| : Μετά την κυρία Κάνο που μας θύμισε τι απάνιο και απανέμι μπορεί να είναι για όλους μας οι βιβλιοθήκες και τα βιβλία. Την κυρία Παπάζογλου που μας θύμισε τι πρέπει να κάνουμε και τον κύριο Καπαχατουρίδη που μας έδειξε ότι ένας δήμαρχος με προτεραιότητες πως μπορεί να φέρει σε αυτούς τους δύσκολους καιρούς το θέμα των βιβλιοθηκών στην επιφάνεια και να δώσει λύσεις μέσα από αυτές τις δραστηριότητες. Έρχομαι κι εγώ εδώ μαζί σας. Χαιρετήλα στο συνέδριο. Είναι μια εξαιρετική πρωτοβουλία. Βρισκόμαστε σε μια πολύ δύσκολη και πρωτοβουλιασμένη εποχή που η χώρα μας και ο λαός μας δοκιμάζονται. Έτσι κι εγώ με τη διπλή ιδιότητα του βιβλιοθήκωνόμου και του αιρετού βρίσκομαι εδώ μαζί σας προκειμένου να συνεκτημίσουμε τις δυνατότητες και τους περιορισμούς στην άσκηση της πολιτιστικής πολιτικής δομική αυτοδιοίκηση. Περιθώρια ανάπτυξη στα οποία είναι άριχτα συνδεδεμένα τόσο με την τρέχουσα πολιτικοοικονομική και κοινωνική κατάσταση όσο όμως και με τις πρωτοβουλίες που έχουν οι δημοτικές αρχές αλλά και τις δράσεις τις οποίες μπορούμε να αναπτύξουμε εμείς οι ίδιοι για να δώσουμε διαξόδους στην κοινωνία. Η εισήγησή μου θα είναι σε τρεις άξονες. Πρώτα θα δούμε την πραγματικότητα στην αυτοδιοίκηση με τον Καλλιγκράτη και πως αυτό έχει αντίκτυπο πάρος στις βιβλιοθήκες. Θέτω ένα σημαντικό ερώτημα το οποίο αφορά την επιβίωση και την λειτουργία των βιβλιοθηκών και στο τέλος ως μόνη λύση τις δράσεις και αντιδράσεις μας προτείνω κάποιες από αυτές. Με την τελευταία λοιπόν αναδιοργάνωση των κρατικών και αυτοδιοικητικών δομών στη χώρα μας και την υπεψήφιση από το Κοινοβούλιο του προγράμματος Καλλικράτης δημιουργείται ένας καινούργιος χάρτης όπου οι δείμοι γίνονται λιγότεροι αλλά μεγαλύτεροι, αναδιοργανώνται η διοικητική τους δομή, μεταφέρονται οι υπηρεσίες, κλείνουν δημοτικές επιχειρήσεις, καταργούνται ανώνυμες εταιρίες, νομικά πρόσωπα συγχωνεύονται ενώ ταυτόχρονα νέες αρμοδιότητες όπως αρμοδιότητες στο τομέα της υγείας και της παιδείας μεταφέρονται στην αυτοδιοίκηση. Ορισμένες από αυτές τις αλλαγές ήταν απαραίτητες ενώ άλλες όμως δυσκολεύουν την κατάσταση και εμποδίζουν την υλοποίηση θεσμικών υπηρεσιών. Η εφαρμογή αυτού του προγράμματος, του προγράμματος Καλλιπκράτη συμπεί τη χρονικά και με την κρίση και τις πολιτικές που εφαρμόζονται στο όνομα της αντιμετώπισης τους, καθορίζουν όμως το παρόν και το μέλλον της τοπικής αυτοδιοίκησης. Έχουμε χαμηλές επιχορηγήσεις στον τακτικό προϋπολογισμό, τις τάξεις μάλιστα του 30% με 40%. Καθυστερίει η καταβολή των