| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Συνεργασία με το ΕΕ της Θεσσαλονίκης και την Ομοσπονδιακή Ένωση Κοινοβουλίκων Φέντρων του Γερμανίας, είναι μη κρατικός φορέας και υποστηρίζεται από την Ελλάδα από τον Κοινοβουλίκες ίδρυμα Ιωάννη Συγμαλάτης και το ίδρυμα Ποτωσάλι. Το πρόγραμμα αυτό απευθύνεται σε ενεχόμενους πολιτιστικούς διαχειριστές οι οποίοι είναι στην Ελλάδα και παρέχει στήριξη σε δημιουργικά άτομα, τα οποία αναλαμβάνουν πολιτιστικές πρωτοβουλίες με θετικό κοινωνικό αντίκτυπο, αυτό είναι πολύ σημαντικό, στις τοπικές τους κοινότητες. Προσβλέπεις τις δημιουργικές αγαλαγές και ευρύτερα στην προώθηση της κοινωνικής συνοχής στην Ευρώπη. Περιλαμβάνει και τις διαδοκικές φάσεις τώρα στη Γερμανία και την Ελλάδα και βοηθάει τους συμμετέχοντες να εξελίξουν μία ιδέα, μία καινοτόμου ιδέα σε πολιτιστική πρωτοβουλία και να αποκτήσουν βέβαια τις επιχειρηματικές διξιότητες για να μπορέσουν να δημιουργήσουν σε ένα βιώσιμο δημιουργικό εγχείρημα. Στην πράξη στηρίζει άτομα που συνοποιούν την τέχνη σαν εργαλείο, σαν όχημα για να δημιουργήσουν λύσεις σε τοπικά και νομικά προβλήματα. Όπως είναι και στην Ένωση των Κοινοκοπιτιστικών Κενετέρων μας, είναι η κουλτούρα από όλους για όλους. Είναι πολύ έντονο το στοιχείο της συμμετοχικότητας. Τώρα, πώς στηρίζουμε τους πολιτιστικούς διαρχητές. Παρέχουμε με τεκπαίδευση με πάνω από 10 εξειδικευμένα εργαστήρια, καθώς και προσωποποιημένη συμβουλευτική μέσα από τους 8 κύριους μήνες του προγράμματος. Δίνουμε χρηματοδότηση όσο 11.500 ευρώ ανά έργο. Ένα οικονομικό βοήθημα 800 ευρώ το μήνα για όλο αυτό το περίοδο, όπως σας είπατε. Μετά από τους πρώτους 8 μήνες παρέχονται βραβεία σε επιλεγμένα έργα 10.000 ευρώ από το Ίδρυμα Λάτσι και χώρος εργασίας και συμβουλευτική στα έργα που έχουν πάρει τα βραβεία από το Ίδρυμα Ποντοσάκη στην Αθήνα. Τώρα, οι πολιτιστικοί διαχειριστές που συμμετέχουν στο πρόγραμμα προσπαθούν να αλλάξουν τις συνήθειες των κατοίκων, της εκάστοτε πόλης στην οποία ζουν, δημιουργικές και συνεργατικές λύσεις. Και μέχρι σήμερα το πρόγραμμα έχει στηρίξει άτομα σε πάνω από 30 πόλεις της χώρας και έχει χρηματοδοτήσει 42 έργα μικρής κλίμακα σε 14 από αυτές. Από τις Πρέσπες μέχρι στα Κύθυρα και από την Πάτρα μέχρι τη Λέσβο. Και από την 1η Δεκεμβρίου θα χρηματοδοτηθούν και θα στηρίχουν άλλα 17 έργα. Τι προκαλεί όμως, εν τέλει, γιατί αυτό είναι το πιο σοβαρικό ερώτημα, αυτούς τους επαγγελματίζει να κάνουν τέτοια, να ξεκινήσουν μια τέτοια πρωτοβουλία. Είναι ανάγκη να ζήσουν στην πόλη τους, με πολύ άκλα λόγια, είναι ανάγκη να υπάρχουν σε ένα περιβάλλον στο οποίο νιώθουν καλά. Αυτή λοιπόν η ανάγκη τους βάζει σε μια διαδικασία να φτιάξουν την πόλη στην οποία θέλουν να ζουν. Είναι ένα προσωπικό κάλεσμα που μαζί με άλλες φωνές γίνεται συλλογικό και δεν ξεκινάει από πολιτικές ηλισίες, ξεκινάει από λίγους πολίτες. Αλλά πόσο εύκολο είναι εν τέλει να στηριχθούν τέτοιες πρωτοβουλίες, τέτοια έργα και να εντεχθούν στο τυπικό πρόγραμμα δήμων και κοινοτήτων, με σκοπό να τύχουν ίσως κάποιου πολλαπνασιαστικού ωφέλου ή τις δυνατότητες να συνεχιστούν. Ένα χεριδόν δεν φέρει την άνοιξη, όπως ξέρουμε όλοι, και εκεί χρειάζονται συνέχειες και αλλές δυνάμεις, να το φορείς πιο γενικά, για να αναπληχθούν αυτές οι συγκενατόμενες δύσκολες που ψάχνουμε στα τοπικά προβλήματα που ζουν όλη τη μέρα. Και σε αυτό το σημείο θα ήθελα να δούμε μαζί ένα απόσπασμα από ένα βίντεο που έφτιαξε για μας ο απόφυτος του προγράμματος Αντώνης Μαρινδράς, στο οποίο πολύ σύντομα θα δείτε πώς ζούνε αυτή την εμπειρία και έχουν ακούνε κάποιοι από το πρόγραμμα. Ναι, πραγματικά, είμαι περίμενος που πάω δύο προσωπικότητες και που γυρνάνε τον τροφό και που είμαι κι εγώ μέλος αυτής της παρέας, ξεκάθαρα. Το ταξίδι ξεκίνησε από τη Γερμανία. 30 νέοι δημιουργοί ταξίδεψαν, έζησαν δύο μήνες και προσπάθησαν να αναπτύξουν τις ιδέες. Ιδέες πολιτιστικού ενδιαφέροντος. Σκοπός τους η κοινωνική αλλαγή στις τοπικές κοινωνίες που ζουν μέσω της τέχνης και του πολιτισμού. Από τους 30, οι 15 είχαν την ευκαιρία με τη χρηματοδότηση του ΣΤΑΚ να υλοποιήσουν τις ιδέες τους. Το ΣΤΑΚ Create Cultural Change αποτυπώνει την εξέλιξη και την εφαρμογή αυτών των ιδεών και σας παρουσιάζει τους πρωταγωνιστές. Με μακία τουλάχιστον με από πέντε συγκεκριμένα πράγματα που στηρίζονται πάνω στην παράδοση και καλά κάνουνε, δεν γινόταν σχεδόν τίποτα άλλο. Κι εγώ πολλές φορές ήρθα σε σκέψη να πω, μα τι κάνω τώρα... Η ΣΤΕΛΑ ενεργοποιεί σε παλιά εγκαταλειμμένα βιομηχανικά κτίρια και τηστοτικές κοινότητες στη Γέρα Λέσβο. Η βάσια δημιούργησε μια διαδικτυακή πλατφόρμα με αρχιακό υλικό και ντοκιμαντέρ, αναζητώντας τον ρόλο της γυναίκας του σήμερα. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτό της ναυπηγικής, του ψαρέματος και της σφαντικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Στο Μεσολόγι, η όργα έφερε τους μαθητές κοντά στα τοπικά επαγγέλματα που τίνω να χαθούν, όπως αυτής της ναυπηγικής. Ευχαριστώ πολύ. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Έχαλα τροφή για σκέψεις όσο μορμούζα. Ναι, ναι, ναι. Πολύ. Ευχαριστούμε για την αναφερθήκατε τόσο στη δυνατότητα σας που είχαμε ανεβάσει με το πρόγραμμα ΣΤΑ, όσο τις προκλήσεις, τα προβλήματα, τη σχέση με τους τοπικούς φορείς, και νομίζω ότι θα είστε πολύ αίρετοι να το μπορούμε να συζητήσουμε αργότερα. Εγώ αυτό που θέλω να προσθέσω είναι ότι στην παραλία της Ελυμσύνας, αυτό που είναι στην παραλία φυσικά, έχουμε φτιάξει έναν χώρο που το λέμε «Δράσεις που αλλάζουν την πόλη». Και στον χώρο αυτό μπορείτε να δείτε αποτελέσματα από κάποια από τα προγράμματα ΣΤΑ, έχει γίνει επιλογή κυρίως από πρότζεκτε τα οποία πραγματοποιούνται και διαστηριοποιούνται στην περιφέρεια, να αναφέρουν μερικά, οι ρίζες ανοίγουν δρόμους, αυτό είναι ένα άλλο δασκαλί του του Μεσολόκη, βούρα πρότζεκτικά σε καφέ έτσι στην Αίγινα, περιβείου, σωτήρις καραγιότα στην Κατζίτσα, και στη Συνότοφεμινις πρότζεκτ βάση και δουλή στην Αθήνα, Μοζέι Ματίνα Σολομάχου Αραπηχείο, το οποίο του είμαν Δούμπα από Θεσσαλονίκη, Smallville ή Αξαδάμ Ξηλόκοστου. Ναι, και να μη ρωτήσω τα λιμάνια. Είναι ανοιχτός ο χώρος 7-8, που αφορά να τον επισκεφτείτε αργότερα, αφού τελειώσουν και άλλες ομάδες εργασίας, και να περάσουμε στην Φωτινικό Παχατζή, υπεύθυνη του τελευράου του ΣΤΑ, που πραγματοποιηθεί στο πλαίσιο του Τάντο Ιδέκη, αλλά και αρχιμόνο. Έτσι, έτσι, έτσι. Θα βάλουμε μια εστιμή φωτογραφία, πριν την βρήκαμε. Ναι, όχι σωκά. Το τελευταίο πρόγραμμα αφορά τη νεοχιστά μας, που είχαν φυσικά... Ναι, το πήρα και μετασύρθωση αφορά τη δική μας ομάδα. Όταν το πήρα κάτω, δεν ήξερα καλύτερα. Ε, έχουμε φυσικά το φυλάδι από το πρόγραμμα. Μου φέρνει την ιστορία σφασικές φάσεις και τα πλεονεκτική μου για τις καντρικές. Ωραία, ευχαριστώ που το αναφέρετε. Μάλλον είναι δύσκολο να βρούμε αυτή τη φωτογραφία. Είναι μια φωτογραφία που τραβηθεί για τσοπάδες χρόνια χθες. Θέλω να σας τη δείξω. Η φωτογραφία είναι το πάνελ της θεματικής στην οποία βρισκόμαστε, η οποία ονομάζεται «Ζητήματα πολιτικής του πολιτισμού». Τη πρώτη μέρα το πάνελ ήταν «Πολιτισμική στρατηγική φόλων και μοντέκα κριφεριακής πολιτιστικής πολιτικής». Θέλω να δείτε τη φωτογραφία και να μου πείτε τις διαφορέτσες με το χαριμό πάνελ. Είναι ο δήμαρχος Τριχέων, ο αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Ήλιον, είναι ο αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Ιωαννητών και αντιδήμαρχος πολιτισμού του Δήμου Τάνο. Είναι θεσμική φορείς και σήμερα μιλάμε για αλλιβιώσεις πολιτιστές που έρχονται σε αποκλειστικές κοινωνίες. Υπάρχει, λοιπόν, ένας παράλληλος κόσμος εδώ και θα μιλήσουμε για αυτό. Ονομάζομαι Λιμή Παπαχατζή και είμαι πολιτιστική διαχειρίστρια, εκπαιδεύτρια ανηλίκων και εικαστικός. Έχω γεννηθεί στην Αφήνα, αλλά τα τελευταία 15 χρόνια ζω στην Καστροσικιά της Πρέβεζας. Και είναι φοβερό, γιατί φαντάζουμε κανείς δεν ξέρει την Καστροσικιά Πρέβεζας εδώ, εκτός από τους φίλους μου εδώ. Αλλά η μεταπράσινη μου είπε «και εγώ, κι εγώ». Στην αρχή είπα τα αυτιά μου που κλείνεται να ακούνε. Είναι το πιο που δεν ξέραμε στο χάρτη, μα ίσως στο Google Maps θα φανείσαι. Παρακολουθώντας αυτή την πρώτη, βλέποντας τους σκοπούς αυτής της συνάντησης, ήθελα να δω αυτό το απόσπασμα που είναι από ένα αναδοκίμηλο του Μανώλη Αλεξάκη, ένα χαρακτηριστικό τίτλο που θα θέλετε για τον εαυτό του και όλοι, αντί όλων. Θέλουμε στην δημόσιο χώρο «Πολιτική Κουρτούρα και Κοινωνικές Συνδρούσεις» στην Ελλάδα του 2008, που αναφέρεται στην συγκρότηση του ελληνικού κράτους αμέσως μετά την επαναστασία, εναλλαγή της ατομολικής ατομολικής ατομολιατορίας, το νέο μόρφυμα χαρακτηρίζεται από το μονομερή χαρακτήρα και δημοκρατικού καθεστότος ως τρόπο η μηχανισμού κυριαρχίας τοπικών ελίτ επάνω στις υπόλοιπες κοινωνικές τάξεις και δεύτερον την ιδιαίτερη γικαστοριστική βαρέτητα των διαπροσωπικών σχέσεων του πελαδιακού συστήματος ως μηχανισμού συγκρότησης και αναπαραγωγής του. Το μοντέλο αυτό που φυσικά, ανεξάρτητα από τη λιτουργικότητα και την πραγματικότητα που έχει, δεν κατοχυρώνεται η κοινωνική συνένωση σε εξοθεισμικές συμβολιακούς και υπουργικούς εργασίες, αλλά σε εξοθεισμικές άστιπες διαπροσωπικές πελαδιακές σχέσεις. Προσβιώθηκαν πολλές στην διαστροφικία της πρέπειζας από το Λονδίνο, όπου έμενα πέντε χρόνια, έχοντας ολοκληρώσει ένα μάστος διοικητικής διαχείρισης. Σας τα λέω όλα αυτά ως παράδειγμα, και όχι για να μιλήσω για το μεαυτό μου, αλλά σαν παράδειγμα για να δούμε ακριβώς τι συμβαίνει στην περιφέρεια. Γιατί μιλάμε για περιφερειακή πολιτική, για μια αλλαγή στην περιφερειακή πολιτική του χωρίς λου, οπότε πρέπει να δούμε τι έχει συμβεί για να μπορέσουμε να δούμε τι θα κάνουμε στον έργο. Έποτες εργαστής σε πολιτιστικούς οργανισμούς στο Λονδίνο, ήμουνα μια ερωτική μετανάστης. Όταν λοιπόν ένας καλός κυριολογικός κέντρος της Predator πήρε στα χέρια του το βιογραφικό μου και το πήγε στο δήμακο, η απάντηση που πήρα ήταν αυτή. Είναι πολύ καλή, αλλά δεν είναι από εδώ. Ξεκίνησε, λοιπόν, μια... Μου γελάει η ημέρα, γιατί είμαι στα χανιά και είναι το ίδιο. Πώς σε γλανέσεις, τι είσαι στα χανιά? Ξενοβάσια. Ξενοβάσια. Αυτά είναι κυρία τα θέματα για μια αλλαγή στην στρατιωτική της πολιτιστικής πολιτικής του μέλλοντος. Ξεκίνησα, λοιπόν, μια έρευνα πάνω στο μέλλον της απασχολησίας μου και ήμουνα πολύ τυχερή, γιατί έπισα πάνω στο forum της Ευρώπης των πολιτισμών. Παράδειγμα Αδριατικής και Ιωανίου ήταν τότε το όνομα. Μετά έγινε Culture Voice. Ο κ. Λαουμώδης είναι ο Πρόεδρος και Ιουριδής. Ζητώ σε συντονιστές στην περιοχή του Ιωανίου, γιατί είχε ένα φιλόδοξο σχέδιο, ένα φιλόδοξο πρόγραμμα να φτιάξει πολιτιστικές αντένες σε όλες τις πόλεις της περιφέρειας. Η έννοια της διαπολεξιδικοκότητας που προωθούσε το όραμα του Κάλισου Πόλης, την ιδέα, δηλαδή, της ενίσχυσης της ευρωπαϊκής ταυτότητας, χωρίς να αφιλούνται οι ιδιαίτερες πολιτιστικές ταυτότητες των κρατών της περιοχής, ήταν κάτι που με εξέφρασε και με έλκυε. Οπότε, ξεκινήσαμε με το Κάλισου Πόλης, με έντρα τη Γέρκυρα, φιλοδοξούσα να διουργήσει αυτό το δίκτυο των πολιτιστικών αντενών αναπτυγμένης κράτια. Εγώ ξεκίνησα την πολιτιστική αντένα Βρέβεττας, το 2007, με αρκετές διαφυλιότητες, βλέπετε εδώ ένα πάνελ, σε συνεργασία με την τοπική κοινότητα και σε τρελωτική βάση αρχικά. Κάποιες επιλεγμένες δράσεις της πολιτιστικής αντένας Βρέβεττας ήταν η Ευρωπαϊκή Γιορτή του Ψηκής για τέσσερα χρόνια σε τέσσερις χώλες, το Άνθρωπος Τέχνη Περιβάλλον, ένα πρόγραμμα διωστην άξιον, το θυμίσου δράση τέχνη, το Euro4 Citizens. Αφού βλέπουμε εδώ λίγο προγραμματικά, για να δείτε το έργο, το Άνθρωπος Τέχνη Περιβάλλον ήταν μια εθνική πρωτοβουλία νέων του προγράμματος Νεολέας Εντράση, που υλοποιήθηκε από την πολιτιστική αντένα Βρέβεττας με την υποστήριξη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και