| : Μόνο κάτι τώρα του μαθήματος. Έβλεπα μια, αν θέλετε, μια στοιχεία κοινωνικότητας σε όλον τον χώρο ή δεν είναι αυτοί κύριοι οικονομούς. Ακριβώς έτσι είναι. Έχουμε την ευχέρια σχεδόν όλους τους φοιτητές μας, του λύσου αυτούς περούνται στο μάθημα, να τους ξέρουμε με το μικρό τους όνομα. Και αυτό είναι ένα από τα πολύ μεγάλα πλέον εξήματα των μημάτων μας και των πληροφορικής και του τεχνών, ήχο και εικόνας. Όπως, επίσης, και οι φοιτητές μας έχουν τη δυνατότητα να μας βρουν, να μας μιλήσουν, να υπήρξουν, οικοδύποτε πρόβλημα σχετίζεται με τις σπουδές τους και μερικές φορές και όχι με τις σπουδές τους. Μάλιστα. Για πέρα, ας μιλήσουμε λίγο και με ακριβικά εδομένες, για να έχουμε μία εικόνα, τι γίνεται. Πώς είναι οι φοιτητές του τεχνών, η εικόνα, ας μιλήσουμε. Σε εμάς εισάγονται επισήμως 70 φοιτητές το χρόνο, οι οποίοι, μαζί με τις έξτρα κατηγορίες που δεχόμαστε, πηγαίνουν περίπου στους 100. Το τεχνίμα είναι πενταϊτούς διάρκειες, οι σπουδές είναι πενταϊτούς διάρκειες, που σημαίνει ότι αυτή τη στιγμή, έχουμε πεντακοσφυλίδες φοιτητές. Αντίστοιχα, έχεις πληροφορική ή όχι? Μας δεν είναι ακριβώς έτσι. Παίρνουμε περισσότερους, γύρω στους 120, επίσημα, αλλά λόγω των μεταγραφών έχουμε ένα πάρα πολύ μεγάλη μίωση που φτάνει και πάνω από το 50%. Δηλαδή από τα 100 ή 20 εκατοστοίδες... Δεν το έχω καταλάβει. 50 ή 40... Έχονται εδώ πέρα για λιγότερες μονάδες πιθανόνιες και πρέπει να μεταγραφεί. Τι ακριβώς είναι αυτό? Ακριβώς, ειδικά με το strict technos, η ρύθμιση, όπου έχουν, βάσει του νόμου, το δικαίωμα να πάρουν σε οποιοδήποτε ομοϊδές τμήμα, τα 120 άτομα πέφτουν πάρα πολύ χαμηλά. Από τη μια πλευρά είναι καλό γιατί έχεις πολύ λιγότερο κόσμο και κάνεις πολύ καλύτερη δουλειά. Από την άλλη είναι ερωτηματικό για την ίδια την πολιτεία. Λοιπόν, η υπογενητικότητα, πώς είναι αυτή η strict technos κατεχρόμου? Τι να πω, εμάς από τους εκατονήκων συμμασμένοι είναι στους 50. Εκτός και αν είναι ένα από τα στοιχεία του περιβόλου, των Greek statistics. Δεν ξέρω πόσο επηρεάζει και σας. Όλα μας επηρεάζουν, οτιδήποτε συμβαίνει στην ελληνική πραγματικότητα, επηρεάζει και τα πανεπιστήμια, όχι τους άλλους. Τα πανεπιστήμια είναι ζωντανό κύτταρο της κοινωνίας. Απλά, ειδικά σε αυτό το θέμα θα ήθελα να επισημάνω, ότι τουλάχιστον εμείς στο τμήμα τεχνών ήχου και εικόνας δεν έχουμε αντίστοιχο πρόβλημα, και πρώτον δεν υπάρχει αντίστοιχο τμήμα, οπότε είναι αδύνατο να φύγουν κάποιοι. Εκεί είναι και από τις σχολές αυτές που τις επιλέγει κανείς. Ναι, στο επίπεδο των στατιστικών που είπαμε και πριν, είναι αξιοσημείο ότι περίπου το 40 με 50% των εισακτέων έχουν το τμήμα πρώτη επιλογή. Το οποίο σημαίνει ότι κάποιος έρχεται συνειδητά να σπουδάσει το τμήμα, οπότε αποκλείεται