμε από την αρχή, το πρώτο κομμάτι το οποίο θέλω να δούμε είναι στο κεφάλαιο, αποζεύξης μονοφασικών φορτίων χωρίς μεταβατικές συχνότητες και συγκεκριμένα για την απόζευξη ενός χωρητικού φορτίου. Το σχήμα είναι ακριβώς το ίδιο. Με αυτό που είχαμε για την απόζευξη του ομικού και του επαγωγικού, δηλαδή έχω μια πηγή εναλλασσόμενης τάσης, έναν διακόπτη Δ, ο οποίος πρόκειται να ανοίξει. Πριν ανοίξει ο διακόπτης, έρρε ένα ρεύμα από τη χωρητικότητα. Η τάση της χωρητικότητας είναι ΒΣΕ. Η τάση ακολουθεί το ρεύμα γιατί το φορτίο μου είναι καθαρά χωρητικό. Συνδέεται με μια πηγή με ενεργή τιμή U, μέγιστη τιμή Ρ2 επί U, η μη των ΩΜΕΓΑΤ πλήμπει δεύτερα. Το έχω πάλι έτσι, ούτως ώστε το ρεύμα μου να έχει την ίδια γραφική παράσταση. Θυμίζω μια ερώτηση που έγινε στο προηγούμενο μάθημα για την αυτοεπαγωγή. Τη αρέεται από ρεύμα, το οποίο έχει τη μορφή Ρ2 βε σε ΩΜΕΓΑ επί μη των ΩΜΕΓΑΤ. Η δε τάση των διακόπτυ είναι η διαφορά της τάσης της πηγής και της τάσης του πυκνοτή. Η τάση των διακόπτυ, μια που έχουμε τάση τώρα δεξιά, είναι η διαφορά των δύο τάσεων, πηγής και πυκνοτή. Θεωρώ ότι ο διακόπτης Δ' ανοίγει. Υπάρχει μια χρονική στιγμή Τ0, κατά την οποία οι επαφές του έχουν απομακρυθεί αρκετά. Νομίζω ότι ο διακόπτης είναι ιδανικός, όπως είναι η παραδοχή που κάναμε στην αρχή του μαθήματος. Για το χρονικό διάστημα από 0 έως και Τ0, ενώ έχουν αρχίσει να απομακρύνουν τα επαφές του διακόπτη, υπάρχει ένα τόξο, το ρεύμα διαρρέει το κύκλωμα, έχει αυτή τη μορφή, μηδενίζεται τη χρονική στιγμή Τ0. Οι τάσεις του διακόπτη μέχρι τον μηδενισμό είναι διαφορά τάσης της πηγής και τάση του πυκνοτή, οι οποίες είναι ίσες. Άρα η τάση του διακόπτη είναι 0, τη χρονική στιγμή Τ0, τώρα που ορίζεται ως η χρονική στιγμή που μηδενίζεται το ρεύμα και σβήνει το τόξο και πραγματικά ανοίγει το κύκλωμα, η τάση στον πυκνοτή είναι η τάση της πηγής κατά την ίδια χρονική στιγμή και είναι η μέγιστη τάση, όπως είπαμε. Η τάση του διακόπτη είναι διαφορά αυτών των δύο τάσεων, είναι 0. Η παράγωγος της τάσης του διακόπτη είναι η διαφορά των παραγώγων των αντίστοιχων δύο τάσεων, που είναι 0 η κάθε μία άρα και η παράγωγος έχει μηδενική τιμή. Όλα καλά, κανένα πρόβλημα. Βλέπουμε το ρεύμα που έχει την ίδια μορφή, απλώς άλλο μέγιστο από ό,τι είχε με το μηκό και παγωγικό φορτίο, το μέγιστο 1,2 βεπ σε ω, να η χρονική στιγμή τε μηδεν που σβήνει το τόξο. Η τάση στο διακόπτη μέχρι τη χρονική στιγμή τε μηδεν είναι 0, μετά ακολουθεί ουσιαστικά την διαφορά μεταξύ της παγιδευμένης τάσης στον πυκνοτή που είναι η ΒΣ με το κίτρινο, η οποία μέχρι τη χρονική στιγμή τε μηδεν ακολουθεί την τάση της πηγής που είναι με το μπλε. Θεωρώ ότι είναι ιδανικός ο πυκνοτής, δεν έχει απώλειες, άρα η τάση μου μένει πάντα σταθερή, επομένως έχουμε ένα διπλάσιο. Η χρονική στιγμή τε μηδεν είναι τυχαία επιλεγμένη, αλλά είναι επιλεγμένη έτσι ώστε το ρεύμα να μηδενίζεται. Θα μπορούσε να είναι μια ή μη περίοδο μετά ή πριν. Όποτε και να την παίρναμε τα αποτελέσματα θα ήταν ίδια με άλλαγη στο πρόσιμο. Δηλαδή η τάση στον πυκνοτή αντί να είναι συν το Ρ'2ΠΓ θα ήταν το πλήρ Ρ'2ΠΓ. Δεν αλλάζει όμως τίποτα σε αυτά που μας ενδιαφέρουν και αυτά που μας ενδιαφέρουν φαίνονται σε αυτό το σχήμα. Τι μας ενδιαφέρει σε αυτό το σχήμα, η τάση στον διακόπτη θα φτάσει σε απόλυτη τιμή το διπλάσιο του μεγίστου, το 2 per unit. Αυτό είναι πρόβλημα. Αν η ονομαστική τάση του συστήματος είναι 150 kV και η φασική είναι 150 2,3, το 2 επί 150 2,3 είναι πρόβλημα. Είναι μεγάλη τάση. Έχουμε μια αίσθηση ότι είναι μια μεγάλη τάση. Είναι πραγματικά μια μεγάλη τάση αυτή, άσχετα με το ότι είναι απλώς 2 per unit και το απλώς 2 per unit σημαίνει ότι θα πρέπει να προδιαγράψουμε σωστά τον διακόπτη ώστε να αντέχει αυτή τη διπλάσια τάση. Δηλαδή, το πρόβλημα είναι αν ο διακόπτης θα μπορέσει να αντέξει τον διπλασιασμό της τάσης τους πόλους του κατά μία ή μη περίοδο μετά το σβήσιμο του αρχικού τόξου. Αν θα αντέξει, ενώ ακόμα απομακρύνονται οι υπαφές του, αυτή τη μεγάλη επανερχόμενη τάση, όχι γρήγορα ευτυχώς, αλλά μεγάλη. Το όχι γρήγορα σημαίνει ότι ο παράγωγος δεν έχει μεγάλη τιμή, αλλά η τάση έχει μεγάλη τιμή. Αν δεν αντέξει αυτή τη τάση τι θα συμβεί? Θα έχω μία επαναδιάσπαση. Αν έχω μία επαναδιάσπαση, τι θα συμβεί? Μια ζεύξη πυκνοτή. Εγώ, προσέξτε, ο χειλισμός τον οποίον θέλω είναι η απόζευξη, για κάποιο λόγο δικό μου. Αν ενώ έχω δώσει εντολή για απόζευξη, έχω κάνει λάθος διαστασιολόγηση στο διακόπτη, δεν αντέξει τη διπλάσια τάση και κάθε φορά που ζητάω απόζευξη έχω αμέσως μια ζεύξη, προφανώς υπάρχει ένα πρόβλημα. Δεν είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα. Ας τα δούμε ένα-ένα, αλλά πρώτα από όλα ας δούμε, σύμφωνα με τη μεθοδολογία που είπαμε στο προηγούμενο μάθημα, πώς θα εξετάσουμε ακριβώς τα μέγιστα και τη μορφή της τάσης στο διακόπτη. Για χρόνους μεγαλύτερους του τε μηδέν, όπου το ρεύμα είναι συνεχώς μηδέν, η τάση στον πυκνοτή είναι, ίση με την παγιδευμένη τάση στον πυκνοτή της χρονικής, άρα είναι σταθερή και ίση με Ρ2ΠΒ. Αυτό το 1 per unit που λέμε. Η τάση στον διακόπτη, όπως πάντα, είναι η διαφορά των δύο τάσεων, πηγής και πυκνοτή, ναι, αλλά αυτή τώρα είναι σταθερή. Η τάση της πηγής είναι σύμφωνα με την αρχική παραδοχή που κάναμε Ρ2ΒΕΠΙΜΕΓΤΕΠΙΔΕΦΤΕΡΑ. Μέγιστη τιμή η τάση στον διακόπτη θα έχει μίον 2ΠΡ2Υ και σε απόλυτη τιμή δύο φορές το Ρ2ΠΥ, δύο per unit, γιατί δεν ενδιαφέρει την μόνοση αν αυτή η τάση θα είναι συνυπλή. Το μέγιστο μας ενδιαφέρει, το μέγεθος μας ενδιαφέρει. Επειδή λοιπόν το μέγιστο αυτό είναι ίσο με το διπλάσιο του μεγίστου της ονομαστικής τάσης, η απόδοση χορητικού φορτίου είναι δυσμενής για να διαστασιολογηθεί σωστά. Θέλω διακόπτη για χορητικό φορτίο. Αυτό σημαίνει, όπως θα δούμε και στα δικά κεφάλαια του κλώνα, ότι ο διακόπτης αυτός αντέχει την διπλάσια της ονομαστικής, γιατί θα την έχει σίγουρα. Που χρειάζεται τέτοιος διακόπτης, σε εγκαταστάσεις αντιστάθμισης καταναλωτών, όπως είδαμε για να βελτιώσουμε το συντελεστή ισχύος του συστήματος, ή και σε υποσταθμούς. Πολλές φορές χορητικά φορτεία, πυκνωτές, τους οποίους τους χρησιμοποιούμε για υποστήριξη της τάσης. Όταν βλέπουμε να πέφτει η τάση, τοποθετούμε μια χορητικότητα για αντιστάθμιση του συστήματος πλέον, και όχι του καταναλωτή. Δύο