| : Ρουάντα. Μια μικρή υπηρωτική χώρα στην Ανατολική Κεντρική Αφρική. Το 1976 της εκατομμύριας Ρουάντας, το 76% των κατοίκων ζουν με λιγότερο από ένα ευρώ την ημέρα, δηλαδή σε συνθήκες απόλυτης φτώχειας. Το προσδόκιμο ζωής είναι 50 χρόνια. Η γενοκτονία του 1994 έδωσε στη Ρουάντα μία ακόμη χλιβερή πρωτιά. Έγινε η χώρα με τα περισσότερα ορφανά στον πλανήτη, ενώ την βύθησε ακόμα περισσότερο μέσα στην απόλυτη φτώχεια. Όποιες βασικές δομές υπήρχαν, καταστράφηκαν. Κιτέκα, μια περιοχή όπου δρά μόνο οι άξιονεοι. Μια ομάδα 40 εθελοντών αψηφούν την οικονομική κρίση και ξεκινούν ένα ταξίδι ζωής από κάθε γωνία της Ελλάδας και της Κύπρου για να δώσουν μια ανάσα ζωής στα παιδιά της Κιτέκα. Στόχος μας να δουλέψουμε μαζί με τους κατοίκους της Κιτέκα για τη βελτίωση της σχολικής υποδομής. Θα χτίσουμε 4 σωλοκέννουργες τάξεις και τουαλέτες, που θα ορθελήσουν επιπλέον 250 παιδιά. Αυτοί οι άνθρωποι που βρίσκονται στην Ελλάδα πιστεύουν ότι πρέπει να δουλέψουν και να δουλέψουν και να δουλέψουν και να δουλέψουν και να δουλέψουν. Σε όλες τις εργασίες δουλεύουμε μαζί με τους κατοίκους του χωριού. Μαθαίνουμε από εκείνους και εκείνη από εμάς. Δεν μιλάμε τη διαγλώσσα, αλλά αυτό δεν μας σταματά. Σε μια χώρα στιγματισμένη από τη γενοκτονία, ένα σχολείο δεν είναι απλά ένα κτίριο. Είναι η αρχή του νήματος. Χτίζουμε ζωές εδώ. Αυτό νομίζω ότι είναι το ρεζουμέ. Και τελικά ένας άνθρωπος μπορεί να αλλάξει τον κόσμο. Αυτό πιστεύω. Για τους κατοίκους της Γκιτέκα, η προσφορά των 40 εθελοντών ήταν μια νέα αρχή. Ήταν μια έμπρακτη απόδειξη αλληλεγγύης. Ένα άλλο μας ζωής για την επόμενη γενιά αυτού του φτωχού χωριού. Αυτό το μικρό λιθαράκι που βάζουμε τώρα, αυτό το μικρό σπόρο που φυτέψαμε σήμερα αυτές τις μέρες εδώ, κάποια στιγμή θα ανθίσει και είμαι σίγουρη γι' αυτό. Για τον καθένα από εμάς, η Γκιτέκα θα σημαίνει κάτι διαφορετικό. Για όλους μας, θα είναι ένα αξέχαστο ταξίδι που θα μείνει για πάντα μέσα μας. Υπάρχει τόσο θετική ενέργεια, που νομίζω ότι γεμίζεις όλες τις μπαταρίες σου. Είναι ό,τι καλύτερο νομίζω αυτό. Υπάρχει αυτή η κρίση, αλλά η ζωή δεν τελειώνει εδώ. Την τελευταία ημέρα, μια λέξη ακούγαμε παντού. Μορακόζε, σημαίνει ευχαριστώ. |
