| : και στιγμή να πάμε και να δούμε και να δούμε τίποτα. Να πούμε ότι η πόλη μας είναι αρκετά μπροστά. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. Αυτό είναι το σύμβολο. και όλος άνθρωπος υπηθέω εγώ. Ας φρόντιζαμε οι κρατεοί θεοί να δημιουργήσουν ένα τέταρτον καλό με αυτό. Αλλιώς πιστεύω πως έχω μια μικρή θέση και γι' αυτό σας ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ όπως φάνηκε και από το μεγάλο τιμή να σε προσφώ. Σου προσάψει ένα χαρακτηριστικό ο χαμογελάς. Χαμογελεστός να είσαι εσύ πάντα κύριε Γιάννη. Που πάντα με ένα χαμόγελο μετά από κάθε εκεί δράση. Γι' αυτό κι εσύ κι όλοι εσάς έχετε μια ξεχωριστή θέση μέσα στην καρδιά μου. Όλα αυτά τα χρόνια της αισθίας, της φιλικής που ένιωσα εδώ στο χάνδακι, δάκλα μου, σας είχα κοντά μου και προσπαθούσα να αποδώσω την αγάπη, την αγκαλιά που μου δείχνετε. Όλους αυτούς που δεν ήρθαν ενώ θα ήθελαν να έρθουν με την εκτίμησης και αγάπης. Ο κ. Γιάννης την εκεί μου. Είπε πως εκεί με πρωτοβουλήθηκε όντως πράγματι οι καλούς και νέους συνοδικώρους Λάκης. Παπαδάκη, τι να πω. Ο στυγιανός Αλεξίου, δάσκαλό μας τον Θεοχάρη, δεν ακούγουμε. Μήπως να πάρω το ασύρματο. Πιο δυνατά. Οι εκείμ και ο Αλέξης, μετά που πήρε τη σκιτάλη από τον ΑΕΜΙ στον Ανδρέα Καλοκαιρινό, με αγκάλιασαν για να έρθουν μετά και οι άνθρωποι της Βικελέας και να μην αναφερθώ γιατί θα δικήσω, πιστεύω, πολλούς. Φύσαμε ένα κουράγιο. Ακόμα και σήμερα με αποκαλεί νέο επίστημα. Στο σημερινό βήμα ανέβηκαν τα δυο άκρα της Κρήτη. Η Ψητία και τα δυτικά, τα Χανιώτικα. Αλλά σύστημα, τους αγκαλιάζετε και έτσι. Θέλω να τους αγκαλιάζετε. Ανατολήφανος και εγώ για τη Δεύτερη Πατρίδα μου. Πως δεν έχει τοπικισμούς, δεν έχει προκαταλήψει. Μόνο μια ζεστή αγκαλιά και μια εστία, να μας αγκαλιάζει όλους. Γάρισα πολύ. Άπημα του Καβάφη που μάλλον το πετσόκοψε. Το ασπρονούμενα που μπορεί κάποιος εύκολα να συλλάβει. Δεν χρειάζονται επεξηγήσεις. Πάμε όμως σε πράγματα πιο τετριμένα. Πιο γνωστά, πιο οικεία. Πράξη πρώτη λοιπόν. Το ιστορικό πλαίσιο, πριν φτάσουμε σε αυτά. Θα θέλαμε τον Γιάννη το χλουβεράκι να αρχίσω από τη Σιτία. Προβληματίστηκα πολύ για αυτή την ανακοίνωση. Αν μου επιτρέπετε, θέλω αυτές τις συζητήσεις να έχουν μια οικειότητα. Να κατέβω όμως αυτό. Συγκρινά θα το κάνω γιατί έτσι το αισθάνομαι. Και αυτούς δεν τους χαιρετήσα. Πώς τους λένε? Ο Γιώργος και ο Χρήστος. Θα περίμενε ο Γιώργος και ο Μανώλης. Το χλουβεράκι παρουσίασε το Λόγος Ισαγωγικών Περικών. Στην Σιτία υπάρχουν και οι δύο πολιτικά κόμματα. Αρχική του ενός κόμματος εις η κεφαλον ως άλλη Λενέα Ήρδας. Υποψήφιός του ήταν ο Εμμανουήλ Λυμπάκης, φοιτητής ιατρικής. Μέχρι πρωμικού ακαταμάχητο θεωρούμενο εκπνέει διέπεται. Το δε δεύτερο κεφαλαίων προστιθεμένων αυξάνει. Οι αρχηγοί της πρώτης πολιτικής μερίδος αποδεικθέντες έργησαν. Εάν η μερίσα αυτή δεν κατέχεται την εκλογή, επισίου σε αυτήν ο σπάθι δαμοκλαίωσε επί της κεφαλότητας. Οι κατευθυμπαρεθούσαν και για εκείνη διεξαχθείσαν εκλογή. Ενώ μετά τη δωδικά την έγινε το ήδη των μζήφων, καθήνει αλλάβεν. Ο Μένυλ Λυμπάκης σε 63 ψήφια επαρχίων πλατεία έβριθε πλήθους. Άμα μ' αυτό το αποτέλεσμα εξεχύθη εις τους οδούς χραυγάζων. Ζήτω εις παιδεία, κάτω εις τυραννία. Διανταπόκριση, φίλες και φίλοι, από τη μικρή σητία. Απ' ότι βρίσκει την περιγραφή της πολιτικής κατάστασης στην Κρήτη στα 1885. Πώς στάσαμε όμως, ως εκεί. Πώς στάσαμε σε αυτή την έξοδο. Τρίτη συνέλευσης εθνικής τόρας. Τι αποφασίζει. Τι λέει. Τρία. Η τρίτη λοιπόν συνέλευση, αγώνειν κοινός και επομένως κοινά όλης της Ελλάδας. Η παράσταση του 21, λέει το άρθρο αυτό του, συμπεριλαμβάνει όλες τις επανασταθημένες περιοχές. Για να πάμε στις σχέδια των μεγάλων δυνάμεων. Έμεινε απ' έξω ενός της ελληνικής επικράτειας. Φυσικά οι μεγάλες δυνάμεις, δεν σε εμπεκρή απάντηση, έρχεται από το κριτικό συμβούλιο στις Μαργαρίτες, το Νοέμβριο του 1830. Ο Πολυπαθά και άδειχτα τα σπαράγματα και αναπαράλλαχτα τα δίκαιά του, ως πως την αρχήθεν πατρόα του γη. Και διατηρεί τους Έλληνες με τους οποίους συγκροτεί και σήμερα και στην αμήνη αδιάσπαστος και αδιαχώρητος. Αυτή η έννοια του αδιάσπασου, φυσικά της ένωσης των αιών. Στην επαράσταση του Μουρνιώτου το 1858 και φυσικά στη δεύτερη του 1860, η Αιγυπτοιοκαρτία, κατά άλλους, θεωρείται μέχρι ευρυθέστερας ανάσα, θα λέγαμε, για τον κριτικό λαό, που παρά την προσφύγωση του 1830, παρά τον ξεριζεμό αλλά και τους θανάτους στην μεγάλη αυτή επανάσταση, υπήρχαν βήματα και δείγματα προώθησης παιδείας και έργων κοινής οφειλείας δημόσιακας. Ενδεικτικό είναι πως τότε για πρώτη φορά βγαίνει και, όπως ξέρετε, η πρώτη δίγνωση ελληνικά. Στην Αιγυπτοιοκαρτία, λοιπόν, από 117.000 να αναφέρομαι λίγο στη Δημογραφία γιατί παίζει σημαντικό ρόλο στην ιστορία από ότι πιστεύω. Αλλάζει και η ιστορία σε ένα μεγάλο βαθμό. Το 1840 η Κρήτη επιστρέφει στον Σουλτάνο. Τα κινήματα του 1841 απλώς θα πρέπει να επισμαθεί πως σε αυτή την επανάσταση, για πρώτη φορά, τίθεται το θέμα της αμέσως να μπορέσουμε να περνάμε σε δεύτερο. Είναι ένας ελιγμός, σε δεύτερη μοίρα. Είναι ένας ελιγμός των Κρητικών. Η αυτονομία και, κατάλλως, η αγγλική