| : Λοιπόν, καλησπέρα σας, σας καλησπηρίζω και σας ευχαριστώ για την προσέλευση σας σε αυτή την όλος εξαιρετική Δερβενική βραδιά. Ευχαριστούμε θερμά και τα τοπικά μέσα μαζικής ενημέρωσης, εφημερίδες, ραδιοφωνικές, σταθμοί, τηλεοπτικές εκπαιμπές, γιατί πραγματικά δώσαμε μια ευρύτερη δημοσιότητα στην παρουσία της κυρίας Παντέλ μαζί μας και στην πόλη μας. Αυτή είναι η 46η Δερβενική βραδιά και είμαι βέβαιος ότι θα μείνει στην ανάμνησή μας για πολύ. Γιατί η Ρούιθ είναι μαζί μας απόψε. Θα μπορούσε να πει κανείς απλά για το λόγο ότι είναι απόγονος του Καρουλού Δαρβίνου. Αυτό ίσως θα αρκούσε. Αλλά δεν είναι μόνο αυτό, όπως θα σας πω αμέσως. Η Ρούιθ είναι μια πολύ σχηδής προσωπεκότητα με διεθνή αναγνωρισιμότα και αναγνώριση. Τα δυο αυτά δεν πάνε πάντα μαζί. Έχει ένα δημιουργικό ανήσυχο και ριξική λαυτροπνεύμα. Μια ασήγαστη ενέργεια και μια πρωτοτυπία σε όλη τη δουλειά. Χαρακτηστικά που κάποιος θα έλεγε θυμίζουν τον μεγάλο πρόγονο της. 22 βιβλία γραμμένα από τα οποία 11 είναι συλλογές ποιημάτων. Μεταξύ των οποίων και η ζωή του Δαρβίνου σε ποιήματα από τα οποία νομίζω θα μας διαβάσει μερικά. Τέσσερας μελέτες, δύο εξ' αυτόν για την αρχαία ελληνική τραγουδία και έξι κριτικές. Έχει εκλεγεί καθηγήτρια της Ποιησης στο Πανεπιστήμιο του Σαξφόρδης και σήμερα υπηρετεί στο Βασιλικό Κολέγιο του Λονδίνου. Αυτό από μόνο του θα ήταν ο δεύτερος λόγος που θα αρκούσε να την έχουμε απόψε μαζί μας. Υπάρχει και ένας τρίτος λόγος. Νομίζω ότι θα διαπιστώστε από την παρουσία της ότι η Ρούθ είναι ένας άνθρωπος που θα θέλατε να κάνετε παρέα μαζί της όσο δυνατό περισσότερο. Αφοπλιστικά απλή, χωρίς καμιά επιτίδευση. Πάνε να χαμογελαστεί. Αδύνατη να πει όχι σε οτιδήποτε τη ζητήσει κανείς. Απόδειξη της ευαισθησίας της στα μεγάλα προβλήματα του πλανήτη είναι το ενδιαφέρον τους για τις μαζικές μεταναστεύσεις που πλήττουν την πλανήτη μας και ιδιαίτερα την περιοχή μας. Έχει γράψει ένα βιβλίο για τη μεταναστεύση και συγκεντρώνει ακόμα στοιχεία φαντάζομαι για τη δεύτερη έκδοση, ίσως και για ένα δεύτερο βιβλίο. Πέρυσι επάνω σχάρι επισκέφτηκε τη Λέσβο και είδε από κοντά τα hotspots της Μόριες και του Καρατεπέ. Λοιπόν, θα μπορούσαμε να πούμε ότι αυτός είναι ένας τρίτος λόγος για τον οποίο έχουμε τη Ρούθ εδώ. Και ο τελευταίος λόγος είναι ότι η Ρούθ για μας που μιλάμε την ελληνική γλώσσα, για το Σέιβενς και την Ελλάδα γενικά, για την Κρήτη ιδιαίτερα και ακόμα πιο ιδιαίτερα για το Ηράκλειο, η Ρούθ έχει αφιερώσει τα πρώτα νεαϊκά της χρόνια, τα πρώτα δημιουργικά μετά το πρόπτυχιακό της στην πόλη αυτή. Συμμετείχε σε ανασκαφές στην Κνωσό και στη Μύρτο. Ανακατεύτηκε ζωηρά και ένεργα στη ζωή, την κοινωνική ζωή της πόλης αυτής, αγάπησε τη γλώσσα μας και όταν γύρισε πίσω έκανε τη διακυβή της στο Πανεπιστήμιο του Σεξφόρδης πάνω στην αρχαία ελληνική γλώσσα. Και αυτός είναι τουλάχιστον ο τέταρτος λόγος. Σας ανέφερα τέσσερις λόγους, ελπίζω ότι υπάρχουν και περισσότεροι. Με άλλα λόγια, σήμερα η Ρούθ βρίσκεται στο περιβάλλον της. Βρίσκεται στο χώρο της. Ρούθ, welcome home. Έχεις το δύο. Ευχαριστώ και καλησπέρα σας. Και παρακολουθώ να μου... Δεν μιλάω τόσο πολύ καλά. Τι συγχνάω όταν δεν είμαι εδώ. Σε με συγχωρείτε για τα λάθη που κάνω στα ελληνικά. Και μερικά φορά θα πέσω στα αγγλικά. Λοιπόν. Και ευχαριστώ στο Παραπιστήμιο της Κρήτης. Εδώ και στη Ρέθνινο. Γιατί εχθές το βράδυ μου έκαναν πρόσκληση φιλοσοφικής σχολής στο Ρέθνινο. Και είχαμε παράσει με πολύ καλά εκεί. Και τώρα είμαι πάρα πολύ ευχαριστημένη να είμαι