| : Στην δημιουργία μιας μυστικής επαναστατικής κίνησης με το όνομα αδελφότης Λάμου. Τα μέλη της οργάνωσης αυτής, εκτός των άλλων, είχαμε ως αποστολή τη συλλογή πληροφοριών για την κατάσταση στα ειπωτή Οθωμανική Τουρκία μήματα της Ελλάδας, κυρίως Θεσσαλία, Ήδρου και Μακεδονία, με σκοπό την καλύτερη προετοιμασία απελευθερωτικών κινημάτων και στρατιωτικών επιχειρήσεων. Η οργάνωση λειτουργούσε στα μέλη αυτά με την άνοχη και την υποστήριξη της ελληνικής κυβέρνησης, τα μέλη της δηλαδή ενκρυπτώ και υποδιαφορετική, για άλλη ιδιωτικά, λειωτιούσαν αυτά τα οποία δεν υποθέτουν να κάνει το επίσημο ελληνικό κράτος. Ο χρυσοφόνος το εγκατάχτη, θα το δούμε αυτό, και με την ιδιότητα κόρα του τοπογράφου, των οριχείων και των λατανίων, χαρτογραφούσε την περιοχή. Η Λάρσα, λόγω γύρω στο αρχιδική στέφι, αποτέλεσε ένα από τα πρώτα και ένα αυτής της κοινής. Το 1873 βρίσκουμε το χρυσοφό κυβέρνημα εκεί να ανείτε στην οργάνωση, να συνεργάζεται με τους τεσσαλούς αγωιστές και να προσφέρει τις υπηρεσίες του για τη συνολή πληροφοριών και τις επιστημονικές του γνώσεως για τη δημιουργία αξιόπιστον καρτόν. Νομίζουμε ότι του ανατέθηκε από αυτόν τον στραγγίδιο της χώμαχο, πριν τη φιλία υποδομή του, ένα νέο και ζωηρό αξιωματικό, όπως τον περιγράφει ο χρυσοφός, ο οποίος είχε τεράστια συνεργασία στην πεζανική επανέσταση του 1878, να ετοιμάσει τοπογραφικό χάρτη της Λάρισας και της Ρουθής. Κατά αυτόν τον τρόπο, όπως αφηγείται ο ίδιος χρυσοφός, το 1875 εξετέλεσε την τοπογραφία όλων των εφθασαλείων, του Βορν, του Βομοπού, των Βατσάνων, των Δικτάνων και της Βαρύσης, των στενών διαβάσεων και επικένων θέσεων και του Πίμπτου, όπου τα όρια θεσσαλίας του Επίπτου τους σαραντακόλουν στραγγιδικές θέσεις και των παιδών. Αυτή ήταν η αρχή μιας μακράς πολλίας διαγραφικών αναζητήσεων, τοπογραφικών ερτήσεων και χαρτογραφικών αποδοσών σε Ήπειρο, Πασανία και Κατοδονία, τις οποίες ο χρυσοφός περπάτησε κοινωνικτικά βύρμα-βύρμα για να αποδώσει τη γρατούσα κατάσταση τόσο από στραγγιωτική όσο και από εθνογραφική, ιστορική, κοινωνική, δουλωσική, θρησκευτική άποψη, με αξιοπιστία και ακρίβεια που ξεβρεμνούσε τους αντίστοιχους χάρτες που σχεδίαζαν οι υπηρεσίες του στρατού. Θα κάνω μια αναγία διευκλήνηση. Ίσως κάποιος αναρωτητή δεν είχε τότε στρατιωτικοί χάρτες, ο ελληνικός στρατός δεν είχε αυτή τη δυνατότητα να σχεδιάσει πριν να αποδοχτεί από το εξωτερικό. Η απάντηση στην Ελλάδα σου συνδέεται με τη χαρτογραφική ιστορία των ελληνικών περιοχών της συγκεκριμένης περιόδου, η οποία θα εκτέσω συνοπικά. Στην Ελλάδα του 2ου μισού του 11ου αιώνα, είναι εξαιρετικά περιερισμένη η πρωτογενής χαρτογραφία και η παραδοχή χαρτών, που βρέπουν άμεσα από αποτυπώσεις του