προστασία είναι δύο πολιτικά. Θα ρίχνουν στον ιστορική, η πολιτική της εποχής, οι Κρήτες. Το του Εμανουήβ Βιβυλάκη από το Ρέθυμνο, από το Αμάρι Ρεθύμνου. Ένας άνθρωπος που πίστευε πολύ στην παιδεία και εργάστηκε, φέροντας ένα γαβιβουράκι επάνω σε αυτό, έχοντας κινητά ξύλινα από τον Αντονιάδη. Έδωσε το ερέθυσμα, η πρόσκληση, αλλά δεν ήμουν συνεπής, η πρόσκληση της ατοβουλίας. Να αναζητήσω στους κομμάτων που έχουμε, ξεφτιούν, ξεφοριάζουν. Να θυμάστε πως είμαστε σε αυτό το πλαίσιο ακόμα. Να δείτε τι γίνεται, γιατί, με ποιους τάσων οι Κριτικοί στην Ελλάδα και γιατί. Παιδεία και η διάχυση της παιδείας. Πολινικό κέντρο. Τα κέντρα πόσο επηρεάζουν της παιδείας. Η παιδεία όμως ως κέντρο. Και οι άνθρωποι λοιπόν της παιδείας, ο Αντονιάδης και ο Βιβυλάκης, δυο Κριτικοί. Κι όλοι να ερευνήσω αυτή την πτυχή. Μου δώσε το ερέθισμα ο Συράκλειο Πρωτοβουλίου. Και πάρουν αυτή τη χιτιάλη για να βρούμε τον αναδικό χώρο. Τι συνέχισε. Την ίδια εποχή του 1800 και στην Τουρκία, στην Οθωμανική Ευτοκρατορία, χωρίσουν κάποιες μεταρρυθμίσεις πολιτικής δηλαμικής ιδρίας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, στηρίζονται σε ανισότητες. Όμως, όλο αυτό το μισό του δεύτερου δεύτερου αιώνα θα κορυφουδούν σε όλο αυτό το μισό, οι προσπαθμίπικο της μεγάλης Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και από την άλλη, η προσπάθεια των συντηρητικών της δυνάμες μέσα στην ίδια Ευτοκρατορία. Να μείνει πίσω αυτή η προσπάθεια για να μην πραγματοποιηθεί και τελικά θα το ακούς. Όμως, παράλληλα, οι διεθνές πλές, η λαφυραγώγηση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας συνεχίζονται. Ο χρημαϊκός πόλεμος στα κίνημα της Ευρώπης, αλλά κυρίως ο χρημαϊκός πόλεμος... Ανάσα πάλι στους κριτικούς και μια ελπίδα ότι κάτι μπορεί να γίνει. Με τη Συθήκη των Παρισίων και τον Χάτη Κουμαγιού, προνόμια θα δοθούν σε όλους τους θυενούς, όπως αυτά της προσωπικής ελευθερίας, της ανεξιθρηχίας, της ιδιοκτησίας. Δε φαίνομαι? Δεν χρειάζεται. Δεν θα χάσει η Βενεθιά. Η Βενεθιά βελώνει. Η άλλη αντίφαση, η μεγάλη αντίφαση στο διεθνές πλαίσιο, είναι η σύγκρουση ο φιλευθερισμός. Σε αυτόν, στην ομάδα των Λιλυμπάκηδων, που σπουδάζουν στην Αθήνα και τους άλλους και τους Θιακάκηδες, έχονται σε επαφή με τον φιλευθερισμό. Και από την άλλη, στην αρχή των εθνοτήτων και στην επαγγελματιά των μεγάλων δυνάμεων, όλο στην Ασία, στην Αφρική, παντού. Στην Αμερική, τις αντιθέσεις της διεθνούς πολιτικής, που εμπλικό ζήτημα, μέρος του οποίου, επιμερισμό στο κριτικό ζήτημα. Αυτός ο Σουέζ, που είναι εκεί περίπου εκείνα τα χρόνια, στο δεύτερο μισό του, και αυτό ανησυχεί τη Γαλλία, του Μωχάματ Άλι, που διεκδικούσε το να γίνει χαλήφης στη θέση του χαλήφη. Σε αυτό το πλαίσιο λειτουργιχρονισμός και εξυγίαση της Οθωμανίας διδημιζόμενη διαρκώς, θα μπορέσουν τους Ρώσους να επέσχουν, να επέσχουν σε αυτήν την πρώτη οδηγία. Μετά την παραχώρηση του Χάτη Χουμαγιούν, που, ή δεν εκκληρώνονται, ένα νέο κίνημα, το κίνημα του Μαυρογέννη, σε σύγκρουση στα Βαλκάνια, θα παραχωρήσει νέα φορολογικά. Ένας νέος που λειτουργούσε, αυτοδιοικητικός, που υπήρχε άτυπα. Υπήρχε, θα λέγαμε, από τις πρώτες μέρες της Οθωμανικής κατάκτησης, αλλά επισημοποιείται πια θεσμικά μετά το κίνημα του Μαυρογέννη, το 1858. Κληρονομικά ζητήματα. Η κληρονομική δικαίωση, συντοχρόνου γίνεται ένας ισχυρός μηχανισμός και θεσμός καλύτερα παιδείας και εκπροσά παιδεία του χριστιανικού στοιχείου. Επανέρχομαι. Και αναφέρομαι και πάλι. Θυμηθείτε πώς ήταν πρώτα οι κάτοικοι ένα ισχυρό χαρτί. Παρά τους πολέμους, παρά τις επαναστάσεις, παρά πως κάτι άλλο συμβαίνει και αλλάζει. Ήταν ήδη φοβισμένοι οι Μουσουλμάνοι της Κρήτης, που είχαν αδεχθεί, που είχαν ασπαστεί το Μουσουλαϊσμό. Κυρίως επιβίωση, ισχυρούς οικονομικούς λόγους. Η καρτέλα αυτή, η καρτέλα αυτή, η καρτέλα αυτή συνεχίζει. Γιατί, ρε Κρητικοί, κάνετε επαναστάσεις, αφού σιγά σιγά θα τα πάρετε. Γιατί πολεμάτε. Γιατί. Αν αυξηθείται πληθυσμιακά στους ελληνικούς. Όμως, οι Κρητικοί και στην πρώτη επίσημη απογραφή του στρατάκι, βλέπετε, επίσημη, επίσημη, ακαταμετρήθηκαν 285.000 χριστιανοί και 73 αδές μουσουλμάνων, σχεδόν τριπλάσει. Αυτό θα έχει, η μεγάλη κρητική παράσταση προκαλείται βαθιά και από το λεγόμενο μοναστηριακό ζήτημα, δηλαδή, διαχείριση των μοναστηριακών χατών στοιχείου και την επένδυση των χρημάτων αυτών στην παιδεία. Η παιδεία λοιπόν, σήμερα, είναι στο περιθώριο, είναι στο κέντρο της πολιτικής και στο κέντρο των απαιτήσεων, κυρίως των υποδούλων. Αντίδραση, με το δύο στοιχείο, δύσκολο να επιτεχθεί, νέα, όπως είπαμε, ταυτότητα, αλλά χωρίς επιτυχία. Την επανάσταση του 1808, προηγηθεί η αντιδράση των κρητικών για το νέο σύνταγμα, που είχε φέρει ο Σουλτάνος. Οι Κρήτες, το 1878, δεν συμφωνούν με την πρόταση του Σουλτάνου, ζητούν μια αυτοδιοικούμενη Κρήτη, έξω από τα πλαίσια της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Λίγους μήνες μετά, ξυσπά μια νέα κρίση, ένα νέο Ροσοτουρκικός πόλεμος, την άνοιξη του 1877. Τέλει, 1876, τέλει, 1877, έχουμε το νέο Τουρκικό σύνταγμα. 