| : Το Πανεπιστημιακό Διεκτυακό Κανάλι από την TV του Πανεπιστημίου Πατρών βρέθηκε στα παρασκήνια του Συνεδριακού και Πολιτεστικού Κέντρου του Πανεπιστημίου μας για να συναντήσουμε την κορυφαία, μια πραγματικά κορυφαία εμινεύθερη της ελληνικής μουσικής σκηνής, την κυρία Δήμητρα Χαλάνη. Ευχαριστώ πολύ και είναι χαρά μου και τιμή μου και να σας πω ότι σε αυτό το γενικό τηλεοπτικό περιβάλλον είναι πάρα πολύ σημαντικό το να μπορούν μέσα σε πυρήνες πανεπιστημιακούς και να γίνονται τέτοια πράγματα. Εγώ χαίρομαι πολύ που μιλάω μαζί σας. Χαρά και τιμή βραματικά είναι όλη δική μας, ευχαριστούμε για την παρουσία σας στο κανάλι του Πανεπιστημίου Πατρών. Παρακολουθήσαμε σήμερα Τετάρτη 24 Ιανουαρίου μια μαγευτική συναυλία που δώσατε, χρόνος project λοιπόν και τι έχετε να μας πείτε για αυτή τη μουσική σας προσπάθεια. Κοιτάξτε, εδώ και χρόνια η προσπάθειά μου είναι με απόλυτο σεβασμό στο κοινό να κουνήσω λίγο και ό,τι αφορά τη μνήμη και ό,τι αφορά τη μουσική. Έχουμε συνδέσει σαφώς τη μουσική με το τραγούδι στην Ελλάδα πολύ, αλλά το τραγούδι μπορεί να είναι φορμή για να παιχτούν ωραία πράγματα. Εδώ πλαισιώνουμε από τέσσερις μουσικούς οι οποίοι είναι διαμάντια ερμηνευτών, παιδιά που κάνουν τις προσπάθειές τους και είναι πάρα πολύ σημαντικοί στην Αμερική, όπως ο Πέτρος Οκλαμπάνης και ο Χρήστος Ραφαηλίδης. Σολίστες, κάνουν Master Class, πηγαίνουν, διδάσκουν παιδιά σε πανεπιστήμια, παίζουν σημαντικούς ανθρώπους. Ήταν ευκαιρία, όταν θέλησα να κάνω αυτό το παιχνίδι μεταξύ Ανατολής και Δύσης, γνωρίστηκα τον Χρήστο, τον Ραφαηλίδη, τον ήξερα από το 95, όπου είχα πάει να παρακολουθήσω κάτι σεμέστερ καλοκαιρινά στο Μπέρκλι, στη Βαστόνη, μουσικά. Και είναι μια πολύ σημαντική σχολή μουσικής και γνωριστήκαμε εκεί, ήταν τα Ελληνόπουλα που ήταν φοιτητές τότε και φτάσαμε σήμερα ανευθείας μην ευθεές. Και από τότε έλεγα, ρε Χρήστο, κάτι να βρούμε να κάνουμε μαζί. Τώρα δάθηκε αυτή η ευκαιρία. Η εμφορμή μου ήταν μεγάλοι Έλληνες ποιητές. Δηλαδή, ακριβώς επειδή το τραγούδι σε αυτή τη χώρα ήταν πάντα συνηφασμένο με έναν λόγο εξαιρετικά ποιητικό και αυτό έχουν περάσει μεγάλοι μας ποιητές ο Σεφέρης, ο Ελλήτης, ο Καριοτάκης μέσα από τα τραγούδια, θεώρησε ότι έπρεπε να διαλέξω ένα ακριβό υλικό, μιλάω για την ψυχισμό των Ελλήνων και αυτό που αγαπούμε και να πεχτούν με ένα τελείως διαφορετικό τρόπο από την ομάδα αυτή. Νομίζω το καταφέραμε και ξέρω ότι δεν είναι εύκολο, όταν έχεις μάθει να ακούς πολύ συγκεκριμένα πράγματα, είναι