| : Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ όλους. Είναι πρώτη φορά που κάνουμε κάτι ανάλογο, γιατί πρώτη φορά μας συμβαίνουν όλα αυτά που μας συμβαίνουν. Είναι πηλωτικό καθαρά. Ευελπίστομαι να συνεχίσουμε και να έχουμε και περισσότερη αποδοχή. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ την κυρία Κουτζή, την Πινελόπη, που αποδέχθηκε κατευθείαν την πρόσκληση πρόταση. Ευχαριστώ πάρα πάρα πολύ, και θα δώσω κατευθείαν τον λόγο στην Πινελόπη να μας μιλήσει και για το βιβλίο της το τελευταίο, Οι ερωμένοι των φάρων. Αλλά και έτσι όπως κάνουμε τη συζήτηση, εμένα μου αρέσει. Καμήνα που ερχόμαστε σε αποφύλλη. Παιδιά, να σας πω καλησπέρα και σου ευχαριστώ πάρα πολύ όλους. Πού βρίσκεσαι, πώς είσαι αυτός ο υπολογιστής του τηλέφωνο, για να κάνεις αυτήν την πρόσκληση πρόταση, για να κάνεις αυτήν την πρόσκληση πρόταση, για να κάνεις αυτήν τηahaha αυτήν την πρόσκληση punto και σε εμάς έχει αλλάξει πολύ η καθημερινότητα. Καλά, στην Αθήνα, ούτως ή άλλως, τα πράγματα είναι αρκετά πιο δύσκολα από την άποψη ότι εδώ στην ουσία υπάρχουν και τα περισσότερα κρούσματα, αλλά και εδώ και όλα δεν μπορούν να είναι σίγουροι το τι γίνεται. Έτσι, βγαίνουμε με πολλή προσοχή όταν χρειαστεί να βγαίνουμε. Δηλαδή, πιστεύω ότι είμαστε πολύ πιο κλεισμένοι από ό,τι συνεπαρχεί και φταίμε κιόλας για την κατάσταση που συνεχίζεται εβδομάδη. Και έχει αλλάξει πολύ και η δική μας καθημερινότητα, γιατί οι συγγραφείς συνήθως, όταν προωθούν τα βιβλία τους και γενικότερα, είναι πολύ έξω στον κόσμο. Ξυμαζευτήκαμε κι εμείς στο σπίτι μας και τα λέμε διαδικτυακά. Τώρα, να σας πω την αλήθεια εμένα προσωπικά, δεν μ' έχει κοστίσει πολύ, γιατί είναι η πρώτη φορά μέσα τα τελευταία πέντε χρόνια από τη μέρα που γέννησα, που βλέπω τον άντρα μου ή το παιδί μου. Να ξεκινήσουμε από τα βασικά. Εμένα, ο συγγρός μου ταξιδεύει από Δευτέρα μέχρι Παρασκευή στο εξωτερικό λόγο της δουλειάς του, την βλέπουμε μόνο Σαββατοκυριακά. Και τώρα έχουμε βρεθεί να είμαστε τρεις μας σε ένα σπίτι και, παιδιά, μου φαίνεται λίγο σαν παράδεισος. Δεν το έχω ξαναζήσει αυτό το πράγμα. Οπότε, έχει λίγο και τα καλά του. Το μόνο κακό είναι ότι δεν μπορείς εύκολα να γράψεις καινούργιο βιβλίο. Δεν ξέρω τι σας λένε οι υπόλοιποι συγγραφείς. Είναι θέμα έπνευσης, είναι θέμα ότι όσο ναι, έχουν αλλάξει λίγο οι προτεραιότητες. Επίσης, θέλω να πω ότι δεν έχω έρθει ποτέ στην Καλαμπάκα. Να, ευκαιρία, λοιπόν. Νομίζω ότι τα πρώτα πράγματα που θα κάνω, όταν έλειψει η καραντίνα, έχω ψηφίσει να το κάνω αυτό. Τώρα, από εκεί και πέρα, τι να σας πω, δεν ξέρω, κάτι γνωρίζετε για μένα και για την πορεία μου στον εκδοτικό. Αν θέλετε να σας πω τις δυο λόγια. Να μας τα πείτε. Ναι, βεβαίως. Εννοώ λίγο τη ζωή μου και πώς κατέληξα εκεί, γιατί στην ουσία το background είναι κάτι πολύ διαφορετικό. Εγώ ως παιδί ήμουνα πάρα πολύ κλειστή και πάντα έγραφα μένα, αλλά παρόλο που ο πατέρας μου έλεγε ότι να γίνεις συγγραφέας και και και, δεν ξέρω, έτσι, καμιά συστολή. Οπότε, πήρα τελείως διαφορετική πόρια και ακολούθησα ένα κλάδο σπουδών τελείως διαφορετικών, σπουδών σε βιοτεχνολογία, ιών συγκεκριμέντα. Οπότε, τώρα γίνεται πάρτι στο μυαλό μου όλα αυτά που γίνονται και γενετικοί και έκανα και δύο μεταπτυχιακά στο εξωτερικό πάνω σε αυτό. Έτσι, δούλεψα για πολλά χρόνια, για περίπου εννιά χρόνια. Ήμουν στη Φάιζερ, στη θερμακευτική, στο ιατρικό τμήμα, στις κλινικές μελέτες και ασχολόμουν καθαρά με τέτοια πράγματα, μέχρι που, όταν πια είχα εκδόσει το πρώτο μου βιβλίο ως εκδόσεις ψυχολιών, αποφάσισα ότι δεν μπορούσα να τα συνδυάσω και τα δύο και δεν ήθελα ίσως άλλο. Και άφησα έτσι τη καριέρα μου εκεί και αποφάσισα να αφοσιωθώ τελείως στη συγγραφή και παραμένω πια μόνο σύμβουλος. Ήμουν στη Φάιζερ σε κάποιες τέτοιες καταστάσεις και παράλληλα έκαινα και ένα δικό μου βήμα με την ξαδερφή μου που είναι επίσης συγγραφέας για ποιον έχει παιδάκια σε εκδόστιο όπτρα, βγει Βάγια λέγεται, που είναι συγγραφέας παιδικών βιβλίων και έτσι έκανα μια εταιρεία μαζί παραγωγής περιεχομένου και γράφω σενάρια, καμπάνιες για εταιρίες, θέλω να πω ότι όλα η ζωή μου πια γυρίζει τελείως γύρω από τη συγγραφή και το περιεχόμενο και στις εκδόσεις Ψυχογιός γράφω καθαρά ιστορικά μυθιστορίματα. Αυτό είναι το αντικείμενο, παρόλο που δεν έχω καμία σχέση με την ιστορία, έχω διαβάσει πολύ τα τελευταία χρόνια και με τράβηξε αυτό το είδος και ξεκίνησα στις εκδόσεις Ψυχογιός με το βιβλίο Koum Kouatan, το γνωρίζει κανείς. Το διαβάσαμε. Το διαβάσατε, πώς σας φάνηκε? Αρκετά καλό. Ναι. Σε σύγκριση με τα άλλα που έχουμε διαβάσει, έτσι, γιατί τα έχουμε διαβάσει όλα τα δικά σας βιβλία. Τα έχουμε συγκινείται. Ναι, ναι. Το Koum Kouatan είναι και η πρώτη μου προσπάθεια, το Koum Kouatan είναι και η πραγματική ιστορία, είναι ιστορία της γιαγιάς μου, από τη βλεβρά της μαμάς μου. Από την Κέρκυρα, είστε? Όχι, δεν είμαι από την Κέρκυρα. Η καταγωγή της μητέρας μου είναι από την Άρτα, ακριβώς ό,τι γράφω το βιβλίο. Απλώς είχαν πολλές δοσολυψίες με την Κέρκυρα και αποκτήσανε και σχέσεις που μείνανε μετά. Γι' αυτό και αναφέρονται και σε άλλα βιβλία. Το Koum Kouatan, δέχομαι αυτό που λένε ότι ήταν αρκετά καλό, ήταν το πρώτο μου εγχείρημα. Και επειδή ήταν και η πραγματική ιστορία, δεν ήθελα να αλλάξω και πολλά πράγματα. Οπότε, για όποιον δεν το έχει διαβάσει, το Koum Kouatan, στην ουσία, τοποθετείται στα χρόνια της κατοχής. Και είναι η ιστορία της γιαγιάς μου, μιας κοπέλας η οποία μεγαλώνει πριν την κατοχή. Και μετά η ζωή της πορεύεται και φτάνουμε στην κατοχή και ως όλο τον πόλεμο. Και κατά τη διάρκεια του πολέμου, διηγείται την ιστορία της καθαρά μέσα από βιωματικό και συναισθηματικό τρόπο. Και το δεύτερο βιβλίο μου ήταν τα 13 Αμπαλώματα. Δεν ξέρω αν επίσης το έχει διαβάσει. Υπέροχο. Επίσης πραγματική ιστορία, από το άλλο μισό της οικογενειάς μου στη Μητυλίνη. Είναι η πραγματική ιστορία του προ-προ-προ-Πάπου μας. Τα 13 Αμπαλώματα είναι βαθιά μέσα στην Τουρκοκρατία, φανταστείτε, πολύ παλιά. Και ήθελα να πω δύο λόγια για αυτό το βιβλίο, αν μου επιτρέπετε. Έχει κάτι πολύ πολύ ενδιαφέρον. Όχι επειδή το έχω γράψει βιβλίο, ενώ η ιστορία του έχει κάτι ενδιαφέρον μέσα, ως πραγματική ιστορία. Είναι μια ιστορία που είναι πολύ γνωστή στη Μητυλίνη, ως η ιστορία της μπασταρδούς, έτσι λεγόταν. Ήταν μια νόθα κόρη, η οποία στο μεγάλο σεισμό της Μητυλίνης, ήταν νόθα κόρη ενός προύχοντα του νησιού, του προ-προ-προ-Πάπου μας. Και μετά το σεισμό επανεμφανίστηκε ισχυριζόμενο ότι ζούσε, για να διεκδικήσει την περιουσία. Γιατί τότε στη Μητυλίνη ήταν ευημερινά με τριεκτικές κοινωνίες. Την περιουσία την, ουσιαστικά, πήγαινε στην πρωτότοκη κόρη. Αυτή η ιστορία ως πραγματική ιστορία είναι η μοναδική περίπτωση δίκης, της οποίας σώζονται όλα τα έγγραφα, δίκη ενόχου, ξεκινούς από το νησί, από το ειρήνο δικείο, ας πούμε, για να φτάσει μέχρι και το Σουλτάνο. Όλη αυτή η πορεία της δίκης, δεν υπάρχει κάποια άλλη τέτοια δίκη, η οποία να σώζεται και αποτελεί και σύγγραμμα στο πανεπιστήμιο για τους νομικούς ως παράδειγμα. Βέβαια, όπως καταλαβαίνετε, μέσα στην ιθοκλασία δεν υπάρχει κάτι τέτοιο. Όμως η ιστορία ως ιστορία είναι αρκετά και περίεργη. Ναι, ναι. Ή συναισθηματική πολύ. Αυτή λοιπόν η κοπέλα, η Νόρα, από τα 13 αμπαλώματα, είχε αρκετά μεταφυσικά στοιχεία στην προσωπικότητά της. Και τα 13 αμπαλώματα, όπως αναφέρον, είναι και πραγματικά. Από εκεί ξεκίνησε όλο το βιβλίο ένα καλοκαίρι μέσα στη Μητυλίνη και βρήκα ένα πουγγί με 13 αμπαλώματα το 1800 στο σπίτι και κάπως έτσι ξεκίνησε η ιστορία. Πάρα πολύ ωραία. Τα 13 αμπαλώματα στην ουσία είναι γενικά απλά αυτό που θέλω να σας πω. Εγώ πάντα τα γράφω, όλα γυρίζουν γύρω από ένα σύμβολο. Δηλαδή πρώτα και εμένα υπάρχει ο τίτλος. Ένα σύμβολο πάντα που μου χτυπάει στο μυαλό. Και μετά, όμως συγχωρείτε πάρα πολύ, παιδιά, συγγνώμη