| : Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Αυτοβîρο LAUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιετλοι AUTHORWAVE της απογήνιας δημοκρατίας κοινωνικού κράτους, αντί ενός καταλόγου και κοινωνικών κοινωνικών κοινωνικών κοινωνικών. Σε αντίθεση με την ελευθοπερειακή ερήνη της υπερουσιακότητας της εθνών της κομμάτων, όπως η πολύ ανώτερη φορολογική τελεοκίνητα, κίνηκα για εμπεριβερνήσεις κλπ, κοινώντας με βάση αυτές τις τρεις, αυτές τις δημιουργήσεις σας, ήθελα να σας ρωτήσω ποιος είναι ο στόχος και ποιος τελικά στο κοινωνικό πεδίο θέλει να εξυπηρετήσει. Ευχαριστώ πολύ. Κατ' αρχάς, να σας διευκρινήσω το εξής. Ειδικά για το προτελευταίο που αναφέρατε, κοινωνικά και όλα, προσωπικά δεν ήταν μια απόψη μου. Απλώς, για να βγει ένα κοινό κείμενο, έχω μετάξει στη ζωή μου σε αντίστοιες προσπάθειες που μονίμως κατέληγαν στις συγκρούσεις και αποτυχία, έπρεπε μερικοί να υποχωρήσουν και μερικοί να μην υποχωρήσουν. Εγώ θα αποτυπούσα να μείνει ως έγιος. Μπήκε, θεώρησε ότι είναι το μικρότερο κακό, να μπει μία ρίτρα κοινωνικού κράτους, προκειμένου να βγει ένα κείμενο στο τέλος. Αλλά προσωπικά, για που να σας συνεχώσει εκεί, δεν θα απολογηθώ. Για τα άλλα θα απολογηθώ. Το θέμα νόμου, το θέσατε κι εσείς. Εφόσον θέλουμε ο νόμος να φύγει, τις μίζονες, τους μίζονες που σατολισθούν, τις μίζονες της υπηρείας, δεν είναι ευνατόν να αναθέτουμε και να επηγαρύνουμε την πυρή με τις απίθονες δεκομέρειες που επιβάλλει η καθημερινότητα. Συνεπώς, θέλει μία αναδιάρθρωση, ο θερμός της νοοθετικής εξοδότησης, έκανε βήματα το 85, αλλά είναι απαλαιωμένη. Για τις έκτακτες καταστάσεις, η πράξονα που πέρχομαι, εφόσον υπάρχει εικαστικός έλεγχος όπως προβλέψαμε, έχω την ενδύπωση ότι υπάρχει μία ασφαλιστική δικλείδα. Επαναλαμβάνω για έκτακτες και απρόβληπτες καταστάσεις. Εγώ προσωπικά πιστεύω ότι και για τα δύο αυτά στήματα, δηλαδή τη νομοθετική εξοδότηση της πράξονα που πέρχομαι, για τη διάρταξη ο άρθρος 26, για την ποιότητα του 22, χάρισα αυτά τα τρία άντεξη του 20. Η πίεση των ημερών του πρώτου και του δεύτερου κοινωνίου ήταν τέτοια, που θα είχαν πάλι αναγκαστικούς νόμους αντιελικτή από την πράξονα. Και κάποιοι από εσάς να έκανε πάνε και διαδικασίες αντιελικτή από αισθόλου εμπάνιση, για το πώς οι αναγκαστικοί νόμοι θα μπορέσουν να τις ελεγχύσουν από κάποια πράξονα πάνω. Απαράδειγτο να έρχεται άρθρο μόνο 200 σελίδες, για να ψηφίζεται και να μην γίνονται υπαγγελειμμένες ποδίες, ώστε να είναι έρμηνο η εμπάστηση των πλειοψηφίων από τα συμφέροντα τα τοπικά ή άλλα που θα έχουν δουλευτεί ένα σε πρώτα και σε το πλειοψηφί. Και θα ήρθε η πλειοψηφία για να ψηφιστεί κάτι. Λοιπόν, πώς βρίσκουμε αυτό το συνδυασμό, με άλλα λόγια, που ότι η κοινωνιωτική πλειοψηφία που ουσιαστικά έχει τη δημοκρατία νομιωθήσει, να μπορεί να αποχασίζει και τα βασικά, να ελέγχει την εκπαιδευτική αξία όταν για έρχεται στις περιστάσεις εκείνη η παρεμβαίνει και κυρίως να την ελέγχει στο θέμα των νομοθετικών εξειδοτήσεων. Εκεί δεν σας κρύβω ότι η γη θαμβάνου είναι ένας κυρίως πολιτικός. Ο Θερός, που εγώ προσωπικά με αυτό τον άνθρωπο έχω χάσει γιατί έχει και μια πολύ ευαίσθηση σταμαχτή σκέψη, είναι ο Φραγκίνος Ρούσμεν, ο πρόεδρος των Νομοθετικών Πολιτιών, ο οποίος έδειξε το 1932 όχι κάτω από τη γη του, ότι υπάρχει και δημοκρατική διέξοδος στην μεγάλη κρίση του 1929. Πώς θα καταφέρε, αν διαβάζετε τους λόγους του, και τους εναλτήρους, αλλά και τη συνειχεία, που περιέχει τη μητεολογία του, είναι κυρίως πάνω στη νομοθετική εξειόδοση. Εφαρμογεί το σκάμα του, αλλά με ευρύτατες εξειοδοτής. Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε για συζήτησες, δηλαδή, να κρατάει ένα μήνα με τη συγχωρημένη διαδικασία, ή με τις συγκεκριμένες χωριστάσεις. Θα τη φτιάξω αυτή τη συζήτηση, έχω παραδείγματα. Να μιλάμε όλοι οι διευθέσεις, δεν μπορεί να μη μιλάμε οι διευθέσεις, αλλά ξέρετε πώς είναι ο χρόνος, ο συνήθις, χρόνος ομιλίας, σε Ευρωπαϊκό Κοινοβουλίο. Δεν γίνεται αλλιώς, επαναλαμβάνω, οι ΜΠΕΣ είναι τέτοια διακρατία, τέτοια, που πρέπει να βρούμε τρόπος, είτε με εξειοδότηση, είτε με συνοπτικότερες διαδικασίες, να αντιμετωπιστεί. Όσον αφορά τα Περσιακά δικαιώματα, όσον αφορά τα Περσιακά δικαιώματα, να σας θυμίσω ότι τα μεγάλα βήματα στην προστασία της ηλεκτησίας και της εκκληματικότητας στην Ελλάδα, δεν έγιναν ούτε σε επίπεδο στάματος, ούτε σε επίπεδο δικαστίας. Εξακολουθούν τα δικαστία να πιστεύουν, είναι η επίσημη ομολογία, δηλαδή κάποια δυνατάκια έχουν γίνει με τη δικασία στα περιπτέρια λόγια, ότι μόνο τα πράγματα, τα δικαιώματα, πώς θα πέγονται με βάση στα αρχαία δεκαετία. Το άλλο, έναν πρώτο πρόσωπο του κορου, κατουσία εξακολουθεί να είναι ονοί. Έρχεται με άλλα λόγια ο θέτης και πολύ σωστά λέει στο πανόραμα, ο οποίος είμαι καλόπιστος ιδιοκτήτης και έχω πληρονομήσει ή αόρασα ή σανίπωτο χρόνο κάτι για να χτίσω, βλέπω το οικοπαιδό μου, το οποίο είναι ακόμη άδειο, αλλά πρέπει να το αντισταθώ. Σε έναν πιστεύω. Εγώ νομίζω ότι κάθε χώρα πρέπει να έχει τη δυνατότητα για την προστασία του παιδιώτατος να πει ότι εγώ θέλω για ένα βασάνι εκεί να υπάρχει δάση. Αλλά δεν είναι δυνατόν ο ένας να πληρώνει το κόστος κοινωνικοσυνότητα. Πρέπει και ο κοινωνικός είναι να καταβάλλει το κόστος, δηλαδή να καταβάλλει και ο κοινωνικός. Υπάρχει υπομοιά προσαρμογή της δάσης σε αυτά τα δυνατότητα, τα οποία είναι πράγματα για την απαδάσεις στο πανόραμα, είτε για την καρέτα-καρέτα. Νομίζω ότι η Ελλάδα εξακολουθεί να λειτουργεί με πρό... στα ελληνικά διαστήρια, δηλαδή, με πρόκαρτες τους όρους. Δεν είχε δυνατόν σπουδία προ... σε επενδύσεις, να τους ευχαριστούμε στην πόλη, αν σε αυτό το θέμα δεν πάμε μπροστά. Υπάρχει, βέβαια, και η προφυγική πρόταση του Στέρμπαν Μάνγκ, για τα χαριστήματα, δεν το είδατε, να μπει μέσα για να εφαρμόσει το... να μην εφαρμόσεται το ελληνικό δίκιο, αλλά κατουσία να εφαρμόσεται το δίκιο και