| : [♪ Μουσικήี Μουσική Καλημέρα παιδιά, είμαι η Ελέκτρα, είμαι θατρολόγος, Διδάσκω το μάθημα της θεατρικής αγωγής, σε δημόσια δημοτικά σχολεία. Και είμαι μαζί σας σήμερα, για να κάνουμε ένα μάθημα θεατρικής αγωγής. Κάποιος μπορεί να πει πώς μπορεί να γίνει ένα μάθημα θεατρικής αγωγής από τη τηλεόραση. Και όμως μπορούμε να παρουσιάσουμε πάρα πολλά πράγματα που ανήκουν στη θεατρική αγωγή, εδώ από τη τηλεόραση και εσείς να τα παρακολουθείς από το σπίτι. Ένα από αυτά είναι το θέατρο σκιών. Εμείς στην Ελλάδα έχουμε μεγάλη παράδοση για το θέατρο σκιών. Έχουμε το λεγόμενο Καραγκιόζη. Είμαι σίγουρη ότι το ξέρετε όλοι και αν δεν το ξέρετε σίγουρα κάπου το έχετε ακούσει. Ο Καραγκιόζης λοιπόν είναι ένας άνθρωπος, Έλληνας, φτωχός και κακομύρης, με την γυναίκα του και τα τρία παιδιά του, που ζει σε μια καλύβα. Στην ίδια σκηνή, τη σκηνή του θεάτρου σκιών, από τη μία είναι η καλύβα είπαμε του Καραγκιόζη, και από την άλλη είναι το σαράι του Πασά. Είναι λοιπόν, τοποθετείται η δράση, οι ιστορίες αυτού του Έλληνα, τοποθετούνται στην εποχή που στην Ελλάδα υπήρχε τουρκοκρατία. Και όλες οι ιστορίες έχουν να κάνουν με το χαρακτήρα του Καραγκιόζη, που είναι έξυπνος, που είναι πεινάλας πολύ, που ψάχνει να βρει ευκαιρία, μόλις ότι είναι παντρεμένος, να δει την κόρη του Πασά στο σαράι, στο παλάτι δηλαδή, και να της εκφράσει το θαυμασμό του. Μέσα τώρα, σε αυτό το είδος θεάτρου σκιών του Καραγκιόζη, βλέπουμε και άλλους τύπους Ελλήνων. Έχουμε ας πούμε τον Μορφονιό, που είναι από τα Επτάνησα, που μιλάει με ένρυνη προφορά. Ο αέρας βγαίνει από τη μύτη του και η φωνή του ακούγεται κάπως έτσι. Και είναι ο ωραίος της παρέας, μόλις ότι δεν είναι ο καημένος. Μετά έχουμε τον Μπαρμπαγιόργο, έναν άνθρωπο, έναν άντρα έτσι μεγάλο, γερό, δυνατό, με τις φουστανέλες του, με τα μουστάκια του, με την κλίτσα του, άγριο, που δεν θέλει τους Τούρκους καθόλου. Και έχουμε γενικότερα τύπους. Γιατί όμως άραγε να έχουμε τύπους στο θέατρο σκιών? Γιατί ακριβώς πρέπει να έχουμε στο μυαλό μας ότι δεν έχουμε έναν ηθοποιό με το σώμα του, με τη φωνή του, με τις εκφράσεις του προσώπου του ή με το κουστούμι που φοράει. Στο θέατρο σκιών, όπως μπορείτε να δείτε εδώ δίπλα που έχω ένα έτοιμο, έχουμε ένα κουτί, μπορεί να είναι μικρότερο ή μεγαλύτερο, το οποίο φωτίζεται από πίσω με ένα φως. Και έχουμε τις διάφορες φιγούρες, τις λέμε φιγούρες του θέατρου σκιών. Αυτές οι δικές μου είναι αυτοσχέδιες, μην ανησυχείτε, είναι μικρές, δεν υπάρχει πρόβλημα. Οι οποίες φωτίζονται όταν εγώ τις βάζω πίσω από το σκηνικό μου. Έχω λοιπόν εδώ όσο με το λαγουδάκι μου που πηδάει. Ή έχω τον ήλιο μου που θα ξεκινήσει το πρωί, θα