| : Αυτό νομίζω ότι δίνει το ενδιαφέρον του θέματος και του προσώπου το οποίο θα παρουσιάσει το θέμα αυτό. Προσφωνώντας ορισμένους επισήμους, θα το πω έτσι αυτή τη στιγμή, καλωσορίζομαι τον επρόσωπο του διοικητή του τρίτου σώματος στρατού, τον διοικητή της Αντίσπο και τον υποδιοικητή επίσης της Αντίσπο. Όλους τους συναδέλφους από την ακαδημαϊκή μας γνωριμία και βεβαίως τους κυρίους και κυρίες καθώς και τους φιλιτές και τις φιλτήτριες που κάθε φορά μας κάνουν ας πούμε την τιμή για να έρχονται σε αυτές τις θεματικές λαδιές, οι οποίες νομίζω πως δίνουν μια καλή γνώση πέραν αυτό που μαθαίνουμε από τα λεγόμενα text books και όχι μόνο. Έχουμε σήμερα λοιπόν την χαρά και την τιμή. Θα έχουμε μαζί μας τον στρατηγό Μιχαήλ Χωνστανάκο, Πρόεδρο της Στρατηγικής Επιτροπής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, επίτιμο Αρχιγό του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας. Εκ μέρος του Διοικητικού Συμβουλίου και του Προσωπικού του Ίμχα καλωσορίζω τον στρατηγό Φερμά και τον ευχαριστώ για μία ακόμη φορά, καθότι τις πρώτες ευχαριστίες μου ως Πρόεδρος του Ίμχα, το οποίο διαγράφει μια συνεργασία, ιδιαίτερα με τον τρίτο σώμα στρατού εδώ και 40 χρόνια, τις είχα εκφράσει τον Φεβουράριο του 2014 στους χώρους της 12ης Μηχανοκίνης Μεραρχίας που εδρεύει στην Αλεξανόπολη, όταν στην τελετή μετά την οροκλήρωση του πρώτου και δευτέρου κύκλου των μαθημάτων στα στελέχη της Μεραρχίας, στην Βουργαρική, Ρωσική και Τουρκική γλώσσα, επιδώσαμε από κοινού τις βεβαιώσεις σε 87 στελέχη. Οι ευχαριστίες εκ μέλους του Ίμχα προς τον αρχηγό του ΓΕΕΘΑ τότε, δεν αφορούσαν μόνο την αιτή παρουσία του αλλά κυρίως την ενίσχυση και διεύνωση της συνεργασίας του ΓΕΕΘΑ και ΓΕΕΣ με το Ίμχα και την ενθάρινση, παρότρινση, καθώς και την ηθική υποστήριξη των στελεχών των ενόπιμων δυνάμεων να μάθουν ξένες ρώστες και γενικότερα να γίνουν εξωστρεφείς διευρύνοντας και βελτιώνοντας τις ειδικές και γενικές γνώσσες τους. Σε σχέση με το θέμα που θα μας παρουσιάσει ο στρατηγός, έχω να σημειώσω την εξαιρετική επιγερότητά του τόσο σε ό,τι αφορά την πορεία της Ευρωπαϊκής Ένωσης μετά τον Brexit, την οικονομική κρίση των χωρών του νότου της Ευρώπης αλλά και την άνοδο των εθνικιστικών και ευρωσκεκριστικών δυνάμεων, πάντα σε σχέση με την ασφάλεια, όσο βέβαια και υπό το πρίσμα των πρώτων δηλώσεων του νεοκληριέντος κουβέντου τον ΕΕΠΑ, περί ενδεχόμενων αλλαγών στην εξωτερική τους πολιτική, αν και συνήθως η πολιτική τον ΕΕΠΑ δεν προσαρμόζει στις επιτιμίες των πολιτικών που την κρύττουν αλλά των αντίον οι πολιτικοί προσαρμόζονται σε αυτήν. Μετά από αυτά θα γνωρίσουμε τον στρατηγό μέσα από ένα σύντομο βιογραφικό. Στις 13 Νοεμβρίου του 2014 εκλέχτηκε ως πρόεδρος της Στρατηγικής Επιτροπής της ΕΕ και με απόφαση του Συμβούλου Εξωτερικών Υποθέσεων της ΕΕ ανέλαβε τα καθή κοντά του στις 6 Νοεμβρίου του 2015. Ο στρατηγός Μιγέλη Κωνστανάκος διετέλεσε αρχηγός Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμήνας από την 1η Νοεμβρίου του 2011 έως στις 15 Σεπτεριού 2015. Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη τον Φεβρουάριο του 1956. Αποφίτησε από το Πειρανωτικό Σχολείο του Παρεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Ισήθηκε στη Θεσσαλονίκη Σχολή του Ρεδελπίδο του 1974, από την οποία αποφίτησε το 1978 ονομασίς Αντιπολογαβός Πυροβολικού. Αποφίτησε επιτυχώς από τα σχολεία βασικής και προκειμωρημένης εκπαίδευσης του Πυροβολικού Μάχης και του Διακλαδικού Σχολείου Αεράμηνας. Το Σχολείο Αεράμηνας κατευθυνόμενον βλημάτων HOK στην Ελλάδα και στις ΕΕΠΑ, το Σχολείο κατευθυνόμενον βλημάτων HOK στο Κέντρο Προγραμματισμού του ΝΑΤΟ, την Ανοτάλη Σχολή Πολέμου, το Πρώτο Σχολείο Επιχειρησακής Σχεδίασης του ΝΑΤΟ στη Σχολή Πολέμου της Οραδίας, το Σχολείο Διεθνούς Περιβάλλοντος Ασφαλείας της Σχολής Άμυνας του ΝΑΤΟ, τη Σχολή Εθνικής Άμυνας, ως κατώτερος και ανώτερος αξιωματικός υπηρέτης ως διοικητής Πυροβολογραφίας βαρέων αυτοκινούμενων πυροβολικού και, όπως είδαμε, κατευθυνών βλημάτων HOK, αξιωματικός επιχειρήσεων μοίρας πάλι των βλημάτων αυτών HOK, υποδιοικητής της ΜΥΡΑΣ, διοικητής ΜΥΡΑΣ παιδινού πυροβολιτικού μάχης, διοικητής ΜΥΡΑΣ των βλημάτων αυτών HOK, επιτελής σε ενδίκηση πυροβολικού, επιτελής intelligence στο international military staff του ΝΑΤΟ, επιτελής στη διεύθυνση πυροφοριών του ΓΕΕΘΑ, διευθυντής επιδιεργικού γραφείου αρχηγού, διευθυντής επιτελείου του ΝΑΤΟ, διευθυντής joint operations center from KFOR για τις μονάδες που είναι στο Κόσοβο, ως ανώτετος αξιωματικός διετέλησης, βοηθός επιτελάχειας του τρίτου σώματος στρατού, διευθυντής της ενελπιστής έκτησης ανώτερης διοίκησης πανεμάτων εθνοφυλακής χείους, διευθυντής του τρίτου επιτελικού γραφείου ΓΕΕΙΣ, διευθυντής της διεύθυνσης επιχειρήσεων του ΓΕΕΣ, διευθυντής του πρώτου πλάτου του ΓΕΕΣ, διευθυντής της δοδεκάτης πηγανογένειας Μεγαρχίας Πυροβολικού ΕΕΡΟΝΤ, διευθυντής του τρίτου σώματος στρατού Μέγας Αλέξαντος, διευθυντής του ΝΑΤΟ, αρχηγός ΓΕΕΡΟΝΤ, έχει τιμηθεί με όλα τα προβλεβόμενα στρατητικά μετάλλια και παράσιμα του βαθμού, όπως θα αναφέρω παρακάτω. Είναι πτυχιούχος του πολιτικού τμήματος της Νομικής Σχολής του Παρεπιστημίου Αθηνών και κάτωχος μεταπτυχιακού διπλωματικών και στρατητικών σπουδών. Μιλάει την αγγλική και την γαλλική γλώσσα. Ο στρατηγός Κωνστανάκος είναι παντρεμένος με την Εκατερίνη Σουμβουρού και έχει δύο κόρες. Προαπογιές, εισαγωγή στρατητικής σχολήβερ κύριε... Και κύριε, αφήστε το... Τότε, ένα λεπτό, να πω λίγο τα μετάλλια... Όχι... Να ακούσουν, όχι να ακούσουν οι άλλοι για να τις γεύσουν... Τι να σ'αφαιρέσουν όλοι, όσοι είναι να ξέρουν... Λοιπόν, ό,τι μετάλλιο υπάρχει, το έχει πάντα. Πληρώνοντας και πριν δώσω τον λόγο στον στρατηγό, να σας συγχωρήσω όλες. Τον 14 του 2ου Δεκεμβρίου, όπου είναι η επόμενη θεματική βαρειά, το θέμα είναι τα θαλάσσια όρια της Ελλάδας. Και ο μιλητής θα είναι ίσως ο πλέον, ειδικός καθηγητής Ρωσάκης. Οπότε, να σας θέμω και πάλι κοντά μας, η θεματοσδέκωτη είναι μια πνευμαία συνοχή και είναι εντελώς χρήσιμα για την πατρίδα. Στρατηγέ, τον λόγο ζητάν σας. Σας ευχαριστώ. Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι, εξαρτή μου προσεκλημένη. Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον καθηγητή κύριον Ξεκούρα για την ευγενική πρόσκληση που μου απήθελε να παρεβρεθώ σε αυτό το ιστορικό ιδρύμα και να μιλήσω ενώπιον ένας τόσο υψηλός επιπέδου και μετήσεων ακροατηρίου. Θα ήθελα να σας πω ότι όταν ακούω τον βιογραφικό και ακούω για πράγματα που συνέβησαν κάποιους εώνες πίσω, αισθάνομαι πάρα πολύ γέρος. Θα ζητήσω από τα επόμενα να μην λέει τίποτα. Οτι κάνετε, οπότε γεννήθηκα. Δεν έχει τίποτα σημασία. Θα ήθελα να σας πω ότι αισθάνομαι μεγάλη και ιδιαίτερη συγκίνηση, καθώς και για την τιμή που μου έκανε τελικά. Και κατά δεύτερον γιατί βρίσκομαι εδώ στην ιδιαίτερη πατρίδα μου τη Θεσσαλονίκη. Αλλά και βαθιά ικανοποίηση διαπιστώνοντας ότι τελικά συνεχίζουμε στην Ελλάδα να αρχιτελούμε μια στιγμή παραγωγής πολιτικής σκέψης και προβληματισμού. Πρωτοβουλίες όπως αυτές που αναλαμβάνονται από την ΕΝΚΑ και άλλους ομοϊδείς θεσμούς προάγουν το δημόσιο διάλογο, την εμβάθμιση, την πληρέστερη κατανόηση σημαντικών ζητημάτων. Και αυτή τη στιγμή σε μια Ελλάδα που έχει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, όλα αυτά μπορεί να ακούγονται ότι είναι ίσως και λίγο αδιάφορα. Δεν είναι όμως. Δεν είναι. Γιατί είναι μια στρατηγική που χαράζεται στην Ευρώπη και την οποία θα ακολουθήσουμε. Είμαστε μέσα, συμμετέχουμε, θα την ακολουθήσουμε και, αν θέλετε, θα την υποστούμε κιόλας. Πρέπει, λοιπόν, να την ξέρουμε. Και για να την ξέρουμε να την εκρειάσουμε κιόλας. Το δικαίωμα της εποψημής τοποθέτησης είναι η στρατητική πλευρά της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ιδιαίτερα θα ανακριθώ στη χρήση του στρατητικού εργαλείου από πλευρά της Ενώσεως για τη δημιουργία περιφερειακής ασφάλειας. Θέλω να σας πω ότι αυστοί που ανέλαβαν, η πρώτη φορά που κάνω μιλία, στα ελληνικά. Μερικές πράγματα είναι πρόβλημα να τα μεταφράζω και έχουν μεταφραστεί λίγο περίεργα. Για τους ξέρους είναι πολύ γνωστό, πολύ συνήθως να λέμε military tool. Εγώ όταν λέω το στρατητικό εργαλείο θα είμαι λίγο περίεργα. Εμείς δεν λέμε ποτέ στρατητικό εργαλείο, λέμε στρατητικό παράδειγμα. Θα δεχθείται ολισμένος τέτοιους ελληνισμούς, αναγκαστική μεταφράση από την ορολογία που χρησιμοποιεί η Ευρωπαϊκή Ένωση. Βέβαια, είμαι βέβαιος ότι γι' αυτό ειδικά το απρατήριο δεν έχω τελή έκπληξη η δήλωση ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ενδιαθέτει μεταξύ αλλών και στα αλλητική πλευρά. Παρά ταύτα για το ευρύ κοινό η ΕΕ είναι κατά κύριο λόγο συνηφασμένη με φλέγοντα θέματα που άπτονται της