τους χώρους κραλλιέστων στην χαριστήμη. Δηλαδή, να υπάρχει έναν κάμπος και να λειτουργεί με τους νόμους του Χάρβερτας, δηλαδή της πολιτισμίας, της Μασακουσέτης, κλπ. Και το κάνουμε το χατήρι, έστω κι αν μας ενοχλεί, απλώς για να προποιηθεί η συζήτηση. Και χαίρομαι, είναι κραύτητο, προσέξαμε. Με τη στιγμή, για τα παιδιά. Για τα παιδιά, σωστά. Δεν κοινάμε σε πονομάτια ζωή, σε πονομάτια. Για τα παιδιά έχω κάποιο πρόβλημα, δηλαδή έχω την εντύπωση ότι δεν μπορούμε να βασιλόμαστε μόνοι στις μεγάλες επιχειρήσεις που θα καταλαβαίνουμε. Τι ρίχνει και ανεβιάζει τα παιδιά, έχει τέτοια ρίχνιση. Αλλά γιατί να τα παιδιάς οικονομάνησαν. Καλημέρα, σας ευχαριστώ. Ναι, γεια σας. Είμαι τον Ομάζο Μαντζέμο Κουλσάμπας. Είμαι νεαρός δικηγόρος από φτες του Βαρκτίνα. Και έπιασα να δείχνω κάτι δηλαδή το σημείο που είπατε ότι στην Ελλάδα η ψυχική τάση του δημοβουλευτισμού αποτελεί σαν βαρδίδα από συμβείες και διετάκα. Οπότε, στην αποβουλωμάσια γνωρίζετε τώρα την απλή αναλογική ψυχή που διεθυπήθηκε από τη ΒΕΛΤ, όπως στις μεταπόμενες εκλογές. Άρα αποτελεί ο κόβο, η άνοδο, τις χρυσίες αυτοί και άλλο αρτριών ντομάτων να παίξουν λίγο στη χώρα όλη τη διακυβέρνηση της χώρας, όπως συμβαίνει στην Ολλανδία ή στην Γερμανία. Σε πολλά, σε δυο θέα, τουλάχιστον, επίπεδα ή απάντηση. Κατά την προσωπική μου νόμι, δεν θα πάρουν τέτοια ποσοστά, ανάλογα με τα ολλανδικά. Δηλαδή, έστω και με απλή αναλογική, που δεν υπάρχουν τροποίες της χαμένης ψήφου, αυτό όμως, κατά τη λόγω, δεν θα ψηφίσει. Ακόμα και για τους λόγους που σας είπα προηγουμένως. Θα μείνει πιστός στα δύο σειστημικά κομμεντόρα, αυτή τη στιγμή είναι η Νέα Δημοκρατία ΣΥΡΙΖΑ. Δεν ξέρω αν θα μείνει έτσι. Αλλά δεν βλέπω να σημαίνει το άλλο. Από κει και πέρα. Υπάρχει αυτός ο κίνδυνος, όχι εξαιτίας του ευκολογικού συστήματος, αλλά εξαιτίας της ακυδερνησίας που μπορεί να προκύψει. Είπαμε ότι το κράτος δεν μπορεί να λειτουργήσει, η αστυνομία δεν μπορεί να πάει στο μάτι και να αποτρέψει. Θα μου πείτε και τώρα, πήγε. Αλλά εν πάση πετώσει ακόμη χειρότερα, αν τυχόν δεν υπάρχει σταθερή κυβέρνηση επάνω. Κυβέρνηση, και όχι υπηρεσιακή ή οτιδήποτε άλλο. Με την απλή αλλαγή αυτό που πάμε θα συμβεί. Δηλαδή, θα πάμε σε μία περίοδο πολύ μεγάλης τέτοιες επιδενεσίες, που ελλείψει σοβαρής και στιβαρής δημόσιας διοίκησης, θα εκμεταλλευθούν τα άκρα και τότε θα αναδειχθούν. Τι προβλέπω, και προφανώς μπορείς κάνα δυο χρόνια να μου πείτε τι μπλακίες έλεγες, να πέσω τελείως έξω. Προβλέπω ότι η απλή αναλογική θα καταλυθεί αν η νέα δημοκρατία κερδίσει τις εκλογές με 151, όχι με 200, παρά το που θα σημαίνει ότι και οι αμέσως επόμενες εκλογές θα γινόταν, με την ενισχυμένη που πρέπει να επαναφέρει. Έχω την εντύπωση ότι η ενισχυμένη που θα επαναφερθεί δεν θα είναι όσο ενισχυμένη η ενισχυμένη, γιατί ο κόσμος δεν είναι έτοιμο να αποδειχτεί αυτό το πράγμα. Δηλαδή να έχεις 19% το πόσο έχει η νέα δημοκρατία τις εκλογές του 2012 και να παίρνεις 50 λεπταίες μπόνους, δηλαδή να διανόητος, να παίρνεις και μικρότερο μπόνους και όταν φτάσεις σε ένα ποσοστό τουλάχιστον. Πράγμα το οποίο σημαίνει ότι εάν δεν υπάρχει προεδρική πλειοψηφία στις εκλογές του Μαρτίου του 2020, δηλαδή 180 λεπταίες για την ανάπτυξη του διαδόκου του κ. Παμπολόκου, ή δύο λεπταίες ξανά, θα πάμε αμέσως στις εκλογές με απλή αναλογική το ισχύο της σήμερα, όπου δεν θα βγει φυσικά αυτό δύναμη πλειοψηφία, αλλά θα είναι λογικά αν είναι, όπως οι συγκομετήσεις δείχνουν πρώτο κόμμα χωρίς να προλάβει να εφαρμόσει το πρόγραμμά της ενέργειας. Θα βγει πάλι πρώτη, αλλά με 130, 120 λεπταίες, οπότε θα δημιουργηθεί θέρμα δυρυνητικών εντολών, κυβέρνηση, εγώ έπτυσα καναπλά, κυβέρνηση Σακέλαρου Πούλου, και εκλογές ξανά, δεύτερες εκλογές, την επάβρυο με την ενισχυμένη θα υψηφίσει ο Πουτσατάκης. Δηλαδή, θεωρώ πάρα πολύ πιθανό αυτό το σενάριο, δηλαδή να ψηφίζεται η ενισχυμένη με 151, νομίζω ότι αυτή είναι η κρίσιμη προσευχή για τις επόμενες εκλογές, μετά τις επόμενες εκλογές, είτε αυτοδύναμη της Νέας Δημοκρατίας, είτε αν υπάρξει σύμπραξη με άλλα κόμματα, πάντως να υπάρχει 151 για την αλλαγή του εκλογικού νόμου, και διπλές εκλογές λόγω διαλύσεως της Τριβουλής λόγω μια εκλογής προέδομη. Παρακαλώ, θέλω να είμαι τελείως ειλικρινής μαζί σας. Δεν το ξέρω αρκετά το θέμα. Πιστεύω ότι σιδορισμένος είναι η εποχή του κόσμου, και ότι η εποχή του κόσμου είναι η εποχή του κόσμου, και ότι η εποχή του κόσμου είναι η εποχή του κόσμου, και ότι η εποχή του κόσμου είναι η εποχή του κόσμου, και ότι η εποχή του κόσμου είναι η εποχή του κόσμου, και ότι η εποχή του κόσμου είναι η εποχή του κόσμου. Πιστεύω ότι σε ορισμένους δίμους, τα πράγματα είναι τέτοια που δεν μπορεί να εφαρμοστεί, γιατί πάλι η έλλειψη συνεδριστικής παράδοσης θα εμποδίσει συνεδριστικά. Αλλά δεν αποτελείω σε ορισμένους τόπους να υπάρχει τέτοια παράδοση. Εγώ παραδοσιάει προέρχομαι, είπε ο κυρίος πρόεδρος στην αρχή, η καταγωγή μου είναι από δύο διαφορετικά άκρα της Ελλάδας. και το ακραό ανατολικό κεφαλονιό και χείους. Στην κεφαλονιό είμαι βέβαιος ότι απλή αναλογική θα οδηγήσει σε χάρη. Στην χείο που είναι ήρεμη άνθρωποι, δεν το αποποιώ να λειτουργήσει. Και τους έχω ζήσει, τους ξέρω. Εσείς πάρα πολύ. Καλησπέρα κύριε Παραμένα. Ονομάζομαι Λιονύσης Πατόπουλος και είμαι Πρωτοιωτής Κοινουτής Μοναδικής Παρακού. Καλώς ήρθατε λοιπόν. Ξέρετε πώς το λένε αυτό, έτσι. Welcome to the club. Ευχαριστώ πολύ. Ευχαριστώ για την πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση. Θα σας θέσω μια ερώτηση. Συγκεκριμένου τις ωραίες, ας πούμε, πηχαίες του κοινωνιευτικού συστημίου. Είδατε λοιπόν ότι στην Ελλάδα τα ακραία αντίστοιχα κόμματα δεν κατάφεραν να ξεπεράσουν τους στόχοι. Πλήττων της κατοχής. Ναι, πλήττων της κατοχής και να φτάσουν στα κουστά που έφτασαν αντίστοιχα κόμματα στις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Θέλω να σου πω εξής. Μήπως πιστεύετε