των προγραμμάτων Νεολέας Εντράση. Υλοποιήθηκε σε τέσσερις δίχους του νομού Βρέβεττας. Πρόσφερε την ευκαιρία στους νέους και στις κοινότητές τους να συμμετέχουν για καλλιτεχνικής έκφρασης και προβληματισμού σε σχέση με το περιβάλλον του και το διαπολιτισμικό διάλογο. Το Συμήθιστο Βράση Τέχνη ήταν ένα project που έκανε στο πλαίσιο του προγράμματος «Τόπι και λόγια της γνήμης, χώρος και αγγαλία της ιδιότητας του πολίτη» τον Άγγουστο του 2011 στο Μαρτυρικό Μουριό του Κομμένου. Ήταν ένα διεθνές ευηλοντικό πρόγραμμα, πρώτη φορά συνεβαίνει στην περιοχή. Είναι σύγχρηματοδοτούμενο από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή, που στο πλαίσιο της Βράσης ενεργώς ευρωπαϊκεί μήνη. Ειλικοποιήθηκε από μία κυβερνητική οργάνωση, η «Informal Society» από την Ιταλία, σε συνεργασία με 9 οργανισμούς από 5 χώρες, ο ένας είμαστε εμείς στο Κάντσου Πόλεξ. Η βασική ιδέα της κατασκήνωσης εργασίας που κάναμε εκεί, με τη συμμετοχή 15 τελετών από χώρες της Ευρώπης, είναι η χρήση της τέχνης και της δημιουργικότητας για τη διατήρηση της μνήμης των τσιμάθων του Κομμένου από τους χερμανούς κατακτητές για την ανοικοδόνιση της ειρήνης και της ιδιότητας του υπεύθυνου πολίτη. Και βλέπετε εδώ εικόνες από το χρόνο. Αυτός σε ποιο πρόγραμμα έχει συμβέβει? Στο Bureau for Citizens. Είναι δεδοκόμι. Ναι, δεβαίως. Και φέτος με έναν άλλο οργανισμό θα ξανακάνουμε ένα World Cup εργασίας του Κομμένου. Στην Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, λοιπόν, διοργανώσαμε την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής σε συνεργασία με τη Ναστική και Κερδοσκοπική Εταιρεία Μέσο. Εκεί λοιπόν η Πρέδυζα, η Μάρκα και η Φλυζιάδα συμμετείχαν σε αυτό το πανελλαδικό δίκτυο της Γιορτής της Μουσικής, το δίκτυο Μελών Πόλεμ της Ευρωπαϊκής Γιορτής της Μουσικής, που είναι ένα από τα πιο ενεργά πολιτιστικά δίκτυα στην Ευρώπη, όσο και στη χώρα μας. Οι εκδηλώσεις που διοργανώσαμε μετέβαλαν την πόλη σε μια μουσική οάση. Σε 10 διαφορετικά σημεία υπήρχαν μουσικές εκδηλώσεις από τοπικά σχήματα, από σχήματα που ήρθαν από άλλες πόλεις και όχι μόνο από την Αστίνα. Την δεύτερη χρονιά που διοργανώσαμε την Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής, το 2008, παρόλο που αρχικά είχαμε τη συνέναιση του Δημάκου και του Δημοτικού Συμβουλίου, λάβαμε στη συνέχεια την απόφαση του Επίτροπου του Ελληνικού Συνεθρίου. Εδώ βλέπετε φωτογραφίες αρχοδηλυτικών. Εδώ και εδώ είναι το αέρακο. Συμφώνουμε την οποία δεν ενέκρινε την επιχωρήγηση των τύχειάδες εμπρός στον φορέα μας, διότι ο φορέας του κάποιου πόλης δεν επίκτησε κάποιων από τους φορείες που δύνανται να τύχουν επιχωρήγησης της για την πραγματοποίηση πολιτιστικών εκδηλώσεων. Το καταστατικό της εταιρείας δεν προκλείται ότι η σκοπή της εταιρείας είναι αμυγός πολιτιστική, και ότι από κανένα στοιχείο του φαγγέλου δεν αποδεικνύεται ότι έγιναν οι εκδηλώσεις. Εδώ βλέπετε τις φωτογραφίες, τη συμμετοχή του κόσμου. Θέλω να πω ότι πέρα από να μην υποστηρίσεις κάποιες δράσεις, υπάρχει και το να σαμποτάρεις. Συμμάμη, γιατί δεν θα είχατε, πριν το γραμματίζετε, συνάθμους της Επιτρόπης. Γιατί η Επιτροπή, το ελεγκτικό συνεργείο, γίνεται μετά τους εκδηλώσεις. Ο Επίτροπος έρχεται και ελέγχει το νηστέρο. Κάναμε ερώτημα για τα 2000 ευρώ. Δεν είχαμε κάποια υποστήριξη από κάποιον άλλο φορέα. Απλώς είχαμε μετά την κατανόηση των συνεργατών μας, των τοπικών συνεργατών, ότι δεν θα πάρουμε αυτά τα χρήματα. Έγινε υπορρίχιστος. Έγινε υπορρίχιστος. Έχεις το κεφάλι στο κεφάλι. Έχεις κάνει από το πρόγραμμα στο οποίο θα συμπεριβηθεί όλες τις δράσεις. Όχι, δεν είναι πρόγραμμα. Είναι απλώς ένας δίκτυο. Αν θέλεις, μπορείς να συμμετέχεις. Κάνονται στην Ευρωπαϊκή Καρδιά της Μουσικής στην πόλη. Από εκεί και πέρα βρίσκεις μόνο στους χορηγούς, στους υποστηριχτές, τα αντρού, όλα. Πώς το δείχνεις για την ευκολύνη για τα μουσικά χρήματα. Με τον νόμο Καπουδίστρια, πολλά κτήρια πρώην δήμων, όπως αυτό του δήμου Ζαλόγου, έμειναν άδεια και ανεκμετάλευτα. Προκειμένου να αξιοποιήσουμε τους χώρους του τριόρου μεγάλου του δήμου Ζαλόγου και να εμποδελθεί η τοπική κοινότητα, τόσο των χώρων, όσο και του προγράμματος αγροτική ανάπτυξη της Ελλάδας, το 2007-2013, το ΛΙΤΕ, έτσι, της Αναφυξιακής Αγροεκκυπρίας, εκδηλώσαμε ενδιαφέρον, κατασέτοντας ένα προσχέδιο πρότασης για ένα πολιτιστικό και συνεδριακό κέντρο, το οποίο θα παρήχει υπολογιστές στα πεθιάσεις της τοπικής κοινότητας που δεν είχαν στο σπίτι τους, και τη χρήση και εξοπλισμό θα υπαρήχει υπολογιστές και χώρους για βιβλιοθήκη, συνεδριακό εξοπλισμό και εξοπλισμό για τη χρήση του ίδιου χώρου ως κινηματογραφική έδινα με πληρή και αναλυτικό προϋπολογισμό, όπως βλέπετε εδώ, όπως έφερα την πρόταση, που μάλιστα έκανε θύμωση στον Δάνο Μαρτύο Μαρέλοβε, τόσο αναλυτικά έχουμε στη φέρα, σαν ενδιαφέρον. Στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου που θα εξέταζε το έθνημα χρήσης του χώρου, παρουσίασα αρχικά την πολιτιστική αντέρα της Πρέπετς ως αντέρα του διπτίου που κάτσουν χώρες με έγγραφη Κέρκυρα. Η απάντηση του Προέδρου του Δημοτικού Συμβουλίου ήταν «Πα, ήρθε η Κέρκυρα να μας μάθει το διπτισμό». Στην προσπάθεια να εξηγήσω ότι η δραστηριότητα αυτή θα αφελούσε εχθικά τα παιδιά και τους νέους, που δεν είχαν στα σπίτια τους υπολογιστές, αλλά θα έψηκαν και μια διέξοδο διαφορετική από την καφετέρια. Η απάντηση που πήρα ήταν ότι ο Σύλλογος των Νέων είναι πολύ ενεργός με την εκμάθηση των παραδροσιακών χωρών. Από την ημέρα συνειδητοποίησα ότι η πορεία μου πλέον δεν μπορεί παραγωγόμα να είναι παράλληλη. Το έργο σας είναι και ο κύριος Λαοπόδης εδώ, που μπορεί να σας πει περισσότερες εξομέρειες. Ήταν ένα πολύ μεγάλο πρόγραμμα. Ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 2011 με θέρα από τον Κάλλι Λουμπόλης, που προσοχόταν στη Διέκηρα και επιτυγχαλώς στο Δήμο Βενεθίας και με συμμετοχή από άλλες 7 χώρες της περιοχής. Το έργο αυτό συγκεκριμένα δημιουργήθηκε από την Ευρωπαϊκή Ένωση από το South East Europe. Ο στόχος του ήταν να βελτιωθεί από την τελεσματικότητα της διαχείρισης της οικονομικής κληρονομιάς στη Νότια Νοτορική Ευρώπη, ιδιαίτερα με μηνύα όπως στις παλιά πόλεις της Κέρτιας, εγγεγραμμένα στον κατάλογο μηνύων παγκόσμιας κληρονομιάς της Ουνέσκο. Το έργο αυτό θεωρούσε απαραίτητη στην δημόσια διαπούλευση για την επιτυχή εισαγωγή νέων τρόπων και μεθόδων εργαλειών προώθησης της ποιόσης της διαχείρισης της πολιτικής κληρονομιάς. Κάναγα έναν πραγματικά αγώνα όλα αυτά τα χρόνια που μου διέκτησε η υλοποίηση του έργου, για να μπορέσουμε να φέρουμε αρχικά τους δημοτικούς άρχοντες, που ήταν εμπροσοφελούς τους, να συμμετέχουν, θα τους παραδίδαμε το παραδοτέο του προγράμματος, ήταν η δουλειά που θα έκαναν εκείνοι. Έτσι και εμείς θα την κάναμε για εκείνους δωρεάν. Δεν υπήρχε συμμετοχή, η μεγαλύτερη συμμετοχή και υποστήριξη ήταν από την κλαυρά των πολιτών, παράδειστον της κυριακής αυτοδιοίκησης, που ήταν τελικά και ο κύριος εποφελούμενος. Μια άλλη δυναμία του συστήματος, εδώ, είναι η επικοινωνία μεταξύ τοπικής αυτοδιοίκησης και πολιτών. Το έργο I Make είχε σαν στόχο την προβολή του φυσικού και πολιτιστικού πλούτου, όσμου πλούτου, τουριστικής ανάπτυξης της ευρύτερης περιοχής της Πρέβεζας, και στο πλαίσιο αυτό έγιναν εργαστήρια σε διάφορες μορφές τέχνης, στα οποία θα συμμετείχαν οι νέοι της περιοχής και θα ενίσχυαν με αυτόν τον τρόπο, π.χ. τις γνώσεις τους, θα γίνονταν κοινωνίδες πολιτιστικής παράδοσης, ενώ θα αναδείκνυαν το έργο τους εμνεώμενοι από το παρελθόν και το παρόν οραματιζόμενοι το μέλλον της περιοχής. Μέσω της φωτογραφίας δέκα συμμετέχοντες αποτύπωσαν τα μνημεία, τη φύση, ξεχωριστές εικόνες της Πρέβεζας, ταξίδευσαν στην Ιταλία για να δείξουν τα έργα τους, ήρθαν σε επαφή με άλλους πολιτισμούς, ήρθαν σε επαφή με τους γείτονες μας, π.χ. Υπήρχε όμως αντίδραση στη τοπική κοινωνία, όπως βλέπετε και εδώ στο δημοσίευμα, γιατί υπάρχει αυτό το έγχειμα επικοινωνίας μεταξύ της πολιτικής αυτοδιοίκησης και των πολιτών. Οι πολίτες έλεγαν γιατί να απαρτηριθούν τόσα πολλά χρήματα, ενώ εμείς έχουμε πολιτισμό, γιατί διαλέξατε αυτούς, γιατί αυτοί πάνε στο πρόγραμμα, γιατί αυτοί θα ταξιδέψουν, γιατί αυτοί βούνται των εργαστηρίων. Στην ενασχόλησή μου ως φωτογραφός ξεκίνησα τη διδασκαλία σε δομές όπως τα νέα στην Φιλιππιάδα, στην Πρέβεζα και τη Θλευκάδα. Ένα ευχάριστο αποτέλεσμα των παθημάτων που έκανε το 2008-2009 ήταν η δημιουργία μιας φωτογραφικής ομάδας της Καντρώ με την οποία πλήρουμε 4 ετώνια συνεργασίας. Με το Καντρώ την εργανώθουμε η εξέιση, συμμετέχουμε σε πρωτοβόρια δεχτεία και πρόεδρια όπως το Panopticon, πέτως μέσα στο δείξιο της έντευξης φωτομετρίας, που είναι ο φεστιβάλ φωτογραφίας, που γίνεται εδώ και 10 πρόγραμμα στα Λιάλενα και σε συνεργασία με τον Αγγικό Οργανισμό All Brands Arts και με την κοινότητα των τσακραούη προσφύγων στην Ελληνική Σαχάρα, θα εργαστούμε και θα συνδυηγήσουμε το project Freedom πάνω στην απόδοση της έννοιας της ελευθερίας φωτογραφικά. Αυτό το project είναι υποδιαμόρφωση αλλά όλοι οι συμμετέχοντες έχουν ενθουσιαστεί με την ιδέα. Γενικότερα τα μέλη της ομάδας θεωρούν ότι η ενασχόλησή τους σε αυτό το πλαίσιο της ομάδας έχει δώσει μία δέξοδο στην νόση, τον πολιτισμό και βελτιώνει την ιδιότητα της ζωής σε μια αγνοιτική επαρχακή πόλη. Στο σημείο αυτό... Α, γιατί δεν βλέπεις το σλάιντ πάνω εδώ... Υπάρχει και άλλο ένα σλάιντ... Εδώ... Όχι, το προηγούμενο που... Εδώ είναι δύο σλάιντ. Εδώ είναι δύο εικόνες, μάλλον, στο ίδιο σλάιντ. Θέλετε να βρίσκουμε δύο σλάιντ? Όχι. Απλώς εδώ υπάρχει από κάτω άλλη μία εικόνα. Εδώ... Θα ήθελα να... Να επικεντρώσουμε... Να επικεντρώσουμε... Να εμπιλήσω και το πάνω... Ωραία, ναι, ναι, ναι. Θα μιλήσω μόνο για τη φωτομετρία. Είναι η Λιοπαναγιώτη Σούπα Πουτσί, συνεργάτης, πρόεδρος της φωτομετρίας. Η φωτομετρία είναι μία οργάνωση που έχει δέκα χρόνια λειτουργίας στο δυναμικό της. Έχει εκφυλώσει τους παρακάτους τόπους, να σας πει ο Παναγιώτης ο Πωθήτης, περισσότερα. Είναι ένα μοναδικό σημαντικό μοτογραφικό φεστιβάλ. Έχει πετύχει 2.600 μέτρες της συμμετοχίας στο πλήμα του διαγωνισμού. Παρουσιάζει πολλές εκθέσεις. Έχει 52.000 επισκέπτες στις περιουδεύουσες εκθέσεις. 28 διαλέξεις. 6 παρουσιάσεις διτουλειών. 22 συνεργασίες με ευρωπαϊκά φεστιβάλ. Είναι μέλος ενός ευρωπαϊκού δικτύου. 