οικονομίας. Και αυτό το φαινόμενο δεν απαντάται αποκλειστικά στην Ελλάδα. Είναι μια λαθασμένη αντίληψη που ενδεχομένως έχει σε αποτέλεσμα και τον άδικο χρωματισμό της εικόνας της Ένωσης. Κάποιος υπουργός μου έλεγε ότι κάνοντας μια συζήτη σε ένα μεγάλο αφρικανικό φόρουμ τους προκάλεσε να του πούνε «Πείτε μου μια λέξη για το ΝΑΤΟ» και η απάντηση ήταν «ARM» στρατός. «Πείτε μου μια λέξη για την Ευρωπαϊκή Ένωση» ήταν «BANK» τράπεζα. Έτσι καταλαβαίνει ο κόσμος. Το ΝΑΤΟ είναι στρατός και η Ευρωπαϊκή Ένωση είναι τράπεζα. Δεν είναι όμως. Προφανώς για τη δημιουργία αυτής της αντίληψης συνειφεύθηκε και η Ένωση από την έννοια ότι δεν ανέδειξε όσο θα όφηλε, όσο θα μπορούσε και όσο δεν ήταν αναμενόμενο, την ιδιότητά της ως διεθνούς παράγοντα και ως παρόπο ασφαλείας με παγκόσμιο βελδιακές. Στο σημείο αυτό κρίνω σκοπ, μόνο να διευκολυνήσω, ότι δεν θα πρέπει να σε γίνεται σύγχυση του όρου ασφάλεια και του όρου άμυνα. Έχει τεράστια σημασία αυτό για την Ελλάδα. Δεν είναι ένα και το αυτό. Η άμυνα αποτελεί υπό σύνολο της γενικότερης ασφάλειας ενός κράτους και των πολιτών του και αναλαμβάνεται κατόπιν της εκδήλωσης μιας εξωτερικής επίθεσης ή της απειλής προς τούτο, οπότε πρόκειται για αποτροπή. Η ασφάλεια είναι μια πολύ γενικότερη έννοια και περιλαμβάνει τόσους εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες. Η μορφή των σεχρόνων απειλών έχει επιβάλλει μια σοβαρή αλληλεγχία, αλληλεπίδραση και συνέχεια ανάμεσα στην ασφάλεια και στην άμυνα. Είναι η πρώτη φορά πλέον που αρχίζουμε να μιλάμε για την ασφάλεια που υπάρχει στο εσωτερικό ή ενδοκομένως με τις τρομοκρατικές οργανώσεις και την άμυνα. Και αυτά πράγματα εμφανίζονται σαν μια συνέχεια. Μέχρι τώρα λέγαμε πάντα υπάρχουν ενόπιες δυνάμεις, αυτές είναι για την άμυνα, τις έχουμε στρατόπιδες, σταματάμε έξω, όταν τα υπόλοιπα τα κάνει η αστυνομία μέσα στον χώρο ή μυστικές πυρσίες ή διπλωματικές πυρσίες. Ok, τελείωσε. Τώρα υπάρχει μια σειρά. Ποτέ κανένας δεν μπορούσε να φανταστεί τους δρόμους των Βρυξελών, στους δρόμους του Λονθίνου, στους όλους τους δρόμους του Παρισιού να τυκλοφορούσαν ενόπιοι στρατιώτες και ο κόσμος θα σάματαν ανακόφιση. Αυτό όμως συμβαίνει τώρα. Γιατί ενοπίθηκε η ασφάλεια πλέον με την άμυνα. Και αυτό γιατί, γιατί η απειλή έχει πάψει να είναι αυτός που είναι έξω από τα σύνορά μας. Μπορεί να είναι και αυτός που μένει στο διπλάνο διαμέρις μας. Ένα τεράστιο πρόβλημα. Θέλω να σας πω ότι μπορώ να ακολουθήσω τη σειρά της ομιλίας. Είναι μια πολύ καλά γραμμένη ομιλία και να αρχίσουμε να τυπούμε και να χαιρετηθούμε. Δεν πάει έτσι όμως. Δεν έχω έρθει εδώ για να διαβάσω μια ομιλία που θα μπορούσα να την έχω βγάλει πριν. Ήρθα εδώ για να πω ορισμένα πράγματα πέρα από αυτή την ομιλία. Να πω ορισμένα πράγματα που συμβαίνουν στην πραγματικότητα. Και νομίζω ότι γι' αυτό αυτά θέλετε να ακούσετε και πολύ περισσότερο τα παιδιά που είναι στα δαγκηστήματα και που σπουδάζουν για να καταλάβουν ορισμένα πράγματα πέρα από τα ομιλία τους. Διαφορετικά τα κοινά πράγματα μπορούσα να τα δουν και στα διμέσες τα ομιλία τους για να τα καταλάβουν. Είναι συνήθως λοιπόν όταν κάποιος εξετάζει την ισχύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης, γι' αυτό θα μου επιτρέψω να ακούω κάποιες αξιωμίωσεις. Θα πω κάποια πράγματα και κάποια πράγματα θα διαβάσουν. Αυτά που θα διαβαστούν θα είναι τυπικά. Αυτά που θα επωθούν θα είναι off the record. Είναι συνήθως όταν κάποιος εξετάζει την ισχύση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναφέρεται στο ότι αποτελεί τον μεγαλύτερο πάροχο αναπτυξιακής και ανθρωπιστικής βοήθεια στο μεγαλύτερο εμπορικό ετέρο ότι χρησιμοποιεί το δεύτερο ισχυρότερο νόμισμα ότι δυο κράτη μέλη της κατέχουν εις άριθμες μόνοις με θέσεις στο Συμβούλιο Ασφαλίας των Νομιών Εθνών και ότι διατηρεί σχεδόν 140 υπροσωπίες, πρεσβείες κατά μια έννοια σε όλο τον κόσμο. Είναι μεγάλη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ναι, είναι πάρα πολύ μεγάλη δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης διότι είναι ο μεγαλύτερος πάροχος αναπτυξιακής και ανθρωπιστικής βοήθειας. Αντιλαμβάνεστε το χρήμα που σας έλεγε, η ισχύς από εκεί ξεκινά. Μης δεν μετράμε την ισχύ μόνο με άρρυμα τα μάρκες. Δεν μετρύεται έτσι πια. Είναι λοιπόν πολύ μεγάλη, μια πολύ μεγάλη δύναμη που πρέπει να αποκτήσει συνείδηση της δυναμής αυτής, της δυναμής της. Όλα τα στοιχεία, λοιπόν, καταδεικνύουν το μέγεθος της ευρωπαϊκής και οικονομικής ισχύος που έχει η Ένωση. Ελάχιστοι θα προσθέσουν ότι οι άνοιχες δυνάμεις των κρατών μελών της αριθμούν αθληστικά περί το 1,4 εκατομμύρια άνδρες, καθισώντας με τη δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική δύναμη στον κόσμο. Αυτό το στοιχείο δεν αποδεικνύει από μόνο του κάτι, εάν όμως συνυπολογιστούν τα μεγέθη των διατηθεμένων οπλικών μέσων και συστημάτων, το επίπεδο της τεχνολογίας που αυτά εισοματώνουν και το επίπεδο διαλειτουργικότητος και τυποποίησης που έχει εμπνεύει, τότε γίνεται αδυλπτό το μέγεθος της στρατιωτικής ισχύος που η ΕΕ έχει στη διάθεσή της. Στο σημείο αυτό, πρέπει να κάνω μια μικρή παρέμπτωση που όμως είναι πάρα πολύ σημαντική, ιδιώς στα μέσα μας και στις ενημέρες της Ευρώπης. Τελευταίο καιρό γίνονται συχνές αναφορές σε κάποιον σχεδιαζόμενο ευρωπαϊκό στρατό. Τα στοιχεία τα οποία μόλις επικαλέσθηκα δεν αναφέρονται σε κάποιο τέτοιο στρατό. Αποτελούν τη συνδυασμένη ισχύ των ευρώπων δυνάμων των κρατών μελών, την οποία είναι δύνατη να διαθέσουν μετά την κρίση τους στην ΕΕ για την προαγωγή και προώθηση των συμφερόντων της, τα οποία δεν είναι κάτι διαφορετικό από το σύνολο των συμφερόντων των κρατών μελών. Υπάρχουν υπουργοί διαφορών κρατών, οι οποίοι εξαιτίας της εσωτερικής πολιτικής, βγαίνουν έξω και λένε «εγώ σταμάτησα τον ευρωπαϊκό στρατό», «εγώ εμποδίζω τον ευρωπαϊκό στρατό», βγαίνουν και κάποιοι άλλοι και λένε «εγώ θέλω τον ευρωπαϊκό στρατό», «φέρτε ευρωπαϊκό στρατό». Όλα αυτά είναι παραμύθιοι. Πουθενά μέσα στα χαρτιά της στρατηγικής δεν αναφέρονται τίποτα για ευρωπαϊκό στρατό. Πουθενά κανένας δεν μίλησε για οργάνωση ευρωπαϊκού στρατό. Ο ένας λόγος είναι γιατί ο ευρωπαϊκός στρατός είναι εδώ. 1,4 εκατομμύρια άντρες. Τι θέλουμε από τους οργανώσους. Τι νομίζω ότι χρειάζεται να βάλουμε κάποιους με ξεχαριστές σωλές, με ξεχωριστά σήματα και να παρουσιάσουμε ότι είναι κάτι διαφορετικό. 1,4 εκατομμύρια άντρες υπάρχουν απάντου. Εντάξει. Υπάρχουν σε όλη την Ευρώπη. Εάν θέλει πράγματι η Ευρώπη να το κάνει, θα δημιουργήσει ένα σύστημα διοίκησης και θα τους διοικηθεί με κάποιους στρατηγούς που θα δανειστεί. Γιατί υπάρχουν στρατιώτες του ΝΑΤΟ. Υπάρχει κανένας στρατιώτης σε όλο το κόσμο που θέλει να βράει μια εξοπλισή στο ΕΛΙΚ και να λέει εγώ είμαι στρατιώτης του ΝΑΤΟ. Δεν υπάρχουν αυτά τα πράγματα. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Οι στρατιώτες ανοίγουν στις χώρες. Δεν ανοίγουν κάπου σε χωριστά. Δεν θα φτιάξουμε μια λεγιόνα των ξένων πολιτελίας κάθε στιγμής. Δεν χρειάζονται. Τι γίνεται όμως. Για συντερικούς πολιτικούς λόγους βγαίνουν διάφοροι υπουργοί οι οποίοι είτε ο λαός τους θέλει ευρωπαϊκό στρατό γιατί φοβάται στα σύνορα του, του Πιουγκαρία που θέλει ευρωπαϊκό στρατό ή βγαίνουν κάποιοι άλλοι οι οποίοι λένε δεν θέλουν ευρωπαϊκό στρατό. Και βγαίνουν και κάποιοι άλλοι οι οποίοι λένε όχι μόνο δεν θέλουμε. Μέχρι χθες θέλαμε. Τώρα αύριο έχουμε εκλογές. Μέχρι τις εκλογές δεν θέλουμε. Όταν βγει το εκλογικό αποτέλεσμα μετά θα ξαναθέλουμε. Μιλάμε και παίζεται ένα τέτοιο παιχνίδι. Το ποιο παιχνίδι είναι μόνο στα μέσα μας και στις ενημέρειες. Πουθενά στα κείμενά μας δεν υπάρχει αυτό το πράγμα του ευρωπαϊκού στρατού. Γι' αυτό σας λέω, θέλω να εξηγήσω δυνατά πράγματα. Γιατί γίνονται τρομερές συγκρούσεις στο εξωτερικό σε ανώτατο πολιτικό επίπεδο μεταξύ υπουργών, πρωθυπουργών. Και πολλές φορές είναι άλλα τα ιδέα, άλλα τα κινητρά. Δεν είναι από της ουσίας όλη αυτή η επίπεδο. Μετά το πέρασμα του ψυχρου πολέμου και παρασυρμένη από κλίμα εφορίας που δημιούνσαν οι αλεπάλληλες συντάξεις νέων κρατών μελών, η ΕΕ αφέθηκε να βυθισθεί σε ένα ιδεαλιστικό λίθαρο. Μέχρι και προχτές, και συνεχίζει ακόμα γιατί το Δεκέμβριο θα επιτυρωθεί, η στρατηγική της ΕΕ αρχίζει με τις φράσεις του. Το 2003 η Ευρώπη δεν υπήρξε ποτέ τόσο ευημερούσα, τόσο ασφαλής και τόσο ελεύθερη. Η βία του πρώτου μισού του 20ου αιώνα έχει αντικατασταθεί από μια περίοδο ειρήνης και σταθερότητος, άνευ προηγουμένου για την ευρωπαϊκή ιστορία. Εδώ τελειώνει και το παραμύθι. Αυτό πλέον δεν υπάρχει τέλος. Γι' αυτό και μπαίνουμε σε νέες μορφές στρατηγικής. Όλο αυτό έχει γενικότηρη ονομασία «Ιστορίες της Πολιάννας». Δεν ξέρω ότι οι κυρίες σου εφημούνται την Πολιάννα. Πολιάννα ήταν ένα παιδικό