| σύντομη περιγραφή: Ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα στη διδασκαλία της ξένης γλώσσας, από τη δική σας εμπειρία, σαν μαχτές, ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάτε όταν μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα και θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάτε όταν μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα και θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάτε όταν μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα και θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και αυτό αποτελεί και πρόβλημα στη διδασκαλία της. Δεν πες. Είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάτε όταν μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα και θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που συναντάτε όταν μαθαίνετε μια ξένη γλώσσα και θεωρείτε ότι είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα και αυτό μπορεί να είναι και αυτό θα μπορούσε αλλά επειδή μάλλον δεν έγραψα καλά την ερώτηση ξανακάνω ενώντας ποια από τις δεξιότητες σας φαίνεται δυσκολότερη να διδαχθεί. Σαν καθηγητές ποια δεξιότητα νομίζετε τώρα ότι έκανα καλύτερα, δεν ήταν πολύ καλή. Παραγωγή προφορικού λόγου. Παραγωγή προφορικού λόγου, εσείς τι θέλετε να πείτε. Το λεξιλόγιο. Το λεξιλόγιο, οκ, το λεξιλόγιο, ωραία. Κάποιος άλλος είχε συζητήσει, για πες. Δηλαδή γραμματική λέτε εσείς δηλαδή, ενδιαφέρον, ήθελες να πεις. Παραγωγή προφορικού λόγου. Ωραία, τώρα θα ρωτούσα τι γραφική το τατουάζ από περιέργεια, είμαι πολύ περίεργος, τι γράφει, επί τι ευκαιρία. Είμαι πολύ τέτοιος περίεργος. Νόζι Πάκερ που λένε στα γλυκά. Μπας ερωτώση, τώρα το είδα και γι' αυτό. Ωραία, άρα λοιπόν φαίνεται να λέτε ότι το λεξιλόγιο, η παραγωγή προφορικού λόγου, η επικοινωνία. Θα σας κάνω τώρα τη δεύτερη ερώτηση. Ποια είναι η πιο σημαντική δεξιότητα θεωρείτε στην εκμάθηση μια ξένης γλώσσας. Πιο σημαντική, όχι πιο δύσκολη τώρα για να τη μάθει κάποιος. Ποια θεωρείτε ότι είναι πιο σημαντική από τις τέσσερις αξιότητες γνωστές. Παραγωγή προφορικού, παραγωγή γραπτού, κατανόηση προφορικού, κατανόηση γραπτού. Αυτές είναι οι τέσσερις αξιότητες. Ποια νομίζετε ότι είναι η πιο σημαντική για να μάθει κάποιος. Η παραγωγή προφορικού. Εσείς τι λέτε. Η κατανόηση θα λέγατε εσείς. Η κατανόηση. Η κατανόηση, ναι. Η κατανόηση. Η κατανόηση. OK, 3-1 λοιπόν, εγώ έκανα λάθος γιατί νόμιζα ότι και στις δύο περιπτώσεις η απάντηση είναι η χρήση της γλώσσας για επικοινωνιακούς σκοπούς. Πολύ πιθανόν να κάνω λάθος όμως. Από τι φαίνεται δεν συμφωνούμαι όλοι σε αυτό. Εμένα... Ορισέ. Έχω την αίσθηση ότι η πιο σημαντική, ας το πούμε και πιο δύσκολη παράλληλα δεξιότητα, που καλείται κάποιος να χρησιμοποιήσει σε μια ξένη γλώσσα είναι να μάθει να μιλάει. Έχω ακούσει πάρα πολλούς να λένε, καταλαβαίνω Αγγλικά, Ιταλικά, δεν μπορώ να μιλήσω. Έχω δει πολλούς να πάνε πολύ καλά στις εξετάσεις, να παίρνουν λόγο ρήπροφύσετση, αλλά πάλι να λένε, δεν μπορώ να μιλήσω. Επομένως κατέληξα, μάλλον εσφαλμένα, ότι η παραγωγή προφορικού λόγου ή ας το πούμε η τέχνη της επικοινωνίας, θεωρούσα ότι είναι η πιο δύσκολη γλώσσα, η πιο δύσκολη δεξιότητα να αποκτηθεί. Μας ερωτώσει, δεν πειράζει που έκανα λάθος, αυτό το χρησιμοποίησα σαν μία εισαγωγή για να μιλήσω για το σημερινό μάθημα. Δηλαδή με τι θα ασχοληθούμε σήμερα. Σήμερα θα ασχοληθούμε με τη διδασκαλία του προφορικού λόγου. Θα ασχοληθούμε τις δύο παραγωγικές δεξιότητες. Στο προηγούμενο μάθημα είχαμε ασχοληθεί με τις δύο προσληπτικές δεξιότητες, που ήταν η κατανόηση γραπτού και η κατανόηση προφορικού και είχαμε πει τι μπορούμε να κάνουμε εκεί έτσι ώστε να διδάξουμε αυτές τις δύο δεξιότητες με καλύτερο τρόπο και πως μπορεί το διαδίκτυο να μας βοηθήσει σε αυτό. Σήμερα θα δούμε τι μπορεί να κάνει το διαδίκτυο για εμάς σε αυτές τις δύο δεξιότητες παραγωγή προφορικού και συνέχεια παραγωγή γραπτού. Όχι το διαδίκτυο αλλά γενικά υπολογιστές. Άρα λοιπόν ένας fancy έτσι λίγο αυτός ο τίτλος είναι διαπολισμική επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή. Κάπως έτσι θα προχωρήσω στο μάθημα σήμερα. Θα ξεκινήσω να συζητάω το μακρινό παρελθόν. Θα πω δηλαδή τι κάνανε οι δάσκαλοι ξένων γλωσσών για να θεραπεύσουν αυτήν ας το πούμε την δεξιότητα. Τι κάνανε στο πιο κοντινό παρελθόν. Τι κάνουν σήμερα. Και θα μιλήσω για κάποιες έρευνες που έκανα κάποια έρευνα που έκανα κι εγώ σε αυτό το αντικείμενο. Και τι επιπτώσεις φαίνεται να έχει αυτό στη γλωσσική δασκαλία. Οπότε νομίζω ότι ίσως αυτό να είναι λίγο ενδιαφέρον το μάθημα σε αντίθεση με τα προηγούμενα που ήταν πιθανό βαρετά σε αρκετό υψηλό βαθμό. Ας προχωρήσουμε τώρα βλέποντας τι γινόταν στο μακρινό παρελθόν. Μήπως κάποιος από εσάς θέλει να μας θυμίσει ή μήπως έχει διαβάσει, έχει δει, έχει συμμετέχει, έχει συμμετάσχει σε τάξεις διδασκαλίας γλωσσών όπου μπορεί να θυμηθεί τι κάνανε παλά οι δάσκαλοι για να θεραπεύσουν αυτή την τέχνη της επικοινωνίας. Σας έδιναν βιβλία σε βιβλίες του διδασκόντου. Σας έδιναν διεβάσεις σε αυτά τα readers. Ναι, μας έδιναν διάφορες δάσκαλες διδομάδες. Εκεί βέβαια ήτανε περισσότερη κατανόηση γραπτού γιατί τα διαβάζετε τα βιβλία. Ναι, αλλά ειπλέησης, τώρα δεν είχες την αλλαγή σε τα βιβλίες. Έπρεπε να ψάξεις από μόνος να βρεις. Για να μιλήσετε όμως, για να σας πούνε να μιλήσετε, να γράψε. Μας κάνανε ώρα. Μας κάνανε στο τέλος του μαθήματος. Μας έδιναν διάφορες δάσκαλες. Α, το συζητούσανε μέσα στη συντάξη όλοι μαζί. Α, ωραία, ναι. Το τέλος του μήνα, κάναμε ένα στιγμές τώρα όπου θα θέλαμε να αρχίσουμε την συγκεκριμένη και ώρα. Α, ωραία, ωραία. Άρα, λοιπόν, κάτι που κάνανε οι δάσκαλοι μέσα στη συντάξη, συζητούσαν ένα θέμα μαζί στην ξένη γλώσσα και αναγκάζαμε αυτόν τον τρόπο τους μαθητές να παράξουνε γλωσσικό υλικό. Ακούστε λίγο. Αν μιλάτε μεταξύ σας, ακούγεται ένας τεράστιος θόρυβος, πραγματικά. Αν θέλετε να πείτε κάτι, πείτε το. Ωραία, λοιπόν, ένας τρόπος ήταν αυτός. Κάνας άλλος, μήπως, θέλει να θυμηθεί κάτι. Ίσως να είστε και νεότεροι λίγο από εμένα, οπότε μπορεί να μη θυμάστε. Το γεγονός ότι, ναι, ένα πράγμα που γινόταν μέσα στη συντάξη ήταν αυτά τα role-plays, τα κλειστά role-plays, στα οποία έλεγε ο δάσκαλος, φανταστείτε ότι είσαι σε ένα σταθμό και θέλετε να αγοράσετε στο εισιτήριο. Εσύ θα είσαι αυτός που θα βγάζει το εισιτήριο και εσύ θα είσαι ο πελάτης και παίξε το ρόλο. Πάντε εκεί ρωτήστε, θέλω να βάλω αυτό το εισιτήριο, τι μπορώ να κάνω, τι μπορώ να κάνω και τα λοιπά. Έτσι. Και αυτά τα role-plays, όπου παίζατε ένα ρόλο, κάποιες φορές ήταν κλειστά, ξέρατε από πριν τι θα πείτε, ήταν προσχεδιασμένο τι θα πείτε, κάποιες ήταν ανοιχτά. Σας λέγανε, πες ό,τι νομίζεις, έτσι, για να δούμε πώς αντιδράσσει και ο άλλος. Κάτι λοιπόν που έκαναν ήταν αυτό. Κάτι άλλο που έκαναν συχνά οι δάσκαλοι στο παρελθόν ήταν να δοκιμάσουν penpals. Δηλαδή φέναν σε επαφή την τάξη τη δική τους, τους μαθητές τους, με μια άλλη τάξη από τη γλώσσα στόχο, από την Αμερική, από την Ινταλία και δημιουργούσαν ένα ζευγάρι μαθητών, στο οποίο αντάλλασαν γράμματα, με τον παραδοσιακό τρόπο, έστελαν ο ένας γράμματα στον άλλον. Και με αυτόν τον τρόπο εξασχούσαν τους φοιτητές τους, μαθητές τους, στην τέχνη της επικοινωνίας. Τώρα τα προβλήματα εδώ ήταν ότι στην πρώτη περίπτωση όπου είχαμε μία τάξη και προσπαθούσαμε να χρησιμοποιήσουμε τη γλώσσα στόχο, το πρώτο είναι ότι το περιβάλλον ήταν μονογλωσσικό. Δηλαδή εάν ήσασταν στην Ιταλία και σας ζητούσε ο δάσκαλος να εμπλακείτε σε γλωσσικές δραστηριότητες χρησιμοποιώντας μεταξύ σας τη γλώσσα στόχο τα Ιταλικά, θα ήταν πιθανό να το κάνετε αυτό. Γιατί ή μάλλον πιθανότερο. Γιατί σε αυτή την τάξη μπορεί να υπήρχε ένας από την Πολωνία που μάθαινε Ιταλικά, ένας από την Κίνα, ένας από την Ιγκοσλαβία. Οπότε το μοναδικό μέσο επικοινωνίας μεταξύ σας ούτως ή άλλως θα ήταν τα Ιταλικά. Άρα η πιθανότητα εμπλοκής σας σε αυτού του είδους της διαδικασίας θα ήταν μεγαλύτερη από το να σας ζητήσει κάποιος να το κάνετε σε μία τάξη που είναι στην Ελλάδα. Γιατί εδώ έχετε μία κοινή γλώσσα όλοι. Ποια τα ελληνικά. Άρα μεταξύ σας τι θα μιλάτε το μόνο σίγουρο. Ελληνικά. Θα γυρίζετε πολύ γρήγορα δηλαδή στην πρώτη σας γλώσσα. Οπότε είναι πολύ δύσκολο σε τάξεις οι οποίες έχουν μονογλωσσικό περιβάλλον να εμπλέξει με τέτοιου είδους δραστηριότητες. Έτσι. Το δεύτερο είναι ότι σε αυτά τα κλειστά ρόπλες υπήρχε έλλειψη αυθεντικότητας και φιλικότητας. Γιατί. Γιατί ήξερας από την αρχή τι θα έλεγες. Σου έλεγες εσύ θα πάρεις το ιστήριο και εσύ θα το εκδώσεις. Πότε πήγες εσύ και τους έλεγες γεια σου θέλω ένα ιστήριο. Πότε φεύγει το τρένο για την ξέρω εγώ Μπολόνια. Δεν ήταν φυσική η ομιλία. Ήταν ήδη προσχεδιασμένη. Ήταν συκέ. Και φυσικά η επικοινωνία ήταν κλειστή. Δεν μπορούσε να μιλάς για οτιδήποτε θέλεις. Επιπλέον ήταν κλειστή. Η δραστηριότητα ήταν κλειστή. Τώρα, στην περίπτωση της αλληλογραφίας τα προβλήματα ήταν ότι η επικοινωνία ήταν κυρίως ασύγχρονη. Ή έστειλαν στο γράμμασης σήμερα. Αλλά το έπαιρνα αυτός μετά από μια εβδομάδα. Μπορεί να πατούσε μετά από δυο τρεις μέρες μια εβδομάδα ένα μήνα. Σου έγραφε μετά το έπαιρνες εσύ πάλι. Πότε ήταν ασύγχρον. Πενούσε αρκετά μεγάλος χρόνος. Δεν μπορούσε να αναπτυχθεί ένας πραγματικός διάλογος ας το πούμε αυτή την επικοινωνία. Και φυσικά υπήρχε μεγάλος χρόνος να αναμονείς. Μέχρι να έρθει το γράμμα, μέχρι να το κάνεις και έπρεπε να σε λύσει και το μέλλον. Τώρα το αποτέλεσμα από αυτές τις δοκιμασίες του παρελθόν ήταν ότι η επικοινωνία γινόταν στατική. Κάποια στιγμή γινόταν βαρετή γιατί βαριόμασταν πλέον να συνεχίσουμε αυτό το διάλογο αφού υπήρχε αυτή η ασύγχρονη επικοινωνία και δεν αποτελούσε ιδιαίτερο κίνητρο για τη μάθηση. Σταματούσαμε να γράφουμε ένα στον άλλο και έτσι υπήρχε η διακοπή της επικοινωνίας μας. Ο λόγος που γινόταν αυτό που σταματούσε δηλαδή αυτή η επικοινωνία ή μερικοί από τους λόγους νομίζω ότι είναι αυτοί πρώτον. Ο διάλογος δεν ήταν φυσικός στην γραπτή επικοινωνία και δεν ήταν φυσικός γιατί, γιατί ναι μεν εμείς γράφαμε ένα γράμμα, αλλά μετά το διορθώναμε, το ξαναδιορθώναμε, το ξαναδιορθώναμε, πιθανόν να το δίνουμε και στο άλλο να το διορθώσει. Και έτσι ο λόγος που ξεκινούσαμε στην αρχή και φανόταν ένα φυσικός, φυσική ροϊδό, ξαφνικά γινόταν ένας επεξαργασμένος λόγος και δεν οδηγούσε σε μία φυσιολογική, ας το πούμε, επικοινωνία. Δεύτερο, το είδος, και τώρα μιλάω για το είδος του λόγου, ήταν μάλλον τυπικό, γιατί, γιατί δεν μπορούσε να γίνεις εύκολα φίλος με κάποιον άλλον τον οποίον τον έγραφες γράμματα, ξεκινούσες να γράφεις με έναν