| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE η έννοια που ξεκινάει από τη συμφυγή της βασφαλείας και τα λοιπά και τα λοιπά, να επιβινήσει προβλήματα, να διαχειριστεί κρίσεις, να αντιμετωπίσει μεγάλες υποκρίσεις. Άρα χρειαζόμαστε συλλογικές μορφές κυριαρχίας. Και για την Ευρώπη, η συλλογική μορφή κυριαρχίας λέγεται Ευρωπαϊκή Ανόση. Ο Ερμανουέλο, ο δυστυχής Ερμανουέλο, ο οποίος αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα αυτή τη στιγμή, είναι αυτός ο οποίος ανοιχτά μιλάει και λέει ότι το πρώτοις των καθήκων που έχουμε είναι να οικοδομήσουμε την Ευρωπαϊκή Κυριαρχία. Διότι χωρίς την Ευρωπαϊκή Κυριαρχία, είμαστε λίγο πολύ καταλκευσμένοι να υποκίψουμε είτε στην υπεροχή των μεγάλων, αν θέλετε, οικονομικών μορφών, είτε λέγεται Google, είτε λέγεται Facebook ή οτιδήποτε θέλετε, ή να περιέλθουμε στο χάος. Αλλά από την άλλη παιδιά και την ίδια ακριβώς τη στιγμή, υπάρχουν οι δυνάμεις οι οποίοι ασφιέζονται στην επιστροφή στο παρελθόν, στην Εθνική Κυριαρχία. Όλα αυτά τα οποία συμβαίνουν αυτή τη στιγμή στη Γαλλία, στο Ηνωμέρο Βασίλειο, προσέξτε, το οποίο αποφασίζει να αποχωρήσει από την Ευρωπαϊκή Ένωση το περίπτυμο Brexit. Αύριο πρόκειται να γίνει τη συμφομωρία στην κοινοτήτων, αλλά τελικώς αναπλήθηκε, διότι θα είχε καταψηφιστεί η Συμφωνία Αποχώρησης και τα λοιπά. Εδώ πέρα στο ασφιστήμα παραμένει ενοιχτό, δεν ξέρω αν θα αποχωρήσει τελικώς, ελπίζω να μην αποχωρήσει, ελπίζω να ανοίξει ο δρόμος και μάλλον φαίνεται να ανοίγει για ένα δεύτερο δημοκρατήρισμα και να μην αποχωρήσει. Αλλά είναι όμως ένα σύμπτωμα μιας διάσης επιστροφής στο εθνικό κράτος. Η άνοδος του εθνολαϊκισμού είναι ακριβώς αυτό, αλλά και από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Η χώρα που οικοδόμησε το παγκόσμιο πολυμερέα στο amontillatera system ήταν η χώρα, η κύρια δύναμη, οι Ηνωμένους Πολιτείες. Για να οικοδομηθούν οι διεθνείς θεσμοί, όπως τους γνωρίζουμε, οι Ηνωμένοι Εθνότα, οι Ηνωμένα Έθνη, το Διεθνές Ομοσποντικό Ταμείο, ο WTO, ο Παγκόνις Οργανισμός Σεμπορίου, η Ναγκόσμιος Τράπεζα, όλο αυτό το σύστημα, το ΝΑΤΟ βεβαίως και τα υπά, όλο αυτό το σύστημα απειλείται από τις ίδιες Ηνωμένες Πολιτείες κάτω από το Donald Trump, που βεβαίως ο ίδιος είναι αυτή η κεντρική περίπτωση που είναι, αλλά εκφράζει βαθύτερες δομικές μεταμορφώσεις στις Ηνωμένες Πολιτείες. Με το σύνθημα, όχι και σύνθημα American First. Πρώτα η Αμερική, και γράφουμε στα παλαιότερα των υποδημάτων μας την συλλογική κυριαρχία σε πακόσμια, σε πακόσμια κυριαρχία. Αλλά για να είμαι πολύ σύντομος, καθώς η επιλογή είναι η συλλογική συνεργασία, η επιστροφή στο χάος. Διότι, εθνική κυριαρχία, όπως εννοείται από τους διάφορους, κτλ, είτε λέγονται πραγματικά, είτε λέγονται πρέξη κυρία Μέι, ή κάμερο παλαιότερα κτλ, ή διάφοροι άλλοι εκεί σε Γερμανία και όχι μόνο Γαλλία κτλ, εθνική κυριαρχία δεν μπορεί και δεν θα