| : [♪ Μουσική Γεια σας, παιδιά! Με λένε Σοφία Πανταζή και είμαι δασκάλα σε Δημοτικό Σχολείο. Θα κάνουμε σήμερα μαζί ένα μάθημα, στο οποίο θα θυμηθούμε τις σύνθετες λέξεις. Τις έχετε κάνει σίγουρα με τις δασκάλες σας όλο αυτό το καιρό, και τα παιδάκια της Δευτέρας Δημοτικού και της Τρίτης, αλλά και τα πιο μεγάλα παιδιά. Σήμερα λοιπόν θα θυμηθούμε αυτά που έχετε κάνει για να μην τα ξεχάσετε. Και θα περάσουμε μια πάρα πολύ όμορφη ώρα. Μπορεί να μην είσαστε εδώ μαζί μου, αλλά σας βλέπω, θα σας ακούω, γι' αυτό θέλω να συμμετέχετε και εσείς στο μάθημα. Θα σηκώνετε χέρι κανονικά από το σπίτι, και εγώ θα βλέπω και κάθε φορά θα λέω και ένα διαφορετικό παιδάκι να μιλάει. Πάμε παιδιά! Πώς να πάμε όμως χωρίς εργαλεία για το μάθημα, θα χρειαστούμε κάποια εργαλεία. Εσείς θα πρέπει να έχετε μολύβι, γόμα και μία ξύστερα για ώρα ανάγκης, να έχουμε καλοξυσμένο το μολύβι μας, να κάνουμε και ωραία γράμματα. Και φυσικά ένα τετράδιο. Σύμφωνοι παιδιά, μέχρι να τα φέρετε θα σας πω τι χρειάζομαι εγώ. Εγώ χρειάζομαι μαρκαδόρο, χρειάζομαι τον πίνακα και χρειάζομαι και το σφουγγάρι μου. Αυτά. Και κάποιες σημειώσεις που έχω. Θα σας εξηγήσω, θα σας θυμίσω μάλλον τι σημαίνουν οι σύνθετες λέξεις με παραδείγματα, θα γράψουμε, θα κάνουμε αρκετά παραδείγματα για να το καταλάβετε, και μετά θα παίξουμε και ένα ωραίο παιχνίδι. Εντάξει, παιδιά? Πάμε λοιπόν! Σύνθετες λέξεις. Έχουμε και εδώ έναν φίλο. Για να μην είμαι μόνη μου κι εγώ εδώ, έχω ζωγραφίσει αυτό το παιδάκι για να μου κάνει παρέα. Είναι λέει μια παρέα αυτός εδώ μαθητής. Ποιος είναι μια παρέα? Οι σύνθετες λέξεις. Τώρα κι εσείς που κάθεστε στο σπίτι θέλετε παρέα. Με την παρέα η ζωή και η καθημερινότητά μας περνάει πιο όμορφα. Γι' αυτό κι εγώ διάλεξα να σας κάνω τις σύνθετες λέξεις σήμερα, γιατί και οι σύνθετες λέξεις θέλουν παρέα. Είναι μαζί. Για πάμε να δούμε το πρώτο παράδειγμα. Θα γράψω εδώ, όπως βλέπετε, τέσσερα παραδείγματα. Γι' αυτό κι εσείς στο τετράδιό σας θέλω να γράψετε τον τίτλο. Τι θα γράψετε στο τετράδιό σας? Σύνθετες λέξεις. Απλές από τη μία πλευρά και σύνθετες από την άλλη. Σαν ένα πινακάκι. Να ξεκινήσω με το πρώτο παράδειγμα και θα καταλάβετε πώς θα τα γράφετε. Καλοξυσμένο μολύβι και ωραία γράμματα. Σύμφωνοι? Ωραία. Πάμε. Βάζω δύο λέξεις, οι οποίες είναι μόνες τους. Για να δούμε λοιπόν. Και λέγονται απλές. Μπένω. Είναι ρήμα. Δείχνει ότι κάτι κάνω. Μπένω. Άρα θα το ταιριάξω πάλι με ένα ρήμα. Ωραία. Να πάρουμε τη λέξη βιένω. Βιένω. Ωραία. Άρα έχουμε δύο απλές λέξεις. Το μπένω και το βιένω, που θέλουν να κάνουν παρέα. Πώς θα κάνουν παρέα? Εμείς θα τους βοηθήσουμε. Θα τους φέρουμε πιο κοντά. Για πάμε να δούμε. Το μπένω και το βιένω μαζί μπορεί