| : Το ημερήσιο πρόγραμμα του Υπουργού Υγείας είναι ανάλογο των καθηκόντων του, βαρύ και δύσκολο. Ο Παναγιώτης Κουρουπλής ξεκινάει από τις έξι ταχαράματα και γυρνάει αργά το βράδυ στο σπίτι του στα γλυκά νερά, από όπου και τον ακολουθήσαμε για λίγες ώρες για να καταγράψουμε τους ρυθμούς του. Συνεγιά σας. Γεια σας, να είστε καλά. Έχουμε τώρα δεξιά μας την βλαγιά του Ιμητού, μας φέρνει δροσούλα με πλάσινο. Ξυπνάω γύρω στις έξι ώρα. Ακούω εκεί διάφορες εκπομπές, πολιτικού περιοχρωμένου κυρίως. Μετά ετοιμάζουμε και φεύγουμε. Πριν από δύο χρόνια, η Ευρωπαϊκή και Αμερικανική Ένωση Γυναικών έχει καθιερώσει μια φορά το χρόνο να βραβεύει στο Κογκρέσο κάποια πρόσωπα με μια ιδιαίτερη δράση. Και πριν από δύο χρόνια είχε να επιλέξει κάποια πρόσωπα, και πριν από δύο χρόνια είχε να επιλέξει μέσα σε φέτο πρόσωπα να είμαι και εγώ. Ο Υπουργός είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Από μικρή ηλικία, μόνο αγώνες έκανε, τίποτα άλλο. Ό,τι κάνει, πρέπει να το κάνει. Είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Είναι ένας αγωνιστής της ζωής. Μόνο αγώνες έκανε, τίποτα άλλο. Ό,τι κάνει, το κάνει με πολύ αγάπη. Αγάπη για τον συνάνθρωπο και έχει μια διάθεση αλληλεγγύης. Κάτι που το έχει μεταφέρει και σε εμάς. Πολλές φορές λέει ότι εγώ μπορεί να μην βλέπω, αλλά αισθάνομαι και ακούω τα πάντα. Περάσαμε δύσκολες στιγμές. Και ο Υπουργός έχει περάσει δύσκολες στιγμές. Και δεν μιλάω για τις στιγμές που έχασε το φως του. Και πολιτικά έχει περάσει δύσκολες στιγμές. Τους μήνες αυτούς που είναι εδώ στο Υπουργείο, εγώ πιστεύω ότι έχει χάσει τον λίμνο του. Είναι αυστηρός, έτσι. Δίνει συμβουλές με πολύ αγάπη, αλλά κάνει και αυστηρή κριτική. Δεν θέλει να ακούει από ανθρώπους που ξέρει καλά ότι μπορούν, ότι τιμά δεν μπορώ, αλλά ναι, λες να τα καταφέρω. Δεν θέλει δυσταγμούς. Τιμάμαι από παλιά, μας έλεγε, ότι κι εγώ 10 χρονών έχασα την ορασία μου. Φαντάζεσαι να έχα χάσει και την αισιοδοξία μου τότε για τη ζωή. Τώρα έχουμε λίγο αντιστρέψει βέβαια τους ρόλους. Του κάνω κι εγώ λίγο το δάσκαλο στα smartphones και στις νέες τεχνολογίες. Σκεφτόμουν κάθε τόσο ότι θα ήταν μια ωραία πρόκληση να βρισκόταν η ευκαιρία κάποια στιγμή να συνεργαστώ πιο στενά με το βουλευτή τότε, Παναγιώτη Κουρμπλή. Και εν τέλει έγινε κύκλος, δεν το περίμενα, με κάλεσε. Πιστεύω ότι έχω μια τόσο όμορφη εικόνα μέσα μου από όλα αυτά τα χρόνια για το μυαλό του Κουρμπλή, για την καρδιά του, για την ψυχή του, που οπτικά δεν έχω πει στη διαδικασία να το φανταστώ, γιατί