| : Σε αυτή την τελευταία συνάντησή μας, τελευταία για τώρα, έτσι. Προς το παρόν. Προς το παρόν. Και γενικότερα εννοώ, ας πούμε. Δεν τελειώνουμε εδώ, δεν θα πεθάνουμε ποτέ. Εντάξει, οπότε έχουμε πολλές ακόμα ευκαιρίες, έτσι. Λοιπόν, σας ευχαριστώ πάλι που είστε εδώ και σήμερα. Από την προηγούμενη Δευτέρα σας χρωστάω κάποιες απαντήσεις, οι οποίες βεβαίως ενσωματώνονται και χρειάζονται για αυτά που θα πω σήμερα. Κατανοώ ότι αυτά που λέω, όταν τα ακούμε για πρώτη φορά, φαίνονται ότι είναι δύσκολα και λίγο ακαταλαβίστηκα. Δεν είναι. Εάν, δηλαδή, μας τα έχανε μάθει από το δημοτικό λίγο στο γυμνάσιο, σήμερα θα είμαστε πάρα πολύ ξικιωμένοι. Αλλά ό,τι μαθαίνουμε στο σχολείο μας, ξαφνικά ακούμε άλλα πράγματα, καταλαβαίνετε, μπλέκεται το μυαλό μας μέσα. Απλώς αυτό που θα ήθελα να σας πω είναι, μη στενοχωριέστε. Ναι, θα σας εξηγήσω τι εννοώ. Απλώς αυτό που θέλω να κρατήσετε μέσα σας, είναι ότι κάτι συμβαίνει που δεν το παίρνουν μήδηση. Δεν μας το έχουν πει. Αλλά αυτό το κάτι της, εάν δεν το δούμε στην λόγια ανεκπαίδευση, τέλος πάντων, που παρέχουν τα δυτικά κράτη, τότε θα πρέπει να το ψάξουμε μόνοι μας. Έχετε την εντύπωση ότι αυτά όλα που σας λέω εγώ, μου τα μάθω στο πανεπιστήμιο. Είναι αστείο. Απλώς είμαι απεριεργός. Ρώτησα τον πατέρα μου, δεν ήξερα να μου παντήσει. Ρώτησα τη μάνα μου, δεν ήξερα να μου παντήσει. Ρώτησα τους δασκάλους, δεν ξέρω. Ρώτησα τον παπά της Ενωρίας, δεν ήξερα να μου παντήσει. Και είπα, κάποια στιγμή πρέπει να ψάξουμε μόνοι μας. Βρίσκουμε την αλήθεια. Και αυτό θα θέλω να κρατήσετε από αυτές τις τρεις συναντήσεις που είχαμε εδώ. Να μη φοβόσαστε, να μη πιστεύετε ποτέ ότι τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα. Εντάξει, δεν είπα να μάθεις μασματικά και όλα αυτά τα πράγματα, αλλά τα αποτελέσματα της επιστήμης δεν είναι και τόσο δύσκολα, όπως θα δείτε και σήμερα. Εντάξει, όταν τα ακούμε για πρώτη φορά, έχουμε προβληματάκια. Τα δεύτερη, τρίτη, τέταρτα, θα τα ακούσετε, θα τα διαβάσετε, θα τα δείτε, θα δείτε πόσο πιο εύκολα θα γίνουν μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Λοιπόν, ας αρχίσουμε λοιπόν με αυτά που θέλουμε να πούμε σήμερα από κάτι πάρα πολύ απλό, που πραγματικά από την πρώτη στιγμή πριν από 20 πόσα χρόνια αρχίζω να κάνω αυτές τις συζητήσεις μόλις σε εσάς, είχα ένα πρόβλημα και μόλις μίλαγα για διαστάσεις. Οι πιο έτσι προσγιωμένοι μου λέγανε ότι αυτά είναι για μεγαλοφύσης, θέλεις πάντων, μιλάς για διαστάσεις που δεν καταλαβαίνουν και όλα αυτά τα πράγματα. Οι πιο κακοπροέρευτες βέβαια ήταν οι περισσότεροι που μου λέγανε ότι αυτά είναι μεταφυσικές έννοιες, είναι θεολογικές έννοιες και εν τέλει είναι έννοιες τις οποίες λέει ο Δανέζης δίνοντάς τις με μαθηματικό ή επιστημονικό τρόπο για να κορέσει τις χαριτομενιές που λέει. Έπρεπε να δώσει μια επιστημονική απάντηση. Για να δούμε λοιπόν να δείτε τι απλό πράγμα είναι και εμένα μού το μάθουν όταν μπήκα στον πρώτο έτος στο Παρμηστημίου. Πολύ απλοϊκά οι δάσκαλοι μου τότε, πολύ καλοί δάσκαλοι. Για να δούμε τι είναι αυτό που λέμε διαστάσεις και γιατί έχουν αυτές τις περίεργες ιδιότητες, το καταλαβαίνετε όλοι σας. Επίσημα μας λένε ότι η έννοια της διάστασης ταυτίζεται με την έννοια του βαθμού ελευθερίας. Μπορείς να καταλαβαίνουμε την έννοια του βαθμού ελευθερίας, να το πούμε πολύ απλά. Αν έχω ένα γεγονός, αυτή την άσπρη βούλα που βλέπετε εδώ, εάν αυτή η άσπρη βούλα μπορεί να κινηθεί μόνο επάνω σε μια ευθεία γραμμή, δηλαδή αν ήταν ένας άνθρωπος και ήθελε να προχωρήσει και μπορούσε να προχωρήσει μόνο επάνω σε μια ευθεία γραμμή και δεν είχε καμία αντίληψη του τι γίνεται γύρω, τότε λέμε ότι έχει ένα βαθμό ελευθερίας. Μπορεί να κινηθεί σε μία μόνο γραμμή επάνω, τότε λέμε ότι έχει αυτός ο χώρος που ο άνθρωπος αυτός πάνω κινείται μόνο σε ευθεία γραμμή, λέμε ότι είναι ένας χώρος μιας διάστασης. Εάν τώρα ο άνθρωπος αυτός, αυτός το άσπρο κυκλάκι που λέω εκεί πέρα πάνω, έχει την δυνατότητα να κινηθεί σε δύο ευθείες, κάθεται σημεία πάνω στην άλλη. Τη μία τη λέμε μήκος, την προηγούμενη, την άλλη τη λέμε πλάτος. Δηλαδή ο άνθρωπος αυτός μπορεί να κυκλοφορήσει πάνω σε ένα επίπεδο. Γιατί εδώ πέρα μέσα, για να φτάσω σε όποιο σημείο αυτής της αίθουσας, ας πούμε, στο επίπεδο αυτό, μπορώ να πάω κάνοντας δυο κινήσεις, η κάθετα ή η οριζόντια, και να το φτάσω. Τότε λέω ότι ο χώρος αυτός που ο άνθρωπος πάνω σε αυτό το χώρο δεν μπορεί να κινηθεί παρά μόνο κατά δύο διευθύνσεις, προσέξτε όμως που η μία διευθύνσεις είναι κάθεται πάνω στην άλλη, το λέει ένα χώρο, ένα μαθηματικό χώρο δύο διαστάσεων. Εάν τώρα ο άνθρωπος αυτός ο άσπρος, εκεί η μπαλίτσα αυτή η άσπρη, έχει την δυνατότητα να κινηθεί και σε έναν τρίτο δρόμο, ευθύα γραμμή, που να είναι, προσέξτε, αυτός ο δρόμος να είναι κάθετος επάνω και στις δύο προηγούμενες διαδρομές. Βλέπετε, δεν το έχω βάλει, αυτές εδώ είναι 90 μυρώνι γωνίες όλες, τότε λέμε ότι ο χώρος αυτός που κινείται ο άνθρωπος είναι τριών διαστάσεων. Αυτό τι σημαίνει, σημαίνει ότι αφού κινείται σε τρεις διαστάσεις δεν μπορεί να δει τίποτα έξω από τις τρεις διαστάσεις. Και εδώ έρχομαι τώρα, λοιπόν, να σας δώσω το εξής, να δείτε το πολύ απλό γεγονός. Για να δούμε τις τρεις διαστάσεις, γιατί μου αρέσει πρακτικά να το βλέπουμε. Το ύψος, το πλάτος και το μήκος. Εδώ, στη γωνία, έτσι. Για φέρτε μου στην κορυφή εκείνη μια ευθεία γραμμή που να είναι κάθετη επάνω και στις τρεις πρώτες. Δεν είναι δύνατο. Γραφικά δεν είναι δυνατόν να φέρω μια γραμμή από εκείνη την κορφούλα, ή την πάνω, πες το ότι θέλετε, που να είναι κάθετη επάνω και στις τρεις προηγούμενες. Αυτή θα ήταν η τέταρτη διάσταση, ο τέταρτος βαθμός ελευθερίας. Δεν μπορώ, όμως, γραφικά, δηλαδή ο εγκέφαλός μου δεν έχει τη δυνατότητα να καταλάβει πώς μπορεί να χαρακτεί μια τέτοια γραμμή. Άρα, καταλαβαίνετε, κάθε αντικείμενο το οποίο βρίσκεται σε ένα χώρο τεσσάρων διαστάσεων, αφού δεν μπορώ να ζωγραφίσω την τέταρτη διάσταση, δεν μου το επιτρέπει, δηλαδή, η ανθρώπινη φυσιολογία, δεν μπορώ να δω τα γεγονότα τεσσάρων διαστάσεων. Είναι μεταφυσικά αυτά τα γεγονότα? Όχι. Και θα σας πω κάτι που τα ξέρουν τα παιδιά της έκτης δημοτικού πρώτη γυμνασίου. Όταν ο δάσκαλος πάει στον πίνακα και τους λέει «Παμψιχάρη, ευθεία». Πάει και γράφει πάνω στον πίνακα μια ευθεία γραμμή. Αυτή την ευθεία γραμμή τη λέμε «γραφική απεικόνιση». Δηλαδή, τη βλέπουν τα μάτια μου. Τα παιδάκια μου στ' όλα της έκτης δημοτικού με πρώτη γυμνασίου, αν τους γράψω από κάτω μια εξίσωση, ψ, ίσον αx συν β. Όλα τα παιδιά, μόλις δουν αυτή χωρίς να δουν γραφική, θα μου πούνε «Α, αυτή είναι η εξίσωση της ευθείας γραμμής». Με τον ίδιο τρόπο, βλέπετε, κάθε σχήμα μπορώ να το απεικονίσω με δύο τρόπους. Τον έναν τρόπο γραφικά, δηλαδή να πάρω μία κυμολία και να φτιάξω, και οι άλλοι με εξισώσεις. Για προσέξτε με, εμείς έχουμε συνηθίσει, γιατί έτσι μας μάθανε από τότε που πάμε στον υπιαγωγείο, ότι όλα τα σχήματα θα πρέπει να έχουν γραφική απεικόνιση. Αν δεν μπορώ να τα ζωγραφίσω, αυτά είναι θεολογικά, μεταφυσικά, δεν ξέρω πώς τα λένε. Βλέπετε ότι εδώ σας δίνω κάτι γεωμετρικά σχήματα, τέλος πάντων. Αυτή είναι μια