εδάφου. Αντίθετα, στις 1870, ανθούν οι εθνογραφικοί χάρτες που οφείλουν τις απαρχές τους της μεγαλύτερης χάρτας του Ρήμα και σχετίζονται με τη χαρτογραφία της εθνικής ολοκλήρωσης και των οραμάτων του ζωτικού χώρου, εκτός του μικρού βασιλείου. Η χαρτογραφή σε σαρτές γινόταν από ξένα συνεργία, δείχνω δύο κάποιους χάρτες της Αλλάδας από τη γαλλική σχολή και από τη γερμανική δεξιά και τις περισσότερες φορές αντανακλούσαν αυτό τη μεγάλη σημασία τις απόψεις των κυβερνήσεων των ξένων γινάνεων όπως της Λευανίας, Αυστρίας, Ρωσίας, Ελληνίας και Γαλλίας. Να προσθέσω ό,τι σήμερα είναι βιβλιογραφικές πληγές. Μέχρι το 1919 ο ελληνικός στροτός δεν διέθεται ίδια εκτυπωτικά μέσα και οι χάρτες του κυθόνονταν ως εκτυπτωπίστρων και στο περίπου το ακούσαμε και πριν και σαρώ Βασιλικό Πραγματικό Διοργαντικό Ιστητούτο στη Βιέννη, Αυστραλία, της Θελόδια εκείνης το κτήριο και δε ξέρετε όπου είναι σήμερα το εκτυπωτό. Επίσης μια αναγκαία διευθέρωση παρότι φαίνεται ότι δεν εκτυπωνόταν μέχρι το 1919 από την ίδια Διογραφική Εκκλησία υπάρχουν χάρτες από Λιθογραφείο της Στρατιωτικής Σχολής Ευρωβουλίδων βρήκα εδώ διότι χάρτες από το Λιθογραφείο Καλφόμουλ και βέβαια από το Μπρουτμαν το χωριστό μέχρι το κατέλητο δέντρο κλαιοκλήματο. Στην ξένη σημαντική παραγωγή εθνογραφικών χαρτών με ελληνικό ενδιαφέρον περιόχου τη θέση κατέχει ο διάσημος Χάιλυκ Κίπερ, Διευθυντής του Κομπογραφικού Κοινήματος της Προσωπικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Αντίστοιχης Γεωγραφικής, ας πούμε, Ρεξιάς Τρεπούλου. Και ερχόμαστε εδώ να συνδέσουμε τον Κίπερ με τα κατημάτια. Η διέντρον ενδιαφέρον παρουσιάζει τη σχέση του Κίπερ με το διαπρεπή ιστορικό Κωνσταντινό Παπαρυγόπουλου. Η ποιεστική αλλά και ουσιαστική παρέμβαση του Παπαρυγόπουλου προς τον κορυφαίο και με επιρροή γερμανό διογράφο χαρτογράφο στο περιβάλλον του Συνεδρού του Βαρουλίου για το αναπολικό ζήτημα απέδωσε θετικούς καρτούς για την Ελλάδα διότι το 1877 μετά από αλληλογραφία μαζί του για την έδιδοση εθνογραφικών χαρτών προσπάθησε να περάσει τις ελληνικές θέσεις και το πετάτερο ελπιονής, τις ελληνικές απόψεις για το αναπολικό ζήτημα. Θα δούμε και τον αντίστοιχο Χάρι. Η πίεση του Παπαρυγόπουλου στο Κίπερ όπως τεκμηριώνεται και στη σχετική αλληλογραφία τους αποδίδει τον ευγνωϊκό για την Ελλάδα εθνογραφικό χάρι με τίτλο «Πίναξ» των ελληνικών φορών μετά των παρακυλών αγγαλικών, σλαβικών και ρουμανικών εκδόθηκε το 1878 πριν απ' τους ητύχους του Βαρουλίου και του Βαρουλίου. Ό,τι βλέπετε εδώ είναι τα σημειωμένη περιοχές της Βαρκανικής χειριασμός που κατοικούνται από ελληνες, είναι οθόδοξοι χριστιανοί και εξούγκαιτο εθνοκρατικός με βάση την εθνηθότητα. Πάνω δεξιά από το σπίλο