να κλείσω το κινητό. Είμαι σε μία συνάντηση. Έλα, χαίρομαι. Παιδιά, χίλια συγγνώμη. Δεν πειράζει. Κάθε φορά υπάρχει ένα σύμβολο και γύρω από αυτό το σύμβολο χτίζω μέσα σε ένα συγκεκριμένο ιστορικό πλαίσιο όλη τη φιλοσοφία πίσω από αυτό το σύμβολο και το πώς εγώ τα αντιλαμβάνω. Τα 13 αμπαλώματα είναι καθαρά η φιλοσοφία των δεύτερων ευκαιριών. Όχι αυτές που μας δίνονται, αλλά αυτές που αποφασίζουμε εμείς να φτιάξουμε. Και αυτό στην ουσία είναι το βάλλωμα. Το επόμενο βιβλίο είναι το Πριγκιπότο. Δεν ξέρω πάλι αν το έχει διαβάσει κάποιος. Το είπα με όλα τα βιβλία. Όλα, τέλεια. Λοιπόν, το Πριγκιπότο είναι ένα ξενοδοχείο πολιτελέστικη φυσιά. Ορίστε. Τέλειο. Σας ευχαριστώ πολύ. Επίσης πραγματικό ξενοδοχείο, δεν χρειάζεται να σας το πω αυτό. Το Πριγκιπότο ήταν μια έμπνευση καθαρά του γιού μου. Γιατί είχα έτσι στο μυαλό μου, έκανα πολύ έρευνα για την Πέλε Πόκ και τα ξενοδοχεία. Της ήθελα να γράψω την ιστορία της κοπέλας της Αδαμαντίας. Πραγματική ιστορία με τον Τζαδρυπότη Βασιλιά. Αλλά, όπως σας είπα, επειδή εγώ χρειάζομαι πάντα ένα τίτλο και ένα σύμβολο, δεν είχα κάτι τέτοιο για να ξεκινήσω. Και σκεφτόμουν το Πριγκιπάτο, επειδή έτσι λεγόταν ένα πλάτομα στην Κέρκυρα, και εκεί που το χαζογραφήσει έρχεται το μικρός εκεί που καθόμαστε στην αγλή και παίρνει το μαρκαδόρι και γράφει το α πάνω κανένα ο μικρός. Οπότε βγήκε το Πριγκιπάτο και το κράτησα και έτσι μου έρθει έμπνευση. Και το Πριγκιπάτο στην ουσία είναι ο προσωπικός παράδοσης του καθενός. Ο προσωπικός του έρωτας, όπου έρωτας δεν είναι η κλειστή κλειστή αινιά την οποία συνηθίζουμε να δίνουμε στο πρόσωπο που έχουμε απέναντί μας, το Πριγκιπάτο το έρωτας έχει μια ευρύα έννοια. Είναι ο πόθος, το πάθος και ο στόχος ενός ανθρώπου, είτε αυτό αποτελείται κάτι έμψικο είτε άψικο, μια ιδέα, μια επιχειμία, μια ανάμνηση. Για παράδειγμα, εγώ το καιρό που το έγραφα για μένα το Πριγκιπάτο ήταν μια ανάμνηση, ήταν οι γονείς μου που δεν τους έχω πια μαζί μου εδώ και κάποια χρόνια. Και αυτή η ανάμνηση ήταν ο δικός μου προσωπικός παράδεισος και ξακολουθεί και είναι όταν είναι δύσκολα τα πράγματα. Οπότε αυτή η ιστορία, πάλι είναι δύο πραγματικές ιστορίες ενωμένες, η μία είναι του ξενοδοχείου στη Κυφυσιά και του εγκλήματος και η άλλη είναι της κοπέλας στη Γέρκυρα που βίωσε αυτό το παράνομο έρωτα με τον ξάδρα του βασιλιά, με άλλη έκβαση από αυτή που φαίνεται βέβαια στο βιβλίο, αλλιώς θα ήταν πολύ γνωστή ως ιστορία. Οπότε ο προσωπικός παράδεισος είναι το πριγκιπότο και ό,τι ονειρεύεται ο καθένας και ό,τι θα μπορούσε να κάνει για να φτάσει ως εκεί. Στο πριγκιπότο λοιπόν, αν θυμάστε αυτό έχετε διαβάσει, όλα γυρνάνε γύρω από το θυμό του έρωτα. Και όσοι έχουν περάσει την πόρτα του πριγκιπότους, φόδρα ευρωδετευμένοι ο καθένας με κάτι διαφορετικό, ένα ιδέα, άλλο στη δουλειά του, άλλο σε οτιδήποτε, όσοι λοιπόν περνάνε φέρουν και στα γονείδια τους πλέον το θυμό του έρωτα. Και το δύστυχο με το οποίο ξεκινάει το πριγκιπότο είναι να το φοβάσαι το θυμό του έρωτα, άλλους θυμούς μην τους φοβάσαι, μα στο θυμό του έρωτα να εύχεσαι να μην βρεθείς μπροστά μου. Και αυτός ο θυμός λοιπόν ακολουθεί ένα κύριο, το Φίλιπο Ντεπράτ Αγουρδαμένου, ένα μωρό το οποίο γεννήθηκε στο πριγκιπότο και ο οποίος έρχεται να μας διηγηθεί την ιστορία της ερωμένης των φάρων, της Νατάσας, του τελευταίου μεθυστορίματος. Να έχω να σας πω για αυτό το βιβλίο πολλά που δεν έχουν ακουστεί, αν έχετε τη διάρταση. Καταρχάς θα σας πω ότι αυτό το βιβλίο μέχρι τελευταία στιγμή να μην δει το φως της έκδοσης και αυτό γιατί εγώ ήμουν αρκετά διστακτικής. Αυτό είναι ένα έργο το οποίο το γράφω χρόνια, φανταστείτε και όλες τις συνδέσεις του με τα προηγούμενα βιβλία, δηλαδή τα προηγούμενα βιβλία έρθαν μετά από αυτό, το δουλεύω πολλά χρόνια. Είναι ένα βιβλίο 1200 σελίδων, από τις οποίες κρατήθηκαν μόνο οι 500 και ήταν ένα βιβλίο το οποίο στην αρχή φοβόμουν ότι θα ήταν πολύ σκληρό για τον αναγνωστικό κοινό, δεν προσομίαζε καθόλου στον τρόπο που γράφω και επίσης καθόλου στον τρόπο που συνήθως προσέγγιζα μέχρι τώρα τους αναγνώστες. Όμως ο εκδοτικός μου ήταν πολύ υπέρ στο να το προχωρήσουμε και η αλήθεια είναι ότι εγώ το λάτρευα αυτό το βιβλίο και για μένα ήταν βιβλίο ζωής και ήμουν αμυκομένη το αίμα μέχρι να βγει, πως το κοινό θα υποδεχθεί ένα βιβλίο που είχε ως τίτλο Ιερωμένη των Φάρων και ταυτόχρονα θα καταλάβει ότι σε καμία των περιπτώσεων δεν είναι ένα ερωτικό βιβλίο ή δεν παραπέμπει εκεί που ο τίτλος φαίνεται. Ο πρωταρχικός τίτλος του βιβλίου ήταν η Πόρνη των Φάρων, το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσε να βγει έτσι και έχει πολύ μεγάλη σημασία ο τίτλος για μένα γιατί πράγματι είναι Ιερωμένη των Φάρων και όχι των αντρών των Φάρων. Το βιβλίο αυτό έχει μια πολύ περίεργη δομή, πολύ διαφορετική από ό,τι βαδίζω μέχρι τώρα. Αποτελείται δηλαδή από κεφάλαιο το οποίο θα μπορούσε να είναι και αυτοτελής στην ουσία ο κάθε φάρος που συναντάει η Νατάσα και ταυτόχρονα, αν κάποιος το έχει διαβάσει, τώρα μπορούμε να το πούμε αυτό, μπορεί να διαβαστεί και από το τέλος προς την αρχή πάλι. Δηλαδή έχουμε ενσωματώσει μια τεχνική στην οποία κάπου υπάρχει ένα διπλό κεφάλαιο κάπου προς τη μέση έτσι ώστε αν κάποιος επιθυμεί να ταρχίσει από το τέλος, στην ουσία ξεκινάει από τον επίλογο, ο οποίος είναι πρόλογος και φτάνει στον πρόλογο που λειτουργεί σαν επίλογος και απλά αλλάζει η πορεία των ανετροπών. Δάτε πολύ κάποιος που το έχει διαβάσει να μου πει λίγο τη γνώμη του για την Νατάσα για να σας μιλήσω εγώ μετά για αυτή τη γυναίκα. Ήταν πολύ παρεξηγημένη. Πολύ. Πολύ. Και είναι ακόμα. Πολύ παρεξηγημένη ήτανε. Πάρα πολύ παρεξηγημένη. Είχαν την εντύπωση ότι ήτανε όντως μια γυναίκα η οποία κυνηγούσε τους άντρες των φάρων αλλά στην ουσία της άρεσαν μόνο οι φάροι και ήθελαν να τους βοηθήσει όλους. Και μέσα από αυτοί τους γνωρίσαμε και εμείς τους φάρος της Ελλάδας. Πράγματι. Και ήτανε και λίγοι οι φάροι. Φανταστείτε ότι η Ελλάδα μας έχει 237 φάρους. Όλοι οι οικογένειες με τη δικιά τους ιστορία. Φυσικά δεν μπορούσαν όλοι αυτοί να μπουν στο βιβλίο. Την αγαπήσατε καθόλου την Νατάσα. Την καταλάβατε καθόλου. Πονεμένη ήταν η Νατάσα. Πολύ πονεμένη. Πολύ πονεμένη. Η Νατάσα είναι ένα πλάσμα το οποίο... Τώρα, για αυτήν είναι πανηγύρια η εποχή που ζούμε. Η Νατάσα είναι ένα πλάσμα πολύ απομονωμένο. Φανταστείτε, εμείς είμαστε για 30 μέρες μέσα στο σπίτι. Κοπέλα αυτή είναι σε τα πρώτα της 16 χρόνια μέσα σε ένα φάρο. Η Νατάσα είναι μια κοπέλα, τώρα πια, η Νατάσα είναι 84 χρονών, πολύ σύγχρονη όμως για την ηλικία της. Είναι μια κοπέλα η οποία έχει ζυμωθεί καθαρά από τους φάρους, από την έννοια του φωτός, την έννοια της υπομονής και της επιμονής, την έννοια της αγριότητος, γιατί οι φάροι πάντα είναι άγριοι. Είναι μια κοπέλα η οποία δεν έχει ρίζες και είναι οξύμωρο αυτό για την ίδια, δεν μπορεί να το καταλάβει, διότι βάρκα των γωνιών της έπιασε φωτιά κάπου έξω από τη Σέριφο. Η Νατάσα δεν ξέρει καν αν οι γονείς της πνίγηκαν ή κάηκαν, δεν μπορούσε ποτέ να απαντήσει σε αυτό. Γεννήθηκε στην προβλήτα του φάρου της Σέριφου και εκεί την ανέλαβα ένας φαροφύλακας ο καφετανικόλας, ο οποίος δεν την μπορούσε καν να της δώσει όνομα στην αρχή. Ο άνθρωπος ήταν χείρος, μοναχικός ένα φάρο, τη φώναζε Μπουνάτσα, τη φώναζε Φουρτούνα. Κάποια στιγμή τη φώνασε Αναστασία, γιατί απλά η Νατάσα αναστήθηκε. Η Νατάσα είναι μια προσωπικότητα η οποία από πολύ νωρίς ανέπτυξε κάτι που άλλοι άνθρωποι μπορεί να το πάθουν πολύ αργότερα. Και αυτό τι ήταν, ότι από ένα συναισθηματικό σοκ, ούσα η ίδια μέσα στην απομόνωση, έπαθε μια στρέβλωση στο μυαλό της, μια καθήλωση, όπως τα λέγαν οι ψυχίατροι. Και βάσει ενός τραγικού γεγονότος, δεν ξέρω αν έχει να με αναφέρει αυτό, γιατί αν κάποιος δεν έχει διαβάσει το βιβλίο, ίσως να μην του χαλάσουμε αυτή την έκπληξη, δεν ξέρω. Εγώ το γνωρίζω για την οικονομία της συζήτησης. Το δείτε. Και για την οικονομία της συζήτησης και της ουσίας του εμάς, να βόλευε. Να μην το κάνουμε. Ναι. Ωραία. Η γυναίκα, λοιπόν, αυτή αναπτύσσει μια στρέβλωση, έπαθε μια καθήλωση στο μυαλό της, το μόνο που μπορεί πια είναι να ψάχνει φάρους, δεν μπορεί να κοιμηθεί κάπου όπου δεν υπάρχει θάλασσα, δεν μπορεί να κοιμηθεί σε σπίτι κανονικό, πάντα έχει στο μυαλό της ένα φάρο να βρει. Δεν ξέρει ποτέ στην πραγματικότητα, μέχρι πολύ βαθιά στο χρόνο, τι θέλει η ίδια. Ξέρει όμως ότι θα πρέπει να αρχίσει να γυρίζει τους φάρους μέχρι που κάποιος να την αποδεχτεί. Και ξεκινάει πράγματι. Όπως καταλαβαίνετε, σε άλλους φάρους συναντά ανθρώπους φιλόξενους, σε άλλους φάρους παροφύλα και ζεχοικογένεια, σε άλλους φάρους είναι τόσο απομονωμένοι που είναι αγριάθρωποι, άλλοι την διώχνουν, άλλοι την κρατάν για λίγο. Σιγά σιγά η νεκράσσα γίνεται θρύλος όσο περνάν τα χρόνια και καθώς η ίδια πλαγιάζει, δηλαδή ήταν υπονοείτο ότι πλαγιάζει με τους άντρες των φάρων, αρχίζουν πια τα κύματα οι ναυτικοί όλοι να μιλάνε για αυτή τη γυναίκα που κανείς συνήθως δεν την έχει βει εκτός αν είσαι παροφύλακας και δημιουργεί το θρύλος της ερωμένης των φάρων, που γυρίζει τους φάρους ανα την Ελλάδα, ψάχνοντας να βρει κανείς δεν ξέρει τι. Και εκείνη η μεγάλη ιστορία η οποία καταλήγει κάπου στην Κρήτη, παράλληλα στο βιβλίο βλέπουμε τον Φίλιπο Ντεπράτα Γουρδαμέντο, είναι ένας άνθρωπος ο οποίος με μεγάλη περιορισία κοινεί η γη και ο ουρανό για να βρει την Νατάσα και όλοι ευχόμαστε να μην την βρει, γιατί όπως σας είπα πριν φέρει στα γονείδια του θυμό. Αυτός λοιπόν μαζί με έναν δημοσιογράφο προσπαθεί να ανακαλύψει τα ύχνη της Νατάσας και αυτό γίνεται βέβαια προς το τέλος του βιβλίου και κάπου εκεί θα έρθει η λύτρωση για όλους στη μουσία και για την ίδια την ηρωίδα. Οι φάροι της Νατάσας χωρίζονται σε φάροι πορείας και φάροι επικίνδυνότητος και αυτό είναι στην ουσία και το ζητούμενο του βιβλίου. Όλοι οι άνθρωποι που περνάνε από τη ζωή μας είναι είτε φάροι πορείας, δηλαδή αυτή η λαμπερί, η όμορφη που αγαπάμε, που θέλουμε δίπλα μας, είτε φάροι επικίνδυνότητος, αυτοί που μας έχουν πληγώσει, μας έχουν απογοητεύσει, μας έχουν σταθεί εμπόδιο και εμείς σχεδόν ποτέ δεν μπορούμε να συμβιβαστούμε αυτούς τους φάρους επικίνδυνότητος. Το φαρικό δίκτυο της Νατάσας και στον τρόπο που αντιλαμβάνετε τη ζωή, μας εξηγεί ότι η φάρυ πορείας είναι λιγότερο σημαντική από τους φάρους επικίνδυνότητος. Ότι αυτοί οι άνθρωποι όλοι αυτοί που μας έχουν θυμώσει, που μας έχουν εγκαταλείψει, που μας έχουν πληγώσει, που χάρη σε αυτούς αλλάξαμε, μπορεί να αλλάξαμε και ολόκληρη κοσμοθεωρία μας τελικά, ήταν αυτοί οι οποίοι μας οδήγησαν και σε όποιο λιμάνι ο καθένας έχει βρει. Η Νατάσσα είναι μια γυναίκα που μας εμπνησίδει, τουλάχιστον εμένα, με έμαθε να σέβομαι πια τους φάρους επικίνδυνότητος, γι' αυτό και το βουβλίο είναι εξολοπείο αφιελωμένο σε όλους αυτούς τους ανθρώπους, οι οποίοι στη ζωή μου νόμιζαν μέχρι τώρα ότι δεν ήρθαν για καλό. Και ανακάλυψα τελικά μέσα της Νατάσσας ότι μόνο για καλό ήρθανε. Τι άλλο να σας πω, ρωτήστε με κι εσείς για τη Νατάσσα, έχει τόσο πολλά πράγματα αυτή η γυναίκα. Έχετε κοινά στοιχεία εσείς? Πολλά, ακούγεται περίεργο αλλά έχουμε πολλά κοινά στοιχεία με τη Νατάσσα. Κατ' αρχάς το γεγονός ότι η Νατάσσα πάντα έψαχνε το φως και όλη η αναζήτηση της Νατάσσας είναι και δική μου αναζήτηση προς το φως. Τα περισσότερα βιβλία μου παρέλο που κατανοώ και ακούω από όλους που με βλέπουν είναι αισιόδοξα βιβλία και χαρούμενα βιβλία εκτός της Νατάσσας βέβαια. Στην πραγματικότητα όλα τα βιβλία πραγματεύονται ένα πράγμα, την απόλυα. Και το πως μπορείς να συνεχίσεις την απόλυα, να αγαπήσεις την απόλυα ή να προετοιμαστείς για αυτό. Αυτή λοιπόν... Κάτι παρεμβαίνει και δεν σας ακούγαμε πολύ καλά. Το σταμάτησα, το σταμάτησα εγώ εντάξει. Λέω λοιπόν ότι αυτό κυριαρχό κοινό στοιχείο που έχουμε την Νατάσσα είναι ότι δυο προσπαθούμε να κατανοήσουμε την απόλυα. Είναι η Νατάσσα από άλλη πλευρά, εγώ από άλλη πλευρά. Ένα επίσης κοινό στοιχείο που έχουμε την Νατάσσα είναι ότι αγαπώ πολύ τη θάλασσα και τους φάρους. Αγαπώ το σύμβολο του φάρου. Αγαπώ την έννοια του κάποιος να είναι εκεί και να μπορεί να μου δείξει τον δρόμο και εγώ να αποφασίσω αν θα το διαλέξω. Αλλά ταυτόχρονα και το αντίστροφο. Μου αρέσει πολύ όσες φορές έχει γίνει στη ζωή μου να αποτελέσω εγώ τον φάρο για κάποιον όπως έγινε για τον γιο μου, όπως έγινε για τον άντρα μου. Και αυτό που επίσης έχω κοινό με την Νατάσσα είναι ότι πλέον λατρεύω το φαρικό μου δίκτυο. Δηλαδή όλους αυτούς τους ανθρώπους που είναι γύρω μου, είτε είναι γνωστοί είτε είναι φίλοι. Και επίσης Νατάσσα με έκανε να συντοποιήσω κάτι επίσης πολύ σημαντικό που μέχρι τώρα δεν το είχα σκεφτεί ποτέ. Ότι είμαι σίγουρη στη ζωή μου υπήρξαν πολλοί φάροι, πολλοί άνθρωποι που πέρασαν δίπλα μου και ενώ αξίζει να εγώ δεν τους έδωσα σημασία. Και αυτό μακάριτε εγώ άρανα χρόνο να γίνει και να το χρόνο πίσω για να το κάνω. Απ' την άλλη έχω και πολλά στοιχεία πολύ διαφορετικά από την Νατάσσα. Δεν είμαι τόσο αερικό όσο εκείνη. Εγώ τουλάχιστον προσωφικά είσα αίσθημη βαθιά ταγμένη στην έννοια της οικογένειας. Αλλά μ' αρέσουν τα ζώβια με τον τρόπο που τερμηνεύει η Νατάσσα. Και μ' αρέσουν πολύ και όλα αυτά τα ιστορικά στοιχεία που έζησε αυτή η γυναίκα. Δηλαδή θεωρώ εντυπωσιακό ότι έχει βγει τον υφανισμό των αντικειθείρων και εγώ δεν μπορούσα να το δω ποτέ. Να κάνω μια ερώτηση για τη Νατάσσα. Η Νατάσσα μέσα στην ιστορία του βιβλίου ψάχνει συμβολικά τους φάρους και ρωτάω μέσα στην πλοκή κυνηγάει κάτι, μία ιδέα, κάθε φάρος αντιστοιχεί σε μία προσπάθεια επιτυχίας μίας ιδέας, τόκου ή δεν ξέρω. Καλά κατάλαβα. Το κυνηγάει με πάρα πολύ δύναμη, χωρίς να αφήνει χώρο για οτιδήποτε άλλο. Η Νατάσσα είναι απόλυτα στρεβλωμένη, είναι μια ψυχιατρική περίπτωση. Να έχει μια παθολογία, η οποία λύνεται πολύ αργά. Είναι πραγματικά μια παθολογική περίπτωση ανθρώπου. Εμμονική λίγο. Όχι, δεν είναι ακριβώς εμμονική, είναι αυτή η καθήλωση που σου λέω. Κάποιες φορές από ένα σοκ συμβαίνει μια στρεβλώση στο μυαλό. Δηλαδή, αντιλαμβάνεται με απλούς όρους αυτό το βαρύ που της συμβαίνει. Αντιλαμβάνεται αυτό που σου είπα. Δεν μπορεί να κοιμηθεί αν δεν βρεθεί σε φάρο. Δεν μπορεί, δεν υπέρνει ο ύπνος. Αλλά αυτή η ανάγκη την οδηγεί να κάνει τα πάντα για αυτό και να λύνει σιγά σιγά το κυνημά της μέσα από αυτή την προσπάθεια. Περνώντας λοιπόν από το βιβλίο περιγράφει 14 φάρους, στην ουσία είναι 14 ψυχοσυνθέσεις αντρών ανθρώπων. Παύλα, δεν είναι μόνο αντρών. Και λύνονται 14 μικροί κόμποι στην ουσία στη στρεβλωσή της αυτή. Έτσι σιγά σιγά κάνει ένα βήμα μέσα από τη διάδραση και την ανελεπίδραση με αυτούς τους ανθρώπους, ώστε να φτάσει στο ζητούμενό της, που είναι ο ένας και μοναδικός φάρος. Η Νατάσα ονειρεύεται να γυρίσει στο σπίτι της. Ονειρεύεται το φάρο στον οποίο μεγάλος, που δεν υπάρχει πια. Οπότε σε όλη αυτή η διαδικασία εξηγιένεται βήμα-βήμα. Βήμα-βήμα, ακριβώς. Αυτό είχα. Αυτό, για να το έχω, ας πούμε, σαν διευκρίνηση. Ευχαριστώ πολύ. Ναι, ναι, ναι. Συνεχίστε. Κάτι λέγατε για τη Νατάσα. Μη σε επιτρέπεις. Άλλως καμία ερώτηση, κάτι να προσθέσει. Κυρία Κυκή, εσείς που το έχετε μελωδιατίσει όλα τα δουλειά. Εγώ την άκουσα, την Κυρία Κουρθή, με πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και με έχει καλύψει πλήρως. Δεν μπορώ να ρωτήσω τι να πω. Είναι υπέροχη. Να μας πει αν ετοιμάζει κάτι άλλο τώρα. Ναι. Πήγουμε κατευθείαν, λοιπόν, αν ετοιμάζω. Όχι τώρα που είστε μέσα, όχι τώρα. Δηλαδή, αν το έχετε ήδη ξεκινήσει. Ναι, θα σας πω, ευχαριστώ. Είναι για έκδοση. Δεν ξέρω πώς είναι το εκτονικό πρόβλημα με τις αλλαγές με αυτά που έχουν γίνει. Νομίζω ότι πάει για Οκτώβρια το βιβλίο μου, κανονικά. Το τίτλος, ο πρωτότυπος, λέγεται «Το κορίτσι με το σαλιγκάρι». Είναι και αυτό βασισμένο σε μία αληθινή ιστορία. Το έχω διαβάσει αυτό σε μία... Συγγνώμη, σας διάκοψα. Και ήθελα να το ρωτήσω κιόλας. Είναι πραγματικά αυτό. Είναι όντως γεγονός με την κοπέλα που γνωρίσατε στο αεροπλάνο. Γιατί δεν διαβάσατε? Το διάβασα πρόσφατα, σε μία συνέντευξή σας. Παιδιά, αυτή την κοπέλα την ζάχνω. Αν προβληθείς μέχρι και στην Athens Voice. Αυτή είναι μια πραγματική ιστορία. Ήμουνα στην Κρήτη, πέταγα, ήταν 12 η ώρα το βράδυ, πριν τα τρία χρόνια, νομίζω. Και πέταγα από Ιράκλιο για Αθήνα, μεσάνυχτα, και δίπλα μου καθόταν μία κοπέλα, μία σαν ράιδα ήταν παιδιά. Πραγματικά ήταν τόσο όμορφη. Μύριζε πάρα πολύ από τον αλκοόλ. Δεν μπορούσα καν να γυρίσω τα δεξιά. Παίχτηστημένη, με πολύ hippie κοτρόπο. Μια πραγματικά ξωτικό ήταν αυτή η κοπέλα. Και είχε έτσι το χέρι της, όπως καθόταν. Και διάβαζε και ένα βιβλίο. Και κάποια στιγμή γυρίζει, με κοιτάει. Που ξέρω, μας γνώρισε. Και πιάνω εκείνη την κουβέντα για τα βιβλίκια. Και μου λέει, το βλέπεις αυτό εδώ. Μου λέει, το σαλιγκάρι. Καλά, αυτή είναι τελείως πιωμένη, έλεγα από μέσα μου. Κοιτάω, αυτή είναι σαν μικρόκοχιλ. Ε, την άκουγα. Πες, παιδί μου, εσύ πες. Μου λέει, αυτό είναι πληγωμένο. Και τώρα το φέρνω στην Αθήνα. Μέσα στα πολυογό, κατεβαίνουμε από το αεροπλάνο. Αυτή ήταν το καημό της με το σαλιγκάρι. Ήρθε η ώρα το βράδυ, όλοι κουρασμένοι στα αεροπλάνο. Και αυτή η κοπελίτσα να προχωράει και να έχει το χέρι της έτσι και το σαλιγκάρι πάνω. Και κάποιος σημείς τρέχει και με ξαναπλησιάζει. Μου λέει, να σου πω, να σου πω. Μου λέει, το σαλιγκάρι μου κουνήθηκε. Τι να το κάνω, μου λέει. Το βάλω σε μαρούλι, τι να το κάνω. Μου λέει, δεν έχω ιδέα. Τι λέει, να σου πω. Μου λέει, δεν θέλω καθόλου να μου πεθάνει καθόλου, παιδιά, και να μου κάνει έτσι. Και εκείνη την ώρα σκέφτομαι και λέω εσύ να τους κάνω βουβλίο. Δεν υπάρχει περίπτωση. Θα έρθω από το λεωφορείο να την προλάβω να της πω ότι θα την κάνω βιβλίο και δεν την πρόλαβα. Αλλά βιβλίο την έκανα. Και είναι λοιπόν το κορίτσι με το σαλιγκάρι βασισμένος σε αυτήν την πραγματική ιστορία. Αλλά η ουσία της ιστορίας είναι τα μάταλα. Αν έχετε ακούσει για τα μάταλα πάντα και τους χείπης. Πήγαμε τώρα. Πήγατε. Ναι. Πώς σας πάντωνε. Πάει τα μάταλα. Ναι. Πραγματικά, δεν είναι. Υπέροχα. Είναι υπέροχα, ναι. Είναι λοιπόν αυτή η ιστορία. Είναι μια κοπέλα, η Πατία, η οποία φτάνει στα μάταλα το 1968. Θέλαμε πολύ να βγει το βιβλίο φέτος το καλοκαίρι. Δυστυχώς έγινε αυτό με το κορονοϊό και δεν βάδισε αυτό. Και ο λόγος είναι ότι σαν φέτος κλείνουν 50 χρόνια από τότε που σφραγίστηκαν οι σκυλιάς των Ματάλλων. Με εντολή της Αμερικάνικης Κυβέρνησης. Το βιβλίο στην ουσία ενών οι δυο κόσμους. Είναι η παραλία των Ματάλλων, το οποίο ήταν ένα κοινόβιο, χείπης ανά το κόσμο που ερχότανε και της υπουρητανής κριτικής κοινωνίας του χωριού δίπλα, που όμως τελικά αυτές οι δύο κοινωνίες κατάφεραν να συμβαδίσουν μεταξύ τους. Υπάρχει ένα μήμα που τις ενώνει. Είναι ο Χάρη, ο πρωταγωνιστής, ο οποίος είναι χείπης, γιατρός, και ο οποίος γυρίζει το χωριό και τα διηγεί γύρω χωριά, γιατροπορεύοντας τους ανθρώπους και έτσι γίνονται δεκτοί χείπης. Δυστυχώς όμως κάποια στιγμή συμβαίνει ένα έγκλημα, υπάρχει λοιπόν ένα έγκλημα εκεί μέσα, μια βεντέτα στην ουσία, στην οποία κατουγορούνται οι χείπης. Αυτό το μυστήρι αλλιώς λύνεται πολύ αργά. Κάποια στιγμή, μέσα στο χρόνο, στον οποίο εκτιλήσεται η ιστορία, αρχίζουν και ζωρίζουν τα πράγματα, γιατί τότε οι παρελέτοι ματάλλων και το κοινόβι των χείπης έγινε πολύ γνωστός στον κόσμο. Κι έτσι λάβησα και ένα πολύ μεγάλο φιέρωμα του Time του περιοδικού στην Αμερική, όπου έκανε τα μάταλλα γνωστά σε όλο τον κόσμο. Και αυτό βέβαια έχει αποτέλεσμα να μαζευτούν και οι πολύ βτεράνοι του πολούμου του Βιετναμ, είτε ανθρώποι που το σκάσανε από την Αμερική για να γλιτώσουν να πας στον πόλεμο, είτε άνθρωποι που, κατά τη δυστροφή τους από τον Βιετναμ, βρήκαν καταφύγεως τα μάταλλα. Και εκεί συνέβαινε και εξής περίεργο με το κοινό βιο αυτό των χείπης, ότι ο Πατακός, ο δικτάτορας τότε, είχε αποφασίσει ότι για να δείχνει πολύ φιλελεύθερος στο εξωτερικό, κανείς δεν θα πήραν τα μάταλλα. Δηλαδή τα προστάτευε, μπορούσαν να κάνουν οι χείπης ό,τι θέλανα, αρκεί να μη βγαίνουν έξω από την παραλία. Και αυτό τον βοηθούσε να κρατήσει προς το εξωτερικό ένα προφίλ φιλελεύθερου ανθρώπου, ουσιαστικά. Και κάπου όμως αρχίσαν οι πιέσεις από την Αμερική, γιατί δεν μπορούσαν να ανεχθούν να υπάρχουν οι Αμερικάνοι και να κρύβονται στα μάταλλα. Και έτσι δόθηκε μια μέρα μια εντολή και η χωροφυλακή μπήκε μέσα στα μάταλλα, μπήκε στις φιλίες, συνέλευε αρκετούς από τους χείπηδες και κάπως έτσι τελείωσε η ιστορία της παραλίας της αγάπης, όπως έχουν γνωστά τα μάταλλα από τότε. Και τα παιδιά του Ολουδιών αναγκάστηκαν και φύγανε. Αυτή είναι η ουσία της ιστορίας του επόμενου βιβλίου. Είναι βασισμένη σε πραγματικά γεγονότα, σε ημεραιολόγια ανθρώπων που ζήσανε εκείνη την εποχή. Τα δείτε περνάει από μπδίλαν από μέσα, γίνεται χαμός. Έχει πολλές γνωστές προσωπικότητες και πολύ άρωμα Κρήτης από εκείνη την εποχή. Αυτό είναι λοιπόν το βιβλίο το οποίο βγαίνει και τώρα αυτή τη στιγμή είμαστε και στη διαδικασία να κάνουμε και μια ταινία μικρομύκους. Για αυτό, μαζί με το δήμο της Φεστού που το έχει ζητήσει, για να παρουσιάσουμε μία ιστορία βασισμένη στο βιβλίο μου. Και τώρα, αν δεν σας είχα κουράσει, τώρα γράφω το επόμενο που η ιστορία του εκτιλήσε σε ένα τσίρκο. Αν θέλετε σας λέω γι' αυτό, αν δεν θέλετε μένουμε στα μάταλα. Ωπω! Εγώ πρέπει να βρω και το όνομά μου σε βιβλίο σου. Δεν χρειάζεται να περιμένεις πολύ, γιατί εσύ με τον Θεόπη, επειδή με πέτυχες πάνω που γράφω το τσίρκο, είσαι εκεί μέσα. Άρα δεν θα περιμένεις πολύ. Παίζεις τον Οκτώβριο του 21. Ωραία, τέλεια. Είσαι ήδη μέσα από προχθές που σου το είπα. Ωραία, τέλεια. Τα βιβλία της Πινελόπης τα έχουμε στη βιβλιοθήκη Κορίτσια. Ναι, ναι. Εννοείται, όλα. Και το τσίρκο θα το έχουμε πρώτο πρώτο. Καλά, το τσίρκο. Το τσίρκο, ναι, πρώτη φορά μιλάω για το τσίρκο σε εσάς και χαίρομαι πάρα πολύ και τώρα είναι πάνω σε δημιουργία του. Ωραία. Ωραία, πείτε και γι' αυτό αν θέλετε κάποια λόγια, γιατί όχι. Γιατί ακόμα είναι από κατασκευή, είναι στην δεκαετία του 1930. Πολύ παλιά. Ναι, είναι πολύ παλιά. Στην ουσία είναι η ιστορία του τσίρκου. Του τσίρκου ανά τον κόσμο, πώς εξελίχθηκε. Ήδη ο ήλιος του τσίρκου, το το παλιά δηλαδή, όλο αυτό από πίσω από τα φώτα που... Έγκλημα έχει, το λέω, για να μην είναι φυσικά κάποιος σκοτώνεται εκεί. Και είναι και... Λέω όχι, σίγουρα σκοτώνεται. Είναι και στη ρεαλκυρία του τσίρκου, δηλαδή δεν υπήρχε εκείνη την εποχή αυτός ο όρος. Εμπάζει βαρύτως κάπου προσωμιάζει σε αυτό. Έχει λίγο έρωτα μέσα με τον κλασικό τρόπο που βάζω εγώ τον έρωτα, αλλά στην ουσία είναι πάλι δύο δομές οι οποίες συνηπάρχουν. Της απαρχίας και της κοινωνίας έχει συνηθίσει να γεννιέται και να ριζώνει σε ένα σπίτι, τζάκια δηλαδή. Ένα χωριό είναι έξω από μια απαρχία υπλοκή. Στην απαρχία αυτή οι άνθρωποι μετρούν πολλές γενιές πίσω, άρα έχουν πολύ βαθιά ριζωμένες τις γενιές τους. Και αντίθετα είναι ομάδες και ο τρόπος ζωής τους από την άλλη πλευρά, που τους χωρίζει ένα ποταμάκι. Γιατί το τσίρκο είναι ακριβώς έξω από το χωριό, απέναντε από το ποτάμι. Οπότε πάλι πραγματεύεται τη σχέση των ανθρώπων και τις νοτροπίες ανθρώπων, οι οποίοι είναι βαθιά ριζωμένοι στη γη τους και άλλοι οι οποίοι δεν έχουν τη γη ως ταυτότητα. Να σας το πω έτσι. Σε όλα τα βιβλία οι ήρωες είναι πότω γυναικείου φύλου. Ποια είναι η σκέψη να γράψετε ένα βιβλίο με έναν κεντρικό ήρωα άντρα? Ό,τι θέλετε ρε Αντίνο. Συγγνώμη δεν το άκουσα. Εγώ ρώτησα. Να σκέφτεστε να γράψετε κάποιο βουβλίο που να έχει κεντρικό ήρωα άντρα και όχι γυναίκα. Ναι. Κοιτάξτε, τα 13 παλώματα είχαν το στρατί. Νομίζω ότι δεν θα