καμπύλη γκάος, λέγεται, αυτή Maxwell. Από κάτω αυτές όλες οι καμπύλες έχουν κάτι εξισώση, αν βλέπετε. Δεν με διαφέρονται, δείτε απλώς να δείτε το τι υπάρχουν. Τι βλέπετε? Άρα, αν δει κάποιος μαθηματικός, εμείς όταν δούμε αυτή την εξίσωση, δεν χρειάζεται να δούμε αυτές τις καμπύλες εδώ. Άρα, τι συμβαίνει. Όταν ο χώρος είναι μέχρι τριών διαστάσεων και ευκλήδιος, τότε έχουμε την δυνατότητα, κάθε σχήμα, κάθε μορφή, να τα απεικονίζουμε με δύο τρόπους. Και γραφικά, να το ζωγραφίζουμε δηλαδή στον πίνακα, και μαθηματικά. Αυτή λέγεται αναλυτική μέθοδος. Όταν ξεπεράσουμε τις τρεις διαστάσεις, όπως είδατε, την τέταρτη διάσταση και όλα τα σχήματα, δεν μπορούμε να τα αποδώσουμε γραφικά, αλλά να τα δούμε. Είναι μία αισθητά. Είναι αυτό που λέει η Αρχαία Ελληνική Γραμματεία, τα πλατωνικά σχήματα που είναι ιδεατά, που δεν μπορεί να τα δω, αλλά να τα φανταστώ μόνο. Αλλά μπορούμε αυτά τα σχήματα, όλα, μορφές και οτιδήποτε, να τα παραστήσουμε με μαθηματικά. Εάν δεν απατώμε, τα μαθηματικά δεν είναι μεταφυσική και θεολογία. Άρα, δεν πάβει ένα σχήμα τεσσάρων διαστάσεων, πέντε διαστάσεων, έξι διαστάσεων. Δεν χάνει την εφυρμοσμένη του μορφή, όταν παριστάνεται με μαθηματικά. Πρέπει να κατανοήσουμε πολύ μέσα μας, αυτό που είπαμε την παρασμένη Δευτέρα, την πλάνη των αισθήσεων, ότι απλώς αυτά που περιγράφονται με αυτά τα μαθηματικά, η φυσιολογία του ανθρώπου δεν έχει την δυνατότητα να τα αντιληφθεί πρακτικά, με τις αισθήσεις του. Δηλαδή, ο άνθρωπος για να δει έναν κύβο, πρέπει να δει έναν κύβο σαν αυτό που βλέπουμε στο σχολείο, με χαρτό, είναι φτιαγμένο και τα λοιπά. Δεν μπορεί να καταλάβει έναν κύβο ιδεατό. Και να το δώσετε να το καταλάβετε, αυτή είναι μια διάσταση. Για να μπορέσω να φτιάξω ένα επίπεδο, τι κάνω, παίρνω αυτή την ευθεία και τη μετακινώ παράλληλα προς την εαυτότητα προς την εαυτότητα και φτιάχνω τις δύο διαστάσεις. Εάν πάρω ένα επίπεδο, πώς θα φτιάξω έναν κύβο, θα πάρω το επίπεδο το κάτω, αυτό εδώ, το σηκώσω προς τα πάνω και θα φτιάξω έναν κύβο. Αυτό το κύβο, όπως και τα προηγούμενα σχήματα, καταλαβαίνετε, είναι γραφικά. Ας σας πω να μου φτιάξετε τώρα έναν κύβο τεσσάρων διαστάσεων. Αυτό είναι αδύνατον. Για ποιον λόγο? Πάρτε το πρακτικά και κάντε στο σπίτι. Πάρτε έναν κύβο και κινήστε τον κάθετα επάνω στον εαυτό του. Όχι επάνω στην πλευρά του, όχι επάνω στις πλευρές του, στις ακμές του, κάθετα επάνω στο σύνολο του όγκου του. Είναι έξω από τη λογική, δεν καταλαβαίνεις τι να κάνεις. Άρα, τον τετραδιάστατο κύβο δεν μπορώ να τον δω γραφικά, αλλά μπορώ να τον δω αναλυτικά, με μαθηματικά. Αυτό το οποίο μπορώ να κάνω είναι να προβάλλω αυτό το αηλοκύκλο, το τετραδιάστατο κύβο, επάνω σε ένα χώρο τριών διαστάσεων. Αλλά και πάλι, θα το δείτε, αυτός ο κύβος που θα προκύψει είναι πολύ περίεργος. Έχει ένα μέσα και ένα έξω που το μέσα και το έξω συνεχώς μεταβάλλονται. Το μέσα γίνεται έξω και το έξω γίνεται μέσα. Το διαβάζω μέσα από τις εξισώσεις που το περιγράφουν. Δεν θα αναπτύξουμε τώρα αυτό το θέμα, αλλά θέλω να πω ότι, κοιτάξτε, δεν μπορώ να δω τετραδιάστατο κύβο, μπορώ να δω την προβολή του επάνω σε ένα χώρο τριών διαστάσεων. Δεν θα το συζητήσουμε αυτό το πράγμα. Αλλά αυτό που σας λέω δεν είναι έξω από τη φυσική και τα μαθηματικά και το πειραματισμό και όλα αυτά τα πράγματα. Αυτό το κύβο που μπορεί να υπάρχουν στο χώρο, μπορώ να τους δω πρακτικά μέσω ιδιωτήτων που δημιουργούν γύρω τους. Για να προχωρήσουμε. Ένα δεύτερο σημείο που κάποιος με έκανε ερώτηση και του είπα είναι στο προσεχές και τώρα απλώς σας το λέω έτσι τα προσεχή του σινεμά, είναι η έννοια της καμπυλότητας. Θα χρησιμοποιήσω πάλι την έννοια της καμπυλότητας για περίεργα πράγματα. Πολύ απλώς να καταλάβετε τι εννοούμε όταν μιλάμε για καμπυλότητα. Γιατί όλοι το ξέρουμε. Αν έχω τη μία ευθεία, ένας χώρος μιας διάστασης που είπαμε προηγουμένως και ένας άνθρωπος περπατάει πάνω σε αυτόν και δεν μπορεί να πάει αριστερά και δεξιά. Λες πόσο απέαπέχεις από την αρχή και σου λέει 10 μέτρα πάνω στην ευθεία. Όταν ο χώρος αυτός δηλαδή ευθεία καμπυλωθεί, κάθετα δεν φτιάχνουμε αυτή την καμπύλη που βλέπετε στην κόκκινη από κάτω. Αυτό πάει να πει ότι κάθε σημείο αυτού του κομματιού έχει και προς μια άλλη κατεύθυνση μπορεί να αποικονιστεί. Τι κάνω όταν λέω καμπυλώνω μία ευθεία, την καμπυλώνω και φτιάχνω μία καμπύλη σαν και αυτοί που ξέρουμε προς την επόμενη διάσταση, προς τη δεύτερη διάσταση που είναι κάθετη επάνω στην πρώτη. Εάν θέλουμε τώρα, έχουμε ένα επίπεδο. Πώς το καμπυλώνει το επίπεδο. Παίρνουμε ένα κομματάκι που είναι πλαστικό και το σηκώνουμε προς τα πάνω. Θα πρέπει δηλαδή κάθετα προς τις δύο προηγούμενες διάστασεις, όπως είπα. Να το, το ύψος. Αυτό δεν λέμε καμπύλωση. Για να δούμε τώρα, άμα πάρουμε το χώρο τριών διαστάσεων και θέλω να τον καμπυλώσω. Προς τα πού, προς την τέταρτη διάσταση. Μα την τέταρτη διάσταση δεν καταλαβαίνω. Άρα λοιπόν, όπως καταλαβαίνει και την καμπύλωση αυτό το πηγάδι το αντίστοιχο προς την επόμενη διάσταση, θα το δω. Άρα η καμπύλωση του χώρου των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, επειδή δεν μπορώ να τη φτιάξω την τέταρτη, δεν μπορώ να την αντιληφθώ την τέταρτη, δεν μπορώ να καταλάβω και αυτό το πηγάδι. Δεν το βλέπω. Είναι έξω από τη δυνατότητα της φυσιολογίας μου. Για να μπορέσω να φτιάξω αυτά τα πηγάδια των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη διάσταση, για να ανοίξετε ένα βιβλίο κοσμολογίας τροφυσικής που μιλάει για μελανέσο, πες για τη θεωρία της σχετικότητας, θα δείτε αυτά τα σχήματα. Και στηρίζεται πάνω στη λογική είναι εξής, ότι όταν καμπυλώνει ένα χώρο τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, πάει να πει ότι κάθε μια από τις τρεις διαστάσεις καμπυλώνεται και ξεχωριστά. Στιάχνουμε κάτι τέτοια σχηματάκια για να μπορέσουμε να καταλάβουμε περίπου τι είναι αυτή η καμπύλωση. Αυτό το βάθος εδώ σε αυτά που βλέπετε τα σχήματα μέσα στη θεωρία της σχετικότητας, αυτό το βάθος του πηγαδιού, που δεν το ζωγραφίζει κανένας και υπάρχουν λόγοι μη επιστημονικοί που δεν φτιάχνουν να πούμε ότι αυτό είναι η τέταρτη διάσταση, το βάθος του πηγαδιού, εδώ πέρα βλέπετε λέει, εδώ είναι ένα αστέρι θα τα δούμε, τέλος πάντων είναι μια μικρή καμπύλωση, εδώ είναι μια μεγάλη καμπύλωση και ούτω κάθε εξής, δηλαδή αυτά όμως δεν είναι μεταφυσική, είναι μαθηματικά και μάλιστα είναι μαθηματικά όπως τα δούμε αποδεδειγμένα ότι υπάρχουν πρακτικά πειραματικά μέσα στο σύμπαν. Εδώ πέρα περιγράφουμε πάνω σε χάρη μια μελανιωπή, ξέρουμε ότι έχουμε βρει τις μελάνες όπες, ξέρουμε τι συμβαίνει. Άρα λοιπόν όταν λέμε ότι καμπυλώνουμε ένα χώρο τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, είναι ακριβώς αυτό. Δημιουργούμε ένα πηγάδι στο χώρο των τριών διαστάσεων εδώ που δεν αντιλαμβάνουμε, είναι το τίποτα γιατί είναι άηλη, προς μια τέταρτη διάσταση που πάλι δεν την βλέπω. Να περίπου αυτό αν ανοίξετε οποιαδήποτε βιβλίο γενικής ιστορίας σχετικότητας θα δείτε τέτοια σχήματα μόνο που δεν μας δείχνουν και δεν μας το γράφουν επάνω στο σχήμα ότι αυτό το βάθος του πηγαδιού είναι η τέταρτη διάσταση και περιλαμβάνουν ότι ο