παρατηρήσεις, σε αντίθεση με αυτά που είδαμε για τις αποζεύξεις ομικού και επαγωγικού φορτίου στο προηγούμενο μάθημα. Διαφορές. Μετά την αποζεύξη και οι δύο πόλοι του διακόπτου φέρνουν τάση ως προς τη Γη. Ο αριστερός πόλος γιατί είναι στεδεμένος στην πηγή, ο δεξιός πόλος γιατί βλέπει την χορητικότητα. Μετά την αποζεύξη, δεύτερη παρατήρηση ενός χορητικού φορτιού, η μέγιστη τάση του διακόπτου είναι διπλάσια της ονομαστικής τάσης του κυκλώματος. Ποια είναι η δουλειά μας στα ΣΥΕΤΡΙΑ να θεωρήσουμε ότι έχουμε κάνει ένα λάθος ή ότι παρότι εμείς δεν κάναμε λάθος διαστασιολόγηση για κάποιο λόγο ο διακόπτης δεν συμπεριφέρεται όπως έπρεπε να συμπεριφερθεί. Δηλαδή, θεωρώ τη δισμενή περίπτωση όπου ο διακόπτης μου δεν αντέχει τη μέγιστη τάση η οποία όπως είδαμε μέχρι τώρα είναι το διπλάσιο της ονομαστικής και συγκεκριμένα μίον δύο επί το ΒΕΕΣ μέγιστο. Ποια είναι η δουλειά μας στα ΣΥΕΤΡΙΑ να θεωρήσουμε τι χειρότερη από τις χειρότερες περιπτώσεις που μπορούν να ακολουθήσουν και οι χειρότεροι ποιά είναι αν ο διακόπτης διασπαστεί κατά τη χρονική στιγμή όπου η τάση του δικτύου έχει τιμή ΒΕΕΣ ίση με μίον ΒΕΕΣ μέγιστο. Θυμίζω στο προηγούμενο μάθημα το πρόβλημα που είδαμε στην ζεύξη πυκνοτή και είδαμε ότι χειρότερη περίπτωση είναι όταν η ζεύξη γίνεται με την τάση της πηγής ίση και αντίθετη με την τάση του πυκνοτή και θεωρώ ότι συμβαίνει αυτό αυτή τη στιγμή. Δηλαδή διασπάται το διάκαινο τη χρονική στιγμή όπου η τάση της πηγής είναι ίση με μίον ΒΕΕΣ μέγιστο δηλαδή στην περίπτωση που έχω ζεύξη πυκνοτή πηγής με αντίθετη τάση παρότι στο αντίστοιχο πρόβλημα είχαμε βάλει και μία αυτεπαγωγή την οποία μελώ αυτή τη στιγμή, η αυτεπαγωγή υπάρχει στην πραγματικότητα. Στην πραγματικότητα τι συμβαίνει μια γρήγορη ταλάντωση η οποία γρήγορη ταλάντωση έχει μία συχνότητα πολύ μεγάλη δηλαδή της τάξης του κιλοχερτ θα περάσει πάλι από ένα μηδενισμό το ρεύμα αυτής της ταλάντωσης και θα διακοπεί. Το θέμα είναι σε αυτή την ταλάντωση τι συμπεριφορά θα έχουνε τα στοιχεία του κυκλώματος και κυρίως ο πυκνοτής. Τα απόλυτα μέγιστα της τάσης του πυκνοτή όπως είδαμε στην περίπτωση της ζεύξης στο προηγούμενο μάθημα δίνονται από αυτή τη σχέση απόλυτο της πηγής συν το απόλυτο της διαφοράς πηγής και της παγιδεμένης τάσης του πυκνοτή θεωρώ ότι την περίπτωση όπου η τάση της πηγής είναι δύο δεσμέγιστο η τάση του πυκνοτή είναι δεσμέγιστο άρα ο πυκνοτής θα φτάσει το τριπλάσιο της ονομαστικής τάσης με αυτή την ταλάντωση που θα έχουμε λόγω του ότι έχουμε την αστοχία του διακόπτη και έχουμε επαναδημιουργία του τόξου και ζεύξη ουσιαστικά ενός κυκλώματος το οποίο θέλουμε εμείς να ανοίξουμε άρα πρώτο συμπέρασμα η τάση του πυκνοτή θα αλλάξει από ΒΕΣ μέγιστο σε μίον 3 ΒΕΣ μέγιστο ουσιαστικά από 1 per unit σε 3 per unit γιατί το μέγεθος μας ενδιαφέρει η τάση στο διακόπτη τώρα μετά τη διάσπαση θα είναι πάλι η διαφορά τάσης πηγής από την παγιδεμένη τάση στον πυκνοτή η παγιδεμένη τάση στον πυκνοτή πλέον είπαμε είναι μίον 3 ΒΕΣ μέγιστο άρα η μέγιστη τιμή της τάσης του διακόπτη από την προηγούμενη σχέση φαίνεται εύκολο ότι θα είναι 4 φορές το ΒΕΣ μέγιστο πότε μία ημιπερίοδο μετά τη χρονική στιγμή τα ΦΕΝΑ η τάση στο διακόπτη θα είναι 4 φορές το ΒΕΣ μέγιστο μία ημιπερίοδο μετά τη χρονική στιγμή τα ΦΕΝΑ ενώ ήδη ο διακόπτης δεν άντεξε το διπλάσιο της τάσης τι είναι φυσιολογικό να συμβεί τώρα να μην αντέξει ούτε το τετραπλάσιο της τάσης μια που δεν άντεξε το διπλάσιο αν ο διακόπτης που σίγουρα αλλά ας είμαστε λίγο ευγενικοί αν ο διακόπτης δεν αντέξει τη μέγιστη τάση που είναι 4 φορές το ΒΕΣ μέγιστο και διασπαστεί πάλι χειρότερο σενάριο κατά τη χρονική στιγμή τε δύο όταν η τάση του δικτύου έχει τιμή ίση με το συν ΒΕΣ μέγιστο τώρα δηλαδή πάλι έχω ζεύξει την πηγή με την μεγαλύτερη αντίθετη δυνατή τάση τα απόλυτα μέγιστα της τάσης του διακόπτη πάλι από την ίδια σχέση αντικαθιστώντας θα μου δώσουν μια παγιδεμένη τάση με 5 φορές το ΒΕΣ μέγιστο Στο αρχή ήταν 1 per unit, έγινε 3 per unit, γίνεται 5 per unit Εναλλακτικά σε κάθε ημιπερίοδο έχω αλλαγεί το προσήμου αλλά το μέγεθος πάλι μας ενδιαφέρει Άρα η τάση του πυκνοτή θα αλλάξει από πλιν 3 ΒΕΣ μέγιστο σε 5 ΒΕΣ μέγιστο Η τάση του πυκνοτή θα αυξάνει συνεχώς αν οι διασπάσεις συμβαίνουν στα μέγιστα της τάσης του διακόπτη με αυτόν τον τρόπο Και ας δούμε λίγο τι θα συμβεί Το σχήμα αυτό μέχρι τη χρονική στιγμή Τ0 ήταν το σχήμα το οποίο είχαμε στην φυσιολογική κατάσταση Δηλαδή τη χρονική στιγμή Τ0 μένει μια παγιδεμένη τάση στον πυκνοτή ΙΣΜΕΒΕΣ μέγιστο Η τάση στον διακόπτη ακολουθεί την διαφορά μεταξύ της τάσης της πηγής και της παγιδεμένης τάσης και μία ημιπερίοδο μετά τη χρονική στιγμή Τ1 φτάνει το μίον δύο ΒΕΕΣ μέγιστο Εκείνη τη χρονική στιγμή θεωρώ ότι γίνεται μια ζεύξη γιατί διασπάται το διάκαινο και πολύ γρήγορα η τάση του πυκνοτή από συν ΒΕΕΣ μέγιστο πηγαίνει στο πλυν τρία Άρα η τάση στο διακόπτη που είναι πάντα η διαφορά μεταξύ τάση της πηγής και παγιδεμένης τάσης του πυκνοτή ανεβαίνει και αυτή, έχουμε ασυνέχεια και πηγαίνει πάνω και φτάνει μία ημιπερίοδο μετά τη χρονική στιγμή Τ2 μία τιμή ίση με τέσσερα ΒΕΕΣ μέγιστο Είπαμε δεν άντεξε το δύο φορές εδώ και διασπάστηκε Προφανώς δεν θα αντέξει το τέσσερα, θα διασπαστεί πάλι η τάση του πυκνοτή από πλυν τρία θα πάει στο ΣΥΜΠΕΝΔΕ και η τάση στο διακόπτη θα ακολουθεί πάλι τη διαφορά με μείγιστη τιμή μετά από μία ημιπερίοδο από το ΤΑΦ2 μία ίση ΒΕΕΣ μέγιστο και ούτω καθεξής για να μην σας κουράσω αυτό όπως βλέπετε θα συμβαίνει συνέχεια ή δεν θα συμβαίνει συνέχεια Τι νιώθετε ότι θα συμβεί μετά από αυτό Ευχάριστο δεν είναι Τι είναι το πιο πιθανό να συμβεί Έχω μία συσκευή στο σύστημα η οποία λέγεται πυκνοτής η οποία είναι διαστασιολογημένη για μία ονομαστική τάση και σε αυτή τη συσκευή επειδή έχω κάνει κάποιο λάθος και επειδή είμαι και άτυχος αυτή είναι η δουλειά μου να θεωρώ ότι θα είμαι πάντα άτυχος και οι επαναδιασπάσεις θα συμβαίνουν στη χειρότερη δυνατή στιγμή Η τάση αυτής της συσκευής πηγαίνει στο τριπλάσιο της ονομαστικής της μετά από λίγο στο πενταπλάσιο της ονομαστικής της μετά από λίγο στο επταπλάσιο της ονομαστικής της τι θα πάθει αυτή η συσκευή θα σκάσει ακριβώς αυτό Αυτή η συσκευή ευγενικά θα παρουσιάσει κάποιο πρόβλημα στη μόνωση Το πρόβλημα θα είναι πάρα πολύ έντονο γιατί