βιβλίο για κορίτσια που ήταν ένα ευτυχισμένο κοριτσάκι που σούζησε σε ένα ρόζι υπέροχο περιβάλλον, πήγαινε με τους γονείς στο βουνό, στη θάλασσα, ταξίδια, όλα ήταν καλά, όλοι την αγαπούσαν και όλους αγαπούσαν. Αυτό είναι το σύνδρομο της Πολιάννας. Το σύνδρομο της Πολιάννας, βέβαια, έχει τελειώσει δυστυχώς. Για να ξέρετε, το αντίστοιχο του σύνδρομου της Πολιάννας είναι το σύνδρομο της Κασάνδρας, όπου τα πάντα είναι μαύρα, όλα θα γίνουν άσχημα, όλα θα καταστραφούν. Εκεί ανάμεσα παίζουν οι πολιτικοί, πολιτικές και πολλές φορές ημιστικές παισίες. Η επικρατούσα μέχρι πρόσφατα άποψης επερρήτου παροχημένου και της μη αναγκαιότητος κλήτησης, ισχύως, ήρθε σαν απώρεια της επερεκτίμησης της δυνατότητου σπιθούς δια του οικονομικού και εμπορικού δέλεαρ και των ενταξιακών υποσχέσεων. Αυτό, η αξιωμακή που το γράψανε είναι πολύ ευγενικά, λένε, αυτό που λέω ξεκάθαρα σε όλους τους τόνους, ότι μέχρι πρόσφατα, η Ευρωπαϊκή Ένωση πίστευε ότι μπορεί να διαχειριστεί κρίσεις με μπροκ επιταγών. Όταν ήμουνα το 2000 στο Νάτο και δημιουργούσαν τη φασαρία στα Βαλκάνια, πήγαινε πρώτο ο Γενικός Γραμμαντιάς του Νάτο, απειλικικός και τους έλεγε, προσέξτε καλά, ας πάτήσουμε κάτω, ας βαρδίσουμε, ας κάνουμε... Και μετά πήγαινε τα Μοσολάνα που ήταν ο ύπατος προς της Ευρωπαϊκής Ένωση και έλεγε, ρε παιδιά, δεν ανάγκη να γίνουν όλα αυτά τώρα, δεν ανάγκη να σκοτωθούν και τίποτα, πόσα θες εσύ πρισσέ μου, πόσα θες για να αποσύρεις τους αντάτητες σου, που ήταν εκ του κοινού ποινικού δικαίου περισσότερο, πόσα θες για να τους αποσύρεις. Έλεγε όλα σαν ποσό, πες σαν το ποσό ότι το δίνανε, αυτός τους απέσσερε, μετά έβγαινε στην ομιλία, τους έπιανε, γιρόντουσαν διάφορα τέτοια πράγματα, σταμάτηκε η φασαρή. Και ξαφνικά, εδώ και μερικά χρόνια, εμφανίζονται δυο αριλές οι οποίες δεν δέχονται επιταγές, δεν δέχονται ούτε καν μέτρικα, που λύσουν ελπικά για αυτές τις δύο. Και τότε η Ευρωπαϊκή Ένωση συνειδητοποιεί ότι το κύριο όπλο της δεν πέσει, δεν δουλεί. Αν αναλύσουμε τώρα αυτό το πράγμα με ψυχολογικούς όρους και όλο αυτό το λάθος προσέγγισης, μάλλον λάθος προσέγγισης, προσέγγιση της στιγμής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, χωρίς βάθος, θα δούμε ότι καταχείριν περιλαμβάνει ύβρη. Είναι αυτά τα ελληνικά που μας αρέσουν, αλλά είναι πάρα πολύ σωστά. Και τα λέω πολλοί έτσι σε ψυχολογικό και μένουν και άναβροι. Γιατί? Γιατί περιλαμβάνει ύβρη. Γιατί περιλαμβάνει ύβρη. Γιατί αγνώηση τη βασική ρύση του θεουτηδιδίου, από την οποία ξεκίνησαν όλα, ξεκίνησε η πολιτική επιστήμη, πιστεύω κάποιοι από εσάς, οι περισσότεροι θα σπουδάζουν πολιτική επιστήμη, ότι ο ισχυρός επιβάλλει ότι το επιτρέπει η δύναμή του, και ο ασθενής παραχωρεί και η φίσταται ότι το επιβάλλει η αδυναμία του. Αυτά που απείτησαν οι Αθηναίοι στους Μίλιους πρωτού τους εξοτώσουν. Όταν τους ρώτησαν γιατί θα τα κάνετε όλα αυτά, απείτησαν πάρα πολύ απλά, διότι ο ισχυρός επιβάλλει ότι το επιτρέπει η δύναμή του, και ο ασθενής παραχωρεί, η φίσταται αυτά τα οποία, όποιος είναι αδύναμος, η φίσταται αυτά που δεν επιβάλλει η αδυναμία του. Ευχαριστώ πολύ. Και έκλεισε, τους σφάξανε, τελείωσε, από εκεί ξεκίνησε όλη η σύγχρονη πολιτική επιστήμη. Από αυτή τη ρύση της εκδίδευσης. Αν δεν το καταλαβαίνεις αυτό, πρέπει να κάνεις άλλη δουλειά. Δηλαδή, δεν πρέπει να μπεις στη διπλωματία. Ευρωπαϊκένος το αγνώσει. Αυτό είναι η ύπρυση. Και τι έγινε εξαιτίας αυτών? Ήρθε η τιμωρία, όπως έχετε πάντα, που είναι η απότομη και οδυνηρία αφύπνηση, την επάγρουρα της παράνομης προσάρτησης της χρημαίας, τον αποκεφαλισμό και των εκτελέσεων στο ΕΡΑ και τη Συρία από αυτούς τους μορδούς τους ειχατιστές, και τις αιματιρές τομμοβλατικές επιθέσεις στο Παρίσι, στη Βεξέλη, στη Νίκια και σε άλλα μέρη. Και συγχρόνως, ένα μούδιασμα σε όλη την Ευρώπη, ένας τρόμος με την εικόνα από χιλιάδες νεκροόλαθρο μεταναστών και προσφύγων στις ακτές της Χίου, της Λέζβου, της Άμμου και της Ιταλίας. Η γεωπολιτική πραγματικότητα που εύθυνης επικράτησε στην εγκύση των ευρωπαϊκών συνόρων περιοχή, είναι αθώλητη προσομίας για εκείνη που η Ευρώπη ευρεπιστούσε να αντιμετωπίσει με τη στρατηγική της διουλειάδες τρία με το πλέγμα της πολυάνωση. Η διαχρονική αναγκαιότητα κατοχής εργαλείων σκληρής ισχύος, δηλαδή στρατιωτικής ισχύος, επανέλθει εμφαντικά στο επίκεντρο των συζητήσεων σαν απάντηση στην απέτηση των κοινωνιών για αποκατάσταση του τροφέντος αισθήματος ασφαλείας. Αλλά η εσωτερική ασφάλεια των κρατών μελών είναι αλληλένδετη και αλληλεξαρτώμενη. Δεν είναι δυνατόν να εξετάζεται η ασφάλεια στο Παρίσι, το Λονδίνο, το Βερολίνο, την Αθήνα, χωρίς να αναβάλει την υπόψη για αντίστοιχη κατάσταση στο Κύβο, τη Δαμασκό, τη Τρίπολη, το Μοκατίσσου, το Μπαμακό ή το Πάνγκουι. Αναφέρομαι σε Αφρικανικές Πρωτεύουσες και θα σας πω αναλυτικά γιατί. Τελικά τι έγινε, όταν συνειδητοποιήσαμε ότι υπάρχουν δύο κατηγορίες, οι οποίες δεν παίρνουν τσεκ, μια κατηγορία είναι η Ρωσία που αναθεώρησε την πολιτική της, η δεύτερη κατηγορία είναι οι τσιχαντιστές, ούτε ο Πούτης, ούτε οι τσιχαντιστές είναι επιρρεπείς στο να πάρουν κάποιο ποσό για να το κουλώσουν. Τότε συνειδητοποιήσαμε ότι χρειαζόμαστε να γυρίσουμε πάλι στις παραδοσιακές μορφές ισχύων, στις κληρονοίσεις. Η Ευρωπαϊκή Ένωση λοιπόν βρίσκεται σήμερα αντιμέτωπη με ένα αριθμό προκλήσεων και απειλών αλληλεόδοτων μεταξύ τους. Η τολισχυρή χρήση για το μέγεθός τους τους προζήτη χαρακτηριστικά τα οποία της καθιστούν μοναδικές στην ιστορία του κοινού ευρωπαϊκού εγχειρήματος. Οι κοινωνίες του είναι επιτακτικά από τις κυβερνήσεις τους να ανταποκριθούν στην υποχρεώση της ασφάλισης της στήματος ασφάλειας, πάντα σεβόμενες τα ισχύοντα, συνταγματικά όρια και την προσωπική ελευθερία του πολίτη. Το δίλημα δημοκρατία ή ασφάλεια είναι ψεύτικο. Μπορείς να έχεις και δημοκρατία ή ασφάλεια. Και να το ξέρεις και να ξέρεις ποιο είναι. Γιατί αυτή τη στιγμή αυτή είναι μια άλλη κουμπέτα μεγάλης. Δημοκρατία ή ασφάλεια. Όχι. Και τα ποιο. Έτσι όπως πρέπει, φτιαγμένα και στιγμένα και τα ρεβίδια. Οι πρωτοβουλίες που αναπτύχθηκαν σε εθνικό πλαίσιο ανάμεσα στις χώρες διαφέρουν. Οι κινήσεις μισθώσα είναι η ενεργοποίηση των όπλων δυνάμεων για την παροχή συνδρομής στους καθήλια αρμοδίες κρατικούς φορείς και την κάλυψη των κενών που τους διαπιστώθηκαν. Και έτσι λοιπόν ξεκινάμε από 2001 όταν στην ΕΕ ζητούσαν τους εξημαντικούς να μην φοράνε τις ειδωλές. Γιατί το θεωρούσαν προσβλητικό να φοράνε τις ειδωλές. Δεν υπήρχε λόγος να φοράνε τις ειδωλές. Και ζητούσαν να φοράνε πολιτικά όπως όλοι. Αυτό δεν έγινε και τίποτα. Ξεκινάμε τώρα να απαιτούνε τους στρατιώτες να περιπολούν στους δρόμους, όχι γιατί στρατιώτες κάνουν κάτι, μόνο και μόνο για να τους βλέπουν. Δεν σταματάμε. Είναι έναν και ο τρόπος με τον οποίο οφειλάν τα κτίρια είναι επιδεικτικός, δεν είναι αποτελεσματικός. Αλλά όμως τους θέλουν, αισθάνουν τα ασφάλεια και τους τιμούν. Όπως καταλαβαίνετε η ΕΕ αντιλήφθηκε ότι η στρατηγική της ήταν παροχημένη, τέλος. Και εμφανίστηκε η νέα global strategy, η νέα παγκόσμια σφαιρική στρατηγική. Γιατί τώρα όλα αυτά? Γιατί τακτικές μπορεί να έχεις κάθε μέρα. Ο Σουντζούλη, τακτική χωρίς στρατηγική είναι ο θόρυβος πριν από την Ιταλία. Και αν ξεκινάς να έχεις αντιπαραθέσεις εδώ, αντιπαραθέσεις εκεί, μικρά μέτρα εδώ, μικρή λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, οδηγήσει να είναι μια γενική στρατηγική που να καλύπτει τα πάντα, οδηγήσει αυτώματα σε μια Ιτα. Απλώς είναι θέμα χρόνου. Χρειάζεται λοιπόν η στρατηγική. Και η παγκόσμια στρατηγική παρουσιάστηκε στους αρχηγούς κρατών και κυβερνήσεων από την είπατε πρόσωπο της Ευρωπαϊκής Ένωσης για θέματα εξωτερικής πολιτικής και πολιτικής ασφάλειας και για φετερή Καμογκαιρίνη τον περασμένο Ιούνι. Για να φτάσει να παρουσιαστεί τον περασμένο Ιούνι, λίγες μέρες μετά τον Brexit, όπως καταλαβαίνετε, στην Ευρωπαϊκή Ένωση σχήθηκε εμάς όπως αυτός τους τομίς για να γίνει γρήγορα, να γίνει αποτελεσματικά, διότι υπήρχαν λίγοι τομίς ολόκληροι, οι οποίοι λέγανε ότι δεν θα αλλάξετε τίποτα, απλώς θα προσταμώσετε με λιτότητα και κατάσταση, και με άλλοι τομίς οι οποίοι λέγανε τι είναι αυτό που λέτε, δεν είναι δυνατό να μιλάτε για ασφάλεια και άμυνα στην στρατηγική σας, δηλαδή πού ζείτε, είστε εκτός, και αυτό φυσικά όπως καταλαβαίνετε είναι όλος σε επίπεδα αντιπαραθέσουν. Και το ένα βασικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη σχέση με τον Άνδρυφ και τους άλλους οργανισμούς είναι ότι δεν υπάρχει κανόνας ο οποίος να είναι ο γέτης κι άλλοι να ακολουθούν. Στον Άνδρυφ μπορούν να τσακώνονται 15 μέρες μέσα στα συμβούλια, τελικά οι Αμερικανοί δίνουν το στίγμα και ο κόσμος ακολουθεί, γιατί είναι ηγεσία του θητικού κόσμου, δεν μπορεί να είναι