μπορέσει να αποκληθεί στις υποκλήσεις και πουμένως θα οδηγηθούμε στο χάος. Και το τι θα γίνει το 2019, μπορεί να είναι το ρετουσταθμός, το κρίσιμο έτος. Αυτό που είστε εγώ σε Αξονική λέμε make or break, δηλαδή είτε της ανάτασης είτε της καταστροφής της Ευρώπης. Δεν ξέρω τι μπορεί να γίνει λόγω χάριστες σε ευρωεκλογές και δεν θέλω καν να σκέφτομαι. Το τι μπορεί να γίνει αν τελικό σε κραγίγανε. Το μίζω πρόβλημα αυτής της κρίσης στην Ευρώπη λέει για τα Γαλλία. Αν εκραγεί η Γαλλία, δηλαδή η κατάσταση θέλει να τραγουδηθεί στην Γαλλία και εκραγεί η Γαλλία, τότε τα πράγματα θα είναι εξαιρετικώς δύσκολα. Επομένως θυσκόμαστε σε μια ιδιαίτερη κρίση, σε μια κομμική ιστορική στιγμή, που πραγματικά διαχειδεύεται η μελλοντική προοπτική και του παγόνιου συστήματος, αλλά αυτό που μας ενδιαφέρει άμεσα πολύ περισσότερο το ευρωπαϊκό σύστημα. Επομένως και έχουμε στο δεύτερο σημείο, απλώς αξισημένα το πρώτο σημείο, την κρισιμότητα του ευρωπαϊκού συστήματος, την κρισιμότητα οικοδόμησης της ευρωπαϊκής κυριαχίας, το οποίο αναλύεται σε πολλοί, σε επιμέρους αν θέλετε, συντεταγμένες, σε επιμέρους παραμέτρους, όπως η οικοδόμηση της ευρωπαϊκής άμυνας, η οικοδόμηση. Που μακρόν εννοεί ευρωπαϊκό στρατό, χωρίς να εννοεί εθνικό στρατό, αλλά εν πάση περιπτώσει όλα αυτά έχουν τεράστια σημασία, τα οποία μπορούμε να κουβεντιάσουμε, μπορούμε να κουβεντιάσουμε στις ευρωπαϊκές. Αυτό το πρώτο σημείο. Το δεύτερο σημείο που θέλετε να κάνω είναι η περιοχή μας. Δηλαδή η περιοχή της νότια Ανατολικής Ευρώπης. Νομίζω μία σειρά από σημεία επισημάθηκαν από το Σαλζίμο. Εγώ αυτό το οποίο θέλω να παρουσιάσω είναι ότι η περιοχή αυτή, η οποία έχει μία τεράστια, αν θέλετε, ικανότητα να διονυσθένει στις συγκρούσεις. Η συγκρουσιακή γημία είναι η γεννήση. Και μία σειρά από δόξα ιστορικούς, πολιτιστικούς, εθνολογικούς και τα λοιπάς του τόλου. Για να διασφαλίσει τη σταθερότητά της και τελικώς για να μην γίνει θύμα των ανταγωνισμών για σφαίρες επιρρομικούς. Και αυτή τη στιγμή ανταγωνίου Θερμινάδης, Ρωσία, Κίνα, Ηνωμένους Πολιτείες, Τουρκία και τα λοιπά. Νομίζω μία είναι η επιλογή, ο ένας είναι ο στρατηγικός δρόμος. Ποιος είναι? Η ενσωμάτωση της περιοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εάν και εφόσον η Ευρωπαϊκή Ένωση προχωρήσει, ενδύζονται οι γνώσεις ότι θα προχωρήσει. Είμαι καταδικασμένος να είμαι αισιόδοξος, δεν μπορώ να κάνω διαφορετικά. Και επομένως η ενσωμάτωση της περιοχής στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αποτενεί προϋπόθεση σταθερότητας, αποτενεί προϋπόθεση δημοκρατίας, αποτενεί προϋπόθεση εφημερίας. Και η περιοχή ενώ πρώτα απ' όλα τις χώρες των Δυτικών Παγκανίων, δηλαδή Αμπανία, Σερβία, Μόρια, Μακεδονία, Κόσοπο με τη Γενέστερα κτλ. προχωρώνως Παγκοβούντια, Βοσνία και θα έλθω όμως στο εάν και εφόσον Τουρκία. Αυτή είναι η στρατηγική μου κατά κάποιο τρόπο στόχευση. Αν