η αποθηκευμένη ενέργεια είναι πάρα πολύ μεγάλη γιατί η τάση έχει φτάσει σε πάρα πολύ μεγάλα πίπεδα Η έκλυση αυτής της πολύ μεγάλης ηλεκτρικής ενέργειας ισοδυναμεί με έκλυξη γι' αυτό ακριβώς ο πυκνοτής θα σκάσει Και είναι πολύ κακό να σκάσει ένας πυκνοτής γιατί αυτό ισοδυναμεί με ένα βραχική κύκλωμα την ώρα που σκάζει πέρα από τα τχήματα τα οποία μπορεί να προκαλέσει η πυρκαλιά η οποία θα έρθει αναπόφευκτα. Λοιπόν, συνοπτικά η τάση στον πυκνοτή από ένα περιούνι θα πάει πλιν τρία, πλιν πέντε, πλιν εφτά, πλιν εννιά και ούτω καθεξής, η μόνος του πυκνοτή ή και του δικτύου στην περιοχή δεν θα αντέξει αυτή την ψηλή τάση Στην περίπτωση που ο πυκνοτής, που είναι το πιο πιθανό να καταστραφεί πρώτος γιατί μπορεί και η μόνος σε κάποιο άλλο σημείο του δικτύου να καταστραφεί και να έχω κύβραχοκύκλομα, το αποτέλεσμα θα είναι η έκρηξη του κυβωτήου ή κύβραχοκύκλου στον δικτύου. Γιατί έχω έκρηξη? Γιατί έχω συσσορευμένη ηλεκτική ενέργεια 1 δεύτερον σε επιβέτε τετράγωνο και το β έχει μια τεράστια τιμή πλέον. Δηλαδή είναι τριπλάσιο, πενταπλάσιο, πταπλάσιο του ονομαστικού. Το υψώνω και σωρετράγωνο. Αυτή η ακαρία έκλυση αυτής της αποθηκευμένης ενέργειας θα δημιουργήσει την έκρηξη την οποία θέλω να αποφύγω. Άρα, επειδή η πέρταση η οποία δημιουργείται είναι μεγάλη, απόζευξη ενός χωρητικού φορτίου χρειάζεται πάντοτε ιδιαίτερη προσοχή και θα πρέπει να προδιαγράψουμε σωστά τον διακόπτη, τον οποίον θα τοποθετήσω για απόζευξη ενός χωρητικού φορτίου. Δείτε πόσο απλό είναι, αν ο διακόπτης από την αρχή άντεχε το διπλάσιο να μας έχει στάσει, έχουμε τελειώσει. Αν κάνουμε λάθος και βάλουμε ένα διακόπτη για ομικό ή επαγωγικό φορτίο εκεί, θα έχουμε αυτό, δηλαδή θα καταστραφεί ο πυκνοτής. Γιατί αυτό θα συμβεί, αν δεν συμβεί την πρώτη φορά, μπορεί να είμαστε τυχεροί, θα συμβεί κάποια φορά από τις επόμενες. Άρα, όταν πρόκειται να τοποθετήσουμε διακόπτη σε σημείο του δικτύου για τον έλεγχο χωρητικού φορτίου, θα πρέπει να προδιαγράψουμε κατάλληλα τον διακόπτη και θα δούμε στα ειδικά κεφάλαια ασία του χρόνου, ποια κατηγορία διακοπτών θα χρησιμοποιούμε για τα χωρητικά φορτία. Λοιπόν, το επόμενο που θέλω να δούμε σε επόμενο κεφάλαιο και ακόμα πιο κοντά σε πραγματικό πρόβλημα ασία, είναι η αποζεύξης ονοφασικών φωτίων με μεταβατικές συχνότητες. Γενικά, τι έχουμε δει μέχρι τώρα? Αποζεύξεις με μονομένο φορτίον. Απόζευξη μίας αντίστασης, απόζευξη μίας αυτεπαγωγής, απόζευξη μίας χωρητικότητας. Σε τι συμπεράσματα καταλήξαμε? Χρήσιμα για την κατανόηση των φαινομένων γενικά, αλλά δυστυχώς για εμάς, στα ασία υπάρχουν πάντοτε επιβράσεις πραγματικών ή παρασιτικών αέργων στοιχείων, αυτεπαγωγών και χωρητικοτήτων, σε κάθε περίπτωση που συμβαίνει ασχηρισμός. Τις πρόσθετες επιδράσεις των επαγωγικών και χωρητικών φορτίων οδηγούν σε ταλαντώσεις. Η ύπαρξη ομικών αντιστάσεων οδηγούν αυτές τις ταλαντώσεις σε κάποια απόσβεση, ευτυχώς, αλλά κατά τη διάρκεια των ταλαντώσεων αυτών έχω κάποια συχνότητες μεγάλες, οι οποίες είναι με μεταβατικές λόγω της απόσβεσης, αλλά είναι τόσο μεγάλες ώστε να δημιουργούν προβλήματα κατά τις ταλαντώσεις. Οι συχνότητες αυτές είναι διαφορετικές από τη συχνότητα του δικτύου και πολύ μεγάλες. Ξεπερνούν κατά κανόνα τα 1 kHz και είναι δυνατόν πολλές φορές σε ακραίες περιπτώσεις να φτάσουν ακόμα και τα 100 kHz. Συνήθως είναι στην περιοχή 1-2 kHz, αλλά πάλι είναι πολύ μεγάλη η συχνότητα σε σχέση με τα 50 Hz που συζητάμε. Άρα η εφαρμογή στην πράξη, περίπτωση από όλες τις έφξεις με μονομένο φορτίο, όπως αυτά που είδαμε, είναι περιορισμένη. Είναι μεγκαλή για να προδιαγράψουμε ένα διακόπτη που θα μπει σε ένα χωρητικό φορτίο, αλλά ακόμα και για αυτή την περίπτωση υποθέσαμε ότι για τις έφξεις υπάρχει μια αυτεπαγωγή. Απλώς δεν το επανέλαβα για να μη σας κουράζω γιατί το είδαμε στο προηγούμενο μάθημα της έφξης. Δεν επανέλαβα το σχήμα βάζοντας και μια αυτεπαγωγή μέσα. Επομένως, γενικά θα πρέπει να ξεχάσουμε τόσο στο πραγματικό σύστημα, όσο και στις ασκήσεις που θα έχουμε σε αυτές οι περιπτώσεις, τα απλά φωτεία. Θα έχουμε συνδυασμούς φορτίων και κατά κανόνα θα έχουμε συνδυασμούς και των τριών αυτών φορτίων. Γιατί έτσι είναι στην πράξη. Οι μεταβατικές ταλαντώσεις, δυστυχώς, είναι πολλές. Σε κάποιες ελάχιστες περιπτώσεις, και σήμερα θα δούμε μία τέτοια, είναι μόνο μία. Αλλά στις περισσότερες των περιπτώσεων είναι δύο και περισσότερες. Και αυτό φίλεται στην τοπολογία του κυκλώματος και συνήθως το κύκλωμά μας είναι, στην καλύτερη και την πιο απλή περίπτωση, ένα δίκτυο διανομής. Στιχει περίπτωση είναι κομμάτι του συστήματος μεταφοράς. Καταλαβαίνετε τι στοιχεία εμπλέκονται σε ένα τόσο μεγάλο δίκτυο μήκους κάποιων χιλιόμετρων. Έχει να κάνει επίσης με τη θέση του σφάλματος. Αυτό είναι ένα στοιχείο το οποίο θα δούμε σήμερα κιόλας. Δηλαδή πόσο μακριά είναι το σφάλμα από έναν υποσταθμό ή από έναν σταθμό παραγωγής. Όπως επίσης και από τη θέση του διακόπτη σε σχέση με το σφάλμα. Πόσο κοντά είναι ο διακόπτης στο σφάλμα το οποίο συμβαίνει κάπου στη γραμμή. Όλα αυτά θα μας οδηγήσουν σε κάποια συμπεράσματα όσον αφορά το τι πρέπει να κάνουμε ανάλογα με το που συμβαίνει το σφάλμα. Σε τι δοκιμές θα πρέπει να επιβάλλουμε τους διακόπτες να αντέχουν, ώστε να αντέχουν κάθε είδους σφάλμα. Και για να το κάνουμε αυτό θα πρέπει να εξετάσουμε. Σφάλματα που συμβαίνουν κοντά ή μακριά στο διακόπτη. Σφάλματα που συμβαίνουν στην αρχή στη μέση ή στο τέλος μιας γραμμής. Γενικώς σφάλματα που συμβαίνουν σε όσο γίνεται πιο σύνθετη τοπολογία του συστήματος ή του δικτύου του ΣΥΕ που μας ενδιαφέρει. Επίσης για να αναλύσουμε απλά στην αρχή τα θεωρήματα θα θεωρήσουμε για άλλη μια φορά ότι ο διακόπτης προστατεύει το κύκλωμα είναι ιδανικός. Τι είναι ιδανικός διακόπτης, θυμόμαστε? Ναι, αυτό είναι το δεύτερο. Είναι ένα διακόπτης ο οποίος όταν είναι κλειστός παρουσιάζει άπειρη αγωγημότητα, η οποία με τα πίπτια καλλιά σε μηδενική όταν σβήνει το τόξο. Και κατά τη διάρκεια που έχω το τόξο θεωρώ μελυτέρα την τόση στάση του τόξου. Ιδανικοί διακόπτες δεν υπάρχουν, αλλά για την κατανόηση των φαινομένων είναι καλό να θεωρούμε και να ξεκινάμε με έναν τέτοιο διακόπτη. Λοιπόν, ας ξεκινήσουμε απλά βλέποντας ένα σφάλμα το οποίο συμβαίνει στην αρχή μιας γραμμής. Τι είναι μια γραμμή? Είναι μια