| : Είμαι μέλος της Καρδινικής Ομάδας Πολιτιστικής Πατεύου σας και είμαι πέθυπτη για τα θέματα design και φαντοσυμμένα τεχνογραφικά. Γι' αυτό είμαι εγώ και στην αριθμή μου. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους Έλληνες designers, το θέμα design στον Ελλάδα και πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε, πώς μπορούμε να σκεφτήσουμε. Σήμερα θα μιλήσουμε για τους Έλληνες designers, το θέμα design στον Ελλάδα και πώς μπορούμε να σκεφτούμε ιδέες και τρόπους για να το ενισχύσουμε. Μπορούμε να κλείσουμε την πόρτα. Μπορείτε σήμερα να δούμε και εσείς την πόρτα. Μιλάμε για το design σήμερα, γιατί τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί μια δυναμική στην Ελλάδα νέων designers ή νέων επιχειρήσεων design, που φτιάχνουν καινοντόμα προϊόντα, που φτιάχνουν προϊόντα ωραία σχεδιαστικά, που έχουν δώσει μια νέα γνωή σε αυτό που λέμε ελληνικό design και έχει αρχίσει να εμφανίζεται και μία τάση διεθνώς και στην Ευρώπη για ενίσχυση αυτής της κατηγορίας δημιουργίας. Συνεπώς, αν θέλαμε να δούμε το μέλλον της, θα ήταν σημαντικό να ξεκινήσουμε ορίζοντας το πεδίο, ορίζοντας τα πανεδομένια του, τις ανάγκες του, για να μπορέσουμε να βοηθήσουμε και στη συνέχεια, στην εξέλιξή του. Και αυτό έχουμε σήμερα μαζί μας κάποιους εκπροσώβους αυτής της κατηγορίας δημιουργικότητας. Έχουμε την ομάδα Wedding Grease, οι οποίοι έχουν, όπως όλοι αυτοί οι άνθρωποι, πιο πικίλο background, δηλαδή σχεδιασμό ταξιδετικών αντικειμερινών πολύ όμορφων. Και την Ικολέτα Πανταζή, η οποία και αυτή έχει το δικό της διαφοροποιημένο background, αλλά είναι εδώ ως εκπρόσωπος του fashion design και μάλιστα είναι μια lockdown fashion designer, γιατί δεν είμαστε πολύ περίφαλοι. Και θα μας μιλήσει για τη δική της δραστηριότητας. Και περιμένουμε κι άλλους δυο ομιλητές που ακόμα δεν έχουν καταφέρει να έρθουν. Θα τους συστήσει όταν εμφανιστούν. Οπότε θα ήθελα να ξεκινήσουμε με τη δραστηριότητα των... Θα δείξουμε λίγες φωτογραφίες. Καλησπέρα. Καλησπέρα. Όσο περιμένουμε τον τεχνολογικό σκηνικό να μας κάνει χάρη, να σας πω ότι είναι πολύ σημαντικό να συμμετέχετε σε όλη τη διαδικασία, γιατί ο στόμος αυτής της συζήτησης είναι να βρουν πραγματικές απαντήσεις στις ερωτήσεις που έχουμε θέσει στα ερωτήματα αυτά και την κυριακή, να παρουσιάσουμε στο σάμα αυτής της συνάντησης κάποιες προτάσεις για το πώς μπορεί να ενισχυθεί το design στην Ελλάδα. Και πώς είναι σημαντικό να βοηθήσουμε όλης αυτή τη διαδικασία του, ακόμα και με ερωτήσεις ή δηλαδή απαντήσεις στις ερωτήσεις, να δημοτώσουμε μια ωραία χάρη. Υπόσχεσαι, κύριέ μου. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Υπόσχεσαι, κύριέ μου. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Θα μιλήσει η νοικολεπτριακή κόμμα, σπίτι να δω το πρόγραμμα. Είσαι να πεις ακόμα. Έχετε παρακολουθεί. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είσαι να πεις ακόμα. Είχαμε σε επαφή από πάρα πολύ έτσι νωρίς με τα μοτίβα της λεγικής τέχνης. Ήταν κάτι το οποίο μας συνεπήρε. Μας συνεπήρε η γένεια του μοτίβου στο τεχνάδι. Και τι εστιμοτίβω. Αυτή η ιδέα της επανάληψης. Πώς μπορείς κάτι να το κάνεις πολύ έδειπτο και πολύ πεισνατό σαν εικόν. Όταν θέλεις ένα κέδιμα σε ένα φόρεμα. Όταν αφήνεις και μπαίνεις στο κέδιμα. Κάνεις φόβους. Μπαίνεις σε λεπτομέρειες. Αναγαλύπτεις πράγματα. Είσαι καθαιρισμένα μαγικά. Και χρειάζομαι χρειάζομαι να τα κοινωνήσουμε με τον κόσμο. Πρώτος μας ταχνό λοιπόν ήταν οι σαρακατσάνοι. Οι σαρακατσάνοι μας διέφεραν πάρα πολύ. Γιατί καταρχάς κάτσαμε και διαβάσαμε. Ήταν μονομάδες. Ζούσαν σταδινά. Ήταν άνθρωποι που δεν είχαν περιουσία. Αλλά είχαν μια πολύ ωραία άποψη για τη ζωή. Είχαν κτυνοπρόφοι. Ανέκριξαν τον δικό τους πολιτισμό. Όταν απομονωμένοι. Και όλα τους τα σύνδολα. Έχουν επιρροές από γεωμετρική περίοδο και αρχαία Ελλάδα. Οπότε αρχίσαμε να δουλεύουμε πάνω στο μωτίδι μας. Αυτό το οποίο κάναμε είναι μια ανασύνθεση της ουσίας. Αυτό το οποίον βλέπαμε απομονώμαν. Κάναμε ζουμ. Πιο μέσα στην εικόνα μπαίνανε κάποιο στοιχείο. Το ανασυνθέταμε και το απομονώμαν. Και αυτό το οποίο εμάς μας διέφεραν πάρα πολύ. Είναι ότι αυτά τα ανοίγματα, αυτά τα σύνδολα. Η Αρακατσάνικα είναι ένα πολύ νούτο συγκομισμό. Μια ποδιά, αυτό είναι ένα στοιχείο της ποδιάς της Αρακατσάνας. Ήταν ταυτόχρονα και ένα σύγχρονο αγωνιμότητας. Το σύγχρονο και το καλόγιο της αμοφιάς. Όπως διαβάζουμε στην πραστηριοσύνη της Μιχάλη. Που έχει ασχοληθεί εμπρέως με το αντικείμενο. Το χωρίσαμε σε ένα παστικό. Οπότε προχωρήσαμε στο να μπορούμε να το αναπαράγουμε. Με έναν τρόπο σε κάποια αντικείμενα. Αυτό το στυφημένο δεν είναι το αντικείμενο. Πήραμε μέρος σε μία έκθεση. Στα μέρος του Σαλταθήνα. Στη Κυρατέα. Όπου αυτό έγινε ένα στέσης σε ένα τύχο. Και εδώ είναι ένα στέσης σε έναν τρόμο. Πάλι στα πλαίσια του Στόφνου. Είναι ένα στέσης που ήταν από την Αμερική. Λοιπόν, αυτό είναι ένα απόσπασμα. Ή από τη τεχνική φιλοπλία που συμβούνουμε πάλι. Μέσα από τη δραστική μας δουλειά και την παραγωγή έγινε. Επειδή, όπως σας είπα, κάνουμε λίγο ιδιαίτερα πράγματα. Πάντα δεν είχαμε επαφή με τόσο μαζική παραγωγή. Πάντα δουλεύουμε σε μικροτηρά. Αλλά γιατί γράψτε τη δουλειά μας, ήταν έτσι. Οπότε αυτό το περάσαμε και στα δικά μας αντικείμενα. Η καλλιτεχνική μεταξοτυπία λοιπόν είναι μία συνεργασία με ανθρώπους που έχουν χρόνια τεχνικής. Τώρα βέβαια, η μας συνεργασία, να μπαίνουμε και να στέλνουμε κάποια πράγματα, ή δηλαδή πρέπει να παρακολουθείς πολλά σεμινάρια, να φτιάχνουμε τα τεχνικά μας τελάρια, είναι άλλη έτσι. Εδώ είναι το πρώτο μαντήλι, το οποίο φτιάξαμε τα σχέδια του Σαρακατάνου. Πάρα πολύ μεγάλη δυσκολία στο να το παράγει. Δηλαδή, κανένας ανταξοτύπης, πολύ λίγοι θα φάγουν αυτά τα ρολά. Μπορεί να κάνεις μέτρα, να είναι εδώ. Είναι κάτι που είχαν πάρα πολλές δυσκολίες. Όταν πήγαμε σε εργασία να παράγουμε, κυρίως να δουλέψουμε τα ελληνικά. Είναι οκλησικά και ελληνικό, έχει την δική του ιδιωτερότητα. Είναι πολύ ευαίσθητο όλο αυτό το θέμα. Δηλαδή, η Ναμασχόνη στην Ελλάδα είναι πάρα πολύ δύσκολα, πόσο σε θυσικό ή φασινό. Πρέπει να πάρεις το εξωτερικό. Επειδή έχουμε και το ίδιο πνευμόνιο, όταν φέρνουν όλα τα παράγματα στην Ελλάδα, εκεί αρχίζουμε με τις πέντε χώρες. Πολλοί λίμνη. Στην αρχή ήταν πάρα πολλοί λίμνη. Εδώ μεταφέραμε, δηλαδή, στην ουσία το ύφασμα, για να τυπώσουμε όλα τα μέτρα του ματήλιού. Ήταν πολύ μεγάλο, 2,5 μέτρα το ματήλιό. Εδώ είναι το ματήλι φορεμένο. Ήταν από τα πρώτα αντικείμενα τα οποία... Οι σαρακατσάνικα γενικά, αυτά είναι όλα από σαρακατσάνικα μοτίβα, επειδή είχαν μια συμβολική φορά, ότι σκεφτήκαμε ότι ό,τι κάνουμε είναι καλό να έχει σχέση με σαν πρωτοβουλί πάνω. Να είναι να τους διλαχθούν. Και αυτό είναι ένα λεπτομέλιο από αυτό το σύμβολο, που έγινε έξω από ένα γραφείο, πάλι με την ίδια λογική. Αυτό βέβαια, πρέπει να σας πω, ότι ζωντρευστήκαμε ταξιδεύοντας στην Ελλάδα στην Αμογό. Δεν ξέρω αν κάποιος έκανε στην Αμογό. Στην Αμογό είχαμε μια... και στη χώρα, είτε σε άλλες, σε άλλα χωριά, κάτι πάρα πολύ ωραία έτσι κάτω σύμβολα στους δρόμους λεπτά. Και ρώτησα μια ίδια και λέω, γιατί είναι αυτά τα δουλειά, αυτά τα είχανε να φύγει. Ήρθαμε από πέτρα για να προστατεύουν τα σπίτια έξω από τα σπίτια. Αυτό μας άρεσε πάρα πολύ σαν ιδέα, γιατί, μας αρέσει πάρα πολύ να παίρνουμε στοιχεία της ελλαϊκής παράδοσης, που μπορούν να σχέσουν με κάποια, λίγο σκέφτοντια, να τα εντάσσουμε στην σύμπτωμη. Οπότε, έτσι φτιάξαμε αυτό το σύμβολα έξω από ένα γραφείο, με την ίδια λογική. Λοιπόν, τώρα. Να σας πληρώσω κάτι που ήταν πολύ σημαντικό στην αρχή. Ήταν το ασπρό μαύρο. Διαθερέσαμε πολύ το χρώμα από την καλλαϊκά μοτίβα, για να γίνει κάτι, αρχικά για να το δούμε κι εμείς πιο ασθενητικά, αλλά μετά συνειδητοποίησαμε ότι δίνει μια άλλη εικόνα. Και το κάνει πιο καινούργιος. Αυτό με ένα μοτίβο, πάω από αλλού, έχει εφευρετικό. Έχει εφευρετική αρχητερία. Η αρχητερία είναι η Αθήνα και τα αρχιτεκτονικά στοιχεία της Αθήνας. Δουλεύουν όμως πάλι με το ίδιο τρόπο. Αυτό το οποίο είδαμε, ότι ο πιο απλός τρόπος, να μιλάω από τις πόσεις στην Αθήνα, είναι μέσα στις φωτογραφίες, μέσα σε κόμμα. Εμείς, εκείνοι, είχαμε αρχίσει και δουλεύουν πάρα πολύ μες σε ένα μοτίβο που είναι επανάληξη, όσο γίνεται πιο θηλυκό, αποτυπώνονται από τον άλλο σαν εικόνα, πιο εύκολα. Μέσα από μια πρόταση που είχαμε και μια έκθεση, στην περιοχή της Πλατείας Βεκτορίας, αρχίσαμε να είμαστε, όχι τόσο να περιγραμμόμαστε, τόσο να παρατηρούμε γύρω από την πόλη διχοτικά. Με αποτέλεσμα, συγκινώντας από τη φωτογραφία, να μπορούμε να απομονώσουμε κάποια στοιχεία της Αθήνας, τα οποία είναι χαρακτηστικά, είτε είναι τα γράφη, είτε κάποια αρχιτεκτονικά στοιχεία, δώσουμε ένας