1877, την άνοιξη έχουμε τον Ροσοτουρκικό πόλεμο. Και φυσικά οι Κρητικοί, πιστεί, να αποφεληθούμε από τη γενικότερη κρίση του Ανατολικού Εστιμού. Η στρατηγική των Κρητικών, μια αξιοζήλευτη διπλωματική κατά τη νόμιμου, δίπλα σε μία άλλη. Προσπαθούμε να μην πειράψουμε στους μουσουλμάνους αδερφούς μου, αδερφές και άλλων πολιτικών. Έτσι, λοιπόν, έχουμε τα προνόμια γνωστά, την ανάγκη στη σύνδεση, πίσω λίγο γοστή, με την ανάγκη της συστησίας. Η Κρήτη αποκτά χριστιανό δικητή, 31 είναι μουσουλμάνι. Δεν υπάρχει σε αυτόν τον αριθμό. Πώς θα ψηφίσει η Συμβουλή έναν νόμο, να τον εγγυρνούν δύο τρίτων, αν 31 είναι βρουχισμένη. Τον δημιουργείται, που θα καταρρίψει και αυτή τη σύνδεση. Θα έλεγαμε, το ένα βρισκό για την επόμενη επανάσταση. Τον επόμενο ξεσηκωμό. Φυσικά, ιδρύονται σύλλογοι φιλεκπαιδευτικοί. Φυσικά, δίνεται το ελεύθερο για να τυπωθούν εφημερίδες. Η ελευθερία του έδωσε μια μεγάλη ώθηση. Και φυσικά, ελληνική γλώσσα, η γλώσσα αναγνωρίζεται ως επίσημη γλώσσα της διοίκησης πια. Η γλώσσα των συνελεύσεων και των δικαστηρίων. Δεν ήξεραν σίγουρα να μιλούν οι μουσουλμάνοι της Κρήτης πια. Σε εκείνον τον γενιόν, διάβαζαν αυτό στον Κοράνι, όσοι και όποιοι έπρεπε. Για αυτό, ελληνική γλώσσα στα δικαστήρια και στις συνελεύσεις. Εδώ, ένα φίλο του Μίνο, της Εθνημερίδας, το Λιδάκι, γένει αυτήν την περίοδο στο Ιράκλιο, που συντάσσεται πολύ νωρίς με την Φιλελεύθερη Παράδοση, με την Φιλελεύθερη Παράδοση, του Ιανού Αλεξίου Βουλιάδης, ο οποίος ενός του 1881, δυο μεγάλους ανθρώπους στο γραμμάτων αυτής της πόλης, τον Αντώνη Μιχελιδάκη και τον Αντώνη Βορειάδη. Ο Βορειάδης ήταν, ο Μιχελιδάκης μεγαλύτερος ηλικίας, και ήταν ήδη γυμναστικός και πολιτικός, μέχρι τους στα γράμματα, περισσότερο και λιγότερο στην πολιτική, όλο τον ύστερο 19ο και το πρώτο μισό, θα έλεγα, το πρώτο τέταρτο του αιώνα. Συνέχισε, Κωστή. Τότε, σε αυτό το πλούσιο ανάπτυξης, θα λέγαμε, της ποινοβουλίας, μορφωποιούνται μάλλον τα δύο κόμματα, τα γραμμανάδες, ποιες τους, στην πράξη. Θα δούμε να παίξουμε με κάποιο... και να μιλήσουμε πιο πολύ, όχι να μιλήσουμε πολλά πράγματα ο Δρακάκης, αλλά να μιλήσουν οι πηγές, να μιλήσουν οι πηγές της εποχής, αυτές που πρέπει, σε αυτές τις οποίες ανατρέχομαι, για να βρούμε αντίσεις που θέτωμε. Και εξαρτάται από τις απαντήσεις κάθε φορά που θέτωμε εμείς. Εν η καταστάση διάκυνται τα εν τη χώρα πράγματα, διάκυνται οι σάκρων αόριστον και συγκεκριμένα, τη σύγχυση δε ταύτην σιώτατα, εποφελούνται οι συνηθισμένοι να κερδένουν σ' εκπάσεις ανομαλίας. Το και κερίαν θεωρούμε την παρέκβασιν ταύτην, καθόσον μόνο αυτή θα μας παράσχει το ποθητόν εκείνων μύτων, υπό την οδηγία των αυμάτων των μοναδικών. Αυτό το γράφει ο αρθογράφος, ανώνυμος αρθογράφος Μίνος. Βρίσκονται, λέει, τα πράγματά μας σε μια πολύ συγγενερισμένη, γύρισα αυτά, στο προηγούμενο, όχι. Λοιπόν τα πράγματα, πολύ. Και πρέπει να κάνουμε μια παρέμβαση, να τα λύσουμε. Χρειάζεται ένας μίστος, αν βρούμε την άκρη δηλαδή, να περιδιαβούμε και να βγούμε από τη Συλλαβή. Υπό τα βλέμματα και υπό την ομιλία κακικής σπύρας, ανήκω σε κάποια σπύρα, είμαι απόγορος κάποιας σπύρας τρακακικής. Προφανώς, σας είπα, και τις πηγές, τι συρμηνεύει ο καθένας, κατατοδοκούμε. Λοιπόν, παραστατικά, τα περιγράφει ο αρθογράφος από τη Συτία. Για να πάμε σε μία άλλη πηγή, σε μία άλλη αναφορά, που μας λέει ότι από την αρχαία εποχή, ποια αρχαία εποχή, από την αρχή της Οθωμανικής, που διεύθυνον το ποιος ήταν ο Αθαλέπας. Να πω, υπήρχαν κόμματα στην Κρήτη, όπως λέει ο Μίνος, όπως γράφει στο Μίνος, υπάρχουν και υπήρχουν, υπάρχουν πολλά. Στη δημιουργία τους, το προσωπικό και υλικό συμφέρον, τα κόμματα, τα δημιουργίες, τα συμφέροντα, είναι από θέμα ηθικής, πολιτιστικής, εκπαιδευτικής, παιδευτικής εφογράφος και θα προσπαθήσουμε να απαντήσω. Σύγχρον είναι πως σχηματοποιούνται δύο, παρουσιάζονται πιο φανερά, πιο έκδυλα, δύο κινήσεις. Η μία έχει προορισμών της θέσης. Με κάθε τρόπο λέει να καταλάβει θέσης να πω. Που έχει σαν σκοπό με κάθε θέσης του κριτικού λαού να τα υπερασπίσει και να καταπολεμήσει. Προσέξτε, δεν διευκρινίζει ποιους χειβερνώνταις. Πάσης φύσιος. Έβγαζε ο Περίδης, ο Μίνι Περίδης, ο πρόγωνος των Περίδηδων, το πρώτο μισό πάλι του 20ου αιώνα. Το πρώτο κονιάκ Περίδη. Και με ποιους δεν συνεργάστηκαν αυτοί. Ο πρόγωνος τους που ζήσει στη Σουρελόγειρο, στην Ερμούπολη, λόγιος άνθρωπος, εξέδιδε μια εφημερίδα, τον νόμο. Θα γράψει λοιπόν για τα 1858, αναφέρομαι όμως στο ρέθυνο και με αφορμή νότα. Δηλαδή, τη σφαγή χριστιανού. Η ρέθυνα, λέει, διαιρείται σε δυό μερίδες. Δύο κόμματα. Η μία, ελεύθερη ενεργή, για τον ελληνισμό και για την πίστη, για τη θρησκεία και σαλπίζει προς τους στριανούς δικίματα των Οθωμανών. Ενώ ζητεί, την τιμωρέγαμε, για την ύπαρξη και τη σχηματοποίηση δύο κομμάτων στην Κρήτη. Πρόη μου. Για να πάρει το λόγο μετά. Ξέχαστος εικόνος Σταυρινίδης. Θυμούμενος το Σταυρινίδη, το Σπανάκι και αυτούς που...