περάσει την ημέρα και θα φύγει από την άλλη μεριά. Άρα λοιπόν δεν έχουμε ηθοποιούς να παίζουν, έχουμε σκιές, έχουμε φιγούρες. Οι φιγούρες αυτές όπως αυτή εδώ που έχω φτιάξει εγώ, αν είναι χαμογελαστή θα είναι χαμογελαστή όλη την ώρα. Άρα και η φωνή μου πρέπει να είναι χαμογελαστή. Καλημέρα παιδιά, τι κάνετε, πω πω ωραία μέρα σήμερα. Άρα λοιπόν είναι πολύ σημαντικό ο τύπος που παίζω στο θέατρο σκιών να τριάζει με την κούκλα έτσι όπως την έχω φτιάξει, με τον τρόπο που την κοινώ, την εμψυχώνω λέμε στο θέατρο και με τη φωνή την οποία βγάζω. Αν χρησιμοποιήσω την ίδια φωνή για όλα τα κουκλάκια που έχω εδώ, στην πραγματικότητα δεν θα έχω έργο, δεν θα έχω ρόλους, δεν θα έχω χαρακτήρα. Πρέπει η φωνή μου να ανέβει ή να κατέβει, να γίνει πάρα πολύ γλυκιά ή να γίνει σκληρή και άγρια. Μπορεί να ψιθυρίσω ή μπορεί να κουνήσω με τέτοιο τρόπο που να υποκαταστήσω την φωνή, να δείξω το φόβο της κούκλας. Θα τα δούμε σε λίγο. Κάτι άλλο που θέλω να σας δείξω είναι το εξής. Στο θέατρο σκιών το παραδοσιακό του Καραγκιόζη δεν έχουμε φωτισμούς, έχουμε ένα φως από πίσω. Αυτό το θέατρο που θα σας δείξω εγώ σήμερα είναι αυτοσχέδιο, δηλαδή θα φτιάξετε μόνοι σας τις φιγούρες, μόνοι σας τις ιστορίες σας, είναι δική σας ιδέα. Άρα λοιπόν μπορούμε να βάλουμε και χρώμα. Τι εννοούμε χρώμα τώρα. Έχω ετοιμάσει εδώ από ένα υλικό, το ίδιο υλικό που έχω βάλει εδώ πέρα. Είναι ριζόχαρτο ή μπορείτε να χρησιμοποιήσετε το χαρτί κουζίνας, αυτό που χρησιμοποιούμε για να ψήσουμε μέσα στο φούρνο. Κόβουμε λοιπόν το σχήμα που θέλουμε. Εγώ εδώ έχω κόψει ένα στρογγυλό, είναι πιο μεγάλο από το φωτιστικό μου και το χρωματίζουμε στο χρώμα που θέλουμε. Θέλω λοιπόν εγώ να δείξω ότι ξεκινάει η μέρα και θα ξεκινήσει ο ήλιο στην πορεία του από την Ανατολή στη Δύση. Μπορώ να βάλω το φίλτρο μου λοιπόν, έτσι το λέμε, από πάνω. Τώρα δεν ξέρω αν στην τηλεόραση φαίνεται τόσο καλά το χρώμα. Και να βάλω λοιπόν... Α, καλημέρα! Ανατολή και σήμερα, Ανατολή και πάλι, κάθε μέρα την ίδια δουλειά. Και όταν φτάσω στην κορυφή, ορίστε, αστραποβολό, κάτας πρωτοφως μου. Και όταν αρχίσω να δείω, να πάω κι εγώ να ξεκουραστώ, ξανά έχουμε πορτοκαλί και κίτρινο. Αυτό είναι το φίλτρο που έβαλα εγώ τώρα, το κίτρινο πό. Έχω ετοιμάσει και ένα γαλάζιο. Θα το βάλω κι αυτό, μπορώ να κάνω μια θαλασσίνη ιστορία. Δεν σημαίνει ότι κάνω... Σας είπα, δεν θα κάνουμε καραγκιόζι, θα κάνουμε αυτοσχέδιο. Θα δείξω λοιπόν τώρα πώς μπορούμε να φτιάξουμε αυτοσχέδιες φιγούρες, πολύ εύκολα και γρήγορα, και μετά θα δείξουμε και ένα σκηνικό. Λοιπόν, για τις φιγούρες θα χρειαστείτε χαρτόνι μαύρο. Μπορείτε να χρησιμοποιήσετε και άσπρο χαρτόνι, σαν αυτό που έχω