| : ΕΡΟΤΑ Θα μιλήσουμε για τον έρωτα. Είναι σαν να σας καλώ να ανακαλύψουμε την Αμερική. Χιλιάδες εκατομμύρια αναφορές σε αυτό το θέμα που έχει πάψει προπολού να αποτελεί θέμα ταμπού στις δυτικές κοινωνίες. Ο έρωτας όμως που έχει μνηθεί στις τέχνες και έχει μελετηθεί στη ψυχολογία είναι εστιασμένος στο αντικείμενο του πόθου. Η τέχνη του ρομαντισμού είχε εστιαστεί στο θάμπωμα από τη συνάντηση με την εθαίρια ύπαρξη που κατέβαινε από τους ουρανούς και σταματούσε εκεί. Δεν μπορούσαν να φανταστούν πώς ο έρωτας θα συνεχιστεί στον χρόνο. Επομένως, η κοινή αυτοκτονία των συντρόφων διέσωζε τον έρωτά τους στους αιώνες. Η σύγχρονη πρόταση είναι διαφορετική αλλά αντίστοιχη. Ο γάμος έχει συντελεστεί και μέσα στο καθημερινό τρέξιμο, μέσα στη καθημερινή ρουτίνα εμφανίζεται η εθαίρια ύπαρξη αλλά πλέον με τη μορφή τρίτου προσώπου. Και το ερώτημα περί έρωτα επανατοποθετείται. Στα πλαίσια αυτά γίνονται μελέτες. Πόσο διαρκεί ο έρωτας προ 20 αιτίας μια τέτοια έρευνα είχε δείξει ότι ο έρωτας κρατάει τρία χρόνια. Το διάστημα μου είχε φανεί πολύ μικρό. Προ δεκαετίας ο έρωτας στην ίδια μελέτη που επαναλήφθηκε βρέθηκε ότι κρατάει ένα χρόνο. Και πρόσφατη μελέτη είπε ότι ο έρωτας κρατάει έξι μήνες. Το διάστημα μου φάνηκε πολύ μεγάλο. Αν ο έρωτας είναι η φαντασίωση που έχουμε για την εθαίρια ύπαρξη, αν ο έρωτας είναι η κάλυψη για τη σεξουαλική συνέβρεση μαζί της, τότε η ταχύτητα που επιτρέπει η εποχή μας είναι φυσικό να μετατρέπει την εθαίρια ύπαρξη σε μια ακόμα γιεινή οντότητα. Η συνέχεια είναι γνωστή. Ο συμβασμός στην αμοιβαία μυζέρια και στους αμοιβαίους και στις αμοιβαίες υποχωρήσεις ή η φυγή και αναζήτης μιας άλλης εθαίριας ύπαρξης που υποτίθεται ότι θα αντέχει στον χρόνο. Ζητιέται και η βοήθεια και η συμπαράσταση των φίλων και των ειδικών. Η επιφανειακή θεώρηση των σχέσεων έχει υποτιμήσει τις σχέσεις, καθώς τις έχει υποβιβάσει στο επίπεδο του αναλώσιμου. Αυτό σημαίνει ότι οι άνθρωποι οδηγούνται στο υπαρξιακό κενό. Η επιφανειακή ψυχολογία των σχέσεων είναι η πλαστική χειρουρική. Προσπαθεί να καλύψει τις ρυτίδες του σώματος, αλλά αφαιρεί την έκφραση από το πρόσωπο και δημιουργεί ουλές στη ψυχή. Η απάντηση δεν μπορεί να καλύψει το πρόβλημα στο τι κάνουμε, γιατί τίθεται λάθος. Εστιάζουμε στη σχέση και στο αντικείμενο του έρωτα και χάνουμε το υποκείμενο, για το οποίο ονομάζεται ερωτευμένος. Δηλαδή, χρησιμοποιούμε την παθητική μετοχή, δηλαδή ο έρωτας είναι κάτι που παθαίνουμε, όχι κάτι για το οποίο εμείς ενεργούμε. Σε αντίθεση με την επιφανειακή ψυχολογία των σχέσεων, υποστηρίζω την υπαρξιακό κενό, υποστηρίζω την υπαρξιακή αναζήτηση του ερωτικού ανθρώπου, δηλαδή την ενεργητική μετοχή του έρωτας στη ζωή μας. Ερωτευμένος είσαι όταν συναντήσεις αυτόν που αγαπάς, την ευθέρια ύπαρση. Ερωτικός όμως είσαι πριν συναντήσεις τον άνθρωπο που θα ερωτευτείς. Ερωτικός είσαι στην καθημερινότητά σου, ερωτικός είσαι στην εργασία σου, στις δυσκολίες σου, ερωτικός είσαι στις στόχους σου και ακόμα και στη διαχείριση των αποτυχιών