γκά. Επίσης, σε συνδυασμό με τη μη εξασφάλιση πόρων για την άσχηση νέων αρμοδιοτήτων, δημιουργείται στους δήμους μια δυσβάστατη κατάσταση και δεν υπάρχουν περιθώρια ούτε για την εξόφληση των υπαρχουσών υποβρεώσεων. Έτσι, το 2011, οι περισσότεροι προϋπολογισμοί καταρτίζονται στη βάση του ελάχιστου κόστους λειτουργίας, στη λογική της συντήρησης και εμπορίζουν ουσιαστικά τον προγραμματισμό και την υλοποίηση αναπτυξιακών έργων. Η νέα πραγματικότητα προκαλεί επίσης πολύ σημαντικούς τριμούς σε κεκτημένα δικαιώματα και απειλήτουργία πολλών υπηρεσιών της αυτοδιοίκησης. Οι εργαζόμενοι βρίσκονται σε δύσκολη κατάσταση καθώς περικόπτουν τη νηστή. Η μονημότητα τίθεται υπό συζήτηση και έρεται. Ανοίγει ο δρόμος για την ιδιωτικοποίηση λειτουργιών της αυτοδιοίκησης και για απολύσης συμβασιούχων. Η Εργασιακή Εφεδρία σπρώχνει έμπειρο δυναμικό εκτός εργασίας. Νευραλτικοί τομείς της αυτοδιοίκησης αποδηλυμώνονται, το προσωπικό των οποίων αντικαθίσταται μόνο με προσλήψεις εναλλασσόμενων εργαζομένων με δίμηνες συμβάσεις. Φανταστείτε ένα παιδικό σταθμό να λειτουργεί με προσωπικό που αλλάζει κάθε δυο μήνες. Στο όνομα λοιπόν της περιστολής των δαπανών οι δραστηριότητες πολιτισμού δεν θα μπορούσαν να μείνουν αλλόβητες. Ίσα ίσα μάλιστα είναι οι πρώτοις που περικόπτουν. Μια σειρά προγραμμάτων αφλητισμού και καλλιτεχνικής έμφρασης που έδιναν διέξοδο και ήταν απάγιο και απανέμη σε σημαντικό αριθμό πολιτών μας καταργούνται ή περιορίζονται σταδιακά. Η συνέχιση της δραστηριοτήτων έχει γίνει πάρα πολύ δύσκολη υπόθεση αφού ο εκαθοτέ επίτροπος ή το Υπουργείο Εσωτερικών προκειμένου να εγκρίνουν τη συνέχιση ή τη χρηματοδότηση μέσω της χρηματοδότησης μιας δραστηριότητας απαιτούν αυτή η υπηρεσία να είναι ανταποδοτική. Πολιτικές και τακτικές πρωτόγνωρτες που καταπατούν το αυτοδιοίκητο και την αυτονομία της αυτοδιοίκησης. Αν μη τι άλλο ανοίγουν την κεκκόπορτα της εφαρμογής του ίδιου μοντέλου και σ' άλλους δημόσεις της διοίκησης μετακιλύοντας ουσιαστικά το κόστος σ' αυτούς που συμμετέχουν στις υπηρεσίες. Η παροχή υπηρεσιών βουλειοθυκών επαμειβεί. Αποτιμώντας την κατάσταση ένα χρόνο μετά, ο σύγχρονος καλλικράτης αποδεικνύεται τελικά ως ένα τεχνοκρατικό και αγραφιοκρατικό μοντέλο διοίκησης καθώς δημιουργεί σοβαρά προσκόματα στις τετουργίες της αυτοδιοίκησης. Είμαι σίγουρη ότι η συνδρομή ενός σύγχρονου ικτίνου κρίνεται επιγόντως απαραίτητη. Στη δύνη λοιπόν αυτών των εξελίξεων οι δημοτικές βιβλιοθήκες βρίσκονται μετέωρες, όπως προανέφερα. Και ενώ εξ αδικημένου θα μπορούσαν να