λεπτομέρειας από τον ΟΤΕ στην Τρίτη Σεπιανδρία. Οπότε, ανασυμφέρονται κάτι το οποίο μπορεί να μην είναι ευδιάρκειτο, να τη συντήλνεται, αλλά αυτό που θέλουμε, στην ουσία να χρησιμοποιήσουμε ένα μοτίβο με σαφείς αναφορές, αλλά να είναι και κάτι το οποίο να έχει μια εικαστοχή. Οπότε, φτιάχνεται το μοτίβο μέσα από φωτογραφίες και στη συνέχεια εκτυπώνεται, αυτή τη φορά, μπορούμε να πάμε στο ξύλο, πάλι με την εικαστοχή, δείχνουμε όλη τη φορά, και κόβουμε μέσα στο ξύλο διάφορα σχήματα. Τα σχήματα, λοιπόν, μπορούν να χρησιμοποιηθούν σαν να δημιουργηθούν κάποια ισχύση, είτε είναι σουβέλ, είτε πλά, είτε δίσκη, είτε τα βάλουν στο δείχνο. Δηλαδή, είναι κάτι το οποίο θέλουμε εμείς να είναι πολύ ωραίο φυσικό υλικό, αφού η άλλη μας εμπορία είναι φυσικά η Λυζάνη, και να μπορεί να σταθεί σε ένα ομορφωτικό θέμα. Όπως βλέπετε πάνω πολύ καλά, εμείς δουλεύουμε σε δύο διαστάσεις, όταν δουλεύεις τρεις, και δουλεύουμε να συνηθίσουμε πάρα πολύ να δουλεύουμε σε ένα χαρτί ή σε μια οθόνη. Ακόμη δουλεύουμε, σίγουρα μέσω από μια συνεργασία, το πώς τα έχουμε στη κρήτη διάσταση. Αυτό είναι ένα θέμα που μας απασχολεί ακόμη, δηλαδή, γιατί ένας χώρις μας με το χώρισμα του εγκλημένου είναι πολύ πρόσφατοι σε σχέση με όλη αυτή τη δουλειά που έχουμε κάνει και για παιδινούς εγγραφείς. Ας πούμε εδώ, εγγραφείς μας έχουν εκεί κάποιες εικόνες από έρτυπα που κάνουμε, για να δείτε ότι πάντα έχουμε την εγγραφή τους και τη γραφή μας δουλέπτων, έχουμε ένας κατάλογος που έχει γίνει για τη σχολή Καλόντεχνο το 2013, η καστικαίες μετατοποίησης, όπου πάλι έχουμε τα ίδια μόντισμα και οπτικά, για να δούμε ότι αυτό είναι μια συνέχεια όλη αυτής της δουλειάς. Λοιπόν, μέσα από όλη αυτή την αναζήτηση, αρχίσαμε μια πάρα πολύ ωραία συμβουλήσια στο Μουσείο Περνάλημα, το να φέρνουμε το είδημα «Μασικός της Ενιότητας σε εξέλιξίες μας». Αρχίσαμε λοιπόν, οι άνθρωποι μας πιστεύτηκαν, μας άκουσαν τα μπαούλια, όλο το στρολίδικο, και εμπορέσαμε και ετυπίσαμε πάνω στο θέμα, και τώρα το είχαμε γίνει μέσα από μία. Όταν είχαμε τη δυνατότητα να δούμε μέσα τα αγία τους, υπήρχαν άνθρωποι που μας βοήθησαν, μας υποστήριξαν, μας κατέδωσαν γλυμβάσεις τους, ξενάς οδηγοζείο της Βάρου, φωτογραφίσαν τις ηλονιές, οπότε γι' αυτά παράδειγμα κάποια σειρά βημμένων. Αυτή είναι μία από αυτά, με σπιχία και από τους Φαρακαντσάνους, και από εκεί, η Κρήτη, από εκεί περασχίσαμε και συμβάστηκαν σ' άλλα μέρη της Ελλάδας. Αυτό είναι ένα αντικείμενο που είναι το Τάβλετ Στάν, πάλι συμβεί σε ζωοδιαστάσεις. Μία άλλη εμμονή είναι επίσης, ότι θέλαμε και τα αντικείμενα που σιάχνουμε να είναι και κάπως διαφορετικά, σαν θέμα δηλαδή, να μην είναι ένα φλογκάρ, κάπως θέλαμε να βγούμε να ψάξουμε κάτι πιο ιδιαίτερο. Και αυτό ήταν λίγο, είναι πολύ δύσκολο. Μας έχει πάει πίσω, δηλαδή έχουμε λίγο αυτό το μόλιμα και το τροβό, λέω, να είναι κάτι ιδιαίτερο. Λοιπόν, αυτό είναι μία εξαιρετική δουλειά, που μας έδωσε πάλι, όμως, εγώ να έχω την ευκαιρία, που έχει πραγματοποιηθεί κιόλας. Εδώ παρουσιάσαμε την δουλειά μας συνολικά σαν concept. Οπότε, μας δώσαν την ευκαιρία να πάρουμε μέρος στην δράση του Μουσείου που ετοιμάζεται ένας καλλιτέχνης Λοφτίνης και να έχεις μία μητρίνα στην στιγμή της Αθήνας, στην στιγμή της Κρυεσσότου, όπου φτιάχνεις την ξυλιά σου από την πιτρίνα, φτιάχνεις την πιτρίνα και μέσα παρουσιάζεις τα αντικείμενα σου. Οπότε, επισκέφτησαι και έχεις τη δυνατότητα να έρθει και να δεις πώς. Μέσα από την πιτρίνα βλέπεις πώς δυσκέφτησες. Αυτό ήταν για μας εξαιρετικό, δηλαδή νομίζω να μπορείτε τρομερά στη στιγμή μας να βλέπει άλλος να λέει τι όρθα. Παρά που λέει, φτουσιάστηκα από το παγώνι. Όλα αυτά, βλέπετε, είναι στοιχεία από κριτικό εδώ. Ήταν από ένα κριτικό φόρεμα, όπου πάλι το πατρίσαμε, πάλι ήρθαμε κοντά, πήραμε τα στοιχεία, φτιάξαμε πάτερ, αγωνιώσαμε σύμβολα. Δηλαδή, πάντα δουλεύουμε με τον ίδιο τρόπο. Είναι λίγο επαναλαμβανόμενο και ο τρόπος της δουλειάς μας. Και φτιάξαμε τα αντικείμενα. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ παλιό του. Αυτό είναι το 2007. Είναι από τη γραμμιστική μας δουλειά, που θέλω να σας δείξουμε, θέλουμε... Ιστοφός μας αντιμετωπίζει πάρα πολύ ο δημόσιας χώρος. Αυτό είναι από μια συνεργασία ακόμα με τα διεκολλεύσεις του Παραοφάνου. Κάναμε την ευκαιρία να... Κι αυτό να κάνουμε. Από τα πρώτα. Και η υποκρήφια. Και η μητρήφια. Και αυτό ήταν από την πρώτη βιενάνετ της Αθήνα, σε μια έκπαιξη πάλι σταθμών, όπου δεν διστρώει άνθρωποι. Οπότε στους είχαμε φτιάξει το πολιτήλειο του Αθωπηρίου, που είχαμε επιλέξει να είναι ένα κοντέινερ. Οπότε η πρώτη μας έιναι της αποκόμψης. Παίρνουμε το λογό του πολιτήλειου, το διαλύουμε, όπου διαλύουμε τα κερδίματα των κερδίων, και όλες τις σηκώμε. Και ερχόμαστε και το φέρνουμε και το κάνουμε ένα μοτήλ. Μοτήλ, το οποίο πάντα να είναι αναγνωρίσιμο. Αλλά όχι αυτός. Αυτός είναι και ο στόχος μας. Κάτι, δηλαδή, να βλέπεις ότι αυτό είναι η Ανθήνα, αλλά όχι την εικόνα του, που είναι σημαντική. Και για εμάς είναι ένα μήνυμα, όπου όλοι μας οφείλουμε να κοιτάμε κάτι με έναν διφλετικό τρόπο, που είναι πάρα πολύ σημαντικό για εμάς να περάσουμε. Αυτό είναι η πρώτη μας επαφή με τα μορφή μας, μέσα από τα ουδεία της Αμαλίας της Αγαπάνου. Αυτό είναι το παλιό μας γραφείο, όπου παίρνοντας τα κοινήματα, αρχίζει να πούμε ότι αυτό το οποίο παρατηρήσαμε και έχει ξεκίνηση σχέση με το μοτίβο είναι πως τα μοτίβα ήταν και η αρχή για πάρα πολλές τεχνικές στιγμές. Γιατί αυτό ήταν ένα μοτίβο, στην ουσία να λέει ότι είναι κανάλι. Και ο κανάλος αυτός έχει πάρα πολλές σχέσεις με τα δείξα του πολιτιστικού οδηγιστή. Δηλαδή με εικόνα ενός οδευτικής Αμαλίας επίσης, σε λόγω του κανάλου του κεντρικού έργου. Αυτό μας άρεσε πάρα πολύ, οπότε ξεκινήσαμε μία σειρά από σύμβολα, τα οποία συνδέσανε το πλέτημα με την πτυφιακή εικόνα και φτιάξαμε κάποια αυτομόρφα δείξα. Ε, καλέ, εδώ είμαστε εμείς από το Δημήτριο. Και εδώ πρέπει να το οδηγήσουμε. Ναι, βγούμε πολύ. Είναι μία έκθεση που έχει γίνει το 2013, πάλι στο Μισούμενα. Και εδώ πέρα οδηγήσαμε καθαρά αγαπηστικά. Θέλαμε να επικοινωνήσουμε μια συλλογή από βίσκους. Για να στείλουμε πηγαιακά, μας ενέφερε πάρα πολύ το χώρο στον δημοσιοδότηση. Όσα σε ένα συλλογένειο που μπορεί να λαμβάνει την πληροφορία, ήταν μέσω της προσωπικής ομολογίας της αμοθήμα, ή ήταν μέσω της γραφιστικής ζωντανής. Λοιπόν, αυτό είναι ένα πρόβλημα που διαφέρει λίγο, γιατί είναι πάρα πιο σωτογραφικό. Εδώ, μέσα για εμάς στην πληροφορία και την κουλτούρα της Ελλάδας, είμαστε πάρα πολύ το φαγητό. Οπότε αυτό είναι ένα κομμάτι το οποίο δεν το έχουμε πάρα πολύ εξελίξει. Το ονομάζουμε food project. Και στην ουσία δείχνουμε κάποια πλιάτα, παίρνουμε την εικόνα και τη σύνθεση. Είναι ένα πιο σωτογραφικό πρόβλημα. Είναι ένα παιχνίδι στην ψυγένειά μας. Δηλαδή, όντως περνάμε πολύ ωραία όταν κάναμε αυτό το πρόγραμμα. Και τρόμαμε πολύ. Παίζαμε στο πιάτο και κάναμε φιγούρες με το φαγητό. Αυτό είναι χόρτα να παξητάει. Ο αποτέλεσμα είναι κάποια φελάλλες, κάποια μάθηση. Πάντα θα τα ξαναγράψουμε ένα αντικείμενο. Αυτό το μοντύβο είναι πολύ εργασμένο. Αλλά είναι από τα πιο τελευταία. Τελευταία. Είναι αλλατινή. Δεν πήραν την αλλατινή πάρα πολύ. Αν πρέπει να σας πούμε ότι ποτέ δεν έχουμε θέμα εντοπιότητας. Δηλαδή, όσα περιοχές της Ελλάδας, αν εξαρσούμε λίγο την Κρήτη, όπου γνωσήζουμε αυτές τις δημιουργές, κάνει τελείως τι μας ικανοποιείς το μάτι και το βλέπεις. Ποτέ δεν είπαμε. Και τι έχει να μας δώσει κάθε περιοχή, γιατί είναι πολύ διαφορετική. Πάρα πολύ διαφορετική. Είναι τόσο πολύ διαφορετική. Στην Ήπειρο όλα αυτή τη σύνδεση με τα τουρκικά μορφή. Ναι, είναι πολύ διαφορετική. Να έχει το ρόδι, ας πούμε, που υπάρχει, τα λουλούγια, τα γαρίφαλα. Είναι σύμβολο τα πέτρα που είναι πάρα πολύ. Έχουν τεράστια διαφορά με την αρχή τώρα. Έτσι, άμα πάμε πίσω, πώς είναι τα σαρακατσάνικα και πώς είναι αυτά. Δηλαδή, είναι σαν να είστε σε άλλες χώρες. Έχει πολύ μεγάλο επίπεδο. Αυτό είναι ένα χριστουγεννιάτικο στον Ήπειρο. Και εδώ σιγά σιγά αρχίζουμε και εξελισσόμαστε. Δηλαδή, για να εργαλείσουμε με ένα μπραντ, είναι ότι αρχίσουμε και δουλεύουμε με παρπάρτα σε κάτι στο οποίο μας είναι πάρα πολύ γνώριμη η θηκή λόγω της γεωργιστικής μας εργασίας. Αλλά θέλουμε πάλι να είμαστε προσωπικοί για να πούμε τη συσκευασία. Πώς παρουσιάζεις κάτι. Δηλαδή, εμείς είχαμε την δίκη να είμαστε μέσα στο κολυμπήριο, που μας παρήκαν όσπρους, τέλος πάντων, την εικόνα, το μπραντ. Αλλά όταν πλέον γινόμαστε αυτόνομοι, το θέμα είναι κάπως πώς παρουσιάζεις το δικό σου εργαλείο. Αυτό είναι ένας δίσκος ερβηρίσματος από την Ήπειρο πάλι. Και εδώ είναι μία άλλη. Εντάξει, εδώ είναι ο Πέτρος, το Pixel Peter. Εδώ έχεις πάλι να