ότι συνδέθηκε ένας άλλος λόγος σε αυτό. Δηλαδή ότι η αδυναμία των κομμάτων να προσεγγίσουν, να έχουν πρόσφυγες για κυβερνητικές... Ψήωση της κυβέρνησης είναι σημαντικός ως κομμάτων. Ενώ η αδυναμία τους να αναλάβουν ευρωπαϊκές θέσεις, δεν τους οδηγεί να βιάσουν το βολικό τους τόνο. Αυτό έγινε στην Αλλία. Η Λεπέδη χατέβασε τους τόνους για να τραβήξει περισσότερο. Τους AFD στη Γερμανία δεν τους ξέρω καλά, αλλά υποξιάζομαι ότι πρέπει να υπάρχει τέτοιο στοιχείο. Δεν είναι τελείως το ίδιο. AFD, το κόμμα των Αναλλακτικών στη Γερμανία, δεν το ξέρω καλά. Το ξέρω, το ξέρω. Προσέξτε, γίνεται. Αλλά με συγχωρείτε, τουλάχιστον για την άχαρα δεξιά στην Ελλάδα. Το λέω γιατί ήμουνα και μάρτυρας κατηγορίας στη δίκη, όπως ίσως ξέρετε. Είναι τόσο ανόητοι που παραμένουν τραμπούκοι. Συνεχίζουμε ακόμα. Κοιτάξτε, εκεί έχει βρει μια ισορροπία καταπληκτική. Πραγματικά, θα σας πω έναν έκδοθο για να καταλάβετε τι εννοώ. Δεν είχα ποτέ ισιάσει το κτήλιο του ΠΕΙΣΟΥ, που είναι η έδρα του κομμουστικού κόμματση, ένα εντυπωσιακό κτήλιο. Πραγματικά, ο Έλληνας αγωνιστής, κομμουνιστής, θεωθείτε πολλοί από εσάς, προ πάντων τους παππούδες σας και αν όχι και τις γονείς σας, είναι πολύ υπερήφανος σε αυτό το κτήλιο. Όταν, λοιπόν, κάναμε το 2005 μια πρόταση νόμου για τη διακριτή ρόλη κράτους και εκκλησιεύκων και το πήγαμε σε όλους τους αρχηγούς των κομμάτων, εγώ ήμουνα τότε πρόεδρος της Ένωσης, δικαιωμάτων ανθρώπων, ζητήσαμε ραντεγό από την κυρία Παπαρίγα, γενική γραμματέα των δυτικών μας, η οποία μας το δέχθηκε και πλησίασε σε αυτό το κτήλιο. Και μπήκα μέσα σε αυτό το κτήλιο, το οποίο πραγματικά, κάτω από ένα πορτρέτο του Λένη, μας δέχθηκε με πολύ μεγάλη ευγένεια και συμπάθεια, για να παρουσιάσουμε το νομοσχέδιό μας, την πρόταση νόμου που είχαμε κάνει, που προέβλεπε ότι, σας λέω τώρα το παράδειγμα για να καταλάβετε, ότι οι δωρεές προσθήσεις, τις σκεφτικές ενός προς τις θρησκείες, οι ιδιωτικού δικαίου, δεν φορολογούνται, αλλά αυτό που έκανε προς τιμή το ΣΥΡΙΖΑ τώρα, αν έχει ένα κίνητο και σπράτι νίκια, να φορολογηθεί. Θα εξηγούσαμε αυτά, ήταν και δυο τρεις ακόμη σύντροφοι στην κυρία Βαρία, και μας λέει την εξής καταπληκτική κουβέντα που αλείγει όλα. Αυτό είναι πάρα πολύ ενδιαφέρον και μακάρι να είσαι και για μας. Τι εννοείται, λέει ότι κάθε χρόνο έχουμε 30 με 35 διαμερίσματα δωρεές στο κομινιστικό κόμμα. Και τους άρεσε πολύ η διάταξη που θα εφαρμοστεί σε μία θρησκεία, θα εφαρμοστεί στο κομινιστικό κόμμα. Τις άρεσε πολύ σαν ιδέα, καταλάβατε. Έτσι το βλέπω. Είναι ένας κόσμος σε μεγάλο αριθμό κλειστός, ο οποίος αναπαράγεται, αγαπιούνται πολύ, έχουν απίθανε λογική μεταξύ τους και δεν πάει να εξελίσσεται η κοινωνία με απίθανε ρυθμούς. Τους παραγορεύει, δεν λέω ότι είναι το ίδιο, όπως ήταν την εποχή που ήταν ο αρχηγός, αντιπαρατηθεί η συμβουλή των εξωτερικών, ήταν άγρυα τα πράγματα. Αλλά εν πάση ποιο τόσο, είναι πάρα πολύ… Προκειμένου να θυσιαστεί, δηλαδή, το κρίσιμο ερώτημα, τι προτιμάται, να γίνεται ακόμα το 25% και να μπουν κάποιοι ροκάδες, ξέρω εγώ εδώ μέσα και λοιπά, ή να μην είναι τέτοιοι αλλά με καθαρότητα και λοιπά, νομίζω να διαβέβαινε το δεύτερο. Ευχαριστούμε. Παρά μόνο την εξυπηρέτηση από λοιπόν διοκλητήσεων και δουσπετσιών, και άρα λοιπόν η θεωρητική διατύπωση ο διοκλημαστής εκπροσωπεί το έθνο, καταλήγει στην αντίληψη του πολιτικού, ο διοκλημαστής εκπροσωπεί τον πληροφόρο του. Αυτό πρέπει με κάποιο τρόπο να διορκωθεί. Άρα ο τρόπος διαδιορκωθεί είναι να αποκτήσει κύρος και να βρεθεί ένας τρόπος να περιγράφεται η Υπουργία των Κομμάτων και η επιλογή των κομμακών της Τουρκίας. Υπάρχει πρακτικά μια άσχημα αντιστοιχεία, αλλά υπάρχει μια λογική πρόβληξη. Αν δεν έχει γίνει η υπολογή των εκπροσωπείων μέσω διαδικασίων των κομμάτων, είναι άκρη. Άσχετα να το συμβαίνει, θα πάει να το κάνει, θα πάει να βάλει τίτλα, θα βρει τίποτα σε ανθρώπους να ξυπηθούν άλλοι. Αλλά στη Γερμανία που ισχύει είναι έντονη. Δεν θέλω να κορταβώ στα θέματα για την αυτοδίκηση της προβλέψης του νότου της Ινταγωνιστικού, είναι μια πολύ καλή συνειδητησία. Μόνο μια ελληνική υπαρτηρήση. Συνειχθεί η πολιτική επιστήμη, συνεχίζουμε να λέμε ότι όσο πιο μεγάλο είναι ένα Σύνταγμα, τόσο πιο αυταχικό είναι έναν κράτος και το ανάπονται. Όσο πιο μεγάλο είναι το Σύνταγμα, αυτό το βλέπεις. Βλέπεις όλα τα αυταρχικά κράτια. Αυτό είναι πάρα πολύ λεπτομερή και μεγάλα συντάγματα. Ενώ αντίθετα, δημοκρατικά κράτια και κράτη που όλα συγκρομμένα, είναι πιο... αυτό ίσως είναι μια σοβαρή... Αν υπάρχει μια εμπρία συζήτηση και μια κατεύθυνση, να παρακούμε από λεπτομερίου διατάξεις, οι οποίες προκαλούν... για χώρον εδώ, για καστήρια τέτοια, με πιο προφανές στον... εξαπλικά εμπανές στον καστήριο, να λέει πώς θα γίνεται η καταλογή του προφωλοντισμού, που είναι πολιτικό θέμα, δεν είναι πολιτικό θέμα. Ή πώς, ας πούμε, θα εκπλήσονται διάφορα πράγματα τα οποία θα πιούν τα μαλλιά, ίσως. Τώρα, εντάξει, τα κόμματα και λοιπά, καλό θα είναι να υπάρχει μια σοβαρή συζήτηση, όπως κατά τέλους πάει η συμπρόκληψη, τώρα δεν υπάρχει, ούτε σήμερα. Πιθανόν, θα έπρεπε να υπάρχει κάτι. Έτσι ώστε το μόρφωμα με το οποίο ασχολούμαστε ως ακροδεξιό, που δεν είναι ακροδεξιό, κανονικά θα έπρεπε να βλέπει το κρεπτό να συμμετέχει στις εκλογές. Είναι τέτοια συγκρότηση του και λειτουργία του και στα θέματα τα οποία θέτει από έναν καστήριο, μια σταματική προβλήματα, που θα το απέτειλε. Πιθανόν και αυτό, και ίσως και άλλα κόμματα, αλλά αυτό είναι μια άλλη μεγάλη ιστορία. Βέβαια, τώρα με το δεκλογικό νόμο, εγώ νομίζω ότι θα υπάρχει ένας άλλος, όχι με τη μορφή της σημερινής, αλλά κάτι διαφορετικό, που θα δίνει μεγαλύτερο πύρος και παρήτητα στον βουλευτή σαν βουλευτή. Υπάρχει μεγάλη σύνδεση για το αν η διπλή ψήφωση με μια μορφή που είναι αυτός ο σύστημας, θα μπορούσε να είναι ισχύστημα. Κι αυτό είναι ένα πολύ άσχημο. Τέλος, είναι πάρα πολύ φυσικά