θα απομυθοποιηθεί αυτό. Απλά αυτό που κάνουμε καμιά φορά είναι μπαίνω καναπρωί στο γραφείο και λέω καλά Υπουργέ, κούκλος είσαι σήμερα, σε βλέπω. Ίσως αν βλέπαμε θα είχαμε κάνει τα μισά από όσα έχουμε κάνει τώρα. Το έχουμε σκεφτεί και αυτό. Έχει ενδιαφέρον λοιπόν να παρακολουθείς την πορεία ανθρώπων, οι οποίοι πάντα αγωνίζονταν στη ζωή τους για το δίκιο τους, και των κοινωνικών ομάδων που εκπροσωπούν. Πάλευαν, αγωνίζονταν από κάποιες θέσεις. Και κάποια στιγμή αυτοί οι άνθρωποι κάθονται στη θέση αυτών που είχαν απέναντι διεκδικώντας το δίκιο τους. Εκείνης της εξουσίας. Εκείνης της εξουσίας. Έχει λοιπόν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον να δεις τότε αυτοί οι άνθρωποι πώς αλλάζουν ή δεν αλλάζουν τη συμπεριφορά τους, πώς κρατάνε ή δεν κρατάνε τις ισορροπίες τους. Και από αυτό θα φανεί και το μεγαλείο του ανθρώπου, και η μεγαλωσύνη όλων αυτούν που έκαναν πριν. Και θα φανεί να τα πίστευαν κιόλας. Καλώς ορίζουμε λοιπόν και πάλι εδώ κοντά μας στο ΝΕΡΤ, τον Υπουργό Υγείας τον Παναγιώτη Κουρουπλή. Και κύριε Υπουργέ. Θέλω να σας ευχαριστήσω για την πρόσκληση. Είναι τιμητικά ιδιαίτερη η πρόσκληση θα έλεγα. Γιατί είναι η έναρξη της ΕΡΤ επίσημα σήμερα και της εκπομπής. Και είναι αποτέλεσμα αυτή η σημερινή πραγματικότητα υπομονής και επιμονής που διδάσκει ότι οι αγώνες, οι προσπάθειες και κυρίως οι συλλογικές προσπάθειες έχουν πάντα ένα αποτέλεσμα. Και νομίζω ότι η ΕΡΤ και ο κόσμος της ΕΡΤ, όταν έγινε εκείνο το φοβερό επεισόδιο, πολύ λίγοι πίστευαν ότι θα επανέλθει. Σήμερα λοιπόν είναι μία πραγματικά... Αλήθεια είναι αυτό, Υπουργέ. Είναι αλήθεια και πρέπει να σας πω ότι και πολύ από τους οικείους μας ακόμη. Μα το ζούσα, το ζούσα. Από την οικογένειά μας δεν το πίστευαν ότι αυτός ο αγώνας έχει αυτή την κατάληξη. Αλλά πραγματικά ήταν συγκλονιστικό, ήταν συγκλονιστικές στιγμές, εκείνες που ζήσαμε με ανθρώπους. Κύριε Υπουργέ, θέλω να μου πείτε, όταν χτυπήσε το τηλέφωνο, προφανώς από το γραμματέα, τη γραμματέα του πρωθυπουργού, και σας είπαν, γίνεστε υπουργός. Τι ήταν το πρώτο πράγμα... Ήτανε αργά το βράδυ. Ήταν αργά το βράδυ, στις 26, νομίζω, Ιανουαρίου, με πήρε η γνωστή γραμματέας του προέδρου, η Ελένη Σταυρακάκη, και μου είπε ότι θέλει να μου μιλήσει ο πρόεδρος. Και μου είπε ο πρόεδρος ότι θέλω να αναλάβει στο Υπουργείο Υγείας. Το περιμένατε αυτό? Κοίταξε, τώρα για να λέμε, το περίμενα. Τα πράγματα που έχουν, εντάξει, υπήρχε ένα κλίμα που φαινόταν ότι ο πρόεδρος είχε μια εκδηλωμένη εμπιστοσύνη στον