με ρωτήσετε αυτή η στρατηγική μου στόχευση είναι ρεαλιστική και πόσο ρεαλιστική θα σας απαντήσω ότι δυστυχώς και το λόγο μεγάλη θλίψη δεν εφανίστηκε να είναι και τόσο ρεαλιστική. Αν και πολλά πράγματα είναι σε συνάρτηση χρόνου. Άρα η εκτίμησή μου είναι ότι οι χώρες των Δυτικών Μαργανείων δεν έχουν προοδητική ένταξη στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τα επόμενα 15 με 20 χρόνια. Επιπλέον στο τελείωμα της ΔΑΠΕΡς ήταν για ένα χρονικό ορίζοντα που εκτείνεται πέρα από τις 15 αιτίας. Ακόμα και οι καλύτερες περιπτώσεις είναι το Μαυροβούλιο που είναι πολύ πιο προοδευθυμένο στην διαπραγμάτευση σε σχέση με οποιαδήποτε ένταξη δεν είναι. Δεν έχει προοδητική ένταξη παρά τα όσα έχει πει ο οικογένειος μου και αρχικά τα 25 κτλ κτλ δεν έχει προοδητική ένταξη πριν τουλάχιστον περάσουμε 10 με 15 χρόνια. Το ανέκτημα ξέρετε από άκουσα πρόσφατα σε δεξέλεση είναι ότι η Αλβανία θα πει στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν η Τουρκία αναλάχτει η Προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών ή η Τουρκία θα πει στην Ευρωπαϊκή Ένωση όταν η Αλβανία αναλάχτει την Προεδρία του Συμβουλίου Υπουργών. Αλλά λόγια σχεδόν ποτέ. Γι' αυτό και προσωπικά έχω προτείνει, έχω διακοιμώσει την άποψη ότι επειδή η πλήρη σένταξη χάνεται στο πάθος του ορίζοντα, δεν πρέπει να εγκατελευτεί σε καμία περίπτωση. Αλλά επειδή χάνεται κάπως θα πρέπει να έχουμε έναν διάμεσο καθεστώς που να φέρνει αυτές τις χώρες πολύ πιο κοντά προς την Ευρωπαϊκή Ένωση, κάτι που θα είναι περισσότερο από τη σημερινή σύνδεση, αλλά δεν θα είναι ακριβώς πλήρη ένταξη, αλλά όχι για να λειτουργήσει ως υποκατάστατο της πλήρους ένταξης, αλλά ως ένα βήμα προς την πλήρη ένταξη, αν και εφόσον αυτή η πλήρη ένταξη θα πληθεί ως οποιοδήποτε χρονικό ορίζοντα. Και βέβαια, στις χώρες αυτές περιλαμβάνω και την γειτονική μας χώρα, που μέχρι τώρα εξακολουθεί να είναι, αν θέλετε, πρώην χώρα. Είναι πρώην κουστάδικη δημοκρατίας. Και εδώ θέλω να πω ότι, να κάνω το σχόλειό μου, επειδή αναφέρεται και ο στρατηγός, θεωρώ ότι οπωσδήποτε το πρόβλημα αυτό θα έπρεπε να το επιλύσουμε. Με άλλα λόγια, δαμανίσαμε πολύτιμο διπλωματικό κεφάλαιο, ευτελιστήκαμε διεθνώς τόσα χρόνια διωτεώντας αυτό το πρόβλημα ανοιχτό. Και προφανώς θα έπρεπε να το επιλύσουμε με μια συμφωνία η οποία να είναι, αν θέλετε, τέτοια που να όντως επιλύει το πρόβλημα, χωρίς να δημιουργεί πρόσθετες καταστάσεις. Θα έλεγα ότι η συμφωνία των πρεσπόρων, η συμφωνία στην οποία οδηγηθήκαμε, έχει μία σειρά που, εξαιρετικώς τα έλεγα θετικά στοιχεία, υπάρχουν όμως περισσότερα στοιχεία τα οποία, επιλικώς τα έλεγα, για μένα είναι κατανοητα. Θα μπορούσαν να μην αποτελούν με μέρος της συμφωνίας. Με άλλα λόγια, το θέμα της γλώσσας και το θέμα της μαγειοδρομικής αυτότητας. Δεν ήταν αναγκαίο να αποτελέσουμε μέρος του κυρίου σώματος της συμφωνίας. Εδώ θα