εδώ στο Ράκλιο. Δεν περίμενα όταν ζούσα εδώ. 78. Να είμαι εδώ να σας μιλάω. OK. Πρώτα θα αρχίσω με την ορίζιν, με την παιδεία του Δαρβίνου. Ο πατέρας του ήταν ο Ρόμπετ. Μου είπε ο Καρόλος ότι ο πατέρας μου ήταν ο πιο μεγάλος άνθρωπος που ποτέ γνώρισα στη ζωή μου. Και ο παππούς του, ο πατέρας του, πατέρα του, ήταν ο Εράσμος Δαρβίν. Ήταν και το γιατρός και ήταν ποιητής. This isn't right. OK. Συγγνώμη, δούλεψα όλη την ημέρα να σας δώσω κάτι, αλλά δεν είναι εδώ. Θα προχωράμε μέχρι το που έχουμε. Αυτό είναι ο Καρόλος, 7 χρονών, με την αδερφή του. Όταν ήταν 8 χρονών, πέθανε η μητέρα του και ο πατέρας του ήταν πάρα πολύ λυπημένος. Και το μικρό ήταν λίγο έρημος. Και δεν ήταν καλός στο σχολείο. Έμαθε αχιέλληνικά και λατανικά, εντάξει αυτά, αλλά ήθελε να κάνει επιστημονή και δεν προχωράει καλά. Και ο πατέρας του είπε, τι να κάνουμε με αυτό το παιδί, και πήγε να σπουδάζει ιετρική στο ΕΡΑΜΠΡΑ. Αλλά δεν αγαπούσε πολύ την ινετρία. Δηλαδή φοβήθηκε από όλο το αίμα όταν είδε όλα τα εργασία. Και προπάντως έμαθε από αυτόν τον σκλάβο, John Edmonstone, τα ρίχευστη. Ήταν στον ίδιο δρόμο, ζούσε στον ίδιο δρόμο. Και αυτός το σκλάβος, ήταν σκλάβος, και έφερε κάποιος στη Σκωτία, στον Εδέμπρα. Και ο Darwin μίλησε πολλά πράγματα με αυτό. Και αυτό ονειρεύεται από τα ζούγκλα στην Νότια Αμερική. Αλλά μετά από δύο χρόνια, είπε στον πατέρα του ότι εμένα δεν μ' αρέσει η ιατρική. Και ο πατέρας του, τώρα, δεν είναι τόσο πολύ ευχαριστημένος. Και λέει, τι να κάνουμε με αυτό το παιδί. Καλά, να το σε στέλνω στο Cambridge για να σπουδάσει, να είναι ιερεύς. Να σπουδάζει θεολογία. Και πήγε στο Christ's College Cambridge. Αυτό είναι το δωμάτιό του, στο Christ's College. Και σπούδασε καλά, σπούδα μαθηματικά, θεολογία, λαθενικά, αρχιελληνικά. Αλλά, τώρα, η βιολογία αρχίζει να είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον, ενδιαφέροσα. Και πήγε στο, έξω από το Cambridge, για να βρουν Beatles. Τι είναι Beatles? Καθάριε. Καθάριε, ναι. Και η φίλη του κάνει αστεία. Και δεν είναι τόσο πολύ παράξενο τότε, για να κάνεις μαζί θεολογία και βιολογία. Γιατί ο Χενσλό, John Stephen Henslow, ήταν εκαθήτης από βοθανική και γεωλογία. Και ο Δάρβιν πήγε στις διαλέξεις του και ήταν φίλη. Και ήταν αυτός και αυτός η ρεύς. Και στο τέλος των σπουνών, μετά από τρία χρόνια, ο Χενσλό είχε προσκίσει για να πάει αυτός ο ίδιος στο Beagle, το πλοίο που πρέπει να μετρώνει, Νότια Αμερική. Αλλά ο πατέρας του Δάρβιν τώρα, δηλαδή ήταν ζήτημα από χρήματα, γιατί κραίει και λέει ότι έχεις κραίει από το Πελοπιστήμιο, εσύ πρέπει να είσαι ιερές. Τι να κάνεις με αυτό το πλοίο τώρα. Αν βρεις κάποιος, ένας έξυπνος άνθρωπος που νομίζει ότι θα είναι καλά για σένα και να πας, εντάξει. Και ο Κάρολας είπε ότι πρέπει να είμαι πάρα πολύ έξυπνος να κάνω περισσότερες υποκρίωσεις σε ένα καράβι. Ο πατέρας του είπε, μα στο Cambridge οι καθηγητές λένε ότι είσαι έξυπνος. Αυτό είναι νέο για τον Ρομπερτ, γιατί είχε δυσκολίες με τον Κάρολας. Και ο Κάρολας πήγε στο θείο του, ο Γιωσσάια Βέντζουιτ. Και ο Γιωσσάια είπε ότι, ναι, καλία δε, πας, να πας. Λοιπόν, ο πατέρας είπε, ναι, και πήγε. Πήγε στο Πόρτσμουθ, περιμένει για να φύγει το πλοίο, ο Μπίγκλ. Ήταν 21, ήταν παιδί. Και έπεσε από το χαμόκ. Ήταν πάρα πολύ άρρωστος από τη θάλασσα, πάντοτε. Αλλά, ήταν μια πάρα πολύ καλή ευκαιρία, γιατί ο Δόρυνος είχε ένα μυαλό που θέλει να ξέρει κάτι. Πάντοτε θέλει να ξέρει. Και η βιολογία, τότε, ήταν σε αυτή τη στιγμή, σαν IT, in the 80s. How do you say