να γραφτούν... Κάποιος θα θυμάται. Για πάμε να μου πείτε πώς θα γραφτεί το μπένω και το βιένω μαζί. Σωστά. Μπένω-βιένω. Ωπ! Ξέχασα το όμικρον. Το όμικρον θα το γράψω με άλλο χρώμα. Για να ξεχωρίζει. Μπένω-βιένω. Και θα σας πω μετά γιατί το ξεχωρίζω. Εσείς με το μολύβι σας μπορείτε να το πατήσετε λίγο από πάνω... ή με ένα μαρκαδοράκι για να φαίνεται καλύτερα. Μπένω-βιένω. Πάμε να δούμε λοιπόν ένα άλλο παράδειγμα. Δύο λεξούλες που είναι μόνες τους η καθεμία και θέλουν να έρθουν παρέα. Θέλουν να ενωθούνε. Η λέξη, ας πούμε, μπορεί να είναι ένα επίθετο. Για σκεφτείτε ένα επίθετο να μου πείτε που θα έχει σχέση με κάποιο χρώμα. Ας πούμε μαύρος. Σκεφτείτε κι εσείς ένα άλλο χρώμα. Σωστά. Κίτρινος. Λοιπόν, ας πούμε το χρώμα κίτρινο. Και όπως το είπες κι εσύ, κίτρινος. Οπότε τώρα θα πρέπει να ταιριάξω άλλο ένα χρώμα. Να είναι τουλάχιστον λέξη επίθετο. Δεν μπορώ δηλαδή να ταιριάξω το επίθετο κίτρινος με ένα ρήμα. Πρέπει να είναι ίδια κατηγορία λέξεων. Κίτρινος. Άντε να βάλουμε κι άλλο ένα χρώμα. Για να βάλουμε άλλο ένα χρώμα. Ποιο παιδάκι. Ποιο παιδάκι θα σκεφτεί, θα σηκώσει το χέρι, θα του δώσω το λόγο και θα πει χρώμα. Για πάμε να δούμε. Πολύ ωραία. Εσύ εκεί. Πράσινος. Πολύ ωραία. Πράσινος είναι το ρήμα... Μάλλον δεν είναι ρήμα το πράσινος. Μπερδεύτηκα. Είναι επίθετο. Και είναι και χρώμα. Δείχνει και χρώμα. Πράσινος. Και εσείς από το σπίτι, παιδιά, μπορεί να μπερδεύεστε. Αυτό δεν είναι κακό. Και οι δάσκαλοι μπερδεύονται και κάνουν λάθη όλοι μας. Αλλά το θέμα είναι να τα διορθώνουμε. Πάμε λοιπόν. Πράσινος. Έχω τη λέξη κίτρινος. Τι λέξη πράσινος που είναι χρώματα και είναι και επίθετα, γιατί μπαίνουν μπροστά από λεξούλες. Για παράδειγμα, μια ωραία πράσινη κουρτίνα που έχει ο δελφός μου στο δωμάτιό του. Τι ωραίος και λαμπερός που είναι ο κίτρινος ήλιος. Μπαίνει μπροστά από το ήλιος, το κίτρινος. Πάμε να δούμε πώς θα γίνει. Λοιπόν, συσκεφτείτε το. Κίτρινος και πράσινος, ίσον... Θέλουν να έρθουν πιο κοντά. Θέλουν να κάνουν παρέα αυτές οι δύο λέξεις. Για πάμε να σας δω. Για πάμε να σας δω. Να δω χέρια σηκωμένα. Ωραία, εσύ που με βλέπεις εκεί και δείχνεις ότι τα έχεις καταλάβει όλα. Κιτρινοπράσινος, λέει ο φίλος μας, που μας βλέπει αυτή τη στιγμή. Κιτρινοπράσινος, κιτρινοπράσινος. Επς, κιτρινοπράσινος. Ωπ, ξέχασα να γράψω αυτό με κόκκινο. Το σβήνω και θα το κάνω με κόκκινο. Πάμε. Κιτρινοπράσινος. Συνεχίζουμε. Έχουμε ένα και ένα δύο. Άλλα δύο παραδείγματα για να τα θυμηθούμε καλύτερα όλα αυτά που είπαμε για τις σύνθετες λέξεις. Λοιπόν, πάμε να πούμε τώρα δύο λεξούλες που έχω εδώ στις σημειώσεις μου. Σάββατα είναι η πρώτη λέξη. Για να δούμε τα Σάββατα που γράφονται με κεφαλαίο, γιατί είναι και μία