αυτόν που έσωσε το τουκοαρχείο το αρχείο του ερωδικίου, τι μας έφερα. Όπως, συγχωρέστε με, ξέχασα να αναφερθώ εκτός τους φίλους, τους προέδρους του Δημοτικού Συμβουλίου, το Γιάννη, το Σερβαζιδάκη και το Δημήτρη Γκαράτζη. Θυμάμαι αυτή τη μέρα ένα άλλο που είχε φύγει και που θα ήθελα να τον είχα εδώ απέναντι μου για να τσακωνόμαστε, όπως τσακωνόμαστε και στα κριτολογικά. Το Δήμαρχο, το Μανώλη, τον Καρέλη, που σίγουρα θα διαφωνούσαμε, που είναι αφιερωμένη στη μνήμη του, νομίζω. Δύο λοιπόν κόμματα βρίσκει και ο Σταυρυνίδης, με τους ίδιους χαρακτηρισμούς. Αυτούς που κολακεύουν, στέλνεις στην καραβάνα, είναι μισάνθρωποι, είναι στενικούς στοιχείου που δείχνουν νοημοφροσύνη στον κατακτητή. Και φταίει, οι ξυπόλοιτοι έχουν μόνο με οπροσώτη μπενία, όπως δηλήγει το όνομά τους. Τους άνδρες το πήραν από την ασυτήλη, συνεργάτες, οι πάλινοι της Εθνικής, οι ξυπόλοιτοι. Το όνομά του, ένα επεισόδιο δημοτήτου προβονός του. Ο τότε Δήμαρχος είπε, σιγά μωρέ, μη χάσουμε την εκλογή, μη χάσουμε τίποτα από αυτούς τους ξυπόλοιτοι. Αυτοί ξυπόλοιτοι με δυο ύψελον ή με ύψελον, κρίτας ξυπόλοιτοι, πήραν από εκεί το όνομά του. Όπως λέει, ένας ξυπόλοιτος και καραβανάς, και καραβανάς και ξυπόλοιτος μαζί, ο Εμάνουλη Γενέρα. Ένας άλλος άτονος, αλλά και της πολιτικής εξουσίας που του είχε εκκροθεί από την ολογία. Δεν πρέπει να ξεχνάμε τον ρόλο του πατρίου τα πράγματα. Γύρω από την πρόσφατη κριτική σειρογραφία προσπαθούν να αναδείξουν τον ρόλο του κλήρου και προσωπικοτήτων, όπως η Δενύση, ο Καστρινογεννάκης και άλλοι ιεράρχες. Τι ρόλο έπαιρνε από τον Καστρινογεννάκη μέχρι τον Μελέτιο Μεταξάκη στα πολιτικά δρόμενα εκείνης της εποχής. Και είναι έκπος αυτός ο ρόλος. Αρχίζει γεννωμένη σε από τον Καστρινογεννάκη, αλλά και από την Δενύση Αλεβίζου και από άλλους ερευνητές, ξανατήθη του τεργείου ή ένα ιερέα διαμόρφωσης των πολιτικών πραγμάτων. Προχωράμε κοστή, γιατί ο χρόνος είναι αμήλικτος. Λίγο πιο πίσω, θέλω να σταθούμε σε αυτόν, παραδοσιακός παράγοντας, για να πάρει τις εκλογές, που δεν τις πήρε το 1985, να λέει είναι μια ομάδα, που είναι σε άλλα νέα ήρθρα. Είναι ένα με αστική προέλευση, καταγωγή, που είχαν παιδεία. Άνθρωποι όπως τον Χριστόφορο Αργυράκη, τον αγρό αυτοαγωνιστή, τον Στυλιανό Βιστάκη, αλλά και τον Λεωνίδα Λόγιο, αυτοκτόνησαν ή χάθηκαν μετά την επανάσταση του 1969. Πωυτευμένη λέει η βιβλιογραφία, που είδαν τα οράματά τους να φθύνουν και να μην πραγματοποιούνται. Κι άλλοι που επέζησαν, όπως ο Μιχαιληδάκης, ο Σταυράκης, ο Παπαδάκης, ο Στυλιανός από το Μεραμπέλο, ο Θιακάκης και άλλοι, ο Λιλυμπάκης και άλλοι. Άνθρωποι δηλαδή που γαλοχήθηκαν στο εθνικό και αντιλισμός αναζητή στήριξη, η Κρήτη αναζητά στήριξη. Η Μακράπα, στην ελεύθερη Ελλάδα, στοχοποίη αυτούς τους νέους, εις που δεν εύκολους στόχους, μόλις στην Οθωμανική αρχή, αλλά και στους συμπίτες τους, τους καραβανάδες. Η νέα, στη Σητία ή αλλού, αυτό θέλουν να πουν τα κείμενα. Αυτό τους προσάπτουν οι καραβανάδες, όταν οι συγκρούσεις κορυφώνονται, όταν τα πάρουν. Ο Περδικάρης, η κορυφώνοντα και οι στόχοι των καραβανάδων. Οι καραβανάδες δεν θέλουν να βάλουν την όποια αλλαγή στην υπάρχουσα πολιτική κατάσταση. Από τα ιμιαστικά, μέσωαστικά στρώματα, στους διαποντιστές, όπως το τους έλεγα. Οι καραβανάδες μένουν επιφυλακτικοί, στο τέλος ως ένα μαθημοτινίκι. Όμως, στην επόμενη μέρα, θα είναι οι ίδιοι επιφυλακτικοί για την Οθωμανική αρχή. Θα ζητήσουν τη μετριοπαθή ατραπανοστατικούς, θα ζητήσουν μια νέα. Αναβρετήκαμε σ' αυτούς, στον Βορεάδη και η Σπύρα, στους Δρακάκηδες. Βαρύ τον παρελθόν μου, κύριες και κύριοι. Λέω μια ερετσινιά στο όνομά μου. Προς του Νικόλα Σταυράκη. Ο Νικόλα Σταυράκης με αδερφό του Βασίλη, τον γνωστό ζωγράφο, βγούνται του κυβερνητικού κόμματος. 1821. Τερματίζεται και γύρω στο 1800 το γαμπρό του. Βγάλω αυτό την μεγάλη αρχαιότητα. Είναι αυτό το γραφείο του 1880, αυτό το εξαίρετο εργαλείο. Πασά, βουλευτής. Ο πρώτον ζητούν οι Τούρκοι το 87 να αναλάβει το τελείωμα. Ζητούν τα έσοδα από το τελείωμα. Είμαι η πιο σημαντική πήγη. Και σας θυμίζω πως τα γεγονότα της γίναν κατά τη διάρκεια παράδοσης. Άσταση του οικονομικού πλαίσιο της περιόδου Ποδρακάκης, του Σταυράκης και του περιοχού Τελώνης. Το 87. Τον προτείνει όμως και ο Τρικούπης αργότερα μετά το 89. Το θέλει και ο Πρίγκιπας. Το θέλουν και οι Νάβαρχοι. Για μένα πολύ σχηδείς, πολύ πλευροί. Ήχω αδικήσει και στη μελέτη. Μια μελέτη που έκανα και παρουσίασε. Προσπαθούσα να βρω. Τι ρόλο παίζει αυτός ο άνθρωπος κέντρο. Απλά, πού έχει αυτός ο άνθρωπος τόσες άκρες. Και τον θέλει και ο Πρίγκιπας. Τον ήθελε όπως και ο Σουλτάνος. Κι εκεί. Κύριος φορέα των καραβανάδων στο Ιράκλειο. Βασικός αντίπαλος της θεδρομίας του Αντώνη Μιχελιδάκη. Όταν ο Αντώνη Μιχελιδάκης υπόλοιτος. Πριν ανέβη στη Ρωδιά από το κράσι καλά του. Παίρνοντας επίσης την καπετανά Πούλα. Τον καπετανάκη τον τη Θηγατέρα. Και η μεταρρυπόμενος Σουλτάνη. Σε ένα μεγάλος οικονομισμός του κόμματος της Ιλιάς. Στα χρόνια του Βενιζέλου. Οι εκδουλέψεις λοιπόν του Πασάδρα Κάλλη. Προκαλούσαν. Στον οποίο παραδόθηκε ο καπετά Μιχάλης Κόρακας. Αυτή τον κρητικό απεταναίοι. Στην επανάσταση του 69. Είναι αυτός που τους πήγε ο Πάρακος Θετοκοπούλου και τους εξευτέλεσαν οι τουρικές αρχές αλλά και οι συνεργάτες τους. Συνέχισε Κωστή. Φωτιάδης Πασάς. Πασάς που συνδέει τα πρώτα χρόνια της σύμμασης της χαλαριάρχου μέσω του γενικού