| : Γεια σας. Καλώς ήρθατε σε ένα ρώτατο χαμόγελο. Το σημερινό θέμα όπως έχετε ενημερωθεί έχει να κάνει με τον κορωνοϊό και τον τρόπο με τον οποίο μπορούμε να επικοινωνήσουμε με τα παιδιά μας σε σχέση με αυτό το φαινόμενο. Έτσι, είναι μια εκπομπή που θα γίνει από τους ψυχολόγους του οργανισμού μας, καθαρά εστιασμένη στην επικοινωνία και στην πληροφορία που μπορούμε να δώσουμε στα παιδιά μας. Θα επανέλθουμε και με επόμενη εκπομπή οι παιδίατροι του συλλόγου μας να απαντήσουν σε όλα αυτά τα ερωτήματα που άπτονται της ιατρικής φύσεως. Γιατί η αλήθεια είναι ότι από τη στιγμή που ανακοινώσαμε την εκπομπή ρώτατο χαμόγελο και το θέμα του κορωνοϊού, δεχθήκαμε με πάρα πολλά ερωτήματα. Πολλά από αυτά έχουν μια κοινή βάση. Πολλά από αυτά έχουν να κάνουμε τον τρόπο που επικοινωνούμε τα παιδιά μας, αλλά και πολλά έχουν να κάνουμε ιατρικές συμβουλές στον τρόπο που μπορούμε εμείς να προφυλαχθούμε ή άλλου είδους ιατρικής φύσης συμβουλές. Θα επιστρέψουμε όμως στο κομμάτι αυτό που είπαμε, στο πώς επικοινωνούμε με τα παιδιά μας. Οι ερωτήσεις που μας κάνατε, οι περισσότερες από αυτές, αν όχι όλες, έχουν έναν κοινό τόπο. Το φόβο και το άγχος και το πανικό που τελικά έχει προκαλέσει όλη αυτή η κατάσταση με την πανδημία του κορωνοϊού. Δε βάζουμε το φόβο κάτω από το χαλάκι. Ο φόβος και ο πανικός, όπως ανέφερες, είναι συναισθήματα τα οποία είναι αποδεκτά. Είναι συναισθήματα που πρέπει να αγκαλιάζουμε για να προχωράμε και παρακάτω. Ίσως το ζητούμε να έχει να κάνει περισσότερο με το πώς θα τα διαχειριστούμε αυτά τα συναισθήματα και όχι πώς θα τα αποκρύψουμε, έτσι δεν είναι. Κρατάω αυτό που είπες, το συναισθήμα του φόβου πρέπει και τελίτσες τελίτσες. Είναι πάρα πολύ σημαντικό γιατί ο φόβος είναι ένα συναισθήμα που μας κληροδότησε η φύση για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε, να εξελιχθούμε, για να μπορέσουμε να ανταπεξέλθουμε στην καθημερινότητα και στις δυσκολίες της. Άρα ο φόβος είναι ένα συναισθήμα που το περιμένουμε να προκληθεί σε αυτές τις καταστάσεις. Πολλές συμβουλές κυκλοφορούν, έτσι, που συμβουλεύουν μην φοβάστε, μην πανικοβάλεστε, μην αγχώνεστε η κοινή λογική λέει, μα καλά, πως είναι δυνατόν να μην φοβάμε, να μην αγχώνουμε, να μην πανικοβάλλουμε, όταν αλλάζει, όταν μια χώρα γειτονική μας απομονώνεται, όταν υπάρχουν κρούσματα θανάτου ή οτιδήποτε άλλο. Άρα το πρώτο που κρατάω είναι αυτό το πρέπει, το δεύτερο είναι το πως. Το πως σημαίνει έλεγχος. Αυτό ακούω εγώ στα αυτιά μου, ότι φυσικά και θα υπάρξει το συνέσθημα του φόβου, αλλά σε μία άλλη ανάγνωση θα πρέπει να μάθουμε πως να τον ελέγχουμε αυτό το φόβο, έτσι δεν είναι? Ναι, αν τα παιδιά νιώθουν ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης και ότι η οικογένειά τους έχει τον έλεγχο της κατάστασης της συναισθηματικής αλλά και στις εξηγήσεις που δίνονται, τότε ίσως να μειώσουν και λίγο