από τις μέρες της εβδομάδας. Σάββατα. Άργα. Καθαρά γραμματάκια για να καταλαβαίνουμε τι λέμε. Και όταν τελειώσει το μάθημα, εσείς από το σπίτι να κάνετε μια ωραία επανάληψη. Σάββατα και... Κυριακές. Ίσον. Ωραία. Αυτές οι δύο λέξεις είναι ξεχωριστές. Είναι απλές λέξεις. Τα Σάββατα και οι Κυριακές. Δύο ημέρες της εβδομάδας. Που αρέσουν πάρα πολύ στα παιδιά, γιατί τα Σάββατα, παιδιά και τις Κυριακές δεν έχετε μάθημα. Αλλά αρέσει και σε εμάς τους δασκάλους και στους γονείς, γιατί ξεκουραζόμαστε. Άρα λοιπόν, πώς λέγεται αυτό το ωραίο διήμερο που έχουμε στο σχολείο... ...και όταν έρχεται είστε χαρούμενοι. Πώς λέγεται, για να θυμηθείτε. Για πάμε σωστά. Λέγεται Σαββατοκύριακο. Εδώ όμως έχουμε Σάββατα και Κυριακές. Άρα δεν είναι ένα να είναι Σαββατοκύριακο, αλλά είναι πολλά. Πώς θα το πούμε. Θα τα πούμε Σαββατοκύριακα. Σα-βα-το, με το κόκκινο στυλό τώρα, δεν μπερδεύτηκα. Σα-βα-το-κύρια-κα, που αρέσουν πολύ σε όλους μας τα Σαββατοκύριακα. Λοιπόν, Σαββατοκύριακα. Άρα είναι άλλη μία λέξη που τώρα είναι πιο μεγάλη, είναι σύνθετη. Και αποτελείται από δύο λέξεις. Τα Σάββατα και τις Κυριακές έχουν ενωθεί, έχουν κάνει μια ωραία παρέα, όπως λέει εδώ ο φίλος μας. Πάμε να δούμε και το τελευταίο παράδειγμα, παιδιά. Το τελευταίο παράδειγμα είναι από δύο άλλες λεξούλες, που η μία είναι επίθετο. Όπως το άγριος, που μπορεί να μπει μπροστά από πολλές λέξεις και λέγεται επίθετο. Και θα το συνοδεύσουμε και με ένα ουσιαστικό τώρα, όχι πάλι με επίθετο, όπως ήταν εδώ πέρα. Θα το συνοδεύσουμε με ένα ουσιαστικό. Άγριος, άγριος, σας βάλουμε ένα ζώο τώρα. Χύρος. Ωραία. Άγριος η μία λέξη, χύρος η δεύτερη λέξη. Είναι απλές λέξεις και τώρα θέλουμε να τις κάνουμε παρέα. Και να γίνουν μία ωραία σύνθετη λέξη. Πώς θα γίνει αυτή η σύνθετη λέξη. Για πάμε όλα τα παιδιά, μικρά και μεγάλα. Για πάμε. Άγριος και χύρος. Ωραία, για πάμε, για πες μου εσύ. Αγριόχυρος λέει εδώ ένας φίλος που μας παρακολουθεί από το σπίτι. Άγριο, λάθος. Γι' αυτό είναι το σφουγγάρι για μένα και η γόμα για σας. Σβήνουμε τα λάθη μας. Ωραία. Αγριόχυρος. Αγριόχυρος. Ωραία. Μόνο που εδώ, δεν θα το γράψω όλο με κόκκινο. Θα το γράψω. Όπως έχουμε πει, αγριόχυρος. Ωραία. Και θα μου πείτε εσείς, εάν εδώ χρειάζεται να βάψω κόκκινο το ομικρόν. Όταν θα σας εξηγήσω γιατί βάζω με κόκκινο τα παραπάνω. Λοιπόν, αυτό που το κάνω με το κόκκινο, είναι μάλλον το γραμματάκι, όχι η λεξούλα, που συνδέει αυτές τις δύο λέξεις. Είναι σαν να λέμε ένα σαραβόνας. Δύο λεξούλες που έρχονται μαζί αραβωνιάζονται. Όταν ένας άντρας αραβωνιάζεται με μια γυναίκα, βάζουν το δαχτυλίδι, βάζουν το δαχτυλίδι των αραβώνων. Έτσι είναι και για αυτές τις δύο λεξούλες το ομικρόν. Γι' αυτό και το