δικητή. Ποιος είναι ο ρόλος της Οθωμανικής Αυθροδρομίας, της Πήλης. Με συγχωρείτε όταν λέω Τουρκία είναι νεολογισμός. Α, ο ρόλος του γενικού δικητή. Και έτσι λοιπόν στον Φωτιάδη Πασά που συνδέεται με την παιδεία, που συνδέεται με τα πρώτα νομοσχέδια με την παιδεία, με την πρώτη ίδρυση δημοτικών σχολείων σε όλη την Κρήτη. Που ήταν χριστιανός. Θα γράψει ο Γενεράλης τα 1930 περίπου, η γραφία του, ο Μανώλης Γενεράλης. Είπαμε λέει ότι οι αντιπρόσωποι της Πήλης ως διπλωμάτες περιέπλεξαν τους αντιπροσώπους της Κρήτης το 1878 ή στ' αιώρος. Σπάνιο που χρησιμοποιηθεί ένας μόνος άνθρωπος του πνεύματος να βρει και να πω θησαυρίσει. Βόρειος έλασσε. Μας πλάνεψαν λέει τα συνταγματικά δικαιώματα που μας έδωσαν το 1858. Και το δόγμα των Άγγλων, όπως θα λέμε σήμερα, σήμαστε αρθογράφους των εφήμενων. Όσο και αν προσπαθεί να εσείς στον τόπο. Ο ίδιος όμως, από ό,τι ξέρουμε, ο αρχιγραμματέας του ο Σταυράκης και ο Αρχιδικπήρας την εξουσία του 1885, οι ίδιοι θα ενώσουν όλες τις αντίπαλες στην απαραίτηση. Ο γνωστός τους κριτικούς από το 1866 για τις θηριωδίες του στην περιοχή κυρίως δεν ανήγγειλαν, η πύλη ανήγγειλε το διορισμό του, γιατί λένε πως δεν βρέθηκε τις πρώτες μέρες ένας υπάλληλος να έξει την παραλαβή, θα λέγαμε, του τηλεγραφήματος από την πύλη. Το πέραση του λαού στο άκομα τους γενικού δικητή. Η αναβάθμιση λοιπόν του ρόλου της γενικής συνέλευσης. Ο ρόλος του γενικού δικητή, το να στήσει σε ένα μηχανισμό νέο, με τη υποθυκοφυλακία που ιδρύνεται τότε, συμβολιογραφία, δικαστήρια, τα προνόμια που έδινε για τότε η χαλέφανα, σήμερα και η δημόσια δημούρησε ένα πελατιακό σύστημα, το κρητικό, την κρητική πολιτική ζωή, για να μη μπω μέχρι το σημερινό της βίο. Αυτή η πολιτική τάξη διαχειρίζεται. Δηλαδή, βάλε με βουλευτή μου και όταν διοριστώ πάνω σε εμένα θα τρέξεις για να ελέγξω. Είναι μια σχέση αμοιβαίας εξάρτησης και το πελατιακό σύστημα, που είναι την προσπάθεια να συγκροτηθεί μια εμιαυτόνιμη πολιτεία, η εμιαυτόνιμη πολιτεία της χαλέφας. Εδώ και όχι η πολιτική γραφία του. Ίσως ενός ευρύτατου πλαισίου εκλογών. Πώς είχαμε το πχανέ εκεί στο λιμάνι, προξενία. Έφευγαν, δηλαδή, οι βουλευτές. Είχε μπει ο τόπος σε μια συνεχή κοινωνική δικασία. Θα λέει κανείς διψασμένος από την... Αυτή η θεσμοθέτηση τόσων, μα τόσων... παρέλει ουσιαστικά την οικονομική ζωή. Η επιτάχεινε της οξύδητες της κομματικής. Στο κήρυξη του Αφεντούλιαφ, πάλι σας πάω πίσω στο 1721. Αλλά θα πάει κοστής το επόμενο. Είχαν κάποιες κοινωνικές προεκτάσεις. Πως πρέπει να είμαστε ήσυχοι εμείς οι Έλληνες. Είναι τα εισαγωγικά... Εδώ είμαστε στο προεκτάσεις. Σε 121 λέει μια φράση... Εσείς οι αρματωμένοι όπου τρέχετε εις τις πρέζες... και γυρίζετε από χωρίου εις αδικώντες τους τοχούς χωριανούς... που τους καλεί ο Αφεντούλιαφ. Πάντως, και από το 1800... στις παραμονές της Επανάστασης... τη γράφει ο Στέλιανος Βιστάκης στον Στεφανίδη. Προπάντων όμως, το όλα είναι... ότι το έχετε σκόν. Είναι το μόνο ιατρικό... με τους βαρβαροκέφαλους και αφιλότιμους αρχώντους μας. Συγχαίρει το Στεφανίδη ο δάσκαλος... που δεν έχει ένα φράγγο να πάει να σπουδάσει στην Αθήνα... συγχαίρει τώρα τον Νεαρό Λέπι... που τον ενημέρωσε με επιστολή του πως... εμείς εδώ κάτω στη Μεσαρά... θα πάρουμε τα μοναστηριακά... να ελέξουμε εμείς την περουσία και την παιδεία του τόπου. Το συγχαίρει... και του λέει μη φοβηθείτε την παιδιάδα. Δεν θέλουμε να γίνει στην παιδιάδα. Κάνετε έργα... και όχι λόγια. Να δείξουμε μια ευπήθεια στην κυβέρνηση... αλλά μη φοβηθούμε και με την εκκλησία. Μη φοβηθούμε να τα βάλουμε... με τους βαρβαροκέφαλους αρχώντους μας. Κόμματα λοιπόν υπάρχουν πολλά. Οι Κρητικοί και οι Έλληνες... όπως επανερχόμαστε... διαμορφωμένες κοινωνικές τάξεις τότε. Μπορούμε να μην μιλήσουμε... για κόμματα μεταξική με συνείδηση... να το πω έτσι μια βαριά κουβέντα... ή όπως λέει ο αρθογράφος... ευτυχώς είμαστε τόσα χρόνια στη δουλεία... και είμαστε αποαλλαγμένοι... από τέτοιες ιδέες... που ήταν ανεπτυχημένες στην υπόλοιπη Ευρώπη. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Κομμάτια. Και ο Σαβρινίδης, κρίνοντας την Επανάσταση λέξη, ο μεγάλος ιστορικός μας και θεματοφύλακας των Οθωμανικών Αρχείων θα γράψει πως τελειώθηκε ενάντια στην Επανάσταση αυτή η κίνηση. Και α, και τους κύκλους της Μητρόπολης Κρήτης. Και αυτοί στάθηκαν με επιφύλαξη στον ΑΤΑ. Και ο λαός διέρεθηκε στα δυό. Από τότε μπήκε η σπορά των δύο κομμάτων. Κοστή. Όμως, ένας άλλος ιστορικός έκανε επόμενος. Στιακός κι αυτός. Τα πονημονηματά του βγήκαν πρόσφατα μες σε επιμέλεια αίμνηση του Στυλιανού Αλεξίου. Πέρασε και από... Αρχικά ήταν φιλελεύθερος. Μετά πήγε, λόγω γάμου, παντρεύτηκε Φουνταλίδου ή Βουρδουμπάκη. Βουρδουμπάκη παντρεύτηκε. Κύριε Γιάννη, Βουρδουμπάκη και πήγε στους καραβανάδες μετά. Έχει όμως μια σοφή κρίση στα βιβλιακά του. Μια πολύ σοφή κρίση. Το αρχοντολόι του Ερακλείου τάχτηκε της Επανάστησης από το 1978. Ήταν πιο παντρεύτη. Κοστή. Και οι τρεις στη Συρία. Και ο Γρηπός, και ο Ζαβίνας, και ο Ερκανός. Που κατασταθώ. Το προσωπικό συμφέρο. Πόσο το προσωπικό συμφέρο προσωπιμίες και βλέψεις καθορίζει. Το