μπορούσε να υπάρξει κοστράκτηλο βιούλτι, μία δημιουργική κατά κάποιο τρόπο αδικοδομητική αφησιμία, ώστε να αποφευχθούν τα προβλήματα. Αλλά παρά τα αυτά, εδώ που φτάσαμε και φτάσαμε εδώ σε αυτή τη συμφωνία, η οποία δεν είναι το όπτιμι καλύτερη δυνατή συμφωνία, θα είσαμε εδώ λόγω των, αν θέλετε, εσφαλμένων χειρισμών που έκανε η κυβέρνηση, παρά τα αυτά εδώ που φτάσαμε, η προσωπική μου άποψη είναι ότι η συμφωνία θα πρέπει να επικυρωθεί και τελικώς να κλείσει αυτό το επίμαχο ζήτημα. Σέβομαι τις ευαισθησίες όλων, σέβομαι τις ευαισθησίες ιδιαίτερα αυτού του χώρου, αλλά παρά τα αυτά νομίζω ότι, αν κανείς σταθμίσει ορθοδογικά το μέλλον και τις πραγματικές, δεν μπορεί παρά να συμφωνήσει ότι θα πρέπει να κλείσουμε αυτό το ζήτημα και να σκέψουμε την προσοχή μας εκεί που πραγματικά η χώρα έχει το μίζο της ζήτημας φάτειας, που βέβαιος είναι στην Ανατολική μας πλευρά. Και έχουμε στο τρίτο σημείο και με αυτό θα κλείσω, με αγώνα για πώς η Ελλάδα διασφαλίζει την κυριαρχία της, προσέξτε, ως συλλογική, ως διανυασμένη κυριαρχία με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Διότι αν κανείς μιλάει για μια κυριαρχία ως μια αφηρημένη έννοια όπου η Ελλάδα ασκεί χωρίς περιοχμούς και τα λοιπά, νομίζω ότι βρίσκεται σε μια άλλη χρονική στιγμή, σε ένα άλλο χρόνο που δεν έχει πολύ μεγάλη σχέση με τη σημερινή πνευματικότητα. Βέβαια λοιπόν όλοι, για να διασφαλίσουμε την κυριαρχία μας, πέρα από την αυτονόητη ανάγκη για την αναγκή αποτελετική δύναμη, θέλω να το εκκλείσω ότι τρεις προϋποθέσεις οπωσδήποτε θα πρέπει λίγο πολύ να εκπληρωθούν ή μάλλον τρεις στόχοι θα πρέπει να αποτελέσουν μέρος μιας στρατηγικής προσέγγισης και μιας στρατηγικής αντίπλασης. Ο πρώτος σκέφτονόητος ότι η Ελλάδα θα πρέπει να είναι στον εσωτερικό πυρήνα της Ευρωπαϊκής Έδροσης, ως μια κανονική χώρα. Με άλλα λόγια η Ευρωπαϊκή Ένωση παρά τα οποιοδήποτε προβλήματα της μεταξελίσεται, θα μεταξελειθεί και ως εκ τούτου η Ελλάδα δεν μπορεί παρά να είναι στον εσωτερικό πυρήνα ως κανονική χώρα. Το νιώζω την έννοια της κανονικής χώρας διότι τυπικώς η Ελλάδα παραμένει στον εσωτερικό πυρήνα. Αλλά δεν είναι η κανονική χώρα και αυτό είναι το πίσω πρόβλημα. Είναι κάτω από ειδικές θυμίσεις, κάτω από ειδικές συνθήκες. Θα πρέπει να επανέλθει στην πλήρη κανονικότητα συμμετέχοντας σε όλες τις διεργασίες, σε όλα τα περίεργα που γίνονται έχοντας μια πλήρη και ολοκληρωμένη πολιτική. Με άλλα λόγια το μέλλον της χώρας είναι άριχτα δεμμένο με την προοδική και την ενδυνάκουση της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Σημεία πρώτα. Σημεία δεύτερη. Θα πρέπει να εφαρμόσουμε μια στρατηγική, μια στρατηγική μας χωρίτε, επίλυσης των προβλημάτων που έχουμε στο εξωτερικό μας πεδίο. Αναφέρθηκα στο θέμα τις γειτονικές μας χώρες βορειώς. Θα πρέπει όμως να ακολουθήσουμε μια στρατηγική επίλυση στο πραγματικό που έχουμε και με τη