πρόσωπό μου και θεωρούσα ότι θα αξιοποιηθώ. Πρέπει να σου πω ότι εγώ, βέβαια, μέσα στις άκρες που λέμε, είχα διαμηνήσει ότι εγώ το μόνο Υπουργείο που θα ήθελα να πάω είναι το Υπουργείο Υγείας. Και πολλοί φίλοι μου μου λέγανε, μα τι επιλογή είναι αυτή εδώ, μιλάμε για ένα Υπουργείο που είναι καθημερινά μια ηλεκτρική καρέκλα. Εντάξει, στη ζωή μου δεν πέρασα και απ' τα εύκολα. Ή σχεδόν ποτέ Υπουργέ από τα εύκολα. Ή σχεδόν ποτέ από τα εύκολα. Λοιπόν, δεν ήμουν άνθρωπος που επέλεγα τα εύκολα. Μου αρέσει, πρέπει να σας πω. Σηκώνομαι το πρωί με πολύ διάθεση να πάω στο Υπουργείο. Δουλεύω πάρα πολλές ώρες και εγώ και η υπόλοιπη ηγεσία και οι συνεργάτες. Με τα παιδιά υπάρχει μια πάρα πολύ καλή σχέση. Αν δεν φτάσουμε όμως στο σήμερα, εγώ θέλω να σας πάω λίγο πίσω. Έχετε γεννηθεί στο Ματσούκι της Αιτωλοκανανίας, σωστά? Από ποντιακή υπογένεια προσφύγων του 1922. Η μάνα μου ήρθε σε ηλικία 7 ετών ορφανή και ο πατέρας μου 12 ετών. Μάλιστα. Άρα από τα παιδικά σας χρόνια έχετε βιώσει τη σκληρότητα της επιβίωσης. Και το πρόσωπο της ζωής, το σκληρό, το αμήλυχτο. Στα δέκα μου χρόνια πρώιμα, γιατί ήμουν ένα υπερκινητικό παιδί με πολύ έτσι ενέργεια και κινητικότητα, καμιά φορά έτσι που ήταν μικρότερα τα παιδιά ήμουν λίγο έτσι αυστηρώσει και τους έλεγα και μετά σκεφτόμουν τι έκανα εγώ. Λόγω λοιπόν το ότι σας ήταν ένα ζωηρό παιδί που σας κυνήγαγε η μάνα σας να σας τις βρέξει ας πούμε, τι συνέβη? Ήτανε στις 29 Μαΐου του 1961 όταν ήταν η μέρα του Αγίου Πνεύματος, δεν είχαμε σχολείο και σηκωθήκαμε το πρωί τα παιδιά, παίζαμε, πήγαμε στο ποτάμι, ήσασταν δίπλα στο ένα χελό, φύγαμε, ήρθαμε το μεσημέρι, με έπαλε η μάνα μου να κοιμηθώ αλλά την έβαλα εγώ να κοιμηθεί. Και έφυγα, πήγαμε με τα παιδιά πάλι να παίξουμε, μας έσκασε η μπάλα, πού να πάμε, πάλι στο ποτάμι. Πάμε στο ποτάμι, περάσαμε, λέω γιατί, πόσο υπερκινητικό, κάτω από και σκέφτομαι τώρα ότι το Μάιο ήταν κρύο ακόμα το νερό. Βέβαια, βέβαια, παγωμένο. Παράτα αυτά περάσαμε, περάσαμε μία διακλάδος του ποταμιού, βρεθήκαμε σε μια νησίδα κάτω από το γέφυρα το χελό, είναι μια περιοχή που 40-44 φυλασσόταν από μόνιμες γερμανικές δυνάμεις γιατί ήταν κόμφος η γέφυρα, την οποία γέφυρα ανατύναξαν στην αποχώρησή τους και ήταν μια γέφυρα που είχε παραδοθεί πριν από δύο χρόνια το 38 δηλαδή. Και εκεί υπήρχε μια χειροβοβίδα. Και εκεί βραθεί και η χειροβοβίδα. Είχαν σκοτωθεί άλλα δύο παιδιά πριν από 4-5 χρόνια στο ίδιο σημείο. Λοιπόν, δεν την καταλάβαμε και εγώ, ο ένας από τους φίλους μου που είχε τη χειροβοβίδα στα πόδια του και καθότανε σταυροπόδι κάτω και την σκάλιζε, εγώ καθόμουν ακριβώς από πάνω του και όταν έγινε η έκρηξη, όλα τα χώματα, φωτιές, αυτά έρθαν στα μούτρα μου. Δηλαδή, βασικά στα μούτρα μου ήρθε όλη η πίεση αυτή. Το ωστικό κύμα της χειροβοβίδας. Από εκεί και πέρα πλέον αρχίζει μια νέα πορεία. Κυλικία 10 ετών τότε υπουργέ. 