λόγος ότι δεν μας γράφουν ότι είναι η τέταρτη διάσταση δεν είναι επιστημονικός. Αφού λοιπόν απάντησα χοντρικά σε αυτά τα δύο γεγονότα τα οποία μου είχατε υποβάλει ερωτήσεις την περασμένη φορά και σας είπα όχι την επόμενη φορά που θα το χρειαστούμε, να δούμε πρώτα κάποια άλλα, έρχομαι να υπερθυμίσω ένα γεγονός που σας είπα ότι σας λέω σύντομα, απλώς για να το έχετε έτσι λίγο στο μυαλό σας, τι είναι η ύλη. Ας αφήσουμε λοιπόν όλα τα παραδείγματα πολύ απλοϊκά που είπαμε την περασμένη φορά, την περασμένη Δευτέρα, και να σταματήσουμε στο τελευταίο γεγονός που είναι το πλέον επιστημονικό και το πλέον σύγχρονο που μας οδηγεί σε άλλους δρόμους έξω από τα κλασικά που μαθαίνουμε στο σχολείο μας. Είχαμε πει λοιπόν την περασμένη Δευτέρα το εξής, ότι η μεγαλοφία του Αλβέρτου Αϊστάιν συνέλαβε την ιδέα ότι το κύριο συστατικό της κλασικής φυσικής, όταν λέμε κλασική φυσική μιλάμε για ύλη, έτσι, στο σχολείο μας όταν κάνουμε φυσική μιλάμε για ύλη, δεν έχουμε τίποτα άλλο, τώρα τελευταία μιλάμε και για την ενέργεια, πώς μετατρέπει την ύλη σε ενέργεια, συμφωνή. Αυτή λοιπόν η ύλη για τη γενική θεωρία σχετικότητας η οποία, ξαναλέω, εκατοντάδες φορές έχει αποδειχτεί η σχή της από τις αρχές του 20ου αιώνα, αλλά οι λόγοι που αμφισβητείτε δεν είναι επιστημονικοί. Αυτό που θα σας πω απλώς, ενώ επιστημονικά είναι σωστό, δεν είναι social correct. Δηλαδή, για άλλους λόγους, οι οποίοι δεν έχουν κανείς να κάνουν τίποτα με την επιστήμη. Μου λέει λοιπόν, είναι η καμπύλωση των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, αυτό που σας είπα προηγουμένως. Αν αυτή η καμπύλωση, το βάθος του πηγαδιού, ξεπεράσει ένα ελάχιστο όριο, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται αυτό το πηγάδι, δηλαδή αυτή την καμπύλωση του χώρου των τριών διαστάσεων προς την τέταρτη, την αντιλαμβάνεται σαν ξαφνική παρουσία υλικού κάποιας πυκνότητας. Στην αρχή πολύ μικρής πυκνότητας. Όσο λοιπόν το πηγάδι αυτό μεγαλώνει, δηλαδή μεγαλώνει το βάθος του που είναι η τέταρτη διάσταση, τότε η φυσιολογία του ανθρώπου αντιλαμβάνεται ότι η πυκνότητα αντιλαμβάνεται της ύλης που την είδα εξαφνικά να γεννιέται, συνεχώς μεγαλώνει. Να η εξίσωση, σας είπα και την προηγουμένη φορά δεν με ενδιαφέρει καθόλου να τη μάθετε, αλλά απλώς καταλαβαίνετε ότι βλέπετε στο δεύτερο μέλλον υπάρχει αυτό το ρο που λέγεται πυκνότητα και στο πρώτο μέλλον υπάρχει αυτό το ε, το κόκκινο που έχω φτιάξει που λέγεται καμπυλότητα. Που πάει να πει ότι όσο μεγαλώνει η καμπυλότητα που δεν την αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος, είναι η τέταρτη διάσταση έξω από την φυσιολογία του, τι αντιλαμβάνεται ο άνθρωπος? Την πυκνότητα που γίνεται όλο και πιο πυκνή. Όλο πιο πυκνή και θα δούμε τα παραδείγματα τα οποία γνωρίζουμε. Και τα ξέρετε και όλοι σας απλώς δεν τα συνδέουμε για άλλους λόγους όπως σας είπα. Άρα λοιπόν η καμπυλότητα και η πυκνότητα είναι ποσά ανάλογα. Δηλαδή, ό,τι βλέπετε τη στιγμή αυτή γύρω σας μέσα στο σύμπαν, μη δε εξερουμένης και της υλικής υπόστασης του ανθρώπου, την βλέπουμε πυκνότητα, ύλης. Δεν είναι τίποτα άλλο από ένα μη αισθητό γεγονός που λέγεται καμπυλότητα, που η καμπυλότητα γεννιέται από την τέταρτη διάσταση, δεν είπα χρόνος, θα δούμε τη σχέση τους, την τέταρτη διάσταση, δηλαδή το βάθος αυτού του πηγαδιού. Δηλαδή η ύλη, αυτό που λέμε ύλη και το θεώνουμε, από τη γενική θεωρία της σχετικότητας που έχει κλείσει σχεδόν 100 χρόνια και κανένας δεν μας το λέει 100 χρόνια, που το ξέρουμε πάρα πολύ καλά από τις πρώτες στιγμές της γενικής θεωρίας της σχετικότητας, είναι καμπυλωμένος χώρος και ο χώρος είναι αισθητό τίποτα. Αυτό σημαίνει ότι η ύλη υπάρχει αισθητά, δηλαδή την αντιλαμβανόμαστε, αν η τιμή της τέταρτης διάστασης, δηλαδή το βάθος του πηγαδιού, βρίσκεται μεταξύ μιας ελάχιστης και μιας μέγιστης τιμής. Βλέπετε το πηγάδι. Αν αυτό το βάθος ξεπεράσει ένα ελάχιστο όριο, βλέπουμε. Αρχίζουμε να βλέπουμε πυκνότητα ύλης. Όσο μεγαλώνει το βάθος, η πυκνότητα μεγαλώνει, μεγαλώνει, και σε ένα μάξιμου του βάθους εξαφανίζεται από τα μάτια μας αυτή η πυκνότητα η μεγάλη. Θα δούμε και τα παραδείγματα, τα πειραματικά που τα μαθαίνουμε πια στο γυμνάσιο. Τα παιδιά τα διαβάζουν στο ίντερνετ σε απλό υλικό. Κοιτάξτε, όμως, τι θέλω να σας πω. Βλέπετε στο διπλανό σχήμα εκεί που έχω. Έχω τρία βουνά, τρεις καμπηλότητες. Στη βάση τους είναι κίτρινη, λίγο πιο πάνω γίνεται πράσινη, μετά γίνεται μπλε και μετά γίνεται άσπρη. Δηλαδή λέω το εξής. Ότι αν, πάρα με το σχάρι, η ιδιότητα της ανθρώπινης φυσιολογίας μας έχει δυνατότητα να βλέπει καμπηλότητες περίπου κίτρινες, από όλα αυτά τα βουνά που βλέπετε θα δει μόνο τις περιοχές τις κίτρινες, τις περιοχές τις πράσινες, τις μπλε και τις άσπρες ή τις κόκκινες δεν θα τις δει. Γιατί δεν έχει δυνατότητα να τις δει. Δεν έχει την ιδιότητα η φυσιολογία μας να τις βλέπει. Αλλά λοιπόν επειδή εμείς βλέπουμε αυτά που βλέπουμε, δεν έπετε ότι δεν υπάρχουν και καμπηλότητες, δηλαδή άλλα γεγονότα που να μην υπάρχουν γύρω μας και εμείς να μην μπορούμε να τα δούμε. Εδώ δηλαδή, πάμε σχάρι, αν ξέρω εγώ άνθρωπος μπορείς να αντιληφθεί καμπηλότητες μέχρι το κίτρινο, δεν θα βλέπε όλο το βουνό, ούτε όλη τη χαμηλή πεδιάδα την κόκκινη. Άρα είναι αυτό που λέω επανειλημμένος και είναι πάρα πολύ απλοϊκό. Το ότι βλέπουμε κάποια πράγματα αυτά τα βλέπουμε γιατί οι πυκνότητες της υλοενέργειας, δηλαδή η καμπηλότητα αυτή του χώρου η αόρατη, βρίσκεται μέσα σε ένα μίνιμουμ και σε ένα μάξιμουμ. Εκεί μέσα. Τα υπόλοιπα γεγονότα δεν επειδή ότι δεν υπάρχουν, εμείς δεν τα αντιλαμβανόμαστε, αλλά τόσο σοφοί άνθρωποι είμαστε, homo sapiens, που θεωρούμε υπαρκτό και λογικό, μόνο ότι αντιλαμβάνονται οι αστήσεις μας. Να μην το πω πιο εκλαγκευτικά, γιατί δεν επιτρέπεσαι να μιλάνε με άσχημες λέξεις. Για να δούμε όμως και κάτι άλλο που είναι πάρα πολύ απλό, το είχαμε συζητήσει και την παρασμένη Δευτέρα, να το δούμε πολύ ουσιαστικά. Κοιτάξτε, είχαμε δώσει αυτήν την εξίσωση και είπαμε ότι η πυκνότητα με την καμπηλότητα αυτή και όλα αυτά που είπαμε προηγουμένως. Πάρτε οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στο σύμπαν. Το πάντα. Ό,τι βρίσκεται μέσα στο σύμπαν και παρατηρούμε δεν έχει μια πυκνότητα. Η καρέκλα δεν έχει μια πυκνότητα. Εμείς δεν έχουμε μια πυκνότητα. Οτιδήποτε βρίσκεται μέσα στο σύμπαν. Αφού έχει μια πυκνότητα μέσα στο σύμπαν, πάρτε αυτή την πυκνότητα και βάλετε σε αυτήν την εξίσωση. Αυτομάτως, όλες οι πυκνότητες που βλέπουμε γύρω μας και οι πυκνότητες φτιάχνουν αυτό που λέμε αισθητό κόσμο και πραγματικότητα, θα μετατραπούν σε καθαρούς αριθμούς. Γιατί η καμπυλότητα, αν θυμόσαστε είχαμε πει, ότι δεν έχει μονάδες μέτρησης. Είναι καθαρή αριθμή. Αλλά το οτιδήποτε μέσα στο σύμπαν, μελετάμε ως φυσική πραγματικότητα με τη γενική θεωρία της σχετικότητας, με οτιδήποτε άλλο, μετατρέπεται σε καθαρούς αριθμούς. Μέχρι σήμερα είχαμε την λογική ότι οι καθαροί αριθμοί, δηλαδή οι αριθμοί που δεν συνοδεύονται από μονάδες μέτρησης, είναι ένα φιλοσοφικό γεγονός. Όπως βλέπετε εδώ, αυτός ο καθαρός αριθμός ε, έχει ιδιότητες, γιατί είναι καμπυλότητα. Και αν ανοίξετε