εδώ. Το βλέπετε? Άλλα θα το ζωγραφίσετε μαύρο, γιατί αν το αφήσετε άσπρο δεν θα κάνει αντίθεση το λευκό του χαρτιού με το μαύρο της φιγούρας. Λοιπόν, χρειάζομαι καλαμάκια, χρειάζομαι ένα συρραπτικό ή μπορώ να χρησιμοποιήσω και χαρτοτενία, δεν με πειράζει, και ξεκινάω. Άσπρο, θέλω να φτιάξω έναν συννεφάκι, έτσι? Λοιπόν, υπάρχουν πολλοί τρόποι. Ο ένας είναι να σχεδιάσετε εσείς με μολύβι ή με μαρκαδόρο. Το σχέδιο που θέλετε. Ο άλλος τρόπος είναι να ξεκινήσετε να κόβετε κατευθείαν. Είπαμε, είναι αυτό σχέδιο, από τη φαντασία μας το βρίσκουμε. Βέβαια καλύτερο είναι να κάνετε το σχέδιο που θέλετε εσείς πάνω στο χαρτόνι. Πώς θα το κάνετε τώρα, θα μου πείτε που το χαρτόνι είναι μαύρο. Λοιπόν, αν χρησιμοποιήσετε μολύβι, από αυτό που γράφουμε στο σχολείο, το μολύβι αυτό είναι ένα ασημένιο ύχνος, έτσι? Όσο κόβω, θα σας πω και την ιστορία του θεάτρου σκιών. Τι εννοώ. Υπάρχει μια ιστορία για το πώς δημιουργήθηκε, λέει, το θεάτρο σκιών. Ένας αυτοκράτορας στην Κίνα αγαπούσε πάρα πολύ μια γυναίκα. Η γυναίκα του αυτή, λέει όμως, πέθανε. Απογοητευμένος, τρελαμένος από το χαμό της, ζητούσε με κάποιο τρόπο να την επαναφέρουν. Έβαλε λοιπόν σε ένα βωμό, διάφορα χαρίσματα για τους θεούς, έτσι, και έβαλε και έναν ιερέα να καλεί το όνομά της. Και από τον καπνό που δημιουργήθηκε, δημιουργήθηκε η εικόνα της αγαπημένης του. Έτσι λοιπόν λένε στην Κίνα ότι γεννήθηκε το θεάτρο σκιών. Λοιπόν, έχω έτοιμο, όπως βλέπετε, το συνεφάκι μου. Το γυρίζω και κοιτάξτε τώρα. Ανοίγω το καλαμάκι μου και το λυγίζω. Αυτό το κομμάτι θα στερεωθεί πάνω στο συνεφάκι μου. Επειδή είναι λίγο μεγάλο, ανάλογα με το τι φτιάχνετε, θα κοιτάτε αν θέλετε να το κόψετε ή να το αφήσετε. Εδώ λοιπόν επειδή το σύννεφο δεν το χρειάζεται όλο αυτό το μήκος, θα κόψω λίγο εδώ. Λοιπόν, το έχω λυγισμένο. Αν θέλω το ξανανοίγω για να το κολλήσω πιο εύκολα. Και τώρα έχω δύο τρόπους. Πρώτος τρόπος, παίρνω λίγη χαρτοτενία. Βάζω πάνω από το καλαμάκι δεξιά και αριστερά. Και το λυγίζω. Και έχω το σύννεφο μου έτοιμο, το αφήνω μπροστά. Δεύτερος τρόπος, ας κάνουμε ένα πουλάκι. Θα το κάνω με τον δεύτερο τρόπο. Ανοίγω, λυγίζω για να είμαι σίγουρη, το ακουμπάω. Εδώ βλέπετε ότι είναι μεγαλύτερο έτσι, πρέπει οπωσδήποτε να κοπεί, δεν θέλω να φαίνεται η άκρη. Ισιώνω πάλι, κόβω. Και ο δεύτερος τρόπος είναι να στερεωθεί με λίγο σειραπτικό. Καλό είναι όταν στερεώνετε το ξυλάκι, το καλαμάκι δηλαδή, το λέμε ξυλάκι, να προσπαθείτε να το βάζετε στο κέντρο της φιγούρας σας. Μην το βάλετε πολύ δεξιά, μην το βάλετε πολύ αριστερά, γιατί δεν θα στερεώνεται μετά καλά. Με το σειραπτικό μου λυγίζω και να το. Θα μου πείτε τώρα και θα έχετε δίκιο, πουλάκι