60 δενοτές. Αυτή είναι η ενίσχυση που έχει λάβει. Δεν θα τη διαβάσω, την βλέπετε όλοι σας. Αυτή είναι η υποστήριξη που έχει λάβει. Και η πρώτη, μετά από 10 χρόνια, παίρνει 5.000 ευρώ από το Υπουργείο Πολιτισμού. Από την περιφέρεια μπήρω για πρώτη φορά 500 ευρώ φέτος, με τα 10 χρόνια. Φοβερή πρωτοτυπία ότι φέτος, για τα 10 χρόνια, δεν είχαμε κανεία οικονομική ενίσχυση. Αυτό είναι το πνευματικό τέλος του Δήμου Ιωάννητων. Περνάω αυτά τα προγράμματα για να μην πάω όλο τον χρόνο και πάμε στο ΤαΘΕΜ. Όποιος θέλει μπορεί να έρθει. Το ΤαΘΕΜ λοιπόν είναι ένα πρόγραμμα πολιτικής συνεργασίας που βοηθάει την κοινωνία των πολιτών στην Ευρώπη και στις γειτονικές περιφέρειες. Συμμετείχα ως πολιτιστική διαχειρίζηση και ως καλλιτέχνη στο πρόγραμμα ΤαΘΕΜ ΤΕΠΚΙ και μαζί με το φορέα της Φωτομετρίας. Το ΤαΘΕΜ ΤΕΠΚΙ ιστορχεύει στη δημιουργία μακροπρόθεσμων εταιρικών σχέσεων μεταξύ πολιτιστικών οργανισμών από την Τουρκία και τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Το ΤΑΝΤΕΜ λοιπόν που διοργανώνεται από τη ΜΙΚΟΣ με έδρα το Βερολίνο, το Ευρωπαϊκό... το European Foundation με έδρα το Amsterdam και το Αναντόλο Κουλτούρ με έδρα τη Κωνσταντινοπολή. Το Αναντόλο Κουλτούρ ο οποίος διοικείται από τον Οσμάν Καβάλα. Ο Οσμάν Καβάλα είναι εδώ και ένα χρόνο μέσα στις φυλακές της Κωνσταντινούπολης μετά από αυτές τις κραστηριότητες του και μετά την ασχόλουσή του με τα human rights, με τα ανθρώπινα ασχεώματα. Το ΤΑΝΤΕΜ λοιπόν μας έδωσε την ευκαιρία να πραγματιστούμε, να δώσουμε ιδέες μας στην πράξη σε μια πολύ δύσκολη περίοδο. Προσωπικά με ενδυνάμωσε λόγω του που έδωσε την ευκαιρία να υλοποιήσω μια ιδέα που έβαλα στην έκτηση, η οποία όπως με απασχολούσε εδώ και καιρό συγχρόνως έβαλε στον Ευρωπαϊκό Χάρτη τη φωτομετρία και εμένα ως πολιστικό διαχειριστή σε ένα project που δεν ήταν της Ευρωπαϊκής Ένωσης και δεν είχε την ταμπέλα participants with less opportunities όπως χαρακτηριζόμαστε όλοι εμείς που είμαστε στην περιφέρεια μαζί με τους παιδανάστες, τους πρόσφυγες, τους αμέα, είναι και οι περιφερειακοί πολιτιστικοί διαχειριστές. Το ΤΑΝΤΕΝ λοιπόν είναι ένα πρόγραμμα ιδανισμό για πολιτιστικούς διαχειριστές και καλλιτέχνες γιατί ακριβώς όπως δείχνεις εδώ στην εικόνα, όπως βλέπετε εδώ στην εικόνα είναι στην πρώτη συνάστηση που γίνεται στο μαθηματικό χωριό έξω στη ΣΥΡΙΔΖΕ, έξω από τη Σμυρνή, «encourage wild ideas». Τι παράδεισος αυτός για ένα καλλιτέχνιο και ένα πολιτιστικό διαχειριστή. Γιατί ακριβώς λοιπόν εφαρρύνει τις τρελές ιδέες, το whom ήταν ορόσιμο τόσο για την προσωπική μου ζωή και την επαγγελματική μου στρατιωδρομία. Επίσης εδώ μου έδωσε την ευκαιρία να σταπίσω τις ρίζες μου στη Μικρά Ασία και να δημιουργήσω ως καλλιτέχνης. Μου έδωσε δημιουργικό χρόνο, έμπνευση και αναγνώριση. Η έκθεση έφτασε στην επανουσιαστή, στην πιενάλα της Θεσσαλονίκης πέρσι, λειτούργησε έτσι ως μοχλός εγκάλισσης και στους μαθητές μου, αλλά και σε άλλους καλλιτέχνες. Ως project άνοιξε τον δρόμο για διαφορετικές επιλογές στρατιωδρομίας μέσα από την κατάπτυση και την επικαιροποίηση των ικανοτήτων μου, ενδυνάμωσε τόσο εμένα ως πολιτιστικό διαχειριστή και καλλιτέχνη, αλλά και τους συνεργάτες μου στη φωτομετρία, καθώς και τους καλλιτέχνες που συμμετείχαν στο έργο. Το χόμπ εστιάζει στην αναγκαστική μας τανάσταρση και τις ανταλλαγές μυθισμών ανάμεσα στην Τουρκία και στην Ελλάδα και τεκμηριώνει την ανάμουση αυτής της εμπειρίας μέσα από την καλλιτεχνική έκφραση, τα αρχεία, την έργνα και τις χροφορικές ιστορίες, σχεδιάστηκε ως μια ευκαιρία να προβληματιστούμε για την κοινή μας ιστορία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας για το παρόμο και τον ελληνικό και τον δημιουργικό το αποτέλεσμα του συμμετέχου ως παράδειγμα και μην για τις κοινότητες. Βοήθησε για μια πιο θετική κοινωτική στάση μεταξύ των εμπλεκόμενων κοινοτήτων μέσω της καλλιτεχνικής δημιουργίας και επηρέασε τις κοπικές κοινότητες προχειμένου να σπάσει τα στερεότυπα με βάση τον εθνητισμό. Τρεις Τούρκοι και τρεις Έλληνες φωτογράφοι οικουλέκτηκαν να συμμετέχουν στο Evo.com και παρακολούσαν δύο εργαστήρια στην Ελλάδα και στην Τουρκία, Visual Storytelling, συντηρογράμμασαν στο πλαίσιο της φωτομετρίας την έκκληση στα Γιάννενα και την παραγωγή ενός φώτογου που έγινε με τη δωρεά του ιδρύματος Σταύλος Νιάρκος. Και αυτό πραγματικά ήταν ένα σημείο, γιατί το Τάντερν μας βοήθησε να κατανοήσουμε τη σημασία των συνεργασιών μεταξύ οικονομιστικών οργανισμών, αλλά ενδυνάμωσε όλους μας τη φωτομετρία για να συνειδητοποιήσουμε μέσα από την υλοποίηση του έργου ότι το όραμα και μια καλά οργανωμένη ομάδα να συνητρέπει να επιδείχουμε πολλά, όπως αυτό, να έχουμε την ενδυνάμωση να ζητήσουμε κι από άλλα ιδρύματα χρηματοδόπιτηση και να πούμε στη διαδικασία, όπως το είδημα Σταυροβιάν που τελικά χρηματοδόπισε την έκδοση του Πότοκου. Να μην πω άλλα. Εδώ λοιπόν το Home έχει αυτή την προσωπική αφητηρία που είναι η πραγματική συμβολική αναδείκηση για το σπίτι της νεαγιάς μου στο κουλτούρ της Τουρκίας. Παρακολουθεί και η διαδρομή της αναγκαστικής μετανάστευσης που πήρε το 1922 από το κουλτούρ στη Σμίτμη. Πρόκειται για ένα αναστοχριστικό έργο, ένα οπτικό ημερολόγιο που σε βιβλαμβάνει φωτογραφίες, βίντεο, συνεδεύσεις, αρχική έργνα, προσωπικά και άλλα δικαιώματα που βρέθηκε σε αυτές τις περιοχές όπου συνέβη η αναγκαστική μετανάστευση. Εδώ βλέπετε από σπάνο το έργο όπως παρουσιάστηκε στη Βιενάλερ και εδώ είναι το bonus, δηλαδή υπήρχε και bonus. Στο πλαίσιο του BOM δημιουργήθηκε το χαρτογραφόδι στο ίχνος που είναι ένα ημερολόγιο που κρατούσα από τη στιγμή που ξεκίνησε αυτό το ταξίδι σε ανταλλαγή. Δηλαδή, το υπέρολόγιο μου της ημέρας το έστελνα σε ένας συγγραφέας, τον αποσόλυτον ασθενό και μου απαντούσε. Αυτό λοιπόν, το υπέρολόγιο που βρίσκεται τώρα στο διαγραφήτιο και μπορείτε να το διαβάσετε για να μένει την έμπροσή του βιβλίου, μεταφράστηκε στα αγγλικά μέσω κάποιων έξτρα επιδοτήσεων που έδωσε το πρόγραμμα κατανοώντας την ανάπτυξη του έργου και την ανάγκη υποστήριξής του. Αυτή η προσωπική μου εμπειρία μέσα στο πρόγραμμα COW με οδήγησε να σκοτωθώ με το προσωπικό σύνθημα. Αυτή είναι αντίκτυπη των προγραμμάτων αυτών. Εργάζεται ως εκπαιδευτικός πρόγραμμας για σεριαστήριο θεραπεία μέσω της τέχνησης της φωτογραφίας στο πρόγραμμα Arti-Mercetic, φώτος θεραπείας της οργάνωσης Ραμπάκα και συνεργασία με τις Mercy Corps, με ομάδες εθνικών και νέων προσφύγων στο στρατόπεδο Πετροπουλάκη στη Φιλιμπιάδα. Στο πλαίσιο αυτό ειλοποιήθηκε η έκθεση My Journey που παρουσιάστηκε στη Φιλιμπιάδα. Αυτή είναι η φωτογραφία από τα υγένεια της έκθεσης. Είναι ένα από τους πιο full feeling στιγμές της ζωήκου. Αυτή ήταν η πρώτη απόπερα έκθεση των ανθρώπων αυτών από το γέτο του στρατοπέδου των προσφύγων στην καρδιά της κοινότητας της πόλης που έγινε μέσω της δημιουργίας της τέχνης και την οποία υποστήρισε η φωτογραφική ομάδα του καδρό της Φιλιμπιάδας μια ομάδα της κοινωνίας των πολιτών. Όλα αυτά με οδηγήθηκαν να κάνω μια έκθεση στο START, το οποίο μου έδωσε την ευκαιρία να ζήσω για δύο μήνες στο Βερολίνο, να οργανώσω και να συμμετέχω σε workshops για τους πρόσφυγες και επίσης για άλλες μειονότητες και με γρούπε ηλικιωμένων ανθρώπων. Κέρδισα εμπειρία και συνάντησα πολύ σημαντικούς ανθρώπους για τη ζωή μου. Εγώ δεν συνέχισα με το START. Είναι σημαντικό να πούμε ότι από τους 30 διαχειριστές οι 15 δεν προχωρούν στο START και από την ομάδα της δικιά μου από τους 15 οι 12 πήγαν στο Ταμείο Ανεργίας την επόμενη μέρα όταν έμαθαν το αποτέλεσμα. Και αυτό είναι σημαντικό να το πούμε για την ιδιωτική ιδρυματοποίηση του πολιτισμού και να μιλήσουμε για τα κριτήρια και για όλα αυτά. Παρόλα αυτά το podcast from home είναι ένα πρόγραμμα το οποίο δημιουργήθηκε μέσα σε αυτούς τους 2 μήνες στον Περολίνο και αφορά είναι η συνέχεια του home, είναι η συνέχεια δηλαδή της αναζήτησης του σπιτιού. Αυτός ανοίγει στο κοινό μπορείτε να συμμετέχετε, μπορείτε να στείλετε κι εσείς τη δική σας ιδέα και φωτογραφία. Για το τι σημαίνει σπίτι και να δείτε σε αυτό το πρόγραμμα που τρέχει εδώ και δύο χρόνια και τώρα είναι μια νέα ιδέα που ψάχνεις. Ευχαριστώ πολύ για την υπομονή σας. Ευχαριστώ πολύ. Είναι πάρα πολύ το ταινί. Έχω δημιουργήσει και όλοι οι φίλοι μου έχουν διαβάσει. Ξέρα όλους εσείς και σε γύρω σου και εγώ και οι φίλοι. Βιώνουμε όλοι σε αυτό το ταινί. Θα ήθελα λύτρωνο να μου πεις γιατί σημαντικά μείγησες για το Thunder και για πού σε οδήγησε το Thunder και μετά σε μια έκπληση στο προηγούμενο Star. Τι πιστεύεις ότι δεν λειτουργήσατε? Γιατί πραγματικά έφτιαξα δικαίως από όλους τους επαγγελματικούς μου τεχνικούς στο Thunder και στο Star. Τι πιστεύεις ότι δεν λειτουργήσατε στο Star γιατί στο Thunder δεν λειτουργήσατε. Στο Thunder υπήρξε κάτι που πιστεύεις ότι δεν λειτουργήσατε. Όχι, είμαι απόλυτα ευγνώμη για τη συμμετοχή μου στο Thunder γιατί μου έδωσε το χρόνο και τα μέσα έτσι ώστε να κάνω τη πιο τελή μου ιδέα. Δεν θα μπορούσε να γίνει διαφορετικά και έχει και εξελιξή που δεν ήμουν περίμενα. Και νομίζω και ο Παραγκέτσης Βαπτζίρ μπορεί να πει στη συνέχεια και τον αντίκτυπο που είχε και στη τοπική κοινότητα και στη διοργάνωση. Ωραία, οπότε με θελιάσουμε τώρα στη Συνόδο μας Καλή, που είναι η πέτσινη του ΒΕΡΚΟ ή ΡΙΖΙΣ ΑΝΗΝΟΥ ΔΡΩΜΟΣ, το οποίο ήταν ένα πρόγραμμα που έπαιρνε στο πλαίσιο του πρόγραμματος Star, αλλά γίνεται και υπέστηκε και το πρόγραμμα σφιλικά που το αποτυπήθηκε στο πλαίσιο του πρόγραμματος Αντουρφου Ρερμαντζέι. Οπότε, έχεις τώρα να βάζεις... Ναι, ναι, ναι, ναι. Εμένα πρέπει να σηκωθώ. Ναι, έχουμε το πρόγραμμα. Τέλεια. Ε, όχι, όχι. Να το βλέπω και να το βλέπω πιο καλά εδώ. Καλή. Καλά, από εκεί και επίπαση και ίδιος. Καλή. Ωραία, όπως είπε και η Ελληνική, εγώ είμαι η Άλλη Ψαχαλή, είμαι από το Μεσολόγγι. Να σας δώσω λίγο το background μου. Έχω σπουδάσει μογκή. Ήμουνα μάχη μου κιγόρος, που έχω δει περίπου έναν χρόνο. Τώρα το επόμενό μου είναι πολιτική διαχειριστία. Είναι κάτι που το αλλάζω στα διαχειριστικά. Έχω ασχοληθεί με αρκετά προγράμματα. Έχω κάνει και εγώ τη φιλανεξιόν, όπως ανέφερε η Ποτηνή. Τα δάσκαλα είχα με κοινωνικικά μικρόνια. Μετά όταν γίνησα στο Μεσολόγγι, έκανα διάφορα προγράμματα με άλλες ομάδες. Με τις εργαλείες. Κάνουμε δουλειά με εργαλείες, είπε Παντράσσο την Πόλη. Μετά συναναστήκαμε με την Place Identity. Κι έκαναμε το Παρεμέρος και το Σύνταγμα 2. Και συναναστάζονταν και με δάσκαλες του Πόλης. Και είχαν πάρει θέματα από το Ολύμμα Πολυσσάι. Από κάποια φανς, ενεργοί πολίτες, η EA. Λοιπόν, κάναμε ένα εναστήριο συμμετοχικής ηγεσίας. Και επίσης ασχολήθηκα με την άτομη ομάδα σαλτσινίστας. Που μου σπαθήσαμε έτσι να δώσουμε ζωή στην Πόλη. Σε νεκρά σημεία. Και μετά ήρθε το Actors of Urban Change. Εγώ τώρα σήμερα θα σας πω τις συνέργειες της κοινωνίας στον πολιτεομετοχική αυτοδιοικησία. Θα προσπαθήσω να δώσω παραδείγματα από το Μεσολόγγι. Και θα σας μεταφέρω την εμπειρία μου από τα δύο προγράμματα. Δηλαδή από τους συμμετοχιστές της αλλαγής. Όπως μεταφράσαμε εμείς το Actors of Urban Change. Εμείς τα μεταφράσαμε στο Μεσολόγγι οι συντελεστές αλλητικής αλλαγής. Γιατί στο Μεσολόγγι προσπαθούσαμε ό,τι κάνουμε. Επειδή στο Λόγγι είχαμε δύο προγράμματα, τα οποία όλα είναι στα αγγλικά. Θα θέλαμε να τα μεταφέρουμε στα ελληνικά. Επομένως θα τα μεταφράζαμε. Ίσως να μην είναι πολύ κατυχημένη η μεταφράση. Άρα μερικές πρέπει να ακούτε κάτι γλυκό για κάτι ελληνικό. Γιατί εμείς τα έχουμε μεταφράσει. Λοιπόν, πάμε να δούμε. Actors of Urban Change ποιος είναι ο στόχος του προγράμματος. Ο στόχος του προγράμματος είναι η διόξη για συμμετοχική αστική ανάπτυξη μέσω πολιτιστικών δραστηριοτήτων. Έρχονται άνθρωποι από τρεις σφαίρες. Η μία είναι η σφαίρα της κοινωνίας των πολιτών. Η άλλη είναι η σφαίρα των δημοσίου. Η άλλη είναι η ιδρυτική σφαίρα. Και αυτοί οι τρεις άνθρωποι έρχονται να συνεργαστούν με ένα κοινό στόχο. Ο στόχος έρχεται μέσα από την πόλη. Φέρνουμε λοιπόν κάτι μέσα από την πόλη μας, ένα κοινό όραμα, μια τρελή ιδέα. Και θέλουμε να το φέρουμε της πέρας, να το κάνουμε φραγματικότητα. Το πρόγραμμα λοιπόν αυτό, το Actors of Urban Change, το οποίο θέλουμε να το δοθείτε από το Ίδρυμα ΠΟΣ και το ΙΛΟΝΙ, το οποίο θέλουμε να δοθεί από τη δικαιοργάνωση MiToST, το MiToST σημαίνει μη στρατιώχνετε αναπτωτικά, που έχει έρθει κυβερνητική οργάνωση. Δεν υπάρχει πιθανότητα. Να σας δώσω λοιπόν τη δομή του προγράμματος, αν εσείς το γνωρίζετε. Διαλέγουν 10 ομάδες από όλη την Ευρώπη και την Ρωσία και αυτοί οι ομάδες περιλαμβάνουν έναν άνθρωπο από τον καλύτερο τομέα, Αυτή είναι η συνολή των πολιτών από το δημόσιο τομέο και από τον ιδιωτικό τομέα. Αυτές είναι οι προϋποθέσεις για να συμμετέχεις, αλλιώς δεν μπορείς να συμμετέχεις. Και εργάζεσαι για 18 μήνες, σου δίνουν κάποια χρήματα, τα χρήματα είναι 5.000 ευρώ για να κάνεις το project και αν θέλεις μπορείς να πάρεις άλλες 5.000 ευρώ για να έχεις κάποιο mentoring, το λένε, κάποιες συζυαδικασίες στο process making. Το πρόγραμμα, το project δίνει τα χρήματα, η χρηματοδότηση είναι από τον Ρόμπερτ Μπός, το ίδιωμα Ρόμπερτ Μπός στήχθουν και τα χρήματα τα διαχειρίζεται η οργάνωση μητός του. Λοιπόν, εμείς η ιδέα που θέσαμε ήταν ο ρατριφωνικός σταθμός μεσολογίου που είναι σωματίο να γίνει το φυσικό και ψυχιακό