10 ετών. Πρόημα, λοιπόν, έπρεπε να πάρω πολύ σημαντικές αποφάσεις. Και κάποια στιγμή, για να το πω έτσι, γιατί έκανε και εντύπωση μιας συνάδελφός σας από τη χουριέτ, που με πήρε με συνέντεξη, πήρε από καιρό. Κάποια στιγμή η μεν γιαγιά μέταζε στους αγίους ή δε μάνα μου στους γιατρούς. Κάποια στιγμή είπα, δεν θέλω ούτε γιατρούς ούτε αγίους. Λοιπόν, κάτι πρέπει να κάνω. Ήταν τελείωσα το δημοτικό στο χωριό παρακολουθώντας, αλλά μη προβιβαζόμενος. Και πήγαν τα παιδιά στο γυμνάσιο, ήθελα να πάω κι εγώ στο γυμνάσιο. Και τότε κατάλαβα ότι η ζωή φεύγει μπροστά και εγώ μένω πίσω. Και αυτό δεν μπορούσα να το δεχτώ. Και από εκεί αρχίζει πλέον η πορεία να πάω στη σχολή τυφλών της Καληθέας. Κανονίστηκε να πάω στη σχολή τυφλών της Καληθέας. Στον επόμενο χρόνο που ήταν να πάω δεν με πήρανε. Θεωρούσαν ότι ήμουν μεγάλος, είμαι 13ο χρονό και μας έλεγαν ότι παίρνουν τα παιδιά στα 10. Και τι έπρεπε να γίνει τώρα να πάω στη Θεσσαλονίκη. Και λέω καμιά φορά ότι μια στιγμή, μια απόφαση μπορεί να παίξει πολύ σημαντικό ρόλο. Τον απόλυτο καθοριστικό ρόλο της ψωγενός ανθρώπου. Ναι. Ανδρέα, πήγα, λέει ο πατέρας μου, άμα χθες να μην πάμε. Και εκείνη τη στιγμή ανάμεσα μου ήταν η αγάπη της μάνας μου που δεν ήθελε να πάω πουθενά. Μάλιστα. Έλεγε η μάνα μου δούλεψα, εγώ έκανα περιουσία να μην το παιδί μου εδώ δεν θα πάει πουθενά. Γιατί εντάξει, κάθε μάνα, καμιά φορά και από την πολίτη της αγάπη μπορεί να σου κάνει κακό. Βεβαίως. Λοιπόν, και η βολή, γιατί εγώ μετά είχα μάθει στο χωριό να κυκλοφορώ, οι παρέες μου και τα λοιπά. Θα πάω τώρα, φαντάστομαι, μιλάμε για 65 Έλληνα και Αντρέα να πάω στη Θεσσαλονίκη από το Αγρύνιο τώρα. Δεν μιλάμε αποστάσεις. Άλλες εποχές, τώρα δεν πάτες και καταλαβαίνετε τις εποχές αυτές. Και του λέω, όχι θα πάω. Και όταν μπήκα στη σχολή τυφλών της Θεσσαλονίκης και μόλις μπήκαμε μέσα, γιατί είχα μια άποψη και εγώ για το Ίδρυμα περίεργη μέσα μου. Τι είναι το Ίδρυμα, άσυλο, άκουγες αυτά, τα περίεργο πράγματα. Όταν άκουσα ότι περνάγανε αυτοκίνητα από όξω και μόνο αυτό το γεγονός έμεινε ανεξίτηλος στη ζωή μου μέχρι τώρα. Ότι η ζωή είναι δίπλα δώ, δεν χάνουμε. Και ξεκίνησε, όπου είπε ο