διαφορετικά. Ο Βαγκέωνος όμως είναι 28 γλώμες, οι οποίες διακώς αντιπαρατήθηκαν. Είναι πάρα πολύ δύσκολο. Πολύ πιο δύσκολο από ό,τι είναι στο ΝΑΤΟΡΙ ό,τι οδήποτε άλλο να μπορέσεις να βρίσκεις τον κοινό παρανομαστή, τον κοινό εναντίον. Και αυτό που βρίσκεις τελικά είναι όλο και μικρότερο. Συρρικνώνεται διαρκώς. Αυτή λοιπόν είναι η περίφημη global strategy, η οποία είναι η μεγάλη κουβέντα που γίνεται αυτή τη στιγμή σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία αφορά ακριβώς τι πρόκειται, πώς πρόκειται να δούμε τον εαυτό μας, πώς πρόκειται να δούμε τις ενέργειες μας και τι πρόκειται να γίνει. Θα σας πω αναλυτικά γι' αυτό το θέμα που βρισκόμαστε. Ακριβώς αυτή τη στιγμή αυτό που ανταξεργαζόμαστε. Φυσικά όπως καταλαβαίνετε με το προφανίστηκε η strategy της Μογερίνη, σηκώθηκε ο κόσμος στο πόδι. Γιατί? Διότι δεν την κατέβασαν, συμβουλεύτηκε τα 28 μωρές, αλλά δεν τους το έδωσε να τεωκλίνουν. Λοιπόν, είπαν οι πρόσωπους και είπαν, ακούστε αυτό είναι δικό μου. Εγώ έχω βάλει τη σφαλίδα μου, εγώ χαράσω τη strategy και αυτή η strategy θα ακολουθήσουν. Αυτό μαντεβίδι το σύστημα είναι πάρα πολύ ωραία δοκιμμένο τεχνοκρατικά. Όλο το καλοκαίρι κάποιοι άνθρωποι χάσανε τις αδιέσεις τους, χάσανε τη δουλειά τους, δεν ήμασταν μέσα από αυτούς. Εγώ περασφίστηκα όλους τους άνθρωπους που πήραν όλες τις αδιέσεις και συγχωρηγηθήκαν, γιατί το είχα δει τι θα γινόταν. Λοιπόν, στο τέλος του καλοκαιριού, όταν εμφανιστήκαμε, γιατί θα κάνεις τα strategy, μετά πρέπει να κάνεις και το εφαρμοστικό. Κάποιοι πήραν να υπάρμουν σχέδια. Η strategy λέει γενικά πράγματα. Μετά πρέπει να το κάνουμε φρακοδίφρακα. Κάποιοι, λοιπόν, όλο το καλοκαιρινί του υπαλέψανε το πράγμα και εμφανίστηκε ένα λευκό, μια λευκή table, ένα white book. Με μεγάλη χαρά, εμφανίστηκε η white book, δόθηκε στη Μοκερίνη, η οποία είπε «Δεν το θέλω, πάρτε το». Γιατί? Γιατί τότε απαιτεί και άλλο κλιμάκιο, απαιτεί και άλλο κλιμάκιο, περαιτέρω εφαρμοστικό. Και τι ζήτησε? Ζήτησε κατευθείαν ένα εφαρμοστικό σχέδιο. Βγάλετε η λίστα, κατευθείαν, από όλα αυτά που είπαμε, πώς θα τα εφαρμόσουμε και πώς θα τα υλοποιήσουμε. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το σύστημα όλο έστρεψε, άλλαξε ταχύτητα και άρεσε να τρέχει προς άλλη κατεύθυνση. Αυτά είναι η πρωτοφανία του Ευρωπαγγέρος. Ο Ευρωπαγγέρος λέει, θα συζητήσουμε το θέμα και θα έχουμε μια απόφαση μετά από δύο χρόνια. Δύο χρόνια θα παλεύουμε να αποφασίσουμε, ξέρω εγώ, αν στη ΜΑΡ κάνουν καλή δουλειά ή δεν κάνουν, ή αν είναι δημοκράτες ή αν είναι δικτάτορες. Θέλουμε κάπου δυο-τρία χρόνια. Εδώ θα είμαστε, δεν έγινε τίποτα. Αυτά είναι η πρωτοφανία, η πίεση, η πριασκή. Εγκρίθηκε από τις αγώδες υπουργούς προχθές και θα εγκριθεί από τους Προέδρους των Κυβερνήσεων τον Δεκέμβρη. Και οι προτάσεις που περιέχει θα υιοθετηθούν πριν το τέλος του τρέχοντος έτους, με κάτω από πολύ μεγάλη πίεση πάλι. Τώρα βέβαια, εντάξει, υπάρχει ένα όριο, όταν αρχίσουμε και μιλάμε για διάθεση μέσων στρατιωτών και χρημάτων, η οποία μπορεί πλέον να στυλώσουν τα πόδια καθαριστικά και να αρχίσουν να βγαίνουν βέθτοντα, βέθτοντα, σταματάντα. Ελπίζω, όμως, ότι θα τα προλάβουμε όλα αυτά. Πόσο στρατηγική λοιπόν όσο και το εφαρμοστικό σχέδιο αυτής της ασφάλειας και της άμυνας, αποτελούνται αιμελιώδικιμενα. Το πρώτο γιατί αναγνωρίζει τη σημασία της σκληρής ισχύος, όταν λέει σκληρή ισχύει όμως στρατητικής και καθαρά, αλλά είναι ο διεθνής όρος και το απαραίτητο της συμβουλής του στρατητικού εργαλείου σε κάθε ολοκληρωμένη ευρωπαϊκή απάντηση για το χειρισμό κρίσεων και την επίλυση συγκρούσεων. Σε αυτό τα συμφέροντα της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατεπέκταση των κρατών μελών και περιγράφεται αριθμός αντικειμενικών σκοπών οι οποίοι επιδιώκεται να επιτευχθούν. Τίτλος είναι «From Vision to Action». Το όραμα συνδράσει. Κατεχθία ένα και ένα κάνουν δύο. Το δεύτερο κείμενο του εφαρμοστικού σχέδιου εστιάζεται για εξειδική συγκεκριμένωση του ασφάλειας και άμυνας καθώς η στρατηγική αυτή είναι γενικότερη και αφορά το σύμβολο των εκπλημένων θεσμών της Ένωσης. Και εκεί, στο εφαρμοστικό σχέδιο, εφαρμίζεται και το επίπεδο φιλοδοξίας, το οποίο και προτείνεται σαν επιδιοκόμουνο στόχο. Αυτό για το επίπεδο φιλοδοξίας είναι η ελληνική μετάχρονση του περίφημα επίπεδου level of ambition, το οποίο υπάρχει σε όλα τα κείμενα, σε όλες τις δεθνικές. Εμείς είναι κάποια χρόνια που το συνειδητοποιήσαμε σαν Ελλάδα. Εκεί είσαμε να το εφαρμόσουμε. Ναι, και εμείς το έχουμε, και εμείς το εφαρμόσουμε, το δικό μας level of ambition. Είναι, όμως, βασικό. Είναι ο στόχος. Βγάλαμε, λοιπόν, τον στόχο εκεί που έγινε αίμα και άμμος, εκεί που διχύθηκε το αίμα. Ποιος είναι ο ευρωπαϊκός πρόσωπος, τι θέλουμε. Εγώ, ως αστρατητικός, να πω την αλήθεια, είμαι ο επικεφαλής της πιο φιλόδοξης απέτησης. Αυτό το οποία ζητάω είναι στο ανώτατο όριο της φιλοδοξίας. Τη δουλειά μου, όμως. Τώρα, οι άλλοι εμφανίζονται και αρχίζουν και κόβουν. Όχι, δεν θα είναι πέντε, θα είναι τρεις, δεν θα είναι τρεις, θα είναι ενάμιση, και αρχίζουν και έχουν μια συναλλαγή. Είναι, όμως, και σημαντικό από τη δική μας πλευρά στους αστρατητικούς, γιατί κάποτε μπορεί κάτι να μας ζητηθεί, να εξηγήσουμε ότι εμείς σας είχαμε ζητήσει τα πάντα, αυτά που σας είχαμε ζητήσει. Οπότε, όταν τα κόψατε, πρέπει να έχετε και συνέσθηση ότι πήρατε και μια στρατηγική ευθύνη, γιατί πλέον θα μπορούμε να κάνουμε λιγότερα πράγματα. Γιατί με τα πόσες στρατιώτες κάνουν το έργο πεντακοσίως στρατιωτών και κάνουν το έργο 10.000 στρατιωτών να βάλουν τα πράγματα στις θέσεις. Οπότε, αυτά έχω ξεκάπαρα. Η μεγάλη κουβέντα γίνεται για τις τρεις στρατηγικές προτεραιότητες αυτής της στρατηγικής που έχει εφαρμόσει η ΒΕΛΕΙ, που λάμπουν όλοι μας. Η πρώτη είναι η αντιμετώπιση εξωτερικών συμπρούσεων και κρίσεων. Αυτό κυρίως αφορά κρίσης στον άλλο, οι εσωτερικές κρίσεις. Η κρίση είναι κάτι πολύ λιγότερο από το μεγάλο. Η κρίση είναι κάτι που αντιμετωπίζει και τώρα. Έχουμε στρατεύματα σε διάφορες χώρες, θα σας πω. Δεν είναι κάτι καινούργιο. Η Ευρώπη αντιμετωπίζει κρίσεις στον άλλο, και μερικές φορές και κρίσεις δικές της, όταν τη συμπήχει η Γαλλία. Η Γαλλία είχε την επίθεση, ζήτησε τη συμμετοχή, μπήκαμε και εμείς μέσα, στην πραγματικότητα έκανε όλο αντιμερώς, δεν έχει σημασία, ήταν όμως πάρα πολύ σημαντικό. Το κάνουμε λοιπόν αυτό, το πρώτο πράγμα, την αντιμετώπιση κρίσεων. Το δεύτερο είναι η ανάπτυξη των ικανοτήτων των εταίρων, αυτό στην πραγματικότητα τι σημαίνει. Σημαίνει να πάμε να βοηθήσουμε τις κυρίως αφρικανικές και ασιακτικές χώρες να σταθώ στα απόδειγες, με λεφτά, με εκπαίδευση, με δουλειά, το κάνουμε και αυτό. Το τρίτο, το οποίο δημιούργησε τον σεισμό, ήταν η προστασία της Ευρώπης και των πολιτών της. Προστασία της Ευρώπης και των πολιτών της δημιούργησε έκπληξη, αμέσως απορία και πυροδότησε τεράστιες συζητήσεις σχετικά με το τι σημαίνει ακριβώς προστασία. Προς αποφυγή παρελμηνιών, οφείλω να εξηγήσω αυτής αμέσως ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν αφοδητεί ούτε από θαρμιά τον κεντρικό ρόλο του ΝΑΤΟ στην ενταφική συλλογική προστασία των ευρωπαϊκών κρατών μελών του. Προστασία αναφέρεται στην ανάπτυξη εκείνων των ικανοτήτων και διεξιοτήτων, τις οποίες η Ένωση σαν ενοχληρωμένος παράγγον δύναται να χρησιμοποιήσει για τη μεταξύ άλλου εξασφάλιση ανεμπόδεσης πρόσβασης στα παγκόσμια αγαθά, για την εξασφάλιση της ελεύθερης ναυσυμπληρογίας σε όλους τους οκεανούς, για την καταπολέμηση τρομοκρατίας και για την αντιμετώπιση διαφόρων μορφών ευρωδικού πολέμου. Η προάσπιση της ανεξαρτησίας και της εδαφικής αγκαιριότητας των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τα οποία είναι ταυτόχρονα και μέλη του ΝΑΤΟ, σαφώς και παραμένει κοντεύον ρόλος του ΝΑΤΟ. Γιατί? Διότι το ΝΑΤΟ μιλά για άμυνα. Το ΝΑΤΟ λέει ότι εμείς είμαστε πιεύθυνοι για τη συλλογική άμυνα της Ευρώπης μας. Και εμφανίζεται ξαφνικά η Ευρωπαϊκή Ένωση και λέει, εμείς είμαστε πιεύθυνοι για την προστασία της Ευρώπης. Και λέει το ΝΑΤΟ. Θα πάρει το έργο μας. Όχι. Καθόλου. Δεν μπορείτε να πάρουμε καννός το έργο. Άλλο είναι η άμυνα και άλλο η προστασία. Η άμυνα είναι κάτι βαρύ, κάτι μεγάλο, που θα το εφαρμόσει το ΝΑΤΟ όταν θα γίνει αυτό το σπαγόνιος πόλεμος. Μέχρι τότε κάποιος που να προστατεύει τους πολίτες. Κάποιος που να προστατεύει τις χώρες. Προσπαθώ να το εξηγήσω αυτό με ένα παράδειγμα που νομίζω ότι δίνει την εντύπωση. Ήμασταν σε ένα κτίριο και τους είπα ακούστε. Στο κτίριο αυτό υπάρχουν φροροί ασφαλείας. Κουρκ φόρς την πραγματικότητα. Που είναι τέτοιο. Security. Είναι κάποια παιδιά τα οποία λεύουν τις ταυτότητες. Ελέγχουν εάν ο γνωμός είναι κάποιο συγκοπτό, εάν ο γνωμός είναι κάποιο τρελός. Έχουν