ίδιο έκανε και ο Γενεράλης. Κρεμάστηκε όλα, επειδή άλλαξε ακόμα. Και οι αστέως αντιπάλων δεν κρίνονται ατυπωτικές. Και μεγάλη πολιτική και χώρα ολόκληρη. Καταπατούν στις συμφωνίες και συνθήκες. Κι όμως οι συμπολίτες μου, οι οποίοι γνώριζαν είχα σοβαρός λόγος φορεία. Επετέθησαν αντίο μου και με χαρετήρησαν Ιούδα και Προβότη. Τι λέει όμως ο κυβέρνης. Οπότε πρέπει να πάω στους συμπόλοιτους και να κατεβώ βουλή. Το προσωπικό συμφέρο. Πάνω από τα κόμματα. Ή στην αντίπαλο παράταξη. Ατομικές περιστάσεις. Ο πόθος να εκλεγωθώ. Όσο σας συνέβαινε αφέχτος, για να δεν συμφωνιζόμουν. Αμήν. Εξοριστώ. Κάνω αμπουγιουρτή και φύγω. Και η επιθυμία μου με ένα του έρμου να γίνω βουλευτής. Ήθελα να γίνω και εγώ στο Άμαρ. Ανέμενα με τους καραβανάδες. Βλέποντας το πλαίσιο δεν θα έβγαινα ποτέ. Πήγα με τους ξυπώλους. Στη τράπεζα. Εδώ είναι η ίδρυση τράπεζας. Και η φόρτ. Είναι ένα κρίσιμο σημείο για την αποκωδικόσταση των προσωπικών. Ποια στάση παίρνουν. Για να μπορούν να δανείζονται. Ποιτόκιο. Οι μεσαίες και κατώτερες τάξεις. Ποιοι πολεμούν την ιδέα της τράπεζας. Πρέπει ξυπόλητη. Να είναι υπέρ σκοπόλης. Σε συνεργασία φυσικά και με την έγκληση της Πήλης. Αλλά στο νομοσχέδιο που ήρθε προς έγκληση. Και εκεί. Είχε. Της προωδευτικής. Συντάχτηκε με τον Πουτσαλάκη. Τον αρχηγό της Μουσουλμανικής του Ιρακλίου. Μουσταφάλι Παπουτσαλάκης. Αδύστατος. Βαρύς όρος. Δεν πρέπει να χρησιμοποιείται από μένα. Κόρμητο. Από άλλα γεγονότα το έχω συμμεράνει. Ο Μιχελιδάκης λοιπόν και ο Παπουτσαλάκης. Και κάποιοι και πολλοί άλλοι λένε πως. Δεν χρειάζεται να γίνει τράπεζα. Υπάρχουν κεφάλια στην Κρήτη. Λεφθούν από χρόνο μετά από τους πολίτες να πηγαίνουν στη φωλαιογραφία. Να δανείζονται μέσα στο τραπέζι. Πιο καλά και από τράπεζα θα δανείζομαι. Όχι στις τράπεζες. Καταψηφίζουν αυτή την πρόταση. Ενδεικτικά. Και έχω θέλει χωρίς να δώσω ένα συγχωριογράφο του κάτω. Κάποιος του μεγαλύτερου. Το αντίστοιχο Μαρά της Τουρκοκρατίας. Κάποιος του μεγαλύτερου. Και υποθήκευαν τα σπίθια. Το λάδι. Ήταν όμως τόσο ταξική. Τόσο αυτή η περιστασιακή. Μάλλον το μεταπήδημα του Μιχελιδάκη από τους ξυπόλητους. Σφαζόταν με το σταυράκι τότε. Για το Γυμνάσιο του Κρητικό. Για τις εκλογές. Για το Εδικητικό Συμβούλιο. Στις εφημερίδες. Στα έδρα της Βουλής. Γιατί χωριεδώ. Ταξικοί λόγοι. Κοινωνικοί. Φέροντα προσωπικά. Υπάρχει και η ερμηνεία ο Χαρίδημος Αγγελάκης. Όχι λέτε το τράπεζα της πόλης στο Ιράκλη. Στην Κρήτη γενικότερα. Εμείς σε κίνδυνο. Η μικρή και η μεσαία διοικτυσία. Δηλαδή ποιους δανείζει τράπεζα. Τους μικρούς και μεσαίους καλλιεργητές. Τους παίρνει άμεσα τα χτήματα τους. Φοβούνται δηλαδή. Η ερμηνεία είναι. Πως αν δώσουμε την άδεια να εδρυθεί μια τράπεζα. Κέντρο και ένδρα την Κωνσταντινούπολη. Με κεφάλαια ομογενών αλλά και τουρκικά πιθανόν. Τίματον των χριστιανών που με κόκκοα ανέκτησαν. Και απέκτησαν από τους μουσουλμάνους. Να περάσουν πάλι στα χέρια των Τούρκων. Βαρό και είναι και εθνικής αποχρωσής. Δικαιώνει την άρνηση του Μιχελιδάκη. Και την κατανοητή άρνηση του παπουτσιάλων τουρκοκριτικών. Στην ίδρυξη μια τράπεζα. Εδώ παρένθεση αδυναμία της σημερινής τρατηνομολογό. Ευθυντήστηκα κόμματα των Αγάδων και των Μέιδων. Και το μόνο έχω αδυναμία. Δεν μπορώ να δω τις Οθωμανικές πηγές. Και να δω τι παίζεται. Που είναι γραμμένα σε παλαιοθυνουμενικά κεφυλάσσοδες στην Πικελία. Ή τις πηγές που είναι τόσες πολλές. Και φυλά οθωμανικά αρχεία της πόλης. Είναι λοιπόν αμυδρές και λέω πως ήταν συντηρητικοί κατά βάθος διακώς ευρισκόμενοι οι Μουσουλμανοί. Ή θα συνδέεται με το κριτικό ταμείο. Και μπορεί να απορροφάει λεφτά ή να επενδύνει μισθό. Δηλαδή αυτή η υπερχυμοτία όμως αυτή ήρθε από τον Αγγελάκια. Η εντός εουαϊκών εθνική ετολογία για την ίδρυξη τράπεζας. Και όχι τόσο οι ταξικοί, οι οικονομίστικοι. Δεν χρειάζονται εξωμετράπεζα. Τανοίζομαι φθινότερα τους αγρότες ψέματα όπως ήταν φυσικό. Στα πρώτα χρόνια της Χαλέπας τα πράγματα ήταν ρόδινα. Θα λέγει κανείς υπήρχε αυτή η φιλοξύρα στη Γαλλία από παλιά. Οι πρίες γης γιατί η πρώτη πενταδιατία της Χαλέπας ήταν γόνιμη. Η άνοδος η πολιτική των κυβερνήσεων με την κρίση στην αγροτική παραγωγή. Με τις αφορίες, με την κρίση στην οικονομία. Και έτσι δημιουργήθηκαν οι κρίσεις της οικονομικής. Και εκτέρχε το 1889. Τι θα αφορολογήσω εγώ θα μειωθεί ο φόρος στις δεκάτης. Αρνητική. Και οι μουσουλμάνοι και η μερίδα των χριστιανών. Περουσία. Και εδώ θα δούμε πάλι την ίδια άρνηση. Ένα παιχνίδι. Να αφορολογηθεί η μεγάλη άστια. Τι έδεχονται. Τις μικρότερες. Τις ασθενέστερες. Μους σε μια δημοσίου. Για να επενδυθούν ποσά. Αν θέλετε στην παιδεία. Κι όχι αργά. Υπηγή της Κρήτης. Η έλλειψη υποδομών στο νησί για πολλούς χρονών. Πολιτική. Απολουθείται και στο θέμα της χρονολόγησης. Ακήνη της περουσίας. Εκεί στα τέλη της δεκαετίας της Χαλέπας. Γιατί καμιά επανάσταση. Ούτε αυτή η αποτυχημένη επανάσταση του 1889 και οικονομικά και κοινωνικά αίτια και πλούτη. Ούτε οι ξένοι του Ηρακλείου. Είχαμε πολλούς. Αναφέραμε πριν από λίγο. Τάριε το είδατε. Δεν το ανέφερα. Δημάμαι να σας το είπα. Και τους δρακάγιδες. Όσο υποτιμητικά έκρινε ο Αμάν Μπελευτάρ αυτόν τον