τυπικό τρόπο και παρέμενες κάπως τυπικός, δεν μπορούσες ποτέ να πευθύσεις αυτόν για να το πεις τι χαμπάρια, έτσι. Οπότε παρέμεν ο λόγος μάλλον τυπικός, δεν προχωρούσες δηλαδή σε άλλο είδους σας με γλωσσικό παρά μόνο σε αυτό το τυπικό. Φυσιολογικά δεν ήταν αυθόρμητος, δεν ήταν αυθόρμητος γιατί τον επεξαργαζόμαστε να ξανά και ξανά μέχρι να τον στείλουμε. Ήταν στην πραγματικότητα γραπτός λόγος και όχι προφορικός, έτσι, αφορούσε, ναι με την επικοινωνία, αλλά ήταν γραπτός λόγος, δεν ήταν προφορικός, άρα δεν μπορούσε να κάνει τους μαθητές αυτούς που εμπλέκονται σε αυτό fluent, δηλαδή, έλα, ακριβώς δεν μπορούσα δηλαδή να οδηγήσει στην ευχαία λόγου, ευχαριστώ. Και φυσικά το κίνητρο για να απλακεί κάποιος ένα τέτοιο είδους υβρετικό λιάλογο ήταν ιδιαίτερα χαμηλό, ακριβώς για αυτούς τους λόγους. Για να δούμε τώρα στο κοντινό παρελθόν τι κάνουν οι δάσκαλοι, ίσως εδώ θέλετε να πείτε κι εσείς καμιά ιδέα, μιας και αυτό το κοντινό παρελθόν μπορεί να σας αφορά. Θυμάστε περίπου τι κάνουν οι δικοί σας δάσκαλοι εκεί που πήγατε για να μάθετε ιταλικά και να σας ωθήσουν στη χρήση του γραπτού ή του προφορικού λόγου. Καμιά ιδέα, ναι. Περιοδικά. Α, σας δίνα περιοδικά. Και απλά για να έχουμε πιο καλό το κυβερικό να δούμε και αυτό. Και να μπορούμε να γράψουμε και να μορφήσουμε. Α, σας δίνα δηλαδή περισσότερο υλικό για να διαβάσετε έτσι ώστε να βελτιώσετε το λόγο σας. Ωραία, βλέπατε ταινίες στο τέτοιο και μέσα από αυτό το ίδιο που είπε και η συνάνθρωπος ότι δίνοντας σας περισσότερο μαθησιακό υλικό φανταζόμαστε ότι θα εμπλωτίζετε το δικό σας λόγο στη χρήση. Συντήμες συνομιλίες. Ελά. Συντήμες συνομιλίες. Α, ωραία. Α, ωραία λέξη αυτή. Συντήμες. Συντήμες συνομιλίες. Α, συντήμες συνομιλίες και λέω και εγώ, εγώ άκουσα συντήμες και λέω, α ωραία λέξη, δεν την ξέρω. Συντήμες συνομιλίες. Α, σας δίναν δηλαδή πάλι υλικό, βλέπετε σε όλες τις περιπτώσεις θα δίναν υλικό για να το κατανοήσετε με στόχο να μπορέσετε μετά κάποια στιγμή να το χρησιμοποιήσετε. Αλλά βλέπετε πόσο δύσκολη είναι η δασκαλία του προφορικού λόγου και η παραγωγή του προφορικού λόγου και η παραγωγή του γραπτού. Γιατί, γιατί ακριβώς έχουμε αυτό το πρόβλημα στις μόνογλωσσικές τάξεις. Είναι δύσκολο να βούμε περιπτώσεις όπου οι χρήστες να μιλάνε, να χρησιμοποιούν τη γλώσσα σε πραγματικές γλωσσικές περιστάσεις. Πρέπει όλα να είναι σε ένα φανταστικό επίπεδο. Οπότε, ναι, πάντως στο κοντινό παρελθόν υπήρχε δυνατότητα να χρησιμοποιήσουμε το email. Όντως κάποια γλωσσικά ιστιτούτα ενέπλεξαν τους μαθητές σ' αυτό. Αυτό ήταν, ας το πούμε, η πιο μοντέρνα έκδοση του Penpal. Τι γινόταν εδώ? Υπήρχε ένα κέντρο στο Bochum της Γερμανίας, όπου κάποιος που ήθελε να μάθει, ας πούμε, ιταλικά, έγραφε σ' αυτό και έλεγε, Γεια σας, είμαι έτσι και έτσι και έτσι και έτσι, θέλω να μάθω τα ελληνικά. Λαμπρά, κάποιος ιταλός που ήθελε να μάθει ελληνικά έγραφε κι αυτό στο κέντρο, στο Bochum. Και το Bochum έπαιρνε την απόφαση και έλεγε, αυτοί οι δύο έχουν κοινά ενδιαφέροντα, ο ένας θέλει να μάθει τη γλώσσα του άλλου. Τους βάζαν σε συνεργασία και να ανταλλάσσουν ημήλιο ένας με τον άλλον. Έτσι λοιπόν, ο ένας διόρθωνε τη γλώσσα του άλλου. Ο ιταλός διόρθωνε τα δικά σας ιταλικά, εσείς διόρθωνε τα δικά του ελληνικά και είχατε και οι δύο το όφελος και χρησιμοποίησατε και οι δύο γλώσσα για να επικοινωνήσετε. Υπάρχει κάποια ελέγχα, μεταφρασίδια, τίποτα που θέλετε να κάνετε στο ενδιαφέροντα κοινωνία? Ναι, νομίζω τώρα σε ένα οργανωμένο επίπεδο θα μπορούσε κάποιος να το κάνει αυτό, επειδή όμως καμιά φορά τα ζευγάρι δεν ήταν πολύ ιδανικά, ειδικά για γλώσσες οι οποίες δεν είναι τόσο διεθνείς όπως είναι οι ελληνικοί. Θα ήταν δύσκολο να βρεις ένα γλωσσικό παρτενέρ, οπότε καμιά φορά μπορεί να μην έπεφτες σε ιδανική περίπτωση. Αλλά πάντως αν η ιδέα δεν είναι κακή, είναι πολύ καλή να το λαμβάνεις πόψου, θα τα πούμε όμως και συνέχεια αυτά. Ωραία. Αυτό έκανα λοιπόν στο παρελθόν. Και μια άλλη λύση που προσπάθησα να δώσουν ήταν τα πρώτα chat προγράμματα, τα πρώτα εγωπρογράμματα στον διαδίκτυο που δίνανε τη δυνατότητα για επικοινωνία. Δεν ξέρω αν πετύχατε εσείς ποτέ, μήπως θυμάται κανένας από εσάς το MIRC, το λέγαν όλοι MIRC. Α, ναι, κλαμπρά. Το MIRC λοιπόν ήταν ένα τέτοιο είδους περιβάλλον, αυτά τα λέγανε MOOC, Multiple Oriented κτλ. Όπου γράφαμε εμείς, μπορούσαμε να γράψουμε ένα κείμενο, να πατήσουμε enter και να εμφανιστεί εκείνη την ώρα σε έναν γενικό διάλογο, στον οποίο λάβαναν μέρος πάρα πολλοί άνθρωποι από διάφορα μέρη του κόσμου. Ή το ICQ ήταν ένα άλλο πρόγραμμα, δεν ξέρω να το χρησιμοποιήσα καν από εσάς αυτό. Ωραία, αυτά εδώ τα προγράμματα χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν τη δυνατότητα, ας το πούμε, περισσότερο φυσικής επικοινωνίας. Τώρα, τα θετικά, από τη χρήση του email και εκεί αν θέλει κάποιος να διαβάσει θα πρέπει να δει για tandem, tandem είναι όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει ακριβώς αυτή τη σύζευξη, τη δυνατότητα σύζευξης για γλωσσική εκμάθηση, στη σκημέρη περίπτωση. Έχω ένα άρθρο στο Blackboard, το οποίο αξιολογεί αποτελέσματα ενός τέτοιου tandem, και αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερο για τη μεθοδολογία που υποστήριξε αυτού του είδους τη χρήση, διαβάστε για το collaborative learning, για να δείτε λίγο περίπου ποια ήταν η μεθοδολογία που βρισκόταν στο background αυτής εδώ της διαδικασίας. Τα θετικά τώρα με την αλλαγή του email είναι ότι πρώτον πετυχάνουμε μεγαλύτερη ταχύτητα από την αποστολή των παλιών γραμμάτων που κάνανε χρόνο, υπήρχε οικονομία, δεν πληρώναμε γραμματόσημο, υπήρχε απλότητα, ήταν πολύ απλό, μπορούσαμε να κάνουμε προστάσεις σε ένα υπολογιστή να γράψεις ένα email γρήγορα και φυσικά άνεση, γιατί δεν χρειαζόταν ούτε να πάμε στο ταχυδρομείο να ταχυδρομείσουμε, ούτε... έτσι. Αυτά ήταν τα θετικά στη χρήση του email. Τώρα τα αρνητικά ήταν ότι η επικοινωνία στο email παραμένει ασύγχρονη, γιατί ναι μεν, εμείς παραλαμβάνουμε ένα email σήμερα, μπορεί να απαντήσουμε όμως μετά από μια ώρα ή μπορεί μετά από μια μέρα. Άρα δεν είναι σύγχρονη η επικοινωνία, δεν είναι ζωντανή δηλαδή εκείνη την ώρα. Αυτό ήταν το ένα το αρνητικό. Το δεύτερο το αρνητικό είναι ότι το είδος μπορεί να γίνει φιλικό ανάμεσα σε δυο χρήστες που αλλάζουν email, γιατί αλλάζουν email περισσότερα από ότι άλλαζαν παλαιότερα γράμματα, αλλά ξεκινάει δηλαδή να είναι τυπικό, μπορεί όμως να εξελιχθεί σε φιλικό, σιγά σιγά, γιατί αλλάζεις περισσότερα mail από τις γράμματα. Υπήρχε όμως έλλειψη του αφθόρμητου διαλόγου, γιατί πάλι είπαμε ότι δεν έγραφες εκεί την ώρα, ήταν ένας γραπτός λόγος κι αυτός, ήταν επεξεργασμένος, γιατί έγραφες αλλά μπορούσες να το διορθώσεις, να το διορθώσεις και μετά να πατήσεις send για να φύγει και έτσι ο διάλογος δεν ήταν αφθόρμητος, έτσι. Υπήρχε μια αυτή εδώ η καθυστέρηση στην επικοινωνία. Τώρα με τα πρώτα τσαπ προγράμματα που βγήκανε, είχαμε για πρώτη φορά σύγχρονη επικοινωνία. Την ώρα που έγραφες αυτό που έγραφες, εμφανιζόταν το μήνυμά σου σε αυτό το μου. Θέλεις να ρωτήσεις κάτι? Εδώ έχουμε για πρώτη φορά σύγχρονη επικοινωνία. Ο λόγος, προσέξα να δείτε, μέχρι τώρα είχαμε παραγωγή γραπτού λόγου στην πραγματικότητα, σε αυτές τις περιπτώσεις, αλλά εδώ ο λόγος αρχίζει να γίνεται τι? Προφορικός. Ναι, μέν εμφανίζεται σε μορφή γραπτού, αλλά ο λόγος στην πραγματικότητα είναι προφορικός. Αν διαβάσετε, δηλαδή, το είδος του λόγου, θα κατανοείτε, α, κάπως έτσι μιλάμε. Δεν είναι μακριά από τον τρόπο που μιλάμε. Και η γλώσσα τείνει να γίνει περισσότερο φυσική, στα πρώτα τσαρπόλα, δηλαδή περισσότερο πλησιέστερα, μάλλον, στον τρόπο με τον οποίο μιλάμε, από ότι ήτανε τα γράμματα και το email. Τα αρνητικά τώρα εδώ είναι τα αξίες. Πρώτον, ότι φαίνεται να εμφανίστηκε μία νέα γλώσσα, σε αυτά τα πρώτα προγράμματα, ένας νέος τρόπος περιγραφής της γλώσσας. Δηλαδή, το A-slash-S-slash-L σημαίνει τι? Ήταν ένα, έλα, τι σημαίνει, πες το, πες το ρε Σιδή, A-slash, όχι δεν σημαίνει A-slash, δεν το χρησιμοποιείτε, κάποια στιγμή ήταν πολύ εδεδεμένο αυτό, αυτό σημαίνει age, sex, location. Δηλαδή, what is your age, ήταν η πρώτη ερώτηση, πόσο χρονώνησε, S ήτανε male or female, are you male or female, και L ήταν location, από πού μιλάς. Δηλαδή, σε αυτή την πρώτη μπορεί να γράψετε ας πούμε, 40, slash, M, slash, GR και τέλος. Η απάντηση ήτανε τέτοιες. Βλέπετε ότι εδώ, αρχίζει να γίνεται χρήση μιας γλώσσας, η οποία δεν είναι μια φυσική γλώσσα, είναι μια υβριδική γλώσσα που δημιουργείται ακριβώς γιατί, για να συντομεύσει ας το πούμε την επικοινωνία κάποιες βασικές ερωτήσεις. Μετά και όλα τα άλλα, ας πούμε, τα χαριτωμένα που χρησιμοποιούμε. Τώρα, εδώ ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι η επικοινωνία συχνά ήταν μονολεκτική. Τι κάνεις τώρα, τρώω, τι θα κάνεις μετά, θα πάω έξω, τι έκανες χθες, τι θα κάνεις αύριο, τέτοιου είδους συνομιλή. Πολλοί ήτανε γρήγορες συνομιλές, στα αγγλικά τα λένε αυτά small talk και πολύ σύντομες απαντήσεις. Δεν ήταν μια εξελίσιμη γλώσσα, δηλαδή, με ολοκληρωμένες προτάσεις, περίπλοκες προτάσεις κτλ. Υπήρχε σεξουαλική παρενόχληση τα πρώτα χρόνια, γιατί αυτό έδωσε το δικαίωμα και την ευκαιρία σε όλους όσους θέλανε να γνωρίσουν ανθρώπους, όπως νομίζω έχετε τώρα κι εσείς φαντάζομαι εμπειρίες μέσα από το Facebook, έτσι και στον Παλαιδόν υπήρχε αυτή η ευκαιρία και κάποιοι την πήρανε. Και όταν λέω παρενόχληση δεν εννοώ πάντα αυτό το φλέρτ, αυτό νομίζω δεν είναι τέτοιο, εγώ μιλάω για πραγματική σας παρενόχληση. Δεν υπήρχαν παραγλωσσικά στοιχεία, γιατί ακόμα τα κείμενα ήταν εμφανιζόταν σε μορφή text. Δηλαδή δεν υπήρχαν γκριμάτσες ή κινήσεις των χεριών ή ο ήχος που θα μας έδινε την δυνατότητα να δούμε και άλλου είδους θέματα παραγλωσσικά και ειδικά για μια γλώσσα όπως είναι η Ιταλική το να μπλέξουμε αυτά τα παραγλωσσικά στοιχεία στην δασκαλή μας μπορεί να είναι χρήσιμα. Η ποιότητα της εικόνας και του ήχου όπου υπήρχε δεν ήταν ιδιαίτερα θετική, γιατί σε κάποια στιγμή το iSQ σου έδινε την δυνατότητα να εχωγραφείς ένα μικρό μηνυματάκι, να απαντήσεις το send και να το στείλεις και αυτό και να το ακούσει ο άλλος όπως το υπογράφησες. Ο χρόνος μετάδοσης και αυτός δεν ήταν ιδιαίτερα καλός, γιατί όταν έπαιρνες μέρος σε μια συζήτηση που συμμετείχαν αρκετοί μπορεί κάποιος να ρωτούσε κάτι να έθελε να απαντήσεις εσύ αυτή την ερώτηση μέχρι να το γράψεις εσύ ή είχα γράψει άλλοι τόσοι από άλλα μέρη του κόσμου άλλες ερωτήσεις, όμως η συζήτηση είχε προχωρήσει οπότε εσύ απαντούσες σε μια ερώτηση που ήταν έστω και αν ήταν πριν από ένα λεπτό