| σύντομη περιγραφή: Λοιπόν, ξεκινήσαμε την προηγούμενη φορά και λέγαμε ότι για να λειτουργήσει μια τάξη πρέπει να ασκούμε έναν έλεγχο έτσι πρέπει να υπάρχει πυθαρκία διαφορετικά δεν γίνεται έτσι όπως είναι το σχολικό σύστημα δεν γίνεται έτσι και αυτός ο έλεγχος είπαμε ότι επιβάλλεται ακριβώς για να αναπτύξουμε όλους τους σκοπούς της εκπαίδευσης όχι μόνο τους γνωστικούς αλλά και για να βοηθήσουμε τα παιδιά κυρίως αυτά που προέρχονται από χαμηλά κοινωνικοοικονομικά στρώματα και από διαφορετικές κοινωνικοπολιτισμικές ομάδες να ενταχθούν στην εκπαίδευση και να έχουν καλές σχολικές πορείες διότι στη διαφορετική περίπτωση που εμείς είμαστε της επιτρεπτικής παιδαγωγικής να το πω έτσι δεν πρόκειται να γίνει μάθημα αν δεν γίνει μάθημα πρωτίστως τα παιδιά που αδικούνται είναι τα φτωχά παιδιά να το πω έτσι τα πλούσια τα παιδιά είτε θα πάνε στα ιδιωτικά άλλη κατηγορία αυτή είτε θα έχουν κάποια υποστήριξη από τους γονείς τους παράδειγμα τα παιδιά των δασκάλων δεν μπαίνουν στις στατιστικές ως παιδιά δημοσίων υπαλλήλων διότι υπάρχει ένα φανταστικό ποσοστό όπου τα παιδιά των δασκάλων περνάνε σε σχολές θεωρούμενες ανωτά του κύρους όπως για παράδειγμα στη Λιανέ ποιάς είναι οι σχολές ανωτά του κύρους στην Ελλάδα μέχρι τούδη νομική και ποια άλλη από την άλλη πλευρά ιατρική ιατρική και νομική έτσι τεράστιο υποσχεστό γιατί γιατί οι δάσκαλοι και να τα δώσουν σε σένα έλα μου και τι έγινε τα πήρε τώρα θα τα κάνω εγώ μάθημα δεν είναι πρόβλημα το ίδιο και τα παιδιά κάποιων που μπορούν να κάνουν φροντιστήριο άρα λοιπόν εκείνα ουσιαστικά τα παιδιά που στο δημόσιο σχολείο θα επιβαρυνθούν εάν εμείς είμαστε της επιτρεπτικής παιδαγωγικής και δεν μπορούμε να κάνουμε δουλειά δεν υπάρχει τέτοια παιδαγωγική αλλά το λέω για να γίνω αντιληπτός καθόμαστε πέρα και δεν βαριέσει έχουμε και μια άνεση ή φοράμε τίποτα ακουστικά κρυφά και δεν μας ενοχλούν οι φωνές και όλα καλά και όλα ωραία έτσι κατανοητόν άρα λοιπόν θέλουμε ένα περιβάλλον που να προωθεί τους βασικούς στόχους και σκοπούς που έχουμε θέσει αυτό το περιβάλλον θα πρέπει οπωσδήποτε να παρέχει ασφάλεια είναι μικρά παιδιά το έχουμε πει 100 φορές μπορεί να δημιουργηθούν προβλήματα είτε κατά λάθος είτε και σκόπιμα μιλήσαμε και για τον Μπουλίνκ είναι πολύ της μόδας τώρα ζούμε στη δεκαετία του Μπουλίνκ ελευθέρια δηλαδή τώρα απασχολεί πολύ χαίρετε απασχολεί πολύ σχολεί αγωνής και τα λοιπά τον Μπουλίνκ παλιότερα μας απασχολούσαν άλλα πράγματα τώρα και για πολλά χρόνια από τι φαίνεται αυτό θα μας απασχολεί για να αποτρέψουμε τέτοιες καταστάσεις ή για να τις αντιμετωπίσουμε πρέπει να έχουμε έλαχο έτσι δεν μπορεί να γίνουν αυτά τα πράγματα αν είμαστε από μακριά πρέπει να σκούμε τον έλεγχο να ελέγχουμε την τάξη και σας το έχω πει εκατό φορές και θα το πω άλλη σε εκατό μέχρι να τελειώσουμε αυτή τη σειρά τώρα την έσεξη μου που θα είστε και του χρόνου θα τα ακούσετε άλλη σε εκατό πότε θα το εμπεδώσετε μέσα στην τάξη δύο βασικά πράγματα πρέπει να κάνουμε το ένα δεν θα καθόμαστε κάτω το είπαμε αυτό έτσι θα κινούμαστε πρέπει να έχουμε εποπτεία της τάξης και ένα δεύτερο θα έχουμε οπτική επαφή θα βλέπουμε δηλαδή ας πούμε τώρα καλή ώρα ότι η συγκεκριμένη φιντήτρια παίζει με το κινητό πρέπει να το ξέρουμε αυτό έτσι διότι εκείνη την ώρα μπορεί να δεχθεί κάποιο μήνυμα από μια άλλη φιντήτρια και να έχουμε bullings εμείς πρέπει να τα ξέρουμε όλα μας άμα τη δούμε και αλλάζει χρώμα λέμε όποτε γίνεται εδώ είμαστε ενήμεροι ειδάλους θα πούμε πω πω την είχαμε ένα χρόνο ένα χρόνο ας πούμε την εκφόβισε κάποιος και λέμε πω πω δεν πήρα χαμπάρι πως θα πάει χαμπάρι άμα κάθισες εκεί ωραία από μονομένος και ασχολήσαμε τα δικά σου ή δεν ξέρω τι άλλο ρόζα δεν πρόκειται να πάει χαμπάρι πρέπει λοιπόν να κινούμαστε και να έχουμε eye contact που λένε οι καναδοί καλώς ήταν τώρα ας πούμε ο διατητής άμα δεν έχει eye contact μπορεί να κάνει έλεγχο στο μάτσι σπύρο μπορείς δηλαδή σκεφτείτε ένα διατητή τώρα να έχει τη σφυρίχτρα να παίζει εκεί το μάτσι και αυτός να γυρνάει στην Κερκίδα και να βλέπει δεν ξέρω τι έτσι γίνεται αυτό έτσι είναι η κοιτάξη πρέπει να έχουμε έλεγχο να γυρνάμε να γυρνάμε μη κοιτάτε που δεν γυρνάω πολύ φέτο είναι η κάμερα τώρα και δεν θέλω να ζαλίσω τον αγαπητό μας οπεραντέρ έτσι αλλά πρέπει να γυρνάμε και να βλέπουμε να έχουμε οπτική επαφή και να μην τρεπόμαστε να κοιτάμε τις μαθήτρες είναι οι αμερικοί που τρέπουν δεν πρέπει να μην τρεπόμαστε το ξεπεράσουμε αυτό από τα πρώτα μαθήματα που θα κάνουμε έτσι Γεωργία το έχεις ξεπεράσει δεν το είχες ποτέ ενώ δεν είχες θέμα ποτέ το εκλαμβάνω ότι επιβεβαιώνεις αυτήν την απάντηση που έδες λοιπόν και κολλή να βλέπεις μπορείς να ξέρεις τι κάνουν οι άλλοι ναι όταν βλέπεις όμως άμα δεν ξέρεις που είναι οι άλλοι που να γράψεις τώρα εγώ τι θα ξέρω άμα κάτσεις κανένα πεντά λεπτά από εδώ μπορεί να αλλάξουν θέση να κάνουν να ράνουν ότι ξέρεις τα παιδιά έχουν και την ικανότητα άμα θέλουν να μην κάνουν και θόρυβο να μην το αντιληφθείς έτσι και τώρα και εσείς το ξέρεις τώρα μπορεί να έχει εκεί κάτω έχει ένα κινητό απάνω η θάλια αλλά μπορεί να έχει κι ένα κάτω ένα γράμμα εγώ να νομίζω ότι παρακολουθεί παράδειγμα δεν απίθανο ποιότι τα παιδιά είναι πολύ έξυπνα από μας κάθε γενιά σωρισμένα πράγματα είναι μπροστά δεν μπορούμε να το παρακολουθήσουμε εμείς έτσι πόσο μάλλον όταν μεγαλώνουμε αυτά τα τεχνολογικά μέσα που προαναφέραμε λοιπόν επομένως πρέπει να έχουμε έλογο πρέπει να έχουμε απαιτήσεις πολύ σημαντικό αυτό πρέπει να έχουμε απαιτήσεις από όλα τα παιδιά απαιτήσεις και σε ό,τι αφορά τη συμπεριφορά αλλά και σε ό,τι αφορά τα μαθήματα δεν πρέπει να λέμε μην την κάνεις αυτή την άσκηση μην την κάνεις την άλλη γιατί γιατί νομίζουμε εμείς ότι δεν θα τα καταφέρει κάτι άλλο εντάξει έχουμε απαιτήσεις και έχουμε προσδοκίες οι οποίες έχουμε πει κατεπανάληψη ότι λειτουργούν θετικά για τους μαθητές και για τις μαθήτρες για να μπορέσουν να επιτύχουν τους στόχους που έχουμε θέσει το πρότυπο συμπεριφοράς που με ένα τρόπο θα προωθούμε εμείς θα είναι ενιαίο είπαμε ότι σε κάποιες περιπτώσεις πιθανόν θα χρειαστεί να είμαστε ελαστικοί δηλαδή αν ένα παιδί προέρχεται από ένα περιβάλλον που δεν μπορούν οι γονείς του να ξυφνήσουν φτάει η ώρα για να έρθει το παιδί στις 8 θα κάνουμε προσπάθειες θα είμαστε λίγο πιο ελαστικοί όμως σε κάποιες άλλες περιπτώσεις δεν θα χρειαστεί να είμαστε τόσο ελαστικοί όταν ξέρουμε την κάθε συνθήκη από πού το κάθε παιδί προέρχεται να το σώστε και αυτό να μπορέσουμε να το περάσουμε και στα παιδιά δηλαδή αν γίνεται κάπου μια διάκριση σε αυτό το πρότυπο συμπεριφοράς ένα παράδειγμα που σας είπα ότι κάποιον παιδί έρχεται λίγο αργότερα μερικές φορές και εμείς δεν είμαστε τόσο επικριτικοί ίσως γιατί έτσι πρέπει να το κερδίσουμε τα παιδιά τα υπόλοιπα θα πρέπει να καταλάβουν ότι εδώ γίνεται μια εξαίρεση