στα μαθηματικά, που κάνουμε από το πρώτο έτος του Πανεπιστημίου, η έννοια της καμπυλότητας έχει πολλές ιδιότητες. Να σας πω μια ιδιότητα. Κάποιες στιμές τη βλέπω σαν ύλη. Άρα ο καθαρός αυτός αριθμός μπορεί να μην έχει μονάδες μέτρησης, ιδιότητες έχει όμως. Εδώ, να μην ξεχνάμε, αναφορά κάνω, ότι ο πρώτος που μας είπε ότι το σύμπαν είναι αριθμή, είναι ο Πιθαγόρας. Και δεν μας είπε μόνο αυτό, μας είπε και πολλά άλλα, θα τα δούμε. Μετατρέπεται όλο το σύμπαν, των μαζών, των πυκνοτήτων, μετατρέπεται σε καθαρούς αριθμός. Τι έκανε ένας μεγάλος μαθηματικός, φυσικός, ο Γουίλερ, αστροφυσικός βασικά, αλλά με τεράστιες γνώσεις σε όλα τα επίπεδα των θετικών επιστημών, ο Γουίλερ, τι έκανε. Πήρε αυτούς τους αριθμούς και έφτιαξε μια φοβερή σύγχρονη γεωμετρία, που δεν την γνωρίζουμε στην Ελλάδα, δεν μιλάω αν υπάρχουν κάποιοι οι δικοί που το γνωρίζουν, που λέγεται γεωμετροδυναμική. Και με βάση αυτή τη γεωμετροδυναμική, τη γεωμετρία, που περιγράφει μόνο τι. Με αριθμούς, σχήματα, μορφές, χωρίς ύλη, είναι σαν και αυτές που πας στην αρχή, που δεν τις αντιλαμβάνονται οι αισθήσεις μας, έφτιαξε μια γεωμετρία. Και με τον τρόπο αυτό, οτιδήποτε υπάρχει μέσα στη φύση, δηλαδή η ύλη, τα φορτία, φορτία είναι το πρωτόνιο, το νετρόνιο, έτσι, ο ηλεκτρομαγνητισμός, αυτό που μαθαίνουν στα σχολεία μας, οι δυνάμεις αυτές και τα υπόλοιπα παιδεία, όπως το πεδίο βαρύτητας, κάποια στιγμή, ίσως συζητήσουμε για το πεδίο βαρύτητας και όλα αυτά τα παιδεία που λένε, είναι μόνο εκδηλώσεις της κάμψης του χώρου, δηλαδή της καμπύλωσης του χώρου. Η φυσική μετατρέπεται σε γεωμετρία, αυτά τα ξέρουμε πενήντα χρόνια, δεν είναι κάτι πολύ μοντέρνο, είναι ιστορία και φιλοσοφία των επιστημών. Άρα λοιπόν, αυτό που αντιλαμβανόμαστε σαν αισθητή ύλη, δεν είναι παρα ιδεατές και μη αισθητές γεωμετρικές μορφές και σχήματα, έξω από τη δυνατότητα των αισθησιών μας. Μπορώ να δω τις μορφές και τα σχήματα αυτά, αν οι καμπυλότητές τους βρίσκονται μεταξύ μιας ελάχισης και μιας μέγιστης, που επιτρέπει η ανθρώπινη φυσιολογία και τις μετατρέπει. Αφού τα είδαμε αυτά τα πραγματάκια, για να δούμε τι είναι αυτό που λέμε κύκλος της ζωής του ανθρώπου. Και για να μπορέσουμε να το καταλάβουμε αυτό το κύκλο της ζωής του ανθρώπου. Και πάλι κάποιοι με ρώτησαν, όταν είχα βγει από την έδωση αυτή και τους είπα την άλλη φορά, την άλλη φορά. Πάντα έτσι λέω. Ναι, αλλά ήρθε αυτή η φορά, γιατί δεν έχουμε κι άλλη. Λοιπόν, ποια είναι η διαφορά μεταξύ αυτού που λέω τέτατη διάσταση και αυτό που λέμε χρόνο και το μετράμε με τα ρολόγια και τα ημερολογιά μας. Έχει περάσει εκλαϊκευτικά, γι' αυτό είμαι εναντίον αυτής της εκλαϊκεύσης. Δηλαδή δεν μπορούμε να παίρνουμε επιστημονικά θέματα, να τα πετσοκόβουμε. Στην ουσία τους, για τι λέει να τα καταλάβει ο κόσμος, γιατί δεν καταλαβαίνει. Ο κόσμος καταλαβαίνει μια χαρά, εμείς δεν ξέρουμε να τα εξηγήσουμε. Να τα πούμε απλά λόγια, αυτό είναι μια άλλη ιστορία, έτσι. Λοιπόν, για να δούμε ποια είναι η σχέση μεταξύ της τέταρτης διάστασης, αυτή του βάθος του πηγαδιού, και αυτό που μετράει ο άνθρωπος σε χρόνο. Τι είναι αυτό που μετράνε τα ρολόγια μας, είναι χρόνος, είναι η τέταρτη διάσταση, για να δούμε. Αυτό που είπαμε, θυμάστε ότι το βάθος του πηγαδιού είναι η τέταρτη διάσταση. Τι σχέση έχει όμως η τέταρτη διάσταση με την έννοια του ανθρώπινου χρόνου, συμπίπτουν, όχι. Για προσέξτε, έχω την τέταρτη διάσταση που δεν μπορούμε να την αντιληφθούμε, αλλά αν η διάσταση αυτή μπει μεταξύ ενός μίνιμου και ενός μάξιμου, ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα, όχι να αντιλαμβάνεται την τέταρτη διάσταση, αυτή δεν την αντιλαμβάνεται ποτέ, αλλά είναι παραγωμένο φαινόμενο της ύλης και της πυκνότητας. Άρα μπορεί να μελετάει την πυκνότητα και τις μεταβολές της. Δεν μπορεί κατευθείαν να μετράει το βάθος του πηγαδιού, αλλά είναι παράγωγο φαινόμενο το οποίο παράγουν οι αισθήσεις του. Αυτό λέγεται πυκνότητα. Για να δούμε τι ονομάζομαι ζωή μες στο υλικό σύμπαν, εάν βέβαια μεταφράσουμε τη ζωή σαν την αυξομείωση της πυκνότητας ενός ανθρώπου. Η μεταβολία αυτή στην περίπτωση της υλικής υπόστασης του ανθρώπου μεταφράζεται πρακτικά σαν ανάπτυξη, γέννηση, ανάπτυξη, φθορά και θάνατος. Αυτός λέγεται κύκλος της ζωής. Εμείς, και αυτό πρέπει να το καταλάβουμε, ότι ανθρώποι δεν κάνουμε επιστήμη για να βρούμε τα μυστικά του σύμπαντος, είναι για να καταπροέχουμε τους φόβους μας. Σας το έχω πει από την πρώτη φορά, καταπροέχουμε τους φόβους μας. Τι θέλουμε να μετρήσουμε, πότε θα πεθάνουμε. Γιατί θεωρούμε, γεννηθήκαμε και θα πεθάνουμε όταν πεθάνουμε. Άρα, έχουμε μια αιμονή και λέμε πόσα χρόνια μέσω νόρο μπορώ να ζήσω 50, 60, 70, 80, 90, πόσο. Μας ενδιαφέρει πάρα πολύ. Άρα, αυτό το οποίο παρατηρεί ο άνθρωπος και φτιάχνει τον κύκλο της ζωής του είναι τι, η μεταβολή της πυκνότητας του αντικειμένου άνθρωπος. Για βάλτε από πού αρχίζει ο άνθρωπος. Ο Άριος Πέρματο Ζωάριο, 9 μήνες στην κοιλιά της μαμάς του μεγαλώνει. Τι κάνει δηλαδή. Αυξάνει την πυκνότητα της υλοενεριάς του. Προσέξτε, λέω πυκνότητα, δεν είπα ποσότητα. Η πυκνότητα, από ό,τι μαθαίνουμε στο δημοτικό, είναι τα γραμμάρια, η μάζα προς τον όγκο. Το παιδί όπως μεγαλώνει, μεγαλώνει η πυκνότητά του με την έννοια ότι μεγαλώνει ο αριθμητής που είναι η μάζα του, μεγαλώνει και ο παρανομαστής, αλλά το πυλίκο μεγαλώνει συνέχεια. Παρ' ό,τι μεγαλώνουν η άννησα, ο αριθμητής και ο παρανομαστής. Όπως κάνουμε στο γυμνάσο, στο δημοτικό που μαθαίνουμε τα πυλίκα, τις διαρρέσεις αυτές. Άρα λοιπόν, για να δούμε τι γίνεται. Η ανθρώπινη λοιπόν βιολογία δεν μπορεί να αντιληφθεί αμέσως στην τέταρτη διάσταση και τις μεταβολές της, δηλαδή την καμπυλότητα του χώρου, την τέταρτη διάσταση. Μπορεί όμως να αντιληφθεί ισοδύναμο και παραγόμενο από την καμπυλότητα γεγονός, την ανάπτυξη, την φθορά της υλοενέργειας του, δηλαδή τον κύκλο της λεγόμενης ζωής. Ωραία, βρήκε λοιπόν ότι αυτή η μεταβολή της υλοενέργειας του, της πυκνότητας της υλοενέργειας του, πώς θα τη μετρήσει, πρέπει να βρει μια μονάδα μέτρησης. Προσέξτε, θέλει να μετρήσει, πότε θα πεθάνει. Πρακτικά, ας αφήσουμε τις φιλοσοφίες μεγάλες. Τι κάνει λοιπόν, θέλει μια μεζούρα σταθερή. Ποια ήταν η πρώτη σταθερή μεζούρα που κατάλαβα? Ο κύκλος της μέρας, δηλαδή πόσες μέρες θα ζήσω. Επειδή βαριόταν να μετράει έτως πολλές μέρες, λέει τώρα να μετρήσω πόσες φορές η Γη, η Γη ήταν, συγγνώμη, ο ήλιος, θα γυρίσει γύρω από τη Γη. Έτως. Μετά είδε τις φάσεις της ελήνης. Είδε, άρα πόσες φορές απ' τη χάση θα γίνει πανσέλινος η Σελινή, άρα τόσα σελινιακά έτη θα ζήσω. Ή τόσους σελινιακούς μήνες θα ζήσω. Άρα λοιπόν, άρχισε να μετράει με μεγάλη ακρίβεια τη διάρκεια της μέρας και του έτους. Και φτιάξαμε τα ρολόγια και τα ημερολογιά μας. Τι είπαμε για να το μετρήσουμε. Λέμε πόσες φορές θα γυρίσει ο πλανήτης μας γύρω απ' τον Αξονάτ. Άμα πάτε στον Άρη η μέρα θα είναι άλλη. Και ο χρόνος που κάνει ο Άρης να γυρίσει γύρω απ' τον ήλιο, το έτος, θα είναι άλλο. Και αν πάει σε ένα οποιοδήποτε πλάνητε, άλλο. Δηλαδή, ένα βγενικός. Πρέπει να είμαστε εντελώς ηλίθιοι, τόσοι βγενικοί μπορούμε να είμαστε μόνο, να πιστεύουμε ότι