ή ένα άμυζι λεπτό η συζήτηση προχωρήσε τόσο γρήγορα και δεν φαινόταν να υπάρχει μια συνοχή στην πραγματικότητα εκτός όταν πήγαινες στο one to one και μιλούσες μόνος σου. Και φυσικά υπήρχε πάλι πρόβλημα το χρόνο και το τόπο συνάντηση έπρεπε να είσαι εκεί κάποια ώρα και να είσαι μπροστά από έναν υπολογιστή, δεν υπήρχε το Wi-Fi, δεν υπήρχαν τα καλώδια ακόμα, έπρεπε να είσαι στον υπολογιστή του σπιτιού σου τη συγκεκριμένη ώρα. Αυτά φαίνεται να ήταν τα αρνητικά. Αποτέλεσμα η επικοινωνία σε αυτές τις περιπτώσεις σπάνια εξελισσόταν, παραμένει σε επίπεδο small talk και συχνά λοιπόν επαναλαμβάνονται με νέους φρίστες για να καταλήξει συντομεύσεις. Γιατί τι έγινε, τι γινόταν, γνώριζες κάποιον από τη Βραζιλία, έλεγες τα ίδια πράγματα με αυτόν, μετά δεν έχεις κάτι άλλο να πεις, μιλούσες με κάποιον άλλο από την Ιαπωνία και ήταν η αρχή αυτή, όλοι ήθελαν να επικοινωνήσουν με όλους. Και έλεγες τα ίδια πράγματα, επαναλαμβάνε στα ίδια πράγματα αυτό το small talk με αρκετούς, οπότε γεννώσουν πολύ καλώς στο small talk, αλλά μετά από εκεί δεν εξελισσόταν αυτή, δεν προχωρούσες σε άλλους είδους συνομιλίες. Τώρα προγράμματα τέτοιου είδους μπορείτε να βρείτε εδώ, υπάρχουν πάρα πολλά, μπορείτε να δείτε στο διαδίκτυο. Κάποια από αυτά είναι προσφέροντα και σήμερα. Εδώ προς το τέλος θα δείτε ότι εντάσσουν σε αυτό το κατάλογο και προγράμματα όπως είναι το Skype, το VoIP ή το VoIP Password και ξέρω εγώ σήμερα υπάρχουν και πιο σύντομα το SideSpeed. Αυτά ήρθαν προς το τέλος και δώσαν την ευκαιρία για πιο άμεση επικοινωνία και γιατί και με τη χρήση πλέον της βιντεοκάμερας. Έτσι περάσαμε από το κείμενο λοιπόν στη χρήση και της βιντεοκάμερας. Και αυτά μας δώσαν την δυνατότητα να εμπλέξουμε τους μαθητές μας για πρώτη φορά σε πραγματικές συνομιλίες ακόμη και με τη χρήση της βιντεοκάμερας με φυσικούς ή μη φυσικούς ομιλητές. Αυτό που συμβαίνει συνήθως τώρα πλέον είναι το εξής και αυτό μάλλον θα πρέπει να το δούμε λίγο με λεπτομέρεια. Ενώ στο παρελθόν είχαμε το tandem όπου είχαμε η ιδέα από πίσω ήταν να έχουμε έναν φυσικό και ένα μη φυσικό ομιλητή. Βλέπετε ένα native και ένα non-native. Συνήθως ο ένας ήταν φυσικός ομιλητής της γλώσσας και ο άλλος ήταν μη φυσικός ομιλητής της γλώσσας. Και οι περιπτώσεις του tandem ήταν ένας προς έναν. Αλλάζαν με ή ο ένας ένας προς έναν. Στην περίπτωση της σύγχρονης, ας δούμε λοιπόν γιατί συνέβαινε αυτό. Αυτό συνέβαινε κυρίως σε αυτό το μοντέλο όπου ο ένας ήταν φυσικός ομιλητής και ο ένας ήταν μη φυσικός ομιλητής. Ο λόγος που υπήρχε στο background ήταν ο φυσικός ομιλητής να χρησιμοποιηθεί ως το μοντέλο, το γλωσσικό μοντέλο. Το γλωσσικό μοντέλο ήταν ο προμηθευτής της γλώσσας. Αυτός έδινε τα καινούργια στοιχεία της γλώσσας, τα καινούργια γλωσσικά στοιχεία στον μη φυσικό ομιλητή. Και ο δάσκαλος που επέλεγε να χρησιμοποιήσει, να εμπλέξει τους μαθητές του σε τέτοιου είδους διαδικασίες είχε ως τελικό στόχο να μάθει στοιχεία της γλώσσας, πρώτα απ' όλα να ελέγξει να δει αν όντως ο μαθητής του είναι ικανος να χρησιμοποιήσει αυτά που έχει μάθει εντάξει, αλλά παράλληλα να μάθει και καινούργια γλωσσικά στοιχεία από το μοντέλο, από τον προμηθευτή, από τον φυσικό ομιλητή. Αυτό λεγόταν uptake, ανάληψη δηλαδή. Και αυτό πολλές φορές συμβαίνει. Μιλάτε με ένα φυσικό ομιλητή, χρησιμοποιεί μια λέξη, που είτε εσείς δεν την ξέρετε καθόλου, αλλά την κατανοείτε, γιατί υπάρχει αυτή η συνομιλία και κατανοείτε το νόημα της λέξης, είτε την είχατε στο background του εγκεφάλου σας, την είχατε συναντήσει κάπου μία φορά, αλλά δεν την είχατε χρησιμοποιήσει. Με το που την ακούσατε όμως τη θυμηθήκατε και είχατε την ευκαιρία αμέσως να το χρησιμοποιήσετε. Αυτό λέγεται uptake, ανάληψη δηλαδή, η γλώσσα που άμεσα προσλαμβάνεις και τη χρησιμοποιείς. Ωραία. Αυτός ήταν ο στόχος. Όμως με τη σύγχρονη την επικοινωνία είχαμε τη δυνατότητα να εμπλέξουμε τους μαθητές μας σε γλωσσικές δραστηριότητες με μη φυσικούς ομιλητές, όπου είχαμε το ζευγάρι μη φυσικός ομιλητής με μη φυσικό ομιλητή. Δηλαδή εσείς να μιλήσετε στα ιταλικά με έναν Τούρκο. Ωραία. Εδώ τώρα ποιος ήταν ας το πούμε ο στόχος. Α, μάλλον προχωρήσα ένα slide πιο μπροστά ή μάλλον όχι ένα slide πιο πίσω. Στην προηγούμενη περίπτωση του φυσικού ομιλητή με το μη φυσικό ομιλητή, γυρίζω κάνω ένα βήμα πίσω, είχαμε γενικά θετικές αντιδράσεις. Οι μαθητές μας δηλαδή όταν προσταθούσαν να τους εμπλέξουμε σε τέτοιους διαδικασίες ήταν θετικοί. Δεν είχαν αντίδειση να εμπλογούν σε τέτοιους γλωσσικές δραστηριότητες. Όμως τα αποτελέσματα δεν ήταν ξεκάθαρα. Δεν είχαμε την αίσθηση δηλαδή ότι μαθαίνουμε. Ή δεν μαθαίναμε αρκετά. Είχαν την ευκαιρία να κάνουν πρακτικά όσων είχαν μάθει με συντάξει. Αλλά δεν είχαν ευκαιρία να κάνουν ανάληψη, να έχουν αυτό το uptake, που ήταν η ελπίδα της χρήσης αυτόν τον μηχανημάτων, αυτού του τεχνολογικού, ας το πούμε, εξοπλισμού και της εμπλογής των μαθητών μας με φυσικούς ομιλητές. Άρα δεν φαίνεται να έχουμε μια βελτίνωση της γλώσσας παρά μόνο μια ευκαιρία. Εδώ θα πρέπει να κάνουμε και μια διαφοροποίηση ανάμεσα στη δομή και στην κουλτούρα. Και ανάμεσα στα γλυκά και στις άλλες γλώσσες. Και πρέπει να την κάνουμε ως...γιατί. Η αγγλική γλώσσα είναι μια γλώσσα η οποία αποτελεί μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε ανθρώπους που δεν είναι απαραίτητα φυσικοι ομιλητές της. Δεν είναι δηλαδή η αγγλική γλώσσα όπως είναι η ιταλική ή όπως είναι η ελληνική. Αυτές οι δύο γλώσσες είναι μειωνοτικές γλώσσες. Κυρίως ομιλούνται από τι? Από φυσικούς ομιλητές. Σπανιότατα κάποιος πάει να μάθει ελληνικά γιατί θέλει να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Μαθαίνει ελληνικά πολύ πιθανόν όσοι θέλουν να μάθουν ελληνικά γιατί αγαπάει, δεν βλέπω τι ακριβώς, αλλά υπάρχει αυτός, μερικοί αγαπάν στοιχεία της ελληνικής κουλτούρας. Ωραία, άρα η προσέγγιση τους είναι πρώτα μέσα από την κουλτούρα ή τον πολιτισμό και μετά ό,τι έχει απομείνει και μετά προς τη γλώσσα. Σε αυτή την περίπτωση θα μπορούσε κάποιος να πει ότι παράλληλα μαζί με τη γλώσσα μπορούμε να δώσουμε στοιχεία του πολιτισμού. Γιατί υπάρχει αυτή η αρχική διάθεση για αυτή την πολιτισμική προσέγγιση. Πρώτα κάποιος δεν θέλει να μάθει ελληνικά για να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο, θέλει να μάθει ελληνικά γιατί έχει αυτή την αρχική διάθεση να μάθει για τον ελληνικό πολιτισμό ή για το ελληνικό τραγούδι ή οτιδήποτε. Ωραία, το ελληνικό. Άρα εκεί μπορούμε να εμπλέξουμε στοιχεία της γλώσσας και να χρησιμοποιήσουμε τον φυσικό μιλητή ως μοντέλο, όχι μόνο γλωσσικό μοντέλο αλλά και μοντέλο γενικά για το πώς βλέπει τη ζωή, μοντέλο πολιτισμού κτλ. Αυτό όμως θα πρέπει να είμαστε λίγο πιο προσεκτικοί όταν πάμε να το κάνουμε σε γλώσσες όπως είναι η αγγλική. Γιατί μπορεί κάποιος να θέλει να μάθει αγγλικά αλλά να μην του αρέσει τίποτα από την αγγλική κουλτούρα. Απλά αποτελεί αυτό ένα εργαλείο για τη δουλειά του. Να λέει κάποιος Γερμανός δηλαδή εγώ πρέπει να μάθω ελληνικά για να επικοινωνώ με τους πελάτης μου στην Ελλάδα και για τους πελάτης μου στην Ιταλία και τους πελάτης μου στην Τουρκία. Αφού η κοινή γλώσσα ανάμεσα σε αυτούς που είναι οι πελάτης μου είναι αγγλικά. Αλλά δεν μου αρέσει τίποτα από την αγγλική γλώσσα. Είναι απλά ένα μέσο επικοινωνίας ανάμεσα σε εμένα και σε κάποιον άλλον που κι εκείνος δεν είναι φυσικός ομιλητής. Εκεί όμως ο φυσικός ομιλητής δεν μπορεί να παίξει το ρόλο του μοντέλου. Θα πρέπει να είμαστε πιο προσεκτικοί για το τι είδους πολιτισμικά στοιχεία ή πολιτιστικά στοιχεία θα εμπλέξουμε στη διδασκαλία μας. Αυτό ήθελα να κάνω να διευκρινήσω με αυτό το σλάιντ. Πρέπει να σας πω ότι στη βιβλιογραφή είναι πολύ σπάνιο να βρεις περιεπτώσεις όπου εμπλέκονται μη φυσικοί ομιλητές σε γλωσσική επικοινωνία μέσω του διαδικτύου για γλωσσική εκμάθηση. Πολύ σπάνιο. Τα περισσότερα μοντέλα και από την αρθογραφία αν δείτε αφορούν φυσικό και μη φυσικό ομιλητή μέσω προγραμμάτων όπως είναι το skype. Η πρώτη φορά που άκουσα για αυτό ήταν το 2007 σε ένα συνέδριο στην... Αυτό είναι το επόμενο σλάιντ. Πριν σας πω για αυτό που άκουσα το 2007 να σας πω τι έγινε το 2006. Που είναι ένας χρόνος που προηγείται. Το 2006 λοιπόν ο... Εκεί γράφω O'Reilly αλλά νομίζω ότι είναι ένας που λέγεται ένας στεναδός που λέγεται ο Dowd. Έκανε την πρώτη σύζεψη ανάμεσα σε Ισπανούς από ένα Ισπανικό πανεπιστήμιο που μαθαίναν αγγλικά και σε Αμερικανούς μαθαίναν Ισπανικά. Παράλληλα έκανε και την πρώτη σύζεψη ανάμεσα σε Γερμανούς που μαθαίναν αγγλικά και Αμερικανούς που μαθαίναν Γερμανικά. Αφού του δινότανε η ευκαιρία τι έκανε έβαλε μια βιντεοκάμερα μέσα στην τάξη του και έδειχνε όλη την τάξη μαζί και παράλληλα αυτή είχαν μια άλλη βιντεοκάμερα στη δική τους η τάξη και έδειχνε πάλι όλη την τάξη μαζί. Ο στόχος ήταν να εμπλέξουν τις δύο τάξεις σε συζήτηση πάνω σε ορισμένα θέματα. Ωραία. Να μερικά από τα αποτελέσματα. Η ποσότητα της γλώσσας που παρήγαγαν αυτοί οι μαθητές στις δύο τάξεις που ενεπλάκισαν σε αυτή τη γενικότερη συνομιλία έδειχνε να ελατώνεται σταδιακά. Αντί να αυξάνεται δηλαδή η συμμετοχή έδειχνε να ελατώνεται. Ωραία μιλούσαν όλο και λιγότερο δηλαδή. Μια δεύτερη παρατήρηση είναι ότι οι συμμετέχοντες σε αυτή τη σύζυγεξη έδειχνα να υπερασπίζονται την κουλτούρα τους, ιδιαίτερα όταν ένιωθαν ότι τους επιτίθενται. Για παράδειγμα κάποια στιγμή ενεπλάκισαν σε μια συζήτηση που αφορούσε τη χρήση των όπλων. Θα δείτε σε πολλά βιβλία ξενών γλωσσά, ιδιαίτερα στα αγγλικά, και υπάρχει αυτό το θέμα. Κάποια στιγμή εμφανίζεται η χρήση των όπλων. Και η ζήτηση εκεί είναι ανάμεσα στην Αμερική και στην Ευρώπη. Πώς δηλαδή το αντιμετωπίζουν αυτό οι Αμερικανοί και πώς το αντιμετωπίζουν οι Ευρωπαίοι. Εκεί σε αυτή τη συζήτηση φαινόταν ότι ενώ στην αρχή οι Αμερικανοί είχαν τη διάθεση να πούν ότι, ναι, ίσως, εδώ στη χώρα μας η χρήση των όπλων να είναι παραπάνω ελεύθερη από αυτό που θα θέλαμε. Στη συνέχεια, όταν τους επιτίθονταν οι Γερμανοί και τους έλεγαν, ναι, εσείς χρησιμοποιείτε πολλά όπλα και σκοτώνετε το ένα στον άλλο, δεν θα έπρεπε τα όπλα να σας επιτρέπονται, άρχιζαν να πειρασπίζουν τον εαυτό τους. Και αντί να συμμετέχουν στη συζήτηση, άρχισαν να λένε όλο και λιγότερο. Μέχρι που φτάσαν σε ένα σημείο που τους λέγανε, ναι, κι εσείς όμως το παρελθόν κάψατε κόσμο, άχι κι εσείς όμως τώρα και τε, εσείς και δεν κάψετε το παρελθόν και τε τώρα. Και έτσι η ζήτηση ελαττωνόταν. Δεν θέλαμε όλο και λιγότερο να μιλήσουμε. Μέχρι που κάποια στιγμή υπήρξε η διακοπή της επικοινωνίας και δεν θέλαμε κανένας να μιλήσει σε κανένα πλέον. Είπα στον