σημείο της πόλης. Και ποιοί θέσαμε αυτή την ιδέα, συνεργαστήκαμε τρεις άνθρωποι, ένας άνθρωπος από την κοινωνία των πολιτών που είναι μέλος του ρατριφωνικού σταθμού, εγώ, ένας άνθρωπος από τον Δήμο Μεσολογίου, μια δημοτική παλούλος, η Χριστιανή Παπαδετρίου και ένας άνθρωπος από την ιδιωτικό τομέα που δουλεύει σε μια κοινωνική συνεργαστική επιχείρηση, μασολογίη της και αυτός, ο Σπύλος Ζόντζις. Η κοινωνική συνεργαστική επιχείρηση που δουλεύει λέγεται sociality και είναι μια ψυχιακή κοπερατή που φτιάχνει στο σελίδες και γενικά έχει να κάνει με web design. Λοιπόν, τι είπαμε λοιπόν ότι αυτός ο ρατριφωνικός ταθμός δεν είναι ένας απλός ρατριφωνικός ταθμός, το βλέπετε λίγο σαν το Μεγάλο Τισέρτο. Λοιπόν, είναι, ο ρατριφωνικός ταθμός του Μεσολογίου έχει μεγάλη ιστορία, είναι ένα αντιξέπτωση, δεν βλέπετε εσείς ε? Λοιπόν, ο ρατριφωνικός ταθμός συνδέθηκε το 1960 στο Μεσολόγι, είναι σωματή όπως είπα κοινοφελές, είναι ανεξάρτητος ταθμός, δεν είναι ούτε δημοτικός ούτε ιδιωτικός, έχει γενική συνέλευση, έχει δημιουργικό συμβούλιο. Λοιπόν, στεγάζεται σε αυτό το μεγάλο κτίριο, το οποίο ήταν μικρότερο απλά με τα χρόνια χτίστηκε όλο αυτό που βλέπετε. Ο σταθμός είναι εδώ πέρα στο πρώτο όροφο. Αυτό το κτίριο τώρα αυτή τη στιγμή διοκτύπτει και είναι το σωματίο ο ρατριφωνικός σταθμός και αυτή τη στιγμή σε αυτό το κτίριο τα τελευταία δύο χρόνια στεγάζεται και το Δημαρχείο. Αυτό είναι κάτι ευτυχές το οποίο έτυχε και πέτυχε βασικά, αλλά έτυχε. Λοιπόν, τι γίνεται τώρα. Εμείς λοιπόν συναλλαζόμαστε και τι ζητάμε από το πρόγραμμα. Ζητάμε να γίνουμε το φυσικό πληροφοριακό σημείο της πόλης και μέσα σε 18 μήνες προτείνουμε κάποια πράγματα. Τι προτείνουμε. Προτείνουμε το μικρόφωνο να γίνει ένα πρίσμα. Δηλαδή θέλουμε να το χρησιμοποιήσουμε έτσι ώστε η φωνή των πολιτών να αποτελέσει μέσω πίεσης προς την τοπική αυτοκλήθηση οι πολίτες πλέον να μπορέσουν να μιλήσουν και με τη φωνή τους να κάνουν πράξια με αυτά που θέλουν. Προτείνουμε λοιπόν θεματικές εκπομπές. Προτείνουμε το μικρόφωνο να αρχίσει να βγαίνει και να κάνει τοπικές συνελεύσεις. Προτείνουμε εκθέσεις μέσα στο ραδιοφωνικό σταθμό όπου έχουμε ένα τόσο μεγάλο πλητήριο. Προτείνουμε τα δημοτικά συμβούλια να γίνονται στον αέρα της πόλης και οι περισσότεροι για φάνοια. Πολλοί από εσάς βλέπουμε για πολύ καιρό εκεί ακόμα. Πολλοί από εσάς βλέπουμε για πολύ καιρό εκεί ακόμα. Κατάλαβα όλα αυτά. Όλα αυτά έγιναν. Όλα αυτά έγιναν. Λοιπόν, έτσι λοιπόν τι έγινε. Όλα αυτά που σας λέω έγιναν εκείνους τους 18 μήνες από το 2015 μέχρι το 2017. Κάναμε λοιπόν. Ήρθαν πολλοί σύλλογοι με το που βάλαμε στο Ψαλμπόλ. Αρχίσαμε και λύθιος σύλλογος που ασχολείται με τη Δημοτική Μειοθήκη. Ήρθανε μουσικοί σύλλογοι. Ήρθαν σύλλογοι για τα θελή. Ήρθαν οι ίδια σώστες. Ήρθανε οι ίδια σώστες να πάρουν εκπομπή. Πήραν εκπομπές. Φέραμε αρκετά σχολεία να έχουν το ραδιοφωνικό σταθμό. Κάναμε θέσεις μέσα στο σταθμό. Αρχίσαμε με πολύ κούραση και πολύ πίεση να έχουμε τα Δημοτικά Συγκρήματα στον αέρα. Κάτι το οποίο δεν το πετύχαμε να είναι στον αέρα γιατί ήταν δύσκολο αυτό το πρόγραμμα. Καταφέραμε να τα βάλουμε στο διαδίκτυο. Δηλαδή, αν ανεώσουμε τη δύσκολη σελίδα του σταθμού επομένως, καταφέραμε να τα υπογραφούμε και να τα βάλουμε στον αισθήκη το σελίδα του σταθμού. Κάτι το οποίο είδαμε ότι στην αρχή δεν το θέλαμε πολλά ακόμα και από τη δίκτυα του σταθμού. Είδαμε ότι είχε πέραση. Γιατί αφού αρχίζαμε να τα βάζουμε τα πολύ δημοτική συμβουλή, μας λέγανε πού είναι το Δημοτικό Συμβουλείο. Θέλουμε να το έχουμε. Έγιναν εκπομπές θεματικές με αποτέλεσμα να αναδεικνύονται προσωπικότητες της πόλης. Όπως, για παράδειγμα, το ΜΜΕΑ, ΜΑΜΑΔΕΣ, άτομο που ασχολείται με τον αθλητισμό. Με αποτέλεσμα, αυτά να φτάνουν στα αυτιά δημοτικών συμβούλων. Και έτσι, για παράδειγμα, διβλουλή και κατραφείο άτυπο για ΜΜΕΑ. Και να λυθούν κάποια προβλήματα για αυτά τα άτομα. Φέραμε την έκθεση που είχε το πρόγραμμα Συτελεστές Εθνικής Αλλαγής. Μια έκθεση, η οποία παρουσιάζει και τις 20 πόλεις που έχουν συμμετάσει στο πρόγραμμα. Αυτή μεταφράσσαμε και την βάλαμε μέσα στο δημαρχείο, στο δεύτερο όρθο, σε μια μεγάλη άτοση που έχουμε. Από εκεί περνούσαν όλοι οι πολίτες και ο δήμαρχος κάθε μέρα. Την είχαμε για ένα μήνα. Και εκεί φέραμε σχολεία, τους μιλούσαμε γι' όλους τους πόλεις. Ζητήσαμε από τα παιδιά να μας πουν δέσεις για τις κειτονιές τους. Και μετά τα παιδιά στείλανε πιστολές στο δημαρχό, ότι θέλουμε να δούμε να αλλάζει την πόλη. Φαντάζομαι και την εαυτότητα υπάρχει. Ναι, την εαυτότητα υπάρχει. Μου τη χρησιμοποιώ βασικά στους παρουσιάσεις μου, γιατί μου αρέσει πάρα πολύ. Βλέπεις τα καλλιτέχνικα και όμορφα του κόσμου, όχι στο ίντερνετ. Φαντάζομαι πως ναι. Βέβαια. Φέραμε τα παιδιά, το οποίο ήταν πολύ ωραίο. Ήμασταν μαζί με την Χριστιαννα. Και μέσα στην εκκλησία, φανταστείτε ένας τέτοιος μεγάλος χώρος, όπου γύρω γύρω ήταν η εκκλησία της ΕΕΠΟΣΙ ΠΟΛΙΣ. Φέραμε τα παιδιά στην μέση, τους είχαμε σε πικρά καμπεζάκι, έτσι ώστε να συνεχίσουν να μην είναι σε έξωσα τάξης, αλλά να είναι όμως σε καφετέρια. Τους βάζαμε να κοιτούν την έξιδεση πρώτα και μετά συζητάγαμε για τις ιδέες από τις πόλεις στο εξωτερικό, και μετά μάζαμε ιδέες για τις γειτονιές τους. Πήραμε του πολλά σχολεία, μετά κάτσαμε και ένα σαν γράμματα προς τον Δήμαρχοντος της γειτονιές τους και γράψαμε ένα σχολείο προς το ραδιοφωνικό σταθμό, και την ημέρα πάλι για τα άτομα με αναπηρίες. Επίσης, εμείς στο ραδιοφωνικό σταθμό συνελογιστήκαμε, θα πω εγώ επιτέλους και τον Παγκόσμιο Μεγάρο Ραδιοφόμου, κάναμε έτσι ένα φιέρωμα από το 1960 μέχρι σήμερα σ' όλους αυτούς τους ανθρώπους που πέρασαν το ραδιοφωνικό της πόλης. Είδαμε ότι είναι πολύ τιμό εργαλείο γιατί σαν να φέραμε ανθρώπους που ζούνε σε εμποματισμένα σημεία του Δήμου να ξενομοποιήσουμε έναν που είναι πάλι ραδιοφωνικό, γιατί είδαμε ότι αξίζει να πάρει το ραδιοφωνικό. Είδαμε ότι έχει αντίκτυπο στην πόλη το ραδιοφωνικό. Βέβαια είδαμε ότι έχουμε προβλήματα και εμείς εσωτερικά. Αυτό το δείξαμε κι εμείς σαν ομάδα με την Κυριαννή και τον Σπύρο, γιατί το πρόγραμμα μας έφτασε να δώσουμε κάθε τρεις μήνες να ταξιδεύουμε. Άρα κι εμείς ανάτομα εξελισσόμασταν. Επομένως συζητούσαμε και πώς μπορούμε και εμείς να εξελίξουμε και την δίκηση του σταθμού σαν ομοί. Άρα αυτό που βοηθήθηκε, πιστεύω, πάρα πολύ ο σταθμός, ήταν το να κάνουμε τρία σεμινάρια. Το ένα ήταν προς τους εθελοντές μας, γεφονικοί και για μέση κοινωνικής αθλίωσης. Και το άλλο ήταν για τα μέλη της δίκησης που κάναμε ένα σεμινάριο συμμετοχικής ηγεσίας, στο οποίο φανταστεί τώρα για τον μεσολόγου δίκη για εθελοντές, μεσολογού δίκη. Λοιπόν, οι γυναίκες αθλίωσης που δεν έχουν ποτέ φύγει με το τροσολόγι, οι γυναίκες που δεν έχουν, που δεν ασχολούνται με το ίντερνετ, ή ο πρόεδρος του σταθμού μου, για παράδειγμα, που είναι 67 χρονών, και είναι ένας άνθρωπος που δεν ξέρει ούτε από διαδίκτυο, ούτε είχε πουλήσει μετοχικός, που καθίσαμε όλοι μέσα στη τραπέζη και τη φέραμε όχι σε αυτές τις έννοιες, σιγά-σιγά είδαμε να αλλάζουμε κάποια πράγματα στη συντολή φορά. Ό,τι πολλά, αλλά που σκίδαμε. Αντιμετωπίσαμε πάρα πολλά προβλήματα με τον Δήμο Μεσολογιού, ό,τι την Χριστιανά, είμαστε πολύ χαίροι που είχαμε έναν δημοτικό βάριο πολύ συνεργάσιμο, αλλά θεωρώ ότι ο θεσμός δεν ήταν πρόβλημα, η άνθρωπο ήταν το πρόβλημα. Αυτό έχω εγώ. Λοιπόν, εδώ είχα κάποιες ωραίες χαρούμερες φωτογραφίες, αυτό είναι το στούδιό μας για τα παιδιά, εδώ είναι από την εκδήλωση, από τις δαράτσες μας, εδώ που έχει έρθει η έκθεση με τα παιδιά και εδώ είναι μια πολύ χαρούμερη χαρτισίγραφη από εκδήλωση. Εδώ είναι ο πρόεδρός μας, εδώ βλέπετε όταν κάνω αυτό το μπωμπί σας, ότι έρχεται όλες οι εξουσίες. Εδώ είναι το ίδρυμα που μας έδωσε για να κάνουμε το πρόγραμμα, γιατί φανταστείτε τη μεγάλη αίθουσα που είχαμε την έκθεση γύρω γύρω και επιμείναμε εμείς ότι το πίστας να μην γίνει που γίνεται πάντοτε κάτω, το ισχυατήριο να γίνει πάνω μέσα στην έκθεση, γιατί οπότε όλοι να βρουν την έκθεση. Και μ' αρέσει αυτή η φωτογραφία, έτσι έχαμε μιλαζόμενες φωτογραφίες. Πάμε τώρα. Εγώ από το πρόγραμμα, το άρθρος του Μεμπανζέιτς, αυτό που πήρα, είναι αυτή η καλλιέργεια του σεβασμού ανάμεσα στους τρεις τομείς. Δηλαδή είδα πώς δουλεύει ο Δήμος, είδα πώς δουλεύει ο Σπύλος στον ιδιωτικό τομέα, νομίζω ότι και αυτοί είδα πώς δουλεύουμε και εμείς, που εμείς είμαστε λίγο πιο χαούδιοι, έχουμε περισσότερη τομή. Νομίζω ότι τα αδράστηκαν αυτά και στις μεταξύ μας αντίσεις και νομίζω ότι το πρόγραμμα μας έδωσε και χρόνο να πάρουμε μια ανάσα, να συναντηθούμε, να μιλήσουμε, να σχεδιάσουμε, ήταν πολύ σημαντικός το σχεδιασμός και μας έδωσε και τον χρόνο, επειδή θέλω να αποστασιωτιθούμε και σε εμένα πάρα πολύ από το μεσολόδι και να το βλέπω και με ένα τρίτο μάτι και να μην παθαίω, να μην μερθείς τόσο πολύ, να χαλαρώνω και να επιστρέφω και να λέω, εντάξει, δεν έγινε λίγα. Πάμε τώρα στο start, το οποίο με το που τελειώνει το πρόγραμμα είναι 7.6.20, δεν τελειώνει ποτέ, είναι 21.8.20 και τώρα δηλαδή, και εμείς συνεχίζουμε στα διάφορα πρόγραμμα, εγώ συνεχίζω, είμαι μέλος του συμβουλίου και συνεχίζουμε να κάνουμε εγκυλώσεις και τα λοιπά, απλά εγώ επαγγελματικά εξελίσσομαι με το start, κάνω έτηση με την ιδέα να δώσουμε ερεθίσματα εγκυλωματικού προσανατορισμού με βάση στα στοιχεία του όπτου του υποσοποιού, στα παιδιά της πόλης, δηλαδή είναι αυτό, είναι ένα πρόγραμμα, σχεδιάζει και οργανώνει βιωματικά σεμινάρια για επαγγελμάτες που χάνονται στην περιοχή μας, όπως είναι αυτό του ψαρά, του καλαμομαρακού, της υπάγκρας και όλα αυτά τα δένουμε με μια τέχνη με την περιοχή μας αυτή της χαρακτηνής. Το πρόγραμμα αυτά σας έκανε πολύ καλύτερα η Μαρία Λουίζα, είναι μια ειδοτροφία που ελπιζυναμώνει από δυστυχούτρια κλειστές, που δίνει εκπαίρευση, που δίνει μεκτοριν, που δίνει διτύωση, που δίνει χρήματα και βασικά σου δίνει τη δυνατότητα να κάνεις πράξη την θεωρία σου. Εγώ είχα αρκετή πράξη από το προηγούμενο πρόγραμμα, το ACTOX, απλά θα μου σε τώρα δώθηκε πολύ μεγαλύτερη πράξη, θέλω να πω σε ένα πολύ μεγαλύτερο δίκτυο, πανελλήνιο, το να πάω και στη Γερμανία, το να κάνω δύο μήνες εκεί μία, ένα ίντερση, σε ένα πολιτιστικό κέντρο, όπου εκεί πραγματικά είδα πως μπορείς να λειτουργήσεις σε ένα χαλαρό επίπεδο που είναι όλα λυμένα, που δεν έχεις να λύσεις τα καθημερινά, έχεις απλά να δουλέψεις και να κάνεις τη δουλειά σου που εμένα αυτό με βοήθησε πάρα πολύ να καταλάβω κάποια πράγματα και να γυρίσω στο Μεσολόγγι ηρεμή και να καταλαβαίνω ότι εντάξει, πολλές φορές θα το λύσεις τα καθημερινά που μετά θα κάνεις τη δουλειά σου και ας τράσουν και δύο και τρεις μέρες και δεν χρειάζεται να αγχολόμαστε, δηλαδή θα δω ότι εγώ από αυτά τα πρωταλογράμματα έχω πάρει αφού είπα πριν χώρο και χρόνο για να καταλάβω τι μπορεί να πάει καλύτερα. Επομένως, για εμένα λοιπόν το start είναι αυτό, δηλαδή η ιδέα μου ήταν ερεσίσματα επαγγελματικού προσανατορισμού, πήρα και εγώ επαγγελματικό προσανατορισμό, ότι ναι θέλω να είμαι πολύ σκηδιαχειρίστρια, η ιδέα είναι αυτή, το rules are rules, οι ρύζες ανήμουν δρόμους. Κάναμε στο Μεσολόγγι αυτό που σας είπα πριν, το να διώσουν τα παιδιά αυτά τα επαγγέληματα, τους έξι μήνες αυτούς. Εγώ ήμουν από αυτούς που συνέχιζαν το πρόγραμμα, το συνεχίζω και φέτος. Συνεχίσουμε με το Ισδικό Επαγγελματικό Γυμνάσιο Μιαλίκιο, δηλαδή πλέον αφαρμόζουμε τη μέθοδο σε παιδιά με ειρικές ανάγκες και αυτό πάει πολύ καλά. Το κάνουμε και με ένα νέο επάγγελμα, αυτό το επάγγελμα το εργαζόμενο στις Αλικέτς, επίσης πάει πολύ καλά. Έχουμε ιδρύσει μια αστική μου κεντροσκοπική εταιρεία στη διαδομή. Αυτό που με βοήθησε πάρα πολύ το ΣΤΑΡΤ, σε τοπικό επίπεδο, ήταν το να έχω από πίσω μου το Ινστιτούτο ΓΕΤΕ, δηλαδή ένα όνομα, και να μπορώ να πηγαίνω να διαπραγματεύομαι πολύ εύκολα και χωρηγείς αλλά και