| : Σας ευχαριστώ πολύ για τα λόγια σας, αγαπώ όλα για τα έργα σας, γιατί ιστηρίξατε έμπρακτα τη προσπάθειά μας. Είναι μια προσπάθεια που έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν, με 10 παιδιά του δημοτικού σχολείου του 1944, στην Περιβόλα. Τους πρότειναν, εθελοντικά, μετά το σχόλος, να κάνουμε ένα μάθημα ρομποτικής. Έφερα εγώ ένα δικό μου kit ρομποτικής που είχα, συνεισέφερα με αυτό. Τα παιδιά, να το πω έτσι, λαϊκά τσοντάρανε και αυτά, 25 ευρώ το καθένα, οπότε μαζέψαμε ένα ποσό να πάρουμε ένα δεύτερο kit και έτσι με δύο kit ρομποτικής κάναμε κάποια μαθήματα μετά το σχολείο. Αυτά τα παιδιά δουλεύσαν πολύ σκληρά, κάθονταν νυστικά, ουσιαστικά, ενώ οι συμμαθητές τους ξεκουράζεσαν στο σπίτι, μετά από μια εβδομάδα δύσκολη σχολική. Εργαστήκαμε πολύ καιρό, κάναμε πολλά πράγματα που τους άρεσαν, δηλαδή πολλές φορές δεν μας αφήνουν τα ίδια να φύγουνε, να πούμε σχολάσαμε, μου λένε κύριε λίγο ακόμα, κύριε λίγο ακόμα. Κάποια στιγμή μετά το Πάσκα, αποφασίσαμε να συμμετάσουμε και στον Πανελλήνιο διαγνωσμό ρομποτικής. Πάλι σε αυτό βοηθήσαν οι γονείς, γιατί υπήρχαν έξοδα. Από τους 10 μαθατές που κάναμε ρομποτικής, δεν μπορούσαν να έρθουμε όλοι στην Αθήνα να πληρώσουν τα έξοδα για ένα ταξίδι στην Αθήνα που κοινόταν ο διαγωνισμός, οπότε τελικά μόνο 6 παιδιά μπορέσαμε να πάμε, να στείλουμε. Και έτσι φτιάσαμε δύο ομάδες και πήγαμε στο διαγωνισμό, τα πήγαμε πολύ καλά. Εμένα πάνω από όλα μου χαρίστει πέρα από το αποτέλεσμα ότι τα παιδιά συμμετείχαν με ήθος εκεί, δεν είχαν το αίσθημα του ακραίου ανταγωνισμού ότι να κερδίσω, να βγω πρώτος, αλλά συμμετέχω σε κάτι για να διασκεδάσω, να περάσω καλά, να γνωρίσω άλλα παιδιά από όλη την Ελλάδα που συμμετέχω και να κάνω τί καλύτερο μπορώ, μια προσπάθεια. Για αυτή βέβαια την προσπάθεια είχα δουλέψει πάρα πολύ, δηλαδή δεν έφτασε τελικά η μία φορά την εβδομάδα που βρισκόμασταν μετά το σχολόδημα, κάτσανε και δύο και τρεις και από τη στιγμή που έκλεισε το σχολείο, τελειώσαμε τα μαθήματα επίσημα, τα παιδιά αυτά συνέχισα να έρχονται και τρώγαμε ολόκληρα πρωινά για την προετοιμασία, η προσπάθεια αυτή φάνηκε και στο διαγωνισμό και τα πήγαμε πάρα πολύ καλά, δηλαδή δεν είναι τυχαία ότι πήραμε την πρώτη αλλά και την δεύτερη θέση, μάλιστα οι δύο ομάδες που πήγαμε στο διαγωνισμό ήταν οι μοναδικές στην Ελλάδα που κατόπτουσαν να πετύχουν τους 100 βαθμούς που θεωρείται το τέλειο ας πούμε στο ρομπότ που φτιάρισαν στη προσπάθεια που κάναμε. Και οι μόνοι τους διαφορά ήταν ουσιαστικά 15% του δευτερολέπτου στην προσπάθεια δηλαδή δηλαδή φάνηκε ότι είχαν προσπαθήσει και οι δύο ομάδες πάρα πολύ, πάρα πολύ. Στη συνέχεια μάθουμε ότι δεν προκλέπεται κάποιο κονδύλι για να πάμε στην Ολυμπιάδα. Αυτό μας εναχώρησε αλλά δεν μας πτώρισε καθόλου. Αρχίζαμε να χτυπάμε πόρτες, να ρωτάμε τι γίνεται, ρωτήσαμε και στο Υπουργείο, μας λένε ότι θα πρέπει να βρείτε οριγούς. Οπότε ζητήσαμε βοήθεια. Η περιφέρεια Αλλητικής Ελλάδας από την πρώτη στιγμή ήταν η πρώτη μάλιστα που μας είπαν ότι θα μας βοηθήσουν οικονομικά, αλλά η βοήθεια τους δεν σταμάτησε εκεί. Μαζί με τη δική μας προσπάθεια επικοινώνησαν με ανθρώπους, χτύψαν πόρτες που λέμε όπως υπάγαμε και εμείς και μας βοήθησαν στην προσπάθεια να σκεκτρώσουμε αυτούς τους πόρους που δεν υπήρχε περίπτωση η μέση ελληνική οικογένεια, αυτά τα παιδιά να μπορέσουν να ανταπληξεύουν. Γιατί μιλάμε για την Ζακάρτα που είναι στην άλλη πλευρά της γης, έτσι μιλάμε για ακριβά εισιτήρια. Πέρα από το ταξίδι ας πούμε που είναι μεγάλο ταξίδι, μια μέρα λόγω του ταξιδένου τα παιδιά, το έξοδο αυτό να πούμε ήταν πολύ μεγάλο. Γι' αυτό λοιπόν σας ευχαριστούμε θερμά, γιατί δείξατε έγραφτα ότι μπορείτε να βοηθήσετε μια τέτοια προσπάθεια. |