ένα πιστόλι. Όπως έχουν, έχουν κάποιες μπάρες. Είναι από πίσω το γνωστό ότι το έχετε περάσει όλοι σε διάφορα κτίρια με υψηλιά σπάτια. Αυτό δεν είναι η άμυνα του κτίριου. Οι στρατιωτικοί ξέρουν ότι αν δοθεί εντολή να αμυνθούν σε αυτό το κτίριο, να σηκωθούν και αναφέρον μια κανονική στρατιωτική μονάδα της τάξος όμως λόχου ή αν είναι μεγάλο ενός τάγματος, θα πιάσει θέσεις σε διάφορους ορόφους, θα παγιδεύσει τις σκάλες, θα βγάλει ελεύθερους σκοπερτές γύρω γύρω, θα σηκώσει περίμετρο, θα είναι μια τεράστια οργανωμένη. Τεράστια. Μια μεγάλη οργανωμένη οκτήρηση. Αυτό είναι η άμυνα. Όταν δηλαδή θα εμποδούσουμε μια μεγάλη επίθεση να μας καταλάβει το κτίριο. Λοιπόν αυτό που θα κάνουμε τι είναι. Αυτό που κάνει η φροντίδα. Αυτό που κάνει η ασφάλεια. Αυτό θα κάνουμε. Αυτό θέλουμε να κάνουμε. Αυτό θέλουμε να φυλάξουμε. Και αυτό περιλαμβάνει και τα σύνορα που μας ενδιαφέρουν πάρα πολύ καθώς. Αλλά δεν περιλαμβάνει πραγματικά την άμυνα απέναντι σε έναν ισχυρό, καλά οργανωμένο, στρατιωτικά οργανωμένο θέμα. Δεν είναι αυτό. Και έτσι ξεκαθαρίσαμε άμεσα τις θέσεις μας με τον ΝΑΤΟ. Διακοπεί τον ΝΑΤΟ την άμυνα της Ευρώπης, της Αμερικής, του Δυτικού κόσμου. Δεν πριζετή κανένας. Και εμείς παίρνουμε την προστασία που όπως και να το κάνουμε είναι η καθημερινότητα, είναι η προστασία της καθημερινότητας και είναι πολύ πιο σημαντική. Για μας και για την καθημερινότητα. Όταν γίνει κάποια μεγάλη σύγκριση, τότε θα το ξάρεις. Το εφαρμοστικό αυτό σχέδιο στους τομείς ασφάλειας και άμυνας, όπως καταλαβαίνετε είναι πολύ σημαντικό, αλλά όμως δεν μπορεί να καλύψει όλο το φάρματο των αποτυπμένων γράψων. Για αυτό λόγο, όλη αυτή η προσπάθεια της αναθεώρησης της άμυνας σε πρώτος, έχει τρεις πυλώνες. Ο πρώτος είναι αυτό, το implementation plan, το εφαρμοστικό σχέδιο. Το δεύτερος είναι το Ευρωπαϊκό Σχέδιο Δράσεις για την Άμυνα. Το European Defense Action Plan, το οποίο έχει εκποληθεί εδώ και 2-3 χρόνια από την Κομισιό. Το οποίο είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όταν το άκουσα, λέω παιδιά έχουμε τέτοιο σχέδιο, υπέροχο, πρέπει να το διαβάσουμε. Σχέδιο αυτό αφορά στην πραγματικότητα, το πώς θα λειτουργήσουν οι αμυντικές μηχανίες. Πώς θα μοιραστεί το χρήμα. Πώς θα μοιραστεί η δουλειά. Πώς θα λειτουργήσει η ευρωπαϊκή αμυντική βιομηχανία. Δεν έχει σχέση με μας, είναι απαραίτητο όμως. Γιατί πίσω από την οργάνωσή σου βρίσκονται δυνατότητες. Για να μπορείς να κάνεις κάθε μήνα, έχεις τη δυνατότητα να το κάνεις. Τη δυνατότητα να το κάνεις, ποιος θα την παρέξει. Θα την παρέξει με μηχανία. Ή θα πας, σαν κι εμάς, να τα ακουμπάς σε διάφορες άλλες χώρες. Να πληρώνεις από παντού. Ή θα τα παρακολουθείς μόνος. Αυτό λοιπόν, ελπίζω και λένε, ξέρετε αυτό είναι το υπόσχεδιο. Και το τρίτο υπόσχεδιο, το ευρωπαϊκό σχέδιο της άμυνας. Το οποίο αφορά τη χρηματοδότηση ερευνητικών προγραμμάτων. Δεν έχει σασφάλιση η χρηματοδότηση για τη δημιουργία αλυσίδων υποσχεδιασμών. Και προσθέτει στην λειτουργία της ευστηρικής αγοράς. Τεράστιο θέμα συζήτησης, γιατί υπάρχει μέσα η θέση στο... Η επιβίωση των μικρών και μεσαίων αλυντικών διομηχανιών. Small and medium enterprises. Τεράστιο θέμα. Όλες οι χώρες, όσο αψηγείται τις πολύ μεγάλες, όλες οι υπόλοιπες έρχονται και λένε, τι θα γίνει παιδιά, εσείς θα έχετε τις μεγάλες διομηχανίας. Και εμείς, όπως ξέρετε, για να παράγει κάποιος ένα αεροπλάνο, το που κάνει μια κάθε παραγωγή, το αεροπλάνο, μπορεί να το παράγει η οποιαδήποτε εταιρεία. Ξέρω εγώ, η Dasso στη Γαλλία. Λέμε, να κάνουμε από τις ρόδες. Θα το κάνουμε από τις ρόδες και τα φρένα. Δεν πρέπει το αεροπλάνο, εσύ το σχεδίασες. Αλλά αυτό θα μου το δώσεις εμένα να το κάνω. Αυτό διεκθυκούν οι μικρές. Διότι αυτό, είναι για μας δουλειά, είναι έσοδα. Τα περίπτωμα γερμανικά άρματα μάχης, τα καλύτερα στον κόσμο, φτιάχνονται στην Ελλάδα. Και τα δικά μας φιλήθηκαν στην Ελλάδα, και αυτά που αγοράζουν οι άλλες, φτιάχνεται στην Ελλάδα. Τα πρέπει να φτιάχνονται ακόμη περισσότερα στην Ελλάδα. Πολύ περισσότερα πράγματα. Γιατί υπάρχουν αυτές οι μεγάλες. Δεν είναι δικό μας. Δεν διαπραγματεύονται με τους Έλληνες στην αγορά αυτών των αρμάτων μάχης. Έρχεται όμως η εταιρεία, η οποία βλέπει ότι τα εμμερωνίστρια είναι καλύτερα στην Ελλάδα και το κόστος θα είναι πολύ αυλότερο στην Ελλάδα και δίνει τη δουλειά στην Ελλάδα, αφού έχει πειστοποιήσει ότι πράγματι η Ελλάδα μπορεί να το κάνει. Και έτσι οφελούμαστε όλοι. Αυτό το πράγμα δείχνει όλες οι χώρες από τις πολύ μεγάλες που έχουμε στα χέρια τους στην υπουργία. Το small and medium enterprise. Ακόμα και εμείς το 2013, όταν ήμασταν εδώ πέρα, όταν ήμασταν προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, το κύριό μας θέμα ήταν η προώθηση των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. Πώς θα τους εξαναγκάσουμε και πώς θα εξαναγκαστεί τελικά, υπάρχει τεράστιο λόγο, να εξαναγκαστεί η Ευρωπαϊκή Ένωση να πιέσει τις μεγάλες χώρες, τις μεγάλες βιομηχανίες, να είναι υποχρεωμένες ένα ποσοστό της δουλειάς τους, όχι αν θέλουν, να το δίνουν υποχρεωτικά σε μικρότερες χώρες, για να μπορούμε όλοι να έχουμε αυτή τη δουλειά, να έχουμε δουλειά και να έχουμε όλη κέρδος. Αυτό το πράγμα παλιά λέγονταν αντισαθμιστικά ωφέλη, αλλά αυτή τη στιγμή το αντισαθμιστικά ωφέλη τα κατεύχησε η Ευρωπαϊκή Ένωση δια νόμιμο. Γιατί είχαν καταλήξει στη μεγαλύτερη πηγή διαφθοράς σε επανευρωπαϊκό επίπεδο. Γιατί το αντισαθμιστικό ωφέλη ήταν θα σου δώσω πίσω λεφτά από αυτά που μου έδωσες για να τα αγοράσω και αυτό θα γίνει μέσω εταιριών. Αυτός λοιπόν που είχε πάρει τα λεφτά για να τα πάρει πίσω έφτιαχνε και κάποιες εταιρίες, οι οποίες τα παίρναν και το χρήμα ανακυκλωμόταν στον ίδιο άνθρωπο. Το κέρδος της χώρας δεν ήταν πραγματικό για να κάνετε τα στραγωμάτια κάποιοι, υπήρχε η απαραίτητη διαφθορά. Αυτό λοιπόν απαγορεύεται διαρροπάλλον. Τώρα προσπαθούμε με καθαρούς τρόπους να βοηθήσουμε. Το τρίτο σημαντικό σημείο στο οποίο πατάμε για να γίνουμε αυτό είναι η κοινή διακήρυξη μεταξύ ΝΑΤΟ και Ευρωπαϊκής Ένωσης η οποία έγινε στη Βαρσοβία, συμφωνήθηκε στη Βαρσοβία και τώρα θα σας φέρνω τις πλετομέρες λίγο αργότερα πώς παθούν οι δύο οργανισμοί να έρθουν κοντά. Είναι λίγο δύσκολο με τη θέση των Αμερικανών αλλά οι Αμερικανοί έχουν αλλάξει τελείως θονοτροπία και πιστεύω ότι κάποιος θα με ρωτήσει γιατί είμαι ο νέος τους πρόεδρος ενώ ο νέος τους πρόεδρος δεν έχει τίποτα να λέει. Έχουν αλλάξει θονοτροπία και είναι μαζί μας, μαζί με την Ευρώπη όσον μπορούν. Τώρα, η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει στρατιωτικές αποστολές και επιχείρησεις. Ιθανόν δεν το ξέρετε, γιατί ο κόσμος πιστεύει ότι αυτά δεν υπάρχουν. Και δεν αναφέρονται πολλές φορές στα ΜΜΕ. Η συμμετοχή του στρατιωτικού εργαλείου στο πλαίσιο της κοινής πολιτικής ασφάλειας και άμυνας είναι δεκαπέντε σχεδόν χρόνια. Από τον Μάρτυν του 2002, 34 αποστολές και επιχειρήσεις στρατιωτικού και πολιτικού χαρακτήρα έχουν αναλειφθεί σε τρεις Ιππύρους, 12 αφορούν στρατιωτικές αποστολές και επιχειρήσεις, με 6 εξ αυτών να είναι αυτή τη στιγμή ενεργές. Η παράθεση των ουτέρων στοιχειών είναι ενδεχομένως με αυγετική συνετύπωση ότι η χρήση στρατιωτικών εργαλείων είναι εκτεταμένη. Στην πραγματικότητα, ισχύει ακριβώς το αντίθετο. Στρατιωτικοί στρατιωτικοί αποστολές και επιχειρήσεις εντάσσονται στη ολοκληρωμένη προσέγγιση της ΕΕ για την αντιμετώπιση κρίσεων. Θα ήθελα να προσωστικοποιήσω και η συνοδεχή θα έλεγα ότι αυτή δεν ξεπερνάει το 10% της όλης της προσπάθειας. Τι σημαίνει αυτό. Καταρχήν η ολοκληρωμένη προσέγγιση δεν είναι ένα επίθετο που σκέφτηκα για να μιλήσω την ομιλία μου. Είναι ο όρος κομφραχένιση δω πρώτης. Κομφραχένιση δω πρώτης είναι αυτό που είναι η Ευρωπαϊκή Ένωση. Κομφραχένιση δω πρώτης είναι αυτά που παρέχει η Ευρωπαϊκή Ένωση να πάει σε ένα κράτος. Αυτά που παρέχει είναι τα πάντα. Δηλαδή θα τους δώσει αναπλησιακούς πόρους, θα τους βοηθήσει στην εκπαίδευση, θα τους βοηθήσει στην υγεία, θα τους βοηθήσει στην διακυβέρνηση. Μέσα σε όλα αυτά θα τους δώσει επίσης και εκπαίδευση για τις δυνάμεις ασφαλείας με το στρατό τους. Και αυτό το πράγμα θα γίνει για να μπορέσουν να δημιουργήσουν δυνάμεις ασφαλείας δικές τους, να μπορέσουν να υποστηρίξουν όλη αυτή την ανάπτυξη. Τελικά, δημιουργούμε στρατό σε αυτούς, και αστυνομία σε αυτούς, για να προστατεύσουμε τις επενδύσεις μας. Αλλά πρέπει να γίνει αυτό όμως. Μέσα, λοιπόν, σε όλο αυτό το πακέτο, το κομμαχένι σε βαθμότσμα, η δικιά μας δραστηριότητα, η στρατιωτική, είναι 10%. Και το ξέρετε αυτό. Πότε ασχοληθήκαμε πραγματικά με τη στρατιωτική δομή της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Άλλα μας ενδιαφέρονται. Τα κονδύλα, τα αγροτικά, τα αλληλευτικά, όλα αυτά τα πράγματα