γειτονική μας χώρα που λέει Τουκία. Και εδώ θα πω ότι είναι πράγματα τα οποία δεχομένως θα προσθυμούν αδυσάρεστα. Και αυτό θα πω είναι το εξής. Ότι η προσέγγιση που έχουμε χαρακτηρίζεται πρώτα από την άποψη ότι η Ελλάδα σ' όλα τα θέματα στα οποία έχουμε διαφορές. Η Ελλάδα να γνωρίζει ως δωστό μια διαφορά πιφαλοκριπίδας. Αλλά υπάρχει και ένα μεγάλο πακέτο πάρα ταύρα. Ακολουθεί σχόμα. Η Ελλάδα έχει την εντύπωση ότι στο σύνολο των θεμάτων έχει με το μέρος το διεθνές δίκιο. Λυπάμαι αλλά δεν είναι έτσι. Υπάρχουν θέματα στο οποίο το διεθνές δίκιο δεν δικαιώνει, ας το πω έτσι, σών και καλά της ελληνικής θέσης. Και για όσο πραγματικό διάστημα δεν το αναγνωρίζουμε αυτό, δεν μπορούμε να επιβινήσουμε τα προβλήματα. Ή τουλάχιστον δεν συμβάλλουμε στο μέτρο που εμείς τα μπορούσαμε να συμβάλλουμε, να επιβινήσουμε τα προβλήματα. Τι άλλο θέλω να πω, θέλω να πω ότι σε μερικά ζητήματα μπορεί το δίκιο να βρίσκεται από την άλλη πλευρά. Η ελληνική πολιτική τάξη δεν έχει ταγκάτς να πει αυτήν την πολύ απλή αλήθεια στον ελληνικό λαό. Δεν έχει πάντως χάρη το θάρρος να πει στον ελληνικό λαό ότι δεν μπορούμε να επεκτείνουμε σε 12 μήνια τα χωρικά μας ύδατα. Έστω και αν το λέει το δίκιο της θάρρος σας. Όχι διότι απλώς η Τουρκία είναι απέναντί μας, αλλά όλες οι χώρες του παγκόσμιου συστήματος είναι απέναντί μας. Η Ρωσία, οι Ηνωμένους πολιτιές, η Γαλλία, η Βρετανία. Προσέχονται ότι δεν μπορείτε να το κάνετε αυτό. Γιατί αν το κάνετε αυτό, τα διεθνίδατα που σήμερα αντιπροσωπίζουν το 50% του Αιγαίου, παίρνουν στο 19% και σωρισμένες περιπτώσεις δεν υπάρχουν καθόλου διεθνίδατα. Αλλά η επέκταση στα 12 μήνια είναι το κλειδί για την επίλυση των προβλημάτων και την διεθέσθηση των θαλάσσιων ζωνών, είτε λέγεται ΑΟΖ, είτε λέγεται Ιφανοκριπίνα. Επομένως, θα πρέπει να χαράξω μία στρατηγική, η οποία είναι η πληγή τα προβλήματα. Αυτό προϋποθέτει, παραλαμβάνω, ότι αναγνωρίζουμε ότι σε ορισμένα ζητήματα το δίκο δεν βρίσκεται μαζί μας. Όσο δυσάριστο και αναπούγεται αυτό, όσο ενοχρητικό και αναπούγεται. Προσέξτε, αν το είχαμε κάνει αυτό στο παρελθόν, θα είχαμε λύσει τα προβλήματα. Διότι το 2 φυλάδες 4 είχαμε φτάσει στην λύση. Σε ορισμένα δεν είχαμε φτάσει και αποφασίσαμε να τα παραπέψουμε στο Διεθνές Δικαστήριο. Και εγκαταλείψαμε, η Ελλάδα εγκατέληψε την επιλογή του Διεθνού Δικαστήριου, γιατί? Έκρινε ότι το Διεθνές Δικαστήριο δεν θα μας δικαίωνε στο σύνολο των θεμάτων. Και όπως πράγματο, έτσι θα γινόταν, διότι το Διεθνές Δικαστήριο δεν ήταν με το μέρος μας. Πολύ απλά. Αλλά με σέξτε, εάν δεν το κάνουμε αυτό, οδηγούμαστε σε μια στρατηγική διαιώνιση των προβλημάτων. Η διαιώνιση όμως, ο χρόνος, δεν εργάζεται υπέρ ημών. Δεν εργάζεται υπέρ των ελληνικών συμπερώντων. Και όποιος ενδιαφέρομαι για τη μεγιστοποίηση των ελληνικών συμπερώντων και την επίρρηση των προβλημάτων, θέλω να τα επιρρίσω, διότι η