συμβάνουν ουσιαστικά στην βελτίωση της ποιότητας ζωής κάθε πόλης, το έργο τους υποσκάπτεται, αδυνατούν να ανταπεξέχονται στις συνήθειες υποχρεώσεις τους και τις τρέχουν στις ασνανάγκες της κοινωνίας. Να καλύψουν τα κενά που δημιουργούνται από την ελπία εκποδητητική πολιτική, από το κλείσιμο των σχολικών βιβλιοθήκων, από την αδυναμία να παραδοχούν εγκέρος τα βιβλία στα σχολεία. Μπορά στις πολιτικές και διαχειριστικές λογικές των εγκάστοντων κυβερνήσεων, διοικίσεων και επιτρόπων απειλούνται να διαλυθούν εις τα εξών συνετέθησαν. Δανείζομαι από τον αγαπημένο μου το σεξπιρ και θέτω σε όλους το σεξπιρικό ερώτημα «To be or not to be» παραφράζοντας για την περίπταση, το οποίο βλέπω να εωρείται και να αναμένει τη δική μας απάντηση. Να ζουν λοιπόν, να υπάρχουν ή να μην υπάρχουν οι δημοτικές δημιουργίες. Αυτή είναι η ερώτηση σήμερα. Δύο αντίρροπες δυνάμεις προσπαθούν να κερδίσουν έδαφος στη μάχη της επιβίωσης και της συνέχισης του έργου των βιβλιοθυκών. Εκείνες που στηρίζουν την ύπαρξή τους και εκείνες που πληρονίζουν τα θεμέλιά τους. Συμμετέχοντις και στις δυο πλευρές θεσμοί, πολιτικές και άνθρωποι, ηθελημένα ή αθέλητα. Από τη μια πλευρά, είμαστε εμείς οι βιβλιοθυκονόμοι που γνωρίζουμε ή οφείλουμε να γνωρίζουμε τις δυνατότητες της αξιοποίησης των βιβλιοθυκών και την κοσμογονία που μπορούν αυτές να συντελέσουν. Οι αναγνώστες και οι ερευνητές, οι επιμένοντες και περιμένοντες, οι εραστές του θεσμού. Από την άλλη, η απουσία βούλησης και πολιτικής ανάπτυξής τους. Η εσωστρέφη, η μυζέρια, η έλλειψη καλλιέργειας και φαντασίας. Η περιθερειοποίηση και οι πράξεις απαξίωσης και μία αποδοχής από την κοινωνία. Εδώ όμως, αγαπητοί συναδελφοί, θέλω να γίνω πιο σαφής. Γιατί αυτοί που απαξιώνουν το έργο των βιβλιοθυκών έχουν όνομα. Αλλά δυστυχώς δεν έχουν όραμα. Και ποίοι είναι αυτοί? Είναι οι διοικούντες και οι αποφασίζοντες. Όχι όλοι, γιατί ευτυχώς υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Αυτοί που κατά την κατάρτιση προεπολογισμών, την ιεράρχηση προτεραιωτήτων, τις προσλήψεις και τοποδοτήσεις προσωπικού, τις συστάσεις συμβουλίων και επιτροπών, τις επιλογές των χώρων εγκατάστασης των βιβλιοθυκών, προτάξουν και αποφασίζουν σκοπέγοντας την ικανοποίηση των μικροπολιτικών τους συμφερόντων και των ιμέτερων. Και όχι στις πραγματικές ανάγκες των πολιτών και σε αυτά που οφείλει να παρέχει η βιβλιοθή. Έτσι λοιπόν, έχουμε στα συμβούλια των βιβλιοθυκών, τους φίλους και τους επιφανείς πολίτες φίλους μας και μεταφέρουμε τις βιβλιοθήκες στα υπόγεια, προτιμένου