είναι το Τσίρκο, θα είναι το επόμενο από το Τσίρκο. Και αυτό μπορώ να σας πω, θα λέγεται «Σκιτάλη αμορώζω». Και είναι μια σκιτάλη, πάλι σύμβολο είναι, που ξεκινά από τα 1600 στα χέρια ενός άντρα. Και κάτι σύμβολης, εκεί θα βγούμε άντρα. Δηλαδή, γράφουμε βιβλία, τα οποία γνωρίζετε ποτέ πάντα. Με τον επόμενο τρίο είναι το σχεδόν, έτσι όπως είπαμε, δύο τουλάχιστον. Όχι. Καταρχάς, εμείς δίνουμε πάντα ένα με έναμιση χρόνο πριν τα βιβλία που ιερωμένη έχει δοθεί. Πάντα είμαστε ένα χρόνο πριν, τωσιάλως. Απλά είναι κάποια βιβλία, όπως είναι «Ιερωμένη των Φάρων» ή τώρα αυτό που σας λέει «Σκιτάλη», που επειδή έχουν έρευνα πολλών χρόνων, μπορεί να το έχουν ξεκινήσει το σκελετό και να κάνουν την έρευνα πολλά χρόνια πριν, αλλά να ξέρω ότι δεν πρόκειται να είναι τώρα αυτό το βιβλίο. Δηλαδή, συλλέγω σιγά-σιγά στοιχεία. Για παράδειγμα, η «Σκιτάλη», όπως «Ιερωμένη των Φάρων», είχαν και μεγάλη ψυχιατρική προσέγγιση. Οπότε, ταυτόχρονα έκανα και ένα μαστεράκι, έτσι εμβάνω το πριστήμι του λίγο, στην εγκλήματικη ψυχολογία και ψυχολογία, και επίσης, κάποιες φορές χρειάζονται και κάποια διαβάσεις αρκετά. Εγώ κάνω sessions και με ένα ψυχιατρό, που είναι ο μεντοράς μου, για τις προσωπικότητες στο βιβλίο μου, και πολλές φορές αυτό παίρνει πολύ χρόνο. Δηλαδή, για αυτό, για να πω ότι αυτό το βιβλίο της «Σκιτάλη», που τη βουλεύω χρόνια, νομίζω ότι θέλει πολύ δουλειά ακόμα, για να βγει και να είναι χαρακτήρες άρτη. Αυτό ήθελα να σας ρωτήσω και εγώ, γιατί να σε ρωτήσω. Γιατί όλα τα βιβλία σου τοποθετούνται μέσα σε ένα ιστορικό πλαίσιο, οπότε υποθέτω ότι αυτό έχει αρκετή έρευνα από πίσω. Δεν μπορεί να υπάρχουν ανακρίβειες, όταν αναφερόμαστε ιστορικά γεγονότα, οπότε αντιλαμβάνουμε ότι έχει πολύ έρευνα από πίσω δική σου. Δεν είναι, δηλαδή, απλά κάθομαι, εμπνεύομαι και γράφω μυθοπλασία. Εντάσσονται όλα. Ενταρχάς δεν επιτρέπεται να το κάνεις αυτό, δηλαδή από τη στιγμή που έχω διαλέξει αυτό το τομέα δεν θα μπορούσα ποτέ να το κάνω. Δεν το υποστηρίζω και εκδόσεις μου, είναι δεδομένο αυτό, αλλά επίσης ακριβώς επειδή σας είπα πλέον εγώ είμαι ανιστόρητη, πραγματικά ανιστόρητη. Δηλαδή, εάν διαβάζω ιστορία, από τότε αποφάσισα να ασχοληθώ με τη συγγραφή. Πάω με πολλά κομμάτια τα οποία μπορεί ένας άνθρωπος να τα κρατάει πλήρως, αλλά εγώ όχι. Οπότε, αν αποφασίσω να ασχοληθώ με κάτι ακριβώς επειδή πρέπει να φτάσω στο επίπεδο να το αποδώσω, μπορεί να πάρει και χρόνο για αυτό, για να διαβάσω. Και επίσης να κάνω αυτό που σας είπα, κάποια sessions με αντίστοιχους ανθρώπους, οι οποίοι μπορούν να μου δώσουν τις πληροφορίες που θέλουν, αλλά να με βάλουν και μέσα σε αυτό το πλαίσιο. Δηλαδή, δεν είναι μόνο το να πεις μια ιστορική περίοδο, είναι να τη μυρίσεις. Καμιά φορά, μπορεί όλη η έρευνα που κάνουμε εμείς στη συγγραφή, να μην την δείτε εσείς πουθενά μέσα στο βιβλίο, παρά μόνο στην αύρα του βιβλίου. Αυτό δεν είναι εύκολο ένα πλαίσιο να πεις, αν δεν έχεις γνώση. Οπότε, θέλει πολύ διάβαση, τουλάχιστον σε εμένα συμβαίνει αυτό. Γιατί αναφέρθηκες ότι είναι και πολλές φορές προσωπικές ιστορίες, οπότε, έτσι κι αλλιώς τα μοιρολόγια, όλα αυτά είναι πρωτογενείς πληροφορία, δεν είναι κάτι που μπορεί ίσως και να το βρεις και δημοσιευμένο κάπου αλλού. Αυτό που σας λέω είναι ότι ξεκινάει το 1600 στη Σύφνο, καταλαβαίνετε ότι αυτή η έρευνα είναι κάτι που δεν μπορεί να μου κρατήσει χρόνια, μάλλον να βρω τους κατάλληλους ανθρώπους που μπορούν να μου βοηθήσουν. Έχεις επισκεφθεί επί τόπου, δηλαδή έχεις πάει και σε τόπους όταν το τοποθετείς κάπου, όπως τα Μάταλλα, έχεις επισκεφθεί εκεί, εννοείται, για να πάρεις το... Τώρα για τα Μάταλλα έχω πάει προφάνως πολλές φορές, αλλά έχω μιλήσει πολλούς ανθρώπους από το εξωτερικό, δηλαδή άνθρωποι που τώρα είναι 75. Ναι, κάνεις καταγραφή κανονικά, προφορικές μαρτυρίες και τέτοια. Δεν γίνεται, είναι δύσκολο αλλιώς. Για παράδειγμα η αιρωμένη των φάρων, γι' αυτό άρχισα τόσα χρόνια να βγει για να μπορέσω να γυρίσω όλες αυτές τις φάρες που ήθελα, και οικονομικά αλλά και χρονικά, μου φύγε πάρα πολλά χρόνια. Δεν γινόταν αλλιώς. Τέλεια. Τι άλλο να σας πω... Τι άλλο θέλετε να με ρωτήσουμε... Έχουμε κάτω στο chat, έχουμε μια ερώτηση, έχουμε κάτι... Όχι, είναι πολύ καθαρά από γι' αυτό. Όχι. Άλλη. Άλλη ερώτηση. Ελένη Βρούσια. Εγώ δεν έχω διαβάσει τα βιβλία σας, πρέπει να παραδεχθώ, είμαι της Αμερικάνης της Λογοθεμίας περισσότερο. Απλά αν θέλετε... Γιατί πάω να τη ρώταω τόσες μέρες που κάθομαι στη σπίτι, γιατί πριν ήμουν όλη τη μέρα έξω. Ίσως είναι πολύ πιο ιδιαίτερη η σημασία των τεχνών πλέον. Δηλαδή, εδώ θα κάθομαι στη σπίτι όλη τη μέρα, ασχολούμαι με τις τέχνες, γιατί κάτι λένε οι τέχνες δεν είναι τόσο σημαντικές γιατί ασχολούμαι με τις τέχνες, οπότε να μας δώσω και τη δική σας αρτική για τη σημασία της τέχνης σε στιγμές όπως που ζούμε τώρα. Σε αυτές τις στιγμές που ζούμε τώρα, δόξα το Θεό, οι τέχνοι έτσι να παίρνουν τα πάντα τους, να σας το πω έτσι προφανώς. Εγώ δεν είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος, να σας πω, αν είναι ζωτικοί σημασίες οι τέχνες, κυρίως γιατί για μένα είναι. Εγώ αν δεν γράψω δεν μπορώ να είμαι φτυχισμένη. Προφανώς, αυτή τη στιγμή που μιλάμε, ένας γιατρός ο οποίος σώζει ζωές είναι πολύ πιο σημαντικός από ένας συγγραφέα ο οποίος θα κάτσει να γράψει. Αυτό όμως είναι αδιαφρυσμίτητος στο καρφέρι. Όμως, μια κοινωνία για να μπορέσει να στραφεί, στέκεται από διάφορους άνθρωποι παράλληλα. Και θεωρώ, όχι μόνο για τα χρόνια, το χρόνο που ζούμε τώρα ενώ αυτό το ένα μήνα που είμαστε έκλειστοι, γενικότερα θεωρώ ότι οι άνθρωποι οι οποίοι είτε γράφουν, ή τραγουδάνε, ή τερμηνεύουν, στην ουσία είναι οι άνθρωποι οι οποίοι ξεκινάνε ένα διάλογο με τον υπόλοιπο κόσμο, τίποτα παραπάνω. Τουλάχιστον εγώ πάντα έτσι το έβλεπα και σε μια κοινωνία ο διάλογος είναι από μόνος του ένα στοιχείο υπάρξης αυτής της κοινωνίας και εξελίξεις. Δηλαδή εγώ γράφοντας ένα βιβλίο, κάποιος λεγόντας ένα τραγούδι, κάποιος φτιάχνοντας ένα πίνακα, στην ουσία λέει κάτι. Πετάει το μπαλάκι σε αυτόν που το βλέπει για να το απαντήσει ο άλλος κάτι και να προχωρήσει αυτή η συζήτηση. Δεν θεωρώ ότι είναι κάτι παραπάνω. Δεν την υποτιμώ καμία τέχνη, δεν την υπερτιμώ όμως κιόλας. Δεν τη θεωρώ, δεν θεωρώ όμως τις τέχνες μέσω βιοπορισμού αν αυτό με ρωτάτε και δεν θα μπορούσε να είναι, σας το δηλώνω ως συγγραφέας επαγγελματίας, δεν είναι αυτός ο λόγος που κανείς... Και γενικότερα καμία τέχνη δεν είναι για να βιοπορίζεις εκτός αν είσαι πάρα πάρα πολύ τυχερός, έτσι θρέφει μόνο την ψυχή. Τώρα ελπίζω να θρέφει και την ψυχή όλων των υπολοίων που την βλέπω και την ακούνε και τη διαβάζουν και έχει μόνο τη δικιά μας. Αυτή είναι η άποψή μου. Όμως εύχομαι πολύ γρήγορα να ξαναβγούμε έξω και ας διαβάσουμε και να μιλούν λίγο. Ακριβώς. Για την ερώτηση που υπάρχει τώρα κάτω στο τσάτ. Δεν τη βλέπω, πρέπει να τη δω εγώ κάπου. Εγώ ένα ναι πολύ καθαρά διαβάζω. Εγώ δεν βλέπω κάτι παιδιά. Έχει φύγει τώρα μάλλον γιατί το... Εγώ είδα ένα ναι πολύ καθαρά. Αν πατήστε το τσάτ θα δείτε την ερώτηση. Υπάρχει ερώτηση, δεν βλέπω να είναι πολύ καθαρά. Ναι, σου λέει, το πάβο είναι πολύ καθαρό. Το καταλάβανε. That's a good thing. Άλλο, άλλη ερώτηση, κάποιος άλλο. Από τις τέχνες. Θα σας πω κάτι εγώ που θέλω, μπορώ? Θα σας πω κάτι πολύ σημαντικό ή την Αντάσα, Ελένη. Ελένη, σε λένε. Σε εσένα μιλάω. Yes, that's me. That's you. Λοιπόν, η Αντάσα είναι η πρώτη εικονική ροήδα που δημιουργηθεί από τη λογοτυχμία στο Instagram. Αυτό είναι πολύ σημαντικό και θέλω να σας το πω και το ξέχασα. Η Αντάσα έχει δικό της λογαριασμός στα social media. Είναι ο πρώτος fictional character που δημιουργήσαμε. Πολύ προχώ η Αντάσα. Πολύ προχώ, ναι. Κάναμε αυτή την πρωτοβουλία και η εκδόσφυχο γιος την αγκάζεσαν. Σας ευχαριστώ για αυτό. Η Αντάσα δημιουργήσε τον δικό της λογαριασμός