πάρα πολύ δύσκολο να χαλαρώσεις έτσι ώστε να μπορέσεις να απολαύσεις το μουσικό αποτέλεσμα, χρειάζεται και μια παιδεία κατά ψέματα η οποία κουτσένει λίγο στην Ελλάδα. Αυτό που με εντυπωσιάζει είναι ότι στην Πάτρα επειδή υπήρχε ένα παρελθόν πολύ σημαντικό, ιδιαίτερα από τα χρόνια του Διεθνούς Φεστιβάλ έχουν περάσει πολύ σημαντικοί άνθρωποι και έχουν παίξει εδώ πέρα και ξένοι και Έλληνες. Εμείς είχαμε κάνει συγκεκριμένα με τη Λέαντη Πλάτωνο στο Αρχείο 2, μια συναυλία από και το βράδυ που τραγούδισα σήμερα, το βράδυ το πήμα του Καριοτάκη, από την δουλειά που έχει κάνει η Λένα Πλάτωνο σπάνω στον Καριοτάκη. Υπήρχε πάντα ένας πυρήνας ανθρώπων που σε ενδιαφέρει η μουσική. Λιγάκι εδώ μας θα χαλάσει την τηλεοράση και τα ραδιόφωνα που όλα αυτά τα χρόνια που έχουμε σωλαβήσει ασχοληθήκαν με ένα είδος μουσικής το οποίο δεν έχω εγώ καμία εντύριση γιατί όταν ο καθένας θα ακούσει αυτό που αγαπάει, αλλά όταν ακούς μόνο αυτό αρχίζει και γίνεται ζημιά στα αυτιά σου, στο αισθητήριό σου, στην αισθητική σου, όλα αυτά. Δυστυχώς διαπιστώνω ότι η ζημιά έχει γίνει και το διαπιστώνω όχι μόνο στην Πάτρα και γενικότερα ότι έχει εφηστεί πλέον ο κόσμος σε ένα ευτελές αποτέλεσμα γιατί κάπου έχει συνδέσει το τραγούδι μόνο με μία εκτόνωση, ίσως να πιούμε και πιο μπουκάλια ρακί και να την βρούμε και έτσι έχει χαθεί η αγνότητα που έχει ο κόσμος όταν ακούει κάτι όμορφο. Αλλά πιστεύω ότι εάν προσπάθησαν τις δικές σας και ανθρώπων που ενδιαφέρονται όπως τα παιδιά που μας φέρανε να παίξουν εδώ και σε τέτοιος ωραίος χώρος πιστεύω ότι σιγά σιγά θα ξαναδημιουργηθεί και μία εναλλακτική πρόταση πάνω στα πράγματα. Μέσα σε αυτά που αναφέρατε ότι θα χαθούν και επειδή αναφορθήκατε και στην παιδιά και είναι πάρα πολύ σημαντικό είναι και το α και το ω σε μία κοινωνία και ευρύτερα σε μία χώρα. Κάπως έτσι χάνεται και η ιστορία με αυτόν τον τρόπο γιατί είστε μία ερμηνεύτητα που έχετε συνεργαστεί με πάρα πολλούς καταξιωμένους στιχουργούς. Κοιτάξτε θέλω να πω το εξής ότι δεν χάνεται αυτό δηλαδή δεν θα χαθεί ποτέ ο Τσιτσάνης ο Χατζιδάκης ο Λοΐζος ο Φοδωράκης δεν θα χαθούν ποτέ. Κατά καιρούς γίνονται διάφορα διαλήματα τα οποία γίνεται μια εισβολία ας πούμε κακογουστιάς αλλά ξανά όταν το έχουμε ανάγκη το ανακαλούμε αυτό το είδος. Αυτό το οποίο δεν βοηθάει καθόλου είναι η κατάσταση στα μέσα μας δικής ενημέρωσης. Γι' αυτό και ήθελα να τα πούμε γιατί φαντάζομαι ότι σε έναν πανεπιστημιακό σταθμό τα πράγματα θα είναι η προσπάθειά σας είναι διαφορετική