για το συγκεκριμένο λόγο και συνήθως το καταλαβαίνουν όπως το κάποιον παιδί μπορεί να είναι υπερκινητικό αν στην πρώτη τάξη δεν καθόταν λεπτό και στη δεύτερη τάξη εμείς το βάζουμε και κάθεται ας πούμε μισή ώρα και του δίνουμε κάποιες ευκαιρίες να εκτονώνεται να πηγαίνει να ξύνει το μολύβι του να γίνει ας πούμε στην τουλάπα και να βλέπει τα πράγματα το δίνουμε εμείς γιατί ξέρουμε ότι έχει αυτό το θέμα τα υπόλοιπα παιδιά καταλαβαίνουν σκέφτονται και πως ήτανε πέρυσι και δεν θεωρούν ότι εμείς κάνουμε κάποιο είδους διάκριση θετική ωραία αντιληπτώνω γι'αυτό λοιπόν αυτό που λέμε εδώ τώρα χωρίς κανενός είδους διάκριση είναι ο κανόνας κανόνα πάντα υπάρχουν εξαιρέσεις κανόνας ισχύει 70-80% και ένα υπόλοιπο 20-30% είναι εξαιρέσεις σε κάθε κανόνα ωραία μην πάμε τώρα στο άλλο άκρο που λέμε οι κανόνες υπάρχουν για να παραβιάζονται εντάξει έτωρο είναι κάτωρο κατανοητό αυτό το έχεις ανακούσει κανόνες υπάρχουν για να παραβιάζονται παράδειγμα απαγορεύεται το κάπνισμα στους χώρους εργασίας μπαίνει μέσα στο μπίρ το πουοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοοoοοοοοοοοοοοοο Then you Couple Πρέπει λίγο να έχεις και αίσθηση ότι τον άλλο τον ενοχλεί, άλλος είναι ιδιαιτητής, θέλει να βγάλει ο άνθρωπος 20 χιλιόμετρα τη μέρα. Πώς δηλαδή θα ανοιχθεί το καπνί, άλλος έχει προβλήματα, έτσι, με τα πνευμόνια του. Και όμως είναι υποχρωμένος επειδή κάποιος το θεωρεί μαγιά ή δεν ξέρω τι, να καπνίζει. Μπορεί να έχει διαβάσει κάνα άρθρο που λέει ότι είναι επαναστατική πράξη στο να καπνίζεις. Και αυτό το έχω διαβάσει, δηλαδή όλα τα πίθανα μπορεί να υποθούν και μπορεί να ακουστούν. Τώρα, εδώ λοιπόν με το παράδειγμα του τσιγάρω φτάνουμε στο άλλο ζήτημα, ότι χρειαζόμαστε αυτοπιθαρχία, διότι για να πετύχουμε όλα αυτά που λέμε, διά του φόβου δεν μπορούμε να το κάνουμε, δεν μπορούμε να γυρίσουμε στην εποχή του 1970. Έτσι, χρειάζεται αυτοέλεγχος και αυτοπιθαρχία. Αυτός είναι και ο βασικός μας τόχος, δηλαδή να κατανοήσουν τα παιδιά, ότι θα πρέπει ορισμένα πράγματα να τα δεχθούν και να δουλεύσουν πάνω σε αυτό το μοτίβο, έτσι ώστε να πετύχουν τους τόχους, αλλιώς δεν γίνεται. Και αυτό είναι που λέμε εσωτερικοποίηση ορισμάων κανόνων. Δεν γίνεται τώρα, ο Γενάδης ας πούμε να διαβάζει, επειδή θα φοβηθεί να μην τον τιμωρήσω εγώ, θα πρέπει να το αναπτύξει από μόνος του αυτή την αναγκαιότητα να το δει ως κινητρο, να αναπτύξει κινητρα για να διαβάζει, έτσι. Λοιπόν, χρειάζεται λοιπόν ένας αυτοέλεγχος σε όλα τα πράγματα, χρειάζεται ένας αυτοέλεγχος με βάση τον οποίο οι μαθήτρες και οι μαθητές θα καταστούν οι κανές και οι κανοί να θέτουν και να επιτυχάνουν στόχους. Ωραία, το οποίο είναι βασικό, όχι μόνο για τη μαθησιακή διαδικασία, δηλαδή βάζω στόχο και προσπαθώ να το πετύχω, αυτό δεν έχει να κάνει μόνο με τη μάθηση, έχει να κάνει με οποιαδήποτε δραστηριότητα της ζωής μελλοντική, είναι μια διαδικασία που είναι στη ζωή μας. Έτσι, τώρα μπορεί να ακούσουμε και διάφορα, ωραία, ότι είναι πολύ καναλιζαρισμένο αυτό και το ένα και το άλλο, εντάξει, κάποιοι άνθρωποι μπορεί να το βλέπουν έτσι, καλλιτέχνες ας πούμε, μπορεί να το βλέπουν έτσι, ορισμένοι καλλιτέχνες, αλλά αυτοί οι καλλιτέχνες που διακρίνονται όμως πάλι, είναι αυτοί που έχουν αυτοπιθαρχία και δουλεύουν με τις ώρες. Πώς θα γράψεις μια συμφωνία, μια σύνθηση ας πούμε για συμφωνική ορχήστρα, αν δεν ξέρεις όλα τα όργανα. Πρέπει να τα μάθεις όλα τα όργανα ή τέλος πάντων να μάθεις το φάκι, το σόλ, το κλίδι, να ξέρεις το πιάνο, να ξέρεις την κιθάρα, να ξέρεις τον άλλο, το μέρος το καθένα για να γράψεις, πρέπει να δουλέψεις, άμα δεν δουλέψεις δεν γίνεται, εντάξει κατανοητών, χρειάζεται λοιπόν να θέτουμε στόχους και να τους επιτυγχάνουμε. Να επιλέγουν, θα πρέπει οι μαθητές και οι μαθήτρες να μάθουν να επιλέγουν. Να οργανώνουν το χρόνο τους, βάζουν μια εργασία. Αυτή η εργασία λέμε και τίθεται αυτό από μικρές ηλικίες. Είναι μια από τις βασικές δραστηριότητες που κάνουμε στο σχολείο. Η τύριση των χρονικών ορίων. Δεν είναι επειδή έχουμε βίτσιο, είναι επειδή κάποια πράγματα πρέπει να γίνουν στην ώρα τους. Οτιδήποτε, έχει να κάνει αθλητική δραστηριότητα, πρώτον το ρολόγιο πρόγραμμα κτλ. Αλλά και οποιαδήποτε δραστηριότητα μετέπειται στη ζωή έξω από το σχολείο, πάλι θέλει να κάνεις μια οργάνωση του χρόνου. Αυτό βέβαια τώρα γίνεται περισσότερο στα σχολεία με τεστ, με κριτήρια δραστηριοτήτων κτλ. που θέτουν χρονικά περιθώρια. Και εμείς εδώ βάζουμε κάποια χρονικά όρια. Όταν ας πούμε, Κωνσταντίνα, βάζουμε παράδειγμα να παρουσιάσετε μια εργασία, λέμε θα το κάνεις σε 15 λεπτά. Και τονίζουμε ότι αυτά τα 15 λεπτά θα τα τηρίσουμε πως. Αν αρχίσω εγώ τώρα και κάνω πρόβα στο σπίτι, πάρω το μικρόφωνο και πάρω το χαρτί και αρχίσω και λέω, μπορεί να το βγάλω εγώ σε 3 λεπτά. Αλλά το θέμα είναι ότι θα βγεις εκεί, μπορεί να χρειαστεί να το πεις με ρυθμό εκφώνησης. Άρα μπορείς να κάνεις εκεί που κάνεις 3, μπορεί να κάνεις 10. Άρα πρέπει να κάνω μια σωστή προπόνηση. Πρέπει να ελέγχω λοιπόν το χρόνο, να μπορώ να οργανώνω το χρόνο τόσο για τις δραστηριότητες μου, όσο και για αυτό καθ' αυτό το συνολικό προγραμματισμό που θα κάνω, σε ό,τι αφορά το μαθητικό μου χρόνο που λέμε, έτσι. Ένα άλλο σημαντικό που πρέπει να επιτύχουμε μέσω του αυτό ελέγχου και της αυτοπιθαρχίας, είναι να θέτουμε προτεραιότητες. Δηλαδή πολλές φορές σε πολλές περιόδους έχουμε διάφορα πράγματα. Ωραία, τώρα έχω παράδειγμα. Να πάω στην Κοζάνη, να παρακολουθήσω το μάθημα, να δω... Τι να δω τώρα, τι έχεις σήμερα, δεν ξέρω, κοίτα. Τόλμι και βουιντεία δεν έχεις, μάς τέλειωσε αυτό. Ε, τώρα τα παραλές, αποκλείεται. Μπορεί να το παίζει ξυχητικά να καλάει, τώρα που θα ξαναγίνει έρτ, όλο και θα το βάλουν, για να μαθαίνουν μερικοί αγγλικά. Ποιος το παίζει? Τα ίδιες. Να δω παράδειγμα το αγαπημένο μου serial, πρέπει να βάλω προτεραιότητες. Τι με παίρνει, τώρα αυτό βέβαια είναι άλλο θέμα, έτσι. Ας πούμε, τώρα εσείς πολλές φορές αντιμετωπίζετε αυτό το ζήτημα, έχετε παράδειγμα πέντε εργασίες μαζί, να τις κάνετε μέσα σε ένα μήνα, μπορεί να μη σας παίρνει, μπορεί να σας τύχει κάτι άλλο, μπορεί να σας τύχει να κάνετε κάτι εκτός. Πρέπει να έχετε την ικανότητα να οργανώνετε τις σκέψεις σας, τους στόχους σας και να θέτετε προτεραιότητες. Αυτό χωρίς να έχουμε μια συγκροτημένη σκέψη και σε μια συγκεκριμένη δόμιση, το τι θα κάνω, πόσο χρόνο θα μου πάρει, τι θα εξυπηρετήσει αυτό, δεν μπορώ να το πετύχω. Άμα είμαι χύμα δηλαδή, δεν μπορώ να το κάνω αυτό. Μπορεί να ασχοληθώ, αντί να κάνω όλα αυτά τα πράγματα που σας λέω, μπορεί να πάω και να παρακολουθήσω το μάτι Μαρτσελόνα Αθλητικό Μαδρίτης, επειδή δεν έχω οργάνωση. Γιατί δεν έχω μάθει να εκτιμώ καταστάσεις, να οργανώνω τα γεγονότα που συνδέουν τις δραστηριότητες της ζωής μου. Ένα άλλο ζήτημα πολύ σημαντικό, μα πάρα πολύ σημαντικό, που εμείς ως νέες