κάνεις ό,τι σας είπα πριν. Με τον Καβάνο εδώ. Πάλι επωκεντήματα. Και αυτό είναι, για να πανερθούμε στους ορακατσάνους, κάποιο δίσκος που είναι με το μοντύπο στους ορακατσάνους, όπως είχε ξεκίνημα, γενικά πάντα θα εξελίσουν. Κάθε φορά προσθέτουν κάποια διαφορετικότητα. Και εδώ είναι ο δίσκος πάνω, πώς η συσκευασία. Όλα αυτά τα δικίμενα, εδώ να σταματήσουμε λίγο, πάντα έχουν μία ιστορία. Αυτό που μας έρχεται πάρα πολύ είναι να έχουν μία ιστορία. Γιατί, επειδή η γραφαστική έχει πάρα πολύ να κάνει και με τον λόγο και με την κοινωνία, θέλουμε πάρα πολύ να παίρνουμε μία ιστορία, γιατί η ιστορία και η κοινωνική μας προσέγγιση πάνω στο όμορφο κοινωνικό, οπότε πάντα συνοδεύεται από ένα κείμενο ή ένα χαρακτάνε. Λοιπόν, σαν εξέλιξη λοιπόν όλης αυτής της δουλειάς, που είναι το καλοκαίρι, το 2018, είχαμε μία έτσι πολύ ευτυχική ευκαιρία. Ευκαιρία. Μπήκαμε μέσα από το κομμάτι μου, το χρόνο από τον κύριο μου αφημένου, το οποίο ολαμάζευσε, όταν έπαιξε το παιχνίδι μας, πολλές φίλες. Μας παραχωρήθηκε λοιπόν ένας φόρος. Πολλές φιλές. Πολλές φιλές. Κατάστημα στο κέντρο. Κατάστημα στο κέντρο. Λοιπόν, για ένα εξάγγελμα, ένας πάρα πιο εύκολος χώρος, σε μία περιοχή πολύ διαιτερή, και για εμάς έτσι πήγαμε με έναν φόβο. Αυτή είναι μία περιοχή όπου ο μέσος Ατινέων, πολύ επίσκολλα εξέκτρο, το τελευταίο χώρο, η οποία είναι η Πλατεία Θεάτου. Μας παραχωρήθηκε λοιπόν εκεί έναν κατάστημα, ανακληθισμένο από τον Δήμο, όπου εκεί είμαστε όχι μόνοι δυο μας, αλλά και με δύο άλλες ομάδες, τις μικρογραφίες της Χαρίκη Λεχάριου και το Textile Lab, όπου εκεί δημιουργούμε την ομάδα αστικά μοτίβα. Πάλι δεν είναι τελευταία. Πάλι δεν είναι τελευταία. Εδώ φαίνεται τι υπάρχει δίπλα μας. Η περιοχή της Πλατείας Θεάτου, γενικά, έχει τρομερά επεφέρον ως προς το απλώς κατοικείται, αυτή τη στιγμή αισθάνεσαι λίγο της επισκέπτης, ότι είσαι εσύ ο ταξιδιώτης. Ταξιδεύει, δηλαδή, είναι δίπλα σου ό,τι λένε όλοι, αλλά δύο σας είναι τα εστιατόρια που υπάρχουν εκεί, τα μαγαζιά, είναι άνθρωποι. Είναι μια πόλη μέσα στην πόλη. Τρομερά επίπεδα. Πάρα πολλά επίπεδα, δεν υπάρχει ιστορία. Υπάρχουν εκκλησίες, κτίρια, διάδραση των παπάλων, υπάρχουν διπλάρια σχολή, οι οποίοι συνηπάρχουν με ανθρώπους εξαρτημένους, με τους ξένους, όταν έχουν το πατλαντέ συμβεία και την φτιάχνεις εκεί τα παθηκά τους μαγαζιά. Οπότε εμείς, εκεί ωσαστικά μοτίβα, καλούμαστε να δουλέψουμε. Για πρώτη φορά είμαστε εξετημένοι, γιατί εμείς όταν είστε χαίροι να δουλεύουμε σε ένα χώρο γραφείου, και από αυτή τη στιγμή έχουμε την τρίνα, οπότε η δουλειά μας δημιουργεί. Μπορεί ο καθένας να μπει μέσα να ρωτήσει, να έχει συμπαθεί με το υλικό να το χρειάζεται να δει, γιατί είμαστε πάρα πολύ πινουργικοί και εξαιρετικόι. Και βέβαια θα διοργανώσουμε διάφορα βόλκες. Το θέμα μας είναι η σύνδεση εξωτερικής τέλησης. Έχουμε ήδη ξεκινήσει μια σειρά δράσεων σε σχέση με αυτό. Προσπαθούμε να φέρουμε πολλούς παραδοσιακούς τεχνίτες να μεταφέρουν την δουλειά τους στον κοινό και να ασθανηθούν με τη design and mature. Ένα πράγμα που μας απασχολεί πάρα πολύ, είναι αυτή η σύνδεση της τεχνικής νεκροσχεδιασμός. Όπως πάρα πολύ σωστά είπε και η Δέσποινα, ότι ο σύγχρονος designer και ο fitner είναι και θεσμίτης. Δηλαδή υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι αυτή τη στιγμή απασχολούνται, έχουν μάθει και με το αγαλείο. Όπως η Αλεξάνδρα Μπίτσα που είναι designer. Αλλά αν δεν έχεις κάποιον συνεργάτη, αυτό μας έχει μάθει η μέχρι τώρα μας δουλειά, είναι ότι πρέπει να έχεις συνεργάτες και να βρεις το τελικό προϊόν, χωρίς τίποτα να συγκρότησεις, πάρα πολύ κοντά για να μπορείς να έχεις μία ρόλια παράλληλα. Και να κάνεις και μια σχέση προσωπική πλέον. Ή να γίνεις οδηγής που για μας είναι δύσκολο. Αυτή είναι η ιδιότροφη. Δεν ξέρω αν είναι δύσκολο, αλλά είναι πολύ καινούργιο. Δεν ξέρω πώς θα το εξελίξουμε. Όταν έχουμε μία ομάδα έτσι συνεργατών, αλλά μήπως θέλουμε να το προχωρήσουμε, το θέμα είναι πώς θα γίνει. Οι παραδοσιακοί τεχνίδες που έχουμε βρύγει και κάνουμε χρόνια έρευση, π.χ. δουλειά, είναι οι περισσότεροι πολύ μεγαλύτεροι σε ηλικία. Και αυτό είναι το θέμα που μας επασχολεί. Όταν βλέπεις έναν άνθρωπο 80 χρονών, που έχει πίσω του μία νόση αμπίστευτη, και σου λέει ότι φυσικά να έρθει να σας δείξω. Γιατί αφήτε τα χαπτί. Εγώ θα έρθω και αυτό το τελευταίο που βρήκα, με τα σαμποτά μαντύλια, που λέει να σας δείξω πώς γίνονται οι ζήλες. Έρχονται να σας δείξουν. Δεν ξέρω αν γνωρίζετε τα μαντύλια της κίνης, που είναι μπροστά σε όλο το κόμμα. Και πλέον χάνεται αυτή η μυθή της. Δεν υπάρχει το ενδιαφέρον. Αυτό το σύγχρονο, η Συζάνη, να μπούμε σε αυτό το ενδιαφέρον σύστημα. Το ενδιαφέρον του κοινού, δηλαδή, κάπως δεν μπορούσα. Εγώ νομίζω ότι δεν είχα τη στήριξη να κοινωνήσει όλη τη δουλειά και την τέχνη, όπως όλα αυτά. Ναι, αυτό είπα. Εγώ νομίζω ότι εκεί πέρα είναι ένα μεγάλο... Είναι ένα μεγάλο θέμα. Δηλαδή, ο craftman είναι ένας άνθρωπος ο οποίος τον αφορά τη δουλειά του και μόνο. Το βλέπεις αυτό σε όλους τις τεχνίδες. Τον αφορά το προϊόν του, τον αφορά ο τρόπος που θα γίνει και το πώς αυτό θα φτάσει σε ένα τέλειο αποτέλεσμα. Μόνο αυτό τον αφορά. Δεν τον αφορά καθόλου. Η προβολή προς τα έξω αποτέλεσμα. Αυτό το πράγμα χάνεται. Δηλαδή, αυτό που υπήρχε, δηλαδή ένας τεράστιος πλούτος, ειδικά στην Ελλάδα, ή στραβό... δηλαδή οι άνθρωποι ας πούμε ότι το στραβό προώθησαν και το ξεπεράσαν πολύ γρήγορα, δηλαδή δεν το θέλαμε. Ή δεν έγινε ποτέ αυτός ο συνδυασμός. Δηλαδή, το ζητούμενο τώρα είναι αυτό το πράγμα. Δηλαδή, να γίνει ο σηριασμός αυτός των παλιών τεχνητών κάπως να διασωθούν, έστω και κάποιες τεχνικές που υπάρχουν, γιατί είναι ελάχιστοις που έχουν διασωθεί, έστω και αυτές και να βγουνε προς τα έξω με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, δηλαδή αυτό που κάνουν τα παιδιά. Εμείς αυτό το έχουμε σαν στίχη. Ε, βέβαια. Είναι μεγάλο στίχο. Εγώ νομίζω ότι είναι στίχο να της Ελλάδας. Ναι. Είναι σίγουρο να βοηθήσουμε σοβαρό και... Είναι συμφαντικό γιατί όλους μας ενδιαφέρει τρομερά όλο αυτό. Γιατί είναι και η αλήθεια, ότι είναι και με προσωπική μας εμμονή να ερχόμαστε σε επαφή με όλα αυτά. Γιατί είναι λίγο αντικείματο. Πιάνεις τα χέρια σου. Όταν υπάρχει μέσα η τεχνητή του χεριού, είναι τόσο διαφορετικό όταν το γίνει. Προσθέτει μια ευχαρίστηση, που δεν σε προσθέτω. Και αυτό οφείλουμε να το έχουμε. Γιατί δεν είναι όπως φαίνονται χαρά στη ζωή. Είναι πάρα πολύ νομιματικό. Μπορεί να ακούγεται απλό σημείδι. Άλλα διαμορφωθεί. Με το αναλωτική σημείδι σου. Πιστεύω ότι έχει γίνει μια αθλητή. Όχι, όχι. Με το ισχύ σου. Εμείς μεταζόμαστε με την πλατφόρμα. Αυτό που είδατε μετά μας είναι αυτό. Είναι πάρα πολύ σαματικά αυτή η δουλειά. Περνάει στο νέο κόσμο να είναι. Και υπάρχει ένα τελικό προϊόν. Ναι, ναι, ναι. Όχι. Οφείλουμε να μανοδίσουμε ότι γίνονται πάρα πολλές προσπάθειες. Τι είναι αυτό. Όπως και εσείς. Υπάρχει ένας άλλος τύπος συνείδησης. Με το πρόϊόν. Όχι, όχι. Υπάρχει ένα επόμενο πρόϊόν. Δεν το παρακολουθεί στην Ελλάδα. Είναι κυριακή. Υπάρχει ένα πρόϊόν. Είναι η πρώτη φορά που θα πάρουμε. Είσα πάλι με μεγάλο φόβο. Δεν θέλω. Είναι ένα πρόϊόν που δείχνει μια εξοστρέφη. Ωραία. Αυτά είναι κάποια αδικείμενα τελικά. Αυτές είναι πολλές εποχήσεις. Ναι. Και έτσι τελειώνουμε. Ναι, ναι, το ξέπαμε. Ό,τι υπανολαμβάζεσαν, υπανολαμβάζεσαν. Μια ορθοκατάστα. Αυτά. Σας ευχαριστούμε πάλι. Ευχαριστώ. Ευχαριστώ. Καλώς. Δεν θα σας παρουσιάσω λοιπόν. Δεν θα σας παρουσιάσω τη δουλειά μου. Σήμερα απλά θα παρουσιάσω τον τρόπο με τον οποίο διαβάζουμε την δημιουργία. Και επειδή είμαι και ντόφια ελευσύνια σας προσκαλώ όλοι στο χώρο μου όποτε θελήσετε να δείτε από κοντά όλο αυτό που φτιάχνω και στη δουλειά μου. Επίσης, ήθελα να πω το εξής. Σε σχέση με κάτι που είπε η κυρία για τη δουλειά μου για την ελευσύνια ότι πρέπει να γίνει προορισμός. Έχετε καταφέρει. Η ελευσύνια, βεβαίως. Η ελευσύνια ως όλη τη διάρκεια της ιστοριαστής ήταν η προορισμός. Υπάρχει και η ιδέα δίνεται εδώ. Ήρθε και μετά η ιστορία της... και με τους πρόσφυγες δε φύγαμε εδώ, αλλά και η επιερχάνιση της πόλης προσέβησε πάρα πολλούς ανθρώπους από την επαγία όταν ήταν πάλι προορισμός από άλλη θέση. Βέβαια. Βεβαίως είναι πολύ μεγάλη η ισχυή αυτή η πολιτιστική και ευχαριστώ και την πολιτιστική και την Γκέννη για την πρόκληση και την πρόσκληση για αυτή την συνάντηση. Ελπίζω να είναι το σπέρμα για να γίνει κάτι πολύ σπουδαίο που αναλογεί στην πόλη και στην ιστορία της. Αυτά. Θα σας πω τώρα λίγα πράγματα για την ιστορία. Γυνήθηκα και μεγάλωσα στην Ελευσύνα σε ένα σπίτι που απαιτέλεσες όλη τη διάρκεια των παιδιών και των ελληνικών χρόνων ένα διερδές αφηλίδο το εργαστήριο. Τώρα πλάνω όρους