είναι η Λιμάνη, το πίτεο είναι η Βούλερ και αυσταρά η Αλβανίκη η Σενπί. Δείτε πού επεκτείνονται με βάση αυτό το χάρι το οποίο μειωθέτησε παρά τα ολότυπες με ένας χαρτογράφος τα όρια της εθνικότητας της Βαρκανικής χειριασμούς. Είναι αξιοσυμμείο την και χρονική σύνδεση της έκπλησης των χαρτών αυτών με τις σε βάρος της ατομανικής αυτοκρατορίας εξελίξεις του Ρωσοκριτικού Πολέμου 1877-1878 και με το συνέδριο του Βελμινή. Οι εξελίξεις είναι ραγδέδες. Ένα μήνα μετά την Ρωσοκριτική ανακοχή και την ελληνική εισβολή στη Θεσσαλία, τον Ιανουάριο του 1800 δεν γνωρίζω αυτό, η Ρωσία επέβαλε τη συχή του Αγίου Στεφάνη. Αρνητική για τα ελληνικά, όχι απλώς αρνητικότατη για τα ελληνικά εθνικά προοδοκόμενα αλλά και για τα συμφέροντα των μεγάλων δυνάμων. Η δημιουργία της Μεγάλης Βουλγαρίας, το κίτρινο, η έξοδος της Βουλγαρίας στο Αιγαίο. Οι μεγάλες όμως δυνάμεις δυτικές οι οποίες οδήγησαν την Ρωσία μόλις τέσσερις μήνες μετά στο συνέδριο του Βελμινού και την κατάληψη δεφάρτω της συμφήτης του Αγίου Στεφάνου. Αλλίγωνο εάν είχε επιτροπήσει τη συμφήτη αυτή. Για την Ελλάδα υπήρχε μια καταρχήν απόφαση να πυσδοχούν ορισμένα βάχη ώστε να διατηρηχούν οι εναφικές ισορροπίες μεταξύ των Βουλγαρικών χωρών. Μάλιστα, η γαλλική πρόταση έκανε ρότο για νέα σύνορα που θα έφτιαναν μέχρι την δυσάδα Κύκλων και Λιμνών, στη Θεσσαρία και το βοταμό Καλαμά στην πληρεφή της Ιφήρου με τα Γιάννελα μέσα. Η πρόταση έγινε καταρχήν αποδεχτή από τις άλλες χώρες πριν, παρακαλώ, τις Βρετανίες. Το γεγονός αυτό, στις διαμάχες μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, εκμεταλλεύτηκε η αθωμανική αντιπροσωπία, που εφαρμιζόταν βελτίως αρνητική σε οποιαδήποτε εδαφητική παραχώρηση των χώρων. Έτσι, οι ισχυροί της Εντοχής πρόσθεσαν στη Σεκλήτη το Άνθρωπος 4, στο οποίο προβλεπόταν οι δύο χώρες να διευθεκίσουν απευθείας, μέσω συζητήσεων, τη χάραξη των νέων συνολών. Με βάση διαπραγμάτευσης, η γαλλική πρόταση, η οποία θεωρείτο στην εποχή εκείνη, ευλογική για την Ελλάδα. Όλυμπος-Χαλαμάς. Οι ελληλοκληρικές διαπραγματεύσεις για την παραχώρηση στην Ελλάδα, μέσα λοιπόν και οι πληροτυπτών εναντών, άρχισαν, που παρακαλώ, στις 25 Ιανουαρίου 1871, στην Πρεβεζάνα. Και ήταν ιδιαίτερα επίπονες μέχρι τη διευκή υπογραφή της Σεκλήτης, 21 Ιανουαρίου 1881, τρία χρόνια. Εδώ επανερχόμεθα στο Χρυσό Χώρο, ο οποίος θα παίξει ρόλο, όχι μόνο μέσω του χαρτογραφικού του έργου, αλλά και σε προσωπικό επίπον. Η κυβέρνηση του Μουλνδόου της Ελλοχής, αποστέρεται ο Χρυσό Χώρος στην Ήπια, ως γνώστη της περιοχής, για να υποστηρίξει τις θέσεις της Ελλάδας, όσον αφορά τη χάραξη νέων συνορών. Ο Χρυσό Χώρος, αξιοποιώντας τις χαρτογραφήσεις του και την εθνολογική σύνθεση της Θεσσαλίας