δασκάλες και νέοι δάσκαλοι θα πρέπει να προοδηθήσουμε, είναι να μπορούμε να συναιούμαστε εμείς, αλλά πρωτίστως τα παιδιά να μπορούν να συζητούν μεταξύ τους, δεχόμενα την αντίθετη άποψη και να επιλύουν τις διαφορές τους. Αυτό είναι πάρα πολύ σημαντικό για μένα, γιατί δυστυχώς τα πρότυπα που έχουμε στην Ελλάδα είναι κατά αυτό το πράγματος. Δηλαδή το μοντέλο του εγώ φωνάζω για να ακουστώ παραπάνω, είναι πολύ πολύ πολύ πολύ προβεβλημένο στην Ελλάδα και δυστυχώς τα παιδιά επηρεάζονται από serial που βλέπουν από το περιβάλλον τους, γιατί να το κρύψουμε ένα άλλο στοιότι υπάρχει αυτή η νοτροπία ότι εγώ έχω δίκιο και αυτό είναι το σωστό και όταν λέει κάποιος κάτι άλλο αυτός είναι προβοκάτορας, είναι πράκτορας του εχθρού, είναι κερμανοτσολιάς, είναι φασίστας ή ό,τι μπορεί να φανταστούμε έτσι. Χρειάζεται από μικρά τα παιδιά να δέχονται τη διαφωνία, να συζητούν με κριτικό πνεύμα και να επιλύουν και τις όποιες διαφορές που μπορεί να ξεφύγουν και από αυτό το επίπεδο. Δηλαδή μπορεί να έχουμε και κάποιες εκτός από λεκτικές και κάποιες άλλες διαφορές αλλά και εκείνες θα πρέπει να επιλύονται σε ένα πνεύμα ότι έγινε και τελειώσαμε και τώρα να δούμε πως θα το πάμε παρακάτω και όχι να το διαιωνίζουμε. Ούτε να καλούμε αστυνομίους, ούτε να καλούμε το φρορό και το φύλακο. Σε ένα πλαίσιο μιας τάξης που έχει μάθει να συνεργάζεται, που έχει μάθει να δουλεύει μπορούμε να μάθουμε να διδάξουμε στα παιδιά τη συνεργασία. Διαφορετικά είναι δύσκολο να πετύχουμε τη συνεργασία όταν ο καθής δεν μπορεί να αποδεχθεί ένα ρόλο. Όταν λέμε να κάνουμε μια ομαδική εργασία και εσείς όταν κάνετε μια ομαδική εργασία κάνετε μια κατανομή και λέτε αυτός θα κάνει αυτό ή εσύ θα κάνεις εκείνο ή θα κάνει το άλλο, μεταξύ σας συμφωνείτε μεταξύ μας συμφωνούμε και προχωράμε. Αν δεν έχουμε τη δυνατότητα να αυτοπυθαρχίσουμε και να το κάνουμε μετά θα έχουμε προβλήματα διότι έχουμε μια τριμελή ομάδα και δουλεύει ο Λευτέρης μόνο ή Κυριακή. Ωραία, μετά θα έχουμε πρόβλημα, έχουμε μεγάλο πρόβλημα. Και λέμε τώρα, εμείς δουλεύουμε και η Κωνσταντίνα παράδειγμα, εντάξει τί θέτει ένα ζήτημα την επόμενη φορά την αποκλείω με την Κωνσταντίνα. Κωνσταντίνα, ήρθαν οι εκδρομήσεις. Έχουμε λοιπόν το ζήτημα της συνεργασίας που επιτυχάνεται μόνο όταν έχουμε μάθει να πυθαρχούμε και θα συνεχίσουμε να συνεργαζόμαστε. Και θα αποκτήσουμε και όνομα στις συνεργασίες μας, εάν πρώτον δεν φεύγουμε, δηλαδή προσπαθούμε εις βάρος τον άλλον να μην κάνουμε τίποτα, εάν έχουμε μάθει εμείς να προσπαθούμε να κάνουμε το δικό μας, ή αν έχουμε τέλος πάντων μάθει να λειτουργούμε σε ένα πλαίσιο που δεν μας δέχονται οι άλλοι εύκολα. Τότε μπορεί να δουλεύουμε μόνοι μας, που δεν είναι και αυτό καλό, γιατί τη σήμερα όπου δίποτε χρειάζεται συνεργασία, γιατί πολλές ιδέες μαζί, αυτό που λέμε brainstorming, δημιουργεί βελτίωση σε όλες τις καταστάσεις. Λοιπόν, τώρα μιλάμε για την ανάπτυξη του αυτοελέγχου ή της αυτοπιθαρχίας των παιδιών. Αυτό θα πούμε μερικά πράγματα πως θα μπορέσουμε να το ενισχύσουμε. Ένα είναι, το έχουμε πει και το ξαναλέμε και θα το πούμε κι άλλες φορές ίσως είναι, ότι τα παιδιά θα πρέπει να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των κανόνων. Κάποιοι κανόνες λειτουργείες στην τάξη. Τα παιδιά μπορούν κάλλιστα να έχουν συμμετοχή σε αυτό το πράγμα. Δηλαδή, όταν μπαίνουμε την πρώτη μέρα στην τάξη, θα πούμε ότι είμαστε στην πέντη. Έχουμε κάποιους σκοπούς. Τι σκοπούς έχουμε. Αυτό, αυτό και αυτό και αυτό. Χοντρά, χοντρά έτσι. Στα μαθηματικά θέλουμε αυτό. Στη γλώσσα θα πούμε πως θα τα πετύχουμε παιδιά. Θα πουν αυτοί και να δει τι πλαίσιο θα είναι στην τάξη. Θα τα φέρουν μόνο τους. Έχουν μεγάλη εμπειρία. Ακόμα και τα παιδιά της πρώτης Δημοτικού έχουν εμπειρία και μπορούν να συμμετέχουν στη διαμόρφωση των κανόνων. Βεβαίως, εάν εμείς θέλουμε κάτι παραπάνω, θα το θέσουμε. Μπορεί τα παιδιά, ας πούμε, να πούν ότι, παράδειγμα τώρα, λέμε έτσι, ότι ή μάλλον να μην πούν ότι δεν θα χρησιμοποιούμε κινητά. Απαγορεύεται. Εμείς θα πούμε παιδιά, ξέρετε, απαγορεύεται η χρήση των κινητών. Ένα παράδειγμα λέω. Και κάποια άλλα διάφορα. Έτσι, που εμείς θα θεωρήσουμε ότι θα πρέπει να υπάρχουν για να λειτουργεί η τάξη σωστά. Ένα άλλο ζήτημα είναι σημαντικό και συνάντημα αυτά που λέγαμε πριν. Αν τα παιδιά έχουν την κριτική ικανότητα να αμφισβητήσουν κανόνες ή πράξεις ή δράσεις δικές μας που αντιβαίνουν στη λογική. Εντάξει. Δηλαδή, άμα θέλω εγώ να βάλω έναν κανόνα που να λέει τώρα που είναι καλοκαίρι. Τώρα θα σας πω τελείωσα. Κρεόλα λέμε έτσι, για να γίνει κατανοητό. Τώρα που είναι καλοκαίρι, επειδή εδώ πέρα είναι η αίθουσα προκατασκευασμένη και έχει πολύ ζέστη, μόλις μπαίνετε μέσα σας ρίχνουν ένα κουβάνε ρόνια για να δροσίσετε. Είναι ευθαλμοφανές ότι αυτό το πράγμα αντιβαίνει στη λογική, έτσι. Δεν πρέπει, άμα δούμε δηλαδή ότι υπάρχει μια τάξη που θα το διεχθεί αυτό. Δεν μιλάμε για δημοκρατία συντάξει. Δεν μιλάμε για βιομηχανικά προϊόντα. Ότι ό,τι να τα πεις θα το εκτελέσουν. Ήθελες κάτι δέσφυνα. Είναι ευλογιστικός, όμως δεν βέρει εξαρτητή. Είναι ευλογιστικός όταν φέσεις εξαρτητή στους κανονιστικούς που δεν ανοίγουν τη δημοκρατία. Μπορεί να φέσεις σε κάποιους παράλογους κανόνες. Όπως παράδειγμα, να καμπνίζεις αυτό στην τάξη που είναι εκεί στη γωνία, θα ανοίγει το παράθυρο και θα καμπνίζει. Παιδιά είμαι καπνιστής. Είναι λογικό να καμπνίσεις μπροστά στα παιδιά. Δεν πανάσεις ό,τι θες. Να πας να πάρεις χάπια νοικοτίνης. Κανένας που τι μας νοιάζει μας. Καμπνίσεις μπροστά στα παιδιά. Να μυρίζουν τα παιδιά το καπνό σου. Λέμε τώρα. Έτσι δεν έχει λογική αυτό. Ή οτιδήποτε άλλο. Μπορεί αυτός ή αυτή κάτι άλλο. Εμείς θα πρέπει να δεχόμαστε όταν η λογική των παιδιών είναι ισχυρότερη από αυτό που προτείνουμε εμείς γενικότερα. Να πρέπει να το δεχόμαστε. Και να μην προτάσουμε το ακαταλόγιστο και το απαράβατο της εξουσίας μας. Εντάξει. Και ίσα ίσα σε αρκετές περιπτώσεις θα πρέπει να χαιρόμαστε κιόλας που οι μαθήτρες και οι μαθητές μας έχουν αναπτύξει περιτορική αλλά και δικανική ικανότητα. Δηλαδή τόσο να έχουν επιχειρήματα όσο και να τα εκφράζουν. Αυτό μπορεί να γίνει σε μεγάλες τάξεις. Αλλά είναι και δείγμα ελευθερίας. Να μπορεί το παιδί να εκφράζεται ελεύθερα χωρίς να φοβάται. Ωραία. Λοιπόν. Συναφές με αυτά που λέγαμε είναι το επόμενο που έχω δώσει στην διαφάνεια. Δεν πρέπει να απαιτούμε συμμόρφωση και υπακοή αλλά να προσπαθούμε να κερδίσουμε το σεβασμό και τη συνεργασία των παιδιών. Η συνέπεση της συμπεριφοράς μας είναι ένα ζέτημα που το έχουμε αναπτύξει και άλλες φορές. Δεν μπορούμε να προτείνουμε εμείς κάποιους κανόνες για τα παιδιά για να μην τους τηρούμε. Είναι καλό, σας το είπα και με άλλες ευκαιρίες, να υπάρχει μια κανονικότητα και να υπάρχει μια συνέχεια σε αυτά που λέμε και σε αυτά που κάνουμε. Άμα πούμε δηλαδή ότι θα γίνει την Τετάρτη