workshop. Η γηγιά μου τελειοποιούσε τη τσεκνική της στην κατασκευή των παρανοσιακών του καμίσων με τα πυκνά νελβί που τα ονόμαζε καμιζόνες. Η μητέρα μου έραβε για τους αθηναϊκούς υπουσμόδας της εποχής. Μπροστά στα μάτια μου τελούταν τα ρεγκλάντα, τα κλώς, τα ζακονέκ. Έβρισκα ενδιαφέρον να αναγατεύομαι με τα ψαλίδια, να σχεδιάζω τα ρούχα μου, να κάνω παρεμβάσεις σε ήδη υπάρχοντα και να τα μεταποιώ, προσαρμόζοντάς τα στην επιθυμία που είχα εκείνη τη στιγμή, ώστε να εκφραστώ μέσα από αυτά χορόντα. Ο μύθος είναι λόγος που έχει κλαφεί και επιστραφεί, αλλά σε άλλη θέση, λέει ο Βάρκο. Ασκούμενη σε μια διαρκή αναζήτηση αρμονικών σχέσεων, αφήνω τα μαθηματικά και σπουδάζω αρχιτεκτονική. Συγχρόνως, το σαράκι της οικογενειακής ενασχόληξης με το έλλειμμα εκφράζεται, στείνοντας με την αδερφή μου μια επιχείρηση εμπορίας και εισαγωγής ελλειδημάτων στην πόλη της Ελλειοψήνας, παραλίγμα στην περίοδο της φίλησης. Η ανάγκη είναι η δίνη που κάνει τα πράγματα να συμβαίνουν, να εξυλίσσονται. Η κρίση, τόσο στην εμπορική μας δραστηλόδητα, λόγω της συρρίπνωσης της αγοράς, όσο και στον τομέα των κατασκευών που αναφέρεται η αρχιτεκτονική, λειτούργησε ως ευκαιρία. Οδηγήθηκα σε μια σχεδόν ξαφνική, ως προς τα εξωτερικά συμβάντα, εκδήλωση δημιουργικότητας με αντικείμενο το σχεδιασμό αγγίματο δημιουργικότητας με αντικείμενο το σχεδιασμό αγγίματος, διόλου ξαφνική όμως, αν συγκροτογιστεί όλο το οικογενειακό απόθεμα. Μπαίνω λοιπόν σε ένα ολόκληρο παιχνίδι μορφών, υλικών, χρωμάτων και λεπτομεριών. Αντιμετωπίζω τα σχεδιά μου ως μακέτες, σε φλήματα ένα προς ένα, σχεδιάζω και κόβω. Από την πραγματικότητα, το σήμερα, τη φύση, το μύθο, την ιστορία, τον ιδεατό κόσμο των ονείρων, απλό υλικό για να σκεδιάσουν μια νέα ουτοπία φορεμένη από πραγματικούς ανθρώπους. Σε ένα πεδίο σχέσημα μεταξύ προσώπου, σώματος, ενδύματος, αναζητάται μια ολοκληρωτική βδέσμευση της εικόνας του, όχι ως καθοικιζόμενο, αλλά ως καθημερινό ιερό. Τώρα, το έμβημα έχει παριαφερθεί από το τρίγωνο «προστασία, εδός, καλλιωπισμός» και έχει κατακτήσει το επίπεδο του μηνύματος. Υπό την έννοια αυτή, υπερβέχει το ζητούμενο της προσωπικής έκφρασης, χωρίς βέβαια να την καταργεί, και επιχειρεί να εγκλωβίσει το βλέμμα του άλλου πάνω του. Το έμβημα λειτουργεί ως μια δρομή, ένα σύστημα, και όχι ως μια σύμβετη συλλογή μικροσυμβάτων, διαπιστώνω. Σκεφτιάσουτας και υλοποιώντας, δίνω αξία γεγονότος σε κάτι που μοιάζει να είναι ίσως χωρίς εξέκτουσα σημασία, με το σκεφτικό ότι είναι κάτι που χωρίζεται να βιωθεί. Η διαρέχνηση λοιπόν του εμβήματος γεγονότος πλέον, μαζί με την φραγμάτωσή του, ισοδυναμή για μένα με την αποκρυπτογράφηση μιας γλώσσας. Και αυτή τη γλώσσα θέλω να την λύσω. Αυτά ήταν να πω. Αυτή είναι η πνευματική μου διαδρομή για να φτάσω στο έρευνημα. Αυτό ακολουθώ, αυτό υπηρετώ και αυτό διερευνώ. Για μένα είναι μια διακείς διερέυνση αυτή. Προσπαθώ να εξαρτώ όλο το ιδεολόγημα ενός εμβήματος να του φτάνω στη πιο ακραία του κατάσταση και μορφή. Παρακαλώ, σας ευχαριστώ πολύ. Και μου δίνει αφορμή για την πρώτη ερώτηση. Βλέπω ότι όλα απολυθούνται δημιουργικές διαδικασίες που εξελίσσονται με τον χρόνο, παίρνουν αφορμές από διάφορα δράματα, λεϊκή παράδοση, καθημερινότητα, ό,τι τον καθένα τον ενεργοποιεί. Και ότι αυτό, σε διάφορες φάσεις της εργασίας σας, χρειάζεται ενδεχομένως κάποια συνεργασία, κάποια συνύπαρξη με κάποιον άλλον, κάποιο εξωτερικό ερεύθισμα. Πώς θεωρεί ο καθένας από σας ότι θα μπορούσε να βοηθηθεί σε αυτή τη διαδικασία φυσικά υπάρχει ο προσωπικός τρόπος αναζήτησης, αλλά αναφέραμε τεχνίτες σας πολύ, συνεργασία με μουσείο. Θεωρείτε ότι θα μπορούσε να έχετε βοηθηθεί σε αυτές τις διαδικασίες με κάποιον άλλο τρόπο ή θα μπορούσε νωρίτερα κάποιος να σας έχει βοηθήσει ή ο μόνος τρόπος είναι το να το βρει ο καθένας στον χρόνο που του ταιριάζει μόνος του. Θα θέλαμε να απαντήσεις αυτό. Δεν ξέρω τώρα πώς να απαντήσεις και εσύ με το Winning Green, γιατί είμαστε και μια ομάδα. Σκέφτομαι ότι είναι λίγο πολυπίδιο, βλάζω στην ποιήμαστε και την πηχήληση, δεν είμαστε μόνο τυζάινες. Μόλις προϊόντου παράγουν το διεθέτωμα του εγκαιτρώπου. Ναι, σίγουρα. Η αλήθεια είναι ότι σήμερα, όσοι συνεισθήσαμε για ένα προϊόντο, τελικά καταλήγει να κατανοθεί η ανάπτυξη, ενώ πιθανόνιστου τυζάιντου δεν καλύπτουμε. Υπάρχει μια συγκεκριμένη ανάγκη, η οποία δεν είναι πολιτική. Φτάνει να είναι μοναδικός υλικός. Εμείς συναντήσαμε για τα κοστήματα εκταλληλικά, συναντήσαμε την πληροφοίτη της Ρόδου, γιατί εμείς ζήσαμε στην Αθήνα. Και στο εξωτερικό, αλλά δραστηρωπηθήκαμε στην Ρόδο ως επιχείρηση. Ίσως προσπαθήσαμε να δημιουργήσουμε μια ελευθερία, αφήσαμε να δημιουργήσουμε μια επίδραση εκεί με τοπικούς φορείς. Δηλαδή να δούμε από την αρχή, και χωρίς να έχουμε στραφή σε μια περιοχή, ποιοι είναι οι καλλιτέχνες που μπορούμε να συνεργαστούμε, ποιοι είναι οι τοπικοί χειροτέχνες που μπορούμε να συνεργαστούμε, τι απόθεμα έχει η λαϊκής παράουσης, τεχνητές, οτιδήποτε. Και η αλήθεια είναι ότι σχεδόν κάναμε μια τρυπα στο νερό. Ήταν πολύ απογοριευτικό για μας, δηλαδή σχημαίναν πολύ. Η Ρώτος είχε και τον Ίκαρο, δεν ξέρω αν το δορίζετε, κεραμοποιείο, που ήταν πάρα πολύ γνωστό, που είχε αναφέρει όλη την τέχνη από την Τουρκία, από τα τραλίδα, το οποίο έχει κλείσει, φυσικά. Στη Ρώτος θα συναντήσετε να πουλάνε παντού, στους δρόμους, στα τουριστικά, δερμάτινα είδη. Δεν υπάρχουν, υπάρχει ένας ή δύο που τα επεξεργάζονται κιόλας. Μπορεί να τα φέρουν και από Ελλάδα, αλλά από μεγάλους παραγωγούς πια, από εργοστάσια. Στο ύφασμα, αν δεν γίνεται κάτι, γίνεται μια προσπάθεια με την Καΐρ, ένα σύνδευμα με τα κρασιά εκεί της Ρώτος, το οποίο έχει με πολύ μεγάλη επιτυχία. Στον τομέα της παραγωγής, οι άνθρωποι από το 60 ασχολούνται αποκλειστικά με τον τουρισμό. Παράδειγμα είναι ότι δεν βρίσκεις ψαράντες πια στη Ρώτο και τα φέρνουν από τα γύρω νησιά. Δεν υπάρχουν ψαράντες. Ή να έρχονται όλα τα ψάρια από κάτω από τα γύρω νησιά. Δηλαδή, μέχρι και στον τομέα του φαγητού που σας επασχολεί, που έχει πολύ να κάνει με τον τόπο, με την εμπειρία. Δεν έχεις μέχρι εκεί... Αυτό είναι, λοιπόν, η μεγάλη ανάγκη. Εγώ νομίζω ότι οι τεχνίτες αυτοί θα μπορούσανε πάρα πολύ... Γιατί κατάψενο. Το να παράγεις ένα πράγμα και να το πουλάς δεν είναι ένα σούπερ κερντοφόρο επάνευμα. Είναι δύσκολο. Είναι πάρα πολύ ο χρόνος. Είναι πάρα πολύ σοκόπους. Είναι πάρα πολλές εργατόρες. Είναι πάρα πολύ δύσκολο αυτό το προϊόν πραγματικά να καταλήξει. Εάν, λοιπόν, αυτό το πράγμα δεν ενταχθεί σε μια γεγονικότερη προσπάθεια είτε μέσω των διζάινας, είτε μέσω των τουριστικών. Δηλαδή, ακόμα και αυτό να γίνει... Αφού υπάρχει το τουριστικό κομμάτι, το οποίο εδώ πέρα τουργεί καλά, πώς έγινε το φαγητό, βλέπετε τώρα. Μπήκανε στις συσκευασίες και έγινε σαν προορισμός η Ελλάδα και φαγητού. Όπως και το εξαγώγημο προϊόν, αντίστοιχα. Συσκευάζεται και πηγαίνει έξω με μία λογική, με μία ιστορία. Το ίδιο, ας πούμε, και με τις φαρδοσιακές τεχνικές δεν μπορούσαν να γίνει αυτό το πράγμα. Γιατί υπήρχαν και υπάρχουν ακόμα πάρα πολύ λίγες φυλιά, αλλά είναι κρίμα όλο αυτό το πράγμα να χάνεται. Αυτές οι συντράξεις μόνο μπορούν να πάνε μπροστά τα πράγματα. Δεν γίνεται... Και επίσης και κάτι από όπου ρωτήσατε, αν θα μπορούσαν να βοηθηθούνε με κάθε τρόπο. Εγώ, εκεί πέρα, θεωρώ ότι θα μπορούσαν να βοηθηθούν πάρα πολύ και πάρα πολλοί τομείς, από όλους αυτούς τους τομείς. Και αυτό τι είναι. Στην Ελλάδα, ας πούμε, δεν υπάρχει, παράλληλα, σχόλοι για κράθμεντ, ας πούμε, δεν υπάρχει. Υπάρχουν και σχολείες design, πολύ ωραία το κάνουν και τα λοιπά, αλλά και το design στην Ελλάδα είναι πολύ περιορισμένο. Δεν έχει την MWA που έχει στο εξωτερικό. Ένα είναι αυτό. Το θέμα των σχολών, δεύτερο, παλά υπήρχε ο ΕΟΜΕΧ, όχι ήταν καλός δεν και καλά ο ΕΟΜΕΧ, αλλά ήταν, εν τέλος φάντων, ένας οργανισμός, ένας συλλογός, που από τη μέσα, πιθανά θα μπορούσαν να προωθηθούνε και να υποστηριχτούνε κάποια τέτοια επαγγέλματα. Ένα τέτοιο πράγμα πια λείπει. Δηλαδή, είναι μόνο η ΕΕΤΕΤΙ, η οποία δίνει, ας πούμε, τα AESMA και τα τέτοια για αυτές τις μικρές επιχειρήσεις, αλλά πολιτισμικά δεν βοηθάει αυτό το πράγμα κάπως να γίνει μία τοπική ταυτότητα, να γίνει τέτοιο τίποτα πράγμα. Αυτό. Να πω κάτι, όμως, που πολύ σημαντικό είναι να υπάρχει αυτό που λέει ωραία η κομπέλα, συνείδηση του καθαναλωτή και υπάρχει κοινό στο πλειοπιστήμιση. Εμείς, όταν πήγαμε στη πλατεία θεάτρου, πήγαμε και βρήκαμε τον διευθυντή της δικλαρίου σχολής, που είναι μία σχολή, η οποία παραδοσιακά διευθυνθεί. Οι άνθρωποι λοιπόν εκεί, είναι ένα δημόσιο IEC, όπου τα παιδιά σπουδάζουν χωρίς δίδακτα, μας πει στα εργαστήρια της Λουρκικής κάνουνε μαρκετερή. Όλα αυτά και πλέον