το ρολόι, το ανθρώπινο που έχουμε εδώ μετρήσει το σύμπαν. Είναι αστιότητα. Εδώ καλά καλά και τη γη και πλακωνόμαστε για τα ημερολόγια μας και για τα ρολόγια μας, αλλάζουμε την ώρα νέα συόρκηση και τα λοιπά για να μπλέξουμε. Και θα μετρήσουμε το σύμπαν ολόκληρο με το ρολόι που έχουμε εμείς ή με το ημερολόγιό μας. Είμαστε αστιοί. Όμως, για προσέξτε. Όταν έχω ένα γεγονός που παράγει ένα άλλο γεγονός, αυτά τα δύο γεγονότα δεν ταυτίζονται, πάνω στο χάρι. Εάν εγώ δώσω χαστούκι σε ένα μαθητή μου, απαγορεύεται αυτό, αλλά λέω το έτσι, γερό στο μάγουλο. Ωραία, θα βγει έξω ο μαθητής μου και αυτό είναι κόκκινο το μάγουλό του. Ιδιότητες του κοκκινίσματο, δεν έχω να κάνει με τις ιδιότητες της φαλιάδας που του ρίξα. Ή έχω ύλη. Ωραία. Γύρω από την ύλη παράγεται βάρος. Το βάρος και η ύλη μετριώνται στην ίδια μονάδα. Είναι άλλο πράγμα. Είναι μια ιδιότητα δευτερογενής που δεν ξέρω πώς δημιουργείται. Δεν ξέρω, αλλά λόγω των αισθέσεών μου και λόγω της φυσιολογίας των ανθρώπων. Δηλαδή μπαίνει μια μηχανή στη μέση, δηλαδή παίρνουμε τα όρατα ραδιοφωνικά κύματα και πάνω στον υπολογιστή του καουμπόιδες. Άλλο είναι ο καουμπόιδας και άλλο είναι τα ελεκτρομαντικά κύματα. Έχουν και μια ιδιότητα μεταξύ τους. Γι' αυτό, με το καλημέρα που μπαίνουμε στο Πανεπιστήμιο, στο Τμήμα Μαθηματικών, μας λένε δεν με νοιάζει στα μαθηματικά πόσες διαστάσεις θα βάλετε, αλλά όλες οι διαστάσεις είναι ισοδύναμες και ισότιμες. Και αν χρειαστεί να τις μετρήσουμε, θα είναι μονάδα. Άρα, προσέξτε με τώρα. Εάν ο χρόνος των ορολογιών ήταν διάσταση, τότε θα είχε τις ίδιες μονάδες με το μήκος. Αλλά για να πάρτε την ταχύτητα, η ταχύτητα τι είναι στον αριθμητή? Μήκος. Και ο παρανομαστής τι είναι? Χρόνος. Αν το μήκος και το χρόνος είχε τις ίδιες μονάδες, τότε η ταχύτητα θα ήταν καθόλος αριθμός. Αλλά ξέρουμε πολύ καλά ότι όταν μιλάμε για το χρόνο αυτών των ημερολογίων, δεν μιλάμε για την τέταρτη διάσταση. Για την τέταρτη διάσταση μιλάει η Γενική Θεωρία Συσχετικότητας, που κάτω από κάποιες ειδικές περιπτώσεις, πολύ κοντινού μας χώρο, μπορεί να συμπέσει με μεγάλη ακρίβεια με αυτό που μετράνε τα λόγια μας. Αυτό είναι μια μεγάλη ιστορία, αλλά αυτό δεν μας δίνει το δικαίωμα να ταυτίζουμε την τέταρτη διάσταση με την κοσμολογία και μέσα στη φυσική του σύμπαντος ολόκληρο με το πώς μετράω τον αθλητή που κινείται 100 μέτρα στο στίβο και μετράω το χρόνο. Είναι εντελώς διαφορετικά πράγματα. Τα αποτελέσματα αυτής της μέτρησης τα ονόμασαν χρόνου εκ του ονόματος του θεού Κρόνου, ο οποίος σύμφωνα με τον μύθο ήταν υπεύθυνος για ένα το σταμάτημα της ζωής, το θάνατο. Ένα ως βιολογικού συστήματος. Το χρόνο το χωρίσαμε σε μήνες, μέρες, ώρες, δευτερόλεπτα και είναι αυτό το οποίο χρησιμοποιούμε. Καμία σχέση δεν έχει με την τέταρτη διάσταση. Άρα λοιπόν, για να δούμε τη διαφορά, να καταλήξουμε. Ο ανθρωπίνος μετρούμενος χρόνος δεν μετράει την τέταρτη διάσταση και τις μεταβολές της, αλλά ένα παράγωγο μέγεθος, την διάρκεια ζωής ενός υλικού γεγονότος. Με άλλα λόγια μετράει τη διάρκεια την οποίαν η τοπική καμπυλότητα του χώρου έχει τέτοιες τιμές που η ανθρώπινη βιολογία να τις αντιλαμβάνεται ως ύλη. Ο χρόνος μετράει τη διάρκεια της ανθρώπινης ζωής και όχι την τέταρτη διάσταση της οποίας είναι ένα δευτερογενές φαινόμενο. Για να δούμε λοιπόν την ένα ζωής. Θα δείτε και αναρτήσεις και άρθρα που γράφω. Έτσι, μου αρέσει να είμαι λίγο κακός. Με κάποιους που γράφουν έτσι μεγαλόσχημα πράγματα, τι είναι η ζωή και να βρούμε ζωή σε άλλους πλανήτες. Και το πράγμα που βάζω πάντοτε, αφού δεν έχουμε καθορίσει τι είναι η ζωή, πώς ψάχνουν να βρουν ζωή σε άλλους πλανήτες. Δηλαδή, ψάχνουν να βρουν πάλι πράσινοι ανθρωπάκια και αν η ζωή, ξέρω εγώ, δεν εμπίπτει στην δυνατότητα της ανθρώπισης της ουσιολογίας, τώρα δεν υπάρχει ζωή. Ή αν οι άλλοι ζωοί εκεί, δεν εμπίπτουμε εμείς, στην δική τους βιολογία και δεν βλέπουν τίποτα από εμάς, δεν είναι ζωή. Αν δεν καθορίσουμε το τι είναι ζωή, την έννοια της ζωής, το μόνο που ζητάμε στο σύμπαν, να δούμε τη φιλοδοξία μας, να βρούμε ανθρώπους σαν και εμάς. Και τίποτα άλλο, και να μπορέσουμε να επιβεβαιώσουμε άλλους είδους δόγματα, τα οποία δεν έχουν καμία σχέση με την επιστήμη. Άρα, η έννοια λοιπόν της ζωής, για τον άνθρωπο καθορίζεται από τη γέννηση, την ανάπτυξη, τη φθορά και το θάνατο. Όταν μιλάμε για θάνατο, ξαναλέω πάλι, και όταν μιλάμε για γέννηση, μιλάμε για την ύπαρξη, κάποια στιγμή, υλικής πραγματικότητας πυκνής, και όταν λέμε θάνατο, ενώ με το μηδενισμό, συν το χρόνο της πυκνότητας της ανθρώπινης. Βλέπω στα μάτια κάποια αναπορία, και θα σας δώσω ένα παράδειγμα διακόπτου, να σας δώσω ένα παράδειγμα που καταλάβετε. Για να είναι γηγής ένας άνθρωπος σε μια ηλικία, ξέρω εγώ, πέστε, 50 ετών, 40 ετών, θα πρέπει η πυκνότητα του σώματος του να έχει μία τιμή. Το ξέρουμε αυτό? Το ξέρουμε. Δεν είναι τα ιστιτούτα, ξέρω εγώ, τα γυμναστήρια, που μετράνε το μηικό ισθό. Τι είναι ο μηικός ισθός που θα μετράνε? Την πυκνότητα της μηικής μάζας, του ηλικού του σώματος μας. Εάν μετράμε το μηικό ισθό και το βρίσκουμε ελάχιστοτατος, λέει καλή δυναστική, να μεγαλώσει ο μηικός ισθός για τα αρρωστήσεις. Για να δούμε την αρρώστια, πες ότι καταγίνεστε για ένα μήνα με κάποιες δραστηριότητες, οι οποίες χάνεται πολλή ενέργεια. Πολλή ενέργεια, πολλή ενέργεια. Αυτό σημαίνει ότι η πυκνότητα της ενέργειάς σας είναι ηλοενέργεια στον αρισμητή, όγκος στον παρανομαστή. Αυτό σημαίνει ότι αφού εξαντλούμε, ο αρισμητής μικραίνει. Ο αρισμητής μικραίνει, άρα η πυκνότητα της ηλοενέργειάς σας μικραίνει. Τότε η φύση ίδια αντιδρά και τι κάνει? Σας αδυνατίζει. Δηλαδή μικραίνει ισόμορφα τον παρανομαστή, τον όγκος σας, έτσι ώστε η πυκνότητα να παραμένει σταθερή. Όσο χάνετε από τον αρισμητή ηλοενέργεια, κάνοντας δραστηριότητες έτσι περίεργες, μη δώσε παραδείγματα, μικραίνει η πυκνότητά σας. Αν ξεπεράσει κάποια ώρα που δεν μπορεί να τα αντιμετωπίσει η φύση, αρρωσταίνεται. Αλλά πάντως μας δίνει ένα μεγάλο περιθώριο η επιστήμη, αδυνατίζοντας μας, μικράνοντας δηλαδή και τον παρανομαστή. Εκεί θα μπορούμε να κάνουμε κουβέντα ολόκληρη, κάποιοι θα είναι ιδικοί περισσότερο και θα ξέρουν να σας πούν αυτά τα πράγματα καλύτερα από μένα και εγώ τα διάβασα για άλλους λόγους. Για να δούμε λοιπόν τι είναι η υλική γέννηση. Η υλία της γέννησης, της εμφάνισης δηλαδή μιας υλικής πραγματικότητας από το αισθητό τίποτα, δεν είναι παρά μια καμπύλωση του χώρου πέραν κάποιου ελάχιστο ρίου. Μιλάω για την ύλη. Μη μου μπλέξετε πνεύμα, ψυχές κτλ. Θα σας πω. Η καμπύλωση αυτή μπορεί να γίνει αισθητή και λογικά αντιληπτή σαν μια περιοχή κάποιας αυξημένης πυκνότητας ενέργειας, που γύρω της σχηματίζεται κάποιο πεδίο βαρύτητας. Ας πάρουμε λοιπόν τη γέννηση ενός άστρου. Πότε λέω ότι εμφανίζεται έτσι. Πρέπει να εμφανιστεί σε κάποιο σημείο του ουρανού, κάποια πυκνότητα αισθητή μέσα από τα όργανα μου ήλου ενέργειας. Που αυτή η πυκνότητα σε σχέση με το γύρο περιβάλλων, δημιουργεί γύρω της ένα πεδίο βαρύτητας μικρό, δεν έχει σημασία. Αυτό το κάνουν οι φοιτητές μας, για την εξέλιξη των άστρων, της γέννησης και την εξέλιξη των άστρων. Για να