σωστή η θέση με τη οποία συμφορούν πολύ οι παντάδοξοι μας, να παραγούμε από αυτήν την ψευδή εφαρμογή του Συνθάρματος, με το να προκυρίσουν τελικές, αν ο Πρόεδρος Δημοκρατίας αυτές είναι ψευδείς εφαρμογή κανονικά, να βάζουμε ότι δεν δημοκρατεί αυτός την προκαλή, γιατί το σημείο δεν γίνεται. Αυτή η ιδέα, ας πούμε, που είναι η ιταλική εφαρμογή των Αγγλικών, είναι από την διοίκηση τους 425 δημάδους και τους 13 περιφερειάρχες, τους Επροβουλευτές, ίσως και τους Βουλευτές, και τους Θεούς Πρωθυπουργούς, με ένα ευρύ σώμα πρωθυπροσωπής του λαού, θα μπορούσε να είναι μία δικλήτα, έτσι ώστε να προκύπτει, να προκύπτει και πολύ. Γιατί άμα αυτοί δούνε ότι άμα δεν βγάλουν πρόεδρο, αυτό θα πάει σε αυτόν τον ευρύ σώμα, το που είναι πάλι τα κόμματα. Ευχαριστώ πολύ για τις επισυμμάτσεις, αλλά είναι τόσο προκλητικά τα όσα ρωτήσατε, που δεν μπορώ παρά να μην... Τρία θέματα ξεχωρίζω, νομοθεσία περικομμάτων, μέγεθος συντάγματος, ρόλος βουλευτή, νομοθεσία περικομμάτων. Νομίζω ότι το κρίσιμο ερώτημα είναι, αν είμαστε όρημοι σαν κοινωνία, να βάλουμε στην εσωτερική λειτουργία των κομμάτων τις 14. Για τη νομοθεσία χωρίς κυρώσεις δεν νοείται. Δεν μπορείς να βάλεις κάποιον άλλον. Σίγουρα μπορείς να έχεις μία ανεξάρτητη επιτροπή, όπως είναι η electoral commission, η εγγλέζικη, η οποία να κρίνει για παραβάσεις, αλλά για εσωτερικά ζητήματα, αν είναι νόμιμη ή όχι η διαγραφή του κυρίου Αλιβιζάτου, δεν μπορεί το electoral commission. Η νομοθεσία, λοιπόν, κατά πολιτικό κομμάτων, θα πρέπει να λέω ότι βάζουν κάποιες δημοκρατικές διαδικασίες, κάποια πυραμπίδα, κλπ. Και το ερώτημα είναι αν αυτά δεν τηρούνται. Έφτασε σε αυτόν εκτός κόμματος, που έλεγε ο ΑΕΜΙΣΤΟΣ ΑΝΔΡΕΑΣ ΠΑΠΑΝΔΡΕΟ, παρεμένει ή όχι ο δικαστής. Εγώ, προσωπικά, δεν είμαι όρημος να δεχθώ αυτό. Μόνο πολύ, πολύ, πολύ γενικές αρχές θα έβλεπα. Πιστεύω ότι διάλυση πολιτικού κόμματος, χωρίς αναθεώριση συντάγματος, δεν μπορεί να γίνει έτσι όπως είναι. Θα πρέπει, αν είναι τώρα το 1929, να το προβλέψει και μία διαδικασία. Στο σχέδιο που ανέφερα ο συνάδελφος προηγουμένως, δεν ξαναθυμάστε μία ιδέα που έχουμε πει, είναι οριακής συνταγματικότητας σίγουρα. Το αρμόδιο Δικαστήριο για την ανακήρυξη των κομμάτων των εγκοψηφίων, σήμερα είναι το πρώτο του πείμμα του Α.Π.ΑΛΟΙ, να έχει τη δυνατότητα, είτε αυτοεπαγένδως είτε μετά από προσφυγή του υπουργού σου Θεϊκών, ή αρχικού κόμματος, κλωγό και λοιπά, να πει ότι στις επικείμενες εκλογές, όχι γενικά, στις επικείμενες εκλογές, το κόμμα η ωραία Ελλάς δεν κατεβαίνει, ή ο υποξήφιος Αλιμβυζάτος δεν κατεβαίνει, διότι οι απόξεις του δεν υπηρετούν την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύου. Δεν διάλειεται το κόμμα. Υπάρχει μία διαρκής δαμόκληρος πάθη, που θα μπορέσει ενδεχομένως να το αποτρέψει από το να υποστηρίξει αυτές τις αισθάσεις. Αυτά χωρίς αναθεώρηση συντάγματος, καταλάβατε. Αυτή ήταν η ιδέα που είχαμε προτείνει τότε. Το γιατί δεν μπορεί να γίνει διάλυσης κόμματος, δηλαδή απευθύνομαι στους εξημόνομικους, τη μία και μοναδική φορά που υπήρξε διάλυσης κόμματος στην Ελλάδα ήταν διανόμου, αναγκαστικού βέβαια, να το κύριο συμβουλεί με ψήφιση. Το ερώτημα είναι αν ψηφιστεί σήμερα ένας νόμος από την Ελληνική Βουλή, ο οποίος λέει ο ίδιος είναι νόμος, άρα δεν υπάρχει δικαστήρα, δεν υπάρχει τίποτα, αναλαμβάνει την ευθύνη βουλή. Το πολιτικό κόμμα με την επωνυμία θυσία αυγή, και το οποίο, γιατί πάρτηκε ελληνική αυγή αν την κάνω ελάς, κλπ, κλπ, κλπ, τύχθηκε εκτός νόμου κλπ, αν αυτός ο νόμος θα ήταν σταματικός ή όχι. Υπάρχει πρώτο ένα κόλλημα. Οι βουλευτές του τι γίνονται. Οι βουλευτές δεν. Λέει το σύνθεμα μόνο έναν τρόπο που μπορούν να εκπέσουν οι βουλευτές. Δεν μπορεί ένας νόμος. Ο ίδιος ο νόμος τώρα όσον αφορά την θέση εκτός νόμου του συγκεκριμένου κόμματος, κατά την προσωπική μου νόμι, είναι αντισταματικός. Γιατί είχε αποκλειστεί ρητά η δυνατότητα από αγορέσεις ως πολιτικού κόμματος όταν θεσπιζόταν το ισχύον σύνθεμα το 1985. Συνεπώς πρέπει να βρούμε εναλλακτικές λύσεις. Αν με ρωτούσετε κύριε Λεβιζάτε τι θα κάνατε αν είχατε μια μαγική μπαγκέτα και μπορούσατε να αναθεωρήσετε το σύνθεμα, θα δυσχοληγόμουν πάρα πολύ. Μάλλον θα το ανέφερατε σε ένα δικαστήριο που θα έπαιζε το ρόλο του συσταματικού δικαστηρίου στην Ελλάδα και που δεν μπορεί να είναι άλλο από το συμβούλιο της Επικρατίας. Μάλλον. Το δεύτερο ερώτημα του κυρίου συναδεύου το ίδιο ισχύει φυσικά και για τον κουλιοφθή. Συνδυάζεται, αν θέλετε, για τον ρόλο του κουλιοφθή. Η πολιτική επιστήμη, νομίζω ότι προφανώς θα με διορθώσετε, αν δεν κάνω λάθος, λέει ότι τα πολιτικά κόμματα καλούνται να αναδείξουν τους υποψηφίους ποιο ώρα θα κατεβάσει στο κυρική το κοινάλ, ποιο ώρα θα κατεβάσει στη χαρκιερική το κουπέ. Αν αφήσεις τη διαδικασία στις τοπικές οργανώσεις να επιλέξουν, μπορεί μια-δυο φορές να επικρατήσουν τα τοπικά, οι τορκοί παράγοντες και τα πελατιακά, και πώς έχεις εσύ, πώς είσαι, κλειτουργεί σωστά. Αυτό έχει αποδειχθεί, κυρίως στη Μεγάλη Βρετανία, διότι ισχύει η λογική που ισχύει για τον προπονητή ποδοσφέρο. Θα βάλεις εντελφόρα αυτόν που βάζει κόλλο. Δεν μπορείς να βάλεις τοροσφέτη σου και η ομάδα σου να χάσει. Άντε να χάσει μία, να χάσει δύο, αλλά θα διαλέξει τον καλύτερο. Αυτό δείχνει πολιτική επιστήμη. Δεν νομίζω ότι μπορεί να το επιβάλλει ένας νόμος. Στη Γερμανία ισχύει όντως τέτοιος νόμος. Για την Τουρκία δεν ήμουν ενήμερος. Ευχαριστώ που μου το είπατε. Στη Γερμανία, λοιπόν, μία φορά μόνο, το Οπικό Συνταγματικό Δικαστήριο του Αμβούργου διάταξε επανάληψη εκλογών γιατί οι υποψήφοι του χριστιανοδημοκρατικού κόμματος δεν είχαν επιλεγεί από το κόμμα. Αλλά δεν έγινε ακόμη σε εθνικό επίπεδο. Δηλαδή δεν τόλμησε το Συνταγματικό Δικαστήριο να ακυρώσει εθνικές εκλογές γι' αυτό το λόγο. Δεν το είπατε κανένα από τον κόμμα. Δεν είμαι σίγουρος. Δεν είμαι σίγουρος. Δεν είναι τόσο εύκολο να πεις ότι επελέγησαν με μη