αρχηγότο συντηρητικός της πύρας αυτής. Όμως ούτε άλλοι δεχόταν να μπει φορολογία στα προϊόντα που εμπορυβόντουσαν. Προσθευόμουν την ξένη τους υπηκότητα πίσω από την Ρούσαν στην επιβολή ενός τελονιακού τέλους στο 10% για τα προϊόντα που εξήγαγαν από το νησί εξηγίαση και μια αντιμετώπιση ως το 1889 στην Κρήτη εκείνη την περίοδο. Αν, λοιπόν, μπορούμε να πούμε κάποιο συμπέρασμα ότι σε μεγάλο ποσοστό υπάρχουν και προσωπικά... Πάνω απ' όλα, υπάρχει, όμως, μια μεταβατικότητα. Πάνω απ' όλα, είναι δύσκολο να μιλήσουμε σε μια προβιομηχανική κοινωνία. Υποξένη κυριαρχία για σαφή μοντέλα κοινωνικά. Υπάρχει μια λαστικότητα, μια κινητικότητα. Καθορίζεται από πολλούς παράγοντες. Και είναι κινητικό στοιχείο αυτής της κοινότητας. Πάμε στην τελευταία ίσως ενότητα. Γιατί τους έχουμε κουράσει τους αγοράτες μας. Τι ώρα έχει πάει. Πάμε δεύτερη συνέχεια. Να το κάνουμε πιο γρήγορα. Πάμε στα κόμματα και εθνικοί. Η αίσθησή μου είναι πως εθνική είναι τι μας ενώνει και του λευτεράκι. Ότι δίκαιο έχει άδικο. Να αγαπάμε λοιπόν την πατρίδα. Να κάνουμε δίκαιο αν ανδικούμε την πατρίδα είμαστε άδικοι. Αυτό θα γραφεί με αφορμή το κυνηγητό που κάνουν στο Μιχελιδάκι εκεί γύρω στο 1885 για το κρητικό γυμνάσιο. Και δείτε λοιπόν τι λέει γιατί έκανε της επικό. Σφυγωμετρών λέει τα συγκομματικά ιδιαθέτησης έβλεπον ότι κοινεί γνώμη ο μάτος της. Οι άλλοι χαρακτηρίζονται με μία άλλη σπάνια λέξη. Σαγανογλήφτες. Ψάχνοντας το λε χρησιμοποιείται βρέθηκε σε κάποιο λεξικό βρέθηκε ο όρος αυτός σε κάποιο παλιό χειρόγραφο του 1880 κάπου στην Πελοπόννησο. Μάλλον πρέπει να ενημερωθεί η κοιπήλη της ελληνικής γώσσας πως στην αυτοβιογραφία του Γενεράλη υπάρχει αυτός ο όρος αποθυζαβρημένος σαγανογλήφτες. Όσοι επεντοπίσουν λοιπόν σαγανογλήφτες και καραβανάδες. Και γι' αυτό δεν θέλει να συνεργαστεί. Κοστή και ο Σταυρυνίδης που τους χαρακτηρίζει τουρκόφιλους και ιστοριαγραφία αν θέλετε. Αλλά οι σύγχρονοι αρχογράφοι της επαγχής, της εποχής. Οι χαρακτηριστμοί βαρύτατοι και είναι στιγμές που μορφές. Όπως αυτοί που στο τέλος θα λέγαμε ο Ράκα ο ίδιος συγγραφέρος ο Σταυρυνίδης, ο Τεσσάλαμπης, ο Εθνικής Συνείδης. Παρά θέσης που με κάποιον άλλον προδότη και κανείς δεν μίανε την ψυχή του με προδοτικές πράξεις αντίστοιχες αναφορέστα για να καταλήγει σε μετριοπάθεια. Λέει ο Μίνος λοιπόν σε κάποια στιγμή Κώστα. Παριμείνει η τάξη των ανθρώπων μικρά ήδη. Άρα κατηγορεί προδότες άλλους. Και την άλλη στιγμή για να πει πως όλοι είμαστε πατριώτες. Λέει την ίδια πεατρίδα και τον ίδιο σκοπό υπηρετούμε. Είναι χαρακτηριστικό όταν μένεται τον πολιτικό έλεγχο του Ιρακλίου της πόλης αλλά και του νομού του. Ξεσπάει το λεγόμενο ρωμιλιωτικό ζήτημα. Δηλαδή, Τούλγαροι εισβάλλουν στην Ατολική ρωμιλία και την προσαρτούν βία. Η Ελλάδα προσπαθεί να συγκρούσει και στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Συγκρούεται η Ελλάδα, η αδύναμη Ελλάδα του. Συγκρούεται, υπάρχει μεγάλο σκοπό. Οι μεγάλες δυνάμεις αποκλείουν τον Πειραιά. Η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη. Στην Κρήτη ο λαός στηρίζει ενωμένος, στηρίζει χωρίς να είναι καραβανάδες. Χωρίς να κάνει διαδηλώσεις. Την ίδια χρονιά, λίγους μήνες μετά, το Δεκέμβριο, της Ανώδου, στον Θρόνο, το ελληνικό του βασιλιά της Ελλάδας, και στον Άγιο Μηνά, γίνονται λαμπρές θελετές. Φωνάζουν, ο λαός δηλαδή προσπαθεί να ξεπεράσει τη σύνορα. Όχι όταν αυτές βρίσκονται σε μεγάλες φάσεις διχασμου και έντασης. Κωστή, πάμε. Με χαριτισμούς, με αφορμές, πολλές. Αν δεν υπήρχαν, λέει, αυτοί, δεν θα υπήρχατε κι εσείς. Καραβανάδες, περαματισμένοι και επιστήμονες. Συνέχισε Κώστρα, πάμε γρήγορα. Συνέχισε τη σύγκρουση του Θιακάκη με τον Σταυράκι, για να πάμε να δούμε σε τι καταστάσεις μυδισμού φτάνουμε, πολλές φορές εμείς οι Έλληνες. Το χαρακτηριστικό, Κώστρα. Συνέχισε. Στη σύγκρουση αυτή, νοξίτα του 66, όταν ακυρώνει την εκλογή του Ζαχαρία Θιακάκη ως βουλευτή Ιρακλίου, με το γελείο, θα λέγαμε, επιχείρημα, πως ψήφταν και οι ψυχοφόροι από τα ασκησμούς. Έκαναν έσταση και συναυτό και ακυρώνουν την εκλογή του. Φεύγοντας, πηγαίνει στο λιμαντικό του, έναν τόπο όπου συνεχόταν η πρώτη επαναστά, τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον αρχηγό των Φιλελευθένων των Χανίων, και κάνουν μια κουμπαριά, γίνονται αδελφοί πια. Ο Θιακάκης βαφτίζει ένα παιδί του Μητσοτάκη. Οι Κωσίτες πήγαν με τον Θιακάκη. Το Σταυράκι, στέλνουν επιστολή υπόμενα στον Τρικούπη, όπου θέλουν να απολογηθούν. Είναι άδειψοι, είναι μάλλον οι εφημερίδες, ο τύπος της Αθήνας, αλλά και της Κρήτης, για να διώξουν από τη Βουλή. Αυτή η φράση που συμπλέουν ο Κυρίαρχος με μια μερίδα των καταχτημένων. Δεν υπάρχουν, λέει, πάμε σε μια εξομάνηση. Τι λέτε, δεν έχουμε αντιθέσεις. Δεν υπάρχουν αντιθέσεις. Κάνει το λάθος αυτούς που τους κρίνουν στην Αθήνα και αυτούς που έφυγαν εκεί από τους Τούρκους, ότι κατά της ελληνικής κυβέρνησης, για την υποστήριση του κρητικού αγώνα, με λεφτά της κυβέρνησης, λεφτά που δεν είναι τέτοιες, κύριε Τρικούπη, λέει, και ένα εξομάνι. Μυδισμός, συνέχισε Κώστα, από την Κόντ. Ότι ο Σταυράκης, με το υπογνωμά του Στον Τρικούπη, έρχεται να