και της Υπηρίας, με βάση του ιστορικής σημασίας έργου του, του 1879, προτείνει την ενσωμάτωση ολόκληρης της Θεσσαλίας και των περιοχών της Υπηρίας, την νότια του θυάμιδος, σύμπεριν, απαλωμένως, βεβαίως, των Λουανούνων. Ο Λύμος Καραμάχης, όπως είπα. Η Τούρκη, επίτροπη, χωρίς σχετικούς χάρτες και βλέποντας τα ισχυρά επιχειρήματα του Χρυσοχώου, βρέθηκε σε πολύ δύσκολη θέση και ζήτησε την απομάκρυνση του από τις διαπραγματεύσεις, υποστηρίζοντας επιλέξει. Δεν απομακρυνθεί ο Χρυσοχώος, θα διακοπούν οι εργασίες, διότι αυτός περιείχεται τη χώρα μας. Ισήφθεν εις όλα τα χρόνια. Κατέστευε σε εκστράτιωτικό χάρτη και είναι εμείς ένας επικίνδυνος κατάστατος του Χρυσοχώου. Κοιτάξτε κεχνιέντος πώς περνούσε στους χάρτες του, όσο με χάρτες του Χρυσοχώου, πώς περνούσε πληροφορίες στρατιωτική χαρακτήρα. Τα στρατιωτικά ελπίδια, γέντρες που έπαιζαν μεγάλο ρόλο, οι οδείοι, οι κατάστατες των οδών, αν μπορούν να περάσουν στρατιωμένα, τα κανόνια, τεσί, κλπ. Η φράση αυτή, δια χιλέων των εκπροσώπων της Τουρκίας, νομίζω είναι η πλέον επίσημη και μεγαλύτερη αναγνώριση του εθνικού πατριωτικού έκου και της προσφοράς του Χρυσοχώου στην πατρίδα μας. Δυστυχώς, οι ελληνικές θέσεις δεν έγιναν αδερφές και οι διαβολεύσεις, που διαρκούσαν ήδη τρία χρονιά, μεταφέρθηκαν στη Νοστατεινούπολη, το φεβουράριο του 1881, δημιουργάνης πραγματικής εκπρόσωπης. Τα τελικά αποτελέσματα της διάσκεψης είναι λίγο πολύ γνωστά. Στο ελληνικό κράτος προσκυράνεται η Θεσσαρία πλην της περιοχής της Ευασώνας και μόνο ένα μικρό μήμα της Ιππήρου, αυτό ανατολικά του Αράχτου, περιοχή της Άρτας. Και αυτή είναι μια ιστορική της εγγραφή. Και στη διάσκεψη της Κωνσταντινούμελης ο Χρυσοφόος ήταν παρόν, όχι για τη φυσική παρουσία του, ήταν αποδιοκομπέως βέβαια, αλλά μέσω των χαρτών του, πάνω σε δικούς του χάρτες, σκεδιάστηκε η οριοθετική γραμμή των Συνόδων Ελλάδας Οθωμανικής Απρογραφερίας το 1881, βάσει της αποκαλούμενης τελικά της Ευρύτης του Νερολίνου. Ο Χρυσοφόος, ευτυχώς, έλαβε και εδώ τα έυσημα για την αξιοπιστία των χαρτών του. Του τα απέδωσε προσωπικά ο Πέτρος Βράηλας Αρμένης, έκτον των διάπραγματευτών της ελληνικής κυβέρνησης. Μας έβγαλες ασπροπροσώπους, κύριε Χρυσοφόε, η εργασία σου εξετιμήθη πολύ και μόνο επί του χάρτου σου και της περιγραφής, αισθήριξαν τις απεφάσεις σου, οι Τρέζες. Ο Χρυσοφόος, όπως και οι Πανέλληνες, ασφαλώς και επικράθηκε για την ενσωμάτωση της υλιαίτερης πατρίδας της Ευρύτης στο ελληνικό κράτος και εγγένει τη μία εβόλωση των ελληνικών επιδιώξεων και οραμάτων. Ευτύχησε, όμως, να ζήσει ακόμη 40 χρόνια και να προλάβει να αντικρίσει ελεύθερη την ίδρου, ένα κλίμα της Πουλάχιστον, και την Πακεδονία. Στο διάστημα αυτό, όχι μόνο