πατέρας μου Μακαρίτης, λέει πάνω θα μείνεις μέχρι τα Χριστούγεννα και τα χρυσούγεννα και θα έρθω να σε παράδες, αρέσει. Δεν μείνεις. Ξεκινάμε, μαθαίνουμε πολύ γρήγορα τη γραφή Μπρέλι σε χρόνο ρεκόρ. Είχε κάνει εντύπωση αυτό το γεγονός εκεί. Και εκεί κατάλαβα λοιπόν ότι υπήρχαν παιδιά που πηγαίναν και στο πανεπιστήμιο. Ήταν φοιτητές της νομικής. Τότε είπα τελείωση, θα γίνω δικηγόρος. Απελευθερώθηκαν μέσα μου, δεν μπορούσα να φανταστείτε τι δυνάμεις. Είπα θα γίνω ο καλύτερος του χωριού. Θα γίνω δικηγόρος. Πώς μας τα λέτε κύριε υπουργέ, νιώθω ότι αυτό το σκότος που ήρθε σας φώτισε την ψυχή. Κοίταξε, υπάρχουν πολλά γεγονότα στη ζωή μας που επιδρούν ή θετικά ή αρνητικά. Μπορεί να απελευθερώσουν μέσα σου δυνάμεις. Δυνάμεις πραγματικά. Στην περίπτωση της δική μου πιστεύω ότι και το πίσμα και η υπομονή και η επιμονή να κάνω πράγματα στη ζωή μου. Εσείς υπουργέ, από τότε που σας γνώρισα, από το 1988, θα έλεγα, αν μπορώ να σκεφτώ αυτό, ότι λειτουργήσατε όλη σας στη ζωή σαν να βλέπατε. Δηλαδή δεν μπορεί κανείς να πει για τον κουρουμπλή ότι δεν είναι τυφλός. Πολλοί λένε, Ανδρέα, ότι βλέπω. Όλα έβλεπε στο μέλλον. Λοιπόν, η Έλληνα τώρα το πήγε σε φιλοσοφική θεώρηση. Όχι, το λέω αυτό, κύριε Υπουργέ. Εντάξει, συμφωνώ. Κοίταξε να δεις. Είσαστε στο ΠΑΣΟΚ. Το 2011 καταψηφίσατε ένα μνημόνιο και πήγατε σε ένα άλλο κόμμα. Αυτό ήταν μια κίνηση που έδειχνε... Όλοι τώρα, Έλληνα, αυτό που λες είναι πάρα πολύ σημαντικό. Μου λένε, τι όσφρηση πολιτική είχες. Και το τι έφυγες. Και τι επιλογή έκανες. Λοιπόν, πρέπει να σου πω ότι για μένα... ούτε στα πιο εφιαλτικά μου όνειρα... δεν υπήρχε η περίπτωση να φύγω από το ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ, αντρώθηκα πολιτικά. Αγαπούσατε τον Ανδρέα Παπανδρέου. Αγαπούσα τον Ανδρέα Παπανδρέου και εξακολουθώ... Ανδρέα μου, στο γραφείο μου, να είναι η μεγάλη φωτογραφία του Ανδρέα. Διότι ο Ανδρέας και για μένα, αλλά πιστεύω και για την Ελλάδα... ήταν μια σημαντική υπόθεση. Λοιπόν, δεν τον απαρνήθηκα πρέπει να σου πω ποτέ... ούτε σήμερα που είμαι υπουργός... ούτε από τη στιγμή που βρέθηκα σε άλλο πολιτικό χώρο. Για μένα ο Ανδρέας, και πρέπει να σου πω... είναι προς τιμήν των ανθρώπων του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν βρέθηκε άνθρωπος του ΣΥΡΙΖΑ να μου πει... «Τώρα εντάξει, είσαι εδώ, κάνεις αναφορές στον Παπαντρέου...» Λοιπόν, έτσι έκανα, έτσι ένιωθα... και γι' αυτό, ψευδηροφορώ... ήρθαν άνθρωποι και μου είπανε... «Πασόκι, θα σε ψηφίσουμε, δεν είχαμε αποφασίσματα». Αλλά