| : Ως πότε πάλι η καρδιά θα ζούμε στα στενά, μονάχοι σαν λιοντάρια στες ράχες στα βουνά. Καλλιώνε μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνους σκλαβιά και φυλακή. Σπηλιές να κατοικούμε να βλέπουμε κλαδιά, να φεύγω απ' τον κόσμο για την πικρή σκλαβιά. Καλλιώνε μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνους σκλαβιά και φυλακή. Να χάνω μεν αδέρφια, πατρίδα και γονείς, τους φίλους τα παιδιά μας κι όλους τους συγγενείς. Καλλιώνε μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά 40 χρόνους σκλαβιά και φυλακή. Της οφελή αν ζήσεις και είσαι στη σκλαβιά, στο χάσου πως σε ψένουν καθόραν στη φωτιά. Δε ζηρείς τραγουμάνος, αθέντης κι αν σταθείς, ο τυράνος αδίκως σε κάμνη να χαθείς. Δουλεύεις όλη μέρα σε ό,τι κι αν σε πει κι αυτός πασχίζει πάλιν το αίμα σου να πη. Ο Σούτζος κι ο Μούρουζης, πετράκις καναβείς, γίκας και μαυρογέννης, καθρέπτης ή ναηδής. Ανδροί καπετάνοι, παπάδες λαϊκοί, σκοτώθηκαν κι αγάδες με άδικον σπαθί. Κι αν με τρίτη αλείτωση, και Τούρκοι και Ρωμνοί, ζωήν και πλούτον χάνουν χωρίς καμιά φορμή. Ελάτε με έναν ζύλον σε τούτον τον γερόν, να κάμω μεν τον όρκον επάνω στο σταυρόν. Σύμβουλους προκομμένους με πατριοτισμόν, να βαλωμένοι σε όλα να δίνουν ορισμόν. Η νόμινα είναι ο πρώτος και μόνος οδηγός, και της πατρίδος ένας να γένει αρχηγός. Γιατί κι η Αναρχία μοιάζει την σκλαβιά, να ζούμεν σαν θηρία, είναι πιο σκληρή φωτιά. Και τότε με τα χέρια ψηλά στον ουρανόν, ας πούμε απ' την καρδιά μας ετούτα στον Θεόν. Ο βασιλεύ του κόσμου ορκίζω μέσα σε, στη γνώμη των τυράνων να μην έλθω ποτέ. Μήτε να τους δουλεύσω, μήτε να πλανηθώ, εις τα ταξίματα τους για να παραδοθώ. Ένωσο ζω στον κόσμο ο μόνος μου σκοπός, για να τους αφανίσω θέναν εσταθερός. Πιστώσις την πατρίδα συντρίβω τον ζηγόν, αχώριστος για να'μαι υπό τον στρατηγόν. Κι αν παραβώ τον ορκόν να στράψω ο ουρανός και να με κατακόψει να γένω σαν καπνός. Σ' Ανατολή και Δύση και Νότων και Βοριά, για την πατρίδα όλη να'χω με μια καρδιά. Στην πίστη του καθένας ελεύθερος να ζει, στη δόξαν του πολέμου να τρέξω μεν μαζί. Βουλγάρι και Αρβανίτες, Αρμένοι και Ρωμνοί, αράπηδες και άσπροι με μιαν κοινή νορμή. Για την ελευθερία να ζώσω μεν σπαθεί, πως είμασταν τριωμένοι παντού να ξακουστεί. Όσοι απ' την Τυραννία πήγαν στην ξενιτιά, στον τόπο του καθένας ασέλθει τώρα πια. Και όσοι του πολέμου την τέχνη να γρυκούν, εδώ ας τρέξουν όλοι τυράνους να νικούν. Η Ρουμμέλη τους κράζει μαγκάλες ανοιχτές, τους διδιβιώ και τόπον αξίες και τιμές. Ως ποτοφικοί αλλιώς σε ξένους βασιλείς, έλα να γένεις τύλος δικής σου της φιλής. Κάλιο για την πατρίδα κανένας να χαθεί, ή να κρεμάσει φούντα για ξένον στο σπαθεί. Και όσοι προσκυνήσουν δεν είναι πια εχθροί, αδέρφια μας τα γένουν ας είναι και εθνικοί. Μα όσοι θα τολμήσουν αντίκρι να σταθούν, εκείνοι