αυτό το IEC δεν υπάρχει. Δεν μπορείς να βιοχητεύσεις τίποτα παιδηλματίες, κάνουνε τουριστικά επαγγέλματα και κομπιούτερ. Και όλα αυτά τα εργαστήρια λειτουργούν σαν έξτρα σεμινάρια μηλήκων. Διότι τα παιδιά δεν θα πάνε πλέον να σπουδάσουν αυτό το δράσμα. Γιατί αυτό που τους ενδιαφέρει μετά είναι η παντληματική αποκατάσταση. Υπάρχει αυτό το άγχος. Υπάρχει αυτή η αντίληψη. Ο ψαράς δεν θα έχει παιδιά. Είναι πολύ ένας σκληρό επάγγελμα, πολύ σκληρό. Η χειρονακτική εργασία δεν είναι αντίστοιχη, ξεχωρώ ότι η εργασία είναι αγαφή. Παρ' όλα αυτά το θέμα είναι ότι τώρα, επειδή είναι πάρα πολύ προβληματική, επειδή είναι πάρα πολύ προβληματικές συμβουλίες, είναι πάρα πολύ σκονοτάνομο, είναι ένα εύκολο πράγμα να ξεκινήσεις να κάνεις κάτι με τα χέρια σου. Στο χώρο της μεταξοδητίας, όταν συναργαζόμαστε χρόνια, βλέπουμε ότι υπάρχει αυτό. Δημιουργούνται ομάδες από νέα ιδέα. Ομάδες είναι χαρακτηριστικό των τελευταίων χρόνων. Βέβαια. Αυτή είναι η αρχή. Μπορεί να πάρει στην Αθήνα ένα δώρο του βιβλιοδετών. Έχουν νέο εργασία όλοι μαζί, στα εξάρκια, στο κουδάκι, στο τετράλλο να βουλιαμένοι. Και μπορεί ο κόσμος να πηγαίνει και να βλέπει και δουλειά τους. Αυτές υπάρχουν πολύ σημαντικές κοινήσεις. Αυτό που κάνει χρόνο είναι το Μουσείο Πεναντάτη. Το θέμα είναι να υπάρχει μια προβολή, έτσι ώστε ο καταναλωτής να έρθει σε επαφόλου. Ο επισκέπτης, τέλος πάντων. Επιτρέπεται. Ο άνθρωπος είναι ο καταναλωτής, γιατί να σου φοβάται. Αν δεν καταναλώσουν και όλες. Αν δεν βρίσκουν και αυτοί, πώς το κάνουν. Να έρθει σε να βρει με αυτό. Να ξέρει ότι υπάρχει και να μπορεί να το εκτιμήσει. Γιατί όταν ο κουρίστας στη Ρόδο βλέπει μόνο τα γύψενα και τα Κινέζικα και όλα αυτά, αυτά θα πάρουν. Όλα αυτά τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια βάση από τη βάση. Όμως κεντρικά. Βλέπετε το κεντρικό το κακό είναι ότι θα γράψει αυτά. Παρ' ό,τι εγώ θέλω να μιλάω. Βρέθηκα πρώτα στη Γαλλία, όπου υπάρχουν αυτές οι ατύστυχοι οργανισμοί που συγκεντρώνουν τους δρομούς κρασμέντ. Και ενισχύονται επαγγελίτες από αυτά. Και είναι μια πολύ ωραία πρωτοβουλία στην Τουλούζη, του ατύστυχου μεητηρίου του Τουλούζη, που έχει φέρει κρασμέντ σε επαφή με νέες ιδιαικές τεχνολογίες για να δισκίσει την τέχνη τους, να τη δάχνουν και σε νέους ανθρώπους και να κάνουν μια καμπάνια προοδότηση τεχνικών σε όλους τους ιστορίστους. Αυτό είναι το μέλλον. Και εγώ πήγα ατύστυχα σε μια έκδοση στη Βενετία που ήταν 16 εκθέσεις μέσα, που ήτανε κρασμέντ και είχανε και συμπράξεις κρασμέντ-δυζάρνους. Όπου εκεί ανέβαζε το κραφ, αλλά το ανέβαζε σε ένα τόσο άλλο επίπεδο, που πραγματικά σου έρχοντανε όληξη και να το ακοράσεις και να το φτιάξεις και να το διαφερμίσεις. Ήτανε πραγματικά η πρώτη φορά που είδα να γίνεται τέτοια προσπάθεια κεντρική με τόσους πολλούς. Ήτανε δηλαδή από φόρος του Αποδρόφου που κάνασαν μάρια, μέχρι ο Καρτιέκ και ο Ερμέρς που κάνανε τις χειροποίητες της Άντισης και τα κοσμίματα. Μιλάμε για όλη την κάμα του κραφ και σε πολλούς εισόδους. Τώρα φτιάχνεις τη ζήτηση. Και εγώ με την ιδιότητα του βουτιστικού δάκτωρας του Πολιτεχνίου, είχα λάβει μέρος σε ένα ελληνικό πρόγραμμα με τη Νέτα, όταν έχει τελειώσει το 2015, όπου θέλαμε να εκδάξουμε το πώς μπορούμε να δομίσουμε ένα διαπολιτισμικό διάλογο στη Μισόγειο. Έτσι είχα μέρθει σε επαφή με πάρα πολλούς τεχνίδες και στην Ελλάδα και σε διάφορες μουσικιακές πόλεις. Και το τελικό output του project αυτού ήταν να συμπράξουν designers και τεχνίδες από διαφορετικές πόλες της Μισογειο, βασιζόμενες στις κοινές παραδόσεις και στην κοινή ιστορία του γεωγραφικού αυτού πλαισίου και να κατελήξουν σε κάποιο προϊόντα. Το οποίο έδωσε πολύ ωραίες συμπεράσματα και για την Ελλάδα, για την Αθήνα συγκεκριμένα και για άλλες μουσικιακές πόλεις, ιδιαίτερα για τις βορειοαφρικανικές, το Ελλήμπανο, το Δαλαιστίνη. Δηλαδή υπάρχουν φοβερές υπηρεσίες μεταξύ όλων αυτών των χωρών και αποτυπώνονται. Σε επίπεδο σου εωρίας πάει αυτό στην πράξη, λίγο διαφορεύει να συμφωνήσω. Αυτό λέω, επειδή διαφορεύεται στην πράξη, εμείς δηλώσαμε το θεωρητικό ανδιαφέρον, αυτό πώς θα το πω, επειδή υπάρχει αυτό το έρισμα, δηλώσαμε το θεωρητικό ανδιαφέρον, να δούμε πώς μπορεί. Θα σας ενδιέχει, ας πούμε, μια εθνική οργάνωση σε επίπεδο μια σκλαβικής έκθεσης, θα μπορετούσε κάτι τέτοιο... Δεν ξαναλείτε, το θεωρητικό... Υπάρχει και ένα άλλο μεγάλο θέμα, γιατί όταν λέμε, ας πούμε, και στην Ελλάδα κραφτ, αν το βάλεις, αλλά το γκουγκλάρεις και βάλεις ελληνική χειροτεχνία, θα δεις τα διανόητα τέρατα. Είναι δεδομένο, δηλαδή δεν πρόκειται να δεις τη δουλειά των παιδιών, δηλαδή δεν πρόκειται να δεις αυτού του τύπου τα πράγματα. Θα δεις αθληώς. Λοιπόν, εκεί είναι ένα πάρα πολύ μεγάλο κομμάτι, όταν λέμε, ας πούμε, κλαδικό τόσο. Είναι αυτό το θέμα, δηλαδή και εκεί πρέπει να υπάρχει κάποιος, δηλαδή είναι κοιρατόριαλ δουλειά αυτό το πράγμα. Δεν είναι, δηλαδή, μόνο το να πάρουμε τον κάποιον που κάνει κάτι. Εκεί πέρα πρέπει να υπάρχει ξεκμελητής, που να δει, να κρίνει, να δει ότι αυτό στέκει, αυτό δεν στέκει, αυτό είναι σκουπίδι, αυτό δεν είναι. Να ξέρει τεχνικές, να ξέρει λίγο πώς είναι δουλευμένα τα πράγματα, να ξέρει τη σκέψη από πίσω. Δεν είναι, δηλαδή, πάρα πολύ απλό αυτό το πράγμα να πούμε ότι το κράτος θα κάνει, γιατί ποιον θα βάζει αυγάνιση. Είναι ένα θέμα αυτό. Δηλαδή, εμείς, αυτό που κάναμε, ας πούμε, στα πολιτήρια, ήταν ακριβώς αυτό, δηλαδή, στην Ουσία, είναι μεγετική δουλειά. Δηλαδή, είναι δουλειά που γίνεται με τους ίδιους τους δημιουργούς για να φτάσουμε σε κάποιο αποτέλεσμα. Δηλαδή, το χτίσαμε μαζί αυτό το πράγμα. Οπότε, δεν μπορώ να πω, ας πούμε, δεν θα μπορούσαμε να προτείνουμε τώρα στο κράτος, ας πούμε, να κάνει ένα πάλι τύπου αιωμένη. Γιατί εκεί, ποιος θα το κάνει, με τι γούστα θα το κάνει, πώς θα το προωθήσει, είναι θέματα αυτά. Δηλαδή, θέλω να πω, όταν προαλείτες περί αισθητικής, δηλαδή, περί από την πρόοδο της τεχνικής αισθητικής γερακτησίας, αυτό θα το ξέρεις, άμα δεν μπορείς να το πεις. Ωραία, ας δούμε, δείτε και στις οργανώσεις, πώς έχει κάνει το Λόδιμος, ο Χινέας, αυτό το πρόγραμμα. Αυτό είναι το πρόγραμμα. Δηλαδή, δεν υπάρχει μόνο η κράτη, σε τέτοιο κράτος, ή οποιαδήποτε βοήθεια ή παρέμβαση, πάμε σε τέτοιο περιφέρειο. Αυτό το δήμιουργο. Αυτό το δήμιουργο, γιατί πάλι κάλυψε μας, αλληλίξε, μας κάλυψε. Αλληλίξε μας, αλληλίξε μας. Του δήμου αυτό, η ιστορία είναι εξής, και αυτή είναι πολύ σημαντική προσπάθεια, εφηλεί μου. Ο δήμος θέλει να αναβαθμίσει κάποιες περιοχές της απείνωσης πολύ υποβαθμισμένους. Και τι γίνεται, είτε νοικιάζει, είτε παίρνει το χώρο, λίγο σαν νοίκητο, οι αγοράς του, είτε παίρνει τα μαγαζιά, τα νοικιάζει, δηλαδή δίνει εκείνος από κάποια έσπανη, ξέρω, που έχει πάει τα χρήματα μέσα του. Δίνει λοιπόν στους ντόπιους εκεί πέρα, των νοίκητους, τους φτιάχνει το μαγαζί και πιτακάζει ο διαγωνισμός και βάζει μέσα ανθρώπους που ασχολούνται με το... Άρα μπαίνει ο δήμος τους... Ο δήμος τους δήμιουργος. Και μετά οι άνθρωποι που δουλεύουν μέσα ποιο καθεστώς δουλεύουν. Όχι, και θα δίνει λοιπόν ο δήμος αυτά και κάνει ένα διαγωνισμό. Άμα δώσουμε κάποιους που ξέρουν και σου λέει, έλα στο βασίλισσο, και διάλειξε ποιοι θα μπούν σε αυτό το τέντο. Δεν σου πω, εντάξει, πήναν και κάποια θέματα, γίνονταν λίγο αργά τα πράγματα, δεν μπορέσανε πολλοί να σύλλωσαν και τα λοιπά και τα λοιπά, αλλά μπράς που τόσο καταλήξαμε να υπάρτουν αυτά τα εφτά, πόσα είναι, μαγαζιά στην πλατεία θεάτου τώρα που έγινε αυτό το πρώτο. Εκεί λοιπόν τα ζητούμενα ήταν να φέρουν αυτοί άνθρωποι από την πλατεία, να μωρέσουν να κάνουν κάτι πιθανά με τους ντόπιους, και να προωθήσουν από εκεί πέρα τη βουλιά τους σε μια περιοχή και να συνεργαστούν και να κάνουν κάτι άλλο. Όλοι και όλοι, μπράβο και το αέριο πλήγμα. Αλλά πραγματικά έχει ανανόημα, δηλαδή έχουν την ξαφρικά πλατεία θεάτρου. Και το δίνεις δωρεά, έτσι ώστε και αυτοί να μπορέσουν να κάνουν κάτι πολύ δύσκολο και το βραχνάωδο. Πρέπει να έχουν μόνο μορφή καστοριότητας. Δεν είμαστε απλά βγήκαμε μέσα. Πρέπει ο άλλος που θα έρθει να μπορεί να αγοράσει κάτι να προσφέρει πηρεσίες έχοντας απόφαση. Δεν είναι κάτι έξυπνο, είναι κάτι εγγραφημένο. Όχι. Κοιτάξτε, όλα τρία πλευρά είναι τίποτα. Εμείς όταν βλέπουμε μέρος αυτή τη συνέντευση πάντως το πρώτο πράγμα που μας ρώτησαν είναι αν είμαστε διαδικημένοι να κρατήσουμε το κατάστατο. Δηλαδή, ο δήμος σου δίνει απλά ένα boost, μια άθληση, για να δεις πώς πάει, έτσι ώστε μετά να έρθει σε επαφή με το μεγιωθήτη να μπορεί να το κληρώνεις μόνος. Αυτό, νομίζω, είναι το κύριο. Η πρόθεση. Και επειδή όλοι ξέρουν, όταν μπαίνεις μέσα σε ένα χώρο είναι τα έξοδα αρκετά, οπότε σου λέει πες, έτσι, μέσα σε μια