έβαλα έτσι. Μπαίνω, βγαίνω, βλέπετε ότι εδώ ήταν ω. Δεν το ξαναγράφουμε ω. Εδώ μπαίνει το ομικρόν. Το ίδιο και για εδώ. Κίτρινος, πράσινος, εδώ. Ένα σ. Να δούμε ότι αλλάζει αυτό εδώ λοιπόν. Το ω και γίνεται ο. Εδώ αυτό το σ φεύγει. Και δεν είναι κίτρινος-πράσινος, είναι κίτρινο-πράσινος. Τα συνδέει αυτό εδώ λοιπόν το δαχτυλίδι. Των αραβώνων λοιπόν. Σάββατα και Κυριακές. Εδώ έχω Σαββατά. Δεν το λέω Σαββατα-Κυριακά. Τα λέω Σαββατο-Κυριακά. Και πάμε να δούμε και το τελευταίο. Άγριος-χύρος. Δεν έχω γράψει αγριός-χύρος, έχω γράψει αγριόχυρος. Ωραία, αυτό λοιπόν το ο, είναι το ο που τα συνδέει. Είναι λοιπόν ο συνδετικός κρίκος για να κάνουν αυτές οι λέξεις παρέα. Παιδιά, καλά μέχρι εδώ. Χαίρομαι που τα ακούω. Λοιπόν, σας καταλαβαίνω πάρα πολύ καλά και νιώθω ότι έχετε προσπαθήσει πάρα πολύ. Ότι έχετε κάνει ωραία γράμματα κι ας είμαι μακριά σας. Λοιπόν, τώρα λοιπόν κάναμε αυτή την κατηγορία, όπου από απλές λέξεις που νιώθουν μοναξιά και θέλουν παρέα, τις φέρνουμε μαζί και τις κάνουμε σύνθετες. Γίνεται άραγε το αντίθετο. Γίνεται δύο λεξούλες να τσακωθούν και να θέλουν να χωρίσουν. Ναι, γίνεται και αυτό, παιδιά. Αλλά εσείς έχετε στο μυαλό σας κάτι σχετικά με αυτό. Έχετε κάποιο παράδειγμα λέξεων που μπορώ να τις χωρίσω στα δύο. Για πάμε να το δούμε. Θέλω να γράψετε στο τετράδιό σας, ακριβώς από κάτω, ότι θα γράψω και εγώ. Από απλές σε σύνθετες, θα το πάμε αντίστροφα. Σύνθετες απλές, για να το δούμε. Γράφουμε λοιπόν, σύνθετες, ωραία. Που συνήθως είναι και πιο μεγάλες, αφού έχουν παρέα. Σύνθετες, λοιπόν, με τέσσερα παραδείγματα. Ένα, δύο, τρία, τέσσερα. Άρα θα αφήσουμε και τέσσερις γραμμές στο τετράδιό μας. Και από την άλλη πλευρά θα έχουμε το απλές. Θα γράψουμε απλές. Και αντίστοιχα θα είναι η συνέχεια εδώ των παραδειγμάτων. Τέσσερα, λοιπόν, παραδείγματα. Αφήνω και αυτά. Ώστε αν κάποιο παιδάκι θέλει να ξύσει το μολύβι του, να γράψει καλύτερα, να προλαβαίνει. Και πάμε τώρα, μέχρι να τελειώσετε, να ακούσω παραδείγματα από σύνθετες λέξεις. Για να ακούσω τώρα. Θέλω ωραίες ιδέες. Θέλω σύνθετες λέξεις. Και θα μου πεις τώρα, «Μα πώς να σου πω, κυρία, σύνθετες λέξεις, αφού μου έδειξες μερικές, αλλά εγώ δεν ξέρω. Ε, θα βοηθήσουν τα μεγάλα παιδιά. Πάμε τώρα, θα δω τα μεγάλα παιδιά. Για πάμε να δω χέρια. Ποια παιδιά θα βρουν σύνθετες λέξεις να μου πούνε. Για πάμε. Να με βοηθήσετε και εμένα λοιπόν στο μάθημα. Λοιπόν, έλα εσύ. Λοιπόν, πες μας μια σύνθετη λέξη. Σωστά, ανοιγοκλήνω, είπε ο συμμαθητής σας, παιδιά. Ανοιγοκλήνω. Πολύ ωραία. Είναι μια σύνθετη λέξη το ανοιγοκλήνω. Και γιατί όχι, θα τη γράψω κιόλας. Είναι ένα καλό παράδειγμα. Η λέξη ανοιγοκλήνω, που θα βάλω εδώ το ο με το κόκκινο. Για να το