και δικοί μας αν είναι ας χαθούν. Σουλιώτες και μανιάτες λιοντάρια ξακουστά, ως ποτέ στες σπηλιές σας κοιμάστε σφαλιστά. Μαυρό βουνιού καπλάνια, Ολύμπου στα βραϊτή κι αγράφον τα ξεφτέρια γεννήστε μια ψυχή. Άνδροι Μακεδόνες ορμήσετε για μια, και αίμα των τυράνων ρουφήξτε σαν θεριά. Του Σάββα και Δουνάβου αδέρφια χριστιανοί, με τάρματα στο χέρι καθένα σας φανεί. Το αίμα σας ασβράσει με δικαίων θυμών, μικροί μεγάλοι όμως τε τυράνου των χαμών. Λεβαίντε σαν τριωμένη μαυρό θαλάσσινη, ο βάρβαρος ως ποτέ θε να σας τυράνει. Μην καρτερείτε πλέον ανήκει τη λαζή, χωθείτε στον πογάζι με μας κι εσείς μαζί. Δελφίνια της ταλάσσης ασδέρια των ισιών, σαν άστρα πηχηθείτε, χτυπάτε των εχθρών. Της Κρήτης και της Νίδρας θαλάσσινα πουλιά, καιρός είναι της πατρίδος να ακούστε τη λαλιά. Κι όσοι είστε στην αρμάδα σαν άξια παιδιά, οι νόμοι σας προστάζουν να βάλετε φωτιά. Με μας κι εσείς Μαλτέζη γεννείται ένα κορμί, κατά της τυραννίας ριχθείτε με ορμή. Σας κράζει η Ελλάδα, σας θέλει, σας πονεί, ζητά την συνδρομήν σας με μήτρικη φωνή. Της στέκης Πασβαντζιόγλου, τόσον εκστατικός, την άξουστο μπαλκάνι φωλιάσες σαν αητός. Τους μπούφους και κοράκους καθόλου μη ψηφάς, με τώρα για ενός σου αν θέλεις να νικάς. Σίλιστρα και Μπραϊλά, Σμαήλι και Κιλί, Μπενδέρη και Χωτίνη, εσένα προσκαλεί. Στρατεύματα σου στείλε και εκεί να προσκυνούν, γιατί στην τυραννίαν να ζήσουν δεν μπορούν. Πούρντζι πια μη κοιμάσαι, σηκώσου με ορμήν, τον προυσία να μοιάσεις, έχεις την αφορμήν. Κι εσύ που στο χαλέπι ελεύθερα φρονείς, πασιά καιρόν μη χάνεις, στον γκάμπο να φανείς. Με τα στρατεύματα σου ευθύς να σηκωθείς, στις πόλεις τα φερμάνια ποτέ να μη δοθείς. Του Μησυριού ασλάνια για πρώτη σας δουλειά, δικών σας ένα μπέι, κάμετε βασιλιά. Χαράτζι της Αιγύπτου, στην πόλη ας μη φανεί, για να ψωφίσει ο λύκος όπου σας τυρανεί. Με μια καρδιά όλη, μια γνώμη, μια ψυχή, χτυπάτε του τυράνου την ρίζα να χαθεί. Να ανάψουμε μια φλόγα σε όλη την Τουρκιά, να τρέξει από την Πόσνα και ως την Αραπιά. Ψηλά στα μπαϊράκια σηκώστε των σταυρών και σαν αστροπελέκια χτυπάτε των εχθρών. Πότε μη στοχαστείτε πως είναι δυνατός, καρδιό χτυπά και τρέμει σαν τον λαγόν κι αυτός. Τριακόσχοι κυρτζιαλίδες τον έκαμα να ειδεί, πως δεν μπορεί με τόποια μπροστά τους να ευγει. Λοιπόν γιατί αργείτε, τίστε και στε νεκροί, ξυπνήστε μην είστε εναντίοι και εχθροί. Πως οι προπατορές μας ορμούσαν σαν θεριά για την ελευθερία πηδούσαν στη φωτιά. Έτσι κι εμείς αδέρφια να αρπάξουμε για μια τάρματα και να βγούμε απ' την πικρή σκλαβιά. Να σφάξουμε τους λύκους που στον σιγόν βαστούν και Χριστιανούς και Τούρκους σκληρά τους τυρανούν. Στε έργιας και του πελάγου να λάμψει ο σταυρός και στην δικαιοσύνην να σκύψει ο εχθρός. Ο κόσμος να γλίτωσει απ' αυτήν την πληγή και ελευθεροί να ζούμε αδέρφια εις την γη. |