εκθέσει, ανεπανόρθωτα, στα μάτια και της ομιζών Αποστολών, αλλά και στα μάτια του κρητικού αγώνα. Τον αγώνα τον κρίνουν οι ξυπόλοιτοι, ό,τι δεν λέει ο ίδιος ο γενικός διοικητής. Δηλαδή, μας λες, η πολιτική επεμβαίνει, ξεμπροστιάζει, στην σημεία, στο ανώτερο της βαθμό. Τα δημοψηφίσματα, λέει, που γίνονται, από την ελληνική κυβέρνηση και από πράκτορες πολιτικούς βουλευτές, όπως ο Θιακάκης, στην Κρήτη. Τι άλλο, πιο βαρύ κατάσταση, θα λέγαμε, για την ελληνική εξωτερική πολιτική και απογύμνωση των επιχειρήσεων αντίθετης παράταξης. Συνέχισε Κώστα. Έτσι γινόμενη οικονομική κρίση, στις εκλογές του 88-89, όπου θυμούν οι ξυπόλοιτοι, είναι γαρατηριστικό στις παραμονές των εκλογών. Δική συντηρητική, ο Σταυράκης ήρθε με κάθε τρόπο να κερδίσουν. Ήρθε και προσπαθούσε να προσερτηστούν ακόμα και τους Βουσουλμάνους ψηφοφόρους, για να πάρουν την πολιτική αυτή, να πάμε γρήγορα στο ζήτημα. Λοιπόν, συνεχίζει, συνεχίζει. Συνεχίζει. Ναι, ακόμα. Λίγο πίσω, να προσερτηστούν και τους Βουσουλμάνους ψηφοφόρους της Ένωσης. Το έδαφος για μια Εννανιά. Πάμε στο επόμενο. Λοιπόν, στους Μουσουλμάνους της Κρήτης. Συνεχίζει. Προσοχή. Όχι, στο προηγούμενο. Εδώ. Ο Ατζεαντονάκης λέει, επεκεφαλής των οπισθορομικών, της συμπαθώντας αξιωτικός στους Μουσουλμάνους. Μωρέ, με αυτούς που θέλουν να πάρουν τα Δημαρχεία, να κάνουν στην καρδιά τους και το εκμεταλλεύονται. Το περίεργο είναι, πως με την επανάσταση του 80, οι καραβανάδες και τι γίνεται στην Ελλάδα, για να προλάβουν τα γεγονότα, καταθέτουν υπόμνημα στον κεντρικό. Όπως παλιότερα, με την ακύρωση του χαρτί. Το χαρτί της Ένωσης στην Ελλάδα. Τι θα κάνει η αντίπαλη παράταξη, η ξυπόλικη, αν αντιδεχθεί, η καραβανάδες είναι ένα ελίγμο. Δεν ξέρω αν είχε συζητήσει πιο πρώτα. Καταργούνται τα προνόμια της Καλέπας, καταργείται ουσιαστικά η Βουλή, καταργούνται τα κόμματα, αυτό θέλω να πούμε. Και πάμε σε μια νέα, σκληρή, οθωμανική πραγματικότητα, από την οποία θα λειτουργούμε αργότερα, του 1995, δωροτους μεταπολητευτικούς και τους άλλους επαναστάτες, μέσα σε μια διακυκομένα, η Κρήτη. Θα φτάσουμε στα γεγονότα της ΚΙΙ, θα οδηγηθούμε έτσι στην απομάκρυνση και λίγους μήνες μετά και την ελευθερία της Κρητικής Πολιτείας. Η εθνική ιδέα ήταν αυτή, για να κλείσω και να μη σας ταλαιπωρώ, που ένωνε τελικά, καλώς ή κακώς, τις αντίπαλες ομάδες, στο πολιτικό σκηνικό της Κρήτης του ύστερου αιώνα 19-ου και των αρχών του 19-ου και των αρχών του 20-ου. Λίγο έτσι για αντιχάριματος κατά χρόνια στην οικονομία σας, στην ομονία. Καταδικάστησα λοιπόν και αποσκορασκίστηκαμε και από τα δυο κόμματα και από τους υπόλοιπους κραυγανάδες. Όμως λυτώσαμε από αυτούς τους, αλλάξαν τα ονόματα. Οι τακτικές δεν άλλαξαν. Στη θέση των ΚΙΙ, η Βενιζελική και τη Βενιζελική. Είναι γεγονός αυτό. Απλώς να θυμίσω, δεν έχουμε άλλο πρωθεί, από μάκρινε το Βενιζέλο, γιατί δεν συμφωνούσε στο πρώτο, ταχύτατη, μια επίσπευση της ενωτικής διαδικασίας. Ενώ ο Βενιζέλος ήταν αυτός που ήθελε με αβήματα. Πρώτον, να ανδρωθεί η Κριτική Πολιτεία, οικονομικά, κοινωνικά, εκπαιδευτικά και μετά να φτάσουμε στην Ελληνική. Ο Πρύγκιμ Πασίλετ εδώ και φούσκονε από αγοισμό, όπως ο λαός τον είχε αγκαλιάβει σε καθόλου για την ελευθερία, το οίκος του δηλαδή, γύριζε στις αυλές της Ευρώπης και ήθελε με το ζόρι εδώ. Ήταν βέβαια και σύγκριση δυο μεγάλων προσωπικοτήτων πίσω από αυτό, και δυο ολόκληρο μηχανισμών τα μικρά βήματα. Το κατηγορούσαν, λοιπόν, το Βενιζέλο, πηγαίνοντας μια φορά στον Αμπελούζο, με τον Στεφανί, τον Γιώργη, τον γιατρό, ένας από εκεί πέρα, που είχε πάει να δει τον Πασίλετ, του λένε, δεν είσαι με τους... εδώ που μαζευθήκαμε εμείς την κομματική αυτοίς συγκέντρωσης, το Αμπελούζο. Και αρνήθηκε τότε ο Γιώργης Δεφανίδης το Βενιζέλο. Ο Βενιζέλος, λοιπόν, ήταν μέχρι το Θερίσο, ο Ανατολικός, και κάνει το Θερίσο έχοντας ω σημαία την ένωση στις επιλογές του. Και αρχίζει η άνοδος του Βενιζέλου, η πολιτική, με τίματος του Θερίσου. Αυτό για μένα, αν μπορώ να πω το για μένα, και το Θερίσο, ο πολιτικός, σε αυτή τη φάση, που τα είπε ζαριά, όλα για όλα και κέρδισε. Χρησιμοποιώ να σπάλει και αυτός την ιδέα της ένωσης του Θερίσου. Μάλλον δεν. Ζήτω ειπαιδία, ζήτω υπομονή σας, ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ πολύ. Θα μιλήσω από εδώ, αν με ακούνε. Ναι, δεν μου δόθηκε, δεν μπορέσα να τον αναπτύξω όσο θα έπρεπε αυτό το κομμάτι. Το επενήκτηκα, όμως, μιλώντας γενικά για το ιστορικό πλαίσιο. Είπα πως κι άλλοι να εμποδίσουν, να θέλετε οποιαδήποτε προσπάθματος. Δεν μπορούσε να γίνει τίποτα στην Κρήτη. Άλλωστε και οι σφαγές. Εφέτω ένα ερώτημα, είναι σκατόρικο. 18, 19 Άγγλοι. Όχι. Να μειώσω τον αγώνα των Κρητικών, ναι. Όχι. Και σήμερα βλέπω. Αν έχεις Αμερικάνικο διαβατήριο, δηλαδή 800 είναι, ας το ξαναλέω, των Χριστιανών που σφαγιάστηκαν. Και αυτοί οι Έλληνες. Το τίτλο του προδότη, εύκολα το λέω. Άλλη ερώτηση. Να σας πω ότι το επόμενο Σαββατοκοστή. Ναι. 14 Μαρτίου, στον Ομιλιό, με την 1η η ομιλία, θα είναι ο Εμποδογίας Καθηγητής Αρχαίου Θεάτρου, την Ομιλία και από την Λίλη Δάκα. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. Καλή συνέχεια. |