και οφείλουμε να είμαστε κοντά σας σε τέτοιες προσπάθειες. Ευχαριστούμε πραγματικά πάρα πολύ. Project, χρόνος project λοιπόν πώς αντιλαμβάνεστε εσείς το χρόνο. Το χρόνο τον αντιλαμβανόμαστε ιδιαίτερα εμείς που ασχολιόμαστε με κάτι που αγαπάμε πολύ άρα έχουμε πάντα αυτή την αθώτητα και την περίεργεια του να το σπουδάζουμε. Εστανόμαστε αιώνιοι φοιτητές απέναντι στη μουσική και ο χρόνος είναι κάτι που για την Ελλάδα και για τη Μεσόγειο γενικά γράφει διαφορετικά από ότι γράφει για μια δυτική Ευρώπη ας πούμε αυτό που λέμε δύση. Σε όλο τον κόσμο αυτά που γίνονται αξιόλογα είναι ακριβώς η προσπάθεια μουσικών και από την Ανατολική από τη Δύση να προσεγγίσουν το άλλο και αυτό βγάζει καταπληκτικά αποτελέσματα τα οποία βέβαια ο κόσμος δεν τα πολύ ξέρει γιατί δεν έρχονται σε επαφή με αυτό δεν έχουνε δηλαδή μια επαφή με το αποτέλεσμα ώστε να καταλάβουν και να αφεθούν αλλά έξω όποτε έχουμε πάει να παίξουμε ιδιαίτερα το χρόνος project αγκαλιάζεται από τους ξένους με πάθος και ακόμα και αν δεν καταλαβαίνουν τι λέμε γιατί είναι μια ξένη γλώσσα για αυτούς αισθάνονται τι λέμε και αυτό σημαίνει ότι είναι ανοιχτή δηλαδή στις αισθήσεις επιτρέπουν στον εαυτό τους να απολαύσουν. Εδώ στην χώρα μας υπάρχει μια... ζωριζόμαστε να χαλαρώσουμε δεν ξέρω για ποιο λόγο δεν μας αφήνουν και τα πράγματα αυτά που συμβαίνουν γύρω μας αλλά τέλος πάντων νομίζω ότι όταν κάνεις έτσι μια ματιά και κοιτάς τη θάλασσα και πάρεις αυτό το αίσθημα της ελευθερίας του να έχεις τη θάλασσα δίπλα σου άρα να μπορείς να φύγεις όποτε θέλεις νομίζω ότι θα πρέπει να είμαστε λίγο διαφορετικοί. Όλοι οι Μεσόγειος το έχει λύσει αυτό το θέμα. Δηλαδή είναι πολύ περήφανοι. Μας έχει λίγα κοιμπή σαν να είναι η μοίρα ενώ πρέπει να είναι το προνόμιο. Το ότι είμαστε ακριβώς ένα σημείο που παίρνουμε την πληροφορία και από την Ανατολή και από τη Δύση με έναν τρόπο σχεδόν ισοβαρή. Αυτός ο ισοβαρής τρόπος δημιουργεί καινούργια πράγματα. Πιστεύω ότι πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα προσπαθούν να αλλάξουν λίγο τα πράγματα και να βασικά να σεβαστούν τον κόσμο. Γιατί αυτό είναι το πιο σοβαρό που κάνουμε εμείς. Σεβόμαστε την αισθητική και το αισθητήριο του κόσμου. Όπως κάνετε και στη σημερινή σας συναυλία και πραγματικά το πετύχουμε το στίχημα. Ναι, ναι, ναι. Ευχαριστούμε πολύ. Επίσης, η τελευταία ερώτηση. Είστε μια ερμηνεύτρια που είστε κοντά στους νέους κολεκτέχνες και γενικά στα νέα άτομα. Επομένως, εμείς που μας παρακολουθούν κατωπλή