να δείξουμε ότι κάτι κάνουνε. Δυστυχώς, αγαπητοί συνάδελφοι, σε πολλές του έσης ερετών, ιμελών, επιτροπών και διοικητικών συμβουλίων των βιβλιοθυκών, δεν βρίσκονται οι άριστοι συμπολίτες μας, αλλά οι αρεστοί και όσοι χρήζονται ως οι ειδικοί επί των θεμάτων. Εκλεκτικές συγγένειες και ισχυροί μηχανισμοί αποτελούν το χαρτιστημένο στην τοπική αυτοδιοίκηση. Αυτό… Υπάρχουν βέβαια τονίζω και φωτεινές εξαιρέσεις. Αυτό όμως, σε ένα μεγάλο βαθμό, είναι και το σκηνικό στο οποίο καλούμε να λειτουργήσουμε εμείς. Υπάρχει όμως ελπίδα αλλαγής. Εγκαταλείπουμε ή επιμένουμε. Μετά από χρόνια δουλειά στο χώρο των βιβλιοθυκών, αλλά και ενασχόλησεις μου μετακοινά, για ένα μόνο πράγμα είμαι πετρεπισμένη. Ότι πολλά, μα πάρα πολλά, εξαρτώνται από τις πρωτοβουλίες, τη διαθεσιμότητα, την κουλτούρα, τις γνώσεις και τις ενέργειες αυτών που εργάζονται στις βιβλιοθήκες. Το έργο τους αντανακλά στην κοινωνία και δημιουργεί την εκτίμηση ή την απαξίωση. Παρακολουθώντας τις διεθνείς εξελίξεις παρατηρώ ότι λόγω της οικονομικής κρίσης και σε άλλες χώρες οι βιβλιοθήκες είναι αυτές που υφίσταται ανητικές συνέπειες. Διαπιστώνω όμως ότι τόσο στο εξωτερικό, όσο και εδώ, ο στόχος όλων είναι είδητος. Να συνεχίσουμε να υπάρχουμε με αξιοπρέπεια. Να συνεχίσουμε να παρέχουμε υπηρεσίες. Επομένως, θα πρέπει και η δική μας δράση να εναρμονιστεί με τη δική τους, με τον συναδέρφωνος του εξωτερικού, στη βάση της διεκδίκησης, της συμμετοχής και της συνεργασίας. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, οι δράσεις και αντιδράσεις των εργαζομένων της βιβλιοθήκες και προκειμένως τις δημοτικές, καθίσταται επιβεβλημένες και δύναται να προκαλέσουν την αλλαγή. Μια αλλαγή, η οποία δεν είναι καθόλου εύκολα. Εκτός των δυσκολιών που προανέφερα, αλλά και της δινής οικονομικής κατάστασης, την οποία βρίσκεται η χώρα μας, έχουμε να αντιμετωπίσουμε ένα σύστημα αντιήκησης, το οποίο, κατά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων, ευνοεί τις πλειοψηφίες της εκάστων της συμπολίτευσης. Και έχει μεγάλη σημασία, αγαπητοί συνάδελφοι, ποιοι βρίσκονται κάθε φορά στη συμπολίτευση, ποιες πολιτικές επιλεύουν να υπηρετούν, ποιες προτεραιότητες θέτουν και ποιός ο παθμός καλλιέργειας και εμπιστοποίησης τους. Είδατε το παράδειγμα, άλλη αναφέροντας αυτό, του περιστερίου, αλλά και άλλων δήμων που θα δούμε στη συνέχεια. Να εξετάσουμε ποιους ανθρώπους θα προσεγγίζουμε και τον τρόπο που θα τοποθετούμε τα ζητήματα που κάθε φορά μας απασχολούν στη δουλειά μας. Δεν είναι ανάγκη να γίνουμε