γραμμή που ξεκινάει από έναν υποσταθμό, από ένα μετασχηματιστή γενικότερα. Μπορεί να είναι ένας σταθμός παραγωγής, μπορεί να είναι ένας υποσταθμός υψηλής-μέσης, μέσης-χαμηλής. Οτιδήποτε ξεκινάει από ένα σημείο το οποίο μπορεί να θεωρήσω ότι έχω μια πηγή σταθερή, μια πηγή η οποία είναι η μητονοϊδής, όπως έχω εκεί αριστερά. Υπάρχει μια αυτεπαγωγή την οποία θα την ορίσουμε, έχει να κάνει με συγκεκριμένα μεγέθη τα οποία τα γνωρίζουμε. Και υπάρχει και μια χωρητικότητα αριστερά από τον διακόπτη την οποία επίσης θα ορίσουμε. Όλα αυτά βρίσκονται ουσιαστικά μέσα στον υποσταθμό όπου βρίσκεται ο διακόπτης, γιατί ο διακόπτης αυτός βρίσκεται μέσα στον υποσταθμό. Ο διακόπτης βρίσκεται αμέσως μετά, τα συγκεντρωμένα έλικια σε που έχω. Και πολύ κοντά στον διακόπτη συμβαίνει ασφάλμα, δηλαδή ένα βραχτύκλομα. Η πρώτη ερώτηση που γίνεται εδώ είναι, τι σημαίνει πολύ κοντά, τι σημαίνει στην αρχή της γραμμής. Στην αρχή της γραμμής σημαίνει ένα μέτρο, 10 μέτρα, 100 μέτρα ή ένα χιλιόμετρο. Αν και για να είμαι ειλικρινής η απάντηση θα έρθει στο επόμενο μάθημα, το οποίο θα κάνουμε την 5η θεωρίας, στο οποίο θα δούμε το τι συμβαίνει σε ένα ασφάλμα που γίνεται στο μέσο μιας γραμμής και στη συνέχεια θα κάνουμε παραμετρική ανάλυση πηγαίνοντας στο μέσο της γραμμής πιο κοντά στον υπόσταθμο, γενικά αυτή τη στιγμή μπορώ να θεωρήσω ότι ένα ασφάλμα που συμβαίνει στην αρχή της γραμμής είναι ένα ασφάλμα το οποίο συμβαίνει τόσο κοντά στη γραμμή που μπορώ να αγνοήσω τα στοιχεία της γραμμής μέχρι το σημείο του ασφάλματος. Η γραμμή όπως ξέρουμε έχει μια πολύ μικρή ομική αντίσταση, έχει και μια αυτεπαγωγή, έχει και μια χωρητικότητα. Αν το ασφάλμα γίνει μερικές εκατοντάδες μέτρες από τον υποσταθμό, όλα αυτά τα στοιχεία μπορώ να τα αγνοήσω. Δηλαδή αν το ασφάλμα γίνεται στο πρώτο άνοιγο μεταξύ της πύλης του υποσταθμού και του πρώτου πιλώνα που βρίσκεται έξω από τον υποσταθμό ή και τον δεύτερο πιλώνα που βρίσκεται έξω από τον υποσταθμό. Ακόμα και αυτά αν είναι θεωρητικά 800 μέτρα τα δύο ανοίγματα, πάλι είναι αμελητές οι τιμές των R, L και C της γραμμής που παρεμβάλλονται μέχρι το σφάλμα. Να το πω επίσης απλούστερα, είναι στην ασφαλή πλευρά το να αγνοήσω αυτές τις τιμές, γιατί ακόμα και μια μικρή ομική αντίσταση να υπάρχει θα με οδηγήσει σε μεγαλύτερη απόσβευση. Λοιπόν, για να δούμε λίγο το κύκλωμα, ο διακόπτης Δ είναι κανονικά κλειστός, το σφάλμα κανονικά δεν υπάρχει, δηλαδή από εδώ και πέρα έχω συνδεδεμένη μια γραμμή μεταφοράς ή διανομής στο τέλος στο οποίο υπάρχει ένα φορτίο. Συμβαίνει ένα σφάλμα, διαρέεται από ρεύμα ΙΕΦ τότε το κύκλωμα, το ρεύμα ΙΕΦ το μετράει ένας ηλεκτρονόμος, καταλαβαίνει ότι είναι ρεύμα σφάλματος πάνω από 10 φορές στο ονομαστικό και δίνει μια εντολή στον διακόπτη να ανοίξει. Ο διακόπτης ανοίγει, αρχίζουν να απομακρύνουν τα διαπαθές, δημιουργεί, φυσικά, ένα τόξο, το οποίο σβήνει σε κάποια χρονική στιγμή. Τι κύκλωμα έχω κατά τη διάρκεια του σφάλματος και μέχρι να σβήσει το τόξο. Κατά τη διάρκεια του σφάλματος και μέχρι να σβήσει το τόξο έχω την πηγή ΒΕΣ, η οποία μέσω της αυτεπαγωγής Λ, ο διακόπτης είναι είτε ακόμα κλειστός είτε υπάρχει τόξο με μηδενική πτώση τάσης πάνω το τόξο, κλείνει μέσω του σφάλματος και ουσιαστικά μια που θεωρώ ένα τέλειο σφάλμα δεν περνάει καθόλου ρεύμα από τη χορητικότητα γιατί είναι πολύ πιο εύκολη η διαδρομή για το ρεύμα μέσω του σφάλματος παρά μέσω της χορητικότητας. Τι κύκλωμα είχα πριν από το σφάλμα, είχα ένα κύκλωμα το οποίο είχε ένα ρεύμα, περνούσε ένα ρεύμα από την αυτεπαγωγή, πήγαινε και ένα ρεύμα στη χορητικότητα και πήγαινε το υπόλοιπο ρεύμα στο φορτίο. Τι κύκλωμα έχω σκέφτομαι δυνατά για το πώς έπρεπε να σκεφτώ σε ένα πρόβλημα που θα έπρεπε να αντιμετωπίσω. Τι κύκλωμα έχω μετά την απόζευξη του σφάλματος, δηλαδή μετά το σβήσιμο του τόξου, έχει ανοίξει ο διακόπτης, υπάρχει μια πηγή η οποία μέσω της αυτεπαγωγής φορτίζει τη χορητικότητα σε τελεία, τίποτα άλλο. Και μάλιστα οι τάσεις των διακόπτη που με ενδιαφέρει η βΔ λόγω του σφάλματος είναι ίση με την τάση των πυκνοτή. Οι τάσεις των διακόπτη που με ενδιαφέρει λόγω του σφάλματος είναι ίση με την τάση των πυκνοτή όταν έχει ανοίξει το κύκλωμα. Άρα επειδή με ενδιαφέρει η τάση των διακόπτη, βλέπω ότι αρκεί να υπολογίσω την τάση των πυκνοτή και να πάρω το μέγιστο αυτής της τάσης και το μέγιστο της παραγωγού για να δω ποια είναι τα προβλήματα για τη συγκεκριμένη απόζευξη. Τι άλλο θα πρέπει να λάβω υπόψη μου ότι κατά τη διάρκεια του σφάλματος περνάει ένα ρέμμα ΙΕ από την αυτεπαγωγή Λ. Μόλις ανοίξει ο διακόπτης, σβήσει το τόξο, περνάει ένα ρέμμα ΙΕ από την αυτεπαγωγή Λ. Τι δεν μπορεί να αλλάξει ακαρία από μια αυτεπαγωγή, το ρέμμα το οποίο περνάει από την αυτεπαγωγή. Άρα τη χρονική στιγμή που σβήνει το τόξο θα υπάρχει μια εξίσωση της τιμής ΙΕ, του σφάλματος και του ρέμματος ΙΕ μετά το σφάλμα. Αυτό θα μου χρειαστεί για την αρχική συνθήκη. Λοιπόν, να πάμε λίγο στις διαφορικές εξισώσεις με βάση όλες αυτές τις σκέψεις και θα ξαναδούμε το κύκλωμα. Αλλά πριν, θέλω λίγο να δούμε αν είχαμε ένα παλμογράφο και μετρούσαμε τις τάσεις της πηγής του διακόπτη και του πυκνοτή σαν συνάδηση του χρόνου, θα βλέπαμε αυτό το σχήμα με μπλε είναι η τάση της πηγής η οποία είναι ένα ημίτονο δεν αλλάζει ποτέ. Με πράσινο η καμπύλη 1 είναι η τάση του διακόπτη δηλαδή του πυκνοτή, είπαμε είναι ίσες, αν θεωρήσω ότι δεν υπάρχει απόσβεση, αν θεωρήσω λοιπόν ότι δεν υπάρχει όπως είναι το αρχικό μας κύκλωμα, καμία ομική αντίσταση πουθενά, είτε μέσα στον υποσταθμό είτε στο κομμάτι της γραμμής που φτάνει από τον υποσταθμό μέχρι το σφάλμα. Σε αυτή την περίπτωση βλέπω ότι η πράσινη καμπύλη επάνω θα φτάσει με μια πολύ μεγαλύτερη συχνότητα από τα 50 Hz, βλέπω την ταλάντωση, περίπου το διπλάσιο της ονομαστικής. Πρέπει ο διακόπτης δηλαδή να αντέχει το διπλάσιο αυτό βλέπω μετρώντας το. Και επίσης αν βάλω και μία αντίσταση και μετρήσω την τάση θα πάρω την μαύρη καμπύλη, την καμπύλη 2, η οποία είναι η ίδια καμπύλη αλλά βάζοντας τώρα μία ομική αντίσταση μέσα, δηλαδή βλέπω ότι αν βάλω μία ομική αντίσταση είμαι στην ασφαλή πλευρά με τους υπολογισμούς χωρίς την ομική αντίσταση καταρχάς και δεύτερον είναι καλύτερα αν έχω μία ομική αντίσταση γιατί έχω μίωση του μεγίστου. Το να πω