χωρίς ματάκι γίνεται. Λοιπόν, μπορούμε να κάνουμε μεγαλύτερα σχέδια ή μικρότερα. Εδώ, για να καταλάβετε, έχω πάρει ένα καρφάκι, στραβό κιόλας. Λοιπόν, και απλά εκεί που είναι το ματάκι, το περνάω και να το. Όταν μπει στην σκηνή μου, την κανονική σκηνή μου, πιστέψτε με, ακόμα και αυτή η μικρή τρυπούλα θα φαίνεται πάρα πάρα πολύ καλά. Λοιπόν, πάμε λίγο να δούμε πώς μπορούμε να παίξουμε στο θέατρο, έτσι. Λοιπόν, αφήνω τις φιγουρίτσες μου και ξεκινάω με μια δική μου ιστορία. Τώρα την έφτιαξα, σας μιλάω αλήθεια, δεν την είχα σκεφτεί από πριν. Επειδή θέλω να δημιουργήσω μία ατμόσφαιρα λίγο έτσι πιο ρομαντική, κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει, θα βάλω το φίλτρο μου το πορτοκαλί, με την ελπίδα εδώ στη δηλώραση να φαίνεται λίγο διαφορετικό. Και έχω, όπως βλέπετε, ένα αλογάκι και έχω και ένα ανθρωπάκι. Για να δούμε τι ιστορία άραγε θα μπορούσα να πεχτεί με αυτούς τους δύο. Περπατάω, περπατάω τόσες μέρες μόνος μου σε αυτό το δάσος, κανέναν δεν έχω βρει, κανέναν δεν έχω συναντήσει, μόνος, μόνος. Άραγε, δεν θα βρεθεί κανείς να με βοηθήσει, να βρω τον δρόμο μου, να γυρίσω πίσω στο σπίτι μου, κάτι τόσο τρομερό ζητάω. Ας πάω λίγο, κάτι βλέπω σ' εκεί στην άκρη, νομίζω ότι κάτι κουνιέται. Για να πάω να δω. Ανθρώπινη μυρωδιά μου μυρίζει, ήθελα να ξέρα, στο δικό μας ιερό δάσος ποιος τόλμησε να έρθει. Ανθρώπινη μυρωδιά. Κι οι άνθρωποι, όταν έρχονται, έρχονται μόνο για να καταστρέψουνε. Να κόψουν τα δέντρα, να βάλουνε φωτιά, να αφήσουν τα σκουπίδια, να μην αφήσουν το δάσος και μας την ησυχία τους. Ήθελα να ξέρα τι δουλειά μπορεί να έχει αυτός εδώ. Για να δούμε. Α, ένα άλογο. Νομίζω ότι είναι η ώρα σου να φύγεις. Να φύγω. Μα γιατί, γιατί, τι σου έχω κάνει, σου έχω κάνει κάτι, αλήθεια, σου έχω κάνει κάτι. Αν έχω κάνει κάτι, μα το θεό, αλήθεια, να σου ζητήσω και συγγνώμη, αλλά απλά τον δρόμο μου ψάχνω να βρω εδώ πέρα. Ξέρω τι κάνετε εσείς οι άνθρωποι όταν έρχεστε στα δάση μας. Βάζετε φωτιές, πετάτε σκουπίδια, ενοχλείτε τα ζώα, τα διώχνετε, να πας πίσω από εκεί που ήρθες. Μα αυτό ακριβώς θέλω, να γυρίσω πίσω. Αλλά πραγματικά πίστεψέ με, δεν είναι όλοι έτσι όπως τα περιγράφεις. Τι εννοείς δεν είναι όλοι, όπως τα περιγράφω. Εννοώ πως εγώ ποτέ δεν σκέφτηκα να διώξω ζώα, ποτέ δεν σκέφτηκα να καταστρέψω το δάσος, ποτέ δεν σκέφτηκα να πετάξω σκουπίδια. Το δάσος είναι το δικό σας σπίτι και το δικό μας μερικές φορές, όπως εγώ τώρα ψάχνω να βρω το δικό μου σπίτι και ειλικρινά έχω αρχίσει να αγχώνομαι. Ωστε λοιπόν μας λες ότι εσύ δεν έχεις κάνει τίποτα. Και όχι μόνο εγώ, να ξέρεις κι άλλοι. Κι άλλοι δεν έχουν κάνει. Και για αυτούς που τα κάνουν, που