Τασκάντζο, εμείς δεν θέλουμε να ξαναμιλήσουμε. Ούτε οι Γερμανοί θέλαμε τους Αμερικανούς, ούτε οι Αμερικάνοι θέλαμε τους Γερμανούς, έτσι. Ωραία, ιδιαίτερα όταν το ζήτημα έφτασε σε τέτοια θέματα που ήτανε καυτά. Το περίεργο με αυτή την περίπτωση, στον Νο Ντάοτ που πήρε χρήματα από την Ευρωπαϊκή Ένωση για να κάνει αυτή τη σύζυγξη, ήταν ότι το πρόγραμμα το ονόμαζε The Kultura Project. Ο στόχος του δηλαδή ήταν να μάθει ο ένας λαός για την κουλτούρα του άλλου νου, χρησιμοποιώντας τη γλώσσα. Αντί να πετύχουμε αυτό τι κάναμε πετύχαμε ακριβώς το αντίθετο, να μισήσει ο ένας τον άλλο και να σταματήσει η επικοινωνία. Επομένως το συμπέρασμα είναι για εσάς, εάν αύριο μεθαύριο αποφασίσετε να εμπλέξετε τους μαθητές σας σε μία τέτοιου είδους διαδικασία, μην βάζετε θέματα όπως είναι 28 Οκτωβρίου και τι γιορτάζουμε εμείς ακριβώς. Όσο φιλικοί να είναι οι Ιταλοί σε αυτό το θέμα και να καταλαβαίνουν ότι για μας μπορεί να είναι, δεν θα συμμετέχουν με ιδιαίτερα μεγάλη διάθεση. Και δεν θα έχουν και πάρα πολλά να πούμε. Επομένως σχεδιάστε πολύ καλά τις δραστηριότητες που θέλετε να εμπλέξετε τους μαθητές σας. Κάντε αυτό που είπε πριν η συνάδελφος ότι εσείς δείτε αν τα θέματα είναι κοινά, αν οι ηλικίες είναι κοινές, αν υπάρχει αυτό το ενδιαφέρον πριν εμπλέξετε τους μαθητές σας. Και προετοιμάστε καλά αυτό που λέμε στο task-based learning, προετοιμάστε τα pre-task activities, τι θα κάνουν πριν εμπλακούν σε αυτή τη γλωσσική δραστηριότητα, τι θα κάνουν, τι περιμένετε να κάνουν οι μαθητές σας την ώρα που θα εμπλακούν σε τέτοιου τους συζητήσεις και τι θα κάνετε εσείς σαν μετα-task activities που να βοηθήσουν τους μαθητές σας να κατανοήσουν ποιο ήταν το όφελός τους από αυτή τη διαδικασία ή τι είδους ανατροφοδότηση θα τους δώσετε για λάθη που πιθανόν έκαναν από την εμπλοκή τους σε αυτή τη διαδικασία. Εντάξει μόνο σχεδιάσετε πολύ καλά και φυσικά να αποφύγετε καυτά ζητήματα που μπορούν να φέρουν τις δύο μεργές σε τέτοιου είδους καταστάσεις. Ήρθε η ώρα να σας πω για τη Σεφέρογλου. Το 2007 σε ένα συνέδριο στην Κομπιαίν ήρθε μια Τουρκάλα η οποία δίδασε αγγλικά στην χώρα της στο Πανεπιστήμιο, στο Πολυτεχνείο μάλιστα. Ή στο Πολυτεχνείο ή σε κάποια σχολή του Πολυτεχνείου. Και αποφάσισε να κάνει και αυτή ένα τέτοιο πείραμα, να εμπλέξει τους μαθητές τους σε γλωσσικές δραστηριώτες και συνομιλίες με φυσικούς ομιλητές που μαθαίνανε Τουρκικά. Δεν βρήκε. Μετά είπε δεν πειράζει που δεν βρήκα, θα βρω άλλους οι οποίοι να θέλουν να μιλήσουν με Τούρκους. Και αυτό στάθηκε ιδιαίτερα δύσκολο. Έγραψε σε μια σειρά από πανεπιστήμεα αλλά κανένας δεν ήθελε να εμπλογεί σε συνομιλίες με Τούρκους στα Αγγλικά, φυσικός ομιλητής από την Αμερική ή την Αγγλία. Έτσι λοιπόν βρέθηκε αυτή σε ένα δίλημα. Είπε τι κάνω τώρα, το παρατάω το πείραμά μου. Εκεί λοιπόν αποφάσισε να χρησιμοποιήσει μη φυσικούς ομιλητές και ήταν η πρώτη φορά που άκουσα όπου είχαμε εμπλοκίσει αγγλωσικές δραστηριότητες από δύο μέρη που ήταν και τα δύο μη φυσικούς ομιλητές. Τι συνέβη εκεί? Βρήκε ένα πανεπιστήμεο στην Ισπανία. Ανακάλυψε λοιπόν ένα πανεπιστήμεο στην Ισπανία όπου και οι μαθητές θέλαν να απλαγούν σε αυτό το είδους συμφωνίες δραστηριότητες και ο δάσκαλος να τους εμπλέξει. Και προχωρήσανε σε αυτό. Και να τα πρώτα ήταν τα αποτελέσματα. Πρώτα από όλα κατανοούμε ότι εδώ δεν υπάρχει γλωσσικός προμηθευτής. Δηλαδή δεν περιμένουμε κάποιον να λειτουργήσει ως μοντέλο γιατί και οι δύο είναι μαθητές. Άρα εδώ η κατάσταση είναι διαφορετική. Δεν περιμένουμε uptake. Είναι ξεκάθαρο ότι το uptake περιμένουμε να είναι μικρό ή ελάχιστο. Πολλές φορές μπορεί να μείνει και επιθυμητό. Άρα τα πρώτα σαντισκά στοιχεία ότι υπάρχει σημαντική διαφορά σε ανάληψη ήταν αναμενόμενο ότι δεν είχα να μάθουν ένας από τον άλλο πολλά. Παρ' όλα αυτά όμως υπήρχαν περιπτώσεις όπου λάθος ανάληψη χρησιμοποιούσε κάτι ο Ισπανός. Ο Τούρκος νόμιζε ότι αυτό που χρησιμοποιούσε ο Ισπανός με τον τρόπο που το χρησιμοποιούσε ήταν σωστό γιατί έλεγε να το λέει αυτός το ξέρει, το μάθαινε με τον λάθος τρόπο. Άρα είχαμε λάθος ανάληψη. Έτσι ένα φαινόμενο ήταν αυτό. Πριν όνως κάτι που πρέπει να προσέξετε. Δεύτερον, ένα ενδιαφέρον έβρημα ήταν ότι οι μαθητές φαινόταν να παράγουν περισσότερη γλώσσα σε αντίθεση με την άλλη περίπτωση όπου δεν φαινόταν να παράγουν περισσότερη. Δηλαδή όσο περνούσε ο καιρός, η γλώσσα μειωνόταν ανάμεσα στους Γερμανούς και τους Αμερικανούς. Σε αυτήν την περίπτωση, ανάμεσα στους Τούρκους και τους Ισπανούς, οι μαθητές φαίνεται να είχαν μεγαλύτερη εμπλογή και να θέλαναν να πούνε περισσότερα, να θέλαναν να μιλήσουν περισσότερο. Με άλλη παρατήρηση ήταν ότι είχε αυξηθεί η επίγνωση για διαφορετικές εκδοχές. Ειδικά όταν μιλάμε για την αγγλική γλώσσα, πολύ πιθανό όμως και για την ιταλική σε άλλο επίπεδο, είναι καλό να διδάσκουμε στους μαθητές μας μια διαφορετική έκδοση της γλώσσας από αυτή των φυσικών ομιλητών. Δηλαδή θα ήταν θετικό να εκθέσουν με τους μαθητές μας στη γλώσσα στα αγγλικά των Σέρβων, στα αγγλικά των Τούρκων, στα αγγλικά των Βουλγάρων, στα αγγλικά των Ιταλών, γιατί η πιθανότητα να μιλήσουν οι μαθητές μας στα αγγλικά με έναν από αυτούς τους λαούς είναι μεγαλύτερη από το να μιλήσουν αγγλικά με ένα φυσικό ομιλητή, με έναν Άγγλο ή με έναν Αμερικανό. Άρα το να εκθέσουν τον εαυτό τους και να προετοιμάσουν το αυτί τους στη γλώσσα που μιλάνε μη φυσικοι ομιλητές δεν είναι ιδιαίτερα κακό. Στα αγγλικά θα μπορούσαμε, στα ιταλικά θα μπορούσαμε να το κάνουμε με τη διαφορετική γλώσσα που υπάρχει σε διαφορετικές περιοχές της Ιταλίας. Εμείς συνήθως μαθαίνουμε τη γλώσσα που μιλάνε στο Μιλάνο ή στην Φλωρεντία, αλλά όταν πάει κάποιος στην Ιταλία το πρώτο πράγμα που καταλαβαίνει ότι η γλώσσα είναι πολύ διαφορετική από αυτή που μάθαμε εμείς στα Βλία έτσι. Άρα το να τους εκδέσουμε σε άλλου είδους ας το πούμε ιδιοσυγκρατικές διαλέκτους δεν είναι αρνητικό. Για να αυξήσουμε την επίγνωσή τους ότι η γλώσσα δεν είναι ο μονοφυγός που αφανίζει στη Στα Βλία, ωραία. Μια άλλη παρατηρησία ήταν αυτή ότι οι μαθητές είπαν ότι η εμπειρία στο τέλος τους φάνηκε χρήσιμη. Σε αντίθεση με τους άλλους μαθητές που είπαν ότι η εμπειρία δεν τους άρεσε καθόλου και δεν ήθελαν να συνεχίσουν. Αυτοί είπαν ναι ήταν πολύ χρήσιμη η εμπειρία, τους έδωσαν την ευκαιρία να κάνουν πρακτική άσκηση. Ναι μεν δεν μαθαίναν τίποτα καινούριο, αλλά είχαν τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν αυτά που μου είχαν μάθει με συντάξει και να κάνουν πρακτική άσκηση. Έτσι. Και φυσικά ένιωσαν το αίσθημα της συντροφικότητας. Πώς? Ακούγοντας τους Τούρκους οι Ισπανοί λέγανε, αυτοί σκέφτεται να δεις πως μιλάει, τα δικά μου τα κλαίαν καλύτερα από αυτοί. Το ίδιο έκανε και μερικού Τούρκου. Αχ και να δεις και αυτός έτσι μιλάει σαν και εμένα, για αυτός δεν ξέρετε καλά. Τώρα τα κλαίαν μου δεν είναι και τόσο καλά, ναι χαρά είναι. Υπήρχε αυτό το αίσθημα της συντροφικότητας. Καλή παρατήρηση. Και νομίζω ότι εάν σκεφτείτε εσείς τον εαυτό σας σε καταστάσεις, θα δείτε και μπορείτε να δείτε αυτές τις καταστάσεις αναλυτικά, θα δείτε ότι η γλωσσική μας συμπεριφορά είναι εντελώς διαφορετική όταν μιλάμε με έναν Ιταλό ή με έναν άλλον που μιλάει Ιταλικά. Δηλαδή αν μιλήσετε με ένας έργο που μιλάει Ιταλικά και δείτε ότι κι αυτός υποφέρει όπως κι εσείς την παραγωγή Ιταλικής γλώσσας, θα νιώσετε καλύτερα και θα θέλετε να συμμετέχετε στις συζήτησεις περισσότερο. Αυτή η δική σας συμμετοχή σε αυτή τη συζήτηση καθώς θα αυξάνεται, παράλληλα θα αυξάνει και τη δική σας αυτοπεποίθηση, την αυτοπεποίθησή σας στη χρήση της γλώσσας. Ενώ αντίθετα, όταν μιλάμε με ένα φυσικό μιλήτη, η επίγνωση του ότι μπορεί να λέμε κάτι λάθος ή ότι δεν είμαστε εντελώς σίγουροι για τη γλώσσα που κατέχουμε, μπορεί να μας βοηθάει στο να θέλουμε να παράκουσουμε γλώσσα. Και θα δείτε πως αυτό εμφανίζεται πραγματικά σε ερευνητικά δεδομένα. Δεν ξέρω αν εσείς το έχετε συναντήσει αυτό ή το έχετε νιώσει αυτό, αλλά είναι ένα σημασίμα που είναι αρκετά... Βλέπετε, άρα λοιπόν εδώ οι Τούρκοι που είπαν ότι άφησαν την αυτοπεποίθηση και είπαν, «Να ωραία, καλά τα πάφουν, μπορώ κι εγώ να συμμετέχω, δεν είναι νέα». Και τέλος, όταν υπήρχαν προβλήματα στην επικοινωνία, η κάθε πλευρά κατηγορεί σε τους άλλους. Και αυτό ήταν ένα χαρακτηριστικό. Δηλαδή, αν ας πούμε κάποιοι σταματούσαν να μιλάνε ή δεν μιλούσαν το συχνά, τους έλεγε, «Δάσκο, γιατί σταμάτησες να μιλάς με τον Ομάν» και έλεγε, «Αυτός πται, γιατί εγώ τον έγραφα εγώ και αυτός δεν απαντούσε». Όταν ρωτούσαν τους άλλους, «Γιατί έγραφα εγώ», «Ο Ισπανός πται, αυτό εγώ τον έγραφα εγώ». Άρα, όταν υπήρχαν προβλήματα, πάντα έφτιαγε για άλλη πλευρά. Τώρα εδώ, όμως, θα μπορούσα να πω ότι γενικότερα οι έρευνες πάνω σε αυτό το τομέα, που αν θέλετε να το ψάξετε όρος «Ο Αγγλικός είναι Cross-Cultural Communication» διαπολιτισμική επικοινωνία ή Computer Mediated Communication, CMC, φαίνεται να εξετάζουν κυρίως δύο πράγματα. Την ποσότητα της γλώσσας με ένα στατιστικό όρο που λέγεται mean length of utterance, έτσι, δηλαδή είναι το σύνολο των λέξεων σε μία πρόταση δια το σύνολο του προτάσεις σε μία παράγωνα, κάτι τέτοιο, και βλέπα πόσο από αυτά, δηλαδή από αυτά που υπόθηκαν, κατάφεραν να μάθουν οι μαθητές. Και φυσικά την ανάληψη, τι μπορούσαν δηλαδή να κατανοήσουν εκείνη την ώρα και αυτόματα να το χρησιμοποιήσουν. Το λαθόν όταν λέτε για το ανάμεσα σε φυσικούς και μη φυσικούς ή σε μη φυσικούς και τα δύο. Να σας πω τι έκανε μία κατηγέντρα στην Ινταλία. Υπάρχει ένα πρόγραμμα που λέγεται Πάμελα, το ξέρετε κανείς από εσάς? Πάμελα, βάλετε στο Google Πάμελα, θα βγει εκτός από την Πάμελα Άντερσον. Θα βάλετε Πάμελα και μετά βάλετε δίπλα skype, δεν είναι κακό να βγει η Πάμελα Άντερσον, αλλά βάλετε στο Google Πάμελα θα βγει και αυτό. Η Πάμελα λοιπόν είναι ένα πρόγραμμα το οποίο κάνει το εξής, συνεργάζεται με το skype. Όταν βγήκε το skype, ένα από τα πρώτα προβλήματα που είχαμε ήταν ότι δεν μπορούσαμε να μαγνητοσκοπίσουμε. Ούτε να μαγνητοσκοπίσουμε, αλλά ούτε και να μαγνητοφωνήσουμε. Αυτές οι συζητήσεις που είχαμε, οι ζωντανές συζητήσεις, δεν μπορούσαμε να τις μαγνητοσκοπίσουμε κάποιο τρόπο. Η Πάμελα λοιπόν ήταν το πρώτο προγραμματάκι που ήρθε να κάνει αυτό ακριβώς. Με το που άνοιγες μία συζήτηση, σε ρωτούσε θες να την ηχογραφήσεις. Και αν πατούσες ναι, ξεκινούσε η ηχογράφηση. Η ηχογράφηση ήταν πάρα πολύ καλή. Και ηχογραφούσε και αυτό που σου έλεγε ο συνομιλητής και αυτό που έλεγες εσύ. Έρχονταν ένα μήνυμα ότι η συνομιλία καταγράφεται. Αυτό το χρησιμοποίησε μία δασκάλα στην Ιταλία, αμερικάνο δασκάλα