ηκώλακες και ας μου επιτραπεί η έκπραση ο ποδόγυρος των διοικίσεων, αλλά να τους εμπνεύσουμε με τις προτάσεις και το έργο μας, να τους κάνουμε τελικά άρρωγους και συμμάχους. Πάντα έρχεται στο μυαλό μου ο αδάσκαλός μου, Κάρο Λουσκούν, να κάνουμε θέατρο με την ψυχή μας, έλεγε. Λέω κι εγώ λοιπόν, και έρχομαι κοντά στην κυρία Κάλο, να κάνουμε βιβλιοθήκες με την ψυχή μας. Τι μπορούμε να κάνουμε, τα είπε και η κυρία Παπάζογλου, τα έχω, θα αναφέρω κι εγώ εδώ, θα ήθελα, αν δεν τρώω το χρόνο σας, να σας τα μεταφέρω. Ανοιγόμαστε προς όλες τις κατευθύνσεις και διατυμπανίζουμε την προσφορά και τις ανάγκες της κοινωνίας και παροχή υπηρεσιών βιβλιοθικών. Γνωρίζουμε καλύτερα την περιοχή μας και ενημερωνόμαστε για τις τοπικές εξελίξεις. Παρακολουθούμε τα θέματα και τις αντίστοιχες συνεδριάσεις των Δημοτικών Συμβουλίων και αξιοποιούμε τη δυνατότητα παρέμβασης. Κάνοντας, έχοντας συμμάχους μας, είτε τις επιτροπές πολιτών, είδαμε πρωτοβουλίες πριν, μια αντίστοιχη πρωτοβουλία υπάρχει και στους ζωγράφους με τον παλιό, αναζωπίρωση των δραστηριωτήτων του παλιού Μπερντέτ. Μπορούμε επίσης να αξιοποιήσουμε τη διαδικασία των ερωτήσεων που γίνεται κάθε πρώτη του μήνα. Καταθέτουμε εγγέρος και γραπτός εμπεριστατωμένες και συγκεκριμένες προτάσεις που απαντούν σε πραγματικά προβλήματα και κοινωνικές ανάγκες και διεκδικούμε να ενταχθούν στον προγραμματισμό και τα υπηρεσιεκτικά σχέδια της αυτοδιοίκησης. Προτείνουμε και σχεδιάζουμε δράσεις που λειτουργούν συνδυαστικά και υπικουρικά με άλλες δημοτικές υπηρεσίες ή μεφορείς της πόλης. Δίνουμε έμφαση στις ευάλωτες και ευαίσθητες κοινωνικές ομάδες. Επαναπροσδιορίζουμε την εμπέλειά μας και βγαίνουμε έξω απ' τα τείχη, επικοινωνώντας μέσα από αναξιοποιητούς τρόπους και χώρους. Πηγαίνουμε στα σχολεία, στα ΚΑΠΙ, στα ΚΔΑΠ, στα καλλιτεχνικά εργαστήρια και γιατί όχι, αντλούμε και από κει δυνάδες. Αξιοποιούμε τα κοινωνικά δίκτυα. Τον τοπικό τύπο συνεργαζόμαστε μαζί τους και γιατί όχι θεμητό είναι και αυτό, τους κάνουμε χορηγούς και κυρίως προπομπούς μας. Επιδιώχουμε συνεργασίες με ανθρώπους των γραμμάτων και των δεχνών. Ανταλλάσσουμε ιδέες, συνδιοργανώνουμε εκδηλώσεις. Αξιοποιούμε τους ερασιτεύρες και τους εθελοντές, γιατί η υλοποίηση των ιδεών θέλει, εκτός από καλή διάθεση και ανθρώπινο δυναμικό. Αντλούμε ιδέες και αναπτύσσουμε προς δοβουλίες, αξιοποιώντας δικές μας δεξιότητες, παλέντα ή κλήσεις. Δεν περιμένουμε να μας επιβληθούν οι αλλαγές τις οποίες θα μπορούσαμε να κάνουμε εμείς, αλλά με γνώση, επαγγελματικότητα και