εκείνο, καλό είναι να το κάνουμε. Αν δεν θυμόμαστε θα έχουμε πρόβλημα γιατί τα παιδιά θυμούνται. Ή τουλάχιστον κάποια παιδιά, αρκετά παιδιά δεν υπάρχει περίπτωση να μην θυμούνται. Μπορεί ο μυαλός μας να έχει διαχειθεί σε 15 διαφορετικές κατευθύνσεις αλλά τα παιδιά έχουν μεγάλη τη ζωή των παιδιών. Στη ζωή των παιδιών παίζει μεγάλο ρόλο το σχολείο, οι δραστηριότητες που γίνονται εκεί, τόσο για τις κοινωνικές τους σχέσεις, γιατί από εκεί κάνουν τις φιλίες τους, διαμορφώνουν τις παρέες, τις κλίκες τους, διαμορφώνουν τα ιδιαίτερα ενδιαφέροντά τους, κάνουν παρέα με άλλους που παίζουν ποδόσφαιρο, τα κορίτσια κάνουν παρέα με άλλες που ακούν τον τάδε συγκρότημα και ούτω καθεξής. Οπότε για τα παιδιά είναι τελείως διαφορετικό το τι γίνεται στο σχολείο και θέλουν να υπάρχει μια συνέπεια. Χρειάζεται σεβασμός στα παιδιά και αγάπη, το απόμε αυτό πολλές φορές να μην είμαστε από μακροί και από μακρές, να είμαστε κοντά στα παιδιά, να τα αγαπάμε και αυτό να φαίνεται. Είναι το πρώτο πράγμα που ξεκινάει ένας δάσκαλος και μια δασκάλα, το πρώτο. Εντάξει, η αγάπη για τα παιδιά, σε σεβασμός. Τώρα, είπαμε ότι τα κινητρά αναπτύσσονται με την αυτοπυθαρχία. Εντάξει, δηλαδή είναι μια παράλληλη διαδικασία, αναπτύσσοντας την ικανότητα να μπορούμε να δουλεύουμε για ένα συγκεκριμένο στόχο, απαιτεί να έχουμε υιοθετής αυτού του στόχου, άρα να έχουμε κάποια κινητρά να το πετύχουμε χωρίς να μας επιβάλλεται. Τώρα βέβαια πολλές φορές η σχολική διαδικασία είναι αλήθεια ότι τα παιδιά κάνουν κάτι επειδή το ζητάει ο δάσκαλος ή η δασκάλα. Η επιτυχία μας θα είναι να το κάνουνε από μόνα τους. Να φτάσουνε σε εκείνο το σημείο να έχουν κινητρο για να δουλέψουν και όχι επειδή το ζητάμε εμείς ή επειδή το ζητάει η μαμά ή επειδή το ζητάει η θεία ή ξέρω εγώ τι άλλο, έτσι. Η φαρμάρα είναι ένα άλλο σημαντικό ζήτημα. Τώρα ας πούμε, πόση ώρα έχει ρε Λευτέρη. Έχει έναν μισάωρο, πόσο έχει. Μπορεί και παραπάνω. Κάπου εκεί σας έχω πάρει μονότερμα. Αυτό τώρα εγώ το ξέρω. Δεν ξέρω. Ξέρω ότι αν περάσει ένα δεκάλεπτο, δεκαπεντάλεπτο αρχίζει να ανιστάζεται. Γι' αυτό πρέπει κάτι να λέμε να σπάει η βαρεμάρα. Ένα αστείο, μια αλλαγή του πλαισίου που συζητάμε, δηλαδή λέμε ας πούμε, εκεί που συζητάμε για το καλή ώρα τώρα για το πώς θα πει, θα αρχίσουμε εντάξει, λέμε για το ποδόσφαιρο τώρα, επειδή δεν σας ενδιαφέρει σας το ποδόσφαιρο και δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει σας τα κορίτσια. Το σπύρο ξέρω αν ενδιαφέρει το ποδόσφαιρο, έτσι, αλλά εσείς τώρα τα κορίτσια μπορεί να έχετε και το ρόκλαιο. Δεν μπορώ να βρω κάτι ας πούμε. Μετά έχω και την κάμερα, πρέπει να κάνω το μάθημα γιατί θα βγει στην τηλεόραση και θα το βλέπουν οι άλλοι και θα λέει τι λέει αυτός ο άνθρωπος τώρα, λέει για τους One Direction, αυτό το ξέρω αλλά δεν ξέρω αν είναι το αγαπημένο σας, είναι? Ήξερα εγώ το ρουβάκι, αυτός δεν είναι αγαπημένος σας, φαντάζομαι τώρα γιατί πάει και αυτός μεγάλωσε τώρα, πού να βρω, ε? Ναι γιατί όλοι έχουμε δικαίωμα, το έχουν τραγουδήσει και άλλοι άλλοι, το θεοδωράκι, και ο Πάριος έχει τραγουδήσει και ο Ρέμος έχει τραγουδήσει, γιατί έχει και ρουβάς, το αιτιολόγησε ο θεοδωράκις. Έχει το σκεπτικό του, σου λέει από εκεί που δεν ακούγουμε καθόλου ας τα μπεί και ο ρουβάς, άμα είναι να περάσει στις νεωλές, μπορεί να το έλεγε και ο Χατζηγιάννης, να ακούμε αυτόν, θα το βρουν, πάμε και πιο κάτω, πες πιο κάτω κανέναν, να μάθω. Α αυτός είναι μεγάλος, τι παντελίδες τώρα, αυτός είναι για τους 60-70 χρονών, κάνει για τα παιδιά λοιπόν, για εσάς, είναι 20 χρονών κτλ. Έχεις επαλαιωμένο ρεπερτόριο, εδώ τι θα παίξεις, άμα κάνουμε στην αυλία εδώ τα κορίτσια τι θα παίξουμε. Ξέρω τον Δάκη Οικονομόπολο που ήταν ένας μεγάλος τροματοφύλακας, τώρα τι Οικονομόπολο μου λες, πες ρε έναν τέτοιο, όχι λαϊκό, άμα είναι λαϊκό να μπεις σκυλά δεν το ξέρω, έχω μείνει πίσω, αλλά πες έναν κάποιον που να... Κι αυτός είναι ρε, εγώ με αυτόν μεγάλωσα τώρα, τι μου λες τώρα, πήγα καινούργιο σου λέω, τι μου λες τώρα, δεν είχα το μάλαμα, ένας μαθητής είχα την μάλαμα, λες να ήταν αυτός, τέλος πάντων. Λοιπόν, αυτά όλα τώρα είναι τρόποι για να σπάμε τη βαρεμάρα, ωραία, κι αυτό βέβαια έχει να κάνει με παιδιά αλλά και με δασκάλους αλλά και με υποψήφιες δασκάλες, μόνο το φάσμα, άμα πας και συνέχεια μιλάς και δεν υπάρχει αναλλαγή, έχουμε μια βαρεμάρα. Αλλά για να τα κάνουμε αυτά πρέπει να έχουμε έλεγχο της τάξης, άμα αρχίζεις και μιλάει εκεί τώρα ας πούμε η Αναστασία με τη Βέρα, πρέπει να έχεις τρόπο να τις επαναφέρεις, εντάξει, γιατί αυτό να είναι ως διάλεμμα, να μην γίνει μόνη μη κατάσταση, δεν ξέρω αν το αντιλαμβάνεστε, να μην μας ξεφύγει αν αμαρία το πράγμα, εντάξει. Άρα λοιπόν στοχεύουμε σε εξωτερικά και προτίστωση σε εσωτερικά κινητρά που είναι στόχος βέβαια μεγάλος και μεγάλος μας καημός να επιτύχουμε τα εσωτερικά κινητρά, την ανάπτυξη των εσωτερικών κινήτρων, των μαθητών μαθητριών ή των φοιτητών φοιτητριών, ωραία. Και αυτό βέβαια είναι κάτι που θα έχετε ή περισσότερες από εσάς και περισσότεροι το μάτι να το βλέπετε, ωραία, μπορείς να το διακρίνεις όταν είσαι δασκαλώπος μπορείς να διακρίνεις πολλά άλλα πράγματα. Ας πούμε όταν δίνετε εξετάσεις, να σας πω ένα χαρακτηριστικό που θα το καταλάβετε, δε μην εξετάσεις στο Αφιθεατρο και είστε 130 άτομα, πόσο έχεις θέλει, λες τώρα με, τώρα εδώ δεν θα κλέψω εγώ κι όμως είναι μπαμ αυτός που κλέβει ή προσπαθεί να κλέψει. Φαίνεται, όχι από εκεί που κάθεται ο υπηρετής, η υπηρετρία, αλλά από απέναντι, άμα κάτι απέναντι που έχει, όχι εδώ, εκεί στο Αφιθεατρο λέμε, που έχει κάτι σπίτια δίπλα και παρακολουθείς, θα το καταλάβεις ποιος ετοιμάζεται να κλέψει. Λοιπόν, εμείς προσπαθούμε να έχουμε ένα κλίμα που να καλλιεργούμε τη μάθηση και αυτό μπορεί να προωθηθεί με την ανάπτυξη των κινήτων. Σε κάποιες περιπτώσεις τα κινήτρα μεγκαριστικά θα είναι εξωτερικά. Στην αρχή μετά θα προσπαθήσουμε, ξαναλέω, να τα κάνουμε εξωτερικά και αυτό θα είναι μεγάλη μας χαρά, να δεις κάποιον να το κάνει ό, για να πάρει 10 ή να πάρει, ξέρω εγώ, 9,5 ή επειδή η θεία του θα του πάρει το καινούριο iPhone 6, άρα, αλλά, επειδή, θέλει, θέλει να μάθει, θέλει να κάνει αυτό το πράγμα. Ωραία, αυτή η κατηγορία των μαθητών και μαθητριών αλλά και φοιτητών τώρα μια που εσείς είστε ακόμα φοιτήτρες και έχετε άλλο ένα χρόνο, είναι η χαρά του δασκάλου και της δασκάλας, ωραία, αυτή που έχουν δηλαδή κινήτρα εσωτερικά. Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν θα κάνουμε μια παραγωγική και δημιουργική τάξη, δηλαδή μια τάξη που θα μπορεί να επιτυχάνει τους στόχους και να θέτει άλλους, να προχωράει, να είναι μια τάξη που θα χαίρεται η δασκάλα, ο δάσκαλος να δουλεύει. Γενικά τώρα και τα ζητήματα που μιλάμε, έχουμε να πούμε ότι η πρόληψη είναι προτιμότερη από την εκτωνιστέρον δράση. Είδη σας είπα μερικά πράγματα, πρέπει να κάνετε από την αρχή και μετά να τα κάνετε συνέχεια, ούτως ώστε να προλαμβάνετε. Αν εγώ κόβω βόλτες, όπως κόβω τώρα εδώ καλή ώρα, μπορεί να με πονέσει η μέση ας πούμε, που δεν με πονέει αλλά λέμε τώρα, μπορεί κάποιος να φοβηθεί να τον πονέσει η μέση, όπως μου είπαν τι νέες εξημών, είναι πολύ κουρασμένη, έκανα μάθημα σήμερα και σιγάρα. Αυτό το πράγμα δηλαδή με τις πρακτικές σας είναι το κάτι άλλο. Μόλις κάνει για να δει κάποιος ή κάποια πρακτική, λες και πήγε, όχι να τρέξει πως τρέχει ο σπύρος. Έσκαψε το τράφο, έτσι ξέρετε τι είναι τράφος, ένα πολύ πολύ μικρό ας πούμε χωμάτινο συσσόρευση χωμάτων. Τι έγινε στην πρακτική, έξι ώρες έχεις με τα άλλες έξι χωμάτων. Και τι έγινε, τώρα πως συσσόρευση διάβασες χάρη συνολικά όταν είσαι στις τρίτη ηλικίου, για πες. Μια ώρα και πέρασες το παιδαγωγικό, τζινιούς, τζινιούς. Άμα πέρασες μία ώρα διάβασες, τζινιούς, τζινιούς. Αλλά πήγαινες και έξι ώρες στο σχολείο και πως ώρες στο φροντιστήριο. Το λέω ότι όταν κάνεις αυτά δεν είναι ότι είναι δύσκολο της κάθεσης που κάνεις, είναι ότι είναι πολύ για το μυαλό σου να την κλειροφορείς, όχι μόνο στις μορφαίνες. Αλλά εγώ και το να τις απέξεις εργάζεσαι, κουράζει το μυαλό σου, σου φτιάχνει πωνοκέφαρο. Και άμα είναι έξι και έξι είναι καλά, άμα είναι και παραπάνω. Θα το αντέξεις. Ναι, αλλά πάντα θα έχεις πωνοκέφαρο. Ε, τώρα θα έχεις πωνοκέφαρο. Σιγά το πωνοκέφαρο. Κάτσε καλά τώρα. Λοιπόν, άμα... Καθαρίζει. Φεύγουν οι τοξίνες με τον υδρότα και όλα καλά. Όριστε μία λύση. Και όλα υπάρχουν λύσεις. Ή πας στην πισίνα, εξόρου που κάνεις... Πόσες φορές ρε Σπύρο να κάνεις στην πισίνα. Πάγαινα, έλα πάγαινα. 10 φορές και όλα καλά. Παίξε. Μαζί θα πάτε. Εσύ θα πας στο γεμίτσα. Α, έχει διασπαστεί το κίνημα τώρα. Λοιπόν, ωραία. Τώρα. Όταν λέμε έλεγχο των μαθητών, είπαμε δύο πράγματα έχει να κάνει. Στην εμπλοκή του στην μαθητική διαδικασία, ελέγχουμε δηλαδή αν όλοι συμμετέχουν, δεν αφήνουμε κάποιον πέρα. Έτσι. Αυτό που εννοείται, παρεξηγείται, άμα λέω εγώ κάποιον να κάτι... Αυτό είναι μια κλήση, ένα κάλεσμα για συμμετοχή στη διαδικασία να είναι εδώ, να μην είναι αλλού. Εντάξει. Αυτό χρειάζεται να το κάνουμε. Σχολή είναι υποχρετική εκπαιδεύση, σας είπα. Πρέπει τα παιδιά να μάθουν. Αυτά τα πράγματα που είναι να μάθουν και να μάθουν και να συμπεριφέρονται και να συνεργάζονται και όλα αυτά που λέγαμε πριν. Και έχουμε και τη συμμόρφωση με τους κανόνες της τάξης που είναι και αυτό ένα σημαντικό ζήτημα. Λοιπόν, τι λέγαμε τώρα ότι ο έλεγχος αφορά δύο ξεχωριστούς τομείς. Ο ένας, ο πρώτος είναι συμμετοχής στη μαθησιακή διαδικασία. Αυτά που λέγαμε όλα περί ομαδικής τραστηριότητας, περί συνεργασίας των μαθητών και των μαθητριών. Άρα, κυρίως περί επιτέλειση των εργασιών, εξασφαλίζονται περιετέρων ελέγχοντάς. Άμα είμαστε και πίσω και έχουμε και εμείς το iPod, iTouch, Phone, μπλα μπλα και τα λοιπά και στέλνουμε μηνύματα και εμείς. Τι ωραία. Πασέξτετε αυτά, ε. Κάπου το ένας το έκανε, αλλά είχε κόντρα με κάποιον άλλο και αυτός ο άλλος πήγε και έγραψε όλα τα like, τα μηνύματα, όχι τα μηνύματα, τις συγγραφές σε τείχους και γενικώς όλη την τραστηριότητα που φαίνεται στο Facebook. Και ήταν τις ώρες που έκανε μάθημα. Καταλαβαίνετε τι λέω. Τι κάνω εγώ τώρα. Εγώ δω αυτή τη στιγμή τι κάνω. Σε κοιτάω ρε παιδί μου, εντάξει αυτό είναι κάτι, είναι μια άλλη ποιότητα της τραστηριότητας. Αυτή τη στιγμή τι κάνω. Ελένη τι κάνω αυτή τη στιγμή. Μάθημα κάνω. Εργάζομαι. Ωραία. Εάν αυτή τη στιγμή μου κάνει κάποιος hack, γιατί τώρα με βλέπετε, το λογαριασμό μου στο Facebook και αρχίζει like, mic fight, γράφει μπρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρρ Τι έλεγα, αν λοιπόν μου κάνει αυτό, να σου πει, λέμε τώρα έτσι, σου πει ο διοικητικός προϊστάμενος, έλα εδώ Χάρη, σε εκείνη την ώρα μάθη μου να κάνεις, πως γίνεται να κάνεις like στη Ρώζαν, να απαντάς στη Βασιλεκή, να κάνεις τσάτ με την Μυριοφόρα και να μου τζώνεις διαδικιακά το σπύρο γιατί δεν έδωσε πως γίνονται όλα αυτά, καταλαβαίνετε τι λέω, αφού αυτά αφήνουν από τυπώματα στο facebook ή από τίποτε άλλο έχεις δραστηριότητα Λοιπόν, αν αυτό το κάνεις σε ώρα εργασίας, είσαι υπόλογος, καλά δεν χρειάζεται τώρα, παρενθετικά σας το λέω για να προσέχετε, εντάξει, τι μπορεί να πάθει κάποιος, είσαι υπόλογος, εδώ δουλεύεις, δεν μπορεί να δουλεύεις, να σας κάνω εγώ μάθημα και να έχω πίσω το tablet και να στέλνω, πως θα το κάνω δηλαδή, πίσω θα βλέπω, δεν γίνεται, καταλαβαίνετε Άρα λοιπόν πρέπει, εμείς να εξασφαλίζουμε τη συμμετοχή των παιδιών, είναι αντίστροφα με αυτό που σας έλεγα, δηλαδή, όπως εγώ ως δάσκαλος, εάν κάνω μάθημα πρέπει να κάνω μάθημα και οι μαθητές υποτίθεται ότι εμείς αυτό το πράγμα ελέγχουμε, συμμετέχει στη διαδικασία αλλά για να το εξασφαλίσουμε πρέπει να σκούμε έναν έλεγχο, έτσι, γερνάμε, κάνουμε αισθητή την παρουσία μας, ούτως ώστε να έχουμε τη συμμετοχή των μαθητών και των μαθητριών και όχι αυτοί και αυτές να κάνουν άλλες δραστηριότητες, από το tablet που σας έλεγα μέχρι τη ζωγραφιά τώρα βέβαια η ζωγραφιά, αν δεις Κωνσταντίνα ότι κάποιος είναι έχει ρε παιδί μου, δεν το έχει, άστον τώρα έχει έμπνευση, γιατί τώρα εγώ έχω μια ανοχή, το είπαμε αυτό, ως εκπαιδευτική έχω μια ανοχή, μπορεί τώρα η Αννα Μαρία να έχει έμπνευση και να θέλει να αποτυπώσει ένα στίχο, τον οποίο θα στείλει στον Καρβέλα και θα τον κάνει κρανστροξέ, εντάξει, δεν μπορώ εγώ να την κόψω αλλά αυτό είναι μία εξαίρεση, είναι μία που θα το κάνω στο σχήλες, εντάξει, πρέπει να κάνω τον έλεγχο, εντάξει, άμα τώρα Κωνσταντίνα παράδειγμα ή ο Ελευθέριος είναι πολύ καλός ζωγράφος και το βλάμπο κάνει εκεί κάτι, δεν το εκτίμα, άστον παιδί, αυτό θα το κάνεις μία στιστός, έτσι γενικά ασκείς τον έλεγχο για να εξασφαλίζεις τη συμμετοχή στη μαθητική, μαθησιακή διαδικασία Ωραία θέλουμε τη συμμετοχή όλων, όλο, δεν αποκλείουμε κάποιον, δεν έχουμε την ευκολία, α αυτό το παιδί είναι από εκεί, δεν πρόκειται να μάθει, άστο ήσυχο, έφυγες, λοιπόν, δεν αφήνουμε δηλαδή, έτσι, δεν αφήνουμε κάποιον να μείνει εκτός, παρακολουθούμε και επιδιώκουμε τη συμμετοχή ολονών Και βέβαια ένα δεύτερο που απαιτεί, είπαμε πολλές φορές ότι απαιτείται για την λειτουργία, την εύρεθμη λειτουργία της τάξης, είναι η τήρηση των κανών, γι' αυτό το πράγμα, είμαστε εμείς υπεύθυνοι, είπαμε τους κανόνες τους θέτουμε, αποκενούμε τους μαθητές και τους μαθήτρες, αλλά εμείς είμαστε υπεύθυνοι για την τήρηση των κανών και για τις συνέπειες Ωραία, τι θα κάνουμε εδώ πέρα, πως θα το πω, πρέπει να είμαστε κατηγορηματικοί σωριωμένα πράγματα για να μην χάσουμε τελείως το παιχνίδι, ωραία θα τα ξαναπούμε πολλές φορές αυτά Τώρα, σ' ό,τι αφορά τη μαθησιακή διαδικασία, τι θα πρέπει, θα πρέπει αυτό που αναθέτουμε να είναι ξεκάθαρο, η γλώσσα μας να μην είναι περίπλοκη Βέβαια αυτό είναι, γενικά, όταν κλειθούμε να δώσουμε μια διάλεξη σε