και όλα να φύγει. Και για εμάς είναι πάρα πολύ σημαντικό. Είναι δύσκολο να πας και να εκλέξει κανείς από τις σχολές επιλογής, αν δεν έχει αυτή τη θετική προδιάθεση. Η αλήθεια είναι ότι τα παιδιά έχουν αρκετά συνειδητοποιημένα και ψαγμένα. Δηλαδή πολλές φορές και εμείς στο μάθημα μαθαίνουμε μέσα από το μάθημα για καινούριες εφαρμογές που βγήκαν στο ίντερνετ, γιατί πιστέψτε μας με την έρευνα, τα διοικητικά μας. Και εμείς καμιά φορά δεν ξέρουμε την καινούριο πληροφορία. Και φυσικά όταν πάνε τα παιδιά στο μάθημα, μας λένε, κύριε, βγήκε και το τάδε εφαρμογή και δείτε και το τάδε πρόγραμμα. Αυτή είναι η μαγεία της διάχυσης, της διάδοσης, της μεταφοράς πλέον της πληροφορίας σε χρόνο... ΔΕΤΕ. ΔΕΤΕ. Ακριβώς. Μιλήστε μας λίγο για αυτήν την ταχύτητα, όχι όταν ταχύτητα είναι μόνο της μεταφοράς της πληροφορίας, αλλά για αυτήν την ταχύτητα στο χώρο σας, σε ό,τι αφορά τις τεχνολογικές πλέον εξελίξεις. Οι τεχνολογικές εξελίξεις είναι ραδές, το ξέρουμε όλοι. Είτε που αναφερόμαστε στην επιστήμη των υπολογιστών για παράδειγμα, είτε στην οπτικοαποστική τεχνολογία. Εκεί οι εξελίξεις τρέχουν και γι' αυτό το λόγο και τα δύο τμήματα έχουν στελεχωθεί με προσωπικό, το οποίο είναι ιδικευμένο σε τεχνολογίες, να μπορεί να τις παρακολουθήσει και όχι μόνο να τις παρακολουθεί, να γίνει μέτωχος κιόλας της εξελίξης μέσα από την έρευνα, έτσι ώστε να βάλει και το τμήμα σαν ολότητα. Πλέον το δικό του λιθαράκι σε αυτό που λέμε παγκόσμια έρευνα. Αντίστοιχα, νομίζω να έχεις λιλοποληθεί. Και να είναι μπωτ και κύβετ. Ή είναι πιο γρήγορη η ρυθμή. Η αλήθεια είναι ότι μπορούμε και ζούμε κατά κάποιον τρόπο το όνειρό μας. Θυμάμαι πριν ελάχιστα χρόνια το 2007 που είχαμε κάνει ένα διεθνές συνέδριο εδώ στην Κέρκυρα και είχε έρθει ένας μεγάλος επιστήμας από την Αμερική ο Ιάννα Γκίλδης και είχε πει ότι οι αισθητήρες τώρα όπως τους φανταστήκαμε θα μεγαλώσουν, θα επεκταθούν και κάποιοι για δικούς τους λόγους του λέγαν οι αισθητήρες, τα δίχτυα αισθητήρων έχουν πεθάνει. Και σήμερα έχουμε όλοι από ένα σμάτφον σχηματικό, που μπορεί να κάνει χίλια δυο πράγματα και να αλληλεπιδράσει με το περιβάλλον και επιβεβαιώνεται το όνειρο, η φαντασία μας δηλαδή περνά 2-3 χρόνια και κάτι που σκεφτείκαμε μπορεί να γίνει. Πραγματικά είναι πολύ ενδιαφέρον να τρέχεις πίσω από όλα αυτά. Είναι ακούγεται και ως ενδιαφέρος βάρος επιστήμη. Εντάξει, βέβαια, εάν ξεχνάμε τα δύο σχολεία συνταγμένες στο ΥΠΑ και το ΥΠΑ το οποίο και αυτό, όπως και τα άλλα πανεπιστήμια παρνά. Παρνά την δύσκολη του περίοδο, δεν είναι από την περίοδο. Αρκετά δύσκολα. Αρκετά δύσκολα υπό την έννοια ότι η καθημερινότητα πλέον έχει αρχίσει και αλλάζει. Αλλάζει αρκετά σε σχέση με αυτό που είχαμε συνηθίσει μέχρι τώρα. Το πολύ χειρότερο