IT? Διοφορική. Διοφορική, τότε. Ήταν το καινούριο πράγμα που ανοίγει, ανοίγει. Και ο Δαρβίνος είχε τώρα μια καταπληκτική ευκαιρία. Και αρχίζει, ας δεν είναι άρρωστος, αρχίζει να σκέπτεται πάντοτε από κάθε λεπτομύρια που δει. Και αυτά είναι τα βουνά. Δεν ήταν μόνο στο μπίγκλ. Πήγε και έκανε, έκανε εκτρομές στα βουνά, στα Νότια Αμερική. Αυτό είναι, η κόρη μου ζει στην Κολομπία, στη Νότια Αμερική. Αυτά είναι τα βουνά που είδε ο Δαρβίνος. Και εδώ είναι εμένα, στα ίδια βουνά. Και λοιπόν, λίγο από εμένα τώρα, η γιαγιά μου, δηλαδή η μητέρα της μητέρα μου, ήταν η Νόρα Πάλο. Ήταν και ο πατέρας της, ήταν γιος του Δαρβίνος. Και αυτά, αυτά τα πράγματα, είναι ένας θύσαυρος από την ιστορία της Επιμονίας. Είναι τα νότια του Δαρβίνου, αλλά τώρα στο Μουσείο της Κέντρισης, το οποίο έδωσε η πατέρα μου. Η γιαγιά μου εκδότησε τα γράμματα μεταξύ του. Και μπορείς, αν το διαβάσεις, να δεις την ιδέα της εξέλιξης, ανθύζει. Λοιπόν, εκεί είναι το ταξίδι του Μπίγκο. Και τα νησιά του Γαλάβουγγου, ήταν το τέλος του ταξίδιου. Και αυτό ήταν πολύ καλό, γιατί για πέντε χρόνια νόμισε ότι θα είναι, το ταξίδι θα ήταν μόνο δύο χρόνια, σαν ένα γκάπιε, αλλά ήταν πέντε. Και η Γαλάβουγγος, τα νησιά, ήταν στο τέλος. Και όπως νομίζω ότι όλοι εδώ ξέρουν, αλλά εδώ είναι τα διάφορα νησιά. Και εδώ, και αυτά τα νησιά, είναι διαφορετικό σε κάθε νησία, εξαστάται από τα πιτά. Όταν εγώ ήμουνα εκεί, είδα ένα φιντζ πάνω, σαν φραγκοσικές, κάτι τέτοιο, που έχει όλες αυτές τις μπρικκλς και το μύτη του είναι πάρα πολύ λόγος. Και έγραψα ένα γράμμα ποιημάτων από τις ημωρολογίες και γράμματου του Ράουβιν. Και είπη μετά, κάτι πολύ σπουδαίο, αλλά δεν είναι που μείνει. Λοιπόν, είπε, «Αυτές οι γιάντες νησιάς, περνούσαν αγαπημένοι, τα νεκά τους εξασφαλίσθηκαν για πόρτες, για νερό. Προσπαθούσα να βγάλω στους πόρτες τους, αλλά είδα ότι ήταν δύσκολο να μεταφέρει. Ο κυβερνάς μου είπε ότι ήξεραν από ποιο χωριό έρχονται τα νεκά, γιατί διαφορετούσαν. Δεν είχα, για κάποιο χρόνο, αρκετά προσοχή.» Και δεν είχε όλα τα πράγματα έτοιμα στο μυαλό του να ξέρει, να προσέξει τι σημαίνει αυτό, ότι όλα τα κόκκαλα ήταν διαφορετικά, σε διαφορετικά νησιά. Το ξέρω ότι ξέρετε όλα. Καλά, γύρισε 1836. Τι να κάνει, τώρα δεν μπορεί να προχωράει να είναι γερεύς. Και ο πατέρας του είπε, εντάξει, το ξέρω ότι δεν θα μείνει. Και τώρα, όλος ο κόσμος επιστημονικός, ήξερα ότι ο Δαρβίνος έχει μαζέψει πάρα πολύ ενδιαφέροντα πράγματα. Και πήγε στο Myer Hall, που μένει ο Josiah Wedgwood, ο θείος του, και είδε όλα τα ταξιδράφια του, και είπε όλες τις ιστορίες του ταξιδιού του. Και η πιο σπουδαία στιγμή ήταν η μόνος του στο Λονδίνο τώρα. Ήταν Secretary για το Royal Geological Society. Και αρχίζει να σπουδάσει όλα που έχει μαζέψει στο ταξίδι για πέντε χρόνια. Και είχε το notebook. Και αυτό ήταν η στιγμή, 38, όταν είπε «I think». Και έχουν πει ότι είναι καρυταριστικά ταπεινός, modest. Δεν λέει «I know», λέει «I think». Και είναι το δέντρο της Λοής, ότι αρχίζει να βλέπει στο μυαλό του πώς μπορεί να… They didn't use the word «evolution» then, it was «transformation». And here was the evolution of apes, but I don't know who apes is. I don't know why there isn't a proper word in Greek for apes. Και πήγε στο ζωολογικό κήπο στο Λονδίνο για να δει το οράγγονταν. Έχω καμιά ιδέα τι είναι οράγγονταν. Οράγγονταν, ok, ok, good. Και ήθελε να δει τα πάθη του, συναισθήματα του, της, ήταν μια γυναίκα, και πώς ήταν μαζί με το φύλακο. Και μετά, όταν είχε σπουδάσει, κονδέβει να