δημοκρατικό τρόπο οι υποψήφοι που δεν ξέρω. Το μέγεθος Συντάγματος, ειδικά το δικό μας, έχει κάτι διατάξεις απίθανος, έτσι. Έχει διατάξεις περί συγχωριογράφων, διατάξεις περί παλήλων δικαστηρίων. Πραγματικά, απίθανα λεπτομερικές διατάξεις, οι οποίες κατά τη νόμου εξηγούνται. Είναι οι εποχές ακόμη που δεν υπήρχε εμπενδωμένο κράτος δικαίως στη χώρα μας και φοβόμασταν. Τώρα η ηλικία στον κανονικό τρόπο, ή των δικαστών, ή από τίποτα άλλο. Δεν νομίζω ότι σήμερα φοβάται κανείς ότι θα αποληθεί για τις απόψεις του από κανένα δύσκολο στιγμή. Θα μου πείτε, ας το καλύτερο εκεί πέρα στο Σύνταγμα, αλλά παρά τα αυτά, έχω την αίσθηση ότι υπάρχουν μερικές τέτοιες διατάξεις, οι οποίες θα μπορούσαν να απαλληθούν. Και συμφωνώ μαζί σας ότι όσο πιο λεπτομερειακά είναι τα θέματα που λυθμίζει ένα Σύνταγμα, τόσο πιο αυταρχικό είναι το Σύνταγμα αυτό. Γιατί, για τον απρίστατο λόγο. Ότι όταν βάζεις κάτι στο Σύνταγμα, το αφαιρείς από τον πολιτικό διάβολο. Δεν μπορεί να μετάσχει η ταχύτη συζήτηση γι' αυτό το θέμα. Αυτό λέει το Σύνταγμα. Δεν μπορούν να συζητάμε για ιδιωτικά μαθησίδια. Τι να κάνουμε δηλαδή. Το λέει το Σύνταγμα, το αποκλείει αυτή τη συζήτηση. Αυτό σημαίνει ότι στο Σύνταγμα θα μπαίνουν τα πραγματικά οσιόδη, εκεί για τα οποία δεν υπάρχει συζήτηση. Παραδείγμαν της χάρη τα ατομικά δικαιώματα. Εκεί αντίθα που κατοχυρώνεται τα συμφέροντα κάποιας συντεκνίας ή κάποιο λόβι που κατάφερε και το πέτυχε, παραδείγμαν της χάρη η διάταξη περιβασιακού με τόκο για οτιδήποτε άλλο κλπ. Είναι ενδείξεις, θα έλεγα, επανάπτυξης, θεματικής επανάπτυξης, οι κατοχυρώνες αυτές. Γίνονται όμως. Δηλαδή δεν μου βγάζει από το νου ότι στο ΣΕΒ, ξέρω εγώ, από καινιά μεριά είσαι σε επίπεδο εργαζομένα από την άλλη, κάποια με αλάιο τα οποία βλέπουν στο μέλλον, σημαίνει βάλε μια διάταξη για την απαδόρυση των κατοχυρώνων στον Σύνταγμα για να σε σύνταξουν κλπ. Είναι μια κατοχύρωση. Πάντως βασικά συμφωνώ μαζί σας. Τώρα, σε ό,τι αφορά τον προϋπολογισμό για το χρυσό κανόνα, το χρυσό κανόνα, που είναι το τελευταίο σας ερώτημα, έχει πολύ ενδιαφέρον το άρθρο 115 του Γερμανικού Συντάγματος, το οποίο θέτει το χρυσό κανόνα στη Γερμανία αλλά και στην κατ' εξοχή της θαρχημένη χώρας στα δημοσιονομικά της από όλες τις Ευρωπαϊκές. Είναι απίθανευση οι ακροβασίες του κάποιου συνταγματικού δικαστήριου, κάθε φορά, γιατί παραβιάζεται φυσικά αυτό, κάθε φορά για να σώσει τον προϋπολογισμό και να μην γίνει μεγάλη κρίση. Δεν νομίζω ότι αυτά τα πράγματα πρέπει να πουλουν στο Σύνταγμα, μόνο που λέτε περισσότερο, αν θέλετε και μια πιο κοινική απάντηση, όταν έχετε την τρόικα από πάντως όπως είμαστε εμείς σήμερα, που δεν πρέπει να κάνεις βήμα χωρίς να σου πει εκείνη οκ. Δεν υπάρχει λόγος να τα βάλουμε στο Συνταγμα. Είχα την ευκαιρία να συζητήσω με τον Συντάγμα, τον Βιζάκο, και με τον Βιζάκο και με τον Βιζάκο και με τον Βιζάκο και με τον Βιζάκο και με τον Βιζάκο. Εάν τα πόματα, όταν θα έρθει η ώρα της προβομήσης του Συντάγματος, θα στηριχθούμε στους κατεβερμένους επιστημονικούς ευστήμονες ή θα ζητήσουμε και ευκαιρία κάποιων επιστήμων, οι οποίοι δεν είναι σταπερμένοι στα πόματα, όμως θα κατεβερνούν και κάποια καλή υποσέγγιση στους υποστημένους θεμάτους. Να απαντάω μέσως. Δεν έχει γίνει ποτέ να βασιστούν. Εντάξει, σε κάποιες ιδιαίτερες συζητήσεις μπορεί να σε αφωνάξουν και λοιπά. Αλλά συνήθως και νομίζω υπάρχει η άποψη αυτή και σε πεγάλο στιγμό είναι σωστή. Η απόφαση για τον αναθεώρηση του Συντάγματος είναι πολιτική απόφαση. Λοιπόν, δεν μπορεί να πεις ότι είναι αντιπιστημονικό αυτό το πράγμα. Αν παραμυσχάρει εγώ προσωπικά πιστεύω ότι ο φρόνος της Δημοκρατίας, το υπενείχθηκα άλλωστε, αν εκλέγεται άμεσα από τον λαό, υπάρχει ένας κύριος αλλείωσης μεγάλης πολιτέλματος. Αυτή η διαρχία μπορεί να δημιουργήσει στην πράξη πάρα πολλά προβλήματα. Πολιτικά, αν το αποφασίζει το είπε ο κύριος Τσίπρας, τί να με κάνει εμένα, καταλάβετε. Σωστά, νομίζω, αυτά πρέπει να έχουν τον τελευταίο λόγο. Μακάρι όμως να ανοίγουν τα μάτια τους ακούγοντας όλες τις απόψεις. Δεύτερο, Συνταματικό Δικαστήριο έχει ανοιχτό αρχή ή αρχή του στήριου. Φύτεται ένα ζήτημα το οποίο συζητάμε χρόνια τώρα μεταξύ μας οι συσταυματολόγοι. Σας λέω όσο μπορώ πιο επιγραμματικά την άποψή μου. Το Σταματικό Δικαστήριο όπως πείτε δεν είναι κανονικό δικαστήριο. Δεν αποτελείται από δικαστές καριέρας βασικά. Αποτελείται συνήθως από πρωυπουλητικούς, πρωυπροσυμπουργούς, πρωενυπουργούς. Όχι αναγκαστικά μόνο νομικούς όπως προφέρει συμβαίνει στη Γαλλία. Και πρωενυπουργούς δικαστές. Δεν υπάρχει αποβολία. Και επειδή στη σύλληψη του Κέλσεν ο οποίος είχε συλλάβει αυτό το μοντέλο στο μυαλό του είναι πολιτικά τα θέματα που συζητώνται και με τη στενή δικαστική νοοτροπία και τον νομικό σχολεστικισμό που είναι κρατούσα άποψη στο πώς σκέφτεται ένας δικαστής καριέρας έτσι έχει μάθει δεν μπορεί να τα εγκλείει. Ο δικαστής σας θυμίζω καριέρας τον ισχυρισμό του κ. Σώρου ότι έχει σώρα ότι έχει περιορισία 600 δις ευρώ τον θεώρησε θεμητός. Και δέχθηκε ας πούμε αυτήν την κραυγαλέα δεν ήταν σε θέση ένας Έλληνας δικαστής να κρίνει ότι κάποιος Έλληνας ο οποίος διατείνεται ότι έχει περιορισία 600 δις είναι απατεώνας. Λοιπόν πού να αναθέσει τέτοιου είδους πράγματα στο δικαστή καριέρας. Το ερώτημα είναι αν στην Ελλάδα έχουμε, επειδή λοιπόν η επιλογή πρέπει να είναι καθ' κάποιο τρόπο και υπεράνω κομματικών διενέξεων με το μοντέλο το γερμανικό προβλέπει αυξημένη πλειοψηφία στη Βουλή για την ανάδειξη των στραματικών δικαστών. Δηλαδή πρέπει να συμπράξουν τα κόμματα μεταξύ τους. Στην Ελλάδα αν το αφήσεις αυτό έτσι δεν θα βγουν στραματικοί δικαστές. Όπως ξέρετε δεν θα υπάρξουν αυτές οι πλειοψηφίες θα διακονούν. Αλλά ας πούμε ότι υπάρχουν. Ή ότι ξεπερνιέται το μύζον αυτό θέμα. Και θα βρίσκουμε. Είμαι πολύ επιφυλακτικός, αγαπητοί φίλοι, γιατί είναι τόσο μεγάλη η επιρροή των πολιτικών κομμάτων που