παιδί, μάθαμε ότι έχεις τον Ανδρέα... και ερχόντας στο γραφείο να δουν αν είναι αλήθεια. Άρα ήταν μια δύσκολη απόφαση να φύγετε από αυτόν τον πολιτικό χώρο. Και εγώ γεννήθηκα και ανδρώθηκα μέσα σε αυτόν τον χώρο... τον λάτρεψα, τον αγάπησα, τον υπηρέτησα... με τίμησε, δεν μπορώ να πω για να λέω ότι... εγώ έδωσα και δεν πήρα... και έδωσα και πήρα. Με έκανε σύμβουλο στο Υπουργείο Υγείας... με έκανε γραμματέα στο Υπουργείο... Ναι, αλλά υπήρχε αξία, υπήρχε αξία η Υπουργία, όπως αυτό. Το κόσμο στον ΠΑΣΟΚ τον αγαπώ, τον σέβομαι και ακόμα και απ' τους ανθρώπους που μείνανε πίσω έχω έναν ιδιαίτερο σεβασμό στην επιλογή τους. Από εκεί πέρα, εγώ δεν αντέχα πλέον να συνεχίσει αυτή η πορεία. Από το 9, όλοι ξέρουν, στις 8 οικονομικών που συμμετείχα και στο Υγείας... είχα πάρα πολλές και έντονες ενστάσεις. Και το ξέρουμε, φαινόταν αυτό, γραφόταν και στον τύπο... όπου κάποια στιγμή πλέον δεν μπορούσα να συνεχίσω. Το 2011 καταψηφίσατε το μεσοπρόθεσμα πρόγραμμα και από τότε φύγατε. Και από τότε φύγα, έμειναν εξάρτητος. Συγκροτήσαμε τότε με πολύ αξιόλογους φίλους και συντρόφους το ενωτικό κοινωνικό μέτωπο... και ξεκινήσαμε μια προσπάθεια να συγκροτηθεί ένα ευρύτερο μέτωπο όλων των κομμάτων της αριστεράς, με την ευρύα έννοια. Δεν υπήρξε ανταπόκληση. Ο μόνος άνθρωπος που συνηγόρησε και το πίστεψε ήταν ο Αλέξιος Τζίπρας. Τον οποίο γνώρισα, πρέπει να σας πω, στην Κυδία του Μακκαρίτη του Κύρκου. Και από τότε ξεκίνησε μια σχέση η οποία οικοδόμησε όλη αυτή την εξέλιξη. Τώρα λοιπόν βρισκόσαστε σε μια κρίσιμη θέση και τα προβλήματα σας πνίγουν, θα μου επιτρέψετε να πω... για τα προβλήματα του Εθνικού Συστημάτους Υγείας. Και θέλω να μου πείτε με την απόλυτη σαφήνια ηλικρίνεια που χαρακτηρίζει το λόγο σας... τι θα γίνει με τα μη συνταγωγραφούμενα φάρμακα. Λοιπόν πρέπει να σου πω ότι στο χώρο αυτό και ως κόμμα αλλά και ως πρόσωπο υπάρχει ένα όραμα. Και υπάρχει μια απόλυτη προτεραιότητα. Είναι πολύ δύσκολα τα πράγματα. Κάποια στιγμή θα με καλέσετε και θα κάνω μια εκπομπή ειδικά για την Υγεία. Γιατί αξίζει τον κόπο και τότε θα δείτε για το τι ούτε κι εγώ παρότι παρακολουθώ τα πράγματα της Υγείας... και είχα εικόνα δεν μπορούσα να φανταστώ τι θα παραλάβω. Τέλος πάντων όμως εγώ δεν μου αρέσουν οι διαπιστώσεις. Δεν αρκούμε στις διαπιστώσεις. Και ξεκινήσαμε μια πάρα πολύ σημαντική προσπάθεια που έχει μέσα δηλαδή και το όραμα και το όνειρο... αλλά και την τεωριαλισμό και θα γίνουν πράγματα στην Υγεία. Σημαντικά πράγματα στην Υγεία. Λοιπόν, θα