θυμηθούμε. Ανοιγοκλήνω. Ωραία. Πάμε λοιπόν, παιδιά, από ποιες απλές λεξούλες αποτελείται η λέξη ανοιγοκλήνω. Μία κι άλλη μία. Ποιοι θα βρουν αυτές τις δύο λεξούλες. Λοιπόν, το ανοιγοκλήνω το βρήκε ένας μεγάλος μαθητής. Θέλω τώρα δύο μικρούς μαθητές, δηλαδή από πιο μικρές τάξεις, α, β, για να δούμε ποιοι θα πούνε. Ωραία. Για πες μου εσύ. Ανοίγω. Σωστά. Ανοίγω. Πολύ σωστά. Το γράφουμε. Ανοίγω. Και θέλω κι άλλη όμως λέξη, δεν είναι μόνο το ανοιγοκλήνω. Το ακούμε. Ανοιγοκλήνω. Ποιος το άκουσε. Έλα, πες μας εσύ. Κλήνω. Σωστά. Πάρα πολύ ωραία. Κλήνω. Κλήνω. Και μ' αρέσει, γιατί δεν βλέπω ένα, δύο χεράκια, βλέπω πάρα πολλά χέρια και μακάρι να μπορούσα να σας σηκώσω όλους να μιλήσετε. Λοιπόν, ανοιγοκλήνω. Πάμε τώρα, επόμενο παράδειγμα, για να δω ένα επόμενο παράδειγμα από τις δικές μου σημειώσεις τώρα. Και θα μου βρείτε εσείς από ποιες λέξεις αποτελείται. Ψαρόβαρκα. Να είχαμε τώρα μια ψαρόβαρκα, να πηγαίναμε μία βόλτα στη θάλασσα, παιδιά. Ωραία, δεν θα ήτανε. Πολύ ωραία. Αλλά αφού τώρα δεν έχουμε, πάμε να δούμε από ποιες λέξεις αποτελείται. Ψαρόβαρκα. Βάζω και το κόκκινο. Ψαρόβαρκα. Και το τονίζω κιόλας, εντάξει. Ψαρόβαρκα, λοιπόν. Εγώ την είπα τη λέξη, εσείς θέλω να μου δώσετε την απάντηση. Ψαρόβαρκα. Μία λεξούλα σύνθετη, που αποτελείται από μία και άλλη μία λέξη. Ποιες είναι αυτές οι δύο λέξεις? Για σκεφτείτε το. Για σκεφτείτε το σήμερα. Πάμε, λοιπόν. Σωστά, ψάρι. Ήπε η μικρή μας μαθήτρια που μας βλέπει τώρα. Ψαρόβαρκα, ψάρι. Και τι άλλο, όμως. Όχι, παλαισί, όχι, παλαισί. Να μας πει και κάποιος άλλος. Λοιπόν, ναι, εσύ. Ψαρόβαρκα. Βάρκα. Βάρκα. Ωραία. Λοιπόν, αυτό δεν είναι και τόσο ωραίο, έτσι. Το σβήνω. Και το ξαναγράφω. Είπαμε, ωραία γράμματα. Να καταλαβαίνουμε αυτά που γράφουμε, γιατί έτσι τυπώνονται και στο κεφάλι μας. Όσο πιο ωραία, όσο πιο αργά τα λέμε, όσο πιο αργά τα γράφουμε, τόσο καλά τυπώνονται και στο κεφαλάκι και δεν τα ξεχνάμε, παιδιά. Βάρκα. Ωραία. Άρα αυτή λοιπόν, η σύνθετη λέξη, η μεγάλη λέξη με την παρέα της, χωρίστηκαν. Για τους δικούς τους λόγους. Λοιπόν, πάμε τώρα σε άλλη σύνθετη λέξη. Για να δούμε λοιπόν. Για να ακούσω ένα παράδειγμα πάλι από σας. Ελάτε, μια σύνθετη λέξη. Κάτι που χρησιμοποιούμε καθημερινά. Μπορεί να είναι, να τη λέμε συνέχεια αυτή τη λέξη. Θέλω κι άλλους, κι άλλους. Ωραία, εσύ. Πολύ ωραία. Ξαναβλέπω. Ξαναβλέπω. Ωραία είναι αυτή η λέξη και λίγο διαφορετική. Ξαναβλέπω. Γιατί είναι διαφορετική, γιατί δεν έχει αυτό το ο, που τις ενώνει, δεν το βλέπω. Αλλά αφού το παράδειγμα το πες εσύ, από το σπίτι θα το δεχτώ. Είναι και αυτή η σύνθετη λέξη. Δεν είναι στην ίδια κατηγορία με αυτές που είπαμε, αλλά και τη σημασία έχει. Αφού είναι σύνθετη λέξη, τη