εργάστηκε αδιάκοπα στον χαρτογραφικό τομέα διευρύνοντας το έργο και την προσπορά του, αλλά απαιδίχτηκε ικανότατος συγγραφέας στον τομέα της ιστρολικής ιδιογραφίας. Τη διευρυντική του αυτή πορεία απλώνεται σε πολλές δεκαετίες και διήρκησε μέχρι το τέλος της ζωής του, το 1920. Αποτυπώνεται σε δεκάρτες χάρτες, 48 για την ακρίβεια, αυτούς τους μέτρους εγώ, Ιησούς Ιηφιάννη, γεωγραφικούς πίνακες και μονογραφίες, 70 των αρτιών, όχι μόνο στρατιωτικού αλλά και παιδευτικού χαρακτήρα. Ιστορικά έργα και μεγάλο αριθμό άρθρων, 110 σε διάφορες έγκλητες ευθυνερίδες της εποχής. Ο χρόνος, ο πύρος, το άστινο κερί, η διαστραφία φυλών, η μικρά της λαρύσης, ο κήρυξ του βεβαιόνιού μου και άλλοι. Προβάλλοντας την βοητερική φιλόγραφη του Σοφών, θα ήθελα να αναφερθώ σε δύο εξειδικευμένες περιοχές του Ιανού, αυτή της εκπαιδευτικής χαρακτογραφίας και της εθνογραφίας, θα λέγαμε κοινωνικής χαρακτογραφίας σήμερα. Με εντολή, όπως βλέπετε, του Υπουργού Παιδείας έκανε μια απογραφή του επίπεδου εκπαίδευσης γνώσεων των κατοίκων του τελευταίου κράτους. Και, θα δείτε το αναντίστικο χάρι, όσο πιο ανοιχτά είναι τα χρώματα, τόσο πιο, όπως το αναφέρει ο ίδιος, τόσο πιο πολύ γραμματιζούμενοι, δηλαδή, ήταν η κάτιτη αυτών των τελετών, όσο πιο σκούρα τα χρώματα, τόσο μη γραμματιζούμενοι. Αυτά είναι έργα πρωτοποριακά, ίσως αυτό, για σήμερα δεν ξέρω, είναι το επίπεδο αλφαγητισμού του ελληνικού πληθυσμού. Και στα δεύτερα είναι ένα πολύ γνωστό στους εκκαταλογητές πλάκους, συμπερλαμβαρομένο και ενέχρι, θα το δείτε πάνω του πίσεις, και αυτό από το πρώτο, από αριστερά. Και τελεύτερα θα μιλήσουμε σε μια πολύ μικρή παρέμβουση, ανέφερα προηγουμένως για το μεγάλο μοναδικό κράτος. Βλέπω από το μεγάλο μοναδικό κράτος, πότε, ήταν η Ρουμανία. Πιέζεται η Ρουμανία από την Αγγλία, να πιέσει τη Βουλγαρία, για να μην επιτεχθεί το συζητούμενο, το μεγάλο κυλί της Βουλγαρίας, με αντάλλαγμα το να πάρει η Ρουμανία μέρος της εκπαίδευσης των αποκαλουμένων αποβόλων των Ρουμανών, της συγγενών προς τους Ρουμανούς, βλαχοφόλους του ελληνικού κράτους και εγγέλη της Βαλκανικής. Έτσι, άρχισε η ρημιρίστηση, η οποία δεν εμποδόθηκε, μετάως, της Ρουμανικής προπαγιάδας, μέσω της Ρουμανικής εκπαίδευσης, στον υπηρετικό χώρο, ή δύρω στον υπηρετικό χώρο, του εγκαλόνου της μεγάλης, του μεγάλο αριθμού των βλαχοφόλων. Ευτυχώς, σταμάτησε νωρίς. Στην ίδια περίοδο, για να δούμε και το ισοζύγιο και τα ζυγίσματα, πιέζεται η Τουρκία να παραφορήσει τη Κύπρο στην Αγγλία. Και έτσι, το 1888, παραφορείται η Κύπρο στην Αγγλία. Και τα παζαρέματα της εποχής του. Έτσι, λοιπόν, με αυτή την πραγματεία του, πραγματεί. Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία Η Κύπρο στην Αγγλία |