δούμε την έννοια της ανάπτυξης. Η έννοια της ανάπτυξης μιας υλικής ύπαρξης είναι ταυτόσυμη με την έννοια της αύξησης της καμπυλότητας του χώρου και με την ισοδύναμη έννοια της αύξησης της ενεργειακής πυκνότητας. Δηλαδή θυμώστε ότι η πυκνότητα είναι η υλοενέργεια προς τον όγκο, διά του όγκου δηλαδή. Για να δούμε τι είναι και ο θάνατος. Μπορούμε να διακρίνουμε δύο ήδη ακραίου θανάτου στο υλικό σύμπαν. Αν συναρτήσουμε, προσέξτε μη με δείρουνε, γιατί λέγονται διάφορα από αυτά που λέω. Αν συναρτήσουμε τον υλικό θάνατο με την αισθητή εξαφάνιση της ύλης. Πρώτο είδος θανάτου. Αν η καμπύλωση προς την τέταρτη διάσταση, το χρόνο, γίνει μικρότερη από την ελάχιστη που μπορεί να καταλάβει η ανθρώπινη φυσιολογία. Τότε η ύλη, στερούμενη της αισθητής καμπυλότητας, που μπορούμε να αντιληφθούμε μέσα από τη βιολογία μας, ξαναπαίρνει τη μορφή του καθαρού, τετραδιάστατου χώρου, μιας ουσίας έξω από την δυνατότητα των αισθησεών μας. Δεν είπα έγινε τίποτα. Είπα δεν τη βλέπω, δεν την αισθάνομαι, δεν μπορώ να τη μετρήσω. Προκειμένου η ύλη να ξαναπάρει αισθητή υπόσταση, θα πρέπει κάποιο αίτιο να την ξανακαμπυλώσει. Να της δώσει δηλαδή και πάλι κάποια μετρούμενη ενεργειακή πυκνότητα. Εδώ δεν θα μου κάνετε ερωτήσεις γιατί θα απαντήσω. Δεύτερο είδος θανάτου. Αν η καμπύλωση προς τη διάσταση χρόνος, ξεπεράσει το ανώτατο όριο, τότε το υλικό καθίσταται αόρατο από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Παράδειγμα, οι μελανές οπές. Όσο προσεγγίζουμε εκεί το κέντρο της μελανής οπής, η ενεργειακή πυκνότητα, αν μετρήσουμε την πυκνότητα όπως πηγαίνουμε προς τη μελανή οπή, μεγαλώνει συνεχώς. Άρα, ο χώρος γύρω από τη μελανή αυτοί οπή, καμπυλώνεται συνέχεια. Μέχρι το σημείο που θα ξεπεράσει κάποια όρια, και αυτό το όριο ονομάζεται ορίζοντας γεγονότον της μελανής οπής, μαθηματικά κτλ κτλ κτλ κτλ, που θα γίνει αόρατοι από τις ανθρώπινες αισθήσεις. Αυτό δεν σημαίνει ότι πίσω από αυτό το όριο, που εμείς δεν αντιλαμβανόμαστε τελείωσαν, είναι το τίποτα. Απλώς δεν το αντιλαμβάνονται οι ανθρώπινες αισθήσεις. Τίποτα άλλο. Και επειδή πάλι εκεί έξω, την περασμένη Δευτέρα, πάλι μια ομάδα φίλων με ρώταγε, παιδερικά πράγματα δεν τις απαντήσα εγώ, αλλά απλώς θα τους υπενθυμίσω κάτι. Είπα ότι κάθε πυκνότητα έχει και μια καμπυλότητα. Ο άνθρωπος δεν έχει μία πυκνότητα ολόκληρος. Δηλαδή, άμα πάρω από την καρδιά του, η πυκνότητα του υλικού δεν είναι η ίδια με το νυχιού μου, ούτε με το σικοτιού μου το υλικό. Άρα λοιπόν, έχει άπειρες πυκνότητες πάνω του, κάθε πυκνότητα είναι και μια καμπυλότητα, αλλά είναι ένας πολυκαμπυλωμένος χώρος. Να είναι το κόκκινο δίπλα που βλέπετε. Είναι ένας πολυκαμπυλωμένος χώρος. Για να μπορέσει αυτός ο πολυκαμπυλωμένος χώρος να παραμείνει σταθερός, το σταθερός το ονομάζουμε εμείς υγιής. Συμφωνεί? Δεν αρχί να του δώσουμε χήμα, μία ποσότητα ενέργειας και ότι θέλει να πάει που θέλει. Θα πρέπει να πρικοδοτήσουμε κάθε σημείο του, η διαφορετική καμπυλότητα με διαφορετική πυκνότητα ενέργειας. Και αυτό είναι μια μεγάλη κουβέντα που αν με ρωτήσετε δεν θα απαντήσω πάλι. Λοιπόν, άρα λοιπόν κρατήστε το βαθιά μέσα σας ότι θάνατος δεν είναι παρά το πέρασμα από το μη υπάρχον αλλά αισθητό στο μη αισθητό αλλά υπάρχον. Είναι μια απλή αλλαγή κατάστασης και όχι η κατάργηση της ίδιας της κατάστασης. Δεν πάβει να ειφίσταται καμπυλότητα αλλά δεν την αντιλαμβάνομαι αυτή την καμπυλότητα πλέον. Εδώ πέρα είναι πιλό χαρτολογώντας αλλά αυτό κρατάνε όλοι και μετά να τους θέλουν να πιλούν. Με φόβο πως θα πεθάνουν ποτέ. Αλλαγή κατάστασης είναι. Και γιατί το λέω αυτό. Πολλοί με κατηγορούν αλλά εγώ θα το κάνω πάλι. Είναι ενδιαφέρον να αναφέρουμε το τι δίδασκε ο Απολώνιος ο Τιανεύς για την έννοια της ζωής και του θανάτου. Οι λάτρες της αρχαίας ελληνικής φιλοσοφίας και τα λοιπά θεωρούν ότι ο Απολώνιος ο Τιανεύς ήταν ο αρχαίος Χριστός. Γιατί μυθολογικά έκανε τα ίδια πράγματα που έκανε ο Χριστός. Και μου λέει προσέξτε για το θάνατο. Περίεργο πράγμα. Θάνατος δεν υπάρχει για κανέναν παρά μόνο φαινομενικά. Ούτε γέννηση υπάρχει για κανέναν παρά μόνο φαινομενικά. Η τροπή της ουσίας σε φύση θεωρείται γέννηση. Ενώ η τροπή της φύσεως σε ουσία κατά αυτά θεωρείται θάνατος. Προσέξτε. Ούτε γεννιέται αληθινά κάτι ούτε φθείρεται ποτέ. Μόνο ότι μία φορά γίνεται φανερό και ύστερα γίνεται αόρατο. Και το μεν πρώτο συμβαίνει λόγω παχύτητας της ύλης. Το δεύτερο λόγο λεπτότητας της ουσίας. Η οποία είναι πάντα ίδια και απλώς διαφέρει κατά την κίνηση και κατά τη στάση. Διότι αυτό είναι αναγκαστικά το ίδιο της μεταβολής. Που δεν γίνεται από κάπου έξω αλλά το μεν όλον μεταβάλλεται στα μέρη. Τα δε μέρη στο όλον λόγω της ενότητας του παντός. Μας καλύπτει και αυτό που είπα την περασμένη φορά για την ολικότητα. Ωραία, μιλήσαμε για την ύλη ή λήπα. Ούτε ψυχές, ούτε πνεύματα. Για να δούμε, πέραν από αυτή την ύλη, το πνεύμα και τα λοιπά από συγκροτή, καμπηλότητες και όλα αυτά τα πράγματα, έχουμε καμία άλλη ιδιότητα. Μετρούμενη θεωρητικά και πειραματικά όμως. Τα θεωρητικά, όπως σας έχω πει, μπορεί να ισχύουν και μπορεί να αποδειχθεί ότι δεν ισχύουν. Γι' αυτό εγώ σταματάω μόνο στο πείραμα. Πέραν του πειράματος, ο καθένας μπορεί να φιλοσοφήσει όσο θέλει. Ας δούμε κάποιες παράδοξες τεχνολογικές εφαρμογές από πολύ μεγάλα τεχνολογικά ιδρύματα και πανεπιστήμια. Παράλληλοι πιάνουν αντικείμενα με τη σκέψη. Φτιάξαν ένα βραχείο, ένα ρομποτικό που συνδέεται με την κάθη. Συνδέεται όχι με καλώδια ασύρματα. Η κάθη είναι μια 58-χρονη τετραπληγική γυναίκα, η οποία το 1990, εξαιτίας ενός συγκεφαλικού επεισοδίου, παρέλυσε και έμεινε ανήκανη να μιλήσει. Ο επικεφαλής της ομάδας, το διαβάζω όπως μεταφράζω το επιστημονικό περιοδικό έτσι, της Δόκτω Τζων Ντόνογκ, Διευθυντής του Ινστιτούτου για τις Επιστήμες του Εγκεφάλου στο Πανεπιστήμιο Brown του Round Island, μαζί με την ερευνητική του ομάδα πετύχαν κάτι εκπληκτικό, όπως αναφέρεται στη σχετική δημοσίευση και στην επιθεώρηση Nature. Η κάθη, καθοδηγώντας ένα ρομποτικό χέρι μέσω του εγκεφάλου της, κατάφερε να οδηγήσει ένα δοχείο με καφέ στα χείλη της και να πιει το ρόφιμα με καλαμάκι. Πώς? Εξωτερικά, κάτω από την επιδερμήδα του κεφάλου, σε ένα συγκεκριμένο σημείο, βάλανε ένα τσιπάκι. Τι δουλειά έκανε αυτό το τσιπάκι πρακτικά και πολύ εκλαϊκευτικά. Γύρω από το κεφάλι μας, αν μετρήσουμε, υπάρχει διάχυτη ενέργεια. Αυτή η ενέργεια, όμως, επειδή διασπάται σε όλο το σημείο αυτού του εγκεφάλου, η πυκνότητά της είναι πάρα πολύ μικρή. Γι' αυτό βάλανε το τσιπάκι αυτό εδώ πέρα, που το βάλανε, δεν ξέρω τώρα ακριβώς, και τι κάνει αυτό το τσιπάκι, έχει την ιδιότητα να μαζεύει όλη αυτή την ενέργεια και να την μετατρέπει σε μια πολύ στενή δέσμη. Υπενθυμίζω κάτι το οποίο ξέρετε. Εάν πάρουμε ένα φακό, μικρό φακουδάκι που δίνουν στα παιδάκια μας, και το ανάψουμε δύο-τρεις μπαταρίες που έχει από πίσω, δίνει ένα διάχυτο φως σε μια μεγάλη, πολύ κοντινή απόσταση, αλλά κάτι θαμπό. Εάν συγκεντρώσουμε όλη αυτή την ενέργεια σε μια πολύ στενή δέσμη, αυτή η στενή δέσμη θα κάνει μία έτσι να κόψει ένα τυρί, έναν τείχο. Είναι το λεγόμενο laser, έτσι. Το laser δεν κάνει τίποτα