όμως είναι ότι οι προοπτικές πλέον είναι δυσίονες. Δηλαδή προοπτικές οι οποίοι σχετίζονται με την έρευνα, με την επένδυση σε διδασκαλία. Εκεί τα πράγματα έχουν αρχίσει και γίνονται λίγο απογοητευτικά. Τι έρωτη, ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Πιο συγκεκριμένοι όλοι γνωρίζουμε ότι ένας από τους βασικούς άξονες λειτουργίες του πανεπιστήμιου είναι η εκπόνηση έρευνας, είτε βασικής έρευνας είτε εφαρμοσμένης. Απαραίτητη προϋπόθεση για να υπάρξει αυτή είναι η χρηματοδότηση γιατί η έρευνα δεν σημαίνει μόνο άνθρωποι, σημαίνει και εξοπλισμός, σημαίνει χρόνο. Άρα λοιπόν χρειάζεται η χρηματοδότηση. Ήδη λοιπόν τα πρώτα μηνύματα που λαμβάνουμε στο πλαίσιο αυτής της γενικότητας της χρηματοδότησης έρευνας στην Ελλάδα είναι ότι τα πράγματα έχουν γίνει αρκετά στάσιμα. Τα προκηρύξεις που αναφέρονται τόσο σε πανεπιστήμη όσο και σε ερευνητικά συντούτα σε όλη τη χώρα έχουν αργήσει πάρα πολύ να προχωρήσουν και σε άλλες προκηρύξεις έχουμε καταθέσει πρωτά σε όλα τα πανεπιστήμια στην Ελλάδα. Σ' άλλα υποτίθεται ότι έπρεπε να έχει γίνει αξιολόγηση δεν έχει γίνει ακόμα και αμήτι άλλο η χρηματοδότηση πάει πίσω. Και ειδικά σε τμήματα στα οποία αναφερόμαστε εδώ στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο που είναι νέα τμήματα, αυτή του είδους χρηματοδότηση είναι πάρα πολύ βασική γιατί πάνω σε αυτήν θα στηριχθούν τα τμήματα για να μπορέσουν να αναπτύξουν το ερευνητικό δυναμικό τους. Σας ακούω κύριε Φιλορόκη, πιστεύτε με, ακούγονται πάρα πολύ όλα αυτά αλλά έχω την αντίπωση πως, έχω τουλάχιστος ως έναν άλλο κόσμο, τί εννοώ, αφού γύρω ποιος είσαι εκείνος, μιλήσατε για βασικό εξοσυνάντητο για το Πανεπιστήμιο, όλο το Πανεπιστήμιο είναι η έρευνα. Εγώ που είχα την αντίπωση μέχρι τώρα κύριε Φονόμου, ότι ο βασικός σκοπός που έχει κάθε φοιτητής να χρειάζει το Πανεπιστήμιο είναι να πάρει ένα πτυχίο. Αυτός είναι και ο στόχος στο Πανεπιστήμιο, να μαζέψει ένα πτυχίο, το οποίο αυτό αύριο, εάν το χρησιμοποιήσουμε έχει καλώς, για να πάμε στην έξι, για να εξασφαλίσουμε κυρίως μια θέση στο δημοσίου, αλλιώς το χρησιμοποιούμε και για άλλες κρίσεις. Δυστυχώς για πολλά χρόνια αυτός ήταν και παραμένει ο στόχος της ελληνικής κοινωνίας και του φοιτητή, να πάρει ένα πτυχίο και να το χρησιμοποιήσει κάπου ως μόριο και ως χαρτί. Το Πανεπιστήμιο δεν έχει αυτό το ρόλο και θα πρέπει να γίνει σαφές ότι ειδικά στην κρίση, η οποία μάλλον μας έρχεται και τα δύσκολα χρόνια που μας έρχονται, θα πρέπει να την αντιμετωπίσουμε με τη γνώση, με την εξειδίκευση και με το να γινόμαστε ήδη καλύτεροι, με το να βελτιωνόμαστε. Οπότε το πτυχίο ως πτυχίο αύριο δεν θα κάνει τίποτα καλό σε κανέναν αν δεν αντιπροσωπεύει κάποια γνώση. Και δυστυχώς ή ευτυχώς θα το μάθουμε. |