σου. Στην άντληση χαράς από αυτά που πάλεψες, από αυτά που δεν υποχώρησες, από αυτά που δεν συμβιβάστηκες. Η ερωτική στάση ως προς τη ζωή εμπνέεται από την αθέατη ομορφιά, χτίζεται στις αποφάσεις που έχουν στόχους μακρινούς και δομείται στις δύσκολες καταστάσεις της μοναξιάς. Η ερωτική στάση δηλαδή είναι αυτή που τελικά ζητά τον να ξεφύγει από την επιβίωση και για το στόχο αυτό ζητά σύντροφο ζωής. Οι καλοί σεφ επιμένουν. Ένα νόστιμο φαγητό προϋποθέτει ποιότητα των υλικών που θα χρησιμοποιηθούν. Γιατί τα πράγματα να μην είναι ιδιακές στις σχέσεις. Όμως πρέπει να το πούμε. Δεν είμαστε τα μισά που ζητάμε το έτερον ή μισή. Είμαστε ολόκληροι. Και για τη συμπόρευση αυτή στην πορεία μιας ζωής ζητάμε ανθρώπους με τους οποίους θα μπορούν να έχουμε αμοιβαία έμπνευση, αμοιβαίο υπλουτισμό, αμοιβαία υποστήριξη. Είμαστε το παρελθόν μας? Είμαστε τα πρώτα πέντε χρόνια της ζωής? Τότε κάποιοι την έχουμε βαμμένη. Είχα πάει πριν από χρόνια σε ένα παιδικό σταθμό που πήγα για την παρατήρηση των παιδιών. Ήμουν καθισμένος στο πάτωμα σε μια γωνιά για να μην ενοχλώ με την παρουσία μου και κάποια στιγμή την προσοχή μου τράβηξε ένας έντονος διάλογος που γινόταν ανάμεσα σε δύο τετράχρονα παιδιά. Ένα γόρι και ένα κορίτσι. Παίζαν στο κουκλόσπιτο. Η φωνή του κοριτσιού ήταν πολύ έντονη. Το ύφος της αναστατωμένο έκανε ζωηρές κινήσεις και το βλέμμα της πολύ υποτιμητικό καθώς μίλαγε στο συναισθανμένο αγόρι. Θα πας επιτέλους να αγοράσεις τα μακαρόνια. Πόσες φορές χρειάζεται να σου το πω. Όλα εγώ θα τα κάνω εδώ μέσα. Και έχω και σένα. Η άνεση που είχανε στο να παίζουν αυτό το παιχνίδι μου έδινε τη βεβαιότητα ότι αυτή την ιστορία τη ζούσανε μέσα στα σπίτια τους καθημερινά. Αναρωτιέμαι όμως. Αυτά τα τότε παιδιά, οι σημερινοί νέοι ενήλικοι, γιατί δεν θα επιλέξουν συντρόφους αντίστοιχους για να συνεχίσουν να παίζουν το ίδιο παιχνίδι. Τα πράγματα στη ζωή είναι τύχαιρα αν τα αφήνουμε στη τύχη. Μια εταιρεία που λειτουργεί στη χειωδός δεν προσλαβάνει ανεξέλεγχτα κάποιους, αλλά είναι τύχη. Δεν προσλαβάνει ανεξέλεγχτα κάποιους, αλλά προκηρύνσει θέσεις εργασίας. Αντίστοιχα, γιατί να μην είναι τα πράγματα και στις θέσεις συντρόφων. Να δούμε μερικές τέτοιες προκηρύξεις θέσεων συντρόφων. Νέος αναζητά γυναίκα που με τις διαρκείς απαιτήσεις του θα τον κάνει να αισθάνεται ανήκανος να την ικανοποιήσει. Νέα, πολύ συμπαθήτικη, έχει κάνει 35 βασανιστικές σχέσεις και αναζητά τη 36. Η μυθανές ζώμπι αναζητά δροσερές υπάξεις για να το ζωντανέψουν προσωρινά. Όμως, ανεξάρτητα από την κυριαρχούσα άποψη, θέλω να σας πω με όλη τη χαρδιά μου, με όλη τη σιγουριά της κλινικής και θεραπευτικής μου εμπειρίας, ότι σήμερα παρά ποτέ στην ιστορία της ανθρωπότητας μπορούν να υπάρχουν οι καλύτερες σχέσεις, οι καλύτεροι γάμοι. Αυτό δεν αποτελεί θέσφατο. Αποτελεί μελέτη των τριών σημαντικών συνισθώσεων ενός γάμου μιας σχέσης. Οικιότητα, σεξουαλικότητα, δέσμευση. Να το δούμε αναλυτικά. Οικιότητα. Οι άντρες και οι γυναίκες ποτέ στο παρελθόν δεν εμπιστευόντουσαν