πεθάβεια θα είναι πολύ χειρότερη για όλη η κατάσταση. Ένα δεύτερο στοιχείο είναι ότι η Ελλάδα, ένα δεύτερο, αν θέλετε, επιγειωκόμενο, είναι ότι η Ελλάδα θα πρέπει με κάθε τρόπο να επιδιώκει το κλείδωμα της πληγχίας με την Ευρωπαϊκή Ένωση. Προσέξτε, προοπτική ένταξη της Τουρκίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση δεν υπάρχει. Δεν υπάρχει, πρώτον, ότι η ίδια η Τουρκία δεν προελπίει τις προϋποθέσεις αυτή τη στιγμή, δεν τις πολιτικές, ούτε τις οικονομικές, αλλά κι αν ακόμη τις πληρούσε, η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν θέλει πλέον να εντάξει την Τουρκία στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι δεν πρέπει να κλειδώσει την Ευρωπαϊκή Ένωση με το σύστημα, να κλειδώσει με ισχυρία την Τουρκία με το σύστημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με έναν τρόπο που κατά κάποιο τρόπο, με έναν μηχανισμό που να λαϊστοποιεί ή και να ακυρώνει τις εντάσεις. Δεν είναι βέβαιος ότι το κάνουμε, υπάρχει ένας περιπτώσης, δεν είναι βέβαιος ότι το κάνουμε με την ενδεδειγμένη, αν θέλετε, συνέπεια από ελληνικής πλευράς. Λοιπόν, διερωτάμε και θα θυμάμαι να ρωτήσω και τον στρατηγό με την ευκαιρία, εάν ορθώσει η Ελλάδα τελευταίως τοποθετήθηκε ενάντια στην οδιαδήποτε σύνδεση της Τουρκίας με την ΠΕΣΚΟ, όπως το πράξευγα τελευταίως. Εάν αυτό τελικώς εξυπηρετεί, ΠΕΣΚΟ είναι ο μηχανισμός για την εμβάθηση της αμυντικής ανοποίησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης μεταξύ ορισμένων κρατών που το επιθυμούν, αλλά με τη δυνατότητα διασύνδεσης και τρίτων κρατών εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης που πληρούν ορισμένους προϊποθέσεις. Η Ελλάδα στην τελευταία συνάντηση που έγινε είπε κατηγοραντικά «όχι σε κάποια περίπτωση της Τουρκίας». Διαρωτάμε αν αυτό λέγεται εφείς πολιτική ή όχι. Το ίπον είναι υπομπός άνθρωπος που δεν πήγαινε. Αλλά αυτό, κοιτάξτε, όσο περισσότερο απομεκρύνονται η Τουρκία από την Ευρώπη, τη Δύση και ειδικότερα την Ευρωπαϊκή Ένωση, τόσο περισσότερα σταθεί και η θετική γίνεται. Ως εκ τούτου, το ελληνικό θόμα και η ελληνική στρατηγική θα έπρεπε να είναι η βαθύτερη πρόοδη της Τουρκίας προστασίστα. Δεν λέω ότι αυτό αποτελεί την πανάκηκα. Λέω όμως ότι μπορεί να αποτελέσει ένα σημαντικό βήμα προς την κατέχνηση που κατά κάποιο τρόπο θα συμβάλλει προς την επίρρηση των προοδημάτων. Με άλλα λόγια και πριν όμως εξετρέφει ο χρόνος. Ως χώρα έχουμε τις δυνατότητες αλλά χρειαζόμαστε και τη μορτήκη η οποία να έχει τη διορατικότητα εκείνη να εμπιλεί τα προβλήματα και να μην διαιωνίζει τα προβλήματα. Οι Έλληνες κατά κανόνα δεν είμαστε ο λαός που στη ψυχολογία χαρακτηρίζεται problem solving. Ο λαός εμπίνει τους προβλημάτων. Προτιμούμε να τα παρουσιάσουμε στο μέλλον και να τα αφήνουμε άλλητα παρά να επιδιώχουμε τις άμεσες πρακτικές λύσεις που θα μας απαντάσουν από αυτή τη μεγάλη αγένεια. |