σας διώχνουν, που πετάνε σκουπίδια, που βάζουν φωτιές, να ξέρετε υπάρχουν δέκα άλλοι που μιλάνε εναντίον τους, που ψάχνουν να τους βρουν, που ψάχνουν να τους βάλουν φυλακή. Μην είσαι λοιπόν προκατυλιμένος, μη σκέφτεσαι συνέχεια άσχημα για μας. Μου έμαθες κάτι που μάλλον δεν το ήξερα. Τέλος πάντων, σε πιστεύω. Σε πιστεύω γιατί, η αλήθεια είναι, μιας το τόσο έρχονται κάποιοι και δημιουργούν κακό σε εμάς, στο δάσος, στα σπίτια μας. Που είπες ότι θες να πας στο σπίτι μου, ψάχνω να βρω, ήμουνα σε ένα μονοπάτι με βότσαλα. Ένα μονοπάτι με βότσαλα. Να, αυτό ψάχνω να βρω. Έλα μαζί μου και θα το βρούμε. Για κοίτα λοιπόν, που γνώρισα και έναν άνθρωπο, που δεν κάνει όλα αυτά που νόμιζα. Γεια σας παιδιά. Εμείς λοιπόν, δημιουργήσαμε μια πολύ μικρή και γρήγορη ιστορία, με έναν άνθρωπο και ένα άλογο. Το αλογάκι μου, όπως βλέπετε, του έχω βάλει για χέτι και για ουρά, χαρτί κοφρέ. Και αυτό μπορείτε να το κάνετε, δημιουργεί και ωραίο χρώμα. Και το καφέ λίγο φαίνεται. Ελπίζω στην τηλεόραση να φαίνεται. Έχω ετοιμάσει μία φιγούρα για νύχτα. Τι βλέπετε. Έχω πάρει δηλαδή το χαρτί, αυτό που σας είπα. Έχω κολλήσει πάνω το φεγγάρι και έχω βάλει τα αστεράκια. Το πουλάκι που φτιάξαμε πριν, ας το δούμε και λίγο. Βλέπετε ότι φαίνεται ακόμα και αυτό το λίγο, ή ελπίζω τουλάχιστον ότι ακόμα και σε αυτό το λίγο φαίνεται το ματάκι του. Λοιπόν, θα σας δείξω τώρα πώς μπορούμε να φτιάξουμε ένα σκηνικό για θέατρο σκιών. Είδαμε λίγο τις κούκλες, υπάρχουν και πιο περίπλοκες, θα τις δείξουμε σε επόμενο μάθημα. Θα δείξουμε τώρα το σκηνικό. Αυτό το σκηνικό, για να καταλάβετε, ήταν από ένα κουτί από παπούτσια. Εγώ θα σας δείξω λίγο μεγαλύτερο, και γιατί είναι πιο εύκολο να το δείξουμε στην τηλεόραση, αλλά και για να δείτε μια μικρή διαφορά μεταξύ του κάθε σκηνικού. Και θα τη δείτε όταν, τέλος πάντων, το φτιάξω. Έχω λοιπόν εδώ αυτό το κουτί μου από μια τηλεόραση. Να ξέρετε, στη θεατρική αγωγή δεν πετάμε τίποτα. Δεν πετάμε. Βρήκα αυτό το κουτί, ή να μην πω ψέματα, το είχα αυτό το κουτί. Λοιπόν, έχω βάλει εδώ, όπως θα δείτε γύρω γύρω, μια μαύρη χαρτοτενία. Το έχω κάνει γιατί όπως στο άλλο μου σκηνικό ήθελα να υπάρχει ένα μικρό πλαίσιο, έτσι θέλω και εδώ. Είναι πιο εύκολο να βάλετε πρώτα το πλαίσιο και μετά να κόψετε, για να το κόψετε το λόησιο. Το πρώτο όμως πράγμα που πρέπει να κάνετε είναι να κόψετε το πίσω μέρος. Αυτό εδώ. Αυτό πρέπει να κοπεί γιατί πρέπει να έχουμε χώρο και τρόπο να μπαίνει το φως μας. Είναι πάρα πολύ απλό. Απλά το κόβουμε. Εγώ το κόβω με κοπιδάκι. Εάν είσαστε σπίτι, σας παρακαλώ, να ζητήσετε τη βοήθεια κάποιου μεγάλου. Τα κοπίδια, το λέμε και στο σχολείο πάντα αυτό, είναι