στων νέα παιδιέφυγες, πάνω πίσω του πατρού και όχι μόνο, τι έχετε να πείτε σε όλους εμάς. Έχουμε πάρα πολύ αξιόλογα πράγματα που και αυτά είναι πνιγμένα μέσα σε ένα ρημαγδό κακής πληροφόρησης. Πρόσφατα είχα μια δουλειά, μια συνεργασία με τον Στάθη τον Δράκο από τους Minor Project, που ακούστηκε για αγαπή και πάρα πολύ από τον κόσμο. Ήρθαμε το καλοκαίρι στην Πάτρα, ήταν μια πολύ ωραία βραδιά και συνεχώς εγώ αυτό το πράγμα το κάνω, γιατί δεν είναι ότι μου λένε καμιά φορά βοηθάς τους νέους, δεν είναι θέμα, με βοηθάνε οι νέοι, δηλαδή είναι τέτοια η ανάγκη μου να μπω σε καινούργια μονοπάτια και να δοκιμαστώ εγώ ίδια σαν εμνέφτρια και σαν μουσικός, που πραγματικά δίνουν πολύ ωραία αποτελέσματα. Και λοιπόν το πιο πρόσφατο, πέρα από τη συνεργασία με τον Κωνσταντίνο Β, όταν ακόμα ο Κωνσταντίνος Β βέβαια δεν ήτανε, δεν τον ξέραν πάρα πολύς κόσμος, και θυμάμαι με είχανε βρίξει κιόλας όταν είχαν κάνει το δίσκο με τον Κωνσταντίνο Β, διάφοροι κριτικοί λέγοντας ότι τι θα θέλω εγώ αυτά τα κλαπατσύμπαλα, θεωρώντας τον Κωνσταντίνο Β κλαπατσύμπαλο, πάντων τώρα σήμερα είναι αναγνωρισμένος και όχι μόνο, με τον Βασιλικό έχουμε κάνει συνεργασίες, με τόσα group νέων ανθρώπων, το Pixel ήταν ένας δίσκος που κάλεσα νέα παιδιά και σαμπλάρανε πάνω στα τραγούδια μου τα παλιότερα και λοιπά. Δεν ξέρω, δεν μπορώ να φανταστώ εγώ αλλιώς τη διαδρομή μου αυτή παρά μόνο κάνοντας δοκιμάζοντας εαυτό μου σε καινούργια πράγματα, νέα πράγματα. Αυτό και εγώ ακριβώς το ρώτησα γιατί είναι πάρα πολλοί καλλιτέχνες, είναι οι καλλιτέχνες που έχουν συνεργαστεί μαζί σας και τους έχετε αναδείξει σε πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι. Εντάξει, απλά έχω ρίξει ένα προβολέα πάνω τους, δεν έχω κάνει τίποτα περισσότερο, γιατί είναι τόσο σημαντικά ταλέντα που έτσι κι ελλιώς και εγώ να μην υπήρχα, αλλά νομίζω ότι παίζει ρόλο να βάζεις το όνομά σου μπροστά για να κάνεις το πρώτο οκάλεσμα σε κόσμο για να δει πόσο σημαντικά ταλέντα έχουμε. Έχουμε πολύ σημαντικά παιδιά και σε χώρα που είμαστε μικροί παράγουμε τέχνη. Και νομίζω ότι πρέπει να κλείσουμε με αυτό το τόσο αισιόδοξο μήνυμα που μόλις μας μεταφέρατε. Σας ευχαριστώ πολύ που ήρθατε και για την φιλοξενία στο κανάλι και να ευχηθώ τα καλύτερα. Να κάνετε μια τηλεόραση δηλαδή που αξίζει τον κόπου. Εμείς πραγματικά σας ευχαριστούμε κυρία Γαλάνη. Ευχαριστώ. Καλή συνέχεια σε ό,τι και αν κάνετε. Ευχαριστούμε, ευχαριστούμε πολύ. Στο Reportage με Λιο Κατσφάρα και ο Σπύρος Λόλος. |