συνεργασίες. Δηλαδή πλέον πήγαμε στο Δήμο Μεσολογείου, που ίσως δεν με συμπαθούσαν και κάποιοι με λογοτήσεις, και έπρεπε να δώσουμε την προσωπική προσωπικότητα. Και έπρεπε, παιδιά, εγώ στιγμώνω με έναν ΓΕΤΕ, θέλω το Μουσείο Κατράκι αύριο. Και το θέλω. Τέλος. Και μπορεί να μην πει πού τα χωρίσαμε, αλλά αυτός είναι που το δήρανε. Εμείς πρώτα είχαμε να δούμε με τη στάρκι που το είχαμε βάλει στο όπο, ήταν να ανοίξουμε τις αίσθησες του Μουσείου Κατράκι. Είχαμε ένα Μουσείο Σολίβη για Δεντολικό, που ήταν εκκλησές οι αίθουσες, όχι το Μουσείο πάνω, έχει κάτω 200 τετραγωδικά μέτρα αίθουσες χαρακτικής, που ήταν εκκλησές 10 χρόνια. Τις ανοίξαμε για να κάνουμε εκεί μάθημα. Φέτος, από τον Άγρου, στο παλεύαμε με τον Αντιδήμα, θα μας δώσει το κλιμπί, μας το έδωσε το προφθέσιο και τα φέραμε. Πραγματικά εγώ θέλω να κάνω για τον άνθρωπο, γιατί ας πούμε ότι το Ελληνικό και τα Μεσολόγκυνγκας έγιναν λεφτά δρόμων. Ταξί, το πήραμε ο Μαθανεπόρος και το πήραμε. Και πολύ σημαντικό, που το είδα και φέτος, ήταν ότι, για παράδειγμα, ο δήμος μας κατάφερε να πάρει ένα πρόγραμμα Ιντερέγ, που έγινε να κάνει με κατασκευή Μουσείου Ολυμμένος και έγινε μια διαβούλεση στο Μουσείο Κατάκη. Ο δήμαρχος και ο διευθυνός δήμαρχος δεν μας προσκάλεσαν σαν μετοβολία και σαν καινούργιο οργάνωση, που είχαν δει και το πρόγραμμα μας, στο να παρασχηθούμε σε αυτή τη διαβούλεση. Άνθωνα όμως, πάλι ο δήμος, που μας ήξεραν, πήγαν εδώ εγώ μας, μας πήραν τηλέφωνο και μας ενημέρωσαν. Μας έσυλαν πρόσφυγση και μας είπαν, παιδιά, να ξέρετε ότι κάθε μέρα κι ώρα είναι αυτή τη διαβούλεση, να πάτε. Πιστεύω ότι εσείς αξίζεται να είστε σε αυτή τη διαβούλεση. Πήγαμε και όντως οι Ιταλοί εταίροι του προγράμματος ενθουσιάστηκαν με τη παρουσία συγκάνηματος οργάνωσης και πιστεύουμε ότι θα είμαστε και εμείς εσείς αυτοί που θα μπορέσουμε, να συμμετέχουμε δουλειές στη διαβούλεση για το Μουσείο Λιμμένος και θα σας δώσουμε πολλές ιδέες. Για παράδειγμα, θα μπορούσατε στο Μουσείο Λιμμένος να πάρουνε εξοπλισμό για καραμαρκούς, έτσι ώστε να γίνει ένα καρνάκιο, το καρνάκιο είναι μικρό αναπηλείο, έτσι ώστε νέα παιδιά να μπορούν να βλέπουν εκεί, να γίνουν προσωμίως υποκίνηται μια συντήρηση γαΐτας. Θα σας δώσαμε κι άλλες ιδέες για ότι μπορεί να γίνει το Μουσείο Λιμμένος και να γίνει ένα ενοφή με το άλλο μουσείο, αυτό μπορεί να είναι πολύ βάθος. Βασιστά βλέπω αυτό που πριν η Μαρία λογίζα τη σύγκρουση, νιώθω μια σύγκρουση, η οποία για μένα πιστεύω ότι έχει να κάνει με τους ανθρώπους, δεν έχει να κάνει ενοπλισμό. Δηλαδή η κοινωνία των πολιτών μπορεί να συνεργαστεί, εγώ το είδα στη Γερμανία ότι συνεργάζονται, συνεργάζονται πάρα πολύ ωραία, ανθρώπους που δεν νιώθουν ασφαλότητα, νιώθουν ότι είμαστε εδώ για να συνεργαστούμε, γιατί έχουν χρονίσει τους άλλους ιδιωτητές μας, εσύ κάνεις αυτό, εσύ κάνεις αυτό, εσύ κάνεις αυτό, και ο καθένας το κάνει πολύ ωραία. Απλά μίσος, εδώ στην Ελλάδα ακόμα δεν ξέρουμε ο καθένας τι κάνει, τι και γιατί το κάνει. Ποιοι σας αυτό πρέπει να ορίσουν. Ναι, νομίζω αυτά βοηθούν. Πριν περάσουμε στις ερωτήσεις και στις συζήτες σε εμάς, θα θέλαμε να σηκώσουν όλους. Να μοιραστεί μαζί μας λίγο την εμπειρία της ως δημοτική υπάλληλος, αλλά και ως βασική συνεργάτης για το πρόγραμμα Πανέπινε Πρινιώδη, αλλά και να μας πείτε σήμερα λίγο τι το πώς πιστεύετε ότι αυτό έχει επηρέσει την πόλη, δημόσιο πρόγραμμα, τι θεωρείς ότι επηρέσει την πόλη και τους ίδιους τους κατοίκους. Θα ταρχάς να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση. Για εμένα μεγάλη μου χαρά είναι στην Ελεξίνα, διότι εμείς ως δημόσιο καταθέσαμε και βάλαμε και εμείς φάκελο, ο οποίος δεν συντάθηκε από ανθρώπους που αγαπούσαν την πόλη και θέλαμε πραγματικά, συντάθηκε από μια εταιρεία στην Αθήνα, και δεν ήξερε καν που είναι το μεσολόγιο. Άλλα φαίνεται ότι εσείς εδώ κάνετε πραγματικά τη σωστή δουλειά και την αξίζετε, γιατί και σαν πόλεις είμαστε συγκρίσιμες και σας αξίζει και έχουμε κάθε επιτυχία στην πορεία όλων των ΕΜΕΣ ΚΟΝΤΑΡΟΣ και είμαι πραγματικά χαρούμενη που η Ελεξίνα πήρε αυτό το δίκιο της πόλης της Προδέμουσης. Τώρα, ο ρόλος μου είναι ο ρόλος ο άχαρος του δημοσίου υπαλλήλου. Πάντα είμαστε λίγο στον πτέτε, κάνετε, δεν τα κάνετε σωστά. Η αλήθεια είναι κάπως η μέση. Ανέφερε η Φωτεινή πριν γιατί δεν πήραμε την έκρηση από την Επίτροπο τον Επίτροπο. Ο ρόλος ενός δημοσίου υπαλλήλου σε οτιδήποτε εμπλέκει ιδιότητες, μη κυβερνητικές οργανώσεις και δημόσιο, είναι ο πιο άχαρος πραγματικά. Κάνε στον ΟΗΕ, δηλαδή προσπαθείς να εξηγήσεις στον ερετώ τι θα κερδίσει, γιατί όταν έχεις ένα τέτοιο πρόγραμμα και να πάω να μιλήσω συγκεκριμένα για το άχρος του Health and Change, όταν η Όλγα ήρθε με την πρόθεση γιατί της αξίζουν τα έυσημα, της σκέφτηκε γιατί είναι οργάνωσε μόνη της, εμείς απλά ήρθαμε ως δορυφόροι, ήταν εγώ τι θα κερδίσω αυτό το πρόγραμμα. Αυτή είναι η πρώτη ερώτηση που κάνει κάθε ερετός και το καταλαβαίνω εντός της αγωλικών μου. Η Όλγα μίλησε ότι είχαμε ένα κοινό στόχο, όχι δεν είναι κοινός ο στόχος δυστυχώς, η επιτυχία του προγράμματος αυτού και πραγματικά υπήρξαμε από τις αγαπημένες ομάδες πόλης της συγκεκριμένης σειράς για το μητός και το μπός, είναι γιατί οι τρεις μας, αυτοί που υλοποιούσαμε το πρόγραμμα, είχαμε πραγματικά τον ίδιο στόχο, εξυπηρετούσαμε την πόλη, ούτε τις προσωπικές μας φιλοδοξίες, ούτε τις φιλοδοξίες κάποιου άλλου. Και για να είμαι πιο συγκεκριμένη, συνήθως στο δήμο αναθέτουμε δράσεις πολιτισμού ή είναι υποτισκέπη μας από το κέντρο, από τα νομικά μας πρόσωπα. Αυτή η δράση ήταν πολύ ξεχωριστή. Στα 20 χρόνια της εμπειρίας μου, υλοποιώντας χρηματοδοτούμενες δράσεις και το Μουσείο Ίντελεκ που βάλει προτάσεις πολιτισμού μου έχω ελοποιήσει, το Actors of Urban Chains ήταν μια τελείως εθνική δράση, γιατί απαιτούσε τη διαρκή στενή συνεργασία του ιδιωτικού τομέα, του δημόσου τομέα και των κυβερνητικών οργανώσεων της ΜΟΥ για 18 μήνες. Όπως είπε, είναι πολύ σημαντικό, γιατί έτσι και οι κυβερνητικές οργανώσεις μαθαίνουν τον τρόπο λειτουργίας. Ναι, έχω αυτό στο μυαλόγου, μπορώ να το ειλοποιήσω, δεν είναι παδεχτικό, έχεις δεσμέρσεις και κανόνες, τα οποίες ορίζεις εσύ ως δημόσιο τομέα σαν ελληνομοθεσία. Ποτέ δεν μπορούμε να σκεφτούμε ότι ο πολιτισμός, η τέχνη χωράει σε πουτάκι, διότι πρέπει να τη χωρέσουν. Άρα τα προβλήματα δεν ήταν στη μεταξύ μας συνεργασία, γιατί ο στόχος μας ήταν η πόλη και πιστέψαμε πολύ σε αυτό το όραμα που σχεδίασε η Όλυδα, αλλά πώς θα πείσω εγώ, το δήμαρχο, ότι θα κερδίσει από αυτό και πώς θα το πουλήσει ο δήμος σαν κάτι δικό του. Εγώ δεν ήταν δικό του. Συν το γεγονός ότι ο δήμαρχος έχει μια εμπάθεια με την Όλυδα, είμαι ανηκίτης προσωπικός. Εγώ να σας πω ότι παράλληλα είμαι προσταμένη στο Γραφείο Προγραμματικών του Δήμου για εκείνο το χρονικό διάστημα, βοηθούσα και ήμουνα το δεξί χέρι του δημάχου στο Γραφείο Προγραμματικών του Δήμου. Όταν ξεκινήσαμε να υλοποιούμε το έργο, κάναμε το πρώτο μας ταξίδι, συναντήσαμε ανθρώπους σαν και εμάς από τις υπόλοιπες εννιά πόλεις όλης της Ευρώπης, μίλησα με τους συνάδελφους μου του δημοσίου τομέα και είδαμε ότι πραγματικά όλοι, είτε είναι στην Γερμανία, είτε είναι στη Ρουμανία, είτε είναι στο Κράσναγας, έχουμε τα ίδια προβλήματα. Ίσως αλληκλήμακα, αλλά ο δημόσιο τομέας έχει τις ίδιες αγκυλώσεις, τα ίδια προβλήματα όπου οι αιρετοί είναι σε πιο μικρά μηχέθη, δηλαδή σε πιο μικρά πόλεις. Όσο μεγάλων ανικώλης λίγο αγκληνόταν αυτές οι αγκυλώσεις. Έτσι όλοι εμείς προσπαθούσαμε να πουλήσουμε αυτό το πρόγραμμα στους αιρετούς, ώστε αυτοί να εισπράξουν κάποιο κέρδος από αυτό. Ο δικός μας ο δήμαρχος δυστυχώς δεν τόδε τόσο ανοιχτό μυαλάει, γιατί όσο περνούσε η πορεία του προγράμματος και το πρόγραμμα γινόταν αποδεκτό από την πόλη και φαινόμαστε εμείς ως προσωπικοί, γιατί εμείς συλλοποιούσαμε τις δράσεις, παρότι κρατήσαμε πολύ χαμηλό προφίλ, δηλαδή υπήρξε σαν άρχα σε εφημερίδες που δεν θέναμε να δίνουμε τα ονόματά μας και να λέμε ο ραδιοφωνικός σταθμός, ο δήμος μεσολογικού και ίσως η άλλητη, όχι ο Χριστιανός, η Όλεγα και ο Σπύρος, ο δήμαχος τράβωσε στην πόλη. Συνέπεια αυτού του στραβώματος είναι ότι εγώ άγια φωτογραφείο δημάχη μια μέρα που είχα και κατέβηκα σε άλλο όρο. Διότι δεν μπορούσα να δεχτώ ότι μπορεί να μπει εμπόδιο κάτι τόσο μικρό, μάλλον για 18 μήνες, για το καλό της πόλης, δηλαδή ακούστηκε, γράφτηκαν άρθρα διαρκώς από το εξωτερικό, αυτοί που διαχειρίζονται το πρόγραμμα μας λέγανε μπράβο σας είστε ωραία ιδέα, ωραία ομάδα, ο δήμαχος δεν είπε κέρδος. Γιατί κάτι που δεν είπε η Όλεγα, αυτά τα 5.000 ευρώ τα έπαιρνε η μη κυβερνητική οργάνωση ο ραδιοφωνικός σταθμός, όχι ο δήμος. Άρα για τον δήμαρχο δεν υπήρχε κέρδος, αφού δεν φαινόταν αυτός, παρότι τον φωτογραφήσαμε στην έκθεση, είπαμε στα πετάκια που ερχόταν ότι ο δήμαρχος αυτό του ζητήσαμε, δεν πίστευε ότι αυτός κερδίζει. Αυτή είναι η προβληματική κατάσταση με μερικούς ερετούς, όχι όμως έχω 20 χρόνια στην αυτοδιοίκηση, υπήρξα και εγώ ερετή, ευπρόσωπος, δεν είναι όλοι έτσι, δεν τους βάζουν μόνο στο όνομα. Υπάρχουν άνθρωποι που μοιάζονται πραγματικά για την πόλη τους και χαίρονται και στηρίζουν δράσεις. Για να κλείσω και να μη σας κουράσω άλλο, το Actors of Urban Change ήταν πραγματικά μεταπτυχιακό για μένα. Και νομίζω ότι προτείνω, γιατί από ό,τι βλέπω πρέπει να είστε άνθρωποι που ανηκείται πιο πολύ σε μη κυβερνητικές οργανώσεις, και διχείστε τέτοιου είδους προγράμματα. Είναι διαφορετικό αυτό να πάρεις μια πληκτρηματοδότηση, να κάνεις μια παράσταση θεατρική. Είναι ιδέα, είναι κουλτούρα και είναι πραγματικά σχολείο για να καταλάβουμε ο ένας ο άλλος και να μπορούμε να λειτουργούμε όλοι καλύτερα. Στην Ελλάδα οι NGO είναι λίγο, είμαστε διφλακτικοί, τους ιδιώτες τους βλέπουμε μόνο για κέρδος και ο δημόσιο στωμαίας εξαλλειώνει ψήφους. Δεν είναι έτσι. Δηλαδή μπορούμε να τα κάνουμε να λειτουργηθήσουν όλοι και όλοι να κερδίσουν, αλλά στο καλό της πόλης, της τέχνης ή του πολιτισμού. Αυτή είναι η δική μου εμπειρία. Είμαι στην διάθεσή σας, αν θέλετε κάτι να ρωτήσετε. Κάθετε και υλοποιήστε το πρόγραμμα. Όσο με το ρατμό μου πριν, πώς θυστεύεις ότι το πρόγραμμα άλλαξε την πόλη, δηλαδή πώς έβαλτε τη θεραγή του. Καταρχάς, ο ραδιοφωνικός σταθμός, που είναι ένας πολιτιστικός φορέας της πόλης, γιατί είναι μια μικρή πόλη, δεν είναι λεξίνα, δυνάμωσε πάρα πολύ και όταν δυναμώνει οποιοσδήποτε πολιτιστικός φορέας, δυναμώνει όλη η πόλη, για μένα. Συμμετέχουν άνθρωποι, βγήκαν από τα σπίτια τους και ήρθαν στο σταθμό και κάνανε εκπομπές άνθρωποι και σύλλογοι που είχαν ακούν φράγματα, που μερ' τότε τα κρατούσαν πίσω, σύν ότι ένα κομμάτι των ερετών, εφόσον το δήμαρχο, είδε ότι μπορούν να λειτουργήσουν τέτοιου είδους δομές συνεργασίας και μας στήριξαν. Αυτό νομίζω ότι από μόνο του πάει ένα επίπεδο πιο πάνω από τον δρόμο σκέψης της πόλης και να το πάρουμε και σαν οπτικά αποτελέσματα. Οι εκθέσεις, τα events που διοργανώσαμε, όσο περνούσε ο χρόνος συμμετείχαν περισσότερο άνθρωποι και η συλλογικότητα πάντα είναι κέντρος για ο παιδί των κομμάτων της συλλογικής πόλης. Ευχαριστώ πολύ. Εγώ θα ήθελα λίγο να προσθέσω το που ήθελα να σου πει, επειδή εδώ είμαστε όλοι μαζί και παρακολουθείς όλους να συμμετέχουμε σε αυτά τα προγράμματα, εγώ θα ήθελα να προσθέσω ότι όχι μόνο μη κοινωνισκοπικές εταιρείες και μη κυβερνητικές, αλλά για παράδειγμα γνωρίζω ότι θα υπάρξει μια ανοιχτή προσκλησία και από το πρόγραμμα ΤΑΝΤΕΜ και για δήμους, που εγώ προσωπικά το θεωρώ πολύ ενδιαφέρον. Στην περίπτωση της Ελλάδας συμμετέχει αυτή τη στιγμή ο δήμος από τον Άγιο Ευστράτιο στο πρόγραμμα ΤΑΝΤΕΜ. Όταν το είδα εγώ εξουσιάστικα και είναι αυτή τη στιγμή στο Μιλάνο, ή τους είχαμε προσκαλέσει να μοιραστούν την εμπειρία τους μαζί μας, αλλά αυτή τη στιγμή είναι πολύ σκοτή για το Final Meet στο Μιλάνο, αλλά τώρα θα ήθελα