ξέρει ότι «the origin of species by natural selection», νομίζω ότι μπορεί να κάνει «natural selection» ο ίδιος. And I would like to read you the poem that I wrote from this diary entry. He was lonely and he was 4.30. Ok, where are we? The balance sheet. Against. Freedom to go where I please. Conversation of clever men at clubs. Choice of society and plenty of it. No one to interfere with solitude I need. Not forced to visit relatives. Or bend in every trifle. Whoever she is might hate London. Children are anxiety, responsibility, expense. Not so much money for books. There could be misrule in the house, quarreling even, banished to country, becoming fat, indolent, fool. I should never knew French, see America, go up in a balloon. But no children, no second life, no one to care about me in old age. Why continue working all day with no sympathy from near and dear? But who? Who would it be? 4. A constant companion and friend in old age. An object to be loved and played with. Better than dog. Children, if it please God. A home and someone to care for it. Female chat, good for one's health. Charm of music perhaps. Terrible loss of my time. But my God, picture a whole life spent like a neuter bee, working in smoke and grime of a London house all day alone. Then think of a nice soft wife on a sofa looking at me with a good fire and books. Look at dingy old Marlborough street. Marry, marry, marry. QED. He laughed at himself. He had a great sense of humour and that was one thing that they shared. So, 39. Now Venus returns and proposes to Emma Wedgwood, his sister, to be his wife. This was Josiah Wedgwood's daughter. She was six months, I think, older than Darlene. And she didn't expect to want to. But Emma loved her sister Fanny very much and Fanny died seven years ago. And then Emma wrote in her book, in the Bible, the hope of another life after death. This hope is the only thing I have, the hope to see Fanny again, once again. And then she was very educated, more educated than Darlene. She knew Italian, French, she had gone to Europe and she knew music and she understood the idea of Darlene Carol. But she was afraid that if they were married and if one or the other died and if Darlene didn't believe in God, she wouldn't go to the Uros with him and she would never see him again. We are smiling now, maybe we are smiling, but it was a very strong belief then. But they married and they lived in Gower Street in London and after two years, when they had two children, they found the Down House in Kent. And for Darwin, he was very lucky because Kent, all around, is a hotspot of environmental hotspot. And you can see, you can think deeply about the trees, the forests and all around. And the first child was William, and this is the nice thing he wrote, a study. He lived, he had ten children, here is the garden, and all the ideas he had on the trip to North America, to Beagle, now he could find, to take forward, to go to the garden. And this is the sand walk, in the depth of the garden, he could walk for 15 minutes and he went once with a stone. And if he had a problem that he wanted to think about, one stone. If he wanted it to be more difficult, a second stone. A third, but he didn't have a fourth, he solved them in three goes. And I think, when I wrote all of this, and I did research on what they wrote, I saw that what always attracts him are thoughts, thoughts