αυτό το συνέσθημα. Σίγουρα πρέπει να μιλούμε καθησυχαστικά στα παιδιά μας, αλλά με ειλικρίνεια ταυτόχρονα. Τι σημαίνει αυτό? Απαντήστε στον φόβο των παιδιών σας, μοιραζόμενοι και τον δικό σας φόβο και ανησυχία, αλλά εξηγήστε τους τι συμβαίνει πραγματικά με αυτό το νεό, πρακτικά. Και σκέφτομαι τώρα ότι κάποιος μπαμπάς ή κάποια μαμά που μας ακούει μπορεί να ρωτηθεί γιατί ξέρω εγώ τι πραγματικά συμβαίνει, γιατί ξέρω εγώ, διαβάζω πάρα πολλά. Η αλήθεια είναι ότι κυκλοφορούν πολλά πράγματα στο διαδίκτυο που πλέον είναι η βασική πηγή ενημέρωσης, γι' αυτό και θα σας συμβουλεύαμε το εξής, σαν πρώτο βήμα επιλέξτε τις πηγές ενημέρωσής σας, επιλέξτε πηγές που ξέρετε ότι είναι έγκυρες και που δίνουν μια ουσιαστική πληροφορία. Για παράδειγμα, μια τέτοια πηγή μπορεί να είναι ή το Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, είτε ο Εθνικός Οργανισμός Δημόσιας Υγείας, ή ακόμη ακόμη και η εκπομπή που θα μεταδοθεί σε λίγες μέρες από το χαμόγελο του παιδιού, το ρώτατο χαμόγελο με τους παιδίατρους που θα αναλύσουν την ιατρική πλευρά αυτής της κατάστασης. Άρα, επιλέξτε, το πρώτο βήμα που έχετε να κάνετε με τη λήξη αυτού του βίντεο είναι να επιλέξετε τις πηγές από τις οποίες θα ενημερωθείτε γι' αυτό τον ιό. Προσπαθείτε να τις λύσετε μέσα από αυτή την αναζήτηση και μετά να επικοινωνήσετε με τα παιδιά σας. Επικοινωνήστε με τα παιδιά σας και πάνω σε αυτό που λέει ο Στέφανος, προσπαθήστε να μην αποδώσετε ευθύνες προς πάσα κατεύθυνση. Δηλαδή, το ζητούμε δεν είναι να βρούμε ποιος φταίει για όλη αυτή την κατάσταση, αλλά πώς θα αναπροσαρμοστούμε και πώς θα εξελιχθούμε σε αυτό. Όταν αποδίδονται ευθύνες κάπου, τύνουν πολύ εύκολα μετά να το υιοθετούν και να φοβούνται ακόμα περισσότερο ακριβώς γιατί τους δόθηκε μία εξήγηση η οποία είναι λυπής. Φυσικά και αυξάνε και το αίσθημα της ενοχής, άρα αν κάτι πάει στραβά ή οτιδήποτε άλλο μπορούν να νιώθουν ότι έχουν και ένα μερίδιο ευθύνες γι' αυτό που τους συμβαίνει. Γιατί πολύ συχνά ακούμε ότι είδε σωτά δεν κόλλησε ή δεν προσέχανε ή οτιδήποτε άλλο. Προσπαθείτε να περιορίσετε την απόδοση ευθυνών που όλοι στο θυμό μας, μετά το φόβο έρχεται και ο θυμός, μπορεί να κάνουμε. Προσπαθείτε να το περιορίσετε αυτό με τα παιδιά, δεν εξυπηρετεί σε τίποτα. Άρα ουσιαστικές απαντήσεις χωρίς να κάνουμε το δικαστή, χωρίς να δικάζουμε δηλαδή το κράτος, τις κρατικές υπηρεσίες ή οποιονδήποτε άλλο. Όλοι έχουμε ένα μερίδιο ευθύνης για το πώς θα πρέπει να λειτουργήσουμε μέσα σε αυτή την πανδημία που ζούμε. Και εδώ έρχεται και το δεύτερο κομμάτι του ελέγχου, του φόβου. Ποιο είναι το δεύτερο κομμάτι, είναι η αυτοπροστασία μας. Δείξτε στα παιδιά σας πώς να προφυλαχθούν από όλη αυτή την κατάσταση, πέρα από την ουσιαστική πρακτική αξία και διάσταση της αυτοπροστασίας, να μην κολλήσουν δηλαδή τα παιδιά, τα βοηθά και ψυχικά, δηλαδή αυξάνει το αίσθημα του ελέγχου, της