σε ένα ιταλικό πανεπιστήμιο, που ενέπλεξε τους μαθητές σε τέτοιου είδους επικοινωνίες στα αγγλικά, με άλλους μη φυσικούς ομιλητές. Τα έγραφε και τι έκανε μετά. Ή τα ανέβαζε στο δικό της blog, μάθατε πως να κάνετε blog στο προηγούμενο μάθημα, έτσι ώστε αυτοί που ήταν συμμετεχάς σε αυτήν την συνομιλία να μπορούν να την ξανακούσουν, τους έστελνε το αρχείο, δηλαδή ανέβαζε το αρχείο στο blog της, ή τους το έστελνε και τους έλεγε άκουσε τι είπες και βρες τα λάθη σου, βρες τι δεν είπες καλά. Ή τα συγκέντρων είναι αυτή τα λάθη και τα διόρθονται μετά συνολικά στην τάξη. Αυτά που ήταν πολύ σημαντικά τα διόρθονται μέσα στην τάξη, χωρίς να λέει ποιος τα έκανε. Επομένως σε αυτές τις περιοδόσεις έχουμε αυτή τη δυνατότητα, να ηχογραφήσουμε. Σήμερα υπάρχει δυνατότητα και να μαγνητοσκοπίσουμε, δηλαδή να βλέπουμε και το βίντεο παράλληλα. Ωραία. Υπάρχει ένα πρόγραμμα που το κάνει και μέσα από το Skype, υπάρχει ένα άλλο πρόγραμμα που λέγεται SideSpeed, που το έχει μέσα δικό του. Νομίζω το κάνει και το OV, αλλά βάσετε, εκεί θα είμαι λίγο πιο προσεκτικός, γιατί το OV χρησιμοποιείται για πολλούς κόπους. Βάσετε, όχι, ο στόχος είναι εδώ το mean length of address και νομίζω είναι... Α, όχι, είναι ο αριθμός των προτάσεων μέσα σε μια πρόταση, δια τον αριθμό των μορφημάτων. Μορφήματα, ξέρετε, είναι η μικρότερη μονάδα, γλωσσική μονάδα, σημασιολογή, η μικρότερη σημασιολογική γλωσσική μονάδα μέσα σε μια λέξη. Εντάξει, διά του αυτό. Τώρα, λοιπόν, κοιτάξτε να δείτε τι έκανα εγώ ένα χρόνο. Πήρα μερικούς φυτές της Ιταλικής από εδώ και τους είπα, ελάτε να μιλήσετε μέσω του Skype, από το δικό μου Skype με κάποιους άλλους φυσικούς ομιλητές από την Ιταλία. Ωραία. Και παράλληλα είχα ένα μαγετοφωνάκι κρυμμένο το οποίο έγραφε. Και από εκείνα τα παλιά τα δημοσιογραφικά το μαγετοφωνάκι το οποίο έκανε και το αρχείο ηλεκτρονικό. Τους έλεγα, βέβαια, ότι ξέρετε οι συμβουλίες σας καταγράφεται. Τότε δεν υπήρχε, βέβαια, η Παμελάντα να γίνει τέτοια καταγραφή καλύτερη και την έκανα εξωτερικά. Όμως μετά από λίγη ώρα οι φοιτητές μου ξεχνούσαν ότι υπήρχε αυτό κεγραφέ και ήταν πιο άνετη η συνομιλία τους. Ο στόχος μου ήταν εδώ να δω εάν αυξανόταν η εμπλοκή τους στη συζήτηση, γιατί αυτό δεν το έκανα μία φορά, το έκανα με τους ίδιους παραπάνω από μία φορά, αν αυξανόταν η συμμετοχή τους, αν αυξανόταν η ποσότητα της γλώσσας που παρίγαγαν και αν με αυτόν τον τρόπο αυξανόταν η εμπιστοσύνη τους στη χρήση της ξένης γλώσσας. Και έτσι λοιπόν τι έκανα, στην πρώτη επικοινωνία τους είπα ελάτε εδώ, μιλήστε με αυτόν τον άνθρωπο, έφευγα εγώ από το γραφείο, τους άφηνα να μιλήσουν εκεί με την ισχυία τους. Στη δεύτερη περίπτωση και τους έλεγα μιλήστε για αυτά τα θέματα σήμερα, ρωτήστε πληροφορίες από αυτόν τον Ιταλό για το Ιταλικό ποδόσφαιρο για παράδειγμα. Στη δεύτερη τους είπα μιλήστε για ό,τι θέλετε, για δικά σας ενδιαφέροντα. Και στη τρίτη προσπαθήσατε να συλλέξετε πληροφορίες για να γράψετε ένα πρότζεκτ πάνω σε αυτό το θέμα. Κατέγραφα τη συνομιλία με αυτό το μαγαντεφωνάκι που σας είπα το δημοσιογραφικό και μετά τα πέρασα σε αυτά σε ένα πρόγραμμα που λέγεται audition. Παλαιότερα το λέγα κάπως αλλιώς, δεν θυμάμαι, αλλά πάω σε τόση audition, το οποίο θα δείτε τι κάνει. Και είχα μετά στο τέλος κάποιες δομές συνομιλίες. Το audition κάνει αυτό ακριβώς. Σου δίνει σε ένα ηχητικό αρχείο μια γραφική παράσταση του ηχητικού αρχείου, του δικού σου ηχητικού αρχείου. Αυτή είναι η μία συνομιλία ενός φοιτητή της Ιταλικής με κάποιον φυσικό μιλητή της Ιταλικής. Αυτή είναι η συνομιλία. Βλέπετε όπως αυτό το κλασικό που πάλλεται ο τέτοιος. Τώρα βλέποντας εσείς αυτό μπορείτε να βγάλετε κάνα συμπεράσμα. Δεν θέλω να το προτείνω ότι είναι μία συνομιλία ενάμεσα σε φυσικούς και μη φυσικούς ομιλητές. Είναι ένας φοιτητής και ένας Ιταλός. Εσείς κοιτάζονται σε αυτό το πράγμα. Και εγώ το έβαλα σε αυτό το πρόγραμμα του audition να το παρατηρήσω να δω βγάζω κάνα συμπέρασμα από αυτό. Μπορώ να... Συμβαίνει ότι στην αρχή υπάρχουν μεγάλα κενά μέτρους όπου η φυσική το παιδί δεν μιλούσε ξέρω και ή μιλούσε πολύ σημανά ή ελληνικές φοράσεις. Ήταν εκεί όσο περνούσε η ώρα και ξαναδέθηκε το παιδί και το ζήτηκε. Και ο ρόγος του ήταν πιο εύκολο. Πάρα πολύ καλή παρατήρηση. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι ότι υπάρχει κάποιος από τους... Δεν ξέρω ποιος είναι αυτός. Υπάρχει κάποιος ο οποίος μιλάει δυνατά και αυτός είναι αυτός που είναι σε αυτή την περίπτωση. Βλέπετε εδώ. Υπάρχει κάποιος στα κενά που μιλάει σιγά και βλέπετε ότι τη γλώσσα του δεν είναι... Δηλαδή αυτός μιλάει περισσότερο από ότι αυτός. Θες να είναι. Το παρατηρείτε αυτό. Ποιος είναι το όνομα του παρατηρήσεων. Αυτός μιλάει πιο δυνατά από αυτόν. Αυτό είναι από αυτούς τους ιδέους. Ειδικότερα αυτά εδώ είναι μικρές περιπτώσεις όπου μιλάει ο μη φυσικός... Δεν μπορούμε να το δούμε σε λίγο. Και εδώ είναι ο ένας μιλάει εδώ και ο άλλος μιλάει εδώ. Ο ένας μιλάει δυνατά, ο άλλος μιλάει σιγά. Ο ένας μιλάει πολύ και ο άλλος μιλάει λίγο. Άρα λοιπόν παρατηρώντας αυτό, βλέπουμε πρώτα αυτό. Και τώρα θα σας πω ότι... Να ορίστε, μου το αποκάλυψε η... Πώς σε λένε? Σταυρούλα. Το αποκάλυψε η σταυρούλα. Όπου εγώ βλέποντας αυτό και άρχισα να λέω και να δεις κάτι συμβαίνει εδώ πέρα... Άκουγα ξανά τις συνομιλίες και έφτανα στο συμπέρασμα ότι... Οι δικοί μας οι φοιτητές είχαν ελάχιστη συμμετοχή. Τι κάνανε? Τους κάνανε ερωτήσεις στους Ιταλούς, επίτηδες, για να τους αφήνουν να μιλάνε. Τους λένε, δηλαδή, «περκέ». Έλεγε ο Ιταλός 10 λεπτά. «Μαντόδε». Α, σι. Έτσι. Βλέπετε λοιπόν, η γλώσσα τους ήταν το ότι μιλούσανε σιγά τι δηλώνει. Μπράβο, έλλειψη ανασφάλεια, έλλειψη αυτοπεποίθησης στη χρήση της γλώσσας. Έτσι. Έλλειψη αυτοπεποίθησης. Άρα λοιπόν ένα στοιχείο, έλλειψη αυτοπεποίθησης μιλάμε σιγά. Δεύτερον, δεν εμπλέκονται στη συνομιλία. Αφήνουν τον άλλο να μιλάει, κοιτάζουν να την κάνουν, ας πούμε. Επομένως και η συζήτηση είναι μονοπλευρή. Να τα συμπεραστηθεί και φυσικά είναι δύσκολο να το πείσεις ποιος είναι ποιος, άμα δεν ακούς το κείμενο. Αυτό είναι από τη δεύτερη συνάντηση. Εγώ πήρα τα ίδια ζευγάρια σε μια δεύτερη συνάντηση. Εντάξει. Σε μερικές περιπτώσεις δεν κατάφερα να βρω τον ίδιο Ιταλό, αλλά έβρισκα πάλι ένα φυσικό μιλτί. Ο τέτοιος, ο δικός μας, ο φοιτητής παρέμει ο ίδιος. Και εδώ είναι η δεύτερη συνάντηση. Εδώ τώρα τι βλέπετε. Η δεύτερη συνάντηση είναι μεγάλη ενδιαφέροντα. Ναι. Μάλλον για ένα σημαίνει ότι μιλούσε μόνο ο δικός μας ο φοιτητής. Θα μάλλον ανοίγουμε ότι είναι ο δικός μας ο φοιτητής. Ναι. Ότι μάλλον μιλούσε μόνο ο δικός μας ο φοιτητής. Ωραία. Κοιτάξτε να δείτε εδώ τι γίνεται. Βλέπουμε ότι εδώ υπάρχουν μεγαλύτερα κομμάτια όπου κάποιος μιλάει σιγά, αλλά τουλάχιστον τι κάνει. Μιλάει. Μιλάει. Αρχίζει και μιλάει. Μιλάει σιγά αλλά αρχίζει και μιλάει. Εντάξει. Βλέπετε ότι εκεί μεγαλώνει ο χρόνος συμμετοχής προς το τέλος της δεύτερης συνάντησης. Ενώ εδώ είναι μικρός ακόμα. Βλέπουμε λοιπόν ο ίδιος με τη δεύτερη συνάντηση ότι αυτοί που συμμετέχουν αρχίζουν να μιλάνε λίγο περισσότερο αλλά πάλι μιλάνε σιγά. Ωραία. Αυτές είναι οι πρώτες παρατηρήσεις. Όπου έχουμε μικρή συμμετοχή, μικρές φράσεις. Δεν είναι ιδιαίτερα περίπλοκες οι φράσεις αν τις ακούσετε. Πάντως χαμηλή φωνή. Σχεδόν πάλι μονόπλευρες. Γιατί αρχίζουν να συμμετέχουν. Προς το τέλος εκεί πέρα έχουμε μια μικρή αύξη της συμμετοχής από τους φοιτές. Οι φράσεις όμως παραμένουν μικρές. Είναι λίγο περισσότερο περίπλοκες. Η φωνή παραμένει χαμηλή. Αλλά έχουν μεγαλύτερη επλογή συζήτηση. Και εδώ φυσικά μπορείς να κατανοήσεις ποιος είναι ποιος. Αυτή είναι η τρίτη συζήτηση. Είναι η τρίτη συνάντηση και είναι η τρίτη συζήτηση. Τι φαίνεται να συμβαίνει εδώ πέρα. Εδώ ακριβώς αρχίζει να γίνεται μια συζήτηση. Γιατί τα κενά εκεί πέρα δεν είναι ο φυσικός ομιλήτης. Τα κενά είναι όταν και δεν μιλάει κανένας από τους δύο. Και βλέπετε γι' αυτό είναι και σχετικά μικρά. Πάντα υπάρχει κάτι. Υπάρχει μεγαλύτερη αναλλαγή. Ακριβώς. Υπάρχει μεγαλύτερη αναλλαγή. Μια άλλη καλή παρατήρηση. Υπάρχει μεγαλύτερη αναλλαγή. Βλέπετε λοιπόν ήδη με την τρίτη συμμετοχή τι έχουν καταφέρει να κάνουν αυτοί. Έχουμε ισότιμη συμμετοχή. Μεγάλες προτάσεις. Περίπλοκες. Δυνατή φωνή. Γιατί πλέον κανένας δεν μιλάει σιγά. Και έχουμε πλήραι εμπλοκή συζήτηση. Με τη τρίτη φορά. Ωραία. Τώρα λοιπόν να δούμε τα... Σ' αυτόν τον τελευταίο σλάιντ να δούμε τα... Τις γνώμεις και τις αντιδράσεις. Πρώτα απ' όλα πρέπει να σας πω ότι από αυτούς που είχα καλέσει την πρώτη φορά και τους είχα οικογραφήσει και προσπαθούσαν να κρύψουν τη δική τους συμμετοχή στη δεύτερη φορά που τους κάλεσα δεν ήρθαν εμείς. Γιατί, για να μην δείξουν ότι δεν μπορούν να δοκιμάσουν σε αυτή τη ζήτηση. Και αυτό είναι μια πρώτη αντίδραση που μπορεί να την έχετε κι εσείς από μαστές σας ιταλικοί. Να μην θέλουν να συμμετέχουν. Εκεί όμως πρέπει να αυξήσετε το κίνητρό τους και να επιμείνετε στη συμμετοχή τους. Γιατί όσοι συνεχίσουν να συμμετέχουν θα μάθουν. Αυτοί που εγκαταλείψουν, αυτοί που θα εγκαταλείψουν δεν θα μάθουν. Θα σας πω τι γίνεται σε αυτές τις περιπτώσεις. Την πρώτη φορά που ήρθαν να βάλουν εδώ μια κάμερα και εγώ ήμουνα λίγο, όχι φοβισμένος, αλλά σκεφτόμουνα ξέρετε ότι θα γράψω μια κάμερα, μην έχεις προσεκτικό στιλές, μην κάνεις λάθη ακόμα και στην πρώτη σου γλώσσα, ήδη δεν σου έρχονται οι λέξεις. Μετά από λίγη ώρα ξεχνάς ότι υπάρχει η κάμερα, ξεχνάς ότι υπάρχει η μαγνητοσκόπιση. Γι' αυτό συνήθως σε αυτές τις έρευνες τα πρώτα 10 λεπτά τα πετάνε, πρώτα 10-15 λεπτά γιατί μετά από αυτό ξεχνάνε και τα δύο μέρη ότι κάποιος τους γράφει και μπλέκονται σε κανονικές συζητήσεις, μετά από λίγο το ξεχνάς. Οπότε γι' αυτό μην έχετε κανένα πρόβλημα, οι φυτές σας θα συνηθίσουν αν δοκιμάσετε να τους εμπλέξετε σε συνομιλίες μέσω του Skype. Αυτό θα ήταν όμως μια καλή ιδέα για εσάς, τι θα μπορούσετε να κάνετε να βρείτε κάποιον στην Ιταλία με τον οποίο να μιλάτε σε τακτικά χρονικά διαστήματα μέσω του Skype. Να μία ιδέα που θα μπορείς να βάλετε για να βελτιώσετε τη δική σας γλώσσα και να το κάνετε μόνοι σας, αφού δεν το κάνουν οι δάσκαλοι σας, που θα μπορούσαν και αυτοί, αυτοί υπάρχουν επανεψήμες στην Ιταλία που διδάσκουν την ελληνική, κάντε το μόνοι σας. Ναι είχα πει, αλλά μπορείτε να βρείτε, δεν είναι δύσκολο. Ένα είναι αυτό, ότι οι πρώτοι που ήρθαν δεν ξαναεφανίστηκαν, μη φοβάστε να ξέρετε ότι οι καλύτεροι μαθητές ξένων γλωσσών είναι αυτοί που δεν φοβούνται να μιλήσουν. Εντάξει, όσοι δεν φοβούνται να μιλήσουν μαθαίνουν να μιλάνε στο τέλος. Και δεν έχουν υψηλή πίγνο στο