άλλο, να κάνει τι? Να παίρνει πιθανότητα και μικρές ενέργειες, να σκάνει απλώς στενές δέσμες, και όταν η στενή δέσμη, τι πω να πει, μεγάλη πυκνότητα της ενέργειας, πολύ μεγάλη πυκνότητα σε πολύ μικρό όγκο. Προσέξτε, πυκνότητα μεγάλη ενέργειας. Δηλαδή, ενέργεια προσόγγο, είναι το laser. Πυκνότητα προσόγγο μέσα από αυτή τη σχέση κάνει καμπηλότητα, όμως, έτσι. Είπαμε προηγουμένως από τη Γενική Συγχαιτικότητα. Άρα, λοιπόν, τι κάνανε λοιπόν? Αναγκάσαν όλη την ενέργεια του κεφαλιού της κάθη να γίνει laser και να εκπέμπει σε μία συχνότητα που αντιλαμβανόταν, μέτρησαν τη συχνότητα, έβαλαν το ρομπότ, αυτό το χέρι, να ανταποκρίνεται σε αυτά τα μήκη κύματος που εξέπεμπε η κάθη. Και ό,τι σκεφτόταν η κάθη, του λέγε σήκω στο χέρι, σηκωνόταν, πιάσε το φλιτζάνι, το έπιανε και ούτω καθεξής, δεν πετύχενε πάντοτε, αλλά είχε μία επιτυχία της τάξης του 56 με 58%. Κάθε φορά που προσπαθούσε να το κάνει δεν επιτύχει, αλλά και μία φορά να πετύχει να σκοθεί το χέρι και να του φέρει τον καφέ να του δώσει στο στόμα, καταλαβαίνει, ήταν κάτι πάρα πολύ ουσιαστικό η κάθη, το χέρι αυτό το ρομποτικό, αυτός είναι ο καθηγητής που σας είπα προηγουμένως. Μη σας κουράζει να προχωρήσω παρακάτω, έχουν γίνει και άλλα πειράματα, πολύ πιο σπουδαία. Έλεγχος το ρομπότ με τη σκέψη. Ελβετοί ερευνητές παρουσιάσαν ένα ρομποτικό σύστημα που ελέγχεται μόνο από τη σκέψη παραπληγικού ασθενούς και μάλιστα από απόσταση δεκάδων χιλιομέτρων, 60 χιλιομέτρων στην ουσία, δηλαδή βρισκόταν στην Ελβετέγνη, θα δούμε λεπτομέρειες, σε άλλη πόλη, ήταν το ρομπότ αυτό. Ο μερικός παράλληλος ασθενής φόραγε αυτό το καπελάκι το περίεργο που βλέπετε, που είχε απολύξεις, δεν ξέρω τώρα, μη μου πείτε τώρα για τον εγκέφαλο, δεν ξέρω ακριβώς πού είναι η απολύξη, αλλά είπα σε κάποια σημεία του κεφάλου, φορώντας ένα ειδικό καπέλο με ελεκτρόδια, το οποίο λαμβάνει κεφαλικά κύματα, μεταβιβάζει τις σχετικές εντολές στο ρομποτικό σύστημα, το οποίο για τους σκοπούς της παρουσίας της άλλος βρισκόταν σε άλλη πόλη. Το σύστημα αναπτύχθηκε από τον καθηγητή Κωσέ Μίλαν της Ομοσπονδιακής Πολιτεχνικής Σχολής της Λοτζάνης. Συνεργάζεται με την Πολιτεχνική Σχολή της Λοτζάνης, συνεργάζεται στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, ο οποίος ειδικεύεται στη δημιουργία ανώδυνων διεπαφών μεταξύ μηχανών και κεφάλου, ένα πεδίο που στην ιατρική ονομάζεται σήμερα νευροπροσθετική. Δεν έχει καλώδια, είναι ασύρματη αυτή η επικοινωνία. Κάνετε το χρόνο σας, αλλά πλέον έχει περάσει και στην πλάκα μας, το παιχνίδι. Η σανίδα της φαντασίας. Skateboard που κινείται και κατευθύνεται από τον εγκέφαλο που φοράει πάλι αυτά τις απολύξεις και μπορεί να τρέχει μέχρι και 50 χιλιόμετρα. Του λέει πει στρίψε αριστερά, στρίψε δεξιά, στρίβει αριστερά, στρίβει δεξιά. Θέλει βέβαια κάποιες, βλέπετε τον κατασκευαστή να γίνουν τα πειράματα αρχικά, να εναρμονιστούν τα μήκη κύματος της μηχανής με τα κερυφαλικά κέντρα του αυτού που θα χρησιμοποιεί στο skateboard. Αλλά τέλος πάντων γίνονται όλα αυτά τα πειράματα χρόνια κάνα μήνα και μετά ανεβαίνει ο πιτσιρικάς, ο νεαρός στο skateboard και δίνει εντολή και κάνει όλα τα τρελά αυτά που κάνει. Δεν νομίζω ότι κάνει όλα τα τρελά, απάντως του λέει πήγαινε μπροστά, πήγαινε πίσω και κινείται μέχρι και 50 χιλιόμετρα την ώρα, όπως λέει και εδώ πέρα. Η τεχνοδογία έχει προχωρήσει και πάρα πολύ και όπως σας είπα, οι τεχνοδογικές αυτές εφαρμογές που γίνονται σε τεχνοδογικά ιστοιτοί και τα λοιπά, χρηματοδοτούνται από πεντάγωνα. Αυτό με φοβίζει πολύ. Δηλαδή έγινε σε παραπληγικούς, αλλά όταν είδαμε ότι γίνονται σε παραπληγικούς, γίνεται σαν εγκέφαλους. Λοιπόν, επιστημονική ομάδα στις ΗΠΑ χρησιμοποιώντας μια επαναστατική μέθοδο κατάφερε να δει τι σκέφτονταν οι εθελοντές που έπαιρναν μέρος στα πειράματα. Τι σκέφτονταν. Ποιο συγκεκριμένες εθελοντές κλήθηκαν να δουν βιντεοκλίπ από το YouTube και οι ερευνητές κατάφεραν να αναπαράγουν σε μια οθόνη σκηνές από το βίντεο, όπως αυτές είχαν καταγραφεί στο μυαλό των εθελοντών. Για να γίνω πιο σαφής, επειδή δεν μπορούσα να γράψω πολλά πράγματα εδώ πέρα, να σας εξηγήσω τι συμβαίνει. Τι έκανε. Εκπαιδεύσανε τον υπολογιστή ως εξής. Αρχίσαν και δίνανε στον πειραματιζόμενο, αυτού που θέλουν να διαβάσουν τη σκέψη του, του δίνανε κάποιες εικόνες. Όλων των τύπων εικόνες. Και κάθε φορά που έβλεπε, στην αρχή του δίνανε το κόκκινο χρώμα, το πράσινο, το κίτρο, και τα λοιπά. Αυτομάτως ο εγκέφαλος εξέπεμπε κάποια κύματα. Το οποίο ο εγκέφαλος, τι έκανε, έλεγε αυτό το μικροσκέμματος κόκκινο, αυτό το μικροσκέμματος αυτό. Αρχίσανε να το δουν πιο σύνθετο. Του δείχναν ένα ποντήκι. Μόλις με ένα ποντήκι, δημιουργούσε κάποια ενεργειακή κατάσταση, στην οποία καταγράφει ο υπολογιστής ότι αυτό είναι ποντήκι. Του δείχναν άπειρα πράγματα και ο υπολογιστής δημιούργησε μια μνήμη ολόκληρη από ένα σύνολο γεγονότων, που βεβαίως ανάλογα της σκέψης θέλαν να διαβάσουν, δώσανε και τα αντίστοιχα γεγονότα να καταγράψουν. Οπότε, όταν κατέγραψαν αυτήν την απειρία από πολλούς πειραματιστές και τα λοιπά διαφορών πραγμάτων, τι κάνανε. Όταν βάζανε τώρα τη μηχανή αυτή στον εγκέφαλο, εδώ πάνω, την κάσικη αυτή, τι γινόταν. Όταν αυτός σκεφτόταν κάτι, αυτοί βλέπανε το αντίστοιχο που μετέφραζε ο εγκέφαλος σε κάτι. Και ξέραν ακριβώς τι σκέφτεται. Και βεβαίως, όπως καταλαβαίνετε, το πρώτο που ξέραν να απαντήσουν, το ναι και το όχι. Τι κάνουν, τι θέλουν να τον ανακρίνουν. Του λέγαν ναι, γινόταν αυτό. Αυτός λέγει όχι. Αλλά μέσα σκεφτάνε ναι, γινόταν το ναι. Δεν χρειάζονταν ποια καρφιά. Για προσέξτε λοιπόν. Άρα λοιπόν αποδεικνύεται, παρακαλώ το ίντερνετ να το ψάξετε αυτό, γιατί να μην πιστεύετε, όπως σας έχω πει, ό,τι σας λέει ένας επιστήμονας, ό,τι σας λέει ο Δανέζης, να τα ειλέγχετε κι εσείς. Άρα μετά όλα αυτά τα πειράματα, καταλήξαμε στο εξής συμπέρασμα, που δεν είναι κάτι καινούριο. Είναι πολύ παλιό. Είναι δεκαετίες πίσω. Είναι καμιά εικοσαϊτία, εικοσπενταετία πίσω. Ότι ο εγκέφαλος είναι ένας ισχυρός πόμπος ενεργειακών σημάτων, τα οποία μετασχηματίζει σε αυτό που ονομάζουμε υλική πραγματικότητα. Δηλαδή του λέμε, σήκωσε το κουμπάκι, το σηκώνει. Φέρτο με στο στόμα, το φέρνει. Πήγαινε το εκεί, το πηγαίνει. Αυτό είναι ο πραγματικότητας. Θυμόσαστε ότι είχαμε δει την περασμένη Δευτέρα και σας είχα πει, προσέξτε το αυτό, γιατί θα το χρησιμοποιήσουμε. Με δύο λόγια το ξαναλέω. Σας είχα πει ότι εκεί, έξω στο σύμπαν, δεν υπάρχουν ούτε μορφές, ούτε σχήματα, ούτε αντικείμενα, τίποτα. Υπάρχει ένας κοκλάζον οκεανός ενέργειας. Κομμάτια αυτού της ενέργειας χτυπάνε το μάτι μου, περνάνε μέσα από αυτά τα καλώδια, έτσι φτάνουν σε ένα σημείο του εγκεφάλου και εκεί δημιουργείται η σκέψη και τα λοιπά. Ό,τι βλέπουμε σαν όραση. Από το αυτοί το ίδιο και δημιουργούνται μέσα στον εγκέφαλο ό,τι λέμε ακούσματα. Μετά η αόσφυση, γεύση και όλες οι άλλες. Δημιουργούνται μέσα στον εγκέφαλο. Και είχαμε καταλήξει εκεί ότι ο εγκέφαλος άρα είναι ένας φοβερός δέκτης ενέργειας, την οποία όταν προσλαμβάνει μετατρέπει σε υλική πραγματικότητα. Δηλαδή βλέπω τους πλανήτες, βλέπω την καρέκλα, βλέπω οτιδήποτε. Ακούω Μπετόβεν, δεν