ότι έχω πιο γρήγορη απόσβεση από ένα άλλο περίπτωση είναι προφανές γιατί σ' άλλο περίπτωση δεν έχω απόσβεση. Άρα έχω μικρότερο μέγιστο και έχω απόσβεση. Στην πραγματικότητα έχω πάντα ομική αντίσταση. Πολλές φορές την αμελούμε για να λύσουμε γρήγορα ένα πρόβλημα. Δεν υπάρχει τίποτα άλλο. Λοιπόν, θεωρώ ότι η τάση της πηγής είναι ίση με ένα στιγμή το ΩΤ επί το μέγιστο. Γιατί το κάνω αυτό, επειδή έχω ένα επαγωγικό κύκλωμα λόγω του σφάλματος, οπότε είναι πιο εύκολο αντί να παίρνω μία φάση της τάσης της πηγής. Να θεωρώ προφανές ότι όταν το ρεύμα του σφάλματος είναι μηδέν, τότε η τάση μου θα έχει κάποιο μέγιστο, είτε συν είτε πλειν μέγιστο. Και κάνω δύο παραδοχές για να λύσω αρχικά το πρόβλημα. Η πρώτη παραδοχή είναι ότι αμελώ τις αποσβέσεις, δηλαδή ομική αντίσταση θεωρώ ότι την εισθώ μηδέν παντού στο κύκλωμα. Και δεύτερον, η αυτεπαγωγή L αντιστοιχίζεται στο σύνολο των αυτεπαγωγών που περιοριζουν το ρεύμα μέχρι το σημείο του σφάλματος. Τι σημαίνει αυτό? Μπορεί να είναι μία αυτεπαγωγή ενός μετασχηματιστή μέσα στον υποσταθμό. Μπορεί να είναι και ένα κομμάτι της αυτεπαγωγής που φτάνει από την αρχή μέχρι το σημείο του σφάλματος, αλλά επειδή συνήθως αυτό δεν το ξέρω πως συμβαίνει, δεν μπορώ να το λάβω υπόψη μου. Εκτός αν θα κάνω ένα σφάλμα στα 50, στα 100, στα 200, στα 300 και κάθε φορά θα βάζω και ένα μικρό κομμάτι αυτεπαγωγής και θα δω αυτό που μας οδηγεί. Τέλος έχω και μία χωρητικότητα. Ποια είναι αυτή η χωρητικότητα που είχα αριστερά στο σχήμα μέσα στον υποσταθμό. Είναι η φυσική χωρητικότητα του κυκλώματος που βρίσκεται δίπλα στον διακόπτη από την αριστερή πλευρά, από το ανάντι δηλαδή του κυκλώματος. Και αποτελείται από τις εξής χωρητικότητες του μετασχηματιστή του υποσταθμού γνωστή από τον κατασκευαστή, των μονοτήρων γνωστή επίσης, εμείς τους σχεδιάζουμε, εμείς τους προδιαγράφουμε, των μετασχηματιστών έντασης που χρησιμοποιούνται για να δουλέψει ο διακόπτης και να μετρήσει το ρέμα σφάλματος. Και του ίδιου του διακόπτη, ο οποίος λόγω του σφάλματος είναι υγειωμένος από τον ένα πόλο από την δεξιά πλευρά, άρα ουσιαστικά έχει μια χωρητικότητα μεταξύ του αριστερού πόλου και της γης. Η χωρητικότητα αυτή στην πραγματικότητα μπορεί και πρέπει να υπολογιστεί για κάθε περίπτωση σε έναν υποσταθμό, σε μια δική μας άσκηση θα είναι δεδομένη, επομένως δεν χρειάζεται να ενησυχούμε για το τι είναι η κάθε μία από αυτές, σε μια περίπτωση δική μας θα λέγεται ότι η χωρητικότητα, η φυσική του κυκλώματος του βρίσκεται δίπλα στον διακόπτη είναι τόσα μικροφαράτα. Αλλά στην πράξη θα πρέπει να υπολογίσουμε όλα αυτά, είναι παράλληλες χωρητικότητες, στις οποίες θα αφρίσουμε για να βρούμε τη σε. Τέταρτη και τελευταία παραδοχή, η τάση του τόξο αμελίτετ. Αυτό σημαίνει ότι η τάση του πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0 είναι και αυτή η συμμετομή 0, γιατί η τάση του πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0, επειδή ο πυκνοτής λόγω του σφάδματος είναι παράλληλα με τον διακόπτη, είναι ουσιαστικά ίση με την τόση τάση του τόξου. Ας δούμε λίγο για αυτή την τελευταία παραδοχή και ξανά το κύκλωμα. Η τάση του πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0, που μέχρι τότε έχω πάνω στον πυκνοτή την πτώση τάσης του τόξου λόγω του σφάδματος, θεωρώ ότι είναι 0. Θα μπορούσε να μην είναι και θα ήταν λίγο πιο δύσκολη η παραμετρική ανάλυση, όχι η επίλυση. Η επίλυση είναι πάρα πολύ απλή, θα είχαμε μια διαφορετική αρχική συνθήκη. Θα ήταν λίγο πιο δύσκολη η παραμετρική ανάλυση της λύσης της εξίσωσης. Μετά τις 4 παραδοχές, τι έχουμε να κάνουμε να λύσουμε τη διαφορετική εξίσωση, να εφαρμόσουμε τις αρχικές ηθήκες, να κάνουμε μια παραμετρική ανάλυση, να δούμε τα προβλήματα όσον αφορά την τάση στον διακόπτη, δηλαδή την τάση του πυκνοτή. Άρα θέλω μια διαφορετική εξίσωση για την τάση του πυκνοτή, για να την λύσω και να έχω το αποτέλεσμα που με ενδιαφέρει για την τάση του διακόπτη. Μετά την απόζευξη, έχω ένα κύκλωμα σειράς ΕΛΣΕ. Πάμε λίγο στο κύκλωμα, να το θυμηθούμε. Μετά την απόζευξη, έχει σβήσει και το τόξο, έχω μόνο το κύκλωμα που συνδέει την πηγή μου, με μία χορητικότητα που βρίσκεται σε σειρά με μία αυτεπαγωγή. Από εδώ δεν υπάρχει ρεύμα μετά την απόζευξη. Άρα η τάση της πηγής είναι ίση με τόση τάσης πάνω στην αυτεπαγωγή και την τάση στη χορητικότητα. Η φυσική συχνότητα του κυκλώματος σειράς είναι το ΦΕ είναι 1 δυα 2 πΡΕΛΣΕ, αυτά θέλω να θυμηθούμε λίγο από τα ηλεκτρικά κυκλώματα, τα οποία προκύπτουν βέβαια από τη λύση διαφορικής εξίσωσης, για χρόνους μεγαλύτερους του μηδενός, όπου τέισο μηδέν θεωρώ τη χρονική στιγμή που σβήνει το τόξο πάντα, γιατί έχω την απόζευξη του κυκλώματος. Η διαφορική εξίσωση είναι αυτή που είπαμε, δηλαδή η τάση της πηγής είναι ίση με τόση τάσης πάνω στην αυτεπαγωγή, συν την τάση του πυκνοτή. Το ρεύμα τώρα που διαρρέει τη χορητικότητα της τάσης προκύπτει επίσης εύκολα, άρα αντικαθιστώντας στην προηγούμενη σχέση το ρεύμα και παραγωγίζοντας θα βγάλω μια διαφορική εξίσωση δεύτερης τάξης. Εδώ είναι η τάση της πηγής, που είναι χωρίς την αρχή, άρα θέλω δύο αρχικές συνθήκες. Οι πρώτοι αρχικοί συνθήκοι που χρειαζόμαστε, δύο αρχικοί συνθήκες για το μέγεθος που θέλω να λύσω, δηλαδή για την τάση στον πυκνοτή, η πρώτη είναι η τάση στον πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0. Αυτή είναι 0, γιατί λόγω του σφάλματος ο πυκνοτής δεν διαρρέται από ρεύμα μέχρι τη χρονική στιγμή που θα σβήσει το τόξο και για όλο αυτό το χρονικό διάστημα η τάση του είναι ίση με την πτώση τάσης του τόξου, που λόγω της τέταρτης παραδοχής τη θεωρήσαμε μηδενική, άρα η τάση στον πυκνοτή θεωρώ ότι είναι ίση με το 0. Η παράγωγος της τάσης τώρα του πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0 θα είναι το ρεύμα αυτής της χρονικής στιγμής διατηχωρητικότητα, που είναι 0, γιατί κατά τη χρονική στιγμή τέησε ο 0, το ρεύμα του σφάλματος είναι 0. Άρα και το ρεύμα αυτού του νέου κυκλώματος θα είναι 0 λόγω της ύπαρξης αυτεπαγωγής και του προφανούς συμπεράσματος ότι δεν μπορεί να αλλάξει ακαριαία το ρεύμα το οποίο διαρρέει μία αυτεπαγωγή. Υπάρχει συνέχεια στο ρεύμα σε μία αυτεπαγωγή όπως υπάρχει συνέχεια στην τάση σε μία χρονική. Αυτή η δεύτερη αρχική συνθήκη είναι πολύ σημαντική, δηλαδή θέλω να γίνει