ένα κοινό, θα πρέπει να ξέρουμε σε τι κοινό αντευθυνόμαστε Όταν πάω τώρα να μιλήσω στα παιδιά, δεν θα μιλήσω όπως μιλάω σε εσάς, όταν πάω σε ένα επιστημονικό συνέδριο, θα μιλήσω πάλι κάπως διαφορετικά Δηλαδή, το προκειμένο, θα πρέπει να πούμε ότι απλά και καθαρά στα παιδιά, αναθέτουμε στις συγκεκριμένες εργασίες, να ξέρω καθένα τι κάνει Να μάθει το ρόλο αυτό που λέγαμε στις ομάδες ή το τι θέλουμε ακριβώς τη συγκεκριμένη περίπτωση, έτσι Και θα πρέπει να είναι σαφέστατη η διαδικασία του πως θα γίνεται η δουλειά, να το ξέρουν τα παιδιά έτσι Όπως ξέρετε κι εσείς ότι μπορεί να βάλουμε μια εργασία και θα συνεργαστείτε να την κάνετε και τα λοιπά, το έχετε μάθει αυτό, ωραία Είπαμε ότι κάνουμε έλεγχο, είπαμε ότι έχουμε και ομάδες στην τάξη και κάποια στιγμή με φωνάζει η κυρία εκεί εδώ πέρα και συζητάμε Τώρα θα μου πεις πως θα γίνει και όμως θα έχουμε μια αίσθηση, θα έχουμε το νου μας που λέμε και τι γίνεται παραδίπλα Πάντοτε μην απορροφιόμαστε από την κουβέντα ή από την ενασχόλησή μας με ένα συγκεκριμένο άτομο ότι χάνουμε τα υπόλοιπα Δηλαδή να το πω μεταφορικά θα πρέπει να έχουμε και πίσω μάτια, ωραία, να μην χάνουμε κάποια στιγμή τον έλεγχο του τι γίνεται στην τάξη Και αυτό που σας το έχω πει 100 φορές, θα το πω άλλες 100 σας είπα, σύνολο 200 και 200 του χρόνου θα το εμπεδώσετε δεν μπορεί Ότι κινούμαστε και έχουμε επαφή με το μάτι, έχουμε επαφή με το μάτι στην τάξη πάντα, δεν βλέπουμε δηλαδή, δεν κάνουμε διάλεξη και βλέπουμε το ταβάνι Κάποια στιγμή μπορεί να το δούμε το ταβάνι, ωραία, γιατί θέλω να το δούμε το ταβάνι, γιατί έχει μια κατσαρίδα έλεγχο Και λέμε τι είναι αυτό τώρα, είναι η κατσαρίδα, ή αντιστάζει συμβαίνουν και αυτά τα παράδοξα, μπορεί να στάζει Έτσι θα μ' αρχίσει εδώ να βρέχει και δεν θα μπορούμε να κάνουμε μάθημα από την πολίτη φασαρία, εδώ, σε αυτή την έλευση Μπορεί, αντιστοίχου να συμβεί κάτι τέτοιο, αλλά βλέπουμε τις μαθήτρες και τους μαθητές στα μάτια, έξι Λοιπόν τώρα πρέπει να ξέρουμε σε τι στάδιο ανάπτυξης είναι το παιδί και να το λαμβάνουμε υπόψη μας όταν καταστρώνουμε δραστηριότητες μέσα στην τάξη Είπαμε ότι πρέπει ένα μέρος του σχεδιασμού του μαθήματος που κάνουμε να αφορά και το σπάσιμο της βαρεμάρας Δηλαδή να δίνουμε δυνατότητα εκτώνοσης κάποιες διακοπής σε αυτό το συνεχές που κάνουμε Εκεί χρειάζεται στα μεταβατικά διαστήματα που λέμε, χρειάζεται μια προσοχή, θα πρέπει να έχουμε το νου μας, θα πρέπει να δημιουργήσουμε αυτές τις κανονικότητες επαναφοράς Δε θα πρέπει να δεχόμαστε στη φτωχή εργασία, πρέπει να έχουμε απαιτήσεις απ' όλα τα παιδιά και να ζητάμε να βελτιώνεται η εργασία Μην λέμε τώρα εντάξει αυτό και τελείωσε, αν μπορούμε να δίνουμε ένα τροφοδότηση, δηλαδή αν έχουμε ένα τμήμα 15 ατόμων μπορεί να γίνει αυτό Κάνεις μια εργασία, κάνει ένα παιδί μια εργασία, μας τη δίνει μπορεί να τη δώσουμε και αμέσως την εμπάβριο, αλλά μην το αφήνουμε και πριν ένας μήνας Η επανατροφοδότηση έχει σημασία για τα παιδιά γιατί μπορούν να αντιληφθούν τι λάθη κάνουν και μπορούν να βελτιώσουν αυτήν την εργασία Δηλαδή τι θέλω να πω αυτό το πράγμα, η εργασία δεν είναι κατ' ανάγκη το μέσον που θα έχει αποκλειστική χρήση την αξιολόγηση Δεν είναι ο στόχος μας εμάς την αξιολόγηση, δεν είμαστε αξιολογητές, είμαστε δάσκες, θέλουμε τα παιδιά να μάθουν και να αναπτύξουν κάποιες δεξιότητες και δραστηριότητες Δηλαδή παίρνω την εργασία να την βαθμολογήσω, εντάξει αυτό που κάνω και με εσάς, σας είπα ότι δεν σας βάλω εργασίες γιατί κουράστηκα από το προηγούμενο 6 μήνου Μίρια, πάρτε ξανά πάρτε ξανά πάρτε ξανά πάρτε, δουλειά μου να κάνω δυο μήνες, ή θα λες κάτι ή απλά είναι άσκηση, όλα όμως να κάνεις άσκηση τέτοιο για να, γιατί, ναι Και όλα αυτά από πότε και πριν για τον έλεγχο, δεν πάει, στα κλαίσια ποιάς μορφή στην άσκηση, δηλαδή ένα έλεγχο θέλω να ελέγχομαι σε πολύ μικρότερο επίπεδο ώστε να πάρουν τον έλεγχο φοροδότητας σωγικών τα παιδιά να μπορούν να είναι, να είναι δυνατόν να κάνουν κάτι μόνοι τους Αυτό ακριβώς, εδώ ακριβώς αποσκοπούμε και είπαμε ότι αυτό που μας ενδιαφέρει στο πρώτο μέρος, το είπαμε αυτό είναι ανάπτυξη της αυτοπιθαρχίας του αυτοελέου Και αυτό θα επιτεχθεί όταν υπάρξει μια κανονικότητα, δηλαδή όταν τα παιδιά μάθουν να δουλεύουν με αυτόν τον τρόπο και σιγά σιγά αρχίζουν να αναπτύσσουν εσωτερικά κίνητρα Εντάξει, αλλά παιδιά είναι, πρέπει να τα αφήσουμε ακόμα και αν το έχουν πετύχει η παρουσία μας πρέπει να είναι αισθητή, δεν πρέπει να αποσυρθούμε δηλαδή με λίγα λόγια Αν υποθέσουμε ότι έχω μια τάξη στις δύο κρίσιμες ηλικίες, πέμπτη και έκτη και όταν έχω δουλέψει με έναν ικανοποιητικό για μένα τρόπο Οπότε είναι και παιδιά που τέλος πάντων μπορείσατε εμπιστευτείς για τον αλφαγηταλόγο και εισθάνομαι εγώ ότι ο Γενάρη όταν πηγαίνουν έκτη μπορούν να δουλεύουν μόνος Αν πηγαίνω εγώ και παίζω με το facebook που σας έλεγα πριν, παιδιά είναι δεν υπάρχει περίπτωση, θα χάσουμε το στόχο, δηλαδή θα υπάρχει εκτροπή να το πω έτσι σε μια έκφραση πολύ συνηθισμένη τελευταία Άρα χρειάζεται διαρκώς να γίνεται αισθητή η παρουσία μας την τάξη, δεν μπορώ να κάθομαι πίσω, μπορώ να χαλαρώσω, να πω ότι εντάξει αφού τώρα μάθαμε, δουλεύαμε καλά, κανοποιητικά, συνεργαζόμαστε κανοποιητικά, μπορούμε από μόνη μας να κάνουμε τη δουλειά μας, δεν γίνεται Χρειάζεται η παρουσία του δασκάλου και της δασκάλας, ούτως ώστε να έρχεται η σπέρα σε όλοι αυτοί οι δραστηριότητες που κάνουμε για το κάθε αντικείμενο όπως προβλέπτει από το αναλυτικό πρόγραμμα ή για αυτά που εμείς στα πλαίσια της δυνατότητας που έχουμε κατά 30% να προτείνουμε κάποια ύλη θα αναθέτουμε Ένα άλλο σημείο που πρέπει να τονίσω και που έχει σχέση με αυτά που λέμε εδώ πέρα είναι ότι δεν κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ μαθητών και μαθητριών, δεν θα λέμε δηλαδή Βέρα δεν το έκανε στόσο καλά όσο ο Σπύρος, δεν είναι καλό να κάνουμε συγκρίσεις μεταξύ των παιδιών, δεν προωθεί ούτε τη συνεργατική μάθηση ούτε μπορεί να προωθήσει το δέσμα μεταξύ των παιδιών Είναι αντίθετα να δημιουργήσει ανταγωνισμούς στο πράγμα και είναι κάτι που δεν θα είναι καλό, τώρα μπορεί κάποιος να μου πει αφού ανταγωνιστική είναι η κοινωνία και μπλα μπλα μπλα σε μια τάξη αυτή η τάξη καλά το ξέρετε όλοι σας θα δημιουργήσει φυλείες που θα κρατήσουν μέχρι τα γεράματα γιατί λένε οι παιδικές φυλείες είναι αυτές που είναι πιο δυνατές δηλαδή μπορεί να έχεις κάποιον συμμαθητή ή συμμαθήτρα να τον δεις μετά από πενήντα χρόνια και να αισθανθείς λες και σαν χθες ενώ με κάποιον που έχεις αναπτύξει σχέσεις μέσω του επαγγέλματος είναι κάπως διαφορετικά το καταθέτω εγώ τώρα να το έχετε υπόψης τώρα έχουμε ένα άλλο κεφάλαιο που ήδη μερικές φορές το έχουμε θύξει και έχει να κάνει με τους επαίνους και τις επιβραβεύσεις και είναι ένα πολύ πολύ πολύ πολύ σημαντικό κεφάλαιο αυτού που περιγράφεται στα σχετικά εγχειρίδια σχετικά