μέρα. Σου δίνει ένα χρόνο, ένα τρόπο να δεις πώς, από ποιο πέρα το που κάνεις είναι πολύ σκληρό. Όλοι ξέρουν, κάθε πτήφερα, η δραστηριότητα θέλει τουλάχιστον ένα χρόνο να δεις που χρήσκεις. Και, ξέρετε, αυτό εμφανίζεται πολύ, γιατί είναι κάτι που συζητώμαστε ως πολιτιστική πρωτεύουσα και είναι μια πρακτική που έχει χρησιμοποιηθεί σε πολλές πολιτιστικές πρωτεύουσες. Τώρα, τόσο πάντα ήμουν πάλι στην Βουλγαρία, στον Καπάναν Δίστριτ, που ήταν ένα αντίστοιχο παλιό κέντρο πόλης που το έχουν αναδρομωρήσει, αλλά και εκεί μας έλεγαν οι δεύτεροι ότι χρειάστηκε να γίνει δεύτεροι και τρίτοι, ανανέωσε το Βουλγαρία. Αυτά τα διαδικασιαστικά προβλήματα, ξέρετε, μάνα, σκολάνε στη Βουλγαρία. Πάντα εκείνο το πρόβλημα είναι ποιος δικιάρει το χώρο, πώς εδικιαστής βλέπει μέσα, είναι λίγο εδώ η διαδικασιαστία, πώς είναι ο ιδιοκτήτης, πώς είναι λίγο ο ιδιοκτήτης. Είναι το πρόβλημα, διορίζει η ηλικαταστήριση, γιατί δεν μπορούσαν να βγάλουν άνθρωποι. Πάντως είναι ωραία και σαν προσπάθεια, δεν ξέρουμε καν που θα καταλήξει. Έχετε πάρα πολύ δίκιο, έξι μήνες είναι τίποτα. Ναι, ναι. Γιατί εμείς τώρα στους δύο μήνες... Είμαστε δύο μήνες. Όλοι είναι πολύ έσπινες, πολύ ωραίοι, με εμπανάρκει. Να δουλεύουν αμέσως. Ναι, να δουλεύουν. Τώρα θα πάμε μπις εκεί που οι άλλοι είναι τόσα χρόνια, πώς θα μας δούνε. Ό,τι θα πάει, είχαμε λίγο εμπατώσια. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. Ευχάριστε πολύ. για μια άσταση τέτοια, για σελαφρά, για σεβόλιο, εντερπέιντες και επορήτης καθαρά. Γι' αυτό νομίζω ότι πρέπει να δεθούν οι βάσεις ώστε να ξεκινήσει μια κουβέντα για όλο αυτό, δηλαδή να ανοίξει ένας διάλογος για το ένδυμα, για τα άλλα αντικείμενα τέχνης, οπωσδήποτε, ώστε να διαμορφωθεί ένα κοινό στο οποίο θα μπορεί να κατανοήσει αυτό το πραγματικό. Τα δύο μήνες που είμαστε εκεί είναι πρώτη φορά που είμαστε και σε βιτρίνα. Μέσα μπαίνουνε κυρίως ξένοι, τουρίστες, από μόνο τους. Οι Έλληνες δυσκολεύονται να καταλάβουν αν είμαστε καλαιοί, είμαστε κατάστημα, είμαστε... Δεν εξηγειωμένοι. Ναι, δεν εξηγειωμένοι, μ' αυτό το τύπο τους χώρους. Ο ξένος μπαίνει μέσα, πιάνει κυριακά, άλλοι... Είναι τρομερά σκληρός, σαν να είμαστε στο σπίτι. Είναι πιο εξηγειωμένοι όμως με αυτή τη γεωργική δημιουργία. Και επίσης, νομίζω ότι είναι ένα θέμα που, το έχουμε πει όλοι σήμερα, ότι όλοι μας είναι μία εμπειρία μέσα από οποιοδήποτε μέρος. Πεθαίνει και η ιστορία. Ναι, και η ιστορία. Όταν διηγούμε εμείς τη δική μας ιστορία, είναι τρομερά σημαντικό για αυτούς. Ναι, γιατί ξέρετε ένα σχέδιο που θέλουμε να το πω. Ναι, θέλουμε να το πω. Παρθεί και πολύ αυτό το κλίμα, όταν έλεγε τα ρούχα σου, θέλει να αναγκωδίζουν το παραγωγό. Θέλει να βρει το λίγο προϊόν, συνάντηση με λαμπράδο, με τις πολεμικές λαδί. Αυτή η αυκλήγηση είναι υπήρξη. Επίσης, υπάρχει και η αίσθηση ότι όταν κάτι είναι χειροποίητο ή είναι μετρότερη γλίμα καπαραγωγής, θα είναι σίγουρα πανάκρυβο, οπότε δεν έχουμε μέσα κάτι. Και δεν ισχύει αυτό. Να εμείς ας πούμε που λάμπουμε όλα αυτά σχεδόν χειροποίητα και είναι σε πάρα πολλές στιγμές. Στο σακάφια είναι γιατί υπάρχουν μερικά, ας πούμε, που δεν ξεχωρίζουν από εγωδένους. Ποιά έκανε να ξεχωριάζουν. Ότι τελικά το σπινό, όμως, το πληρώνουμε πολλά τριβά. Επό πίσω υπάρχει εμπορία, μητρο, αρματισμιά, κλπ κλπ. Ό,τι δεν είναι άλλο, τα φτεινά τα ρούχα. Όλα τα φτεινά. Όλα τα φτεινά. Ναι, αλλά δεν αφήσεις τα στιγμές, σε πράγματα που κάνουν, είναι η ίδια ηρμηρία. Απλώς νομίζω ότι τελικά είναι αυτό το σημαντικό αυτό που λέμε καλλιέργια, η συνείδηση ότι αγοράσεις κάτι που έχει μία αυσία σχεδιαστική και άρα που δεν ζητάς εξής σου αυτό. Όπως εσείς αφηγήθηκαν επειδή η ιστορία είναι πολύ σημαντική. Δηλαδή είναι ήδη ένα φίλμα για να έρθει κοντά ο άνθρωπος και το κοινό με αυτή την... Επίσης είναι και ένα φίλμα κατανοήσεις του δικού σου πράγματος, αυτό που σου συμβαίνει. Αυτό μοιράστηκα. Οπότε και ο κόσμος αν έρθει να αγοράσει αυτό που εγώ φτιάχνω, θα αγοράσει ένα κομμάτι της αλήθεια μου. Το κάνω και εγώ σ' αυτό. Κι εγώ ήθελα να κάνω μια ερώτηση για τους συγγυρείς του Μιτού, που έχετε επιλέψει από το κατάλογα και ιδιωτικά. Έχετε συνεργαστεί και με έναν μεγάλο χορέα που είναι το Μουσείο Βενάκι και έχετε και συνεργάζει και τώρα και με τον Δήμο της Αθήνας μέσω του project αυτό του της Πλατείας Θεάτρου. Ήταν ένα ερώτησο τεχνικά ως καλλιτέχνες. Γιατί καλλιτέχνες είστε. Τι είναι καλλιτέχνες, τι είναι καλλιτέχνης, δεν είναι τεχνή. Μάλλον συνδυαστικά ως καλλιτέχνες και ως παραγωγή και ως οικονομική, ας πούμε, οικονομική από όλα αυτά. Τι από όλα αυτά τελικά σας βοήθησε περισσότερο. Είναι τελώς διαφορετικά. Εγώ πιστεύω πάντα στην εμπειρία, δηλαδή σε αυτό το οποίο, νομίζω αυτό που κάνεις πάρα πολλά χρόνια, τελικά αυτό που και σου αποφέρει το κύριο Τέλεσο. Ακόμη δεν έχουμε καταφέρει να ζούμε από αυτό που κάνουμε. Δηλαδή για εμάς η γραφιστική είναι το επάγγελμά μας και συνηθίζει να είναι και το υποστηρίζουμε και πάρα πολύ. Είναι μια παράλληλα ιστοριότητα αυτή τη στιγμή. Και ακόμη, οφείλω να το πω, δεν έχουμε ξεκαθαρίσει εμείς οι ίδιες, αν θέλουμε να κινηθούμε ξεκάθαρα προς το κέντρα τέλησης. Δεν τα συνδυάζουμε ακόμα καμπέρα. Οπότε συνδυαστικά... Άρα είναι επένδυσης πάνω στη στιγμή για την δραστηριότητα. Είμαστε με τα παιδιά, εγώ πρέπει να περάσω στα παιδιά. Είμαστε μαζί, έχουμε ξεκινήσει να κάνουμε μια εταιρία. Το φίλμα είναι βιώσιμο μετά από όλα τα παιδιά. Έχει πολύ κόπο για να είναι βιώσιμο. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. Έχει πολύ χειροκρότημα. ΈχειvolUTς. Αν δεν το varias, Élfius! Αυτό σχετίζεται οικονομία, γενικός, έγινε σύσκολος. Δεν είχαμε ποτέ πάνγκρυφας. Εμείς δεν ήμασταν και στον τομέα αυτό από όπως εσείς είχατε πολύ από το οικογενικό σας background. Εμείς δεν είχαμε καμία σχέση. Ήμασταν όλοι και οι τέσσερες μηχανικοί. Είναι η κυρία ασχολησίας μας. Ναι, είναι η κυρία ασχολησίας μας τώρα πια από το 2014. Και συναντήσαμε και πάρα πολλά προβλήματα τα οποία τα έχουν όλοι στα παιγερματά τους. Με τη γραφειοκρατία, με τις φοραλογίες, με τον αλλήξηση σε εταιρεία. Εμείς φανταστείτε στη Ρόδο, επειδή ήταν εργολική δραστηριότητα, ήμασταν από την Αθήνα, δεν έχουμε και εμείς σχέση με τη Ρόδο. Ξεκινήσαμε με 18% FPI. Την επόμενη χρονιά ήρθαν τα capital controls. Το FPI έγινε 24% ξαφνικά. Είχαμε και 16%, 16% επειδή ήταν πρωτικό νησί μέσα σε ένα χρόνο. Είχαμε κάνει και εμείς ένα business plan κάπως. Όσο μπορούσαμε, γιατί δεν είμαστε και μέσα στο χώρο. Μέσα σε ένα χρόνο, όλο αυτό το business plan κατέρριψε. Γιατί μόνο η φορολογία, η προκαταβολή φόρου που πήγε 100%. Τα ταμεία που ενοποιήθηκαν και πληρώνουμε και των μηχανικών και το ΕΦΚ. Ακόμα δεν έχει... ακόμα υπάρχει θέμα. Αυτό, αν μπορούσε κανείς. Δεν υπάρχει ταινία με ταμείωση. Δηλαδή δεν θα κάναμε ταινία με ταμείωση. Νέα παιδιά που έρχονται και θέλουν να κάνουν κάτι. Ναι, έχουμε τρελαθεί όλα αυτά. Εάν δεν είναι μαύρα, δεν μπορούμε να δουλεύσουμε. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε. Κατάγι, πάει. Ξέρετε πόσους ανθρώπους δεν έχουμε. Δεν μπορούμε να δουλεύσουμε απελπώς για αυτούς τους ανθρώπους. Αυτό είναι σίγουρα μια βοήθεια. Εμείς πολύ εύκολα μπορούμε να μοιραστούμε την εμπειρία όποιον θέλει να ξεκινήσει. Να του πούμε πέντε πράγματα από την αρχή, τι να κάνει, τι να κάνει. Όχι το θέμα είναι για το ίδιο το κράτος. Γιατί τα ζήσω. Όταν ξεκινάει ένα πράγμα, το οποίο έχει και νόημα για το ίδιο το κράτος. Όταν ξεκινάει η πόλη, δώστε λίγο ένα περισσότερο ανθρώπινο. Δεν είναι δυνατό. Ναι, παλιά στους ελεύθερους επαγγελματίες, για πέντε χρόνια, υπήρχε ένα μειομέλον και στο ασφαλιστικό και σε διάφορε. Τώρα αυτά έχουν καταργηθεί όλα από την πρώτη μέρα που ξεκινάς, ενω μεταξύ και αγορά πια. Δεν δουλεύει όπως δουλεύει παλιά, με πιταγιές, οπότε να έχεις ένα χρόνο... Είναι μετρητά όλα. Και έγιναν και τα κάποιες αδικοντρόλες, οπότε... Ούτε μετρητά. Ναι, ναι. Και κινήσεις. Και βάζεις πρώτες ύλες για να φτιάξεις αυτό. Ναι, οι βιοτεχνίες δεν σε πιστεύονται, γιατί έχουν κλείσει, ας πούμε, η κλωστεφαντουργία, άμα το έχετε ψάξει και εσείς. Είναι πάρα πολύ λίγα που δουλεύουν στην Ελλάδα, και έχουν κλείσει πολύ μεγάλες επιχειρήσεις. Αν μακριάζεσαι, έχουν εσάς τα μέλη. Έχουν. Το μας πείτε, λοιπόν. Και αυτό το συναντά σε όλους τους τομείς. Καλώς είπατε και για τους βιοτέχνες, τους μικρούς, ή τους παραγωγούς πολύ μικρούς. Οπότε, πολύ προσωπική εργασία. Δηλαδή, έχεις να σπολίτεσαι με όλα τη γραφειοκρατία, με το μπραντινγ πια, γιατί ζούμε στη... Τώρα είναι όλα με Instagram. Έτσι πρόκειται η δουλειογραφία σου. Δεν μπορείς να βάλεις στην κυθυσία μια πίσα, άμα δεν είσαι δυνατό στα social. Το οποίο είναι και αυτό. Τα