κατανοητή γιατί θα χρειαστεί σε όλες τις ασκήσεις που θα λύσουμε να έχετε κάποια τέτοια σκέψη για τη δεύτερη αρχική συνθήκη. Όπως επίσης και η πρώτη αρχική συνθήκη, αν δεν αγνοούσα λόγω της τέτατης παραδοχής την πτώση τάση του τόξου, τότε πολύ απλά το ΒΣ του 0 θα ήταν ΒΣ0. Θα ήταν μια συγκεκριμένη τιμή την οποία θα έδινε τότε η εκφώνηση της άσκησης, γιατί θα έλεγε θεωρώ ότι η πτώση τάση του τόξου είναι τόσο της εκατό. Απλώς θα είχαμε μια τελείως διαφορετική λύση, αλλά καμία δυσκολία πέρα από αυτό. Θέλω να καταλάβουμε καλά την δεύτερη παραδοχή. Η δεύτερη παραδοχή λέει ότι η παράγωση τάση το πυκνοτή τη χρονική στιγμή 0 είναι προφανώς Ι της χρονικής στιγμής 0 βιασέ, εδώ δεν υπάρχει κάποιο πρόβλημα, είναι προφανές, αλλά το Ι της χρονικής στιγμής 0, που είναι το ρεύμα του κύκλωματος, πάμε λίγο να το δούμε το κύκλωμα, του αριστερού, που είναι το μόνο που υπάρχει αυτή τη στιγμή, λέει ότι έχει συνέχεια με το ρεύμα ΙΦ, το οποίο είναι το ρεύμα του σφάλματος και το οποίο μηδενίζεται τη χρονική στιγμή τ-0. Άρα τη χρονική στιγμή τ-0, το ρεύμα που διαρρέει την αυτεπαγωγή θα είναι ίσο με το 0 προφανώς, εκείνη τη χρονική στιγμή το κύκλωμα μου αλλάζει, αλλάζει τοπολογία, άρα εκείνη τη χρονική στιγμή το ρεύμα ξεκινάει από μία μηδενική τιμή. Άρα υπάρχει συνέχεια στην τιμή του ρεύματος. Αυτό είναι το πρώτο που θέλω να δούμε. Και επίσης για την πρώτη αρχική συνθήκη είπαμε ότι η τάση στον πυγνωτή να είναι με το 0 γιατί θεωρώ σύμφωνα με την τέταρτη παραδοχή αμελητέα την πτώση τάση του τόξου. Σε άλλη περίπτωση θα δίνεται η πτώση τάση του τόξου σαν ποσοστό επί την ονομαστική τάση και πολύ απλά θα αλλάζουμε την πρώτη αρχική συνθήκη. Και φυσικά θα αλλάζει και η λύση. Με βάση αυτές θα κάνετε στις ασκήσεις αντίστοιχες περιπτώσεις. Με βάση αυτές τις αρχικές συνθήκες η λύση της διαφορικής εξίσουσας έχει αυτή τη μορφή. Δηλαδή μια μέγιστη τιμή δια το λάμδα, όπου το λάμδα είναι το 1-ωΩΤ2ωΕΤ, το ωΜΕΤ είναι της πηγής, το ωΜΕΤ είναι η φυσική συχνότητα της ταλάνδος του κυκλώματος σειράς L-Σ. Και αυτό το βΕΣ2λ πολλαπλασιάζει τη διαφορά δύο συμμητώνων. Ένα συμμητώνο που οφείλεται στην τάση της πηγής και προφανώς καταλαβαίνουμε ότι αν υπάρχει κάποια απόσβεση αυτό θα είναι μόνιμη κατάσταση. Και ένα δεύτερο συμμητώνο πάλι με βάση την ιδιοσυχνότητα του κυκλώματος σειράς L-Σ και καταλαβαίνουμε ότι αν υπάρχει κάποια απόσβεση αυτός ο όρος είναι που θα φύγει. Αλλά επειδή ξεκινήσαμε ότι αμελώ τις σωμικές αντιστάσεις αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει απόσβεση. Υπάρχει λοιπόν, επαναλαμβάνω, μία συνηστώσα της μόνιμης κατάστασης λειτουργίας, η οποία είναι το δες μέγιστο δυα λάμδα επί το συνημείο των ΩΤ και οφείλεται στο ότι η πηγή συνεχίζει να πάλεται από αριστερά. Υπάρχει και η συνηστώσα μεταβατικής κατάστασης λειτουργίας, που είναι το δες μέγιστο δυα λάμδα, πάλι το ίδιο μέγιστο, αλλά πολύ πιο γρήγορη, στη στιγμή των ΩΤ. Το ΩΤ το ξέρω, γιατί ξέρω το Λ και το Σ. Το Λ και το Σ τα ξέρω στις ασκήσεις επειδή δίνονται στην εκφώνηση, στην πράξη επειδή έχω μετρήσει όλα τα επιμέρους στοιχεία Λ και Σ μέχρι το διακόπτη. Ερχόμαστε τώρα στη διερεύνηση. Ξαναλέμε, θυμίζουμε ότι λόγω του σφάλματος και διαχρόνους μεταβασμιστικών και λόγω του σφάλματος και διαχρόνους μεγαλύτερος του μηδενός έχει σβήσει το τόξο, η τάση τον διακόπτη νεήσει με την τάση της χωρητικότητας. Το είπα αρκετές φορές αυτό, πολλές φορές θα ψάχνουμε μια τάση τον διακόπτη και θα βοηθηθούμε λόγω της τοπολογίας με κάποια άλλη τάση ή με τη διαφορά κάποιων άλλων τάσεων για να βρω την τάση τον διακόπτη. Εδώ είναι πολύ απλό, υπολογίζω τη ΒΕΣΕ και βρίσκω τη ΒΔ για τη νεήσεις. Σχεδόν πάντα το ΩΕ είναι πολλές τάξεις μεγέθους μεγαλύτερο του Ω. Άρα σχεδόν πάντα το ΩΕ2ΩΕ4 είναι ίσο με το μηδέν. Άρα το λάμδα που όρισα πριν και πώς το όρισα πριν το λάμδα, το λάμδα 1 μίον ΩΕΤ προς ΩΕΤ, αυτό πρακτικά είναι αμεληταίο. Άρα το λάμδα σχεδόν πάντα είναι ίσο με το 1. Σε αυτή την περίπτωση, η οποία είναι πολύ κοντά στην πραγματικότητα, η τάση του διακόπτου, που είναι ίση με την τάση του πυκνοτή, είναι ίση με το ΒΕΣ, φεύγει το λάμδα από τη διαφορά των διοσημιτώνων. Τι μέγιστη τιμή έχει αυτή η τάση? Το διπλάσιο της ονομαστικής. Πότε? Όταν ο δεύτερος όρος γίνει ίσως με πλεινένα. Και τόσο γρήγορα ώστε ο πρώτος όρος να είναι πολύ κοντά στο 1. Πότε γίνεται αυτός ο όρος ίσως με πλεινένα, για ΩΕΠΠΙ. Και πάνω πάνω, είναι μια τόσο μικρή χρονική στιγμή που το ΩΜΕΓΑΤΕ είναι αρκετά μικρό, ώστε ο πρώτος όρος είναι 0,99, άρα είμαστε πολύ κοντά σε αυτό το διπλάσιο που υπολογίζω. Η παράγωγος τώρα της τάσης στο διακόπτη είναι ίση με την παράγωγη της τάσης του πυκνοτή. Λόγω του σφάλματος παραγωγίζω, παίρνω τη μέγιστη τιμή. Δείτε τώρα στην παράγωγο, προκύπτουν τα αντίστοιχα ΩΜΕΓΑ και ΩΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ έξω από τις τριγωδομετρικές συναρτήσεις. Το ΩΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ είναι τάξης μεγέθους μεγαλύτερο του ΩΜΕΓΑ. Άρα ο δεύτερος όρος είναι ουσιαστικά αυτός που προσδιορίζει την τάξη μεγέθους της παραγωγής. Άρα ουσιαστικά η μέγιστη τιμή είναι περίπου ίση με την τιμή ΦΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ, όταν το ΙΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ επί τε είναι η σωματική μονάδα, κάποια χρονική στιγμή προσδιορίζεται από την κυκλική συγκλότητα ΩΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ. Το ΜΜΕΓΕΠΙΛΟΝ με ενδιαφέρει, το ΜΜΕΓΕΠΙΛΟΝ που με ενδιαφέρει, είμαι στην ασφαλή πλευρά γνωώντας τον όρο της μόνιμης κατάστασης, είναι ανάλογο της ΩΜΕΓΑΕΠΙΛΟΝ. Αυτό είναι ένα σημαντικό συμπέρασμα, θέλω λίγο να το καταλάβουμε. Δίνω εντολή, λόγω του σφάλματος, στους πόλους του διακόπτου να αρχίσουν να απομακρύνονται. Υπάρχει ένα τόξο, συνεχίζεται το ρεύμα ΥΟΤΑΕΦ του σφάλματος, μέχρι την εκτελική στιγμή που αυτό το τόξο σβήνει, γιατί μηδενίζεται το ΥΟΤΑΕΦ. Δεν έχω ρεύμα, αλλάζει το πολλογείο του κυκλώματος, μένει το κύκλωμα το αριστερό που είχαμε εκεί, έλθε, οι πόλοι του διακόπτου συνεχίζουν να απομακρύνονται. Δεν έχουν φτάσει ακόμα στην τελική τους θέση. Επανέλχεται μια τάση, διπλάσια της ονομαστικής, με ταχύτητα ανάλογη του ΩΜΕΓΑΕΠΣΛΟΝ. Μέχρι να φτάσουνε οι πόλοι του διακόπτου στην τελική τους θέση, υπάρχει