δεχόμαστε. Ξαναβλέπω. Τώρα όμως, για να δούμε οι άλλοι που παρακολουθούν, καταλαβαίνουν από ποιες δύο λέξεις είναι το ξαναβλέπω. Ξαναβλέπω. Ποιες είναι οι δύο λέξεις. Για πάμε. Ωραία, πες μου. Ξανα, σωστά, εσείς είσαστε πάρα πολύ καλοί. Ξανα και τι. Ξανα και. Ακούω και. Μπράβο, βλέπω, πετάχτηκε κάποιος μικρός, αλλά δεν πειράζει. Ξανα και βλέπω. Άρα λοιπόν, ξανα και βλέπω, ήταν οι δύο λεξούλες που τσακωθήκανε, δεν τα βρήκανε για κάποιο λόγο, και χωρίσανε. Πάμε και στο τελευταίο παράδειγμα. Άντε, θα πω εγώ τώρα ένα παράδειγμα. Λοιπόν, μπαλκονόπορτα, που αυτές τις μέρες βγαίνουμε στο μπαλκόνι για να πάρουμε αέρα, έτσι που είμαστε κλεισμένοι στο σπίτι, άρα την μπαλκονόπορτα μπορεί να τη χρησιμοποιείτε πολύ συχνά. Άνοιξε την μπαλκονόπορτα να πάρουμε λίγο αέρα, μπορεί να λέει η μαμά σας. Θα ανοίξω την μπαλκονόπορτα να βγω να κάτσω λίγο στο μπαλκόνι, μπορεί να πει ένας από εσάς όταν έχει βαρεθεί στο σπίτι μέσα. Και θέλει να πάρει και λίγο ήλιο. Βάζουμε και σωστά τον τόνο. Λοιπόν, μπαλκονόπορτα. Ωραία, εφόσον έδωσα εγώ παράδειγμα, πάμε τώρα να μου πείτε από ποιες δύο λεξούλες αποτελεί τη λέξη μπαλκονόπορτα. Λοιπόν, περιμένω λίγο. Είναι τρία παιδάκια που δεν έχουν σηκώσει καθόλου χέρι. Πάμε να προσπαθήσετε κι εσείς, δεν έγινε κάτι. Και λάθος να το πείτε, η προσπάθεια είναι που μετράει. Πολύ σωστά, μπαλκόνι. Και βάζω και τον τόνο σωστά. Ωραία, μπαλκόνι. Και η άλλη λεξούλα... Ε, τι ανοίγεις για να βγεις να πάρεις αέρα τώρα που είμαστε πιο πολύ κλεισμένοι και στο σπίτι. Ναι, εσύ, έλα. Ωραία. Πόρτα, λέει μία άλλη φίλη μας εδώ. Μπαλκόνι και πόρτα. Άρα, παιδιά, από σύνθετες λέξεις που είναι ενωμένες, μια παρεούλα. Τώρα θέλουν να μείνουν λίγο μόνες τους. Εντάξει. Και χωρίζονται. Ωραία. Πάλι όμως, μπορεί να ξαναγίνουν παρέα. Δηλαδή το ανοίγω και το κλείνω, πάλι μπορεί να ξαναγίνει ανοίγω-κλείνω. Το ψάρι και η βάρκα, πάλι μπορεί να γίνει ψαρόβαρκα. Το ξανά και το βλέπω, πάλι μπορεί να γίνει ξαναβλέπο. Και το μπαλκόνι και η πόρτα, πάλι μπορεί να γίνει μπαλκονόπορτα. Όπως και εσείς. Εάν τσακωθείτε στο σπίτι με κάποιο μέλος της οικογένειάς σας, πάλι μπορεί να τα ξαναβρείτε. Λοιπόν, παιδιά, μέχρι εδώ πώς τα πήγαμε. Πολύ καλά. Πάμε να τελειώσουμε το μαθημά μας με ένα ωραίο παιχνίδι. Ένα παιχνίδι που μπορεί να το παίζετε κι εσείς στο σπίτι. Τι θα χρειαστούμε τώρα για το παιχνίδι. Πρώτα απ' όλα, θα χρειαστεί εγώ να σβήσω τον πίνακα. Για πάμε. Ή να μην τον σβήσω για κάποια παιδάκια που μπορεί να θέλουν να κάνουν καλύτερα γράμματα, να αξίσουν το μολύβι τους. Καλύτερα. Δεν θα τον σβήσω, παιδιά. Το μετάνιωσα. Δεν θα τον σβήσω. Και θα γράψω εδώ στο πλάι. Εδώ λοιπόν στο πλάι μου φτάνει ο χώρος για να παίξουμε το