μαθήματα ως διαχείριση σχολικής τάξης classroom management ποιο είναι αυτό είναι δηλαδή το ότι να αναπτύσσουμε τα λεγόμενα εξωτερικά κίνητρα που σας έλεγα πριν και λέμε άμα το κάνεις αυτό καλά Γεννάδη πάρε ένα αυτοκολλητάκι ή αν είμαστε κάπου αλλού πάρε ένα μαντζουνάκι ή πάρε μια μαστίχα εντάξει ή πάρε εκείνο ή πάρε τ' άλλο εντάξει τα λεγόμενα κίνητρα χρειάζεται προσοχή λοιπόν και στους εμπένους και στην επιβράδης πράγματα με φιδό και ιδιωτικά αυτό έρχεται σε συνέχεια τον όσον λέγαμε πριν ότι πρέπει να κάνουμε συγκρίσεις δηλαδή άμα αρχίσω εγώ τώρα εδώ πέρα και επενώ τη Σόφη, εδώ Σόφη τι ωραία εργασία που έκανες και τι καλή παρουσίας και μπλα μπλα Τι θα γίνει με τα πώς θα το δεις εσύ αυτό Κυριακή Καλά σου μπορεί να το δεις σε διάφορα τώρα λέμε αλλά ας μεταφέρουμε στο επίπεδο του δημοτικού ή του γυμνασίου Ναι πώς θα το δεις αυτό κατά πρώτων λόγων και μετά θα πάμε και πώς θα δεις και τη Σόφη Ήδες το είπε και με κοινωνιολογική οντότητα το είπε η Άννα Μαρία λοιπόν κάνω διακρίση Πώς θα το δεις λεφτάει, εσύ Κυριακή, σε πρώτη φάση, σε δεύτερη φάση πώς θα το δεις λεφτάει Λοιπόν επομένως όταν θέλουμε να πούμε κάτι παραπάνω από ένα μπράβο που μπορούμε να το πούμε αλλά και εκείνο με φιδό Πρέπει να το κάνουμε ιδιωτικά να πούμε δηλαδή ας πούμε φρόσω η εργασία σου ήτανε καταπληκτική Δεν χρειάζεται να το πεις μπροστά σε όλο τον κόσμο γιατί μπορεί να εκλυφθεί διαφορετικά Ωραία βεβαίως υπάρχουν περιπτώσεις που επιβάλλεται η επιβράβευση Όταν βλέπουμε ότι γίνεται μια προσπάθεια, πολύ σημαντική προσπάθεια, μια προσπάθεια που διαφορεποιεί το μαθητή και τη μαθήτρια από τις προηγούμενες καταστάσεις που βίωνε Εκεί πρέπει να το επιβραβεύσουμε και κατεπανάληψη θα καταλάβονται οι υπόλοιπα παιδιά Δηλαδή αν έχεις ένα μαθητή ή μια μαθήτρια που, παράδειγμα, εγώ που σας ξέρω και όλους εδώ πέρα κι εσείς που παρακολουθείτε, αν υποθέσουμε ότι ήταν κάποιος που δεν παρακολουθήσε καθόλου 4 χρόνια εδώ και ξαφνικά άρχισε και έρχεται εδώ Εγώ θα πω και μπορεί να πω και 5 φορές ρε Λευτέρη, παπα, δεν θα παρεξηγηθούν οι υπόλοιποι γιατί καταλαβαίνουν αυτό λέει αυτός ήτανε σε άλλο κεφάλαιο, κάτι θέλατε Αναστασία Ακόμα και οι ιδιωτικά δημορφές περιέχονται πολλές φορές γιατί τα άλλα παιδιά το βλέπανε Όταν λέμε ιδιωτικά, νομίζουμε ιδιωτικά, δηλαδή ιδιωτικά, φωνάξω εδώ τη Δέσποινα, Δέσποινα, να σου πω και να τον κοιτάτε όλοι εσείς γιατί μπορεί να διαβάζετε και τα χείλη μου, δεν είναι και με τίποτα δύσκολο Ιδιωτικά, φεύγετε εσείς, μένεις εσύ, ο Αναστασίας, η εργασία που έκανες ήτανε καταπληκτική, λέμε τώρα, έτσι Βέρα Δεν είναι κυρία να μιλήσει, κυρία το πέναιμα, όταν βλέπει παιδί στο διάστημα, όταν πάει για παρέα του, σίγουρα θα πει ότι είχε πει, δεν νομίζω ότι έχει πει για παρέα του Δεν είναι απαραίτητο και έχει άλλη διάστηση, καλώς τους, έχει άλλη διάστηση, γιατί μπορεί εκεί, δεν πειράζει, δεν πειράζει, εκεί μπορεί να πει ότι μόνη της το είπε Είναι πολύ συνειδημένο άτομα, και το ξέρετε αυτό, άτομα να λένε, να επέρονται χρησιμοποιώντας λόγια αλλονόμου που δεν έχουν υποθεί ποτέ Δηλαδή εμένα όταν μου λένε κάτι ας πούμε, παράδειγμα μπορεί να μου πει τώρα ο Βασίλης, να έρθει μέσα τώρα, πώς ήρθε τώρα, συντάξει και να πει, να πάρει και το ύφος να φουσκώσει λίγο στον παγόνι και να πει Έκανα μια εργασία στην πρακτική, αφού ο κύριος Λιάμπας με φώναξε στο γραφείο του και μου είπε τέτοια εργασία, στα 15 χρόνια που διδάσκω στον πανεπιστήμιο δεν έχω ματαδεί ποτέ Έχεις μάρτυρα, λένε στα δικαστήρια, δεν έχεις, αφού δεν έχεις, κράτα μικρό καλά εσύ που τα ακούς αυτό, καταλαβαίνεις, είναι διαφορετικό Άμα τον πεις όμως δημοσίρως αλλά έτσι, μιλάω για έπαινο για συγκεκριμένη δουλειά πάντα έτσι, αυτό να το προσέχεστε, μιλάω για έπαινο για δουλειά, δεν μιλάω για άτομο Εκεί θα είναι τελείως να το αποφεύγουμε, δηλαδή μπορείς να φωνάζεις τον Σπύρο και να τον πεις κάτι δια, φωνάζει τον Σπύρο στο γραφείο και λέω Σπύρο, η σημερινή σου διατησία ήταν καταπληκτική Τι κρίνω τώρα, ε τι κρίνω, κρίνω, πες το, ωραία, δεν λέω Σπύρο είσαι καταπληκτικός διατητής, είναι άλλο τον, άλλο, να το προσέχεσαι αυτό, έτσι, ε τώρα είναι κάτω, μπράβο Λοιπόν, να το προσέχεστε, το να κρίνεις ως δάσκαλος, να αισθανθείς την ανάγκη, να κρίνεις τετικά κάτι που πραγματικά, όχι πληρή, αλλά ξεπερνάει αυτά που είχες ζητήσει, είναι μια φυσιολογική ανάγκη Και θες πραγματικά να ανταμείψεις, μην το κάνεις όμως μπροστά στον κόσμο, δεν θα είναι καλό, έτσι, το κάνεις ιδιωτικά και επαναναμβάνω, επαινείς τη συγκεκριμένη ενέργεια, τη συγκεκριμένη εργασία, τη συγκεκριμένη πράξη Όχι το άτομο, το θα μου πεις, γιατί αν μου πεις ότι είναι καλό παιδί ο Σπύρος τι είναι, εντάξει, τώρα μπορώ να το πεις καλό στον Σολυντάξ, καλός ο Σπύρος, καλός και ο Γενάδηος, καλή και η Ελένη, καλό, εντάξει, το δεν είναι, αλλά το να πεις ότι είναι brilliant student και μπλα μπλα και αυτό, τώρα θα αρχίσει από εκεί η κυρία ευθυμιαβόλου και θα λέει τι είμαστε, τι είμαστε, τι κάνουμε εδώ, τι βέρατε, το ίδιο και δημιουργούνται αυτές οι τριβές, οι αντιπάθεις, μεταξύ των μαθητριών και φοιτητ Ωραία, τώρα, είπαμε ότι αν είναι, τώρα να μην μπορώ να επιλέξουμε, να χρησιμοποιούμε κάτι συχνότερα, μεταξύ πένων και τιμωριών ή αρνητικού λόγου, πώς λέει, επιπλήξεων, θα πρέπει να αποφεύγουμε της επιπλήξεως όσο μπορούμε, εντάξει, όσο μπορούμε, αντίθετα, τον έπαινο, τον χρησιμοποιούμε, ειδικά για περιπτώσεις, είπαμε, που νομίζουμε ότι χρήζει το παιδί κάποιας υποστήριξης για να βγει από ένα άλλο δρόμο που ήταν, δηλαδή, το να πεις, μπράβο, σε ένα παιδί για μια εργασία που είναι στάνταρο, ότι κάθε φορά κάνει την ίδια εργασία, δεν λέει και πολλά, το να πεις, όμως, ένα καλό λόγο σε κάποιον παιδί που μέχρι τούδε δεν έκανε καν τις εργασίες, να το εμψυχώσεις ούτως, ώστε να μπεις σε αυτή την πορεία, είναι σημαντικό για τον παιδί και θα γίνεται κατανοητό από τα υπόλοιπα παιδιά, γιατί είναι ακριβώς κάτι το διαφορετικό. Μπορούμε να προβαίνουμε σε παροτρύνσεις, βέβαια, σε επίπεδο εκπλήρωσης της εργασίας, έτσι να λέμε, δηλαδή, μπορείς να το κάνεις, είναι σε αυτά που μπορείς να κάνεις, έχω εμπιστοσύνη στις δυνατότητες σου ή έχω απαιτήσεις από σένα, ωραία λέμε, έχω απαιτήσεις από σένα, μπορείς αυτό το πράγμα να το καταφέρεις. Λοιπόν, μια δουλειά μπορούμε να τη χαρακτηρίσουμε, έτσι, πάντα, πολύ καλή δουλειά και αυτό είναι κάτι που θα γίνεται, δηλαδή οι εργασίες που θα παρουσιάζονται ή οτιδήποτε θα γίνεται, μπορούμε να λέμε ένα χαρακτηρισμό, προηγουμένως που ανέφερα με φιλοδό, είχε να κάνουμε μια εξαιρετική περίπτωση που θα χρειαστεί, θα έχω την ανάγκη εγώ να το πω, αλλά εκεί θα το πω κατηδεία. Λοιπόν, πολύ καλή δουλειά μπορούμε να πούμε. Αυτά εδώ πέρα τα σύμβολα που βάζουν, φατσούλες και τα λοιπά, τώρα, τέλος πάντων, είναι μέσα στο πλοστάσιο των εκπαιδευτικών και αυτά. Τι άλλες αμοιβές συνήθως