| : Πέλα, πάει εσύ, μα στέλνω δουλεύει. Πέλα, πάει εσύ, μα στέλνω δουλεύει. Της συντροφιάς σας και της συντροφιάς σας χαίρομαι. Της συντροφιάς σας χαίρομαι. Μη μενει την άξια και έτυφρο την άξια και έτυφρονιμή. Της συντροφιάς σας και της συντροφιάς σας χαίρομαι. Μη μενει την άξια και έτυφρο την άξια και έτυφρονιμή. Μη μενει την άξια και έτυφρονιμή και έτυφρονιμή. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Μη μενει την άξια και έτυφρονιμή και έτυφρονιμή. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Και τη μεγετισμένη ζηλεύουσι. Έλα, έλα, πρέπει στη ζήσει ο άνθρωπος. Έλα, έλα, πρέπει στη ζήσει ο άνθρωπος. Έλα, έλα, πρέπει στη ζήσει ο άνθρωπος. Έλα, έλα, πρέπει στη ζήσει ο άνθρωπος. Έλα, έλα, κι ό,τι του φαίνεται πιαστό. Έλα, κι ό,τι του φαίνεται πιαστό, χειρόπιαστό να κάνει. Έλα, έλα, κι ό,τι του φαίνεται πιαστό. Ευχαριστούμε πολύ. Τα μέρες μοναχά μου δω και να ανημένω. Και από κείς να ξενιτευτώ, πολύ μακριά να πιένω. Και πως να σ' αποχωριστώ και πως να σου μακρινώ. Και πως να ζήσω δίχως σου στον ξωρισμόν εκείνο. Κάτεχο το κι ο κύρις σου γρήγορα σε παντρεύει. Γρηγοπούλο αφεντόπουλο σαν εσύ γυρεύει. Και δεν μπορείς να αντισταθείς σαν θέλουν οι γονείς σου. Νικούν την έτη γνώμη σου κι αλλάζει κι ο όρεξης σου. Μια χάρια φέντρα σου ζητώ κι εκείνη θέλω μόνο. Και μετά εκείνη ολόχαρός τη ζήση μου τελειώνω. Την ώρα που αραβόνιαστείς να βάρια να στενάξεις. Κι όντε σαν ύφυ στολιστείς σαν παντρεμένη αλλάξεις. Να αναδακρυώσεις και να πεις πρωτοκριτέ καημένε. Τα σου τα ξάλλεις μόνηστα, τα θέλεις πιο δεν είναι. Και κάθε μήνα μια φορά μέσα στην κάμερα σου. Λόγιαζε τα πάθα για σένα με πονεί η καρδιά σου. Και πιάσε και τη ζωγραφιά που είναι στα αρμάρι μέσα. Και τα τραγούδια που λέγα όπου πολύ σ' αρέσαν. Και διάβαζε τα θωριέ κι ανάθιμου κι εμένα. Πως με ξωρίσανε για σε πολύ μακριά στα ξένα. Κι όντε σου μπουν κι απόθανα λυπήσου με και κλάψε. Και τα τραγούδια που βγαλά μες στη φωτιά τα κάψε. Όπου κι αν πάω κι αν βρεθώ και τον καιρό που ζήσω. Τόσο σου άλλοι να μην το μη δεν ανατρανίσω. Κι ας ταξωκάκω ρυζικός πως δεν σ' είδα ποτέ μου. Ένα κερίν αυτούμενο κρατού και σβήσε μου. Καλιαχώσε με θάνατο παράλλη με ζωή μου. Για σένα γεννήθηκε στον κόσμο το κορμί μου. |