δεν υπάρχει βάθος ανεξάρετων ηλίτ. Και στο νοδικό κόσμο αλλά και γενικότερα. Δεν υπάρχει κατά τη γνώμη μου η δεξαμενή εκείνη ανθρώπων που παιδί μου επιλέχθη και ο Τσεγκούρας ή ο Χατζημαντελής και είπε κάποιος επιτέλους βρέθηκε ένας άνθρωπος ο οποίος δεν θα κλείνει κομματικά. Δεν είναι με αυτούς ούτε με εκείνους. Αυτό με το χέρι στην καρδιά. Βάρτε το χέρι στην καρδιά και δείτε. Εκτός από τον Μάνηση ξέρω πέντε έξι ανθρώπους που πάλι για τον Μάνηση θα λέγανε είναι αριστερός τρόπος. Οι Λιωευριγένιες ας πούμε. Είναι πάρα, πάρα, πάρα πολύ περιορισμένοι οι Λιωευριγένιες επαναλαμβάνουν λόγω της μεγάλης αρχής στο κομμάτι. Ακούστε λοιπόν τι έγινε στην πράξη. Το ρόλο αυτό το μπαίνει στο Συμβούλιο Επικρατίας. Γιατί? Γιατί το Συμβούλιο της Επικρατίας είναι πιο ανεξάρθειο δικαστήριο. Διότι αποτελείται μεν από δικαστές καριέρας οι οποίοι επιλέγονται πλέον με τη σχολή δικαστών είναι τον ίδιο τρόπο που επιλέγονται και άλλοι. Αλλά αυτή τη στιγμή επιλεγούν, δεν έχουν την αγωνία των άλλων. Μπαίνουν 27-28 χρονών στο κτήριο του Συμβουλίου Επικρατίας και αν δεν συμβεί καμιά μεγάλη αναποδιά, δεν κάνουν καμιά μεγάλη βλακία στη ζωή τους, βγαίνουν 67 χρονών, αν είναι άντυχη και δεν επιλεγούν οι αντιπρόεδες ή οτιδήποτε, βγαίνουν 67 χρονών με μια καριέρα όπου λογοδοτούν μόνο σε ανθρώπους σαν τους ίδιους. Η παρέμβαση πολιτική που ασχείται σ' όλους τους άλλους δικαστές, που κάνουν δύο φορές στο γύρο της Ελλάδας για να φτάσουν στον Άριο Πάγω κλπ, δεν υφίσταται. Έτσι παραδοσιακά το Συμβουλί Επικρατίας έχει ένα στοιχείο να μην είναι κανονικοί δικαστές σε δικαστές του. Δηλαδή είναι μεν δικαστές καριέρας, αλλά όχι της ίδιας καριέρας με τον συνήθινο δικαστή. Με τους 150 Ουλευτές Συμβουλί Επικρατίας, πόσοι είναι, 200 είναι διαφορετικοί από τις 3.500 υπόλοιπους δικαστές της χώρας. Και γι' αυτό ιστορικά είναι πια ανεξάρτητοι. Συνεπώς στο κρίσιμο ερώτημα τι θα επιλέγατε, θα έλεγα απλώς να διευκολύνουμε το ρόλο της Συμβουλί Επικρατίας. Εγώ προσωπικά θα πρότεινα σημαντικά, το Σύνταμα δεν το επιβάλλει, να υπάρξει πόλεο δόμος δικαστής. Να υπάρξει οικονομολόγος δικαστής. Το Σύνταμα δεν επιβάλλει να είναι νομικό, σπάσει θυσία ο δικαστής. Δηλαδή να διευκολύνουμε το ρόλο του, να δεχθούμε ότι μπορεί να παίζει αυτό το ρόλο, και νομίζω ότι θα βρούμε, βλέπετε οι παραδόσεις παίζουν μεγάλη επιρροή στις πολιτικές αποφάσεις που θα πάρουμε γι' αυτό το θέμα. Και νομίζω ότι έχουμε μια αθετική παράδοση, μην την μετάξουμε στα καλά θεοναχήστες. Έχοντας τη λίγη ερωτήματα μου, θα έλεγα ένα ευκαιριστικό ερώτημα. Αν θα μπορούσε έναν ευκαιριστικό χώρο με τον ένδοστο, να αποδεχθεί στην οράδα. Είπατε ότι το Σύνταμα δεν είναι αυτή η δύναμη. Ναι, δεν είναι αυτή η δύναμη. Εάν διαπιστώνει ότι ό,τι διευκολύνει ό,τι υπάρχει, είναι πραγματικά, αν έχει νεοφραστηθεί, δεν θα πρέπει τώρα που θα δίνουν σκέψεις για αλλαγή του συντάζου, να το βάλουν μέσα στο Σύνταμα. Ωστόσο υπάρχει ένα άλλο ερώτημα. Μήπως αφήνοντας τον ευκαιριστικό χώρο αυτό ελεύθερο, μέσα από τον διάβολο στην δημονή να χάσει δύναμη παράδειγμα αγορεύσης και να φύγει ο κόσμος, και ο αγαπημένος φρούτος είναι πολύ γλυκό. Είναι πολύ ενδιαφέρουσα η σκέψη σας. Σας είπα ότι ένας νόμος που θα έλεγε το κόμμα με την υπονειμία τάδε τύχθεχτος νόμου, θα είναι άτσι θεματικός. Αυτό σας είπα τη γνώμη μου. Στην πράξη, τι θα συμβεί αν παρά τα αυτοί και ένας τέτοιος νόμος. Δρέπομαι που το λέω, αλλά όχι. Και υπάρχει και μια ενήτρα μέσα, οποιαδήποτε κι αν είναι η αλλαγή της υπονειμίας, ή οτιδήποτε. Όχι. Εγώ σας λέω σήμερα, να ψηφθεί ένας νόμος που να λέει κάτι τέτοιο. Ίσα με που να ξαναγίνει με νέο όνομα και λοιπά, θα του εις καταφέρει ένα πολύ σημαντικό πλήγμα. Και τώρα θα σας μιλήσω λιγάκι σαν πολιτικός και ό,τι είναι ο κόσμος. Δεν είμαι πολιτικός, αλλά παρά τα αυτά. Θυμάμαι βρε παιδιά, με σχόλια που λέω αυτή την έκφρασσα, θα σας λέω οτι ο ισότερος μπορεί νέος. Στο πρώτο μου Σαμπάδικα στην Αμερική, όχι στο δεύτερο ήταν αυτό, ήταν μετά, συγγνώμη, ήταν μετά την Ελληνικά της Επιτεωρίας, όλοι οι Αμερικοί συζήταγε το θέμα της ομοκρατίας, κατά το Βασιλευστήριο, όλοι οι Αμερικοί. Ξέρω, πάει ψηφιακά σεμινάρια στο ένα, στο άλλο, κλπ. Θυμάμαι λοιπόν, συζήτηση και ξανά συζήτηση κλπ. Αν έχεις το μουντζακετίν μπροστά σου, είσαι βέβαιος από την έρευνα του FBI ότι ξέρει που είναι τοποθετημένη μία βόμβα που θα εκραγεί και θα σκοτωθούν εκατό χιλιάδες πολίτες στη Νέο, στο Μαρχάτα. Του κάνεις μπασανιστήριο ή δεν του κάνεις. Και συζήτησε, συζητήσε, κλπ κλπ κλπ. Και βέβαια σήκωσα το χέρι μου και το είπα, θα του κάνεις και θα το πεις ούτε στη γυναίκα σου. Και δεν με καταλάβα να το πω. Καταλάβατε. Σας έδωσα ελληνική επάντηση, φοβάμαι. Τι θα γίνει αν έχει νόημα να συμβιλετεί κάποιος προσέγγιμα σε ό,τι διαφορά την διαθήκη της πληροφορίας. Πόσο αγιερωμένον είναι έψω μέσω, αλλά όσον σχεδόν σώσια λίγη. Εδώ σιγά σιγά θα καταστρέψει τη δημοκρατία και μέσω το σώσια λίγη. Και να μην υπάρχει τρόπος να το διαψεύσει. Διότι δεν υπήρχαν ούτε ιδιωτικά ρεγιόφωνα, ούτε social media, ούτε τίποτα. Και ο άνθρωπος πήγε να σου λέει πέθανε και δεν το ψήφισε την επόμενη τον εκλογόν. Το όνομα του εκλογόνου είναι ακυρώνον αν αυτές οι εκλογές ή όχι και λοιπά. Λοιπόν, αντιλαμβάνεστε ότι με τον ένα με τον άλλο τρόπο το ζήτημα έχει θεθεί από παλιά. Δεν σας κρύβω ότι φοβάμαι πάρα πολύ τα όποια μέτρα. Δηλαδή κατ' αρχάς ξεκινάω από το ότι είναι επιτρεπτά όλα και πρέπει να αφήσουμε να λειτουργεί το σύστημα και το fake news να το διαψεύσει ο θυγόμενος και ούτω κατ' εξής και λοιπά και λοιπά. Το ερώτημα είναι ότι θα έχει βγει ο Τραμπ πρόεδρος. Το ερώτημα με φοβίζει πάρα πολύ ο πατερναρισμός αυτό το θέμα, ειδικά στην ελευθεία της έκδοσης, δεν σας κρύβω, ότι ο αείμιστος, τον χάσαμε δυστυχώς, Στάβος Σακυράκης, ο αγαπητός φίλος, με έχει επρειάσει πάρα πολύ. Είναι μεγαλύτερη ζημιά από τη χιονοστιβάδα των