δίνουν οι δασκάλες στο σχολείο. Ελεύθερη ώρα, ώρα παιχνιδιού, ακρόαση μουσικής, παρακολούντας της ταινίας, όχι εργασία στο σπίτι, πάρετε στο σχολείο. Είναι ορισμένα από τα πόνους που δίνουν οι δάσκαλοι και οι δασκάλες, προκειμένου να επιτύχουν κάποιους στόχους, δηλαδή μια εργασία, παράδειγμα, την κάνει όλη η τάξη, με ένα συγκεκριμένο τρόπο που θέλει ο λάσχολος, μπορεί να του δώσει μια ώρα πάρτι. Θα πει ότι ξέρετε μια εβδομάδα αν συνεχίσουμε σε αυτό το μοτίβο θα κάνουμε μια ώρα πάρτι Κυριακή, ή μια ώρα ελεύθερη. Ελεύθερη ώρα σημαίνει ότι βγαίνουν τα παιδιά έξω, εφόσον συνεχίσουν κυλόγια, άμα βγαίνει όλο το σχολείο έξω, θα υπάρχουν τις σχολείες στην αυλή, μπορεί να παρακολουθήσει μια ταινία, ή να μην έχει homework. Ας πούμε τώρα είναι τριήμερο, έτσι, είσαι ικανοποιημένος από τις 15 μέρες μετά το μπάσχα που άρχισαν τα παιδιά, λες την τρίτη χωρίς τσάντης αρθείτε. Μπόνος. Είναι ορισμένα από τους τρόπους που αμίβουν οι εκπαιδευτικοί τα παιδιά. Τώρα τα άλλα, τα μολυβάκια, τις βίστρες, τα παιχνίδια, τα έχουμε πει αυτά τα πράγματα. Εδώ πάντοτε χρειάζεται προσοχή για να μην καλλιεργήσουμε τον ανταγωνισμό είτε σε ατομικό επίπεδο είτε σε ομαδικό επίπεδο. Εάν έχουμε ομάδες και το μετατρέψουμε την τάξη μας σε μια αρένα διαμάχης μεταξύ πράσινων κυβέρνητων, μεταξύ παοξίτων και αριανών και πανθαναϊκών και Ολυμπιακών. Έτσι, χρειάζεται προσοχή με το κάνουμε έτσι. Είπαμε περίπου ποια είναι τα κίνητρα τα εξωτορικά. Ναι, Σπύρο. Αν ξέρει ο άνθρωπος που βρίσκεται σε ποιο επίπεδο είναι, όταν το λέει ο άνθρωπος σε ποιο επίπεδο είναι, δηλαδή ξέρω ότι είναι πολύ καλός, δεν δημιουργείται αυτό όταν είναι έναν ανταγωνισμό στους άνθρωποι πολύ καλούς που βλέπει μες στην τάξη. Αν ξέρει πού είναι, δεν θα αρχίζει να ανταγωνίσει το ένα με το άλλο. Όχι, θα ξέρει περίπου πού είναι, αλλά θα... Όχι, ένα χαρακτηρισμό θα το δίνουμε, απλά εκεί μιλάμε για το πολύ έξτρα χαρακτηρισμό και την πολύ συχνή χρήση αυτό του πράγματος, έτσι. Εάν γίνονται κάποιες εργασίες, είναι έναν αντροφοδότης. Κι εσείς τις εργασίες που κάνετε εδώ παίρνετε βαθμό, έτσι δεν είναι. Άμα κάνεις μια καλή εργασία θα πάρεις 10, άμα δεν είναι καλή θα πάρεις 9. Εντάξει, βέβαια ένα άλλο ζήτημα που δεν αναπτύξαμε τώρα γιατί δεν είναι τις παρούσες είναι ότι, το είπα όμως στην αρχή, είναι ότι θα πρέπει όπως θα ασκήσουμε τα παιδιά στο να αξιολογούν την εργασία τους και να αντιλαμβάνονται πότε είναι καλή, θα πρέπει να τα ασκήσουμε να δέχονται κριτικοί πάνω στην εργασία. Και αυτό δεν είναι και τόσο εύκολο, εάν πάμε σε αυτό το μότο που είπε ο Σπύρος μετά πιθανόν το παιδί να δυσαρεστηθεί αν το πούμε ότι ξέρεις εδώ δεν τα πεις καλά εκεί δεν τα πεις καλά πρέπει να προσέξουν αυτά τα πράγματα, έτσι. Μην πηγαίνουμε συνέχεια μπράβο μπράβο μπράβο μπράβο μπράβο μετά σου πει γιατί τώρα όχι μπράβο αφού εγώ, δηλαδή είναι διάφορες περιπτώσεις που μπορεί να μας κάνουν να έχουμε προβλήματα. Εντάξει, χρειάζεται η προσοχή στο πως θα αμίβουμε και πως θα επιπλήττουμε και πως θα διαπραγματιβόμαστε γενικά τις εργασίες των μαθητών, πρέπει και των μαθητριών. Θα πρέπει να μάθουμε τα παιδιά να επιζητούν την κριτική, εντάξει, για να βελτιώνεται η εργασία τους, να μην θεωρούν ότι είναι τέλεια. Εάν φτάσουμε στο σημείο και λέμε μπράβο μπράβο μπράβο μπράβο μπράβο μπορεί να φτάσουμε σε ένα τέτοιο αποτέλεσμα, εντάξει. Αυτά λοιπόν σε ό,τι αφορά. Ήθελες κάτι Βέρα, σας ακούω. Θα ήθελα να πω τι τρόπο θα ήθελα να πει στον Βέρα. Γιατί θέλουμε την κριτική, είπαντε. Τι διάρκεια δεν πρέπει να έχουμε πράγματα σαν για μπράβο μπράβο, τι δεκαενιά μου το ζητάω, τι διάρκεια θα κάνω ανέπτυξη. Δεν είπα αυτό το πράγμα. Είπα ότι θα πρέπει να λειτουργούμε με ένα τέτοιο πλαίσιο που να δείχνουμε στα παιδιά ότι οι απαιτήσεις που έχει ένα επίπεδο είναι αυτές. Μετά πάμε σε ένα άλλο επίπεδο. Για να το πετύχουμε αυτό, όπως και εσείς και όλοι μας, θα πρέπει να μάθουμε να δεχόμαστε την κριτική. Και τώρα, ναι, το είχαμε μπει και στην αρχή αυτό, ότι έχουμε ένα έλλειμμα εδώ πέρα στην Ελλάδα στο ζήτημα του αν και κατά πόσο δεχόμαστε την κριτική. Αν λοιπόν κάνεις μια εργασία, την κάνεις καλά, άμα τώρα σύντομα είσαι στο παιδί μπράβο μπράβο μπράβο μπράβο, μετά μπορεί να έχει δυσκολίες να αποδεχθεί η κριτική. Θα πρέπει να δείξουμε ότι υπάρχει εξέλιξη. Η ανατροφοδότηση που έλεγα δεν έχει να κάνει με τη βαθμολογία που παίρνετε εσείς εδώ. Το εξήγησα κιόλας. Εδώ δεν είναι αυτός ο σκοπός η βαθμολογία. Είπαμε ότι και στις εργασίες θα λοποιήσουν αυτό, λέμε ότι έτσι πρέπει να κάνετε και εσείς. Δεν είμαστε εξολογητές, το είπαμε αυτό. Δεν κάνουν εργασίες τα παιδιά για να εξολογούμε εμείς. Το πρέπει να είναι σαφές. Κάνουν εργασίες γιατί έχουμε κάποιους στόχους, οι οποίοι οι στόχοι όσο ανεβαίνει το επίπεδο των παιδιών, το ηλικιακό, όσο η εξέλιξη δηλαδή πηγαίνει προς τα πάνω, διαφοροποιούνται. Και τίθενται νέες απαιτήσεις οι οποίες με την κριτική μπορεί να προσυγκριστούν καλύτερα. Δηλαδή, η επιβράβευση χρειάζεται προσοχή για να μην οδηγήσει κάποιον στο να επαναπαυθεί. Εκεί το είπα. Και είπαμε ότι γίνεται με φειδό. Δηλαδή, δεν χρειάζεται να λες κάθε μέρα πολύ καλά και πολύ καλά και πολύ καλά. Εντάξει, κάποια στιγμή θα το μπεις. Κάποια στιγμή θα το μπεις. Κάποια στιγμή μπορεί να κάνει κάποιος μαθητής, κάποια μαθητήρα, κάποια τόσο καλή εργασία, που θα νιώσει την ανάγκη, τον καλέσεις στο γραφείο, εφόσον ξέρεις ότι είναι και δικιά του, είναι και αυτό το ζήτημα, τον καλέσεις στο γραφείο και να πεις, μπράβο, ήταν πολύ καλό αυτό που έκανες, κτλ κτλ. Αλλά όλα αυτά χρειάζονται ένα τέτοιο κυρισμό που να μην μας βγάζει από το αποτέλεσμα που θέλουμε. Και το αποτέλεσμα που θέλουμε είναι να βελτιώσουμε κάθε μαθητήρα ή την κάθε μαθητήρα. Αυτός είναι ο στόχος μας. Τώρα, καθένας, ξαναλέω, μπορεί να θέλει διαφορετική αντιμετώπιση. Όσο γενικό κανόν όμως θα έχουν, ότι επιβραβεύσεις αυτού του είδους, θα δίδονται με φειδό. Λες κάθε μέρα μπράβο και μπράβο και μπράβο, δεν έχει νόημα. Επιτελεί μια εργασία το παιδί. Εντάξει. Αν μάθεις τον μπράβο και τον μπράβο και μπράβο, είπαμε και πάλι ότι θα έχει ένα αρνητικό αντίκτυπο στον τρόπο που αυτό αντιλαμβάνεται στις ικανότητές του. Και πιθανόν μετά να μην δέχεται και την κριτική. Και να πει μάμου, αφού... μέχρι τώρα τις έκανα πολύ καλά και οι μαμάδες μπορεί να σας πουν και τέτοια... μπλα μπλα μπλα. Λοιπόν, τώρα, είπαμε μερικά πράγματα για τα εξωτερικά κινητήρα. Όλα αυτά εντάσσονται στα λεγόμενα εξωτερικά κινητήρα. Θέλω να μου πείτε εάν εσείς χρησιμοποιείτε τώρα στην πρακτική σας αυτού του είδους τα κινητρά και ας συμφωνείτε γενικότερα με τη χρήση τους. Θα κάνετε ομαδούλη στον πέντε ατόμου, ας πούμε, και να μου εκθέσετε την άποψή σας. Δηλαδή, είστε υπέρ του να δίνουμε σοκολάτες, ματζουνάκια, αστεράκια, να βάζουμε φατσούλες, να κάνουμε like και ούτω καθεξής. |