στο Instagram. Είστε καμιτσά το όλη την ώρα. Δεν ξέρει μόντια σχέδια για πολύ μεγάλη σελίτκη, αλλά κάτι κάνει. Η Αντάσα είναι ο πρώτος εικονικός χαρακτήρας στο social media λογοτεχνίας στην Ελλάδα. Είμαστε πολύ περήφανοι γι' αυτό και της ευχόμαστε τα καλύτερα, αν το καταφέρει. Και αυτό είναι γιατί σκεφτήκαμε, μήπως τελικά οι χαρακτήρες των βιβλίων σιγά σιγά θα μπορούσαν να γίνουνε influencersfluencers. Δεν μιλάω προσωπικά για την Αντάσα, και για όσους θα ακολουθήσουν. Έτσι, λοιπόν, έχει κάνει την εμφάνιση στα social media, κάνει διαγωνισμούς, μιλάει με το κοινό, λέει τα ζόδια, εκεί σιγά σιγά θα αρχίσει να βγάζει και τα κρυμμένα κεφάλαια των φάρων. Έχει άποψη για όλα, παροχημένη ίσως. Επίκερη κιόλας, κάποια φορά. Αν έχετε Instagram, ακολουθήστε το. Θα το χαρεί πολύ, αυτό ήθελα να πω, για να το στηρίξουμε σαν προσπάθεια, γιατί όντως το βουβλίο δεν μπορούμε να το κουβαλάμε μέσα στη μέρα, αλλά στο Instagram, γιατί τελικά αυτό που σκεφτόμασταν με τις εκδόσεις μου, είναι γιατί πρέπει πάντα να βλέπεις αυτό που είναι το ωραίο, αυτό που είναι το μπουκέρ, γιατί να μη δεις έναν ήρωα βιβλιο. Μπορεί κάτι να έχει να σου φύγει. Εγώ συνηθίζω ότι η Αντάσα είναι εκεί. Και χαρούμαι πολύ όποιος έχει Instagram, να γίνει φίλος ή φίλη με την Αντάσα, να τη ρωτήσει ότι θέλει. Της μιλάνε κυρίως ναυτική, κάτι τέτοια. Δεν έχουν καταλάβει ακόμα. Αλλά έχει και πολλούς ακολούθους, οι οποίοι τη ρωτάνε για την τωρινή κατάσταση. Μάλιστα, δεν είναι και λίγο αστείο, το γεγονός ότι αντάσαμε στην ιστορία, σε έναν από τους φάρους, έγινε ένα περιστατικό στο οποίο χρειάστηκε ένα δοθείο σε θεραπεία χλωροκίνη. Αντάσα, λοιπόν, καλυπάρτη τώρα, επειδή ξανά βγήκε η χλωροκίνη στην επικοινωνία και φαίνεται ότι για τον Covid-19 είχε κάποια αποτελέσματα, που ίσως είναι λίγο εθαρρυτικά, εγώ δεν είμαι τόσο σίγουρη. Βάζει, φυσικά μελέτες το στίζουν. Αντάσα, λοιπόν, έχει χτίσει όλο αυτό το case και περιγράφει το 1960, νομίζω, πώς έγινε όλη η μελέτη της χλωροκίνης για την Ελλονοσία, πώς αυτό το φάρμακο δόθηκε, από πού ξεκίνηκε, θέλω να πω ότι ό,τι να είναι, το κολλάει η Νατάσα εκεί πέρα στο Instagram, ό,τι βρίσκεται από τη ζωή της και έχει ένα ενδιαφέρον, κατά την γνώμη μου, να την παρακολουθείς. Επίσης, προσπαθήστε για τα ζώδια. Γιατί η Νατάσα λέει τα ζώδια με διαφορετικό τρόπο. Επειδή στους φάρους οι φαροπούλακες κυρίως κοιτάνε τα ζώδια από τη μορφή της αστρονομίας, η Νατάσα τα έχει μπλέξει λίγο μεταξύ τους και λέει τα ζώδια με ένα περίεργο τρόπο. Εγώ το θεωρώ χειμωριστικό κιόλας. Μπορεί να σας αρέσει, ρωτήστε. Λέω πώς είναι το όνομα της Νατάσας στο Instagram. Tsa Lighthouse, μία λέξη, με double S. Έχουμε ακόμα μία ερώτηση από την κυρία Πλαϊσιό, που το είδα τώρα στο chat, που ρωτάει, πιστεύετε ότι σημερινή θα επηρεάσει μελωδικά τη λογοτεχνία, η σημερινή κατάσταση. Βέβαια, να το σχάρει, θα υπάρξει ίσως κάποια στροφή προς τη διστοπία. Ειλικρινά, θέλω και εύχομαι να μην υπάρξει. Εγώ το είπα και σήμερα πριν. Αν εγώ δω βιβλίο που λέει επιδημία, δεν θα το πάρω, παιδιά, σας το λέω. Θεωρώ σίγουρα, βαρε βαρε, έχει πρόθεσμα. Παιδιά, ναι, έχει πλήξει αυτό το κλάδο, όπως και θα πλήξει και τους περισσότερους. Όλος ο εκδοτικός χρόνος έχει πάει πίσω. Αλλά αυτό είναι κάτι καθαρά πρακτικό, απ' την άλλη πιστεύω ότι πολλοί άνθρωποι θα στραφούν προς τη διστοπία. Εγώ δεν θα ήθελα να το δω. Είναι μια πραγματικότητα φουτουριστική, η οποία μας αγγίζει όλους πια. Όσο πιο πολύ παραμένουμε σε αυτή την πραγματικότητα, επειδή εμείς εμπνεόμαστε, κυρίως από το περιβάλλον γύρω μας, πολύ πιθανό να συμβεί. Εύχομαι όχι όμως. Τουλάχιστον για μένα δεν θα συμβεί. Θα ήταν άσχημο να συμβεί κάτι τέτοιο, εμένα. Θα ήρθουμε λίγο κουλ και ψύχραινοι και αισιόδοξοι. Ελπίζω, φαντάζομαι ότι θα υπάρξει κάποια στιγμή ένα βιβλίο, μια μαρτυρία για όλο αυτό που ζούμε, το οποίο θα είναι εκτίμητο, εννοώ σαν τοκουμέντο και σαν χρονικό. Δεν μιλάω για κάτι τέτοιο, αλλά εγώ μιλάω για λογοτεχνία, μυθοπλασία που είναι βασισμένη σε όλο αυτό. Εγώ προσωπικά δεν θα την άντεχα παιδιά καθόλου. Θέλω λουλούδια και γέλια τώρα και αισιοδοξία. Ελπίζω λοιπόν να μην συμβεί. Το εύχομαι. Ευχαριστούμε πολύ. Κάποιος άλλος, κάποια αγαούτηση, κάτι που... Όχι, όχι. Θέλετε να βίνουμε κι άλλο, να πούμε άλλα ανεξάρτητα, θέλετε να ευχαριστήσουμε την Πινελόφη, ό,τι θέλετε, όπως θέλετε το Παμή, είναι και η πρώτη φορά. Ναι, παιδιά, ό,τι θέλετε εσείς. Οπότε... Ο κορωνοϊός είναι όντως τόσο τρομακτικός. Ποιος? Ποιος? Λέω, ο κορωνοϊός είναι όντως τόσο τρομακτικός. Τη γνώμη μου μπορώ να σου πω. Ναι. Δεν είμαι γιατρό, τη γνώμη μου βάζει το γνωσιό μου. Ναι, αυτό. Ναι. Η γνώμη μου, και πάλι λέω, είναι ότι είναι ένας θαυμάσιος ιός. Τι εννοώ με, μη με παρεξηγήσετε. Είναι πραγματικά άξιος θαυμασμού. Εγώ δεν έχω δει κάτι τέτοιο σε παρελθόν. Τι εννοώ, ενώ συνδυάζει κάποια χαρακτηριστικά αυτός ο ιός τώρα για να... Πέρα από την πλάκα. Τα οποία είναι πράγματι επικίνδυνα, όσον αφορά την οικονομική και κοινωνική κατάρρευση μιας κοινωνίας. Δηλαδή, η μολυσματικότητά του είναι μεγάλη, το attack rate που λέμε εμείς. Υπάρχει μεγάλη περίοδος ασυμπτωματική σε αυτόν τον ιό. Και επίσης, δεν είναι καθολικά θανατηφόρος. Και αυτό, δεν το λέω για κακό. Απλά με αυτό εννοώ ότι ένας ιός όπως κάποια άλλη στο παρελθόν, που κάνουν γρήγορους κύκλους και είναι απελετική για τη ζωή, είναι πιο δύσκολο να μεταφερθούν από άνθρωποι. Αυτός ο ιός πράγματι, καταρχάς, σίγουρα δεν είναι μια απλή γρήπη. Φαίνεται αυτό ότι δεν είναι μια απλή γρήπη. Ποιούτε πρέπει να αντιμετωπίζεται έτσι. Εγώ, τουλάχιστον αυτό που το ακούω, καμιά φορά δεν μου αρέσει καθόλου που το ακούω. Είναι ένας ιός ο οποίος προκαλεί πνευμονίες, ξεκάθαρα. Και οι πνευμονίες στο γενικό πληθυσμό και σε οποιοδήποτε πληθυσμό, εάν χρειαστούν νοσηλεία, πρέπει να τη βρουν. Γι' αυτό βλέπουμε ότι καταρρέουν τα συστηματέγειες. Δεν είναι κάτι το οποίο, αν το κολλήσω εγώ ή εσύ, θα πάθουμε οπωσδήποτε κάτι. Πολύ πιθανό και όχι. Είναι όμως ράντον το οποίο αυτό ο ιός θα χτυπήσει και στο οποίο θα κάνει η πυπλοκή. Αυτό είναι το πρόβλημα, τουλάχιστον που βλέπω εγώ σε αυτό το νοιό. Εμένα προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου. Δεν θα ήθελα να το κολλήσουμε. Θα προτιμούσα δηλαδή να εμβολιαστώ από το να το κολλήσω. Χωρίς να σας πω ότι θα πάθω και πανικό, αν το κολλήσω. Όμως της κοινωνίας που ζούμε θεωρώ ότι είναι ένα ιός ο οποίος πρέπει σίγουρα να περιοριστεί. Δηλαδή είμαστε πολύ υπέρ αυτών των μέτρων. Απλώς. Δεν θεωρώ καθόλου ότι υπάρχει λόγος για έναν νοιό τον οποίο μπορώ να αφέρω σε δέκα άνθρωποι σήμερα ταυτόχρονα και για έναν νοιό που πραγματικό όταν δεν έχουμε πολλά στοιχεία, δηλαδή κανείς δεν ξέρει το πραγματικό επίπεδο θρησιμότητας του ιού κανείς δεν ξέρει αυτή τη στιγμή για ποιο λόγο θα συμβεί μια επιπλοκή σε έναν άνθρωπο γιατί βλέπουμε και οι γης ανθρώπους που αναπτύσσουν πνευμονίες και παρόλο που νοσηλεύονται καταλήγουνε δεν νομίζω ότι είναι ένας ιός με τον οποίο πρέπει να πες μου όχι. Δηλαδή, εγώ δεν τον θεωρώ ούτε σαν τον Σάρς, ούτε κάτω σε την ισπανική γρύπη που ισπανική γρύπη αποδεκάτησε με ανθρώπους αλλά είχε πολύ γρήγορο κύκλο ακριβώς γιατί είναι αδυντή κάθε φορά. Αυτός ο ιός κοινωνικά για μένα μπορεί να είναι και οικονομικά καταστροφικός όπως έχει υπάρξει για αυτές τις χώρες και συνήθως όλοι οι οποίοι είναι ασυμπτωματικοί για πολλές μέρες έχουν αυτό το προφίλ. Οπότε, ναι, δεν θεωρώ ότι πρέπει να πάθουμε πανικό αν τον κολλήσουμε, αλλά θεωρώ ότι θα ήταν πολύ καλό να είναι ασχετιστή. Κλείτοσα τώρα το κινητό μου γιατί εγώ έξι ώρα ήρθα και να βλέπω τον κύριο Τσόρα. Γιατί λες ότι... Πείτε μου και εμένα, παρακαλώ. Τι λέγει ο κύριος Τσόρας? Κοινιά, μόλις ήρθα. Το κύριο είναι καθυμητής. Εντάξει, έκανα με τα ψυχιακά μου. Είναι καταπληκτικός αυτός ο άνθρωπος. Ναι. Έχουμε κι