κοινωνική ευαισθησία, επανεκτιμούμε τον τρόπο λειτουργίας μας με γνώμονο το κοινωνικό συμφέρον. Απατάμε εμείς και όχι ο καλή κράτης στο τι πρέπει και τι δεν πρέπει να συμφωνευτεί, τι υπηρεσίες εν τέλει πρέπει να παρέχουν. Διερευνούμε τη συμμετοχή μας σε συνεργατικά δίκτυα. Μέσα από συνεργασίες έχουμε τη δυνατότητα και να μοιραστούμε πληροφοριακούς πόρους και να ελατώσουμε τα κόστι, αλλά κυρίως να παρέχουμε ποιοτικές υπηρεσίες. Όταν, αγαπητοί συνάδελφοι, οι βιβλιοθήκες συγκατακτούν την τοπική κοινωνία, γίνονται μέρος της καθημερινότητάς της και προσφέρουν έργο και είναι δραστές για τις τράσεις τους, θέλω να πιστεύω ότι έχουν να φοβούνται πολύ λιγότερα από αυτές που λειτουργούν ως αποθήκες με περιγροσμένες υπηρεσίες και είναι κλειστές στους τύχους τους. Μπορεί, αγαπητοί συνάδελφοι, να μην έχουμε πολλούς σημάδους, αλλά ας αξιοποιήσουμε αν μητιάω την τεχνολογία, αναβαθμίζοντας το επίπεδο και οργάνωση της διτουργίας των βιβλιοθήκων μας, μειώνοντας τα κόστι και προσεγγίζοντας έτσι περισσότερους ανθρώπους. Εν κατακλείδι, βγαίνουμε κι εμείς οι ίδιοι από τα οριά μας και αλλάζουμε τον τρόπο που σκεφτόμαστε και λειτουργούμε. Αποκτάμε εμείς οι ίδιοι η καλλιέργεια και κουλτούρα. Δεν υπάρχει όμως αυτοβολία ότι εκτός από την ποιότητα του ανθρώπινου δυνομικού που υπάρχει στις διτυλειοθήκες, η οποία μετά από τα ερχόμενα υπηρεσιόν έχει πολύ μεγάλη σχέση με την ποσότητα των οικονομικών πόρων. Επομένως, δεν έχουμε παρέα να διεκδικήσουμε περισσότερα για τον πολιτισμό και την παιδεία και να αγνηθούμε τα ψύχουλα και την περιθυροποίηση στην οποία πολλοί θέλουν να μας βάλουν. Όπου μπορούμε να αποτρέψουμε σπατάλλες, επιβάλλεται να το κάνουμε. Συμμάζεμα και υπεριστολή των δαπανών, ας μη γίνεις βάρος της παιδείας και του πολιτισμού. Ο πολιτισμός, ως μοναδική διέξοδας ενάντια στη βαρβαρότητα και στην αγριότητα, οφείλει να γίνει το ισχυρό χαρτί της τοπικής αυτοδιοίκησης και όχι ο εύκολος τρόπος κάλεψης των ελειμάτων της ή το άρωθί της. Σήμερα, όσο ποτέ άλλοτε, η πολιτεία οφείλει να είναι στο πλευρό των δημοτικών βιβλιοθήκων, να βρίξει το έργο της, να γίνει σύμμαχός της και να βοηθήσει τις βιβλιοθήκες να μεταξελιχτούν σε εξωστρεφείς πολυλειτουργικούς οργανισμούς για τη στήριξη της κοινωνικής συνοχής, την τοπική ανάπτυξη, την αναβάθμιση της ποιότητας ζωής. Οι βιβλιοθήκες αποτελούν κοινωνικό θεσμό και παρέχουν αγαθά. Η λογική της αζαποδοτικότητας είναι μακριά από αυτές. Η λειτουργία τους δεν μπορεί να εξαρτάται από την εκάστοτε βραχή διαδιοίκηση, απαιτεί συνέχεια