αυτοπροστασίας. Πατάω γερά στα πόδια μου και κάνω ό,τι πρέπει να κάνω για να προστατευτώ από έναν κίνδυνο που έχει προκύψει. Ποιοι είναι αυτοί οι μέθοδοι να πλύνω. Μπορούμε να πλύνουμε τα χέρια μας, μπορούμε να κάνουμε τα πράγματα τα οποία γνωρίζουμε πλέον όλοι μας, τους βασικούς κανόνες υγιεινής και πέραν των βασικών κανόνων, ίσως θα ήταν και χρήσιμο να εντάξουμε αυτούς τους κανόνες μέσα σε μια ρουτίνα, θα μπορούσαμε να πούμε. Είναι ένα σημαντικό πομάτι, ρουτίνα. Βέβαια, πολύ καλό αυτό που λες, γιατί πολύ αναρωτιέστε όταν οι ψυχολόγοι, η δική ψυχής υγείας, τέλος πάντων, λένε ότι προσπαθείτε όσο το δυνατό να διατηρήσετε ρουτίνα. Και αναρωτιέται ο κόσμος, μα καλά, κλείσαν τα σχολεία, έχει αλλάξει όλη μας η ζωή, πολλοί άνθρωποι πλέον δουλεύουν από το σπίτι, έχει αλλάξει όλη η ρουτίνα, όχι μόνο σε επίπεδο οικογένειας, αλλά σε επίπεδο κοινωνίας. Πώς είναι δυνατό να διατηρήσω τη ρουτίνα όταν αυτή δεν υπάρχει. Αυτό είναι κάτι πάρα πολύ εξυπνό που λες, γιατί στην πραγματικότητα αυτό που ακούω εγώ είναι ότι λες φτιάξτε μια νέα ρουτίνα. Ακριβώς. Εντάξτε και παλαιές συνήθειες, όπως είναι η ώρα που ξυπνάμε, η ώρα που τρώμε ή οτιδήποτε άλλο, εκμεταλλευτείτε την ευκαιρία για να φτιάξετε μια νέα ρουτίνα, που θα περιέξετε και αυτές τις διαδικασίες. Η ρουτίνα έχει, η έννοια της ρουτίνας έχει μια ψυχρεμία γενικά. Όταν λέμε να εντάξουμε αυτές τις πρακτικές μέσα στη ρουτίνα μας, σίγουρα δεν θα τις εντάξουμε νευρωτικά, απότομα, με πολύ έντονο φόβο. Φοβόμαστε όλοι, αλλά καλό είναι όταν περνούμε αυτά τα μηνύματα να τα περνούμε με μια ψυχρεμία και για το καλό τον δικό μας και για το καλό των παιδιών και των παιδιών μας. Ίσα ίσα που σε αυτή τη νέα πραγματικότητα η ρουτίνα μπορεί να περιέχει και διασκέδαση, έτσι. Δηλαδή μπορούμε μέσα στη ρουτίνα μας να έχουμε ένα επιτραπέζιο, μπορούμε να έχουμε μια ταινία, ένα serial που βλέπουμε όλοι μαζί και το συζητάμε. Να κάνουμε δηλαδή δραστηριώτες που ενισχύουν το πυρήνα της οικογένειας, ερχόμαστε πιο κοντά, διαβάζουμε ένα βιβλίο ή συζητάμε για ένα βιβλίο. Ακόμη ακόμη, το σκέφτομαι τώρα, ακόμη ακόμη μπορούμε, ειδικά στους εφήβους που παίζουν αυτά τα βιντεοπαιχνίδια, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, μπορούμε να προσπαθήσουμε να παίξουμε και εμείς μαζί τους, δηλαδή να καταλάβουμε ακριβώς τι γίνεται. Πολλοί έφηβοι και έφηβες δεν θα το θέλουν, αλλά προσπαθήστε να τους πλησιάσετε ακόμη και με αυτόν τον τρόπο. Είναι μια υπενθύμηση ευγενικής στο πλαίσιο της οικογένειας, ότι είμαστε όλοι μαζί και είμαστε ενωμένοι και ίσως και αυτό είναι και το μήνυμα που πρέπει να περαστεί, ότι ελέγχουμε την κατάσταση, είμαστε ενωμένοι και αν το θέστευαν ακόμα και θεσμικά μπορούμε να υπενθυμίζουμε στα παιδιά μας, γιατί αυτή τη στιγμή έχουν λυθεί τα απαραίτητα μέτρα για να προστατευτούμε από όλο αυτό. Βέβαια, γιατί αυτό θα τους