που όλοι ξέρουμε και ζούμε κάθε μέρα από τότε που αγιαθήκαμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό το 10% λοιπόν είναι το οποίο διαχειριζόμαστε εμείς. Είναι πάρα πολύ σημαντικό. Και με κάνει εμένα ιδιαίτερα περήφανο που εμβλέκουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση, γιατί δεν είναι καρά στρατιώτικο. Βλέπω ότι αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε σαν στις χώρες δεν είναι στρατιωτικό. Δεν προσπαθούμε να τους επιβάλλουμε να ερρυνεύσουν ή να τους βουλώσουν ή να κάτσουν στη γωνιά τους για να τους βάλουν στις χώρες. Δεν γίνεται έτσι. Προσπαθούμε να τους πραγματικά η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να τους βοηθήσει. Τώρα, γιατί γίνεται αυτό το πράγμα. Ίσως δεν έχουμε εκείνη εικόνα ακριβώς του τι συμβαίνει στις διάφορες αφρικανικές χώρες. Σκεφτείτε ότι είσαστε ένας δεκαπεντέρες οικοσάρης, που ζει σε μια αφρικανική χώρα, με προσδοκόμενο ζωή 47 χρόνια, με αιτήσιο εισόδημα 200-300 δολάρια το χρόνο και καλωδιακή τηλεόραση. Και βλέπεις λοιπόν στην καλωδιακή τηλεόραση, γιατί έχουμε και βλέπεις ότι ξαφνικά σε άλλα μέρη του κόσμου, στην Αμερική, στο Λουσάντιο, στην Καλιφόρμα, στο Βοθήνο, στην Ελλάδα, στην Ισταμπούλα. Κώστα, δεν είναι ο κουλβεδιά, να συγχωρείτε, αλλά είναι ορισμένες φορές είναι κουβέντες, βλέπεις ότι βλέπεις λοιπόν ότι ζουν κάποιοι άνθρωποι, οι οποίοι έχουν 85 χρόνια προσδόκημα ζωής, 41-41, ζουν πολύ καλύτερα, είναι άνετοι, δεν τους σκοτώνουν οι γείτονες, δεν τους φάζει ο φυλαρκός, δεν βιάζουν τις γυναίκες τους, και λες γιατί να κάτσω εγώ εδώ πέρα. Δεν υπάρχει κανένας λόγος. Να σπουδάω να φύγω. Μπορώ να σπουδάω να φύγω. Γιατί τουλάχιστον και αν πεθάνω θα πεθάνω προσπαθώντας. Και αρχίζει. Είναι λογικό. Τι θα κάνουν οι άνθρωποι έτσι όπως δημιουργείται αυτό το πράγμα. Θα ζήσω καλύτερα, θα ζήσω περισσότερο. Δεν μπορώ. Και κάποιοι θα το κατορθώσουν. Και ξέρουν πολύ καλά ότι ακόμη και θα το κατορθώσουν, γιατί δεν έχουν τη δυνατότητα. Δεν έχουν τη δυνατότητα αυτή τη στιγμή λόγω έλλειψης εκπαίδευσης. Τι θα τους συμβεί, τα παιδιά τους, η οικογένεια που θα κάνουν, αυτοί μπορούν να είναι εργάτες στη χειρότερη μορφή εργασίας, στις σχόλες που θα πάνε. Ναι, αλλά τα παιδιά τους θα μεγαλώσουν μέσα στα δυτικά συστήματα, θα πάνε από μικρά σκοτειλείο και έχουν τη δυνατότητα να γίνουν τα πάντα. Το καταλαβαίνουν πια, το νιώθουν. Και τι έχουμε. Να πως δημιουργείται το κύμα. Να πως δημιουργείται το κύμα μετανάσταψης. Ξαφνικά αυτούς αρχίζει να παζένει λεφτά ή κλέβουν λεφτά ή του δίνουν όλα από όλο το χωριό για να ξεκινήσει. Και ξεκινάει και γίνει αυτή η δουλειά. Και αυτό το πράγμα γίνεται και, σας είπα, και στην Αφρική. Το ίδιο πράγμα γίνεται και στην Ασία. Σε πάρα πολλές χώρες. Αυτούς που έρχονται και σε μας από εδώ. Αυτό προσπαθούμε να δούμε και να είναι έξω. Παράλληλα, αυτές οι χώρες έχουν, μέσω όρου ηλικίας, πίστευτο. Δηλαδή, εγώ δεν καταλάβαινα για ποιο λόγο ασχολούμαστε με το Μάλι. Και γύρισε ο δικητής από το Μάλι και μου λέει, ξέρετε γιατί ασχολούμαστε, γιατί το Μάλι έχει 16,5 μέσω όρου ηλικίας πληθυσμού, 16,5 χρόνια. Ξέρετε τι θα είναι 16,5 χρόνια. Σε 15 χρόνια θα έχουν διπλάσει το πληθυσμό. Αυτοί οι άνθρωποι που είναι τώρα 16,5, σε 5 χρόνια, όταν θα είναι 20, 25, ξέρω, ψάξουν να βρουν τη δουλειά. Που θα την βρουν τη δουλειά, δεν υπάρχει δουλειά. Θα τριπλασιάσουν το πληθυσμό τους. Θα τριπλασιάσουν τις πρώτα παραγωγικές πηγές. Όχι. Άρα, λοιπόν, τι θα κάνουν. Ή θα βρουν μια ιδεολογία για να παρουσιάσουν τους αντάρτες να πάουν από Λεμάνη, που σημαίνει θα βγουν έξω να σκοτώνουν το διπλανό φωτιό, ή τη διπλανή χώρα, για να τις βάλουν ένα στον άλλο, και μόνο για να έχουν κάτι να κάνουν, ή θα το κόψουν για να έρθουν μετανάστες σε εμάς, στην Ευρώπη. Τι πρέπει να γίνει. Να μείνουν οι άνθρωποι αυτοί στους σπίτι τους. Γι' αυτό αγωνιζόμαστε. Αυτό το πράγμα που προσπαθούμε στην πραγματικότητα να κάνουμε, προσπαθούμε να μετακινήσουμε τα σύνορα της Ευρώπης, από τις παραλίες της Ελλάδος και της Ιταλίας, 5-6 χιλιάδες χιλιόμετρα μέσα, μακριά, για να επεκτείνουμε στην πραγματικότητα, το περιβάλλον ασφαλείας όσο μπορούμε. Γιατί? Γιατί οι πλουτοπαραγωγικές πηγές υπάρχουν. Αυτή τη στιγμή ασχολούμαστε με την κεντροαφρική δημοκρατία, που έχει πετρέλο και διαμάδια. Και τι κάνει η κεντροαφρική δημοκρατία. Δεν έχει κανένα χώρο, δεν έχει τρομοκράτες. Σκοτώνουν μεταξύ τους. Σκοτώνει στη μία γειτονιά ένας κάποιον και μετά σηκώνεται όλοι οι πόλοι και είναι στον αέρα. Και σφάζονται. Και επεβαίνουν οι ξένες δυνάμεις. Αυτό πρέπει να σταματήσει. Πώς θα σταματήσει ο κόσμος. Πρέπει να σταματήσει, άμα τους δημιουργήσουμε δικούς τους αστυνόδους και δικούς τους στρατιώτες. Γιατί? Διότι όσο καλό και αν είναι η κατάσταση, δεν υπάρχει ποτέ περίπτωση να πάει επενδυτής σε μια χώρα, της οποίας στους δρόμους περιπολούν ξένοι στρατιώτες, ακόμα και αν είναι ΗΠΑ. Δεν υπάρχει ηρεμία. Θα πάω εγώ να δώσω τα λεφτά μου για να φτιάξω εργοστάσια ή να φτιάξω οτιδήποτε και στην πραγματικότητα και στους δρόμους θα είναι ξένοι και θα περιπολούν μεταφραγισμένα. Τι χρειάζεται λοιπόν. Να σταθούν στα πόδια τους. Να βγάλουν λεφτά να ζήσουν καλά και να ζήσουν στο σπίτι τους. Αυτό είναι όλη η ουσία της υπόθεσης. Και αυτό που θέλουμε να κάνουμε. Σε αυτό σημείο διαφέρουμε από ένα οργάνισμα ασφάλειας. Μια οργανισμός ασφάλειας από τον Άτομο λέει τα σύνορά μου είναι η Νότια Πλευρά της Ιταλίας, της Ελλάδος, της Τουκίας, τέλος. Αυτά τα σύνορά μου, αυτά τα σύνορα αμήνωμαι, αυτά τα σύνορα υπερασπέζω. Τέλος. Ο Ευρωπαϊκή Ένωση μέσω του κομμεριχένισμου απλότσα, αυτής της ολοκληρωμένης προσέγγισης, λέει όπα παιδιά δεν είναι έτσι. Εμείς θα πάμε σε μακρινές χώρες, θα κάνουμε μια λυσίδα και θα δημιουργήσουμε όλη αυτή την κατάσταση για να μπορέσει να μείνει ο κόσμος εκεί που είναι. Τον άνθρωπο στον Θεό το κάνει αυτό στο Αφγανιστάν. Δεν βγαίνει ακριβώς. Το Αφγανιστάν είναι πολύ περίεργο, πάρα πολύ περίεργο. Δεν τους βγαίνει να τους αναπτύξουν για να μείνουν. Δεν τους βγαίνει γιατί έχουν άλλες λογικές. Υποψήφιες χώρες για να μπουν σε αυτή την αλυσίδα μπορεί να είναι το Ιράκ και η Συρία όταν ηρεμήσουν να σταματήσει ο πόλεμος. Και η Εμέλη να σταματήσει ο πόλεμος. Και οποιοσδήποτε άλλες χώρες τις οποίες θα βοηθήσουμε αμέσως μετά τον πόλεμο να σταθούν στα πόδια τους για να μπορέσουν οι κάτοικοί τους να σταθούν να λειτουργήσουν εκεί στη χώρα και να μείνουν στη χώρα. Τι κάνουμε λοιπόν για αυτό το πράγμα. Έχουμε τρεις επιχειρήσεις, το οποίο είναι στην Αφρική. Η Μαλή διέχεται στο κέντρο στην Κεντροαρχική Δημοκρατία και την Σωμαλία. Είναι μια αλυσίδα, δημιουργούν μια ζώνη ασφαλείας. Και έχουμε και τρεις, αυτές δεν είναι επιχειρήσεις, δεν πάμε εκεί να τους ασφαλίσουμε. Τους εκπαιδεύουμε για να σταθούν στα πόδια τους. Τους έχω εξηγήσει ότι μπορούμε να αποκαταστήσουμε περιβάλλον ασφαλείας όπως έκανε τον άνθρωπο Σαβαρκάνια σε 48 ώρες. Άμα κατεβάσω 50.000 στρατός σε μια χώρα, όπως είναι, σε 48 ώρες δεν ακουνιέται πυλό. Και την ημέρα που θα φύγει ο στρατός αυτός, θα ξανακάνω τα ίδια πράγματα. Δεν υπάρχει σύνδεση σωτηρία, δεν γίνεται πυλό κανένα. Ενώ στην πραγματικότητα, αν εκπαιδεύσουν στρατό και την αστυνομία τους, τα πράγματα θα πάνε πάρα πολύ καλά. Θα είναι οι ίδιοι υπεύθυνοι και θα λειτουργήσουν οι ίδιοι με τους δικούς τους όρους. Είναι όμως δύσκολο. Είναι όμως πάρα πολύ δύσκολο, όπως καταλαβαίνετε, γιατί είναι δύσκολο να αλλάξεις την κουλτούρα των στρατών και των αστυνομιών. Θεωρώ ότι στα κέντρα εκπαιδεύσεως που έχουμε στο Μάλι, όπου το δυνατό παιχνίδι πυλών δεν είναι μία χώρα, πιάνουμε ομάδες, η Σαχέλη περίπου, πέντε επόδες που είναι εκεί πέρα, να μαζευτούν όλοι και να τους διδάξουν. Τι να τους διδάξουμε? Δεν έχουμε να τους διδάξουμε πως πολεμάτος, ποιά με το όπλο, πώς πυροβολάνε, όλα αυτά είναι ξεπερασμένα. Αυτά τα ξέρουμε από δώδεκα χρονών, είναι με τα ντουφόγια και σκοτώνουν τους γείτονες. Όχι αυτό. Προσπαθούμε να τους διδάξουμε βασικές αρχές του ανθρωπιστικού και του διεθνούς γνώμου. Δηλαδή προσπαθείς να μαζεύεις τους στρατιωτικούς, να τους πεις, ακούστε, το να αβιάζετε τις γυναίκες, ακόμα και τις δικές. Δεν αποτελεί δικαιομά σας, επειδή είσαι σε στρατιωτικό τμήμα. Το να κέφτε το χωριό σε οποίο δεν υφεύγεις το βράδυ, δεν αποτελεί τρόπο διασκέδασης. Δεν μπορείτε να τα κάνετε αυτά τα πράγματα και πρέπει να μην τα κάνετε αυτά τα πράγματα. Άρα υπάρχουν ερωτήσεις που λέγουν, όπως διαρωτάσατε και σε σιγά, να μην τους πείσεις. Δεν θα τους πείσω. Θες προεδοθείο? Γιατί? Διότι μετά από δύο-τρία χρόνια μπορεί να εμφανισθούν στο σπίτι του κυρίου αυτού κάποιοι κύριοι και να του πουν είστε ο κύριος Τάδενε. Σας θέλαμε να έρθετε μαζί μας, να μας ακολουθείτε