άλλη ερώτηση. Συγγνώμη, τώρα το είδα. Ποιος τότε από την πολλή ενός διβλίου σας αρέσει περισσότερο, η έρευνα ή η συγγραφή, παρουσιάσετε τι είναι το λιγότερο γοητευτικό. Το λιγότερο γοητευτικό... Νομίζω ίσως η προώθηση. Αν έπρεπε να διαλέξω κάτι, ίσως η προώθηση. Κυρίως γιατί είμαστε λίγο πιο μοναχικοί εμείς στις συγγραφές. Πάντα υπάρχει ο μεγάλος φόβος. Δηλαδή, κάθε φορά που παρουσιάζω ένα βιβλίο, έχω πολλή ανασφάλεια γι' αυτό το βιβλίο. Για το πώς θα το πάρει ο κόσμος, αν θα αρέσει. Αυτή η ανασφάλεια, καμιά φορά, σου χαλάει λίγο την ανυπομονησία, ενώ απολαμβάνω πάρα πάρα πολύ τη διακοίταση της συγγραφής. Τι λέει ο κύριος Σιόδρας, παιδιά? Έχω ένα νεκρό και δυστυχώς είναι σε ένα διπλανό νομό μου, από ό,τι βλέπω, και σε ένα χωριό που επίσης το γνωρίζω. Και αρχίζω και ανησυχώ, διότι νομίζω πως πρέπει να έρθω στην Καλαμπάκα τελικά. Έλα πίσω, έλα πίσω. Και εδώ και η Βαρθία έχει κρούσματα, αλλά βλέπω ότι έχουμε και το νεκρό μας εδώ. Όχι, παιδιά, αυτό δεν μου αρέσει. Πώς είναι ότι καινούργια έχει. Εμείς έχουμε τρία επιβεβαιωμένα. Οι δύο είναι σε καραντίνα, είναι αυτοί που ήρθαν από την Ισπανία και τους έχουν σε καραντίνα στο ξενοδοχείο στην Αθήνα. Και ένας ο οποίος είναι σε καραντίνα στο σπίτι του, αλλά το θετικό, εάν μπορώ να πω ότι είναι θετικό αυτό, είναι ότι ο συγκεκριμένος, ο διαπιστευμένος που είναι σε καραντίνα στο σπίτι του, τον κόλλησε στη Νέα Υόρκη. Ήταν από ένα ταξίδι, είχε πάει ένα παγκοσματικό ταξίδι στη Νέα Υόρκη και ερχόμενος είχε τα πρώτα κρούμματα, απομονώθηκε. Αλλά επισήμως έχουμε τρία και τώρα βλέπω ότι κατέληξε και στο νομό ο Πέλας δίπλα μας δηλαδή. Ο κύριος, 66 χρονομός. Η Πέλλα και γενικά και η Έδεσα εδώ είναι σε καραντίνα τα χωριά της. Δύο χωριά νομίζω είναι σε ολική καραντίνα, οπότε εδώ είναι λίγο πιο επικίνδυνα τα πράγματα. Γι' αυτό λέω ότι μάλλον πρέπει σιγά σιγά να έρχουμε προς καλαμπάκα μεριά, οπότε βλέπω εκεί είναι καλύτερα τα πράγματα. Όχι, όχι. Πολύ να μείνετε εδώ, ξέρουμε τι κάνουμε. Να σας πω, σε γενικό πληθυσμό πόσα κρούσματα έχεις που βλέπεις σήμερα? Στο δικό μας το νομό? Όχι, ειδικότερα, 59 κρούσματα. 54 με τον σημερινό πήγαμε στην Ελλάδα. Όχι, άλλο λέω, ο κ. Σατύρις, πόσα κρούσματα έχεις σήμερα στο γενικό πληθυσμό? 1.000. Α, τα σημερινά, τώρα. Για να δούμε. Στο σύνολο πήγα 1.000 και κάτι. 68. 68 σήμερα. 68 νεκροί. Κρούσματα ρώτησε τώρα, αλλά κρούσματα δεν. 1.000 κρούσματα. 60 σήμερα. 60 νέα κρούσματα σήμερα καταγράφταν. Ωραία. Εγώ, γενικά, δεν φοβόμαστε. Απλά θέλουμε να φύγει και από πάνω μας. Ακριβώς, να φύγει. Αυτό το «δεν φοβόμαστε» σχετικό είναι. Να βγεις στο σούπερ μάρκετ, μπορείς να ψωνίσεις και σε βλέπει ο άλλος και κάνει... Πόσα δυο μέτρα μακριά τρέχει. Πόσα μέτρα μακριά. Παξίλω. Τι παξίλω το κολλά μου. Δεν θα πεθάνουμε πριν πεθάνουμε. Αυτό εννοώ. Είναι ένας ιός που οι περισσότεροι άνθρωποι αναρώνουν. Προθανώς. Παρ' όλα αυτά, φυσικά προτιμάμε να είμαστε στη σπίτι μας και να μην το κολλήσουμε. Και όλα θα πάνε καλά. Εμένα το παιχνίδι έχουμε ανωσία, μη ξεχνάτε. Οπότε, πλέον, εδώ που φτάσαμε, είναι να το κολλήσουμε. Είσαι, εισαγωγικά, ότι έχεις ανωσία, άρα είσαι πιο ασφαλής να κυκλοφορείς από όλους τους υπόλοιπους, που δεν ξέρουμε κατά πόσο είμαστε φορείς ή όχι. Μπορεί να είμαστε και αυτή τη στιγμή, όλοι μας. Μπορεί. Επίσης, σκέφτομαι ότι έχεις ανωσία. Δηλαδή, φαντασμούμαι, θεωρούν ότι έχεις ανωσία, γιατί κάπου έχουμε μετρήσει κάποια δυσσόματα, ή θεωρούν ότι έχεις ανωσία. Ναι, ναι, ναι. Σίγουρα, κάθε φορά που περνάς έναν ιό, σίγουρα θα αναπτύξει μια ανωσία. Αυτό που σου βγάζουν, δεν μπορώ να ξέρω. Θεωρώ ότι μετά το εμβόλι, θα είναι όλο καλύτερο. Έχουμε παράταση απαγόρευσης κυκλοφορίας. Και έχουμε? Παράταση απαγόρευσης κυκλοφορίας από όλους τους υπόλοιπους. Καλά, εννοείται αυτό. Το Πάσχα δεν θα άφηνε κανένας να φύγει. Εννοείται. Εννοείται, εντάξει. Όλοι μέσα πρέπει να μείνουν. Ακριβώς. Κύριε Λιόπουλα, εσείς εκεί στην Αμερική, πώς το βλέπετε? Από τη δική μου σκοπιά, είναι μια μάχη με ένα όρατο εχθρό, που δεν έχει σύνορα. Και οι αεριθμοί έχουνε μεγάλη σημασία, αλλά δεν έχουνε και καμιά σημασία. Τι εννοώ με αυτό? Έχουνε μεγάλη σημασία σε ένα υψηλό επίπεδο κράτους, ή μεγάλης περιοχής, αν θέλεις. Αλλά δεν έχουνε σημασία να πούμε ότι έχουμε τρεις άρρωστος στα Τρίκαλα, ένα άρρωστο στην Καλαμπάκα, και μέχρι τώρα κανείς δεν πέθανε στη γειτονιά μου. Αυτά δεν έχουν καμιά σημασία γιατί ο κόσμος κινείται συνεχώς. Από την άποψη του τι σημαίνει αυτό, σίγουρα δεν είναι γρήπη, είναι αναπνευστικό. Εμείς το αναφερόμαστε σαν το SARS-2, γιατί είναι μια παραλλαγή του SARS. Και σε επαγγόσμιο επίπεδο αυτό που ξέρουμε είναι ότι δεν ξέρουμε τίποτα. Δεν ξέρουμε πώς συμπεριφέρεται. Δεν ξέρουμε τα δύο κυρία πράγματα. Δεν έχουμε αρκετά tests για να έχουμε μια καθαρή φωτογραφία. Όλα είναι θωλά αυτή τη στιγμή. Δηλαδή, μιλάω για την Αμερική. Κάτι ανάλογο πρέπει να υπάρχει με την Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα από τις ΗΠΑ. Αλλά όταν λέμε ότι στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή έχουμε 100 χιλιάδες ανθρώπους με το COVID-19, κατά πιθανότητα είναι γύρω στις 500-600 χιλιάδες. Το μόνο που ξέρουμε σίγουρα είναι η θάνατοι. Το άλλο που έχει μεγάλη σημασία για μένα είναι ότι ο μόνος τρόπος για να σταματήσει αυτό είναι τα εμβόλια. Για όλους αυτούς που θεωρούσαν ότι τα εμβόλια έχουν όλα τα κακά του κόσμου. Διότι υπάρχουν δύο τρόποι να τη μετοπίζεις σε αυτού του είδους της επιθέσεις. Η μία είναι με εμβολιασμό για να έχεις ανοσία και η άλλη είναι λεγόμενη ανοσία της αγγέλης. Οπότε ακόμα μαθαίνουμε και αυτό είναι το κυριότερο. Και σίγουρα να σταματάμε τις επαφές είναι πολύ πολύ βασικό. Γιατί στην έλλειψη κάποιας γνώσης πρέπει να είσαι όσο πιο απόλυτος μπορείς αυτό. Και το τελευταίο που θέλω να πω είναι ότι με ένα παράξενο τρόπο είναι πολύ σχετικό με την παγκοσμιοποίηση γιατί είναι καθαρά ένα πρόβλημα το οποίο μπορούμε να το αντιμετωπίσουμε μόνο σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν μπορεί να αντιμετωπιστεί σε εθνικό επίπεδο, σε νομαρχιακό επίπεδο, σε επίπεδο ολυμπιακού και παραθυναϊκού. Είναι παγκόσμιο και η παγκοσμιοποίηση είναι αναγκαία γιατί ένα κράτος, ένα γκρουπ να μην κάνει σωστά τη δουλειά του είναι βάψα μούλι. Όπως φαίνεται αυτή τη στιγμή στην καλύτερη περίπτωση μέσα σε ένα χρόνο θα μπορούν να αρχίσουν να παράγουν τα εμβόλια. Θεωρώντας ότι θα χρειαστούμε μερικά δισεκατομμύρια εμβόλια σαφώς όλος ο κόσμος δεν πρέπει να εμβολιαστεί σε 13 μήνες. Αλλά συμφωνώ με αυτά που είπαμε προηγουμένως, πανικός σίγουρα δεν πρέπει να υπάρχει γιατί δυστυχώς το κοινό πάει με δύο καταστάσεις, πανικός και αμέλεια. Το ξεχνάει εντελώς, μόλις το ξεπεράσει το ξέχασε. Ήδη βλέπω τουλάχιστον στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης καλά που μας ήρθε τώρα και όχι το καλοκαιράκι για να μην χάσουμε τα μπάνια μας. Η αλήθεια είναι ότι μπάνια με να κάνουμε, αλλά θα πρέπει να είμαστε μόνοι μας και πολύ μακριά από τους άλλους. Γιατί Σεπτέμβρη με Οκτώβρη θα αρχίσει η δεύτερη παρτίδα. Αλλά θα βγει εμβόλιο, παιδιά. Θα βγει σίγουρα. Δεν ξέρω. Οι Κασέδι κάνουν αυτήν πάλι και πάλι. Το περιμένω και πιο σύντομα. Ο Δενενό στην Ελλάδα. Το να βγει, όλοι υπολογίζουμε ότι θα βγει. Το πότε θα είναι έτοιμο να το δώσουμε στον κόσμο. Αυτό παίζει ρόλο. Άλλες μικρές ελπίδες που υπάρχουν, αλλά και σε αυτό διαφωνώ πολύ με τον πρόεδρό μας, γιατί το λέει και δεν έπρεπε να το λέει. Υπάρχουν ορισμένα φάρμακα τα οποία πιθανών να μπορούν να βοηθήσουν. Ο λόγος που δεν πρέπει να το συζητάμε αυτό είναι γιατί πρώτα απ' όλα πρέπει να δοκιμαστούν και να είμαστε σίγουροι ότι πραγματικά μπορούν να βοηθήσουν. Ιδάλλως, άμα πάρω το φάρμακο της αλλονοσίας και αφήσω τον άλλο να πεθάνει, γιατί εγώ νομίζω ότι μπορεί να με βοηθήσει, θα μου πάθει τον ιό. Δεν έχουμε