κίνδυνος δημιουργείο στόξου. Αν η τάση επανέλχεται με ταχύτητα, μεγαλύτερη από αυτή που έχει ο διακόπτης από τον κατασκευαστή του. Άρα, εγώ θα πρέπει να δω τη χειρότερη περίπτωση ΩΜΕΓΑΕΠΣΛΟΝ που έχω, έτσι ώστε να προδιαγράψω το διακόπτη, έτσι ώστε να αντέχει τις επανερχόμενες τάσεις, που θα είναι διπλάσια της ονομαστικής, με τη συγκεκριμένη ταχύτητα ανόδου, την οποία τη μετράμε σε κιλοβόλτα ένα μικροσέκοντ, είναι τάση αναμονάδα χρόνου, παράγουστη στις τάσεις. Και τότε μόνο θέμα θα ασφαλίσει ότι ο διακόπτης θα αντέξει αυτή την επανερχόμενη τάση. Δηλαδή, δεν έχει να κάνει μόνο με το ότι ο διακόπτης αντέχει την διπλάσια τάση, πρέπει να σκεφτούμε, να υπολογίσουμε, να εκτιμήσουμε και να διαστασιολογίσουμε τελικά, το πόσο γρήγορα θα έρθει αυτή η διπλάσια τάση. Και αυτό το πόσο γρήγορα είναι ουσιαστικά η μέγιστη τιμή της παραγόγου. Ά, λοιπόν, ο διακόπτης μπορεί να αντέξει αυτή την ταχύτητα της επανερχόμενης τάσης, δεν φτάνει το διπλάσιο, αλλά με αυτή την ταχύτητα νόβου, τότε είμαστε εντάξει. Αν δεν μπορεί, έχουμε κάνει κάποια επιλογή. Ή δεν έχουμε κάνει σωστή διερεύνηση. Στο επόμενο τώρα μάθημα, κάνω εδώ μια παρένθεση, γιατί θα πάμε σε κάτι συμπληρωματικό συνέχεια, κάνω μια παρένθεση που αφορά το επόμενο μάθημα, που θα δούμε το σφάλμα στο μέσο της γραμμής και θα κάνουμε παραμετρική ανάλυση της απόστασης. Θα δούμε ότι υπάρχουν εδυστυχώς περιπτώσεις που ενώ τα έχουμε εξετάσει όλα σωστά και το έχουμε προδιαγράψει σωστά, ένα διακόπτη με βάση αυτή την Ωε, είναι διακόπτης, κάποιες στιγμές δεν δουλεύει και τότε καταλαβαίνουμε ότι έχουμε κάνει κάποιο λάθος στη θεωρία, αλλάζουμε λίγο τη θεωρία μας, προδιαγράφουμε καλύτερα το διακόπτη και ο διακόπτης δουλεύει. Αλλά στην αρχή θα πρέπει να έχουμε κάποιο πρόβλημα, να το βοηθήσουμε και να το λύσουμε. Αυτό θα δούμε στο επόμενο μάθημα. Συνεχίζουμε σε αυτό. Λέω ότι για ένα σφάλμα που συμβαίνει στην αρχή της γραμμής, πολύ κοντά στον υποσταθμό, αν ορίσω σωστά τα L και S, δηλαδή το Ωε και διαστασιολογήσω σωστά τον διακόπτη με βάση τη μέγιστη ταχύτητα ανόλου της επανερχόμενης τάσης, το διακόπτης αντέξει. Τώρα, επειδή τόσο η τάσης φτάνει το διπλάσιο της ονομαστικής, όσο και η παράγωγη είναι ανάλογη, η παράγωγος της Ωε, των τάσεων του διακόπτη είναι μεγάλες, υπάρχει κίνδυνος διάσπασης του διακόπτη, άρα ο διακόπτης πρέπει να διαστασιολογηθεί σωστά. Πάμε λίγο πίσω. Στις γραφικές παραστάσεις που είδαμε στην αρχή και είπαμε ότι αυτά θα δούμε ως λύσεις. Τι έχουμε δει μέχρι τώρα? Με μπλε είναι η τάση της πηγής, αυτή δεν αλλάζει. Με πράσινο είναι η καμπήλη 1, είναι η τάση του διακόπτη Δ, δηλαδή του πυκνοτήμια που είναι ίσως, όταν δεν έχω απόσβεση. Βλέπω ότι η πράσινη καμπήλη φτάνει πολύ γρήγορα το διπλάσιο. Όταν η τάση εκεί έχει τάσει το διπλάσιο, η τάση της πηγής είναι πολύ κοντά στο μέγιστο, γι' αυτό φτάνω στο διπλάσιο, ουσιαστικά. Και βλέπω ότι μια που δεν έχω ομική αντίσταση, αυτή η πράσινη καμπήλη συνεχίζει να πάλεται με την ωεύση συνεχώς. Και είπαμε τότε ότι αν έχω απόσβεση, δηλαδή αν βάλω μια αντίσταση, θα έχω ένα μέγιστο μικρότερο και μετά από δύο περιόδους, από ό,τι βλέπω, θα έχω μια απόσβεση, δηλαδή θα έχει πάψει να υπάρχει το μεταβατικό φαινόμενο. Η μαύρη καμπήλη έρχεται και κάθεται ακριβώς πάνω στην μπλε, δηλαδή θα είναι ίδια με την τάση της πηγής, η τάση του διακόπτη, γιατί υπάρχει πάντα αριστερά η τάση της πηγής και αυτό δεν θα φύγει ποτέ. Άρα είναι καλό να βάλουμε μια αντίσταση. Στην πράξη που έχουμε αντιστάσεις, στην πράξη έχουμε αντιστάσεις στο ίδιο το κύκλωμα. Το κύκλωμα αποτελείται από αγωγούς. Οι αγωγοί έχουν ομικές αντιστάσεις, όλοι οι αγωγοί έχουν ομικές αντιστάσεις, όλοι οι λύγματα του μετασχηματιστή έχουν, οι συνδέσεις όλες έχουν μια μικραιομική αντίσταση, όλες αυτές δημιουργούν απόσβεση στη μεταβατική συνισθόσα της τάσης. Μπορούμε όμως να ενισχύσουμε αυτή την απόσβεση, αν εισάγουμε αντιστάσεις παράλληλα στον πυκνοτή, δηλαδή αντιστάσεις παράλληλα στον διακόπτη για μας, όχι όμως στη μόνιμη κατάσταση της λειτουργίας, όταν υπάρχει ασφάλμα. Γιατί αν είχα μια αντίσταση παράλληλα στο διακόπτη στη μόνιμη κατάσταση της λειτουργίας, τι θα είχα πάνω στην αντίσταση? Απόλοιες, οι οποίες είναι ανεπιθύμητες. Επομένως, ποια είναι η ιδέα εδώ και θα δούμε πώς συλλοποιείται, η ιδέα είναι να έχουμε μια ομική αντίσταση, την οποία να την έχουμε μέσα σε ένα διακόπτη, αλλά να μην είναι συνδεδεμένη, αλλά αυτή η ομική αντίσταση να συνδέεται τη χρονική στιγμή που ανοίγει ο διακόπτης, δηλαδή να εισάγει μια ομική αντίσταση. Ναι, αλλά ο διακόπτης ανοίγει γιατί υπάρχει ένα ασφάλμα, αν εισάγει μια ομική αντίσταση συνεχίζει να υπάρχει το ασφάλμα. Ναι, άρα δεν θέλω συνέχεια να υπάρχει μια ομική αντίσταση, άρα θα πρέπει και αυτή να την βγάλω σε λίγο έξω. Αυτές είναι οι δύο πρώτες σκέψεις και αυτό είναι αυτό το οποίο θα υλοποιήσουμε στη συνέχεια. Λέω ότι η απόζευση αυτή είναι καλό να ενισχυθεί, ποια απόζευση, αυτή που ήδη υπάρχει, αλλά είναι πολύ μικρή, γιατί οι ομικές αντιστάσεις του κυκλώματος είναι μικρές, να ενισχυθεί, εισάγοντας μια ομική αντίσταση παράλληλα στον πυκνοτή, δηλαδή παράλληλα στο διακόπτη. Ονομάζεται απόζευξη με αντίσταση πλέον το φαινόμενο και χρειάζεται, λέω, κατασκευαστικό στοιχείο αυτό στους περισσότερους διακόπτες ελέου, ενώ αντίθετα οι διακόπτες αερίου, που είναι οι περισσότεροι πλέον καινούργιοι διακόπτες, επειδή έχουν πολύ χαμηλή αγωγημότητα του αερίου του διακένου, δηλαδή πολύ ψηλότερη αντίσταση, εισάγουν μεγαλύτερη αντίσταση και απόζευση και πολλές φορές δεν χρειάζεται να γίνει αυτό. Είναι πάρα πολύ καλή ερώτηση. Η ερώτηση είναι αν η αντίσταση αυτή θα τροποποιεί την φυσική συχνότητα του κυκλώματος. Γιατί αυτό βοηθάει και τον έλεγχο και βοηθάει επίσης και στην κατεύθυνση της απόσβεσης. Η απάντηση είναι ναι. Θα τροποποιηθεί γιατί πλέον θα είναι συνάντηση και της ομικής αντίστασης R. Θα δούμε συνέχεια πώς θα τροποποιηθεί γιατί θα λύσουμε το κύκλωμα. Αυτό που θέλω να δούμε είναι ακριβώς αυτό το κατασκευαστικό στοιχείο. Οι περισσότεροι διακόπτες αερίου δεν χρειάζονται απόζευση με αντίσταση. Οι περισσότεροι διακόπτες ελέου, που είναι οι διακόπτες που χρησιμοποιούσαμε χρειάζονταν και έχουν. Ας δούμε λίγο το κύκλωμα πώς θα είναι. Η αντίσταση στην οποία