στο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης ή στο Διεθνές Δικαστήριο Τάδενε, γιατί τότε κάψατε εκείνο το χωριό και να το γραπώσουν και να το κόσουν οι γιγνωστοί χρόνια μέσα. Να μην μπορεί να μου πει, μα δεν το ξέραμε, πιστεύεις τι θα κάνουμε. Αυτά που λένε είναι παραδόσεις, να τηρούνται οι παραδόσεις. Ποιες είναι οι παραδόσεις, εκεί στα χωριά, ο ένας στο άλλον, αυτό είναι οι παραδόσεις. Λοιπόν, τους προεδοποιούμε και όλοι αυτοί οι οποίοι ισχυρίζονται ότι δεν έχουν νόημα όλα αυτά, σας λένε το εξής, παίζουμε με την ανθρώπινη φύση. Στη Βοσνία και στο κόσμο γίναν χειρότερα πράγματα από αυτά. Τέτοια πράγματα και χειρότερα. Και εκεί οι άνθρωποι τα ξέρανε, γιατί είχαν παιδεία σαν τη δικιά μας και ξέραν πολύ καλά πόσο έγκλημα είναι να βιάζεις, να κέσεις και να καταστρέφεις. Το κάνανε όμως. Δεν τους εμπόδισαν τα μαθήματα σωστά. Τι έγινε όμως μετά. Μετά κάποιοι από αυτούς είναι φυλακοί, κάποιους στήσαν στον τείχο, αντιλαμβάνεστε ότι πρέπει να μπούμε στη Λεοκύνη να τους διδάξουμε όλα αυτά τα πράγματα που μέχρι τώρα τα δικά τους ήθηκαν, έφημα λέγαν κάτι διαφορετικό. Και τους χρειάζεται αυτό το πράγμα. Θεωρώ ότι είναι μεγάλη προσφορά αυτή η πράγμα που κάνουμε για να δείξουμε έναν άλλο δρόμο. Γιατί αυτά δεν είναι αδεδομένα. Η ευρωπαϊκή κουλτούρα δεν είναι αδεδομένη. Στις κρίσιμες στιγμές τα πράγματα γίνονται τελείως διαφορετικά όλες τις μέρες τις φορές. Αυτές είναι οι missions, οι non-executive missions, δηλαδή εκεί που δεν είναι πολεμικές επιχείρησεις. Είναι επιχειρήσεις καθαρά εκπαιδευτικές. Παράλληλα η Ευρωπαϊκή Ένωση έχει και τρεις πραγματικά μάχημες επιχείρησης. Η πρώτη επιχείρηση είναι η Αταλάντα. Η Αταλάντα τι είναι η Αταλάντα είναι μέτωπη της πειρατείας στον Ελληκό Κιανό και στον κέραση της Αφρικής. Κι εκεί οι Σωμαλί είχαν βρει το πόλπο, έχουν τις βάρκες τους, θα έχετε δει και έργα, βγαίνουν έξω, ρωμαστά πλοία και όλα αυτά. Η πειρατεία είναι τρία πράγματα. Είναι δυνατότητα να έχεις την βάρκα και τα όπλα, είναι η πρόθεση να θες να το κάνεις και είναι και η ευκαιρία να έχεις την ευκαιρία. Εμείς, με το στόλο που αναπτύσσουμε εκεί πέρα, τους κόβουμε την ευκαιρία. Δεν τους κόβουμε ούτε την δυνατότητα ούτε την πρόθεση να το κάνουμε. Αυτό σημαίνει ότι δεν θεραπεύσαμε το πρόβλημα και κάποιος χρόνος εμείς να φύγουμε, έχει σταματήσει η πειρατεία και όλα αυτά, τίποτα δεν έχει σταματήσει. Με το που θα φύγουμε θα ξαναρχίσουμε πάλι τα ίδια. Γιατί? Διότι δεν θεραπεύσαμε τίποτα, δεν αλλάξαμε τίποτα. Το μόνο το οποίο κάναμε είναι να τους κόβουμε την ευκαιρία. Δεν έχουν την ευκαιρία να το κάνουν, φοβούνται. Διότι ξέρουν ότι ή θα χτυπηθούν από τους στόλους, θα χτυπηθούν από τα λικόπτερα, θα χτυπηθούν από κάποιον. Και σταματάει. Μόλις συνδοθεί πάλι η ευκαιρία, θα ξανακάμψουμε πάλι δύο πράγματα. Αυτό σημαίνει ότι η επιχείρηση Atalanta είναι μια πολύ μεγάλη επιτυχία. Σταμάτηση πειρατείας στον Ελληνικό Οκεανό, σταμάτησαν τα πράγματα. Συγχρόνως, υποστηρίζουμε όλα τα πλοία του παγκοσμίου επιστηντικού προγράμματος, στη σωμαλία, τρόφιμα, για να ζήσει ο κόσμος. Και υποστηρίζουμε γιατί. Γιατί θα πάνε οι πειρατές στα πάρονα και θα παντακουλήσουν. Οπότε τι γίνεται. Πρέπει να είναι ο στόλος εκεί για να τους φυλάει. Να το εμποδίζει. Είναι καλές ενέργειες. Καλές ενέργειες για το καλό της ανθρωπότητας. Εγώ να σας πω την αλήθεια, αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος να εμπλέκομαι σε τέτοιες δραστηριότητες επίσης τελικά για το καλό του πρόσωπου. Και φέβαια αυτό αμέσως φέρνει και άλλους. Εμφανίστηκε η Κίνα τώρα, η Ινδία, η Κορέα, η Ακτελβά, λένε ότι θέλουμε να εμπνετάσουμε και εμείς. Γιατί? Γιατί δείχνει μια προβολή. Και δείχνει και μια δυνατότητα επηρεασμού προς τις χώρες αυτές. Ο πολίτης ξέρει ποιος είναι αυτός που εγγυάται ότι θα μου έρθουν τα τρόφιμα. Είναι οι Άγγλοι ή είναι οι Ινδοί ή είναι... το ξέρει και όλοι το θέλουν αυτό το πράγμα. Ο κόσμος πλέον έχει γίνει επίπεδος. Υπάρχει άλλη λεπιερασμός, τρομερός άλλη λεπιερασμός, μέσω του λεωράσου, μέσω του... Το θέλει αυτό, εάν θέλει να επεκτείνει τη ζώνα της επιρροής. Παράλληλα από πέρσι αρχίσε αυτή η επιχείρηση Σοφία, η περίφημη, η οποία είναι στην Κεντρική Μεσόγειο. Τι κάνουμε στα επιχείρηση Σοφία? Ξεκινήσαμε να εμποδίσουμε τους Λύβιους να στέλνουν τους Αφρικανούς από τη Λιβύη στην Ιταλία για την πληγμόν τους Αφρικών. Δεν επιτρέπουν όμως να αρχίσουμε μέσα στο εσωτερικό στα ιδάτα της Λιβύης, οπότε είμαστε διεθνίδατα. Οπότε τι κάνουν οι άνθρωποι αυτοί? Κατώνουμε τους καράβιους μέσα στα καράβια και τους μπρώχνουν προς την Ιταλία. Στον δρόμο θα τη βρούνε τα πολεμικά, τα πολεμικά θα τους σώσουν και έτσι θα πάρουν στην Ιταλία ασφαλής. Εντάξει, δεν είναι αυτό που θέλουμε να κάνουμε, αλλά όμως στην πραγματικότητα σώσουμε χιλιάδες ανθρώπινες. Αυτό είναι σημαντικό. Τώρα τι γίνεται? Αυτή η επιχείρηση πήρε επέκταση και η επέκτασή της είναι σε δύο τομείς. Το τελευταίο μέσο είναι να εκπαιδεύσουμε τη Γηδική Ακτοφυλακή και το Ελληνικό Ναυτικό να κάνει αυτό αυτή τη δουλειά και το κάνουν τώρα αυτή τη στιγμή. Και ο άλλος είναι να εμποδίσουμε τα λαθρεμπορικά να πηγουν μέσα, γιατί τα λαθρεμπορικά του ΤΤΑΣ και όλο αυτό μεταφέρουν όπλα, κουβαλάνε λαθρόπους, μεταφέρουν όπλα, μεταφέρουν ναρκωτικά και η στόλη για να σταματήσουν χρειάζεται να παίρνουμε στην πραγματικότητα, να παίρνουμε κρίσεις. Στην πραγματικότητα βλέπετε τι ακριβώς κάνουν. Έξι επιχειρήσεις και η έκτη επιχείρηση είναι μια επιχείρηση που έρχεται από παλιά, στα Βαλκάνια, επιχείρηση αλθέα στην Ποσνία. Υπάρχει ένα στερετικό τμήμα, το οποίο είναι εκεί, για την περίπτωση που ο ήσυχος τρόπος να το αρχίσω να ζω στην Ποσνία τώρα, πολιτικά εν ήσυχος αλλά ουσιαστικά ήσυχος, θα αλλάξει. Από τώρα κάποιοι θα μπορούν να έχουν κάποιες πονηρές ιδέες, υπάρχει μια στερετική δύναμση εκεί πέρα, η οποία θα τους εμποδίσει, όχι θα τους εμποδίσει, θα τους αποτρέψει η θάλλια μέσα πέρα, από άστοχες ενέργειες. Τώρα, η Ευρωπαϊκή Ανωσία και αφού σε αυτό ετοιμένουμε, έχει φτιάξει, θέλει να έχει δυνατότραμπες ετοιμασίες. Αυτή είναι η μεγάλη συζήτηση για τα περίπτωμα battle groups, στις κυρωτήματα μάχης. Έχουμε όμως ένα νόμο, λοιπόν, με το οποίο κάθε εξάμενο έχουμε δύο battle groups, σκεφτείτε δύο ταξιαρχίες πάνω κάτω, έτοιμες να επέμβουν μπαντού. Μία από αυτές, και κατά τη γνώμη μου καλύτες, είναι η Ελληνική, η οποία περίπου κάθε δυο χρόνια αναλαμβάνει εφρά κατοικών της διέξευσης, η ταξιαρχία της Νέας Άνδρας. Αυτό το πράγμα τώρα θα έδινε και γνήμη στην Ευρωπαϊκή Ανωσία μία μεγάλη δυνατότητα άμεσης επέμβασης. Αυτά τα battle groups είναι 10 χρόνια που υπάρχουν. Σταρτιωτικές βονάδες, υπαρτητές, εκπαιδευμένες, σε πολύ καλή κατάσταση. Δεν έχουν επέμβει ποτέ. Δεν έχουν πάει απ' τη θωρά. Και μια από τις δημιουργίες που έχουμε να λάβουμε στη στρατηγική αυτή είναι να του δώσουμε τη δυνατότητα να επέμβουν, όχι δημιουργώντας κατάσταση να επέμβουν, αλλά να εξασφαλίσουμε ότι, αν χρειαστεί, θα πάρουν. Ποια είναι τα προβλήματα? Το ένα είναι η πολιτική. Η πολιτική στην πραγματικότητα βούληση. Αυτό είναι προπέτασμα καπνού. Είναι φερετζέζ. Στην πραγματικότητα το δεύτερο κύριο πρόβλημα είναι ποιος πληρώνει. Γιατί άμα στείλουμε μια ταξιαρχία στα μέσα της Αφρικής θα είναι κάποιες δεκάδες εκατομμύρια. Ποια κυβέρνηση θα πληρώσει και γιατί θα πληρώσει. Και αρχίζει πλέον και το θέμα για να μη φανεί αυτό εμφανίζεται ότι εμείς πολιτικά δεν μπορούμε να το κάνουμε, διότι πολιτικά δεν είναι σωστό και τα λοιπον. Γιατί πολιτικά δεν είναι σωστό. Εάν πας εκεί θα σώσεις αυτούς τους κακόμερους που σκοτώνουν ένα στον άλλο. Πολιτικά είναι σωστό κύπριο που τα εννέα δεκατοτών χωρών θα δεχθούν να επέμβουν και να παρέμβουν για να σώσουν εγκαταστάσεις και ανθρώπινες ζωές. Αλλά το κόστος κλείνει. Και θα σας πω πολύ συγκεκριμένα και το λέω συνέχεια αυτή τη στιγμή, παλεύουμε να φέρουμε μία φρεγάτα σαν δικό και άλλο επιπλέον. Η δύναμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι 105 φρεγάτες. Δεν υπάρχει μεγαλύτερο στόλος. Έχουμε 105 φρεγάτες και δεν βρίσκουμε μία. Γιατί δεν βρίσκουμε μία. Διότι η φρεγάτα κοστιζεί 2,5 εκατομμύρια το μήνα. Όταν λοιπόν θα πάει στο Νεδικό Κιανό και θα κυκλοφορήσει εκεί πέρα για 3-4 μήνες, είναι 10 εκατομμύρια. Εάν πάει ο αρχηγός των Ενόπλων Δυνάμεων και το πει αυτό ξαθνικά στον Υπουργό ή στον Υπουργό Οικονομικών, δώσ' μου 10 εκατομμύρια ευρώ για να πάει μία φρεγάτα να κυρήσει στο Νεδικό Κιανό, το πιο ευγενικό θα είναι να το μετάξει έξω. Το πιο ευγενικό. Και λες το σοβαρά μου. Γιατί, υπάρχουν προϋπολογισμοί, υπάρχουν για δυο πράγματα. Είναι συγκεκριμένα αυτά. Που θα βρω, εγώ θα σου έσω 10 εκατομμύρια εκατομμύρια. Οπότε, όπως καταλαβαίνετε, το χερνά είναι