between a animal and a plant, something like that. But thoughts are other things. Here are the ten children. My grandmother's father was a dancer, and here he wrote in Kochina, all the three who died. And this is the great song of his life. He loved very much his first daughter, Annie, and when he was ten years old, he got sick and then he died. And after that, the rabbi didn't go to church in the town's village, with the family, every Sunday. He walked with them to the church's door, and then he turned around and walked all morning in the woods. And the last child, when he died, probably he had Down syndrome. I might read you a bit of Annie, because it was very, very important. The death of Annie made him think that perhaps, first, that he was responsible, because he was often ill, after he came back from the Beagle voyage. Perhaps he'd been bitten by a beetle there. The death of Annie was very important, first, because he thought that he was responsible, because he had married his wife. And all his ideas and researches, from all of these, he knew that if the father was ill and he married his wife, the children might be ill. And probably that's not right, but he didn't know then. And secondly, he saw the survival of the fittest in his family. And it was a great trauma, and he said that God cannot be good. But I want to read you this. This is from The Origin of Species. I put it in a bit of a poem. It was written by The Origin of Species eight years after Annie's death. So, the little girl, this is the little girl, Etty, Annie's sister, said to her mother, I'm afraid of going to hell. What's hell? Let's go together. Will you go with me to heaven, mother? And Emma said yes, I hope, and we'll see Annie there. But Darwin didn't believe that. Nature doesn't take care of its children. It doesn't take care of its children. Those who have strength will be fine, but those who are ill will go to hell, he said. And he loved Annie very much. And he said, the pain will not go away. We have lost our treasure. And Annie said, the Christian must submit to the Lord. And she didn't speak to Annie afterwards. But after eight years, she wrote The Origin of Species. This is one poem. It's in Greek. It's translated into Greek by somebody kindly for me. I'll try and read it for you. This moment is, when he was out in the world, and since Emma had the blood beside him, she was very careful not to be provoked by those who died. Because she didn't want to. She just wanted to explain how the techniques work. He is happy, and she is happy. He didn't deny the creation, and as soon as he mentioned the man, the psychology will be based on a new basis. This psychology on a new basis. and lives on the basis of a new life that exists in the existent present. Such was the level of blend that he possessed. Soon, the archbishop of Canterbury explained that evolution can be distinguished from another god. Λειτουργεί μέσω αργής διαδικασίας που προκαλεί φυσικό αιτίο. Λάμβανοι ένα αστείο γράμμα από το μυστηθωριόγραφο Κάρολο του Κίγνσλι. Ακόμα καλύτερα από να δημιουργεί ο Θεός το κόσμο, ο Θεός προντίζει ο κόσμος να δημιουργεί τον εαυτό του. Σε αυτή την εποχή η θεολογία είναι, νομίζω εγώ, είχε περισσότερα σοφιστικασία από τώρα. Κοιτάζει το χαμόγελο της και ανοίγει το παράθρο να πάρει φρέσκο αέρα. Τρισκία, καμένη καρδιά στα αγκάρθια της, ένα πέτρινο πυροβολημένο πρόσωπο με χαλάζια στον οποίο