θεμελιώσουμε την πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας στην Ελλάδα. Ετοιμαζόμαστε, θέλει προσοχή, θέλει καλό σχεδιασμό. Θα βρούμε και κάποια χρήματα. Προσπαθούμε να κρατήσουμε καταρχάς το σύστημα στα πόδια του. Έχετε διεσμευτεί και για 4,5 χιλιάδες προσλήψεις μέχρι το τέλος του 2015. Μέχρι τέλος Ιουνίου πιστεύομαι ότι θα έχει προχωρήσει η διαδικασία αυτή. Σε ποιες ειδικότητες, κύριε Πουκέρ? Στις 16 του μήνα πάω στις Βρυξέλλες. Ήταν να πάω στις 18, γιατί το Συμβούλιο είναι στις 19 των Υπουργών. Την Δετάρτη το πρωί θα δω το Σουλτς. Μάλιστα. Και θα δω και άλλους τρεις επιτρόπους. Κομίζω μια πρόταση για ένα ειδικό πρόγραμμα για την Υγεία... για 13.000 προσλήψεις 24 μήνες τριών περιόδων. Για έξι χρόνια. Για να μπορέσουμε να στηρίξουμε το σύστημα. Και αυτό αφορά και την Ευρώπη. Γιατί η Ελλάδα είναι ανάχωμα για την Ευρώπη και στον τομέα αυτό. Πιστεύετε ότι θα αποδεχτούν στις Βρυξέλλες την πρότασή σας... και πίνε στον πρόεδρο του Ιανλισμού. Αν με ρωτήσεις προσωπικά θα μου πεις ότι είμαι αφτάριστος. Έχω την πεποίθηση, γιατί το έκανα και το 95... όταν πήγα και δεν πίστευε κανείς ότι θα πάρω το πρόγραμμα της πρόνοιας... 40 δισεκατομμύρια δραχμές, ό,τι έγινε από τότε μέχρι την πρόνοια... μέχρι τώρα είναι από εκείνη την περίοδο. Το πήραμε το πρόγραμμα και τότε πραγματικά έγινε μια σημαντική αναβάθμιση του χώρου. Και τώρα θα το παλέψω. Δεν είμαι από τους ανθρώπους που παρετούμε. Έλενα μου, εγώ δεν παρετήθηκα ποτέ στη ζωή, γιατί είμαι φανατικός εραστής της ζωής. Και αγωνιστής, αγωνιστής, αγωνιστής. Όμως, Υπουργέ, σήμερα ίσως γινόμαστε λίγο εκτός θέματος... αλλά ποτέ βέβαια δεν μπορούμε να ξεχάσουμε πια από σήμερα και μετά ο ΣΕΡΤ... ότι τα νοσοκομεία έχουν γονατίσει. Έτσι, είναι μεγάλα τα προβλήματα. Είναι τεράστια προβλήματα, Υπουργέ, το ξέρετε. Κατάλαβα το σαν δυο μήνες του πατέρα μου, κατάλαβα δεν υπάρχει... δηλαδή, είμαστε πραγματικά σε επίπεδο τρίτου κόσμου. 25.000 άνθρωποι φύγαν τα τελευταία χρόνια χωρίς να υπάρξει κάλυψη. Λοιπόν, αυτό το πράγμα δεν είναι μια απλή εκραιμότητα. Έχετε δηλώσει κιόλας, κύριε Υπουργέ, ότι του ΕΟΠΙ... τα μειωμένα κονδήλια φτάνουν οριακά ως τον Οκτώβριο. Κοίταξε, δεν μου άρεσε ποτέ να εξορραΐζω τα πράγματα, αλλά ούτε και να τα εκμεδενίζω. Πράγματι, οι προϋπολογισμοί που διαχειριζόμαστε... είναι προϋπολογισμοί ψήφισε η προηγούμενη κυβέρνηση. Λοιπόν, θα σας πω μόνο δύο νούμερα. Ότι, η δαπάνη σε πέρυσι ήταν 1,620... και στον προϋπολογισμό έχουν γραφτεί 815. Λοιπόν, πάμε