επικίνδυνα. Να το. Άνοιξε και κόβω και το τελευταίο μου. Το κρατάμε στην άκρη. Γενικώς δεν το πετάμε. Μπορεί να το χρησιμοποιήσουμε κάπου αλλού. Τώρα, το γυρίζω και εδώ που είναι τα μαύρα, δεξιά-ριστερά πάνω-κάτω, θα κόψω με το κοπίδι μου πάνω εκεί. Και θα δημιουργήσω έτσι ένα πλαίσιο, σαν πλαίσιο τηλεόρασης. Το ίδιο πλαίσιο δημιουργούμε και όταν φτιάχνουμε ένα κουκλοθέατρο, έτσι, για να κάνουμε μία σκηνή. Κάνουμε λίγο θόρυβο. Να το. Αφήνουμε στην άκρη και είναι έτοιμο. Τι υλικό τώρα βάζουμε εδώ. Απλογικό. Έχω αυτό που είναι ριζόχαρτο, έτσι. Αυτό είναι ένα χαρτί το οποίο χρησιμοποιούν οι ράφτες, οι μοβίστρες και με αυτό κάνουν το σχέδιο του ρούχου πριν το κόψουν εκείνοι. Εμείς θα το χρησιμοποιήσουμε για να βάλουμε, να φτιάξουμε τον λεγόμενο μπερντέ. Έτσι λέγεται αυτό το κομμάτι της σκηνής μαζί με το ύφασμα που μπαίνει εδώ. Στον Καραγκιόζη ή σε άλλα θέατρα σκιών βάζουν ύφασμα, σεντόνι ας πούμε, το λέμε μπερντέ. Λοιπόν, για να φτιάξω λοιπόν τον μπερντέ θα βάλω τέτοιο. Γιατί τέτοιο τώρα. Κάποιος μπορεί να πει εγώ, κυρία Ηλέκτρα, έχω ύφασμα, σεντόνι. Γιατί να μην βάλω. Γιατί αυτό, παιδιά, είναι πολύ πιο διαπερατό. Θα φαίνεται η κούκλα σας δηλαδή. Λοιπόν, για να δω. Έχω έτοιμο εγώ, κομμένο. Μου χωράει, το κόβω, βάζω κόλλα εδώ, στο γύρο-γύρο του. Θα σας το δείξω τώρα, μόλις τελειώσω, γιατί πρέπει να μπει αρκετή κόλλα. Να το. Ωραία. Και κολλάω το χαρτί μου από πάνω. Προσέχτε μόνο να είναι ίσιο. Αυτό καλό είναι να το προσέξουμε. Γιατί θα ακουμπάνε πάνω οι φιγούρες. Έτοιμο. Λοιπόν, τώρα, αυτό που θέλα να σας δείξω είναι το εξής, ότι σε αυτό εδώ το σκηνικό, σε αυτό εδώ μάλλον το θέατρο σκιών, το να βάλω μία τόσο μικρή φιγουρίτσα. Κοιτάξτε, δεν φαίνεται σχεδόν καθόλου. Μπορεί βέβαια να θέλω να κάνω μια τεράστια ιστορία, έτσι. Για αυτό έχω άλλες φιγούρες, πιο μεγάλες και λίγο πιο περίτεχνες, όπως έχετε δει. Θα τις δείτε, για να φαίνονται περισσότερο. Λοιπόν, σήμερα, λοιπόν, ακούσαμε για το θέατρο σκιών. Και μάθαμε δύο-τρία πραγματάκια. Είδαμε πώς μπορούμε να φτιάχνουμε αυτοσχέδιο θέατρο σκιών, να φτιάχνουμε τις δικές μας φιγούρες και μάθαμε πώς να φτιάχνουμε και τη δική μας σκηνή. Τα υλικά είναι απλά. Ένα χαρτινό κουτί, λίγο ριζόχαρτο ή λίγο χαρτί ψησίματος, μαύρο χαρτί ή άσπρο που το βάφω μαύρο, καλαμάκια, από αυτά που πίνουμε, και λίγη κόλλα και ένα σιραπτικό ψαλιδάκι για να κόψουμε και φυσικά φαντασία για να φτιάξουμε μια ιστορία και κυρίως να παίξουμε την ιστορία μας. Ελπίζω να περάσετε καλά. Είμαι η Ελέκτρα. Κάνω μάθημα θεατρικής αγωγής και σήμερα κάναμε λίγο αυτοσχέδιο θέατρο σκιών. Χάρηκα πάρα πολύ που σας είδα και θα τα ξαναπούμε. Σας φιλώ. |