λαθόν τους, δεν φοβούνται να κάνουν λάθη. Δεύτερον, μερικοί που ήρθαν την πρώτη φορά, είναι το ίδιο. Α όχι, οι μισοί που δεν ήρθαν ήταν από αυτοί που δεν ήρθαν καθόλου την πρώτη φορά. Είπαν θα αρθούμε και μετά μόλις συνειδητοποίησαν τι θα κάνουμε δεν ήρθαν καθόλου. Αυτοί που ήρθαν την πρώτη φορά, μερικοί δεν ήρθαν τη δεύτερη, επομένως έμειναν με αυτούς που πραγματικά είχαν θέλαν. Πάντως όσοι έμειναν, πρώτη παρατήρηση, στο τέλος είχαν την αίσθηση ότι βελτίωσαν τη γλώσσα τους. Προσέξτε να δείτε, αυτό το έβημα είναι διαφορετικό από το ότι βελτίωσαν όντως τη γλώσσα τους. Γιατί αυτό δεν το μετρούσα, έτσι, δεν μετρούσα εγώ αν όντως τη βελτίωσαν. Όμως όταν τους ρώτησα, μου είπαν ότι είχαν την αίσθηση ότι βελτίωσαν τη γλώσσα τους. Το να έχεις την αίσθηση ότι τα πάει καλά σε μια γλώσσα είναι θετικό, ανεξάρτητα από το αν όντως βελτιώνεσαι ή όχι. Το να έχεις την αίσθηση όμως ότι βελτιώνεσαι είναι θετικό γιατί βοηθάει στην διατήρηση του κοινού τους για να τη μάθεις. Δεύτερον, η αίσθηση ότι βελτιώθηκε η αυτοπεποίθησή τους βοήθησε την επικοινωνία τους. Όσο μεγαλύτερη η αυτοπεποίθηση αποκτάται στη χρήση της ιταλικής, τόσο περισσότερο θα θέλετε να μιλήσετε ιταλικά, τόσο περισσότερο θα μαθαίνετε ιταλικά. Τρίτον, είχαν την αίσθηση επίσης ότι μαθαίνουν όχι μόνο για τη γλώσσα αλλά και για την κουλτούρα και για τη καθημερινή ζωή στην Ιταλία. Το να μιλάς με ένα φυσικό μιλητή σου δείχνει και πώς σκέφτονται αυτοί για συγκεκριμένα πράγματα. Ειδικά όταν είναι θέματα που συζητιούνται σε παγκόσμια κλίματα δεν είναι κακό να αλλάζεις και να δεις πώς βλέπουν και αυτοί από τη δική τους πλευρά αυτά τα θέματα. Τρίτον, τέταρτον, δεν είχαν πρόβλημα με το πρόγραμμα, δεν είχαν πρόβλημα με το πρόγραμμα δηλαδή έτσι όπως το κάναμε για να έχουν αυτές οι συνομιλίες. Είπαν ότι ο ήχος ήταν καθαρός, απόλαυσαν τη συνομιλία στο τέλος και φυσικά είπαν ότι θα το χρησιμοποιούσαν τακτικά για να βελτιώσουν τη γλώσσα τους. Οι τελευταίες αυδεράς αφορούσαν ακριβώς αυτό, ότι υπήρχε ενάμεσα διαφορές ενάμεσης γλωσσικής συμπεριφορότητας συνομιλούσαν με ανθρώπους ηλικίας τους ή με νεότερους. Είναι κάτι που το είπε μια κοπέλα πριν, αν είχαν τα ίδια ενδιαφέροντα τις ίδιες οιλικίες. Όταν συνομιλούσαν με κάποιον της ίδιας ηλικίας φαίνεται να εμπλεκόντουσαν περισσότερα συζήτηση. Αντίθετα όταν καταλάβαινα ότι ο άνθρωπος από την άλλη μεριά είχε μια διαφορά στην ηλικία δεν υπήρχε το ενδιαφέροντας τόσο μεγάλο. Άρα καλό είναι αν επιλέξουμε να χρησιμοποιήσουμε αυτό το σύστημα, να εμπλέξουμε τους μαθητές μας σε μια τέτοια σύζευση, καλό είναι να βάλουμε ανθρώπους που έχουν περίπου τα ίδια ενδιαφέροντα. Δηλαδή αν μπορούμε να τους ρωτήσουμε ποια είναι τα ενδιαφέροντα, ας ο άλλος να πει εμένα το ποδόσφαιρο, έβαλε τον να μιλήσει με κάποιον άλλο που έχει το ίδιο ενδιαφέροντα, θα βρουν κάτι να πούνε. Μια άλλη περίπτωση υπήρξε που ήταν εξαιρετικά ενδιαφέροσαν. Κάποια στιγμή, γιατί εγώ συνομιλούσα από πριν, προετοίμαζα αυτούς που θα συνομιλούσαν με τους φοιτητές μας, κάποια στιγμή συνειτοποιήσα ότι μία κοπέλα που μιλούσε με τους δικούς μου φοιτητές δεν ήταν Ιταλίδα. Εγώ στην αρχή δεν το κατάλαβα βέβαια, όταν μιλούσα εγώ μαζί της, γιατί μου φάνηκε μια χαράφισκη ομιλία της Ιταλικής. Όταν μιλήσαμε μετά από μία, δύο, τρεις, τέσσερις φορές, κάποια στιγμή μου είπε ότι μα εγώ δεν είναι Ιταλίδα, είμαι Βουλγάρα. Α, λέω ενδιαφέρον. Εγώ γεννήθηκα όμως εδώ, είμαι Βουλγάρα κτλ. Όταν το κατάλαβε αυτό ο δικός μου μαθητής, τι έκανε, άρχισε να συμμετέχει πιο ενεργά. Εδώ επιβεβαιώνεται το γεγονός ότι όταν μιλάμε με μη φυσικούς ομιλητές μιας γλώσσας τόχου, αισθανόμαστε πιο ήρεμοι σε σχέση με τα λάθη που μπορεί να κάνουμε και συμμετέχουμε ενεργότερα σε αυτού του είδους της ομιλίας. Βέβαιος, δεν είναι κακό να δοκιμάσετε να εμπλέξετε τους φοιτητές σας ή τον εαυτό σας σε συζητήσεις με φυσικούς ομιλητές, αλλά αν βρετε άλλους μη φυσικούς ομιλητές ιταλικής, κάντε το. Δεν υπάρχει κανένα κακό εκεί. Πρέπει να προσέξετε όμως για το wrong uptake, δηλαδή για τη λάθος ανάληψη. Είπαμε τα λάθη που μπορεί να μάθουμε, επίσης θα χρησιμοποιεί ο άλλος και να νομίζουμε ότι είναι σωστά. Τέλος, λίγες περιπτώσεις πραγματογλωσσολογικής αποτυχίας που διευθετήθηκαν γρήγορα, δηλαδή δεν υπήρχαν περιπτώσεις να δημιουργήσουν πρόβλημα ανάμεσα στην επικοινωνία σ' αυτούς τους δυο ομιλητές και να σταματήσει η επικοινωνία. Και τέλος, δεν υπήρχε καμία περίπτωση διακοπήσης της επικοινωνίας όπως υπήρξε στην περίπτωση που είπαμε όπου οι Αμερικάνοι μιλούσαν με τους Γερμανούς. Άρα λοιπόν, η εμπλοκή καυτών θεμάτων που μπορεί να χωρίσουν τους λαούς, θα είναι καλό να αποφεύγετε, βρείτε τα πράγματα που μας ενώνουν και όχι τα πράγματα που μας χωρίζουν. Περνάμε τώρα στο τελευταίο κομμάτι από το σημερινό μάθημα. Θα κοιτάξω να τελειώσω πιο γρήγορα επειδή έχουμε αυτό τώρα το πρόβλημα με το Πάσχα, φεύγεται περισσότερο. Επομένως αφού θα φύγουν αρκετοί, να μην τους τερήσουμε αυτή τη χαρά να παρακολουθήσουν το μάθημα. Υπάρχουν δύο πράγματα που είναι σημαντικά. Το ένα είναι να κατανοήσετε το γραπτό λόγο σαν δεξιότητα και τι σημαίνει αυτό. Και μετά να δείτε μερικές δραστηριότητες γλωσσικές στις οποίες μπορείτε να εμπλέξετε τους φοιτητές σας, και τον εαυτό σας αν θέλετε να το χρησιμοποιήσετε για να βελτιώσουν την παραγωγή γραπτου λόγου. Αυτό όμως αυτό το σχηματάκι που υπάρχει και σε ένα άθρο που το έχω ανεβάσει και αυτό στο Blackboard, που αφορά τη δασκαλία του English Business Writing, δηλαδή δασκαλία... Τζα... Λοιπόν, δασκαλία αγγλικών για ειδικούς σκοπούς, πώς να γράφουν δηλαδή η αλληλογραφία business lettering. Αγνοήστε όμως το υπόλοιπο άρθρο, διαβάστε όμως λίγο για το τι σημαίνει η κατανόηση του γραπτού λόγου ως μια διαδικασία και όσο όχι ως ένα παράγωγο. Δηλαδή, δεν ξέρω αν κάποιοι από σας θυμούνται, αλλά στο παρελθόν, πολλοί δασκαλοί για να διδάξουν το γραπτό λόγο, τι έκαναν, διαβάζανε, κάναν αυτό που λέγανε οι ενδικτές, διαβάζανε και λέγανε στους φοιτητές τους, γράψτε εσείς από κάτω αυτό που ακούτε, αυτό κατανοούσανε ως γραπτό λόγο. Και στην πραγματικότητα τι βλέπαμε, βλέπαμε το παράγωγο, έτσι. Κατανοούσαν δηλαδή ότι ο γραπτός λόγος αφορά σε ένα τελικό προϊόν. Ποιο είναι το προϊόν, το κείμενο που έχει γραφτεί. Όμως, κάποια στιγμή, εκεί γύρω στο 1987, αυτοί οι δύο συγκεκριμένοι γλωσσολόγοι παρουσιάσαν αυτό, ας το πούμε, αυτή τη διαδρομή, τη διαδικασία, που συνήθως ακολουθείτε για την παραγωγή γραπτού λόγου, αναγνωρίζοντας ακριβώς το γεγονός ότι κανένας δεν γράφει μία φορά και τελείωσε. Ποτέ κανένας δεν γράφει αυτό που σκέφτεται, μία φορά και αυτό που γράψει είναι το τελικό προϊόν. Υπάρχει μια διαδικασία που συμβαίνει στον ανθρώπινο κέφαλο για την παραγωγή γραπτού λόγου και ακριβώς επειδή συμβαίνει αυτή η διαδικασία κατανοούμε πλέον το γραπτό λόγο ως μια διαδικασία, η οποία μπλέκει αυτές τις φάσεις, ότι περιέχει αυτές τις φάσεις. Πρώτα απ' όλα κατανόηση του task environment, δηλαδή κατανόηση του περιβάλλοντος στο οποίο θα γράψουμε. Και αυτό σημαίνει τι? Πρώτα απ' όλα το input, the rhetorical problem, γιατί γράφουμε. Κανένας δεν γράφει χωρίς λόγο, όλοι γράφουμε για κάποιο λόγο. Άρα εδώ πρέπει να εντοπίσουμε ποιο είναι το θέμα. Συμφωνείς? Χαίρομαι. Ποιο είναι το θέμα, για ποιον γράφουμε. Πρέπει να εντοπίσουμε το θέμα γιατί θέλουμε να γράψουμε για κάποιο συγκεκριμένο θέμα. Δεν γράφουμε χωρίς λόγο, έτσι. Δεύτερον, πρέπει να εντοπίσουμε για ποιον γράφουμε. Αυτό γιατί μπορεί να είναι χρήσιμο, μπορεί να φανταστεί κανείς. Γιατί πρέπει να εντοπίσουμε για ποιον γράφουμε. Για πες. Α, βλέπετε, ανάλογα λοιπόν με το για ποιον γράφουμε θα πάρουμε πολύ σημαντικές αφουφάσεις για αυτό το κείμενο. Δηλαδή θα είναι τυπικό, θα είναι άτυπο, θα είναι φιλικό, ξέρω εγώ τι θα είναι, έτσι. Ωραία. Επίσης, το λόγο για τον οποίο γράφουμε. Αυτό γιατί είναι σημαντικό. Να εντοπίσουμε το λόγο για τον οποίο γράφουμε. Αυτό αν το κατανοήσετε μπορεί να σας βοηθήσει το γραπτό λόγο σας γενικότερα στις εξετάσεις, αν αποφασίσετε να γράψετε μια εργασία για κάποιον άλλο καθηγητή. Προσπαθήστε να κατανοήσετε αυτό το μοντέλο της διαδικασίας παραγωγής γραπτου λόγου και θα σας βοηθήσει πολύ να βελτιώσετε και τον εαυτό σας. Γιατί πρέπει, εάν, να κατανοήσουμε το λόγο για τον οποίο γράφουμε. Ένα είναι το λεξιλόγιο. Ωραία. Το είπαμε αυτό, το audience. Ποιος είναι το audience, ποιος αποφυδόμαστε, γιατί αυτό θα μας βοηθήσει να πάρουμε αποφάση ως προς το γλωσσικό είδος που θα επιλέξουμε. Ωραία. Μένουμε σε αυτό το κομμάτι της αλυσίδας. Το είπε σε Μέρι, θα τον πει και η Βελνάδας μου φαίνεται. Ακριβώς αυτό το πώς θα το συντάξουμε, τη συναισθηματική φόρτιση που μπορούμε να δώσουμε έχουν σχέση με τη δομή του κειμένου. Με τη δομή και τη συνοχή του κειμένου. Το να καταλάβουμε το λόγο για τον οποίο γράφουμε θα μας βοηθήσει να σχεδιάσουμε τη συνοχή του κειμένου. Πώς θα εξελίσσεται αυτό το κείμενο. Άρα λοιπόν, το θέμα θα μας βοηθήσει η κατανόηση να γράφουμε για το θέμα και όχι άλλα τα άλλα. Το audience, για ποιο γράφουμε, θα μας βοηθήσει να επιλέξουμε το σωστό γλωσσικό είδος. Αν γράφουμε δηλαδή για να διαμαρτυρωθούμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή για ένα θέμα, θα χρησιμοποιήσουμε διαφορετικό γλωσσικό είδος από το αν γράφουμε ένα φίλο μας. Καλό είναι να μην το αλλάζουμε, εντάξει, δηλαδή δεν γράφουμε στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή και στο τέλος γράφουμε για χαραντάν. Ωραία. Άρα λοιπόν, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Και το τρίτο είναι ο λόγος για τον οποίο γράφουμε. Είναι σημαντικός κι αυτός να το κατανοήσουμε πριν κάνουμε οτιδήποτε. Πρέπει να γράψουμε ακόμα και μία παραμικρή την παραμικρή έψω πάνω σε ένα χαρτί, γιατί θα μας βοηθήσει στη συνοχή του κειμένου. Να πούμε πώς θα το δομίσουμε, δεν γράψουμε στην αρχή, στη μέση, δεν γράψουμε στο τέλος. Λαμπρά. Αφού λοιπόν το κατανοήσουμε αυτό που κάθονται κάτω από το τίτλο The Rhetorical Problem, πάμε στο The Writer's Long-Term Memory. Εδώ είναι τι έχουμε εμείς, τι διαθέτουμε, τι διαθέτουμε στην εγκεφαλική μας φαρέτρα, ποια είναι τα όπλα που διαθέτουμε στην εγκεφαλική μας φαρέτρα, για να τα επεξέλθουμε σε αυτό το θέμα, για αυτό το audience, για αυτό το λόγο. Ωραία. Και εδώ ένα-ένα knowledge of topic. Τι γνώσεις έχουμε πάνω σε αυτό το αντικείμενο. Αφού εμείς θα γράψουμε για ένα συγκεκριμένο αντικείμενο, για ένα topic, το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνουμε, πριν αρχίσουμε να γράφουμε, είναι να γράψουμε σε ένα άλλο χαρτί, τι γνώσεις διαθέτουμε