ενισχύσει και το αίσθημα της ασφάλειας, δηλαδή θα προσπαθήσετε μέσα από όλη αυτή τη διαδικασία να νιώσετε τα παιδιά ότι ό,τι μπορεί να γίνει έχει γίνει, είτε σε επίπεδο οικογένειας αλλά είτε και σε επίπεδο πολιτείας, δηλαδή νοηματοδοτήστε με συγχωρείτε και το κλείσιμο των σχολείων, ότι δεν είμαστε διακοπές, μπορεί κάποιοι παιδιά να το βιώνουν ως έτσι αλλά δεν είναι διακοπές, είναι ένα μέτρο προφύλεξης της διασποράς του ΥΥ. Θα πρέπει τα παιδιά να ξέρουν τι γίνεται και για ποιον λόγο γίνεται και έτσι μέσα από αυτή τη διαδικασία θα μπορέσετε να βάλετε μέσα στις συμβουλές σας και άλλες καταστάσεις. Κλείσαν τα σχολεία, αυτό τι σημαίνει δεν είμαστε διακοπές, θέλουμε να περιορίσουμε τη διασπορά του ΥΥ, άρα αποφεύγουμε τις πλατείες που συγκεντρώνονται πάρα πολλά παιδιά, αποφεύγουμε κλειστούς χώρους που συγκεντρώνονται πάρα πολλά παιδιά, πάρα πολλούς κόσμος. Αντιθέτως μπορούμε να βγούμε να περπατήσουμε, να κάνουμε ποδήλατο λοιπόν μαζί σαν οικογένεια. Γενικότερα να αποφεύγουμε, προσπαθήστε και εσείς να το κάνετε αυτό στο πλαίσιο της ατομικής μας ευθύνης, να αποφύγετε τους πολύ κλειστούς χώρους εκεί που συγκεντρώνονται πάρα πάρα πολλά άτομα μαζί. Ακριβώς, χωρίς να σημαίνει ότι δεν θα συνεχίσετε ο καθένας και η καθεμία την καθημερινότητά του, τη μοναδική του καθημερινότητα και τη σπουδαία του καθημερινότητα, όπως αυτή μπορεί να προσαρμοστεί. Ακριβώς αυτό που πες πριν, επειδή τα παιδιά θεωρούν ότι αυτή τη στιγμή βρισκόμαστε σε διακοπές. Δεν βρισκόμαστε σε διακοπές, ζούμε και προχωράμε και προσπαθούμε να επιλύσουμε ένα θέμα με τον καλύτερο τρόπο όλοι μας ενωμένοι. Ακριβώς. Άρα πρακτικά, συνοψίζοντας όλα όσα έχουμε πει αυτή τη στιγμή, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε είναι να ενημερωθούμε, να ενημερωθούμε από σωστές και έγκυρες πηγές. Το δεύτερο είναι να συζητήσουμε τα παιδιά και να τα αφήσουμε να εκφράσουν ό,τι απορία θέλουν, ό,τι τα απασχολεί, να αποφύγουμε να αποδώσουμε ευθύνες, να δημιουργήσουμε μια νέα ρουτίνα, μια νέα πραγματικότητα και μεγάλη έμφαση στην αυτοπροστασία. Να βεβούμε χώρους, την ατομική μας υγιεινή είναι πάρα πάρα πολύ βασικό και για πρακτικούς λόγους στο νύζο και πάλι, αλλά και για ψυχολογικούς, δηλαδή να ενισχυθεί το αίσθημα της ασφάλειας. Και επικοινωνώντας μαθαίνουμε ο ένας με τον άλλο να δούμε αν υπάρχει οποιαδήποτε απορία ή ερώτημα από κάποιον γονέα ή από κάποιον παιδί. Και με όλο αυτό εξακολουθούμε στην εθνική τηλεφωνική γραμμή της SOS-156 να περιμένουμε τις κλήσεις σας για να απαντήσουμε σε οτιδήποτε χρειαστείτε και μαζί να βρούμε και μια λύση σε οποιοδήποτε θέμα και σε αυτό που έχει προκύψει τώρα. Ο χαμόγελο του παιδιού θα συνεχίσει να είναι δίπλα σας μέσα από τα social media, μέσα από την ιστοσελίδα του, αλλά και μέσα από την εκπομπή του Ρώτα το Χαμόγελο για να σας πλησιώσει γύρω από αυτή τη νέα πραγματικότητα. |