περιορισμών που μπορεί να ξεκινήσουν από ότι να βγει ενδεχομένως και ένας δημογωγός πρόεδρος. Ίσως η δικαιονομία να βγαίνει του καταπληκτικού. Ναι, ναι, ναι. Ίσως, ίσως. Θα λάβει υπόψη του το μέλλον σήμερα, να δω, αν δεν ξέρω τι σας δείχνει αυτό στον πολιτικό κομμάτι, αν θα μπορέσετε να βρέσετε κάποιο τρόπο. Έρχεται η δεδοδαχείο στιβάδα της σύγχρονης τεχνομιλίας. Αυτή που λέτε, γιατί το μειοσιμί θα αλλάξει τον κόσμο πολύ γρήγορα. Και δεν ξέρω αν γίνονται κάποιες σκέψεις τώρα. Έρχεται η κλιματική αλλαγή, η οποία ήση είναι την κανασφαία. Κατά πόσον τα λυστούν για τη χώρα είναι αυτό. Κάποιες τα λυσχόρες κρεφούν και μορφές. Από όλες αυτά τα πράγματα, εάν θα γίνει κάτι. Αν έχετε έτσι και ελπίδα. Λοιπόν, ο πιο ευαίσθητος πολιτικός σε αυτά τα θέματα στην Ελλάδα, καλώς ή κακώς, ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου. Ειδικά για το θέμα της κλιματικής αλλαγής. Επέβευε την αλλαγή των ονομάτων των υπουργείων. Πραγματικά τα παρακολουθούσε πολύ αυτά τα θέματα. Το ενδιαφέρον του γι' αυτά σημαίνει ότι δεν έδωσε την προσφυγή σε κάποια άλλα και καταλάβατε τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν. Πολύ δύσκολο, πάρα πολύ δύσκολο. Μας κατατρίχει αυτή η άμεση αντιπαράθεση, η οξύτατη αντιπαράθεση, στην οποία αντιπενήθηκα, άλλωστε και αναδεικνύοντας αυτή τη δάση για διχασμό που έχουμε στη πολιτική μας ζωή, που δεν μας επιτρέπει να δούμε λίγο παρακάτω. Και κυρίως δεν μας επιτρέπει να δούμε πράγματα τα οποία ενδεχομένως είναι και εναντίον των… δεν μας βοηθάνε να κερδίσουμε ψήφους τις επόμενες εκλογές. Ποιος θα προετοιτήσει, αν αρχίσει και μιλάει ο Μιτσοτάκης, για την κλιματική αλλαγή. Θα κερδίσει ψήφος ή θα χάσει. Για βάλε το χέρι στην καρδιά, δεν ξέρω. Καλή το πράγμα που δεν μιλάμε. Κι εκείνο, κύριο μεταδικτής, έχει να παρουσιάσει πάρα πολύ το κοινοβούλιο, ο βουλευτής και τα λοιπά. Δεν ξέρω τι μέχρα θα μπορούσε να ανοιχθούν, ανοιχτικά, ώστε λίγο να ανεβεί το καρδιακό κύριο του βουλευτή και όχι το κοιτικό κύριο. Και θέτω κάποια ερωτήματα. Είναι ένα σαπλόρα αυτής της σχέσης. Και για ποιο λόγο να μην σκεφτεί ο μοναθέτης, και τώρα θα φτάσω στο σύνταγμα, δηλαδή κάποια υπράσματα στο σύνταγμα, δεν χρειάζεται ο βουλευτής να παίρνει βουλευτική σύνταξη. Θα πρέπει η Βουλή να χειρώνει τις δυσφορές στον καμήνο το επαγγελματικό, το ασφαλιστικό. Γιατί αυτό το πράγμα οδηγεί αρκετούς ανθρώπους, νέους συμβιέτες, και δεν θα υπάρχει αδικία. Ή να κάνει το νέο αυτός μέσα, σαν το που είπε εδώ μέσα, το πληγματικό πάντων. Και είναι κρύο και δεν θα ανοίξει και κάποια στιγμή, που πάει να δείχνει ότι ο νέος τώρα με τη νέα τεχνολογία, το οποίο ανοίγεται και αυτό είναι λίγο μοναδικό και βοηθάει ισουλενικό σύστημα. Δεν είναι μόνο το σεντηκάρτα. Έτσι. Αυτό το ρόλο παίζει. Αυτό το ρόλο παίζει. Κοιτάξτε πάλι από μια σχετική έρευνα. Ο Έλληνας βουλευτής από κλεβράς αποδοχών είναι πολύ κάτω από τον Ευρωπαϊκό Μεσόόρο. Τα παίρνει, το μεγάλο του πλεονεκτήματα είναι άλλο. Είναι δυνατότητα αποσπάσεως τουλάχιστον τριών, όχι τουλάχιστον τριών υπαλλήλων και διορισμού δύο. Δηλαδή το να έχεις πέντε υπαλλήλους στο πολιτικό δεξιογραφείο είναι πολύ πολύ πολύ μεγάλο πλεονέκτημα. Και υπάρχει μια ολόκληρη στρατιά τέτοιων ανθρώπων σε όλα τα πολιτικά κόμματα, που δημιουργούν τα κτίρια της Οδούνα Βαρύλου, της ΔΕΕ, που σας είπα προηγουμένως και ούτω καθεξής και περιμένουν πότε θα κερδίσει ο δικός μας για να έρθουμε εμείς στα πράγματα. Εκεί πραγματικά υπάρχει πρόβλημα. Το νύζο θέμα των θητιών, το κρίσιμο μέγεθος είναι μήπως... ρε παιδί μου είναι πολύ καλός, ο άλλος και τον θέλει ακόμα ο κόσμος. Δηλαδή, εγώ σε αστυλίδωση στις Ιωαίες Πολιτείες, το Σύνταγμα άλλαξε όταν εξελέγει τέσσερις φορές ο Ρούσβελ, το 1932-1936, 44 τέσσερις φορές, με αποτέλεσμα να αναθεωρηθεί το Σύνταγμα και να προβλέψει το ανώδατο όριο δυο θητιών. Για μονοπρόσωπα όργανα το δέχομαι. Είναι έυλογο. Και μάλιστα να προβλέψει και να μην γίνει την κομπίνα που έκανε ο Πούτιν με προβλέψει στη Ρωσία. Όπως είδατε έκανε τις δύο θητίες, έβαλε τον άλλον μεσολάβη σε μία θητία, επειδή δεν προβλέπει δύο συνεχόμενες, αλλά όχι δύο πάνω, τρεις ή τέσσερις, όταν μεσολάβει κάτι άλλο. Αυτό πραγματικά για το μονοπρόσωπο όργανο είμαι σύμφωνος. Για το συλλογικό, δηλαδή για το βουλευτή που τον εκτιμάς, έχει σκισθεί, έχει πεθάνει στη δουλειά, δεν θα έμενα τόσο πολύ σε αυτό για την αναβάθμιση της καριέρας. Θα έτεινα περισσότερο, ο κύριος συνάδελφε, στο να κάνω την καριέρα του βουλευτή, κάθε αυτή, να την αναβαθμίσουν. Τι υπενίσουνα, να μην θεωρείτε αυτό νόητο ότι ο βουλευτής είναι υπουργός. Δηλαδή ο βουλευτής να είναι κάποιος πολύ σημαντικός, διότι προεδρεύει της Επιτροπής Άμινας της βουλήσης των Ελλήνων και ακόμα και στην αντιπολίτευση, όταν είναι, πάλι να προεδρεύει, διότι τυχαίνει να ξέρει το φάκελο πολύ καλά, και όπου θα το εγκάστω το υπουργός Αμίνης, φοβάται να καταθέσει ένα νομοθεσμένο χωρίς να συνοηθεί μαζί του, διότι ξέρει ότι αν αυτός πει όχι, δεν θα περάσει. Πώς μπορείς να κάνεις, δηλαδή, την καριέρα του βουλευτή, χωρίς να γίνει υπουργός, ελκυστική, ώστε να μην θεωρείτε αυτό που συμβαίνει σήμερα, ότι είναι οικόθεν αυτονόητο, ότι η κορύφωση μιας βουλευτικής καριέρας είναι να γίνεις υπουργός ή οτιδήποτε. Είναι πολύ πιθανό να είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα. Έτσι, μπράβο. Είναι ένα πολύ σημαντικό βήμα, αλλά το κόμμα συνήθως επιλέγει να μην αδικήσουμε την Κρήτη, να μην αδικήσουμε την Μακεδονία, να είναι υπουργή από όλη την Ελλάδα κλπ. Είναι πέντε. Είπα τρεις συμπολίτευση, δύο αντιπολίτευση. Οι ίδιοι με τους οποίους μιλάω, και όλα αυτά τα χρόνια δεν σας κρύβω ότι έχω κάνει πάρα πολύ τέτοια συζήτηση, οι ίδιοι είναι που επιστεύουν το κέντρο τους φατριασμό και μεταξύ τους. Δεν εμπιστεύονται τους εαυτούς τους, λέει. Μυστική ψηφοφορία, μυστική ψηφοφορία. Δεν εμπιστεύονται οι ίδιοι τους εαυτούς