και ενιαίο σχεδιασμό, σε συνδυασμό με το σύνολο και τον υπολύτων δραστηριοτήτων του δίνου. Οι δημοτικές βιβλιοθήκες μπορούν, οφείλουν και πρέπει να επιτελούν στις τοπικές κοινωνίες ένα σύνθετο πολιτιστικό, κοινωνικό και αναπτυξιακό έργο. Οι ανάγκες που χαρούνται να καλύψουν όχι μόνο δεν παραμένουν ίδιες, αλλά συνεχώς διογώνονται, όπως διογώνονται και τα προβλήματα της σημερινής κοινωνίας. Επιπλέον, αλλάζουν τα μέσα, οι διαδικασίες και οι δρόμοι που θα ακολουθούν, προκειμένου αυτές οι ανάγκες να καλυφούν. Δεν μένει παρά να λειτουργήσουμε συνεργατικά και διεκδικητικά, αυτενεργώντας και σε πείσμα των καιρών, ας βρούμε τις κρυμμένες ευκαιρίες και δυνατότητες, τροφοδοτώντας την ελπίδα. Από την ελπίδα και την ανάγκη να δημιουργήσουμε βγαίνει το καινούριο. Κλείνοντας, και επειδή μου αρέσει πάρα πολύ να μοιράζομαι αυτά που με μαγεύουν και μου δίνουν έμπνευση και δύναμη, θα ήθελα να σας μεταφέρω και πάλι στο μαγικό κόσμο του θεάτρου, στη μαγική παράσταση που μας χάρισε το καλοκαίρι η Ariane new skin και το θέατρο του ήλιου, την παράσταση Η Ναυαγή της Τρελής Ελπίδας. Μια μαγική παράσταση φόρο του τιμής σε όλους όσους έναν αιώνα πριν πίστευαν σε ιδανικά που να βάλισαν. Έλεγε λοιπόν η new skin, πιστεύω πως η πιο πολιτική πράξη που μπορεί κάποιος να κάνει σήμερα είναι να ξαναφέρει στην ανθρωπότητα τον χαμένο της ενθουσιασμό, το φως και την ελπίδα. Οι βιβλιοθήκες μας με τα θησαυροφυλάκια γνώσεις τους ας γίνουν το καράβι και εμείς τα μέλη του πληρώματος για το ελπιδοφόρο ταξίδι και την ηθάκη. Το έργο μας μπορεί να γίνει η απάντηση στις δυσκολίες και την παρακαρότητα του καιρού μας, η υπερθύμηση ότι η ουτοπεία δεν είναι αδύνατη. Τέλος, θα ήθελα να πω ότι δυστυχώς θα αναγκαστώ να φύγω κι εγώ από αυτή την αίθουσα σε λίγο γιατί αν η μισή μου καρδιά βρίσκεται εδώ πέρα, όπως έλεγε τη Χικλέτ, η άλλη μισή είναι στην Παρεμπιστημίου στο Συμβούλιο της Βιβλιοδίας και η άλλη μισή είναι στο Άστρο, όπου από τη βιβλιοθήκη της Νομικής Σχολής του Παρεμπιστημίου Αθηνών, τη βιβλιοθήκη των Στυποδικαίου, σε συνεργασία με κάποιους λέκτορες, αλλά κυρίως με τους ανθρώπους που ερχόταν στη βιβλιοθήκη με τα παιδιά για να απαλύνουμε την πικρή γεύση των νομικών βιβλίων από τα χείλη μας και είπαμε να διαρρυγνήσουμε το δίκαιο μέσα από την τέχνη και να βρούμε την τέχνη μέσα από το δίκαιο. Έτσι λοιπόν σήμερα στις 1 η ώρα πρέπει να είμαι στο Άστρο, όπου θα προβάλλουμε την ταινία και θα ζητήσουμε πάνω στην ταινία ένας χωρισμός. Σας ευχαριστώ πάρα πολύ. Σας ευχαριστώ πολύ. |