βασικά να περάσει λίγο ο λόγος εσάς, είτε με ερωτήματα, είτε με τοποθετήσεις, είτε κάποιοι που συμμετέχουν σε τέτοιους προγράμματα να μοιραστεί μαζί μας λίγο την εμπειρία τους. Κάποιες ερωτήσεις μόνο. Βεβαίως. Κάποιες ερωτήσεις θα πει, τώρα διώχνω τον Άγιο. Είναι σωμαχείο. Σωμαχείο. Υπάρχει κάποιος σωμαχείος. Ναι. Είναι ειδρύτερη την εμπειρία. Ήταν ευομπερέτηρο ή ήταν μικρότερο. Καλή χώρα. Είμαστε μόνος στην Ελλάδα που είμαστε σωμαχείο. Μπορούμε και το διατηρούμε ακόμα. Να πω ότι τα έσοδα μας τα περισσότερα έρχονται από ακείνου την περιουσία. Γιατί καταπέραμε στα καλά πόλεμα του αλληλεπτόνου. Το δώχνω από το 90 να φτιάξουν ειδρύτερες εμπειρικήσεις σε όλο αυτό το κτίριο. Και αποτέλεσμα τώρα να έχουμε εισοδήματα από τον δήμο που νικιάζουν. Δηλαδή, τώρα δουλειάζουμε σε δημαρχείο. Είμαστε διοκλήτες, το σωμαχείο. Και λόγω είμαστε, επειδή είμαστε στο συμβουλικό. Έχουμε από κάτω το εστιατόριο, το καφετέρια, που πάλι νικιάζουμε. Και έχουμε άλλη μια δημόσια υπηρεσία, το ΦΙΣΙΤ. Αυτά. Επομένως εισοδήματα έχουμε από τα κινητά. Και έχουμε και κάποιες διαφημίσεις. Μπορούμε να κάνουμε κάποια λογική δημόσια. Είχε υπήρξει το ραδιόφωνο ή το στήσατε μέσα στον οργάνωτος. Όχι, προήπηχε από το 1960. Εμείς μέσα στον προγράμματος, αυτό που ας πούμε αποφεληθήσαμε, επειδή είχαμε μια κονσόλα από το 1960. Ήταν τώρα Άννας η κονσόλα. Η πρώτη είναι αδερσονική, καλή κοντέρων πυροσταθμός με αυτό το πρόγραμμα. Γιατί πάντα είχε μια πολύ καλή κονσόλα. Βασικά είναι η πρώτη καλή κονσόλα που έχουμε στα χώρια μας. Να το πω σωστά, η ψυχαϊκή κονσόλα. Όχι, είχε την ψυχαϊκή κονσόλα ή η πρώτη ψυχαϊκή κονσόλα. Και πρώτη είχε ο σωματίο. Να προσθέσω κάτι σε αυτό που είναι πολύ σημαντικό. Δεν πληρώνεται κανείς από όσους κάνουν εκπομπή. Είναι εθελοντική, δηλαδή δεν είναι όσοι, 24 ώρες ας πούμε που παίζει το ραδιόφωνο, κανείς από αυτούς που βγαίνουν στο μικρόφωνο και κάνουν εκπομπή δεν παίρνουν χρήματα. Είναι εθελοντικό στηρίζοντας. Ευχαριστώ. Έχω ένα ερώτημα για το τελευταίο θέμα. Συμμετείχαν τρία μέρη κοινωνία φιλοκοπτών, ιδιωτικός ομέας και δήμος. Σαν νομικά πρόσωπα ή σαν άτομα, δηλαδή η κυρία κάθε φορά που έπρεπε να πάρει μια απόφαση ή για κάποιο θέμα θα έπρεπε να συμβουλευτεί το δήμαρχο, όχι θα έπρεπε να συμβούλευτε το Δημοτικό Συμβούλιο. Πώς προχωρήθηκε, είχε δυσκολίες στην υλοποίηση του προγράμματος. Αυτό έχει μόνο για τον δήμο, αλλά και για τα άλλα δύο μέρη. Όπως εσύ που ήσουνα στον δημιουργικό συμβούλιο του ραδιοφώνου. Ή ο άλλος ο κύριος, άνθρωπος ήταν υποθετώ, που θα ήρθε από το Σύλλογο των Εφόρνων, δεν ξέρω τι μπορεί να έχει. Όσο δηλαδή δυσκόλεψε στη σειρά αποφάση και το έργο, αυτή η επροσώπηση. Συμμετείκαμε σαν άνθρωπα, απλά θέραμε και την ιδιότητά μας. Δηλαδή εγώ ήμουνα η όλογα ήταν σε καλή, απλά έρχομαι ως μέλος του ραδιοφώνου Συμβούλου. Δηλαδή στον πρόγραμμα, ήμουνα ως άτομο. Σαν θεσσικό πρόσωπο. Σαν θεσσικό πρόσωπο. Για να συμπληρώσω το ερώτημά σας, ήμασταν φυσικά πρόσωπα, που έπρεπε όμως να υλοποιήσουμε δράσεις, όχι ως φυσικά πρόσωπα, ως κομμάτια. Άρα και η όλγα έπρεπε να συγκρουστεί. Το βασικό είναι αυτό που είπα και πριν, ότι εμείς οι τρεις είχαμε κοινό στόχο, ως άνθρωποι είχαμε κοινό στόχο. Αυτόν το κοινό στόχο, με κάθε κόστος, προσπαθήσαμε να το επιβάλλουμε στις φορείς που εκπροσωπούσαμε. Δηλαδή η όλγα πολλές φορές συγκρούστηκε στο Συμβούλιο του Ραδιοφωνικού Σταθμού. Εγώ πολλές φορές συγκρούστηκα με τον δήμαρχο και ο Σπύρος όχι τόσο πολύ, γιατί είναι ο ιδιοκτήτης της εταιρείας. Οπότε αφού ήταν κάτι που προέκυπτε με το μεταξύ μας διάλογο και το γεγονός ότι αυτό που είπε και όλοι, τα περνούσαμε πάρα πολλές μέρες, 24 ώρα μαζί, γιατί ταξιδεύαμε κάθε τρεις μήνες για μια εβδομάδα και μέναμε μαζί, κοιμόμασταν μαζί, δουλεύαμε μαζί, μας έρεσε τόσο πολύ σαν ομάδα, κάναμε και μία εκπομπή, τρεις μας σε ραδιοφωνική μια φορά τη εβδομάδα, οπότε πάλι δεν θήκαν ως ομάδα, πιστέψαμε σε αυτό και το επιβάλλαμε στους φορείς μας, με οποιοδήποτε κόστος, αυτό δεν ήταν εύκολο. Θα θέλαω να ρωτήσω για το πόδι, είπε κάποια στιγμή ότι οι περισσότεροι πολιτιστικοί διαχειριστές περάσανε στην ανεργία. Παπαχατήρι εγώ. Α, συγγνώμη, εσείς, συγγνώμη. Περάσαν στην ανεργία, θέλετε να μας πείτε για ποιο λόγο πιστέψουμε ότι είναι αυτό και δεν συνεχίσανε. Δεν υπήρχε κάτι να συνεχίσουν, είχαν έρθει, είχαν κάνει αίσθηση στο στάρ. Η πρώτη φάση του προγράμματος είναι και οι 30 διαχειριστές να πάνε και να κάνουν ένα internship, να δουλέψουν σε μια κοινωνικοπολιτιστική, σε ένα κοινωνικοπολιτιστικό οργανισμό για δύο μήνες, να φτιάξουν ένα μικρό project εκεί και να ετοιμάσουν και μια μεγάλη πρόταση, έτσι ώστε να διεκδικήσουν τις 10.000 του προγράμματος, που είναι η δεύτερη φάση του προγράμματος, για να υλοποιήσουν τον στόχο τους. Αυτή την πρόταση την παρουσιάζουν την τελευταία μέρα του προγράμματος, του Stuxgard, στο Ίδρυμα Robert Bosch και αξιολογούνται και μετά λαμβάνουν ένα τηλεφώνημα, ένα email που τους λέει ότι περάσατε ή δεν περάσατε. Από τους 30 λοιπόν οι 15 μοιρέα δεν θα προχωρήσουν. Αυτοί οι 15 που προέρχονταν από διάφορα μέρη της Ελλάδας δεν είχαν άλλες επαγγελματικές επιλογές. Επειδή οι κυριστές και οι εταιρείες είναι ικονομικές και τα έσοδά τους είναι από ευρωπαϊκά προγράμματα, τί πρόβλημα υπάρχει σ'αυτούς που είχαν την εκπαίδευση. Δηλαδή δεν έχουν την ιδιωνογνωσία πώς θα καταθέσουν ένα πρόγραμμα και πώς θα απορροφήσουν τους πόρους να κάνουν προτάσεις και να υλοποιούν τις ιδέες τους. Σε πολύ μεγάλο βαθμό υπάρχει ένα κενό κατάπτυσης. Σε ένα δεύτερο επίπεδο όμως πρέπει να σας πω ότι οποιαδήποτε πρόταση κάνεις σε ένα δήμο, για παράδειγμα τος χάρη, τα προγράμματα ίντερ, έτσι πρέπει να συμμετέχουν δήμοι. Όχι, εννοώ γιατί όταν δεν συμμετέχουν δήμοι και είναι προγράμματα πολιτιστικών λεκαιριστών και καλλιτεχνών, τί θα τα πληθεί στο Creative Europe και ό,τι πρόγραμμα τρέχει. Ναι, είναι πολύ διαφορετικά το κάθε πρόγραμμα ένα με το άλλο. Στο Creative Europe έχεις μία χρηματοδότηση 60% και 50% και πρέπει να βρεις το υπόλοιπο 50%. Ο κύριος Λαοπόδης έχει βγάλει λάχτρα μαλλιά λόγω αυτού. Οπότε δεν τα αγγίζουμε αυτά τα προγράμματα οι μικρές, μη κυριό και οργανώσεις, αν δεν έχουν φτάσει στο επίπεδο του Φεστιβάλ της Μασσαλίας, ή ξέρω ότι της Αβινιών ή μεγάλοι οργανισμοί. Για αυτό και αν δείτε ποιοι παίρνουν αυτά τα προγράμματα, θα δείτε ότι πολύ σπάνια υπάρχει Έλληνας εταίρος σε αυτές τις συμπράξεις. Πολύ σπάνια. Γιατί δεν υπάρχει υπόλοιπη χρηματοδότηση. Υπάρχει λοιπόν ένα κενό κατάρτισης ως αναφορά της σύνταξης των προτάσεων και επίσης υπάρχει πολλά προγράμματα θα πρέπει να περάσουν μέσα από τους δήμους. Πρέπει να έχουν την υποστήριξη των δήμων. Εμείς λοιπόν πολλές φορές, όσο με κυβερνητικές οργανώσεις, συντάσσουμε ολόκληρες προτάσεις για τις οποίες τις κοινοποιούμε στο δήμο και αν τον ενδιαφέρει και έχει κάποιο όφελος, συνήθως έχει όφελος, γι' αυτό κάνουμε και αυτές τις προτάσεις. Στη συνέχεια όμως, η πρόταση αυτή αν εκρυθεί, θα πρέπει να γίνει διαγωνισμός. Εκεί λοιπόν παίρνουμε το μεγάλο ρίσκο ως μη κυβερνητικές οργανώσεις να ανταγωνιστούμε οποιαδήποτε άλλη εταιρεία μπορεί να έχει σάδερφο τον αντιδήμαρχο ή πελάτη του, που θα δώσει την καλύτερη οικονομική προσφορά και θα πάρει την υλοποίηση του έργου, ενώ εμείς έχουμε δεύτερο έργο. Οπότε είναι ένα διέξοδο εκεί, δηλαδή θα πρέπει πάλι να μιλάμε για τις σχέσεις. Είναι πιο εύκολο ο δήμος να υποβάλλει μια πρόταση και να αναθέσει μετά σε μία κυβερνητική οργάνωση κομμάτι της πρότασης, αλλά είναι τόσο δυσκίνητη η νομοθεσία πάνω σε αυτά τα πράγματα, που πια από τη μία η ερετή με ένα μαγικό τρόπο μπορούν και να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά από την άλλη μπορούν επίσης να κάνουν ό,τι θέλουν, αλλά δεν θέλουν κάτι. Και εδώ τύφηται και το άλλο ερώτημα που συζητούσαμε με την κυρία Αλαμπύρι για τις προαλλές. Πώς μπορούμε... Συγγνώμη, συγγνώμη. Δεν ξέρω ποια άλλη ερετή, γιατί υπάρχουν άλλα ερετή. Εγώ είμαι εδώ, ας την πω, και με ανάτη δεν κάνουν ό,τι θέλουν, όποτε θέλουν, υπάρχουν και οι λαμόκοι, οι σπάθιφελεύου, οι τσεμιλόκοι, θα ξέρετε εσείς... Εδώ είναι και οι γυναικέροντες... Ήπαν, άμα δεν είναι όλοι ερετή το ίδιο. Το είπα, το είπα. Παρακαλώ, ακούτε εγώ... Σάμα λίγο άκουλα, γιατί εγώ όμως, από την οικογένειά μου ζητήθηκα στο Ιντεθέ, είναι Ισραήλ μου τέτοιο κομπολιτισμός, και είναι από τους παλιούς αυτοδενικούς. Είσα και εγώ ερετή, γι' αυτό σ'αυτομπαλά, υπήρξα ερετή. Οπότε, σας κατανοώ πλήρωτος. Μπορώ να τελειώσω με δύο λεπτά, κυρία Λιμπέδη. Να μιλήσει, δύο λεπτά, δύο λεπτά, ναι. Δύο λεπτά. Ακούστε, για να δείξετε τις ερετήσεις. Κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί, ή δεν διαδίδεται κανένας, ότι είναι η εκπληκτική αριστήση της κοινωνίας. Το πολιτικό θρησκευτήτητουργή είναι εκπλεγμένο. Πολλοί είναι και εκλεκτοί. Πολλοί είναι και υποφυσιαλμένοι και έχουν την αγωνία, λοιπόν, να προάβουν τα πράγματα πολιτισμικά, νερματικά, κτλ. Υπάρχουν και άριοι που είναι καλοί επαγγελματίες, λοιπόν, να έχουν αστικά λεωφορίες και γίνονται ρήματος. Δεν μπορούν να έχουν την απεύθυνση, δεν τα ξέρει όλα. Οι άνθρωποι, μόλις το πολιτισμό, πιο προκειμένου, αν εσάς το έχετε τη γνώση και τη δεξιμοσύνη του πολιτισμού καλύτερα από αυτούς, θα πρέπει, λοιπόν, να τους φέρετε σιγά σιγά σε αυτό που διακυβεύεται. Μην τους ζητάτε να κάνουν άλμα στο κενό, σε να γνούσε άλλο δίκαζο. Άρα, λοιπόν, εγώ θα δοριστώ μια φράση του Κατζιακούλης της Βουσαλίας, στην κεντρική ομιλία, που μου άρεσε πάρα πολύ. Αντί να έχεις όλοι με αλίγο, ρε, να αλλάξουμε τη διάθεση τους, να περάσουμε, θεωρώ, λοιπόν, ότι που δεν είναι κάτι άλλο η αυτοδιοίκηση, είναι οι άνθρωποι, είναι οι εκκρεδμένοι, που ανησυχίζονται με την κοινωνία. Η κοινωνία αυτός, γιατί λέει, έτσι σημαίνει, δεν υπάρχει άλλος τρόπο. Θεωρώ να ξέρετε ότι υπάρχουν άνθρωποι εκκλεκτοί, αλλά και εκλεκτοί και αγαπούν, οι δέντρες του κόσμου, τον υπηρετούν, λοιπόν, με μεγάλο παιδέ. Αλλά, επειδή συνεδεύτησα στην αυτοδιοίκηση. Είναι άδικο να τα γενικεύουμε πάντος, υπάρχουν οι ΜΙΚΙΟ, υπάρχουν οι διακυπιστές, οι ΜΠΑΤΙΚΕΤ και υπάρχουν και οι Δημοτικοί Σύμβουλοι, οι Δήμαρχοι. Δεν είναι καθόλου έτσι. Ήμουνα πολύ προσευχική στη διακυπισία. Το ξέρω και καθόλου ειλικράνε το ευχαριστώ. Διότι υπάρχουν και οι εκλεκτοί, υπάρχουν και οι εκλεκμένοι. Α, όπως το είπατε πολύ σωστά. Και αδικούμαι αυτος που πραγματικά έχουν κάνει δράσεις για την πόλη τους και όχι για τον εαυτό τους και αυτος που κάνουν μόνο για τον εαυτό τους παντού υπάρχουν, σ' όλες τις κοινωνίες. Και σ' όλα τα επαγγέλματα υπάρχουν τέτοια. Και εγώ μετά το δω, εξαγουδίζω να πω κάποιοι τραζάκου να είναι καθόλου σε συμβουλία γιατί δεν εκβαλάνε τίποτε, αλλά έτσι γίνονται. Απλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Πρέπει να απαντήσω στην ερώτησή σας. Νομίζω ότι μερικές φορές η συζήτηση αυτή, η οποία πάει πολύ συχνά στις χρηματοδοτήσεις, ξεχνά με το βασικό. Δεν κάνουμε δουλειές. Έχει δυναμική οικονομία μας. Ο λόγος για τον οποίο το ίδρυμα Boston, που είναι πίσω και από το Actors of Urban Chain και από πολλά άλλα πράγματα συνεργαζόμενο με άλλους χωρίς που κάνουν τη διαχείρηση, αυτή δεν είναι χρηματοδότηση. Είναι το κέντρο της θεσσαλονίκης. Δίνουμε τη χρηματοδότηση και γίνεται η όλη οικονομική διαχείρηση και τρέχει το πρόγραμμα. Συμμετέχουμε όλοι οι φορείς με βλέπω στο σχεδιασμό του. Δεν το κάνουν μόνο τον πόσο μας θέλει να κάνουμε αυτό. Αλλά ο λόγος για τον οποίο ήρθε είναι ότι λόγω της οικονομικής κρίσης οι επαγγελματές του οικονομισμού έπαψαν να έχουν τη δυνατότητα να δουλέψουν εμπειρία και να αρχίσουν σιγά σιγά να ανεβαίνουν οριζοντίες να πηγαίνουν δεξιά, αριστερά, πάνω, κάτω, όπου θέλει και τον ενδιαφέρει τον καθένα. Οπότε, από τη στιγμή που δεν υπάρχουν δουλειές, δουλειές μπορεί να είναι ότι