υπάρχει στο σύμπαν Μπετόβεν. Βλέπω ωραία χρώματα, δεν υπάρχουν ωραία χρώματα, ωραίες γεύσεις δεν υπάρχουν ωραίες γεύσεις, εδώ μέσα δημιουργούνται. Άρα είχαμε πει την πρασμένη Δευτέρα ότι ο εγκέφαλος είναι ένα ισχυρότατος δέκτης μηκών κύματος από την ενέργεια που υπάρχει στο σύμπαν. Ήταν δέκτης. Τώρα με όσα είπαμε προηγουμένως είδαμε ότι είναι και πομπός. Και προσέξτε είναι πομπός τον ίδιο μηκών κύματος που μπορεί να δεχτεί για να δημιουργήσει την ηλικία πραγματικότητα. Άρα ο εγκέφαλος και γενικά η φυσιολογία του ανθρώπου είναι και πομπός και δέκτης κάτω από τις αντίστοιχες φυσικές συνθήκες των ίδιων μηκών κύματος. Άρα λοιπόν αν ένας ανθρώπινος εγκέφαλος μέσω της σκέψης επικοινωνεί και κοινεί μηχανικές κατασκευές ασφαλώς και μπορεί να επικοινωνεί με έναν ή περισσότερους ανθρώπινους εγκεφάλους μετά από εκπαίδευση. Οι ασύρματοι όταν τον ανοίξω δεν πιάνουν τον άλλο ασύρματο, πρέπει να συντονιστώ, έτσι. Εφόσον έχουμε δείξει ότι αυτοί, δηλαδή οι εγκέφαλοι άλλοι, μπορούν να δέχονται και να επεξεργάζονται τα ίδια μήκη κύματος, τα οποία μπορούν να εκπέμπουν άλλοι άνθρωποι. Θέλω μικροδιορθώσεις όμως, γιατί όλοι οι ασύρματοι δεν πιάνουν στα ίδια μήκη κύματος. Το ραδιόφωνο μας παίρνει πολλούς σταθμούς ανάλογα που θα γυρίσω τη βελώνα, έτσι. Και αν έχει άπειρους σταθμούς με μεγάλη, λεπτές κινήσεις πρέπει να βρίσκω την αντίστοιση συχνότερα. Αυτό όμως κάποτε λεγόταν τηλεπάθεια και λεγόταν μεταφυσική και θεολογία. Αυτά τα πειράματα ήταν άγνωστα. Όμως αυτά τα πειράματα, χωρίς θεωρητικές και πειραματικές εφαρμογές, τα χρησιμοποιούσε τόσο ο Jung, όσο και ο Freud. Ούτε ο Freud, ούτε ο Jung ήταν θρησκόληπτοι και μεταφυσικοί. Θα έλεγα το ανάποδο, έτσι. Άρα λοιπόν, καταλαβαίνετε ότι αυτό που λεγόταν τηλεπάθεια, τώρα πια, δεν είναι το μεταφυσικό φαινόμενο που μελέταγε ο Τανάγρας. Ούτε με νοιάζει τι λέγανε ο Τανάγρας και οι μεταφυσικοί. Δεν με νοιάζει. Η τηλεπάθεια, πειραματικά, βασίζεται κατά μεγάλο βαθμό στη δύναμη του δεσμού. Εξαρτάται από το δέσιμο που υπάρχει μεταξύ των ανθρώπων. Δηλαδή, τα πειράματα που έχουν γίνει, επίσημα όμως τώρα πλέον, εφυρμοσμένα πειράματα, η μεγάλη επιτυχία βρίσκεται μεταξύ διδείμων που έχουν προκύψει από το ίδιο άριο, ή μεταξύ παιδιού με μάνα. Ή, θα το πω αυτό όμως, γιατί αναφέρει στα εβδομάδια, ενός δεσμού πάρα πολύ στενού που ξεφεύγει από τα εμμονής. Και μεταξύ βαθιά ερωτευμένων. Μην πάτε και κάνετε το πείραμα αυτό τώρα στο σπίτι. Εντάξει. Μας δίνουν... να επικοινωνήσουν και αν δεν επικοινωνείτε, βάρατε εμένα. Άρα λοιπόν, είναι δυνατό να νιώσουμε τις επιθυμίες κάποιου να καταλάβουμε τη στενοχώρη για τη χαρά του, να δούμε τον κίνδυνο που μπορεί να αντιμετωπίζει, χωρίς να μιλήσουμε μαζί του, ακόμα κι αν βρισκόμαστε κατοντάδες μίλια μακριά μας. Η απάντηση είναι ναι. Αρκεί να αγαπιόμαστε δυνατά και αληθινά. Η αγάπη είναι η μεγαλύτερη δύναμη επικοινωνίας. Ολόκληρος ο χώρος γύρω μας είναι γεμάτος από την ενέργεια πολλών πυκνών εγκεφαλικών ενεργιακών κυματισμών. Είναι σαν να σας λέω ότι τη στιγμή αυτή εδώ πέρα κυκλοφορούν κύματα Wi-Fi άπειρα και μπορεί να μας κάνουν κακό και στην υγεία. Ωραία, κυκλοφορούν και το ξέρουμε. Πιάστε να πείτε καλημέρα, αν δεν βγάλετε το κινητό. Με καταλαβαίνετε? Άλλο είναι ότι κινούνται εδώ πέρα μέσα όλο το Facebook, είναι στον αέρα εδώ πέρα και όλο, πώς το λένε το άλλο, είναι Twitter. Είναι εδώ, αλλά και επειδή είναι εδώ, αν δεν έχεις να βγάλεις το μηχανάκι να το μαζέψεις, δεν βλέπεις τίποτα. Άρα το ίδιο συμβαίνει με τους εγκεφαλικούς ενεργιακούς κυματισμούς, αυτό που σκεφτόσας αυτή τη στιγμή. Και αν με καταλαβαίνετε, σημαίνει ότι σε ένα πολύ μεγάλο βαθμό έχουμε να αρμονήσει αυτούς τους ρυθμούς μας. Γι' αυτό λέμε και στα Υπουργεία Παιδείας, δεν τα καταλαβαίνουν δυστυχώς οι άνθρωποι, κι ας είναι και φιλόσοφοι, ότι ο δάσκαλος επικοινωνεί με τους μαθητές του όχι με την εμφάνιση του και το λόγο του, αλλά και με έναν άλλο τρόπο, που θα πρέπει πλέον σε έναν καινούργιο πολιτισμό οι ηγέτες να κατανοούν, έστω εφυρμοσμένα και μηχανιστικά, αυτά τα πράγματα. Δηλαδή, δεν είναι δυνατόν αυτό που είπα την πραγματικόν η φορά, αν με ξαναγαλέσει ο δήμαρχος να σας στείλω εγώ μια βιντεοταινία αντί να έρθω εγώ ίδιος. Είναι άλλο πράγμα. Το πρόβλημα, όμως, είναι το πώς θα εστιάσουμε, θα προσανατολίσουμε, δηλαδή, στοχευμένα, την εγκεφαλική μας ενέργεια. Δηλαδή, αυτό που κάνει το τσιπάκι, αν θα μπορέσουμε σε έναν άλλο πολιτισμό, το κάνουμε μόνοι μας. Εάν έχουμε μείνει στα ήθη και τα έθιμα του πολιτισμού μας, κάτι να μην πρέπει να το κάνουμε. Χρειάζεται μια άλλη ποιότητα ανθρώπων, αν κατορθώσουμε να κάνουμε τέτοια πράγματα. Στοχευμένη και προσανατολισμένη ενέργεια, προσέξτε όμως τώρα, σημαίνει αύξηση της πυκνότητας της ενέργειας, άρα και της καμπυλότητας του χώρου, μέσα στον οποίο βρίσκεται οράτος. Όμως, αν η καμπυλότητα ξεπεράσει κάποιο όριο, αυτό που στέλνω, τότε την αντιλαμβανόμαστε ως αισθητά φαινόμενα, εξωτερικευόμενα, ως γεγονότα. Δηλαδή, να το πω πρακτικά, την έβαλα τώρα αυτή διαφάνεια, γιατί μου λένε, καλά ρε δάσκαλε, θα σκεφτώ εγώ 35 λίρες και θα μου πεις 35 λίρες στο κεφάλι, επειδή θα σκεφτώ την ηλικία πραγματικότητα και θα πω, όχι δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα. Προσέξτε, με την έννοια της δημιουργίας φαινομένων, δεν εννοούμε τη δημιουργία υλικών αντικειμένων, αλλά τη δημιουργία γεγονότων και κατάλληλων φυσικών φαινομένων στο χώρο του συμπαντικού μάτρικς των εικόνων, τα οποία μπορεί και να μας αφορούν. Είναι αυτό που είπα, είτε έξω είτε μέσα, δεν θυμάμαι που το είπα, ότι όταν υπάρχουν 100-200 άτομα και πάτε να βρείτε δουλειά με ένα προσθέαμενο που κάνει τη συνέντευξη αυτή που κάνουμε, γιατί διαλέγει εσάς και διαλέγει κάποιον άλλο που μπορεί να έχει πιο πολλά προσόντα από εσάς. Καταλάβατε ενώ επιράζουμε το περιβάλλον και επιράζουμε τα γεγονότα της ζωής μας. Ένας κατσούφις άνθρωπος που τα βλέπει όλα μαύρα, μην περιμένει να τα βρει άσπρα. Άρα λοιπόν, ο άνθρωπος μέσω της εγκεφαλικής του ενεργειακής στόχευσης είναι ο δημιουργός της μελλοντικής υλικής του πραγματικότητας. Να βάλουμε καλά στο μυαλό μας ότι είμαστε, ότι σκεφτόμαστε. Ας βελτιώσουμε την ποιότητα της σκέψης μας για να βελτιωθεί το μελλοντικό υλικό μάτρεξ της ζωής μας. Η νέα επιστημονική σκέψη δίνει μια νέα υπόσταση σε αυτό που ονομάζουμε άνθρωπος. Μια κοινωνία ανθρώπων που θα έχει πλήρη επίγνωση της ανώτερης φύσης της θα αναζητήσει κάθε νέο σε κάθε επίπεδο. Θα δημιουργήσει ειρηνικά ένα νέο πολιτισμικό ρεύμα. Δεν είπα τώρα. Το πρώτο βήμα είπα να κάνουμε τώρα. Και σας είπα ότι όπως νομίζω ότι ένας πολιτισμός αλλάξει σε τέσσερα χρόνια ή αλλάζοντας κυβερνήσεις είναι πολύ γελασμένος. Πρέπει να αλλάξουμε εμείς. Ζούμε αυτή την περίοδο τις οδύνες του τοκετού, της γέννησης του νέου πολιτισμικού αυτορρεύματος. Ας το καλωσορίσουμε και ας το προστατέψουμε ασχέτος πολλές φορές των δεινών που περνάμε εμείς. Σας ευχαριστώ για την προσοχή και την υπομονή σας. Ευχαριστούμε πολύ. Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Υπότιτλοι AUTHORWAVE Σας ευχαριστώ πολύ. Υπότιτλοι AUTHORWAVE |