η men to women. Οι άντρες, για τις σοβαρές τους υποθέσεις, δεν μίλαγαν στις γυναίκες τους. Οι γυναίκες δεν εμπιστευόντουσαν να μιλήσουν για τα συναισθήματά τους στους άντρες τους. Στη καλύτερη περίπτωση, είχαν χωρίσει τα υπουργεία. Εξωτερικών αμήνις και οικονομικών, οι άντρες. Εσωτερικών υγείας, παιδείας και οικονομικών, εσωτερικών υγείας, παιδείας και θρησκευμάτων. Μισό λεπτό. Και πολιτισμού, μου είπε, να μην ξεχάσω η γυναίκα μου. Οι γυναίκες. Όμως, σήμερα, οι νέοι που επιλέγουν να είναι μαζί, κουβεντιάζουν για τα πάντα, μπορούν και μοιράζονται πληροφορίες, απόψεις, συναισθήματα μυστικά, μπορούν και διασκεδάζουν μαζί, αλλά και συζητούν σοβαρά θέματα και συναποφασίζουν. Μπορούν να είναι και κολλητοί φίλοι. Σεξουαλικότητα. Νομίζω δεν χρειάζεται και πολύ να εξηγήσω για το ζήτημα αυτό. Η σεξουαλικότητα, στο παρελθόν, κάλυπται την ανάγκη της σεξουαλικής και ταυτόχρονα την αναπαραγωγή. Δεν θα πούμε το συνηθισμένο λάθος ότι οι άντρες ευχαριστιόντουσαν και οι γυναίκες όχι, τίσο η ευχαρίστηση ήτανε κανείς να είναι μόνος του με απ' όντα το συνδροφό του. Η σεξουαλική επελευθέρωση σήμερα, το σημαντικό, δεν είναι απλώς μια καλύτερη σεξουαλική απόλαυση. Είναι στη δυνατότητα της ερωτικής έκφρασης στην ολότητα της σχέσης. Και δέσμευση. Η δέσμευση ήτανε το σημαντικό στοιχείο των γάμων του παρελθόντος. Διαζύγια μόνος σε ελάχιστες περιπτώσεις, οι άνθρωποι δεν χώριζαν. Δεν χώριζαν, αλλά δεν σημαίνει αυτό ότι και αγαπιόντουσαν. Η δέσμευση σήμερα για τους συντρόφους δεν αποτελεί υποχρέωση. Αποτελεί την αίσθηση ότι η σχέση με αυτόν τον συγκεκριμένο άνθρωπο, είναι μια δυνατότητα για τη δική τους προσωπική ανέληξη. Δηλαδή αποτελεί ένα προνόμιο, το οποίο δεν θέλουν να χάσουν. Έχουμε να αποφασίσουμε σήμερα. Θα είμαστε καταναλωτές του ευκαιριακού έρωτα, του απρόσωπου σεξ, πιθανόν και με 3D νέες αναλογίες που θα δημιουργηθούν, ή θα γίνουμε ερωτικά πρόσωπα απαντός καιρού. Ο Γιάννης, ένας φοιτητής νέος, μίλαγε για την ιστορία του και για τις σεξουαλικές συνευρέσεις έναντι άμμυβης, με εντυπωσιακές κοπέλες απ' το εξωτερικό. Και έλεγε, η φαντασίωση ότι μπορώ να τις έχω, ότι μπορώ να κάνω ό,τι θέλω μαζί τους, με έφτιαχνε, με ήλκυε, με διακινούσε. Όμως, ένα βλέμμα τους που έδειχνε ότι ήταν αλλού, δεν ήταν μαζί μου, μου δημιουργούσε σκέψεις που με ξενέρωναν. Για το ζήτημα αυτό πήγες σε έναν σεξολόγο και ο οποίος προσπαθώντας να του καλύψει τη σεξουαλική σκέψη, πήγες σε έναν σεξολόγο. Και ο οποίος προσπαθώντας να του καλύψει τη σεξουαλική απόλαυση, του είπε να κάνει κάποιες νέες σκέψεις τρικ, για να μπορέσει να ξεφύγει από τις άλλες, παρακάμπτοντας βέβαια το ουσιαστικό ζήτημα του Γιάννη, που ήταν το να έχει αυθεντικές σχέσεις. Αγαπητές φίλες και φίλοι, μήπως η ελπίδα της εποχής μας σήμερα είναι ότι οι νέοι της εποχής, απελευθερωμένοι από τους φράγμους της σεξουαλικότητας, αναζητούν εναγωνίως ουσιαστικές, τριφερές, παθιασμένες, αυθεντικές, ερωτικές σχέσεις. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. |