παιδιά σκουδάζουν και στα πανεπιστήμια. Δεν είναι κάτι που μπορείς από μόνος να το... Εμείς, δηλαδή, που ήμασταν και στην αναλογική εποχή, που μεγαλώσαμε, είναι και αυτό ένας άλλος τομέας. Πολύ δύσκολο. Το θέμα της προβολής, για μένα, είναι αυτοίς εξίσου σημαντικός. Είναι άλλη δουλειά. Και εμείς, που είμαστε και λίγοι μικροί, και προσπαθούμε όλους να το κοντρολάβουμε, εκεί, ας πούμε, παρόλο που η δουλειά μας, πραγματικά, είναι η προβολή, εταιρή, δηλαδή, ασχολόμαστε με εξετερικής ταυτότητας, δεν έχουμε προλάβει. Είχαμε και την τύχη να ξεκινήσουμε από τον Πενάγιο, που από κει παίρνει την προβολή λόγου του Μουσείου. Εμείς, προσωπικά, δεν έχουμε ασχοληθεί όσο πάλι με αυτό. Για αυτό και είναι η πρώτη φορά που θα πάρουμε μέρα στο Great Brand New, να δούμε πώς μπορούμε να... Να σας πούμε, επειδή είμαστε ειδικά μέλη στο Great Brand New, ότι αυτό είναι μία μη κερδεσκοπική εταιρεία, έχει σκοπό... Τώρα, οι επιλογές γίνονται με ψυχωρία, οπότε αυτό που λέγατε το Curation, αλλά είναι λίγο και αυτό λίγο χωρένο, είμαστε 23 εταιρείας στην Great Brand New, οπότε και και λίγο το Curation έχει λίγο θέμα. Και τα 23 μέλη, γιατί είναι άλλο κάπως τυχαία μια μορφή. Ναι, το Great Brand New, είμαστε 23 μέλη. Δηλαδή δεν είναι ένα, ο οποίος με τις προσωπικές του επιλογές μπορεί να διαλέξει και να έχει ένα επίπεδο. Προσπαθούμε και αυτοί οι 23, να δουλέψουν με τους ενός συμμετέχοντες, να αναβαθμίζουν την έκθεση αυτή, που το χρειαζόμαστε, γιατί, σας είπατε, τα 3 μέλη δεν είμαστε τόπο, ή όλοι. Είναι έκθεση εμπορική, είναι εμπορική έκθεση, το οποίο είναι ένα βήμα, που θέλαμε να ξεχωρίσουμε λίγο από τις άλλες εμπορικές εκθέσεις. Είναι ένα βήμα για προώθηση, δεν ξέρω, ας πούμε, τα περίπτερα, οι τιμές, είναι πολύ πιο οικονομικές σχέσεις με εκθέσεις, άλλες εμπορικές που διοργανώνονται από ιδιώτες. Είναι μικρή έκθεση φυσικά, αλλά μπορεί κάπως να έρθει ο έμπορος, ουσιαστικά, γιατί δεν είναι για το κοινό, είναι εμπορική έκθεση. Αυτός που στο τέλος θα διανύμη και θα τα δείξει στον κόσμο, μπορεί να έρθει σε επαφή με τον παραγωγό, να δει την ποιότητα, να δει το design. Είναι μια πρώτη, είμαστε τρία χρόνια ή τέσσερα, τέσσερα αυτή είναι η φέντη χρονιά, οπότε είναι ένα μικρό βήμα. Άμα πατήσετε σε όλη την Ελλάδα, στα μαγαζιά του Κάφος, που έχουν λίγο πιο ψαχμένα πράγματα, σε design shops και σε τουριστικά μαγαζιά, αλλά που θέλουν λίγο να αναγνωρίσουν το προϊόν τους, σίγουρα έχουν πάρει πράγματα από το Greek Brand New. Είναι σίγουρο, δεν υπάρχει μαγαζί έτσι λίγο πιο… Είναι σημαντικό να υπάρχει κάτι που δεν το αναγνωρίσεις και μέσω αυτού να ψάξεις, όπως και στο website του πολιτήριου, ας πούμε, αναφέρονται οι καλλιτεοί, οι designers, ο καθένας από μόνος του. Είναι μια πάρα πολύ ωραία πρότυπη για κάποιον που θέλει να ψάξεις, δηλαδή μόνο μέσω διαδικτύου μπορείς πλέον να βρεις εύκολα πολλή πληροφορία. Κατά τη γνώμη μου, αυτό που πρέπει να… που θα είχα εγώ, ας πούμε, που λέω κάθε φορά το επόμενο βήμα, θα ήταν ένας ουσιακός τόπος όπου θα μπορεί κάποιος να βρει και τους νέους designers και τις συμπράξεις και τις διοργανώσεις και όλο αυτό το παγκέντο το οποίο δεν υπάρχει. Εάν δεν ξέρεις πού να ψάξεις, δεν υπάρχει περίπου σε αυτή η ιταλή κουτούλια στην Ελλάδα. Μου λέγανε ότι από την Ελλάδα δεν μπορούσαν να βρούμε τίποτα. Δεν ξέραμε πού να ψάξουμε, να βρούμε, δεν βρίσκαμε τίποτα. Αν δεν ξέρεις να βάλεις νύχτου, αν δεν ξέρεις να βάλεις, δεν υπάρχει. Υπάρχουν έσβατα… Συγγνώμη. …που προωθούν με χρηματικό… δηλαδή σου δίνουν κάποια χρήματα για εκτέσεις στο εξωτερικό. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να πάρεις ένα έσβα και το ποσό είναι πολύ μικρό. Δηλαδή προσπαθεί κάπως το κράτος με τα έσβα να το κάνει αυτό, αλλά είναι πάρα πολύ μεγάλη γραφειοκρατία. Πάρα πολύ μεγάλη γραφειοκρατία. Αλλά για να πάρεις ένα έσβα… Για να πάρεις, ας πούμε, 10.000 ευρώ στο εξωτερικό ή να προσλάβεις έναν άνθρωπο, τέλος πάντων, να το δίνεις σε ένα μισθό για να ασχολείται με αυτό το πράγμα, το οποίο θα έπρεπε να είναι πολύ πιο εύκολο, έστω από το Υπουργείο, δεν ξέρω… υπάρχει και από τους οργανισμούς που ασχολείται με τα έσβα… Το πρώτο πρόβλημα είναι ότι έχουν γίνει πάρα πολλά. Διάφορα παίρνουν τα χρήματα και ξεαφανίζονται, οπότε… Δεν μπορείς να τα πάρεις για να πας στην έκθεση του εξωτερικού. Απλώς να πω ότι είναι και ένα άλλο πρόβλημα. Τα έσβα που αφορούσαν δημιουργικά επαγγέληματα τώρα, επειδή το προγραμματικό γλέσιο, ας πούμε, δεν αφορούσε αρθενότητα, δηλαδή ειδικά στην Ελλάδα, ήταν συνεδριμένη με τουρισμό πάρα πολύ, ίσως έχει και, στις προϋποθέσεις του, να έχει πάρα πολύ κοινότητα. Είχε τουρισμό και είχε και πολλή κοινότητα, η οποία είναι έρευνα για τα κοινότητα μία μάλλον. Δεν υπήρχε πολλά ξεχωριστά. Δεν υπήρχε πολλά ξεχωριστά για αυτό. Αυτό ήταν ένα μεγάλο πλαίσιο και εμείς θέλουμε να κάνουμε διάφορες μορτάσεις. Και ήμουνα στην Επιτροπή που φτιάξαμε αυτό από την Επιτροπή. Αλλά, και προσπαθώντας να το πάρουμε εμείς, θα σας πω ότι είναι ελεκρωμένη, επειδή στον καταστατικό το εικόν μας δεν υπήρχε η λέξη έρευνα, γιατί το καταστατικό είναι του 30, δεν μπορούσαμε να πάρουμε το ΑΣΤΟ. Ενώ το είχαμε φτιάξει επί τούτου. Απίστευτο. Είναι απίστευτο αυτό το πράγμα. Όλο το καλοκαίρι, όλο το κέντρο, δεν συγκενόταν να το πάρουμε την καμία. Παρακαλώ. Αυτό πότε πριν ότι και σε αυτό πέρα από ποιο είπαν το κράτικο μηχανισμό αυτό, δεν είναι μόνο στον Πορσινό, δηλαδή. Το να γίνεται λίγο στο σάιτ, να υπάρχει πιο πολύ του καλλιτέχνη, αλλά και του ανθρώπου, του τεχνίτη. Βέβαια. Αυτό μπορούσαμε πάρα πολύ, γιατί είμαστε πιο σύγχρονοι στο κομμάτι του διζάιν. Πολλές φορές, τώρα δεν ξέρω πώς λειτουργεί πια, πολλές φορές και οι διζάινες προσπαθούν να μην αποκαλύπτουν τον τεχνίτη. Αυτό έγινε μεγάλη στιγμή. Αυτό έγινε όμως εντελώς στιγμή. Όχι, εντελώς, εντελώς. Προσπαθούν να μην τον υποστηρίχνουν και να τον υποστηρίχνουν, για να μην τον πηγαθούν. Αυτό είναι πάρα πολύ μεγάλο το κομμάτι. Δηλαδή, λέμε για τα χιλιάδυο κακά που υπάρχουν από την μια πληροφορία, οι διζάινες μεταξύ τους δεν ανταλλάσσουν την απαραίτητη πληροφορία και για να τη βρουν άλλοι διζάινες, αλλά γιατί αν μην δώσουν την πληροφορία αυτός ο άνθρωπος μετά, μπορεί να έχει και άλλους τρεις πελάτες και να μπορέσει να μείνει στη ζωή. Αυτό το έχουμε δει. Άρα και εσείς μπορείτε σε αυτό να βοηθήσετε. Αυτό θα κάνει. Αυτό να το κάνει. Είναι το επόμενο πρώτο υπέροχο. Αυτό θα είναι πάρα πολύ καλό. Αυτό θα βοηθήσει και τον ίδιο, αλλά και νέους διζάινες που μπορεί να προσπαθούν να βρουν όσα κάνουν την υλοποίηση και επίσης οι οποίοι λόγω της νότητάς σου δεν μπορούν να τους είναι κυδιαίτερα εύκολο. Θέλεις να μπορείς να γίνει ένα γκάλερι. Υπάρχουν κάποια ευρωπαϊκά προγράμματα που έρχονται μέσα στη πλατφόρμα και εγώ πρέπει να είμαι από την Ελλάδα και να βρουν τεχνίδι στη Γερμανία. Ένα που θέλει να έχουμε είναι το World Partnerships Project, κάπως έτσι, το οποίο είναι απίστευτο ενδιαφέρον γιατί δίνει ένα κοινό γκάλερι το οποίο ένας μπορεί να βρει τον άλλο. Εγώ να μιλώ για αυτό ότι εδώ δεν υπάρχει ούτε κατάδυά. Αυτό, δεν μπορείς να το κάνεις. Ούτε ο ένας μπορεί να το κάνει τον άλλο, ούτε απ' έξω μπορεί να το κάνει τον άλλο. Ναι, και δεν υπάρχει κανένας. Ναι, ναι, ναι, ναι, ναι. Αν και εγώ θα πηγαίνω να κάνω αυτή τη δουλειά, δεν θα μπορώ να το κάνω. Δεν θα έχω το θέμα. Όταν εγώ και να βρω τον συνεργάτη, τον τεχνίτη, ψάχνω όλη την Αθήνα με το αυτοκίνητο και τα περιγραφή μου, μετά μου δημιουργείται μία προβλήτηση να το συγκρατήσω όλον. Ναι, ναι, ναι. Βλέπετε μετά, δηλαδή, συναντήτως δεν θέλω να μιλήσω στην πληροφορία, αλλά αν της κοιμηράς την πληροφορία, μετά αυτός θα υπάρχει ένα κρίσιμιο. Αυτός μπορεί να έχει και παραπάνω δουλειά. Κι άνθρωποι κοινώνουν τα δικά σου σχέδια πιο πίσω, πήγαινε να τα λέμε και όλα. Αλλά μετά αυτός είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να σώσει μέσω, στο νοθείς, επειδή δεν έχει περισσότερη δουλειά, να καλέσει κι άλλους. Όχι, δηλαδή. Δεν είναι έτσι. Είναι αυτό που είπε στην αρχή, λες πέτα, είναι στη δυνατότητα τους επάνω και δεν τους ενδιαφέρει τίποτα άλλο. Δεν χρειάζονται τόσο πολύ. Δεν έχουμε σκεφτεί. Εγώ δω τέτοιες τεχνίδες που άρχισαν να μεγαλώνουν, δεν κατάφεραν να τα πεξέχουν και με μεγάλη μου χαρά είδα, ότι πήραν και καινούριους ανθρώπους. Όχι μόνο αυτό, αλλά και καινούριους ανθρώπους. Θα κάτσει, θα κάτσει το μάθυ, θα φτιάξει το δικό του εργαστικό. Και θα λειτήγει το πρόσφυγμα του. Μπορείς να μεγαλώσεις, μπορείς να έχεις χρόνια. Αυτό. Αυτό, εάν δεν ανοίξει αυτό το πράγμα. Πρέπει να ανοίξουν, πρέπει να νιώσουν καμιά σφάλαι, δηλαδή εμείς θα ανοίσουμε προσευχική έπαφη μαζί τους. Και