όλη στην πολιτική θέση. Αυτό προσπαθούμε να κάνουμε και έχει τεράστιο πρόβλημα, γιατί η συνθήκη της αγώνας λέει ότι τίποτα από τα λεφτά της Ευρωπαϊκής σας δεν μπορεί να δοθεί για σταδιωτικούς σκοπούς. Πρέπει να αλλάξει αυτό το πράγμα, διότι προσπαθούμε να βγάλουμε ένα μενού. Λοιπόν, ακούστε να δείτε πώς έχει τώρα. Θέλουμε μια φρεγγάτα σαν δικό και αν όχι θα πάει για τέσσερις μήνες 10 εκατομμύρια, ποιος θα στείλει φρεγγάτα, πιστεύω θα πάρουν πάρα πολλοί οι οποίοι θα το σκέφτον. Γιατί, για πολιτικός λόγος θα το κάνουν, αλλά δεν θα υπομοιηθούν τίποτα από τα λεφτά τους. Έτσι είναι ο λόγος τα ελληνικά έθνητα. Ελληνικά έθνητα γι' αυτό έχουν 100-5000 στρατός σε διάφορα μέρη του κόσμου, κανένας δεν ξέρει τι κάνουν ακριβώς, αυτό το ξέρουν μόνο οι ίδιοι, αλλά πληρώνουν. Λοιπόν, να βγάλουμε μια κάρτα, να βγάλουμε το μενού, όπως είναι, τι θέλει. Η Ελλάδα ξέρει πάρα πολύ καλά, δεν έχει κανένα πρόβλημα να στηλευτεί στον Αφρική και στη Μεσόγειο πραγματικά πλοία τα οποία να κάνουν τέτοιους ανθρωπιστικούς σκοπούς, να προστατεύουν το πρόγραμμα να σταματήσουν την περατία και μπορούν να το κάνουν και το κάνουν και πάρα πολύ καλά. Τα λεφτά ποιος θα τα δώσει. Ποιος θα τα δώσει αυτά τα πλήρια τώρα, τις κανονικές τους. Λοιπόν, δώσαμε στα 10 εκατομμύρια να σας δώσουν το πλοίο. Αυτά τα πράγματα πρέπει λίγο να γίνουν και λίγο παζάρια. Όπως καταλαβαίνετε, είμαστε σε εξέλιξη πάρα πολύ. Αυτά τα θέματα είναι πολύ σημαντικά, όπως σας είπα και πριν. Έχουμε ένανις εκατομμύριας τραγουδότης σε 15 πλοία και κάποιες χιλιάδες αεροπλάνα για άρματα αμάξια. Να οργανωθούμε πραγματικά, πρέπει να φτιάξουμε έναν σύστημα διοικήσου σκέντρα. Κάποιος δηλαδή, έναν από κεφαλής, με κάποιον από κάτω, με κάποιον από τελείο, κάποιοι να δίνουν τολές, κάποιος να οργανωθεί, αυτό πρέπει κάποιος να γίνει αυτό. Δεν μπορεί να είμαστε σαν τους μεσαιωνικούς φιλοδάρχους, ο καθένας ανεξάρτητος. Αυτά τα πράγματα πρέπει κάποιος να οργανωθεί. Αυτό είναι που προσφέρουμε, αυτό που προσπαθούμε να κάνουμε. Τεράστιες αντιδράσεις. Τεράστιες αντιδράσεις το να του κάνει αυτό το πράγμα. Πιστεύω ότι μέχρι κάποια στιγμή θα κατορθώσουμε κάτι. Εγώ είμαι και πάλι εχμοτηδόρατος. Είμαι εχμοτηδόρατος γιατί. Διευκρινίζω από την αρχή ότι δεν είναι τίτλος, θέση, ή οφίτσιο το οποίο διεκδικώ. Γιατί εγώ έχω άλλη δουλειά. Δεν προαλήφομαι για διοικητής, δεν είμαι ο διοικητής και δεν μου επιτρέπεται ποτέ να γίνω ο διοικητής στα ελληνικών τυπημάτων. Γιατί? Για αυτούς που δεν το ξέρουν, η ιστορική επιτροπή είναι 28 αρχηγοί των ενόπλων δυνάμιων των χώρων, οι οποίοι κάθε τρία χρόνια εκλέγουν έναν πρόεδρο. Αυτός είναι ένας από αυτούς, ο οποίος για τρία χρόνια θα είναι ο πρόεδρος τους. Αυτός ο άνθρωπος τους εκπροσωπεί. Εγώ είμαι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, είμαι ο εκπρόσωπος των 28 αρχηγών. Αυτά τα οποία λέω είναι υπό την έκρισή τους. Αυτά που θα κάνω είναι υπό την έκρισή τους. Δεν μπορώ να βγω εγώ ξαφνικά. Ένας διοικητής αποφασίζει μόνος, δεν είναι υπό την έκριση κανενός, μόνο της πολιτικής ηγεσίας που του έχει δώσει κατευθύνση. Εγώ λοιπόν δεν μπορώ να είμαι ο διοικητής και δεν θέλω να είμαι και δεν είμαι, γιατί εκλέχτηκα για άλλο ρόλο. Αλλά πρέπει να βρούμε έναν διοικητή. Αυτό μου επιτρέπει να φωνάζω ό,τι θέλω βέβαια έτσι. Γιατί κάθε υποψία ότι, κοίταξε να δεις, τώρα ετοιμάζει, θέλει να διοικηθήσει θέση, καταπληκτεί αμέσως, γιατί δεν διοικηθώ τίποτα. Εγώ είμαι εκλεγμένος σαν αντιπρόσωπος. Στις ένωπες δράμεις δεν υπάρχουν εκλεγμένοι αντιπρόσωπος. Δεν εκλέγουμε κανένας στο στρατό. Οι άνθρωποι διορίζονται και παίρνουν τη σειρά τους. Δύο είναι οι εκλεγμένοι που υπάρχουν παγκόσμια. Ένας είναι ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής του ΝΑΤΟ και άλλος ο πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Επιτροπής της ΕΕ, οι οποίοι εκλέγονται με εμπιστική ψηφορία μόνο εκεί και αδλούν τεράστια ισχύ, όντας εκλεγμένος. Γιατί εγώ δεν δέχομαι, και κανένας δεν δέχεται, όντας εκλεγμένος να τεθώ υπό της Ενταγας, ενώ να είμαι υφιστάμενος, κάποιος ο οποίος διορίστηκε με συμπόλαιο επειδή είχε καλό βιογραφικό. Δεν γίνεται. Ο προφιστάμενος μου πρέπει να είναι κι αυτός εκλεγμένος. Γιατί στην Ελλάδα τα ξέρουμε καλά, για αυτό σας λέω ότι είμαστε καλή, τα ξέρουμε καλά πώς λειτουργεί το σύστημα και πώς λειτουργεί η ιεραρχία των θεσμών και της συνταγματικής τάξης. Εγώ είμαι εκλεγμένος. Ποιος μπορεί να είναι προφιστάμενός μου, ένας μπορεί να είναι εκλεγμένος. Ποιος είναι εκλεγμένος ο κοντινότερος σε εμένα, αυτό που είπα εγώ και είνοι, είπατε εκπρόσωπος. Είπατε εκπρόσωπος που εκλέχτηκε από τα κράτη για πέντε χρόνια μαζί για να έχει αυτό το πώς. Εκεί, τέλος, όλοι οι υπόλοιποι που είχαν καλό βιογραφικό, δυστυχώς και προσελήφθησαν σε υψηλότατες θέσεις όλη αυτή τη τεχνοκρατική υποδομή των δεξελών εμένα βασικά δεν με αφορά. Η κυνήδια κήρυξη Ευρωπαϊκής Ένωσης και ΝΑΤΟ, βρήκαμε 7 πράγματα τα οποία μπορούμε να συνεργαστούμε και τα έχουμε βάλει κάτω και προσπαθούμε να συνεργαστούμε. Αυτά τα πράγματα είναι οι βριδικές απειλές, η επιχειρησιακή συνεργασία, κυβερνοασφάλεια, κυβερνόαμυνα, όλα αυτά τα σάιμπερ, ανάπτυξης ελληνικής βιομηχανίας πάντα, αναβάθμιση σε θέματα ασκήσεων και συνεργασίας σε βασικούς τομείς της ασφάλειας και της άμυνας. Το σημαντικό σε αυτό το παιχνίδι είναι ποια είναι η θέση των ευρωπαϊκών πολιτιών. Μέχρι πριν από δυο-τρία χρόνια, δυστυχώς οι ευρωπαϊκές πολιτείς ήταν απόλυτα αρνητικές σε αυτές τις ευρωπαϊκές ένωσες και αντιμετώπισαν σαν αντίπαλο. Θα θυμάστε την ρύση του Κίστιγερ. Εάν υπάρχει μια κρίση, ποιον θα πάρει στον πλεύμα, ας πούμε, ευρωπαϊκή Ένωση, για ποιος είναι εκεί πέρα το αφεντικό, γιατί εγώ δεν ξέρω, και η περίφημη λύση της Κοντολής Άραης, η οποία είπε ότι εμείς στη Μέση Ανατολή θα κάνουμε τα μαγειρέματα, αν θέλει η Ευρωπαϊκή Ένωση μπορεί να κάνει τα πιάτα. Όχι, καταλαβαίνετε, αυτές δεν είναι ευρωπαϊκές τώρα ένωση μετά του Επιτρέπτου και δεν πρέπει να είναι έγωνα και δεν είναι σωστές. Οι κοινωνιές πολιτείς έχουν πάρει μια εκπληκτική θέση κλαίων, η οποία είναι ότι η ισχυρή Ευρώπη είναι ισχυρονάτο, είναι ισχυρός δυτικός κόσμος, ισχυροποιούν τη θέση μας, βοηθήστε όσο μπορείτε. Και αυτό ακριβώς συμβαίνει. Έχουμε τις Ηνωμένες Πολιτείες σαν τον λιγότερο σύμμαχο στην προσέγγιση να το Ευρωπαϊκή Σύνολος στην περίπτωση της Ευρώπης. Και υποδοθάνε πάρα πολύ και μόνο που δεν στυλώνουν τα πόδια και μόνο που αφήνουν τις Ευρωπαϊκές χώρες πραγματικά να ψάξουν αυτόν τον δρόμο τους. Γιατί, διότι η Ευρωπαϊκή Ένωση, ακόμα και αν βγάλουν απ' έξω και λύσεις τις Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση, ασύνολο, έχει τεράστια διαφορές μεταξύ της Ευρωπαϊκής Σύνολος. Είναι μοιρασμένη ανάμεσα στο Βορράκι και στο Νότο, ανάμεσα στην Ανατολική και στην Δύση, ανάμεσα στις χώρες σε οποίες έχουν παραδοσιακούς στρατούς και φροντίζουν τη δάμεινά τους και στις χώρες σε οποίες δεν χρειάζονται τέτοιους στρατούς. Είναι ανάμεσα σε χώρες σε οποίες έχουνε τελείως διαφορετικό δόγμα χρησιμοποίησης του στρατού τους. Αν όμως κάνουν στρατούς και σημαίνουν πόνο για εκκένωση αμάχων από περιοχές. Όταν όλοι γύρω σου είναι φίλοι, ο στρατός είναι πολύ περιορισμένος. Όταν όμως δεν είναι φίλοι, το πράγμα γίνεται, όπως καταλαβαίνετε, πάρα πολύ δύσκολο. Και γι' αυτόν τον λόγο έχουμε αυτές όλες τις διαφορές, αλλά όμως έχουμε τον τοφθόνση και έχουμε έρθει σε εμπαφή σε πολύ καλή βαθμότονατο και σε πάρα πολύ καλή εμπαφή με τις Ηνωμένες Πολιτείες. Και αυτό μας δίνει την ελπίδα ότι θα μπορέσουμε να προχωρήσουμε καλύτερα. Τώρα, δεν θέλω να πιθάνω περισσότερο, ξέρω ότι είναι ιδιαίτερα θέμα και ρωτήσεις. Ευχαριστώ. Και βεβαίως η μυστία της έζησης και ρωτήσεις. Άνοιξα το περισσότερο από τα θέματα τα οποία ήθελα. Συνήθως, κυρίως, της εμβιλίας μου, εξομονώντας πάλι μια φράση, την οποία απευθύνομαι, κυρίως, σε ακροατήρια Ακαδημιών Πολέμου, με όχι διεργανικούς εξομονικούς, αλλά με γάμους, αλλά και με νέους. Και τώρα βλέπω πάρα πολλούς νέους. Θα ήθελα να σας πω ότι στο πλαίσιο της ηγεσίας, στο πλαίσιο του πώς περιγράφουμε τους νέους και πάλι ανατρέχουμε στο τοικινδύριο, στο οποίο οι Κορίνθοι περιγράφουν στους Σπαρτιάντες πώς είναι οι νέοι Αθηναίοι, πώς είναι οι ηγέτες Αθηναίοι, αλλά πώς είναι και οι νέοι Αθηναίοι. Και τους λένε παραδύναμοι, τολμηταί, παραγνώμη, κινδυνευτέ και εν της δεινής ευέλπητες. Που σημαίνει, τολμούν πάνω από τις δυνάμεις τους, λειψοκινδυνεύουν παρά τη φρόνηση και παραμένουν πάντα αισιόδοξοι εν μέσω των ιδιών. Αυτό ζητάγαν οι Αθηναίοι από τους νέους τους. Έτσι τους περιγράφαν οι νέοι. Αυτό νομίζω ότι πρέπει να ζητάμε και εσείς, και από τους εαυτούς μας και από τους νέους μας. Σας ευχαριστώ πολύ. |