τους. Φοβούνται ότι θα κάνουν οι υποψήφοι, θα κάνουν... Παρακαλώ. Τον Απόδειμον. Μόλις έγινε επιτροπή σημείωτερα, στην οποία δεν τέχουν. Αποφάσισε να προχωρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ σε αυτό το θέμα και έκανε μια επιτροπή στην οποία ευτυχώς δεν τέχουν όλοι. Να σας θυμίσω ότι για να ψηφίσουν οι Απόδειμοι χρειάζεται ο νόμος, ως σχετικός αψηφιστή με 200 ψηφούς. Προσοχή μου είναι ότι στο μεγάλο δίλημα φυσικά να ψηφίζουν οι Απόδειμοι, εφόσον κρατούν την ελληνική θεγένεια, αλλά θα με ενοχρούσε η Αστόρια της Νέας Υόρκης να βγάζει τον βουλευτή Χιού, απλώς είναι πολύ ηχιώτες εκεί, ή το Μπροξ να βγάζει τον βουλευτή Αρκαδίας. Είναι ένας πανίστηρος πανταρκαρικός σύλλογος στη Νέα Υόρκη. Νομίζω ότι η επιλογή καταρχή που είχε κάνει η Νέα Δημοκρατία στο νομοσχέδιο του κ. Παυλόπουλου τότε, ότι οι Απόδειμοι λαμβάνουν την υπόψη μόνο σε εθνικό επίπεδο και ενδεχομένως βγαίνουν και 5 βουλευτές των Αποδείμων, είναι η καλύτερη. Θέλω, ομολογώ με πολύ, η πρώτη συνεδρία αυτής της επιτροπής είναι πολύ σύντομα. Διερροτώ με, είναι ένας πολύ σοβαρός άνθρωπος, ο γεγονός δημοκρατίας του κ. Στερικών ο κ. Πουλάκης, ο οποίος θα προεδρεύσει. Με πολύ αγωνία περιμένω να ακούσω τις προτάσεις της σημερινής προεξουφίας. Δεν ξέρω, Ελλήνα μου, αν θέλεις εσύ κάτι. Όχι, αλλά θέλω να δώσω σε δύο νέα παιδιά. Πελευταία, πολύ σύντομες ερωτήσεις. Καλώς, κ. Τελεύτη και τον κ. Βιόκουλο. Όχι, όχι, η γραμμή είπα, δεν είπα. Υπάρχουν πολλοί άνθρωποι... Κοιτάξτε, το πονηρό είναι αυτό που είπε, προηγουμένως, ο κ. Συνάδηφος. Βάζεις λίγο τους τόνους, δεν πλακώνεις το ψύλο του αντιπαλώς, δεν σκοτώνεις τους μετανάστες. Κατεβάζεις λίγο, δεν βάζεις αγγείλε το σταυρό, είσαι λίγο πιο προσεκτικός. Δεν είναι καλά, την νόμου, θέμα μελών. Είναι θέμα της ηγετικής ομάδας να αποφασίσει να το κάνει έτσι. Και έχω την εντύπωση, όσο παράξενο κι ας σας φέρει εδώ το πράγμα, ότι σε αυτή την κατηγορία των μετροπαθούς αγροδεξιού λόγου είναι ο μηχανολιάκος. Και δεν τον αφήνουν οι διπλανοί του. Προσωπική μου νόμου. Από την εμπειρία της δίκης σας, θα σας το λέω αυτό. Κασηδιάξει είναι άλλο πράγμα. Και ένα δεύτερο. Έφτιαξε και κακές στιγμές το ζήτημα ρίχνησης των ιστομιών των κομμάτων. Λέω κι εγώ ότι υπάρχουν ακόμα ευαισθησίες και στις ρογικοί μήνες που δεν θα πεθαίνουμε. Παρ' όλα αυτά, σήμερα, όταν επιβάλλονται πρόσφυγμα στα κόμματα, δημοτικές παρατάσεις και εκπρόσφυγμα το πρόσφυγμα της διοίκησης, αναδρομικά έρχεται η κάμνη κυβέρνηση, η ίδια της ρογικής δαμάνης και της νεκροκύπτωσης. Και τις ακυρώνει όλα τα πρόσφυγμα. Αυτό δεν μπορούσε συνταγματικά να προοδηγεί. Ξέρετε τι μου θυμίζει αυτό. Την απαγόρεση του προσλήψεως εκτάκτων, την οποία λέει το Σύνταγμα. Θα βρεθεί τρόπος να καταλαβαίνει. Αυτά λύνανται μόνο αν η συγκεκριμένη κυβέρνηση χάσει μερικούς πόντους στην επόμενη συγκομμέτηση επειδή έδωσε αυτή την αμνιστία. Τελευταία πολύ σύντομη ερώτηση από τον κ. Γιώπουλο. Νεοσαχθεί στο μετατυχιακό μας. Σε ευχαριστούμε πολύ κ. Χθίτα. Θα ήθελα να κάνω μια παρέμβαση κυρίως προβοκατόρικη. Πιο πολύ γενεφτινησφέρος της συζήτης. Πολύ σημαντικά τα τελευταία χρόνια, και παλιότερα αλλά και ειδικά τα τελευταία χρόνια γινόμαστε μάρτυρες μίας θα λέγαμε πληρογωσίας σε πολιτικό επιβλήτημα. Θα λέγαμε ότι εγώ θα νομοθετήσω αυτό. Με ένα νόμο και ένα άνθρωπο θα μη μόνο φύγουν. Εγώ θα αλλάξω τον νόμο κατ' ούκαλου με ένα νόμο και ένα άνθρωπο. Εγώ θα αλλάξω τον τάδε νόμο, τον νόμο καπρόβλου με τον τρινέμο και τελικά. Γενικά όλο αυτό δημιουργεί πρόβλημα στο θέμα της μεταρρύθμισης που είπατε, δηλαδή. Η ασυνέχεια υπάρχει θα λέγαμε τεφάκο με την αλλαγή της κυβέρνησης. Οπότε ήθελα να θέσω το εξής ερώτημα. Εν τόσο μόνοι μας δεν υπάρχει περίπτωση να έχουμε λύση. Γιατί ακόμα και ένα λάξο τρόπος επιλογής των μελών, ας πούμε των ανεξάρτητων αρχών, πάλι όνειρα της διοίκησης θεωρούνται, άρα θα λειτουργούν στο πλαίσιο του νόμου. Μήπως εν τέλει η απλή αναλογική είναι μια απάντηση ότι με το ζόρι έστω θα τα βρεις και θα κυβερνηθεί η χώρα και ό,τι καλό έχει κάνει ο καθένας θα προφορήσει και θα παίρνει κάποιο αποτέλεσμα. Τη σέβομαι πάρα πολύ την άποψή σας και είναι πολύ που σου λένε ότι αν τον πετάξεις τον άλλον στη θάλασσα θα κολυμπήσεις τελικά. Δεν είναι δυνατόν να πνιγεί πάρα πολύ σοβαρή τέτοια επιχειρηματολογία. Είναι πολύ υποκειμένη η απάντησή μου. Είναι όχι. Αν δημιουργηθούν αντίβαρα και κυρίως με βάση τη λειτουργία αυτών των αντιβάρων αποτραπούν μερικά πράγματα. Δεν είμαστε, μην τα μηδενίζουμε όλα. Δηλαδή, ξανά γεννίζω στα θετικά. Πάρτε τον πρόσωπο παράδειγμα. Πατάρει η αναγραφή στους θρησκεύματος ταυτότητας και η απειλή του δημοψηφίσματος με τη συνδέωση υπογραφών από τον μακαριστό Χριστόδουλο και ούτω καταξύση. Δεν τόλμησε η νέα Δημοκρατία να το θύξει. Δεν τόλμησε. Ενώ είχε διατηρήξει τα ηματιά της, θα επαναφέρει κλπ. Πιστεύετε ότι αν κυρωθεί η Σύμβαση Συμφωνίας των Πρεσπών θα ανατραπεί από... Λοιπόν, θέλω να σας πω ότι εκ των πραγμάτων υπάρχει μια βελτίωση. Απλώς η μεγάλη μου αγωνία ξέρετε ποια είναι. Είμαι εκείνοι που με ξέρουν ακόμα καλύτερα. Πολύ κοντινοί μου φίλοι μου λένε ότι είμαι στο βάθος ένας σκέπτος εθνικιστής. Δεν είναι μόνο ότι υπεραγαπώ την παντρίδα μου, είναι ότι είμαι και υπερήφανος σε πολλά σημεία. Εν τέλει δεν τα καταφέρα μάσχημα. Δηλαδή, σε αυτή τη γειτονιά του κόσμου, μιλάμε για τα Βαλκάνια, στις κρίσιμες, στις πολύ κρίσιμες παγκόσμες σειράξεις, είμαστε πάντα με τη μεμβρά των οικητών. Το 1969, πάρα λίγο έτσι, δεν λέω ότι μόνοι μας, αλλά εκμεταλλευθήκαμε το παρελθόν, από τον Αβαρίνο ξεκινώντας, μέχρι τις μέρες μας σήμερα. Το 2015, δεν σας κρυβώ ότι πάλι έλεγα, κοίταμα της, είμαστε στο τσακ. Πάλι έγινε η σωστή επλογή. Δηλαδή, θέλω να πω ότι εν τέλει, το πρόβλημα είναι ότι θα μπορούσαμε να πηγαίνουμε καλπάζοντας και πηγαίνουμε πολύ πιο αργά, αλλά μπροστιστή κατεύθυνση. Ευχαριστώ πολύ. |