αυτό επίσης είναι δύσκολο, δηλαδή μας έχουν υποστηρίξει, δηλαδή μας έχουν εμπιστευτεί. Είναι πολύ σημαντικό πράγμα. Ότι δεν έρχεσαι να κλέψεις από αυτή τη γνώση, αλλά να τους ενισχύσεις. Η εμπιστοσύνη, δηλαδή, για να εμπιστευτεί, μεταξύ, επειδή πλέον έχουν μάθει να δουλεύουν μόνοι τους αυτοί οι άνθρωποι και να επιβιώνουν μόνοι τους και όχι με τη design και αυτό. Μπορεί να κάνει και με τη συνείδηση του, είναι και design. Πολλοί το περδέχουν με μια καλλιτεχνική δραστηριότητα που δεν είναι. Πολλοί το περδέχουν με μια τεχνική που δεν είναι. Δηλαδή, είναι πολλά στιγμή. Και κυρίως είναι θέμα εμφέρος παιδείας, ενημέρωση, στα πάντα. Από όλες τις μαχείες, ενημέρωση και ενημέρωση, δηλαδή και για τους μέτρους και για τους δέντρους. Όλοι φοβευμένοι, το ξέρουν. Δηλαδή εμείς, εγώ που συνεργάζομαι με πάρα πολλές εργαστήριας όσο όλη την Ελλάδα. Βλέπεις στην αρχή ότι υπάρχει ένα πρώτο κράτημα. Βλέπεις από μια άλλη μεριά, γιατί γνώριζα τους καλύτεροι τους και αγάπησαν τους τεχνίτες. Είναι τόσο, αυτοί οι άνθρωποι όμως τελικά σ' αγκαλιάζουν τόσο πολύ. Όταν εσύ πραγματικά εμπιστευτείς το προϊόν τους και αυτό που κάνουν, γίνονται πραγματικά. Με χρειάζονται να τους πατήσεις πλέον. Είναι πάρα πολύ πραγματικά και εμάς. Δηλαδή εγώ άμα χάσω τεχνίδι μου, αισθάνομαι σαν να μου κόβουν τα πόδια. Δηλαδή είναι πολύ, είναι το πάντημά σου στη γη αυτή η τεχνίδα. Αυτή η τεχνίδα είναι μια άλλη σύγχρονη στις μεταξύ. Γιατί έχει πάρει μια διαμάχη. Πήρχαν και περίοδοι, θεωρώ, που ένας διζέντος δεν παραδεχόταν το τι για να γίνει το διζέντο. Μπορεί να σε γράφει ο διζέντος, μπορεί να σε γράφει ο διζέντος, μπορεί να σε γράφει ο διζέντος. Δεν είναι σημασία. Δεν αναγνώριζαν ότι για να υλοποιηθεί το όραμα τους χρειάζεται αυτή η βάση. Μπορεί να μην χρειάζεται. Δεν είναι απαραίτητο. Παράγονται τελικό προϊόν. Και πέραγονται τελικό προϊόν. Δεν σημαίνει τελικό προϊόν. Δεν σημαίνει τελικό προϊόν. Στην δική μας δουλειά μεταξύ μας. Είχαμε ειδικές πάρτες, ακόμα και στο εικαστικά λέγουμε εικαστικός. Θα παίξει με τα χέρια, αλλά αν μιλάμε για άλλες χρήματα θα παίξει με τα χέρια. Αν μιλάμε για μία διατάση μπορεί να γίνει αυτός ο τελςί. Φανταστείτε ότι ένας καλλιτέχνης παράγει ένα έργο. Οπότε εμείς θέλουμε μόνιμη ερωτήση εργασίας. Γιατί εμείς θέλουμε όταν αυτό το βρίσκο που φτιάχνουμε, θέλουμε να το παράγουμε σε μεγάλη κλίματο. Ο τεχνής κορματικής πήγε μαζί μας και να έχει το ίδιο πόταμα. Πώς αλλιώς θα φτιάχνουμε ένα κορματικό σύστημα, αν δεν έχουμε καλή σχέση και σωστή. Να κάνουμε ότι πρέπει να το κλείσουμε και όλα σιγά σιγά. Να κάνουμε μια τελευταία ερώτηση του. Βλέπουμε ότι όλη αυτή η δραστηριότητα, στους 80% της συγκεντρώνει στην Αθήνα. Θέλω να μιλήσουμε για αυτό. Αν δεν είναι έτσι, πώς μπορεί να αναπτύχθει και να διασπαρεί στην Αθήνα. Στην Αθήνα υπάρχει πολύ σωστό. Δεν υπάρχει πολύ σαν ιατρό. Κοιτάξτε, εγώ νομίζω ότι κάθε πόλη, είτε έχει ένα μνημείο, είτε έχει κάποια λεκτή τέχνη, κάποια παράδοση συγχωρηγούμενη, είτε έχει κάτι σίγουρο. Εκεί λοιπόν, όλη η ιστορία είναι να πατήσεις εκεί. Είτε πανεμόσφαλης θα γιάνε αυτό, έγινε ένα μνηκρόμος, είτε άλλος ο χωριάς. Αυτό μπορεί να γίνει από μόνο. Μια κατάσταση με βάση αυτό. Στα Ιάννεμα, τώρα που αναφέρατε, έχει γίνει και μία θερμοκητή, τίτε πώς να το πω, έχει δοθεί ένας χώρος με καταστήματα σε... Σιγά σιγά γίνονται. Θέλω να πω ότι αυτό το πράγμα μέσα μέσα, είναι μία... Πλέπεις, από κάτι ξεκινάει, από κάτι ξεκινάει. Και κοίταξε τη ρόδος εκεί. Είναι το σούπερ τουριστικό μέρος. Είναι καταστραμμένη, δηλαδή, στη βάση της. Ενώσου το ότι πες στα Ιάννεμα, ή ξέρω εγώ, ή σκύρος μου, ή ξέρω εγώ, ή σκύρος, ή ασφαλή στην Κρήτη, στην Αλεξανδρόπολη. Η Κρήτη καταστραφεί η νησία, αλλά η άλλη νησία έχει και το... Θα μπορούσες στην Κρήτη να κάνεις πράγματα πολλά. Ναι, εγώ είμαι σκύρος. Σε κάθε μέρος τέτοιο, είτε βασισσόμενος σε ένα μικρό μουσιάκι που έχεις, είτε σε ένα μεγάλο... Ας πούμε πάνω τα μουσιάκια του εργού της Μαστίγα στη Χιόριση. Με βάση όλο αυτό το πράγμα, ξεκινάει γύρω-γύρω απ' αυτό. Και μπορεί να... και το γηλικιά μας δουλειά μου, ας πούμε, ξέρω εγώ, το design, η πρόθεση, αυτό το πράγμα. Ξεκινώντας από ένα τέτοιο πράγμα, θα ξέρεις ότι δεν είναι όλο το... Γιατί ο στόχος είναι... Μπορούμε να φανταστούμε ένα πολύ ομορφωμένο στο οποίο ο κάθε άνθρωπος μπορεί να πάει να μίλει στον τόπο του και να μην χρειάζεται να μίλει στην αρτίνα, για να κάνει αυτό που... Πολλά φαιδιά βλέπουν ότι δεν γίνεται, πια τέλος θα βραχθεί, πια τέλος θα τους φέτει, πάνε πίσω, να ξεκινήσουν κάτι. Χρειάζεται, άρα, μια αδένδυση από την κάθε πόλη, για να φέρει το πόρμα πίσω. Και θέλει και μια... Όχι, αλλά θέλει... Όχι, μπορεί να γίνει από άτομα, μπορεί να γίνει από ένα μουσείο, μπορεί να γίνει από το οσίλωμο, μπορεί να γίνει από... Ήρθαμε με αυτή την απορία που ζητήκαμε, από πού έχουνε ξεκινήσει... Από πού έχουνε ξεκινήσει... Γιατί όχι μόνο εγώ είχα ξεκινήσει, και πριν, που ήταν εκτέσεις, που πήγαιναν εκτέσεις από... Έχουνε ξεκινήσει από ιδιωτικό... Ναι, έτσι, για που είδε ο Θεός. Λοιπόν, έχουνε ξεκινήσει από το 1975, ο δημοφός των Ασκηλίων. Ξεκίνησε υπό συνεργίδα του Δήμου, αλλά υπήρχε πάντα μία ομάδα πνευματική υποστήριξης και ανθρώπων που είχαν ιδιαίτερες μυσικές εδώ και περιστήθησαν τη δίκηση και συμβούλευαν και τη δίκηση. Κατά κάποιον τρόπο, όταν κούρουσε ή είχα κάποια δίκηση, όταν μπορούσε να πουλήσει. Και αυτό συγκρίνησε να ανθεί. Βέβαια, άλλαξαν... Μπήκαν καινούργια πράγματα από την δεκαετία, από πέντε της δεκαετίας του 80, που μπήκαν στο τεχνίδι δημιουργικοί χώροι, που άρχισε αυτή η τάση, πάλι, επανάγνυσης των ιδιωτικών κυρίων και μπήκε σε κρίση το παλιό ηλιοδυνείο, δεν ξέρω. Ήταν στο ιδιωτικό χώρο μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 80, γίνονταν εκεί και οι εκδηλώσεις ήταν μόνο μουσικές και παραστάσεις αρχιευγράμματος. Επειδή και η ανάγκη ήταν για περισσότερα πράγματα, περισσότερες ομορφικής, και για χορό, και για μουσική, και για άλλο θέατρο, δεν μπορούσε να υποδεχθεί ο ιδιωτικός χώρος, χωρίς και μια στεφή, όχι. Και έρχοντας και την τάση της εποχής, και την έμπνευση κάποιου ανθρώπου, βεβαίως, να μπούν στον παιχνίδι δημιουργικοί χώροι, έτσι άρχισε να γίνει αυτό, και μεγάλωσε και γίνει πάρα πολύ σπουδαίο. Πάρα πολύ σπουδαίο. Είναι ένα παράδεισμα. Μπορούμε, χωρίς να έχουμε σχέση με αγγλίστρια, να έχουμε διάφορες χορές και να έχουμε διάφορες χώρες. Θέλοντας και εμείς. Θέλω να πω, το επεισείς, γιατί μιλάμε για τις άλλες πόλεις, για την Ελευσύνη από τη στιγμή είναι μία σπουδαία ευκαιρία, η πολιτιστική. Και μάλιστα το ότι είναι κοντά στην Αθήνα, είναι επίσης πολύ σημαντικό. Γιατί μπορούμε να έχουμε πιο γρήγορα διακίνηση ιδεών, ας πούμε, και σπουδαίους ανθρώπους να έρχονται και να μεταλαβαδεύουν εδώ, χειρινώντας τα συνεπειρία τους. Καλη ώρα όμως, για να μιλάμε αυτή τη στιγμή. Πολύ τιμα πράγματα, γιατί έχει πολύ μεγάλη ιδεία από το Μουσείο και από όλα. Είναι πολύ σπουδαίο να βγουν βάσεις για κάτι άλλο. Δηλαδή, ξεκινάμε με αυτή τη στιγμή. Το το συμπός για τη συνάντηση, το συνέδριο όπως θέλετε. Συνάντηση ας πούμε εγώ. Να ξεκινήσει ένας διάλογος για όλα αυτά που συζητάμε. Μιλάμε για εφαρμοσμένες θέκρες τώρα αυτή τη στιγμή. Έχουν εφαρμοστεί. Το θέμα μας ήταν αυτό. Και να υπάρξει μια προοπτική, δεν ξέρω. Μου θέλει πάρα πολύ ωραία μπάστα για να κάνω το κλείσικο που θα έγινα. Το κλείσικο που θα ξεκινάμε. Μέχρι να μας κλείσουμε, να μας κλείσουμε. Γιατί είμαστε κυβολιωμένοι. Εγώ θα σας πω ότι αυτή η συνάντηση πολιτισμότητας της 30' θα γίνεται κάποιο πρόγραμμα. Και εμείς που ξεκινάμε, φυσικά βάζουμε αυτή τη θεματική, σχετικά με διζάινγκ, με βόντα και με όλο το... Και ξεκινάμε αυτή τη συνάντηση και θα ήταν χαρά μας να πάρετε εσείς τον βήμα από εκεί πέρα και του χρόνου να με προσκαλέσετε εσείς να μιλήσω για το τι θα κάνει πολιτιστική. Δηλαδή, θέλουμε ιδανικά να μπουν οι παγκληματίες στο παιχνίδι άνθρωπος και να κάνουμε μαζί όλο αυτό. Και πώς θα εξελίξουμε το παιχνίδι άνθρωπος. Θέλω να ρωτήσω, όμως, το ζωογραφιστικό στο Ελληνικά Μαρουσία. Και από την πρώτη στιγμή που είδα εδώ πέρα το αρχήμα και ο αθουσιεστή μου, έχουν έρθει ιδέες, διότι δεν θέλω να μιλήσω σε αυτά τα πλάτα. Εντάξει, έχω ιδέες, θέλω να... Πώς, ακριβώς, θα θέλουμε να εξελισθούμε και να λειτουργήσουμε. Δεν ξέρω τι θέλεις να αναφέρεις, γενικά μπορείς να πας στιγμή να μας στείλεις μέλη στη δικαίωση. Και επειδή αυτό το κομμάτι αφορά στην δική μου διέθυνση, καιρό θα ανακοινωθούν τέσσερα τρόπους. Αλλά αν πας στη δική σου μέλη θα απαντάμε άμεσα ή όχι. Ωραία λοιπόν, ήταν μια πάρα πολύ ωραία συζήτηση. Ευχαριστούμε που ήσασταν εδώ, ευχαριστούμε που ήσασταν εδώ. |