για αυτό το θέμα εμείς, τι ξέρουμε εμείς για αυτό το θέμα, και να τα γράψουμε έστω σε ένα μοντέλο stream of consciousness. Ό,τι μας έρχεται στο μυαλό, να το γράψουμε για να τα έχουμε εκεί και να πούμε ότι κάποια στιγμή αυτά θα τα αναπτύξουν. Τι γνωρίζουμε για αυτό το κοινό, τι γνωρίζουμε για αυτούς τους οποίους θέλουμε να γράψουμε. Να κάνουμε ένα writing plan, να κάνουμε ένα πλάνο και να πούμε πρώτα θα προσεγγίσω το θέμα, μετά θα αναφέρω αυτά τα σημεία με μορφή α, β, γ, δ όσο καλύτερα μπορώ οργανωμένα και στο τέλος θα καταλήξω σε αυτά τα συμπεράσματα. Κάνουμε δηλαδή ένα writing plan, πώς θα κινηθούμε μέσα σε αυτό το αντικείμενο και φυσικά θα πρέπει να δούμε τώρα, τι γνωρίζω εγώ, αν γνωρίζω, έχω, κατέχω την κατάλληλη γραμματική για να μπορέσω να τα πεξέλθω πάνω σε αυτό και αν διαθέτω το κατάλληλο vocabulary, αν δηλαδή διαθέτω το κατάλληλο εξυλόγιο για να τα πεξέλθω σε αυτό το ζήτημα. Όλα αυτά πρέπει να τα ψάξουμε στο long term memory, αν υπάρχουν μέσα στον εγκεφαλόμενο, να τα γράψουμε σε ένα χαρτί με πρόχειρο τρόπο που θα μας βοηθήσουν να προχωρήσουμε. Εντάξει. Και τώρα ξεκινάμε αυτό που λέμε writing process που είναι η πραγματική διαδικασία. Μέχρι τώρα εδώ έχουμε γράψει μόνο σε μορφή τηλεγραφική και έχουμε κάνει ένα αρχικό πλάνο. Πάμε τώρα στο writing process που είναι πρώτα απ'όλα organizing, τα οργανώνουμε αυτά που τα έχουμε γράψει αρχικά με μία μορφή όπως μας έρχονταν. Τα οργανώνουμε και λέμε αυτά τα τρία επιχειρήματα για παράδειγμα που θέλω να χρησιμοποιήσω έχουν σχέση με το λειτουργικό κομμάτι. Άρα τα βάζω μια ταπέλα πάνω και τα λέω λειτουργικά επιχειρήματα. Ένα άλλο έχει σχέση με το cognitive κομμάτι, με το γνωστικό κομμάτι. Βλέπω ότι αυτά τα τρία επιχειρήματα ταιριάζουν μεταξύ τους γιατί έχουν αυτό σχέση με το γνωστικό κομμάτι. Τα βάζω και αυτά σε έναν κύκλο. Μετά βλέπω άλλα τρία επιχειρήματα που δεν συνδέονται μεταξύ τους. Α, λες αυτά θα τα βάλω στο τέλος, other, other, αφού βάλω αυτά που μεταξύ τους συνδέονται θα βάλω στο τέλος τα άλλα. Κάποια οργάνωση, αυτό κάνω στην ουσία, οργανώνω με κάποιο τρόπο. Και φυσικά, goal setting, λέω εδώ τι θέλω να πετύχω με αυτό που θέλω, που γράφω. Ποιος είναι ο στόχος, τι θέλω να πετύχω, αυτό πρέπει να γίνει ξεκάθαρο, διάφανο, που? Συνεισαγωγή αυτού που θέλω να γράψω, του κειμένου. Και εφόσον το γράψω ότι αυτός είναι ο στόχος για τον οποίο γράφω, πρέπει στο τέλος στα συμπεράσματα του κειμένου να δω εάν οδηγείται όντως ο αναγνώσης σε αυτό. Δηλαδή πρέπει ο αρχικός στόχος με τα τελικά συμπεράσματα να έχει μια σχέση. Εκεί πέρα μπαίνω τώρα στην δεύτερη φάση του writing process που το ονομάζουν translating. Που εδώ δεν είναι translating από τα ελληνικά στα ιταλικά αλλά translating ideas into words. Βάζω δηλαδή με κείμενο τις ιδέες που έχω αρχικά τα γράψει ότι θέλω να αναπτύξω. Βάζω σε λέξεις, σε προτάσεις πλέον. Αρχίζω και γράφω πραγματικές προτάσεις. Προτάσεις, παραγράφους, chapters. Αυτό που θα γράψω είναι ένα πρώτο draft. Κανένας δεν γράφει, ακόμα και οι πιο επιδέξιοι συγγραφείς δεν γράφουν ένα one-off μία φορά και τέλος. Πάντα γράφουν, ξαναγράφουν, ξαναγράφουν, ξαναγράφουν, ξαναγράφουν, ξαναγράφουν ακόμα μέχρι να πάρει την τελική τη μορφή. Υπάρχει πάντα ένα first draft, second draft κτλ. Και φτάνουμε σε ένα final version που είναι η τελική έκδοση. Συμφωνούμε σε αυτό. Άρα λοιπόν κάνουμε το πρώτο draft και σε συνέχεια τι κάνουμε. Το ξαναδιαβάζουμε, το αξιολογούμε και τώρα το διαβάζουμε σαν αναγνώσεις. Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτό που διαβάζουμε. Δεν έχει μεγάλη συνοχή το κείμενο μου εδώ. Αυτά τα πράγματα φαίνονται ασύνδετα. Τι κάνουμε, μεταφέρουμε παραγράφους πάνω κάτω, αριστερά, δεξιά. Τα ξαναλάζουμε λίγο να δει μέσα στο κείμενό μας. Έτσι το κείμενο να έχει μια καλή ροή, να διαβάζεται καλά. Το αξιολογούμε, το κάνουμε revising, editing. Αυτή η διαδικασία μπορεί να ακολουθεί μία, δύο, τρεις, τέσσερις, πέντε φορές. Μέχρι να είμαστε εμείς απόλυτα ευχαριστημένοι με το τελικό προϊόν. Αυτός είναι ο πραγματικός γραπτός λόγος. Βλέπετε λοιπόν ότι ο γραπτός λόγος δεν είναι σκέφτομαι και γράφω κατευθείαν. Υπάρχει μία σειρά από διαδικασίες τις οποίες συντόπισαν αυτοί εδώ οι συγκεκριμένοι ερευνητές, γλωσσολόγοι και κατέληξαν ότι αυτή είναι η διαδικασία που φαίνεται να συμβαίνει. Εφόσον συμφωνήσουμε εμείς ότι αυτή είναι η διαδικασία πρέπει το επόμενο επιχείρημά μου είναι, που μάλλον δεν είναι δικό μου επιχείρημα, είναι ένα επιχείρημα που θα το δείτε στη βιβλιογραφή ότι το μεγάλο επιχείρημα κυρίως από τη δουλειά της Μάθα Πένικτον αλλά και από άλλους συγγραφείς ότι ο επεξεργαστής, το Word δηλαδή βοηθάει στην ανάπτυξη του γραπτού λόγου στους μαθητές. Το να το ζητήσουμε δηλαδή να γράφουν τις εργασίες στο Word βοηθάει την ανάπτυξη του γραπτού λόγου. Μπορεί να φανταστεί κάποιος γιατί, γιατί το Word να βοηθάει. Γιατί λοιπόν, μας δίνει το Word τη δυνατότητα να διαβάσω αυτό που έγραψα και αμέσως να το διορθώσω. Φαντάζεστε τον κόπο που έβαζε τον εαυτό τους όσοι γράφανε χεωρόγραφα. Να κάνω και την παραμικρή αλλαγή, έπρεπε να ξαναγράψω όλο το γένοντα την αρχή. Και αν θέλαν να μεταφέρουν μία, δύο, τρεις παραγράφους, ξανά από την αρχή και ξανά από την αρχή. Το Word μας δίνει αυτή τη δυνατότητα, να τις κάνουμε τις αλλαγές πολύ γρήγορα μέσα στο κείμενο, χωρίς να επηρεάζουμε το τελικό, χωρίς να μπαίνουμε σε ιδιαίτερα μεγάλο κόπο. Άλλο? Να λοιπόν, το Word μας δίνει κάποια εργαλεία που μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε για να βελτιώσουμε το γραπτό λόγο. Διορθώνει αυτόματο το κείμενο. Αν έχουμε δηλαδή προβλήματα ορθογραφίας, αμέσως μπορούμε να τρέξουμε εκεί. Άλλο? Επιπλέον, όταν συγκεκριμένουμε την ορθογραφία, κάνει πολλές παραγράφους, μεταφέρουν παιζά σε επανέα, δεν είναι πολύ δυνατότητα. Ωραία, αυτές οι... Άρα, λοιπόν, να επεξεργασούμε το κείμενο. Λαμπρά, άλλο. Μπορούμε να δώσουμε νόημα για να πεις λέξεις. Έχει δισαυρό. Λαμπρά, έχει δισαυρό. Μπορούμε να λέει θησάρους και να βρούμε συνόνιμα. Τα συνόνιμα είναι πολύ βοηθητικά, γιατί μπορεί να γράψουμε, ας πούμε, μία λέξη και να θέλουμε την ίδια λέξη σε μία άλλη μορφή, αν το γράμμα μας είναι τυπικό. Δεν είναι τόσο φιλικό, είναι τυπικό. Οπότε μπορούμε να πάρουμε μία λέξη, από εκεί να δούμε κάποια λέξη, να πούμε «ανέρεση». Αυτή τη λέξη τη θυμάμαι, την είχα συναντήσει εκεί το κείμενο, αλλά δεν μου ερχόταν στο μυαλό. Την ξαναθυμήθηκα, την ξαναπαινάω. Ωραία. Άλλο. Μπορούμε να το συμπληρώσουμε με εικόνες. Ωραία. Άλλο. Να το κρατήσουμε και να το εξαργαστούμε μετά. Ωραία λοιπόν. Υπάρχει ένας άλλος. Άρα λοιπόν, νομίζω ότι καταλήγουμε το ότι να ζητάμε τους μαθητές μας να γράφουν σε κειμενογράφου που μπορεί τελικά να βοηθήσει τη διαδικασία του γραπτού λόγου όπως την κατανοήσαμε σαν διαδικασία και να βελτιώσει τη συμπραγματικότητα της γλώσσας τους. Εδώ τώρα λοιπόν έχω μερικά επιχειρήματα. Ο επεξεργασής λοιπόν είναι απλό στη χρήση και μπορούμε να το χρησιμοποιήσουμε. Δεύτερον, υπάρχουν πακέτες επεξεργασίας κειμένων που μας βοηθάνε να αλλάξουμε τις λέξεις. Να πάρουμε μία λέξη από εδώ, να την πάμε εκεί, μία παράγραφο εκεί, μία πρόταση εκεί πάνω κάτω αριστερά δεξιά. Δεν ακριβώς για τον Γιωνατόγορας που υπάρχουν σε όλους. Δεν κολλάει, πολύ σπάνια κολλάει. Οι μαθητές επειδή ακριβώς δεν επικεντρώνονται στη ιδιόρθωση γιατί η ιδιόρθωση είναι αυτόματη άρα δεν σκέφτονται αν γράφουν σωστά ορθογραφικά. Ο νους τους είναι που στο περιεχόμενο και στην πραγματικότητα ο γραφός λόγος για αυτό μας ενδιαφέρει για το περιεχόμενο και όχι για την ορθογραφία. Μειώνεται το άγχος, αφού δεν έχω το άγχος ότι θα γράψω, κάνω λάθος ορθογραφικό, μειώνει το άγχος, προσφέρει δυνατότητες για ομαδική εργασία, μπορούμε μέσα από ένα wiki, να ανεβάσουμε σε ένα wiki άμα το είδατε στο προηγούμενο μάθημα, να ανεβάσουμε σε ένα wiki ένα αρχείο World και να ζητήσουμε από τους μαθητές μας να γράφουν όλοι μέσα σε αυτό το αρχείο World κείμενα. Βοηθά τους μαθητές μας να γίνουν αυτόνομοι και αυτό είναι αυτό που θέλω στην επόμενη εργασία σας να μου δείξετε πόσο αυτόνομοι μπορείτε να γίνετε και πώς μπορείτε να βελτιώσετε τη μάθηση των ιταλικών σας σε σχέση με τα μαθήματα που παρακολουθείτε, δίνοντας συμβουλές τώρα πλέον στους εαυτούς σας και τέλος μπορεί να προσφέρει δυνατότητες για διδασκαλία της γλώσσας. Ποιες δυνατότητες τις έχω εδώ, στο παρακάτω. Το World μπορεί να κάνει όλα αυτά τα πράγματα που είμαι σίγουρος ότι τα γνωρίζετε, δεν χρειάζεται πλέον να σας το δείξω, αλλά στο Blackboard ανεβάζω ένα αρχείο World, το οποίο περιέχει μέσα πληροφορίες πώς να χρησιμοποιείτε το World. Κάποιες από αυτές τις πληροφορίες μπορεί να τις χρησιμοποιήσετε, μπορεί να μην ξέρετε πώς να κάνετε αυτό να το δείτε εκεί, μπορεί να το χρησιμοποιήσετε. Επομένως όλα αυτά συλλαβισμούς, αυτόματιορθώσης κτλ μπορεί να το κάνετε. Τώρα είναι το σημαντικό να μπούμε σε αυτή την περίπτωση να δούμε τον τύπο των δοκιμασιών που μπορούμε να εμπλέξουμε τους μαθητές μας μέσα από το World. Λέω αυτό και τελειώνουμε, που είναι 2-3 σλάιντε. Έχω χωρίσει τον τύπο των δοκιμασιών εδώ σε 4 διαφορετικές δοκιμασίες. Δοκιμασίες που αφορούν την επεξαργασία του κείμενου και θα δείτε τι είδους δοκιμασίες μπορείτε να βάλετε τους μαθητές μας εκεί. Δεύτερον, δοκιμασίες δημιουργίας κείμενου, εδώ είναι να επεξαργαστούν, εδώ είναι να δημιουργήσουν κείμενα. Προς ομοιώσεις, στους οποίους μπορούμε να τους εμπλέξουμε χρησιμοποιώντας τον κειμενοδογράφο και φυσικά δημιουργία υποστηρικτικού υλικού. Αυτό δεν θα το αναπτύξω, γιατί μπορούμε να κάνουμε υποστηρικτικό υλικό που να αφορά είτε τη γραμματική, τη δομή δηλαδή, είτε το λεξιλόγιο, είτε το ίντερνετ, είτε να κάνουμε χρήση πολυμέσων. Να κάνουμε ένα αρχαίο Word δηλαδή, που να λέω να έχει μέσα όλες οι σάγων λέξεων κειμένων. Για κάθε μάθημά μας η άγνος δέξει να είναι εκεί και να είστε ενδεδεμένοι με οι πυροσυνδέσεις, να πατάμε εκεί πέρα και αμέσως να μας δίνει την πληροφορία. Ή να πατάμε εκεί και να βγαίνει ένα σειστό στο διαδίκτυο που να εξηγεί αυτό που θέλουμε να εξηγήσουμε. Πάμε τώρα στις άλλες τρεις. Τις έχω εδώ πέρα σε σειρά, τροποποιήσεις, αλλαγές, βάλες σωστή σειρά, διαγραφή, διόρθωση λατών, αλλά νομίζω ότι μπορεί να τις δείτε καλύτερα εδώ. Πώς εξής, τροποποιήσεις. Τους δίνουμε λοιπόν ένα κείμενο και τους λέμε, κοιτάξτε να δείτε, αυτό εδώ το κείμενο είναι γραμμένο σε μορφή πρόζας, είναι ένα συνολικό κείμενο. Θέλω να το γράψετε με τη μορφή οδηγιών. Διάβασε, δηλαδή, να πεις στον μαθητή σου, διάβασε αυτό το κείμενο και θέλω