βοηθήσει το κοινό. Δεύτερο, γιατί δεν ξέρουμε τις παρενέργειες. Αυτό είναι το κυριότερο. Τα πάντα είναι ένα παιχνίδι αριθμού. Το μόνο που δεν πρέπει να κάνουμε είναι να λέμε ότι η γειτονιά μου φαίνεται να την έχει βγάλει καθαρά ή ο πάνω μαχαλάς είναι αυτός που έχει το πρόβλημα. Αυτό δεν ισχύει. Είναι παντού. Όλους μας. Δεν είναι κιναιζικός ιός. Δεν έχει να κάνει τίποτα με την Ασία. Δεν έχει παράξενα μάτια ή λάθος σώματος. Είναι ένας ιός. Αυτή είναι η φύση. Φύγουμε με τα δύο χέρια δεμένα από πίσω. Το 18 είχαμε 50 εκατομμύρια κόσμου που πέθανε. Χωρίς να έχουμε αεροπλάνα. Χωρίς να έχουμε την κίνηση του κόσμου όπως την έχουμε σήμερα. Φαίνεται ότι αυτό θα το αποφύγουμε. Πάλι μέσω της παγκοσμιοποίησης όσο και αυτό αν ακούγεται σαν κατάρα για πολλούς. Και έρχεται η άνοιξη για να τελειώσουμε μία καλή νότα. Και θα πάνε όλα πολύ καλά. Όσο πειθάρχουμε θα πάνε όλα πολύ καλά. Τελείωσε. Κι εγώ τουλάχιστον αυτό που μπορώ να πω και πάντα λέω και το λέω εις τον εαυτό μου είναι ότι και μόνο που έχουμε ένα σπίτι και μπορούμε να μείνουμε μέσα σε αυτό δεν είναι τόσο πρωμερό αυτό που ζητάει. Εγώ τουλάχιστον αυτό μπορώ να σας πω. Δεν πειράζει και αν το κολλήσουμε δεν πανικοβαλόμαστε. Εγώ το λέω και στους δικούς μου αυτό. Και όταν ο άντρας μου γύρισε από την Τουρκία και με το που γύρισε εγώ αρρώστησα αμέσως και έκανα για πολλές μέρες. Είχα πονόλεμο, είχα βίχα, είχε λίγο τρομοκρασία. Ο άντρας μου λέει αυτό είναι, ούτε τεστ έκανα βέβαια ποτέ, μου πέρασε μόνο του. Τότε είχα νιώσει περίεργα, αλλά λέω εντάξει και αυτό να είναι και αν μας συμβεί θα το περάσουμε. Αυτό όμως που δεν θέλουμε σε καμία περίπτωση είναι να πάμε γυρεύοντας να το κάνουμε. Αυτή είναι η δική μου η άποψη. Δεν πανικοπαλαιόμαστε αν μας συμβεί. Όλα ξεπερνιούνται. Όμως σε καμία περίπτωση πράγματι εγώ του λέξω, δηλαδή στους αριθμούς, αυτό που έλεγε και συμφώνεσαι από όλες αυτές με τους αριθμούς γιατί μ' έγκριξε, είναι αυτό ότι είναι τόσο ράντομα αυτός ο ιός. Δηλαδή πραγματικά δεν μπορείς να ξέρεις ακόμα γιατί δεν έχουμε data για ποιον λόγο θα κάνει η επιπλοκή και σε ποιον. Άρα αν είμαστε τρία άτομα σε ένα σπίτι, δεν θέλουμε να το κολλήσει κανένα από τα τρία. Γιατί στατιστικά κάποιον θα χρειαστεί να οσηλευτεί για λόγους που ακόμα δεν ξέρουμε. Αυτό είναι το πρόβλημα. Και είναι αυτό που είπατε πριν εσείς για αναπνευστική οδόσφαιρο πολύ υπολίδος. Για αναπνευστική δεν είναι μόνο ότι έκανα μια πνευμονία και θα μου δώσουν ένα αντιλικό και θα περάσει και μου πέρασε ο βήχος. Πνευμονία είναι και το πνευμονικό είδημα. Πνευμονία μπορεί να κάνει και κεφαλικό, αν δεν το γνωρίζετε. Δηλαδή είναι τόσα πολλά. Δεν το λέω για να σας τρομάχω σε καμία τέτοια περιπτώση. Το λέω απλά για το γεγονός ότι όντως αυτός ο ιός, αν κάνει επιπλοκή, δεν ξέρεις τι είδους επιπλοκή θα είναι. Όμως έχει και ένα καλό ότι δεν μπαίνει στα σπίτια. Από μόνος δεν μπαίνει στα σπίτια. Άρα λίγο ακόμα μακάζουμε. Στην Κίνα έχει απειλή διαβάζονταρο. Δεν ξέρω αν είναι fake news. Δεν το έχω ψάξει. Στην Κίνα, είπα, έχει επιστρέψει πάλι με κάποια κρούσματα. Επιναντών αυτό. Θα κάνει κύκλους. Όπως το είπα πριν και πού θα σταω ο κύριος Χιλιόκουλος. Θα κάνει κύκλους. Θα το βλέπετε αυτό το πράγμα. Θα έχει εξάρρησεις και εφαίσεις μέχρι να βγει το εμπόλιο. Μέχρι η ανοσία της αγγέλης που προείπε να συμβεί από το ίδιο το εμπόλιο. Δεν μπορεί να ανοσίσει το 70% του πληθυσμού αυτή τη στιγμή. Θα κάνει αυτές τις εξάρσεις και τις εξάρσεις. Και εδώ το ίδιο θα είναι. Το πρόβλημα με την Κίνα είναι ότι δεν εμπιστευόμαστε τους αριθμούς της. Και δεν είναι πολιτική θέση εκ μέρους μου. Είναι μια πραγματικότητα. Όπως από την άλλη μεριά. Από τα πιο επιτυχή κράτη στην καταπολέμηση αυτή τη στιγμή. Είναι η Ρωσία. Γιατί έχει έκταση πέντε φορές στην Αμερική. Και πληθυσμό το ένα τρίτο. Οπότε είναι πολύ ευκολότερο να μπορούν να πουν στον πληθυσμό. Κάτσε μέσα και μην κάνεις τίποτα. Πάντως εάν μπορέσουμε να αναπνεύσουμε τον Ιούνιο. Θα το θεωρώ την καλύτερη περίπτωση. Εγώ πιστεύω ότι θα τα φέρουμε για Ιούνιο. Να κάνουμε μια βόλτα έξω. Άως εκεί. Όχι να πάμε να γεμίσουμε τα θερινά σινεμά. Ακριβώς. Να είμαστε λίγο ούτως ή άλλως πιστεύω ότι θα είμαστε πιο προσεκτικοί όλοι μας. Μέχρι να ξαναβγεί το εμπόλιο. Να είμαστε και τυχεροί. Έχουμε και ωραίο καιρό. Να μην είμαστε απαισιόδοξοι. Δηλαδή μια βόλτα ωραία με τα πόδια δεν την κάνουμε. Και αυτό που κερδίσε η Λεόκλη. Στη θάλεσσα δύο-δύο. Όταν έρθει η ώρα. Και όχι στην άμμο. Δεν ξέρω το είπαμε αυτό. Δεν έχουμε κάτι που να μας λέει ότι προχωράει. Μάλιστα ένα από αυτά που έχουμε βρει, μην το πάρετε σαν ιατρική συμβουλή, είναι ότι είναι πολύ ευπαθής. Ακόμα και με, πώς το λέμε, ο Windex, αυτά που καθαρίζεις τα παράθυρα, εάν καθαρίσεις επιφάνειες, φαίνεται ότι το σκοτώνει ακόμα και αυτό. Δεν χρειάζεται να έχεις χλωρίνη. Οπλώς είναι μερικές συνδέξεις που έχουμε τώρα, αλλά είναι ο στραβός χιλίρα του. Δεν σας το λέω για να το πάρετε σαν Ευαγγέλιο. Οπότε μαθαίνουμε συνεχώς. Δεν νομίζω ότι στην άμμο θα έχει πρόβλημα, όπως μας θα έχει πρόβλημα περισσότερο από τα σταγωνίδια, τα οποία αυτή τη στιγμή βλέπουμε ότι μένουν στον αέρα. Δηλαδή δεν είναι ότι φταρνίστηκε κάποιος μπροστά σου. Μπορεί κάποιος να φταρνίστηκε και μετά από δύο λεπτά να περάσεις εσύ μέσα από αυτό το νεφάκι. Και παρόλο που ήσουνα τρία μέτρα μακριά του. Όπως είπα, είναι ο στραβός χιλίρα του. Πάμε να φταίνουμε ένα για ένα κάθε μέρα. Δεν ξέρω. Αλλά και πάλι, να μην πάνε κοπέλα ο στραβός. Όχι, ένα σπορ που είναι σίγουρα το πιο safe από όλα είναι skydiving. That one works. Αυτό μπράβο, πάρα πολύ ωραίο, ναι. Όλα θα πάνε καλά. Όσο υπάρχει τεχνοδυγία. Όπως και να έχει το μόνο, βασικά να υπάρχει ένα deadline. Θα βγει φάρμακο, θα βγει εμβόλο πρώτα ο Θεός. Έχουμε κάτι να περιμένουμε. Δεν είμαστε κατοχή που λέγαμε. Δεν ξέρεις πόσο θα κρατήσει. Σωστά. Έχουμε κάτι να βλέπουμε. Και αν δεν μπορέσουμε να πάμε θάλασσα, θα πάρουμε και τα βουνά. Δεν έγινε και τίποτα. Θα πάμε στη φύση. Σωστό και αυτό. Πόσο πιο πολύ να τα πάρουμε, λέει, εδώ. Πόσο πιο πολύ να τα πάρουμε, λέει, εδώ. Είμαστε στα βουνά, θάλασσα θέλουμε να δούμε. Έχει και ποιο βουνό. Είμαστε προετοιμασμένοι για να μας έρθουν τα καλύτερα. Δεν είμαστε ασυόδοξοι. Και για την πορεία του ίου στη χώρα μας και γενικότερα για το φάρμα και το εμπόλιο. Απλά τώρα είμαστε σε άλλη φάση. Δεν είμαστε στη φάση να πούμε ωραία, να φτάνουμε στο τέλος. Είμαστε στη φάση να πάρουμε βαθιά ανάσταση. Και να μας έρθει η καλή εκπλουκή στο τέλος. Προαλλατικά το πιστεύω ότι θα έρθει. Είμαστε σε άλλη φάση. Στη φάση λίγο της προσοχής. Όλα θέλουν τύχη στη ζωή. Μια ζαριά είναι. Απλώς προσπαθείς να αλλάξεις λιγάκι. Τις πιθανότητες. Αλλά μια ζαριά είναι. Αυτά. Είμαστε ασυόδοξοι. Αν μας συνέβαινε το 1995, δεν θα μπορούσαμε να κάνουμε αυτό που κάνουμε τώρα. Ευχαριστώ. Τώρα θα σας περιμένουμε από τη βιβλιοθήκη όταν ανοίξουμε με το καλό. Μόλις ανοίξει με το καλό πιστεύω ότι θα χαρώ πάρα πολύ. Θα χαρώ πάρα πολύ. Ευχαριστούμε πάρα πολύ. Τέτοια Σάββατα. Είχα να περάσω 8 Σάββατα. Εμείς θα συνεχίσουμε ενδεχομένως. Θα δούμε. Θα δούμε και συγγραφείς και ψυχολόγους και εκπαιδευτικούς. Θα δούμε ποιος θα προσεγγίσουμε. Οπότε είσαι πάντα προσδεχτή. Για να μας δείχνεις, παιδιά. Θα βλέπεις και θα συνημερώνουμε από τη βιβλιοθήκη. Είναι πολύ ωραία η παρέα. Είστε τόσο γλυκιά. Λέστε καλά. Όλοι καλά στο πάντα. Έχει και μηνύματα. Ευχαριστούμε για την όμορφη συζήτηση και την παρέα. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε. Κλείσουμε. Κλείσουμε. Κάτω δεξιά θα έχετε πάντα μια κόκκινη ταμπελίτσα. Μπορώ να το κλείνω κι εγώ ή όποιος είναι από τη βιβλιοθήκη. Φυσικά οι συντονιστές για να κλείνουν για όλους. Ευχαριστούμε. Έχετε ένα όμορφο βράδυ. Ευχαριστούμε. Ευχαριστούμε πολύ. Θα έχετε ένα όμορφο βράδυ. Ευχαριστούμε. |