ο έλειος λάμπει καθώς ανατέλει φροντίζοντας το βράχο στον πυρκέγια. Ο Θεός είναι χαρούμενος ότι εσύ χαρούμενος. Δεν υποδοχήθηκε δημιουργημένος δημιουργημένος και δε γνωρίζει, άνθρωπος. Η ψυχολογία τώρα θα βασιστεί σε μια νέα βαθμίδα, το εξελίξιο από κάθε χρήση, η δημιουργία από τη δημιουργία. Αυτό ήταν όλα. Το σχετικό βαθμίδι του Κάντεβρου εφαρμόζει ότι μπορείς να δημιουργηθείς με τον Θεό. Ο Θεός δημιουργεί μέσα από τη σκληρή δουλειά της φυσιολογίας. Έχει ένα φιλόδι από τον κομμάτι του Charles Kingsley. «Ακόμα καλύτερος από να κάνει τον κόσμο, ο Θεός κάνει τον κόσμο, κάνει τον εαυτό του». «Είσαι εαυτός». Βλέπει τη γεμάτη της από την Leni και ανοίγει ένα πλαίσιο για νερό. Δημιουργία. Το καθαρό καρδί στις αυλές της. Ένας πλύκος σκοτών, σκοτών με σκόρτ, στο οποίο το ήρθει η ήρα, που εφαρμόζει το πλύκο. Άλλα, μετά από το 1859, όταν ήρθε η ουρανική οικογένεια στον κόσμο, υπήρχαν, οπωσδήποτε, αττάξεις. Και σατήλικες όλα αυτά που παρουσιάζαν σαν πίθηκο, χωρίς ούτρα ούρα. Και ήταν άρρωστος πολλές φορές. Ας δούμε ένα άλλο. Αυτή είναι η γραμμή που γράφει. Αυτή είναι η γραμμή που γράφει. Αυτή είναι η γραμμή που γράφει. Αυτή είναι η γραμμή που γράφει. Αυτή είναι η γραμμή που γράφει. Πολλές έρευνες, όχι μόνο τον Όρατζιν, πολλά πράγματα. Και μετά, όταν πέθανε, η αίμα είχε την ελπίδα για να είναι στην εκκλησία, ένα εκκλησάκι στο χωριό, αλλά η κυβέρνηση τον πήρε και τον έβαλε στο Westchester Abbey. I thought I would read you another one about... Συγνώμη γιατί μερικές φορές πρέπει να γυρίσω σωστά αγλικά. Συγνώμη. Και στο χωριό στο Down, ήτανε πάρα πολύ συμπαθητικός, ήξεραν όλους τους χωριούς. Και το carpenter... Κατόθυμα. Κατόθυμα, ευχαριστώ. Έφτιαξε πολλά πράγματα για... Ξύκουργος. Ξύκουργος, ξύκουργος, ναι. Ξύλο, δούλεψε με ξύλο για πολλά πράγματα που ήθελε να προσπάθει, experiments. Και έκανε το coffin. Φέρετο. Ναι, φέρετο. Και δεν ήτανε ευχαριστημένος, γιατί τότε, όταν η κυβέρνηση πήρε το σώμα του, δεν ήθελαν το αυτό που έφτιαξε γι' αυτό. This is in the words of the carpenter. I made his coffin just the way he wanted it. All rough. They will bury him beside his brother in the village church. The carpenter knows what he wants. Simple and plain. An old friend will take the service. Ο καφεζής, the publican, and the Georgian dragon prepares for crowds. But you're forgetting London, the Royal Society, the Dean of Westminster. Questions in Parliament. A free thinker, that means somebody who doesn't believe in God, in the Abbey. But the newspaper, the Evening Standard says, a man who brought such honour to the English name should not lie in an obscure grave. Emma, it gave us a pan not to have him rest quietly here. But we knew his gracious and grateful nature would wish to accept the acknowledgement. The carpenter complains, I made it as he wanted it. No polish, nothing. Just as it left the bench. His coffin was not wanted. The one they sent, you could see your face in it. Black horses, the bearing rain, the hearse with her spray of white lilies. She watches him depart the sixteen miles to London. She always prayed they would never part. She looked after him moment by moment, now as one more thing. Surely the God of love will not cast out a good man who searched so earnestly for truth. Memories, ageing, their youth. It is almost worth being sick to be nursed by you. Oh, that I could remember more, but it was the same loving gratitude many times a day. Let's leave