από αυτό εδώ να γράψεις οδηγίες. Γράψε δηλαδή τι πρέπει να κάνει, ένα, δύο, τρία, τέσσερα, πέντε, έξι. Κάποιος να εξηγεί δηλαδή πώς λειτουργεί ένα μηχάνημα, να το εξηγεί μέσα σε φυσικό λόγο και να του πούμε εμείς, γράψε το με οδηγίες τώρα. Πρώτα κάνει εκείνο, μετά κάνει εκείνο, μετά κάνει εκείνο. Έτσι, αλλαγή. Πρέπει να είναι μια τροποποίηση κειμένου είναι αυτή. Δεύτερον, από πρώτο πρώτο στο τρίτο πρόσωπο. Μπορώ να σου πω αυτό όλο το κείμενο είναι σε πρώτο πρόσωπο, εσύ μπες μέσα, μάρκαρε το εγώ, κάντε ο εμείς ή εσείς στο τρίτο ενικό ή οτιδήποτε και άλλαξε και ότι πρέπει να αλλάχθει. Μια άλλη δοκιμασία μπορεί να γίνει στο Word. Δεύτερον, περίληψη ενός άρθρου. Διάβασε αυτό το άρθρο που είναι μια σελίδα, γράψε με 300 λέξεις και εκεί μπορεί να κάνει copy-paste, να αφαιρέσει, να προσθέσει, να γράψει με κάποιον άλλο τρόπο. Βλέπεις πόσο εύκολο τρόπο μπορεί να το κάνει μέσα από το Word. Αθροποποιείς λοιπόν. Δεύτερον, αλλαγές. Αλλαγές λέξη με συνώνυμα. Να τους πούμε ότι αυτό το κείμενο γραμμένο για ένα φίλο, κάτω για έναν άνθρωπο που δεν το ξέρεις, γράψε συνώνυμα. Επέλεξε αυτές τις λέξεις και θέλω να μου βάλεις τις συνώνυμες λέξεις που να είναι formal. Αλλαγή στυλ από τυπικό σε άτυπο, όλο το κείμενο. Είναι φιλικό, κάν το τυπικό ή είναι τυπικό, κάν το φιλικό. Από ενεργητική σε παθητική φωνή. Έτσι. Από το παρελθόν στο παρόν ή στο μέλλον, είναι όλο γραμμένο στο παρελθόν, κάν το να είναι γραμμένο όλο στο παρόν. Ή κάν το όλο είναι εγγραμμένο στο μέλλον, αλλάζοντας τους χρόνους δηλαδή εδώ. Από τον ενικό στον πληθυντικό αριθμό ή κάνοντας τη χρήση εύρεσης, άλλαξε αυτά τα συγκεκριμένα σημεία σε όλο το κείμενο. Ξέρετε που το Word κάνει εύρεση και αντικατάσταση, έτσι. Προσθέσεις. Προσθέσε τις λέξεις που λείπουν. Βάλτε σημεία στίξεις. Αλλάξτε τα άρθρα ή βάλτε άρθρα. Βάλες τη σωστή σειρά πλέον. Λέξεις για να γίνει μια πρόταση. Μπερδεμένες λέξεις βάλτε στη σωστή σειρά για να γίνει μια σωστή πρόταση. Προτάσεις για να γίνει μια παράγραφος. Προτάσεις οι οποίες είναι μπερδεμένες βάλτε στη σωστή σειρά για να γίνει μια παράγραφος. Αυτό θα τους βοηθήσει να αυξήσουν τη συνοχή του κείμενου. Ωραία. Παραγράφος για να γίνει ένα κείμενο. Δείτε λίγο τη συνοχή κειμένου και αλλάξτε τον τρόπο μέσα στο κείμενο για να αποκτήσει μεγαλύτερη συλλοχή, να γίνει καλύτερο. Γράψε με άλλο τρόπο παράφραση. Να μία λέξη δεν την ξέρεις δεν πειράζει γράψε με άλλο τρόπο. Γράψε με μερικές λέξεις παραφράζοντας. Είναι κάτι που είναι πολύ χρήσιμο να το μάθει. Γιατί είναι αδύνατο σε κάποιον να μάθει 100% μια ξένη γλώσσα. Άρα το να μάθουμε να παραφράζουμε, να λέμε δηλαδή μία άλλα λόγια μία λέξη που δεν μας έρχεται στο μυαλό είναι μια χρήσιμη διαδικασία. Πότε μπορεί να μας βάλει κάτι τέτοιο. Δύο κείμενα που να εμφανίζονται σε ένα κείμενο και οι μαθητές να πρέπει να τα χωρίσουν. Να τους δώσε ένα κείμενο και να πει εδώ μέσα σε αυτό το κείμενο υπάρχουν δύο κείμενα στην πραγματικότητα. Κάντε δύο κείμενα από αυτό το ένα. Χωρίστε τα. Διαγραφή. Σβήστε τα σημεία σε ένα κείμενο που δεν είναι απαραίτητα. Από ένα μεγάλο κάνε ένα μικρό τώρα. Άρα σβήστε κάτι που δεν χρειάζεσαι. Μέτρησε τις λέξεις και κάνε με 200 μόνο λέξεις και μετά κάτι κριτική μεγάλο κείμενο. Τέλος. Διόρθωση λαθών με το μηχάνημα. Δίνετε ένα κείμενο που περιέχει λάθη. Το Word θα τους δείχνει αμέσως το πιτζελάτ. Κάντε τις διορθώσεις. Βελτιώντας την ορθογραφία τους. Έτσι. Με αυτόν τον τρόπο. Αυτά ήταν μερικές αλλαγές. Δημιουργία κείμενα τώρα. Συμπλήρωση παραγράφων διατηράντος στο στυλ. Αυτό μπορεί να το κάνετε και μέσα από ένα wiki. Βάζετε ένα αρχείο Word που περιέχει ένα κείμενο και τους λες φοιτητές. Συμπληρώστε μέσα από αυτόν τον κείμενο παραγράφους αλλά διατηρώντας το στυλ. Αν το στυλ είναι τυπικό όποια παράγραφο συμπληρώνε αυτή και τη βάζουν αυτή πρέπει να μην χαλάει το στυλ του κείμενου. Άμα είναι φιλικό το ίδιο. Δύο. Συμπληρώστε το κείμενο διατηρώντας το στυλ. Γράψτε παραπάνω κείμενο. Όχι μόνο μία παράγραφο αλλά γράψτε παραπάνω κείμενο. Ομαδικό γράψιμο από μία ομάδα σε μία άλλη μία ιστορία. Μπορείτε να ξεκινήσετε εσείς έχετε δει το έργο πέρα από την Αφρική με τον Ρομπερ Τζέρφορντ. Βάζετε παραπάνω το στυλ. Στα παλιά τα χρόνια ήταν ο Μπρατ Πίτ της εποχής του Ρομπερ Τζέρφορντ. Και είχε ένα τέτοιο με τη Μέλιου Στρυπ. Ο οποίος συναντιούνται στην Αφρική. Out of Africa. Είναι βιβλίο που το έγραψε μία συγγραφέας από τη Δανία μου φαίνεται. Σε αυτό εδώ όταν εφανίζεται ο Ρομπερ Τζέρφορντ λέει τι κάνεις και λέει κάνω ιστορίες. Λέει τι ιστορίες κάνεις. Κάνω λέει δημιουργώ ιστορίες. Πες μου λέει κάτι και θα σου δημιουργήσω εγώ μια ιστορία. Και λέει αυτής αυτών ένα κοτί από σπίρτα. Και λέει αυτός το κοτί αυτό από τα σπίρτα το βρήκε στον δρόμο Τάδε, ο Λούι ας το πούμε, ενώ περνούσε τον δρόμο για να πάει στο μπάρο όπου θα συναντούσε τον θείο του που θα έκαναν εκεί και από εκείνο ξεκινάει να σου λέει μια ιστορία. Έτσι γνωστήκαν ας πούμε. Σε λέει μια ιστορία και περνούσε η ώρα λέγοντας αυτή ιστορία. Αυτό μπορεί να κάνεις με αρχές. Να τους γράψεις στην αρχή και να τους πείτε γράψτε μια ιστορία τώρα και να μπαίνει ο καθένας μέσα στο wiki όπου το wiki μπορεί να συμπληρώνεται και να σώζει ο καθένας αυτό που συμπληρώνει και έτσι να δημιουργήσετε μια ιστορία στα ιταλικά. Η οποία είναι γραμμένη από πολλούς ανθρώπους. Αυτό είναι ιδιαίτερα ευχάριστη διαδικασία. Παράλληλο γράψω μια ιστορία γράφεται σε άλλο πρόσωπο από τα ίδια γεγονότα. Δηλαδή τους δίνετε μια ιστορία που τη διηγείτε. Ξέρεις μια ιστορία πάντα τη διηγείται ένας και τα βλέπει τα γεγονότα πάνω σε αυτό. Αλλά σε αυτήν την ιστορία μπορεί να υπάρχουν και άλλοι που συμμετέχουν. Να τους πείτε τώρα δεν είσαι ο Κώστας που γράφει την ιστορία είσαι η Σοφία που πήρε μέρος σε αυτήν την ιστορία. Αλλά πλέον με τα δικά σου μάτια. Το καταλάβατε. Ή επέκταση από λέξεις και ιδέες σε ολόκληρο κείμενο. Ωραία. Να επεκτείνουν ένα κείμενο. Αυτές είναι οι ιστορίες, αυτές είναι δραστηριότητες που μπορούν να δημιουργήσουν κείμενο. Και τέτοιους μπορείτε να τους πείτε χρησιμοποιώντας το wiki. Το wiki είναι ιδιαίτερα καλό σε αυτήν την συγγραφή. Γιατί πάντα σώζει το τελευταίο. Αλλά αν κάποιος μας κατέστρεψε το κείμενο, κάποιος ματιτήσει έτσι από αγγέλια, μπορούμε πάντα να το γυρίσουμε στο older version. Είναι εύκολο αυτό. Σας το έδειξε ο κ. Βαμβουρασέτη. Τέλος προσωμιώσεις. Μπορούμε να πούμε εσείς οι τέσσερις, εσείς οι αρθογράφοι, γράφετε σε μια εφημερίδα, γράψτε ένα κείμενο, ένα άρθρο για αυτή την εφημερίδα με βάση αυτού του θέμα. Δύο, ψάχνετε εργασία και θέλετε να γράψει το βιογραφικό σας. Και θα γράφατε σαν κάβαλετε, που είναι το γράμμα που θα γράψετε σε αυτούς που θα πάει και πώς θα κάνει το βιογραφικό σας. Κάντε μια διαφήμιση. Δουλεύετε για αυτό το περιοδικό και σας είπε να κάνει μια διαφήμιση για αυτήν την οδοντόκριμα που είναι για παιδιά. Ετοιμάστε την, πώς θα βγει στην εφημερίδα μας. Και βάζετε εκεί και εικόνα και παίρνετε αποφάση, πώς θα τη συνοδεύει, θα μεγάλω, μικρό και τα λοιπά. Ναι για παιδιά, πρέπει να είναι μικρό, σύντομο. Οι λέξεις πρέπει να μην είναι λέξεις δύσκολες, να είναι λέξεις που συγχρονιστούμε με παιδιά. Όλα αυτά που θα συζητήσετε βοηθούν τη γλωσσική επίδοση. Σας λένε δηλαδή πώς λειτουργεί η γλώσσα. Οι αγγελίες, το να μάθουμε να γράφουμε αγγελίες και να καταλαβαίνουμε αγγελίες και αυτό είναι χρήσιμο σε μια ξενογλώσσα. Και τέλος, δυναμικές ασκήσεις. Και αυτό λέω και τελειώνω. Πρώτον, μπορούμε να τους δώσουμε ένα κείμενο στο Word. Τι γίνεται τώρα? Τα κείμενα συνήθως που κάνετε εσείς μέσα στην τάξη είναι τι? Κείμενα που είναι, σας τα δίνουν σε μορφή χαρτιού. Εζένε. Όταν σας τα δίνουν σε μορφή χαρτιού δεν μπορείτε εσείς, όταν έχετε μία γνωση λέξη τι κάνετε. Κύριε, κύριε τι σημαίνει αυτό. Εζένε. Ένα μεγάλο μέρος του γλωσσικού χρόνου σπαταλείται σε τέτοιου είδους δραστηριότητες. Να κατανοήσουμε το κείμενο, να το διαβάσουμε, να το κατανοήσουμε, να εξηγήσουμε τις λέξεις, γραμματική και τα λοιπά. Όλα αυτά, εφόσον εσείς πάτε να δουλέψετε σε ένα φορεστήριο μπορείτε να τα περάσετε σε ένα Word τα κείμενα σας. Και χρησιμοποιώντας τη δυνατότητα της υπερσύνθεσης να δίνετε ανατροφοδότηση για το λεξιλόγιο, να πατάει εκεί ο Χρήσις και να του εξηγείτε τι σημαίνει αυτή η λέξη, να ξαναγυρίζει το κείμενο ή να το συνδέεται αυτό με εικόνες ή με ηχητικά αρχεία. Το καταλάβατε. Έτσι θα λέτε στους μαθητές σας, κοίταξε να δεις, μην έρχεσαι στο μάθημα προετοίμασος για να διαβάσουμε αυτό το κείμενο και να το εξηγήσουμε. Όχι. Διάβασέ το στο σπίτι σου με την ισχυία σου, μάθε τις λέξεις και τη γραμματική μόνος σου, διάβαζε γι' αυτά και έλα με συντάξει να συζητήσουμε για αυτό το θέμα στα Ιταλικά. Και έτσι ο χρόνος της τάξης είναι ένα χρόνος παραγωγικός και όχι να μιλάνε πάλι περισσότερο χρόνο οι δάσκαλοι και οι μαρτές περισσότερα κάτω και να ακούνε. Καταλάβατε. Ένα ένα αυτό. Δεύτερον, μπορούμε να κάνουμε άμεση σύνδεση με το διαδίκτυο για σύγκριση μοντέλων. Γράφουμε εμείς ένα κείμενο, γράψτε ένα κείμενο για παράδειγμα για... Μπορείτε να σας πείτε, δείτε τον αγώνα Μπάγεν Μονάχο χθες που έπαιζε με την άλλη ομάδα και γράψτε ένα κείμενο, είστε αρθρητικογράφος, γράψτε ένα κείμενο στα Ιταλικά για να δημοσιεύθει στην Corriere della Sera. Το γράφουν αυτό οι μαθητές σας και μετά τους λέτε πατήστε εδώ ένα κουμπί και δείτε πώς το έγραψε ένας Ιταλός για την εφημερίδα Corriere della Sera πραγματικώς. Συγκρίνετε τα δύο κείμενα. Τι θα αλλάζατε εσείς για να γίνει το κείμενό σας καλύτερο. Τρίτο και τελευταίο, άμεση σύνδεση με διαδίκτυα, συλλογή στοιχείων. Γράψτε μια, θέλετε να κάνετε μια εργασία πάνω σε ένα, ας το πούμε στον Λουτσάνο Παρπαρότη ή άντε ας πούμε σε ένα που ζει τον Αδρέα Μποτσέλη, δεν ξέρω αν ακούτε καθόλου. Βρείτε πληροφορίες για τη ζωή του και κάντε να ετοιμάσετε ένα μίνι βιογραφικό, να πείτε σε κάποιον. Να πείτε σε κάποιον άλλο, ξέρετε κάτι, είστε ο Αδρέα Μποτσέλη και θέλετε να ενοιμάσετε ένα μίνι βιογραφικό, πολύ μίνι όχι με όλες που θα κάνουν οι άλλοι, για να πιάσετε δουλειά στη σκάλα του Μιλάνου. Τι θα γράφετε για εσάς. Ή στο εαυτό σας και θέλετε να δουλέψετε εκεί. Τι θα κάνουν, έτσι σε αυτό το στιγμό. Αυτές οι ασκήσεις είναι πιο δυναμικές γιατί εμπλέκουν περισσότερους δεξιότητες. Βλέπετε ξεκινήσαμε από μικρές απλές ασκήσεις, αντικαταθυστείστε τον ενικό στον πληθυντικό και τα λοιπά που μπορούμε να τα κάνουμε το World γιατί βοηθάνε. Αλλά μπορούμε να κάνουμε και πιο δυναμικές ασκήσεις που εμπλέκουνε παράλληλα αρκετές ροσικές δεξιότητες. Αυτά έκανα να σας πω. |