παιχνίδι. Παιχνίδι λοιπόν. Παίζουμε. Ναι, ακούω. Ένα μεγάλο ναι άκουσα τώρα εγώ. Για πάμε όλοι να το πείτε στο σπίτι. Παίζουμε. Ναι, παιδιά ακουστήκατε μέχρι εδώ και είμαι πολύ χαρούμενη γι' αυτό. Πάμε λοιπόν να σας δείξω πώς παίζετε το παιχνίδι. Τι χρειάζεστε. Ένα φιλοχαρτί. Μπορεί να χρησιμοποιήσετε και από το τετράδιό σας και παίκτες που έχουν όρεξη να παίξουν. Μαμά, μπαμπά, αδερφό, αδελφοί, όσοι θέλετε μπορείτε να παίξετε με αυτό το παιχνίδι. Θα πάρετε χαρτάκια που μπορεί να έχετε στο σπίτι, είτε και πρόχειρα, είτε καθαρά και θα τα κόψετε σε μικρά μικρά χαρτάκια. Εγώ τώρα εδώ που τα έχω ετοιμάσει, έχω πάρει χαρτάκια που δεν χρειαζόμουνα. Θα τα πέταγα, θα τα πήγαινα στην ανακύκλωση. Όμως έχω χρησιμοποιήσει πάνω σε αυτά τα χαρτάκια λοιπόν κάποιες λεξούλες, οι οποίες θα με βοηθήσουν για το παιχνίδι. Τι λέξεις θα γράψετε. Αφού κόψετε τα χαρτάκια, θέλω να γράψετε λεξούλες όπως ουσιαστικά, επίθετα, παράδειγμα. Όπως είπαμε πριν, μπορεί να γράψετε χρώματα. Κίτρινο, πράσινο, μπλε, πορτοκαλί. Μπορεί να γράψετε ρήματα, όπως το μπαίνω και το βγαίνω, ανεβαίνω, κατεβαίνω, κλειδώνω, κουκουλώνω, ποτίζω. Ρήματα. Μπορεί να γράψετε... Τι άλλο μπορείτε να γράψετε... Αντικείμενα. Πράγματα που βρίσκονται γύρω μας. Για κοιτάξτε λίγο γύρω σας τι βρίσκετε. Μπράβο! Τραπέζι, καρέκλα, τετράδιο, μολύβι, μπαλκόνι όπως είπαμε πριν, πόρτα. Μπορείτε να γράψετε και όλες αυτές τις λέξεις. Μπορείτε να τις ξαναγράψετε. Αφού λοιπόν γράφουμε τις λέξεις, τις διπλώνουμε, τις βάζουμε σε ένα κουτάκι, σε ένα ποτηράκι, σε ένα μπολάκι. Μπορεί και η μαμά τώρα να πάει να σας φέρει ένα μικρό μπολάκι έτσι, πλαστικό, να βάλετε μέσα τα χαρτάκια σας. Και τι κάνουμε. Γράφουμε τα ονόματα. Ποιοι θέλουν να συμμετέχουν. Για να δω τώρα. Εδώ. Ποιοι από σας θέλουν να συμμετέχετε. Πάρα πολύ είσαστε. Αλλά θα διαλέξω τρία παιδάκια για τώρα, για να δείξουμε το παιχνίδι. Λοιπόν. Για να δούμε τώρα. Εδώ. Έχουμε τους παίκτες μας. Ωραία. Κάνετε μία, δύο, τρεις στήλες. Όσοι παίκτες θα είσαστε. Πρώτος. Ωραία. Εσύ πες μας το όνομά σου. Ο Άγγελος. Έλα Άγγελε. Λοιπόν, ο Άγγελος ο πρώτος παίκτης. Λοιπόν, γράφω το όνομά του. Άγγελος. Δεύτερο παιδάκι. Άντε ένα κορίτσι τώρα. Η Παναγιώτα. Έλα Παναγιώτα, εσύ. Ωραία, η Παναγιώτα. Η Παναγιώτα. Παναγιώτα, εσύ τι ταξιπάς. Α, μάλιστα. Έκτη ταξιπά η Παναγιώτα, αλλά παρόλα αυτά τα παρακολουθεί και εκείνη. Είναι για όλα τα παιδιά. Πιο πολύ για τα μικρά, αλλά και τα μεγάλα μπορεί να θυμηθείτε. Ωραία. Άλλο ένα παιδάκι θέλω τώρα. Εσύ. Ωραία, η Άννα. Η Άννα που είναι και μικρούλα, όπως τη βλέπω. Αλλά προσέχει και αυτή πολύ ωραία το μάθημα. Άννα, λοιπόν, Παναγιώτα και Άγγελε, ξεκινάμε το παιχνίδι. Έχετε μπροστά σας