θα τοποθετήσω είναι η αντίσταση R. Ο διακόπτης ΔΕ1 κλείνει τη χρονική στιγμή τέισο μηδέν που ανοίγει ο διακόπτης ΔΕ. Και ο διακόπτης ΔΕ1 ανοίγει μια χρονική στιγμή τέισο μηδέν αμέσως μετά. Πολύ γρήγορα. Κατά το χρονικό διάστημα από τέισο μηδέν έως τέισο τέισο τέισο μηδέν, το κύκλωμα μου πλέον, εκτός από το αριστερό κύκλωμα ΕΛΣΕ, έχει και ένα ρεύμα J-R το οποίο διαρρέει αυτή την νομική αντίσταση και μέσω της γης επιστρέφει. Άρα το ρεύμα που φεύγει από την πηγή μοιράζεται σε ένα κομμάτι του ρεύματος τη χορητικότητα και σε ένα κομμάτι του ρεύματος πάνω στη νομική αντίσταση. Τι με ενδιαφέρει εμένα πάντα? Με ενδιαφέρει η τάση στον πυκνοτή. Τι με ενδιαφέρει επίσης όταν έχω μία απόσβεση? Με ενδιαφέρει το είδος της απόσβεσης. Όταν έχω κύκλωμα και με τα τρία αυτά στοιχεία σε τι δυνατότητες έχω όσον αφορά το είδος της απόσβεσης, έχω τρεις δυνατότητες. Η απόσβεση να είναι υπερκρίσιμη, κρίσιμη ή υπόκρίσιμη. Έχω δυνατότητες να έχω ζευγάρι από μηγαδικές ρίζες οπότε να έχω ταλάντωση, την κρίσιμη που είναι υβέλτιστη και την υπερκρίσιμη που είναι ακόμα πιο καλή αλλά χρειάζεται περισσότερη προσπάθεια μεγαλύτερα υλικά, ακριβότερα υλικά. Λοιπόν, ας τα πάρουμε από την αρχή. Το ρεύμα που περνάει από τη χωρητικότητα όπως και πριν είναι σε επί την παράγωτη στάση του χρόνου, το ρεύμα που περνάει από τη νομική αντίσταση είναι βε σε διά αρ το ρεύμα που περνάει από τη νομική αντίσταση διά αρ είναι βε σε λόγω του σφάλματος η τάση αυτή είναι η τάση που βλέπει και η νομική αντίσταση αρ. Το συνολικό ρεύμα που δίνει η πηγή είναι το άθλησμα αυτών των δύο ρευμάτων αντικαθιστώντας τα δύο ρεύματα θα έχω το συνολικό ρεύμα παραγωγίζοντας το συνολικό ρεύμα θα έχω το ρεύμα αυτό η τάση της πηγής παραμένει η τάση που είχαμε στην αρχή και η διαφορική αξίωση για χρόνους μεγαλύτερους του μηδενός και μέχρι τη χρονική στιγμή τα φαίνα θα είναι πάλι ίδια στην οποία όμως το ρεύμα είναι διαφορετικό από πριν για να λάβω υπόψη μου και την ύπαρξη της αντίστασης και να αλλάξει και το αντίστοιχο ω και είναι μια διαφορική αξίωση δεύτερης τάξης η οποία πάλι θέλει δύο αρχικές συνθήκες αλλά θέλουμε να δούμε πώς συμπεριφέρεται η απόσβεση άρα ουσιαστικά τι θέλω να δω θέλω τη χαρακτηριστική αξίωση της αντίστοιχης ομογενούς διαφορικής η οποία θα έχει αυτή τη μορφή η διακρίνουσα αυτής της χαρακτηριστικής και με βάση αυτά που ξέρουμε από τα κυκλώματα θα έχουμε τις τρεις περιπτώσεις της υποκρίσιμης με τη διακρίνουσα αρνητική της κρίσιμης με τη διακρίνουσα μηδέν και της υπερκρίσιμης με τη διακρίνουσα αθλητική αντικαθιστώ στη θέση της διακρίνουσας τις τιμές και βρίσκω τρεις ανισότητες για την άγνωστη τιμή της αντίστασης που θέλω εγώ να βάλω εκεί για να έχω την βέλτιστη απόσβεση λοιπόν μια τεράστια ομική αντίσταση πρώτη περίπτωση θα έχω μία απόσβεση υποκρίσιμη δηλαδή θα έχω μία απόσβεση η οποία θα έχει ταλαντώσεις οι ταλαντώσεις καταπονούνε πολύ όλα τα στοιχεία της συνιστώσης του συστήματος και θέλουμε πάντοτε να αποφεύγονται ήδη έχω ταλαντώσεις εδώ θα προσθέσω και άλλη ταλάντωση και θα προσθέσω και άλλα ταλαντώσεις αν έχω μία αντίσταση ίση με το ρίζα L2-4s θυμίζω ότι το L και το S είναι γνωστά σε μένα θα έχω την κρίσιμη απόσβεση και αν έχω μία ομική αντίσταση μικρότερη από το ρίζα L2-4s θα έχω υπερκρίσιμη απόσβεση δηλαδή ακόμα πιο γρήγορη απόσβεση μια πολύ μικρή τιμή της ομικής αντίστασης αυτής εδώ μου λέει ότι όσο πιο μικρή τιμή είναι η R τόσο καλύτερα είναι τα πράγματα γιατί η απόσβεση μου είναι υπερκρίσιμη πείτε μου μια πολύ καλή και βολική τιμή της R πολύ καλή τιμή και μικρότερη από το ρίζα L2-4s η πιο φτινή λύση που θα είχα η πιο οικονομική λύση που θα είχα ήταν η R να είναι 0 σωστά ισχύει η τρίτη περίπτωση γιατί δεν βάζουμε λοιπόν μια μηδενική αντίσταση θα έχω υπερκρίσιμη απόσβεση γιατί δεν βάζω μία μηδενική αντίσταση θέσης αντίστασης R αλλά ο σκοπός μου είναι να έχω απόζευξη δηλαδή αν την ώρα που ανοίγει το πάνω μέρος κλείνει το κάτω μέρος δεν αλλάζει τίποτα σε αυτό που είχα άρα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να έχω απόζευξη δηλαδή όταν ανοίγει το πάνω μέρος άρα θα πρέπει με κάποιο τρόπο να έχω απόσβεση κρίσιμη ή υπερκρίσιμη αλλά να μειώνω και το ρεύμα και για να μειώσω το ρεύμα θα πρέπει να δω σε αυτό το κύκλωμα σφάλματος που έχω ποιο είναι το άλλο στοιχείο το οποίο προσδιορίζει αυτή τη στιγμή το ρεύμα εκτός από την αντίσταση R στο κύκλωμα άρα θα είναι καλό να φροντίσω ώστε να μειώσω και το ρεύμα αυτό σε σχέση με το Lω που έχω για την οποιαδήποτε συχνότητα γίνεται αυτή η ταλάντωση επομένως καταλήγουμε σε αυτήν την τελευταία σελίδα με τα συμπεράσματα από τη διερεύνηση το πρώτο συμπέρασμα είναι ότι η υπερκρίσιμη απόσβεση ενώ παρένθεση ή υποκρίσιμη απόσβεση περιέχει ταλαντώσεις και πρέπει πάντοτε να την αποφεύγουμε κλείνει η παρένθεση εδώ αλλά η παρένθεση αυτή είναι πολύ σημαντική πρέπει πάντα να αποφεύγουμε την υπερκρίσιμη απόσβεση γιατί αυτή περιέχει ταλαντώσεις είναι πολύ σημαντικό αυτό γι' αυτό αποτελεί μια πολύ σημαντική ερώτηση είτε στη θεωρία είτε σε μια διερεύνηση μιας άσκησης το βασικό συμπέρασμα μικρή αντίσταση R αντιστοιχεί σε βραχική κύκλωμα σαν αυτό που θέλω να αποζεύξω δηλαδή αν βάλω μια αντίσταση ένα μιλιόμ θα έχω μια πάρα πολύ ωραία υπερκρίσιμη απόσβεση αλλά ουσιασκά θα είναι σαν να μην βάζω τίποτα επομένως αυτό που χρησιμοποιούμε είναι η αντίσταση R να είναι ταυτόχρονα μεγαλύτερη της αντίδρασης Lω που είναι αυτή που περιορίζει ουσιασκά το ρέμα του σφάλματος από την πηγή μέχρι το σημείο του σφάλματος άρα χρησιμοποιώ αυτές τις σχέσεις και χρησιμοποιώ μία αντίσταση που βρίσκεται ανάμεσα από αυτά τα δύο όρια θα κάνει τα σχέσεις πάνω σε αυτό και θα καταλήξει σε συγκεκριμένες τιμές οι οποίες τιμές φυσιολογικά υπολογίζονται όταν γίνονται οι δοκιμές από τους κατασκευαστές δεν είναι κάτι το οποίο το υπολογίζουμε εμείς στον υπόσταθμο αγοράζουμε μία αντίσταση και το τοποθετούμε μια αντίσταση η οποία βρίσκεται τοποθετημένη μέσα στον διακόπτη όπου στο επόμενο μάθημα μαθαίνοντας και συγκεκριμένα στοιχεία για τα σφάλματα μέσης και παραμετρική απόσταση του σφάλματος από την αρχή θα δούμε τι μορφή θα έχει αυτή η αντίσταση και πού ακριβώς και με ποιον τρόπο θα είναι τοποθετημένη σε σειρά παράλληλα και ούτω καθεξής. |