δεν έρχονται κινηματογραφικές παραγωγές στη χώρα. Δουλειές μπορεί να είναι ότι τα θέατρα δεν μπορούν να παραγγείλουν καινούργια παράσταση. Καινούργια που θέλουν να κάτσει αυτός που τα ράβει, αυτός που τα σχεδιάζει κλπ. Είναι μια μεγάλη συζήτηση, γιατί εγώ, επειδή προέρχομαι και από τον τελευταϊκό κομμάτι και από τον κομμάτι τεχνικό, θέλει πολύ χρόνο για να συζητηθεί και να πω πώς έχουν διαμορφωθεί οι κανόνες και πώς τα πράγματα, θα χρησιμοποιήσω μια λέξη λίγο παριά, αλλά είναι αλήθεια, πώς ελέγχονται, δηλαδή, οι τέχνη. Και δεν μιλάω τώρα για τα προγράμματα, μιλάω για τους ιδιωτικούς φορείς, που πολλές φορές δεν ξέρεις ποιος βρίσκεται από πίσω, ενώ ξέρουμε, όλοι και κανείς δεν διλάει, δηλαδή υπάρχει ο σκηνοθέτης, ο ηθοποιός, ο καστικός, ο επιμελητής, και όταν αρχίζεις πια λίγο να ενοχλείς, κάπου ξαπνικά βρίσκεις ένα παράδειγμα, όπως η κυρία που ενόπισε και αυτό θεωρείται σε τοπικό επίπεδο λίγο πιο μαζεμένο. Δηλαδή, στην Αθήνα, όπου τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά, βλέπεις ότι τα πράγματα είναι λίγο... Ξέρεις, δουλάτρες είναι το επίπεδο μεγάλο από αυτό. Οι περισσότεροι άνθρωποι που έκανε έτσι στον πρόγραμμα και σε άλλα προγράμματα, και ίσως η Φωτινή δεν είναι ο χαρακτηροχαρακτηριστικός παράδειγμα γιατί είχε πορεία, προσωπική πορεία ήδη απ' αυτό, οι περισσότεροι δεν έχουν καταφέρει να βουλεύσουν πουθενά, ακόμα και να τους τα πω στο τέλος κάποιος από πάντων, να έχω την ευκαιρία να φτάσω να με τα πω, να πω, να πληρώνομαι για αυτό που κάνω, να έχω μισθό. Οι περισσότεροι έχουν κάνει μόνο ευφελοντικά. Βεβαίως, είναι πάρα πολύ δύσκολο να καταλάβουμε πως έρχονται με μία ιδέα όπως και όλοι ξεκινάμε έτσι στις συνδοπίες, στις δίκτυκες, τις δικαιητικά όλια, τις δυσκολίες, το κοινωνικό, το πολιτικό. Άρα, εδώ, Χριστό, αυτό που μου ακούγεται εμένα οριακά φωνητέλια. Δεν μιλάμε για ανθρώπους που είναι 23 χρονών όταν βγήκαν στο πανεπιστήμιο, γιατί το δικό μας το πρόγραμμα αφορά άτομα που έρχονταν οκληρώσεις στη δυοβάθμια εκπαίδευση. Είναι ένα από τα κριτήρια. Όχι για ανθρώπους που είναι για 32 χρονών και μέσα σε αυτή την κρίση στην οποία έχουν ξεκινήσει την επαγγελματική τους καλλιέρα, 10 χρόνια, από τα 22 στο 32, δεν έχουν σταυρώσει μία πραγματική δουλειά. Το λέω και εγκατριχιάζω αυτή τη στιγμή, γιατί νιώθω ότι όλοι ξεκινάμε κάπως, προσπαθούμε, κάνουμε με κάποιους συνεργάτες. Πρέπει να βρούμε και τις αλήθειες, δηλαδή τα ευρωπαϊκά προγράμματα έχουν και αυτό το σκοπό, πέρα από την κοινωνική, το πώς μπορούμε να συνεργατικά να βρεθούμε όλοι μαζί και οι κοινομοί και οι καλλιτέχνες. Έχει και αυτό το νόημα, δηλαδή μην αφήνεις και το τόσο πολύ κόσμο εκτός δουλειάς. Δηλαδή πρέπει να λέμε και ποια είναι η πραγματικότητα. Δηλαδή πρέπει και να του δίνεις και κάτι. Συγγνώμη, κάτι θέλω να πω, μάλλον συμπληρώνοντας, έχω την αίσθηση από το start. Είναι πολοδόμος οπότε και το κομμάτι των πόλεων με αφορά πάρα πολύ και το κομμάτι της εκκυβέρνησης. Έχω οδηγήσει το τέλος από τα προγράμματα κάτι που σχηματίζουν και το βλέπεις και σας έχω δει συχνά του έτω σας τις δυο και μ' αρέσει πάρα πολύ που σας βλέπω μαζί να πηγαίνετε, είναι ότι χαρτογραφούμε και διαγραμμίζουμε μονοπάτια συνεργασίας με τους δύο. Δεν υπήρχαν μέχρι τώρα. Εγώ είχα να προσέχω και να κάνω το δημόσιο χώρο εκεί για να δεν ανακαλύψω μονοπάτια συνεργασία. Μεταξύ ενός ατόμου που δεν λειτουργούν το ΜΤΕ, είχα πάρει ένα πρόγραμμα και ψάχναμε να δούμε πόσα ένα πρόγραμμα, μια χρονιά να το δώτησε εγώ έναν ιδιωτικό φορέα, μπορεί να αντακθίσει σε ένα πλαίσιο που περάστηκε από δημοτικά συμβούλια. Αυτό ήταν και για αυτούς πρωτόγνωρο να περάσει τέτοια πρωτοβούλια από δημοτικό συμβούλιο για να υλοποιηθεί. Οπότε νομίζω ότι τέτοιες πρωτοβούλια σε όλες αυτά τα προγράμματα δίνουν την ευκαιρία και στους δήμους να μπορέσουν να μάθουν, οπότε χαίρομαι πάρα πολύ που σας βλέπω και έχετε μαζί μας. Εγώ είχα συνεργαστεί με δημοτική κοινότητα η οποία το έχει βάλει στο φορτφόλι ό,τι σπλαντοτεχεί συνεργαστεί με το πρόγραμμα ΣΤΑ. Άρα νομίζω ότι δίνεται και αυτή η ευκαιρία και στους δήμους να μπορέσουν να μάθουν. Και αυτό, και όσοι έχουν τη τεχνογνωσία, δηλαδή το κάτσο φόλις γνωρίζει πώς γίνονται όλα αυτά τα προγράμματα και πώς κατεδίθεται οι προτάσεις κτλ κτλ. Θα πρέπει να γνωστοποιηθούν και δηλαδή να γίνουν σεμινάρια. Έχετε κάνει μέχρι τώρα σεμινάρια για τη τεχνογνωσία του πώς καταθέτεις ένα πρόγραμμα. Εγώ, επίσης, θα σας πω ότι προέρχομαι από το Υπουργείο Πολιτισμού, γι' αυτό θα σας πω και αν θα σας δείξω. Τώρα, όταν μου ρωτήρουν λόγο θα σας πω. Ναι, ας πω ότι και εγώ μέχρι τελευταία χρόνια θα καθόμουν ανάμεσα στα παιδιά εκεί που είναι πολιτιστικοί, φιλιστές. Ήσουν και εγώ στο Τάντε, με εκείνος έχει την Αγγλική και τη Φωτεινή. Κάτσε, τώρα δεν ξέρω πόσοι χρόνια από τα αφητικά της περάσματα. Αυτή τη στιγμή, όμως, είμαι ο Αριάννος Δήμος, τελειώνω στο Δήμο Αθηναίων. Και είναι πολύ ωραία εμπειρία να είσαι από την άλλη μαιδιά και να καταλάβεις τι συμβαίνει. Και να δεις ότι υπάρχουν πολύ ευνερισμένοι άνθρωποι που προσπαθούν να κάνουν δράσματα. Αυτή τη στιγμή, εγώ μες στην Αυθήξη, επειδή έχουμε ένα πρόγραμμα που λέει και πόλις στο Τετράγουνο, που στη νούσια δίνει κίνητρα σε πολίτες και ομάδες πολιτών, να κάνουν μικρές παρεμβάσεις στην πόλη τους. Το πόσο δύσκολο ήταν για τον ίδιο τον Δήμο να το διαχειριστεί αυτό, παρότι αγγάλιασε την ιδέα σαν κάτι πρωτοκόρο, σαν κάτι όμορφο, σαν κάτι καινοτόμο, σαν κάτι που έρχεται σε διάλογο με τους ανθρώπους, πόσο οι ίδιες διαδικασίες των Δήμοντων μας έχουν δυσκολέψει, έχουν καθυστερήσει στους ίδιες διαδικασίες, έχουμε χάσει λίγο βίστοσύνη ως προς τους πολίτες, αν καταφέραμε ή όχι να εκπληρώσουμε αυτή την όμορφη ιδέα. Είναι και για εμάς ένα μάθημα, όπως λέτε, δηλαδή το πώς μπορούμε και εμείς να ταράξουμε λίγο τη δομή και τις λιτουργίες ενός συστήματος, όπως λέτε, υπάρχει αυτός ο διάλογος γιατί θα τα ρασέφουν απαραίτητα. Επειδή ουσιαστικά ευχαριόμαστε και για να δώσουμε προτάσεις, αλλά και για τη δημιουργία μιας ιδέας χάλητας περιφερειακής πολιτιστικής πολιτικής. Πιστεύετε, και πνεώμενοι από όλα αυτά που είδα, από όλα αυτά τα προγράμματα, πιστεύετε ότι θα μπορούσαν να δημιουργηθούν αντίστοιχα μοντέλα, θα μπορούσαν να προταθούν σε τοπικό, περιφερειακό ή και εθνικό επίπεδο, δηλαδή θα ήθελα λίγο την άποψή σας αυτό. Γιατί περνάει και η ώρα, σχεδόν θα πρέπει να έχουμε τελειώσει, δηλαδή θα ήθελα την άποψή σας αυτό. Σαν τα προγράμματα, ναι. Λοιπόν, κατ' αρχή, επειδή ανεφέρθηκε πολλές φορές το όνομά μου. Δεν είναι συκέ ιστορία. Όταν εγώ συνταξευγουρήθηκα από την Ευρωπαϊκή Επιτροπή Ζουρικής, το 2006, για προσωπικούς λόγους αποφάσισα και αποκεντρώθηκα στην Κέρκυνα, που δημιούργησε το νοικάρο του πόλης, η οποία προσκύπτωσες τις φορές, η οποία είναι μια αστική εταιρεία. Προσπάθησα με να παίξω τον καταλίτη σε περιφερειακό επίπεδο, με μία φιλοβολία όμως Ευρώπης και Βαλκάνια, Νοτιοανατολική Ευρώπη και Μεσόλυνου. Μοχλός ήταν και είναι τα ευρωπαϊκά προγράμματα, τα ανταγωνιστικά ευρωπαϊκά προγράμματα. Δεν λάω ΕΣΠΑ, ΣΟΥΠΑ, ΜΟΥΡΑΣ, τι πέντε, εκείνοι εμείς δεν έχουμε εικαίες. Έχουμε ματώσει πάνω σε αυτή τη διαδικασία, εδώ έχω διάφορα θύματα του εμωρώνου και κάναμε πολύ ωραίες δουλειές. Αυτό το πρόγραμμα που ανέφερε το Φωτινίτο Σαρσκάλτ που ήταν μαζί με τον Δήμο Μενετίας για να κάνουμε το σχέδιο διαχείρισης των πόλεων ΕΝΕΣΚΟ και φτιάξαμε ένα πολύ ωραίο τόμο, τον δώσαμε στο δήμαχο και έκανε τη γνωστή κίνηση της κάθε εξαρχιοθέτησης. Αυτή είναι η γνωστή κίνηση. Το λέγεται χαρτιοδέσιο. Αυτό είναι το ισογένειο του δηλύττου. Αυτό ήταν από λίγο το ισογένειο του δήμαχου. Ευτυχώς κάποιοι άλλοι άνθρωποι θέλουν αυτό το σχημό και σας πάω αμέσως στην αντιπαράδεση. Προδέκα ημερών εγκρήθηκε ένα πρόγραμμα Ελλάδα-Ειταλία που είμαστε ο Δήμος και Αλήκειρας. Και εμείς για να αναμορφώσουμε τα παλαιά σβαγεία της πόλεως του λιμάνικοντα και να γίνει πόλη πολιτιστικό κέντρο που να γίνει κέντρο σημείς και λοιπά. Θα μάθετε τις διάφορες. Αλλά εκείνο που ήθελα να πω εγώ είναι, επειδή παρακολουθώ λιγάκι όλες αυτές τις προσπάθειες που γίνονται από τα προγράμματα στα διάφορα από εδώ και από εκεί, ότι το πρόβλημα είναι, κάνουν την παραμυμμασία, γίνονται ως καταλήτης και υπάρχει ένα μεγάλο ραθμιματικό. Και μετά τι? Εμείς είναι προβδιατίας. Εκεί είμαστε από τις πρώτες οργανώσεις που λάβαμε μέρος δυστυχώς με κλάματα εδώ, στο Κρίακη Βιώρο, και για την δίνευση του προσωπικού υπεριουσίας του εκεί, γιατί την ημέρα που εγκρήφθηκαν τα κάποια κοντρόφες. Δεν καταλαβαίνετε, ούτε χορηγός, ούτε αυτός. Συγκρότητα ξαναδομήσετε, δεν θέλουμε κάποια κοντρόφηση. Ξαναδομήσετε, μπορούμε να ξαναδομήσουμε. Εγώ το έχω πείσει στους συνεργάτες μου, όποιος είναι θα μου βάλει το 40% για να ζητήσουμε να λιτροπούμε. Και κάναμε μια πρόταση πρόσφατα, η οποία δεν εγκρίθηκε, γιατί είχαμε πάλι το ίδιο πρόγραμμα, το οποίο λεγότανε μεταεκολαπτήριο. Μεταεκολαπτήριο. Μεταεκολαπτήριο. Τι σημαίνει αυτό το πράγμα. Βγαίνουν οι starters, οι matters, διάφορα από τα ιδρύματα που χρηματοδοτούν εκεί και ως έτυχα. Εδώ πέρα είναι λίγο πιο δομημένο. Ενώ τα διάφορα ιδρύματα χρηματοδοτούν, κατατοδοχούν δικαίωτα διαδικασίες. Και λέμε, αν αυτόν τον άνθρωπο, μετά την αποφύτησή του, είτε και απλώς από ένα πανεπιστήμιο, δεν τον πάρεις χεράκι-χεράκι, μαζί με τον λογιστή, μαζί με τον ειδικό προτασιολόγο, μαζί με τον οποιοδήποτε, να τον μάθεις να κάνει management και διαχείριση και τα λοιπά, είναι αποτυχία. Εμείς προσπαθούμε να κάνουμε και μου προτείνει, στην περιφέρα δεν ξέρω τι θα γίνει, να φτιάξουμε ένα δίκτυο επολακτηρίων δημιουργιστικών και πολιτιστικών επιχειρήσεων. Όπου πάνε να παντρευτεί πια τέχνες και ψηφιακή τεχνολογία και χειροτεχνία και ψηφιακή τεχνολογία. Άλλος, λοιπόν, είναι ένας κλάβος. Ελπίζω κάποια στιγμή να εμποδοθεί από το 2013, τους άλλους δεν μπορεί κάποια στιγμή να κάτσει, αλλά το ζητούμενο σε αυτή την ιστορία είναι ωραία, εντάξει, περιμένεις από τους άλλους, όχι, τι κάνουμε εμείς. Θέλω να μου απαντήσεις το εξής ερώτημα. Ποιοι λάβατε μέρος στην διαδικτυακή έρευνα, οι πολίτες για τον πολιτισμό, citizen talks. Αυτό έγινε με ίδια μέσα, δεν χρηματοδοχήθηκα μα του κανένα, και κάναμε διαδικτυακά αυτή την έρευνα, κρατήσαμε 40 μέρες, ήταν ιστορικά το προμετοπίδα, δώσαμε συνεντέφιση στα νέα του Αλεμίου, στην ερωτή της Αράκο, τα διάφορα αυτά, και το τελικό αποτέλεσμα είναι αρκετά καλό. Είναι 1219 απαντήσεις από 192 δήμους, το οποίο σημαίνει μερικοί είναι στατιστικός, δεν είναι επεξεγάσεις γιατί είναι πολλοί, αλλά θέλω να πω ότι υπάρχει αυτή η ζωντανία και θέλουν οι άνθρωποι, και όταν λέγατε τι κάνουμε μετά, βάλαμε και μια ερώτηση ανοιχτή, όχι ποιο ένα, άλφα, βήτα, χάμα, πέστε μας εσείς ελεύθερα πίστευε, και έχουμε θεωρήσει 240 απαντήσεις, στις οποίες επεξεργατώμαστε και σας προσκαλώ, είναι η όλη της 21 Νοεμβρίου στο Ίδρυμα Μιχάλης και Πολιάνης, θα παρουσιάσουμε τα αποτελέσματα στις 5,5 ώρες, είναι υπό την αιγίδα του πολιτισμού έτσι για αυτό και με το σύμμαξο του Ιδρύματος Μιχάλης και Πολιάνης, και εκεί θα πούμε τι λένε οι πολίτες, γιατί το θέλαμε τους πολίτες, γιατί είχαμε ρωτήσει προένός χρόνου τι πιστεύουν οι Δήμοι, εκεί 62 Δήμοι αυτούς 325 απήτησαν και εκεί καλό ρέει η πιο σημαντική, ο οποίος και αρκειασμένο πήγε. Κασάβλια σε αυτό να τη δεί, μα πρώτε πει. Λοιπόν, θέλω να πω ότι τώρα αρχίσουμε και παντρεύουμε και πάνω να στήσουμε ένα παρατηρητήριο πολιτισμού, δημιουργικότητας και τεχνορογίας κατά κάποιο τρόπο, το οποίο θα παρακολουθεί όλα αυτά και θα βοηθάει οποιονδήποτε, μπορεί να λειτουργήσουμε σαν ομπρέλα. Και σε υλοποίηση αυτού του πράγματος, γιατί κάνουμε και πώς μεταφέρουμε αυτό το νόου χάου που έχουμε, το ματωμένο νόου χάου που έδεκα εγώ, είναι το εξής. Εξαγγέλουμε το όρ, μια πρωτοβουλία που