αυτό το κυπελάκι, το μπολάκι, ότι έχει ο καθένας σας. Έχετε βάλει μέσα τις λέξεις. Μπορεί να σας γράψει και κάποιος άλλος. Βάλτε τη μαμά σας, τον μεγαλύτερο αδελφό σας, για να έχει και πιο πολύ αγωνία το παιχνίδι. Λοιπόν, εάν θέλετε επίσης μπορεί να χρησιμοποιήσετε χρόνο. Εγώ έχω εδώ μια κλεψίδρα. Ωραία! Αν δεν θέλετε, μπορεί να μην έχετε κλεψίδρα. Επίσης, αντί για να μετράει μια κλεψίδρα για εσάς, που μπορεί να θέλει πολύ χρόνο για να τελειώσει, μπορεί να βάλετε τον μπαμπά ή τη μαμά να μετράει, ας πούμε, μέχρι το 10. Ή το μικρότερο αδελφάκι, για να συμμετέχει και αυτό σε κάτι. Πάμε λοιπόν. Ξεκινάει, ξεκινάει και παίζει ένας παίκτης. Είτε θα ρίξετε ένα ζάρι και θα αποφασίσετε ποιος θα ξεκινήσει, είτε δίνετε προτεραιότητα στην Άννα, η Άννα που είναι πιο μικρή. Λοιπόν, η Άννα λοιπόν βάζει το χέρι της και πιάνει ένα χαρτάκι. Για να δούμε τι γράφει. Το χαρτάκι γράφει νερό. Ποιο είναι το παιχνίδι μέχρι να γυρίσει η κλεψίδρα. Η μαμά, η αδελφή να μετρήσει μέχρι το 10, το 20. Εσείς θα το ορίσετε, τον κανόν αυτό. Θα πρέπει τα παιδιά να βρούνε όσες περισσότερες λέξεις μπορούνε, με τη λέξη αυτή, αλλά να είναι σύνθετες λέξεις. Παράδειγμα, νερό, νερό. Λοιπόν, μόνο οι τρεις τώρα. Μόνο οι τρεις σηκώνετε χέρι, παιδιά. Πάμε, πάμε. Πέρα από την Άννα που σήκωσε το χαρτάκι, εάν οι άλλοι βρούνε πιο γρήγορα τις λέξεις, τότε παίρνουν πόντου σιάλ. Πάμε, πάμε. Έλα, ο άγγελος, ναι. Πάμε. Πολύ σωστά. Χιονόνερο, είπε ο άγγελος. Ο άγγελος, λοιπόν, που είπε τη λέξη χιονόνερο, τη γράφουμε κιόλας, για να πάρει και τον πόντο. Χιονόνερο. Ένας πόντος, εντάξει. Ωραία. Πάμε, Παναγιώτα. Εδώ έχουμε ακόμα εμείς χρόνες, εσείς στο σπίτι όμως μπορεί να έχετε ορίσει πιο λίγο χρόνο. Εντάξει. Λοιπόν, άλλο με το νερό. Άλλο με το νερό. Ναι, έλα, Παναγιώτα. Νερό μυλός. Ναι, Παναγιώτα, πολύ σωστά. Νερό μυλός. Δεν το είχα σκεφτεί. Νερό μυλός. Νερό μυλός. Άρα ένα πόντο. Η Άννα, δυστυχώς, κανένα πόντο. Έχει λήξει ο χρόνος. Ωραία. Πάμε, επόμενο χαρτάκι. Πάμε, λοιπόν, Παναγιώτα, να δούμε τώρα εσύ ποια λέξη θα τραβήξεις. Λοιπόν, για πάμε να δούμε. Ανακατεύω λίγο καλά για σένα. Ωραία. Η λέξη είναι η λέξη Ανάβω. Πάμε. Όποιος μπορεί να βρει τις περισσότερες σύνθετες λέξεις με τη λέξη Ανάβω. Με το ρήμα Ανάβω. Λοιπόν, πάμε. Και ο χρόνος έχει ξεκινήσει. Ανάβω, Ανάβω, Λάτε χέρια, Λάτε χέρια. Πάμε, Παναγιώτα. Πες μου. Ανάβω σβήνω, σωστά. Ανάβω σβήνω. Ανάβω σβήνω. Ένα πόντο η Παναγιώτα. Και κάπως έτσι, παιδιά, συνεχίζεται το παιχνίδι. Εδώ τους πόντους μας τους πήρε η Παναγιώτα. Δύο πόντους. Ο Άγγελος έναν και η Άννα κανέναν. Δεν πειράζει, παιδιά, γιατί η προσπάθεια μετράει και σας ευχαριστώ πάρα πολύ για το μάθημα σήμερα. Καλή συνέχεια! |