λοιπόν και προσπαθούμε να κρατήσουμε το σύστημα μας στα πόδια. Κάνουμε μεγάλη προσπάθεια. Από το αποθεματικό διεκδικούμε κάποια χρήματα. Πληρώσαμε τις εφημερίες των γιατρών... εκκρεμότητες 12, 13, 14. Πληρώσαμε τους ειδικευόμενους γιατρούς τώρα τον Μάιο. Λοιπόν, υπάρχουν εζητήματα. Τώρα, παιδί μου, θέσατε το θέμα των ΜΙΣΙΦΑ. Εμείς έχουμε μια καθαρή θέση ότι αυτά δεν πρέπει να πάνε στα σούπερ μάρκετ... διότι είναι φάρμακα τα ΜΙΣΙΦΑ... και πρέπει να παραμείνουν σε χώρο όπως είναι το φαρμαγείο... που εξασφαλίζει συνθήκες υγιεινής και αποστασίας. Θα μείνουν, ναι. Θα μείνουν, ναι. Θα σας πω, δεύτερον έχουμε εντεκάμιση χιλιάδες σημεία που πωλούνται. Τι να τα κάνουμε τα σούπερ μάρκετ. Δηλαδή, αν βάλουμε άλλα 300 σημεία που είναι τα σούπερ μάρκετ παραπάνω... Άρα δε θα φύγουν, ναι. Εγώ πιστεύω ότι με την προσπάθεια που κάνουμε... και τις δικλείδες που τελικώς θα βάλουμε στο κείμενο, πιστεύω, θα μείνουν. Μάλιστα. Ναι, ευχαριστήσουμε. Πολύ να ευχαριστήσουμε. Και εγώ να σας ευχαριστήσω για την δυνατότητα. Ειλικρινά, είναι πολύ τιμητικό που με καλέσατε στην πρώτη εκπομπή. Ε, νομίζω ότι είναι μια δικαίωση για όλους μας... όσοι συστρατευτήκαμε σε αυτή την προσπάθεια που έπρεπε να γίνει... να παρατηθεί ή έρθει και να είναι σήμερα ένα πάλι δημόσιο βήμα... και να ακούγεται η πατρίδα και η γλώσσα η ελληνική στα πέραντα της γης. Και μας δίνετε και την μπάσα να πάμε στο επόμενο θέμα κύριε Κουρμπλή. Ευχαριστούμε πάρα πολύ κύριε Κουρμπλή. Θα και δίνουμε ραντεβού κάποια στιγμή. Συντόμως θα έρθει αμυγός για τα θέματα του τομέα σας. Ευχαριστούμε πάρα πολύ αγαπητέ Παναγιώτη. Πάμε λοιπόν να συνδυηθούμε όπως μας λέει και η ΕΡΤ. Η ΕΡΤ λοιπόν ξανά ανοίξε όπως σας λέγαμε και στην αρχή και ξανά ανοίξε κυρίως για σας. Σε λίγο στις 8 η ώρα... Και μόνο. Και μόνο. Για τον ελληνικό λαό. Στις 8 η ώρα λοιπόν η ΕΡΤ ανοίγει και κυριολεκτικά και τυπικά τις πύλες της για το κοινό. Όπως κάναμε παλιά θα σας καλούμε να αρθείτε στο προαύλιο. Μου επιτρέπεις να πω εγώ τι θα γίνει γιατί ο Ανδρέας Ροδίτης θα παρουσιάσει την εκδήλωση στο προαύλιο. Εγώ θα το πω. Συμβαίνουν και ατυχήματα, ναι. Λοιπόν, στις 8 η ώρα λοιπόν στο προαύλιο του Ραδιομεγάρου θα έχουμε μία εκδήλωση. Τα μουσικά σύνολα της ΕΡΤ υπό τη διεύθυνση του Στάθη Σούλη θα παρουσιάσουν μία ξεχωριστή συναυλία. Θα δώσουν το δικό τους παρόν σημαντικοί Έλληνες καλλιτέχνες. Επισκηνής θα βρεθούν ο Θάνος Μικρούτσικος με την Αφροδίτη Μάνου, επίσης και τον Κώσταθο Μαΐδη, η λαϊκή ορχήστρα Χρήστος Λεοντής. |