λέει είναι for culture, το for παίζει και ένα ρόλο for τέσσερα, αλλά for ο μικρός, για την πολιτιμό, το οποίο απευθύνεται είναι culture, creativity, citizen-citizen. Το οποίο προσπαθούμε, τι κάνουμε, εκεί απευθυνόμαστε κατά βάση σε αγγλόγων, στους γνωναστές και φοιτητές, που θα έπολει στην Ελλάδα να εκπαιδεύονται και συγχρόνως σαν spin-off θα εκπαιδεύονται και οι Έλληνες οι οποίοι δεν μπορούν να πληρώσουν. Θα είναι με αμοιβή, διότι όποιος κάνει μόνο ευρωπαϊκά προγράμματα, είναι αυτοκτονικό του. Εμείς καταλήξαμε ότι μέσα σε τρία χρόνια, η διάλογή μου, όποιος είναι, πρέπει να είναι η εξάφυση 60-40, δεν μπορεί να είσαι 96% ευρωπαϊκά προγράμματα, για τον απλό λόγο, το 2013-2014, εκτιθήματος ήταν η κ. Φωτινή, την οποία ήταν η πάντως από τα πολύ στερή συνεργασίες, γιατί ο χρόνος δεν πήραμε κανένα πρόγραμμα. Τι γίνεται, ο κόσμος φέρνει και μου λέει «Μα πού είναι το μόνιμο προσωπικό μας, δεν είμαι δίαιμος εγώ, ούτε ίδρυμα που να με εφηδοτεί κάποιος να είναι ο μόνιμος προσωπικός του». Άρα, η γνώμη μου είναι η συσπείρουση και η μεταφορά τεχνογνωσίας μέσα από τέτοιες δράσεις και κυρίως, και εδώ μπορούν να βοηθήσουν και κάποια από αυτά τα εντρύματα, να χρηματοδοτήσουν το μετά η πιο μέσα. Δηλαδή, τους ανθρώπους αυτούν να σκαθούν, δεν θα σκαθούν όλοι, μια κοράδα που θα συσχύει θα σκαθούν, ούτε μπορεί να λέει όλοι. Λοιπόν, αυτές οι ιδέες, αυτά ήταν τα καταθέσω και το κυριότερο ως προς τις σχέσεις κοινωνίας των πολιτών και δημοτικών αρχών. Εγώ πιστεύω ότι είναι καθαρά θέμα προσωπικών ιδέων για ανθρώπους. Εκείνος ο δήμαρτος τότε, δεν απλώς εμφάνισα, πολίτης του τίποτα. Η νίκη κατάσταση του ξέφυγε τελείως για την κυνηγά επαρσηπή, για την κέντρικα δημοτικό, που δυστυχώς είναι αυτό, και τι έγινε αυτό, πού είναι η αντίδραση της κοινωνίας. Υπηρετήκανε δύο οσίωγοι που ασχολούνται με τα στουπίδια και κάνουν αυτό το οποίο δεν έπρεπε να κάνει ο Δήμος, που έπρεπε να κάνει ο Δήμος. Θέλω να πω, η αντίδραση βγαίνει από τη βίαιση και αυτά τα δύο πρέπει να τα παντρευτεί. Θέλω να κάνω ένα sum up για κάποια πράγματα που δουλώθηκαν και να προσπαθήσω να κάνω το polite μεταξύ των πολιτιστικών διοικητές και των δημόσιας φορείς. Από τη μία έχουμε ότι πρέπει να ικανοποιήσουμε την στερεοφυνία του δνήμου, των δημόσων φορέων και από την άλλη έχουμε αυτά τα προγράμματα, τα οποία είναι ιδιωτικής πρωτοβουλίας, τα οποία περισσότερο έχουν να κάνουν με την ανάπτυξη ικανοτήτων των πολιτιστικών διοικητών και έχει ενδιαφέρον να επιπληχεί το STAT, δεν έχει προϋπόθεση στην συνεργασία με δημόσους φορείς, αλλά πάρα πολλά από τα projects του STAT θέλουν οι πολιτιστικοί και οι διοικητές να το κάνουν αυτό. Κατεμέ, η άποψή μου είναι ότι εμείς έχουμε ανάγκη τους δημόσους φορείς γιατί θέλουμε ο πολιτισμός και η κουλτούρα που θέλουμε να αλλάξουμε να μπει στην καθημερινότητα των ανθρώπων. Και για να γίνει αυτό δεν πρόκειται να γίνεις σε ένα ιδιωτικό χώρο, πρέπει να μπει μέσα στην πόλη. Άρα αυτό είναι το που θέλουμε εμείς και θυραζόμαστε από το Δήμος. Αντίστοιχο ο Δήμος για να πιστεί και να μας δώσει την υποστήριξή του, όπως είδα, θέλει έναν δάλλο. Και αυτό το δάλλο μπορεί να είναι του PR του, η καλή του εικόνα, ότι κοιτάξτε κάνουμε πράγματα για τους ανθρώπους μας και την πόλη μας. Θεωρώ ότι το κομμάτι, ένα πράγμα, το οποίο είπε και ο κ. Λαοκώδας, είπε μια λέξη που δίνουμε εκεί, τα δίκτυα, ένα βασικό πράγμα είναι να αρχίσουμε να συνδεόμαστε μεταξύ μας εμείς. Γιατί και στην Ελλάδα έχουμε μια δυσκολία με το να ερχόμαστε σε επαφή και σε φυσικό χώρο και να συζητάμε αυτά τα πράγματα. Και ένα δεύτερο κομμάτι είναι να οριετητήσουμε τους δημόσιας φορείς ή μάλλον τι υποστήριξη μπορεί να δώσει σε εμάς η δημόσια φορείς. Και κάτι το οποίο ακούω από εδώ και από εκεί και είναι κάτι το οποίο σκέφτομαι και θέλω να μου πείτε και την άποψή σας, είναι ο χώρος. Η Όλυα μίλησε για χώρο που της δίνει το πρόγραμμα να πειραματιστεί και να κάνει πράγματα, αλλά μίλησε και για χώρο φυσικό, όπως στο χώρο των μουσείων. Και ίσως μπορούμε να βρούμε έναν τρόπο να μην υπάρχει η πίεση στο δήμο να μας δώσει χρήματα ή να μας δώσει πράγματα που δεν μπορεί, αλλά μέσα από αυτές τις συνεργασίες που ο ένας κατανοεί τον άλλον και μια όλα μπορεί να κατανοεί στη δουλειά της άλλης όλας, να βρούμε πραγματικά ποιος μπορεί να κάνει τι. Για μένα το πρόβλημα είναι να ορίσουμε αυτό που, νομίζω, λέγατε πριν, ποιος κάνει τι και ποιος είναι ο ρόλος του καθενός. Δεν χρειάζεται όλοι να τα κάνουν όλα, δεν μπορεί ο δήμος να κάνει όλα, δεν πρέπει εμείς να τα κάνουμε όλα και δεν μπορούν και τα ιδιωτικά ιδρύματα να τα κάνουν όλα και να δίνουν λεφτά σε όλους. Οπότε, αν υπάρξει μία οδιοθέτηση, θεωρώ ότι προγράμματα όπως η Act of Government Change που συνδέουν αυτό τρίγωνο, μπορούν, ή τουλάχιστον εγώ θα μπορούσα να φανταστώ έναν τέτοιο θεσμό δηλαδή, να μην τσουγγίγει στις περιφέρειες της Ελλάδας. Θα ξανακοπώ, δηλαδή, να πούμε ότι ό,τι γίνεται θα χρειάζεται τριμερή συμμετοχή. Ίσως να είναι ένα καλό πούς. Πάτω στο πράγμα να σας λέω ότι έχει έφτιαξη ακριβώς την Ελληνική, αλλά είναι πολύ δύσκολο. Είναι στην Αθήνα. Είναι στην Αθήνα, πρέπει να είναι πιο δύσκολο. Είναι δύσκολο, αλλά είναι η ωραία δυσκολία. Η δημιουργική δυσκολία. Και είναι ένα πρόγραμμα που πραγματικά μπορεί να φέρει αποτέλεσμα. Και είναι πολύ πλωχό στους ανθρώπους του και στη λειτουργία του. Αυτά είναι τα καλά αποτελίσματα. Πολύ ευχαριστούμε. Να κάνω μια εργασία. Μετά το πέρασμα του λαμπάτου, συνεργαστήκατε, προσπαθήσατε να φέρουν κοντά την πρέβαζα με το Μεσολόγιο. Ακόμα δεν έχουμε συνεργαστεί, αλλά έχουμε ξεκινήσει ένα δίκτυο από αυτήν των προγραμμάτων του Robert Bosch. Και είμαστε σε αυτήν την ελικασία. Ο οποίος Robert Bosch είναι την εταιρεία POS. Το Ίδρυμα Robert Bosch που να το δοθείτε μέσω της εταιρείας. Το Ίδρυμα διαχειρίζεται το καλύτερο μέρος των μετοχών. Γύρω από το 94% της εταιρείας το διαχειρίζεται το Ίδρυμα. Με σκοπό να υπάρχουν διαφάνιστες τα μέλη που είναι στο Διοικητικό Συμβούλιο και στο Ίδρυμα. Αυτό το Ίδρυμα το δόθησε όπως σας είπα και πριν. Δίνεται σε κάποιους οργανισμούς, δεν διαχειριζονται οι ίδιοι πάντα το πρόγραμμα. Άρα δουλεύουν πάντα με ένας οπτικός φορέας, είτε είναι το μητός του Γαλλήνου, είτε είναι το ΓΕΤΕ στην Θεσσαλονίκη, είτε κάποιο άλλο. Αυτό είναι το δρόμι. Και κάθε χρόνο αποφασίζουν να συνεχίσουν ένα πρόγραμμα βάσει τα αποτελέσματα του Ίδρυμα. Γιατί μια άλλα εσωτερική εταιρεία. Επίσης μπορεί να έχουμε και πολύ διαφορετικές ατζέντες ως οργανισμί. Δεν είναι απαραίτητο το να συνεργαστούμε όλους. Όπως στην επικοινωνία το δίκηνα μόνος. Δηλαδή πώς μπορεί να γίνει μια έκπληση φωτογραφίας στο μεσολόγιο από τη φωτογραφική σας ομάδα, πώς μπορεί να γίνει κάτι αντίστοιχο σε κάποιες εκποπές. Γι' αυτό στείλετε τώρα το δίκτυο αυτό. Να σκοπό αυτό. Θα ήθελα να φωτίσω λίγο κάτι που ανήκει από αυτήν την καλόκα, αλλά πρέπει να γυρίσω στο ότι μιλάμε κυρίως λοιπόν για υπαρχία, αυτή τη στιγμή για περιφέρεια. Δουλεύουμε όλοι στις δυσκολίες της υπαρχίας περιφέρειας. Αλλά το πιο σημαντικό είναι πέρα από τα προβλήματα για τις κυβερνήσεις, που είναι να αντιμετωπίσουμε στην λογική των προγραμμάτων, στις συναινόησες με τους δημοσιοί, στις φόρειες με τις αρχές. Αυτό που ανέφερας πριν, ότι η πόλη μας θύριξε. Η πόλη μας θυρίζει, ήρθε, μας ακολούθησε. Δηλαδή το πιο σημαντικό είναι αυτό το 3ο φόρδιο σωστικά, που έχουμε εμείς σαν διαμεσολαβητές, ότι με τις δυσκολίες, γιατί φαντάζομαι ότι και εσύ, εγώ, καταγωνιστό να σου το καταλαβαίνω, Περνανίας, οπότε ξέρετε την περιοχή, έχω μεγαλώσει αρχαιρινά χρονιακή, καταλαβαίνω. Με τις δυσκολίες μπορεί να έχεις τον να, θέλω να φέρω μια αλλαγή που φαντάζομαι για αυτές τις πόλεις. Και σε αυτό το όρομα να το πιστέσω και να το ακολουθήσω στην κοινή ανθρωπή, με τις δυσκολίες και τις συγκρούσεις, γιατί φέρνει πάντα μια σύγκρουση και τα αποτελέσματα έρχονται μέσα σε αυτή τη συγκρούση αυτή. Πώς όμως χρήσιμο και σημαντικό είναι, εν τέλει, η πόλη να ακολουθεί, οι κάτοικοι, πέρα από τους φορείς, τους δυμάχους και τα λοιπά, οι κάτοικοι να τους στηρίζουν και να γίνονται ουσιαστικά επιλώνες που θα στηριχτούν τα σχεδιά μας. Ναι, βασικά αυτό είναι το ζητώμενο, γιατί αν το στηρίξουν οι κάτοικοι δεν έχει λόγω μας. Δηλαδή αν δεν υπάρχει συμμετοχή, ποιος ο λόγος το σχεδιάζει. Και συνέχεια, όχι μόνο συμμετοχή, και συνέχεια όλο αυτό. Εγώ αυτό που ήθελα να πω για την τριμερή συνεργασία, να πω ότι τις συμμετοχικές ομάδες δεν πέτυχε. Για παράδειγμα η ομάδα της Βαζαβέστης, που ήταν τρία άτομα, όπως ήμασταν και εμείς την τελεόρα, όπου τελικά δεν μπήραν τα χρήματα. Ακριβώς επειδή ένα από τα μέλη της ομάδας, αυτό του δημόσιο τομέα, έφυγε από την ομάδα και δεν κατάφεραν να συνεργαστούν. Υπάρχει και αυτή η περίπτωση, γιατί δεν είναι απαραίτητο ότι τα τρία άτομα, όπως συμμετέχουν, συμμετοχίζονται από πριν. Κι εμείς, όταν έκαναμε την έτοιση, είμασταν εγώ ο σπίλος που γνωριζόμασταν από πριν. Είχαμε βάλει και τώρα την Δήμαρχο, όπου είχαμε την Δήμαρχο όταν έκουβε το πρόγραμμα, μας είπε ότι δεν μπορούσε να δεσμευτεί για 28, ότι είναι στους 8 ταξίδια να έρθει μαζί μας. Την αλήθεια ήρθαμε να δημιουργήσουμε μια κουλτούρα. Αυτός δεν θέλει να συμμετέχει και μας πρότειπαν στην Ευθυσιανά. Επομένως την Ευθυσιανά γνωρίσαμε στο πρόγραμμα. Σε άλλες ομάδες λοιπόν είδαμε ότι δεν υπολύσσεται με εκείνη την ενασία και, ας πούμε, τη Βουδαπέστη την απέκλυσαν κάποια διάρκεια. Ακριβώς επειδή είδαμε ότι δεν υπολύσσεται με ενασία. Σε άλλες ομάδες είδαμε, για παράδειγμα, ότι το δημόσιο διάλεξαν να μην έρθει κάποιος από δήμο, αλλά να έρθει από πανεπιστήμιο, αλλά το μετέχαν κάπως αλλιώς αυτούς και το επέτρεψαν από την κεντρική ομάδα. Αυτό ας πούμε σαν παρατήρηση. Αν εξαιρέσει σε εμάς και το Βενεγράδη, το Νόβισσα, η υπόλοιπη αυτό δημόσιο δεν ήταν αμυγός δημόσιο, ούτε πανεπιστήμιο. Δηλαδή, ήταν άνθρωποι που δούλευαν σε νομικά πρόσωπα, όχι γνήσι, δημοτικοί, πάλι, δηλαδή ήτανε περιστασιακά δούλευαν σε αυτήν την πόλη. Συμβασιούχη. Για παράδειγμα, η ομάδα της Ανθήνα, συγγνώμη, στους άκρους των Παρτζέης ήτανε ο Στέλιος Γούγκανης, ο οποίος ήτανε συναμιγός στο Συναμινάκο. Δηλαδή δεν είχανε και την πλαντούρα του δημοσίου υπαλληλού, όπως είχα εγώ ή ο Στέλιος από τον Νόβισσα. Ήτανε επιβίωξη, δηλαδή θέλαμε και εγώ και τον Σπύρο να το συζητάγαμε, ότι θέλαμε να είναι αμοιμός δημός, να βοηθούσε και εμάς να έχουμε πρόγραμμα στο δήμο, για να μπορέσουμε να πάρουμε τους χώρους και, και, και, και. Ωραία. Και κλείνω. Σε συνέχεια, αυτό που είπε η Λιάννη, σαν πρόταση, νομίζω ότι χωράζονται οι φορείς οι οποίοι τρέχουν τέτοια πρόγραμματα και βλέπουν σε προσωπικό επίπεδο. Και για εσάς που εκπροσωπείτε το Υπουργείο, υπάρχει από κάθε άτοψη πρόθεση να έρχεται να καταθέσουμε κάποια στοιχεία ή να καταθέσουμε άτομα που έχουνε αυτή την εμπειρία της συνεργασίας, ώστε να αρχίσει να μπορέσει να μοντελοποιηθεί κάποια στιγμή αυτό το πράγμα, να γίνει μια διαβούλευση ανάμεσα στους επαγγελματίες που έχουνε παρόμονες εμπειρίες, γιατί υπάρχει μες σε όλη τη χώρα, το λόγι να μην μιλάμε μόνο για εγώ ή για κάποιους μεγάλους δήμους, ώστε κάποια στιγμή θα ήθελα να φαντάζομαι ότι θα μπει σε ένα φέχ και θα είναι προϋπόθεση για κάθε αρχοματοδότηση από ένα ποσόγραμμα ή κάποιες κατηγορίες, ώστε να το δοτήσω να είναι απαραίτητο να υπάρχουν όχι μόνο σαν παρατηρητές αυτές οι τριμεριές ομάδες, αλλά και σε κάποια μέρη ενωσέμου, να είναι σε συγκεκριμένη προτασία. Σας ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Κάτι πολύ πρακτικό. Έχουμε διάλειμμα και αυτακοιτόποτο, μπορείτε να συμβείτε στις βουβέτα και κάτω και στην αυλίτσα μας και κάπου αλλού που θέλετε. Και εσείς τρεις ώρες η κεντρική ομμυρία, κάτω στις βουβέτα. Εντάξει, ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. |