her in the drawing room at the piano. His tenderness seemed to increase. The last twelve years were happiest of all, most overflowing with affection. She's looking at the rain, at April grass. She lived through her desolation, the children will say, alone. This garden they made together. It's life beyond the grass, the glass, sorry. So she died and Emma lived more, I don't remember, ten, twenty years later and here are all her children. This is Horace. I think he died, I think, because he was very young. And here is her tree. And the time is now, here. And here is Emma. And here is Nora. And Nora, my grandmother, I loved her very much, I was very close to her. And she published both the Diary of the Peacock and the biography. Here are 17 and 30 something. And as I remember. And here in her garden, where her parents got married, here is Nora. And I remember, the garden is paradise. And here I am with my mother. And this is the book. Sorry that it's not translated into Greek, but that's how it is. So, that's it. Thank you. I would like to say that this book, The Life of Daphne in Poems, has been published in the United States and in the United States. We may not understand it as much as you do, but it is so easy, thanks to Daphne, how Daphne managed to write a poem, because it is a poem. So, any questions? I would like to start with a question. Is there any justification for the fact that Carlos loved Daphne so much? Or was this love born after his death? He loved all the children, all of them. And all the letters, for William, for Daphne. They are very empathetic, full of love. But if he had a relationship with her, it was something special. And the other more general question. Usually, those who declare that they are gay, and they are not afraid of going to hell or not, many say, let him be. When he will be in the death bed, he will change his mind. And he will show his religion. About Daphne, we know, first of all, how many days before he died, he had gone on the road to death, and he had written a letter with the letters. No, no. Can I say it in English and you can translate it? He was always very careful not to say that he was atheist. He never said that he was atheist. Never. And the main thing that he thought was not good about Christian belief, as it was then, was that if you did not believe everything in the Bible, you would go to hell. I thought you were going to... Can you translate that? Can you translate that? Okay, okay. Okay, I'll say it in Greek. And when he said that he felt gradually, gradually he felt he did not believe first in one thing in the Bible, for instance, the flood, and then other things. But he never said that... He always felt that the morals that were in the Bible were right, and he wanted to follow them. And people would ask him, are you atheist? And he never said that. And when he was dying, he never said it either. And the question was, in his last days, did he show that he was afraid, that something was happening in his life, and what was waiting for him? I asked this question, and the answer was that he never had such thoughts even in his last days of life. Thank you. I would like to thank you for your excellent presentation. I would like to thank you for your excellent presentation. I would like to thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you for your excellent presentation. Thank you very much. |
